2
//////////////////////////////////////
ตุบ !!!
ร่างหิน ถูกโยนลงกระแทกฟุตบาทอย่างแรง ลูกน้องของอดีตรัฐมนตรี รุมซ้อม หิน จนแทบกระอักเลือด หน้าตา เขียวปูด ปากแตกหัวแตก หินทรุดลงกับพื้นอย่างคนหมดหวังในใจตอนนี้ไม่มีความโกรธ ไม่มีความเกียจมีแต่ความคิดถึง เขาคิดถึงมิวใจแทบขาด อยากอยู่ใกล้ ๆ มิว อยากมองหน้า ง้องอน เอาใจมิวตลอดเวลา นี้เวรกรรมกำลังตามสนองตัวเองสินะ ยิ่งคิดก็ยิ่งหวนไปถึงวันที่หินซ้อมมิวอยากหนัก หินไม่ฟังใครทั้งสิ้นยกเว้นป้าอ่อน แม้ว่ามิวจะอ้อนวอนร้องขอชีวิตเพียงใดหินก็ไม่หวั่น หินทารุณกรรมมิวอย่างรุนแรงและโหดร้าย ซึ่งเทียบกับเขาโดนขนาดนี้ ยังน้อยเสียด้วยซ้ำ
“ เห้ย มึงรีบไสหัวไปจากคุณหนูมิวได้แล้ว ถ้ายังคิดจะไปแจ้งความ มึงได้ตายแน่ ” บอดี้การ์ดคนนั้นพูดเสร็จก่อนจะเตะเข้าที่ซี่โรงหิน อย่างแรง สามที
ผลั้ว ตุบ ตุบ!!
ฉันรักเธอรักเธอด้วยความไหวหวั่น
ว่าสักวันฉันคงถูกทอดทิ้ง
มินานเท่าไรแล้วเธอก็ไปจากฉันจริงๆ
เธอทอดทิ้งให้อาลัยอยู่กับความรัก
“ อุกกกกกกกก!! ”หิน เอามือกุมท้องอย่างเจ็บปวด
....มิว...มิวอยู่ใน ตอนนี้พี่จะขาดใจแล้ว มิว มิวจ๋า คิดถึงเหลือเกิน .....
“ มึงจำไว้ อย่ายุ่งกับคุณหนูมิว อีกไม่งั้น มึงจะโดนมากกว่านี้ ”
ผลั้ว เขาชกใบหน้าหินอย่างแรง จนทำให้สติของหินที่มีอยู่น้อยนิด ดับวูบพร้อมกับสมองหยุดการสั่งงานทันที
แม้มีปีกโผบินได้เหมือนนก
อกจะต้องธนูเจ็บปวดนัก
ฉันจะบินมาตายตรงหน้าตัก
ให้ยอดรักเช็ดเลือดและน้ำตา
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
เรือนไม้สีขาวริมทะเล
มิว รู้สึกร้อนรน อยากออกไปตามหาหิน เพราะมีลางสังหรณ์ว่า ลูกน้อวของพ่ออาจทำร้ายหิน อย่างรุนแรงก็เป็นได้ เพราะสังเกตท่าทางและน้ำเสียงของพ่อตนมั้งชักจะมีอะไรแปลกๆนอกเหนือจากคำสั่งให้ลากตัวออกไปเท่านั้น มิวพูดกับตัวเองว่าถ้าดวงตาเขาพอจะมองเห็นคงออกไปตามหาหินแล้วเพราะคิดว่าหินคงไปได้ไกล
“ แม่ ฮะ.. ”มิวเดินคลำทางเข้าไปในห้องครัวบัดนี้ มิวเริ่มชินกับสภาพคนพิการ สามารถไปไหนมาไหนได้เอง โดนมีไม้เท้าคู่ใจ
“ ว่าไง ฮึ มิว รออยู่ข้างนอกนะลูก เดี่ยวจะชนของ ”แม่อุ้มกำลังจัดการอาหารทะเลสดเพื่อทำอาหารเย็นเลี้ยงทุกคน
“ มิวอยากให้ แม่ไปตามหาคุณหินอะครับ ”
“ก็ลูกน้องของพ่อไปส่งแล้วนี่ ”
“ แต่ มิว เอ่อ.. ”
“ คิดมากหรือลูก เดี่ยวไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าว ”
“ อาบแล้วฮะ เมื่อกี้ พ่ออาบให้ ”
“ แล้วพ่อไปไหนล่ะลูก ”
“ อาบน้ำมั้งครับ พี่มาก็ออกไปคุยโทรศัพท์ข้างนอก ยายก็ดูข่าวในห้องรับแขกครับ ”
“ งั้นก็ไปอยู่กับคุณยายนะลูกเดี่ยวแม่ทำเสร็จ จะไปเรียกนะครับ ”
“ ครับ แม่ ” มิวยังใจคอไม่ดีเท่าไหร่เพราะ กลัวว่าหินจะเป็นอะไรไป แล้วพ่อของเขาอาจซวยโดนจับติดคุก
ห้องรับแขก
ตี้ด ตี้ด ตี้ ตี้ดดดด...เสียงโทรศัพท์มิว ดังขึ้น
“หวัดดีครับ มิวพูดฮะ ”มิวเลือนหน้าจอรับทันที แม้จะมองไม่เห็นก็คุ้นเคยกับการเล่นโทรศัพท์รุ่นนี้ดี
“ มิวเหรอ... ”เสียงจากปากสายบ่งบอกว่าดีใจสุดขีด
“ ใช่ครับ คุณเป็นใครหรือ ”
“ มิว ....มิว...นี่ดินนะ คิดถึงมิวจังเลย มิวอยู่ไหน นี่ ดินไปหาที่บ้านก็ไม่เจอ มิวย้ายบ้านไปอยู่ไหนเหรอ เดี่ยวดินจะไปหา ”
“ ใช่เราย้ายมาอยู่กับพ่ออะ พอดีเรามาพักผ่อนที่ บางแสน ”
“ แล้วมิวหายดี แล้วเหรอ ออกจาก รพ.ตอนไหนไม่เห็นส่งข่าวมาเลย ” เสียงตื่นเต้นจากปลายสายดูไม่รู้สึกร้อนหนาวหรือสำนึกในสิ่งที่ทำลงไปเลย
“ ............... ” เหมือนมีอะไรมาจุกที่คอ เวลานี้ มิวหมดสิ้นหมดหวังทุกอย่างต่อไปชีวิตเขาคงมีแต่ความมืดมนตลอดชีวิตเป็นแน่
“ มิว มิว มิว ทำไมไม่พูดล่ะเป็นอะไรหายดียัง ”
“ ………………… ” มิวไม่ตอบเพราะเหมือน้ำตามันจะไหลตลอดเวลา
“ มิว เราไปหามิวนะ บางแสนเหรอ เราไปหามิวคืนนี้เลยได้ไหม มิวมารับเราที่ คิวรถตู้ก็ได้นะ มิว ”
“ ………………… ”
“ มิว ทำไมไม่พูดล่ะ เราอยากเจอมิว เราอยากปรับความเข้าใจกับมิวนะ ดินเชื่อว่าถ้าดินได้เจอมิวได้คุยกับมิว เราจะต้องกับมาเป็นแฟนกันเหมือนเดิม เรื่องที่ผ่านมา ถือว่าผ่านไป ดินไม่ถือสามิวนะครับ ”ไม่ ถือ สา เหรอ? คำนั้น เราควรจะเป็นฝ่ายพูดเองมากกว่า ที่เขาจะพูดออกมานะ มิวรู้สึกจุกที่คอ จะพูดแต่ละคำออกไปช่างอยากลำบากนัก
“ เอ่อ คือเราคงไปรับนายไม่ได้แล้วละ ”
“ ทำไม มิว โกรธเราอยู่เหรอเราขอโทษนะ มิว ทำไมอะมิว ทำไม เราคิดถึงมิวใจจะขาดรู้ไหมเราโดนอะไรมั้ง แต่ก็ช่างเหอะ...เราก็ทนทุกอย่างเพื่อมิวนะ ขอแค่เราได้เจอมิวสักครั้ง นะครับๆ”ดินพูดกรอกสายไปด้วยอารมณ์ฉุนเฉียว
“ เรา ตา บอด อะ คงไปรับนายไม่ได้แล้ว และ เราคงไม่ได้เห็นหน้า นายอีกแล้วล่ะดิน ”
“ อะไรนะ.. มิว ล้อเล่นหรือเปล่า เอ่อ มิว พอดี ตังค์เราจะหมดแล้วเดี่ยวถึง บางแสนจะโ?รหาอีกที นะ ”
“ เอ่อ..อย่ามาเลยเราอยูกับครอบครัว ”
“ ไม่...เราจะไป ”
“ ตู้ด ดดด ดดดด.... ”พอดี สายตัดไปมิวรู้สึกกังวลใจอย่างมากเมื่อครู่หินก็โดนลากออกไปไม่รู้ลากไปทิ้งไหน ถ้าดินมาอีก ไม่แคล้วต้องโดนลูกน้องพ่อลากไปกระทืบเป็นแน่
.....
..................
“ คุณหนูครับจะเดินไปไหนหรือครับ ”เสียงทุ้มห้าวจากกาดพ่อของเขาพูดขึ้นเมื่อเห็นว่ามิวจะเดินลงจากเรือน
“ พวกนายเอาคุณหินไปไว้ไหน ” มิวหันมามอง
“ เอ่อ....... ”
“ พวกนายซ้อมคุณหินใช่ไหม ”
“ เอ่อ.......”
“ทำไมไม่ตอบล่ะ ถ้าไม่ตอบ ผมจะเดินลงไปตามหาเขาเอง ”
“ เอ่อ...มันมืดแล้วนะครับ อย่าเดินลงไปเลยยิงมองไม่เห็นเดี่ยวจะเกิดอันตรายนะครับ ”
“ งั้นก็ตอบมาสิ้ ว่าพวกนายเอาตัวคุณหินไปไว้ไหน ”
“ เอ่อ..อ้อ...ส่งขึ้นรถกลับกรุงเทพไปแล้วครับ ”
“ อะไรนะ... ”มิวแทบไม่เชื่อหูตัวเอง ในใจสับสนอย่างหนักว่าจะเชื่อหรือไม่
ติดตามตอนต่อไปนะครับ
วันนี้มาน้อย จัง เนอะ อิอิ
แตมาน้อยดีกว่าไม่นะครับเม้นเยอะๆนะครับ
พอดีแต่งนิยายสองเรื่องพร้อมกัน ทำเอามึนส์อย่างแรงงงงงงง
สะใภ้เจ้าก็ยังไม่คืบไปไหนเลยย
มาขอกำลังใจคับผม
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
