รุ่งเช้า
กินข้าวต้มหอมชุย ลอยตามลมมาพร้อมกับร่างใคร อีกคน
เอี้ยดดด..
มิวงัวเงียตื่นขึ้นมา เพราะได้กลิ่นข้าวต้ม ของใครอีกคน
“ ตื่นแล้วหรอครับ ”หนุ่มใส่แว่น ทรงผมเท่ห์ตามสไตล์เกาหลีเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงอบอุ่น
“ เอ่อ...คุณเป็นใคร..”มิวมองหนุ่มใส่แว่น ด้วยความงงงวย ทำไมเขาจึงพบเจอหนุ่มแปลกหน้าท่าททีประหลาดๆ บ่อยจังช่วงนี้ก็ไม่รู้
“อืมม...จะว่าไงดีละ ทานข้าวต้มก่อนเดี่ยวพี่เล่าให้ฟังละกันเนอะ ”ชายหนุ่มพูดขึ้นพร้อมกับยื่นข้าวต้มกุ้งมาให้ มิวรู้ดีว่ามันหอมยั่วน้ำลายเขามาก แต่ก็มิอาจไว้วางใจอยู่ดี แม้ว่าเขาจะไม่ได้ทานอะไรมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้วก็ตาม
“ไม่ อะคับ ..ผม ยังไม่หิว.. ”
“นา....ทาหน่อยแล้วกัน สักนิดก็ยังดีนะ...จะได้กินยาด้วยทานเสดเดี่ยวพี่ทายาให้ครับ ”
“ คุณบอกผมมาสิว่าคุณเป็นใคร ต้องการอะไร...”
“ กลัวหรอ ในนี้ไม่มียาพิษหรอก นา อะเดี่ยวกินให้ดู ”ว่าแล้วชายหนุ่มก็ตักข้าวต้มยัดใส่ปาก เคี้ยวตุ้ยๆ ยั่วน้ำลายอีกฝ่าย
“ จิงหรอ...อื้ม งั้น ผม ทานมั้งได้ป่าวว” มิวเห็นดังนั้น คงคิดว่า ผลอดภัยตามที่ หนุ่มแว่นบบอกเป็นแน่ จึงเริ่มลงมือรับทานข้าวต้ม
“ ฮ่าๆๆ เอาเลยครับผม”
มิวไม่รอช้า จับช้อนข้าวต้มได้ ยัดใส่ปาก อย่างเอร็ดอร่อยจนหมดชาม แม้ว่า บาดแผลที่ปากจะโดนความร้อนจากข้าวต้มลวกไปบ้างแต่ความหิวโหยของเขาก็เอาชนะความเจ็บปวดจากการบาดแผลนี้ได้ ถึงแม้ว่าเขาจะไม่อยากกินของจากคนอื่น แต่เขาก็ระลึกเสมอว่าจะต้องมีชีวิตอยู่เพื่อใครบางคนที่เขาต้องการอยากเจอและอยากขอโทษ
“ ผมทานหมดละ ทีนี่จะเริ่มเล่าได้ยัง ” เด็กน้อย เอ่ยขึ้นเสียงใส มองหน้าหนุ่มแว่นใจดีที่เอาข้าวมาให้ตนก่อนจะทานยาแก้อักเสบแก้ปวด และแมนก็เนิ่มเล่าเรื่องที่ มิวอยากรู้พร้อมกับทายา ที่แผลให้พร้อมๆกัน
“ พี่ชื่อแมน ครับ...เป็นนเพื่อนไอ้หิน... ”มิวได้ยินดังนั้น กับสะอึกเพราะ ไม่นึกว่าหินจะมีเพื่อนนิสัยต่างกันเช่นนี้
“เอ่อ...งั้นพี่กับนายหิน ก็เป็นคนจับตัวผมมาอะสิ ”
“ ก็ ไม่เชิง อะน่ะ ...พี่ ทำไรมากไม่ได้หรอกไม่ไช่คนในครอบครัว แต่เอาเป็นว่า พี่สัญญาว่าจะน้องกับ บ้านไห้ได้ ว่าแต่น้องชื่ออะไรหรอครับ...”
“มะ..มิวครับ...... ”
“อื้ม......งั้นก็แสดงว่าไม่ผิดตัวตามที่ไอ้หินบอก... ”
“หา....ว่าไงนะ.. ”
“ อื้ม...ป่าวหรอกครับ........แล้วเจ็บมากไหม ขอโทดนะที่พี่มาช้า......ไอ้กินมันอารมณ์ร้อนยังงี้แหละ ตอนเด็กๆพี่กับมันชกกันเป็นประจำ แย่งของเล่นกันน่ะ ไม่รู้ว่าขึ้นจะแย่งของรักกันหรือป่าว...หึหึ...”
แมนพล่ามออกมา ราวกับเอ่ยเป็นนัยๆ ให้อีกฝ่ายรับรู้
“ อะไร หมายความว่าไง หรอ..ฮะ..”
“ ฮ่าๆ ไม่มีไรหรอก อยากอาบน้ำไหม...เห็นว่าใส่ชุดนี้มาตั้งแต่ สองวันที่แล้ว แล้วนะ.. ”
“ อืมก็ ดีฮะ...ผมขอถามหน่อยสิว่า ที่นี้ที่ไหนฮะ... ” มิวถามออกไปด้วยเสียงใส แมนกำลังจะตอบพลันเสียงบางอย่างก็ดังขึ้น
ปัง ... เขาถีบประตูอีกแล้ว ไม่เจ็บเท้ามั้งรึไง
“ แมน ออกไปข้างนอก..เด่วกูจัดการเอง ”
“ เฮ้ยย...มันวะ กุ จัดการได้ ”
“ กุบอกไห้ออกไป!!”
