หัวข้อ: .....อาการของคนหมดรัก....(ภาคเชา) ตอนที่ 5 (18/08/17)

[kaireaw]

พูดไม่ออกสงสารน้องฟิว น้องไม่ผิดเลย อยากรู้ว่าเชาคิดอะไรอยู่
ก็ยังดูเหมือนแคร์ แต่บางทีก็ไม่แคร์ น้องฟิวพยายามจะปรับตัวเข้าหาเพราะรู้ว่าเชาเปลี่ยนไป
ส่วนคิงนี่รู้สึกยังไงเดายากจัง นี่คิดว่าคิงชอบเชาด้วยซ้ำ แต่ไม่อยากให้คนรอบข้างหรือมัมรู้สึกไม่ดีเลย พยายามทำตัวคบใครแบบไม่สนใจสถานะ เหยยยยยังไง

[cherilnatcha]

9
อีกหนึ่งกระทู้เด็ด



---ขอคำปรึกษาหน่อยครับ ผมควรช่วยเพื่อนอย่างไรดีเรื่องรูมเมท---


คือผมมีเพื่อนสนิทอยู่คนนึงครับ แล้วเพื่อนก็มีรูมเมท


ตอนแรกก็เห็นมันดูแล มันทำความสะอาดห้อง ซื้อของอะไรให้เหมือนรูมเมทปกติ แต่พักหลังๆ มาเนี่ยผมว่ามันเริ่มไม่ใช่ละ เพื่อนผมเทียวรับ-ส่งรูมเมทตลอด ไปกินข้าวกลางวันที่คณะรูมเมท ถ้ามาเรียนก่อนแล้วรูมเมทมีเรียนบ่ายมันก็จะโทรปลุก มันจ่ายค่าหอให้ ค่าน้ำ-ค่าไฟก็เป็นคนจ่าย สบู่ที่ห้องหมด มันก็เป็นคนไปซื้อให้… มันทำให้รูมเมทหมดทุกอย่างอ่ะ ผมว่ามันเริ่มไม่ใช่แล้ว


จนตอนหลังผมมั่นใจละว่ารูมเมทมันเป็นเกย์ ผมรู้สึกทะแม่งๆ มาตั้งแต่แรกแล้วแต่ยังไม่อยากปักใจเชื่อ ตอนนี้รู้ความจริงจากปากเพื่อนตัวเองแล้ว ผมยิ่งไม่รู้จะทำอย่างไร ผมเป็นห่วงเพื่อนมาก มันน่าขยะแขยงมากเลยที่เพื่อนผมต้องนอนเตียงเดียวกับไอ้เกย์นั่น มันอยู่ร่วมห้องกัน แค่คิดก็อยากจะอาเจียนแล้ว และอีกอย่างผมรู้สึกว่าเพื่อนผมถูกหลอกอยู่ นี่แค่ค่าหอกับอำนวยความสะดวกให้ไอ้เกย์นั่น ถ้าวันดีคืนดีเพื่อนผมโดนหลอกเอาเงิน หรือหลอกตุ๋ยแล้วอัดคลิปแบล็กเมล์ทีหลังจะเป็นยังไง??

เป็นเกย์ไม่ได้เป็นโรคค่ะ

แล้ว HIV ล่ะครับ พวกคุณเป็นตัวพาหะเลยไม่ใช่เหรอ

ผมว่า จขกท เสือกเรื่องผัวเมียเขาป่ะคับ

เพื่อนผมแมนๆ ครับ มันไม่ได้เป็นเกย์

จขกท สติดีป่ะคะ

สติดีครับ เป็นห่วงเพื่อน เลยมาตั้งกระทู้ถาม

ตั้งทู้มาโดนด่าชัดๆ


มาม่าพร้อมใน 3 2 1

เพื่อนผู้หญิงที่นั่งอยู่ข้างหน้าเอามือปิดปากกลั้นเสียงหัวเราะจนไหล่สั่น ท่าทางจะขำอะไรบางอย่างมาก แต่แสดงออกไม่ได้เพราะอาจารย์ยืนสอนอยู่ชั้นล่างสุดของห้องสโลป


“ เป็นอะไรวะแก ”


“ แกอ่านกระทู้นี้.. อย่างจี้ หึ! คห.103 โคตรเด็ด ”


“ ไหนๆ อุ้ย...หึหึ.. ”


พอเธอได้อ่านก็หัวเราะไหล่สั่นตามเพื่อนไปอีกคน


“ เจ้าของกระทู้ปัญญาอ่อนว่ะ ”


“ เออ ฉันก็ว่างั้น สติดีป่ะวะ ตั้งกระทู้มาให้โดนด่าเฉยเลย ”


ผมนั่งหาว บังเอิญได้ยินพวกเธอคุยกันพอดี คงกำลังพูดถึงกระทู้ในพันทิปสักกระทู้ ว่าไปผมก็ไม่ได้เข้ากระทู้ตัวเองมาหลายวันแล้ว ไม่รู้ตอนนี้ถึงไหน… ช่างเหอะ เอาจริงๆ ผมขี้เกียจสนใจว่ะ แค่ตอนที่พิมพ์ลงไปมันเหมือนได้ระบาย ก็ช่วยให้รู้สึกดีขึ้นประมาณนึงแล้ว


“ อุ๊ยแก… จ่าแชร์ทู้นี้แล้ว อีเจ้าของกระทู้เสร็จแน่ ฮิฮิ ”


อื้อหือ สนุกขนาดเพจเฟสบุ๊กแชร์เลยเหรอวะ ผมหยิบโทรศัพท์ออกมาเปิดเฟส ไม่ต้องเข้าเพจนั้นก็มีเพื่อนแชร์กระทู้พันทิปมาจากเพจนิยมชมชอบเรื่องดราม่าเรียบร้อย ขึ้นนิวฟี๊ดล่าสุดแบบเมื่อกี้นี้เลย


ผมกดตามลิ้งค์กระทู้พันทิปเข้าไป



เมื่อไม่นานมานี้ผมก็เตือนเพื่อนให้มันระวังรูมเมทตัวเอง แต่มันดันโกรธและต่อยผมซะงั้น ผมเป็นห่วงมันจะต่ายห่า แต่มันทำเหมือนไม่ใช่เพื่อนผมเลย เป็นไปได้ป่ะครับว่าเพื่อนผมจะโดนของ???

คิดไปได้….. เราว่าเขาเป็นแฟนกันมากกว่าค่ะ

อ่านดีๆ ครับ เพื่อนผมไม่ได้เป็นเกย์

ผมว่าโดน….โดนคุณนั่นแหละเสือกเรื่องของเขา


คุณ จขกท ควรพบจิตแพทย์ด่วนค่ะ


ใจเย็นแล้ววางถุงกาวก่อนนะครับ


เราว่า จขกท ดูจะเกลียดเกย์มากเลยนะคะ

ผมไม่ได้เกลียด ผมแค่ไม่ชอบ เกย์ก็อยู่ส่วนเกย์ไปสิครับ อย่ามายุ่งกับเพื่อนผม

ผมว่าโดนของเขมรครับ ญาติผมเคยโดนมาเหมือนกัน พวกนี้น่ากลัวมาก

จริงเหรอครับ ผมขออนุญาติหลังไมค์ไปนะครับ ผมเป็นห่วงเพื่อนจริงๆ

ขอโทษครับ ผมล้อเล่น


ล่อเป้า ล่อเป้า ล่อเป้า ล่อเป้า ล่อเป้า


นิยายเชิญห้องข้างๆ ค่ะ

เรื่องจริงครับ คุณลองมาเจอเองแล้วจะรู้




“ ไอ้เหี้ยขวัญ!!! มึงไม่จบใช่มั้ยวะ!!!!! ”


หมดคาบอาจารย์เดินออกไปแล้ว ผมเข้าไปกระชากคอเสื้อไอ้ขวัญกลางห้องสโลป ตะคอกใส่มันเสียงดัง มือผมกำคอเสื้อมันแน่น


ไอ้ขวัญมองผมกลับ มันมีท่าทางตกใจแบบยังไม่ทันได้ตั้งตัว ตาเบิกกว้างเลิกคิ้วสูง


“ เรื่องอะไร? ”


“ ไอ้สัด! มึงจะเอาใช่ป่ะ?!!! ” ผมเงื้องหมัดซัดมันหน้าคว่ำหายหมั่นไส้ หน้าแม่งกวนส้นตีน!


ผัวะ!!


“ เฮ้ย! เชามึงเป็นเหี้ยอะไร ใจเย็นดิวะ ”


แซคเข้ามาห้ามมันพยายามผลักผมกับไอ้เหี้ยขวัญให้แยกกัน เพื่อนคนอื่นในเซคส่งเสียงฮือฮาเมื่อพวกผมที่สนิทกันมาตั้งแต่ปี 1 ทะเลาะกันอีกรอบ คราวนี้กลางห้องสโลป และไม่ใช่มีแค่พวกผมเซคเดียวที่อยู่ในห้อง


“ มึงถามมัน ไม่ใช่กู!! ”


รอบแรกที่ดูถูกคิงกูเตือนมึงแล้ว! รอบนี้มึงยังไปตั้งทู้ถามในพันทิปอีก มึงนั่นแหละ เป็นเหี้ยอะไรนักหนาไอ้เหี้ยขวัญ!!


“ กูไม่หาเรื่องใครก่อนอยู่แล้วถ้าไม่มีเหตุผล! ” มึงด่ากู นินทากู ถ้ากูผิดจริงกูยอมรับ แต่นี่มึงด่าคิง!! มึงรังเกียจขยะแขยงมันแล้วมึงแสดงออกแบบนี้ ไอ้สัดกูยอมไม่ได้ว่ะ!!!!


“ เชี่ยขวัญมึงทำอะไรไอ้เชาวะ ”


“ กูไม่ได้ทำอะไรมัน! ” ไอ้เหี้ยขวัญไม่มีท่าทางสะทกสะท้าน มันตีหน้าเซ่อเหมือนไม่รู้เรื่อง ซี๊ดปากด้วยความเจ็บ “ เชามึงเป็นเหี้ยอะไรขึ้นมาเนี่ย! ”


“ เป็นเกย์แล้วไงวะ หนักหัวพ่อมึงรึไง!!!! ”


ผมสลัดไอ้แซคออกไป ผลักอกไอ้ขวัญจนมันถอยหลังชนโต๊ะเสียงดังก้องไปทั่วห้อง


“ มึงจะเอาไงไอ้เหี้ยขวัญบอกกูมา! มึงจะเอาไง!! ”


ไอ้ขวัญเจ็บตัวงอ มันเงยหน้ามองผม สายตาหงุดหงิด เกลียดชัง และผิดหวังอยู่ในนั้น “ ไอ้เชา!! มึงต่อยกูมึงปกป้องมันเหรอวะ!!!! ” ไอ้ขวัญเองก็ขึ้นบ้างแล้ว “ กูเพื่อนมึง! กูหาทางช่วยมึง มึงทำกับกูงี้เหรอวะ!! ”


“ พวกมึงหยุด! ” แซคอยู่ตรงกลาง มันพยายามห้ามผมกับเพื่อนอีกหลายคน


“ กูทำได้ยิ่งกว่านี้อีก! ” ผมสบถ จะพุ่งเข้าไปซัดไอ้ขวัญอีกรอบ เกิดเสียงโวยวายดังลั่น ไอ้แซคพยายามห้ามทั้งที่ตกใจ พร้อมกับเพื่อนอีกสามคนที่เข้ามาล็อกตัวผม


“ เชี่ยเชาใจเย็น! ค่อยๆ พูดจากันดีๆ สิวะ ” พวกมันพยายามบอกให้ผมเย็น มึงลองเป็นกูดูสิ! แล้วคอยดูว่ามึงจะเย็นลงมั้ย!!!




ในที่สุดทุกอย่างจบลงที่อาจารย์เข้ามาห้าม เขาไม่เคร่งมากจึงแค่ตักเตือนในห้องสโลปนั้นแล้วปล่อยพวกเราออกมา เป็นเพราะในห้องไม่มีอะไรเสียหายด้วย รูปการณ์แม่งจะเปลี่ยนไปทันทีถ้าโต๊ะหรือเก้าอี้พังหรือมีการทำลายข้าวของ


“ เชาสรุปเมื่อกี้มึงเป็นเหี้ยอะไรวะ ” แซคถาม มันยืนอยู่ข้างผมสีหน้าหงุดหงิดและงุนงง “ ยังไม่ทันคืนดีกันมึงต่อยมันอีกแล้ว เชี่ยกูสงสารไอ้ขวัญว่ะ ”


ไอ้เหี้ยขวัญโดนผมต่อยเจ็บตัวไปสองรอบ ขณะที่ผมไม่เป็นอะไรเลย ว่ากันตามตรงไอ้ขวัญมันแทบจะไม่โต้ตอบกลับ มากสุดก็ป้องกันตัว ส่วนผมซัดแม่งแบบสุดแรงที่มีด้วยอารมณ์เดือดดาล


“ มันทำตัวเอง ”


ผมตอบเสียงขึ้นจมูกเล็กน้อย เมื่่อกี้จมูกผมโดนศอกเหี้ยขวัญเข้าไป จนตอนนี้ยังชาอยู่เลย


“ มันทำอะไรล่ะ?”


“ ไปถามมันเอง ” แม่งกูไม่อยากพูด พูดแล้วขึ้น!!


“ Kเหอะ เมื่อกี้มึงต่อยมันมันยังไม่รู้เรื่องเลย ” แซคพูดด้วยท่าทางหงุดหงิดมากกว่ารำคาญ ” มีอะไรก็บอกกูมาดิวะ ยังไงมึงก็เพื่อนกัน เดี๋ยวกูช่วยเคลียร์ให้ ”


ผมมองแซค จ้องตามัน แซคมันสบตาผมกลับไม่หลบ ผมพยายามอ่านความคิดมันจากสายตาที่มันสื่อมา..    หน้าตาจริงจังเหมือนอยากรู้เรื่องนี้และทำให้มันจบจริงๆ


“ แล้วสรุปมึงต่อยมันทำไม? ”


ผมเงียบสักพัก แล้วตอบมันด้วยคำถามกลับ “ ถ้าน้องมึงเป็นเกย์แล้วเพื่อนมึงด่ามันที่มันเป็นอย่างนั้นกับมึงไม่เลิก มึงจะทำไง? ”


“ …….” มันดูอึ้งไป “ กู…..คิดไม่ออกว่ะ น้องกูเป็นผู้หญิง ” แซคเป็นพี่ชายคนโต มันมีน้องสาว เพื่อให้มันเข้าใจมากขึ้นผมจึงยกตัวอย่างให้มันฟัง


“ สมมุติซินเป็นทอม แล้วเพื่อนมึงแม่งชี้หน้าด่าน้องมึงต่อหน้ามึง... ”


สีหน้าแซคเปลี่ยนไปทันที


“ ไอ้เหี้ย! กูก็ต่อยแม่งดิวะ ”


“ อืม กูก็รู้สึกไม่ต่างจากมึง ”


ไอ้แซคอึ้งไป หน้ามันมีข้อสงสัย แต่ก็ลังเลว่าจะถามดีหรือไม่ถามดี สุดท้ายมันก็เลือกถาม


“ เชากูถามอะไรหน่อย... ” มันดูลำบากใจ “ เออ ถ้ามึงไม่อยากตอบมึงก็ไม่จำเป็นต้องตอบกูนะ กูแค่สงสัย ”


“ ถามมาดิ ” มีแค่ไม่กี่เรื่องหรอกที่มันสงสัย และผมมั่นใจว่าเป็นเรื่องของคิง


“ มึงกับคิง… ยังไงกันแน่วะ “ เห็นมั้ย ผมว่าแล้ว “ เฮ้ย! อย่าเพิ่งเข้าใจกูผิดนะ กูไม่คิดว่ามึงเป็นแน่ๆ อ่ะ และกูก็..ไม่ได้รังเกียจ.. เอ่อ เพศที่ 3 หรืออะไร ถ้าเผื่อมึง..เป็นขึ้นมาจริงๆ... ”


“ กูไม่ได้เป็นเกย์ กูชอบผู้หญิง ” ผมตอบ ยืนยันกับมันหนักแน่น


จริงๆ คำถามนี้ผมคิดมากพักใหญ่แล้ว เพราะน้องฟิว...ก็เป็นผู้ชาย ผมคบน้องฟิวที่เป็นผู้ชาย นั่นก็แปลว่าผมเป็นเกย์ถูกป่ะ แต่ผมไม่รู้สึกว่าตัวเองเป็นเกย์ ‘ จริงๆ ’ ว่ะ ผมชอบมองนมกับขามากกว่ากล้ามกับตูด ผมเห็นผู้หญิง..ไม่ต้องถอดเสื้อผ้าหรอก แค่อยู่ด้วยกันสองคนแล้วเธอหุ่นดีผมก็มีอารมณ์แล้ว แต่กับผู้ชาย...อารมณ์ผมไม่ได้ถูกจุดติดด้วยอะไรแบบนั้น


ผมเคยลองกับผู้ชายแค่สองคน คือคิง และ น้องฟิว ซึ่งมู้ดของทั้งคู่แม่งต่างกันมาก…


กับคิง ทุกอย่างแม่งมันส์ ทำอะไรก็สนุกไปหมด แม่งสุด ผมจูบดูดปากกับมันได้จนเมื่อยกราม ผมสามารถเอากับมันได้ไม่รู้สึกอะไร และมั่นใจว่ามันก็รู้สึกไม่ต่างกัน เราทั้งคู่ไม่ต้องมานั่งเป็นห่วงความรู้สึกห่าเหวอะไรกันมากมายขนาดนั้น ‘ เซ็กส์ ’ ก็เป็นแค่นั้น และผมกับไอ้คิงก็ยังเป็นเหมือนเดิมตลอดมา


ส่วนน้องฟิว…. เอาตรงๆ นะ ผมไม่ค่อยรู้สึกว่าตัวเองอยู่กับผู้ชายเท่าไหร่ น้องมันหงอ มันขี้กลัว ขี้ตกใจ เหมือนลูกเป็ด เห็นผมเป็นฮีโร่ก็ปลื้ม เดินตามต้อยๆ เวลาผมอยู่กับน้องฟิวผมจึงเอานิสัยที่มักจะปฏิบัติกับผู้หญิงมาใช้ ไม่ได้ตั้งใจ มันเป็นไปเองจริงๆ เวลามีอะไรกับน้องฟิวผมใจเย็นกว่าตอนเอากับคิง….เยอะ


ถ้ามองผ่านเรื่องสรีระรูปลักษณะภายนอกไป ความรู้สึกผมตอนคบน้องฟิวก็เหมือนผมคบผู้หญิงนั่นแหละ...ผมว่าน้องฟิวดึงดูดผมด้วยตรงนี้... ผมจึงมั่นใจ ว่าตัวเองไม่ใช่เกย์แน่นอน


กลับมาที่แซคอีกรอบ มันนิ่งไปหลังจากที่ได้ยินคำยืนยันหนักแน่นของผม ดูคล้อยตามและเชื่อแล้วว่าผมเป็นผู้ชายจริงๆ แต่ก็ยังสงสัยคลางแคลงอยู่


“ แล้วคิงอ่ะ กับคิง.. รูมเมทมึงมันยังไงกันแน่... ”


“ กูกับมันเป็นเพื่อนกัน ”


“ ……….เออ.. กูเชื่อมึง ” แซคมองตาผมนิ่งไม่หลบ น้ำเสียงมันหมายความอย่างที่พูดจริงๆ


นั่นทำให้ผมพ่นลมหายใจ ยิ้มออกมา มันรู้สึกดีนะครับเวลาได้รับความเชื่อใจจากเพื่อนน่ะ..


“ ขอบใจว่ะ... ” ผมตบบ่าแซค มันตบบ่าผมกลับแล้วพาดแขนไว้อย่างนั้น ยักคิ้วกวนๆ เท่าที่ไอ้ตี๋ไร้คิ้วแบบมันจะทำได้ให้ 55555555 ก่อนผมจะต้องหุบยิ้มเพราะประโยคถัดมาของแซค




“ มึงเป็นเพื่อนมัน... แล้วมันล่ะ คิดกับมึงแค่เพื่อนรึเปล่า? ”








----------------------------------------------------------

แล้วเรื่องนี้ก็สอนให้รู้ว่า อย่าด่าคิงต่อหน้าเชา เอ๊ย! อย่าดูถูกคน ต่อหน้าคนสำคัญของเขา

เราว่าขวัญน่าสงสารนะ 555555 ตัวเองเกลียดเกย์ขั้นรุนแรง แต่อีเชามีแฟนเป็นผู้ชาย และแซคก็ยังเป็นเกย์แอบๆ อีก คนอะไรจะซวยขนาดนี้ 5555555555555555 (สาบานว่าสงสาร)

แซคทิ้งคำถามเด็ดเอาไว้ให้เชา ผสมกับความอยากรู้ของตัวเอง ที่ถึงจะโดนคิงทำร้ายความรู้สึกก็ยังสลัดเรื่องของคิงออกจากหัวไม่ได้ ปัจจุบันแซคก็ยังไม่ลบเบอร์คิงออกจากเครื่อง

เรียกว่ารักหรือหลง เราก้ไม่มั่นใจ... 

[เข็มวินาที]

อยากจะถีบความชัดเจนไปกระแทกหน้าเชาจริงๆ บักเชาเอ็งชัดเจนไปเลยย ชัดเจนอ่ะ ชัดเจนนนนนน!! ต้องการความชัดเจนนนน!!!  ส่วนน้องฟิวสงสัยอะไรถาม อย่าทุ่มเทให้กับความรักมากเกินไป เด็ดขาดลูก เด็ดขาด!!! เอาตัดทีเดียวฉับเลย! อินค่ะ! อินเนอร์ล้วนๆ (จะจบยังไงว้าาา) เป็นกำลังใจให้ 

[snowboxs]

เฮ้อออ เชากับคิงเอากันหลายครั้งแล้วดิ

[sataav]

เราอ่านตอนนี้แล้วเราแอบแสยะยิ้ม หึ
อีกนิด อีกนิดเชาจะเบื่อฟิวส์จนต้องเลิกเพราะ รัก ไม่ก็หลงคิงส์แน่ ๆ

เราเดาจากประโยคนี้
-- เราทั้งคู่ไม่ต้องมานั่งเป็นห่วงความรู้สึกห่าเหวอะไรกันมากมายขนาดนั้น
‘ เซ็กส์ ’ ก็เป็นแค่นั้น และผมกับไอ้คิงก็ยังเป็นเหมือนเดิมตลอดมา --

เชื่อเถอะ เดี๋ยวอีกสักพักหล่อนจะล้มตอนนี้แหละ เชา
เพราะ เมื่อหล่อนได้เลิกกับฟิวส์สมปรารถนา
หล่อนจะได้ทดลองสิ่งต่าง ๆ นานากับผู้หญิงคนอื่นตามที่หล่อนอยากทำ

แต่สุดท้ายหล่อนก็จะค้นพบว่า พวกผู้หญิงคนอื่นก็คล้าย ๆ ฟิวส์
แล้วก็รู้สึกขึ้นมาว่าคิงเนี่ยดีจริง ๆ นิสัยแบบนี้ ไม่ต้องมาแคร์ความรู้สึกมาก
จากนั้นหล่อนก็จะรัก ไม่ก็หลงจนหัวปักหัวปำ

จากนั้น หล่อนก็จะเจอเหตุการณ์ให้ต้องล้มตอนนี้แหละ หึ หึ หึ

ส่วนในกรณีที่ว่า เชาจะรักหรือจะหลงคิงส์นั้น
เราไม่กล้าเดาเต็มปากเต็มคำ ณ ตอนนี้
แต่หากดูจากรูปการณ์ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนที่ 9 นี่ เราขอตอบว่า 'หลง' ค่ะ

เพราะ ถ้ารักจริง ๆ เชาไม่น่าจะไม่อะไรพูดทำนองว่า
'ดีแล้วที่ไม่ต้องมาคอยแคร์ความรู้สึกหลังมีอะไรกัน'
อันนี้มันสันดานเห็นแก่ตัวเชา มันเอาสบายมากกว่า
(แต่ความจริง มนุษย์เราบางทีก็หลงรักคนจากนิสัยได้เหมือนกันนะคะ)

งั้นทำไมเชาถึงห่วงคิงนักละ ถึงขั้นมีเรื่องมีราวกับขวัญเลยนะ

คำตอบอยู่ตามที่เชาย้อนถามแซคเลยค่ะ
มันเป็นเรื่องของความเป็นห่วงคนในครอบครัว
เรื่องนี้เราขอยืนยันจากประสบการณ์ตัวเอง และ ผู้มีพี่น้องคนอื่น ๆ เลยว่าเรื่องนี้ 'จริง 90%' ค่ะ
(อีก 10% ไว้เผื่อพวกที่เกลียดน้องตัวเองเข้าไส้ 5 5 5)

อันที่จริง ถึงคุณไม่มีพี่น้องแต่มีครอบครัว คุณก็จินตนาการความรู้สึกนี้ได้นะคะ
อาจจะลองนึกขึ้นมาดูว่า พ่อแม่หรือญาติผู้ใหญ่ที่เคารพรักโดนดูถูก ด่า รังเกียจ คุณจะรู้สึกยังไง

นั่นแหละคะ ถ้าคุณเคารพรักเขาจริง คุณจะรู้สึกไม่ต่างจากเชาเลย

และนี่ คือ สาเหตุที่เรายังคงไม่ยืนยันว่า เชารักคิง
แต่ก็ไม่แน่นะคะว่า หลังจากนี้ อาจจะมีเหตุการณ์อะไรบางอย่างยืนยันเรื่องนี้ก็ได้


ส่วนเรื่องที่ 'คิงอาจจะรักเชา' เราว่าอยู่ในเกณฑ์เป็นไปได้ แต่ยากค่ะ
มันมีปัจจัยนิสัยหลาย ๆ อย่างที่ คิงคงจะไม่หลงรักเชาแน่ ๆ
อีกอย่าง ต่อให้ทั้งสองคนมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกันจริง
ถ้ามัมไม่เห็นด้วย ก็เป็นไปได้ยากค่ะ
เพราะ ลำดับความสำคัญของคิง เดาได้ไม่ยากเลยว่ามัมอยู่สูงสุด
และ คงสูงมากพอที่จะทำให้คิงยอมตัดใจเพื่อมัม ดีกว่าที่จะทำตามใจตัวเอง

โอ้ ถ้าคิงเจอคนที่รักจริง ๆ คน ๆ นั้นจะน่าอิจฉาน่าดูเลยนะคะ
ซึ่งเราก็ภาวนานะคะว่า คน ๆ นั้นคงไม่เป็นเชา 5 5 5

ส่วนฟิวส์ เรายังยืนยันเหมือนเดิมนะเธอ
เลิกกับไอ้เชาเถอะ ยิ่งอ่านตอนนี้เราว่าเลิกแล้วชีวิตจะดี เพราะ

มันยังสับสนกับตัวมันเองอยู่เลย ฟิวส์

ดูจากการที่เชามันบอกว่าตัวเอง 'ไม่ได้เป็นเกย์' สิ
แถมมีเหตุผลด้วยนะว่าเพราะ ยังมีอารมณ์กับผู้หญิง
ส่วนที่คบกับฟิวส์ ก็แถไปว่าฟิวส์นิสัยเหมือนผู้หญิง เลยไม่คิดว่าจะต่างกับผู้หญิงตรงไหน

เช้ด นางมีเหตุผลนะเว้ย แต่เดี๋ยวก่อน

มีมาบอกขยายต่อว่า 'เอากับคิงส์แล้วมันส์ ไม่ต้องมาคอยแคร์ว่ารู้สึกอะไร สบาย ๆ'
ไม่เหมือนฟิวส์ที่นิสัยเหมือนผู้หญิง

เอ้า งั้นจะเบื่อฟิวส์ทำซากอะไรวะ เฮ้ย ตอบดิ

เผลอ ๆ นะฟิวส์ มันไม่ได้แค่สับสนในตัวเอง
มันไม่ยอมรับตัวเองด้วยซ้ำมั้งหน่ะว่า ตัวเองเป็นเกย์

ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้น รีบทิ้งมันไปเถอะ
เพราะ ถ้าขนาดตัวมันเองมันยังกล้าหลอกเลย กับคนอื่นจะไม่กล้าเหรอ

สุดท้ายนี้ จบเหมือนกันทุกความเห็น 5 5 5
เป็นกำลังใจให้คุณนักเขียนนะคะ รีบมาต่อนะ จุ๊บ จุ๊บ

ป.ล. ขอเสนอให้คนที่ใช่ของคิง เป็นน้องฟิวส์ค่ะ
เพราะ น้องดูเป็นคนอ่อนโยน คอยเป็นห่วง คอยใส่ใจดูแลคนที่รัก
น้องเหมือนมัมคนที่สองได้เลยนะ 5 5 5
แล้วถ้าคิงรักน้อง สิ่งต่าง ๆ ดี ๆ ที่น้องทำมันจะคุ้มค่ามาก ๆ
เพราะ คิงจะตอบแทนความรักนั้นอย่างดีเหมือนที่คิงส์ตอบแทนดูแลมัม

เราหวังให้ความคิดนี้ของเราเป็นไปได้นะ
แต่ยังต้องดูก่อนแหละเนอะว่า
คุณนักเขียนจะกำกับเรื่องให้น้องปะทะเจอะเจอกับคิงส์รูปแบบไหน
ถ้ามันเป็นรูปแบบที่ทำให้คิงรำคาญนิสัยฟิวส์ สงสัยเราต้องพับเก็บจินตนาการนี้ใส่กระเป๋า

[broke-back]

หลายความรู้สึกมาก
จนไม่รู้จะพูดจะบอกอะไรออกมา
อับจนปัญญาเกินกว่าจะเรียบเรียง

เชา
??????????

จบ
หึหึ

+1 ให้คนแต่ง
สุดยอดมาก

[Grey Twilight]

ผมว่าขวัญมันผิดประเด็นไปหน่อยนะ...

โอเค ผมยอมรับว่าผมเป็นคนที่ค่อนข้างตรงไปตรงมา อาจจะประเภทเดียวกับขวัญ แต่คิดว่าคงต่างมุมมองกันหน่อย ขวัญไม่ชอบคนที่เป็นโฮโมเซกชวล อันนี้เป็น personal bias ของเขาครับ ผมไม่สามารถไปเปลี่ยนเขาได้ และการทำให้เขารู้ว่ามันไม่น่าเกลียดหรือร้ายแรงอะไรก็ต้องใช้เวลา ซึ่งกระบวนการแก้ไข personal bias ของคนที่ไม่ชอบโฮโมเซกชวลในปัจจุบันถือเป็นประเด็นที่ต้องคุยกันยาว อันนี้ไว้ก่อน

แต่ที่ผมบอกว่าผมเป็นประเภทเดียวกับขวัญ เพราะถ้าผมเป็นขวัญ ผมก็คงด่าเชาจริงๆแหละ แค่เปลี่ยนประเด็น ผมคงดูถูกคิงในกรณีที่ว่าเชามันให้ความสำคัญกับคิงและตัวเองจนลืมความสำคัญของคนอื่น(คุณป้า และน้องฟิว) แต่ไม่ได้ดูถูกในกรณีของโฮโมเซกชวล ผมคงดูถูกเชาและคิงในแง่ของการเห็นแก่ตัวจริงๆ และผมก็คงไม่ได้แคร์อะไรในการที่เชาจะต่อยผม เพราะมันเป็นเรื่องปกติของกระบวนการคิดเชา แต่ที่ผมอยากจะเตือนเขาจริงๆคือถ้าเชายังมีพฤติกรรมแบบนี้ต่อ มันจะไม่ใช่แค่ความรู้สึกส่วนตัวของคุณจะเสียหายเวลาที่คุณเกิดการกระทบทางจิตใจแรงๆ แต่เมื่อเวลานั้นมาถึง คุณจะไม่มีเพื่อนที่ให้คำปรึกษาดีๆให้คุณลุกได้ คุณจะไม่มีเพื่อนฉลาดๆคอยให้คำแนะนำและวิธีการช่วยเหลือ คุณจะไม่เหลือเพื่อนที่คอยปรารถนาดีและเห็นคุณอย่างแท้จริง เพราะคุณขับไสไล่ส่งเขาไปหมด และเพราะคุณถูกอัตตาแบบหลงผิดบดบัง จึงทำให้ต้องสูญเสียมิตรภาพที่ดี

การมีเพื่อนไว้น่ะดีครับ แต่เพื่อนที่ดีต้องเป็นกัลยาณมิตรที่ดีด้วย ไม่ใช่เป็นเพื่อนที่คอยยืนมองคนตกหลุมตายไปวันๆ ไม่เช่นนั้นมันจะทำให้เสียคุณค่าและเวลาในช่วงชีวิต เพราะมนุษย์มักมีชีวิตที่สั้นและเต็มไปด้วยปัญหา การได้รับไมตรีมีคนที่เป็นกัลยาณมิตรจึงนับว่าเป็นลาภอันประเสริฐที่มนุษย์จะเพียรหาได้

[cherilnatcha]

9.5
มึง กูเหงา



‘ มึง กูเหงาว่ะ ’


แซคทักแชทเฟสบุ๊กไปหาเพื่อนตอนตีสี่สามสิบเจ็ดนาที


สิ่งที่เพื่อนของแซคคิดคือ… มึงบ้ารึเปล่า ป่านนี้ยังไม่นอน ไม่เหมือนเด็กถาปัตย์นะเว้ยที่นอนไม่เป็นเวล่ำเวลาน่ะ


‘ แล้วเด็กวิทยาคนนั้นที่เพื่อนไอ้อาร์มแนะนำอ่ะ ’


เขาพิมพ์ถามเพื่อนกลับไป ได้จังหวะเลยเปลี่ยนเพลงในยูทูปด้วยพอดี ตอบแชทเพื่อนร่วมคณะอีกคนที่ทักแชตมาบ่นโหยหวนถึงงาน 3 วีคที่ต้องปั่นให้เสร็จภายในคืนเดียว พรุ่งนี้พรีเซนท์เช้า ไม่มีงานก็ตายกันถ้วนหน้าสิครับ!


