มาต่อแล้วนะคะ
-------------------------------------------------
KICK 5 l ดังเสียงเธอเรียกครวญเป็นสำนวนเศร้าใจ... พวกมึ งเศร้าแต่กูสะใจ
ผ่านมา2วันแล้วในการดำเนินแผนการสร้างความร้าวฉานให้แก่ชีวิตคู่ของไอ้เฮีย แผนการดำเนินไปค่อนข้างดี ผมกับหลินดูสนิทกันมากขึ้น มากกว่าตอนเป็นแฟนกันด้วยซ้ำ และผมก็มั่นใจว่าตอนนี้เธอกำลังไว้ใจผม... มึงไว้ใจคนผิดแล้วอีหลิน ฮ่าๆๆๆๆ
หลินมันบอกผมแทบทุกอย่าง ว่ามันนี้จะไปไหน ไอ้เฮียมารับกี่โมง บลาๆๆๆ และแน่นอนว่าผมก็รู้ว่าวันนี้ไอ้เฮียจะพาแฟนใหม่มัน(แต่แฟนเก่ากู)ไปเที่ยวสวนรถไฟ... ซึ่งที่นี่คือเดทครั้งแรกและครั้งเดียวของผมกับหลิน
ตอนนี้วันเสาร์ตอนแปดโมงเช้า ผมกับโก๊โฟมหยุดอยู่ตรงทางเข้า หันมามองหน้ากันเล็กน้อย ก่อนจะไปหาที่ซ่อนตัว เพื่อแอบซุ่มดูเป้าหมาย
“แน่ใจนะไอ้บลู ว่าที่นี่ วันนี้ ตอน8โมง”โก๊โฟมถามผมทั้งที่เรากำลังแอบกันอยู่หลังต้นไม้ในลานจอดรถ
“แน่ดิเฮีย หลินมันบอกผมเอง”ผมยืนยันเสียงหนักแน่น
“แล้วมึงก็เชื่องั้นดิ”เออ... แล้วกูก็เชื่อ
“เอาน่าโก๊... ไงคราวนี้มันก็ไม่หลอกผมหรอก”หรอ...ถึงผมจะยังไม่ค่อยมั่นใจว่าจะโดนมันหลอกอีกหรือเปล่า แต่เพื่อไม่ให้เป็นการบั่นทอนกำลังใจของผู้ร่วมปฏิบัติการ เราก็ไม่ควรพูดออกไป... ถึงแม้ในใจกูจะเสียวโดนหลอกอยู่ลึกๆก็เหอะ “ว่าแต่โก๊เหอะ แต่งมาซะขนาดนี้ มันจะเด่นไปเปล่าอ่ะ”ผมส่งเสียงกระแหนะกระแหนไปให้ไอ้โก๊ที่โพกอะไรมาเต็มตัวก็ไม่รู้
ผมขมวดคิ้วมองโก๊โฟมที่อยู่ในอาภรณ์สุดเด่น ซึ่งประกอบด้วยเสื้อยืด ที่สกรีนว่า เด็กถาปัตย์ มหาลัยXXXX อยู่กลางอก บวกด้วยกางเกงผ้าสั้นเหนือเข่าลายทางสีน้ำเงินสลับขาว กับรองเท้าผ้าใบสีฟ้าแสบตา ซึ่งหลายคนก็คิดว่ามันแปลกตรงไหน ซึ่งผมว่ามันก็ไม่แปลกหรอกนะ ถ้าพวกแม่งไม่ใส่แจ็กเก็ตหนัง ผ้าพันคอ แว่นตาดำ กับหมวกสานขอบลุ่ยมาด้วย... ร้อนบ้างไหมครับโก๊
8โมงครึ่ง ร้อนฉิบหายแต่ก็ยังต้องรอต่อไป...9โมง กูไม่ไหวแล้วจริงๆ ร้อนสุดๆ ร้อนเหี้ยๆ ทำไมยังไม่โผล่มากันอีกวะ... ปล่อยให้กูรอมาเป็นชั่วโมงใช่ได้ที่ไหน(แล้วใครเขาใช้ให้ให้มึงมารอล่ะวะ)
ผมควักบีบีลูกรักขึ้นมาก่อนจะพิมพ์ ‘วันนี้ไปเที่ยวสนุกไหม’ไปให้เป้าหมาย
ผมรอสักพัก เป้าหมาย(ที่หลอกกูได้ลงคอ)ก็ตอบกลับมา ‘สนุกจ้า... กำลังปั่นจักรยานกันอยู่เลย’สันดานมากอินี่ ยังหลอกกูอยู่ได้...ในขณะที่ผมกำลังด่ามันอยู่ในใจนั้น จู่ๆก็มีเสียงอะไรส่งเข้ามา
ผมเปิดดูรูปที่ถูกส่งมา มันเป็นรูปเป้าหมายหมายเลข1(ไอ้เฮีย)หันหลังปั่นจักรยาน โดยมีกับเป้าหมายหมายเลข2(อิหลิน)นั่งซ้อนหลังชนกัน... หวานไปแล้วห่า
‘นั่งรถเมล์มากันตั้งแต่6โมงแน่ะ’เอ๊ะ! 6โมง... แล้วนั่งรถเมล์... ตื๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด(เสียงสมองอิบลูน็อค)...กูมายืนรอหาหอกอะไรต้องนาน ‘อยู่สวนผีเสื้อแล้วบลู... เดี๋ยวถ่ายรูปแล้วส่งไปให้ดูนะ... เราจำได้ว่าบลูชอบผีเสื้อ’ผมมองหน้าจอด้วยจิตใจที่อยากจะอธิบายได้
ผมโกรธเกลียดผู้หญิงคนนี้ เธอทิ้งผมได้เลวร้ายมาก เธอทำร้ายจิตผมไว้เยอะ แต่ช่วง3วันที่ผมได้กลับมาคุยกับเธอ มันทำให้ผมเหมือนจะลืมความโกรธแค้นในอดีตไป คุณว่าผมจะดูโง่ไปไหม ถ้าจะให้อภัยเธอ... ซึ่งผมว่าโง่ว่ะ ดังนั้นกูไม่ให้อภัย
ผมลากไอ้ปู่โฟมไปเช่าจักรยานมา1คัน(หมดไป50บาท)ปั่นเล่นกันไปในสวน โดยที่ผมกับโก๊โฟมก็ผลัดกันปั่นผลัดกันแชท เพื่อที่จะได้รู้ความเคลื่อนไหวของเป้าหมาย (จะได้หลบได้ทัน)
ทุกคนอาจสงสัยว่าผมกำลังทำส้นตีนอะไรอยู่ ขอบอกเลยนะครับ ว่าผมกำลังดำเนินแผนการ สร้างความร้าวฉานขั้นเทพอยู่... อ่านไปเรื่อยๆแล้วก็จะรู้ครับ ฮึๆๆๆ
บ่ายๆพวกผมก็ไปหาอะไรกิน ส่วนไอ้เฮียกับหลินเขาเตรียมข้าวกล่องคู่รักมาครับ ยัดห่ากันไปตั้งแต่เที่ยงแล้ว(หมันไส้) ผมออกปั่นจักรยานเที่ยวไปถ่ายรูปเล่นไปกับไอ้โก๊อีกทีตอนประมาณบ่าย2โมง แดดเปรี้ยงๆ... ร้อนฉิบหาย
เกือบ4โมง แดดเริ่มร่มลมเริ่มตก ผมถามหลินว่า ทำไรอยู่ เธอบอกกำลังพายเรือ และเมื่อรู้ดังนั้น ผมกะโก๊โฟมก็มุ่งหน้าไปที่สระกันเลยทันที ผมจอดจักรยานซุ่มดู คนสองคนที่กำลังพายเรือกันอยู่ไม่ไกลฝั่ง
ผมหยิบโนเกียรุ่นพระเจ้าเหากลีทาทัพขึ้นมา ก่อนกดพิมพ์ ยิกๆว่า’รถเฉี่ยว’แล้วส่งไปให้ไอ้เฮียกับโก๊โฟม แล้วปิดเครื่อง ผมยกยิ้มกับตัวเอง ก่อนจะลอบมองปฏิกิริยาของคนที่ได้รับข้อความ
“ไอ้บลู มึงโดนรถเฉี่ยวตอนไหนวะ”คนข้างๆหันมาถามผม... กูแหล มึงเข้าใจกูไหมปู่
ผมไม่ตอบ แต่หันกลับไปสนใจเรือแคนนูสีฟ้าที่ถูกพายเข้าฝั่งอย่างถูกใจ ผมไม่รู้คนที่กำลังคุยกันหน้าเครียดนั้นกำลังพูดอะไรกัน แต่ดูเครียดพอควรครับ ไอ้เฮียสะบัดมือหลินออก ก่อนจะคว้าจักรยานแล้วปั่นออกไป โดนทิ้งสาวสวยที่ยืนหน้าเสียไปเบื้องหลัง... เหี้ยจริงไอ้เฮีย
เสียงบีบีดัง ทำให้ผมต้องหยุดความคิดทุกอย่างไว้ แล้วกลับไปดูที่หน้าจอการสนทนาระหว่างผมกับเป้าหมาย
‘รู้สึกแย่’ผมมองหน้าจอแล้วก็ได้แต่ยิ้ม... แต่กูรู้สึกดีว่ะ
‘อ้าว ไปเที่ยวกับแฟนไม่หนุกหรอครับ’ผมพิมพ์ตอบกลับไป
“โก๊โฟม เดี๋ยวโก๊กลับไปก่อนนะ แล้วโก๊ก็โทรหาเฮียด้วย ว่าผมโดนรถเฉี่ยว แล้วก็เนียนๆว่าตามหาผมอยู่ล่ะ”ผมบอกแผนการส่วนไอ้โก๊โฟม... คุณว่าผมจะไว้ใจไอ้ปู่มันได้ไหมครับ
“เออ... โชคดีไอ้หลาน”มันตบไหล่ผม แล้วก็คว้าจักรยานแล้วออกปั่นไป... แล้วกูก็ต้องเดินใช่ไหมตอนกลับ
‘ไม่รู้... รู้แค่ว่า รู้สึกแย่’ตอนนี้ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองโรคจิตแล้วล่ะครับ เพราะทุกครั้งที่อีกคนบอกว่าแย่ มันกลับยิ่งตอกย้ำให้ผมรู้สึกดีอย่างประหลาด
‘ทะเลาะกันหรอ... ใจเย็นๆครับ... ผมว่าเฮียปั้นต้องมีเหตุผลล่ะ’ผมยิ้มกริ่มอย่างมีความสุขเต็มเปี่ยม... อยากหัวเราะโว้ยยย กร๊ากกกก(ไอ้บลูโรคจิตไปแล้ว)
‘บลู... เราอยากตาย’ก็ไปตายดิ... ทั้งที่อยากตอบไปแบบนั้น แต่เพื่อแผนล้างแค้น ที่เจ็บแสนเจ็บกว่าหลายเท่า ผมจึงต้องยั้งมือไว้
ผมเดินเข้าไปหาหญิงสาวตัวเล็กร่างบอบบางที่กำลังยืนหันหน้ามองผืนน้ำ(อยากถีบแม่งให้ตกน้ำ) ผมหยุดอยู่ข้างหลังเธอ ก่อนจะวางมือไว้บนไหล่ของเธอเบาๆ
“คิดแบบนั้นไม่ดีเลยนะคะ”ทั้งที่จริงอยากพูดว่า คิดแบบนั้นถูกแล้วล่ะครับ รีบๆตายไปซะอีหลิน...ว่าแต่พูดคะแล้วดูน่ารักน่าชังแบบที่เจ้บลูมมันบอกปะวะ
คือพี่สาวผมมันบอกว่าน่ะครับ พูดชายพูดคะแม่งน่ารัก= =
“บลู...”เธอหันมาทั้งน้ำตา ก่อนจะพุ่งเข้ากอดผม... คุณรู้ไหม ผมแพ้น้ำตาผู้หญิง “เราไม่มีค่าเลยใช่ไหม”ผมลูบผมผู้หญิงตรงหน้าผมแผ่วเบา ในอกผมโหวงๆ ทั้งที่ผมคิดว่าตัวเองรับมือได้ แต่เอาเข้าจริง ผมก็ยังไม่มีภูมิต้านทานน้ำตาผู้หญิงอยู่ดี
“แล้วทะเลาะอะไรกัน หลินเล่าได้ไหมคะ”ในอกผมโหวงๆ ทั้งที่ผมรู้อยู่แล้วว่าเขาสองคนน่าจะทะเลาะอะไรกัน แต่ผมก็ยังหน้าด้านถามออกไป
“ปั้นไม่เคยรักหลิน เขาบอกว่ารุ่นน้องรถเฉี่ยว แต่เราก็บอกว่าถึงปั้นรีบไปก็ช่วยอะไรไม่ได้หรอกนะ แต่เขาก็ไม่ฟัง... เราว่าไม่ใช่แค่รุ่นน้องหรอกที่เขาไปหาน่ะ... บลู เราเจ็บ เขาทิ้งเราไปหาคนอื่น เขาไปหาใครอ่ะบลู ไปหาใคร...”จะบอกยังไงดีวะ คือไอ้คนที่มันไปหานี่ก็กูเองอ่ะ
“ใจเย็นๆนะหลิน... เฮียปั้นคงไปหารุ่นน้องจริงๆนั่นแหละ”ผมดึงตัวหลินที่กอดผมอยู่ออก ก่อนจะพาเดินไปหาที่นั่ง
ผมนั่งปลอบอดีตแฟนตัวเองอยู่นานกว่าเกือบชั่วโมง เธอก็กลับมายิ้มได้ ผมนั่งคุยกันสัพเพเหระ จนตอนนี้บรรยากาศรอบข้างดูจะเริ่มมืดลง
“แล้วบลูมาทำอะไรแถวนี้หรอ”ผมแสร้งทำเป็นยิ้มเขิน... แสร้งครับแสร้ง ผมแหลอีกแล้ว
“เออ... เรา...เออ อ๋อ มาเดินจตุจักรน่ะ”ผมพูดออกไป... คือไม่ได้เตรียมมาไงว่าจะต้องบอกว่าจะมาทำอะไร
“คนเดียวเนี่ยนะ”ผมแสร้งหัวเราะแหะๆแบบเขินๆ “เอาจริงๆดิ มาทำไม”
“บลูเป็นห่วงหลินน่ะ ก็เลยมาดู”เท่านั้นล่ะครับ หน้าคนฟังนี่แดงแปร๊ดเชียว...เหลือเชื่อหน้าอย่างมึงเขินเป็น “น่ากลัวอ่ะ เหมือนไอ้โรคจิตไงก็ไม่รู้”
“ไม่หรอก... ขอบคุณนะบลู”แล้วอีหลินมันก็ยื่นหน้ามาหอมแก้มผม... เอาแล้วไง ลวนลามกูเชียว
“เฮ้ย! หลิน แบบนี้ไม่ดีมั้ง”ผมทำท่าตกใจ... กูก็ตกใจจริงๆนั่นล่ะครับ
มันฉีกยิ้มหวาน ก่อนจะคว้ามือผมให้ลุกขึ้น “ไปเดินเล่นกันดีกว่า”
ผมกับหลินเดินจูงมือกันเดินไปตามทาง ช่วงเย็นคนส่วนมากนั้นมาออกกำลังกายซะส่วนใหญ่ พอทุ่มหนึ่ง ผมก็นั่งแท็กซี่ไปส่งหลินที่บ้าน โอ้วแม่เจ้าบ้านโคตรจะหลังใหญ่
“น่าแปลกนะ ตอนเป็นแฟนกัน บลูไปเคยมาส่งหลินที่บ้านเลยสักครั้ง แต่พอเลิกกันแล้วกลับมาส่ง... ส่วนแฟนหลินก็”แล้วคนตรงหน้าผมก็หลุบตาลง...จะให้มาส่งได้ไงฝั่ด เป็นแฟนได้กันยังไม่ทันถึงห้าวันมึงก็ถีบหัวส่งกูแล้ว
“ไม่เอาน่าหลิน เข้าบ้านนอนได้แล้วนะคะ”เป้าหมายหมายเลข2พยักหน้ารับ ก่อนจะเดินหายเข้าบ้านไป
หลังจากทำหน้าที่คนดีศรีสังคมเสร็จ ผมก็กลับขึ้นมาบนรถแท็กซี่ ก่อนจะบอกให้พี่แท็กไปส่งที่หอ ตลอดทางผมคิดทบทวนเสมอ ว่ามันมีข้อผิดพลาดตรงไหนรึเปล่า และผมก็หาไม่เจอ การที่ผมไม่โทรไปลากไอ้เฮียมาจากหลินตั้งแต่แรกนั้นผมมีเหตุผล
การที่ปล่อยให้ทั้งคู่อยู่ด้วยกันนานๆนั้นก็เพื่อจะให้มันเข้าใจไม่ตรงกัน ในความคิดหลิน เธอจะคิดว่าไอ้เฮีย ไม่แคร์ ไม่เห็นความสำคัญ ส่วนในความคิดไอ้เฮีย มันก็จะคิดว่าทั้งวันยังไม่พออีกหรอ แล้วเมื่อสองคนนี้เริ่มไม่เข้าใจกัน มันก็ง่ายสำหรับผม ในการจะทำให้แตกกัน... แค่เคาะเบาๆก็ราวจะแยกออกเป็นเสี่ยงๆ
ผมจ่ายเงินให้พี่แท็กแล้วก็ก้าวลงจากรถ ผมเริ่มรู้สึกตัวเองเลวยังไงก็ไม่รู้ อยู่ดีไม่ว่าดีก็ไปหาเรื่องให้คนเลิกกันซะงั้น ถ้าหม่าหม้ารู้นี่ ผมโดนด่ายับ... คิดแล้วสยอง
ในขณะที่ผมเดินอยู่ จู่ๆก็มีไอ้เวรที่ไหนก็ไม่รู้ ขี่แมงกะไซต์ตัดหน้า ซึ่งผมที่เดินเหม่อๆอยู่ก็เสียหลักดิครับ... ไอ้เวรนี่ อย่าให้กูรู้นะว่ามึงเป็นใคร กูจะกระทืบแม่งให้จมตีน
ผมยันตัวลุกขึ้น ศอกกูถลอกเลยไอ้เวร... ผมเดินหิ้วแขนตัวเองเข้าไปในหอ แล้วไอ้เฮียมันจะไปหาผมถึงไหนครับเนี่ย แต่ช่างหัวมันเถอะ วันนี้ไม่มีปัญญาจะไปดำเนินแผนห่าเหวอะไรอีกแล้ว ขอนอนพักสงบๆสักวันเหอะ ผมเดินขึ้นบันไดอย่างเซ็งๆ
แล้วหน้าห้องกูมีใครมานอนว่ะนั่น ถ้าเมาแล้วไมไม่กลับห้องมันไปวะ พื้นที่หน้าห้องกูสงวนนะเว้ย... ผมเดินดุ่มๆอย่างหัวเสียซึ่งผมก็ไม่รู้ว่าตัวผมแม่งหงุดหงิดอะไร...สงสัยจะเจ็บแผลมั้ง หงุดหงิดว่ะ
แต่ก็เหมือนผมจะลืมหายใจไปทันที เมื่อผมรู้ว่าไอ้คนที่มันนั่งกอดเข่าหลับพิงประตูห้องผมมันเป็นใคร
“เฮียปั้น...”
------------------------------------------
KICK 06 : เมื่อดวงใจมีรัก ดังกับนกโผบิน...มึงจะบินไปไหนก็ไป๊! อัพเร็วไปไหมอ่ะ กลัวเบื่อกันแง่ะ
วันนี้ไปเรียนมาคะ หลังจากที่ไม่ได้ไปมา2วัน แบบว่าป่วย(แต่เห็นแม่งนั่งอัพนิยายทุกวัน)
คิดว่าเมทแลปคงพุ่งมาถามด้วยความห่วงใยแน่ๆเมื่อได้พบหน้า(ฝัน)
แต่อิฉันคิดผิดค่ะ มันแทบพุ่งมาจริงค่ะ แต่ลักษณะคล้ายจะพุ่งมาตบมากกว่า'รู้ไหมพวกกูต้องปั่นงานแทนมึง!!'
โดนยับเลยวันนนี้ มันบอกต่อไปนี้ต่อให้จะตายมึงก็ต้องคลานมา
โหดเกินไปแล้ว
(คนอ่าน:มึงจ้องการบอกอะไรแก่สังคม)
คือเขาอาจต้องเฝ้าแลปไงไม่ได้กลับบ้านไรงี้ อาจจะมีวันที่ไม่มานะคะ
จ้วบบบ
แต่จะพยายามมาอัพทุกวันนะคะ เลิฟนะจิบิ
--
aloney : แย่งปั๊วชาวบ้านคืองานของน้องบลู
...สนุกค่ะ อีโมอย่างเยอะ
แมวเหมียว :
เรื่องหลินเฮียรู้ไหมรู้อันนี้คนเขียก็ไม่รู้(อ้าวอินี่) แต่ที่รู้ๆอิเฮียเสร็จแน่
honeystar : ชะนีมันอ่อยค่ะ
Chichi Yuki : นิยายอาจจะกวน+เกรียน แต่คนเขียนเรียบร้อยนะ
(ใครหลอกมึงมา)
rije : งี้แหละค่ะ คนเขียนคึก
อายทำไม: ใครอายมากล่อม พี่ถึงกับนอนไม่หลับ
เมื่อกี้เข้าไปส่อง ทำไมไม่อัพน้องคุณห๊ะ
(ใช้อิโมให้คุ้ม)
fonny1987 :
น้องบลูออกจากเรียบร้อย
(ตรงไหนฟะ)สงบเสงี่ยมเจียมตัว ลงในเล้าก็สนุกดีค่ะ ไม่ต้องมีจัดท๊อป10ให้ปวดใจ(เวลามันร่วง)
Loste : โหดกว่านี้อิบลูได้อยู่โรงบาลแน่ค่ะ
Loste:ฟอร์มมันเยอะค่ะ
(ช่วบตบมัน)
puppyluv : อะไรนะ โลกเป็นลูกอม (ไม่ต้องไปสนใจ อิเขียดรั่ว)...ทวงๆๆๆๆ นู่วณัช
ส่งไข่18ฟอง+นม18ลังไปให้boss-k
sornsawn:
AGELA : แหมะ! เพิ่งออกมา5ตอนจะให้ได้กันแล้วเรอะก๊ะ
จัดไป
เอ๊ย น้องบลูรักนวลสงวนตัวนะคะ
ส่วนอิหลิน
Chichi Yuki : แหมะ ถ้าเป็นไอ้โม่ง คอนเซปงานไม่ต้องเป็นคอนเซปซุ้มโจรหรอคะ กร๊ากกกกก
ขอบคุณค่ะ
ปล.บ้านเขาอยู่ชานเมืองอ่ะ สัญญาณไม่ดี
ketddy : เจ้เกตชิมิ
อายทำไม : ต้องถึกทึนยิ่งกว่าคูโบต้าสี่เกียร์
เหมือนพี่เลย อิโมเยอะไปหมดเลย(สนุก)
rije : เอาให้ร่วงเลยค่ะ ได้ใส่ฟันปลอมเป็นเพื่อนคุณเขียด
ขอบคุณค่ะ
maru : น้องบลูเรียบร้อยใช่ไหมเคอะ
@Lucifer_Prince@ :
ขอบคุณคร่า
Loste : เหมือนคนเขียนชิมิ
puppyluv : ส่งกลับไปให้boss-k เพื่อจะได้มีซัมติงจิงเกอเบลกันซักที(ลืมไปมันแพ้ไข่ :ling2:อาจตายก่อนได้ปล้ำ)
แมวเหมียว :
บริษัทนี้ไม่ดีเลย ทำคนอ่านค้าง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