“ เอ่อ พี่ ออกไปเหอะครับ ...ถ้าเขาจะฆ่าผมก็เชิญ ”
“ หึ...คิดว่ากุจะทำโง่ๆแบบนั้นหรอ..แต่มึงอะได้ตายแน่นอน แต่ไม่ใช่ตอนนี้ ....ไปอาบน้ำ เหม็น จนจะอ๊วกแตกอยู่แล้ว... ”
พลุ่บ....หินโยนเสื้อผ้าราคาถูกๆใส่หน้ามิวอย่างแรง..
“ เออ....แล้วห้องน้ำอยู่ไหน .....” ชายหนุ่มมองร่างบางอย่างเย้ยหยันก่อนจะกระชาก แล้วเดินนออกไปด้านนอกกับเขา
……………..
……..
……
“อะ ทำไรกินหน่อยเดะ....ซื้อของสดมาซะเยอะ มึงทำเป็นปะ อีตุ้ด.. ” หินพูดเหยียดหยามมิวทุกครั้งเมื่อมีโอกาศ เพราะต้องการให้อีกฝ่ายโมโห และเสียใจ
“ เห้ย...ไอ้เชี่ยหิน พูดดีดี หน่อยสิว่ะ...สงสารน้องเค้าวะ”
“ แล้วมึงไม่สงสารน้องกูมั้งไง...โดนแค่นี้มันยังน้อยไป เดี่ยวพรุ่งนี้มึงได้ไปบ้านกู เมิงได้เจอของจิงแน่.. ”หินประกาศกร้าวขึ้น
“ หึ...อยากจะทำไรก็เชิญ ไอ้โรคจิต คอยดูแล้วนายจะเสียใจ ”มิวบ่นพรึมพรำกับตนเอง ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตาทำกับข้าว
“ แม่ง!!!........เอาตีนทำกับข้าวรึไงวะ น้ำล้างตีนกูยังอร่อยกว่านี้อีก ” มึงเคยกินหรือป่าววะ ชิบเอ้ยย
“ เฮี้ยย...........ไอ้หิน มึงพูดถนอมน้ำใจน้องมิวหน่อยดิวะ พูดแบบนี้เด่วน้องมิวก็เสียใจแย่ ”
“ ไม่เป้นไรหรอกคับ ผมชินแล้ว............ก็ผมทำกับข้าวไม่ค่อยเก่งนี้คับ ” ผมเสแสร้งเพื่อให้ดูน่าสงสารจากพี่แมน อิอิ
“ พี่ว่านะ มันก็อร่อยไปอีกแบบ นะ ใครไม่กินเด่วพี่กินเอง ”
“ หึๆๆ...........อร่อยตายละ แกงจืดก็จืดสนิท ผักพัด ก็เค็ม ยิ่งกว่ากินเกลือ นี้กูถามหน่อยเหอะๆ...........พ่อแม่มึงไม่สอนให้ทำกับข้าวมั้งหรอ ”
“ ไอ้เชี้ยหิน...........มากไปแล้ว ถ้ามึงไม่กินก็ไปตรงนู้น เด่วกูกินเอง ”
“ คับผมก็ว่า มันไม่อร่อยเลย ........พี่หินกะพี่แมนไม่ต้องกินหรอก ” แล้วผมก็จะเก็บถ้วยจานไปล้าง
“ เฮ้ยย.........เด่วสิ พี่ยังกินไม่อิ่มเลย ”
“ ไม่ต้องฝืนกินหรอก คับ ผมมันไม่มีค่าพอที่ใครจะมาสนใจ ” แล้วผมก็ดึงจานจาดมือพี่แมนแล้วเก็บไปล้าง
ในอีกมุมนึง
“ ไอ้หิน มึงพูดดีๆกะน้องเค้าได้ปะ มึงแหกตาดูซะ แม่งงง ชอบว่าน้องเค้าอยู่เรื่อย กูละสงสาร ”
“ ก็ทำไม่ได้เรื่องนี้ แล้วอีกอย่าง มึงไม่ต้องสงสารมันหรอก ดูก็รู้ ว่ามันมารยาสาไถ ชัดๆๆ ”
“ไอ้หิน แม่งเอ้ยยยยยยย กูละเบื่อจิง ๆๆ ไปช่วยน้องมิว ล้างจานดีกว่า ”
ผมอาบน้ำเสด รีบเข้ามาในห้อง และเปิดโทรศัพไอ้ที่แอบขโมยมา ตอนที่ทำมันเผลอวางไว้ในถุงอาหารสด
ภาพที่เห็น เป็นพื้นหลัง โทรศัพน่าดินกะนายหิน ไม่รุว่ามันไปได้มาจากไหนดูเก่าๆๆ สมัยมันยังเป็นเดก ผมเลยเปิดดูใน อัลบัม ภาพ ทำเอาผมตกใจอย่างมาก
++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หินทำท่าลุกลน หาโทรศัพตัวเอง ซึ่งไม่รุว่าตอนนี้มิวได้ขโมยไปเพื่อที่จะโทหาที่บ้านเพราะกลัวว่าที่บ้านจะเป็นห่วงเนื่องจากตนหายไปหลายวัน
“ เฮ้ยย...........ไอ้แมน เห็นโทรศัพกูป่าววะ ”
“ ไม่นี้ กูไม่เห็นตั้งแต่มาแล้ว ”
“ หรือว่า............... ” ไอ้หิน รีบวิ่งมาที่ห้องที่มิวอยู่
ตุบ!!
ไอ้หินถีบประตูเข้ามา
“ มึงทำไรอะ!!! ”
TBC
ช่วยกันเม้นเยอะๆ หน่อยนะครับ ตนเขียนจะได้มีกำลังใจ อัพทุกวัน
ติชมด้วยนะคับ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
