ตอนที่ 8
แน่ใจว่าเอาคืน?
เสียงดังจอแจของเหล่าผู้มาจับจ่ายของที่ตลาดใหญ่แห่งนี้ เสียงของแม่ค้าที่ตะโกนขายของของตัวเอง ฟังดูไม่รู้ว่าเป็นของใครบ้าง และสถานที่แห่งนี้เป็นที่ที่ไม่สามารถหาความสงบได้ แต่สินค้ากลับมีคุณภาพกว่าตามห้างสรรพสินค้า โดยเฉพาะพวกของสดที่เหล่าแม่บ้านเลือกมาจับจ่ายที่นี่เป็นส่วนใหญ่ พื้นเดินเต็มไปด้วยขยะเศษผักที่หาความสะอาดไปได้ แต่ปลายฝันก็ก้าวเดินแบบไม่กลัวเปื้อนเลยสักนิด
เติบโตมาแบบนอนกลางดิน กินกลางทราย เปื้อนแค่นี้ทำไมต้องกลัว
“ต้องซื้ออะไรบ้าง” อัคนีที่ยืนฝั่งซ้ายของร่างบางถาม
“ก็พวกผักสด เนื้อหมู เนื้อไก่ พวกไข่น่ะครับ” ตอบพลางดูรายการในมือไปด้วย
“ทำไมมีแต่คนมองเราวะ” ปฐพีหันไปถามอัคนี
“เขาไม่มองก็แปลกแล้วครับคุณๆ ทั้งสอง” ร่างบางหันไปแขวะปฐพี
การแต่งตัวมาตลาดของปฐพีและอัคนีก็ไม่มีอะไรมาก เหมือนคนธรรมดาทั่วไป เสื้อยืดคอวีกับกางเกงสามส่วนเสมอเข่า รองเท้าแตะ สบายๆ สร้างความแปลกตาให้ปลายฝันเป็นอย่างมากไม่นึกว่าทั้งสองคนจะแต่งตัวแบบนี้ด้วย แต่เห็นสบายๆ แบบนี้ ก็ติดหรูเหมือนกัน
แต่ที่ผู้คนในตลาดจ้องมองไม่ใช่การแต่งกาย แต่เป็นแว่นตากันแดดสุดหรูนั่นต่างหาก
ให้ตายสิ นี่มาซื้อของนะ ไม่ใช่ให้มาถ่ายแบบ
“มีใครบ้างที่ใส่แว่นตาเดินตลาดเหมือนมาเดินแบบอย่างพวกคุณน่ะ”
“ก็ถ้าไม่ใส่คนเขาก็จำฉันได้น่ะสิ” อัคนีเถียง
โถ่พ่อคุณคนดัง...จะไปไหนมาไหนก็ลำบากอย่างกับดาราเลยนะครับ
“แต่แบบนี้เป็นจุดเด่นยิ่งกว่านะครับ” ปลายฝันแนะนำ
“เออๆ ช่างเถอะ มองก็มองไป รีบซื้อของได้แล้ว” ปฐพีปัดแบบไม่ใส่ใจ
“ครับๆ งั้นเราไปซื้อพวกเนื้อก่อนก็แล้วกัน” ร่างบางเดินนำไปอย่างไม่คิดรอคนด้านหลัง เข้าไปทักทายแม่ค้าขายหมูที่เคยมาช่วยอยู่พักหนึ่งก่อนจะมาอยู่บ้านอภิหชัยดินทร์
“ดรีม...ดรีมหรือ หายไปไหนมาตั้งนาน” แม่ค้าขายหมูทัก
“พอดีว่ามีคนอุปถัมภ์ดรีมน่ะฮะ ขอโทษที่หายไปโดยไม่บอกนะครับป้า” ยกมือไหว้ขอโทษ
“แล้วด้านหลังเรานั่นล่ะใคร ดูท่าทางเป็นคนรวยนะนั่น” ป้าแม่ค้าถามด้วยความอยากรู้
แต่มันเป็นคำถามที่ปลายฝันตอบไม่ถูกจริงๆ
จะให้ตอบว่ายังไง...
‘คู่หมั้นดรีมเอง’ อย่างนี้น่ะหรือ
ตลาดแตกพอดี...
“เอ่อ...”
จะให้เราตอบว่ายังไงล่ะ คิดอะไรไม่ออกแล้วเนี่ย
“เออๆ แค่เอ็งได้ดีป้าก็ดีใจด้วย มาๆ วันนี้จะซื้ออะไร” เปลี่ยนเรื่องถามทันทีที่เห็นปลายฝันอึดอัดที่จะตอบ
“ดรีมอยากได้เนื้อหมูกับเนื้อไก่อย่างละ 5 กิโลฯน่ะครับ”
“เอาไปทำอะไรเยอะแยะ”
“เอาไปตุนไว้ในตู้เย็นน่ะครับ ว่าแต่มันจะไม่เสียเร็วใช่ไหม” ถามยิ้มๆ
“เจ้านี่ เดี๋ยวก็ตีด้วยสันมีดเลย เนื้อของป้าสดอยู่แล้ว อยู่ได้นานหลายวัน ถ้าตู้เย็นของเอ็งดีล่ะนะ” แม้ค้าเอ่ย
“ดรีมล้อเล่น”
“เจ้าเด็กคนนี้ ยังเหมือนเดิมไม่มีผิด แล้วคนที่อุปถัมภ์เอ็งจะไม่ปวดหัวเรอะ” ส่ายหัวด้วยความเอ็นดู
“ปวดมากเลยครับ” ปฐพีพูดขึ้นเสียงทุ้ม
พ่อหนุ่มคนนี้เป็นอะไรกับเจ้าดรีมนะ แม้ไม่เห็นหน้า แต่ก็รู้ว่าหล่อมากๆ
ถึงจะไม่ได้คำตอบจากปลายฝันว่า สองคนด้านหลังเป็นอะไรกับเจ้าตัว แต่แม่ค้าขายหมูคนรู้จักปลายฝันก็ยังค้างคาใจอยู่ดี จึงได้เอ่ยถามออกไป
“แล้วพ่อหนุ่มเป็นอะไรกับเจ้าดรีมมันล่ะ”
“เป็นสามีครับ”
แม่ค้าคนเดิมเบิกตากว้างอย่างแปลกใจ โดยส่วนตัวก็ไม่ได้ตกใจเท่าไหร่ เพราะตั้งแต่รู้จักกับปลายฝันมา เด็กนี่ไม่เหมาะที่จะปกป้องใครเลยสักนิด มีแต่ผู้ชายมาจีบอีกต่างหาก
มีแววว่าจะได้ผัวมากกว่าเมียมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว
“ฮะ! ยังไม่ใช่สักหน่อย คุณดินอย่ามาพูดมั่วๆ นะ ไม่ใช่นะป้า คนนี้เค้าพูดแกล้งดรีมเฉยๆ” ต่อว่าปฐพีทันที ก่อนจะหันมาแก้ตัวจนลิ้นแทบพันกัน
ไอ้บ้านี่เอาแล้วว่ะ...อัคนนีคิดในใจ
“เอ่อ ป้าว่าป้าไม่ยุ่งดีกว่า เอาไปๆ เนื้อที่สั่ง อย่าลืมมาหาป้าบ่อยๆ ล่ะ” แม่ค้าขายเนื้อส่งของที่สั่งมาให้ ซึ่งร่างบางก็หยิบมันแล้วส่งให้ปฐพีทันทีด้วยความหมั่นไส้
“ฮะ ดรีมจะมาบ่อยๆ ดูแลสุขภาพด้วยนะฮะ” พูดจบก็ยกมือไหว้แล้วเดินออกไปด้วยความรวดเร็ว ปฐพีและอัคนีมองตามยิ้มๆ
“ขอตัวก่อนนะครับ” อัคนีหันมาพูดกับแม่ค้า
“เดี๋ยวก่อนพ่อหนุ่มสอง ตกลงว่าเจ้าดรีมมันเป็นอะไรกับพ่อหนุ่มหรือ” ถามอีกครั้งเพื่อความมั่นใจ เพราะปลายฝันปฏิเสธมาขนาดนั้น
แต่คำตอบที่ได้รับก็คือ ทั้งคู่ถอดแว่นตาออกเผยให้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงเพียงแค่เสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นก็สวมกลับคืน แต่เท่านี้ก็ทำให้แม่ค้าขายเนื้อมั่นใจแล้วว่า ปลายฝันกับสองคนนี้เป็นอะไรกัน
ปฐพีและอัคนี อภิหชัยบดินทร์ เศรษฐีอันดับต้นๆ ของประเทศไทยที่มีข่าวดังทั่วประเทศว่าจะแต่งเมียคนเดียวกัน แต่แค่ไม่รู้ว่าสะใภ้คนนั้นเป็นใครกันแน่
และที่สำคัญ...ตอนนี้
แม่ค้าขายหมูที่เคยให้งานปลายฝันทำก็ทราบแล้วว่า คนที่เป็นข่าวอยู่ในปัจจุบันนี้ ก็คือเด็กน้อยที่เธอเอ็นดูเหมือนลูกเหมือนหลานคนหนึ่งนั่นเอง
“เอ็งนี่โชคดีจริงๆ ข้าดีใจด้วยนะ” แม่ค้าที่เคยช่วยเหลือปลายฝันพึมพำกับตัวเองเบาๆ เมื่อสองร่างสูงเดินตามร่างบางไป จนลับสายตาตน
จะแข่งอะไรก็แข่งได้ แต่แข่งบุญ แข่งวาสนานี่ไม่ได้เลยจริงๆ
“คุณนี่มันจริงๆ เลยนะคุณดิน จะแกล้งอะไรก็ดูสถานที่บ้าง” บ่นไปเดินไป
“ฉันแกล้งอะไร แค่บอกตามความเป็นจริง”
“จริงบ้าจริงบออะไร ไม่ได้แต่งกันนะคุณอย่าลืม” หันมากำชับอีกรอบ
“พูดมากจริงเลยเธอน่ะ”
“พอแล้วเลิกเถียง คุณเพลิงคุณไปซื้อปลาหน่อยสิครับ 3 ตัวพอ ผมไม่มีอารมณ์ซื้อแล้ว” ปลายฝันหันไปสั่งร่างสูงอีกคนที่ตั้งแต่มาก็เงียบอย่างเดียว
“มีสิทธิอะไรมาสั่งฉันฮะ มาถือของให้แล้ว มีหน้าที่ซื้อก็ซื้อไปสิ” ตอบอย่างไม่ยอม
“คุณจะซื้อไหมครับ” ถามเถียงเรียบ
คิดว่ากลัวหรือไง ตัวแค่นี้จะทำอะไรได้…
“ไม่ซื้อแล้วจะทำไม” ยักคิ้วถามหาเรื่อง
“ผมก็จะฟ้อง…”
“เออๆ แม่งเอ้ย” ไม่รอให้ปลายฝันพูดจบก็เดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงไปซื้อปลาร้านข้างหน้า
เสียมาดนักธุรกิจหมดเลย ให้ตายสิวะ รู้ถึงไหนอายถึงนั่น...
“ป้า เอาปลา 3 ตัว ด่วน!” พูดกับแม่ค้าห้วนๆ จนแม่ค้าสะดุ้ง
สาบานสิว่านี่คือวิธีซื้อปลา...ปลายฝันคิด
“ปลาอะไรจ้ะ” แม่ค้าถามยิ้มๆ ใจสั่นนิดๆ ด้วยความกลัว
ปลายฝันที่ยืนมองดูอยู่ห่างๆ กับปฐพี ถึงกับส่ายหัวอย่างระอา คนพวกนี้...นอกจากจะสั่งเป็นอย่างเดียว ก็ทำอะไรไม่เป็นเลยหรือไง
“ปลาอะไรก็เอามาเถอะน่า ถ้านานเดี๋ยวเมียผมเขาจะโกรธเอาได้ ฟ้องแม่ผมอีก ผมจะโดนไม่ใช่น้อย”
ปลายฝันแทบจะวิ่งเข้าไปไม่ทัน หันไปถลึงตาใส่คนตัวโตที่มองแบบเยาะเย้ยมาให้ตน
“เอาปลาทับทิมฮะป้า 3 ตัว นี่แหน่ะ! คุณพูดอะไรออกไปน่ะฮะ” ประโยคที่สองปลายฝันตีเข้าที่ไหล่แกร่งแรงๆ กัดฟันกระซิบกับอัคนีที่ยืนหัวเราะเบาๆ อย่างสะใจ
อยากสั่งฉันก่อน ช่วยไม่ได้!!
“เอานี่จ้ะ ได้แล้ว อย่าทะเลาะกันน่า สมัยนี้แล้ว ป้ารับได้ รักกันนานๆ นะ” แม่ค้าขายปลายื่นปลาที่สั่งมาให้พร้อมกับอวยพรซะดิบดี
“ไม่…”
“ขอบคุณครับคุณป้า” เอ่ยตัดหน้าปลายฝันไปเลย แล้วหยิบปลาจากมือแม่ค้ามาถือเอง
“ชิ!!” ในเมื่อทำอะไรไม่ได้ก็เดินออกจากหน้าร้านไป ทำเอาร่างสูงทั้งสองเดินตามแทบจะไม่ทัน
แต่ก็สะใจที่ได้แกล้งปลายฝันล่ะนะ
ทางด้านปลายฝันก็หัวฟัดหัวเหวี่ยง คิดในใจอย่างสับสนว่า สรุปว่าใครจะเอาคืนใครกันแน่ ทำไมสถานการณ์มันกลับตาลปัดแบบนี้!!
“คอยดูนะ ต้องมีสักทางที่เอาคืนได้น่า”
พึมพำเบาๆ อย่างหมายมาดว่าจะต้องเอาคืนสองแฝดให้ได้ ตอนที่พามาตลาดก็คิดว่าจะเอาคืนได้บ้าง ที่ไหนได้!! สถานการณ์พลิกผัน ตกเป็นรองเหมือนเดิม
คนตัวเล็กเดินไปคิดไปว่าจะเอาคืนยังไงดี ก็มาหยุดอยู่ที่ร้านขายผัก ยืนเลือกผักที่ต้องการใส่ตะกร้าที่แม่ค้ายื่นให้ไปเพลินๆ ลืมนึกถึงร่างสูงสองคนสนิท
“เอาอะไรอีกไหมจ้ะ” แม่ค้าขายผักถาม
“ไม่เอาแล้วฮะ เท่าไหร่หรือครับ”
“350 บาทจ้ะ ถือไปเองได้ใช่ไหม ซื้อเยอะเชียว” แม่ค้าถามยิ้มๆ ก็ทำให้นึกขึ้นได้ว่าปฐพีกับอัคนียังตามมาไม่ถึง
ใช้สายตาหันไปมองรอบๆ ก็ไม่เห็นมีวี่แววของแฝดหนุ่มสุดหล่อเลยสักนิดเดียว คิ้วสวยขมวดเครียด
หายไปไหนกันอีกนะ...
50%
สวัสดีค่ำของวันจันทร์ ตอนนี้เนื้อเรื่องก็ดำเนินมาถึงตอนที่ 8 แล้ว ก็เลยเอาครึ่งแรกมาเสิร์ฟก่อน เดี๋ยวค่อยเสิร์ฟอีกครึ่งวันพรุ่งนี้นะคะ
โดยส่วนตัวยูกิชอบแกล้งน้องดรีม ชอบที่เห็นน้องดรีมถูกแกล้ง จากที่คิดว่าจะแกล้งคืนกลับโดนแกล้งแทน อิอิ ใครที่รอน้องดรีมเอาคืนก็ขอโทษนะคะ เพราะน้องดรีมเอาคืนได้เป็นพักๆ ฮ่าๆ
ใครอยากพูดคุย ทวงนิยาย หรือถามอะไร ได้ที่แฟนเพจของยูกิเลยนะคะ
https://www.facebook.com/sawachiyuki
คลิกด้านล่างเพื่ออ่านตอนต่อไป
ตอนที่ 8.2
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1016756 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก