ตอนที่ 12
ยามพักรบ (ครึ่งแรก)
ปลายฝันเงยหน้ามองตึกสูงด้านหน้าอย่างลำบากใจ ถอนหายใจด้วยความประหม่า ก้มมองซองเอกสารในมืออย่างเครียดๆ สลับกับมองตึกสูงของ DINZ Chattel ไปด้วย
“เอาก็เอา แค่เข้าไป” พึมพำกับตัวเองเบาๆ ก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปในตัวบริษัทใหญ่ของปฐพี
หากสงสัยว่าทำไมปลายฝันต้องมาที่นี่แทนที่จะได้พักผ่อนในวันหยุดที่แสนจะสบายของตนเองไป คำตอบคือ...
เมื่อ 1 ชั่วโมงที่แล้ว
ในขณะที่ปลายฝันกำลังนั่งดูโทรทัศน์ ซึ่งกำลังสนุกกับรายการโปรดของตนก็ต้องถูกขัดด้วยเสียงโทรศัพท์ ซึ่งปฐพีเป็นคนโทรศัพท์เข้ามาหา
‘ครับคุณดิน’
(เข้าไปดูในห้องของฉันให้หน่อย ว่ามีเอกสารอยู่บนโต๊ะหรือเปล่า) ร่างบางลุกขึ้นเดินไปทันทีเมื่อจับน้ำเสียงได้ว่าร่างสูงกำลังรีบแค่ไหน
‘มีครับ ให้ผมเอาไปให้ไหมครับ’ ร่างบางถามเมื่อเห็นมีเอกสารที่ว่าอยู่บนโต๊ะทำงานของปฐพีจริงๆ
(เอามาให้หน่อย ฉันต้องใช้ประชุมวันนี้ มาหาฉันที่ห้องทำงานนะ ฉันอยู่ชั้นบนสุด บอกเลขาหน้าห้องด้วย) ปลายสายบอก
‘ฝากไว้กับประชาสัมพันธ์ได้ไหมครับ’
(ฉันต้องรีบใช้ ถ้าผ่านประชาสัมพันธ์ ฉันไม่มั่นใจว่ามันจะปลอดภัย) ร่างสูงบอกเสียงเครียด
‘รีบมากไหมครับ’
(เร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ แต่ไม่ต้องรีบมาก เดี๋ยวเธอจะไม่ปลอดภัย)
‘ครับ เดี๋ยวผมจะเอาไปให้เร็วที่สุด’
(ฉันจะส่งที่ตั้งของบริษัทให้ บอกเท็กซี่ตามนั้นนะ)
‘ครับคุณดิน’
ปฐพีตัดสายไป ส่วนร่างบางเองก็ไปเปลี่ยนชุดด้วยความเร่งรีบ ก่อนจะลงจากห้องเพื่อไปโบกเท็กซี่ตามที่ปฐพีส่งข้อความมาบอก
“สวัสดีค่ะ มาติดต่อเรื่องอะไรคะ” ประชาสัมพันธ์สาวถามปลายฝัน พร้อมกับมองใบหน้าหวานของปลายฝันด้วยความรู้สึกคุ้นเคย
เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน
“ผมมาพบคุณดินครับ”
“ไม่ทราบว่านัดท่านไว้หรือเปล่าคะ”
แล้วปลายฝันควรตอบว่าอย่างไรล่ะ
“ไม่ได้นัดครับ เขาให้ผมเอาเอกสารมาให้”
“ขอทราบชื่อด้วยค่ะ จะสอบถามกับเลขาท่านให้” ถามด้วยรอยยิ้ม
“ผม ปลายฝัน สุขสวัสดิ์ ครับ” สิ้นคำตอบ ประชาสัมพันธ์สาวก็เบิกตากว้างอย่างตกใจทันที พร้อมกับนึกออกแล้วว่าทำไมถึงคุ้นๆ หน้าของปลายฝันนัก
“สวัสดีค่ะคุณปลายฝัน ม่ะ มาหาคุณปฐพีหรือคะ เชิญขึ้นลิฟต์ด้านขวาสุดนะคะ ลิฟต์ตัวนั้นจะขึ้นไปที่ชั้นของผู้บริหารเท่านั้นค่ะ ซึ่งท่านประธานอยู่ชั้นที่ 55 นะคะ ลิฟต์ตัวนั้นจะหยุดอยู่ 3 ชั้น คือชั้น 53 จนถึง 55 ค่ะ” ประชาสัมพันธ์สาวอธิบายอย่างรีบร้อน
“ขอบคุณนะครับ” ร่างบางยกมือไหว้แล้วเดินตรงไปที่ลิฟต์นั่น ก่อนจะก้าวเข้าไปในลิฟต์หรูเมื่อกดปุ่มเปิดประตูแล้วกดเลขชั้นที่ต้องการไปทันที
ตึ๊ง!!
ในเวลาไม่นานปลายฝันก็มาถึงชั้นสูงสุดของตึก รปภ. หน้าลิฟต์ทำความเคารพปลายฝัน ซึ่งปลายฝันรีบยกมือไหว้ทันที
“คุณปลายฝัน มาหาท่านประธานหรือครับ”
ปลายฝันไม่แปลกใจเลยที่ทุกคนจะรู้จักตน ในเมื่อข่าวมันออกจะดังขนาดนั้น
แต่ปลายฝันก็ยังคงเป็นปลายฝัน เคยเป็นอย่างไร ก็ยังเหมือนเดิม
“ครับ ห้องเขาอยู่ตรงไหนหรือครับ”
“ตรงไปแล้วเลี้ยวขวาเลยครับ”
“ขอบคุณนะฮะ” คนตัวเล็กบอกยิ้มๆ
สองเท้าก้าวเดินไปตามทางที่ รปภ. บอก ก็พบกับอีกมุมหนึ่งของชั้นบนสุดนี่ ซึ่งตรงนั้นเป็นห้องของปฐพี ปลายฝันเดินไปยังหญิงสาวที่นั่งหน้าห้องทันที
“สวัสดีครับ ผมมาหาคุณดิน” ร่างบางเอ่ยทักเลขาหน้าห้องที่ก้มหน้าก้มตาทำงาน ไม่รับรู้การมาถึงของปลายฝัน
เมื่อเห็นว่าเป็นใคร เลขาสาวก็แทบจะลุกขึ้นไม่ทัน ทักทายปลายฝันสั่นๆ
“ส่ะ...สวัสดีค่ะ”
“ไม่ต้องไหว้ก็ได้ครับพี่ มาหาคุณดินน่ะครับ” เอ่ยยิ้มๆ
“เชิญด้านในเลยค่ะ ท่านประธานของอยู่ด้านในค่ะ” เลขาสาวของปฐพีตอบยิ้มๆ
“ขอบคุณครับ”
ปลายฝันเดินเข้าไปในห้องทันที
“ก็น่ารักดีนี่นา ไม่เห็นจะเหมือนกับข่าวลือที่เขาเล่าต่อกันมาเลย” เลขาสาวพึมพำ
ปลายฝันเดินเข้าไปในห้องทำงานใหญ่อย่างไม่ลังเล ตรงไปที่โต๊ะทำงานของปฐพีก็พบกับร่างสูงที่กำลังนอนพิงพนักหลับตาอยู่
“ที่นอนดีๆ มีไม่ยอมนอน”
ร่างบางส่ายหัวอย่างระอา ก่อนจะเดินอ้อมโต๊ะไปปลุกคนตัวโต
“คุณดิน ตื่นครับ ผมเอาเอกสารมาให้แล้ว” เขย่าแขนแน่นเบาๆ
“อืม...มาแล้วหรือ” ร่างสูงกว่าที่ลืมตาเต็มที่แล้วถามขึ้น
“ครับ ห้องนอนมีทำไมไม่เข้าไปนอน มานอนแบบนี้เดี๋ยวคอหักเอานะครับ”
“ฉันไม่ได้หลับ แค่พักสายตาน่ะ ไหนล่ะเอกสาร” ถามถึงเอกสารทันที
“มันสำคัญมากขนาดนี้ทำไมคุณถึงลืมครับ สะเพร่าจริงๆ” ปลายฝันอดที่จะบ่นไม่ได้
“อย่าบ่นนักเลยน่า มันก็มีบ้างแหละ แล้วนี่กินอะไรมาหรือยัง” หันมาถามร่างบางที่ยืนมองตนอยู่
“ยังเลยครับ เดี๋ยวก็จะกลับแล้วจะหาอะไรกินเลย แล้วคุณล่ะ”
“ยังเลย แต่อีกประมาณ 10 นาทีก็จะประชุมแล้ว คงจะได้กินตอนเย็นๆ” ปฐพีตอบพลางอ่านเอกสารที่ปลายฝันเอามาให้ไปด้วย
“จะกลับประมาณกี่โมงล่ะครับ ให้ทำอาหารรอไหม”
“ประมาณ 4 โมงเย็น ทำรอเลย ตอนนั้นคงจะหิวสุดๆ”
“แน่ล่ะครับ ก่อนที่ผมจะมาแทนที่จะหาอะไรทานรองท้องไปก่อนแล้วค่อยประชุม ประมาทจังเลยนะครับ” แอบต่อว่านิดๆ
ชอบทำอะไรไม่ดูแลตัวเอง
“ขอบใจที่ห่วงนะ” คนตัวสูงบอกยิ้มๆ
“ใครห่วงคุณ อย่ามามั่ว ผมก็แค่บอกเท่านั้น” เถียงกลับไปอย่างทำอะไรไม่ถูก
“หึ ไม่ห่วงก็ไม่ห่วง ฉันว่ารอกลับพร้อมกันไหม เธอก็นอนเล่นห้องนี้ไปก่อน รอฉันประชุม 3 ชั่วโมง” เพราะตอนนี้ก็เกือบจะบ่ายโมงแล้ว
“น่าเบื่อจะตาย”
“เอาน่า เดี๋ยวฉันประชุมเสร็จจะพาไปหาอะไรอร่อยๆ กิน เป็นเด็กดีแล้วนั่งรอที่ห้องดีๆ นะ” ปฐพีบอกแกมบังคับก่อนจะลุกขึ้นเตรียมเอกสารไปประชุม
“มีอะไรก็บอกเลขาหน้าห้อง”
“แล้วเลขาคุณไม่เข้าไปประชุมหรือครับ” ถามอย่างสงสัย
“คนเข้าประชุมกับฉันคือไอ้พัฒน์ไม่ใช่เลขาที่อยู่หน้าห้อง” ปฐพีตอบ ซึ่งปลายฝันก็พยักหน้าอย่างเข้าใจ
แล้วจะจ้างเลขาหน้าห้องมาทำไม ไม่ให้พี่พัฒน์เป็นไปเลย
“ให้ผมอยู่เฉยๆ ในห้องแบบนี้มันน่าเบื่อนะครับ” ร่างบางมองไปรอบๆ ห้องทำงานก็ถอนหายใจออกมา
“จะเดินเล่นในบริษัทก็ได้ ทำความรู้จักกับพนักงานก็ได้”
“ทำไมผมต้องรู้จัก”
“ก็เธอเป็นคู่หมั้นฉันนี่ ก็เท่ากับเป็นเจ้านายของคนในบริษัทอีกคน”
“ไม่เอาด้วยหรอก ผมอยู่ในห้องนี่แหละ” ส่ายหัวแทบหลุด จนปฐพีมองอย่างเอ็นดู
“เข้าไปนอนในห้องนอนก็ได้ มีทีวี มีหนัง มีคอมฯ ให้เล่น”
“ครับ” ปลายฝันพยักหน้าเข้าใจ
“ฉันไปประชุมก่อนนะ”
“เอ่อ คุณดิน” ปฐพีที่กำลังจะเปิดประตูออกไปหันมามองหน้าด้วยความสงสัย
“มีอะไร”
“ตั้งใจทำงานนะครับ” ปลายฝันพูดจบก็หันหลังให้ทันที ซ่อนใบหน้าที่แดงเถือกจากสายตาคมของปฐพี แต่ก็ไม่รอดพ้นสายตาเหยี่ยวนั่นได้หรอก
เวลาว่าง่ายๆ ไม่ดื้อ เลิกต่อปากต่อคำ ปลายฝันก็เป็นคนที่น่ารักมากๆ
แต่ทุกอย่างมันขึ้นอยู่ที่เขา ถ้าไม่หาเรื่อง ปลายฝันก็ไม่พยศหรอก
เพราะคนตัวเล็กน่ะ ดีมาดีกลับ แต่ถ้าร้ายมาก็ร้ายกลับ
“หึ!! ขอบใจ”
ร่างสูงพูดจบก็เปิดประตูออกจากห้องไปอย่างอารมณ์ดี จนทีมบริหารที่มาประชุมต่างก็พากกันแปลกใจ เพราะไม่เคยเห็นร่างสูงของปฐพีเดินอมยิ้มขนาดนี้
ใครกันที่ทำให้เหยี่ยวราตรี ไร้รอยยิ้ม มีรอยยิ้มได้แบบนี้กันนะ...
“บ้าจริงเลยดรีม แกพูดอะไรออกไป ถ้าเขากลับมาเราจะกล้ามองหน้าเขาไหมเนี่ย ฮือ” ปลายฝันขยี้ผมตัวเองอย่างเครียดๆ
แต่ยังไม่ทันได้เครียดไปกว่านี้ โทรศัพท์เครื่องหรูของร่างบางก็ดังขึ้น ปลายฝันหยิบมันออกมาก็ต้องขมวดคิ้วสงสัย
‘พี่เพลิง’
คนซื้อโทรศัพท์ให้นี่ก็แปลก ที่บันทึกชื่อตัวเองได้น่าขนลุกแบบนี้ แต่ปลายฝันก็แปลกยิ่งกว่าที่ไม่คิดจะเปลี่ยนมัน แถมของปฐพียังบันทึกเป็น ‘พี่ดิน’ อีกด้วย
หวังว่าทั้งคู่คงจะไม่เห็นมัน...
“สวัสดีครับคุณเพลิง”
(ทำอะไรอยู่) ปลายสายถามทันที
“ก็เดินเล่นน่ะครับ” ไม่ได้กวนแต่อย่างใด ตอนนี้ปลายฝันเดินอยู่จริงๆ เดินสำรวจห้องทำงานของปฐพีทุกมุมเลยทีเดียว
(ว่างจังเลยนะ เดินเล่นอยู่ที่ไหนล่ะ) อัคนีพูดแบบประชด
“ก็เดินเล่นรอบๆ ห้องทำงานคุณดินที่ DINZ Chattel น่ะครับ”
(ว่าไงนะ!! อยู่ที่ Chattel งั้นหรือ ไปทำอะไรที่นั่น!!)
“แล้วคุณจะตะคอกทำไมครับ ผมแค่เอาเอกสารมาให้คุณดินก็เท่านั้น” ถามอย่างอารมณ์เสียที่โดนตะคอกใส่แบบไม่มีเหตุผล
(ก็รีบกลับสิ ไปเดินเล่นที่ห้องมันทำไม กลับบ้านเดี๋ยวนี้)
“เอ๊ะ! คุณเป็นอะไรของคุณมากไหมครับนี่ สั่งอยู่ได้ น่ารำคาญจริงๆ”
(นี่!! กล้ารำคาญฉันหรือฮะ!! ได้ๆ ฉันจะไปหาเดี๋ยวนี้แหละ อยู่ที่ห้องมันใช่ไหม แล้วเจอดีแน่!!) ขู่จบอัคนีก็ตัดสายทิ้งทันที ทำเอาปลายฝันกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่เลย
ไม่น่าไปหาเรื่องอินทรีเพลิงเลยจริงๆ
“คนอย่างคุณเพลิงพูดจริงทำจริง มาจริงๆ แน่” ว่าเสียงเครียด ไม่ใช่ว่ากลัวอะไร แต่ขี้เกียจจะทะเลาะด้วยต่างหาก
อุตส่าห์ไม่ต่อปากต่อคำ ปะทะกันทางคำพูดมาได้ตั้งหลายอาทิตย์ จะมาเสียแบบนี้ไม่ได้
ปลายฝันรีบโทรกลับไปหาอัคนีทันที ซึ่งก็โล่งอกที่อัคนีรับสาย
(มีอะไร!!)
“เอ่อ...ตอนนี้คุณอยู่ไหนครับ”
(บนรถ ทำไม!!)
“จะไปไหนหรือครับ ฟังเสียงรถแล้วคงขับเร็วน่าดู” ปลายฝันถามด้วยน้ำเสียงติดตลก
(ไปทำโทษคนปากดี รู้หรือเปล่าว่าอยู่ที่ไหน)
“เอ่อ...ไม่รู้หรอกครับ แต่ก่อนจะว่าเขาปากดี คุณรู้ได้ไงว่าดีจริง”
(ทำไมจะไม่รู้ ก็ ‘ชิม’ มาแล้วตั้งหลายรอบ)
“บ่ะ บ้า ชิมอะไรล่ะ อย่ามาลามกนะคุณ” ต่อว่าอัคนีเสียงสั่น
(เธอนั่นแหละลามก เป็นเด็กเป็นเล็กหัดคิดเรื่องแบบนั้นตั้งแต่เมื่อไหร่ หึ! สรุปว่าอยู่ที่ Chattel ใช่ไหม)
“ครับ คุณจะมาจริงๆ หรือ ไม่มีงานรึไง”
(งานวันนี้หมดแล้ว จะไปหา จะไปอยู่เป็นเพื่อน ไอ้ดินมันโทรมาบอกเมื่อกี้แหละว่าเธออยู่คนเดียว ตอนเย็นจะได้ไปหาอะไรกินด้วยกัน)
“งั้นที่โมโหตอนแรกนี่แกล้งกันใช่ไหมครับ” ถามออกไป
(ฮ่าๆ เพิ่งจะรู้หรือไง แค่นี้นะ ขับรถอยู่ เดี๋ยวไปถึงแล้วจะโทรหา)
“ครับๆ ขับรถระวังๆ ด้วยนะครับ มันอันตราย” พูดจบร่างบางก็ตัดสายทิ้งทันที แบบไม่รอให้อัคนีพูดอะไรออกมาอีก
เดี๋ยวจะโดนแซว แค่นี้ก็เขินจะแย่แล้วให้ตาย
“โอ้ยยยย พูดอะไรออกไปเนี่ย ทั้งคุณดิน คุณเพลิง โดนล้อแน่ๆ เลย ฮือ... วันนี้แกกินอะไรเข้าไปฮะดรีม ทำไมถึงพูดอะไรแปลกๆ แบบนั้น อ๊ากก...”
ยิ่งคิดก็ยิ่งทึ้งหัวตัวเอง
ให้ตายสิ 2 พี่น้องนี่ร้ายกาจจริงๆ
ทำแบบนี้กับปลายฝันได้ยังไง เข้ามามีอิทธิพลในใจของเราแบบนี้ไดยังไง
ไม่ยุติธรรมจริงๆ ทั้งๆ ที่เขาก็ร้ายกับเรามาตั้งเยอะ ทำไมถึงไม่เกลียดเขากันล่ะปลายฝัน แล้วถ้าเราไม่เกลียดพวกเขา ตอนนี้เรารู้สึกยังไงกับพวกเขาอยู่ล่ะ...
“ไม่รู้ ไม่เอา ไม่คิด ปวดหัว” ปลายฝันสะบัดความคิดพวกนี้ออก ไปจากหัวเมื่อหาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้ว่ารู้สึกอย่างไรกันแน่
สองเท้าเดินเข้าห้องนอนที่เป็นห้องพักผ่อนของปฐพีไป เปิดคอมพิวเตอร์เครื่องสวย เพื่อเล่นอินเตอร์เน็ตในห้องรออัคนีมาถึง และรอปฐพีประชุมเสร็จ
50%
สวัสดีวันจันทร์ค่ะนักอ่านที่ติดตามนิยายเรื่องนี้ทุกๆ คน ลงเย็นไปหน่อยเพราะวันนี้ยูกิติดธุระที่ขนส่งตั้งแต่เช้าจนเขาเลิกงานกันหมด ทำให้ลงช้าไปหน่อย แต่ก็ขอบคุณที่รอกันนะคะ ตอนนี้อาจจะง่ายๆ สบายๆ ไปเลย ไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่ก็ต้องขอโทษด้วยนะคะ
มีอะไรสามารถไปพูดคุยกับยูกิได้ที่แฟนเพจเลยนะคะ เพราะยูกิจะแจ้งข่าวสารทุกๆ อย่างที่นั่น
https://www.facebook.com/sawachiyuki 
คลิกด้านล่างเพื่ออ่านตอนต่อไป
ตอนที่ 12.2 
หัวข้อ: Double Husband มีสามีทั้งที ได้ฟรีถึงสอง[3P] ฮันนีมูน 100% [4-07-59]P:123 (อ่าน 1018596 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก