หัวข้อ: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##

[kinjikung]

น้องเกมส์ทำไมเสน่ห์แรงแบบนี้ หนุ่มใหญ่ เสือเฒ่า แย่งกันเลย อิอิ

[khwanruen]

แพททริคดูแลเกม ดีดีนะ ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์มันต้องทำอะไรไม่ดีแน่ๆเลย   

[HISY]

เสียทองเท่าหัวแต่ห้ามยอมเสียเมียให้ใครนะแพทริค

[missm2c]

เรามารอนิยายเรื่องนี้ตลอดเลย

[Dumzila047]

 
สนุกมากๆเลยค่า แรกๆโหด หลังๆหื่น
ชอบมากๆ ขอบคุณคนแต่งจ้า

[Theodore]

น่ารักทุกตอนเลยคับ

[Ysolip]

  ขอเลือด1ถุงด่วนๆค่ะ รู้สึกหื่นจนเลือดหมดตัว 5555
ตอนนี้หวานๆเบาๆ กรุบกริบมากก เกมเริ่มพูดเพราะแล้ว
สงสัยโดนแพททริคสั่งสอนจนพรุนน 
คุณอิวานอฟขราาา  ชอบสเตปการอ้อยของนางมาก
จริงๆนางทำอะไรก็ดีไปหมดเนอะ ฮี่ๆ เป็นสาวกนาง
ตอนท้ายอีตาวีแกน หายไปหลายตอนสุดท้ายก็โผล่มา
คุณอิวานอฟคะรีบจัดการมันเลยนะคะ กำจัดไปเลยค่ะ

[mystery Y]

ไม่ค่อยแนวดาร์คแบบนี้เท่าไหร่ แต่เรื่องนี้น่าติดตาม~

[Ysolip]

  อยากลองใช้อีโมนี้มานานแล้วค่ะขอลองใช้
แวะมาดัน คึๆ

[pachth]

อัพเถ้อ
อัพที

[Belove]

                                                 เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                            บทที่ 11


          เหตุการณ์สงบจนกระทั่งการสอบวิชาสุดท้ายจบลงในช่วงบ่ายของวันนี้ การศึกษาในปีที่สามของมหาวิทยาลัย

ของผมก็สิ้นสุด ผมไม่นึกเป็นห่วงผลการเรียนนักหรอกเพราะไม่ได้มุ่งจะคว้ารางวัล แค่สอบผ่านทุกตัวผมก็ดีใจแล้ว ตอน

นี้ผมก็จะว่างไปอีกเป็นเดือนและเมื่อเปิดเทอมครั้งหน้าผมก็จะกลายเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายที่ใกล้จะเรียนจบ


           ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเกือบสัปดาห์ที่ผ่านมาหลังจากที่แพทริค อิวานอฟยอมให้ผมกลับมาอยู่ที่หอพัก แม้จะรู้

ว่ามีคนคอยคุ้มกันอยู่ห่างๆตลอดเวลา พวกเขาที่ผลัดเปลี่ยนเวรกันมาไม่ได้ทำให้ผมลำบากใจหรืออึดอัด ผมแทบไม่รู้

ด้วยซ้ำว่าพวกเขาใช้ชีวิตอยู่ตรงไหนอย่างไร จะมีคนที่สนใจก็คือไอ้แทยังที่ทำทีเหมือนอยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นใน

ช่วงที่ผมหายไป


           “ไอ้พวกที่ต่อยกูคือใคร”


           ในที่สุดมันก็ทนไม่ไหวและเอ่ยปากออกมาเมื่อคืนที่ผ่านมา


           “กูเห็นพวกมันเฝ้ามองมึงอยู่ตลอดเวลา”


           ผมยักไหล่เพราะไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี จะให้ตอบว่าผมกลายเป็นเด็กในคอนโทรลของมาเฟียงั้นหรือ คงจะไม่ใช่

เรื่องที่ควรจะพูดแน่ๆ


           “ช่างพวกนั้นเถอะน่า เขาก็ไม่ได้มายุ่งกับกูนี่”


           ไอ้แทยังเหลือบตามองผมแล้วเงียบไปอีก ก็อย่างที่บอกว่ามันไม่ใช่คนที่พูดมาก ผมเริ่มหายโกรธมันเรื่องล้ม

บาสจนสามารถมองหน้ามันได้แล้ว


           “สอบเสร็จพรุ่งนี้แล้วนะ ไอ้ซัคเกอร์โทรมาว่าให้ไปแข่งอีก”


           มันพูดกับผมก่อนนอน ผมตะแคงหน้าไปมองไอ้แทยังด้วยความสนใจเพราะตั้งแต่วันที่ได้แชมป์ประจำเดือนและ

ถูกชิงตัวจากมาเฟียสองกลุ่มผมก็ยังไม่ได้ลงสังเวียนอีกเลย


           “จะมั่นใจได้ไงว่าไอ้เหี้ยซัคเกอร์แม่งจะไม่คิดเหี้ยๆอีก”


           “ก็เพิ่งมีครั้งเดียวที่พวกกูทำผิดไม่ใช่หรือไง มันเป็นตราบาปที่ลบล้างไม่ได้เลยงั้นสิ”


           น้ำเสียงที่ออกแนวตัดพ้อทำให้ผมนึกสงสารไอ้แทยังอยู่เหมือนกัน อันที่จริงตั้งแต่พวกเราทั้งสามคนร่วมทีมกัน

มาก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรกันนัก ไอ้ซัคเกอร์ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยแต่มันรู้จักกับแทยังตั้งแต่มัธยม และพวกมันก็มา

ชักชวนผมไปร่วมทีมเมื่อผมได้รู้จักกับแทยัง เล่นกันตั้งแต่ยังเป็นสตรีทข้างถนนจนกระทั่งหาเงินได้เป็นแสน


           “ก็ได้ พรุ่งนี้ใช่ไหม” ผมรับคำไอ้แทยังในที่สุด


           เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังก้อง ผมรีบคว้ามันมารับเบอร์โทรที่โชว์อยู่หน้าจอเรียกรอยยิ้มของผมอยู่ในความ

มืดสลัวภายในห้องพัก


           “ยังไม่นอนอีกหรือครับแพทริค”


           “นอนไม่หลับ ไม่มีหมอนข้างให้กอดมาหลายวันแล้ว”


           “เมื่อก่อนก็ไม่มีแต่คุณก็หลับได้”


           “มันเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนแล้วนี่เกม นายทำให้ฉันติดใจกับการที่ต้องนอนกอดนาย”


           สัสสสส

           ผมไม่เข้าใจอาการร้อนวูบบนใบหน้าเลย แล้วไอ้เสียงทุ้มๆนุ่มๆนั่นอีก เมื่อได้ยินครั้งแรกผมรู้สึกว่ามันโคตรกวน

ประสาทแต่ตอนนี้มันกลับทำให้หัวใจของผมเต้นผิดจังหวะ


           “เป็นความผิดของผมว่างั้น”


           “ฉันจะยกโทษให้ถ้านายจะมาให้ฉันกอดในวันพรุ่งนี้หลังจากนายสอบเสร็จ”


           ผมเผลอยิ้มออกมาอีกแล้วกับลูกล่อลูกชนของตาแก่ที่กำลังหลอกล่อให้ผมไปหา


           “ฉันซื้อตั๋วเครื่องบินไปฮาวายไว้ กำลังจะชวนนายไปด้วย”


           ฮาวาย!


           “แพทริค คุณนี่มันบ้าที่สุด โอเค คุณทำสำเร็จ ผมจะไปหาคุณหลังจากไปแข่งบาสเสร็จ”


           “แข่งบาส แข่งที่ไหน”


           เสียงเข้มดังขึ้นมาหลังจากที่เงียบหายไปเมื่อผมบอกเขาว่าจะไปแข่งบาส ผมชักหนักใจกับความเข้มงวดของ

แพทริคแม้จะรู้ว่าเขาทำทั้งหมดเพราะความเป็นห่วง


           “ยังไม่รู้เลย น่าจะไม่ใช่ที่เก่าเพราะปีเตอร์จะปิดช่วงกลางเดือนแบบนี้ น่านะแพทริคลูกน้องของคุณก็เฝ้าผมไม่

ยอมห่างคุณอย่ากลัวไปเลย เกมจบเมื่อไหร่ผมจะให้จิมมี่ขับรถพาผมไปให้คุณกอดถึงเตียงนอนเลย”


           ผมรีบวางสายหลังจับส่งเสียงออดอ้อนจบลงโดยไม่รอคำตอบใดๆจากแพทริคแล้วชิงปิดเครื่องหนีกลัวว่า

แพทริคจะโทรมาห้ามอีก พอเงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมาก็เห็นไอ้แทยังจ้องมองอย่างแปลกใจ


           “ใครโทรหามึง ไม่ใช่พ่อมึงจากเมืองไทยเหรอ”


           ผมเลิกคิ้วอย่างสนเท่เมื่อได้ยินเสียงคาดคั้นจากไอ้แทยัง ดูมันจะกลายเป็นคนอยากรู้อยากเห็นจนน่ารำคาญ


           “แล้วมึงจะทำไมแทยัง ใครโทรมาก็เรื่องของกูหรือเปล่าวะ”


           มันเม้มปากแน่นทำท่าฮึดฮัดก่อนจะล้มตัวลงไปนอนหันหลังให้ผม ผมได้แต่ส่ายหน้ากับท่าทางของมันแล้วจึง

ล้มตัวลงนอนพร้อมกับความตื่นเต้นที่จะกลับสู่สังเวียนอีกครั้ง







           ไอ้ซัคเกอร์บอกให้ผมกับไอ้แทยังตามไปที่สนามสตรีทบาสแห่งใหม่ขนาดไม่ใหญ่นัก ผมยกมือชี้หน้ามันอย่าง

ไม่วายแค้นเคืองในเหตุที่มันทำ แต่ถึงกระนั้นผมก็ยังยอมมาด้วยความกระหายกับเกมที่ไอ้ซัคเกอร์มันจัดหามาซึ่งบอกได้

ว่ามันสุดยอดทุกเกม


           เกมเริ่มต้นอย่างสนุก อีกฝ่ายเป็นพวกผิวดำตัวใหญ่คนหนึ่งในทีมคู่ต่อสู้มาจากในลีกระดับล่างซึ่งก็ถือว่ามีฝีมือ

มาก มันสร้างความตื่นเต้นให้ผมตลอดการแข๋งขันแต่พวกนั้นก็แข็งแกร่งจนพวกผมต้านทานไม่อยู่ จบเกมด้วยความพ่าย

แพ้แต่ผมกลับไม่รู้สึกเสียใจสักนิด


           “เกม กลับหอพักด้วยกัน”


           ไอ้แทยังชักชวนให้กลับพร้อมมันด้วยรถยนต์คันเก่ารุ่นคุณปู่ แต่ยังไม่ทันจะตอบรับหรือปฏิเสธก็เห็นรถยนต์คัน

หรูที่จิมมี่ขับมาจอดรออยู่ไม่ไกลนัก ผมหันไปส่ายหน้าให้แทยัง


           “กูคงไม่กลับหอพักล่ะว่ะแทยัง หมดจากวันนี้กูคงต้องกลายร่างเป็นหมอนข้าง”


           ผมเผลอพูดติดตลกออกไปทั้งที่ไม่เคยทำมาตั้งแต่จากเมืองไทยมา และรอยยิ้มที่หายไปจากใบหน้ามันเริ่มกลับ

มาปรากฏอีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว ผมยกมือโบกให้ไอ้ซัคเกอร์กับแทยังก่อนจะหันหลังเดินไปที่รถยนต์คันนั้นแล้วก้าวขึ้นไป

นั่งด้านหน้า


           “ทำไมคุณไม่ไปนั่งด้านหลัง”


           จิมมี่ส่ายหัวกับความดื้อของผมที่เขาบอกหลายครั้งแล้วว่าให้ไปนั่งสบายๆตรงเบาะด้านหลัง แต่ผมก็ชอบที่จะนั่ง

ด้านหน้าคู่กับคนขับมากกว่า


           “ขับไปเถอะน่าจิมมี่ เจ้านายของคุณไม่รู้หรอก เอาไว้เขามาด้วยผมค่อยไปนั่งด้านหลังกับเขา”


