special 4 B X F {จบคู่ฮาร์ดคอ}
{ F } เคยรำคาญหมาไหมครับ ? หมาที่เคยให้อาหาร เคยเลี้ยงดูมันอย่างดี แต่พอโดนมันกัด เราก็โกรธมัน และมันก็คอยมาส่งสายตาอ้อนวอนคลอเคลียจนน่ารำคาญเพื่อให้เราหายงอนและกลับไปให้อาหารเหมือนเดิม ไม่รู้สิ รักก็รักเพราะเราเลี้ยงมันมา แต่มันก็เจ็บใจที่มันกัดเราจนเป็นแผล เอาอย่างงี้ไหม คนล่ะครึ่งทาง ไม่โกรธ … แต่ไม่เข้าใกล้อีกแล้ว
“ไอ้เฟอร์ !!! ” ผมหันไปมองไอ้มิ่งเพื่อนที่มหาลัยมันค่อนข้างจะบ้าพลังและติสแตกเดินด้วยกันอยู่ดีๆ ก็วิ่งขึ้นรถกลับบ้านไม่บอกไม่กล่าวเพื่อนทำเอาตกอกตกใจ พอโทรไปถามมันว่าเป็นอะไร มันบอกกลับมาขึ้นโครงงานต่อ ซึ่งมันคิดได้ว่าส่วนประกอบตรงนั้นใส่ยังไงถึงจะสวย … หมดปัญญาจะพูดกับมันครับ ผมเรียนอยู่มหาลัยรัฐบาลในคณะ สถาปัตย์ภาควิชาออกแบบภายใน ปี 3 วันๆก็เอาแต่วาดรูปขึ้นโครง แต่ชีวิตผมก็ยังชอบความเร็วและกลิ่นน้ำมันเครื่องของรถอยู่ จึงไปซิ่งรถที่สนามบ่อยๆ ไม่รู้อนาคตอันไหนจะเป็นงานหลักและงานรอง ก็ช่างมันเถอะ
เหมือนกับไอ้หมาตัวนั้น ก็ช่างมันเถอะ หลังจากที่ผมกลับมาบ้าน จนแขนผมหายเกือบเป็นปกติมันก็เอาแต่ตามผมจนน่ารำคาญ และไม่ยอมเข้ามาคุยพอผมรู้ตัวมันก็รีบหนีผม ซึ่งมันน่าหงุดหงิดใจ เป็นห่าอะไรนักหนา จบแล้วแท้ๆ ยังไม่ยอมจบอีก ล่าสุด ผมกลั้นใจไปเจอหน้ามันเพราะอยากช่วยไอ้คิงจริงๆ น้องครีมเป็นเด็กดี เคยมาเยี่ยมผมที่โรงบาลอยู่ครั่งสองครั่งอีกอย่างผมไม่ชอบการค้ามนุษย์ที่เอาเปรียบมนุษย์ด้วยกัน ขนาดอยู่ตรงหน้าแท้ๆ ยังไม่ทักผมสักคำ แต่พอผมหันหลังหรือเดินหนี ก็มักจะเจอมันมาดักหน้าดักหลังตลอด …ไม่รู้จะเอายังไงกันแน่ … ปากมันก็ยังพูดกับใครต่อใครว่าผมเป็นเมียมัน แต่ดูจากการกระทำมันเป็นของหมาหวงก้างมากกว่า …
“แดกข้าวกัน” ผมพยักหน้ากับไอ้มิ่ง
ก่อนที่จะกอดคอกันเดินไปกินข้าวที่โรงอาหารคณะ ไม่ต้องไปไกลหรอกครับสาวคณะผมมีแต่เซอร์ๆสเปคไอ้มิ่งทั้งนั้นแหละ ส่วนผมก็ไม่รู้ดิ ไม่มีอารมณ์กับทั้งตัวผู้และตัวเมียอะแหละ ความรู้สึกมันยังคุมเครืออยู่กูไม่อยากหนีด้วยวิธีขี้คลาด ในเมื่อกูยังไม่หมดรักไอ้หมาห่าเหวนั้นด้วยตัวเอง กูก็ไม่สามารถรักใครได้เหมือนกัน นี้คงเป็นการลงโทษตัวเองที่เสือกให้เขาเอาง่ายๆ รักเขาง่ายๆแหละมั่ง ฮ่าๆๆ
“เฮ้ย … มึง คนนั้นแม่งแผ่รังสีออร่าน่ากลัวสัต มึงหันไปดูดิ ” ไอ้มิ่งกระซิบข้างหูผม ผมหันไปมอง ก่อนจะถอนหายใจเมื่อเจอกับหน้าบูดบึ้งของไอ้บิวที่นั่งไม่ไกลจากผมมากนัก กำลังมองมาทางนี้ด้วยออร่าแห่งความเลว!!!! มึงนะมึง ขนาดมหาลัยกูมึงยังเนียนเข้าออกเป็นว่าเล่น แถมยังเจอตัวกูง่ายยิ่งกว่าแกะลำไยกินขนาดนี้ … มึงแม่งหมาหวงก้างจริงๆ
ผมโยนช้อนซ้อมทิ้งลงพื้นดังเคร้งก่อนจะเดินปรี่เข้าไปหามันท่าทางเอาเรื่องไอ้มิ่งวิ่งตามมาร้องห้ามและพยายามเข้ามาจับ และผมสะบัดออก ไม่ลืมคว้าเอาแก้วนมปั่นของไอ้มิ่งมาด้วย มันทำท่าจะหนีผม แต่ผมเข้าไปกระชากคอเสื้อมันก่อนที่จะจัดการเทนมปั่นราดหัวมัน
“เย็นไหมล่ะมึง ไอ้สัตว์ เป็นเหี้ยอะไรตามกูอยู่ได้ อยากเห็นกูบ้าตายใช่ปะ มึงอยากไปฟันหญิงที่ไหน ก็ไปสิว่ะ มาให้กูเห็นหน้าทำเหี้ยอะไร!!!!” ผมตะหวาดมันลั่น
แต่มันกลับยืนเฉยให้ผมทุบมันแล้วทุบมันอีก ทั้งๆที่มันเป็นคนขี้โมโห แต่วันนี้มันกลับยืนนิ่ง มันเป็นคนรักศักดิ์ศรีที่แน่ๆมันไม่ยอมให้ใครทำแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น แน่ๆ แต่มันกลับนิ่งปล่อยให้นมปั่นเลอะตัวเต็มไปหมด มันไม่เคยประกาศให้โลกรู้ว่าผมเป็นอะไรกับมัน แต่ผมไม่เคยอาย ไม่เคยอาย มันกลับปล่อยให้ผมพูดคำพูดที่เด็กอนุบาลยังฟังออกว่าผมเคยเป็นอะไรกับมัน!!!! มันเป็นเหี้ยอะไร!!!!!
“กูเกลียดมึง! จำคำพูดกูไว้นะไอ้บิว มึงแม่งหมาหวงก้าง อุ๊บ!!!!”
“อ๊ายยยยยยยยยยย ” ไม่รู้สิว่าเสียงกรี๊ดของผู้หญิงดังขึ้นจากไหน ไม่รู้ว่ากลิ่นนมปั่นที่ตะหลบอบอวนนี้มาจากไหน แต่ผมจำสัมผัสนี้ได้ … มีคนเดียวที่ผมไม่เคยลืม … คนที่ทำให้ผมยิ้ม และก็ทำให้ผมอยากชกมันให้คว่ำ!
“อึก ไอ้เหี้ย!!!” ผมผลักมันออกก่อนจะวิ่งออกมา น้ำตาไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง … ทำไมว่ะ … มึงมาทำแบบนี้อะไรเวลานี้ เวลาที่กูต้องการจะเลิกทุกอย่าง … และเวลาที่กูโหยหา … มึงหายไปไหน …
.
.
.
ผมหนีมายืนในศาลาริมสระน้ำกลางมหาลัยก่อนจะทรุดตัวลงนั่งกอดเข่ากับพื้น ผมมองท้องฟ้าและพื้นน้ำตรงหน้า ผ่านม่านน้ำตาที่ไหลอยู่ตลอดผมไม่สามารถห้ามมันได้ ไม่สามารถจริงๆ ทุกครั้งที่คิดถึงมันทีไร หัวใจก็บอกกับตัวเองว่าเจ็บจะตายแล้ว บัวเล็กๆดอกนั้นที่กำลังขึ้นมาจากตม … แต่ยังไม่พ้นน้ำ … เหมือนผมเลย…
“แม่งไอ้หนุ่มนั้นง้อโคตรมีศิลปะมึงว่าปะ” ผมรู้สึกว่าไอ้มิ่งมานั่งข้างๆมือมันโอบรอบไหล่ผมอย่างปลอบใจ
“แม่งเหี้ยมาก ฮึก … ”
“เออ กูรู้ … แต่มึงทำไมเสียใจขนาดนี้ว่ะ ” ผมส่ายหัวไปมากัดริมฝีปากตัวเองแน่น มันสับสนไปหมด ณ ตอนนั้น
“เฮ้อ … มึงเอาแต่ทุกข์จนลืมทุกอย่างเลยหรือว่ะไอ้เฟอร์ … มึงลืมความสุขหมดสิ้นเลยหรือว่ะ … วันเวลาดีๆของมึงและไอ้หนุ่มนั้นไม่มีเหลือเลยหรือว่ะ ???” ผมสะอึกฮักตัวโยนเมื่อนึกถึงภาพในอดีตที่เคยหวานละมุน ภาพของมันที่ออดอ้อนออเซาะ …
ภาพของมันที่เอาใจผม … แต่ภาพต่อมาคือภาพของมันกับผู้หญิงคนอื่นซ้ำแล้วซ้ำเล่า!!!!!
“กูเจ็บจะตายแล้ว ฮึก กูรักมัน แต่กูก็เจ็บจนเข็ด ฮึก”
“ทุกคนมันก็มีปัญหาเหมือนกันหมดนั้นแหละ … มึงเคยคิดปะว่ะ ถ้าไอ้หนุ่มนั้นกลับตัวได้จริง และมึงก้าวผ่านความรู้สึกโกรธและให้อภัยมันอีกสักครั้ง … ความสุขของการก้าวพ้นมันจะมีค่าแค่ไหน … กูว่ามึงหยุดทำร้ายหัวใจตัวเองเหอะ … ปากมึงก็บอกว่าเจ็บ แต่ทำไมมึงยังไม่เลิกว่ะ … แมนๆหน่อยไอ้สัตว์รักเขาก็อภัยให้เขา …มึงไม่เคยได้ยินอ่อ รักคือการให้ และการที่มึงให้มันครั้งนี้ ก็ถือว่าครั้งสุดท้ายจริงๆ ถ้ามีรอบหน้ามันทำมึงเสียใจอีก กูจะไปเผาบ้านมันให้ เอาม่ะ ?” ผมนิ่งฟังมันนิ่ง … ใครจะคิดว่าอารมณ์ติสของมันจะมาตอนนี้ล่ะ และคำพูดแต่ล่ะคำของมันก็แทงเข้าความรู้สึกผมเต็มๆ … อีกสักครั้งหรือ … สำหรับโอกาสของไอ้คนเห็นแก่ตัว …
“แต่ถ้ามึงคิดว่าไม่ไหวแล้ว … กูก็พร้อมจะรับช่วงต่อนะ” มันกระซิบข้างหูผม ก่อนจะค่อยๆเอี้ยวตัวมาตรงหน้า ริมฝีปากหนาเข้ารูปของมัน … กำลังจะปะทับปากผมที่ชาไปเพราะแรงกัด … ก็ดี … กูจะได้ลืมไอ้บิวสักที … พอกันที …
โครม ตูม!!!!!!! ผมลืมตาขึ้นก่อนที่จะถูกฉุดและคว้าพาดบ่าแกร่งของใครบางคน ไอ้คนที่รวบผมขึ้นบ่าได้โดยไม่สถกสะท้านต่อความหนัก 50 กว่าโลของผม และกำลังมองเห็นเป็นโลกกลับหัวคือ ไอ้มิ่งที่หัวทิ่มตกน้ำไปอยู่กับบัวในสระ!!!!
“เฮ้ย!!!! ปล่อยกูนะไอ้เหี้ย!!!!” ผมตะหวาดทันทีที่มองเห็นแผ่นหลังชัดเจนว่าเป็นไอ้บิว
“นิ่ง!!!! กูบอกให้นิ่ง!!!!!!!!”มันตะคอกผมลั่น นานแล้วที่ผมไม่ได้ยินเสียงแบบนี้ของมัน ตั้งแต่ตอนไหนนะ … ตั้งแน่เมื่อ 3 เดือนที่แล้ว ที่ผมตัดสินใจบอกเลิกมันรึเปล่านะ ???
อั๊ก!!! ผมจุกทันทีเมื่อมันโยนผมเข้ามาในรถอย่างไม่ใยดี ก่อนที่ประตูรถจะปิดเข้ามาโครมใหญ่ มันเดินหัวเสียไปฝั่งคนขับ พอขึ้นมาได้มันก็บึ่งรถออกเหยียบมิดจนหัวใจผมแทบวาย แม่งคิดว่าอยู่ในสนามหรือไงว่ะ!!!! รถเมืองไทยมึงก็รู้วุ่นวายขนาดไหนยังจะขับซิกแซก บีบแตร่ไล่ชาวบ้านเค้าเป็นว่าเล่นอีก
“ไอ้บิวมึงอยากตายหรือไงว่ะ!!!!!”
“กูตายก็ได้ แต่เมียอย่างมึงจะไปมีชู้กูไม่ยอม!!!!”
“ชู้เหี้ยอะไร นั้นเพื่อนกู และมึงก็เป็นคนอื่นด้วย”
“เพื่อนเหี้ยอะไรจะจูบปากกัน ถ้ากูไม่ถีบมันหัวทิ่มลงไป คงได้เสียกันแล้ว!!!!”
“และมึงเสือกอะไรกับชีวิตกูว่ะ!!!!!!”
เอี๊ยกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!! “กูเป็นผัวมึงไง!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!” มันตะโกนลั่นรถทันทีที่รถจอดข้างทางสนิท … กูอึ้งกับสีหน้าแต่ท่าทางมัน ก่อนความขบขันจะเข้ามาแทนที่
“ผัวหรือ … ฮ่าๆๆๆๆๆ มึงใช้คำนี้ผูกมัดกู ทั่งๆที่มึงไม่เคยรักษาสัญญาที่ให้ไว้กู! มึงยังมีหน้าบอกว่าเป็นผัวกูอีกเหรอ!!!!!”
“เออ!!! กูยอมรับว่ากูมันเหี้ย!!! แต่พอไปเนี้ย กูจะรักษาสัญญา กูจะทำทุกอย่างไม่ให้มึงเสียใจ กูจะเป็นคนดีไม่นอกลู่นอกทาง กูสัญญาว่าจะมีมึงคนเดียว!!!!” มันตะคอกใส่กูลั่นพอจบประโยคมันก็ดึงกูเข้าไปกอด สะอึกฮักร้องไห้โวยวายออกมายกใหญ่ ขอโทษกูสารพัด … พอแล้วมั่ง …
“… มึงสัญญาแล้วนะ ถ้ามีอีกมึงจะให้กูทำยังไง” กูกระซิบข้างหูมันหลับตาซบบ่าแกร่ง สัมผัสที่คิดถึงมานาน
“กูจะให้มึงฆ่ากูให้ตาย” มันพูดมุบมิบที่ซอกคอผม
“หึหึ กูฆ่ามึงไม่ลงหรอก” กูจูบที่ข้างหูมันเบาๆ จนมันขนลุกซู่ ... ไม่หรอกกูฆ่ามึงไม่ลงจริงๆนั้นแหละ ทำไม่ลงหรอก ฮึฮึ
พอได้แล้ว ทำร้ายหัวใจตัวเอง เหมือนที่ไอ้มิ่งบอก … กูจะให้โอกาสมันอีกครั่ง โอกาสครั่งสุดท้ายของจริง … ถ้ารอบนี้มันยังทำตัวเหลวไหลอีก … กูเชือด ของมันทิ้งและโยนให้เป็ดแดก … พวกมึงเป็นพยานนะ
===================================
คนเขียนหัวใจจะวาย =_='
ฮ่าๆๆๆๆ แต่ก็ดีแล้วที่คู่นี้ไม่หวานจนเกินไป ออกจาะห่ามซะเจ้แอบกลัว
แต่ก็คิดนะว่าเหมาะกับคู่นี้แล้ว จบ ของคู่นี้ คือความรักที่แตกแยกกันนะค่ะ
แต่ยังคงมีตอนพิเศษฮาร์ดคอปนน่ารักของคู่นี้ออกมาเรื่อยๆ
อ่อ แอบเม้าส์อีบิวนิดนึง มันเป็นพวก จีบคนไม่เป็น เพราะที่ผ่านมาจะได้ก็ได้มาแบบง่ายๆ จึงไม่รู้จะเริ่มยังไงกับเฟอร์
ฮ่าๆๆๆๆ จนเฟอร์รำคาญนั้นแหละ
เอาเป็นว่า ขอบคุณทุกกำลังใจและขอกำลังใจด้วยนะค่ะ
ตอนนี้เข้าตอนหลักน้องเพชรมีบทแล้วนะค่ะ ส่วนจะมีคู่หรือคู่ไหน ไหนลองจิ้นมาดูจิ อิอิ
ส่วนใครลุ้นคู่ R X P อีกสักพักนะค่ะ 
ป.ล
◖◗ SERVITUDE ◖◗ จำนองรักแลกหัวใจไอ้แก่จอมร้าย
ใครติดใจแบบฮาร์ดคอ เชิญเรื่องนี้ต่อนะค่ะ แต่เรื่องนี้ฮาร์ดคอแบบนายเอกกร่างน่ะนะ ฮ่าๆๆๆๆๆ
โพลล์
หัวข้อ: K ❤ C เก็บโคตรรักจาก กองขยะเปียก♨{คิดถึงเลยมาหา อิอิ}23/6/59 P.41 END (อ่าน 304181 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก