เพลิงพ่าย
บทที่ 38
โมกข์ มนัญชัยถึงกับส่ายหน้าเมื่อเห็นสภาพของเพื่อนสนิทอีกคนหนึ่งเมื่อเขามาเยี่ยมโนเอลหลังจากที่ไม่
ได้คุยกันมานานเพราะโมกข์มัวแต่ยุ่งเรื่องวุ่นวายที่เกิดขึ้นภายในไร่ วันนี้เขามาเมืองหลวงเพื่อติดต่อธุระด่วนเรื่องการค้า
แรงงานเถื่อนที่อาศัยพื้นที่ไร่มนัญชัยเป็นทางผ่านในช่วงเช้าพอตกบ่ายจึงได้แวะมาหาโนเอลก่อนจะขับรถกลับไร่
“หน้าแม่งโทรมหมดราศีนายแบบเลยนะมึง”
โมกข์ทักอย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นใบหน้าหล่อเหลาหมองลงอย่างเห็นได้ชัด
“เป็นเหี้ยอะไรของมึง สาวไม่ยอมให้ฟันหรือไง”
เพื่อนของเขาขึ้นชื่อเรื่องสาวๆอยู่แล้ว ทั้งนางแบบในสังกัดและเซเลเบรตี้ทั้งหลายพร้อมจะพลีกายให้โนเอล
กันทั้งวงการ โนเอลถอนหายใจเฮือกใหญ่ต่อหน้าโมกข์
“กูมีความรักว่ะโมกข์”
โมกข์เลิกคิ้วอย่างแปลกใจ
“ผู้หญิงที่ไหนวะที่ทำให้มึงถึงกับยอมเอ่ยปากว่ารักได้ นี่กูประหลาดใจมากเลยนะ แล้วทำไมต้องทำหน้า
เหมือนแดกยาถ่าย ทะเลาะกับแฟนมึงหรือไง”
“ก็คล้ายๆงั้นแหละ เฮ้อ ความรักนี่แม่งโคตรยาก กว่าจะหาเจอก็แทบตายกว่าจะรักษามันไว้ได้ก็ยากอีก มึงว่า
งั้นไหม”
“เห็นควรด้วย”
โมกข์พยักหน้าเมื่อนึกถึงพัทธ์ที่กว่าจะตกลงปลงใจกับเขาก็ใช้เวลาอยู่พักใหญ่ โมกข์มองเพื่อนอย่างเห็นใจ
เพราะเขารู้ว่าเด็กกำพร้าอย่างโนเอลนั้นโหยหารักแท้แค่ไหน โมกข์ตบบ่าเพื่อนเบาๆ
“กูคงทำได้แค่เป็นกำลังใจให้มึงก็แล้วกันนะ ไม่ว่ามึงจะมีปัญหาอะไรกับคนที่มึงรัก”
โมกข์คุยเรื่องสัพเพเหระกับโนเอลอยู่พักหนึ่งก่อนจะลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจ
“ไปเยี่ยวแล้วก็จะกลับละ ทิ้งพัทธ์อยู่คนเดียวที่ไร่นานไม่ได้ ช่วงนี้เหตุการณ์ไม่ค่อยสงบ”
ทันทีที่ร่างสูงใหญ่ของโมกข์เดินออกไปทางประตูด้านหลังของห้องที่เชื่อมไปยังห้องน้ำด้านนอกได้ ประตู
ห้องทางด้านหน้าก็ถูกผลักเข้ามาอย่างรวดเร็ว โนเอลหันขวับไปมองคนที่บุกรุกเข้ามาโดยที่เขายังไม่ได้อนุญาต
เลขานุการของโนเอลยืนหน้าเสียอยู่ด้านหลังเมื่อเห็นเจ้านายทำหน้าโหด
“เคทห้ามคุณชาวีแล้วค่ะ แต่คุณชาวีไม่ฟังจะเข้ามาหาบอสให้ได้”
หญิงสาวรีบก้าวออกจากห้องเมื่อเจ้านายโบกมือไล่ ชาวีประสานสายตาสู้ก่อนที่เขาจะก้าวกลับไปเปิดประตู
ให้ปมุตก้าวตามเข้ามาภายในห้อง
“เอ่อ สวัสดีครับโนเอล”
ปมุตหน้าจ๋อยเมื่อเห็นบรรยากาศภายในห้อง เขายืนตัวลีบเมื่อโนเอลหันขวับมาหา
