ตอนที่ 3
ผิดอะไร!
(ครึ่งหลัง)
กำแพงที่สร้างขึ้นมาเพื่อบังหน้าคนอื่น กลับใช้การไม่ได้กับปลายฝัน...
“แก้ตัวเอาเอง ตัวใครตัวมัน” ปฐพีว่าพลางนั่งลงกับเก้าอี้ ดึงจานข้าวของอัคนีที่เย็นชืดมากินอย่างไม่สนใจ
“แล้วมึงจะทำยังไง หน้าด้านกินข้าวกูอีก” ถามเสร็จก็ด่ากลับไปต่อ
“แกล้งต่อไปเรื่อยๆ ไงวะ แต่ไม่แกล้งด้วยวิธีแบบนี้หรอก”
“เออ วิธีเดียวกับกูอีกแล้ว เบื่อมึงว่ะดิน กินข้าวกูแล้วกูกินไรวะ ช่างเถอะแม่ง ไปอาบน้ำนอนดีกว่า” ด่าเสร็จก็เดินออกจากโต๊ะ
อาหาร เพื่อจะกลับห้อง แต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างบางในชุดเสื้อยืดสีขาว กางเกงขาสั้นเลยหัวเข่าขึ้นมายืนอยู่ตรงหน้า
“มีอะไร” อัคนีถามนิ่งๆ
ปรับอารมณ์เก่งจริงๆ เลย
“แค่จะมากินข้าวให้หมดน่ะครับ เสียดายของ” ร่างบางตอบโดยเน้นประโยคหลังดังๆ
ปฐพีที่ได้ยินเสียงของร่างบางก็หยุดทานลุกขึ้นยืน มองหน้าร่างบางที่คาดว่าจะอาบน้ำเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“เหรอ งั้นก็เชิญ” อัคนีหลบทางให้ แต่ร่างบางก็ไม่ได้ขยับเดินแต่อย่างไร
“คุณดิน ท่าทางจะอร่อยสินะครับ คราวหลังถ้าจะสั่งก็บอกมาตรงๆ เลยว่าจะทานเหมือนคุณเพลิง ผมจะได้ไม่ต้องมาเสียเวลากับ
เรื่องไร้สาระ” คนตัวเล็กพูดจบก็เดินไปตรงเคาท์เตอร์ที่ตนเอาต้มจืดกับผัดเปรี้ยวหวานไปวาง
เจ้าของมือสวยยื่นไปหยิบจานอาหารแล้วนำไปอุ่นในไมโครเวฟ เดินมาจะเก็บจานบนโต๊ะ แต่ก็ต้องสงสัย ว่าทำไมปฐพีกับอัคนี
ถึงยังไม่ไปอีก
จะยืนจ้องแบบนี้อยู่ทำไม
“มีอะไรหรือเปล่าครับ” ปลายฝันถามที่เห็นร่างสูงทั้งคู่ยืนมองหน้าตนอยู่
“ไม่มี” ปฐพีตอบ
“แล้วทำไมถึงไม่ไปอาบน้ำ พักผ่อนล่ะครับ คุณสองคนมีงานพรุ่งนี้ไม่ใช่หรือไงครับ”
“ก็ใช่” อัคนีตอบบ้าง
ปลายฝันสังเกตเห็นท่าทางอึกๆ อักของปฐพีกับอัคนีก็แอบหัวเราะในใจ...คงจะหิวล่ะสิ
“ถ้าคุณฝืนทานมันได้ ผมก็ไม่ว่าอะไรหรอกนะครับถ้าคุณสองคนจะทานด้วยกันกับผม” คนตัวเล็กเอ่ย
ปฐพีกับอัคนีลังเลในใจ เพราะยังคงฟอร์มมากทั้งคู่ และยังสงสัยอีกว่า ทำไมปลายฝันถึงมาชวนดีๆ ทั้งที่เมื่อครู่นี้ยังโมโหอยู่เลย
“ศักดิ์ศรีอะไรนั่นวางก่อนก็ได้นะครับ ผมไม่เอาไปบอกใครที่ไหนหรอก และตอนนี้ผมก็เหนื่อยเกินกว่าที่จะต่อกรกับพวกคุณ ยัง
ไงก็พักชั่วคราวนะครับ” ปลายฝันบอก แล้วหยิบต้มยำปลาบาสะที่ถูกวางทิ้งไว้ไปอุ่น เดินกลับมาที่โต๊ะพร้อมกับวางถ้วยต้มจืด
และจานผัดเปรี้ยวหวานลงบนโต๊ะ
“เชิญครับ” ปลายฝันกล่าวเชิญพร้อมกับผายมือ
ร่างสูงใช้ความคิดสักพัก ก่อนที่ปฐพีที่หิวจนท้องร้องประท้วงก็ยกเอาศักดิ์ศรีออกไป นั่งลงตรงที่เดิมที่ตนเคยนั่งก่อนหน้า ส่วนอัคนีที่เห็นปฐพียอมง่ายๆ ก็ละทิ้งศักดิ์ศรีของตัวเองบ้าง นั่งลงฝั่งตรงกันข้ามกับปฐพี ปลายฝันเห็นแบบนั้นก็เดินยิ้มๆ ไปหยิบกับข้าวอีกอย่างแล้วก็จานเปล่ามาวางที่โต๊ะ
“อยากได้อะไรเพิ่มหรือเปล่าครับ”
“ไม่ล่ะ!!” ตอบพร้อมกัน
ปลายฝันตักข้าวใส่จานให้ร่างสูงเสร็จ ก็ตักให้ตัวเองบ้าง ก่อนจะไปนั่งข้างๆ กับอัคนี เพราะคิดว่า ถ้านั่งกับปฐพีอาจจะมีเรื่องกันอีกก็ได้
ปฐพีหงุดหงิดในใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้ สำนึกได้ว่า เมื่อกี้ที่เขาทำมันเกินไปจริงๆ
“ทำไมเธอถึงกินน้อย” อัคนีถามคนข้าง เมื่อสังเกตเห็นข้าวในจานของปลายฝันที่น้อยมาก เมื่อเทียบกับของพวกเขา
“ปกติผมก็ทานเท่านี้แหละครับ”
“มันอิ่มหรือไง”
“ก็ไม่หรอกครับ แต่ก็ชินแล้ว” ตอบกลับไปแล้วตักกับข้าวที่วางด้านหน้ามาทาน
“มาอยู่นี่ เธอสามารถกินเยอะๆ ได้นะ ฉันไม่ว่าอะไรหรอก เดี๋ยวฉันจะให้บัตรเอาไว้ให้” อัคนีพูดด้วยน้ำเสียงที่อ่อนโยนขึ้น จน
ปลายฝันสงสัย
มาไม้ไหนอีกล่ะ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมได้จากคุณพ่อแล้ว” ปฏิเสธกลับไป
ปฐพีเริ่มอยู่ไม่สุข เมื่อเห็นว่าอัคนีเริ่มทำคะแนนแล้ว
“เสื้อผ้า ใส่ได้ไหม” ปฐพีถามขึ้นมา อัคนีขมวดคิ้วสงสัย
เสื้อผ้าอะไร...ทำไมเขาไม่รู้เรื่อง
“ใส่ได้พอดีครับ ขอบคุณคุณดินมากที่เป็นธุระให้” กล่าวด้วยความจริงใจ
“ไม่เป็นไร แล้วก็เรื่องต้มยำ ฉันขอโทษด้วยก็แล้วกัน” ปฐพีเอ่ยอย่างสำนึกผิด จนปลายฝันถึงกับสำลักข้าว เดือดร้อนอัคนีที่
ต้องหาน้ำให้ดื่ม
“แคกๆ ค่ะ คุณว่าอะไรนะ” ปลายฝันถามอย่างตกใจ คิดว่าเมื่อกี้ฟังผิดไป
“ฉันขอพูดแค่รอบเดียว” ปฐพีว่าด้วยเสียงนิ่งๆ อย่างมีฟอร์ม
แค่พูดขอโทษก็รู้สึกไม่ใช่ตัวของตัวเองเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่เกิดมา นอกจากพ่อกับแม่แล้ว ปฐพีไม่เคยขอโทษใคร แม้ว่าตัวเอง
จะผิดหรือไม่ผิดก็ตาม
“เรื่องมันผ่านมาแล้ว ก็ให้มันผ่านไปเถอะครับ แต่ผมอยากรู้ว่าพวกคุณแกล้งผมไปทำไมกัน” ปลายฝันถามในสิ่งที่ค้างคาใจมาโดยตลอด
“...”
ไม่ได้คำตอบ
“ไม่ตอบก็ไม่เป็นไรครับ แต่ผมอยากบอกให้รู้นะครับว่าสิ่งที่คุณสองคนทำ มันเด็กมาก ซึ่งพวกคุณอายุ 25 ปีกันแล้ว ช่วยใช้เหตุผลหน่อยก็ดีนะครับ”
ปลายฝันไม่ได้อยากจะสอนหรอกนะ แต่ที่พูดไป ก็เพราะไม่อยากให้คนมีตำแหน่งที่อยู่กับตนตอนนี้ ถูกมองในทางที่ไม่ดี และ
มันจะส่งผลกระทบต่ออภิหชัยบดินทร์
“ถ้าฉันจะทำอะไร ก็ให้ให้เหตุผล และทำแบบผู้ใหญ่ใช่ไหม” ปฐพีถามอย่างเจ้าเล่ห์
“ครับ”
แล้วเจอกันนะปลายฝัน ฉันจะแกล้งเธอแบบผู้ใหญ่อย่างที่เธอต้องการเลยล่ะ
“ให้ตายสิ นี่ฉันต้องมานั่งฟังเด็กสั่งสอนหรือเนี่ย เสียชื่ออัคนีหมดเลย ให้ตายสิ” บ่นน้ำเสียงทีเล่นทีจริง
“ไม่พอใจก็ขอโทษด้วยครับ”
“เธอควรภูมิใจนะที่กล้าสอนพวกฉันโดยที่ไม่กลัวอะไร เพราะนอกจากพ่อแม่แล้ว ฉันไม่เคยฟังใครบ่นแล้วไม่ทำอะไรเลยได้สัก
ครั้ง” อัคนีพูดด้วยสีหน้ายิ้มๆ
“คุณทำครับ แต่ไม่ใช่ทำร้ายร่างกาย”
สองร่างสูงขมวดคิ้วสงสัย
“ที่ฉันแกล้งเธอน่ะหรือ ก็ขอโทษไปแล้วนี่” ปฐพีถามอย่างสงสัย
“ครับ...แต่ถ้าถามว่าความรู้สึกที่ถูกทำลายไป มันเอากลับมาคืนได้ไหม ผมขอบอกเลยนะครับว่า ไม่ได้ เสียไปแล้ว คือเสียไป
เลย ผมเสียความรู้สึกกับการกระทำของคุณมากคุณดิน” ร่างบางเอ่ยออกมาตรงๆ
“และก็คำพูดของคุณเพลิง...บางทีก็รุนแรงมาก แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมชิน เพราะหลายคนก็ชอบดูถูกคนจนอย่างผมอยู่แล้ว”
ปฐพีกับอัคนีทำหน้าไม่ถูก ได้แต่วางสีหน้านิ่งๆ ราวกับคนไม่รู้สึกอะไร
“ผมว่าเราเลิกพูดเรื่องนี้เถอะครับ ทานข้าวต่อเถอะ”
ทั้งสามคนก็ลงมือทานข้าวกันต่อ ปฐพีกับอัคนีที่หิวสุดๆ ก็ทานข้าวอย่างหมดฟอร์ม ตักนั่น แย่งอันนี้ต่อหน้าปลายฝันหลายครั้ง
ทำให้ร่างบางเห็นความเด็กของคนทั้งสอง ที่ไม่รู้ว่าจะเครียดหรือตลกดี ก็เลยได้แต่ทำนิ่ง ไม่สนใจสองแฝดเลยสักนิด
ถ้าปฐพีกับอัคนีว่าง่ายๆ แบบนี้ทุกวันก็คงจะดี
ร่างบางคิดพร้อมกับล้างจานไปด้วย หลังจากที่ทานข้าวกันเสร็จเรียบร้อย สองฝาแฝดก็ลุกขึ้นด้วยท่าทางน่าเกรงขามดั่งวันแรกที่
เจอกัน ก่อนจะฝากข้อความไว้หนึ่งประโยค ให้ปลายฝันเหนื่อยใจเล่น
‘วันนี้ก็คือวันนี้ เมื่อกี้เธอเห็นพวกฉันเป็นยังไง ก็อย่าได้ใจคิดว่าวันพรุ่งนี้มันจะเป็นแบบวันนี้อีก และอย่าไปเที่ยวบอกใครล่ะว่าเรา
เป็นยังไง ไม่งั้นเธอจะโดนทำโทษ’ สิ้นประโยคของอัคนีเจ้าของเสียงก็เดินเข้าห้องไป
ว่าแล้วเชียว เสือร้ายก็คือเสือร้าย จะเปลี่ยนเป็นแมวเชื่องๆ ได้อย่างไร
‘อย่างที่มันว่า แล้วพรุ่งนี้ก็เตรียมตัวด้วย ฉันจะให้คนไปส่งที่มหาลัย’ ไม่รอให้ร่างบางเอ่ยค้านอะไร ปฐพีก็ตามคนน้องเข้าห้องตัว
เองไปทันที
“เฮ้อออ...ปลายฝันล่ะเหนื่อย” บ่นกับตัวเองเบาๆ
คิดไปก็ปวดหัวเปล่า กลับเข้าห้องไปนอนเก็บแรงสำหรับการเรียนในรั้วมหาลัยวันพรุ่งนี้ดีกว่า เพราะปลายฝันเองก็ไม่รู้ว่าจะเกิด
อะไรขึ้นกับตนบ้าง…
จะดีหรือร้าย ยังไงก็ต้องอดทน เพราะโอกาสหยิบยื่นมาให้เราแล้ว ถ้าเราละทิ้งโอกาสนั้นไป ก็เท่ากับทำร้ายตัวเอง ที่สำคัญยัง
ทำร้ายผู้มีพระคุณอีกด้วย
ท่านเอ็นดูและไว้ใจ ก็ต้องจบออกมาให้ท่านภูมิใจให้ได้...
ปลายฝันจะต้องเป็น ‘หมอ’ อย่างที่ฝันไว้
จะไม่ยอมให้ครอบครัวใครถูกพรากไปด้วยโรคร้ายเหมือนอย่างตนอีกแล้ว...
100%
สวัสดีค่ะนักอ่านที่น่ารักทุกๆ คนเลย ตอนนี้ก็เลยบ่ายมาแล้วเนอะ ยูกินี่ชอบเลทเวลาจริงๆ เลย ต้องขอโทษจริงๆ นะคะ ยังไงก็
อัพครึ่งหลังให้แล้วนะคะ เป็นการจบแบบไม่ค้างนะ จบแบบกังวลทั้งเรื่องของพี่ดิน พี่เพลิง และการเข้ามหาลัยฯ ครั้งแรก
พี่ดินขอโทษน้องแล้วน้า...แต่ดรีมก็ไม่อะไรมาก เพราะเสียความรู้สึกไปแล้ว
มีอะไรก็สอบถาม พูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจเลยนะจ้ะ ส่วนเรื่องแจกการ์ตูนวาย CN 3 เล่ม ตอนนี้ยังไม่มีวี่แววจะถึง 1000 เลย
อ่ะ เอาเป็นว่ายูกิลดมาให้ เหลือ 700 คนที่ไลค์แฟนเพจเป็นคนที่ 700 พอดี ยูกิจะให้หนังสือจ้า
https://www.facebook.com/sawachiyukiอยากมีคนใจดีทำสารบัญให้จังเลย ทำไม่เป็นอ่ะคะ
คลิกด้านล่างเพื่ออ่านตอนต่อไป
ตอนที่ 4.1
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1082542 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก