ตอนที่ 22
[Pota’ part]
ก๊อก! ก๊อก!
...เสียงอะไรว่ะ หนวกหู
“ไอ้ภัทรโว้ยยยยยยยยยยยยยยย เปิดประตูหน่อย”
ไม่พอ...ยังมีโหวกเหวกน่ารำคาญดังเข้ามาอีก อะไรว่ะเนี่ย คนจะหลับจะนอน
“โปเต้...ไปดูสิใครมา...” เสียงยานคางของคนในอ้อมกอดของผม และกำลังกอดผมอยู่เหมือนกัน เอ่ยบอกกับผม
“ติณณ์ก็ลุกขึ้นไปดูสิ” ผมตอบด้วยน้ำเสียงที่ไม่ต่างกัน ก่อนจะกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้น
“ไม่เอา...โปเต้ก็ลุกไปสิ” ติณณ์บอกก่อนจะกอดผมแน่นขึ้นไปอีก เออ...เอาสิ แล้วจะลุกกันยังไงล่ะทีนี้
“ม่ายยยยยย” ผมลากเสียงยาว ก่อนจะเอาขาก่ายขาติณณ์
“ไอ้ภัทร! ติณณ์! ค่ำแล้วนะเว้ย!!! จะแดกมั้ยข้าวอ่ะ!!!” ผมจำได้ นี่เป็นเสียงของเซย์
แล้วเสียงของเซย์ก็เงียบไปสักพัก กลายเป็นเสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นมาแทน ซึ่งก็ไม่รู้ว่าของใครดังเพราะไม่ได้หันไปมอง (ผมกับติณณ์ใช้เสียงริงโทนเดียวกันครับ)
“.....” ผมค่อยๆลืมตาขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเตียง หันไปหยิบผ้าเช็ดตัวที่มันหลุดตอนไหนก็ไม่รู้มาพันส่วนล่าง ก่อนจะเดินไปเปิดประตูในสภาพที่หัวชี้ฟูชนิดที่แบบว่า แทบจะดูไม่ได้
“.....” ผมกระชากประตูให้เปิดออกด้วยความหงุดหงิดที่ถูกปลุก
“ขุนพระ!!!” เสียงไอ้เซย์ร้องอย่างตกใจบนวิบัตภาษาที่เห็นผมมาเปิดประตูสภาพนี้
“มีอะไรว่ะ” ผมถามเสียงห้วน
“กะ..กู ...คือ...” แต่ไอ้เซย์ยังมาทำตัวน่าหงุดหงิดโดยการมายืนอ้ำๆอึ้งๆอยู่ได้ เดี๋ยวพ่อก็จัดให้สักเปรี้ยงสองเปรี้ยงเลยหนิ
“.....” ผมมองมันด้วยสายตาประมาณว่า ถ้ามึงยังไม่พูดก็จะกระทืบมึงล่ะนะ
“พวกกูจะชวนมึงไปกินข้าวเว้ย นี่ก็ค่ำแล้วด้วย ไม่ไกลจากนี้มีร้านอาหารน่ากินอยู่ กูกับอลันพึ่งไปสำรวจมา” สุดท้ายมันก็พูดออก ก็แค่เนี่ย...จะอ้ำๆอึ้งๆทำไมว่ะ
“ลงไปรอข้างล่าง ...สิบนาที” ผมว่าก่อนจะปิดประตูแล้วเดินกลับเข้ามา พบว่าติณณ์ยังนอนอยู่บนเตียงเหมือนเดิม ผมเลยเข้าไปอาบน้ำประมาณสามนาที ก่อนจะเดินออกมาแต่งตัวให้เรียบร้อย แล้วเดินมาปลุกติณณ์
“ติณณ์ ...ติณณ์ ตื่นก่อน” ผมเรียกพร้อมกับเขย่าตัวเขาไปด้วยเบาๆ
“อืมมม...ติณณ์ยังเมื่อยตัวอยู่เลยยยย...” เขาตอบกลับด้วยน้ำเสียงยานคาง และยังไม่ยอมลืมตา
ตึกตัก...ตึกตัก
ใจผมเต้นแรงและรู้สึกเห่อร้อนที่หน้าอย่างรวดเร็ว ...เมื่อติณณ์ แทนตัวเองว่า ‘ติณณ์’
แม้มันดูไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่ว่าแบบ...คือก็อย่างที่รู้ๆกันอยู่ ว่าติณณ์เป็นคนยังไง ไม่อ่อนหวาน แม้จะละเอียดอ่อนในบางเรื่อง แต่ก็นับว่าแข็งกระด่างตามนิสัยผู้ชายค่อนข้างจะมากอยู่ แล้วมันน่าดีใจมั้ยล่ะ...ที่เขาแทนตัวเองว่า ‘ติณณ์’ กับผม แม้ว่าสติเขาจะยังไม่เต็มร้อยก็เถอะ แต่เสียงแบบนี้ แทนตัวเองแบบนี้ คำพูดแบบนี้ มันเหมือนว่าเขากำลังอ้อนผมอยู่เลย
“รู้ครับว่าเมื่อย แต่ก็ต้องไปอาบน้ำกินข้าว” เสียงผมอ่อนไปเองอย่างไม่รู้ตัว
“.....” ติณณ์ค่อยๆลืมตาขึ้น ก่อนจะกระพริบตาอยู่สองสามที ให้ตายเหอะ...ทำไมมันน่ารักอย่างนี้ว่ะ!
“ไปอาบน้ำ” ผมบอกย้ำเขาอีกครั้ง
“เมื่อย” เขาพูดเสียงเรียบกับผม ซึ่งมันก็เป็นปกติของพวกผมอยู่แล้วที่คุยกันด้วยน้ำเสียงแบบนี้ (แม้ว่าหลังๆมาจะเริ่มมีน้ำเสียงอื่นเข้ามาใช้บ้างก็เถอะ)
“รู้ไง แต่ต้องหาอะไรกินก่อน” ผมว่าก่อนจะฉุดแขนติณณ์ในลุกขึ้นจากเตียง ซึ่งเขาก็ยอมทำตามแต่โดยดี
ติณณ์เดินเข้าไปอาบน้ำ แต่เขากลับไปเอาอะไรเข้าไปด้วยเลย คงเป็นเพราะความที่ยังเซ่อนอนอยู่ แต่ผมเองก็ไม่ได้ทักท้วงอะไร ใครจะว่าผมเป็นโรคจิตก็ช่าง แต่ช่วงนี้ผมรู้สึกอยากเห็นติณณ์เวลาเขินเวลาอายบ่อยๆ มันให้ความรู้สึกแบบว่า...แฟนผมน่ารัก ...อะไรประมาณนี้ล่ะมั้ง อีกอย่างเวลาที่เขาเขิน เขาก็น่ารักมากจริงๆนี่
ผมได้ยินเสียงน้ำ คาดว่าเขาคงจะกำลังเริ่มอาบน้ำ แต่...นี่เขาลืมคิดจริงๆเหรอ ว่าตัวเองไม่ได้เอาผ้าเช็ดตัวเข้าไปด้วยน่ะ เอาสิ...อยากรู้เหมือนกันว่าติณณ์จะทำยังไง
ถามว่าเขินมั้ย กับการที่ผมไปตอดเล็กตอดน้อยกับติณณ์ บอกตามตรงเลยว่าเขิน แต่ว่ามันอดใจไม่ไหวจริงๆ เพราะเขาน่ารักจริงๆ ถามว่าอยากทำมากกว่านี้มั้ย บอกเลยว่าอยาก ผมเคยถามเรื่องนี้กับอลัน ตอนที่เซย์ไม่อยู่ ว่าครั้งแรกมันเจ็บมั้ย ซึ่งมันก็โวยวายไม่ยอมตอบ ทั้งที่แสดงตัวว่าเป็นอะไรกับเซย์ซะขนาดนั้น แต่พอถามก็เสือกเขิน ไม่ตอบซะอย่างนั้น ผมเลยไปถามดอมินิกแทน ไอ้นี่มันเป็นคนเงียบๆ นิ่งๆ คล้ายกับผมนี่แหละ แล้วก็เป็นคนตรงๆด้วย ยางอายไม่มี ผมถามอะไรมันก็ตอบหมด จนได้ข้อมูลมาพอสมควร และคงจะต้องหาเพิ่ม บอกไว้ก่อนว่าผมไม่เคยกับผู้ชายหรอกนะ ส่วนผู้หญิงน่ะเคยตอนสิบสี่สิบห้า ตอนที่อยู่กับแม่ที่ต่างประเทศ แต่แค่ไม่ถึงสิบครั้งก็เลิก เพราะผู้หญิงพวกนั้นพยายามทำตัวเป็นเจ้าของผม จนผมรำคาญ
อืม...แต่ว่า ครั้งแรกนี่มันเจ็บมากเลยเหรอ ดอมินิกบอกว่าต้องมีการเตรียมตัวให้ติณณ์ด้วย
แล้ว...เตรียมตัวยังไงว่ะ!?!
ถามว่าเคยดูคลิปเกย์คลิปอะไรอย่างนี้มั้ย เคยครับ ตอนคบกับติณณ์แล้วด้วย คือ...อารมณ์ตอนนั้นมันประมาณว่าอยากรู้ไง เลยไปหามาดู ดูได้แป๊บเดียว แค่มันกอดจูบลูบคลำกัน ผมที่ถึงกับวิ่งอ้วก แต่ตอนที่ผมกับติณณ์ทำแบบนั้นไม่เห็นจะน่าขยะแขยงอย่างตอนดูคลิป กลับรู้สึกว่าอยากให้ทำอีกเสียด้วยซ้ำ แค่คิดก็เริ่มเขินแล้วเนี่ย
เอ่อ...ผมว่าเราพักเรื่องนี้ไว้ก่อนดีกว่า
“.....”
เสียงน้ำในห้องน้ำเงียบไปแล้วครับ ผมที่ถือผ้าเช็ดตัวอยู่ มองไปที่ประตูห้องน้ำอย่างเงียบๆ และเสียงในห้องน้ำก็เงียบเหมือนกัน
“โปเต้...” เสียงติณณ์ที่ตะโกนออกมาจากห้องน้ำครับ
“....” ผมค่อยๆเดินไปหลบตรงตูเสื้อผ้า เพราะมันชิดกับผนังห้องน้ำอีกฝั่ง ดังนั้นถ้าติณณ์ออกมา ติณณ์ก็จะไม่เห็นผม
“โปเต้ ยังอยู่ในห้องมั้ย” เสียงติณณ์ตะโกนในห้องน้ำดังขึ้นอีกครั้งก่อนจะเงียบไป
สักพักผมก็ได้ยินเสียงประตูเปิด คาดว่าติณณ์คงลองเสี่ยงเปิดประตูออกมา เพื่อดูว่าผมอยู่มั้ย
“ไปแล้วเหรอว่ะ” ผมได้ยินเสียงติณณ์พูดขึ้นเบาๆ แม้จะไม่ดังมาก แต่ก็ได้ยินเพราะตอนนี้ห้องนี้มันเงียบมาก
ติณณ์ค่อยเดินมา คาดว่าคงจะหนาวด้วย เพราะตัวสั่นเชียว และแน่นอนว่าติณณ์ ยังไม่ทันหันมาหาผม เขาเดินไปที่เตียง ผมเลยค่อยๆเดินไปหาเขา แล้วกอดติณณ์จากทางด้านหลัง ให้ตายเหอะ ติณณ์แม่งโคตรขาวเลย ผิวขาวๆที่มีหมดน้ำเกาะอยู่นั่นมัน... >///<
“เหี้ย!!!” อื้อหือ...เต็มหน้ากูเลย
“อะไรนะ” ผมแกล้งแหย่ถาม กอดจะจูบที่ท้ายทอย ผิวติณณ์ลื่นและนุ่มมาก อาจจะไม่นุ่มเหมือนผิวผู้หญิง แต่มันก็ไม่ได้แข็งแบบกล้ามเนื้อของผู้ชาย แบบนี้สิดี จับทีก็เต็มไม้เต็มมือดี
“อื้ออออ ปล่อยผม เอาผ้าเย็น เอ๊ย! ผ้าเช็ดตัวมานะ!” ติณณ์ที่พูดผิดพูดถูกทำท่าจะแย่งผ้าเช็ดตัวในมือผม แต่ผมไวกว่าที่ขว้างมันไปที่มุมห้อง
“ตัวหอมจังเลย” ผมพูดเพื่อจะแกล้งให้ติณณ์หน้าแดง ทั้งที่ตัวเองก็เขินเหมือนกัน แต่ด้านได้อายอดครับ คตินี่ผมยึดถืออย่างจริงจังมาก ณ ตอนนี้
“โปเต้...ไม่เอา ไม่เล่น ผมโป๊อยู่ ...จะไปแต่งตัว” ติณณ์ทั้งบอกทั้งดิ้น แต่เขาสู้แรงผมไม่ได้หรอก
“โป๊สิดี ไม่เสียเวลาถอด ไหนๆ...แก้มหอมมั้ย” ผมพยายามที่จะหอมแก้มเขา แต่ติณณ์พยายามหันหน้าหนี ผมเลยเปลี่ยนไปจูบที่คอที่บ่าของเขาแทน
“ไม่เอา ไม่เล่น ปล่อยยยย...เฮ้ย!” ติณณ์ร้องอย่างตกใจ เมื่อเขาพยายามจะหนี แล้วดันไปสะดุดปลายเตียง ทำให้เราล้มไปบนเตียงกันทั้งคู่ ท่าทางติณณฺตอนนี้ดูน่ารักดีนะ เขาดูตื่นๆ และพอผมได้เห็นหน้าก็พบว่าเขาหน้าแดงมาก น่ารักจริงๆ นี่เขาไม่รู้เลยใช่มั้ย ว่าผมแค่แกล้งเท่านั้น
“หน้าแดงทำไม” ผมแกล้งถาม และอดไม่ได้ที่จะจรดริมฝีปากลงไปบนแก้มนิ่มๆของติณณ์
“ยังจะถาม ปล่อยได้แล้ว ไม่เล่นแล้ว จะไปแต่งตัว” ติณณ์บอกเสียงอ่อน พร้อมกับมือขาวๆที่พยายามผลักผมให้ลุกออกจากตัวเขา
“ไม่เล่น เอาจริง” ผมว่าก่อนจะแกล้งเลื่อนมีลงไปลูบที่สะโพกติณณ์เบาๆ ติณณ์สะดุ้งทันทีที่มือผมแตะโดนเขา และเขาก็พยายามขยับตัวหนี
นี่ผมจะอดใจไม่ไหวจริงๆแล้วนะเนี่ย!!!
“โปเต้...” ติณณ์เรียกผม เสียงประมาณแบบ อ่อนใจมาก ไม่รู้จะพูดยังไง ...ผมเดาจากหน้าเขาน่ะนะ
“ครับ” ผมขานรับ อดไม่ได้ที่จูบปากเขาเบาๆ
“อึก...อื้อออ ...ฟังกะ...อื้ม ฟังก่อน” ติณณ์พยายามจะพูด แต่ผมพยายามจะจูบ เลยออกมาเป็นอย่างที่เห็น
“นิดเดียว” ผมผละริมฝีปากออก ก่อนจะเอ่ยบอกเขา แต่ความจริงประโยคนี้มันเป็นประโยคขออนุญาตนั่นแหละ
“ไม่เอา...ไหนจะไปกินข้าว” ติณณ์ตอบพลางหลบริมฝีปากของผมที่หมายจะจูบปาก ทำให้พลาดไปโดนแก้ม
“นิดเดียวไง นะครับ” ผมว่าด้วยน้ำเสียงที่คิดว่า นี่แหละที่เขาเรียกว่าอ้อน และดูเหมือนจะได้ผล เมื่อติณณ์ชะงักและหน้าเริ่มแดงขึ้นเรื่อยๆ
ผมได้โอกาส จึงค่อยๆเลื่อนริมฝีปากของตัวเองไปประทับที่ริมฝีปากของติณณ์เบาๆ เพื่อที่จะไม่ให้เขาตกใจ และก็เป็นไปตามคาด ปฏิกิริยาแบบนี้แปลว่าติณณ์ยอม และผมก็ไม่พลาดที่จะค่อยแทะเล็มริมฝีปากของติณณ์อย่างละเมียดละไม บดคลึงอยู่ครู่ใหญ่ ก่อนจะค่อยส่งลิ้มร้อนๆเข้าไปหยอกล้อกับลิ้นเล็กๆของติณณ์ ที่แตะลิ้นของผมอย่างกล้าๆกลัวๆ และสุดท้ายก็กลายเป็นผมที่ต้องรุกจูบเขา บดเบียดริมฝีปากให้มันค่อยๆรุนแรง จนกลายเป็นเร้าร้อน
มือหนาของผมลูบไล้ไปที่สะโพกของติณณ์ อย่างห้ามมือตัวเองไม่ได้ ทั้งที่บอกกับติณณ์ไว้ว่าขอแค่นิดเดียว
“อึก...อืมมม” เสียงครางในลำคอของคนใต้ร่างมันแบบ ...อีกนิดเดียว
อีกนิดเดียวก็จะทนไม่ไหวแล้วโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!
แต่ก่อนที่มันจะเกิดอะไรขึ้น ก็กลับกลายเป็นว่า...
ปั้ง!!!
“ไอ้ภัทรโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย เมื่อไหร่จะ...ตาเถรยายชีกระหล่ำปลียัดไส้!” ไอ้เซย์ครับ ไอ้เซย์มันผลักประตูเข้ามา ทำให้ผมพึ่งนึกได้ว่าลืมล็อคประตูห้อง แล้วตอนนี้มันก็เดินเข้ามา...เห็นทุกอย่าง
ทุกอย่าง...
...เฮ้ย!!!
ผมรีบถอนจูบติณณ์ เอาตัวเองบังร่างเปลือยเปล่าของติณณ์เอาไว้ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าผ้าห่มคลุมตัวติณณ์ตั้งแต่หัวจรดเท้า
“ออกไปก่อน” ผมไล่ให้ไอ้เซย์มันออกไปก่อน ซึ่งมันก็ออกไปทั้งที่ยังทำหน้ามึนๆเอ๋อๆอยู่
“.....” ผมมองมัน จนกระทั่งมันออกจากห้องไปแล้ว ก่อนจะหันกลับหาติณณ์
ชะอุ่ย...สีหน้าที่แทบจะกินเลือดกินเนื้อผมเลยนะหนิ
“นี่แหนะ!...”
ผัวะ
เสียงแรกคือเสียงติณณ์ครับ เสียงสองก็มาจากติณณ์เหมือนกัน ไม่ต้องเดากันไป เดี๋ยวผมบอกเอง ...ผมโดนติณณ์ตบหัว!!!!
แม้จะไม่แรงมาก แต่ก็สะเทือนนิดหน่อย เขาคงไม่ได้จะตบผมแบบจริงจังหรอก คงจะเป็นแบบ ลงโทษผมทั้งที่ตัวเองก็อายจนมือไม้สั่น
“เพราะโปเต้นั่นแหละ ...ไอ้บ้า ฮือ...เซย์เห็นหมดแล้ว เห็นผมโป๊ด้วย ผมอายนะโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย” ติณณ์โวยวายอย่างหลุดมาด ...หลุดจริงๆ หลุดในแบบที่ผมไม่เคยเห็นมาก่อน และไม่คิดว่าจะได้เห็นด้วย
“โอ๋ๆ” ผมกอดติณณ์เบาๆ อย่างขำอยู่นะ เพราะมันตลก แต่เดี๋ยวมันจะมีมากกว่าตบหัวน่ะสิ
“ไม่ต้องมาโอ๋เลย ออกไปเลยนะ จะแต่งตัว” ติณณ์ว่าก่อนจะดันหน้าผมออก
“ครับๆ รออยู่หน้าห้องนะ” ผมบอกก่อนจะลุกขึ้นยืน
“.....” ติณณ์พยักหน้าทั้งที่ยังหน้าแดง ส่วนผมก็เดินไปหยิบกระเป๋าตังค์ โทรศัพท์ กุญแจรถและหมวกกันน็อค ก่อนจะเดินออกจากห้อง มาเจอเซย์ที่มันยังยืนทำหน้าเอ๋ออยู่หน้าห้อง
ดูเหมือนว่าผมมีเรื่องต้องเคลียร์กับไอ้เซย์ก่อนแล้วสิ
“เซย์ ...ทำไมหน้าผากเป็นงั้นว่ะ ไปโดนอะไรมา” เสียงของอลันที่เอ่ยถาม หลังจากที่ผมทั้งสามคนเดินลงมายังล็อบบี้ของโรงแรม โดยที่พวกมันนั่งรออยู่
“เอ่อ...เปล่าว่ะ” ไอ้เซย์ตอบเสียงอ้อมแอ้ม รอยที่หน้าผากก็เป็นฝีมือผมเองนั่นแหละ ผมแค่ถามมันว่าเห็นอะไรบ้าง มันก็เสือกบอกว่าอย่าไปต่อยมัน ขอเปลั้ยนเป็นดีดหน้าผากแทน ผมก็ไม่ขัดศรัทธาครับ จัดไปเต็มแรง เพราะถ้ามันพูดมาแบบนี้แปลว่าเห็นหมด
บ้าจริง...ผมไม่อยากให้ใครเห็นติณณ์ในสภาพแบบนั้นเลยนะ อย่างที่เคยบอกไปตั้งแต่คบกับติณณ์แรกแล้วว่า ผมเป็นคนหวงแฟน และขี้หวงมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก (อาจะเป็นตอนเด็ก พี่ปาร์ชอบแกล้งผมด้วยการแย่งของเล่นบ่อยๆ ผเลยกลายเป็นคนหวงของ แต่ตอนนี้ผมหวงคนมากกว่า)
แน่นอนว่าผมสั่งไอ้เซย์ว่าไม่ให้มันพูดเรื่องนั้นต่อหน้าและลับหลัง มันก็สัญญาเป็นมั่นเป็นเหมาะ ก็ได้แต่หวังว่ามันจะไม่เผลอพูดให้อลันฟัง เพราะอลันรู้โลกรู้
“เปล่า ...กูว่าเราไปกันเถอะ” ไอ้เซย์เลี่ยงตอบได้โคตรมีพิรุธเลย =_=
“มีอะไรกันว่ะ” ไอ้จินคงอดไม่ได้ที่จะถามขึ้นมาบ้าง
“เปล่า” ผมตอบเสียงเข้ม ประมาณว่าอย่าถามอีก พวกนั้นก็มองแบบว่าอยากรู้ แต่มันก็ไม่กล้าที่จะถามกัน
“.....” ส่วนติณณ์ที่อยู่ข้างๆก็ไม่พูดอะไร ผมรู้ว่าเขาไม่ได้โกรธ แต่คงอายที่เซย์มาเห็นตอนที่เขากำลังโป๊อยู่ก็เท่านั้น
“ไปกันเถอะ” ดอมินิกพูดขึ้นหลักจากที่เงียบอยู่สักพัก หลังจากนั้นพวกเราทุกคนก็เดินไปยังรถของพวกเรา แล้วขับตามเซย์ที่เป็นคนนำ มันรู้ว่าเป็นร้านไหน เพราะมันบอกว่ามันไปสำรวจมากับอลันเรียบร้อยแล้ว
“ติณณ์...” ผมเอ่ยเรียกติณณ์ก่อนเราจะเดินตามพวกนั้นเข้าไปในร้านอาหาร
“หืม” ติณณ์หันมามองหน้าผม ก่อนจะเม้มปากแน่น
“ไม่ต้องคิดมากหรอก เซย์มันไม่เอาไปพูดหรอก”
“ไม่ได้กังวลเรื่องนั้น...ก็แค่ มันน่าอายนี่นา นอกจากนายผมไม่เคยแก้ผ้าต่อหน้าใครหนิ” ติณณ์ก่อนที่หน้าของเขาจะเริ่มแดงขึ้นมาอีกครั้ง
เป็นแบบนี้แล้วผมจะไปไหนรอดว่ะเนี่ย!
“ผมก็ไม่ชอบให้คุณไปแก้ผ้าต่อหน้าใครนอกจากผมเหมือนกันนั่นแหละ”
“ทะลึ่ง” ติณณ์ทำท่าเหมือนจะด่า แต่ว่ามุมปากเขายกยิ้ม
“แค่คุณคนเดียว” วันนี้ขอปากหวานสักหน่อย ติณณ์อุตส่าห์บอกรักตอนผม (แกล้ง) หลับเลยนะ อ้อนเขานิดนึงจะเป็นไรไป
“ครับ ...ครับ” เหมือนจะไม่เชื่อ แต่สีหน้านี่บอกได้เลยว่าติณณ์กำลังเขิน อยากบอกติณณ์จังว่าผมก็เขินอยู่ลึกๆในใจ
“ไปเถอะ รีบกิน...วันนี้จะได้นอนพัก พรุ่งนี้เดินทางแต่เช้านะ” ผมบอกก่อนจะจูงมือติณณ์เข้าไปในร้าน
เมื่อกินข้าวเสร็จ คนอื่นๆว่าจะไปขับรถเที่ยวในตัวเมืองกัน แต่ผมกับติณณ์ของกลับมานอนที่ห้อง ผมก็สงสารเขานะ พึ่งเคยมาทริปแบบนี้ครั้งแรก มันก็คงจะทรมานร่างกายเขาน่าดู และผมรู้ว่าติณณ์อยากนอนพัก เพราะเขาเป็นคนนอนเยอะ (ตอนเวลาต้องเร่งทำงานส่งอาจารย? ติณณ์นี่จะไม่นอนเลยด้วยซ้ำ)
“ทำอะไร” ติณณถามผม หลังจากที่เรากลับมาที่โรงแรม พอติณณ์เข้าห้องมา ก็ถอดกางเกงยีนส์ออกเหลือแต่บ็อกเซอร์กับเสื้อยืด แล้วกระโดดขึ้นเตียงทันที แล้วเขาก็หันมาถามผม นั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ข้างๆเขา
“จะเล่นเกม” ผมบอกติณณ์ พลางจะกดเข้าแอปพิเคชั่นเกม แต่โดนติณณ์แย่งดทรศัพท์ไปเสียก่อน
“จะเล่นอะไรนักหนา ไหนว่าพรุ่งนี้ออกเดินทางเช้าไง” ติณณ์บอกก่อนจะเอาโทรศัพท์วางไว้ที่หัวเตียง
“ก็...” วันนี้ผมยังไม่ได้เล่นเกมเลยนะ
“นอนๆ ...นอนเฉยๆ นอนแบบนอนหลับ” ติณณ์ว่าก่อนจะตบเตียงนอน เหมือนจะบอกให้ผมนอน แต่ยังไม่วายดักทางผมอีก
“รู้ทันอีก” ผมบ่นแบบจงใจให้เขาได้ยิน ก่อนจะเดินไปปิดไฟ แล้วเดินกลับมานอน
“.....” ผมขยับตัวเข้าไปนอนกอดเขา
“กอดทุกวันไม่เบื่อบ้างเหรอ” ติณณ์ถามขึ้นเบาๆ แต่ก็เห็นจะยกแขนผมออก
“ไม่” ผมตอบโดยแทบจะไม่ต้องคิด
“หึๆ” เสียงติณณ์หัวเราะเบาๆครับ ก่อนที่ติณณ์จะพลิกตัว แม้มันจะมืดเพราะผมปิดไฟแล้ว แต่ตาที่เริ่มชินกับความมืดบวกกับแสงอ่อนที่รอดผ่านม่านมา ทำให้ผมเห็นว่าติณณ์หันหน้ามาหาผม
“.....” ผมกระชับกอดแน่นขึ้น ก่อนจะค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปหา และจูบเบาๆที่ริมฝีปากบางที่ได้ลิ้มลองอยู่หลายครั้ง แต่ก็ไม่เคยเบื่อและไม่มีเคยคิดที่จะเบื่อเลย
“ฝันดีครับ”
“อืม ฝันดีนะ”
*******************************************************************************
ช่วยกันโหวตหน่อยนะ ขอแค่ไปดูโพลล์กดว่าจะเอาอันไหน แค่นั้น ง่ายๆเอง ผมอยากได้คำตอบภายในวันศุกร์นี้นะครับ ช่วยกันหน่อยน้าาาาาาาาา
FANPAGE
Twitter
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก'
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว
ถ้ามันเรียกว่ารัก...อืม รักก็ได้
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