“ ไอ้เชี่ย! มึงแอบเล่นเฟสเหรอวะ ” เพื่อนที่นั่งตัดโมฯอยู่บนพื้นด่าพร้อมถีบเก้าอี้เข้าให้ เขาก็ไถลไปน่ะสิ ดีนะจับขอบโต๊ะดราฟต์ได้ทัน


“ สัด! เล่นอะไรไม่รู้เรื่อง เกือบโดนงาน ” ด่าเพื่อนตัวเองกลับไป “ กูไม่ได้แอบเล่นเฟส ไอ้เคนมันทักแชตมาถามว่างานถึงไหนแล้ว ”


“ เออๆ รีบทำเพลทให้เสร็จแล้วมาช่วยกูตัดโมเลยนะมึง! อรุณเบิกฟ้านภาโบยบินเมื่อไหร่ตายหมู่แน่ ”


เขาพยักหน้าตอบเพื่อนส่งๆ หันมาตั้งหน้าตั้งตาตอบแชทจากแซคเพื่อนสมัยมัธยมต่อ เพราะแซคมันเรียนวิศวะเครื่องกล มันเลยมีเวลาเพ้อเจ้อเรื่องพวกนี้ ลองเรียนถาปัตย์มั้ยน้อง ได้แฟนแน่ แฟนกับงาน คบกันนาน เบื่อไม่ได้ ไล่ไม่ไป ทิ้งแม่งแม่งตามหลอกหลอนจนชีวิตมึงบัดซบแน่


‘ คิงไม่ได้ชอบกูว่ะ ’


อ่อ…


เขาย่อหน้าต่างเฟสบุ๊ก เรียกโปรแกรม Illustrator ชู้สุดที่รัก รองลงมาจาก sketchup เพราะยกให้ CAD เป็นเมียหลวงไปแล้วววว คลิกไปได้สองสามคลิกเสียงเตือนแชทเฟสบุ๊กก็ดังขึ้นมาอีก


' แม่ง ทำไมกูชอบใครแล้วเขาไม่ชอบกูกลับบ้างวะ '


' เจ็บๆ จุกๆ ว่ะ '



' กูเบื่อว่ะ ทำไมวันๆ นึงมันผ่านไปช้านักวะ '


' ไปเรียน เจอเพื่อน เตะบอลตอนเย็น กลับหอมากูก็ไม่มีอะไรทำ เฟลเหมือนเดิม เฟลจนกูไม่อยากทำอะไรเลย '


ว่างเหรอมึง อยากมาช่วยกูตัดโมมั้ย... เกือบกดเอนเทอร์ส่งข้อความไปแล้ว ถ้าข้อความถัดมาของแซคไม่เด้งขึ้นมาซะก่อน


‘ กูผิดตรงไหน ทำไมไม่มีคนดีๆ เข้ามาสักที ’


เฮ้ยยย! แม่งดราม่า เฮิร์ทจริงจัง


‘ แซคมึงใจเย็นก่อน ’ คือตอนนี้เขายังไม่มีเวลา  ถ้ามัวแต่ปลอบเพื่อนตัวเขาเองนี่ล่ะจะได้ F มาปลอบใจแทน ‘ มึงลองอ่านทู้ลูกเป็ดตัวสุดท้ายในพันทิปดู สักวันนึงคนที่คู่ควรและมีค่าพอสำหรับมึงจะเดินเข้ามาเอง ’


อื้อหือ หล่อสัด..


แต่เปล่าเลย โควทคำพูดที่จำได้ในกระทู้นั้นมาล้วนๆ


‘ อ่านแล้ว แม่งใช้ไม่ได้กับกู ’


แล้วแบบไหนใช้ได้กับมึงวะ


‘ มึงมีแฟน มึงไม่เข้าใจกูหรอก ’


แซคตอบกลับมาแบบนี้เขาก็ขึ้นสิ


‘ กูเรียนเก้าโมงถึงห้าโมงเย็น เรียนเสร็จทำงานสตูฯ กลับหอตีสองตีสาม ตื่นเช้าไปเรียนต่อ เสาร์-อาทิตย์ปั่นโปรเจกต์ วนลูปแบบนี้มาเป็นเทอม อ๋อมแอ๋มนี่ใครนะ อ๋อ แฟนกูเอง สงสัยกูทำงานหนักไปว่ะลืมหน้าไปแล้ว มึงอยากเป็นแบบนี้มั้ยล่ะไอ้เหี้ย เขาบอกเลิกกูไปสองสามรอบแล้วที่ไม่มีเวลาให้ มึงมีปัญหาของมึง กูก็มีปัญหาของกูเหมือนกันไอ้สัด! เลิกเพ้อเจ้อ……. ’


ผัวะ!


เขาโดนตบหัวจากด้านหลังจนหน้าคว่ำ เชี่ยใครวะ คนกำลังอารมณ์ขึ้น! แต่พอเงยหน้าปุ๊ป สติกลับมาพร้อมกับคำว่างานตัวโตๆ เขียนอยู่บนหน้าผากเพื่อน มันมองอยู่ด้วยสายตาหงุดหงิดเหี้ยๆ


“ ไอ้เคนถามง๊านนน ”


เนี่ย! หน้าจอเฟสยังขึ้นข้อความจากไอ้เคน(ตอนเที่ยงคืน)อยู่เลย


“ ถามพ่อง!! เชี่ยเคนถ่ายรูปงานลงไอจีลาตายไปตั้งแต่ตีสองแล้วไอ้เหี้ย! ”





----------------------------------------------


ตอนนี้เพื่อคนเหงา เศร้า เปลี่ยว และเฟลจนไม่อยากทำอะไร 55555555555
ใครเคยเป็นบ้าง มันเจ็บๆ แบบจุกๆ เห็นคนมีคู่แล้วก็ได้แต่ เฮ้ออออออออ...

#นั่นล่ะครับท่านผู้ชมมม แซคก็กำลังรู้สึกแบบนั้นอยู่

แต่เราไม่อยากบิวด์อารมณ์เหงาหม่นเศร้าแบบนั้น เดี๋ยวจะเฟลกันไปใหญ่ แค่เรื่องหลักก็.........แล้ว ... จึงกลายเป็นเล่าผ่านมุมมองของ ' เขา ' เพื่อนชาวถาปัตย์ของแซคแทน ชาวคณะนี้เขาเป็นคนตลก อารมณ์ดีโดยธรรมชาติ สำคัญสุดคือไม่ค่อยมีเวลา 55555555555555555

ผ่านมา 9.5 ตอนแล้ววว คนอ่านบอกฟิวยังไม่เลิกกะเชาสักที 5555555555555 ใจเย็นนะคะ ตอนนี้พยายามเขียนอยู่ มันยากมากเลย....งี้แหละค่ะที่เขาว่า " บอกรักบอกง่าย บอกเลิกบอกยาก " อ้าวไม่เกี่ยวเหรอ 5555 โอเค เอาเป็นว่า...


ขอบพระคุณทุกการติดตามค่ะ   

[เข็มวินาที]

 

[snowboxs]

เชาจะบอกเลิกฟิวตอนไหนก็รอได้
ขออย่างเดียว ฟิวอย่ายื้อ จากไปแบบเริ่ดๆ
แล้วจะไปแอบร้องไห้ทีหลังก็ไม่ว่ากันหรอกนะ
แต่ดูฟิวจากที่ผ่านๆมา ถึงฟิวจะดูเหมือนอ่อน
อะไรๆก็ยอมเชา พยายามเข้าใจอยู่ฝ่ายเดียว
แต่ลึกๆ เชื่อว่าฟิวเป็นคนเคารพการตัดสินใจ
ของคนอื่น ไม่รู้ว่าจะได้ดั่งใจหรือเปล่า แต่จะรอ

[cherilnatcha]

10
แค่คิดก็กลัวแล้ว




ผมนั่งรอพี่เชาอยู่ที่หน้าตึกตั้งแต่หลังเลิกเรียนจนตอนนี้ทุ่มกว่า เพื่อนกลับไปหมดแล้วแต่พี่เชาก็ยังไม่มารับผมสักที พยายามโทรไปพี่เชาก็ไม่รับสายอีกแล้ว


ถ้าผมยังรอพี่เชาอยู่ที่ตึกเรียนตัวเองพี่เชาคงไม่มาแน่ๆ ผมเลยรวบรวมความกล้าแล้วเดินไปหาพี่เชาที่ห้องเรียนพี่เชา ปรากฏว่าที่ห้องว่างเปล่า คนกลับไปหมด


ผมเม้มปาก รู้สึกใจแป้วและเจ็บจี๊ดในอก รู้ตัวอีกทีน้ำตาไหลก็ซึมลงมาตามแก้ม.. อะไรเนี่ย ผมร้องไห้อีกแล้วเหรอ ไม่เอาสิฟิว.. เข้มแข็งไว้ พี่เชาไม่ชอบคนขี้แยนะ...


“ ฮัลโหล สวัสดีครับพี่เปิ้ล ” ผมพยายามกลืนก้อนสะอื้นลงคอ ทำเสียงปกติโทรหาพี่เปิ้ล รุ่นพี่เครื่องกลปี3 เซคเดียวกับพี่เชา


“ นี่ฟิวเองนะคับ...พี่เปิ้ลว่างคุยมั้ย? ”


ยากจัง ทำไมผมเก็บความรู้สึกไม่เก่งอย่างคนอื่นนะ


“ อ๋อจ้าน้องฟิว ว่างอยู่จ้า น้องฟิวโทรมามีอะไรรึเปล่าเอ่ย ” เสียงพี่เปิ้ลสดใส


“ พี่เปิ้ลพอจะรู้มั้ยครับว่าตอนนี้พี่เชาอยู่ไหน ”


“ เชาเหรอฟิว? มีอะไรรึเปล่า ” น้ำเสียงพี่เปิ้ลดูตกใจ “ เกิดเรื่องอะไรกับเชาเหรอ?! ”


“ เปล่าคับ คือฟิวมีนัดกับพี่เชา แต่ติดต่อพี่เชาไม่ได้ตั้งแต่ช่วงเย็นแล้ว ” พี่เชาบอกว่าจะมารับผมไปกินปิ้งย่าง พี่เชาบอกกับผมเอง เขาไม่มีทางลืมแน่ๆ


“ พี่เห็นหลังเลิกเรียนเชามันออกไปกับขวัญ.. เอ๊ย! ไม่ดิแซค โทษทีจ้ะ พี่เบลอ.. มันทะเลาะกับขวัญอยู่ ”


ทะเลาะกับพี่ขวัญ? หลังจากวันนั้นที่ผมไปหาพี่เชาที่ช็อป พี่เชากับพี่ขวัญยังไม่คืนดีกันอีกเหรอ


“ มีอะไรเหรอครับ? ” ผมถามเสียงแหบแห้ง


“ อ๋อ.. ก็วันนี้เชากับขวัญมันต่อยกันอ่ะน้องฟิว กลางห้องสโลปเลยนะ! ” เสียงพี่เปิ้ลตื่นเต้นขณะเล่า “ ตอนนั้นในช็อปก็ครั้งนึงแล้ว มีวันนี้อีก พวกพี่อย่างงง..มันเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่ปี 1 แต่เพิ่งจะมาทะเลาะกันตอนปี 3 ทำไมก็ไม่รู้ ”


“ ... ” ผมเงียบฟัง “ เขาทะเลาะกันเรื่องอะไรเหรอครับ? ” และกลั้นใจถาม เผื่อว่าการทะเลาะกันครั้งนี้จะไม่เกี่ยวกับ ‘ พี่คิง ’


“ เหมือนขวัญคิดว่าเชาเป็นเกย์หรืออะไรสักอย่างนี่แหละ ก็เลยทะเลาะกัน เนี่ยวันนี้ก็เพิ่งพาขวัญไปทำแผลที่ห้องพยาบาลมา ” พี่เปิ้ลเล่าเสียงเจื้อยแจ้วอย่างคนช่างพูดช่างคุย ผมรู้สึกโล่งอก


โชคดีจัง… ไม่เกี่ยวกับพี่คิง


ผมรู้ว่าพี่คิงเป็นพระเอกเกาหลีที่เอาแต่ใจและเพรียบพร้อมไปด้วยทุกอย่าง หน้าตาดี ผลการเรียนเยี่ยม และครอบครัวมีฐานะ ส่วนผมก็คงเป็นแค่คนใช้ตัวประกอบไร้บทบาท  แม้ว่าพี่เชาจะเป็นแฟน ผมก็รู้สึกได้ว่าเขาให้ความสำคัญกับพี่คิงมากกว่าสนใจผม


ไม่กล้าเอาตัวเองไปเทียบกับพี่คิงหรอก พี่คิงห่างชั้นกับผมตั้งเยอะ สิ่งที่ผมทำได้ก็แค่ตัดพ้อในใจเท่านั้น...


“ แต่เชาเวลาโกรธนี่น่ากลัวมากเลยนะ! พี่นี่ขนลุก เสียวสันหลังวาบ ”


น้ำตาผมไหลผ่านแก้มหยดแหมะลงมาที่มือ..


เวลาที่พี่เชาโกรธ...ผมรู้ซึ้ง ก็ทำพี่เชาโกรธมาแล้วรอบนึง….


ตั้งแต่ผมรู้จักกับพี่เชามา วันนั้นเป็นวันแรกเลยที่ผมรู้สึกว่าพี่เชาน่ากลัว… และเมื่อผมบอกว่าน่ากลัว… มัน ‘ น่ากลัว ’ จริงๆ


พี่เชาเหมือนสิงโตป่าที่กำลังจะอาละวาด ตาสีน้ำตาลของพี่เชาดุดัน ริมฝีปากหยักที่ยิ้มให้ผมเสมอๆ กัดฟันเม้มเป็นเส้นตรง อารมณ์คุกกรุ่นปั่นป่วนรุนแรงเหมือนภูเขาไฟรอเวลาระเบิด


ตอนนั้นพี่เชาเกือบจะทำร้ายผมแล้ว… แต่เขายั้งมือไว้ทัน และระบายอารมณ์หงุดหงิดด้วยการปาโทรศัพท์มือถือตัวเองอัดใส่ผนัง…


ผมนี่อ่อนไหวชะมัด แค่นึกถึงเหตุการณ์วันนั้นผมก็ร้องไห้ขึ้นมาอีกแล้ว…


“ น้องฟิว… น้องฟิว! ยังอยู่ป่ะจ๊ะ? ”


อ่ะ…!?


“ อะ..อยู่ครับ! ” ผมลนลานตอบพี่เปิ้ล เมื่อกี้เหม่อ ไม่ได้ฟังเลยพี่เปิ้ลพูดอะไร “ พี่เปิ้ลว่าอะไรนะครับ ”


“ พี่บอกว่า เมื่อกี้พี่บอกฟิวผิดจ้ะ พี่เพิ่งถามเพื่อนมา มันบอกว่าวันนี้สองคนทะเลาะกันเพราะรูมเมทเชาเป็นเกย์ แต่เชาไม่ได้เป็นนะจ๊ะ ไม่ต้องตกใจไป ”


ผมตกใจ.. อึ้ง.. พูดไม่ออก…


“ ค..ครับ…. ” ผมตอบรับพี่เปิ้ลด้วยเสียงเบาหวิว


พี่เชาไม่ได้เป็นเกย์ แล้วที่คบกับผม...คืออะไรเหรอ...?


“ เอาเบอร์แซคมั้ยน้องฟิว เผื่อเชายังอยู่กับแซค? ”


“ อะ...เอา...ครับ ”


“ จ้า น้องฟิวจดนะ ศูนย์เก้า…. ” พี่เปิ้ลบอกเบอร์พี่แซคมา ผมเมมตามแล้วกล่าวขอบคุณพี่เปิ้ลไป บอกลาพี่เปิ้ลแล้ววางสาย


เบอร์พี่แซคอยู่ในมือถือผมแล้ว ผมอยากกดโทรออกเพื่อคุยกับพี่เชาให้รู้เรื่อง แต่ความกลัวที่มีมากกว่ากลับทำให้นิ้วผมไม่ยอมขยับแข็งค้างไว้อย่างนั้น


แค่คิดว่าคำตอบของพี่เชาคืออะไร ผมก็กลัวจนใจสั่นไปหมดแล้ว


“ อ้าวฟิว! ว่าไง ”


เสียงเรียกคนมาใหม่ทำให้ผมสะดุ้งเฮือก หันกลับไปมองที่มาของเสียงแล้วก็คิดว่า…. ไม่น่าหันมาเลย…


“ อ่า.. หวัดดี..ไมค์... ”


ไมค์เรียนคณะครุศาสตร์ ไม่ได้ใกล้กันเลยกับคณะวิศวะของผม แถมตอนนี้ยังเป็นเวลาทุ่มเกือบ 2 ทุ่มแล้วด้วย เขามากับเพื่อนอีกสองคน ผมคุ้นหน้าเพื่อนไมค์ หนึ่งในนั้นเป็นเด็กภาคคอมที่ผมเคยแข่งปิงปองเฟรชชี่เกมด้วย


“ มาทำอะไรแถวนี้? ” ไมค์ถามต่อ เขาเดินเข้ามาหา ผมกอดกระเป๋าตัวเองเสมือนเป็นเครื่องป้องกันอัตโนมัติ ผงะถอยหลังไปสองก้าว...


