{CH 39 วันเกิดราชา 1 }
น้องทำตัวแปลกๆ … แปลกจริงๆเลิกเรียนแล้วก็ชอบไปคลุกอยู่บ้านเมโล่ตลอดให้ผมไปรับที่โน้น และผมเองก็ไม่ต้องเป็นห่วงมากนักเพราะมีคนขับรถไปรับไอ้เมโล่บอดี้กาดอีกสองคนไอ้หมานี้มันลูกเจ้าพ่อครับ นั้นคือข้อมูลที่ผมเพิ่งรู้และด้วยช่วงนี้ผมเร่งทำโปรเจคไฟนอลด้วยเลยพอดิบพอดีกับที่ไม่ค่อยมีเวลากว่าจะเลิกก็สามสี่ทุ่มกว่าจะไปรับก็เกือบ 5 ทุ่มแล้ว ไปทำไมผมไม่รู้และน้องก็ไม่ยอมบอกผมด้วยสิ T^T
จนบางวันเจ้าตัวก็หลับคาบ้านเขาจนผมต้องอุ้มประคองจนมาถึงคอนโดเป็นแบบนี้มาเกือบสัปดาห์แล้ว ผมและน้องแทบไม่ได้คุยกันเลย
วันนี้ก็เหมือนกันผมกลับไวเลยไปรับตัวเล็กที่โรงเรียน เจ้าตัวที่กำลังนั่งกินไอศกรีมอยู่ในโรงเรียนทำหน้าแปลกใจที่เห็นผมมารับเนื่องจากผมไม่ไลน์มาบอกก่อนแต่ก็ไม่ได้ดื้ออะไรยอมกลับมากับผมแต่โดยดี ผมหลงคิดว่าน้องจะดีใจและได้กอดกันหอมกันจุ๊บกันให้หายคิดถึงแต่เปล่าเลย…
พอกลับมาจากโรงเรียนก็วิ่งเข้าห้อง พอถึงเวลากินข้าวก็ออกมาทำกินๆเสร็จก็เข้าไป ไม่รู้เคี้ยวละเอียดรึเปล่า ถามอะไรก็ถามคำตอบคำ เอาแต่ก้มหน้านิ่ง พอกินเสร็จก็วิ่งเข้าห้องล็อกประตูผมเรียกก็ไม่ยอมเปิด แถมต้องรอให้ผมขึ้นไปด้านบนก่อนถึงจะออกมาอาบน้ำอาบท่าก่อนจะเข้าไปในห้องเหมือนเดิม … น้องเบื่อผมหรอที่ผมจู้จี้ขี้บ่นตามมากเกินไปรึเปล่า เข้าสู่ช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อด้วยนี้ ม. 3 นี้แหละกำลังซ่า ผมตอน ม.3 ก็เที่ยวมีเรื่องชกต่อยไปเรื่อย … ตายล่ะหว่า ไม่ชอบอาการแบบนี้เลยให้ตายดิ เหมือนถูกลืม! ใครจะเมินก็ช่างแต่ผมไม่อยากให้น้องเมินผม กระซิก หล่อทำอะไรผิด คิดถึงน้องอยากกอด อยากหอม อยากจุ๊บ แต่น้องไม่ยอมเลย เฮ้อ =_=’
ก๊อก ก๊อก ก๊อก !“น้องครีม ” ผมยืนเคาะประตูอยู่หน้าห้องน้องได้ยินเสียงก๊อกแก๊งๆจากข้างในก่อนที่ประตูจะเปิดแงมออกมีแต่ตาโตๆของน้องที่รอดออกมามองผม แต่พอผมมองด้วยความคิดถึงตาแบ๊วๆอยากจะหอมแก้มใสที่อยู่ในซอกประตูเสียให้ชื่นใจ มันน่าเจ็บใจนะทั้งๆที่อยู่แค่นี้ ดันคิดถึงกัน …
“มีอะไรครับ ครีมจะนอนแล้ว”
“โกรธอะไรพี่ครับ” ผมถามด้วยน้ำเสียงอ่อนใจ คิดถึงอ่ะ
“ปะ เปล่าครับ ครีมแค่ง่วง” น้องบอกผมและเหมือนจะปิดประตูใส่หน้าผม ผมเลยเอามือดันเอาไว้ ก่อนจะผลักเข้าไปและอุ้มตัวเล็กจนตัวลอยและกอดไว้แนบอก 2 วันมานี้ผมไม่รู้ว่าน้องเป็นอะไรไม่พอใจอะไรผม … แต่ผมทนไม่ได้ที่น้องเมินผม … รักมันเอ่อล้นจนผมไม่อยากจะปล่อยน้องไป
“พี่คิง … เป็นอะไรครับ”
“ไม่อยากให้น้องครีมเมิน …”
“… ครีมง่วงแล้วอ่ะพี่คิง” น้องบอกผมเบาๆก่อนจะดันอกผมออกผมเลยจำต้องปล่อยน้องลงกับพื้น น้องครีมยืนก้มหน้าอยู่ในวงแขนผมสักพักก็เขย่งขึ้นมาหอมแก้มผมฟอดใหญ่และก็วิ่งเข้าห้องไป … แหมไอ้ผมก็ลืมจับกระต่ายน้อยไว้เอาแต่อึ้งและยิ้มอยู่นั้นแหละ หนีเข้าโผล่งไปซะแล้ว แย่จัง
“พรุ่งนี้พี่ไปกินเหล้ากับเพื่อนนะ” ผมตะโกนเข้าไปในห้องยังไม่ทันจะตดหายเหม็นประตูก็เปิดออกดังผลั๊ว! … กระต่ายน้อยของผมยืนหน้างอเป็นจวัก อะไรอ่ะ … ก็พรุ่งนี้วันเกิดผม ปกติผมก็ไปฉลองกับเพื่อนตลอด และดูทำหน้าเข้าสิ อย่างกับเด็กขี้เหวี่ยง
“เอ่อ …”
“นิสัยไม่ดี ฮึก” อ้าวเฮ้ย! ผมแทบจะอุทานออกมาหยาบๆเมื่อน้ำตาเม็ดโป้งๆของน้องครีมไหลออกมาจากดวงตากลมแดง แก้มชมพู กัดปากตัวเองแน่น กำมือเหมือนจะเอาเล็บจิกมือตัวเองให้เป็นรอยผมรีบเข้าไปกุมมือเด็กน้อยจะให้คลายออก แต่ถูกสะบัดออกเบาๆ ผมไม่อยากจับน้องแรงเลยจำใจต้องปล่อยออก ตัวเล็กสะอึกสะอื้นและกระต่ายน้องก็ถอยหลังเข้าห้องไป เงียบๆ … เดี๋ยวนะนี้ผมทำอะไรผิด ปกติถ้าผมจะไปกินเหล้าน้องไม่เคยเป็นแบบนี้นี้หว่า …
“น้องครีม ถ้าไม่เปิดประตูมาคุยกันดีๆ พี่จะเอากุญแจไขเข้าไปแล้วนะ”
“ไม่เอาอย่าเข้ามานะ ฮึก จะไปไหนก็ไปอยากไปกินเหล้าก็ไป ครีมไม่สนแล้ว”
“ทำไมดื้อแบบนี้ฮะ! พรุ่งนี้วันเกิดพี่ไม่ให้พี่หอมให้ชื่นใจหน่อยหรือไง”
“ไม่เอา! ถ้าพี่เปิดเข้ามาครีมจะโกรธพี่!!!”ผมพยายามจะเอากุญแจสำรองที่เอาติดมาด้วยเผื่อน้องดื้อแบบนี้ไขเข้าไป แต่น้องร้องห้ามเอาไว้ก่อน อะไรของตัวเล็กว่ะ! ผมเริ่มหงุดหงิดและเหมือนกัน ปกติไม่ดื้อขนาดนี้วันนี้เป็นอะไรนักหนา
“แต่นี้ครีมก็โกรธอยู่ พี่ไม่ยอมหรอกนะ!”
“ฮึก จะไปไหนก็ไปสิ …” ผมไม่สนใจว่าน้องจะโกรธอีกแล้วต้องรู้ให้ได้ว่าตัวเล็กเป็นอะไรนักหนาไม่ยอมอีกแล้ว พรุ่งนี้วันเกิดผมแท้ๆ ไม่อยากให้น้องเป็นแบบนี้
“ไม่เอาอย่าดูนะ!” น้องกระโดดมาจะเอามือเล็กๆนั้นมาปิดตาผม แต่ผมรวบแขนและอุ้มน้องในท่าเด็กด้วยแขนมือเดียว ทำให้น้องต้องเอามือเกาะเสื้อผมไว้เพราะกลัวตก อีกมือก็พยายามจะเอามาเป็นหน้าปิดตาผม แต่ไม่เป็นผลเพราะผมเอามืออีกข้างจับมาไว้แนบอกเสียก่อน
สิ่งที่เห็นตรงหน้าทำให้ผมประหลาดใจไม่น้อยเมื่อเห็นสายรุ้งหลากสีที่ถูกกองรวมๆไว้ด้านหนึ่งของห้อง และห่อลูกโป่งที่เป่าไปบ้างแล้ววางอยู่สุ่มๆอยู่มุมเดียวกัน กระดาษปากกาเกลื่อนเต็มห้องไปหมด … ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าน้องตั้งใจจะทำอะไร แหมน่ารักจริงๆ จะเซอร์ไพร์พี่หรือจ๊ะ แต่เสียใจกระต่ายน้อยของพี่ถูกจับได้เต็มเปาเลยแหละ หึหึ
“ฮือออออออ ไม่เอาแล้วไม่ทำให้แล้ว ”
น้องบ่นหงุงหงิงกับไหล่ของผมที่ซบลงไปแก้มนุ่มๆเสียดสีกับไหล่ผมไปมา ผมหัวเราะในลำคอก่อนจะวางน้องลงบนเตียงเบาๆ เจ้าตัวขดตัวและดึงเอาผ้าห่มมาห่มไว้มิดตัว ผมเลยต้องขยำทั้งๆที่มีผ้าห่มกั้นอยู่นั้นแหละ เจ้าตัวเล็กเอ้ย พี่ล่ะหมั่นเขี้ยวเราจริงๆ ทำอะไรเลอะเทอะไปหมด แถมยังซุ่มทำซะไอ้พี่คิงคนนี้คิดมากจนนึกว่าโดนเกลียดไปซะแล้ว ต้องจั๊กจี้ให้เข็ด!
“คิก คิก พี่คิงอย่าแกล้งน้องครีม อ๊ากกกก ฮ่าๆๆ โอ้ย ไม่ไหวแล้วขำไม่ไหวแล้ว” ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ที่ผมเข้ามาเล่นผีผ้าห่มกับน้อง จนลมหายใจแถมจะกลื่นกันเป็นก้อนเดียว รัก … รักจริงๆ ขอบคุณสวรรค์ที่ทำให้ผมพบกันเด็กคนนี้โดยบังเอิญ และรักจนหมดหัวใจ คงไม่มีคนไหนที่ผมจะรักได้ขนาดนี้ …
“อย่ามองผมแบบนั้นสิ … นี้พรุ่งนี้ไม่ไปกินเหล้าได้ไหม มะรืนค่อยไปนะครับ”น้องออดอ้อนเอาแขนเล็กๆมาเกาะไหล่ผมเอียงคออย่างน่ารักน่าชังผมยาวสีดำสยายเต็มหมอนหอมฟุ่งไปหมด … ไม่ไหวแล้ว …
ผมบรรจงจูบลงที่ริมฝีปากนุ่มอย่างอ่อนโยนที่สุดเท่าที่จะทำได้ … น้องเก่งขึ้นเยอะพอที่จะต่อรองกับผมได้บ้างแล้วแต่ระดับปรมาจารย์ อย่างราชาไม่มีวันแพ้เด็กน้อยไร้เดียงสาแบบกระต่ายน้อยแสนรักตัวนี้หรอก น้องผ่ายแพ้ผมในเวลาไม่นานนัก และด้วยความตะกละตะกลามของผม จึงได้เฝ้าคอยแทะเล็มน้องไปเรื่อยๆทั้งหน้าผากมนสวย แก้มที่แดงปลั่งน่ารักจมูกจิ้มลิ้มน่าเอ็นดู ปากอิ่มสีชมพูน่าลิ้มลอง จนมาหยุดที่หน้าอกที่ตอนนี้ผมจอมซนของผมได้รูดซิบเสื้อนอนกระต่ายสีขาวชมพูลงไปแล้วเรียบร้อย หยุดเพื่อพิจารณาเม็ดทับทิมสวยคู่นั้น น่ารัก น่ารักจริงๆ
“อ่า … พี่คิงครับพอเถอะนะ” เสียงน้องปลุกสติผมให้ตื่นขึ้นหลังจากได้ก้มลงไปจูบจุดนมน่ารักของน้องไปหนึ่งที … ให้ตายเถอะ ผมจะทนได้นานแค่ไหนนะ
“ขอโทษนะเด็กน้อย”
“ครีมไม่โกรธสักหน่อย … ครีมรักพี่คิงมากกว่าใครครีมไม่โกรธเลย ”น้องกระซิบบอกผมเสียงแหบพล่านเหมือนง่วงเต็มทน ผมยิ้มก่อนจะก้มลงไปหอมแก้มหนึ่งทีเป็นรางวัลคนเก่ง และค่อยๆรูดซิบชุดของน้องปิดปลุกคลุมให้ตัวเล็กอบอุ่นเหมือนเดิม ก่อนจะลุกขึ้นมาจากที่นอนน้องและห่มผ้านวมผืนหนาให้อย่างมิดชิด
“พรุ่งนี้พี่คิงกลับห้องสัก 2 ทุ่มได้ไหมครับ …”ผมยิ้มก่อนจะพยักหน้าเบาๆ นั่งลงข้างลูบหน้าผากมนอย่างเอ็นดูเด็กน้อยยอดดวงใจ
“และช่วยลืมเรื่องที่รู้แล้วได้ไหมครับเดี๋ยวไม่เซอร์ไพร์”
ผมขำพรืดออกมาก่อนจะยอมรับปากเมื่อมองเห็นหน้ามู้ทู้ๆของน้องครีม น้องครีมยิ้มหวานให้ผมก่อนจะบอกกู๊ดไนท์และหลับตาลง ปล่อยให้ผมนั่งลูบหัวกล่อมเหมือนเด็กน้อย ถ้าไม่รักอย่าหวังว่าผมจะทำให้ใครขนาดนี้เลยครับ แหม! ไอ้คิงยอดเจ้าพ่อเจ้าชู้สิ้นลายเพราะกระต่ายน้อยหลงทาง พูดถึงไหนอาถึงนั้น แต่ก็อีกแหละ ผมไม่แคร์แล้ว
“พี่คิงรักน้องครีมนะ ฝันดีครับเด็กน้อยของพี่”
พอเห็นว่าน้องหายใจสม่ำเสมอในเวลาไม่นานนัก ผมก็บรรจงหอมลงหน้าปากมนสวยอีกทีเป็นการส่งเจ้าหญิงน้อยเข้าสู่นินทรา และผละตัวเองออกมาจากห้องตัวเล็กอย่างเงียบๆ และวิ่งเข้าห้องน้ำชั้นล่างอย่างรวดเร็ว … ไม่ต้องบอกก็รู้ใช่ไหมว่าเข้าไปทำไม แหม …บางทีก็ต้องเอาความรักที่มีต่อน้องออกซะบ้าง ก่อนที่จะไปจับกระต่ายน้อยขืนใจเสียก่อน ก็ทั้งรักทั้งหลงอยากได้มาครอบครองแต่กลัวน้องจะไม่รักนี้สิ … อาพับโรงเรียนราชา!
.
.
.
1 สิงหาคมวันที่ผมรอคอย วันนี้เป็นวันเกิดพี่คิง และผมก็มีเซอร์ไพร์ ถึงเจ้าตัวจะรู้แล้วก็เถอะนะ เฮ้อ … อุตส่าห์เก็บเงียบอึดอัดมาตั้งหลายวัน แต่ดันมาความแตกเมื่อคืนซะก่อน เอาเถอะถึงพี่คิงจะรู้ว่ามีเซอร์ไพร์แต่ก็ไม่รู้สักหน่อยว่าน้องครีมจะเซอร์ไพร์อะไร จริงม่ะ!
“ครีม เค้กนี้มันใหญ่ไปรึเปล่า ?”
เมโล่ถามขึ้นเมื่อผมเอาเค้กมาวางประกอบกันขึ้นเป็นสามชั้นเหมือนเค้กงานแต่ง แต่ทั้งสามชั้น ผมทำเองหมดเลยนะมีทั้งช็อกโกแลต รสนม รสกล้วย แถมยังมีรสสตอเบอรี่ที่พี่คิงชอบเปรี้ยวๆหวานๆด้วย และยังมีพับเค้กเล็กน่ารักๆมีน้ำตาลปั้นแตะหน้าสวยงามอยู่ด้านล่างหลายสิบชิ้น มาการองหลากสีที่ผมเพิ่งจะหัดทำ ถึงบางอันจะชืดเพราะเก็บไว้นานสองถึงสามวันแล้ว แต่ผมก็ภวานาว่าขอให้พี่คิงจับอันอร่อยๆขึ้นมากินเถอะ ผมไม่ค่อยมีเวลาทำเท่าไรนัก แต่วันนี้โชคดีที่อาจารย์ปล่อยเร็วผมเลยได้กลับไปบ้านเมโล่ที่เป็นฐานสุ่มทำขนมสำหรับผม และกลับมาจัดงานโดยมีคนของบ้านเมโล่เป็นคนช่วยด้วย
และวันนี้ผมขอเซอร์ไพร์พี่คิงคนเดียวก่อน พรุ่งนี้ไปบ้านใหญ่คุณแม่คุยกับผมแล้วว่ามีงานฉลองใหญ่ในครอบครัวอีกเหมือนๆกัน และคุณแม่ก็เห็นดีเห็นชอบที่ให้ผมทำแบบนี้ด้วย เพราะคุณแม่บอกว่าพี่คิงชอบหนีงานวันเกิดตัวเองไปเที่ยว คงเป็นปีนี้ที่พี่คิงจะต้องทานเค้กก้อนใหญ่ๆนี้ให้หมด คิกๆ ผมยืนดูเค้กสามชั้นที่ตัวเองตั้งใจทำอย่างภูมิใจเพราะเค้กทุกชิ้น ขนมทุกอย่างผมใส่ใจทำลงไปมันทุกขั้นตอน ทำผิดทำถูกศึกษาเองเกือบครึ่งเดือน กว่าจะออกมาสำเร็จได้แบบนี้ ผมบอกแล้วว่าพี่คิงเป็นคนที่ผมรักและเคารพมาก จนอยากจะทำเค้กก้อนใหญ่ๆเป็นการตอบแทน และมันก็ออกมาตามคาด! น้องครีมดีใจมากๆเลยยยยยยย
“ครีม สายรุ้งติดตรงไหน”
“เดี๋ยวเมโล่ เดี๋ยวครีมจัดการเองนะ อ่อ พรุ่งนี้อย่าลืมไปบ้านใหญ่นะ ขอบคุณมากที่ช่วยครีมทุกอย่าง ขอบคุณน้าๆด้วยนะครับ” ผมวิ่งเข้าไปหาเมโล่ที่กำลังปีนโต๊ะจะขึ้นไปติดสายรุ่งด้านบน และหันมายกมือขอบคุณน้าๆที่มาช่วยยกของขนมนมเนยให้ เราลากันอยู่พักใหญ่เพราะเมโล่งองแง๊งจะช่วยผมให้ได้ แต่ผมก็ออกปากเสียงแข็งว่าอยากทำด้วยตัวเองไม่อยากให้เมโล่เดือดร้อนไปมากกว่านี้ สุดท้ายเขาก็ยอมกลับไปแต่โดยดี
“เอาล่ะ! เค้กเสร็จแล้ว เหลือแค่ตกแต่งห้อง!”
ผมบอกกับตัวเองก่อนจะวิ่งเข้าไปในห้องเอาลูกโป้งที่เป่าเอาไว้เยอะมากมามัดเข้ากับเชือกริบบิ้นและปล่อยให้มันลอยขึ้นไปติดเพดาน จนเต็มห้องรับแขกไปหมด สายรุ้งก็เอามาติดหน้าห้องทำเป็นซุ้มน่ารักๆ สุดท้ายก็วิ่งเข้าไปหยิบสมุดรวมภาพซึ่งเป็นของขวัญวันเกิดที่แท้จริงของพี่คิงออกมาวางไว้ข้างๆโต๊ะเค้กใจกลางห้อง เอาล่ะ เหลืออีกครึ่งชั่วโมง ผมไปอาบน้ำดีกว่าและก็ใส่ชุดคอสเพลคุณหมีน้ำตาลที่คุณแม่เพิ่งซื้อให้และกัน อิอิ
โดยไม่ทันสังเกตเลยว่าโทรศัพท์ที่ผมวางทิ้งไว้ด้านนอก จะสั่นเตือนสายเข้า ในชื่อของพี่คิง นับสิบสาย …
========================
ก็ไม่ได้อยากจะตัดตอนหรอกนะ แต่มันเป็นฟิลลิ่ง อิอิ
คิดถึงน้องครีมกันม้าย พี่คิงล่ะไหนขอเสียง FC หน่อย
อิอิ ขอบคุณทุกกำลังใจและขอกำลังใจด้วยนะค่ะ
เลิฟๆ เจอกันตอนหน้า 
โพลล์
หัวข้อ: K ❤ C เก็บโคตรรักจาก กองขยะเปียก♨{คิดถึงเลยมาหา อิอิ}23/6/59 P.41 END (อ่าน 304198 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก