หัวข้อ: ▆ ▇ █ Maybe….I’ll try?-เล่นของสูง- แปะแฟนเพจ -23.3.2016 p.54 █ ▇ ▆

[Infinity 888]

แม่แรมดีมากๆเลย แม่อย่างนี้แหล่ะ ที่ลูกจะก้มกราบที่เท้าได้ทั้งหัวใจ

พ่อคิด เอ๊ย ทำตัวอย่างไร สุดท้ายจะได้รับกรรมอย่างนั้นแหล่ะ

แรม ดีมากๆเลย  คุณเหมาะที่จะเป็นพระเอกที่สุด

คิด น่ารัก รู้จักเกรงใจ แต่คิดก็เก่งนะ เอาความเก่งมาช่วยครอบครัวแรมสิ ทีนี้ครอบครัวก็จะภูมิใจที่มีคิด และคิดก็ภูมิใจด้วยที่เป็นประโยชน์

[gayraygirl]

หุหุ ทั้งคืนเลยรึแรมมมมมมมม 

[Ali$a฿eth]

ไม่มีไรนะแค่จะบอกว่าคิดถึง หายไปไหนน๊า

[Elizabeth_TonnY]

ยอม ก็ได้ > <

[omuya]

แรมพัฒนาแล้ววววว

[Raccoooon]

Special

คนอะไรเป็นแฟนหมา






ตุบ..



ผมตื่นมาเพราะเสียงดังตุบข้างๆเตียง พอหันไปมองก็เห็นร่างเจ้าของหัวใจผมนั่งจมอยู่กับพื้น ...แล้วภาพเมื่อคืนก็วิ่งแล่นเข้ามาในหัวเหมือนหนังเก่าฉายซ้ำ ไอ้นันพยายามประคองตัวมันเองให้ลุกขึ้น และพอมันลุกขึ้นได้มันก็เดินไปห้องน้ำอย่างช้าๆ เสียแต่ผมไม่รอให้มันเดินไปถึงหรอกครับ


“ไปไหน”

“..........เฮ้ย!”

ผมถามพร้อมกับลุกไปคว้าตัวมันมานอนต่อ ไอ้นันตั้งท่าจะลุกอีกรอบแต่ผมกดไหล่มันเอาไว้ หมานันหันมามองผมตาเขียว

“..จะเอาอะไรอีก”

“.....”

มันถาม แต่ผมไม่ตอบ

“กูถามว่ามึงจะเอาอะไรอีก!”

“นัน! มึงหยุด...”

“ได้กูแล้วจะเอาอะไรอีกวะ ต้องทำยังไงให้มึงถึงจะพอใจวะ ไอ้...ฮึก”

“...น...นัน อย่าร้อง...”

“ใครร้องไอ้เหี้ย!”

“...ก็เห็นอยู่..”

“กูไม่ได้ร้อง!”

“เออ ไม่ร้องก็ไม่ร้อง....”

“....”

ผมว่ายอมมันก่อนปาดน้ำตาให้มัน ไอ้ที่บอกว่าไม่ได้ร้องๆเนี่ย หน้าไม่ด้านจริงพูดไม่ได้นะครับ ไอ้น้ำที่มันไหลออกจากตามันนี่เรียกว่าอะไรถ้าไม่ใช่ร้องไห้...มึงเยี่ยวทางตาหรอ

“....เสียใจหรอ”

“.....”

ผมถามมัน...ทั้งๆที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว ไม่เสียใจแล้วมันจะร้องทำติ่งแมวอะไร อย่างไอ้นันคงทั้งเสียใจทั้งเจ็บใจล่ะมั้งที่ชีวิตลูกผู้ชายอย่างมันมาโดนผมเอาเนี่ย... คิดแล้วก็รู้สึกผิดอยู่เหมือนกันนะครับ แต่มันผ่านไปแล้วให้ผมทำยังไงล่ะ ถ้าให้ผมรับผิดชอบได้ผมยินดีทำเลยล่ะแต่คนอย่างไอ้นันมันคงไม่ยอม

“.....ร้องไห้ทำไม”

“กูบอกว่าไม่ได้ร้อง!”

เออ ครับๆ แล้วที่กูปาดให้มึงอยู่เนี่ยน้ำเยี่ยวใช่มั้ยห้ะ

“แล้วเสียใจเรื่องอะไร....”

“....”

“กูไม่ขอโทษเรื่องเมื่อคืนหรอกนะ เพราะกูตั้งใจทำ”

“....”

“...นัน กูรู้ว่ามึงไม่ได้ชอบกู...ทำยังไงมึงก็ไม่เคยหันมาชอบกู เพราะงั้นครั้งสุดท้ายจริงๆที่กูจะมาคุยกับมึงอย่างนี้ ขอครั้งสุดท้ายจริงๆ....คุยกับกูหน่อยเถอะ”

“...”

“..แล้วหลังจากนี้กูจะไม่ยุ่งกับมึงอีก คนไม่เคยรู้จักถ้ามึงอยากให้กูเป็นกูก็จะเป็นให้”

“.....”

“นัน..”

“หุบปากไอ้เหี้ย”

“....”

“มึงมันเหี้ย”

“อือ กูรู้”

“.....แม่ง......แย่”

“......”

“มึงแม่งไม่เคยฟังกูอ่ะ เอะอะอะไรแม่งก็คิดเองตลอด คิดว่าตัวเองอยู่เหนือความคิดกูเสมอรึไง”

“นัน..”

“...มึงแม่ง........ให้เวลากูหน่อยไม่ได้หรือไง..”

“....”

“...กูไม่เคยชอบผู้ชายนะเว้ย จู่ๆจะมาทำให้อย่างที่มึงหวังคงยาก แต่มึงคิดว่ากูไม่พยายามหรือไง...ตั้งแต่คบกับมึงกูก็เหมือนเป็นบ้า กูไม่เคยรู้สึกดีกับใครได้เท่ามึงจริงๆ....”

“....”

“..แล้วมึง...จะคะยั้นคะยอให้กูตอบรับมึงเร็วเกินไปมั้ยวะ กูไม่เคยชอบผู้ชายนะไอ้เหี้ย แล้วพอกูรู้สึกดีๆกับมึงกูก็กลัวมั่งดิ ในชีวิตกูเคยคบแต่กับผู้หญิงนะสัด จู่ๆก็มารู้สึกอย่างนี้กับผู้ชายมึงจะให้กูยอมรับมันได้ในทันทีเลยหรอวะ...ฮึก”

“นัน”

“แล้วพอกูพิสูจน์แล้วว่ากูน่าจะรู้สึกชอบมึงจริงๆมึงก็เล่นบอกเลิกกูอย่างเนี้ย ให้กูทำยังไงล่ะวะ!”

“ไอ้นัน...”

“เออ กูแม่งแย่เองอ่ะที่ทำอย่างนั้น เหี้ยเองแหละที่ไปจูบผู้หญิงโชว์มึง กูแม่ง....ฮึก”

“มึง..”



