♠เย่ๆดีกันแล้ว♠
มันจะจับแล้วๆ มันวิ่งมาแล้ว
ไอ้จระเข้ขี้เหร่ ข้าจะกำจัดเจ้า
กรี๊ดๆ อย่าว่ายน้ำมาทางนี้นะ
ยัยบีมๆ วิ่งหนีไป
ม่ายยยย ยัยบีมโดนจระเข้แตะแล้ว
“หึๆๆ ฮ่าๆ ตานี้ก็เหลือยัยหวานคนเดียว” ไอ้เม่นเท้าสะเอวหัวเราะเยาะเย้ย มันเป็นจระเข้ดุร้ายเหมือนหน้ามัน มันเป็นจระเข้สนุกกว่าเป็นคน เลยให้มันเป็นตลอดเลย
หนูวิ่งหนีไอ้เม่นไปซ้ายที ขวาที หอบแฮ่กๆ แต่หนูไม่ยอมให้โดนจับกินหรอก หนูต้องชนะเพื่อเพื่อนๆ
“เดี๋ยวสิวะ ไหนบอกว่าคนสุดท้ายชนะไง”
จู่ๆหนูก็นึกขึ้นมาได้ ทำไมเราวิ่งคนเดียววะ
กฎก็บอกอยู่ว่าคนสุดท้ายที่ไม่โดนแตะชนะ
แง่ววว
“เออว่ะ อ้าวงั้นแกก็ชนะอีกแล้วดิ” ไอ้จระเข้ขี้ลืมหยุดวิ่งไล่ มันล้มลงนั่ง เราสี่ห้าคนเลยนั่งตาม
หนูเล่นจระเข้จับเด็กมาตั้งแต่เช้านู่นน จากไม่มีคนในสนาม จนตอนนี้อยู่กันให้พรึบ เหงื่อไหลไคลย้อยแบบนี้ กลับไปบ้านหม่าม้าต้องว่าแน่เลย
“กอ เอ๋ย กอไก่
ขอไข่ อยู่ในเล้า
ขอขวด ของเรา
คอ ควาย โอ๊ย!”
“เป็นอะไรจ๊ะน้ำหวาน” คุณครูอัมพรท่าทางตกใจ รีบมาดูหนูที่เอามือกุมหัว
ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าไอ้ตัวข้างหลังชื่อต้อมมันปายางลบมา
“ไม่มีไรค่ะครู”
“งั้นเรามาท่องต่อกันเลยดีกว่าเนาะหนึ่งทับหนึ่ง”
“ค่า/คร้าบ”
ฮึ่ม! เจอกันหลังโรงเรียนแน่ไอ้ต้อม!
.
.
.
“ไงยัยลูกชู้”
หึยย ตั้งแต่วันนั้นนะมันก็ล้อหนูตลอดเลยว่าแม่มีชู้ แต่ทำไมวันนี้มันเปลี่ยน
หนูจะเป็นลูกชู้ได้ไง หม่าม้าไม่เคยรักใครนอกจากปะป๊า
นี่เพิ่งกลับมาดีกันแล้วด้วย
หนูดีใจมากๆ
ปล่อยไอ้ต้อมมันไปเหอะ ม้าบอกว่ามันไม่มีใครสั่งสอน แต่หนูมีม้ากับป๊าสอน ดังนั้นหนูจะไม่ด่ามันกลับอีกแล้ว
ไหนๆก็ไหนๆ หนูจะให้วันนี้เป็นวันสุดท้ายละกัน
“ทำไมยุ่งกับเรานักห้ะ?” กอดอกถามมัน ไอ้หมูอ้วนยิ้มน่ากระทืบอีกสักที มันเคยเข็ดมั่งมั้ยเนี่ย
หนูจะกลั้นความโกรธนะ เพราะม้าใกล้จะมารับแล้ว
“ก็ไม่ชอบแม่เป็นกะเทย”
“ม้าไม่ได้เป็นกะเทย”
“งั้นมีชู้”
“ม้าไม่มีชู้”
“งั้นน่ารักกว่าแม่เรา”
“แค่นี้เองเหรอ ทำไมนายนิสัยแบบนี้อ่าต้อม”
“ก็ไม่ชอบ อยากแกล้ง”
“ชิ! ม้ามาแล้ว ไปดีกว่า”
หนูวิ่งตุบๆไปหาหม่าม้าสุดน่ารัก เย่ๆๆ วันนี้ปะป๊าก็มาด้วย ไม่อยากคุยกับต้อมจอมอ้วนแล้ว
แบร่!!
อิอิ ในที่สุดก็รู้สักทีว่ามันไม่ชอบเราเพราะม้าเราน่ารักกว่าแม่ต้อม
ถือว่าต้อมชม งั้นหนูไม่โกรธต้อมแล้ว
“ป๊าขา” หนูยื่นหน้าไปหอมแก้มป๊าที่กำลังขับรถอยู่ แล้วยื่นไปหอมแก้มม้าอีกฝั่ง
หื้มมม แก้มม้าหอมกว่าป๊าอีก แต่ตัวป๊าล่ำน่ากอดกว่า
“มีอะไรลูก”
“ฉลองที่ม้ากับป๊าคืนดีกัน พาหนูไปกินติมนะ”
“โห อยากกินเองก็บอก” ป๊าบีบแก้มหนูอย่างแรงเลย มันเจ็บนะป๊าอ่ะ ไม่เคยสงสารลูกเลย ชิ!
หนูอ้อนม้าดีกว่า
“ม้าขา”
“วันนี้ไม่กินได้ไหมลูก”
“อ้าว ทำไมคะ ฉลองไงฉลองกัน หนูไม่ได้กินไอติมกับป๊าม้านานแล้วนะ”
“ป๊าไม่ว่างครับ” ม้าบอกงี้อีกแล้ว คืนดีกันแต่ไม่เห็นจะแตกต่างเลย ป๊ายังบอกว่าทำงานอยู่เหมือนเดิม ม้าก็ไม่ยิ้มเวลาพูดกับป๊าเหมือนเดิม ป๊าชอบพูดห้วนๆ ไม่รอม้าทำข้าวเช้า กินแค่กาแฟแล้วมาส่งหนู
หนูไม่รู้ว่าเป็นอะไรกัน....แต่หนูไม่ชอบเลย
“แล้วทำไมวันนี้ป๊ามารับหนูล่ะคะ”
“คิดถึงลูกไงครับ”
“ป๊าอย่ามาปากหวานกับหนูเลย ป๊าหวานกับม้าดีกว่า เห็นมั้ยม้าหน้าซึมอีกแล้วเนี่ย” หนูโอบรอบคอม้าจากด้านหลังปลอบคนสวยของหนู
จริงๆเลยน้า คนขี้น้อยใจประจำบ้าน
หนูมองป๊าให้ทำอะไรสักที อุตส่าห์ช่วยนะเนี่ย
มองอยู่ตั้งนานแน่ะ ป๊าถึงเอื้อมมือใหญ่ๆมากุมมือม้าเอาไว้ หนูตบมือดีใจ ร้องเย่ๆลั่นรถ
ครอบครัวหนูมีความสุขที่สุด!
ดูสิ...ป๊ากุมมือม้าแน่นจนเส้นเลือดปูดเลย
.......
...
..
..
“เย่ๆ ถึงบ้านแล้ว” น้องน้ำหวานคนเก่งสะพายกระเป๋าเองได้ เดินเข้าบ้านตัวปลิว
หนูนั่งปุ้กบนโซฟา แกว่งขาเล่น กำลังคิดว่าพื้นเป็นโลกมนุษย์ ส่วนเราเป็นนางฟ้า นั่งอยู่บนก้อนเมฆ
นางฟ้าแสนสวยมองบนพื้นโลก....โห คนเต็มไปหมดเลย
ไหนดูคนนั้นซิ น่ารักจังเลย ช่วยให้ม้ากับป๊าคืนดีกัน สงสัยต้องเสกมนต์ให้หนูคนนั้นเป็นเด็กดีตลอดไป
“อย่าเพิ่งเล่นครับน้ำหวาน กินข้าวก่อนนะลูก” แม่ของนางฟ้าน้ำหวานนั่งบนก้อนเมฆเหมือนกัน แม่ผู้ใจดีลูบหัวน้ำหวาน ตักข้าวราดผัดฟักทองพอดีคำให้
“อร่อยจังค่ะ”
“อร่อยก็กินเยอะๆครับ น้ำหวานทำอะไรอยู่หืม”
“หนูกำลังดูเด็กคนหนึ่งค่ะแม่นางฟ้า เห็นไหมคะข้างล่างๆ ตรงลายสีดำๆ เด็กคนนี้ใจดีมากเลย ช่วยให้ป๊ากับม้าคืนดีกันค่ะ”
“ไหนๆ โห! เป็นเด็กดีจังเลยน้า” ม้าก้มลงมองพื้นโลก
“หนูจะเสกมนต์ให้เธอเป็นเด็กดีตลอดไป พ่อแม่รักกันตลอดไปค่ะ ม้าว่าดีไหม”
“ดีลูก ดีมากๆ” ม้าดึงตัวหนูเข้าไปกอด อ้อมกอดของม้าอบอุ่นจัง หนูเอาแขนที่เล็กกว่าโอบรอบ ถ้าโตกว่านี้คงโอบได้รอบพอดี อีกนิดเดียวก็จะถึงแล้ว
“ม้าขา หนูรู้แล้วว่าทำไมต้อมชอบแกล้งหนู” ฮิๆ หนูจะเล่าความภาคภูมิใจของหนูให้ม้าฟัง
“ต้อมมันบอกว่าเพราะม้าสวยกว่าแม่มัน ใจดีกว่า ป๊าหล่อกว่า รักกันมุ้งมิ้ง” หนูว่าต้อมต้องคิดแบบนี้แหละ แต่มันอายเลยบอกแค่เรื่องเดียว จริงๆคงหลายเรื่อง
“ครับๆ”
“ม้าไม่ดีใจเหรอคะ” หม่าม้าที่กำลังกอดหนู เงยหน้าไม่ยอมมองหนูเลย อารายอ่า นึกว่าม้าจะชอบซะอีก รู้งี้เล่านิดเดียวพอ
“ดีใจครับ”
“เชอะ! ม้าโกหกแน่เลย แล้วป๊าไปไหนคะ หนูจะไปบอกป๊ามั่ง”
“ป๊าอยู่ห้องทำงานลูก อย่ากวนเลย”
“ว้า!”
RRRRRR RRRRRRRRR
“อ้ะ!ม้า มีคนโทรมาค่ะ” หนูหยิบมือถือจอใสที่อยู่ใต้ก้นหนูพอดี ดีนะเนี่ยเราตัวเบา ไม่งั้นโดนม้าตัดค่าขนมแน่ถ้าทำจอแตก
“ครับกริช .......แป้บนึงนะครับ......หวานกินข้าวต่อให้หมดนะลูก นางฟ้าต้องกินข้าวให้หมดนะ เด็กๆจะได้ยึดเป็นตัวอย่าง” ม้าปิดมือถือไม่ให้คนข้างในฟัง
ว่าแต่ใครหว่าตากริช....
ชื่อคุ้นๆ เหมือนโทรมาคุยกับม้าบ่อยๆ
“แล้วม้าจะไปไหนคะ”
“ม้าขอไปคุยกับเพื่อนก่อนนะลูก ธุระสำคัญมากครับ” พูดเสร็จม้าก็ลุกออกไปนอกบ้าน ม้าดูมีความสุขจังเวลาคุยโทรศัพท์....
นางฟ้าสายลับเกาะประตูแอบฟังแต่ไม่ได้ยินอะไรเลย
เป็นนางฟ้าเบื่อแล้ว....ไปหาป๊าดีกว่า
ก๊อกๆ
“ป๊าขา” หนูเคาะประตูบานใหญ่เบ้อเร่อเรียกป๊า ห้องทำงานป๊าใหญ่สุดในบ้าน ข้างในมีแต่หนังสือเล่มหนาๆ ไม่น่าอ่านเลยสักนิด แต่ป๊าชอบหยิบมาให้หนูอ่านเวลามาหา หนูบอกกี่ครั้งๆว่าอ่านไม่ออก ก็ยังจะหยิบให้
เอ้า! เอาอีกแล้ว
หยิบเล่มนั้นอีกแล้ว เปิดดูรูปมาตั้งห้ารอบแล้วนะป๊าอ่า
“อ่านคอยป๊าก่อนนะลูก”
“ไม่เอาอ่ะเบื่อแล้ว ป๊าขาม้ามีเพื่อนใหม่เหรอคะ”
“ไม่รู้สิ ทำไมเหรอ” ป๊านี่ไม่ได้เรื่องเล้ย นั่งก้มหน้ากับคอมเฉ้ย
“ก็มีคนชื่อกริชชอบโทรมาหาม้านี่นา ตอนนี้ม้าก็คุยอยู่ แต่หนูจำไม่ได้ว่าเพื่อนคนไหน ปกติม้าก็ไม่ค่อยมีเพื่อนนี่นา ป๊าเคยบอก หนูจำได้ หนูเก่งป่ะคะ”
“โทรมานานหรือยัง”
“เมื่อกี๊นี่เองค่ะ”
“ไม่ใช่ๆ หนูรู้ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่คนนี้โทรมา” ป๊าปิดจอคอม เอามือตั้งประสานกันข้างหน้า หน้าตาเคร่งเครียดจริงจัง
อ่า....หนูชักจะกลัวแล้วนะ
“ก็....ตั้งแต่ป๊าจะตีม้าอ่ะค่ะ อ๋ออออ หนูนึกออกแล้ว ต้องเป็นตาลุงคนนั้นแน่ๆเลยค่ะ แต่ป๊าไม่ต้องห่วงนะ หนูไม่โกรธป๊าแล้ว อะ อ้าว ป๊าจะไปไหนคะ”
ป๊าลุกพรวด จนเก้าอี้ล้มตึง ป๊าดูโมโหๆ แปลกๆ
“เดี๋ยวป๊ามา ไปเข้าห้องน้ำก่อน”
โถๆ ที่ไหนก็ปวดท้องนี่เอง ถึงทำหน้าเครียดขนาดนั้น
หนูนั่งดูหนังสือต่อ ถึงจะดูบ่อยแล้ว แต่เรื่องนี้ภาพสวยดี มีนางฟ้าตัวเล็กๆ เกาะดอกไม้ หนูใฝ่ฝันอยากจะมีปีกแบบนี้บ้างจัง แล้วก็มีไม้คฑาสวยๆ พันโบว์สีชมพู
ตึง!!
หวา! เสียงอะไรเนี่ย เหมือนอะไรใหญ่ๆล้ม ดังมาจากข้างล่าง
หนูทิ้งหนังสือแล้ววิ่งลงไปหาม้า เผื่อม้าจะอยู่ในเหตุการณ์
“มะ....ม้า” แต่ภาพที่หนูเห็นคือม้านอนอยู่บนพื้น โต๊ะกินข้าวล้มอยู่ข้างๆ
“ใครอนุญาตให้มึงมีชู้!!”
หม่าม้า!!!..
ทำไมดูสั้นๆจัง
เก๊าเขียนยาวแล้วนะ 
อ่านทวนตั้งหลายรอบ
คาดว่าจะมาวันเว้นวันนะคะ แต่งเผื่อไว้ทีละตอนแล้วชอบมานั่งอ่านทวน แก้แล้วแก้อีกตลอด 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