“ ระ..เรามาหาพี่... ไปก่อนนะ! ” รีบพูดเร็วๆ แล้วเดินหนีออกมา


ไม่เอาแล้ว ผมไม่อยากอยู่ตรงนี้… ผมไม่ควรจะเจอไมค์อีก ไม่ว่ามันจะด้วยความบังเอิญหรือตั้งใจก็ตาม เห็นเขาแล้วรู้สึกร้อนๆ หนาวๆ ทำอะไรไม่ค่อยถูก ทั้งที่จริงไมค์แค่เข้ามาทักทายและมองตามมาเท่านั้น… ไม่รู้สิ ผมกลัวเขาไปแล้ว มองหน้าไม่ติดด้วย...


ผมกับไมค์รู้จักกันตอนกีฬาเฟรชชี่ เขาเล่นวอลเล่ย์บอลให้กับคณะของเขา และมาดูทีมวอลเลย์บอลหญิงด้วย ปุ๊กลงแข่งวอลเลย์บอล ผมกับเห็ดเลยมาอยู่เป็นเพื่อนก็เลยเจอกับไมค์


การพบเจอกันของผมกับไมค์คล้ายกับนิยายสักเรื่องที่พระเอกเจอกับนางเอกด้วยอุบัติเหตุที่ไม่ทันคาดคิด ไมค์ซ้อมตบเสิร์ฟลูกบอลให้กับลูกทีมของเขาอยู่ข้างสนาม เดาเรื่องต่อได้ไม่ยาก... ลูกตบของไมค์กระแทกเข้าแก้มผมเต็มๆ จนหนห้าหัน ตอนนั้นมันเจ็บมากจริงๆ นะ ผมหน้าชา มึนหัว เห็นดาววิ้งๆ


แต่ความจริงแล้ว ด้วยอะไรหลายๆ อย่างทำให้ไมค์ไกลจากคำว่าพระเอกนิยายไปมาก และพี่เชาต่างหากที่เป็นพระเอกในใจผม...


หลังจากนั้นผมเดินแก้มปูดไปาหาที่เชาที่คณะข้างๆ พี่เชาอยู่กับเพื่อนนิติฯ เขาขำผมใหญ่เลย แต่ก็กอดคอผมพาไปขอน้ำแข็งเพื่อนนักกีฬามาประคบเย็นที่แก้มให้ พี่เชาบ้า ชอบแกล้งผมก่อนค่อยโอ๋


นึกถึงตอนนั้นแล้วผมก็อดยิ้มออกมาไม่ได้


“ เจ็บป่ะ? เจ็บอ่ะดิ ฮะๆๆ ” พี่เชาหัวเราะยิ้มกว้าง


ผมจะทำอะไรได้ล่ะครับนอกจากส่งสายตาน้อยใจไปให้ นั่นยิ่งทำให้พี่เชาหัวเราะเสียงดังกว่าเดิม


“ ฮ่าๆๆ มานี่มา โอ๋นะครับ ” พี่เชากอดคอผมและโยกหัวไปมา เขายิ้มมุมปากมองผมด้วยสายตาที่ทำให้ผมเขินจนทำตัวไม่ถูก “ หันมาหน่อยครับเป็ดน้อย เดี๋ยวพี่ประคบน้ำแข็งให้ ”


งื้อออออออ…! โดนพี่เชาทำอย่างนี้ใส่ใครไม่เขินก็บ้าแล้ว!!


ผมชอบเวลาอยู่กับพี่เชาเมื่อก่อนจัง…


พี่เชาทั้งเท่ แสนดี ช่างเอาอกเอาใจผม เขามักมีอะไรมาเซอร์ไพรส์ผมเสมอ เทียวรับ-ส่งผมตลอด ทั้งที่รถของพี่เชาก็เป็นรถใหญ่ ช่วงแรกก่อนที่พี่เชาจะขับมอเตอร์ไซค์พี่เขาใช้รถเบนซ์สีเทาของที่บ้าน จะเข้าออกทีก็ลำบากเพราะคันใหญ่ เจอรถติดอีก มีบ้างเหมือนกันที่พี่เชาหงุดหงิดกับรถติด แต่ถ้าผมนั่งไปด้วยเราก็จะคุยกัน พี่เชามักจะหยอกหรือแกล้งผม แล้วตัวเองก็จะอารมณ์ดีขึ้น ชอบบอกว่าผมเป็นเป็ดน้อยแต่ตัวพี่เชาก็เป็นสิงโตขี้แกล้งเหมือนกันนั่นแหละ ฮึ่ม!


คิดถึงพี่เชาเพลินผมเดินออกมาจะถึงประตูทางเข้าออกของคณะแล้ว เอาไงดีเนี่ย เห็ดกับปุ๊กก็กลับหอกันไปแล้ว พี่เชาก็ไม่อยู่… ผมได้เบอร์พี่แซคมาแต่ก็ไม่กล้าโทรไปรบกวนพี่เขา


ผมหยิบมือถือออกมาดูเบอร์พี่แซคอีกรอบ เอาไงดี… โทรดี… หรือไม่โทรดี…


อ๊ะ?!! ตายล่ะ!!!! ผมเผลอกดปุ่มโทรออกไปแล้ว!! ฮือออออ! รีบวางเลยดีมั้ย รีบวางดีกว่าผมกลัว…


“ ฮัลโหล ”


พี่แซครับสายแล้ว!!! โอย ทำไงดีๆ


“ ฮัลโหล… ได้ยินมั้ยครับ?? ”


“ คะ..ครับ! ได้ยินครับ... ” ผมลนลานตอบ ใจเต้นตึกๆ มือสั่นปากสั่น “ นี่... เอ่อ... เบอร์พี่แซคใช่มั้ยคะ...ครับ? ”


“ ใช่ครับ? นั่นใคร ”


“ ผม..ฟิว..เอ่อ... เครื่องกล ปี1 ครับ... ” ฮือ.. พี่แซคไม่น่ารู้จักผมหรอก กลุ่มพี่เชาไม่ค่อยเข้าร่วมกิจกรรมคณะเท่าไหร่นี่นา ส่วนพี่แซคถึงเขาจะเป็นนักบอล แต่ก็คุยรู้จักแต่กับพวกรุ่นน้องนักบอลด้วยกันเท่านั้น


“ อ่อ.. ครับ แล้วน้องโทรหาพี่มีอะไรเหรอ? ”


“ พี่แซค...อยู่กับ..เอ่อ... พี่เชามั้ยครับ..ตอนนี้.... ” ผมอุบอิบในลำคอ


“ ห๊ะ? น้องว่าไงนะ ขอใหม่หน่อย พี่ฟังไม่ถนัด ” เหมือนมีเสียงแตรรถยนต์ดังแทรกขึ้นมา “ พี่อยู่ข้างนอกว่ะ น้องพูดดังๆ กว่านี้ได้มั้ย ”


“ คะ..ครับ!! พี่แซคอยู่กับพี่เชามั้ยครับตอนนี้!!! ” ผมเผลอตะโกน... ง่ะ.. ก็พี่แซคให้พูดดังๆ นี่นา


“ อือใช่ มีไร? ”


“ ผม...พอดีพี่เปิ้ล ปี3 บอกเบอร์พี่แซคมา ผมจะติดต่อพี่เชาแต่..คือ.. ผมติดต่อไม่ได้.... ” พี่แซคจะว่ามั้ยนะ


“ อ๋อ! เหรอ งั้นคุยกับมันเองละกัน น้องชื่ออะไรนะ ”


“ ฟิวครับ ”


“ เฮ้ยเชา! ฟิว ปี1 ภาคเราโทรมาหามึงอะ ”

.
.
.
“ ฮัลโหล ”


ผมค่อยยิ้มออกมา พี่เชารับสายแล้ว


“ พี่เชา! ” ผมเพลอเรียกเขาเสียงดัง ก็ดีใจนี่นา “ ฟิวติดต่อพี่เชาไม่ได้อีกแล้ว... โทรติดแต่ไม่มีคนรับสายเลย... ”


“ อืม พี่ปิดเสียงเอาไว้ ฟิวมีอะไร ” เสียงพี่เชาห้วน อาจจะยังอารมณ์เสียเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นไปอยู่


“ เอ่อ.. คือว่า… ฟิว..คือฟิว... ” ผมอยากถามพี่เชาเรื่องนัดเย็นนี้ นี่ค่ำแล้ว ไม่รู้ว่าพี่เชาจะกินข้าวหรือยัง พี่เชาดูอารมณ์ไม่ดีด้วย แต่ว่า…


“ พี่เชาทะเลาะกับเพื่อนอีกแล้วเหรอครับ ฟิวได้ยินมา... ” ผมกำสายสะพายกระเป๋าเป้ของตัวเองแน่น กล้าๆ เข้าไว้ฟิว! ให้กำลังใจตัวเอง ถ้ามัวแต่หงอไม่พูดไม่แสดงความคิดเห็นอะไรตลอดพี่เชาจะเบื่อ อยากให้เป็นอย่างนั้นเหรอ?


“ ทะเลาะกันเรื่องพี่คิงด้วย บอกฟิวได้มั้ยครับ ฟิวเป็นห่ว…... ”


“ ฟิว ตอนนี้พี่อยู่ข้างนอกไม่สะดวกคุย โทษที เดี๋ยวโทรกลับนะ ”


พี่เชาวางสายไปแล้ว พูดยังไม่ทันจบเลยว่าผมเป็นห่วงขนาดไหน ผมกลัวพี่เชาต่อยเพื่อน กลัวพี่เชาเป็นแบบนั้นอีก…


ในวันที่เราไปเลี้ยงฉลองวันสิ้นปีที่ผมโดนโกรธ พี่เชาต่อย.. ไม่สิ.. กระทืบไมค์ซะจนผมกลัวจนตัวสั่น


ผมไม่อยากเห็นพี่เชาเป็นแบบนั้นอีกแล้ว เขาน่ากลัว… เหมือนไม่ใช่พี่เชาที่ผมรู้จัก…


มือถือผมสั่นอยู่ในมือ ผมพลิกมันขึ้นมาดูและกดรับสายด้วยอาการมึนเบลอ ผมรู้สึกแน่นในอก เสียงเห็ดและปุ๊กดังแว่วเป็นช่วงๆ จากโทรศัพท์ที่ผมถือแนบอยู่ข้างหู จับใจความไม่ค่อยได้แต่ผมก็รับปากทั้งคู่ว่าจะไปหาที่หอ


และหลังจากที่ผมถึงหอ เห็ดและปุ๊กก็เอาบางอย่างให้ผมดู สิ่งนั้นทำให้ในหัวผมตื้อไปหมด สติสัมปะชัญญะดับวูบไปอย่างสิ้นเชิง...




พี่เชาเบื่อผมแล้วจริงๆ






--------------------------------------------

และแล้วก็ถึงเวลา ที่เธอได้รู้ความจริงงง..... อ้าว ยังอีกเหรอ 555 โอเคๆ พยายามตลกไปใน 9.5 กลับมาตอน10 โลกแสนสวยของน้องฟิวเป็นอันพังครืนลง จริงๆ น้องรู้ตัวตลอดนะว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง ไม่ได้ตาบอดหูหนวกขนาดนั้น แหม..อีเชาออกจะชัดเจน   แต่น้องพยายามทำเป็นมองไม่เห็น ปิดตาข้างเดียวของตัวเพื่อยื้อความสัมพันธ์ในรูปแบบเดิมๆ ไว้ น้องไม่ได้กลัวเชาหมดรักหรอกค่ะ จริงๆ น้องกลัว 'การเปลี่ยนแปลง' ซึ่ง......เป็นนิสัยพื้นฐานของน้องเลย 55555555

จบประเด็นแรก มาประเด็นสอง หลังจากนี้ขออนุญาติอัพช้าลงนะคะ จากอาทิตย์ละครั้งเป็นสองอาทิตย์ครั้ง (หรืออาจเลทกว่านั้น........) เนื่องจากติดฝึกงานค่ะ

ขอบพระคุณสำหรับทุกการติดตามนะคะ   

[AMINOKOONG]

เอาตรงๆบางที่เราก็เบื่อและเริ่มจะรำคาญกับนิสัยฟิวแล้วเหมือนกันนะไม่ต้องพูดถึงอิพี่เชาหรอก
คือแบบนางจะอะไรนักหนาก็ไม่รู้อ่อนแอบอบบางซะจนนึกว่าเป็นเด็กอนุบาลเข้าโรงเรียนใหม่ๆซะงั้น
หวังว่าฟิวจะมีพัฒนาการที่เข้มแข็งขึ้นบ้างนะ เพราะนี่เพิ่งเริ่มต้นมาได้10ตอนเอง จะพยายามเอาใจช่วยแล้วกัน
แต่ถ้านานกว่านี้คงเอาใจช่วยไม่ไหวแระ เพราะเหนื่อกับนิสัยนางเหลือเกิน ขนาดเราแค่คนอ่านยังเหนื่อยแทนเลย
ถ้าอิพี่เชามันไม่เอาก็ปล่อยมันไปเถอะ ผู้ชายมีออกเยอะแยะ อย่าได้แคร์เราสวยสู้ตาซะอย่าง อิๆๆๆๆ

[Freja]

คิดว่าเชาชอบเซ็กส์ของคิงเพราะว่ามันไม่ทำให้อะไรเปลี่ยนแปลง  เชาไม่อยากให้มีอะไรเปลี่ยน  เหมือนกับว่าแวดวงคนสำคัญของเชาเป็นคอมฟอร์ทโซนที่ไม่อยากออกและไม่อยากให้ใครเข้า

เซ็กส์ของฟิวส์พอทำแล้วทุกอย่างเปลี่ยนไป ฟิวส์รักเชามากขึ้น ตามมากขึ้น คิดว่าสนิทมากขึ้น  เชาเองก็คิดว่าฟิวส์เหมือนผู้หญิงก็เลยทำกับฟิวส์เหมือนผู้หญิง  เชามีเซ็กส์นะไม่ใช่ร่วมรัก ในขณะที่ฟิวส์น่าจะเป็นการร่วมรัก

ได้แต่มองเชา alienate คนรอบข้าง  รอดูตอนสิงโตไม่มีปัญญาแกะเอาเสี้ยนออกเอง วันหนึ่งที่ความรู้สึกของเชาเปลี่ยนไปจากที่ไม่แคร์ใครมาเป็นขอแค่อยากมีใครสักคนแล้วไม่มี  กำแพงมันแข็งใครบอกก็ไม่เชื่อก็คงได้แต่รอวันที่เชาเดินหน้าชนอย่างเดีนวเพื่อให้เชาเข้าใจ

รู้สึกเหมือนคิงมีวงในเขตคอมฟอร์ทโซนส่วนตัวของตัวเองอีกชั้นหนึ่ง แปลกๆคู่นี้  เชาแสดงออก คิงไม่แสดงออกเลย

ที่หมายถึงคนที่ฝ่าวงล้อมเข้าไปหาเชานั้นก็อาจจะเป็นคนที่เชาเปิดประตูให้แล้วเจ้าตัวไม่สนใจจะเข้าก็ได้นะคะ

[▶August5th◀]

อ่านตอนนี้แล้วสงสารฟิว
เอาจริงๆ ผมก็ไม่ชอบนิสัยน่ารำคาญที่เหมือนผู้หญิงของฟิวหรอก ถ้าสมมุติผมเป็นคู่กรณี

แต่ตอนนี้ในฐานะคนที่มองจากวงนอก ผมว่าฟิวสงสาร ผมไม่สนนิสัยส่วนตัวที่น่ารำคาญต่างๆ ด้วย

จากประโยคที่คิดในใจ " ผมชอบเวลาอยู่กับพี่เชาเมื่อก่อนจัง…"
ผมว่าผมเข้าใจนะ คงรักไปแล้วจริงๆ
เมื่อก่อนพี่เชาคงเหมือนผู้ชายอบอุ่นคนนึงสินะที่เป็นที่พึ่งคอยปกป้องฟิวได้

เฮ้อ แต่ตอนนี้พี่เชาเปลี่ยนไปแล้ว ฟิวก็คงรู้ ควรจะเรียนรู้สิ่งต่างๆ และเข้มแข็ง
และคิดให้ได้เถอะ เพราะถ้ายื้อไว้มันจะเจ็บสุดๆ

[หมอตัวเปียก]

ถ้าเป็นชีวิตจริงๆฟิวนี้โดนเขี่ยทิ้งไปนานแล้วนะ...รอบๆตัวผมบอกได้เลยไม่มีสักคนที่เป็นเกย์แล้วชอบเกย์ที่นิสัยแบบผู้หญิงแบบนี้ รวมถึงตัวผมเอง บอกตามตรงว่าไม่เข้าใจอารมณ์เกย์สาว นิสัยหญิง ฟิวทำตัวได้น่ารำคาญมากถึงมากที่สุด และคนแบบฟิวมีโอกาสที่จะโดนทิ้งได้มากที่สุดหากยังไม่มีอะไรพัฒนา แต่ฟิวน่าสงสารไหมน่าสงสารนะ คนที่ไม่รู้จักรัก เจอคนแรกก็หนักเลย

ผมมองในมุมมองของคิงกับเชาได้ชัดเจนนะ คิงเป็นเกย์ที่ชัดเจนในตัวของตัวเอง ไม่มีความสับสนใดๆในตัวเองแน่ๆ พร้อมที่จะสัมพันธ์และยุติสัมพันธ์กับอีกฝ่ายได้ง่ายได้ คิงมีความเยอะในแบบของคิง มีความเป็นตัวของตัวเองอย่างชัดเจน คิงง่ายในสิ่งที่ง่าย ยากในสิ่งที่ยาก  ตรงนี้คือสิ่งที่ทำให้เชาหลงใหลในตัวของคิง

ส่วนเชา สับสนในตัวเอง แต่ถ้าให้มองในมุมมองหนึ่ง ผมว่าเชาน่ะรู้สึกบางอย่างกับคิง แต่พยายามซ่อนมันไว้ลึกๆมากกว่า เพราะรักถึงได้รู้ ถึงได้สังเกต และเกิดการปรับตัว (คล้ายๆกับที่เชาทำกับฟิวในระยะแรก) แต่ที่ต่างกันคือเชายินดีกับสิ่งที่ทำ พร้อมจะทำให้ตลอด และก็คงจะยินดีที่จะทำให้เรื่อยๆ โดยไม่รู้ว่าเหตุผลเพราะความผูกพันหรือว่าในใจลึกแล้วคือความรัก???

ปล. ผมมองมุมมองของคิงกับเชาได้ชัดกว่าของฟิว เพราะผมเป็นคนแบบเดียวกับคิงและเชาแบบรวมๆกันไป แต่ผมเข้าใจฟิวได้แค่เล็กน้อยมาก เพราะผมไม่เคยเป็นสิ่งที่ฟิวเป็น แต่ที่ผมพอเข้าใจในเรื่องของฟิวบ้างอาจจะเป็นเพราะมีคนแบบฟิวให้ผมรู้จักบ้าง แต่บอกได้เลยว่า 95% คนนิสัยแบบฟิวไม่เคยคบกับใครได้ยาวหรอก โดนทิ้งทั้งนั้น บอกตรงๆถ้าให้มองตามความเป็นจริงนะ ฟิวไม่มีทางคบกับเชาได้แบบไปถึงฝั่งฝันแน่ๆ คนที่เหมาะกับเชามากที่สุดในตอนนี้คือคิงมากกว่า

ปล. 2 อันนี้จากประสบการณ์ส่วนตัวที่เคยถามพวกผู้ชายที่หันมาคบผู้ชายหลายๆคนให้เหตุผลว่า เบื่อนิสัยผู้หญิง (ไม่ได้หมายความว่าเบื่อผู้หญิงนะ) แต่เบื่อนิสัยโน่นนี้นั้น ดังนั้นไม่แปลกใจที่ทำไมเชาถึงเบื่อ

[snowboxs]

นิสัยแบบฟิวพบได้ทั่วไปเลยค่ะ
คนกลัวการเแลี่ยนแปลง
จะหลบเลี่ยงความจริง
แต่ต้องแบบไม่เจอจังๆนะ
แต่ถ้าเจอแบบจังๆล่ะก็
เชื่อว่าฟิวจะทำใจยอมรับได้
ตอนนี้ฟิวก็ได้อ่านในกระทู้
ที่เชาไปโพสน์ไว้แล้วซินะ
ถึงเวลาเผชิญความจริงแล้วนะฟิว

[BBChin JungBB]

สงสาร 

[cherilnatcha]

11
พาย




หลังจากคุยกับน้องฟิวผ่านเครื่องแซควันนั้น ผมไม่เจอน้องมาเป็นอาทิตย์ น้องไม่ติดต่อ ไม่ทักแชทเฟสไม่อะไรเลย
รู้สึกยังไง….?


ก็ไม่ได้อะไร ตอนนี้ผมกำลังสนใจเรื่องอื่นอยู่มากกว่า


คิงมันแปลกๆ ไป มีแฟนรึเปล่าไม่รู้ แต่อาการแบบนี้ผมว่าเป็นไปได้สูง มาแนวเดียวกับตอนนู้นเลย แม่งชอบมีลับลมคมในกับผม แชทแล้วอมยิ้มคนเดียว ไอ้คิงมันเป็นบ่อยมากช่วงนี้


เห็นคิงเอาไม่เลือกแบบนี้ มันเป็นคนค่อนข้างจริงจังในเรื่องความสัมพันธ์คนนึง ถ้าไม่สนใจใครมันก็ไม่แคร์เลย แต่ถ้ามันแคร์ใครเมื่อไหร่ มันก็ทุ่มเทให้คนๆ นั้นเต็มที่


อาจจะเพราะเห็นคิง ผมเลยอยากทุ่มเทให้ใครอย่างมันบ้าง.. และในเวลานั้นน้องฟิวก็เข้ามาพอดี


“ ยืมรถกูอีกแล้วเหรอ? ” ผมถามแล้วโยนกุญแจรถให้มัน “ ไปไหนวะ ”


มันแต่งตัวจะออกไปข้างนอก เดาไม่ถูกว่ามันจะไปไหน


“ พาหมาไปหาหมอ ” มันตอบสั้นๆ


“ มึงมีหมาตั้งแต่เมื่อไหร่คิง? ” ผมมองมันแบบไม่ค่อยเชื่อ หอพักที่เราอยู่ห้ามเลี้ยงสัตว์ หรือมันหมายถึงแฟนมันวะ…


“ สักพัก ”


“ ตอบไม่เคลียร์ ”


“ เชา กูยืมหมวกเหลืองมึงด้วยนะ ” มันหยิบหมวกกันน็อกสีเหลืองเป็ดขึ้นมาด้วย เฉไฉเปลี่ยนเรื่องอีก “ เออ.. โทรเข้าเครื่องกูให้ดิ๊ หาไม่เจอ.. ”


“ อะไรวะ ” ผมเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ตัวเองที่โต๊ะข้างเตียงมาแล้วกดโทรออกเข้าเบอร์คิง เสียงเรียกเข้ามันดังอยู่ใกล้ตัวผม… อยู่ใต้หมอนชัวร์ ผมกดตัดสาย ล้วงมือไปใต้หมอนแล้วคลำๆ หา หยิบไอโฟนสีทองของมันออกมา พอดีกับมีคนไลน์เข้า หน้าจอที่ดำอยู่แสดงหน้าต่างข้อความ


คิน: ออกมายัง


“ หึหึ ” ผมยิ้มแต่ไอ้คิงยังไม่รู้ว่าผมคิดอะไร มันมองผมแปลกๆ


“ อะไรของมึง ตกลงเจอมั้ย ”


“ เจอ ” ยื่นโทรศัพท์ส่งคืนให้มัน “ คินเหรอ? ”


“ อะไร? ”


“ แฟนมึงอ่ะ ”.


หน้าคิงเหวอสัดๆ ผมปล่อยเสียงหัวเราะขำเสียงดัง


“ คราวนี้นักดนตรีอีกป่ะ ” ผมแซวมัน


แฟนคนก่อนไอ้คิงเป็นนักดนตรี เรียนดุริยางค์เอกกีต้าร์ไฟฟ้า สถิติ 6 เดือนเลิก สูงสุดและจริงจังสุดเท่าที่เคยเจอ คิงมันนอยด์แดก อกหักไปสักพักถึงค่อยกลับมาเป็นปกติ


“ เอาเรื่องมึงให้รอดก่อนค่อยมาเสือกเรื่องกู ”


ผมหุบยิ้ม โดนมันพูดแทงใจด้วยหน้านิ่งๆ ส่วนคิงพอเห็นท่าทางผมมันก็หัวเราะหึ ท่าทางสะใจขณะที่เปิดตู้เสื้อผ้าหยิบเสื้อการ์ดผมไปด้วย โอเค หนนี้มึงชนะ


“ กูไปละ ค่ำๆ เอามาคืน ”     


“ เออ! กูนอนต่อแล้ว บาย ” ผมล้มตัวนอนต่อ ได้ยินเสียงไอ้คิงหัวเราะในลำคอก่อนมันจะเดินออกไป คำพูดแซคเมื่อวันก่อนลอยขึ้นมา


‘ มึงเป็นเพื่อนมัน... แล้วมันล่ะ คิดกับมึงแค่เพื่อนรึเปล่า? ’ ผมนิ่งไปไม่นานก็ขำ ไอ้แซคมันงงว่าผมหัวเราะอะไร




‘ ไม่มีทาง...กูกับมันไม่มีทางเป็นได้มากกว่าเพื่อนแน่ๆ ’





ผมตื่นอีกทีตอนบ่ายกว่าๆ แปรงฟัน ล้างหน้า หยิบโทรศัพท์กับกระเป๋าตังค์เดินไปกดลิฟต์ หลังจากมันเสียไม่ได้ซ่อมมาร่วมสองสัปดาห์ ในที่สุดก็ใช้ได้สักที


ลิฟต์หยุดรับคนที่ชั้นสี่ ประตูเปิดออกและมีคนใหม่ก้าวเข้ามา ผมละสายตาจากจอที่กำลังเช็คเฟสบุ๊กเรื่อยเปื่อย


“ อ้าว ”


“ อ้าว? ”


ผมกับเธอพูดขึ้นมาพร้อมกัน ตรงหน้าคือผู้หญิงหุ่นแจ่มที่ให้ยืมสบู่เมื่อตอนนู้น เธอยังน่ามองเหมือนเดิม วันนี้สวมเสื้อยืดลายการ์ตูนของยูนิโคล่กับกางเกงขาสั้น(ผมนี่มองเพลินเลย....) ช่างบังเอิญ ที่ผมก็ใส่เสื้อลายเดียวกับเธออยู่เช่นเดียวกัน


“ หวัดดีเชา ชอบแซลลี่เหมือนกันเหรอ ” เธอชี้ลายบนเสื้อยืดผม อมยิ้มมอง


เชี่ย.. น่ารักสัด


“ มีเพื่อนให้มาอ่ะ เธอว่าเหมือนเราป่ะ ดูดิ ตัวใหญ่ๆ ขนเยอะๆ ” ผมชี้ที่ตัวการ์ตูนบนเสื้อ มันเป็นปิศาจขนฟูสีฟ้าตัวใหญ่ มีลายจุดโพลก้าดอทสีชมพู ผมไม่ได้ซื้อเสื้อตัวนี้เอง เพื่อนผู้หญิงซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดปีที่แล้ว


เห็นเธอชวนคุยเหมือนรู้จักผม ผมเลยคุยตอบ ทำสาวข้างห้องเงาะหัวเราะ ยิ้มจนตาปิด


“ อืม เหมือนอยู่ๆ ”


“ เธอจะไปไหนอ่ะ? ” ผมถาม ท่าทางลงมาซื้อของแค่แป๊บเดียว เห็นถือแค่โทรศัพท์และกระเป๋าเงิน


“ กินข้าว ร้านป้าสม ”


แถวหอมีร้านอาหารไม่กี่ร้านที่พอกินได้ ร้านป้าสมเป็นหนึ่งในนั้น


“ เรากำลังจะไปกินข้าวเหมือนกัน กินด้วยคนได้มั้ย ”


สาบานจริงๆ ว่าผมไม่ได้จีบ เธออยู่ข้างห้องเงาะ และก็เป็นคนที่ให้ยืมสบู่ตอนนู้น ผมแค่อยากผูกมิตรเท่านั้น


ดูเธอชะงักทำอะไรไม่ถูกไปครู่นึง แล้วก็พยักหน้า “ ได้สิ แถวนี้อะไรอร่อยบ้างเหรอนอกจากร้านป้าสม เราเพิ่งย้ายมา ยังกินไม่หมดเลย ”


เจอปัญหาเดียวกับผมเหมือนตอนย้ายเข้ามาใหม่เป๊ะ


“ ก็มีอยู่หลายร้านนะ ”


“ จริงเหรอ? ” เสียงตื่นเต้น ท่าทางดีใจที่ใกล้ๆ หอมีของกินอร่อย แต่เสียใจด้วยนะ...


“ หลายร้านที่กินไม่ได้อ่ะ ” พูดจบผมก็หัวเราะออกมา สาวข้างห้องเงาะมุ่ยหน้าลงเล็กน้อย ขณะที่มองค้อนผม นั่นยิ่งทำให้ผมขำมากกว่าเดิม


“ เฮ้ย เธอ! ระวัง!! ”


ผมจับไหล่ดึงเธอเข้าหาตัวเอง มอเตอร์ไซค์ที่วิ่งมาเฉียดจะชนเธอไปนิดเดียว มันขับผ่านไปแล้วยังมีหน้าหันมามองหน้าสายตาไม่พอใจอีก มึงนั่นแหละสมควรโดนด่า ซอยก็แคบยังขับรถไม่มองคน


“ เป็นอะไรเปล่า.. ”


ผมปล่อยมือที่จับไหล่อยู่ มองสำรวจว่าไม่ได้เป็นอะไร แล้วก็อดมองนมเธอไม่ได้… แม่ง.. ขนาดใส่เสื้อสีเข้มแล้วยังดูออก


“ ไม่เป็นไรๆ ขอบใจนะ ” เธอยิ้มน้อยๆ ให้ ผมให้เธอเดินด้านในและผมอยู่ริมถนนแทน จะได้ไม่เกิดเหตุการณ์แบบเมื่อกี้อีก




เรานั่งอยู่ที่ร้านป้าสม เปล่า ผมไม่ได้รู้จักเป็นการส่วนตัว แต่เพราะป้ายชื่อหน้าร้านเลยทำให้ผมรู้ชื่อแกอย่างช่วยไม่ได้ สาวข้างห้องเงาะนั่งอยู่ตรงข้าม ถือกระดาษกับปากกาอยู่ในมือ ผมเท้าคางมองเธอจรดปากกาลงบนกระดาษ


“ เชากินอะไร? ”


เธอรู้ชื่อผมกับคิงได้ยังไงอันนี้ผมไม่รู้ แต่ที่แน่ๆ ผมไม่คุ้นหน้าเธอเลย


ผมว่าผมพลาด… ไม่รู้จักผู้หญิงน่ารักน่ามอง แถมเอ็กซ์ขนาดนี้ได้ยังไง ชื่อผมยังไม่รู้ ไม่ต้องสืบคณะหรือภาควิชาเลย


“ กะเพราเนื้อไข่เจียว เธออ่ะ? ”


“ สุกี้น้ำ ”


ผมเหลือบมอง ที่กระดาษเขียนว่าสุกี้น้ำจริงๆ เธอลุกขึ้นเอากระดาษที่จดรายการอาหารไปให้ป้าสมที่ผัดข้าวอยู่หน้าร้าน หลายคนในร้านมองตาม เด็กมัธยมหัวเกรียนกระทุ้งเพื่อนมันให้หันมองด้วยซ้ำ เห็นแล้วก็ขำ..


“ ทำไมถึงกินสุกี้น้ำล่ะ ” ผมถามเมื่อเธอกลับมานั่ง ไม่อยากให้บรรยากาศเงียบเกินไป “ ไดเอ็ทเหรอ? ”


“ เปล่า เราชอบกินผัก ” ตอบแล้วยิ้มเล็กน้อย “ ทำไมกินสุกี้น้ำต้องหาว่าไดเอ็ทล่ะ ”


“ ก็ปกติผู้หญิงกินกัน ”


นั่นทำให้เธอหัวเราะจนตาปิด ส่วนผมยังเอามือเท้าคางอมยิ้มมองเธออยู่ พอสาวข้างห้องเงาะเห็นว่าผมมอง เธอก็ค่อยๆ หุบยิ้มลง พยายามปรับสีหน้าเป็นปกติ


“ เราอยากกิน เราก็เลยสั่ง ไม่เกี่ยวกับลดความอ้วน ”


“ อืม ” ผมพยักหน้ารับ เราคุยกันนิดหน่อยเด็กในร้านก็ยกอาหารมาวาง แล้วตามด้วยแก้วน้ำแข็งสองแก้ว


“ ขอบคุณค่ะ ” ยิ้มให้พนักงานเล็กน้อย หยิบขวดน้ำเปล่ามาเปิด แต่ท่าทางฝาเกลียวจะแน่นไปเพราะไม่เห็นเธอเปิดได้สักที


“ มา เราทำให้ ” ผมยื่นมือขอขวดน้ำ ปกติเวลามากินข้าวกันกับน้องฟิวผมมักเป็นคนเปิดฝาขวดน้ำ และรินน้ำบ่อยๆ นี่ผมก็ทำไปด้วยความเคยชินอีกแล้ว


“ ไม่เป็นไรๆ ใกล้ได้แล้ว ” เธอตอบ บิดข้อมืออีกนิดก็ได้ยินเสียงคลิ๊ก เปิดขวดน้ำสำเร็จ รินน้ำเปล่าใส่แก้วตัวเอง “ เชาเอาน้ำเปล่าด้วยมั้ย ”


“ อืม ขอบใจ ”


เธอรินน้ำให้ผมจนหมด แล้ววางขวดพลาสติกเปล่าไว้ที่เดิม


แปลกดี… เธอคนนี้ไม่ร้องขอ แถมยังทำอะไรด้วยตัวเอง




ผมนั่งมองเธอพิมพ์แชทยุกยิกระหว่างรอเด็กมาคิดเงิน ความคิดเดิมๆ ยังวนเวียนในหัวผม คือเธอรู้จักผมได้ยังไง และผมไม่รู้จักเธอได้อย่างไร?


รู้จักทั้งผมทั้งคิงผมว่าไม่ธรรมดาเลย โดยเฉพาะคิง มันแทบเป็นตัวละครลับของวิทยาภาคเคมี ไม่ยุ่งไม่สุงสิงกับใครมาก ไม่ทำกิจกรรมคณะ เพราะมันว่ามีอย่างอื่นที่สำคัญกว่าให้มันทำ เช่น การไปวิ่งออกกำลังกาย, ไปเที่ยวกับเพื่อนต่างมหาลัย หรือ การไปเฝ้าแฟน (ในตอนที่มันมี) ผมบอกแล้ว.. มันเป็นคนทุ่มเท


ปัจจุบันเงาะมันก็ยังถามผมอยู่บ้างว่าสรุปผมรู้หรือยังว่าสาวข้างห้องมันคือใคร และเด็ดขนาดไหน เพราะมันยังไม่เคยเห็นเธอเลยตั้งแต่ย้ายมา


“ คิดรวมหรือแยก ” ผมหันมองเด็กเสิร์ฟที่มาคิดเงิน


“ แยกค่ะ ” เธอว่า และหยิบเงินในกระเป๋าเงินของตัวเองส่งให้ ผมก็เอาแบ็งค์ร้อยจากกระเป๋ากางเกงตัวเองให้เช่นกัน พอเราได้ตังค์ทอนก็ลุกขึ้นแล้วเดินออกจากร้าน


ผมชี้บอกร้านอาหารที่กินได้และไม่ได้ รวมถึงร้านขนมด้วย ท่าทางตื่นเต้น พอผมบอกว่าถ้าเดินไปเรื่อยๆ ตอนเย็นจะมีรถเข็นโรตีกับน้ำแข็งไสมาขาย


“ จริงอ่ะ เราไม่เคยเดินเข้าไปเลย ปกติกินอยู่แถวๆ หอไม่ก็เซเว่นตลอด ”


ผมไม่แปลกใจเลย เพราะแรกๆ ผมก็เป็น เธอเล่าให้ฟังว่าแถวหอเก่าไม่ค่อยมีของกินขาย เลยเคยชินกับการกินอาหารสำเร็จรูปและข้าวกล่องเวฟ


“ แต่ช่วงหลังรูมเมทเรากินคลีนนะ ข้าวอะไรทำเองหมด ใช้หม้อหุงข้าวเครื่องเดียว เราอย่างทึ่งเลย ”


ของผมนี่ไม่มีอ่ะ รูมเมททขี้เกียจเกินไป ผมเนี่ยแหละที่เวฟข้าวให้มันแดก ถึงมันจะทำอาหารรสชาติดีกว่าผมก็ตาม


“ อ้าวแล้วเมทล่ะ? ”


“ แยกกันแล้ว ”


ผมพยักหน้ารับ โทรศัพท์สั่นสองที เปิดดูก็เห็นว่าคิงมันไลน์มาหา


คิง: ซื้อเบียร์ไว้ให้กูหน่อย



มันเป็นอะไรวะ จู่ๆ อยากแดกเบียร์…


“ เธอ เดี๋ยวเราแวะเซเว่นก่อนกลับนะ ” ผมบอก เซเว่นต้องเดินไปทางหน้าปากซอยอีก เผื่อเธออยากกลับก่อนก็จะได้แยกกันตรงนี้เลย เพราะผมต้องไปซื้อเบียร์ให้ไอ้คิง


“ อ้าวเหรอ โอเค งั้นไว้เจอกันนะ ” เธอยิ้มโบกมือบ๊ายบายเล็กน้อย หมุนตัวกำลังจะเดินกลับไป


“ เอ๊ยยย เดี๋ยว! ” ผมร้องห้าม เธอหันกลับมา เลิกคิ้วเป็นเชิงว่ามีอะไร “ เธอชื่ออะไร รู้ชื่อเราแต่เรายังไม่รู้ชื่อเธอเลย ”


สาวข้างห้องเงาะอึ้งไป แล้วก็หัวเราะขำขันออกมา


“ จริงดิ! งั้นที่เรียกเธอเพราะไม่รู้ชื่อเราอ่ะดิ ”


เธอยิ้มกึ่งล้อเลียนกึ่งขำขัน ผมยิ่มเจื่อนให้แล้วหัวเราะไปด้วย ความจริงก็เสียเซลฟ์อยู่บ้างเหมือนกัน


“ เราชื่อพาย ”





-----------------------------

ตอนนี้มีเซอร์ไพรส์มาฝากคนอ่านสองอย่างค่ะ

เซอร์ไพรส์ที่1 เชาไม่ได้คิดกับคิงเกินเพื่อน
เซอร์ไพรส์ที่2 พาย เป็นผู้หญิงใจดีให้ยืมสบู่เมื่อตอนที่1-2 ค่ะ ใครจำได้บ้าง 

ลงแล้วก็ ขอตัวไปนอนก่อนค่ะ ฟิ้ววว

และเช่นเคย ขอบคุณทุกคอมเม้นท์และการติดตามนะค้าาา 


ปล. ฝากเรื่องสั้นไว้ในใจคนอ่านด้วยนะคะ แฮ่ เรื่องนี้เป็นขั้นสุดแห่งการมโน เขียนช่วงที่ชีวิตยังสวยสดใส ไม่รู้จักความผิดหวังอยู่ค่ะ  http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47418.0 เรื่องนี้ใสๆ จริงๆ ไม่หน่วงปวดตับหดหู่ค่ะ รับรอง 

[หมอตัวเปียก]

เซอร์ไพรส์ 1 แสดงว่าเชาทำไปด้วยความคุ้นเคยแบบพี่น้องและความผูกพันธ์? เชาไม่ได้คิดแล้วคิงล่ะ?

เซอร์ไพรส์ 2 จำได้ครับ

ตกลงเรื่องนี้มีนายเอกไหมครับ?? อันนี้สงสัยจริงๆ จากที่คนเขียนบอก

เชาไม่ได้คิดอะไรกับคิง ดังนั้นประเด็นคู่นี้ตกไป

เชากับพาย แลดูก่ำกึ่ง แต่ถ้าเป็นแบบนั้นก็ไม่ใช่นิยายวายแล้ว??

เชากับฟิว แค่คิดก็สยอง (กรอกตา) รู้สึกไม่ไหวอะ รู้สึกอินเพราะเจอมากับตัวเอง ไม่ไหวกับคนแบบฟิวจริงๆ ยิ่งตอนนี้มีพาย ผญ ที่ดูแกร่งและเก่งกว่าฟิวมาเป็นตัวเปรียบเทียบ ขอบอกตรงๆว่าฟิวน่ะแพ้หมดรูปเลยล่ะ ง่อยขนาดนั้น แต่ถ้าวันไหนฟิวจะเปลี่ยนแปลงตัวเองได้ก็คงจะดี (ล่ะมั้งนะ)

[snowboxs]

พายนี่คือแฟนคนต่อไปของเชาเหรอ

[MimoreQ]

ตัวละครเริ่มเปิดมาแล้ว ซับซ้อนขึ้นเรื่อยๆ ถึงแม้เชาจะไม่ได้คิดอะไรกับคิงแต่เราก็ยังปักธงคู่นี้ต่อไป อยากจะบอกคนเขียนว่าขอบคุณที่มาอัพนิยายนะคะ เรารออ่านนิยายเรื่องนี้นานมาก นั่งมองก็ไม่เห็นมาอัพซักที รอนะคะ

[gatenutcha]

อ่า ....  เอาที่เราคิดนะ เชากับคิงมันเป็นความสัมพันธ์แบบ ความผูกพันธ์ <เขียนถูกไหมอ่ะ  ฮ่าฮ่า>
แต่เราอ่านแล้วสงสารน้องฟิวอ่ะ  เหมือนน้องรักเชาข้างเดียวไงไม่รู้   สู้ๆนะน้องฟิว พี่เชียร์น้องฟิว
ส่วนเขาก็ยังไง เหมือนไม่ชัดเจนสักอย่างว่าจะทำยังไงแบบไหน สงสารน้องฟิวจัง เจอคนแบบนี้

[cherilnatcha]

12
ยังไม่ลืม



คิงกลับมาตอนหัวค่ำ ซื้อข้าวเย็นกลับมาด้วย เป็นสเต็กและสปาเก็ตตี้ใส่กล่องพลาสติกทัพเพอร์แวร์จากร้านในห้าง


" ซื้อเบียร์มายัง " ถามคำแรกเลย


" อยู่ในตู้เย็น " ผมตอบ เป็นฝ่ายหาจานกับมีดและส้อมออกมาวางที่โต๊ะหน้าทีวี คิงมันถอดเสื้อการ์ดผมแขวนไว้ ถอดกางเกงยีนส์พาดเก้าอี้เหลือแต่บ็อกเซอร์กับเสื้อยืด แล้วไปหยิบเบียร์ในตู้เย็นออกมารินสองแก้ว มันส่งให้ผมก่อน


" เล่นฟีฟ่าป่ะ? " คิงบุ้ยไปที่เครื่องเพลย์4 ดอยไอ้เหี้ยเงาะมา


" จะแดกหรือจะเล่นเกม เลือกสักอย่าง "


รู้สึกว่าคิงมันแปลกไปตั้งแต่ตอนบ่ายแล้ว ไอ้คิงดื่มเหล้า ไม่แดกเบียร์ ที่มันว่าให้ซื้อเบียร์ให้ผมยังประหลาดใจอยู่เลย เพราะคนกินเบียร์น่ะผม


" เปล่า " มันปฏิเสธ จิบเบียร์ในแก้ว " แดกดิ รอไร กูรินให้แล้ว "


มันนอยด์ แต่ไม่พอใจเรื่องอะไรอยู่ผมไม่รู้


" ทะเลาะกับแฟนมารึไงวะ "


" เปล่า "


" งั้นมึงเป็นอะไร " แทนที่มันจะตอบคำถาม มันกระดกแก้วซดเบียร์อึกๆ เฮ้ย! ข้าวเย็นมึงยังไม่แดกเลยนะเว้ย " เชี่ย.. พอๆ มึงใจเย็นก่อนคิง " ผมรีบห้าม ก่อนที่มันจะซดทีเดียวหมดแก้ว ดึงแก้วเบียร์ออกมาจากมือของมัน อื้อหือ เหลืออยู่ค่อนแก้ว โอเค กูแดกให้เอง..


" กินข้าวก่อนเร็ว " ผมเลื่อนจานให้ มันไม่มีทีท่าอยากกินเท่าไหร่ " กิน " ต้องย้ำอีกครั้งมันถึงจะทำด้วยท่าทางไม่เต็มใจเท่าไหร่


" นอยด์อะไร เมื่อเช้ายังดีอยู่เลย " ถามแล้วจิบเบียร์ไปด้วย


" เชาเมื่อไหร่มึงจะตัดผมวะ "


เอ้า! กลายเป็นเรื่องผมผมอีก ผมถอนหายใจ ลุกไปหายางมัดผมรวบผมประบ่ายาวไร้ทรงของตัวเองเป็นจุกที่กลางหัว กลับมานั่งกินข้าวต่อ


" เป็นไรเนี่ย... "


" กูเจอภัทรมา "


เชี่ย! เบียร์ที่กินเข้าไปแทบพุ่ง


" ภัทรไหน " ผมเอาแขนเสื้อเช็ดปาก ถามไอ้คิงแบบไม่ค่อยอยากเชื่อ " ไอ้เหี้ยภัทรแฟนเก่านักดนตรีที่เลิกเพราะจู่ๆ แม่งก็หายไปเฉยๆ อ่ะนะ "


ไอ้คิงมันมองผมตาค้อนขวาง ไม่พอใจที่ผมจี้ปมแฟนเก่ามัน ส่วนผมลอยหน้าลอยตาเก็กหน้าขรึมไม่หลุดยิ้มขำออกมา


แฟนเก่าคิงต้องบังเอิญมากถึงเจอกันได้ มันไม่ได้พูดถึงมาเกือบปีแล้ว ผมเองก็ลืมๆ หน้าไปแล้วเหมือนกัน เคยเห็นหน้าแค่ไม่กี่ครั้งตอนยืมโทรศัพท์ไอ้คิงเล่นเฟสเพราะแบตมือถือของตัวเองหมด


ว่ากันตามตรงผมไม่ค่อยยุ่งกับเรื่องส่วนตัวไอ้คิงเท่าไหร่ มันเองก็เช่นกัน เราเหมือนวงกลมสองวงที่ซ้อนกันแค่ส่วนน้อย โดยมัมเป็นจุดศูนย์กลางอยู่ในวงกลมเชื่อมผมกับคิงไว้ด้วยกัน ซึ่งเรื่องของภัทร แฟนเก่าไอ้คิงก็ไม่ได้อยู่ในพื้นที่ที่ผมจะเข้าไปก้าวก่าย


" เออ! " คิงกระแทกเสียง หน้าบึ้งตึง ไม่รู้ว่าโมโหเพราะผมจี้ปมหรือผมด่าแฟนเก่าแม่ง หรืออาจจะทั้งสองอย่าง 555555


" เฮ้ยๆ ใจเย็นเพื่อน กูไม่ล้อละ " ผมรีบยิ้มส่งให้ นานๆ ทีคิงมันจะเปิดปากเล่าเรื่องของมัน เห็นแล้วอดไม่ได้ที่จะแซว แต่หากเล่นมากไปคิงมันก็ปิดปากเงียบเหมือนเดิม ผมอดเสือก เอ๊ย! ไม่รู้เรื่องเพื่อนตัวเองอีก " เล่าต่อดิ " ผมรินเบียร์ใส่แก้วเพิ่ม


" กูแวะซื้อสเต็กที่ห้าง "


" อ่าฮะ "


" มันมาเดินห้างคนเดียว " พูดด้วยความรู้สึกหลากหลาย


ผมชะงัก น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปกะทันหันทำให้ผมเงยหน้ามองหน้าคิงชัดๆ 


ความลังเลสับสนแสดงออกมาในท่าทางและน้ำเสียงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน ทำให้ความรู้สึกแปลกๆ ก่อตัวขึ้นในหัวผม ใจผมเต้นเร็วขึ้น อวัยวะในช่องท้องบิดเกร็งด้วยความรู้สึกที่บรรยายไม่ถูก สิ่งที่คิงจะพูดต่อไปคงไม่ใช่เรื่องดี อย่างน้อยก็สำหรับผม


" แม่งบอกว่าตั้งแต่เลิกกับกูไป...มันยังเหมือนเดิม... "


ผมว่าผมไม่อยากรู้แล้วว่ะ...




ผมเดินมาเซเว่นคนเดียว ยืนอยู่หน้าตู้เครื่องดื่มลูบหน้าลูบคอตัวเอง คิดอะไรในใจแล้วถอนหายใจออกมา เปิดตู้หยิบเบียร์ขวดใหญ่ออกมาสี่ห้าขวดเอาไปจ่ายเงิน เคาะนิ้วกับเคาน์เตอร์ระหว่างรอพนักงานคิดเงิน สายตาเหลือบไปเห็นขวดแก้วสีใสใส่แอลกอฮอล์ไร้สีไร้กลิ่นพอดี


" แอบโซลูทขวดนึง " ผมชี้ของที่ดื่มประจำด้านหลังพนักงาน " มาร์โบโลแดงด้วย " ของไม่จำเป็นเริ่มเพิ่มขึ้นมาทีละอย่าง โดยเฉพาะชิ้นสุดท้าย...


ผมวางกล่องถุงยางลงไป


ตอนแรกลังเลแต่สุดท้ายก็หยิบมา อย่างน้อยมีแต่ไม่ได้ใช้ ก็ยังดีกว่าไม่มีใช้ในเวลาจำเป็น...


ความคิดบางอย่างลอยวนอยู่ในหัว ผมหยิบเงินจ่ายพนักงานจนกระทั่งมีเสียงทักจากด้านหลัง เหมือนถูกดึงสติกลับมา


" โอ้โห กินกันกี่คนเนี่ย "


" อ้าวพาย หวัดดี "


สาวข้างห้องเงาะใส่เสื้อคนละตัวกับเมื่อกลางวันและสวมเสื้อกันหนาวทับ เดาว่าเธอเพิ่งอาบน้ำ กลิ่นสบู่หวานหอม(ที่เคยยืมไป)ลอยมาจากตัว ระหว่างนั้นผมก็จ่ายเงินและยกของหลบให้พายเอาของตัวเองคิดเงินบ้าง ถือถุง 7-11 เต็มสองมือ


" เนื่องในโอกาสอะไร วันเสาร์ อยากกินเหรอ? " พายส่งยิ้มน่ารักมาให้ หยิบกล่องน้ำผลไม้ออกมาเจาะดูดระหว่างทาง


" ประมาณนั้น " ผมหัวเราะตอบเบาๆ ไอ้คิงอยากกิน ส่วนผมกินเป็นเพื่อนมันเฉยๆ และไหนๆ มันก็เลี้ยงแล้ว ผมเลยซื้อของเต็มที่


" พายออกมาทำอะไร ซื้อของเหรอ "


" ช่าย " เธอตอบเสียงยาว อมยิ้มแบบที่ใครเห็นก็ต้องเคลิ้มตาม " เอาไปกินตอนดูหนัง "


" ที่ห้องอ่ะนะ ดูเรื่องไรอ่ะ "


" Casablanca "


หนังอะไรวะ ผมคงทำหน้าประหลาดออกไป พายจึงหัวเราะขำ


" เรื่องนี้นานแล้ว ตั้งแต่ปี 1942 แน่ะ ตอนแรกเราก็ไม่รู้จักเหมือนกัน แต่อาจารย์สั่งให้ไปดูแล้วเขียนเปเปอร์มาส่ง "


" อย่างนี้ก็เรียนฟิล์มอะดิ? " มีวิจารณ์หนังด้วย ผมแค่รู้มาว่าพายเรียนนิเทศศาสตร์แต่ไม่รู้ว่าเธอเรียนเอกอะไร ตอนกลางวันคุยกับเธอไม่ได้ละเอียดขนาดนั้น


" เปล่า เราเอกพีอาร์ อันนี้เป็นวิชาเลือกไม่บังคับเรียน "


" อ่อ "


เราคุยกันเรื่องหนังต่อตั้งแต่เจอกันใน 7-11 จนกระทั่งผมเดินมาส่งเธอถึงหน้าห้อง


" อ้าว ถึงแล้ว " เธอยิ้มเขินๆ ให้ เหมือนเพิ่งรู้ตัวว่าตลอดทางตัวเองทำอะไรบ้าง " เราพูดคนเดียวเลย "


" ไม่หรอก คุยกับพายสนุกดี " ที่จริงพายยังเล่าเรื่องไม่จบเลยด้วยซ้ำ ค้างอยู่กำลังจะถึงจุดสำคัญ " ทักมาคุยต่อในแชทดิ เราอยากรู้เหมือนกัน "


" หาเรื่องขอเฟสเราป่ะเนี่ย.. "


" เฮ้ย! เปล่า ชิน นึกว่าเพื่อน " เฟสบุ๊กพายไม่ต้องขอจากเจ้าตัวหรอก ไปถามเอาจากเพื่อนของเพื่อนผมที่เรียนนิเทศก็ได้


" ล้อเล่น! " พายยิ้มด้วยอากัปกิริยาน่ามอง เหมือนเธอจงใจแกล้งแต่ผมก็ไม่ได้รู้สึกแย่หรือไม่ชอบอะไร ก็สนุกดี " มาๆ ไหนเราขอเฟสบุ๊กเชาหน่อย "


ผมบอกของตัวเอง พายกดยุกยิกในมือถือแล้วก็เงยหน้าบอกว่าแอดแล้ว ผมหยิบมือถือขึ้นมาบ้างกดรับ ถึงได้เห็นว่าพายมีเพื่อนร่วมกันหลายคน


" งั้นเราไปแล้ว "


" บ๊ายบาย ไว้เจอกัน " พายยิ้มให้ผม ผมก็ยิ้มกลับให้เธอ รอจนประตูห้อง 406 ของพายปิดผมก็หุบยิ้มพร้อมกับความรู้สึกบางอย่างก่อกวนใจผม แค่คิดว่าต้องขึ้นไปเจอไอ้คิงในสภาพนั้นอีกก็ทำให้ผมขุ่นเคืองใจแล้ว


มันก้ำกึ่งระหว่างความรู้สึกยังไงผมก็บอกไม่ถูก แต่แม่งโคตรอึดอัดเลย


ก๊อกๆๆ!


" เฮ้ยคิง เปิดประตูดิ๊... " ผมเคาะห้องตัวเอง ของในมือหนักจนขี้เกียจหยิบกุญแจมาเปิดเข้าห้อง ไม่นานมันก็มาเปิดประตูให้ คิดว่าคิงมันร้องไห้อยู่ แต่เปล่า...ถึงสีหน้ามันใกล้จะทนไม่ไหวแล้วก็ตาม


" กูซื้อว๊อดก้ามาด้วย เอาอะไร? "


" เบียร์... " พูดจบก็เดินตามวางของทั้งหมดลงบนโต๊ะ นั่งลงและเปิดขวดเบียร์วาง กำลังจะเอารินใส่แก้วไอ้คิงก็หยิบไปซดเรียบร้อย โอเค.. กูตามใจมึง


ผมไม่ได้ถามต่อว่าหลังจากมันบังเอิญเจอแฟนเก่าเกิดอะไรขึ้นต่อบ้าง ผมไม่อยากรู้ เรื่องของมันไม่ใช่อะไรที่ผมต้องรับรู้ทุกเรื่อง เราเชื่อมกันด้วยมัม เรื่องนอกเหนือจากนี้ผมไม่อยากไปก้าวก่ายมันมาก


" กูไม่เข้าใจว่ะ " จู่ๆ คิงก็พูดขึ้นมา หน้ามันแดงก่ำหลังจากเราต่างคนต่างดื่มกันมาสักพัก เป็นบรรยากาศชวนอึดอัดแต่ผมชินซะแล้วกับเหตุการณ์แบบนี้ ถึงไม่มีอะไรคุยกันอย่างน้อยผมก็ยังอยู่ข้างมัน


" เรื่อง? "


" ภัทร "


" มันขอกลับมา? "


" เปล่า "


" แล้วเรื่องอะไร "


" ทำไม..แม่งบอกว่าแม่งยังเหมือนเดิมวะ ผ่านมาตั้งนาน.. " คิงซดเบียร์ดขวดสุดท้ายหมด ท่าทางมันอยากดื่มอีก ผมจึงเลื่อนแก้วของตัวเองให้ มันยกขึ้นดื่ม วางแก้วลง


" ....บางคนสี่ห้าปีแล้วก็ยังไม่ลืม " ผมหยิบเบียร์แก้วสุดท้ายมากินต่อจนหมด " มึงก็ยังไม่ลืมมันเหมือนกัน... "


คิงมันไม่พูดอะไรอีก


ผมปล่อยให้มันจมอยู่กับความคิดตัวเอง ผมลุกไปเยี่ยว เปิดน้ำล้างหน้าล้างตาตัวเองไล่ตะกอนความรู้สึกที่โดนกวนขึ้นมาให้กลับลงไปในที่เดิมของมัน กลับมาอีกทีคิงมันไปอยู่ที่ระเบียงแล้ว มาร์โบโลแดงกับไฟแซคที่ผมวางไว้บนโต๊ะก็หายไปด้วย..


แม่งลุกไหวด้วยว่ะ... มันพยายามจุดไฟแช็ก แต่ผมว่าอีกเดี๋ยวมันต้องสำลักควันไม่ก็อ้วกที่ระเบียงแน่ๆ แล้วผมก็ทายไม่ผิด มันคายบุหรี่ทิ้ง มือจับราวระเบียงโก่งคออ้วกทุกอย่างที่เพิ่งลงท้องไปออกทั้งหมด ผมเดินเข้าไปลูบหลังมัน


" มึงไหวรึเปล่า "


" ...ไหว "


ผมปล่อยมันเดินเซซ้ายเซขวาเข้าห้อง ปิดประตูระเบียง หยิบมือถือออกมาเช็คเฟสตามนิสัยเวลาไม่มีอะไรทำ ซองฟอยล์สีแดงร่วงติดมาด้วย หล่นลงพื้น


คงไม่ใช่คืนนี้... ช่างแม่งเหอะ..


ผมปลดล็อกไอโฟน โนติฟิเคชั่นหลายอย่างเด้งขึ้นมา มองแชทเฟสเป็นอย่างแรก พายทักแชตมาอย่างที่เธอว่า และไอ้เงาะก็ทักผมมาเหมือนกัน



เงาะ: เชา มีคนบอกว่านี่คือมึงว่ะ...



พร้อมกับลิ้งค์กระทู้ที่คุ้นเคยแนบมาด้วย



--ผมกำลังลังเล ว่าจะลองเปิดใจคุยกันหรือเลิกกับแฟนเลยดี--







----------------------------------


เลทไปหลายอาทิตย์เลย ขอโทษด้วยนะคะ 
สารภาพว่าเขียนไม่ออกพักใหญ่ๆ เพราะงานก็หนัก ตรงนี้ก็หน่วง...

ทั้งเชาทั้งคิงซับซ้อนทั้งคู่ เราเขียนลบๆ แก้หลายรอบกว่าจะรู้สึกว่ามันโอเค (ไม่แน่ใจทำให้คนอ่านขัดใจมั้ย สำหรับเรานี่โอเคแล้วจริงๆ ค่ะ)

สำหรับคุณหมอตัวเปียกที่ทักท้วงเรื่องเชากับพาย เราไม่อยากให้สรุปเนื้อเรื่องแค่ตอนเดียวค่ะ บทบาทของพายตอนนี้เป็นเพื่อนใหม่เชา และอาจจะพัฒนาไปเป็นแฟน(อย่างที่คุณหมอตัวเปียกว่า) หรือเป็นเพื่อนที่เชาสามารถเรียกได้ว่า 'สนิท' อย่างเต็มปากเต็มคำก็ได้ เพราะเชายอมรับและค่อนข้างประทับใจหลายๆ อย่างในตัวพาย อีกเหตุผลคือเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องที่มีแต่ผู้ชาย ผู้ชายทุกคนเป็นเกย์ และผู้หญิงที่เข้ามาในเรื่องจะต้องเป็นนางร้ายเสมอไปค่ะ

เราหวังว่าคำตอบของเราจะตอบคำถามคุณ snowbox ได้ด้วยนะคะ 


ตอบซะยาวเลย แต่ยังไงก็ขอบคุณสำหรับทุกการติดตามนะคะ 



ปล. ขออนุญาตโฆษณาค่ะ  เรามี Wordpress แล้วนะคะชื่อว่า peachyjollycheeks สามารถพูดดคุยในนั้นได้ ในนั้นมีอาการฯหมดรักและเรื่องอื่นๆ (ที่ยังไม่สมบูรณ์ในหลายๆ แง่ เราจึงไม่ลงในเล้า และอยากโฟกัสกับเรื่องนี้เรื่องเดียวด้วย) ถ้าชื่นชอบเรื่องรสชาติแปลกๆ(ที่ยังไม่เสร็จดี) หน่วงๆ ขมๆ อมหวานเล็กน้อยล่ะก็ ขอเชิญค่ะ....

[MimoreQ]

มาอัพแล้วกับชื่อตอนยังไม่ลืม เราก็ยังไม่ลืมนิยายเรื่องนี้เหมือนกันนะ
อยากจะบอกว่า ตัดตอนได้ทำร้ายจิตใจมาก!
เราอยากอ่านฉากปิ๊ดปิ้วของเชากับคิง ฮือ อวยคู่นี้ จะไม่ทน!
ไม่อยากจะคิดไปเอง แต่เชาหึงคิงรึเปล่าน้า? หึหึ
หายไปนานไม่เป็นไรค่า ยังรอเสมอ แต่ขออย่างเดียว อย่าทิ้งนิยายเรื่องนี้น้า ยังมีนักอ่านคนนี้รออ่านอยู่นะคะ 

[หมอตัวเปียก]

อ่านตอนนี้แล้วมันดูว่าที่บอกว่าเชาไม่คิดอะไรกับคิงมันดูแปลกๆไป

เชากำลังสับสนในความไม่พอใจที่กำลังเกิดขึ้นในใจที่มีต่อคิง ไม่อยากจะบอกว่าหึง แต่มันน่าจะเป็นอะไรที่คล้ายคลึง (รึป่าว)

ส่วนเรื่องพาย ผมคงรีบตัดสินไปหน่อยแหละ ต้องขอโทษด้วยครับ 

แต่จริงๆผมเองก็ลืมไปแล้วนะครับ ว่าเม้นท์ไปแบบไหน ห้าๆ มาต่อบ่อยๆนะครับ

[Freja]

เหมือนกับว่าความรู้สึกของเชาที่มีต่อคิงจะเป็นแบบว่าเชาชินที่คิงอยู่กับตัวเองมาตลอด ไม่ว่าคิงจะเลิกหรืออยู่กับแฟนมากี่คน แต่ที่ๆเชายืนอยู่ในวงกลมของคิงจะไม่เปลี่ยน

อย่างแฟนเก่าของคิงคนนี้ถ้าหากว่าคิงกลับไปคืนดีด้วย เชาก็ท่าจะรู้ว่าอะไรก้คงเปลี่ยนไปสำหรับทั้งคู่  เซ็กส์ที่เกิดจากความพอใจไร้ความผูกมัดของทั้งสองคงจะไม่มีอีก  ที่ยืนของเชาก็จะเปลี่ยนไป  ถ้าหากว่าคิงกลับไปหาภัทร โอกาสที่เชาจะหันไปหาพายก็น่าจะชัดมากขึ้น   เชารู้สึกดีและสบายใจเมื่อคุยกับพาย  ถ้าคิงหายไปที่ตรงนี้ก็ว่าง  แต่หลังจากเดินเข้ามาแล้วจะเปลี่ยนไปหรือเปล่า?   เหมือนกับที่เชาที่คบกับน้องแต่ก็หงุดหงิดเพราะว่าน้องเปลี่ยน(เพราะว่ารักเชามาก)และไม่เป็นไปตามที่เชาคิดไว้หรือเปล่า

เดาเอา + มโนเด้อ

[♠♥♦♣]

น่าสนใจมากค่ะ อ่านไปแค่เริ่มเปิดกระทู้ แต่ต้อง +1 ให้ก่อนเลย
ไอเดียดี ชอบๆ

[cherilnatcha]

13
SSSwagrin

เลิกเลยค่ะ แฟนเฟินอะไรคะ ไร้สาระ #โสดแล้วพาล


ชักอยากเห็นหน้าจขกท.กับแฟนซะแล้วซิค่ะ


เราเข้าใจความรู้สึกจขกท และเคยผ่านจุดๆ นั้นมาแล้วเหมือนกัน


เลือกเลิกแทนที่จะคุยค่ะ และก็เสียใจมาจนถึงทุกวันนี้


นึกถึงช่วงเวลาดีๆ สิครับ


กำลังเป็นอยู่เหมือนกัน... ทำใจไม่ได้จริงๆ เรื่องแบบนี้พูดยากเนอะ
แต่ให้กลับไปเหมือนเดิมเราก็ไม่ไหว สงสาร ไม่อยากหลอกเขา ไม่อยากหลอกตัวเอง


ประสบการณ์เดียวกันเป๊ะ


อยากมีแฟนแบบจขกท.จังคับ ว่างแล้วคุยกับผมมั้ย
ปล. ล้อเล่นนะคับ
ปลล. แต่ถ้าจขกทเอาจริงก็หลังไมค์ได้ ผมโสด 5555


ขออนุญาตแชร์เรื่องราวของตัวเองบ้างนะคะ เราเป็นคนเฟรนด์ลี่ ขี้เล่น มีคนมาชอบเยอะค่ะ คุยกับคนเยอะมาก (คือไม่ว่าจะโสดหรือไม่โสดก็มีคนคุยไม่ขาดอ่ะ) เราคิดว่าเราไม่ต้องการผูกมัดกับใครจนกระทั่งมาเจอกับแฟนเก่าเราค่ะ ที่บอกว่าเป็นแฟนเก่าเพราะเลิกกันแล้ว เขาทนนิสัยเราไม่ได้ (คนอื่นๆ อย่าเพิ่งว่าเรานะคะ เราสำนึกผิดแล้ว) เขาเป็นรุ่นพี่เราค่ะ ตอนที่เจอกันเราอยู่ปี 1 และเขาอยู่ปี 2 เป็นพี่สวัสดิการ เขาไม่ได้หน้าตาดีมากหรือเปย์ให้เราตลอดเหมือนที่แฟนคนก่อนๆ ทำให้ แต่ ' ความดี ' ของเขาค่ะที่ชนะใจเรา เขาดีกับเราแบบที่เราคิดว่า เฮ้ย! พ่อแม่หรือเพื่อนยังไม่ให้เรามากขนาดนี้เลยนะ เราถามเขาว่าทำไมเธอดีกับเราจัง เขาบอกเราว่าเพราะ ' รัก ' แค่คำเดียวเรายอมคบกับคนนี้เลยค่ะ(หลังจากเล่นตัวปฏิเสธเขามาเกือบปี เขาก็ยังเสมอต้นเสมอปลายตลอดมา T-T) แต่เราก็ยังเลิกนิสัยเดิมไม่ได้ คือคุยกับคนอื่นๆ ไปทั่ว มีแฟนแล้วแต่ก็ยังคุย เลื่อนนัดแฟนไปเที่ยวกับกิ๊กสี่ห้าวันก็มีค่ะ จำได้แม่นเลยไปบางแสนแล้วแฟนเซอร์ไพรส์มาหาที่ห้อง เรานี่บึ่งรถกลับหอแทบไม่ทัน อ้างกับแฟนว่าอยู่ข้างนอกออกมาดูหนังกับเพื่อน แต่ก็อย่างว่าล่ะค่ะ จะรู้คุณค่าของที่มีอยู่ก็ต่อเมื่อมันสายไปแล้ว แฟนจับได้(ไม่ใช่คนที่ไปบางแสนด้วยนะคะ คนนั้นรอดค่ะ ไม่สงสัยระแคะระคายใดๆ ทั้งสิ้น) ทะเลาะกัน ด้วยความรำคาญเราเลยบอกเลิกแฟนเหมือนทุกครั้ง ยกวลีเด็ดขึ้นมา " เค้าไม่ได้เป็นอะไรกับ(ชื่อกิ๊ก) เธออย่ามาพาลใส่เค้านะ ถ้าไม่ไว้ใจนักก็เลิกกันไปเลยดิ เค้าเบื่อทะเลาะกับเธอแล้ว รู้มั้ยเดี๋ยวนี้ทำตัวจู้จี้ขี้บ่น ทีเมื่อก่อนไม่เห็นเป็นแบบนี้เลย " น่านน ไม่รับผิดแล้วยังโยนความผิดให้นางอีก แต่ตอนนั้นเราคิดไม่ได้ค่ะ คิดแค่ว่าปฏิเสธให้จบๆ ไปและคิดว่าเดี๋ยวนางก็มาง้อเรา แต่เราคิดผิดค่ะ รอบนี้นิ่งมาก เฉยมาก บอกว่า เลิกก็เลิก แล้วออกจากห้องไม่ติดต่อไม่อะไรมาอีกเลย ทีแรกเราคิดว่าคราวนี้เที่ยวได้สบายใจละ อิอิ แรกๆ ไม่อะไร ทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทักไป เธอกินอะไรยัง วันนี้เค้าเจอเพื่อนเธอด้วย ฯลฯ แต่เขาไม่ seen ไม่ตอบเลยค่ะ อ้าว นี่เราโดนหมางเมินเหรอ ก็ได้ งั้นจะประชดละนะ หลังจากนั้นก็เที่ยวจริงๆ ค่ะ เที่ยวหนักมากกก จนเพื่อนทัก เราเล่าให้ฟัง เพื่อนด่า ซ้ำเติม แถมยังไล่ให้เราไปง้อแฟนอีกค่ะ อ้าววว สรุปเราผิด? (แน่สิยะ) แต่เราก็ไม่ได้ง้อแฟนค่ะ ในเมื่อเธอไม่คุยกับเรา เราก็ไม่อยากคุยกับเธอเหมือนกันจนผ่านไปนานเข้าๆ เริ่มรู้สึกเหมือนชีวิตขาดอะไรไป เราทักเขากลับไปอีกรอบ คราวนี้เงิบเลยค่ะ เราโดนบล็อก ตอนนั้นปรี๊ดดดดมาก ไปหาถึงห้องหลายรอบมากแต่ไม่เจอ(นางชิ่งเราเก่งมาก นี่เพิ่งค้นพบความสามารถนางนอกเหนือจากความดี 55) จนไปเจอที่ห้าง ช้อปจัสปาล เซลล์ 50% ที่เซนลาด (จำแม่น 555555) บังเอิญมาก แถมเขามากับผู้หญิงอีกคนด้วย! เราเดินตรงเข้าไปหานางเลยค่ะ เพื่อนเพิ่นพยายามรั้งไว้(มันคงรู้เรื่องแล้ว เพื่อนสนิทเราเป็นน้องรหัสเขา) เดินไปถึงไม่พูดพล่ามทำเพลงเราใส่ก่อนเลยค่ะ เสียงดังมาก คนหันมามองกันเพียบอ่ะ  " คิดว่ากล้าดียังไงถึงบล็อก! นี่เรากำลังจะง้อนะ ไม่คิดจะให้ความร่วมมือเลยเหรอ แล้วอีนี่คืออะไร สรุปคืออยากเลิกใช่ป่ะ " อาละวาดสิคะ จะเหลือเร๊อะ
นั่นแหละค่ะทำให้เรากับเขาขาดกันโดยสิ้นเชิง พอเลิกกันจริงๆ แล้วรู้ว่าเขามีคนใหม่เราเสียใจมากนะ ทีนี้รู้ซึ้งเลยเวลาเขาจับได้ว่าเรานอกใจเขารู้สึกยังไง

เล่ายาวเหยียด ขอสรุปสั้นๆ เราเข้าใจจขกท. ที่เบื่อแฟน(เราก็เป็น ถึงเป็นสาเหตุให้เราไปหาคนอื่นแก้เบื่อไง) เราเลิกกับเขาถึงรู้ว่าเรารักเขามากแค่ไหน และรู้สึกเหมือนโลกจะถล่มตรงหน้าจริงๆ จขกท.ไม่มีทางรู้หรอกค่ะว่าคุณรักแฟนคุณมากแค่ไหนจนกระทั่งคุณเสียเขาไป และเมื่อคุณเสียเขาไปแล้ว อะไรการันตีคะว่าคุณจะได้เขากลับมา? ความแน่นอนไม่มีอยู่จริงค่ะ และคุณก็ต้องรับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นจากอารมณ์ชั่ววูบของตัวเองให้ได้ คุยกับแฟนเถอะค่ะจขกท. ปรับความเข้าใจกัน จูนกัน นึกถึงช่วงเวลาที่รักกันให้มากๆ เข้าไว้ แล้วคุณค่ะไม่พลาดเหมือนเรา ตอนนี้เราทำใจได้แล้ว กำลังเริ่มต้นกับคนใหม่และพยายามไม่คุยกับคนอื่น บอกเลยว่ายากมากกกกกกก แต่ยากขนาดไหนก็ต้องอดทนค่ะ ผลของความพยายามมักหอมหวานเสมอ สู้ๆ นะคะ จขกท

ปล. เราเป็นไบ คบทั้งผู้หญิงผู้ชาย และแฟนเรา(ทั้งคนเก่าและคนปัจจุบัน)เป็นผู้หญิงค่ะ


ทำ...ถูก...แล้ว.....
อ้าวยังไม่เลิกเหรอคับ ท่ดๆๆ


อ่ะ ผมแปะเอ็มวีให้ละ(พร้อมเอ็มวีจากยูทูป)


เอาเวลาที่โพสกระทู้พันทิปไปคุยกับแฟนดีกว่ามั้ยคะ เราเป็นผู้หญิงค่ะ และเกลียดมากถ้าแฟนเริ่มเบื่อเราทั้งที่เราก็เหมือนเดิม แล้วมาอ้างนั่นนู่นนี่ รักกันจริงไม่เบื่อกันหรอกค่ะ!!!


มาโพสลงที่นี่ต้องการอะไรเหรอคับ


ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจากมีเนื้อหาไม่เหมาะสมอาจสร้างความขัดแย้งในเว็บบอร์ดฯ


อ้าว คดีพลิก


แซ่บมาก


ชั่ว


ฮือออออ เหมือนแฟนตัวเองเป็นคนตั้งกระทู้ ตัวเองไม่ได้ตั้งใช่มั้ย ตอบ!!


คิดดีๆ ครับเจ้าของกระทู้
คุณรักเขา หรือติดภาพลักษณ์ที่เขาทำตอนอยู่ต่อหน้าคุณแรกๆ?
เขาเปลี่ยนไป หรือคุณไม่เหมือนเดิม
คุณเอาเขาไปเปรียบเทียบกับใครรึเปล่า
ถ้าใช่...ก็เลิกเถอะครับ คุณหมดรักเขาแล้วล่ะ


สงสารน้องป.เลยหว่ะ หลงนึกว่าเป็นคนดี ที่แท้ก็...


เอ๊ะ อะไรกัน


เคยโดนทิ้งไว้กลางทาง มันเจ็บปวดมากจริงๆ คอนเฟิร์ม
คิดถึงใจเขาใจเรานะก่อนทำอะไร


มาไม่ทันนนนน T_T ขอวาปค่ะ


ขอวาร์ปด้วยคนค่ะ


ด้วยคนค่ะ ปิ๊งๆ



ยังรักแต่ก็ไม่อยากเลิก ใช่แน่เหรอคะ



ชี้แจงทีค่ะ 5555


เอาแล้วไง


(ภาพแทะเผือก+ปูเสื่อ)


ก็ไม่อะไรอ่ะค่ะ แค่คิดว่าเราชาวพันทิปกำลังโดนคน สันดาดเลว หลอกอยู่แค่นั้นเองค่ะ


ยังไงครับ คห.นี้


พร้อมเสิร์ฟ


ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจากมีเนื้อหาไม่เหมาะสมอาจสร้างความขัดแย้งในเว็บบอร์ดฯ


อยากรู้ด้วยคน


กลิ่นมาม่าเริ่มโชยมาละ


ผมนี่ต้มน้ำรอเลย


ปูเสื่อ+รอเผือกค่ะ


ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจากมีเนื้อหาไม่เหมาะสมอาจสร้างความขัดแย้งในเว็บบอร์ดฯ


ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจากมีเนื้อหาไม่เหมาะสมอาจสร้างความขัดแย้งในเว็บบอร์ดฯ


เกิดอะไรขึ้นเนี่ยยยยยย


(รูปแทะเผือก)


(รูปปูเสื่อรอยาวๆ)


(รูปปูเสื่อรออลังการ)


เอาแล้วๆ มีกลิ่นตุๆ ดีนะผมยังไม่อินมาก


ดิฉันเป็นเพื่อนน้องป. ในกระทู้เองค่ะ สงสัยจังทำไมเวลาดิฉันแฉเรื่องเลวๆ แล้วต้องโดนลบด้วย เอาเป็นว่าใครอยากรู้ความจริงหลังไมค์มานะค่ะ


ขออนุญาติหลังไมค์ไปนะคะ


หลังไมค์ไปนะครับ


หลังไมค์ด้วยคนค่ะ


ด้วยค่ะ


+1 คับ


เปิดวาร์ป เชิญทัศนา... [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้


มาแล้วววว (รูปซดมาม่า)


อ้าว คดีพลิก


ดิฉันว่าแล้ววววว


ก็เผลอเห็นใจจขกท. T_T โดนหลอกซะได้เรา


เกลียด


ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจากมีเนื้อหาไม่เหมาะสมอาจสร้างความขัดแย้งในเว็บบอร์ดฯ


ทุเรศค่ะ พูดเอาดีเข้าตัว เอาชั่วใส่น้อง น้องป.น่าสงสารมากกกกกกก
ถ้าจะเลิกก็เลิกเถอะค่ะ คุณไม่คู่ควรกับน้องแม้แต่นิดเดียว


คุณหลอกดาว คุณทำได้ยังไง


ทำไมเราเปิดวาร์ปไม่ได้ T_T


มาไม่ทัน


ใครมีวาร์ปขอหน่อยครับ


ด้วยคนค่ะ


ด้วยคนค่ะ


เข้ามารอค่ะ


(รูปแจกเผือก)


(ภาพGIFเบะปาก) แก้ไขข้อความเมื่อ...


จขกท. ใช่ ช. วิศวะเครื่องกล ม.สีXX รึเปล่าคะ


เงียบ


ไม่ตอบอะไรเลยแปลว่าใช่รึเปล่าคะ


ดิฉันว่าอีกสักพักจขกทต้องแจ้งลบแน่


ว่าแล้วว่าต้องเป็นคนนี้ แต่ตอนอยู่ม.เขาก็หลุดสาวบ้างนะ


ช. ไหนคะน้อง พี่ศิษย์เก่าม.XX วิศวะเครื่องกลเหมือนกันค่ะ


ฮือ ไม่น่าหลงกรี๊ดเลย


ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจาก มีเนื้อหาเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล เช่น ชื่อนามสกุล ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ สถานที่ทำงาน ภาพถ่ายบุคคล


มาไม่ทัน


ระ...เร็วมาก


ขอวาร์ปอีกรอบค่ะ


ความคิดเห็นนี้ถูกลบเนื่องจาก มีเนื้อหาเกี่ยวกับข้อมูลส่วนบุคคล เช่น ชื่อนามสกุล ที่อยู่ หมายเลขโทรศัพท์ สถานที่ทำงาน ภาพถ่ายบุคคล


คนนี้ค่ะ  [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้


ตอนแรกก็คิดว่าคนนี้เหมือนกัน แต่มันตงิดๆ ตรงเขาชื่อย่อ บ. ไม่ใช่ ช.


ถ้าคนนี้จริง ช. อาจจะมาจากชื่อเก่าเขาก็ได้ค่ะ
เราได้ยินว่าเขาเคยเปลี่ยนชื่อ พวกเพื่อนสนิทเก่าๆ ก็เรียกเขาว่า ช. นะคะ



ผิดคนแล้วค่ะ ช. มาจากชื่อเล่นเลยค่ะ แปลว่าชั่วด้วยนะค่ะ
ใบ้ให้ว่า ช. คนนี้เป็นเดือนภาคเครื่องกลฯ ค่ะ



[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้


หน้าตาดี สันดานชั่ว (N)(N)(N)


ใช่จริงเหรอคะ O_O


ช็อกสัสรัสเซีย ชะนีไม่มีที่ยืน...


" ทุเรส " ครับ คำเดียวเลย


หนูหลงกรี๊ดคนแบบนี้ไปได้ยังไง


น่าสงสารน้องป.นะคะ ทั้งจขกท. ทั้งเพื่อนจขกท. เลวได้ใจจริงๆ ค่ะ


เพื่อน จขกท. นี่เกี่ยวอะไรอ่ะคับ ผมมาไม่ทันวาร์ป


ต้องบอกว่าชายก็ร้าย เพื่อนก็เลว ชั่วเสมอกัน เอ๊ย เหมาะสมกันจริงๆ ค่ะ

" เหี้ยอะไรวะเนี่ย!!! "











-------------------------------------------

เราเองถ้าเจอเหตุการณ์แบบเชา.. ก็คงรู้สึก เหี้ยอะไรวะเนี่ย เหมือนกัน สงสารนะแต่นายทำตัวเองว่ะ 5 5555 5 หลังจากนี้เชาก็จะเป็นเหยื่อโซเชียล...

อยากจะบอกว่าตอนนี้เขียนลื่นมากค่ะ เป็นเพราะช่วงนี้งานไม่ค่อยเครียดบวกเสพดราม่าเยอะด้วย แต่ละอันนี่แซ่บๆ ทั้งนั้น โมโน่, ปีเตอร์พลอย, พลอยกับนักข่าว ล่าสุดคือ หญิงซาร่า    ซึ่งอ่านแล้วจริงจังขนาดนั้นมั้ยก็เปล่า แค่อ่านเล่นๆ ขำๆ คงไม่จริงจังขนาดตั้งสเตตัส หรือด่าฝ่ายไหน เพราะการกระทำของเราอาจจะทำให้คนอื่นตกเป็นเหยื่อโซเชียลโดยไม่รู้ตัวก็ได้ เหมือนอย่างเชาไงคะ 555 (อินเนอร์เรามาเต็ม  )

เรื่องน้องฟิวเชาผิดเต็มๆ แต่นั่นเป็นคนละเรื่องหรือเปล่ากับการที่ social bullying กันแบบนี้?

อย่างไรก็ตาม เชานายรับกรรมไปนะ ทำตัวเองเองง่ะ ช่วยอะไรไม่ได้จีจี 

สุดท้าย ขอบพระคุณคนอ่านทุกคนเช่นเคยนะคะ 


ปล. คำผิดในบทนี้มากหน่อย แต่อยากให้ได้รสเหมือนกำลังตามติดกระทู้จริงๆ ค่ะ

[MimoreQ]

รอนิยายเรื่องนี้มานาน พอมาอ่านตอนสิบสาม อ้าวเห้ย คือเข้าใจสังคมพันทิปนะคะ แล้วก็เข้าใจธีมนิยายด้วย
สงสารเชาจังเลยค่ะ โดนคุ้ยประวัติเสียเยอะเลย เกลียดคอมเมนท์สุดท้ายจัง
ชายก็เลว เพื่อนชายก็เลว อ้าว! คิง(ของฉัน)ไปเกี่ยวด้วยอะไร๊
สารภาพตามตรงว่าจำเนื้อหาตอนก่อนๆ ไม่ค่อยได้ 
เดี๋ยวจะย้อนกลับไปอ่านใหม่นะคะ แต่ว่าอยากอ่านสปอยล์จังเลยเน้อ
อยากรู้ว่าในสปอยล์พันทิปมีอะไร รีบมาต่อนะคะ เดี๋ยวคนอ่าน(ที่สมองสั้นอย่างเรา)ลืมนะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ 

[หมอตัวเปียก]

ช กับ ป แต่คนนั้นชื่อ ฟ ไม่ใช่เหรอ หรือว่างงเองหว่าเรา ห้าๆ

เดี๋ยวนี้เวลามีดราม่าต้องฟังหูไว้หู นี้ถ้าพวกเราไม่ได้รู้เหตุการณ์มาก่อนก็อาจจะไหลไปกับคำดราม่าเหมือนกัน