           ผมผิวปากอย่างอารมณ์ดี นึกถึงร่างสูงกับดวงตาสีเทาที่ทอแสงรอผมอยู่ นึกถึงอ้อมกอดอันอบอุ่นที่ทำให้ผม

หลับได้อย่างสนิทโดยไม่ฝันร้าย


           รอก่อนนะ ฮาวาย ผมจะไปหาคุณแล้ว
           








           จิมมี่ขับรถยนต์มาอย่างไม่รีบร้อนนัก แต่มันก็ใช้ความเร็วสูงสำหรับรถยนต์ที่มีกำลังแรงขับเคลื่อนสูงคันนี้

กลยุทธเอนกายพิงศีรษะกับกระจกยนต์หลับไปแล้วด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากเกมกีฬา จิมมี่ไม่นึกเป็นห่วงใดๆเพราะเขา

รู้ว่ายังมีรถยนต์ของพวกเดียวกันที่เจ้านายส่งมาเป็นผู้คุ้มกันให้กลยุทธแล่นตามมาห่างๆ


           แต่ความสบายใจของจิมมี่เริ่มหมดลงทีละน้อยเมื่อเห็นรถคันหนึ่งเปิดไฟสูงขับติดตามในระยะประชิด เขารีบใช้

บลูธูทในรถติดต่อไปยังรถอีกคันทันที


           “จอห์น เฮ้ย มึงเห็นไหมรถข้างหลัง”


           “เห็นแล้วว่ะ มันเลี้ยวมาจากแยกเมื่อกี้แล้วขับจี้ตูดมึงอยู่ ระวังไว้จิมมี่เกมเมอร์อยู่ในรถมึง นี่ใกล้ถึงบ้านนาย

แล้วกูจะรีบติดต่อนายเอง”


           เสียงเงียบลง จิมมี่เกร็งกายด้วยความระแวดระวัง คนของเจ้านายยังหลับสนิทอยู่เขามีหน้าที่ต้องพากลยุทธไป

ให้ถึงมือเจ้านายอย่างปลอดภัย


           แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ต้องการอย่างนั้น รถยนต์เครื่องแรงจัดที่ขับไล่หลังอยู่กลางถนนโลคอลโล่งจัดเร่ง

เครื่องใกล้เข้ามาจนจิมมี่ต้องหักรถเบี่ยงออก กลยุทธถึงกับสะดุ้งตื่นเมื่อรถเอียงวูบเขา


           “เกิดอะไรขึ้นจิมมี่”


           “อย่าเพิ่งถาม เกาะไว้แน่นๆ”


           จิมมี่กัดฟันบังคับพวงมาลัยส่ายหนีหลอกล่อให้รถยนต์คันนั้นเสียทิศทาง


           ปัง!!


           กลยุทธสะดุ้งสุดตัวเมื่อเสียงปืนดังขึ้นและเมื่อเสียงนั้นเงียบลงก็ปรากฏว่ารถคันที่เขานั่งอยู่หมุนคว้างอยู่กลาง

ถนน จิมมี่สบถดังลั่นเมื่อเขารู้ว่าล้อรถด้านหลังถูกยิงจนยางแตก เขาทำได้แค่ประคองรถไม่ให้พลิกคว่ำจนกระทั่งมันใกล้

จะหยุดนิ่งจิมมี่ก็คว้าปืนพกที่วางไว้ใกล้มือขึ้นมา


           “ระวังนะเกมเมอร์”


           บอกเสียงเครียดเมื่อรถคันหลังหยุดตาม ทันใดนั้นชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ก็กรูกันลงมาจากรถเข้าล้อมกรอบจิมมี่กับ

กลยุทธไว้ จิมมี่เหลือบตามองกระจกข้างเมื่อเห็นไฟสูงของรถอีกคันพุ่งเข้ามาใกล้เขาก็รีบเปิดประตูกระแทกคนที่ยืน

ขวางไว้


           “วิ่ง!”


           ไม่ต้องรอให้บอกซ้ำกลยุทธก็รู้อยู่แล้ว เขาข่มความตกใจแล้วผลักประตูออกไปเช่นกัน กลยุทธฟาดเป้ที่สะพาย

อยู่บนไหล่แทนอาวุธเข้าใส่คนที่กรูเข้าหาในขณะที่จิมมี่กำลังรับมืออีกด้าน แต่อีกไม่กี่วินาทีเสียงปืนก็ดังมาจากรถยนต์

คันที่ตามมา


           จอห์นกับเพื่อนของเขานั่นเอง สองคนที่รับหน้าที่บอดี้การ์ดในวันนี้ขับรถยนต์ตรงดิ่งมาแล้วยิงปืนเข้าใส่ จังไหล่

พวกมันคนหนึ่งจนฟุบลงไป พวกมันรีบชักปืนขึ้นมายิงตอบโต้พลางวิ่งหาที่กำบัง


           “เหี้ย ปล่อยกู”


           กลยุทธถูกล็อคคอจนได้ เขารีบใช้ฝ่ามือสอดไว้ใต้คอเพื่อไม่ให้มันบีบจนหายใจไม่ออก กลยุทธยกเท้าขึ้น

กระทืบไปบนเท้าของมันจนร้องลั่น เขารีบกระทุ้งศอกเข้าลิ้นปี่จนฝรั่งตัวใหญ่ร่วงลงไปนั่งจุกกับพื้น กลยุทธหันหน้ากลับ

ไปใช้ปลายเท้าเสยคางมันจนน็อคสนิท เขายิ้มอย่างยินดีแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเงยหน้าอีกทีเขาก็พบว่ายังมีคนยืนจังก้ารอ

อยู่อีก


           เสียงปืนดังมาจากถนนอีกด้านหนึ่ง ทุกคนหันขวับไปมองเป็นตาเดียว กลยุทธใจชื้นขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นร่างสูง

ใหญ่ของแพทริค อิวานอฟทรงตัวอยู่บนรถดูคาติสีแดงเพลิงสองมือกระชับมั่นอยู่กับปืนเหมาะมือ ดวงตาสีเทาเย็นเยียบ

ไม่ไหวติงเมื่อเล็งปลายกระบอกปืนมายังศัตรูแล้วเหนี่ยวไกปืนอย่างมั่นใจ


           เสียงปืนดังก้องติดต่อกันจนกลยุทธต้องยกมือปิดหูไว้และก้มหน้าลงอย่างหวาดเสียว หัวใจของกลยุทธเต้นรัว