“ผมไม่รู้มาก่อนว่าคุณคบอยู่กับพี่วี ผมมาขอโทษที่ก่อเรื่องยุ่งให้คุณกับพี่วีเข้าใจผิดกัน เรื่องข่าวที่ผมจูบกับ
พี่วีเป็นเพราะผมเมาก็เลยทำอะไรโง่ๆอย่างนั้น คุณอย่าโกรธพี่วีเลยครับเราทั้งสองคนเป็นแค่พี่น้องกันจริงๆ”
เด็กเอ๋ยเด็กน้อย…
โนเอลนึกเอ็นดูปมุตที่เป็นทั้งน้องชายและคนรักของปราบ ทำไมเขาจะดูไม่ออกเล่ากับสิ่งที่ปมุตทำลงไปว่า
เป็นเพราะปมุตต้องการประชดปราบเท่านั้น ปมุตไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าสิ่งที่ทำให้เขาคิดมากคือความรู้สึกของชาวีที่ยังมี
เยื่อใยต่อปมุตต่างหาก
“ไม่ใช่ความผิดของป้องหรอก”
ชาวีหันขวับมาจ้องหน้าโนเอล
“แล้วเป็นความผิดใคร ถ้าผมผิดผมก็ยอมรับและขอโทษแล้วไงล่ะ”
นี่ก็อีกคน…
โนเอลถอนหายใจเฮือกใหญ่
เพราะปมในวัยเด็กที่เขาขาดความรักมันทำให้โนเอลไม่มั่นใจที่จะรักษามันไว้ โนเอลกลัวความสูญเสียใน
ภายหน้าหากเขายังดึงดันที่จะยื้อมันต่อไป
“คนผิดอาจจะเป็นตัวผมเอง เราอาจจะไม่เหมาะที่จะคบกันต่อไป”
“อย่าพูดคำว่าเลิกให้ผมได้ยินเด็ดขาด”
ชาวีเสียงแข็งพลางกระโจนเข้าไปคว้าไหล่ของโนเอลมาเขย่าด้วยความโมโห
“ผมไม่ยอมเลิกกับคุณและผมจะไม่ยอมให้คุณทิ้งผมเด็ดขาด”
โนเอลเม้มปากแน่น เขาตัดสินใจด้วยอารมณ์ที่ประดังเข้ามา
“แม้ว่าฉันจะมีคนใหม่แล้วงั้นหรือ”
ชาวีส่ายหน้า
“คุณไม่มีใครหรอกโนเอล คุณรักผม เรารักกัน”
ดวงตาประสานกันอย่างท้าทายจนได้ยินเสียงประตูที่เปิดจากด้านหลังห้อง และเมื่อร่างสูงใหญ่ของโมกข์
มนัญชัยก้าวมาอย่างแปลกใจในสถานการณ์ โนเอลก็ปัดมือที่ยึดไหล่ของเขาและถลาไปหาโมกข์ โนเอลคว้าคอของ
โมกข์ให้โน้มมาหาและเบียดปากจูบโมกข์อย่างรวดเร็วท่ามกลางความตื่นตะลึงของทุกคน
“พี่โมกข์”
ปมุตยกมือปิดปากกลั้นเสียงอุทานไว้เมื่อเห็นโนเอลจูบกับเพื่อนสนิทของปราบ เขาไม่เคยรู้มาก่อนว่าโมกข์กับ
โนเอลรู้จักกัน ปมุตหันไปมองชาวีที่กำลังยืนนิ่งงันมองภาพนั้นอย่างเจ็บปวด
“ป้อง กลับ”
“แต่ว่า พี่วี”
ชาวีหันหลังคว้าแขนปมุตที่ยังทำท่าละล้าละลังให้ก้าวออกจากห้อง และเมื่อเสียงประตูห้องปิดไล่หลังโนเอ
ลก็รีบผละปากออกจากโมกข์ทันที
“แหวะ ไอ้เหี้ยโนเอล ทำเหี้ยอะไรของมึงกูจะอ้วก”
แม้ว่าโมกข์จะนิยมผู้ชายแต่เขากลับขนลุกเมื่อเพื่อนสนิททำแบบนี้ นึกจะด่าโนเอลแต่เมื่อเห็นแววตาระทม
ทุกข์มันทำให้โมกข์ฉุกคิด
“ชิบหายละ นี่มึงอย่าบอกนะว่าความรักของมึงน่ะคือกับไอ้หน้าอ่อนที่มากับป้อง ไหนมึงบอกว่าไม่มีทางที่มึง
จะชอบผู้ชายด้วยกัน แต่นี่…”
โมกข์มองหน้าโนเอลที่พยายามหลบสายตา โมกข์ถึงกับกรอกตามองบนอย่างเหลือเชื่อ
“โนเอล มึงเป็นรับใช่ไหมยอมรับกับกูซะดีๆ”
คนร่างสูงตัวใหญ่หัวเราะเบาๆ โมกข์ตบหนักๆลงบนไหล่ของเพื่อน เขาทิ้งคำพูดสุดท้ายก่อนกลับออกไป
“ยินดีต้อนรับว่ะเพื่อน และขอให้เคลียร์กันได้กับความรักของมึงนะโนเอล”
โนเอลเดินหน้าซีดออกมาจากออฟฟิศ เมื่อโมกข์กลับไปแล้วเขาก็ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้อย่างหมดแรงและ
ปล่อยจิตใจให้จมดิ่งไปกับภวังค์แห่งความปวดร้าว กว่าจะเรียกสติกลับคืนมาแสงอาทิตย์ก็ลับขอบฟ้าไปนานแล้วโนเอล
จึงได้พาตัวเองลงมาถึงรถยนต์
ยังไม่ทันที่จะเปิดประตูรถแขนของเขากลับถูกกระชากอย่างแรงจนตัวลอยให้ก้าวตามร่างสูงของชาวีโดย
ไม่ทันตั้งตัว ร่างโปร่งของโนเอลถูกผลักเข้าไปในรถยนต์ของชาวีที่ติดเครื่องรออยู่ไม่ไกลนัก ชาวีรีบก้าวกลับไปยังประตู
ด้านคนขับและเหยียบคันเร่งอย่างรวดเร็ว
“เงียบ!”
โนเอลพูดไม่ออกเมื่อเห็นชาวีโกรธจนไฟลุกไม่นานนักเขาก็ถูกลากไปยังห้องชุดของชาวี และเมื่อถูกเหวี่ยง
ลงบนที่นอนชาวีก็กระโจนลงมาล็อคตัวเขาจนดิ้นไม่หลุด
“ประชดเก่งนักใช่ไหมโนเอล บอกเลยว่าคุณทำสำเร็จผมโกรธคุณมาก”
“ก็ปล่อยกูไปสิ” โนเอลกัดฟันตอบโต้ ดวงตาแดงเรื่อเมื่อจ้องมองนัยน์ตาคุโชนของชาวี
“โกรธมาก เกลียดมากก็เลิกกับกูไปซะ”
“อย่ามาท้าทาย” ชาวียิ่งออกแรงกดเบียดจนโนเอลแทบจมหายไปกับที่นอนนุ่ม
“เพราะไม่มีทางที่ผมจะเลิกรักคุณ”
ใบหน้าคมเข้มอย่างชายไทยฝังลงไปกับซอกคอแล้วงับปากลงไปจนโนเอลสะดุ้ง ชาวีจงใจบดเบียดสะโพก
ให้เสียดสีปลุกเร้าจุดอ่อนไหวให้เตลิดไปกับพายุรักที่โหมกระหน่ำ ชาวีเจ็บใจที่ร่างกายของเขากลับตอบรับเป็นอย่างดี
เมื่อชาวีเม้มปากลงบนยอดอกผ่านเสื้อจนเปียกชุ่ม และเขาก็ห้ามใจไม่อยู่เมื่อโนเอลจัดการเปลื้องเสื้อผ้าของเขาออกจน
หมดตัว
“คุณห้ามผมไม่ได้เพราะคุณเองก็รักผม”
ชาวีกระซิบเสียงสั่นพร่าเมื่อบรรจงถูไถลอนกล้ามเนื้อที่ไร้อาภรณ์ปิดกายลงมาบนตัวของเขา โนเอลหลับตาลง
เมื่อเขาเองก็ไม่สามารถปฏิเสธได้ สัมผัสที่เคยห่างหายกระตุ้นให้เขาต้องยอมรับเมื่อชาวีฟื้นความจำให้จนร่างกายสั่น
สะท้าน โนเอลเจ็บใจเมื่อเขากลับอ้าขากว้างให้ชาวีสอดใส่เข้ามาเต็มที่
“ขยับสิโนเอล อา ตอดรัดให้มากกว่านี้ รักผมไม่ใช่หรือ เอาเลย ผมจะทำให้คุณรู้ว่าความรักของผมที่มีต่อคุณมันร้อนแรง
แค่ไหน”
โนเอลขยับตัวทีละนิดเพื่อไม่ให้คนที่ใช้ท่อนแขนวางอยู่เหนือลำตัวของเขาต้องตื่นขึ้นมาเสียก่อน เขายก
ท่อนแขนนั่นให้พ้นจากตัวจึงดึงกายออกมาจากอ้อมกอดของชาวีที่ยังหลับสนิท ดวงตาสีฟ้าทอดมองใบหน้าคมพลาง
กลั้นสะอื้น
เนื้อตัวของเขาเต็มไปด้วยรอยรักที่ชาวีฝากไว้ตลอดคืน ชาวีดึงเขาไปสู่ความสุขสมนับครั้งไม่ถ้วนก่อนจะ
หมดแรงผล็อยหลับไปเมื่อใกล้ฟ้าสาง และที่โนเอลเจ็บใจคือทุกครั้งเขาเองเต็มใจและตอบสนองจนไฟเสน่หาลุกโชน
ท่วมท้น
โนเอลตระหนักชัดแล้วว่าชาวีรักเขามากมายเพียงใด แต่มันเป็นความรู้สึกในส่วนลึกของจิตใจของเขาเองต่างหากที่
ทำให้โนเอลยังคงสับสน โนเอลก้มหน้าลงไปจูบที่เปลือกตาของชาวีแผ่วเบา
“ขอเวลาอีกนิดนะชาวี ขอให้ฉันได้พิสูจน์ใจตัวเองอีกสักนิด แล้วฉันจะรักนายจนหมดหัวใจ”
ชาวีกระพริบตาถี่ๆพลางวาดท่อนแขนไปทั่วเตียงกลับเจอเพียงความว่างเปล่า เขาสะดุ้งตื่นยันกายขึ้นมานั่ง
พร้อมกวาดสายตามองก็ยิ่งตอกย้ำว่ามีเพียงเขาที่อยู่ลำพังในห้อง ชาวีรีบลุกไปอาบน้ำแต่งตัวลวกๆแล้วขับรถตรงดิ่งไป
ยังคอนโดมิเนียมของโนเอล และเมื่อใช้กุญแจที่โนเอลเคยให้ไว้เปิดประตูเข้าไป ชาวีก็ยิ่งงงงันเมื่อพบแต่ความว่างเปล่า
เช่นกัน และเมื่อโทรศัพท์ไปหาโนเอลก็ไม่รับสายชาวีจึงรีบขับรถไปยังที่ทำงานของโนเอลและพุ่งตัวไปหาเลขาหน้า
ห้องทันที
“คุณเคท เจ้านายคุณหายไปไหน”
เคททำหน้าเลิ่กลั่กเมื่อเห็นนักร้องหนุ่มที่หล่อนรู้ว่ากำลังคบหากับเจ้านายตัวเองอยู่
“อ้าว นี่คุณวีไม่รู้จริงเหรอคะ”
ชาวีสบถอย่างหงุดหงิด
“ถ้าผมรู้แล้วจะวิ่งวุ่นอย่างนี้หรือครับ บอกผมเดี๋ยวนี้เลยคุณเคทว่าโนเอลไปไหน”
และคำตอบของเคทก็ทำให้ชาวีต้องมานั่งงงคอตกอยู่ในรถตัวเอง
“บอสไปอิตาลี บินไปเที่ยวแรกของวันนี้ ไปเรื่องโปรเจ็คผ้าไทยที่บอสส่งรูปคุณชาวีไปไงล่ะคะคุณชาวีจำได้
หรือเปล่า บอสกำลังจะมีงานที่อิตาลีค่ะ”
ชนัยกัดฟันกรอดเมื่อเห็นปราบโอบไหล่ปมุตขึ้นไปบนคอนโดมิเนียม เขาสู้อุตส่าห์มานั่งเฝ้าอยู่ในรถรอเวลาที่
ปราบจะกลับมาชนัยหวังจะเข้าไปหาเผื่อว่าปราบจะใจอ่อนยอมพาเขาไปสู่ความสุขสมอีกครั้งแต่กลับต้องมาเห็นภาพ
บาดตา ชนัยรีบต่อสายโทรศัพท์ไปหาเพื่อนร่วมอุดมการณ์อย่างแดเนียลทันที และเมื่อแดเนียลรับโทรศัพท์เขาก็ต่อว่า
เสียงแข็ง
“แดเนียล ไหนคุณบอกผมว่าจะจัดการกับปมุตให้ได้ แล้วทำไมตอนนี้ผมเห็นปราบกลับมาโอ๋เด็กนั่นยิ่งกว่า
เก่าอีกล่ะ”
เสียงสบถอย่างหงุดหงิดดังมาจากแดเนียล เขาเองก็เจ็บใจไม่ใช่น้อยที่พลาดท่าไปเมื่อหลายวันก่อนจนต้อง
หนีขึ้นมาทางเหนือพร้อมกับกานต์คู่ขาของเขาแถมยังมาเจอปัญหาเรื่องการค้าแรงงานต่างด้าวที่กำลังถูกจับตาจาก
ทางการอีกด้วย
“คุณอย่าซ้ำเติมกันให้มาก ผมเองเกือบจะทำสำเร็จแล้วถ้าไอ้ปราบไม่มาขวางทางก่อน แล้วคุณล่ะจับไอ้ปราบ
ได้หรือยัง”
ชนัยกระตุกยิ้มเมื่อคิดถึงบทรักอันเลอค่าของปราบที่ทำให้เขายิ่งหลงจนหัวปั่น
“อยากดูหลักฐานไหมล่ะ ผมมีทั้งภาพนิ่งและภาพเคลื่อนไหว”
เขาได้ยินเสียงหัวเราะอย่างถูกใจของแดเนียลดังลอดออกมา
“นี่หมายความว่าคุณเผด็จศึกไอ้ปราบได้แล้ว โอ้โห ผมนับถือคุณมากเลยชนัย แต่หลักฐานของคุณจะไม่มี
ประโยชน์ถ้าคุณทำแค่เก็บมันไว้ ถ้าเป็นผมก็คงจะใช้ประโยชน์จากมันอย่างคุ้มค่า”
“คุณหมายความว่า…”
“คงไม่มีทนได้หรอกถ้าเห็นคนที่เรารักไปมีเซ็กส์กับคนอื่น แม้ว่าจะรักกันดูดดื่มแค่ไหนก็เถอะ”
ปมุตแปลกใจที่ชนัยทนายความของบริษัทมาหาเขาถึงค่ายเพลง ปมุตต้อนรับชนัยที่เคยเห็นหน้ากันมาบ้าง
แต่ก็ไม่ได้คุ้นเคยกันนัก ชนัยคลี่ยิ้มเมื่อแจ้งเหตุผลของการมาหาในวันนี้
“ผมมาหาคุณป้องเพราะว่าคุณป้องต้องเป็นผู้จัดการมรดกของคุณปัญญาที่กลายเป็นบุคคลไร้สมรรถภาพ”
ใบหน้าของปมุตเศร้าลงทันทีเมื่อคิดถึงบิดาที่ได้แต่นอนตัวแข็งอยู่บนเตียง
“จำเป็นด้วยหรือครับพี่ชนัย ผมไม่ค่อยรู้เรื่องพวกนี้เลย”
“จำเป็นครับ ถึงแม้ว่าหุ้นที่มีจะไม่มากแต่มันก็จำเป็นที่คุณป้องจะต้องเป็นคนดูแลทรัพย์สินที่เหลืออยู่ ผม
เตรียมเอกสารมาให้คุณป้องเซ็นแล้ว”
ชนัยยื่นเอกสารให้ปมุตเซ็น เขาตรวจทานเรียบร้อยจึงได้รับกลับไป
“เรื่องบริหารงานของบริษัทคุณป้องก็ไม่ต้องห่วง เพราะประธานคนใหม่อย่างคุณปราบทำงานเก่งมาก”
ปมุตรู้สึกผิดสังเกตเมื่อเห็นท่าทีของชนัยเมื่อกล่าวถึงปราบ เขาเห็นชนัยยิ้มเขินและดูจะชื่นชมปราบมากเป็นพิเศษ
“คุณปราบทำให้บริษัททำกำไรเพิ่มขึ้นจนเป็นที่กล่าวขวัญของผู้ถือหุ้นทุกคนเลยครับ”
“เอ่อ พี่ชนัยสนิทกับพี่ปราบมากเลยนะครับ”
“อ๋อ ก็ครับ” ชนัยหลบสายตาใบหน้าแดงก่ำ “เราสนิทกันมากพอสมควรทีเดียว แต่ผมไม่อยากจะพูดอะไร
มากไปกว่านี้อยากจะให้มันแน่นอนเสียก่อนค่อยเปิดตัว เอ่อ ธุระที่มาเสร็จแล้วงั้นผมขอตัวก่อนนะครับจะได้ไม่กวนเวลา
งานของคุณป้อง”
มีต่ออีกหน่อย พื้นที่เต็มฮ่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
