ตอนที่ 19
“ไอ้ติณณ์ ไอ้ภัทร ไม่ลงมาเล่นด้วยกันเหรอว่ะ” เสียงแลนด์ตะโกนเรียกผมกับโปเต้ที่นั่งอยู่ริมสระของคอนโดจิน
วันนี้พวกเรามาเล่นน้ำที่คอนโดจินกันครับ แต่จะใช้ว่าเรามันก็ไม่ถูก เพราะผมกับโปเต้ไม่ได้ลงเล่น ผมนอนอ่านหนังนิยายฆาตกรรมที่เอามาด้วย ส่วนโปเต้นั่งเล่นเกมในโทรศัพท์ พวกที่เหลือก็ลอยคออยู่สระน้ำกันครับ
“.....” ผมกับโปเต้พากับส่ายหน้า คือ...ตอนนี้มันยังมีแดดอยู่ไงครับ ผมยังไม่อยากลง อีกอย่างโปเต้ก็บอกยังไม่ให้ลง เดี๋ยวจะไม่สบาย ไว้แดดร่มกว่านี้ก่อน
“ติณณ์ อยากนอน” โปเต้ที่นั่งอยู่บนเสื่อกับพื้นเอ่ยบอกผม (ผมนอนอยู่บนเก้าอี้นอนครับ ซึ่งก็อยู่ข้างๆกันนี่แหละ)
“ก็นอนสิ” ผมตอบเขา เพราะจินเอาเสื้อกับหมอนเล็กๆมาให้ด้วย เผื่อใครจะนอนรับลม ซึ่งมันก็มีทั้งลมทั้งแดด แต่ยังดีที่สระน้ำนี้มีร่มด้วย อ้อ...คุณชาย (แมว) ก็มาด้วยนะครับ อยู่นิ่งมากๆเลย ไม่ซนไม่วิ่งครับ นอนอยู่บนเก้าอี้ตัวถัดไปจากผม
“อยากนอนกับติณณ์”
“ผมอ่านหนังสืออยู่” ผมบอกโดยที่ตายังไม่ละไปจากหนังสือ
“.....” โปเต้เงียบไป ผมเอาต้องหยิบที่คั่นหนังสือมาคั่นหน้าที่อ่านค้างเอาไว้ ก่อนจะวางไว้ที่โต๊ะเล็กๆข้างๆ แล้วหันไปดูคนที่นอนลงไปบนเสื่อ แต่หันหลังให้ผมครับ ...งอนเหรอว่ะ?
เฮ้ย...เอาจริงดิ???
“โปเต้...” ผมเรียกเขา
“.....” เงียบครับ ไม่หันด้วย ผมรู้หรอกว่าโปเต้ยังไม่หลับ
“โปเต้” ผมเรียกอีก คราวนี้เอื้อมมือไปสะกิดด้วยเลย และผลที่ได้คือ ไม่หันครับ แถมยังขยับตัวหนีอีก
“.....”
“งอนเหรอ?” ผมแกล้งแหย่ถาม แน่นอนว่าไม่มีเสียงตอบกลับมา
“.....”
“นี่...เรื่องแค่นี้เนี่ยนะ”
“.....” ยังเงียบอีก
“โปเต้...”
“.....”
สุดท้ายไม่ว่าผมจะเรียกเขายังไง เขาก็ไม่หันมาหาผมเลยครับ ผมเลยลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินไปหาเขาเอง พบว่าโปเต้ไม่ได้หลับหรอก นอนตะแคงข้างแต่ก็ยังลืมตาอยู่
“มาๆๆ มานอนกัน” ผมเอ่ยบอก ...เหมือนกำลังง้อเด็กอยู่เลย ว่าม่ะ
“.....” โปเต้ตอบ ก่อนทำท่าจะพลิกตัวหนีผม แต่ผมจับตัวเขาเอาไว้ไม่ให้พลิกหนี
“อย่ามาทำตัวเป็นเด็กนะ..เหวอ” ผมพูดก่อนจะร้องออกมาอย่างตกใจ เมื่อโปเต้ฉุดแขนผม ทำให้ผมเสียหลักล้มลง นอนทับบนอกเขา ก่อนที่โปเต้จะกอดผมเอาไว้นอน หน้าผมนี่แทบจะติดกับหน้าเขาอยู่ล่ะ
“หึๆ” โปเต้ยิ้มๆนิด ก่อนจะหัวเราะในลำคอ ตานี่เจ้าเล่ห์มาก นี่เขาหลอกว่าเขางอนผมเหรอ ไอ้หน้าหวานเจ้าเลห์!
“โปเต้ ...อะไรเนี่ย แผนนายใช่มั้ย ปล่อยเลยนะ” ผมเริ่มโวยวายนิดหน่อยเมื่อรู้ตัวว่าเสียรู้เขาเสียแล้ว
“ใช่ แต่...ไม่ปล่อย” โปเต้บอกผมอย่างยิ้มๆ ก่อนจะขโมยหอมแก้มผมหน้าตาเฉย
“อื้อ! ...อย่า เพื่อนก็อยู่ตั้งเยอะนะ!” ผมเอ็ดเขา ...ทั้งที่จริงน่ะผมเขิน
“คนกันเองทั้งนั้น”
“ไม่เอา ปล่อยเลยนะ” ผมพูดเสียงเข้ม
“จูบก่อน” โปเต้ว่าอย่างยิ้มๆ แต่...จูบเนี่ยนะ
“ไม่จูบ ปล่อยเลย” ผมว่าพลางดิ้น และรู้เลยว่าตอนนี้ตัวเองต้องหน้าแดงอยู่แน่ๆ
“ไม่ จูบก่อน” โปเต้ว่าพลางทำปากจู๋ได้น่าถีบมาก วันนี้อะไรเข้าสิงเขาเนี่ย กวนตีนพิลึก
“อ่ะ ...จะจูบก็จูบ” ผมบอกอย่างว่าง่าย ก่อนจะตั้งท่าให้เขาจูบผม ...ดูสิโปเต้จะมีปฏิกิริยายังไง (ถ้าเป็นปกติเขาจะรุกจูบผมก่อนอยู่เสมอ)
“ติณณ์นั่นแหละ จูบผม”
“เอ๊ะ!” ผมส่งเสียงอย่างขัดใจ อะไรของเขาเนี่ย ชอบมากรึไงที่จะทำให้ผมเขินเนี่ย
“จูบ” พูดไม่พอ ยังทำปากจู๋ใส่อีก
“....”
“...อื้อออออ!” แน่นอนว่าผมก้มลงไปจูบเขา แต่สิ่งที่ทำมากว่านั่นคือ ผมพ่นลมใส่ปากเขา
“หึๆ” ผมถอนริมฝีปากออก ก่อนจะหัวเราะอย่างสะใจนิดๆ
“แค่กๆ ...เลยอะไรเนี่ย” โปเต้คล้ายๆจะสำลักลมที่ผมเปาใส่ปากเขา ก่อนจะถาม
“จูบไง หึๆ ...แดดร่มแล้ว ผมไปเล่นน้ำนะ” ผมเอ่ยบอกเมื่อหัวไปมองท้องฟ้า ที่แดดเริ่มจะค่อยๆหายไป แน่ล่ะ ก็มันเป็นเวลาเย็นของวันแล้วหนิ
“ได้ แต่...” โปเต้ว่าก่อนยิ้มนิดๆ และแล้วเขาก็ทำให้ผมตกใจ เมื่ออยู่ๆ เขาก็เด้งตัวขึ้นมา ก่อนจะรวบตัวผมแล้วอุ้มผมขึ้น ราวกับผมตัวเบา ทั้งที่จริงผมก็หนักมากเลยแน่ (แน่สิ ก็ผมผู้ชายนี่หว่า ไม่ใช่ผู้หญิง)
“เฮ้ย! อุ้มไหวได้ไงเนี่ย” ผมร้องถามอย่างตกใจ แขนนี่ก็กอดคอโปเต้เอาไว้แน่น กลัวตก
“แข็งแรงไง” โปเต้ตอบก่อนจะเดินไปที่สระไว้น้ำ ที่แค่สามก้าวก็ถึงแล้ว
“โปเต้...ไม่เล่นนะ” ผมบอกเขา ...เดินมาแบบนี้ รู้เลยว่าจะทำอะไร
“เมื่อกี้ทำอะไรไว้” โปเต้ถามพลางมองอย่างเจ้าเล่ห์
“เฮ้ย! ไอ้ภัทร! ...โยนลงมาเลย” เสียงเชียร์จากหลุยส์ครับ
“เออๆ โยนมาเลยๆ กูอยากเห็น ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” แน่นอนว่าแลนด์มันยุเพิ่ม ไม่มีหรอกครับที่จะห้ามน่ะ
“ไม่เอา โปเต้! ไม่เอา!!!” ผมบอกเสียงดัง พลางกอดคอเขาแน่นขึ้น เอาสิ ...ถ้าเขาโยนผม เขาก็ต้องตกไปกับผมด้วย
“ยังไม่ได้เอา แค่จะเล่นน้ำ” โปเต้พูดเสียงดัง จนพวกเพื่อนๆต่างก็หัวเราะซะเสียงดัง
“คนละเอาแล้วไอ้บ้า!” ผมตะโกนตอบกลับ ก่อนจะใช้มือสองข้างผลักหน้าเขาที่ทำท่าจะเข้ามาใกล้หน้าผม
แต่ว่า...
ตู้ม!!!!
แล้วก็เสียรู้จนได้ เมื่อโปเต้อาศัยจังหวะที่ผมปล่อยมือจากคอเขา มาผลักหน้าเขาออก เขาก็โยนผมลงน้ำทันที ด้วยความที่เอาหลังลง แม่งโคตรเจ็บเลย
“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆ สมน้ำหน้าไอ้ติณณ์” พวกเพื่อนก็ใช้ว่าจะมีคนเห็นใจเข้ามาดูผมนะ มีแต่หัวเราะและซ้ำเติมผมทั้งนั้น รวมทั้งดอมินิกที่กอดคอจินอยู่ก็ด้วย ขนาดว่าดอมินิกเป็นคนเงียบๆ มีมารยาทที่สุดแล้วนะนั่น
แล้วสุดท้ายโปเต้ก็ตามลงมาเล่นน้ำด้วย สนุกสานเฮฮากันไปครับ มันเป็นวันที่ผมรู้สึกว่ามีความสุขมากๆวันนึงเลยนะ เพราะผมไม่เคยได้มาเล่นมาหัวเราะกับเพื่อนแบบนี้เลย ทำให้ผมเริ่มคิดว่า ช่วงเวลาที่ผ่านมา ผมเอาแต่คิดถึงตัวเองมากไป จนไม่ได้มองคนรอบข้าง ที่เขาพร้อมจะใช้เวลาร่วมกันกับผม ไม่ว่าจะเป็นครอบครัว เพื่อน หรือว่าแฟนก็ตาม
ผมเล่นน้ำได้ประมาณสิบนาที โปเต้ก็ให้ขึ้น เพราะเดี๋ยวผมจะไม่สบาย ดอมินิกเองก็ถูกบังคับให้ขึ้นเหมือนกัน (อลันเคยเล่าให้ผมฟังว่าดอมินิกร่างกายไม่ค่อยแข็งแรง ยิ่งตอนเด็กๆเป็นหนักกว่านี้อีก) ส่วนที่เหลือขอเล่นต่อ เลยมีแค่ผม โปเต้ ดอมินิก และจิน ที่ขึ้นมาอาบน้ำที่ห้องของจิน แน่นอนว่าผมเอาเสื้อผ้ามาเปลี่ยน เพราะในใจก็อยากจะเล่นอยู่แล้ว โปเต้เองก็เอามาเหมือนกัน
ห้องของจินมีห้องน้ำอยู่สองห้อง ห้องนึงอยู่ในห้องนอนของจิน ส่วนอีกห้องอยู่ข้างๆกับห้องครัว จินกับดอมินิกเข้าห้องนอนของตัวเองไป ส่วนผมกับโปเต้เลยว่าจะมาอาบอีกห้องนึง แต่ว่า...
“เข้ามาทำไมเนี่ย” ผมถามโปเต้อย่างงงๆ เมื่อผมเดินเข้ามาในห้องน้ำ แต่พอจะหันไปปิดประตู ก็พบว่าโปเต้เดินตามเข้ามาด้วย แถมยังปิดประตูล็อคกลอนพร้อมซะเสร็จสรรพ
“อาบน้ำไง” ตอบหน้าซื่อได้น่าตบมาก
“เฮ้ย ...ผมอาบก่อน นายไปรอข้างนอก” ผมร้องบอก ก่อนจะจับมือโปเต้ที่กำลังจะถอดเสื้อตัวเอง มือไวจริงๆ
“หนาวจะตาย”
“งั้นนายไปอาบ ผมจะไปรอข้างนอก” ผมบอกก่อนจะเดินไปที่ประตู แต่ติดตรงที่โปเต้ขยับตัวมายืนขวางผม (คือห้องน้ำนี้มันใหญ่พอที่ผู้ชายตัวควายสองคนจะมายืนเบียดกันอยู่หรอก)
“ไปรอทำไม” โปเต้ว่าก่อนจะกักตัวผมไว้ในอ้อมแขนของเขา
“เอ้า!” ผมส่งเสียงอย่างขัดใจ
“อาบด้วยกัน” ว่าจย ก็ขโมยหอมแก้มผมไปทีนึง
“ไม่เอา” แน่นอนว่าผมปฏิเสธทันที จะบ้าเหรอ...ฌกิดมายังไม่เคยอาบน้ำกับใครเลย ไปค่ายก็แอบหลบไปอาบคนเดียวตลอด
“ต้องเอาแล้วแหละ มาๆเดี๋ยวช่วยถอด” โปเต้ว่าก่อนจะจับชายเสื้อของผมแล้วจะถอดให้จริง ผมนี่รีบตะปบมือโปเต้ไว้เลยครับ
“ไม่เอา นายจะอาบก็อาบไปคนเดียวสิ”
“ทำไม...รังเกียจเหรอ” โปเต้เอ่ยเสียงเรียบ แถมแววตายังดุขึ้นมายี่สิบเปอร์เซ็นต์
“ก็...เปล่า” ผมตอบไปแบบไม่เต็มเสียงเท่าไหร่นัก
“แล้วทำไม...”
“ก็ผมไม่เคยอาบกับใคร ผมอาย” ผมบอกไปตามตรง
“หึๆ” นั่นคือเสียงตอบกลับของโปเต้ ...ยังมีหน้ามาหัวเราะใส่อีก
“หัวเราะอะไร” ผมฟาดมือไปที่แขนของเขา
“เปล่า ...นี่ ผมไม่ทำอะไรหรอกน่า” โปเต้บอกก่อนก้มหน้าลงมาหอมแก้มผม ...นี่ขนาดยังไม่อาบน้ำ
“ก็มัน..ฮัดชิ่ว!” ยังไม่ทันที่จะได้พูดอะไรเลย ผมก็จามใส่หน้าโปเต้ซะอย่างนั้น
“.....” โปเต้ไม่พูดอะไร แต่ยืนหลับตากันน้ำลายกระเด็นใส่ตาเขาอยู่
“เฮ้ย! ผมขอโทษ” ผมว่าก่อนจะใช้มือเช็ดหน้าให้เขา ไม่รู้หรอกว่ากระเด็นโดนมั้ย ผมเช็ดไปมั่วๆ
“ไม่เป็นไรๆ แต่ผมว่ารีบอาบน้ำเถอะ”
“ตกลง...จะอาบน้ำกันจริงอ่ะ” ผมถามย้ำ อย่างต้องการความแน่ใจ
“ไม่จริงมั้ง” โปเต้ตอบก่อนจะถอดเสื้อตัวเองออก ผมนี่รีบหันหลังด้วยความตกใจ เพราะเริ่มรู้สึกเห่อร้อนที่หน้าเอามากๆ
“หันหลังทำไม รีบถอดเสื้อเร็ว” โปเต้เอ่ยบอก แต่เมื่อเห็นผมยังยืนนิ่ง เขาเลยจัดการถอดเสื้อให้ผมเองเลย
เอาว่ะ จะอายทำไม ผู้ชายด้วยกัน ...ก็แค่ผู้ชายตรงหน้า มันเป็นแฟนผมด้วยเท่านั้นเอง
อืม...อาบน้ำกับแฟน
-////-
แต่ผมก็ยังอายว่ะ!
“จะให้ผมถอดกางเกงให้ด้วยมั้ย” โปเต้กระซิบถามทั้งทีผมยังยืนหันหลังให้เขาอยู่
“.....”
“.....” เมื่อเห็นผมเงียบ โปเต้เลยเอื้อมมือมาแกะกระดุมกางเกงของผม
“อ๊ะ! อุบ!” ผมรีบยกมือปิดปาก เมื่อรู้ตัวว่าส่งเสียงน่าอายออกไป เมื่อกี้...มือเย็นๆของเขาบังเอิญมาโดนราวสะดือของผม มันเลยทำให้เกิดความรู้สึกแปลกๆ ที่ผมไม่รู้ว่าจะอธิบายยังไงเหมือนกัน
“หึๆ เป็นอะไร” โปเต้กระซิบถามข้างหู ลมหายใจอุ่นๆมันเป่ารดที่ต้นคอ ทำเอาผมต้องย่นคอหนี
“ปะ..เปล่า ดะ..ดะ เดี๋ยวผมถอดเอง” ผมบอกโปเต้ก่อนจะจัดการถอดกางเกงเอง แล้วเดินไปยังใต้ฝักบัว คือห้องน้ำนี่มันมีบานเลื่อนเอาไว้กั้นระหว่างที่อาบน้ำกับชัดโครก แต่พอมายืนแล้ว ถ้าปิดบานเลือน ตรงที่อาบน้ำมันจะดูแคบไปเลย
ผมเปิดฝักบัว แล้วปรับอุณหภูมิของน้ำในมันอุ่นๆ ก่อนที่ประตูบานเลื่นจะเปิดออก พลางกับอีกคนที่อยู่ในห้องน้ำก่อนหน้านี่อยู่แล้ว โปเต้เดินเข้ามาซ้อนหลังผม ก่อนจะปิดประตูบานเลื่อน อะนะ...ผมนี่ไม่กล้าหันไปมองเขาเลย
“เดี๋ยวถูหลังให้” โปเต้กระซิบบอกที่ข้างหูของผม แล้วจูบเบาๆที่หูของผม ใช้จมูกโงๆองเขาลากลงมาอย่างอ่อยอิ่ง แล้วจูบเบาๆที่ต้นคอของผม จากนั้นก็หยิบขวดครีมอาบน้ำ ที่ผมเอามาจากบ้านในมือของไป
ผมได้ยินเสียงบีบครีมอาบน้ำ ก่อนจะรู้สึกถึงสัมผัสที่แตะเบาๆที่แผ่นหลังของผม ความลื่นของครีมอาบน้ำ สัมผัสแผ่วจากฝ่ามือของโปเต้ ทำให้ผมเกิดความรู้สึกแปลกใหม่อย่างที่ไม่เคยเป็น
ประหม่า เขินอาย ใจเต็นแรง...และอะไรหลายๆอย่างที่มันตีรวนในอกไปหมด
ผมรู้สึกเหมือนโปเต้กำลังหายใจหอบ สักพักก็หยุดเหมือนกลั้นหายใจ ทำแบบนี้สลับไปสลับมาจนกระทั่ง...
“....!” ผมตัวแข็งทื่อ เมื่ออยู่โปเต้ก็กอดผมพร้อมกับลมหายใจที่หอบราวกับไปวิ่งมาสักสิบกิโลฯ
“ขออยู่แบบนี้ ..นะ ไม่ทำอะไรหรอก” โปเต้บอกเสียงแหบพลางหายใจหอบ ...เขากอดผมแน่นและเกร็ง ผมรู้เลยว่าตอนนี้เขากำลังเผชิญอะไรอยู่ อะไรบางอย่างที่แนบอยู่ตรงเหนือก้นผมไปนิดนึง อะไรบางอย่างที่แข็งตัวขึ้นด้วยแรงอารมณ์
ความต้องการ ที่เขาอยากจะปลดปล่อย แต่กลับเลือกที่จะไม่ทำ ผมไม่รู้ว่าเพราะอะไร ทำไมโปเต้ต้องทรมานตัวเองแบบนี้ สารภาพเลยว่า ไอ้การมีอารมณ์แบบนี้น่ะ ผมก็เคยมี เป็นตอนอยู่ม.ปลายแล้วเพื่อนในห้องมันดันชวนดูคลิปโป๊ตอนที่อาจารย์ไม่มาสอน ผมเองก็ดูๆเพราะความอยากรู้ สุดท้ายก็ได้รู้จักการช่วยตัวเองเป็นครั้งแรก แน่นอนว่ามันไม่มีครั้งต่อไป เพราะผมคิดว่ามันเป็นเรื่องไร้สาระ
และตอนนี้ผมก็รู้ว่าคนที่กอดผมอยู่นี้...กำลังต้องการอะไร ผมรู้ว่าเขาทรมาน แต่...จะให้ผมช่วยเขา ผมก็อายเป็นเหมือนกัน ผมไม่เคย อีกอย่างก็เป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่ และผมไม่รู้จ่วยเขาวิธีไหน ทางที่ดีที่สุด คงต้องเอาออกใช้มั้ย ผมจำได้ว่าตอนนั้นในคลิป ผู้หญิงก็กำลัง...เอ่อ...นั่นแหละ กำลังใช้มือและปากทำไอ้นั่นกับของผู้ชาย แต่ว่า...ผู้ชายกับผู้ชาย ทำวิธีนั้นด้วยรึเปล่า อันนี้ผมเองก็ไม่แน่ใจว่ะ ...คิดหนักนะเนี่ย
“โธ่เว้ย...” นานนับหลายนาที โปเต้กัดฟังพูดเสียงสั่น ดูเหมือนความต้องการของเขาจะมีไม่ลดละ ผมควรจะทำไง ควรช่วยเขาใช่มั้ย???
“โปเต้...” ผมเรียกเขาเบาๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปแตะที่แขนของเขาที่กำลังกอดเอวผมอยู่
“ไม่เป็นไรหรอก ติณณ์...ออกไปรอข้างนอกก่อนได้มั้ย” เขาบอกผมเสียงสั่น และแหบพล่า ฟังดูแล้วแปลกหูไปอีกแบบ
“....” ผมขยับตัวออกเล็กน้อย เมื่อโปเต้คลายกอดผม แต่ผมไม่ได้เดินออกไปตามที่โปเต้ขอ ผมหันหน้ามาหาเขา และก็ต้องตกใจกับขนาดที่...เอ่อ มันออกจะ...เอ่อ...ใหญ่เกินตัวเขา...คือ ...โว้ยยยย ไอ้ตัวผมเองจะมาอธิบายอะไรตอนนี้ก็ไม่ได้แล้ว สติกระเจิงหมดแล้วเนี่ย
แต่...มาถึงขั้นนี้ล่ะ ทำอะไรเพื่อโปเต้หน่อยละกัน
“ติณณ์ อื้อ!” ในจังวะที่โปเต้กำลังพูด ผมก่อนยืดตัวขึ้นประกบปากของเขา รู้สึกใจกล้าขึ้นมาทันที
“.....” โปเต้ที่ตอนแรกเหมือนจะตกใจ ตอนนี้เขาก็รุกจูบผมกลับ
ด้วยอารมณ์ หรือด้วยอะไรก็ไม่รู้ ทำให้ผมเอื้อมมือไปจับตรงนั้นของเขา
โปเต้หายใจสะดุดไปนิดนึง ก่อนจะกลับมารุกจูบผมหนักกว่าเดิม
ผมแตะเบาๆ ก่อนจะค่อยรูดลงอย่างไม่ประสา แน่ล่ะ...ทฤษฎีผมไม่เคยรู้เลยสักอย่าง เห็นภาพมันก็หลายปีมาแล้ว วิธีทำจริงๆก็ไม่รู้
“อึก..อืมมม” โปเต้ครางเสียงต่ำในลำคอ มือของเขาเริ่มอยู่ไม่สุข ลูบไปทั่วแผ่นหลังของผม ก่อนจะค่อยๆลางลงมา คลึงแก้มก้นของผมจนผมรู้สึกวูบๆแปลกๆที่ท้อง ก่อนที่เขาจะละมือข้างนึง เลื่อนมาจับตรงนั้นของผม ทำเอาสะดุ้งโหย่ง เพราะไม่เคยมีใครมาจับตรงนั้นของผมเลย
“อ๊ะ...อื้มมม...อืมมมม!!!” ผมหลุดเสียงร้องคางออกมา เมื่อโปเต้ก็ทำแบบเดียวกันกับที่ผมกำลังทำให้เขา
ความรู้แปลกใหม่ที่แผ่ส่านเข้ามาในร่างกาย มันให้ความรู้สึกดีกว่าตอนที่ทำเองเสียอีก ซ้ำรสของจูบยังช่วยปลุกปั่นอารมณ์ได้เป็นอย่างดี
และด้วยความที่ผมไม่ประสา แถมยังไม่เคยถูกใครทำแบบนี้ อารมณ์มันจึงปลุกพล่านมากอย่างที่ไม่เคยเป็น
หัวผมโล่ง...พร้อมกันน้ำบางอย่างที่พุ่งออกมาเปอะมือโปเต้ และหน้าท้องของผมทั้งสองคน
โปเต้รูดรั่นอีกสามสี่ครั้ง ก่อนจะหยุดมือจากตรงนั้นของผม เพราะผมเสร็จจนเลอะเราทั้งคู่ไปหมด แต่ผมยังหยุดไม่ได้ ...เพราะโปต้ยังไม่เสร็จ
ผมรูดขึ้นรูดลงอย่างไม่ชำนาญมากนัก มันใหญ่มากขนาดมือผมยังกำไม่รอบ ก่อนที่ผมจะเริ่มเร่งจังหวะให้เร็วกว่าเดิมมากขึ้น พอๆกับมือโปเต้ที่เริ่มขย่ำก้นผมแรงขึ้นเหมือนกัน
เสียงน้ำจากฝักบัวที่ราดรดตัวสองคน และเสียงน้ำที่กระทบพื้น อุณหภูมิของน้ำ ที่บรรยากาศมันรุนแรงมากขึ้น
และด้วยอารมณ์ของผมที่เริ่มจะพลุกพล่าน ไม่รู้ไปรวบรวมความกล้ามากไหน
“....” ผมถอนจูบจากโปเต้ ก่อนที่จะนั่งคุกเขาลงไปกับพื้นห้องน้ำ โปเต้มองตาผม แต่ไม่ได้พูดอะไร แววตาเขาดูเปลี่ยน...มันเยิ้มเสียจนคนที่พบเห็นยังรู้สึกเขิน
ผมมองมือตัวเองที่กำลังรูดรั้งปลุกปั่นอารมณ์กับตรงนั้นของโปเต้ ก่อนจะค่อยๆเอนหน้าเข้าไปใกล้ ...จูบเบาๆตรงส่วนหัวราวกลับถนอมมันมาก (ตอนนั้นมันมีอารมณ์ครับ ทำไปด้วยความคึกคะนองของตัวเองล้วนๆ)
ปากของผมครอบลงไปตรงส่วนหัวของตรงนั้น โปเต้สะดุ้งเล็กน้อย
“ติณณ์...ไม่ต้องขนาดนี้ก็ได้” โปเต้บอกเสียงกระเส่า
“.....” ผมเหลือบตามองหน้าเขา ก่อนที่จะกดหัวตัวเองลงไปเรื่อยๆ แล้วรูดขึ้น...และรูดลง ผมไม่สามารถที่จะครอบครองตรงนั้นของโปเต้ได้หมด ผมทำได้แค่เพียงส่วนหัวลงมาไม่มาก ยังไม่ถึงครึ่งเสียด้วยซ้ำ จึงใช้มือช่วยอีกแรง
ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่ที่ผมทำแบบนั้น...จนกระทั่ง...
“ติณณ์ ...พอแล้ว เอาออก” โปเต้บอกผม ผมเหลือบตามองอย่างไม่เข้าใจ แต่ก็ไม่ได้หยุด ...จนกระทั่ง...
“อื้อ...!” ผมร้องอย่างตกใจ เมื่ออยู่ๆ ก็มีน้ำบางอย่างพุ่งลงคอผม มันเยอะมากจนมีบางส่วนไหลย้อนออกมาที่มุมปากของผม ค่อยๆไหลออกมาจนถึงคาง และลงไปที่คอ
โปเต้เหมือนจะตกใจ รีบถอดถอนของตัวเองออกจากปากผม
“ติณณ์ คายออกมา” โปเต้รีบจับตัวผมที่กำลังไอเพราะสำลักให้ลุกขึ้นยืน ก่อนจะรีบบอกผม แต่...มันทันมั้ย ...กลืนลงคอจนเกือบหมด มีแค่บางส่วนที่ไหลออกจากมุมปากเท่านั้น
“แค่กๆ ทันมั้ย?” ผมถามเขา ประชดนิดๆ
“ขอโทษ” เขาบอกผมทั้งคำพูด สีหน้าและแววตา
แต่...ผมไม่ได้โกรธเขาหรอก แค่ตกใจนิดหน่อย
“มะ...ไม่ได้โกรธหรอก ระ...รีบอาบน้ำเถอะ” ผมบอกเสียงสั่น เมื่อกิจทุกอย่างเสร็จ สติเริ่มกลับมาเต็มร้อย จนรับรู้ได้ว่า..ตัวเองพึ่งจะทำอะไรลงไป
-/////-
ไม่สามารถบอกเป็นคำพูดได้ แต่ทั้งเขินทั้งอาย ทั้งไม่กล้าสู้ แถมยังประหม่าอีก
“เป็นอะไร โกรธเหรอ ขอโทษ ติณณ์...ผมขอโทษ” โปเต้ที่เข้าใจผิดรีบขอโทษผมเสียงอ่อน
“ไม่ได้โกรธ -///-”
“ผมไม่เชื่อ”
“โว้ยยย...ไม่ได้โกรธ แต่มันเขินเว้ยยย!-////-” ผมหลับตาบอกโปเต้อย่างหลุดมาด ให้ตายสิ ...การกระทำเมื่อกี้ มันทำให้ผมเริ่มคิดว่าตัวเองก็หื่นไม่ต่างจากโปเต้เหมือนกัน
“...หึๆ” โปเต้ดูอึ้งไปเล็กน้อยก่อนจะหัวเราะออกมาเบาๆ
“.. -////-”
“ผมว่าคราวนี้ต้องอาบน้ำจริงๆแล้วแหละ” โปเต้ว่าอย่างขำๆ
“มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว” ผมว่าเสียงเรียบ ทั้งที่ใจไม่ได้เรียบเฉยย่างเสียงเลย มันเต้นแรงจนจะทะลุออกมาอยู่แล้วเนี่ย!
ฮึ่ย! เขินโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!
***********************************************************************************
FANPAGE
Twitter
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก'
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว
ถ้ามันเรียกว่ารัก...อืม รักก็ได้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
