‘ก่อน 31’ เป็นโปรเจ็คตอนพิเศษ 6 ตอน จาก 6 เรื่อง ลงตั้งแต่วันที่ 25-30 ธันวาคม
ตอน 25 ธันวาตอน 26 ธันวาตอน 27 ธันวาตอน 28 ธันวาตอน 29 ธันวาตอน 30 ธันวา…………………………..
NOV: ก่อน 31
By: Dezair
………....
ตอน วันที่ 30 ธันวาคม (อธิป-จอมชวัญ)
อากาศเย็นๆช่วงปลายเดือนธันวาคมผ่านเข้ามาทางหน้าต่างที่ยังเปิดอยู่ แม้จะดึกมากแล้ว แต่ร่างสูงโปร่งของจอมขวัญยังคงนั่งอยู่ที่พื้นหน้าโซฟา ก้มๆเงยๆอยู่กับกองของขวัญและกระดาษจำนวนมาก ที่โทรทัศน์ฉายภาพยนตร์รอบดึก แต่ดูเหมือนเจ้าตัวจะไม่ได้สนใจสิ่งที่ปรากฏบนจอเสียเท่าไร เพราะเอาแต่มุ่งมั่นอยู่กับการห่อกล่องของเล่นด้วยกระดาษห่อสีสันสดใส
อธิปก้าวเท้าเบาๆเดินตรงไปหยุดอยู่ข้างหลังคนที่ยังอยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตกางเกงสแล็ก
“ได้กี่กล่องแล้ว” คำถามของเขาทำเอาคนกำลังก้มๆเงยๆหันมามอง รอยยิ้มอ่อนล้าปรากฏขึ้นจางๆบนดวงหน้าหล่อเหลา
“2 กล่อง”
2 กล่อง ที่ใช้เวลาเกือบชั่วโมง บอกให้รู้ว่าเรื่องงานฝีมือของจอมขวัญก็เป็นเรื่องยากสำหรับเจ้าตัวเช่นเดียวกับเรื่องอื่นๆ
ชายหนุ่มร่างสูงที่อาบน้ำอาบท่าอยู่ในชุดนอนเรียบร้อยแล้วทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาใกล้ๆ เอื้อมมือจะไปหยิบกล่องของเล่นมาช่วยห่อ แต่มือขาวยื่นมาขวางทันควัน
“ไม่เอา! ขวัญจะห่อเอง”
“เหลืออีกตั้งหลายกล่องไม่ใช่เหรอ ของขวัญห่อคนเดียวจะเสร็จได้ยังไง”
“เสร็จสิ พี่โตห้ามช่วย ขวัญอยากห่อเอง” อธิปมองคนรักที่ยังคงจริงจังกับการห่อของขวัญให้หลานๆ ทั้งลูกของจักรกฤษณ์ ลูกของอานุภาพน้องชายของเขา และลูกของน้ำทิพย์
พรุ่งนี้ พวกเขามีนัดกับเด็กๆว่าจะเอาของขวัญปีใหม่ไปให้ วันนี้ตอนบ่าย อธิปเลยหมดเวลาไปกับการเลือกซื้อของขวัญให้หลานแต่ละคน ส่วนจอมขวัญที่ดันงานยุ่งช่วงสิ้นปี ไปช่วยเลือกไม่ได้ เจ้าตัวเลยเกิดไอเดียอยากจะห่อของขวัญให้หลานๆด้วยตัวเองขึ้นมา อธิปทักท้วงแล้วว่าหลานๆได้ของขวัญไปก็คงฉีกทึ้งกระดาษห่อแบบไม่เห็นคุณค่า แต่จอมขวัญยืนกรานหนักแน่นว่าอยากจะทำเอง ร่างสูงก็หมดใจจะห้าม
“งั้นไปอาบน้ำก่อนดีมั้ย อาบดึกกว่านี้เดี๋ยวจะไม่สบาย” ดวงตาเรียวของคนมุ่งมั่นจะห่อของขวัญเองเหลือบมองคนเสนอ
“พี่โตห้ามแอบห่อของขวัญนะ”
“อือ ไม่ห่อหรอก”
“แน่นะ?”
“แน่”
“งั้น...ก็ได้ แต่พี่โตห้ามแอบช่วยนะ” เจ้าตัวย้ำอีกครั้ง อธิปพยักหน้ารับอย่างจริงจัง ร่างสูงโปร่งเลยยอมลุกขึ้นเดินขึ้นชั้นบนไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า ทิ้งสมรภูมิเศษกระดาษและกล่องของขวัญเอาไว้ตรงหน้าชายหนุ่ม
อธิปเหลือบตาไปมองกล่องของขวัญที่ถูกห่อแล้วทั้ง 2 กล่อง สภาพมันสวยใช้ได้อยู่ แม้กระดาษจะมีรอยยับบ้างก็ตาม แต่ที่น่าเป็นห่วงคือ 2 กล่อง ใช้เวลาร่วมชั่วโมง หากจะห่อให้เสร็จทั้งหมด จอมขวัญคงได้โต้รุ่ง แล้วถ้าคนรักของเขาโต้รุ่ง เขาจะนอนหลับลงได้ยังไง
ชายหนุ่มถอนหายใจเบา มีคนรักเป็นเจ้าพ่อกิจกรรมก็แบบนี้ กระทั่งเรื่องไม่เป็นเรื่องอย่างการห่อของขวัญยังกลายมาเป็นประเด็นให้ต้องมานั่งหลังขดหลังแข็งได้เลย ส่วนเขา...ก็ไม่ใช่พวกนิ่งดูดายกับคนรักเสียด้วย
ดวงตาคมมองกล่องของเล่น กระดาษห่อของขวัญและอุปกรณ์ก่อนจะตัดสินใจลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องครัว จอมขวัญอาจจะห้ามไม่ให้เขาช่วยห่อของขวัญก็ได้ แต่จอมขวัญจะห้ามไม่ให้เขาช่วยเหลือเรื่องอื่นไม่ได้หรอก เพราะคนอย่างอธิปไม่มีทางปล่อยให้คนรักโต้รุ่งเพียงลำพังอยู่แล้ว
.........................
จอมขวัญอาบน้ำอย่างรวดเร็ว เปลี่ยนเสื้อผ้าเป็นชุดนอนเรียบร้อยก็วิ่งพรวดพราดลงมาที่ชั้นล่างซึ่งยังมีกล่องของเล่นอีกหลายกล่องยังไม่ได้ห่อ เสียงก๊อกแก๊กดังมาจากในครัว อธิปคงอยู่ในนั้นและคงทำอะไรสักอย่าง ซึ่งเขาไม่ได้สนใจเท่าไรนัก เพราะเวลานี้ จอมขวัญจำเป็นต้องรีบห่อของขวัญทั้งหมดให้เสร็จ ร่างสูงโปร่งทรุดตัวลงนั่งที่เดิม กำลังจะหยิบกล่องของเล่นกล่องต่อไปมาห่อกระดาษ แต่กลิ่นหอมกลับลอยเข้าจมูกจนต้องหันมอง
อธิปเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมด้วยชามในมือ ควันร้อนฉุยโฉยอยู่เหนือชาม และกลิ่นหอมๆก็คงมาจากที่นั่น
“ทานนี่ก่อน แล้วค่อยห่อของขวัญต่อ” พ่อครัวประจำบ้านนั่งลงบนโซฟาใกล้ๆ แล้ววางชามต้มจืดวุ้นเส้นเต้าหู้ลงกับโต๊ะกระจกตรงหน้า จอมขวัญมองคนรักแล้วเลิกคิ้วล้อเลียน
“ไม่ให้ช่วยห่อ ก็หาเรื่องช่วยอย่างอื่น” อธิปหัวเราะเบาๆ เอนหลังพิงพนักอย่างสบาย
“จะให้พี่อยู่เฉยๆมองของขวัญทำอยู่คนเดียวได้ไงล่ะ” จอมขวัญส่ายศีรษะไปมา แต่ก็ก้มหน้าก้มตาจัดการต้มจืดเต้าหู้ฝีมืออธิปอย่างรวดเร็ว น้ำซุปร้อนๆช่วยให้ร่างกายอบอุ่นและอิ่มท้อง ยิ่งพอเหลือบตามองแล้วเห็นว่าอธิปยังนั่งอยู่ใกล้ๆก็ยิ่งรู้สึกอิ่มใจ
จะมีอะไรดีกว่านี้...อากาศเย็นๆ อาหารอุ่นๆ และที่สำคัญ...มีคนที่ทำให้หัวใจอบอุ่นอยู่ข้างๆ...
“แล้วพี่โตไม่หิวเหรอ กินด้วยกันสิ” จอมขวัญเสนอ ส่งช้อนในมือตัวเองให้ แต่อธิปส่ายหน้า
“ไม่เป็นไร เดี๋ยวไว้พี่หิวค่อยไปตัก ต้มไว้เยอะอยู่ เผื่อใครบางคนจะห่อของขวัญจนเช้า”
“หือ?! ดูถูก! ใครที่ไหนจะห่อของขวัญถึงเช้า!” จอมขวัญร้องเสียงหลง ถึงกล่องของเล่นจะเหลืออีกหลายกล่อง แต่เขาก็ไม่คิดว่าตัวเองจะใช้เวลามากขนาดนั้นเพื่อจะห่อของขวัญทั้งหมด
อธิปทำเป็นเลิกคิ้วมองคนรัก ยิ่งทำเอาคนถูกสบประหม่าฮึดฮัด รีบจ้วงต้มจืดเข้าปากอย่างรวดเร็วจนหมด ก่อนจะลุกขึ้นไปเก็บล้างในครัว แล้วกลับมาลงมือห่อของขวัญต่อ
ภายในบ้านเหลือเพียงเสียงจากโทรทัศน์ที่เปิดค้างเอาไว้ สลับกับเสียงกรรไกรและเสียงกระดาษ อธิปไม่ได้เข้าไปวุ่นวายกับคนที่กำลังมุ่งมั่นอยู่กับการห่อของขวัญ เขาทำความสะอาดบ้านเล็กๆน้อยๆ แล้วก็หายเข้าไปในครัว ก่อนจะกลับมานั่งที่โซฟาเพื่อดูความคืบหน้า
“หือ? คราวนี้เร็วนี่นา” คนที่กำลังห่อของขวัญหันมองคนชม
“ก็บอกแล้วว่าไม่มีทางโต้รุ่ง!”
“หลานๆจะรู้มั้ยเนี่ย ว่าคุณอาของขวัญลงทุนขนาดไหน ถึงกับมานั่งห่อของขวัญเองแบบนี้” เขาแซวเมื่อเห็นจอมขวัญยังมุ่งมั่นต่อไป
“ไม่รู้ก็ไม่เห็นเป็นไรเลย ขวัญแค่อยากทำให้”
สายตาของอธิปที่มองเจ้าของคำตอบเต็มไปด้วยด้วยแววหวานผสานไปกับความเอ็นดู
“...แล้ว... ‘ของขวัญ’ ที่จะให้พี่ ของขวัญเป็นคนห่อด้วยมั้ย” คำถามนั้นทำเอาคนกำลังห่อของขวัญให้เด็กๆถึงกับชะงัก ดวงตาเรียวเหลือบขึ้นสบกับดวงตาคมเพียงวูบเดียวก็หลบสายตาลงมองกระดาษห่อของขวัญที่อยู่ตรงหน้าแทน
“ต... ต้องห่อด้วยเหรอ” เขาย้อนถาม รู้สึกเหมือนหัวใจจะเต้นแรงขึ้นราวกับเป็นรักแรกของเด็กหนุ่มวัยรุ่น ทั้งๆที่อายุของพวกเขาก็ไม่น้อยกันแล้ว หนำซ้ำยังอยู่ด้วยกันมานานจนไม่น่าจะใจเต้นกับเรื่องพวกนี้ แต่...เมื่อไรก็ตามที่บรรยากาศรอบตัวกลายเป็นความหวิวหวาม หัวใจก็อดไม่ได้ทุกที
“ห่อสิ เพราะพี่ชอบแกะ ‘ของขวัญ’...”
ทั้งๆที่ไม่รู้ว่าคำว่า ‘ของขวัญ’ ในประโยคนี้หมายถึงของขวัญจริงๆ หรือหมายถึงของขวัญที่เป็นชื่อของจอมขวัญกันแน่ แต่เพราะน้ำเสียงของอธิปเหมือนจะหยอกอยู่ในที จอมขวัญเลยปักใจว่าอีกฝ่ายหมายถึงการ ‘แกะ’ คนที่ชื่อของขวัญ
“ลามก!” คนถูกด่าหัวเราะลั่น แต่คนด่านี่สิทั้งหน้าแดงทั้งหน้างอ
“ลามกอะไร พี่หมายถึงพี่ก็ชอบแกะกระดาษห่อของขวัญเหมือนหลานๆ จะได้ลุ้นไงว่าพี่ได้อะไร” พอถูกย้อนแบบนั้น จอมขวัญก็ยิ่งเข่นเขี้ยวคนรัก เขาหยิบเศษกระดาษปาใส่อย่างพาลๆ อดใจไม่ต่อล้อต่อเถียง เพราะรู้ดีว่าเถียงยังไงก็เข้าตัว เพราะชื่อเล่นของเขาเข้าทางอธิปเต็มๆ
ชายหนุ่มเห็นเจ้าของชื่อ ‘ของขวัญ’ ไม่พูดอะไรอีก หนำซ้ำยังไม่มองหน้าก็ยิ่งอยากแหย่ เขาขยับเข้าไปใกล้กว่าเดิม แม้จะยังคงนั่งอยู่บนโซฟา ในขณะที่อีกฝ่ายนั่งอยู่บนพื้นก็ตาม
“แต่พี่ชอบแกะของขวัญจริงๆนะ”
“รู้แล้ว! เดี๋ยวจะห่อกระดาษให้สักสิบชั้นเลย!”
“แต่ ‘ของขวัญ’ อีกอย่าง...พี่ขอเสื้อผ้าแค่ชั้นเดียวพอนะ ไม่อยากถอดหลายๆชั้น” จอมขวัญอ้าปากค้าง คิดไม่ถึงว่าอธิปจะกล้าขออะไรแบบนี้ แถมขออย่างตรงไปตรงมาอีกต่างหาก
“ใครจะให้ถอดเล่า!!” ยิ่งนั่งอยู่ตรงนี้ก็ยิ่งเข้าตัว จอมขวัญลุกขึ้น หมายจะหนีไปห่อของขวัญที่อื่น แต่พอลุกปุ๊บ อีกฝ่ายก็ดึงแขนฉุดลงมานั่งบนโซฟาด้วยกันปั๊บ
“เฮ้ย! เล่นอะไรเนี่ยพี่โต!” จอมขวัญทุบแขนคนรักเข้าให้ โทษฐานอยู่ดีๆก็ดึงเขาลงมานั่งบนโซฟาโดยไม่ทันตั้งตัว
รอยยิ้มจางที่มุมปากของร่างสูงทำเอาคนที่ออกปากโวยในตอนแรกได้แต่เงียบ
“ปีใหม่นี้ของขวัญอยากได้อะไร”
สุ้มเสียงอ่อนโยนยิ่งทำให้หัวใจสงบอย่างน่าประหลาด จอมขวัญส่ายหน้าไปมา
“ไม่อยากได้อะไรเลย”
“ไม่มีอะไรที่อยากได้เลยเหรอ”
“ไม่มีหรอก ก็ขวัญได้มาหมดทุกอย่างแล้วนี่นา” สิ่งที่มีค่าในชีวิตจะมีอะไรมากไปกว่าคนรอบข้างดีๆ ทั้งคนที่รักเขา และคนที่เขารัก จอมขวัญไม่อยากได้อย่างอื่นอีกแล้ว
อธิปยิ้ม ลูบเส้นผมคนรักเบาๆ
“พี่เองก็เหมือนกัน สิ่งมีค่าในชีวิตของพี่ นอกจากพ่อแม่ก็คือของขวัญ” ดวงตาสองคู่สบกัน ความหวานล้ำไม่เคยจางหายไปจากหัวใจ ไม่ว่าเวลาจะผ่านไปนานเท่าไร ความรู้สึกที่อบอวลอยู่ภายในอกก็ยังคงเด่นชัดอยู่เสมอ
อากาศหนาวของยามค่อนคืน...หนาวเกินกว่าที่อ้อมกอดเพียงอย่างเดียวจะเพียงพอ เวลานี้ไออุ่นจากผิวเนื้อคือสิ่งที่ต่างฝ่ายต่างต้องการมากที่สุด
ริมฝีปากแตะสัมผัสกันและกันอย่างเชื่องช้าและอ่อนหวาน มันเบียดชิด แนบซ้ำและละเลียดบางเบายิ่งชวนให้ถวิลหาเมื่อขยับถอยห่างออกไป
“พี่ขอของขวัญก่อนคนอื่นได้รึเปล่า”
ไม่ต้องถามก็เข้าใจดีว่า ‘ของขวัญ’ ที่อธิปต้องการคืออะไร จอมขวัญเองก็อยากให้ของขวัญชิ้นนั้นเช่นกัน แต่...คืนนี้...เขามีภารกิจต้องทำให้เสร็จ...
“พี่โต...” เสียงแผ่วเบาจากคนที่อ้อมแขนดังขึ้นเมื่ออธิปกำลังจะมอบจูบลงกับริมฝีปากสีสดนั่นอีกครั้ง
“...ขวัญยังห่อของขวัญไม่เสร็จเลย...”
“เหลืออีกกล่องเดียวไม่ใช่เหรอ”
“ก็ใช่ แต่...” จอมขวัญกำลังจะค้านอีกหน แต่รอยยิ้มจางที่มุมปากของร่างสูงทำให้เขาพูดไม่ออก ยิ่งสบเข้าไปในดวงตาของอธิปก็ยิ่งทำให้เขาไม่อาจพูดอะไรได้อีก
“แค่กล่องเดียว ไว้ห่อพรุ่งนี้เช้าก็ทัน”
ริมฝีปากร้อนละเลียดลงกับริมฝีปากของจอมขวัญราวกับกำลังเชิญขวน อากาศเย็นๆและริมฝีปากอุ่นๆของคนรัก ไม่ใช่เรื่องยากเลยที่จะดึงความสนใจของเขาจากกล่องของเล่นที่เหลืออีกหนึ่งกล่อง
ลมเย็นพัดผ่านเข้ามาทางหน้าต่าง แต่ทว่าที่โซฟาหน้าโทรทัศน์กลับอุ่นซ่าน เสียงหยอกล้อดังแผ่วผสมผสานไปกับเสียงครางยามพวกเขามอบ ‘ของขวัญ’ ให้แก่กันและกันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ค่ำคืนนี้อาจจะเหน็บหนาวไปสักหน่อยสำหรับร่างกายที่เปล่าเปลือย แต่...มันกลับทำให้ไออุ่นที่มอบให้แก่กันมีค่ายิ่งกว่าอะไร
เป็น ‘ของขวัญ’ ที่ไม่ว่าจะแกะซ้ำอีกกี่ปี ก็ยังหวานล้ำและเย้ายวนใจ...ไม่ต่างจากปีแรกของพวกเขาเลยแม้แต่นิดเดียว
FIN
ในที่สุด ก็ทำสำเร็จ ลงนิยาย 6 ตอน 6 วันติด นี่คือความขยันที่บัวไม่เคยสัมผัสมาก่อนค่ะ ฮา
ปิดท้ายโปรเจ็ค ‘ก่อน 31’ นี้ด้วย พี่โตและของขวัญ หวังว่าจะสมใจหลายๆคนนะคะ (พี่โตแกยังมาสายนิ่งๆแต่ฟาดเรียบเช่นเคย กร๊ากกกก)
สำหรับปีนี้ ขอบคุณคนอ่านทุกคน ขอบคุณทุกการคอมเม้นท์จากทุกเรื่อง ทุกตอน ขอบคุณทุกการอ่าน ทุกกำลังใจ ทุกความปรารถนาดี บัวจะเขียนมาจนถึงบรรทัดนี้ไม่ได้ ถ้าไม่มีทุกๆคน ขอบคุณมากๆค่ะ ขอบคุณพื้นที่บอร์ดด้วยนะคะ
พบกันใหม่ปีหน้า กับเรื่องใหม่ (ที่สัญญาเอาไว้แล้วว่านายเอกจะเป็นคนดีกว่าเดิม ฮา)
Happy New Year 2017 ค่ะ ^^
หัวข้อ: ...จอมร้าย...ตอนพิเศษ Christmas…again and again...หน้า 143 (24/12/2021) (อ่าน 1709467 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก