ตอนที่ 1
ผมนั่งอยู่บนเคาน์เตอร์ที่กั้นระหว่างส่วนครัวกับห้องนั่งเล่น มองคนที่ทำหน้าลุ้นอยู่บนโซฟาแล้วก็อดถอนหายใจไม่ได้ อะไรจะอินกับละครหลังข่าวขนาดนั้นนะ
นั่นไง .. เม้มปากทันทีที่นางเอกโดนตัวร้ายกระชากข้อมือ …
เริ่มขมวดคิ้ว … เมื่อตัวร้ายกดนางเอกลงกับเตียง
แล้วก็หันมาทำหน้าเคืองใส่ผม … เมื่อตัวร้ายก้มลงซุกไซร้ลำคอขาวผ่องของนางเอก
“ทำไมต้องสมจริงขนาดนั้นด้วยวะ !”
หึหึ .. ไอ้เด็กขี้หวง
“ก็มันเป็นบท … พี่ก็ต้องทำตามสิครับ”
ผมยิ้มขำเมื่อพลุเริ่มทำหน้ายุ่งแล้วสะบัดหน้าพรืดหันไปสนใจจอทีวีสี่สิบแปดนิ้วต่อ ยังไม่วายบ่นอุบอิบที่คงไม่พ้นเกี่ยวกับตัวร้ายในละครนั่นล่ะ
“โหย ไอ้เลวเอ้ยยยยย”
ผมได้แต่ส่ายหน้าปลงๆ ยกแก้วน้ำแร่ในมือขึ้นจิบแทน กว่าจะจบเรื่องคงโดนด่าอีกหลายรอบ … เพราะบทผมเรื่องนี้เหมือนกับไอ้หื่นชอบลากผู้หญิงไปปล้ำดีๆนั่นเอง
“เฮ้ย ! ไมพระเอกทำงี้อ่ะ”
พลุกระโดดขึ้นมาจากโซฟาชี้ไปที่จอ ใบหน้าขัดเคืองเต็มที่ .. อ้อ .. ก็ฉากยอดฮิตพระเอกมาช่วยนางเอกทัน ตัวร้ายก็เลยโดนซัดซะลงไปกองกับพื้น พระเอกก็ตามมาแลกหมัดต่อ แน่นอนว่าตัวร้ายก็ต้องแพ้ .. คิ้วแตกปากแตก .. แต่ไม่ใช่ของจริงเพราะมันแค่ละคร
“โหหหห แฟนกูหมดหล่อเลยอ่ะ! แม่ง ไอ้พระเอกเลว แฟนกูไม่ได้ชอบผู้หญิงโว้ย !!!!!!!!!”
อย่าไปตะโกนในที่สาธารณะนะพลุ …
“หนอยยย ยอมทำไมอ้ะ ทำไมไม่ซัดแม่งให้ม้ามแตกอ้ะ !”
นั่นไงหันมาหาผมอีกละ …
“ก็บทมันเป็นอย่างนั้นนี่ครับ จะให้พี่กระทืบกลับได้ยังไง”
“ไม่แฟร์โคตรๆ ละครห่วยแตก! บทแย่มาก! ไอ้ช่องนี้มันเฮงซวยชิบหายเลยว่ะ !!!”
อืม .. ด่าตั้งแต่ละคร ยันช่องต้นสังกัด อย่าไปพูดให้ทีมงานได้ยินเชียว .. พี่ยังต้องการต่อสัญญาอีกหลายๆปีนะครับพลุ
“ดูดิ๊ หน้าหล่อๆแฟนกูเละหมด! ไอ้พระเอกดั้งหักโว้ยย อย่าให้เจอนะอย่าให้เจอ กูบวกมึงแน่ !”
“พอๆ เลิกดูเลย มันก็แค่ละครน่า ดูหน้าพี่สิครับ ยังเป๊ะทุกองศา”
ผมลุกจากเก้าอี้ตัวสูงเข้าชุดกันกับเคาน์เตอร์เดินไปหาคนหน้าเบ้หยิบรีโมทมากดปิดทีวี แต่พลุกับกระชากแขนผมจนตัวเอียงลงไปนั่งข้างกัน
“ดูก่อน จะดูให้จบ เดี๋ยวเลิกดูเรทติ้งไม่ขึ้น !”
“ไม่หรอกน่า…”
“ไม่เอา! จะสนับสนุนแฟน!”
พลุดึงรีโมทจากมือผม แล้วกดหัวผมให้นอนลงบนตักพลุแทน โซฟานิ่มก็นิ่ม แอร์ก็เย็น … มีมือพลุลูบหัวเบาๆ สบายขะมัด
ผมมองตัวเองในจอทีวีแล้วก็รู้สึกตลกๆ อาจจะเพราะในทีวีเห็นแค่หน้าคนแสดง แต่ตอนถ่ายทำ … มีคนล้อมเป็นสิบยี่สิบคน กว่าจะปรับอารมณ์ กว่าจะปรับสีหน้า … นึกถึงตอนถ่ายแล้วก็เลย… ไม่อินซะงั้น
“พรุ่งนี้มีงานเช้าไม่ใช่หรอครับพลุ”
“เออน่า ไม่สายหรอก ละครไม่ได้ดึกขนาดนั้น”
“เดี๋ยวก็งอแงไม่ยอมตื่นอีก”
“ฮึ่ย อย่าพึ่งชวนคุยน่า … ละครกำลังมัน”
พลุหยุดมือที่ลูบหัวผม เปลี่ยนมาไล้ริมฝีปากผม… ก่อนจะสอดนิ้วเข้ามาควานไปทั่วปาก เกี่ยวกระหวัดกับลิ้นผม … ผมก็ไม่ยอมแพ้ตวัดลิ้นตอบโต้จนรู้สึกถึงน้ำลายที่ไหลลงมุมปาก ไปถึงข้างแก้มและตาเริ่มพร่า พลุถึงเอานิ้วออกแล้วยกขึ้นดูดซับน้ำลายผมเลียตั้งแต่โคนนิ้วกลางถึงปลายนิ้ว ทั้งๆที่สายตายังไม่ละจากจอทีวี
“พี่ง่วงแล้ว”
“ก็นอน”
“งั้นนอนก่อนนะ”
ผมดันตัวลุกขึ้นนั่ง พลุหันหน้ามาหาผมรั้งชายเสื้อผมขึ้นก่อนจะก้มลงจูบบนผิวเนื้อใต้ยอดอกผมไม่เท่าไหร่ .. จูบดึงดันจนร้อน
ผ่าว…และสุดท้ายก็ขึ้นรอยสีชมพูจางๆ จึงผละออก
ผมก้มลงจูบเบาๆที่ต้นคอพลุแล้วลุกขึ้นเดินเข้าห้องนอน
ในช่วงที่ใกล้จะหลับสนิทก็รู้สึกว่าเตียงฝั่งข้างๆยวบลง ก่อนจะมีท่อนแขนสอดเข้ามาใต้แขนผมอีกที … แล้วดึงรั้งผมเข้าไปกอดแน่นเหมือนทุกวันที่เรานอนด้วยกัน
“ฝันดีนะ”
“ฝันดีครับ ..”
“กลับมาแล้วหรอ”
“ครับ พลุกินข้าวยัง?”
“ยัง รอกินพร้อมกันไง”
“งั้นพี่อาบน้ำแปปนะ”
“อือ”
พลุยังคงนั่งนิ่งอยู่หลังโต๊ะเขียนแบบ ไม่ได้โผล่หน้าออกมาให้ผมเห็น พลุเป็นมัณฑนากรหรืออินทีเรีย ทำงานกับกระดาษและโต๊ะเขียนแบบ
ห้องนี้ … ก็พลุเป็นคนออกแบบ คอนโดเล็กๆ … บ้านของเรา
ผมใข้เวลาอาบน้ำไม่นานเท่าไหร่ ก็นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวคาดเอวออกมา แต่พอเปิดประตูก็เจอพลุยืนอยู่หน้าห้อง จ้องนิ่งมาที่ผม
“หือ?”
“เปล่า … สระผมหรอ เดี๋ยวเช็ดผมให้”
พลุแย่งผ้าเช็ดตัวผืนเล็กในมือผมไป แล้วเดินไปนั่งขัดสมาธิบนเตียง ผมก็เดินตามไปนั่งบนพื้นพิงหลังกับเตียงให้พลุเช็ดผมให้
น้ำหนักมือเบาๆขยุ้มไปทั่วหัว แล้วยีไปเรื่อยๆ ทั้งๆที่ไดรผมอาจจะเร็วกว่าด้วยซ้ำ … แต่ผมรู้ว่าพลุก็อยากใช้เวลาไม่เร่งรีบแบบนี้กับผม เหมือนที่ผมก็อยากใช้เวลาแบบนี้กับพลุ
“เหนื่อยมั้ย”
“ไม่ครับ พลุล่ะเหนื่อยมั้ย?”
“เหนื่อยใจมากกว่า ลูกค้าแม่งเลือกมาก ทำให้สวยๆไม่ชอบ ชอบเยอะๆ มันรกจะตาย”
หางเสียงห้วนสั้นบ่งบอกความไม่พอใจ แต่น้ำหนักมือก็ไม่ได้เปลี่ยนไปตามอารมณ์ พลุระวังเสมอที่จะไม่ให้ผมเจ็บหรือได้รับการกระทบกระเทือนทางร่างกายแม้แต่นิดเดียว .. เหตุผลง่ายๆ .. เพราะผมต้องใช้ร่างกายทำงาน
“ธรรมดาน่า .. ทำงานก็แบบนี้ล่ะครับ”
“อย่าพูดเหมือนตัวเองแก่กว่าขนาดนั้นสิ แค่ปีเดียวเองโธ่ !”
“แต่พี่ทำงานตั้งแต่เรียนมัธยมปลายนะครับ สกิลชีวิตมากกว่าพลุเยอะ”
“โอเคยอม … เหอะ”
พลุเลิกขยี้หัวผมแล้ว แต่เปลี่ยนมาวางมือที่บ่าสองข้างแล้วบีบในจังหวะที่ผมรู้สึก …
“อา .. สบายจัง”
“เห็นมั้ยดูแลอย่างดีเลยนะ”
“คร้าบ แฟนพี่น่ารักที่สุด”
“ของฟรีไม่มีในโลกนะ”
“หือ …”
“สารภาพมาเลยว่าไปแอบทำไรไม่ดีมาใช่ปะ”
ผมขมวดคิ้วแหงนหน้ามองพลุ ที่ก้มหน้ามองผมเหมือนกัน ปากบางเบ้แสดงความไม่พอใจ … สงสัยงานจะเข้าอีกละเรา
“อะไรล่ะครับ?”
“ในข่าวไง”
“หืออ วันนี้ถ่ายแบบทั้งวัน ไม่ได้ดูข่าวเลย”
“ที่บริษัทสาวๆเขาเม้ากัน … ว่ากำลังควงกับนางเอกข้ามช่อง ตกลงยังไง”
เอาล่ะ ข่าวไม่มีมูลอีกละ เฮ้อ … ไม่ได้สงสารคนมีแฟนขี้หึงซะบ้างเลยนะพวกปาปารัซซี่!
“ข่าวอะไรล่ะครับ จะได้อธิบายถูก”
ผมดึงมือพลุมากุมไว้ แล้วยกขึ้นจรดปลายจมูกหอมสองสามฟอด
“น้องจอย ร้านกาแฟ”
“อ้อ .. ก็ร้านกาแฟหน้าสตูดิโอ ถ่ายแบบนิตยสารคู่กัน ตอนเบรกเลยมาหากาแฟกินด้วยกันเท่านั้นล่ะครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็เห็น วางแผงพรุ่งนี้แล้ว”
“แค่นั้นแน่นะ?”
“พลุก็รู้พี่ทำงานทั้งวัน ตกเย็นก็กลับมาอยู่กับพลุ จะเอาเวลาไหนไปมีคนอื่นล่ะครับ”
“น่ารักมาก ไหนมาจุ้บที”
ผมหัวเราะเบาๆ ก่อนจะหลับตาพริ้มเมื่อพลุโน้มลงมาสัมผัสริมฝีปากผมด้วยปากตัวเอง .. ขบเม้มไปมาจนเริ่มรู้สึกเห่อร้อนที่เรียวปาก และลิ้นถูกเกี่ยวกระหวัดด้วยลิ้นพลุ … สักพักจนเกือบหายใจไม่ออกพลุจึงผละออก
“แต่งตัวซะ เดี๋ยวเป็นหวัด เดี๋ยวรอข้างนอกนะ”
“แล้วข้าวล่ะครับ?”
“ซื้อมาแล้ว อุ่นให้แล้ว รีบๆออกมากินล่ะ มีปลาหมึกผัดไข่เค็มของโปรดใครแถวนี้ก็ไม่รู้”
คงต้องรีบแต่งตัวออกไปกินของโปรดซะแล้ว .. แฟนซื้อให้ทั้งที
ผมเงยหน้ามองนาฬิกาบนผนัง .. ห้าทุ่มครึ่งแล้วแต่พลุยังไม่กลับ วันนี้พลุมีงานเลี้ยงประจำปีของบริษัทจะกลับช้าหน่อยให้ผมนอนก่อนได้เลย … แต่ผมก็ยังนั่งรอ เพราะว่าเป็นห่วง
เสียงสัญญาณดังติ๊ดเมื่อประตูถูกเปิดด้วยคีย์การ์ด พลุกลับมาแล้ว
“อ้าว ไม่นอนอีก รออยู่หรอ?”
“อือ เป็นไงครับ สนุกมั้ย”
ผมลุกขึ้นเดินเข้าไปหา ช่วยดึงเนคโทออกจากคอพลุ เจ้าตัวก็ทำหน้าเมื่อยเหมือนเดิมมือสองข้างเท้าเอว เชิดหน้าให้ผมดึงเนคไทออก
“งั้นๆอ่ะ ง่วงมากกว่า แล้วนี่กินข้าวยัง?”
“กินแล้วครับ ไปอาบน้ำไป จะได้สบายตัว”
“ง่วงจะตายอยู่แล้ว …”
พลุก้มหน้าวางหน้าผากบนไหล่ผม สองมือเลื่อนมาโอวเอวผมหลวมๆ ถูกอ้อนซะแล้วเรา …
“ตัวมีกลิ่นเหล้านา ไปอาบน้ำดีกว่าครับ”
“รังเกียจรึไง”
เสียงอู้อี้เหมือนคนใกล้หลับดังเบาๆ ผมจึงยกมือลูบหัวทุยของพลุแล้วเดินนำพาเข้าห้องนอน .. และผ่านเข้าไปในห้องน้ำ จัดแจงให้พลุนั่งลงบนขอบอ่าง แล้วปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตพลุออกทีละเม็ด
ตามด้วยเข็มขัด …
และดึงให้พลุลุกขึ้นเพื่อปลดกางเกงออก
สุดท้ายก็บอกเซอร์สีเข้ม จนร่างกายพลุเปล่าเปลือยทั้งหมด … และพลุน้อยนอนสงบ…
“มองอะไร ?”
“เปล่า …”
“ทะลึ่งว่ะ! จ้องมากแม่งกระเด้งฟาดหน้าไม่รู้ด้วยนะ”
“พลุนั่นล่ะทะลึ่ง ไปๆนั่งในอ่าง เดี๋ยวพี่อาบน้ำให้ครับ”
น้ำในอ่างผมเตรียมไว้ก่อนหน้านี้แล้ว เพราะรู้ว่าพลุต้องงอแงไม่ยอมอาบน้ำแน่ๆ .. ดังนั้นจึงบ่นอะไรไม่ได้นอกจากยอมลงไปนั่งในอ่างทีตีฟองสบู่จนฟูฟ่องไปหมด
พลุนั่งพิงขอบอ่างโดยมีผมนั่งอยู่บนขอบแช่ลงไปแค่ขา ก้มลงวักน้ำราดไหล่พลุเบาๆ แล้วบีบไปทั่วๆ … ไปงานคงจะเมื่อยและเหนื่อยต้องเอาใจหน่อย
“สบาย …”
“เคลิ้มเลยนะเรา”
“พรุ่งนี้มีงานปะ?”
“ว่างสองวัน .. ทำไมหรอ”
พลุเงยหน้าขึ้นมามองผม ไม่มีอีกแล้วแววตาปรือเพราะความง่วง
“อยากทำ”
“หา?”
“ไม่ได้ทำตั้งสองเดือน .. อยากทำ เกทปะ?”
“เอ๋ … ตะ .. แต่ …”
“ไม่ต้องพูด รู้ใช่ปะ … ว่ายังไงก็จะเอาให้ได้ เก็บเสียงไว้ครางเหอะ!”
?!
- -------------------------------------------
ตัด ฉับ ...
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