ด้วยความตื่นเต้นจนกระทั่งเสียงปืนสงบลงเขาจึงกล้าเงยหน้ามองเหตุการณ์


            หนึ่งนัดเท่ากับหนึ่งบาดแผลบนร่างกายของคนต่างพวก แพทริคจงใจไว้ชีวิตให้พวกมัน เพียงแค่เขาคนเดียว

ที่มาพร้อมกับบิ๊กไบค์คันใหญ่ปิศาจแห่งท้องถนนก็สามารถปราบพวกมันได้โดยไม่รอลูกน้องที่เพิ่งจะขับรถยนต์มาถึง

แล้วยืนมองด้วยความเซ็ง


           “นายกู แม่งระห่ำ ไม่เหลือให้กูได้เล่นเลย”


           เสียงพึมพำดังแว่วมาในขณะที่แพทริค อิวานอฟก้าวลงจากดูคาติ เขาเดินดุ่มๆเข้ามากลางวงของคนที่นอนดิ้น

พล่านด้วยความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ได้รับเพื่อมาคว้าแขนของกลยุทธไว้


           “ฝากบอกไมเคิล วีแกนด้วย”


           เสียงทรงอำนาจดังจนน่าขนลุก


           “แพทริค อิวานอฟไม่ใช่เป้านิ่งที่ใครจะมาลูบคมได้”


           มือใหญ่ที่จับกระชับอยู่ตรงท่อนแขนช่างอบอุ่นเหลือเกินเมื่อกลยุทธเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา มันช่างมั่นคงจน

กลยุทธมั่นใจที่จะวางมือแนบไปบนหลังมือนั้นแล้วเดินตามไปอย่างเต็มใจ แต่ละย่างก้าวที่เดินเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง

จนกลยุทธยินยอมหมดแล้วทั้งกายและใจที่จะเป็นคนของแพทริค อิวานอฟ


           ปัง!!


           เสียงปืนดังแหวกความเงียบมาหนึ่งนัด กลยุทธเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นเนินหัวไหล่ของแพทริคมีรอย

เขม่าดินปืน โลหิตสีแดงฉานไหลรินออกมาราวกับทำนบแตก กลยุทธหน้าซีดเผือดหัวใจของเขาหล่นวูบ


           “แพทริค คุณถูกยิง”


           ราวกับยักษ์ที่ไม่รู้สึกรู้สา ไวกว่าลูกน้องที่หันกลังไปเงื้อปืนจะยิงไอ้คนที่ยังนอนกองอยู่กับพื้นแต่ยังไม่ยอมพ่าย

แพ้จึงได้คว้าปืนมายิง แพทริคกัดฟันกร้าวเหนี่ยวไกปืนจนทะลุระหว่างคิ้วสิ้นลมทันที ส่วนคนอื่นได้แต่ตาเหลือกยกมือ

ยอมแพ้


           “นาย เป็นอะไรมากไหม”


           แพทริค ยกมือห้ามลูกน้องที่กรูกันมาถามอย่างห่วงใย คนหนึ่งส่งผ้าขนหนูผืนหนามาโปะอยู่บนบาดแผลและใช้

ผ้ายืดพันห้ามเลือดให้อย่างรวดเร็วราวกับเป็นเรื่องแสนจะปกติ ระหว่างนั้นดวงตาสีเทาได้แต่ทอดมอง

กลยุทธอย่างห่วงใย


           “เกม เป็นอะไรไหม”


           กลยุทธรีบสั่นหน้า แพทริคเป่าปากอย่างยินดีเขาสอดมือเข้ามากระชับอยู่กับมือของกลยุทธ


           “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว กลับกันเถอะ”


           จูงมือกลยุทธราวกับเป็นเด็กน้อยไปที่ราชาปีศาจแห่งท้องถนน เขาก้าวขึ้นไปนั่งอย่างสง่างามพลางสบตาให้

กลยุทธซ้อนท้าย เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มอวดแสนยานุภาพก่อนที่มันจะขับต้านลมกลับไปยังบ้านของแพทริค อิวา

นอฟ


           กลยุทธมองแผลที่หัวไหล่พลันน้ำตารื้นออกมา เขาสอดแขนไปรอบเอวแกร่งและซบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้าง

ตลอดทาง



                                                                       TBC




เราเปิดนิยายเรื่องใหม่แนว feel good

ฝากอ่านกันด้วยนะคะ

Heartหัวใจนี้มีเพียงเธอ

[brookzaa]

อ่านะ  อะไรๆ ชั่งง่ายดายเสียจริง ถ้ามีแพทริก

[khwanruen]

แพททริคสุดยอดมาก  :  ดูแลเกมยังนี้ต่อไปเรื่อยๆนะ

[HISY]

กรี๊ดดดด สามีน้องเกมเท่มากค่าา

[Dark_Noah]

แทยังนี่แอบชอบเกมสินะ ถ้ากลายเป็นปัญหาที่หลังมั้ยเนี่ย ว่าแต่ตอนหน้านี่ต้องเอ็นซีสินะ อิอิ 

[boboman]

อิแก่นั่นกัดไม่ปล่อยจริงๆ -_-^ ส่วนอิเกมก็ขยันอ้อนนะ 555 ระวังโดนกดนะเออ เอ๊ะ รึอยากโดนอยู่แล้วหว่า หึๆๆ -.,-

[Freja]

แทยังมีลับลมคมในแน่ๆ   ไม่งั้นก็อิซักเกอร์แหละ ท่าจะอยู่ในอาณัติของอิแก่ไมเคิล วิแกนแน่ๆ
แพทริกมาแบบแท่ห์มากๆๆๆๆๆ

[fay 13]

 

[❣☾月亮☽❣]

เป็นครั้งแรกที่อิจฉาเกม. บรรยายออกมาดีจังค่ะ เป็นเมียมาเฟียก็ต้องได้อารมณ์แบบนี้เลย

แพทริคทำทุกอย่างได้เพื่อถนอมหมอนข้างไม่ให้บุบสลาย.  .   เท่ห์สุดฟินสุด

ลุงวีโก้แก่ก็อยู่ส่วนแก่เถอะ. ให้เด็กๆเขารักกันไป.
แทยังนี่ทรยศเพื่อนเพื่อเงินอย่างเดียว โดนขู่ด้วยรึเปล่า
 

[Min*Jee]

โอ๊ยตาย พ่อพระเอกของเจ๊
เปิดตัวอย่างเท่!!! มาจุ๊บทีนึงสิคะะะะะ
รอตอนต่อไปเนอะะะะ

[mystery Y]

เกมเริ่มรักแพทริคแล้วสิ!?

[Aumy8059yaoi]

โอยยยยย แพทริค
น้องเกมร้องไห้เลยอ่าาาาา
ปกป้องน้องดีๆน๊าาาาา

[Snowermyhae]

แพทริคเท่มาก

[Ysolip]

  รู้สึกเหมือนได้รับสัญญาณบางอย่างจากแทยัง  แต่ก็ไม่อยากคิดไปเองค่ะ
งานนี้สะใจเบาๆกับคนของอิลุงวีแกน แบบว่าแกทำอะไรคุณอิวานอฟของฉันไม่ได้หรอก หึ 
ถึงลุงจะแก่กว่าแต่ก็น่าจะรู้ๆนะว่ากระดูกมันคนละเบอร์ 
คุณอิวานอฟอ้อยอีกแล้วพักให้คนอ่านหายใจหายคอบ้างก็ได้นะคะ มันเขิน
นางเปิดตัวแต่ละทีก็เท่ตลอด โอ๊ย รักกก 

[punthipha]

  ท่วมตอนจบ  รอพิเศษ

[nunnan]

 

[Ysolip]

  ดิ้นด้วยคน 555

[Belove]

                                                      เกมพิศวาสซาตานร้าย

                                                               บทที่ 12
 

          นายแพทย์ประจำตัวถูกตามมาทำแผลและเย็บปิดปากแผลราวห้าถึงหกเข็มเท่าที่กลยุทธ์พอจะแข็งใจนับได้ เขา

เป็นคนกลัวเข็มตั้งแต่เด็กทำให้ต้องหรี่ตามองอย่างเสียวไส้ แต่คนบาดเจ็บกลับมีสีหน้าปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซ้ำ

ร้ายดวงตาสีเทาคู่นั้นได้แต่จ้องมายังเขาอย่างห่วงใย

           และเมื่ออยู่กันเพียงลำพังอีกครั้งกลยุทธ์ก็เดินไปนั่งตรงขอบเตียงจ้องมองผ้าก็อซผืนยาวที่พันทบบาดแผลอ้อม

หัวไหล่ไว้บนร่างกายที่เปลือยท่อนบนอยู่ ปลายนิ้วแตะลงที่เนื้อผ้าแล้วลูบเบาๆกลยุทธ์มองบาดแผลนั่นอย่างหวาดหวั่น


           “โง่ บ้า เซ่อ ใครใช้ให้คุณทำอะไรที่มันเสี่ยงตายแบบนี้กันนะ”


           เสียงเครือดังขึ้นพร้อมกับช้อนตามองใบหน้าคม ริมฝีปากของกลยุทธ์สั่นระริก


           “ทำไมต้องยอมเสี่ยงถึงขนาดนี้ ถ้าหากกระสุนมันไม่ถากเนื้อไปแบบนี้ล่ะ ถ้าหากว่ามันยิงถูกหัวใจ

ถูกปอด”


           “เกม”


           “ทำไมต้องเสี่ยงมาช่วยทั้งที่ผมมันไม่ได้มีค่าเลย ไม่มีอะไรเลย”


           “เกม หยุดได้แล้ว”


           เสียงเฉียบขาดดังขึ้นพร้อมกับใช้มือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บคว้าข้อมือของกลยุทธ์ที่กำลังประสาทเสียเอาไว้ แล้ว

จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาสีดำขลับเพื่อปลุกปลอบ


           “ทำไมถึงชอบคิดว่าตัวเองเป็นคนไร้ค่า เมื่อไหร่ถึงจะรู้ว่านายมีค่าสำหรับฉันแค่ไหน”


           “แต่ว่า...”


           “จริงๆควรจะรู้ตั้งแต่ฉันชิงตัวนายมาแล้วนะ ถ้าไม่ติดว่ามัวแต่เป็นเด็กดื้อน่ะ หืม”


           แพทริคสอดแขนดึงเอวของกลยุทธ์เข้าหาตัวพลางกดศีรษะให้ซุกลงกับอ้อมอกของเขา คางเหลี่ยมที่เริ่มมีไร

หนวดขึ้นเป็นแนววางลงบนกระหม่อมให้กลยุทธ์สบายใจขึ้น


           “ผมขอโทษ ไม่น่าไปแข่งบาสเลยถ้ารีบกลับมาหาคุณตั้งแต่เมื่อบ่ายก็คงไม่เกิดเรื่องร้ายแรงอย่างนี้”


           “จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ได้ ไอ้เสือเฒ่าไมเคิลมันจ้องจะเล่นงานอยู่แล้ว ต่อให้ไม่ไปเล่นบาสมันก็ต้องหาทาง

จนได้”


            กลยุทธ์มีสีหน้าเป็นกังวลจนหัวคิ้วแทบจะชนกัน เสียงทอดถอนลมหายใจดังหนักหน่วงอยู่แถวแผ่นอกกว้างของ

แพทริค อิวานอฟ


           “ผมควรจะทำตัวยังไงดีแพทริค ผมไม่อยากให้มีใครบาดเจ็บล้มตายอีกแล้ว”


           “มีอยู่วิธีเดียวเท่านั้นแหละเกมเมอร์”


           แพทริคดันไหล่ของกลยุทธ์ออกจากอกแล้วมองด้วยสายตาจริงจังจนกลยุทธ์ต้องเงยหน้ามองอย่างตั้งใจฟัง

แพทริคเม้มปากอยู่ชั่วครู่แล้วจึงพูดออกมา


           “นายต้องทำตัวติดกับฉัน ต้องกลายเป็นหมอนข้างให้ฉันกอดตลอดเวลา”


           ”........”


           “แพทริค คุณนี่นะ”


           ถึงคราวของกลยุทธ์ที่เป็นฝ่ายเม้มปากบ้างเลือดแห่งความขัดเขินวิ่งวนทั่วใบหน้าจนร้อนฉ่า ในขณะที่นัยน์ตาสี

เทาเปล่งประกายขบขันแม้ว่าใบหน้าจะยังนิ่งดังเดิม


           “หื่นชิบหาย”


           “ไม่ปฏิเสธ ก็บอกแล้วไงว่าคิดถึงหมอนข้างจะแย่”


           นิ้วมือบีบปลายคางให้กลยุทธ์แหงนหน้ารับเมื่อแพทริคก้มหน้าไปจูบยั่วเย้า แต่เมื่อกลยุทธ์พลิกลิ้นตวัดกลับ

อย่างไม่ยอมแพ้จูบนั้นก็กลายเป็นเร่าร้อนและบอกถึงแรงปรารถนาในตัวฝ่ายตรงข้ามว่ามันมีมากมายแค่ไหน กลยุทธ์ถึง

กับปากสั่นเมื่อแพทริคถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง


           “คุณบาดเจ็บอยู่นะแพทริค”


           “เจ็บที่ไหล่ไม่ใช่ตรงนี้”


           แพทริคคว้ามือของกลยุทธ์ให้มาวางอยู่เหนือกล่องดวงใจแล้วบังคับให้มือนั้นกอบกุมผ่านกางเกงยีนส์ตัวเก่งที่

เขามักจะใส่ในวันที่ไม่ต้องไปทำงาน


           “อย่าคิดว่าเจ็บแค่นี้แล้วฉันจะจัดการนายไม่ได้นะเกมเมอร์”


           สายตาของกลยุทธ์ท้าทาย ปลายนิ้วขยับจนรู้สึกถึงความแข็งขืนที่ดันจนรอยยับโป่งนูนจึงได้เลื่อนมือไปตาม

ขอบกางเกงปลดเม็ดกระดุมแล้วรูดซิปลง


           “ผมไม่ใช่คนเชื่ออะไรง่ายๆเสียด้วย”


           กลยุทธ์โน้มตัวลงต่ำทั้งที่สายตายังมองแพทริคไม่ยอมหลบ มือดึงขอบกางเกงชั้นในให้ส่วนที่คับแน่นดีดผึงมา

ชมโลกก่อนจะใช้ปลายลิ้นชื้นแตะลงตรงยอดแล้วกระดกลิ้นรัว


           “เกมเมอร์”


           แพทริคกัดฟันแน่นเมื่อกำลังถูกกลยุทธ์ยั่วยวน ภาพที่ชายหนุ่มวัยรุ่นผิวขาวเหลืองใส่เสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้น

สำหรับเล่นบาสเก็ตบอลอวดรอยสักรูปอินทรีสยายปีกตรงเนินไหล่กำลังใช้ริมฝีปากเม้มเบาๆที่ปลายองคาพยพกึ่งกลาง

ลำตัวพร้อมกับช้อนตามองช่างปลุกเร้าความต้องการจนร่างกายของเขาตื่นไปหมดทั้งตัว ยิ่งเมื่อกลยุทธ์อ้าปากแล้วครอบ

ลงไปช้าๆให้ผิวหนังและเส้นเลือดได้สัมผัสกับความหยุ่นนุ่มของโพรงปากและลิ้นที่อยู่ภายในมันทำให้เขาเกือบจะทนไม่

ไหว


           ลมหายใจกระเส่าและเสียงครางลึกของแพทริคทำให้กลยุทธ์ได้ใจจนกลืนมันเข้าไปได้เกือบหมด อาการที่

แพทริคแสดงออกมาทำให้กลยุทธ์เองก็เตลิดไปพร้อมกัน กลยุทธ์จับขอบกางเกงยีนส์และกางเกงชั้นในของแพทริคแล้ว

ดึงออกมาจากสะโพกด้วยความร่วมมือของเจ้าตัวจนเหลือแต่ร่างกายสมบูรณ์แบบอวดกายให้น่าอิจฉา ท่อนเนื้อร้อนตั้ง

ตรงชี้ฟ้าเมื่อกลยุทธ์ก้มหน้าไปจัดการเต็มที่ แพทริคเด้งเอวเข้าใส่ช่องปากพลางสอดมือดึงเสื้อกล้าม ของกลยุทธ์ออก

อย่างรวดเร็ว


           “ถอดกางเกง เร็ว เกม ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว”


           กลยุทธ์ผละปากออกแล้วก้าวลงไปยืนอยู่ปลายเตียงและดึงกางเกงลง แต่ก็ช้ากว่าเมื่อแพทริคเด้งตัวขึ้นยืนตาม

มาแล้วใช้เท้าเหยียบมันจนไปกองกับพื้น แพทริคจับแขนกลยุทธ์แล้วเหวี่ยงไปที่ผนังห้องให้กลยุทธ์ใช้สองมือดันผนัง

ปูนไว้พลางใช้ปลายเท้าเตะขาของกลยุทธ์ให้อ้ากว้าง เขาตามมายืนซ้อนด้านหลังแล้วเม้มปากลงที่หลังคอทันที


           “อา เบาหน่อยแพทริค”


           ไม่รู้ว่าเสียงพูดของกลยุทธ์จะเข้าหูหรือเปล่าเพราะแพทริคก็ยังไล่ขบเม้มทิ้งรอยไว้ตามลาดไหล่แขนข้างดีเอื้อม

มาคว้าจุดอ่อนไหวของกลยุทธ์สาวรูดมันมือในขณะข้างที่ไหล่บาดเจ็บยกมาบีบคลึงยอดอกจนกลยุทธ์ผวาไปทั้งตัว


           “ซี้ด ช้าๆก็ได้แพทริค เดี๋ยวจะแตกซะก่อน อ๊ะ”


           พูดยังไม่ทันขาดคำน้ำเมือกขาวขุ่นก็พุ่งวาบใส่อุ้งมือแพทริคจนเปียกชื้น กลยุทธ์อ้าปากหายใจถี่เมื่อแพทริคใช้

น้ำคาวนั่นเองมาป้ายใส่ช่องทางด้านหลังแล้วกดปลายนิ้วตามเข้าไปกลยุทธ์ถึงกับสบถออกมาเมื่อความคับแคบกำลังถูก

แหวกให้กว้างออก ไม่นานนักแพทริคก็ใช้ความฉ่ำชื้นที่ยังเหลืออยู่ลูบไปรอบท่อนเนื้อที่ขยายใหญ่โตจนเส้นเลือดปูด

โปนก่อนที่เขาจะจับมันจ่อหน้าประตูแล้วดันเอวเข้าไป


 





          “อั้กกก”


           ความคับแน่นที่ดันเข้ามาทำให้ผมถึงกับจุก ผมขยับเอวหนีด้วยสัญชาตญาณแต่ท่อนแขนของแพทริค กลับสอด

อยู่รอบเอวแล้วเหนี่ยวกลับมา ผมนิ่วหน้ากัดฟันทั้งเสียวทั้งเจ็บอาจเป็นเพราะไม่ได้มีเรื่องอย่างว่ามาพักใหญ่ ผมต้องขยับ

อ้าขาเปิดช่องให้กว้างเพื่อรองรับความใหญ่โตที่สอดลึกเข้ามาเติมในช่องว่างจนแทบกระดิกตัวไม่ได้


           “สุดหรือยังแพทริค ขาผมสั่นแล้วนะ”


           “อีกนิดนะเกม ขออีกครั้ง”


           “อ๊า!”


           ทีเดียวแต่เล่นเอาผมสะดุ้งสุดตัว ได้ยินเสียงสูดลมหายใจดังอยู่ด้านหลังแพทริคเองก็คงจะเสียวอยู่ไม่น้อย


           “เกือบจะแตกตั้งแต่ครึ่งทาง วันนี้แน่นเหมือนวันแรกเลย”


           “พูดมากจริงๆจะทำอะไรก็ทำสักทีสิวะเอ๊ย ครับ”


           ผมหันไปส่งเสียงโล้งเล้งจนแพทริคหัวเราะเบาๆ เขากดปากมาจูบแลกลิ้นแลกน้ำลายกล่อมให้มึนงง ผมเองก็

คล้อยตามจนไม่รู้ว่าไอ้ดุ้นที่แทงเข้ามามันเริ่มขยับตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีมันก็เริ่มเสียดสีจนร้อนไปหมด


           “จะฆ่ากันให้ตายใช่ไหมเกม”


           เสียงกระเส่าแหบพร่า แม่ง โคตรเซ็กซี่ ผมแอ่นตัวเข้าหาผนังห้องมือที่ดันไว้สั่นระริกจนแพททริคต้องวางท่อน

แขนพาดมา ขาแข็งแกร่งของเขาเกี่ยวรัดชิดแนบไปกับขาสั่นๆของผมเมื่อเขาเด้งเอวย้ำๆพลางส่งเสียงคำรามดังลั่นห้อง

เหงื่อของผมไหลรินเป็นน้ำยิ่งกว่าเล่นบาสจนครบสี่ควอเตอร์เสียอีก


           “โอ๊ย เสียวโว้ยย”


           ผมแหงนหน้าตะโกนลั่นเป็นภาษาไทยสมองของผมคิดอะไรไม่ออกแล้วตอนนี้ ในขณะที่ร่างกายก็ตอบรับด้วย

การแอ่นก้นให้แพทริคทะลวงจนหน้ามืด แพทริคดึงเอวผมให้ห่างออกจากผนังเขาดันหลังให้ผมก้มหน้าโก้งโค้งจนหน้า

แทบจะถึงพื้น


           “ไม่ไหวแล้วเกมเมอร์ อา ตอดจนของฉันจะหักแล้ว”


           ฟิวส์นี้มันใช่สุดๆ แพทริคโย่ใส่ผมไม่ยั้งร่างกายผมบิดเกร็งไปหมดจนต้องคว้าไอ้จ้อนตัวเองแล้วว่าวตามจังหวะ

ทั้งที่ยังขยับให้แพทริคได้สอดทั้งลึกทั้งเร็ว ผมรู้ว่าเขาใกล้จะถึงฝั่งแล้ว


           “เร็วแพทริค ใช่ ตรงนั้นแหละ ย้ำหนักๆ แรงๆเลย อ๊า...”


           ปล่อยพรวดออกมาจนกระเด็นเป็นสายไปตามพื้นห้อง แพทริคจับเอวผมไว้แน่นกัดฟันบุกอีกไม่กี่ครั้งผมก็รู้สึกได้

ว่าของเหลวอุ่นๆกำลังอัดแน่นอยู่ในช่องทาง เรานิ่งกันอยู่ในท่านั้นพักใหญ่จนกระทั่งลมหายใจหอบถี่กลับมาเกือบปกติ

แพทริคจึงได้ดึงเอวออกมาเสียงดังฝุบ ผลผลิตของเขาล้นช่องทางไหลรินมาตามต้นขาของผม เขาดึงให้ผมหันหน้ากลับ

มาหาแล้วจูบหนักๆกันอีกรอบก่อนที่จะมองผมตาเป็นมัน


           “ยั่วเก่งอย่างนี้แล้วฉันจะไปไหนรอด หือ เกม”
           






           ฮาวาย!!

           แดนสวรรค์จริงๆ

           ผมมองหุ่นสะบึมของแม่สาวที่เดินผ่านพร้อมทิ้งหางตาให้จนแทบจะเหลียวหลังก่อนจะชะงักเมื่อดันไปสบตากับ

เจ้าของตาสีเทาที่ทำตาดุใส่ผม

           จริงๆก็ไม่ได้อยากมาเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนแพทริคบาดเจ็บ แต่เจ้าตัวบอกว่ามันไกลหัวใจเกินกว่าที่จะเลิก

กำหนดการพาผมมาเที่ยวนอกสถานที่ แพทริคปล่อยผมให้สนุกสนานได้เท่าที่นึกอยาก เขาพาลูกน้องมาแค่สองคนคือ

จิมมี่กับจอห์นเพราะไม่อยากให้ดูเอิกเกริกขนาดขนลูกน้องมาเป็นขบวน

            แม่สาวหน้าคมท่าทางเป็นคนแถบละตินที่เพิ่งส่งสายตาเดินกลับมาอีกครั้งพร้อมขวดเบียร์สองขวด เจ้าหล่อน

หย่อนก้นนั่งบนเก้าอี้ติดกับผมแล้วส่งเบียร์มาให้ขวดหนึ่ง


           “ไฮ ฉันชื่อเอริก้า”


           มือเรียวเคลือบเล็บสีแดงสดยื่นมาหาพร้อมนัยน์ตาเชิญชวน ผมมองกลับอย่างรู้ทันกับการทอดสะพานมาให้ มี

หรือที่ผมจะไม่ยอมเดินตามผมยกมือไปจับกระชับอย่างมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเอง


           “เกมเมอร์ครับ มาคนเดียว?”


           “มาหาเพื่อนใหม่แถวนี้ ไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่า”


           เสียงกระแอมเบาๆดังมาจากร่างสูงที่นั่งไขว่ห้างอยู่อีกมุมหนึ่งของโต๊ะ คิ้วสีทองแทบจะเป็นเส้นตรงขณะที่มอง

มา ผมยักไหล่แล้วหันไปยิ้มให้แม่สาวเอริก้าต่อ


           “ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่”


           ผมขยิบตาให้หล่อนพลางใช้ปากขวดเบียร์ยกขึ้นชนกับขวดของเอริก้าและยกขึ้นกรอกเข้าปากไปอึกหนึ่ง


           “น้อยๆหน่อยเถอะเกม”


           เสียงภาษาไทยแปร่งๆดังขึ้นจากตาแก่ที่นั่งกอดอกมองอยู่ เอริก้าเอียงคอมองแล้วยิ้มเก๋


           “ภาษาอะไร คุณอยู่ประเทศอะไรเกมเมอร์”


           “ไทยแลนด์”


           ดวงตาคมโตเบิกขึ้นอย่างยั่วยวน อกอิ่มที่ล้นจากบิกินี่เบียดแขนผมจนใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆ


           “โอ ไทยแลนด์ จาพนม องค์บาก ฉันรู้จัก แช้ง คู ยู หนาย ใช่ไหมเกมเมอร์”


           ผมหรี่ตามอง พลางกระดกเบียร์เข้าไปอมอยู่ในช่องปาก จ้องมองปากแดงที่ขยับอย่างเพลิดเพลิน แต่แล้วก็ต้อง

สะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงตบโต๊ะดังปัง!


           “คุณน้าจะบ้าหรือไง อยู่ๆก็ตบโต๊ะ”


           เอริก้ามองแพทริคอย่างไม่พอใจ ผมได้แต่นั่งอึ้งเมื่อเห็นตาดุนั่น


           “ไปให้พ้น น่ารำคาญ”


           “กรี๊ด ปากเสียที่สุด น้าไม่อยากเห็นหนุ่มสาวจีบกันก็ย้ายไปนั่งที่อื่นสิยะ”


           “เอ่อ เอริก้า เบาๆเถอะ”


           ผมชักยิ้มแหยเมื่อเห็นเอริกาเดือดจนลุกยืนค้ำหัว


           “ก็ดูสิ แก่ก็อยู่ส่วนแก่ นี่เห็นว่าหน้าตาดีหรอกนะ เราไปที่อื่นกันเหอะเกมเมอร์”


           เอริก้าฉุดแขนผมให้ลุกตามแต่แขนอีกข้างกลับถูกรั้งไว้ด้วยคนแก่หน้าตาดีของเอริก้า


           “เธอนั่นแหละไปซะ”


           เอริก้าเชิดหน้าอย่างท้าทาย


           “ไม่ เกมเมอร์ต้องไปด้วย”


           “เขาไปไม่ได้หรอก เพราะเขาต้องอยู่กับฉัน”


           “นี่น้า”


           เอริก้าเท้าเอวหาเรื่อง


           “เป็นอะไรกับเกมเมอร์เหรอ ถึงห้ามไม่ให้เขาไปกับฉัน”


           ไม่นะ เอริก้า อย่าแหย่เสือ!


           ดวงตาสีเทาโชนแสง มุมปากยกยิ้มอย่างนึกสนุกก่อนที่แพทริคจะกระชากไหล่ของผมเข้าหาและก้มหน้าบดปาก

มาบนปากผมอย่างรวดเร็ว ผมได้แต่หลับตาปี๋

           ยังไม่พอใจแค่นั้น เขายังสอดลิ้นโชว์จนผมเองก็ชักจะเตลิด พอเขาชักลิ้นกลับมองผมตาเป็นประกาย ผมเพิ่งจะ

ได้สติและหันขวับไปหาเอริก้า

           เจ้าหล่อนทำตาโตอ้าปากค้าง ก่อนจะกะพริบตาอีกสามทีแล้วจึงเม้มปากหันหลังกระแทกส้นเท้าก้าวฉับๆจากไป

แพทริคหัวเราะหึหึ ผมได้แต่มองอย่างหมั่นไส้


           “เอริก้าของนายไม่รอคำตอบแล้วหรือไง ว่านายเป็นอะไรกับคุณน้าอย่างฉัน หือ เกมเมอร์”
           
                                                           TBC



ขออภัยคำศัพท์ผิดตั้งแต่ต้นเรื่อง

พิสวาส แก้เป็น พิศวาส

กลยุทธ แก้เป็น กลยุทธ์

นับตั้งแต่บทนี้ค่ะ
 


เราจะรวมเล่ม "คำสาปร้ายพ่ายรัก" เอง
แต่เราไม่แน่ใจว่าจะซื้อกันเยอะหรือเปล่า
จึงได้ทำแบบสอบถามนี้ขึ้นมา
ช่วยตอบให้เราหน่อยนะคะ
http://goo.gl/forms/uCXVBhLjmq

[boboman]

จิ้มๆ
อิเกมมีเคลิ้มนะ -_- แต่ไม่เป็นไร คนแก่เอาอยู่ คึๆๆ
ขนาดเจ็บอยู่ พี่แกก็ยังอุตส่าห์หื่น หึๆๆ -.,-

[brookzaa]

  นี่ๆ ขนาดเจ็บนะคุณน้า หื่นซะ เกมนี่กะเริ่มแตกสาวเต็มตัวละ พ่อจะว่ายังไงนะ บอกว่ามาเรียนแต่ดันมามีสะมี