ผมช็อคมากกับคำพูดมันจริงๆนะ ตั้งแต่มันบอกว่ารู้สึกดีๆกับผมจนถึงมันบอกว่าน่าจะชอบผมแล้ว...ในหัวผมแม่งแทบจะขาวโพลน ไม่คิดว่าจะได้ยินคำนี้จากปากมัน...แต่เดี๋ยวนะ ใช่ว่าผมจะตรัสรู้กับคำพูดของมันทั้งหมดหรอก



“นัน มึงหมายความว่า....ยังไง...”

“พูดขนาดนี้ยังโง่อะไรอยู่วะ ที่กูยอมอ้าขาให้มึงเอาเมื่อคืนยังไม่ชัดเจนพอรึไงวะ”

“...ห้ะ? มึง...ให้กูเอา?”

“........เออ”

“ตลกละสัด มึงดิ้นจะตายห่า”

“แล้วจะให้กูสมยอมมึงแบบยินดีหรือไงวะ ศักดิ์ศรีกูมี กูขอดีดดิ้นบ้างดิ”

“......แต่มึง...”

“มึงรู้อะไรมั้ย เสื้อกูที่มึงใช้มัดมือกูอ่ะโคตรกากเลยว่ะ กูสะกิดนิดหน่อยแม่งก็หลุดแล้วสัดเผื่อมึงไม่เห็น กูยอมนอนถ่างขาให้มึงใส่เอาๆเนี่ย”

“...ต..แต่มึงร้องไห้”

“..มึงมาลองโดนเสียบดูบ้างมั้ยล่ะครับ เจ็บจะตายห่า”

“...แต่...แต่กูดูยังไงก็ดูเหมือนว่ามึงไม่อยาก...”

“แล้วมึงจะให้กูทำท่าสมยอมมึงทั้งๆที่กูเพิ่งทำตัวเชี่ยๆใส่มึงไปน่ะหรอวะ”

“...ต..แต่ว่า..”

“แล้วกูถามหน่อย....มีประโยคไหนที่กูบอกว่าหยุด อย่า...หรือไม่เอาบ้างไหม?”





....




เอาดิ ไอ้นันทำผมสตั๊นเป็นรอบที่สิบ มันหมายความว่าไงวะ...หมายความว่า..มันยอมให้ผมเอางั้นหรอ? มันชอบผมงั้นหรอ? โว้ยยยย ยังไงกันแน่วะ



.



.



.



“.....เอ่อ...”


รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนริมฝีปากนุ่มนั้นถอนออกไปจากปากของผม.....เดี๋ยวนะ....?

“เลิกทำหน้าเป็นเหี้ยงงได้แล้วดิวะ กูทำขนาดนี้แล้วมึงจะยังโง่อยู่อีก”

“..ม...มึง”

“อะไร...” นันมองผมตาขวาง แต่หน้านี่แดงเชียว โอยยยย น่ารัก!

“....มึง...ชอบ..กู?”

“..........”

จุ๊บ


เฮ้ย!! อีกแล้ว!!!


“....ตอนนี้กูยังบอกได้ไม่เต็มปากหรอก..... รอหน่อยได้ไหม...”

มันจ้องผมไม่หยุด จะว่าไงดี สายตาของมันอ่อนลงจากปกติที่เคยแข็งกร้าว คนอย่างนันไม่เคยยอมใครง่ายๆและไม่เคยก้มหัวขอร้องใคร... แต่ตอนนี้กลับเป็นมันที่ช้อนตาขึ้นมามองผมเหมือนรอความหวัง

“เปอร์...”

ขยับตัวเข้ามาพร้อมกับครางเรียกชื่อผมเบาๆ ถามหน่อยเถอะทำแบบนี้นี่เรียกว่ายั่วใช่ไหม ก็มันไม่ได้ใส่อะไรเลยน่ะสิในตอนนี้ เหตุเนื่องจากเมื่อคืน...ด้วยความโมโหพอทำเสร็จผมก็นอนแม่งทั้งอย่างนั้น ไม่ได้ใส่เสื้อให้มันและก็ตัวเองด้วย ให้ตาย...ใครใช้ให้แม่งมาทำตัวเปลือยขาวๆต่อหน้าผมแบบนี้ฟระ


แล้วใครมันจะปฏิเสธได้ลง!


จะด่าผมโง่ก็ด่าเถอะ โดนมันหักอกเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่รู้ยังจะไปยอมเชื่อคำพูดพล่อยๆของมันอีก แต่ถ้าไม่เป็นผมก็ไม่รู้หรอก...ว่ามันตัดใจยากแค่ไหน ไหนๆก็โง่มานานละ ถ้าจะโดนมันหลอกอีกก็ยอมอีกสักทีสองทีคงไม่คณามือไปมากกว่านี้หรอก

“เออ”

พอผมพูดจบคำเท่านั้นแหละ ไอ้นันแม่งยิ้มเลยว่ะครับ แต่ยิ้มแบบหลบใน ยิ้มแบบก้มหน้าเขินพยายามไม่ให้ผมเห็น โว้ยยยยยยย มึงจะน่ารักไปไหนไอ้เหี้ย!

“เฮ้ยยย!! มึง อุ๊-!!”

ไม่รอให้มันเปิดปากด่าผมหรอก ผมจัดการงับปากหมาๆของมันไปเรียบร้อย สอดลิ้นเข้าไปสำรวจโพรงปากเล็ก ไม่นานไอ้นันก็เริ่มจูบผมตอบ จากการจูบอุดปากกลายเป็นการจูบแบบที่ไม่มีใครยอมใคร สุดท้ายก็เป็นไอ้หมานันเองที่ดันไหล่ผมออก

“กูมีอีกคำถาม...” แต่เป็นผมเองที่เริ่มเอ่ยปากถามมันก่อน

“ว่า..”

“เมื่อกี้มึงร้องไห้ทำไม?”

“......”

“หืม?”

“...กูไม่ได้ร้อง...”

“โอเคๆ เปลี่ยนใหม่ เมื่อกี้มึงเป็นอะไร”

“..........กู”

“.....หืม”

“..ก..ก็มึงอ่ะ มึงนั่นแหละ มึงอ่ะ”

“กูทำอะไรครับ?”

“....มึงทำ...เหมือนมึงจะทิ้งกู...”

กูทำตอนไหนวะครับ!

“ทำหน้างงอีกไอ้เหี้ย มึงทำเหมือนกูเป็นอีตัวที่พอมึงใส่เอาจนพอใจมึงก็หมดธุระกับกูอ่ะ”

กูไปทำตอนไหน!!!

“เออกูรู้ว่ามึงโกรธ ตอนแรกกูก็กะจะถอยหลักกลับไปตั้งลำใหม่ แต่แม่งเสือกลากเข้าโรงแรมเฉย กูก็คิดว่าอย่างน้อยๆมึงก็น่าจะไม่ทำแรงเพราะมึงชอบกูใช่ป่ะวะ แต่พอโดนแม่ง......แทบอยากลุกไปตบหัว แต่เออกูก็เข้าใจเว่ยว่ามึงโกรธ ตอนเช้ามึงคงจะดีขึ้นแต่...”

“...แต่อะไร”

“มึงทำหน้ารำคาญกู......”

“อะไรนะ!!”

“มึงทำหน้ารำคาญกูทำไมไอ้เหี้ยยยยยย!!”

“กูไม่ได้ทำ ไอ้หมาโง่!!”

“มึงทำเหอะ ไม่งั้นกูจะเฟลแบบนี้ไมวะ”

“ไอ้นันมึงฟังนะ กูไม่ได้รำคาญมึง ...แค่แบบกูไม่รู้ว่ากูทำหน้าอะไรออกไปนะเว้ย แต่ความรู้สึกกูมันคือ...กูไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงกับมึงต่อไป แค่นั้นเข้าใจมั้ยครับพี่”

อีกอย่างนะ มันต่างหากที่ทำหน้ารำคาญผม


“ไม่เลยอ่ะ”


“ไอ้สัส มึงคิดนะ กูชอบมึงมาเกือบเจ็ดปีนะเว้ย เจ็ดปี!! กูไม่เคยทำอะไรมึงเลย.......เออที่ผ่านมาอาจจะมีแทะๆเล็มๆมึงบ้างแต่ก็ไม่เคยขืนใจมึงไง ถึงเคยก็ไม่สำเร็จ แล้วครั้งนี้มัน....มันสำเร็จ...กูแค่...รู้สึกแย่ว่ะที่มึงต้องมารู้สึกแย่เพราะการกระทำเหี้ยๆของกูเอง..”


“............กูบอกตอนไหนว่ารู้สึกแย่” เสียงไอ้นันเบามากแทบจะเป็นเสียงกระซิบ แต่พอดีโลเคชั่นมันเป็นห้องหับในโรงแรมเล็กๆ เสียงมันกระจายทั่วถึงครับ ได้ยินเต็มสองรูหู

“..หน้ามึงบอก”

“พ่องเถอะสัด อย่ามาทำเหมือนรู้ความรู้สึกกูไปซะทุกเรื่อง”

“แสดงว่ามึงฟินอ่ะดิ ลีลากูดีใช่มั้ยล่า ฮ่าๆๆๆๆๆ อุ้ก!”

สัส ต่อยมาได้ ท้องคนนะไม่ใช่กระสอบทราย ไอ้...!!

ยังไม่ทันได้เอื้อนเอ่ยคำด่าผรุสวาทออกไป ไอ้หมาของผมมันก็พุ่งเข้ามากอดแน่น ปรับอารมณ์ตามไม่ทันแล้วเนี่ย หนี่งชั่วโมงนี้ของกูนี่มีทุกฟิลลิ่งเลยนะสัด ไอ้นันซุกหัวลงกับอกผม แขนลีบๆของมันรัดผมไว้แน่น จะว่าก็ว่าเถอะ กอดไอ้นันทำหัวใจผมเต้นแรงยิ่งกว่ากอดใครที่ผ่านมา


ผมกอดมันกลับ รัดแน่นไม่แพ้กัน โอยยยยยย เขินจะบ้าตาย ใครจะไปคิดว่าจะมีวันที่ไอ้หมาบ้าอย่างมันมากอดผมอย่างนี้วะ ผมกดจูบลงบนกระหม่อมมัน สูดดมกลิ่นอายจากตัวมันอย่างไม่นึกรังเกียจ ไม่คิดว่าจะมีวันที่ฝันเป็นจริง วันๆที่ผ่านมาผมเหมือนหมาเห่าเครื่องบิน แต่ครั้งนี้อย่างกับเครื่องบินลำนั้นบินลงมาจอดอยู่หน้าเพื่อรับหมาโง่ๆอย่างผม


ผมบอกเลยว่าต่อให้เครื่องบินลำนั้นมันจะพาผมไปตายที่ไหนก็ช่าง ผมยอมขึ้นก็แล้วกัน การเฝ้ารอใครบางคนมันไม่ใช่เรื่องง่าย แถมยิ่งเป็นคนที่แทบจะไม่มีโอกาสหันมามองด้วยยิ่งแล้วใหญ่ มีหรือที่พอเจอโอกาสผมจะไม่คว้าไว้ แม้มันจะเป็นกับดัก เป็นห่าเหวอะไรก็ช่าง


แค่ให้ตอนนี้ผมมีความสุขกับช่วงเวลานี้ก็เพียงพอแล้ว...



.


.


.


.



.


.



“เปอร์...............เป็นแฟนกูนะ...”




.



.



.


.



.



ฟัดหมาอีกรอบคงไม่ผิด!!



-   End of Special part –




________________________________________________________________________

แฮ่ก!!!

คลานมาอัพอย่างเชื่องช้า....
(คนอ่านบอกกูต้องกลับไปอ่านเรื่องนี้ใหม่มั้ยเนี่ย55555)

จบไปแล้วกับพาร์ทเปอร์นัน  คู่รักลำแข้งทอง

หมานันยอมเปิดใจแล้วค่ะ
จริงๆก็ผิดทั้งคู่นั่นแหละ
เปอร์ผิดที่เร่งนันมากไป
นันก็ผิดที่ไม่ยอมทำความเข้าใจเปอร์

แต่ก็ลงเอยกันด้วยดี...แบบงงๆตามสไตล์คู่นี้
ที่ไปรักกันตอนไหนก็ไม่รู้555555

สำหรับใครที่อยากให้หมานันโดนเยอะกว่านี้ต้องขออภัยจริงๆค่ะ
เปอร์ของเรามันทั้งรักทั้งหลงจนโงหัวไม่ขึ้นขนาดนี้...

ตอนพิเศษอาจจะมีจัดหนักหมานันมากกว่านี้แน่นอนค่ะ
(ถ้ามีเวลาแต่งนะ โฮฮฮฮฮฮ  )


เปิดเทอมแล้วเจอโปรเจคกระหน่ำใส่ไม่ยั้งเลยค่ะ... 

ไม่มีเวลาแต่งด้วย แงงงงงงงง

จริงๆว่าจะลงตอนของคิดกับแรม....แต่แต่งยังไม่จบ โฮร้ววววววววว หมานันกับเห้เปอร์เลยต้องออกโรงแก้ขัดไปก่อน(....)

สำหรับตอนนี้คิดว่าอีกสองตอนคงจะปิดเรื่องนี้อย่างเป็นทางการแล้วค่ะ
พูดแล้วก็ใจหาย 

ขอบคุณสำหรับการติดตามมากๆจริงๆนะคะ

กอดดดดดดดดดดดดดด 

__________________________________________________________

ตอบคอมเม้นค่ะะะ

B52 คู่หมานันมาแล้วววว

MK แรมมีการพัฒนาาา อิอิ

minjeez น่ารัก ใสๆ 

mystery Y พระเอกเราพัฒนาแล้วววว คิคิ 

Tennyo_Y เม้นนี้มองนันออกที่ว่านันมันขัดขืนได้แต่มันไม่ทำ5555(ชูโป้งให้เลยค่า) แต่ถ้าลองเป็นเปอร์ การที่ผู้ชายนิสัยธรรมดาทั่วไปมีรักโลภโกรธหลงเหมือนคนปกติมาเฝ้ารอนันตลอดเจ็ดปีโดยที่ได้แต่ดูมันไปอี๋อ๋อกับคนอื่น มันเหมือนกับจะหมดหวังอยู่แล้ว แต่พอเริ่มมีความหวังนันก็ดันหักหลังเปอร์อีก ไม่ได้บอกว่าเปอร์เป็นคนดี แต่เปอร์แค่ตบะแตกเป็น555555 เราคิดว่าเปอร์น่าจะหมดความอดทนแล้วมากกว่า แต่เลือกทางออกผิดไปก็เท่านั้น   

ka[ze]na แรมพัฒนาตัวเองอย่างรวดเร็ววว 

GintoniC มาต่อเปอร์นันแล้วค่าาาา ขอโทษที่มาช้านะคะะะะ 

boong086 ชอบแรมหื่นก็ไม่บอกกกก 

Sar2288 แม่แรมเป็นคนที่พยายามเข้าใจลูก มากกว่าจะให้ลูกมาเข้าใจแทนตัวเองค่ะ  (ทำไมเม้นนี้เหมือนรู้อนาคตล่าาาา 5555)

gayraygirl โดฟ M-150 ยกลัง หุหุหุ 

Ali$a฿eth คิดถึงเหมือนกั้นนนน ไม่ได้หายไปไหนน้า ผลุบโผล่อยู่ในเล้าบ่อยๆแต่ไม่อัพนิยายตัวเองเท่านั้น55555 กอดดดด 

Elizabeth_TonnY เขิลเลยเด้ยยยยย 

omuya พัฒนาแบบก้าวกระโดด คึคึคึคึ 





ขอบคุณทุกๆคอมเม้นนะคะะะะะ


_______________________________________________

 
Edit ตอบคอมเม้นค่ะ

[B52]

  กว่าคู่นี้จะมา 

[mystery Y]

แฮปปี้ไปอีกคู่!ยินดีด้วยนะนัน-เปอร์เข้าใจกันซะที

[GlassesgirL]

อ่านเรื่องนี้แล้วเขินนะ ที่คิดกับแรมต่างคนต่างแอบชอบกันมานาน  แต่ไม่ได้บอกออกไป  พอจะบอกแรมก็ดันไม่กล้าอีก กว่าจะบอกได้ลุ้นนานมาก
แต่สุดท้ายก็มาเป็นแฟนกันได้ แถมครอบครัวแรมก็รักเอ็นดูคิดมากๆด้วย ดีใจกับคิดมากจริงๆที่ได้คนรัก และมีครอบครัวใหม่ที่รักคิดมากแบบนี้   

เปอร์นันลุ้นกับคู่นี้มาก ในที่สุดก็ตกลงรักกันได้สักที ดีใจกับเปอร์ด้วยที่ได้หัวใจนันมาในที่สุด 

ขอบคุณที่เขียนเรื่องสนุกๆแบบนี้มาให้ได้อ่านนะคะ  แต่จะจบแล้วเสียดายมาก หวังว่าถ้าจบไปแล้วจะมีตอนพิเศษออกมาเยอะๆนะคะ ยิ่งตอนของเปอร์นัน ให้นันโดนเปอร์จัดหนักบ้างไรบ้าง 

 

[Infinity 888]

ศักดิ์ศรีกูมี กูขอดีดดิ้นบ้างดิ

เปอร์นันเหมาะกันแล้วหล่ะ เอากันอยู่

[JustWait]

นันน่ารักจนใจดั๊นกระตุก

[route rover]

กว่าจะนึกได้ว่าเรื่องไหน 

[omuya]

555555 เล่นเอาลืมเลย หมานัน กะ เปอร์เนี้ย

[Eternal luv]

เป็นไงละเปอร์คุยกับหมา หมาเลียปากเลย 

[fahhee_zeze]

  แรมหื่นเงียบหื่นหลบใน ส่วนเปอร์หื่นเปิดเผย 55555555 ยิ่งอ่านยิ่งรักแรมกับเปอร์ หื่นกันให้มากกว่านี้เซ่!!!!! กร๊ากกกกก ฟินนาเล่~ เอาให้คิดกับนันหลงไปไหนไม่ได้เลย~
ปูลู. หวังว่าเมคงไม่มาบอกหรอกนะว่าที่ท้องน่ะท้องกับแรม =_= 

[Elizabeth_TonnY]

ก้อบับ เขิลอ่า เตง อร๊าย น้องนันนนนนนนน

[บ๊ายบายโพ]

ฮ่อยยยยยย  หมานันน่ารักมากอ่ะ น่าฟัดดดด ขอฟัดหมาด้วยคน เจาาาาาา 

[gayraygirl]

ดีแล้วที่เคลียร์กันได้ นันยอมเปิดใจเยอะเลย

[thehackzzi]

ลงชื่อ ปักกระทู้ไว้ว่าถึงตอนนี้
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=41260.msg2674394#msg2674394

ขอบคุณนิยายดีๆ น๊า อ่านไป เขินไป

สงสัยเรื่องนี้ พระเอกเราคงหนีไม่พ้นคิดแน่ๆ (โดนถีบ)

กอดคนอ่านหนึ่งที

[shokung]

สวัสดีครับ ผมนักอ่านหน้าใหม่ อ่านรวดเดียวจนทันเลย

ขอบอกตามตรงนะครับ อ่านในตอนต้นๆ ขัดใจรามมากๆ ขัดใจจนนึกจะเลิกอ่านเลยทีเดียว

ช่วงต้นๆรามมันไม่กล้าจีบ ไม่กล้าทำอะไรเลย แถมยังกดตัวเอง ดูถูกตัวเองอีกต่างหาก (ทั้งๆที่ตัวรามเอง ก็ไม่มีอะไรด้อยกว่าคิด) แถมยังไม่พยายามเพื่อให้ตนเองคู่ควรกับคิดอีก บอกตามตรง ไม่แมนเอาซะเลย

ผมว่าคิดยังดูแมนกว่าเลยนะ ทั้งกล้าบอกว่ารัก ทั้งกล้าแสดงออก

ยิ่งช่วงมีสาวๆเข้ามาพัวพัน ยิ่งแสดงความซื่อบื้อออกมา ทำเอาผมแทบหมดอารมณ์เลย

สงสารคิดมาก ที่รักคนแบบเเรม

จนเพิ่งมาดราม่าของเมย์นี่ ผมแทบจะเชียร์ให้คิดเลิกกับรามไปคบกับซันเเทนเลย

พอทำใจอ่านมาจนถึงตอนท้ายๆ แรมมันค่อยเป็นผู้ เป็นคน แสดงความแมนขึ้นมาหน่อย

ยิ่งพอมาตอนพาคิดไปหาครอบครัว กับไปช่วยคิดจากพ่อใจร้ายนี่ขอยกนิ้วให้เลย นี่สิ ถึงจะสมกับเป็นพระเอก

ขอเทใจให้เเรมเต็มที่เลย (ลืมไอ้นิสัยที่ไม่ชอบบทแรกๆหมด คุๆๆ) แบบว่าให้มันได้เเบบนี้สิ ฟินสุดๆ คุๆๆ

สรุปว่า ขอยกนิ้ว กระทืบไลค์ให้คนเเต่งเลยครับ ที่เเต่งได้สนุกแบบนี้ จะรออ่านตอนจบนะครับ

[EoBen]

ฮา นันอะ กุบอกมึงเมื่อไหรให้หยุด 55555 คนฟังคงเงิบอะ  เห็นไหมละพอหันมาคุยกันดีแล้ว ก็เข้าใจกัน แฮปปี้เอนดิ้งเวอร์ 

[Raccoooon]

-44-



“อือ....”


...ผมตื่นเพราะเสียงครางและไออุ่นจากคนข้างๆ คิดยังนอนหลับปุ๋ยอยู่...แน่สิ เพราะผมเล่นเขาไปทั้งคืนเลยนี่ครับ คิดขยับเข้ามาซุกเมื่อแอร์ในห้องเริ่มจะหนาวเกินกว่าคนตัวเล็กจะทนไหว ผมกระชับอ้อมกอดขยับเขาให้แนบชิดกว่าเดิม เนื้อเปลือยเปล่า

สัมผัสกันแบบนี้ผมคงต้องใช้ความอดทนมากน่าดูเลยล่ะครับ

“แรม...?”

“ครับ”

เหมือนคนน่ารักจะเริ่มรู้สึกตัวแล้ว..รึเพราะว่าผมกอดเขาแน่นไปรึเปล่านะ? คิดลืมตาปรือๆมองผมก่อนก้มลงไปซุกอกผมเหมือนเดิม


ฮึ้ยย น่ารัก!!


“อ้ะ!! แรมกัดทำไมเนี่ย!”

...ก็มันหมั่นเขี้ยวนี่ครับ คิดได้แต่ในใจเท่านั้นแหละครับ ที่ผมทำคือส่งยิ้มแฮ่ให้เขาไป คิดมุ่ยหน้าก่อนยื่นหน้ามาจุ๊บปากผมทีนึงแล้วมุดลงไปใต้ผ้าห่มทันที ฮึ่ม....อย่าน่ารักให้มากนักสิครับ เดี๋ยวก็เจออีกรอบหรอก!

ผมซุกลงไปใต้ผ้าห่มบ้างเพื่อไปงับหูเขาเล่นก่อนจะทนไม่ไหวพลิกคร่อมเขาแล้วระดมจูบไปทั่วแก้มใส คิดครางฮือร้องท้วง มือไม้ปัดไปมาอย่างสะเปะสะปะหลับตาปี๋เห็นแล้วหมั่นเขี้ยว












แอ๊ด..




“น้องแรมคะ อุ้ย!!”


.




.




.





ปัง




...
















เฮ้ย!!!!!!


เฮ้ยยยยย!! เฮ้ยยยยยย!!! เดี๋ยวก่อนสิครับ!!!



เอ่อ....ป้าต้อยเปิดประตูห้องผมเข้ามาได้ยังไงอ่ะ...หรือว่าเมื่อคืนผมไม่ได้ล็อกห้องหรอ? โอยให้ตายเถอะ!! ผมไม่โทษป้าต้อยหรอกเพราะปกติแกก็เข้าๆออกๆห้องผมเพื่อบอกธุระสำคัญต่างๆเสมอ แต่ครั้งนี้มันไม่ใช่ไง! คิดกับผมยังเอ่อ...นอนเปลือยกันอยู่เลยแถมผมยังขึ้นคร่อมเขาอีกต่างหากตอนที่ป้าต้อยเปิดเข้ามา...ยังดีหน่อยนี่มีผ้าห่มบังช่วงล่าง แต่.. โอ้ยยยย อายจะตายแล้วครับ!!


ส่วนคนน่ารักจะเหลืออะไรหรอ คิดเผยหน้าแดงก่ำยิ่งกว่ามะเขือเทศสุกก่อนมุดเข้าไปใต้ผ้าห่ม กอบโกยผ้าห่มมากุมไว้ทำให้เขาเหมือนดักแด้ยักษ์เลย...


“..ค..คือ คิดครับ..” เดี๋ยวก็หายใจไม่ออกหรอก


“แรมเงียบไปเลย” คิดแหววใส่ผมใหญ่ ผมคิดว่าคงจะอายจัดนั่นแหละครับ แต่เชื่อเถอะว่าผมก็อายมากไม่ต่างกันนักหรอก

ผมไม่รู้ว่าป้าต้อยขึ้นมาห้องผมทำไมเพราะพอป้าเห็นสภาพผมปุ๊บป้าแกก็รีบปิดประตูห้องทันที บางทีอาจจะตามให้ไปทานข้าวเช้าก็ได้ล่ะมั้งครับ ตอนนี้ก็เกือบสิบโมงแล้วด้วย.. ผมจัดการสวมเสื้อกับกางเกงเพื่อเตรียมลงไปทานอาหารช้าวอย่างที่ผมคาดเดาไว้..


แต่แล้วความคิดผมก็ถูกสับซะแหลกละเอียด..


ปัง!!

“เซอร์ไพร์ส!!! เหยดดดดดดดดด!!”

!!!!!!!



คนที่เปิดประตูเข้ามาไม่ใช่ป้าต้อย ไม่ใช่แม่หรือพ่อผมพูดง่ายๆก็คือไม่ใช่คนในบ้าน เพราะคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าประตูนั้น..




คือตู้กับโรล....


มาได้ยังไงกันครับ!!!


“เยชๆๆๆๆๆ กูไม่คิดว่าจะได้สัมผัสประสบการณ์แบบนี้ ครั้งที่แล้วกูสัมผัสได้แค่เสียง ตอนนี้แม่งเจอภาพว่ะ กร๊ากกกกกกกกกกกก”
ตู้หยุดแซวสักทีเถอะครับ! หน้าผมจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว!!

“ไหนๆดูดิ้ ไอ้คิดไปมุดอะไรใต้ผ้าห่มวะ ฮ่าๆๆๆๆ”

“เชี่ย! อย่าดึง!!!” เสียงคิดร้องอู้อี้ดังออกมาจากผ้าห่มทำให้ผมนึกได้ว่าเขายังไม่ได้ใส่เสื้อผ้าอะไรเลย ผมรีบก้าวเข้าไปเพื่อจะหยุดโรล


พรึ่บ!!


“ว๊ากกกกกกกกกกก!!!”


ฟึ่บ!!!


“เชี่ยยยยยยยยยยยยยยย!!”

“โรลเงียบไปเลยครับ!!”

“เชี่ยยยยยยยยยยยยย”

“ว้ายยยย โป๊!!”

โอ้ยยยยยย จะบ้าตาย!!

ทันทีที่โรลคว้าผ้าห่มและดึงมันออกไปได้หน่อยนึง ผมก็รีบคว้าผ้าห่มไว้ได้ทันก่อนที่จะเห็นคิดโป๊ทุกสัดส่วน แต่ก็นั่นแหละ ผมมาช้าไปในตอนแรกทำให้มันดึงไปได้ครึ่งตัวคิด แล้วยังไงน่ะหรอ พวกคุณก็น่าจะนึกออกนะครับว่าเมื่อคืนผมเล่นเขาไปหนักมากแค่ไหน รอยตามตัวเขานี่แดงไปทุกตารางเซนติเมตรเลยจริงๆ เห็นดังนั้นเพื่อนผู้น่ารักทั้งสองเลยจัดการอุทานให้อย่างงามจนผมปวดหัว


ผมคว้าผ้าห่มส่งให้คิดคลุมตัวอีกครั้ง คนน่ารักจัดการคลุมตัวเองจนมิดโผล่มาแค่ลูกตา โดยที่โรลกับตู้ยังยืนอ้าปากค้างกันอยู่


“จะอยู่ตรงนี้อีกนานมั้ยครับ”

“....เอ่อ....”

“เฮ้ยยยยยยย ไอ่แรมอย่าจิกกัดกู กูแค่แวะมาเยี่ยมเยียน เห็นว่าไม่ได้เจอกันนาน กูคิดถรึง คริส์ๆ”

“ผมไม่ได้จิก...สักหน่อย..” ...หรือผมจิกกันนะ

“เออ เอาจริงแค่แวะมาเยี่ยม ว่าจะมาถามหาเรื่องนันด้วย เห็นมันหายไปวันก่อนแล้วกูก็ติดต่อมันไม่ได้เลย มึงเจอมันบ้างป่ะ”

“เอ่อ... ไม่เลยนะครับ” เพราะช่วงนี้ชีวิตผมเองก็วุ่นๆอยู่เหมือนกัน

“หรอวะ ไม่เป็นไรหรอกมั้ง...เนอะ เชี่ยนันอึดยิ่งกว่าแมลงสาบ” ผมก็ว่างั้นนะ

“แล้วนี่พวกมึง.....เอ่อ เอาเป็นว่ารักกันดีเนอะ”

“ครับ” ไม่น่าถามหรอกครับ

“จริงๆกูกับตู้ว่าจะชวนไปดูหนัง แต่ดูสภาพไอ้คิดแล้ว....หึหึหึหึ วันอื่นก็ได้เนอะ ใช่มั้ยคิดตี้”

“เมื่อไหร่พวกมึงจะออกไปเนี่ย!!”

“ฮ่าๆๆๆๆ แม่ง ตวาดใส่กูแบบนี้คิดว่าน่ากลัวหรอสัด ยังกะลูกแมวหัดขู่”

“สัดโรล!!”

“โอ๋ๆๆๆ เมี้ยวๆๆ ไม่โกรธๆ”

“....” ทันทีที่โรลเดินเข้าไปเกาคางคิดนิดหน่อย คนตัวเล็กของผมก็ไม่ตอบแล้วมุดหนีเข้าไปในผ้าห่มแทน คงรู้ว่าพูดอะไรไปก็คงไร้ประโยชน์

“เชี่ยยย ทำไมกูรู้สึกว่าไอ้คิดน่ารักขึ้นวะ หมั่นเขี้ยวสัส”

อย่าแม้แต่จะคิดนะครับ!!

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เหี้ยตู้เก็บไว้คิดคนเดียวก็ได้มั้งมึง ไอ้แรมหันขวับแทบจะฆ่ามึงอยู่แล้ส”

ไม่ขนาดนั้นสักหน่อย..

“เออ ยังไงก็เหอะ ปิดเทอมตั้งนานไม่เห็นหน้าเห็นตา ไว้ไอ้คิดพักฟื้นดีขึ้นเมื่อไหร่ออกไปเที่ยวกันเนอะมึง”

“ครับ”

“รับปากแล้วนะเว้ย ห้ามเบี้ยวล่ะ”

“ครับ สัญญาเลย”

“แล้วปิดเทอมทำอะไรไปมั่งวะ”

“เชี่ย พวกมึงยังไม่ออกไปอีก”

“สัดเตี้ย หุบปากเถอะมึง แมนๆเขาจะคุยกัน”

“สาดดดดดดดดดดดด!! กูก็แมนนนนนนน”

“มึงพูดงี้นะกูว่าบอกว่าไอ้นันเป็นคนยังดูน่าเชื่อกว่าเลย”

“อ้าว แล้วนันเป็นอะไรอ่ะครับ?”

“เป็นหมา ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“หนวกหูจังเว้ยยยย คนจะหลับจะนอน เมื่อไหร่จะไปสักทีวะ”

“หูยยย ไอ้เหี้ยเตี้ย มึงพูดยังกะผู้หญิงท้องขี้หงุดหงิด ไอ้สัส กูขำ!”

“มึงแม่งโคตรแน่จริงเลยไอ้คิด มีที่ไหนตะโกนโหวกเหวกแล้วตัวเองมุดอยู่แต่ในผ้าห่มมั่งวะ เดี๋ยวกูปั๊ดดึงผ้าออกหมดแม่ง”

“อย่านะ!!”

“เหี้ยยยย ตลกสัส ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”

“แรมมมม!!!”

“ตู้กับโรลอย่าไปแกล้งเขาสิครับ”

“อูยยยย มีดุๆ ใช่ซี้ มองมานานนี่ พอได้กันแล้วลืมพวกกูเลย เออ ก็งี้แหละ กูก็เป็นได้แค่เพื่อน”

“เออ รู้ตัว”

“สัสฮอบบิท เงียบปากไปเลยไป”

“แรมมมม!”

ครับๆ พอเจ้าตัวรู้ว่าสู้ไม่ได้ก็เริ่มหันมาขอความช่วยเหลือจากผมแทน เห็นอย่างนั้นก็อดขำไม่ได้นะครับ เหมือนลูกแมวหัดขู่จริงๆ

“มีร้องหาผัว แรดจริงๆ”

“ห้ามว่าคิดนะครับ”

“เออ โทษๆ วุ้ยยย เอาเข้าไป .....พวกกูไปละดีกว่า เดี๋ยวไอ้คิดแม่งหายใจไม่ออกตาย”

“ถ้าเจอไอ้นันแล้วก็บอกกูมั่งนะ”

“ครับ” แล้วสรุปสองคนนี้แค่แวะมาหาผมจริงๆหรอครับ

“อืม ไอ้แรม.....”

“ครับ?”

“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น กูก็เพื่อนมึงนะเว้ย”

“ค..ครับ?”

ผมไม่ค่อยเข้าใจว่าตู้จะบออกอะไร เลยได้แต่ตอบส่งเขาไปอย่างนั้น ผมคุยกับตู้และโรลอีกสักพักหนึ่งโดยที่มีคิดห่อตัวอยู่ในผ้าห่มมาร่วมฟังด้วยเป็นระยะๆ ซึ่งก็คุยเรื่องทั่วๆไปนี่แหละครับ ปิดเทอมไปทำอะไรมาบ้าง ตู้ได้อยู่ช่วยแม่เลี้ยงน้องกับทำงานที่บ้าน ส่วนโรลไปเที่ยวเพิ่งกลับมาเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว จนเวลาผ่านไปถึงเกือบเที่ยง สองคนนั้นจึงค่อยขอตัวกลับ ผมชวนให้อยู่ทานข้าวด้วยกันแต่ตู้อยากไปทานในห้างมากกว่า



บอกลาเพื่อนสองคนนั้นเสร็จก็หันมานัวเนียกับสุดที่รัดอีกพักหนึ่งก่อนยอมถอยออกมาเมื่อคนตัวเล็กเริ่มร้องงอแง เมื่อผมกับคิดอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็ลงมาทานข้าวตามปกติ คิดเอาแต่มุดอยู่หลังผมเมื่อเห็นป้าต้อย......คิดว่าผมไม่อายบ้างหรอครับ ....แต่สุดท้ายคนที่ออกรับหน้าป้าต้อยก็เป็นผมเองที่พูดเงอะๆงะๆ แถมหน้าร้อนแทบไหม้ แต่ป้าต้อยกลับยิ้มแซวๆให้เท่านั้น


“อ้ะ น้องแรมคะ คุณแพรวฝากนี้มาให้ค่ะ”

“..ข..ขอบคุณครับ”

“เอ่อ...ป้าต้อยครับ คุณแม่...ไปเอามาได้ยังไงหรอครับ...”

“ป้าก็ไม่ทราบรายละเอียดหรอกค่ะ แต่เดาว่าแกน่าจะไปขอคืนถึงที่...น้องคิดไม่ต้องกังวลนะคะ นายหญิงของบ้านนี้ใจดีเสมอแหละค่า”

“....ยังไงก็ขอบคุณป้าต้อยนะครับ”

“ค่า น้องแรมก็ดูแลน้องคิดดีๆนะคะ น้องคิดก็ทานเยอะๆนะคะจะได้มีเรี่ยวแรง หุหุหุ”

“ป้าต้อย!!”

คิดแหวใส่หน้าแดงเมื่อโดนป้าต้อยแซว ป้าต้อยเอามือถือคิดมาให้ผมน่ะครับเลยอดสงสัยไม่ได้ว่าแม่ผมไปเอามาด้วยวิธีไหนอีกนะ คิดไหว้ขอบคุณป้าต้อยก่อนหันมาเกาะหลังผมแน่นซุกซ่อนหน้าแดงๆเอาไว้พร้อมเดินตามติดผมแบบก้าวต่อก้าว จนพอถึงโต๊ะอาหารเขาถึงค่อยๆคลายมือออก ผมแอบสังเกตว่าคิดแอบมองซ้ายขวาก่อนค่อยยอมปล่อยมือออกแล้วเดินไปนั่งแต่โดยดี สงสัยว่าจะสังเกตผู้คนรอบๆข้างมั้งครับ อะไรจะอายขนาดนั้น....


หรือว่าผมจะหน้าด้านขึ้นรึเปล่า?


ผมนั่งทานข้าวกับคิดไปเรื่อยๆ พูดคุยกันหน่อยๆก่อนผมจะสังเกตเห็นหนังสือพิมพ์วางพาดอยู่บนโต๊ะข้างๆ นึกครึ้มยังไงไม่รู้เลยคว้ามันมาเปิดอ่านสักหน่อย ผมไล่หน้าไปเรื่อยๆเมื่อไม่พบข่าวอะไรน่าสนใจเท่าไหร่นัก...

หืม เดี๋ยวนะครับ

อันนี้มัน.................

“แรมดูอะไรอ่า”

“อ..อ๋อ เปล่า..เปล่าครับ” ผมสะดุ้งพอคิดทักพร้อมกับเอนหัวมาสอดส่อง ผมกะจะไม่ให้เขาเห็นแต่ว่าไม่ทันเสียแล้ว คิดคว้าหนังสือพิมพ์ไปอ่านทันทีที่เขาสังเกตเห็นหัวข้อนี้

‘จิราเดชโภคิน โดนล้มสัญญาหุ้น

บริษัทยักษ์ใหญ่จิราเดชโภคินโดนถอนสัญญาหุ้นโดย KP company หรือที่เรารู้จักกันในนามเจ้าของกิจการหมู่บ้านกฤตการณ์ โดยผู้บริหารดร.แพรวพรรณ กรภัควัฒน์และดร.ณพน กรภัควัฒน์ไม่กล่าวถึงสาเหตุ คาดว่ามีปมขัดแย้งภายใน ’

“คิดครับ...เอ่อ...”

“นี่ถึงกับต้องลงข่าวเลยหรอ เรื่องแค่นี้อ่ะ?”

“ผม...ก็ไม่รู้สิครับ” อันที่จริงก็พอจะรู้มาบ้างว่ากิจการที่บ้านผมนั้นใหญ่พอตัว แต่ผมก็ไม่รู้ว่ามันใหญ่ขนาดไหนถึงขั้นต้องออกสื่อมาเสียขนาดนี้ แต่ว่าเพราะเหตุนี้ละมั้งครับไอ้ตู้กับไอ้โรลเลยแห่กันมาบ้านผมโดยไม่บอกไม่กล่าว... ก็ข่าวเล่นบอกนามสกุลคิดทั้งชื่อบริษัทผม ไอ้ตู้ไอ้โรลมันก็รู้จักกันอยู่แล้ว ทั้งคู่คงจะเป็นห่วงพวกผมรึเปล่าที่จู่ๆก็มีข่าวขัดแย้งกันในด้านธุรกิจ แสดงว่าผมเองก็มีเพื่อนดีใช่ไหมครับเนี่ย

“....”

“คิดครับ...คิดอะไรอยู่รึเปล่า.”

“อือ..”

“บอกผมได้ไหมครับ?”

“...กำลังคิดว่าบ่ายนี้ทำอะไรดี เฮ้ออ ว่างทั้งวันเลยน้า”

“.....”

ผมมองตาคิดปริบๆ นึกว่าเขาจะคิดมากเรื่องข่าวเสียอีก คิดยิ้มตาหยีให้ผมก่อนเอ่ย

“คิดไม่คิดมากเรื่องข่าวนั้นหรอกแรม คิดไปก็ไม่ได้อะไรนี่นา มันจบแล้วนี่.. คิดเรื่องอนาคตดีกว่าเยอะ เนอะ”


“ครับ” ได้ยินเขาพูดได้อย่างนั้นผมก็ดีใจ สักพักผมก็ช่วยคิดเก็บจานไปล้าง พร้อมกับความคิดที่ว่าจะออกไปเดินเล่นในสวนที่บ้าน...ที่เป็นอย่างนั้นก็เพราะว่าคิดเดินเยอะคงไม่ไหวน่ะครับ ตัวก็เล็กแค่นี้แถมเมื่อคืนก็ยังโดน....ไปซะขนาดนั้น...


คนตัวเล็กเดินสักพักก็เลือกมุมที่ถูกใจก่อนนั่งพัก คิดพกสมุดมาวาดรูปเล่นด้วยครับ คนอะไรขยันได้ขนาดนี้...เปิดเทอมมาผมคงลืมวิธีจับดินสอไปแล้วล่ะมั้งครับ ผมมองเจ้าของดวงใจเสก็ตสวนในบ้านผมไปเรื่อย... ใบหน้าน่ารักมีเลือดฝาดเล็กน้อยเพราะอากาศร้อน เหงื่อซึมตามขมับ แต่กระนั้นคิดก็ยังนั่งวาดอยู่อย่างนั้นไปเรื่อยๆด้วยสีหน้ามีความสุข



จนผมเผลอมีความคิดนึงวาบเข้ามา...


ว่า คนอะไรน่าจับยัดเข้าปากแล้วกลืนลงไปทั้งตัวขนาดนี้...




...


...


...



______________________________________________________________

 

คลานคุกเข่าเข้ามาด้วยความสำนึกผิด
ไม่ได้อัพต่อเป็นเดือนเลย แงงงง

นี่สาบานได้เลยว่าเพิ่งแต่งเสร็จร้อนๆแล้วเอามาลงเลย...

ที่หายไปไม่ได้ไปไหนหรอกค่ะ
งานรุมเร้ามากจนขยับไม่ได้ แต่ยังคงเข้ามาแวบๆอยู่ในนิยายคนอื่นอยู่(........)
และตอนนี้หมดช่วงส่งงานแล้วค่ะ เป็นช่วงอ่านหนังสือสอบเราเลยว่างมาแต่ง(...................................)

ขออภัยผู้อ่านทุกท่านจริงๆนะคะ ใครจำเรื่องนี้ไม่ได้แล้วก็...อ่านอีกรอบได้ไม่ว่ากันค่ะ555555

ตอนนี้แค่อยากจะแต่งให้อารมณ์สบายๆ น่ารักใสๆ(?) เพราะตอนหน้าจบแล้วค่ะ!!
เฮือกกกก
จริงๆตั้งใจไว้ว่าจะแต่งให้จบก่อนเปิดเทอม....(แต่ไม่สำเร็จ ดองยาวนานมากแงง)

ใครที่ยังติดตามอยู่จนถึงตอนนี้เราขอบคุณจากใจมากจริงๆค่ะ แงงง
รักน้ะะะะะะะ 



_______________________________________________________
ตอบคอมเม้นค่ะ

B52 นานพอควร(....)5555

mystery Y กว่าจะลงเอยกันน้ออออออออ 

GlassesgirL แอร๊ยยยย ขอบคุณที่ชอบนิยายเรื่องนี้นะคะะะ สัญญาค่ะว่าถ้ามีเวลาจะแต่งตอนพิเศษเปอร์นันแน่ๆ คึห์

Sar2288 รักกันด้วยลำแข้ง5555

JustWait สงสัยว่าเป็นคนรักสุนัขนะคะ 5555

route rover โฮรววววววววววววว เค้าขอโทษษษษ 

omuya มาทั้งทีขอจัดหนักๆ...

boong086 จะเลียแต่ปากรึเปล่าน้อ อุ๊ปส์(...)

fahhee_zeze ขอเวลาให้สองหนุ่มค่อยๆปรับระดับสักเล็กน้อย หึหึหึ  //เมไม่ได้ท้องกับแรมค่ะ สปอยเล็กน้อยเพราะคงไม่ได้เขียนถึงน้องเมอีกแล้ว...

Elizabeth_TonnY เป็นการเขินที่ยิ่งใหญ่มากค่ะ555555555555

บ๊ายบายโพ แบ่งกับเปอร์ดีๆนะะะะ 

gayraygirl รักต้องเปิด(อก)ค่ะ!! (....)

thehackzzi ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะะะะ กอดดด  :กอด1:แรมหลงคิดจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วเนี่ยยยย 555

shokung ก่อนอื่นขอขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ แฮ่ แรมตอนแรกๆนี่แย่ขนาดนั้นเลย55555 แต่พระเอกของเรามีการปรับปรุงเน้อะะะ ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตอนนี้นะคะะะะ 

EoBen เปอร์ถึงกับไปไม่เป็นเลยค่ะ5555

ขอบคุณทุกคอมเม้นนะคะ 
ขอบคุณทุกคนที่ยังติดตามกันมาจนถึงตอนนี้ด้วย
แงงงง รักคนอ่านทุกคนเลยค่ะะะะะะ 

_____________________________________________________

[GlassesgirL]

แรมคิดมาแล้ว คิดเริ่มต้นชีวิตใหม่นะมีแรมอยู่ข้างๆ ปล่อยอดีตไว้ข้างหลัง
เดินหน้าต่อไปนะ เเรมเริ่มหื่นมากขึ้นนะเนี่ย แล้วจะจับคิดกินหรอ ฮ่าๆๆๆ

[mjpnta]

อย่างแรกขอกรี้ดก่อนค่ะ กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดฮืออออออๆๆๆๆ
คิดถึงมากกกกกกก ขอบคุณนะคะที่มาต่อ
แรมหื่นขึ้นเยอะเลยนะคะ ลืมภาพหนุ่มซื่อๆใสๆไม่กล้าทำอะไรจากตอนแรกๆไปเลย หุหุ

[IIIA]

กินคิดไปแล้วจะกอดใครละแรม 555555555555

[minjeez]

อ๊ากกกกกก กลับมาแล้วรอคอยอยู่ทุกวันเลยนะ

แต่แรมจ้ะ คิดเป็นคนนะลูกไม่ใช่ขนม กินแต่ภายนอกก็พอมั้ง
ให้คนอ่านได้เห็นความน่ารักของคิดบ้างนะแรมนะ

[B52]

ดีใจที่ได้อ่านจ๊ะ มีความสุขกับคิดจริงๆตอนนี้คิดถึงอนาคตที่ดีๆเท่านั้นน่ะคิด อดีตที่แย่ๆชั่งมันเถอะปล่อยไป

[Ali$a฿eth]

แรมเป็นไททัน 5555

[Eternal luv]

  ดีใจน้ำตาจะไหล แรม คิด มาแล้ว

[kenghan]

แรมค่อยๆกินคิดนะ เดี๋ยวหมดเร็ว อดฟิน