ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
-------------------------------------------------------------------------
ลดราคาหนังสือนะครับ จากชุดล่ะ 660บาทเหลือเพียง 600บาทเท่านั้น !!!! จัดส่ง 'ฟรี' ครับ (แบบลงทะเบียน)TBL-566-110
TBL-566-110
<img src="http://เวปมีไวรัส/images/2014/09/20/159rG7Eu.jpg" alt="159rG7Eu.jpg" border="0" />
เปิดจองแล้วจ้า !!!!
เก็บรัก
รายละเอียดหนังสือ
เนื้อหา 32 ตอนจบ [รวมตอนจุดห้าทุกตอน]
ขนาด A5
จำนวน 1เล่ม ราคาต่อชุด 600บาท [รวมค่าจัดส่งแล้ว]
มีจำนวนหน้า 550หน้า[อาจจะเพิ่มหรือลดได้นะครับ]
ของแถม
1. ที่คั่นหนังสือ
2. ตอนพิเศษ
– ทางที่ต้องเลือกเดินต่อไป [ไม่ลงในเวป]
ผมน่าจะรู้....ว่าสักวันหนึ่งเรื่องมันก็ต้องเป็นแบบนี้ อาชีพที่เป็นคนของประชาชน.....จะทำตามสิ่งที่ตัวเองต้องการได้ยังไง
ไอ้ป้องนั่งเงียบไมได้มองหน้าผม แต่กลับก้มลงต่ำแทน หน้าจอทีวีเองก็ยังคงฉายข่าวที่ทำให้เราทั้งคูต้องมานั่งก้มหน้าแต่ไม่กล้าคุยกันแบบนี้ จนกระทั้งเป็นผมเองที่อดทนไม่ไหว ต้องเป็นฝ่ายพูดออกมาเอง
“ป้อง.......”
“.............”
“เราเลิกกัน....ดีไหม......”
– บ้านของเรา [ไม่ลงในเวป]
“เปิดตาได้รึยังเกียร์”
ไอ้ป้องถาม ผมไม่ได้ตอบคำถามนั้นแต่ดันหลังมันเดินไปเรื่อยๆ ก่อนจะค่อยๆหยุดเดินแล้วแกะผ้าที่ผูกตามันออก สิ่งที่อยู่ตรงหน้า ทำให้มันอ้าปากค้างไป ก่อนจะค่อยๆหันมามองหน้าผม
“ป้องครับ.....”
“..................”
“นี้บ้านของเรานะ.....”
– เติมให้เต็มครั้งสุดท้าย [ไม่ลงในเวป]
ทุกๆครั้งเวลามีอะไรพิเศษ ผมมักจะตื่นเต้นเสมอๆ
..........แต่ครั้งนี้มันคงจะยิ่งกว่าครั้งไหนๆของชีวิต
ผมเงยหน้าขึ้นจากนิตยสารในมือ ก่อนจะมองคนที่ออกมาจากห้องลองชุดเจ้าบ่าว มันเดินมาหาผมด้วยท่าที่แปลกๆ ใบหน้าจืดๆดูประหม่าที่เห็นผมในชุดแบบเดียวกันแต่คนละสีนั่งรออยู่
“กู...โอเคไหม...”
ไอ้ป้องถามเก้ๆกังๆ ก่อนจะหมุนรอบตัวเองให้ผมดูครั้งหนึ่ง
ตอนนี้ไอ้ป้องใส่ชุดสีขาว กางเกงแบบไทยๆที่ผมเองก็ไม่รู้จักชื่อของมัน ใบหน้าจืดๆนั้นก็โดนแต่งแต้มไปด้วยเครื่องสำอางจนดูดี
กว่าปกติ(ทั้งๆที่ปกติก็น่ารักอยู่แล้ว) ผมทรงรากไทรที่เจ้าตัวตั้งใจไว้ตั้งแต่เข้ามหาวิทยาลัยก็ดูเข้ากับหน้าได้เป็นอย่างดี
ผมพิจารณาตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะพูดสิ่งที่รู้สึกออกมาเบาๆ
“ป้อง......”
“............”
“เข้าหอคืนนี้...ไม่ต้องนอนหรอกเนาะ.......”
และตอนพิเศษที่จะลงในเวปเร็วๆนี้อีกสามตอน !!!! อ่านยาวๆไปเลย ตอนพิเศษ100หน้ากระดาษA5+ พิเศษกว่านั้นของแถมเฉพาะรอบจอง โอน20คนแรก!!!! รับไปเลย พวกกุญแจไข่ปลาน้องป้องน้องเกียร์ !!!!
วิธีการสั่งซื้อ
1) ส่งเมลในหัวข้อ “สั่งจองหนังสือ เก็บรัก [love keep]” เพื่อขอทราบหมายเลขบัญชีมาที่ love99_jame99
แอทhotmail.com หรือ แอดไอดีไลน์ jamelaugh PM. ในแฟนเพจ หรืออื่นๆได้หมดเลยนะครับ ^ ^
ชื่อที่ใช้สั่งจอง :
ชื่อจริง นามสกุลจริง :
ที่อยู่ :
เบอร์โทรที่ติดต่อได้(ใช้แจ้งเหตุทั้งหลายงับ:___;") :
ลำดับคิวจอง : [อันนี้เดี่ยวต่างใส่ให้เองครับ]
ช่องทางติดต่อ :
อินบ็อกแฟนเพจ ข้อความลับเด็กดี pm.เล้าเป็ด ไลน์ [id-jamelaugh] 0947875256
Ps.2 ส่งแบบลงทะเบียนจ้า เพื่อเชคหนังสือได้ครับ
2) ภายใน 1 วันจะส่งอีเมลแจ้งรายละเอียดการโอนเงิน หรือตอบกลับในไลน์
3) สามารถโอนเงินได้ตั้งแต่วันนี้ – 31 ตุลาคม 2557 โดยหนังสือจะจัดส่งหลังจากปิดการโอนเงินไม่เกิน2อาทิตย์[หรืออาจจะเร็วกกว่านั้น อันนี้เป็นการพูดเพื่อมีเหตุขัดข้องนะครับ]
4) เช็ดรายชื่อคนจอง-โอน ได้ที่กระทู้นี้นะขอรับ !!!!
สนใจลองอ่านก่อนได้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=42444.0ผมเคยสงสัย เหตุใดผู้คนจึงแตกต่างมาวันนี้จึงได้เข้าใจ
คนบางคน....
.....แตกต่างกัน
แตกต่าง....
เพื่อ......
.....เติมเต็ม
ขอบคุณทุกการสนับสนุนครับ
แตกต่างเติมเต็ม!!!!!
"มึง"
"อะไร ?"
ผมเงยหน้ามองมันจากการนอนหนุนตัก ใบหน้านิ่งๆมองตอบแล้วหยุดฟังผมพูด
"กูนึกชื่อเรื่องไม่ออก"
ผมพูดพร้อมชี้ไปที่สมุดเล่มสีเทาในมือ มันหัวเราะเบาๆตามประสาคนแสดงความรู้สึกไม่เก่ง(กูไม่ได้ด้านแบบมึงนิ : ปกป้อง)
"ความรักนี้มันต้องมีชื่อด้วยเหรอวะ ?"
"อะไรนะ ?"
เมื่อกี้มันพูดว่าอะไรนะครับ ? ผมได้ยินไม่ชัด มันพูดเบาเกิ้น
คนถูกถามไม่ตอบแต่เสหน้านิ่งๆไปทางอื่นแทน ไอ้ปากแข็งเอ๊ย
"รัก"
"พูดบ่อยๆไม่เบื่อเหรอ ?"
"รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก รัก"
ใบหน้าสีแทนเริ่มออกสีเลือดฝาดๆก่อนมันจะลุกขึ้นหนีผมไปดื้อๆ
"เชรี้ยป้อง รอกูด้วย"
ผมตะโกนก่อนจะวางสมุดสีเทาในมือแล้วเดินตามมันลงไปข้างล่าง....
นึกถึงวันนั้น
เราที่เรา....
พบกัน....
#01 นิยามของผมกับไอ้เด็กอัจฉริยะ 'แม่ครับ อย่าไป'
ผมยืนมองเด็กน้อยคนหนึ่งวิ่งตะโกนเรียกแม่ของตัวเอง หล่อนไม่เพียงแต่ไม่สนใจ ซ้ำยังสลัดมือน้อยๆของเด็กคนนั้นทิ้ง
'ฉันเบื่อพ่อแกเต็มทนแล้ว วันๆทำแต่งานแต่การ ไม่เคยสนใจฉัน'
หล่อนพูดตวาดก่อนจะก้าวขึ้นรถเก๋งที่มารอรับไป
จากตอนนั้น ผ่านมาแล้วหกปีสินะ...
แม่...
"แม่!!!!!!"
ผมสะดุ้งตัวลุกขึ้นมา แม้จะรู้ว่าเป็นเพียงความฝันแต่เพราะไม่ได้คิดถึงเรื่องนี้นานมากแล้วทำให้อดไม่ได้ที่จะตกใจ
เหงือไคลผุดขึ้นตัวทั้งตัว โอเคผมเชื่อแล้วแหละ ต่อให้แอร์ในห้องแค่20องศาก็ยังเหงือออกได้อยู่ดี
ผมลุกขึ้นจากเตียงสองชั้น ก่อนจะใช้บาทาเขี่ยๆผ้าปูที่นอนไปขยุ่มๆกับผ้าห่ม แล้วไต่บรรไดลงมาจากเตียงด้านบน(ผมนอนกับพี่สาว แต่หล่อนย้ายไปอยู่กับสามีแล้ว)
ชุดนร.ถูกรีดแบบลวกๆเพราะเข็มสั้นของนาฬิกาที่ชี้ไปเลขเจ็ดแล้วก่อนผมจะรูดบ็อกเซอร์ออกจากตัว กองไว้กับพืนแล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไป เป็นผู้ชายก็ดีตรงนี้แหละ ตักน้ำจวกๆ ถูสบู่ ราดน้ำอีกครั้งเป็นอันเสร็จพิธี(หน้าค่อยไปล้างที่โรงเรียนเอา ตอนนี้รีบ โอเค๊)
ผมแต่งตัวลวกๆเหมือนตอนรีด คว้ากระเป๋านร.ได้ก็ตรงดิ่งออกไปนอกบ้าน มีสิ่งหนึ่งที่ผมเชื่อคือ ต่อให้เสื่อผ้าของผมจะยับยู่ยี้ขนาดไหน ไงๆก็มีคนยับกว่า
ภาพเด็กผู้ชายคนหนึ่งปรากฏขึ้นในหัว มันชื่อปกป้อง ชื่อเล่นมันผมไม่ทราบ(และไม่อยากรู้) มันเป็นพวกโลกส่วนตัวสูงพอๆกับเปรตวัดสุทัศน์ชอบทำอะไรคนเดี่ยว
โดยร่วมคือมันสกปรกครับ(ในสายตาของผมกับคนอื่นๆในห้อง) เสื่อผ้าเหมือนไม่เคยผ่านเตารีด ไหนจะรูปร่างหน้าตาอีก(จะว่ายังไงดี คือแบบ ... เอาเป็นว่าหน้าตามันไม่สามารถดึงดูดใครๆได้อ๊ะครับ) แถมนิสัยก็กระเดี๊ยดไปทางพวกตุ๊ดเกย์ซะเหลือเกิน(นิ่ง เงียบ ดูหยิ่งๆ ฟุตบอลก็ไม่เคยเล่น) ผมเลยรู้สึกไม่ค่อยอยากจะเสวนาสักเท่าไหร่หรอก ร่วมทั้งเพื่อนในห้องด้วย มันเลยดูเหมือนพวกผมแบนมันนะ แต่จริงๆคือก็แค่เฉยๆอ๊ะครับ
ไม่เกลียด แต่ก็ไม่อยากยุ่ง...
นี้คงเป็นนิยามส่วนตัวของผม ที่มีต่อเพื่อนร่วมห้องคนนี้
"ไปโรงเรียนเพลินจิตวิทยาครับ"
ผมบอกพี่วินมอไซร์ก่อนจะโดดซ้อนท้าย
คุณๆก็คงรู้ดี พี่วินไทยขับไวไม่แพ้ชาติใดในโลกไม่ถึงสิบห้านาทีเศษผมก็มาถึงเพลินจิตฯ
ผมใส่เกียร์หมาวิ่งเข้าประตูเล็กทันก่อนลุงยามจะปิด เยสซุปเปอร์เซฟ!!!! ถ้าช้ากว่านั้นนันหมายถึงตูดของคุณจะได้รับการทักทายจากบราเทนเดอร์หัวหน้าระดับ ที่เด็ดสุดคือโดนตีกลางห้องประชุมโชว์เพื่อมร่วมชั้น(เพราะงั้น วันไหนที่สายจริงๆผมจะยอมหยุด ดีกว่ามาสายแล้วโดนตีตูดประจานเพื่อน)
..
.
.
.
.
"มิสเตอร์ ก้องเกียรติ"
"มาครับ"
ผมขานรับก่อนยกมือให้มิสปราณีเห็นแล้วฟุบตัวลงไปนอนกับโต๊ะไม้ต่อ คาบนี้เรียนอังกฤษครับ บอกเลยว่าโครตง่วง
"คาบนี้ครูจะประกาศคะแนนสอบกลางภาคที่ผ่านมานะค่ะ สำหรับคนที่ตกขอให้คัดบทกวีของบุคคลในประวัติศาสตร์ท่านใดก็ได้มา 50จบ อ้อ ตัวเขียนเท่านั้นนะ!!!"
"เชรี้ยเอ๊ย ตัวเขียนห้าสิบจบ"
ไอ้เบล เพื่อนซี้ตัวกลมที่นั่งข้างๆกันกับผมสถบ มันรู้ตัวดีอยู่แล้วว่ายังไงก็ไม่ผ่านส่วนผม50/50เพราะในคาบหลับอาศัยเลคเชอร์เอาเลยทำได้บ้างไม่ได้บ้าง มั่วก็มี
"มิสเตอร์ ก้องเกียรติ"
"ครับ"
ผมตุ้มๆต้อมๆนั่งฟังคำตัดสินชะตาชีวิต ส่วนไอ้เบลเริ่มเสิร์จหาบทกวีแล้วเพราะมันได้6เต็ม20
"9.5ปัดเป็น10"
"โหไอ้เวร"
ไอ้เบลหันมาสถบใส่ผมเบาๆที่ไม่ยอมตกเป็นเพื่อนมัน ผมยักคิ้วกวนตรีนกลับ
"มิสเตอร์ปกป้อง"
"....."
"มิสเตอร์ปกป้อง absence ? "
เพิ่งรู้สึกตัวเหมือนกับครับว่าที่นั่งเดี่ยวๆริมประตูวันนี้ ไร้เงาของมัน มิสปราณีทำหน้าตกใจ ก็อย่างว่าครับ ไอ้ปกป้องมันเป็นเด็ก
เรียน ผมจำได้ว่าขนาดวันหลังกีฬาสีมันยังมาเรียน ทั้งๆที่เพื่อนหยุดกันเกือบยกห้องเพราะงั้น การที่มันไม่มาเลยผิดปกติไป
"ฝากบอกด้วยว่าเขาได้20วิชาครู"
มิสปราณีแจ้งไว้กับไอ้ป็อก หัวหน้าห้องคนปัจจุบัน
ที่เขาบอกว่าคนบ้ากับอัจฉริยะมีเส้นบางๆกั่นไว้อยู่ถ้าจะจริง เพราะผมเห็นมันหลับๆตื่นๆแต่ก็ยังสอบผ่านเสมอ ต่ำสุดของมันคือ14ไม่เคยน้อยกว่านั้น
ทำไมผมไม่เกิดมาหัวไวแบบมันมั่งนะ?ผมส่ายหน้าไล่ความคิดในหัว ทำไมผมต้องเปรียบเทียบด้วยเนี้ย
มันก็คือมัน ผมก็คือผม
ไม่เกี่ยวข้องกันเลย
ผมฟุบตัวลงไปกับโต๊ะอีกรอบ ตำแหน่งที่ผมนั่งคือหลังห้องขวามือ เพราะงั้นเวลาฟุบลงไปก็จะมองเห็นตำแหน่งตรงกันข้ามก็คือ
ซ้ายมือหน้าห้องนั้นเอง
ที่ๆวันนี้ ผมเห็นเพียงโต๊ะสีชาแต่ไร้เงาเจ้าของโต๊ะ...
..
..
.
.
"พรุ่งนี้อย่าลืม เรามีนัดสอบเทสย่อยกันเรื่องกัณฑ์พระนางมัทรี อย่าลืมไปอ่านกันนะ"
"นักเรียนทั้งหมด ทำความเคารพ"
"ขอบคุณครับ"
ไอ้พวกลิงทโมนในห้องประสานเสียงขอบคุณมิสอริสราก่อนต่างคนจะต่างแยกย้ายกัน บ้างก็ไปเรียนพิเศษ บ้างก็ไปเตะบอล ส่วน
ผม...
"ไอ้เหรี้ยเกียร์ ไปกันๆ สาวๆรออยู่"
ไอ้อู๋ เพื่อนซี้ผมอีกคนที่นั่งอยู่โต๊ะถัดไปตะโกนเรียก ผมพยักหน้ายิ้มให้มัน
เรียกได้ว่าเป็นกิจกรรมแก้เบื่อของผมเลยก็ได้ครับ นัดบอร์ดกับสาวคอนแว่นโรงเรียนฝั่งตรงข้ามเนี้ย(ใครใช้ให้ผมติดชายล้วนล๊ะ?หึหึ)ผม ไอ้อู๋ ไอ้เฟรม สามคน พวกผมถูกเรียกว่าสามทหารเสือที่มีสาวๆหลายคนอยากลองของซึ่งผมก็จัดการสนองถึงพริกถึงขิง อยากได้ท่าไหนก็จัดไป
วันนี้เองก็เป็นเหมือนเช่นทุกวัน
มีสาวๆอยาก'ลองของ'เช่นเคย
"มึงนัดไว้กี่คนว่ะ?"
ผมถามมันระหว่างนั่งรอ
"4คน"
"อ้าว พวกเรามีกันสาม"
ไอ้เฟรมแย้ง ไอ้อู๋ยิ้มก่อนจะอธิบาย
"กูขอสองเอง"
"สัส นี้ก้าวหน้าไง"
ผมแซวมันคืนก่อนจะปาทิชชู่ใส่หน้ามัน
"มึงไม่ลองมั่งว่ะ มันส์นะมึงทั้งหน้าทั้งหลัง"
"ไม่อ๊ะ กูไม่ถนัด"
"เห้ยๆ นั้นไงๆ มาแล้วๆ"
ไอ้เฟรมว่าก่อนพวกสาว ๆจะมาถึงพอดี
"รอนานมั้ยค่ะ?"
เสียงใสๆของคนที่เดินนำหน้าทักมา พวกผมส่ายหัวกันเป็นทิวแถว จากนั้นก็เหมือนเดิม โอโจ้ด้วย เอ๊ย ไม่ใช่!!! พวกเราก็นั่งกินไอศกรีมกันไป คุยเรื่องสัมเพเหระก่อนที่จะค่อยๆต้อนหมากเข้ามุม
"เดี่ยวไปอ่านหนังสือกันที่ห้องผมนะ"
ไอ้เฟรมพูด สาวๆเองก็พยักหน้าน้อยๆตอบรับพวกหล่อนเองก็เดินเกมอย่างฉลาดแกล้งทำเป็นไม่รู้ว่าพวกผมชวนไปต่อที่ห้องคืออะไร(ชวนไปตีปังย่ามั่งแสรดดด)
นั่งรถแท็กซี่ไปไม่ถึงสิบหน้าที่ก็ถึงบ้านไอ้อู๋ พอถึงที่หมายแล้วต่างคนก็ต่างแยกย้ายครับ อู๋ควงน้องเปิ้ลน้องโอขึ้นห้องไป ไอ้เฟรมก็ชวนน้องปิงไปอ่านหนังสือในห้อง ส่วนผมก็ปั้นหน้ายิ้มให้น้องเหมี่ยว
"ขึ้นไปนั่งเล่นข้างบนกัน"
ผมพูดเสียงใสอารมณ์ดี ก่อนเธอจะยอมเดิมตามเกมของผมขึ้นไปบนห้อง ผมนั่งคุยสักพักก่อนจะค่อยๆลูบแผ่นหลังขอเธอ
"บ้า เกียร์จะทำอะไรอ๊ะ"
หล่อนตีหน้าซื่อไร้เดียงสา ผมยิ้มให้ก่อนจะค่อยๆดันหล่อนลง เสื้อนร.ตัวนอกที่หลุดร่วงลงพื่นห้อง เป็นสัญญาณให้ผมเริ่มต้นเกม...
..
.
.
.
สองยกผ่านพ้นไป ผมยืนตัวเปล่าอัดนิโคตินเข้าปอดอยู่ริมหน้าต่างฟังเสียงหล่อนสะอื้น
ก็ไม่เข้าใจว่าหล่อนจะร้องทำไม?ในเมื่อก็รู้ตั้งแต่แรกว่านัดมาเพื่ออะไร เพราะงั้นเวลาเจอแบบนี้ผมจะหงุดหงิดนิดหน่อยผมมันพวกขี้รำคาญ
พออัดนิโคตินเข้าปอดจนหนำใจ ผมขยี้ดับไฟบุหรี่เข้าที่ริมหน้าต่างก่อนจะถอดถุงยางออกจากตัว
บอกตรงๆว่าหมด'รมณ์อีกอย่าง ผมหิวข้าวแล้วด้วย กลับบ้านคงดีกว่า
ผมใส่เสื้อผ้าลวกๆปล่อยหล่อนไว้บนเตียง เดี้ยวพวกไอ้อู๋ก็จัดการพากลับบ้านกลับช่องเองครับมันมีรถยนต์นะน่ะ ส่วนผมมันจนมี
แค่cbrแต่ขับเฉพาะวันหยุดนะครับ โรงเรียนผมนอกจากพวกเด็กเส้นกับพวกกรรมการนร.แล้วหมดสิทธิ์ครับ
ผมเดินไปเคาะห้องบอกพวกมันก่อนจะบุ้ยปากเป็นเชิงว่าฝากจัดการด้วย จากนั้น ก็โบกแท็กซีเอา
"ไปซอยอรุณ16ครับ"
คนขับวัยกลางคนพยักหน้าเข้าใจก่อนรถจะเคลื่อนที่ออกไป
โดยที่ผมไม่รู้เลยว่า อะไรบ้างอย่างกำลังรอผมอยู่
แสงไฟที่สาดส่องจากในตัวบ้านบอกผมว่าวันนี้พ่อกลับบ้านปกติพ่อชอบค้างที่บริษัทหรือไม่ก็สัมนาที่ต่างจัดหวัดแต่สิ่งที่สกิดใจ
ของผม คือรองเท้าส้นสูงคู่หนึ่ง
ของใคร ?
ผมสาวเท้าเดินผ่านไปถึงห้องนั่งเล่น พ่อของผมนั่งอยู่กับผู้หญิงคนหนึ่ง หล่อนยิ้มให้ผมอย่างเป็นมิตร เพียงแต่ ผมรู้สึกไม่ดีเอาซะเลย
"อ้าว เจ้าเกียร์มาพอดี คุณครับนี้ลูกชายของผมชื่อเกียร์"
ผมยกมือไหว้หล่อนตามมารยาท หล่อนยกมือรับไหว้ก่อนจะหันไปมองพ่อผม
"แกดูน่ารักดีนะค่ะ คงเข้ากันได้กับตาป้อง"
หล่อนปิดปากหัวเราะเบาๆกับพ่อผม
นี้ตกลงคืออะไรครับ?
"มัวแต่หัวเราะเพลิน ผมลืมแนะนำตัวให้คุณเลย เกียร์นี้คุณลีลาวดี....
...
..
..
...แม่ใหม่ของลูก"ผมนั่งนิ่งเงียบช็อก เพราะไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี ผมไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังแสดงสีหน้าแบบไหน แต่เหมือนฟ้าผ่าซ้ำอีกครั้งเมื่อพ่อผมพูดต่อ
"นับตั้งแต่วันนี้ คุณลีลาวดีเข้าจะมาอยู่กับเรา พร้อมกับ..."
"แม่ครับ ผมจัดห้องเสร็จแล้วน...เกียร์!!!!"
"ปก...ป้อง"
ผมนั่งค้างกลางอากาศ ช็อกพอๆกับมันที่เห็นหน้าผม
"อ้าว รู้จักกันเหรอ งั้นก็ดีกันไว้นะ เราสองคนก็นอนห้องเดี่ยวกันไปนะ"
"ไม่!!!! ผมไม่ยอม ผมไม่อยากมีแม่ใหม่ พ่อลืมแม่ของเราไปแล้วเหรอครับ พ่อทำแบบนี้ได้ไง"
ผมตวาดลั่นปัดแก้วน้ำตกลงแตกกับพื่น พ่อมีสีหน้าตกใจกับการกระทำของผม
ผมหนีปัญหาด้วยการเดินหนีออกไปผลักร่างของไอ้ปกป้องที่ยังทำหน้างงๆออกไปก่อนจะวิ่งขึ้นชั้นบนล็อกห้องนอนตัวเองไว้
ถ้านิยามของเมื่อตอนเช้าที่ผมมีให้มัน คือเฉยๆและไม่อยากยุ่ง คำนิยามของผมที่มีต่อมันตอนนี้คงต้องเปลี่ยนไป
ผมเกลียดมัน
ผมเกลียดทุกคน เกลียดทุกสิ่ง เกลียดทุกอย่างที่คิดจะมาพรากความรักที่มีต่อแม่ของพ่อผมไป
ตราบใดที่พวกมันยังคิดจะอยู่ในบ้านของผมอย่าหวังเลยว่าจะมีความสุข
" I feel like I can be anything with you. " #ปกป้อง
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
