Quite Love รักเงียบๆ ประชาสัมพันธ์ : เว็ปใหม่ของสนพ. <3
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: Quite Love รักเงียบๆ ประชาสัมพันธ์ : เว็ปใหม่ของสนพ. <3  (อ่าน 164456 ครั้ง)

ออฟไลน์ Foggy Time

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 900
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-1
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

-----
บทนำ

ฝ่ายหนึ่งเป็นลูกชายคนกลาง ที่มีชีวิตกลางๆ อะไรกลางๆ พ่อแม่ไม่ได้พะเน้าพะนออะไรมากมายเพราะแค่ 3 ปีที่หลังจากเกิดก็มีน้องชายออกมาอีกคนไปเห่อน้องอีกคนแทน เป็นผู้ชายที่ใช้เสื้อต่อจากพี่และไม่ได้เสื้อตัวใหม่แบบน้อง แต่นั้นก็ไม่ได้กล่อมเกลาให้เขาดูรันทดอะไรมากมายนักเพียงแค่กลายเป็นคนที่พร้อมจะเสียสละอยู่เสมอและเงียบๆ เป็นคนที่สามารถทำได้แทบทุกสิ่งทุกอย่างบนโลก แต่สุดท้ายพอจบเรียนจบออกมากลับมานั่งขายขนมปังที่ตัวเองไม่ได้ชอบอะไรมากมายแต่กลับทำออกมาได้ดีเลยเอามาขายที่ตลาด และล่าสุดได้ลองเอาเค้กมาวางขายดู ซึ่งก็ขายดีจนวันต่อมาทำมามากกว่าปริมาณขนมปังซะอีก
   ซึ่งเค้กที่วางก็ละลานตานี่ก็น่าจะเป็นเหตุผลของผู้ชายอีกคนที่มายืนตรงหน้า..

   หน้าที่คิ้วขมวดของชายที่มาเลือกเค้กนั้นบอกได้ว่ากำลังคิดใคร่ครวญอย่างหนักซึ่งหากดูเผินๆ อาจจะดูเหมือนกำลังชั่งใจซื้อหุ้นหรือทองคำยังไงยังงั้น แต่ที่จริงแล้วกลับเป็นแค่การเลือกซื้อเค้กธรรมดาๆ ที่มีสีสันน่ากินเท่านั้น
   
ชายผู้ซึ้งเป็นคนขายไม่ได้พูดอะไรและเป็นเรื่องยากที่ชายคนนี้จะพูดนำเสนอสินค้าของตัวเองราวกับว่ากลัวการพูด แต่เรื่องที่แปลกก็คือแม้ชายผู้ขายนี้จะไม่มีปฏิสัมพันธ์ที่ดีกับคนอื่นเท่าไหร่ของก็ขายหมดก่อนเพื่อนเสมอ จะว่าเพราะหน้าตาก็ไม่ใช่เพราะไม่ได้โดดเด่นอะไรขนาดนั้นแต่น่าจะเพราะรัศมีอะไรบางอย่างที่ดูเป็นมิตรที่คนที่เดินผ่านอดใจที่จะซื้อไม่ได้ ถึงแม้ว่าคนขายจะหน้าตานิ่งสนิทก็ตามแต่ในดวงตาทอประกายดีใจทุกครั้งที่มีคนซื้อ
   
ซึ่งตอนนี้ดวงตาของคนขายก็ทอประกายน้อยๆ อยู่ แม้ว่าจะไม่มีใครสังเกตเห็นก็ตาม

   ชายหนุ่มที่มาซื้อนั้นไม่ยอมพูดอะไรเอาแต่นิ่งงันและจดจ้องเค้กหลากสีสันอยู่เช่นเดิม ทำให้คนขายที่ปกติไม่ค่อยได้คุยอะไรกับลูกค้าปริปากถาม
   
“ อยากได้อะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าครับ ? ” เสียงถามแผ่วเบาของคนขายนั้นสุภาพอยู่ในที
   ลูกค้าหนุ่มไม่ตอบในทันทียืนนิ่งต่อสักพัก ทำคนขายสลดลงเล็กน้อยกับการพยายามพูดคุยกับลูกค้า แต่สลดได้ไม่นานลูกค้าหนุ่มก็พูดประโยคที่ทำเอาป้าร้านลูกชิ้นปิ้งข้างๆ ถึงกับตาโต

   “ งั้นผมขอเหมาเค้กหมดเลยแล้วกัน ” ลูกค้าหนุ่มพูดเสียงเรียบพร้อมกับจ้องตรงๆ ไปที่คนขาย
   คนขายซึ่งตั้งแต่เริ่มขายมาไม่เคยมีคนมาเหมาสักครั้งถึงกับตกใจเงียบไปสักพักจึงได้สติ แต่ลูกค้าหนุ่มไม่ได้ตำหนิอะไรชายหนุ่มผู้เป็นคนขาย คนขายซึ่งพอได้สติก็รีบกุลีกุจอห่อเค้กทั้งหมดเท่าที่จะเร็วได้แต่ก็ยังใช้เวลาอยู่ดี เพราะเค้กที่ลูกค้าหนุ่มเหมานั้นไม่ได้น้อยๆ เลย
   
กินเวลาสักพักลูกค้าหนุ่มก็ได้ของที่ต้องการ ลูกค้าหนุ่มยื่นธนบัตรสีแดงให้สองสามใบตามราคาของคนขาย แต่แล้วคิ้วของชายหนุ่มผู้เป็นลูกค้าก็เลิกขึ้นน้อยๆ ไม่ได้ เพราะบนกล่องเค้กได้มีขนมปังกล่องเล็กๆ ที่ดูเรียบหรู วางไว้อยู่
   
“ ผมลองหัดทำดูครับ ” คนขายบอกเสียงเรียบเหมือนกับว่ากำลังพูดคุยเรื่องสภาพอากาศ
   ชายหนุ่มที่เป็นลูกค้ามองกล่องขนมปังใบเล็กที่เมื่อพิจารณาใกล้ๆ นั้นเต็มไปด้วยความเอาใจใส่แม้กระทั่งกล่องที่ใส่ เมื่อพิจารณาจนพอใจก็กล่าวขอบคุณ  “ ขอบคุณครับ ” ชายหนุ่มกล่าวเสียงเรียบตอบกลับเช่นกัน

   ฝ่ายชายหนุ่มผู้เป็นลูกค้านั้นเป็นลูกชายคนโตที่มีน้องหลานเหลนโหลนเยอะแยะมากมายในบางครั้งก็ต้องช่วยเลี้ยงทำให้ไม่ค่อยมีเวลาไปเล่นกับเพื่อนนักอีกทั้งหากไม่เด็ดขาดพอก็จะคุมน้องไม่ได้จึงได้หล่อหลอมให้กลายเป็นคนไม่ค่อยพูดแต่ความใจดีนั้นต้องยกให้เลย เค้กที่ได้มาเลือกนั้นไม่ได้ซื้อไปกินเองแต่เอากลับไปแจกน้องๆ หลานๆ ที่ถึงแม้จะโตกันบ้างแล้วแต่ก็ยังอดเอาขนมนมเนยไปฝากบ่อยๆ ไม่ได้
   
   ทั้งสองฝ่ายต่างมีนิสัยที่คล้ายกันคือ การนิ่งเงียบไม่ค่อยพูด
   
สิ่งที่ทั้งสองฝ่ายต่างกันคือ ชายหนุ่มผู้เป็นผู้ขายนั้นจะสื่ออารมณ์ออกมาทางสายตาแต่ก็สังเกตได้ยากอีกทั้งยังมีอะไรบางอย่างที่ดูเป็นมิตรกว่าชายหนุ่มผู้เป็นลูกค้า ชายหนุ่มผู้เป็นลูกค้าไม่ค่อยแสดงอารมณ์ออกมาไม่ว่าทางใดก็ตามและไม่มีอะไรบางอย่างที่ว่าดูเป็นมิตรแต่กลับมีความใจดีของชายหนุ่มเข้ามาแทนที่ได้พอดี

   แต่ไม่ว่ายังไงก็ตาม

   ทั้งสองฝ่ายต่างมีความสุขกับชีวิตที่ว่านี้


-------------
เรื่องนี้แต่งไว้นานแล้ว 55555 แต่ไม่ได้ลงสักที  :katai5:

Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 13-05-2017 17:35:09 โดย Foggy Time »

ออฟไลน์ Foggy Time

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 900
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-1
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 1 18 เม.ษ 58
«ตอบ #1 เมื่อ18-04-2015 10:27:06 »

-- ตอนที่ 1 --

หลังจากกลับมาถึงบ้านชายหนุ่มจึงเอาเค้กที่เพิ่งได้ไปเหมามาให้น้องๆ ซึ่งก็ตามที่ชายหนุ่มได้คาดไว้ น้องๆ นั้นชอบกันมากถึงขนาดว่าคะยั้นคะยอให้เขาไปซื้อมากินอีก ซึ่งชายหนุ่มก็ไม่ได้แปลกใจเท่าไหร่เพราะได้แอบชิมไปบ้างแล้ว แต่ที่ชายหนุ่มไม่ได้แบ่งให้น้องๆ นั้นคงจะเป็นกล่องที่บรรจงประดิษฐ์ที่แถมมา

   รสชาติของมันอร่อยกว่าเค้กที่ชายหนุ่มกินเสียอีก
   
วันนี้ชายหนุ่มจึงมาสวมบทบาทเป็นลูกค้าอีกครั้ง ชายหนุ่มมาในเวลาที่ตลาดเปิดได้ไม่นานเนื่องจากมาในเวลาเดิมไม่ได้เพราะช่วงเวลานั้นต้องไปทำธุระต่อ ชายหนุ่มเดินไปหาร้านเค้กที่ว่านั้นอย่างมั่นหมาย ไม่สนใจร้านเค้กอื่นที่มีประปรายในตลาด ชายหนุ่มไม่เข้าใจตัวเองเท่าไหร่ทั้งๆ ที่เมื่อวานมีร้านเค้กมากมายหลายร้านให้เลือกซื้อ แต่กลับมาจบลงที่ร้านของชายหนุ่มคนนั้นไปได้
   
ใช้เวลาไม่นานเพราะช่วงขาที่ค่อนข้างยาวของชายหนุ่มก็ถึงร้านเค้กที่ว่า แต่แล้วใบหน้านิ่งสนิทก็เจื่อนลงเล็กน้อย ที่บริเวณที่เคยขายเค้กนั้นว่างเปล่าไม่มีแม้กระทั่งคนขายคนนั้น

   “ อ้าว ไอ้หนุ่มมารอซื้อเค้ก เจ้าวุ้นมันเรอะ ”  ป้าขายลูกชิ้นร้องทักชายหนุ่ม เมื่อเห็นชายหนุ่มมองหาคนขาย

   “ ครับ ” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบและนึกถึงชื่อคนขาย วุ้น.. ชื่อค่อนข้างแปลกหูสำหรับชายหนุ่มผู้ที่ไม่ค่อยได้จำชื่อใคร

   “ ไอ้วุ้นมันชอบมาช่วงนี้แหละ รอสักพักก่อนนะไอ้หนุ่ม ถ้าหิวก็ซื้อลูกชิ้นร้านป้ารอก็ได้ ” ป้าคนขายลูกชิ้นพูดติดตลก
   
“ ไม่เป็นไรครับ ผมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่ ” ชายหนุ่มตอบกลับพร้อมผงกหัวรับน้อยๆ อย่างมีมารยาท ทำเอาป้าคนขายตั้งตัวรับแทบไม่ทัน ชายหนุ่มยืนรอหน้ารอได้ไม่นานก็พบคนที่รอคอย

   วุ้นผู้ซึ่งเป็นคนขายอดเบิกตาขึ้นกว่าเดิมน้อยๆ ไม่ได้ เพราะปกติไม่ค่อยมีใครมารอซื้อขนมปังร้านเขาขนาดนี้ รีบเดินเข้าไปวางกล่องที่ตนถือมาบนโต๊ะอย่างอย่างรวดเร็วโดยไม่ได้จัดเรียงอะไรมากมาย

   “ จะซื้อเค้กเหรอครับ ? ” วุ้นถามเรียบๆ แต่ในใจแฝงความกระตือรือร้นผิดจากปกติ มือที่ยังว่างก็วางกล่องและนำกล่องเค้กออกมากับกล่องขนมปังอะไรต่อมิอะไรออกมา
   
“ ครับ ” ชายหนุ่มตอบพร้อมพยักหน้า “ เค้ก 10 ชิ้น คละๆ รสกัน ครับ ” ชายหนุ่มพูดจบเหลือบไปมองกล่องที่วางกองๆ กัน ก็ตัดสินใจหาเงินในกระเป๋าไปรอเวลาไปพลางๆ ชายหนุ่มไม่อยากให้อีกฝ่ายเร่งรีบอะไรมากนัก
 
   “ ขอเวลาสักครู่นะครับ ” วุ้นหยิบกล่องเค้กที่ตัวเองจัดเอาไว้นำมาใส่ถุง ซึ่งกล่องเค้กของวุ้นนั้นได้แยกเป็นชิ้นๆ และมีกระดาษเล็กๆ ติดไว้ว่ามีรสอะไรบ้างซึ่งนั้นก็เพื่อง่ายในการจัดแยกและขาย วุ้นใช้เวลาไม่นานก็ได้ของครบตามที่ชายหนุ่มสั่งซึ่งนั้นก็พอดีกับชายหนุ่มหยิบเงินออกมาพอดี
   
“ 250 บาทครับ ” วุ้นเอ่ยบอกโดยไม่ลืมหยิบกล่องที่ตัวเองฝึกทำออกมาแยกถุงไว้ วุ้นยื่นถุงให้ชายหนุ่มรับ แต่ชายหนุ่มกลับไม่รับในทันทีมัวแต่หยิบอะไรสักอย่างจากกระเป๋าเงิน   “ ... ” วุ้นไม่ได้เร่งรัดอะไร บนใบหน้าที่ดูเรียบเฉยนั้นได้มีเหงื่อซึมเล็กๆ ที่ไม่ได้มาจากความร้อน

   ชายหนุ่มหยิบการ์ดออกมาและยื่นมันให้วุ้นพร้อมกับเงินที่ครบจำนวนพอดีซึ่งวุ้นก็ยื่นของให้ในทันที
   
“ ขอบคุณครับ ” วุ้นตอบเสียงเบา เก็บเงินใส่กระเป๋าเอี๊ยมแล้วหยิบการ์ดขึ้นมาดู
   
“ ขนมที่คุณทำเมื่อวาน ” ชายหนุ่มจ้องหน้าวุ้นเขม็งเหมือนกับตำรวจที่กำลังเพ่งพินิจมองผู้ต้องสงสัย

   “ ... ” วุ้นไม่ได้ตอบรับอะไร ใบหน้าที่ไม่ได้แสดงอารมณ์อะไรของวุ้นช่างแปรผันกับสมองที่กำลังวิตกขั้นรุนแรง ห่วยแตก .. ? คำๆ นี้ปรากฏขึ้นในหัวของวุ้น ประกายดวงตาของวุ้นดูหม่นลง
   
“ อร่อยมาก ” ซึ่งกว่าชายหนุ่มจะกล่าวต่อนั้นก็ทำเอาวุ้นแทบทรุด
   
“ ขอบคุณครับ ” วุ้นผงกหัวรับแล้วเปิดแผ่นการ์ดอะไรบางอย่างที่ชายหนุ่ม ยื่นให้ภายนอกเป็นการ์ดกระดาษหอมสีขาวเรียบๆ ข้างในมีข้อความเขียนไว้ว่า “ ขนมที่คุณทำมาเพิ่มอร่อยกว่าเค้กที่คุณทำซะอีก น้องของผมชอบเค้กกันมาก แต่ผมชอบขนมที่คุณทำเพิ่มมามากกว่า ถ้าคุณทำขายผมคงจะเป็นหนึ่งในลูกค้าประจำแน่ๆ ” เมื่ออ่านข้อความจบ แววตาของวุ้นก็ดูเปล่งประกายดีใจไว้น้อยๆ  แต่พอมองไปตรงหน้าอีกครั้ง ชายหนุ่มก็ได้หายไปแล้ว เหลือเพียงลูกค้าเด็กเล็กๆ กำลังเกาะโต๊ะของวุ้น

   “ พี่ฮับ ขายเค้กไหมฮับเนี่ยย ” เด็กน้อยโวยวายโยเย

   “ ขายครับ ” วุ้นเอ่ยตอบใบหน้าเรียบเฉยเผยยิ้มน้อยๆ ที่ไม่เคยปรากฏเมื่อตอนมาขายของที่นี่มาก่อน ทำเอาป้าร้านลูกชิ้นสะดุ้งเลยทีเดียว



ออฟไลน์ Foggy Time

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 900
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-1
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 2 18 เม.ษ 58
«ตอบ #2 เมื่อ18-04-2015 10:29:07 »

-- ตอนที่ 2 --

วันนี้ผมออกจากบ้านค่อนข้างสายกว่าปกตินิดหน่อย เนื่องจากการจราจรที่ไม่ค่อยอำนวยเมื่อไหร่เหมือนกับเมื่อวาน ที่ผมมาช้าแล้วมีลูกค้ามารอหน้าร้าน ซึ่งพอนึกถึงเรื่องนั้นผมก็อดยิ้มน้อยๆ ไม่ได้ ก็เพราะว่ายังไม่เคยมีคนให้การ์ดที่เขียนถึงขนมที่ผมทำพิเศษเลย ส่วนใหญ่ที่ผมทำแจกนั้นเพื่อลองตลาดและดูว่าลูกค้าจะชอบไหม
   ซึ่งก็ดีเกินที่ผมคาดไปเยอะพอสมควร
   
.-.
   
เมื่อวาน
   
ชายหนุ่มที่เพิ่งเหมาเค้กไปหมาดๆ เดินกลับเข้าบ้านที่มีเด็กๆ รอกันพอที่จะเปิดเนิร์สเซอรี่ได้เลย ชายหนุ่มวางกล่องเค้กที่เรียงเป็นระเบียบไว้บนโต๊ะ  โดยไม่ลืมแยกกล่องพิเศษเก็บไว้
   จะว่าเขาเห็นแก่ตัวก็ได้

   ใครใช้ให้ขนมที่ทำแยกอร่อยกว่าเค้กละ
   
“ เค้กมาแย้วว !! ” เสียงน้องของชายหนุ่มร้องวีดว้ายอย่างดีใจแต่ไม่วิ่งเข้าไปคว้าเค้ก เพราะถูกชายหนุ่มปรามด้วยสายตา

   “ พี่หนึ่งขอกินได้ไหมฮับบ ” เสียงร้องระงมุว่นวาย
   
“ จากินน ”

“ ก็กินสิ แต่ไปเอาจานคนละใบมา จะแบ่งให้ ” ชายหนุ่มพูดเสียงเรียบ น้องๆ ทีได้ยินดังนั้นวิ่งไปเอาจานประจำตัวกันมาอย่างวุ่นวาย

   จนกระทั่งแจกจ่ายเค้กเสร็จชายหนุ่มก็หันกลับมากกินกล่องพิเศษบ้าง

   ชายหนุ่มค่อยๆ แกะกล่องออกมา เผยให้เห็นกล่องอีกกล่องที่อยู่ข้างใน

   รอบนี้เป็นธัญพืชกับคอนเฟล็ก  ซึ่งค่อนข้างเป็นที่นิยมในช่วงนี้ ชายหนุ่มเปิดฝาของมันแล้วลองหยิบคอนเฟร็กชิม
หวาน..   ชายหนุ่มคิดในใจ แค่ก็อร่อยดี ชายหนุ่มหยิบเมล็ดหิมพานต์ชิมดูบ้างก็ติดใจหยิบกินอีกสองสามคำ เหลืออีกอย่างหนึ่งก็

คือ ลูกเกด สีดำสนิทที่ดูแข็งๆ

ชายหนุ่มลองกินมันไปคำเดียว ก็บรรยายรสชาติออกมาไม่ได้

#F$GD
   
-.-

   “ ถึงพี่จะขี้มาววว แต่พี่ก็ช่วยน้องขายข้าวมันก่ายย ” เสียงตะโกนโวยวายของชายหนุ่มที่ขายข้าวมันไก่ราคาประหยัดแถมอร่อย เรียกเสียงหัวเราะของคนที่อยู่ในตลาด  รวมถึงวุ้นด้วย
   
วุ้นหัวเราะเบาๆ กับเสียงร้องที่ผิดเพี้ยนไปจากคีย์และเนื้อร้องที่เอามาจากไหนไม่รู้
   
“ ไอ้เส็งมึงไม่มีเมียนี่ ! ” ป้าร้านลูกชิ้นตะโกนถามพร้อมหัวเราะ
   
“ ป้าอย่ามั่ววว อย่างเส็งนี่มีเป็นหมู่บ้านนน ”  เส็งตะโกนตามด้วยน้ำเสียงติดตลก
   
“ หมู่บ้านมึงนี่มีมึงคนเดียวใช่ไหม ” เสียงใครสักคนตะโกนบอกเรียกเสียงฮาครืนไปทั้งตลาด จนเส็งหัวเราะตาม วุ้นที่ฟังอยู่ก็อดขำในใจไม่ได้
   
ถ้ามีเป็นหมู่บ้านจริง ขายข้าวมันไก่คงไม่พอหรอก ผมที่กำลังสนใจกับเหตุการณ์อื่นจึงไม่ได้สนใจหน้าร้านนัก
   
“ คุณวุ้นครับ ” ชายหนุ่มเรียกวุ้นเสียงเรียบเมื่อเห็นวุ้นไม่ได้มองตน บนใบหน้าเรียบเฉยของวุ้นนั้นคล้ายกับจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม แต่เมื่อลองสังเกตในดวงตากลับพบว่ากำลังเปล่งประกายขบขัน

   “ คุณวุ้น ” ชายหนุ่มพยายามเรียกอีกครั้งแต่ก็ไม่ได้ผล จึงยื่นแขนยาวๆ ไปสะกิดที่แขนของอีกฝ่ายเบาๆ

   “ คะ ครับ ” วุ้นสะดุ้งเล็กน้อย แต่เมื่อมองว่าใครที่เป็นคนสะกิดตัวเองนั้น ก็อดดีใจไม่ได้ทำให้ดวงตาของวุ้นมีประกายดีใจแต่ก็ไม่ได้มากจนชายหนุ่มสังเกตเห็น

   “ เหมือนเดิมครับ ” ชายหนุ่มตอบเสียงเรียบพร้อมยื่นเงินกับการ์ดให้ทันที

   “ ครับ ” วุ้นรับเงินยัดใส่เอี๊ยมเหมือนเดิมและลังเลที่จะดูการ์ด ลึกๆ แล้ววุ้นอย่างคลี่ออกมาดูตอนนี้ แต่ก็เกรงใจที่ต้องทำให้รอจึงจำใจหยิบกล่องเค้กที่จัดเรียงไว้ใส่ถุง

ตลอดเวลาที่วุ้นจัดของใส่ถุงนั้นชายหนุ่มได้กวาดสายตามองขนมปังชิ้นอื่นๆ  ซึ่งดูเหมือนว่าขนมปังในวันนี้รวมถึงเค้กน่ากินกว่าปกติจนรู้สึกได้ ถ้าเป็นไปได้ชายหนุ่มอยากจะเหมาทั้งร้านเลยทีเดียว แต่นั้นก็เกินความสามารถของเขาก็เกินไป

“ นี่ครับ ”  วุ้นเอ่ยบอกพร้อมยื่นถุงให้

ชายหนุ่มผงกหัวรับพร้อมเอยขอบคุณแต่เมื่อลองสังเกตในถุงที่แยกพิเศษก็พบว่าในครั้งนี้มีกล่องถึง 2 กล่อง “ 2 กล่อง ? ” ชายหนุ่มถามเสียงเรียบ

   “ ครับ ” วุ้นตอบ อีกชิ้นเป็นขนมที่วุ้นทำขึ้นเพิ่มพิเศษชิ้นเดียวซึ่งเป็นชิ้นที่ชายหนุ่มบอกว่าอร่อย “ ทำให้พิเศษลูกค้าประจำครับ ”

   “ ..ขอบคุณครับ ” ชายหนุ่มนิ่งไปสักพักแล้วเอ่ยขอบคุณอีกครั้งและเดินไปเงียบๆ

   หลังจากที่ชายหนุ่มเดินไปวุ้นก็หยิบการ์ดขึ้นมาดูอย่างกระตือรือร้นแต่เมื่ออ่านจบกลับทำให้ประกายในดวงตาของวุ้นหม่นลง เค้กที่คุณทำอร่อยเหมือนเดิมเพียงแต่ว่าคอนเฟล็กที่คุณทำมาพิเศษนั้นรสชาติพอกินได้ แต่ว่าลูกเกดของคุณนั้นไม่อร่อยเลย รสชาติของมันไม่ใช่รสชาติของลูกเกดแล้ว ครั้งหน้าผมหวังว่าจะอร่อยกว่านี้
   
วุ้นเก็บการ์ดกระดาษหอมสีสะอาดตาใส่เอี๊ยมและนั่งขายเงียบๆ ไปตลอดทั้งวัน


ออฟไลน์ Foggy Time

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 900
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-1
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 3 18 เม.ษ 58
«ตอบ #3 เมื่อ18-04-2015 10:33:59 »

-- ตอนที่ 3 --

ถ้าลองสังเกตช่วงนี้ดูดีๆ ที่ตลาด

   คุณจะเจอชายหนุ่มเดินวนเวียนมาร้านเค้กหลายต่อหลายครั้ง

   ที่พิเศษกว่านั้นคือชายหนุ่มคนนั้นมาเพียงแค่ซื้อเค้กกับขนมแยกที่ทำพิเศษให้เท่านั้น นานๆ ทีจะซื้อของอย่างอื่นในตลาดกิน จนป้าร้านลูกชิ้นอดอิจฉาไม่ได้

   จนเป็นที่ชินตาที่จะเห็นชายหนุ่มคนนั้นมาตลาดบ่อยๆ
   
แต่แล้วความชินตาที่ว่านั้นก็สะดุดลง
   
เมื่อเจ้าของร้านเค้กไม่ได้มาขาย

   ความผิดปกติที่ว่านี้ทำเอาชายหนุ่มที่ตั้งใจจะมาซื้ออดหดหู่ไม่ได้และซื้อร้านเค้กร้านอื่นที่มีอยู่ประปรายในตลาดแทน แต่รสชาติของมันก็ทดแทนไม่ได้อยู่ดี

   ปฏิเสธไม่ได้ว่าเค้กที่กินประจำนั้นอร่อยกว่าหรืออีกอย่างก็คือ ชายหนุ่มชอบกินขนมที่ทำพิเศษมากกว่าอย่างอื่น น่าแปลกถึงแม้วุ้นจะออกมาทำขายเพิ่มและขายหมดก่อนที่ชายหนุ่มจะไปถึงบ่อยๆ แต่ก็มีขนมที่ชายหนุ่มเคยชมว่าอร่อยดีเหลือไว้อย่างน้อยหนึ่งกล่องเสมอ

   ซึ่งถ้าวุ้นไม่ได้มาขายเพียงแค่วันสองวันก็คงเป็นเรื่องปกติที่จะมีการพักผ่อนบ้างชายหนุ่มคิดถึงเหตุผลที่ไม่มา แต่พอข้ามอาทิตย์ชายหนุ่มที่มาเกือบทุกวันก็อดใจหายไม่ได้ ป่วยหนัก ? ชายหนุ่มลองถามป้าร้านลูกชิ้นกลับพบคำตอบว่าวุ้นไม่ได้มาตั้งแต่วันที่ชายหนุ่มซื้อครั้งสุดท้ายแล้ว ชายหนุ่มจึงเว้นช่วงในการมาถี่น้อยลงเพราะถึงมาก็ไม่ได้ซื้ออะไรอยู่ดีนอกจากจะหิวจริงๆ หรือน้องฝากซื้อ

   แต่พอข้ามเดือนชายหนุ่มก็อดคิดไม่ได้ว่าเลิกขายไปแล้วหรือไปทำอาชีพอื่นที่มั่นคงกว่านี้แทน ชายหนุ่มจึงไม่ค่อยได้แวะไปตลาดที่ว่านั้นแล้ว น้องๆ ของชายหนุ่มก็คะยั้นคะยอถามบ่อยครั้งว่าทำไมไม่มีเค้กกลับมาฝากเหมือนเมื่อก่อน ชายหนุ่มไม่ได้ตอบและเลือกที่จะชวนน้องคุยเรื่องอื่นแทน

   ชายหนุ่มเลือกที่จะไม่ตอบและเก็บเรื่องนี้ไว้เงียบๆ คนเดียว เรื่องที่ว่าชายหนุ่มได้ติดใจฝีมือการทำเค้กของวุ้นจนถึงขนาดพอกินร้านอื่นๆ ที่ถึงแม้ว่าจะอร่อยเหมือนกันแต่พอมาเทียบกัน ชายหนุ่มกลับชอบเค้กของวุ้นซะมากกว่า ทำให้เมื่อกินเสร็จไม่รู้สึกคุ้มเท่าไหร่เลยเลือกที่จะไม่กินเค้ก
   
ถึงแม้ว่าลึกๆ ชายหนุ่มจะอยากกินเค้กก็ตาม

   -.-.-.-.-.-

   ระหว่างที่วุ้นกำลังเก็บของเข้าที่หลังจากกลับมาจากการขายของ ก็มีชายวันกลางคนรูปร่างภูมิฐานเดินเข้ามาหาวุ้นซึ่งคนๆ นี้ก็คือพ่อของวุ้นนั่นเอง

“ วุ้น พ่อมีอะไรจะคุยด้วย ” เสียงทุ้มต่ำแฝงไปด้วยความน่าเกรงขามแม้ว่าอายุจะล่วงมาครึ่งร้อยแล้วก็ตาม

“ ครับ ” วุ้นวางมือจากการเก็บของเข้าที่แล้วเดินตามร่างภูมิฐานไป พ่อของวุ้นพามานั่งที่ห้องรับแขกและเปิดประเด็นสนทนาทันที

“ วุ้น  พ่อว่าไอ้ขายขนมเนี่ย อาชีพมันไม่มั่นคงนะ ” พ่อของวุ้นพูดพร้อมจ้องวุ้นตรงๆ ทำเอาวุ้นนิ่งค้างไปสักพัก แต่สีหน้าไม่ได้เปลี่ยนแปลงทำให้พ่อของวุ้นคิดว่าวุ้นไม่ใส่ใจ “ ถึงแกจะชอบมัน แต่ถ้าแกทำมันต่อไปไม่ได้ด้วยเหตุผลไหนก็ตาม มันก็เดือดร้อนแกนะ เพราะมีแกทำคนเดียว ”

“ ครับ ” วุ้นตอบรับ ความจริงวุ้นรู้อยู่แล้วลึกๆ ว่าสักวันพ่อคงต้องเรียกเขามาคุยเรื่องนี้แน่ๆ แต่วุ้นเลือกที่จะทำมันต่อไปเพียงเพราะชอบการทำงานแบบนี้  ได้ทำสิ่งที่พอทำได้ดีคนอื่นมีความสุข ไม่สิ รวมถึงเขาด้วย..

“ พ่อว่าแกไปหาสมัครงานดีกว่าไหม  ” ประโยคที่พร้อมจะฆ่าความฝันของเขามาแล้ว

“ ครับ พ่อ ” วุ้นขานรับ ประกายในดวงตาวุ้นนั้นได้หม่นแสงลงจนแทบไม่ทอประกายใดๆ บ่งบอกว่าความเศร้าได้เกาะกุมจิตใจของวุ้นแล้ว

 “ งั้นก็ดี แกจะดีมีงานดีๆ ทำดีกว่ามานั่งขายขนมกับเค้กอะไรไม่รู้ ” พ่อของวุ้นพยักหน้ารับอย่างพึงพอใจแล้วลุกขึ้น “ พ่อไปหาพลก่อน มันนัดประลองหมากรุกกับพ่อ ”

วุ้นที่มัวแต่นั่งนิ่งอยู่เหมือนเดิมพยักหน้าน้อยๆ กับพ่อ พ่อของวุ้นจึงเดินไปอย่างไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก

วุ้นเคยไปสมัครงานแต่ทำได้ไม่นานก็ลาออก ไม่ได้มีปัญหาอะไรกับเพื่อนร่วมงาน หัวหน้า หรืออะไรทั้งนั้น ถึงแม้งานจะตรงกับสิ่งที่เรียนมาแต่เขาก็ไม่ชอบอยู่ดี การทำงานที่ดูเหมือนนาฬิกาไปเช้าเย็นกลับวันหยุดก็นอน บางวันช่วงเย็นก็ไปสังสรรค์นิดหน่อยซึ่งวุ้นก็ไม่ค่อยได้ไปเพราะไม่ชอบงานประเภทนี้เท่าไหร่  สุดท้ายเขาก็ลาออกจากงาน แล้วลองทำขนมขายดู วุ้นเคยทำขนมแจกเพื่อนซึ่งก็เป็นที่ถูกอกถูกใจของเพื่อนๆ  เพราะความอร่อยของมัน  และพอไปวางขายดูขนมของเขาก็หมดอย่างรวดเร็วอย่างกับแจกฟรี  วุ้นจึงทำขายต่อเรื่อยๆ แต่พอทุกอย่างกำลังไปได้สวย จุดจบก็มาถึงอย่างรวดเร็ว ไม่ใช่ใครที่ไหนพ่อของวุ้นเอง 

   เขารู้.. กำไรที่ได้มันไม่ได้มากมายอะไรพอจะใช้จ่ายอะไรฟุ่มเฟือย
   
พ่อคงเป็นห่วงเขาและเตือนเขา วุ้นจึงไม่ได้ปฏิเสธที่จะเลิกทำเพราะคิดอยู่แล้วไม่วันใดวันนึง พ่อก็ต้องมาพูดให้เขาเลิกทำมันอยู่ดี

   แต่มันเป็นอาชีพที่เขาทำแล้วรู้สึกมีความสุขกับมันเป็นครั้งแรก
   
เขาคงได้เก็บความสุขที่ว่านี้ไว้ลึกๆ และไปประกอบอาชีพที่ควรกับเขาจริงๆ

   อย่างไรก็ตาม มันก็อดทำให้เขาเศร้าไม่ได้อยู่ดี


ออฟไลน์ Foggy Time

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 900
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-1
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 4 18 เม.ษ 58
«ตอบ #4 เมื่อ18-04-2015 10:38:08 »

-- ตอนที่ 4 --

คนเราเมื่อถึงจุดๆ นึงที่เครียดมากก็ต้องการให้มีคนมารับฟัง เหมือนอย่างเช่นวุ้นตอนนี้ที่ไม่รู้จะทำยังไงต่อกับชีวิตดี จึงได้โทรหาเพื่อนสนิทคนนึง

   // เหี้ย โทรมามีไรวะ แม่งพึ่งตื่นสัส 6 โมงเช้านะครับไม่ใช่เที่ยงงงง กูเป็นนกฮูกเข้าใจกูหน่อยครับบบ //
   
“ เลิกขายขนมแล้ว ”

   ปลายสอบเงียบไปสักพักจึงตอบกลับมา

// ... พ่อมึงให้เลิกขายเหรอวะ ? //

“ อือ พ่อให้ไปหางานทำใหม่ ”

// แล้วมึงจะทำอะไรวะ //

“ ไม่รู้ ”

   เมื่อคิดถึงจุดนี้วุ้นก็รู้สึกสลดลงทันที เขาไม่อยากกลับไปทำงานชีวิตเข็มนาฬิกาแบบนั้นเท่าไหร่

   // มึงอยากทำขนมเหมือนเดิมไหมล่ะ ไอ้เจลาติน //

   “ ... ก็ดี ”
   
// เอางี้กูรู้สึกว่าเพื่อนพี่กูจะขาดคนทำขนมพอดีเดี๋ยวกูคุยให้ //
   
“ ตอนนี้ ? ”

   // ตอนนี้บ้านมึงสิ ! กูยังไม่ตื่นเลยครับ สายๆ เดี๋ยวกูโทรหามึงละกัน ว่ายังไง //
   
“ ขอบคุณนะ ”

   // เออๆ ตอนเรียนมึงก็ช่วยกูเยอะเหมือนกันนั่นแหละ แค่นี้แหละสัส กูนอนต่อและ เหี้ย ! โครตจะง่วง //

   พูดจบก็วางสายไปเลย
   
แต่ถึงอย่างนั้นก็รู้สึกความหวังดีของปลายสายอยู่ดี ทำให้วุ้นที่อารมณ์ขมุกขมัวตั้งแต่เมื่อคืนจนนอนไม่หลับรู้สึกดีขึ้น
   ตอนนี้เขาก็น่าจะไปนอนบ้างเหมือนกัน..
   
   -*-*-*-*-*-*-
   
// เออ สรุปพี่เขาเอามึงวะ เขาเคยกินขนมมึงตอนมึงเอามาแจก //

   // งั้นมึงไปทำงานได้เลย ที่ ### นะ //
   
// ถามวันไหน ? วันนี้สิเฮ้ย ! มึงรีบไปเลยสัส ก่อนที่พี่เขาจะเปลี่ยนใจ //
   
// เออ แค่นี้แหละ บ๊ายบาย โอเคจุ้บๆ กูไปทำงานละสัส //

   หลังจากฟังข่าวดีที่เพื่อนคาบมาบอก วุ้นก็บรรจงแต่งตัวให้ดูสุภาพและไปร้านที่ว่าทันที แต่ก่อนออกจากบ้านก็เจอพ่อของวุ้นที่กำลังอ่านหนังสือพิมพ์อยู่พอดี

   “ ได้งานแล้ว ? ” พ่อของวุ้นถามเสียงเรียบแต่สายตาก็ไม่ได้ละไปจากหนังสือพิมพ์ตรงหน้า

   “ ครับ ” วุ้นชะงักทันทีที่ได้ยินเสียงทัก
   
“ ก็ดี ได้งานไวดี ” พ่อของวุ้นตอบอย่างไม่ยี่หระ “ ไปรีบไปทำงานไป ”
   
“ ครับพ่อ ” วุ้นไหว้พ่อหลังจากกล่าวจบและรีบจ้วงไปทันที

   ตอนนี้วุ้นค่อนข้างสายมากแล้ว ถ้าไปช้ากว่านี้เกรงว่าจะคงดูแย่  วุ้นจึงตัดสินใจขึ้นวินมอเตอร์ไซต์หน้าปากซอยที่มีคนล่ำลือว่า ถึงไว จ่ายน้อย ตายง่าย ซึ่งคำสุดท้ายนี่แหละที่ทำให้ไม่ค่อยมีคนใช้บริการเท่าไหร่ วุ้นมาถึงร้านที่ว่าภายในเวลาอันน้อยนิดเนื่องจากการลัดเลาะตามซอยปาดหน้าถอยหลังด้วยความเชี่ยวชาญของพี่วิน วุ้นเซลงจากรถเล็กน้อยเพราะปรับสภาพไม่ทันและยื่นเงินให้กับพี่วินโดยไม่ลืมส่องกระจกมอเตอร์ไซต์ดูความเรียบร้อยของตัวเอง

   มันจบแล้ว.. วุ้นรำพึงเบาๆ ในใจ สภาพเสื้อกับทรงผมตอนนี้ดูไม่จืดเลย วุ้นจึงพยายามจับเสื้อให้ดูคงเดิมที่สุด ส่วนผมก็.. ช่างมันเถอะ ถือว่าวันนี้ทรงผมอินดี้สักวันถึงแม้เจ้าตัวจะไม่ค่อยเต็มใจก็เถอะ
   วุ้นก้าวเท้าอย่างเร่งรีบ โดยไม่ได้สนใจอะไรรอบข้างมากนัก ทำให้ลืมดูรายละเอียดอะไรเล็กๆ ไปตรงหน้าประตูร้าน
   ซึ่งถ้าวุ้นช้ากว่านี้นิดหน่อยและสังเกตประตูมากกว่านี้ก็จะเห็นป้ายเขียนว่า

   วันนี้ปิด / Close

   วุ้นผลักประตูร้านเข้าไปแต่กลับไม่มีผลอะไรเลยต่อประตู ซึ่งนั้นทำเอาวุ้นสะดุ้งขึ้นมาในใจ หรือว่าจำผิดร้าน ? ไม่ต้องร้านนี้เพราะมีอยู่ร้านเดียวที่ดังๆ หรือว่าเจ้าของเขาไม่ให้เข้าร้านเพราะมาสาย วุ้นคิดใคร่ครวญอย่างวิตก  หรือว่าจะโทรถามไอ้ก้องดี  วุ้นจึงรีบควานหาโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงทันที แต่ก่อนที่จะกดเบอร์โทรออกนั้น ก็มีเสียงทักดังขึ้นมาซะก่อน
   
“ วุ้นรึเปล่า ? ที่มาจะสมัครงานกับพี่ ” เป็นเสียงของชายร่างสูงผู้เป็นเจ้าของร้าน

   วุ้นสะดุ้งเบาๆ แล้วยกเลิกการโทรทันที หันไปมองเจ้าของเสียงที่เป็นเจ้าของร้าน “ ครับ ผมมาสมัครงาน ” วุ้นตอบเสียงเรียบ

   “ เออ พอดีเลยวันนี้ร้านพี่ปิด จะได้ดูว่าฝีมือยังเหมือนเดิมไหม ” ชายหนุ่มผู้เป็นเจ้าของร้านพูดอย่างเป็นมิตรพร้อมหยิบกุญแจไขประตู
   
ซึ่งนั้นก็ทำให้วุ้นเพิ่งเห็นคำว่า ปิด เต็มตา เจริญจริงๆ ไอ้วุ้น วุ้นกลอกตาอย่างเซ็งๆ กับตัวเอง ทำไมเขาไม่สังเกตข้างในร้าน  ซึ่งระหว่างที่วุ้นกลอกตาชายหนุ่มเจ้าของร้านที่ไม่ได้สังเกตเห็นท่าทางของวุ้นก็ชวนคุย

   “  พี่ชื่อเต้ จะเรียกพี่เต้ เฮียเต้ ก็ได้ไม่ว่ากัน ” เต้พูดพร้อมเปิดประตูร้านให้วุ้นเข้าไป “ เข้าไปนั่งรอข้างในก่อน เดี๋ยวพี่ไปซื้อกาแฟแป๊ปนึง ”
   
“ ครับ ” วุ้นพยักหน้ารับแล้วเดินไปนั่งตามที่ชายหนุ่มบอกอย่างว่าง่าย ช่วงที่ว่างๆ วุ้นก็มองสำรวจไปรอบๆ ร้าน การตกแต่งของที่นี้ค่อนข้างแปลกจากที่อื่น ดูสวยแบบเรียบง่าย ร้านดูน่านั่ง ที่แปลกจากที่อื่นคือมุมที่ทำกาแฟอยู่กลางร้านมีเก้าอี้ทรงสูงประกบอยู่รอบๆ สีสันดูแปลกตาแต่ก็ลงตัว เป็นที่นั่งของลูกค้า ส่วนมุมเบเกอรี่ที่เขาต้องมารับผิดชอบอยู่อีกมุมนึงของร้านซึ่งก็ดูแปลกตาเหมือนกันเพราะเตาอบอยู่ข้างนอก ปกติเตาอบจะอยู่ข้างในครัวอะไรทำนองนั้นอีกทั้งยังมีมุมที่ว่างๆ มีกระจกใสกั้น สงสัยว่าร้านที่เขาจะมาทำนี้คงทำไปขายไป คงจะเป็นจุดขายของร้านที่เห็นคนที่กำลังขนมปังให้ลูกค้า

   งั้นก็แปลว่าเขาต้องมาทำขนมให้คนอื่นดู ?    แค่คิดก็รู้สึกประหม่าไม่ได้ ถ้าเกิดทำอะไรพลาดขึ้นมาคงไม่แย่เอาเหรอ แต่ถึงจะคิดอย่างงั้นหน้าของวุ้นก็ไม่บ่งบอกอารมณ์ใดอยู่ดี

   “ มาแล้วๆ พี่ซื้อชาเย็นมาฝากด้วย ” เต้ผู้เป็นเจ้าของร้านยิ้มยิงฟันเดินเข้ามา แล้วยื่นแก้วชาเย็นร้านเจ้าประจำของตัวเองให้วุ้น

   “ ขอบคุณครับ ” วุ้นผงกหัวรับน้อยๆ และรับมากิน
   
ก็อร่อยดี วุ้นคิดหลังจากจิบไปได้อึกนึง

   “ เฮ้อ วันไหนปิดร้านโครตจะสบาย ”  เต้พร่ำเพ้อระหว่างที่กินกาแฟ “ กาแฟสักแก้วยังไม่อยากจะชงเลย ”
   แต่นี้มันร้านกาแฟ วุ้นแย้งในใจ   

   “ เออๆ พี่เข้าเรื่องเลยละกัน อย่าทำหน้านิ่งสิ วุ้น ”  เต้พูดพร้อมหัวเราะแห้งๆ “ เดี๋ยววุ้นลองทำขนมตามที่พี่สั่งแล้วกัน แล้วให้พี่
ชิม ถ้าผ่านก็ได้งานไม่ผ่านก็.. ” เต้จงใจลากเสียงยาว
   
ไม่ได้ทำงาน วุ้นต่อประโยคที่ว่าในใจ

   “ พนักงานเสิร์ฟก็ยังว่างนะ ” เต้พูดเสียงทะเล้นพร้อมขยิบตาให้
   
“ ให้ผมทำตอนนี้ ? ” สีหน้าของวุ้นไม่ได้เปลี่ยนแปลงใดๆ แม้จะโดนหยอกเล่นก็ตาม
   
เต้ดูเซ็งๆ ที่วุ้นไม่มีท่าทีอะไร “ ไม่มีอารมณ์ขันเอาซะเลย วุ้น ” อีกทั้งยังบ่นพึมพำด้วยเสียงที่วุ้นได้ยินชัดเจน “ ตอนนี้เลยก็ได้ จะได้รู้ว่าจะได้งานไหนระหว่างเด็กเสิร์ฟกับคนทำขนม ”

   “ จะพยายามครับ ” วุ้นตอบด้วยน้ำเสียงเรียบๆ เหมือนเดิมทั้งๆ ที่ในใจค่อนข้างจะวิตกว่าจะได้งานไหม  ซึ่งก็หวังว่าไม่ได้เป็นคนเสิร์ฟแล้วกัน เพราะเขาไม่ถนัดงานประเภทนี้สักเท่าไหร่

   . . .


   ตามที่คาดวุ้นได้งานทันทีที่เต้สวาปามขนมที่วุ้นจนเกือบหมด

   “ อร่อยโครตๆ พี่กินหมดนะ ไม่แบ่งด้วย ” เต้พูดขณะที่กำลังกินมัฟฟินเนยสดที่เหลืออยู่ไม่กี่ชิ้น

   “ ครับ ” วุ้นพยักหน้ารับ เขาจะไปแย่งขนมที่ตัวเองทำทำไม ดูท่าเจ้านายใหม่ของเขาจะไม่ปกติเท่าไหร่  “ แล้วผมต้องมาทำงานเมื่อไหร่ครับ ”
   
“ อืมม ทุกวันยกเว้นวันหยุดของร้านน่ะ ” เต้ตอบทั้งๆ ที่ในปากยังเคี้ยวอยู่
   
แล้วเขาจะไปรู้ไหมว่าวันไหนวันหยุด วุ้นคิดเซ็งๆ และฉายชัดทางสายตา “ แล้วพรุ่งนี้เปิดไหมครับ ? ”

   “ เปิดสิ ร้านพี่น้านนานทีปิด เลยต้องหาพนักงานมาช่วยเพิ่มเนี่ย ”

   “ แล้วผมต้องมาตั้งแต่กี่โมงครับ พรุ่งนี้ ” 

   “ ร้านเปิด 10 โมง มาสักเจ็ดแปดโมงแล้วกัน มาสายสุดไม่เกินแปดครึ่งนะ ” เต้เคี้ยวไปคิดไป “ ส่วนชุดก็เดี๋ยวมาเอาที่ร้านพรุ่งนี้ก็ได้ เพราะใช้แค่เอี๊ยมเฉยๆ จะใส่ไรก็ใส่มาอย่าใส่บิกินี่มาก็พอ ”

   อืม..  งั้นเอาเป็นว่าเขากลับดีกว่า “ งั้นพี่ผมกลับแล้วนะ ” วุ้นพูดพร้อมยกไหว้ ตั้งท่าจะกลับบ้านทันที เพราะยังไงก็ไม่รู้จะทำอะไรต่ออยู่แล้ว
   
“ เออๆ กลับดีๆ ถึงบ้านนะ วุ้น พรุ่งนี้มาทำขนมให้พี่กินอีกด้วย ”
   
  ยังไงพรุ่งนี้ก็ต้องมาอยู่แล้ววุ้นคิดเงียบๆ ก่อนจะตอบ “ ครับ ” วุ้นพูดจบก็ก้าวเท้าเดินออกจากร้านทันทีแต่ไม่วายถูกรั้งไว้อีกจนได้

   “ เฮ้ ! วุ้น ” เต้ตะโกนเรียกวุ้นเสียงดังเพราะวุ้นถึงหน้าประตูร้านแล้ว

   “ ครับ ? ” วุ้นหันกลับมามองตามเสียงเรียกพร้อมเลิกคิ้วเชิงคำถาม

   “ เอ้านี้ ! ” อีกฝ่ายโยนบางอย่างก้อนกลมเล็กๆ มา ซึ่งก็โยนมาอย่างกะทันหันจนเกือบเสยหน้าวุ้นเต็มๆ “ พี่ได้ขนมมาเอาไปกินสิ ” พูดพร้อมฉีกยิ้มใจดี

   “ ... ขอบคุณครับ ” วุ้นงุนงงไปสักพักก็กล่าวขอบคุณงงๆ พลางจ้องขนมที่โยนมา เป็นขนมอะไรสักอย่างที่ห่อด้วยกระดาษสีสวยดูน่ารักดี แต่ปัญหาคือมันจะเละหรือปล่าวนี่สิ แต่ช่างเถอะ เขาให้ก็ดีแล้ว วุ้นผงกหัวเชิงขอบคุณแล้วค่อยออกจากร้าน

   พร้อมกับขนมก้อนกลมเล็กๆ ในมือ
   
   ....
   
      

ออฟไลน์ Foggy Time

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 900
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-1
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 5 18 เม.ษ 58
«ตอบ #5 เมื่อ18-04-2015 10:40:29 »

-- ตอนที่ 5 --

ไม่แน่ใจเพราะอยากกินเค้กหรืออะไร ชายหนุ่มถึงได้มานั่งร้านกาแฟร้านดังใกล้บ้าน..  แล้วยังสั่งเมนูนั้นที่เคยได้กินประจำอีกด้วย ชายหนุ่มนั่งเช็คข้อมูลข่าวสารไปเรื่อยระหว่างที่รอกาแฟกับขนม ที่ชายหนุ่มเลือกร้านนี้ก็คงเพราะบรรยากาศของร้านที่ดูน่านั่งสวยแบบเรียบๆ ดี อีกทั้งเพื่อนยังแนะให้ลองมากินดู ก็หวังว่ามันจะอร่อยสมกลับการที่มานั่งกินแล้วกัน รอสักพักเมนูที่สั่งก็มา ชายหนุ่มผงกหัวเชิงขอบคุณแล้วก็ต้องขมวดคิ้วเล็กน้อยทำให้หน้าที่ดูดุนิดๆ กลับดูน่ากลัวมากขึ้นไปอีก โชคดีที่พนักงานเสิร์ฟไม่อยู่เห็นไม่งั้นคงได้กลืนน้ำลายเอือกๆ แน่
   
ชายหนุ่มขมวดคิ้วไม่ใช่เพราะโกรธหรืออะไรเลย  ขนมที่ชายหนุ่มสั่งมาหน้าตามันดูคุ้นหน้าคุ้นตาเป็นพิเศษ จะว่าขนมมันก็หน้าตาเหมือนๆ กันก็ไม่ใช่ เพราะกลิ่นก็คุ้นอยู่เหมือนกัน ชายหนุ่มตัดสินใจตักชิมคำนึง
   
วุ้นน่าจะมาทำงานที่ร้านนี้แน่นอน ชายหนุ่มคิดในใจระหว่างที่ตักกินอย่างเพลินๆ ขนมรสชาติหวานลิ้นอย่างนี้เขาเพิ่งเคยกินกับวุ้นครั้งแรกต้องจำได้อยู่แล้ว ชายหนุ่มลองมองหารอบๆ เผื่อจะเจอคนที่เขาไปเวียนไปหาหลายต่อหลายครั้งก็ไม่เจอ ซึ่งครั้งนี้ก็ไม่เจอเช่นกัน ชายหนุ่มอดทอดถอนใจไม่ได้ เขาแค่อยากทักทายวุ้นสักหน่อยแต่เจ้าตัวกลับไม่อยู่ซะอย่างนั้น ทั้งๆ ที่การทักทายคนที่เขาไม่สนิทก่อนนั้นเกิดขึ้นได้ยากมากแท้ๆ
   
แค่เพียงไม่กี่คำชายหนุ่มก็กินขนมที่ว่าจนหมดโดยไม่ได้จิบกาแฟแม้แต่น้อยเป็นสิ่งยืนยันว่าชายหนุ่มชอบขนมที่วุ้นทำจริงๆ จะว่าขนมที่วุ้นทำชิ้นเล็กก็ไม่ได้เพราะขนาดตัวของชายหนุ่มก็แปรผันตรงกับปริมาณที่ต้องกินอยู่แล้ว ชายหนุ่มตัวค่อนข้างใหญ่ผิดจากคนไทยทั่วไปแต่ก็ไม่ได้ขนาดถึงเทอะทะไปเอาเป็นว่าหุ่นอย่างชายหนุ่มนี่สามารถแบกกระสอบข้าวได้สบายๆ โดยไม่ทรุดแล้วกัน
   
ชายหนุ่มยกมือเชิงจะสั่งเมนูเพิ่มก็มีพนักงานหญิงคนนึงวิ่งปรู๊ดเข้ามาอย่างรวดเร็ว จนพนักงานชายที่อยู่ใกล้ๆ ถึงกับเหวอรวมถึงชายหนุ่มด้วยที่รู้สึกตกใจเล็กๆ แต่สีหน้าก็ไม่ได้เปลี่ยนไปเท่าไหร่ ชายหนุ่มสั่งเมนูที่กินไปเมื่อกี้เพิ่มอีก 2 ซึ่งพนักงานหญิงก็ทวนเมนูอย่างมีมารยาทและเดินไปอย่างเอียงอาย ซึ่งเทียบไม่ได้เลยกับท่าปาดหน้าเมื่อกี้

   รอบนี้ชายหนุ่มนั่งจิบกาแฟแทนการกดสมาร์ทโฟนพร้อมกับมองไปรอบๆ ร้านเป็นการผ่อนคลาย บรรยากาศคนนั่งอ่านหนังสือ จิบกาแฟคุยกัน ดูเพลินตาดีสำหรับชายหนุ่มที่ปกติมักจะนั่งอยู่กับเอกสาร แต่พอมองไปตรงมุมเบเกอร์รี่อีกครั้ง คิ้วของชายหนุ่มก็กระตุกเพราะตอนแรกเห็นแค่เป็นตู้ๆ ที่มีขนมเลยไม่ได้สังเกตอะไรแต่พอมองข้างๆ ตู้กลับพบคนที่เขาไม่เจอเกือบเดือนกำลังนั่งจิบชานมไปนั่งจิ้มแมวกวักที่กวักมือหยึกหยักของมันสลับกับดูนาฬิกาข้อมือ

   จะเข้าไปทักดีไหม ? ชายหนุ่มคิดในใจแต่ก็ต้องลบความคิดที่ว่าออก เพราะนี่มันเวลางานของอีกฝายไม่ใช่ในตลาดที่สามารถคุยตอนไหนก็ได้ แต่ตอนนี้วุ้นกำลังนั่งจิ้มแมวกวักให้มันแกว่งมือสั้นๆ ให้ไว้ขึ้นอยู่ ? การกระทำที่ว่าของวุ้นทำเอาชายหนุ่มคิดไม่ตกว่าจะทักไม่ทักดี หน้าตาที่ดูเคร่งเครียดของชายหนุ่มจึงดูเครียดขึงกว่าเดิมเป็นเท่าตัว
   
   
*-*
   
ระหว่างที่ว่างๆ รอเวลาวุ้นก็นั่งจิบชานมที่พี่เต้ซื้อมาฝากอีกแล้ว ซึ่งวุ้นก็ไม่ได้ชอบอะไรมากมายแต่ไหนๆ อีกฝ่ายก็หวังดีซื้อมาให้กินก็กินไป วุ้นที่นั่งเล่นโทรศัพท์จนเบื่อหันมาเล่นแมวกวักเงิกเรียกทองอันศักดิ์สิทธิ์ของพี่เต้ ที่พี่เต้ขนานามไว้ว่าสิ่งนี้ทำให้ร่างของพี่เต้ดังและเจริญรุ่งเรืองเท่าทุกวันนี้ซึ่งตัวของมันก็ค่อนข้างใหญ่อยู่เหมือนกันทำเอาวุ้นอดไปจิ้มแขนสั้นๆ ของมันให้กวักไวกว่านี้ไม่ได้

   เงินจะได้ไหลมาเทมามากขึ้นไง วุ้นคิดเล่นๆ ในใจและจิ้มแขนของแขนสั้นๆ ของมันจนแทบหมุนควงอยู่แล้ว แต่พอเล่นไปสักพักก็เบื่อวุ้นจึงหยุดจิ้มไปสักพักแล้วลองสำรวจรอบๆ ร้านที่ตอนนี้มีลูกค้านั่งกันหนาแน่นเนื่องจากเป็นวันหยุดอีกทั้งยังเป็นช่วงบ่ายอีก วุ้นมองไปรอบๆ พบว่าไม่มีคนสนใจเขาเท่าใดนักนอกเสียจากตอนที่กำลังแต่งหน้าขนมหรือทำขนมอะไรทำนองนั้น วุ้นมองคนที่กินขนมหรือถ่ายรูปขนมที่ตัวเองทำอย่างเพลินตา อย่างน้อยที่นี้ก็มีเรื่องให้เขาภูมิใจเล็กๆ เหมือนกัน แต่พอมองไปสักพักก็รู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมาจนวุ้นอดมองตามความรู้สึกไม่ได้
   
พอรู้ว่าใครมองมาอดสะดุ้งไม่ได้ นี่มันลูกค้าคนนั้นนี่ !? ดูเหมือนชายหนุ่มก็ตกใจเหมือนกันที่เห็นวุ้นหันไปพอดี วุ้นเบิกตาขึ้นอย่างตกใจเช่นเดียวกับชายหนุ่มที่คิ้วกระตุกน้อยๆ  โครตจะบังเอิญวุ้นคิดเงียบๆ ในใจ จะทักดีไหม ? แต่ว่าเขาไม่รู้จักการปฏิสัมพันธ์กับคนอื่นสักเท่าไหร่ ทักว่าอ้าวคุณคนนี้เอง ! ไม่เจอกันนานหล่อขึ้นเยอะ ?

   ไม่เข้าท่าเท่าไหร่ วุ้นคิดเซ็งๆ ทักตอนนี้มันเวลางานแต่เขาก็รอเวลาอยู่นี่ วุ้นเหลือบไปมองพี่เต้ที่กำลังหัวเราะขำกับลูกค้าแต่ในมือก็ยังคงชงกาแฟอยู่ ส่วนคนอื่นๆ ในร้านยืนเมาท์กันเพราะยังไม่มีลูกค้าเข้ามาในร้านเพิ่ม งั้น.. เพิ่มคนว่างงานอย่างเขาจะเป็นไรไป วุ้นตัดสินใจคว้าชานมที่ยังกินไม่หมดแล้วเดินไปโต๊ะลูกค้าคนเดิมของผม “ ผมนั่งด้วยได้ไหมครับ ? ”

   “ ครับ ” ชายหนุ่มเพียงพยักหน้าน้อยๆ ด้วยหน้าตาเคร่งขรึมแต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอึดอัดเท่าไหร่ คงจะเพราะสีหน้าของผมกับเขาคงคล้ายๆ กันละมั้ง

   วุ้นนั่งลงตรงข้ามชายหนุ่มแล้ววางชานมของตัวเองไว้บนโต๊ะ ซึ่งต่อจากนั้นก็ไม่มีอะไรต่อ เพราะทั้งสองคนชวนคุยไม่เก่งนั้นเอง วุ้นซึ่งไม่รู้จะชวนคุยอะไรจึงจิบชานมปิดปากตัวเองไว้จะได้ไม่ดูแย่เกินไปที่ขอมานั่งด้วยแต่กลับนั่งเงียบๆ

   “ เลิกขายขนมที่ตลาดแล้วเหรอครับ ” ชายหนุ่มที่นิ่งเงียบไปนานถามขึ้นมา

   “ ครับ ” วุ้นพยักหน้าน้อยๆ แล้วเงียบไปสักพักถึงเล่าสาเหตุให้ชายหนุ่มฟัง “ พ่อผมท่านไม่อยากให้ผมทำงานที่ไม่มั่นคงอย่างนั้นเท่าไหร่ ผมเลยต้องหาสมัครงานแทน  ” อย่างที่ว่าวุ้นชวนคุยไม่เก่งจึงกว่าจะชวนชายหนุ่มคุยต่อก็สักพัก

   “ ผมว่าขนมที่คุณทำก็อร่อยดีนะครับ ” ชายหนุ่มเอ่ยชมพร้อมนึกถึงรสชาติของมันทำให้ประโยคที่พูดออกไปดูนุ่มนวลขึ้นจนคนฟังอย่างวุ้นรู้สึกได้

   “ ขอบคุณครับ ” วุ้นตอบพร้อมปรากฏรอยยิ้มน้อยๆ บนใบหน้าเรียบเฉย ชายหนุ่มตกใจเล็กน้อยเพราะไม่คิดว่าจะเห็นสีหน้าอื่นของวุ้นซึ่งมันก็ดูแปลกตาดี
   
“ ขออนุญาติเสิร์ฟค่ะ ” เสียงคุ้นเคยของวุ้นคือพี่จ๋านั้นเอง พี่จ๋าวางขนมไว้ตรงหน้าลูกค้าของวุ้นด้วยท่าทีที่เอียงอายซึ่งดูเหมือนว่าจะไม่เห็นวุ้นในสายตาเลยจนวางเสร็จพี่จ๋าก็ยังคงท่าทีไว้และเดินไป

   เอ่อ.. พี่จ๋า วุ้นครางเสียงเบาในใจ วุ้นไม่แปลกใจเท่าไหร่ที่พี่จ๋าจะดูท่าทีเปลี่ยนไปขนาดนี้ ใครใช้ให้ลูกค้าเขาหล่อล่ะถึงแม้ใบหน้าที่ดูเรียบเฉยนั้นจะดุๆ ก็เถอะแต่ก็ไม่อาจปิดสเน่ห์ของชายหนุ่มได้อยู่ดี
   
“ คุณวุ้นครับ ”  ชายหนุ่มเรียกวุ้นเมื่อเห็นวุ้นจ้องหน้าตัวเองเหม่อๆ รอยยิ้มที่เคยปรากฏก็หายไปด้วย
   
“ คะ ครับ ” วุ้นตอบตะกุกตะกัก  “ อะไรเหรอครับ ”

   “ ทานด้วยกันไหมครับ ” ชายหนุ่มเอ่ยชวนอย่างใจดีตามนิสัยของเจ้าตัวถึงแม้จะขัดกับใบหน้าดุๆ ก็ตาม

   “ ไม่ดีกว่าครับ ” วุ้นปฏิเสธอย่างสุภาพเพราะการทานอาหารกับลูกค้าในเวลางานจะดูเสียมารยาทเกินไปหน่อย ว่าแต่ลูกค้าเรียกชื่อเขา ? “ คุณรู้ชื่อผมด้วยเหรอครับ ” วุ้นถามงงๆ เพราะเขาจำไม่ได้ว่าเคยบอกชื่อตัวเองกับลูกค้า

   “ คุณป้าร้านข้างๆ เขาบอกชิ่อคุณน่ะครับ ” ชายหนุ่มตอบด้วยประโยคที่คิดว่าสรุปที่สุด

   วุ้นพยักหน้าน้อยๆ ตอบ ป้าแก้วล่ะมั้ง  ว่าไปเขาก็ไม่ได้ลาป้าแก้วด้วยนี่นะ  เมื่อคิดถึงเรื่องนี้วุ้นก็อดเสียใจไม่ได้ ดวงตาของวุ้นทอประกายเศร้าน้อยๆ แม้ใบหน้าจะดูเรียบเฉยก็ตาม

   ชายหนุ่มไม่ได้ชวนคุยอะไรต่อเมื่อเห็นวุ้นเงียบไปแต่เมื่อลองสังเกตอีกฝ่ายดีๆ ชายหนุ่มพบว่าดวงตาของอีกฝ่ายดูหม่นลงต่างจากตอนที่อมยิ้มน้อยๆ เมื่อกี้ ดูเศร้าลงอย่างบอกไม่ถูก “ ผมชอบขนมที่คุณวุ้นทำแยกให้ผมนะ อร่อยกว่าอันที่ผมซื้ออีก ” ชายหนุ่มนึกไม่ออกว่าจะปลอบอีกฝ่ายยังไงดีจึงพูดใจจริงของตัวเองออกไป

   “ จริงเหรอครับ ” วุ้นซึ่งได้สติก็กลับมาเป็นเหมือนเดิมแม้ว่าจะไม่อมยิ้มก็ตาม

   “ ครับ ” ชายหนุ่มพยักหน้าน้อยๆ แล้วเริ่มทานขนมที่สั่งมาเมื่อเห็นอีกฝ่ายกลับมาปกติเหมือนเดิม 
   
กริ๊ง

   วุ้นเมื่อได้ยินเสียงก็ดูนาฬิกาข้อมือทันที อบเสร็จแล้วตามเวลา “ ผมขอตัวก่อนนะครับ ”

   ชายหนุ่มไม่ได้ตอบเพียงแค่พยักหน้าเท่านั้น วุ้นเห็นดังนั้นก็กลับไปทำหน้าที่ตัวเองต่อ เดี๋ยวพี่เต้จะด่าเอาถ้าเขามัวแต่นั่งจิบชาเย็นนั่งกับลูกค้า วุ้นสวมถุงมือผ้าแล้วหยิบถาดออกมาวาง ซึ่งในขั้นตอนนี้วุ้นไม่ได้สนใจคนอื่นเท่าไหร่ ถ้าสนใจเพียงนิดคงจะพบว่าตอนนี้เป็นจุดสนใจในร้านไปแล้ว ใบหน้าที่มักดูเรียบเฉยของวุ้นดูละมุนละไมอย่างประหลาดเมื่อกำลังตกแต่งหน้าขนม

   ชายหนุ่มนั่งดูวุ้นทำขนมไปกินไปอย่างเพลินตา ขนมกับกาแฟที่สั่งมาก็หมดอย่างรวดเร็วจนชายหนุ่มอดขมวดคิ้วไม่ได้ นี่เขากินไวขนาดนี้เลยเหรอ ? หรือขนมมันน้อยไปจริงๆ ชายหนุ่มคิดเบื่อๆ แต่ก็ไม่ได้สั่งเพิ่มเพียงแค่นั่งจิบกาแฟที่เหลืออยู่ก้นถ้วยให้หมด อีกไม่นานเขาก็คงต้องไปทำงานต่อ จะสั่งขนมไปฝากน้องก็คงไม่ไหวราคาที่เคยขายกับที่นี้คนละเรื่องกันเลย ถ้าสั่งเขาคงไม่วายไม่ได้มาร้านนี้สักพัก เมื่อชายหนุ่มจิบกาแฟที่เหลือก้นถ้วยหมดก็สั่งเก็บเงินและสั่งขนมที่เคยกินเป็นประจำกลับบ้าน
   
อยากที่เคยว่าไว้ ชายหนุ่มอยากกินขนมของวุ้นมานานแล้วจนไม่ได้กินร้านอื่น นี่น่าจะถือได้ว่าเป็นการกินชดเชยของชายหนุ่มก็ว่าได้ ชายหนุ่มเดินออกจากร้านโดยไม่ได้ลาวุ้นเพราะอีกฝ่ายกำลังขะมักเขม้นกับการทำงานอยู่ ชายหนุ่มมองภาพที่ว่าสักพักถึงไปทำงาน เมื่อชายหนุ่มทำงานเสร็จก็มานั่งกินขนมที่ซื้อมาต่อแต่ก็อดเลิกคิ้วไม่ได้
   
มีขนมที่เขาไม่ได้สั่งมาติดมาด้วย ซึ่งนั้นก็เป็นขนมที่วุ้นกำลังทำอยู่.. ?
   
เจ้านายด่าตายพอดีแอบเอาขนมให้ลูกค้าเก่าอย่างเขา
   
ชายหนุ่มคิดและเผลออมยิ้มบางๆ

   ขอบคุณครับ วุ้น
      
    
   
   
   
    

ออฟไลน์ Foggy Time

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 900
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-1
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #6 เมื่อ18-04-2015 10:42:58 »

-- ตอนที่ 6 --

วันนี้วุ้นออกจากร้านค่อนข้างดึก..

   เพื่อนพี่เต้มาก๊งเหล้ากันที่ร้านซึ่งเอาเข้าจริงวุ้นก็ไม่อยากร่วมวงด้วยเท่าไหร่ แต่พี่เต้กับคนอื่นๆ ก็ดึงดันให้วุ้นอยู่ต่อจนได้  โอเค เอาเข้าจริงวุ้นก็สมัครใจอยู่หน่อยๆ ถึงได้นั่งกินกันจนดึกดื่นเผลออีกทีพระจันทร์เกือบตรงหัวแล้ว วุ้นเดินออกจากร้านด้วยท่าทางปกติซึ่งมันก็แค่ฉากหน้าเท่านั้น ตอนนี้ในหัวของวุ้นโครตจะมึนแต่ก็พอมีสติและสตังคพาตัวเองมายืนโบกแท็กซี่ทั้งๆ ที่รู้ว่าเรียกโครตจะยากเลย

   “ ส่งรถครับ ”

   “ ไม่ไปครับ รถติด ”

   “ ไกลไปครับ ”
   
“ ดเกเกด ”
   
ยังดีที่แอลกอฮอล์ช่วยปรับอารมณ์วุ้นให้นิ่งสงบได้ดังปกติไม่อย่างนั้นวุ้นคงกระโดดขึ้นแท็กซี่สักคันกึ่งบังคับให้ไปส่งวุ้นที่บ้าน นั้นเป็นแค่การเปรียบเปรยเพราะเอาเข้าจริงวุ้นไม่ทำหรอก ถ้าไม่ได้จริงๆ วุ้นก็คงไปค้างที่ร้านเนี่ยแหละนอนสักที่ในร้านขอแค่นุ่มสักนิด วุ้นก็โอเคแล้ว แต่ประเด็นคือพรุ่งนี้มันวันหยุดวุ้นไม่อยากต้องมาอุดอู้ที่ร้าน อยากจะนอนและตื่นที่บ้านมากกว่า
   
วุ้นยืนโบกไม้โบกมือเรียกแท็กซี่ที่ผ่านไปมาอย่างไม่ละความพยายามได้สักพักก็ถอนหายใจ หลังๆ นี่เริ่มไม่มีใครจอดแล้ว พี่วินแถวนี้ก็อยู่ไกลอีก จะให้ผมโทรตามใครมารับก็ดูเป็นการรบกวนเกินไป สุดท้ายวุ้นก็ต้องยืนโบกต่ออย่างเซ็งๆ อีกสักพักถ้าไม่มีใครจอดคงต้องกลับไปนอนร้าน
   
และแล้วความพยายามของวุ้นก็เป็นผล มีรถยอมจอดให้ วุ้นซึ่งดีใจจนไม่ได้สังเกตรีบเปิดประตูถาม “ ไป /// ไหมครับ ? ” ด้วยความที่แถวที่ผมยืนค่อนข้างมืดจึงไม่เห็นหน้าคนขับรถนัก
   
“ ไปครับ คุณวุ้น ”

   เสียงคุ้นๆ ที่ตอบกลับมาทำเอาวุ้นอดขมวดคิ้วไม่ได้
   
“ คุณรู้ชื่อผม ? ” วุ้นถามงงๆ หัวที่มึนตอนนี้ก็มึนยิ่งกว่าเดิมไม่แน่ใจเพราะน้ำเมาหรืออะไร

   “  ขึ้นมาเถอะ เดี๋ยวผมไปส่ง ” เสียงนั้นเอ่ยอย่างไม่หยี่หระ
   
เออ ขึ้นก็ขึ้นอย่างน้อยก็ถึงบ้านวะ ผู้ชายอกสามศอกอย่างผมคงไม่โดนจับไปข่มขื่นหรอก เรื่องเรียกค่าไถ่ยิ่งตัดไปได้เลยครอบครัวผมไม่ได้รวยอะไรขนาดนั้น ส่วนโดนปล้นก็ยิ่งยากเข้าไปใหญ่ตอนนี้ผมมีเงินไม่ถึงห้าร้อยด้วยซ้ำ ผมนั่งลงบนเบาะแล้วเอนหลังทันทีแต่ยังไม่หลับในทันที ถึงจะว่าอย่างงู้นอย่างี้ วุ้นก็ยังคงระแวงอยู่ดี “ เสียงคุณคุ้นๆ นะครับ แต่ผมนึกไม่ออก ” สมองที่ไม่ได้ทำงานเต็มที่ทำให้คิดคนตรงหน้าไม่ออก
   
“ คนที่วุ้นนั่งกินชานมด้วยครับ ”

   วุ้นเค้นสมองคิดสักพักถึงนึกออก ชายหนุ่มคนนั้นนี่เอง ! วุ้นจำเสียงของเขาได้ “ งั้นฝากพาผมกลับบ้านด้วยครับ ”
   ชายหนุ่มเผลอยิ้มบางๆ รับขึ้นมาขนาดนี้เขาไม่พาไปส่งก็ยังไงอยู่นะ “ ครับ ”

   วุ้นพยายามตั้งสติให้ตื่นสักพักเพราะเขายังคงระแวงอยู่ ต่อพอสักพักก็เห็นว่าทางไปบ้านตัวเองจริงๆ จึงนอนลงบนเบาะทันที 
   ชายหนุ่มเห็นดังนี้ก็อดยิ้มอีกครั้งไม่ได้ ถ้าเขาพาไปขายอะไรทำนองนั้นคงง่ายเลย ชายหนุ่มได้กลิ่นเหล้าบางๆ คาดว่าวุ้นน่าจะดื่มมาพอสมควร ดูจากหน้าที่ค่อนข้างแดงต่างจากปกติซึ่งก็สังเกตได้ยากเพราะอีกฝ่ายพยายามทำตัวปกติ
   ที่ชายหนุ่มผ่านมาแถวนี้ไม่ใช่อะไร เขาแวะมาของที่บ้านใหญ่แล้วก็กลับทางนี้พอดี ปัจจุบันชายหนุ่มได้ไปอาศัยที่คอนโดแล้วเพราะใกล้ที่ทำงานมากกว่าไม่ใช่หนีออกจากบ้านแต่อย่างใด ชายหนุ่มขับไปพร้อมเหลือบมองวุ้นเป็นพักๆ

   หลับเป็นตาย..
   
ชายหนุ่มคิดในใจ แต่นั่นก็คือปัญหาของชายหนุ่มเช่นกัน ชายหนุ่มไม่รู้ว่าบ้านวุ้นอยู่หลังไหนเพราะอีกฝ่ายบอกเพียงหมู่บ้านเท่านั้น ชายหนุ่มจึงจอดรถและเขย่าอีกฝ่ายให้ตื่น
   
อย่างว่าคนเมาก็คือคนเมา ถึงแม้คนเมาที่ว่าจะพยายามทำปกติก็เถอะ

   “ อื้ออ พรุ่งนี้วันหยุดด ” ถึงเสียงของวุ้นจะดูปกติแต่ตัวของวุ้นได้ขยับหนีเป็นที่เรียบร้อย

   “ ... ” ชายหนุ่มเงียบไปสักพัก รู้สึกเกรงใจคนที่นอนอยู่แปลกๆ  แต่ก็ตัดสินใจเขย่าอีกฝ่ายแรงๆ อยู่ดีซึ่งก็ดูเหมือนจะกะแรงผิดไปหน่อย

   ปั๊ก
   
ชายหนุ่มสะดุ้งอย่างตกใจ “ ขอโทษครับคุณวุ้น ผมไม่ได้ตั้งใจ เจ็บมากไหมครับ หัวแตกไหม ” ด้วยอารามตกใจทำให้ชายหนุ่มถามคำถามออกมาติดต่อกันอย่างผิดวิสัยปกติของเจ้าตัว  ชายหนุ่มพูดพร้อมประคองอีกฝ่ายขึ้นมาเอนเบาะดีๆ
   
“ .. ไม่เป็นไรครับ ” แรงกระแทกเมื่อกี้ทำเอาวุ้นตื่นเต็มตาเลยจริงๆ แต่พอเห็นท่าทางของชายหนุ่มก็โกรธไม่ลง แม้ว่าแรงที่เขย่าเมื่อกี้จะมากยังกับแผ่นดินไหวก็ตาม
   
“ บ้านคุณวุ้น อยู่หลังไหนครับ ”  ชายหนุ่มถามแต่สายตาก็ยังคงสอดส่องอยู่ที่หัวของวุ้น

   วุ้นมองทางแวบหนึ่งก็หันมาตอบ “ นี่แหละครับหน้าบ้านผม ขอบคุณที่มาส่งครับ ”
   
นี่กูบังเอิญจอดรถหน้าบ้านเขาเลยเหรอวะ ชายหนุ่มคิดแต่ก็ไม่ได้พูดออกไป “ ไม่เป็นไรครับ ”  แถมทำเขาหัวโขกรถอีก

   “ งั้นผมขอกลับบ้านก่อนนะครับ ” วุ้นผงกหัวน้อยๆ ให้อีกฝ่ายเชิงขอบคุณ
   
“  ราตรีสวัสดิ์ครับ คุณวุ้น ”

   “ ครับ คุณ.. ? ” เออ ว่าไปเขาก็ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายชื่ออะไรนี่
   
“ หนึ่ง ครับ ”

   “ ฝันดีครับ คุณหนึ่ง ”  วุ้นพูดแล้วลงจากรถแต่ไม่ทันก้าวขาเข้าบ้านก็โดนอีกคุณหนึ่งเรียกซะงั้น คุณหนึ่งที่ว่าเอนตัวทั้งตัวข้ามมาคุยทางกระจกอีกฝั่งของที่นั่ง

   “ คุณวุ้น ” หนึ่งเรียกด้วยน้ำเสียงราบเรียบ

   “ ครับ ? ” วุ้นตอบด้วยน้ำเสียงแบบเดียวกัน

   “ ครั้งนี้คุณวุ้นไม่ต้องขอบคุณผมก็ได้เพราะคุณวุ้นก็ให้ขนมอร่อยๆ ให้ผมกินอยู่ตลอด  แต่ว่า.. ” หนึ่งพูดลากเสียงพลางมองที่หัวของวุ้น เมื่อกี้แอบเห็นวุ้นนวดเบาๆ ตอนลงจากรถ “ เรื่องที่ผมทำวุ้นหัวโขกรถ ครั้งหน้าผมจะเลี้ยงขนมคุณวุ้นสักมื้อแล้วกัน ”

   “ .. ครับ ”  วุ้นตอบแต่หน้าก็ปรากฎรอยยิ้มบางๆ รวมถึงดวงตาที่ทอประกายดีใจ
   
“ งั้นก็ฝันดีนะครับ คุณวุ้น หวังว่าถ้าคุณขึ้นรถผมครั้งหน้าหัวคุณจะไม่แตกเอาแล้วกัน ”

   วุ้นไม่ได้ตอบอะไรเพียงพยักหน้ารับแล้วเดินเข้าบ้านไป

   มีคนมาชมขนมที่ทำ ใครจะไม่ดีใจล่ะ  วุ้นอดยิ้มน้อยๆ ไม่ได้ขณะที่กำลังเปิดประตูห้องตัวเอง
   
“ วุ้น ” เสียงคุ้นหูที่ทั้งทุ้มและหนักแน่นได้เอ่ยขัดวุ้นที่กำลังจะเข้าห้อง
   
ใบหน้าของวุ้นพลันกลับมาเรียบเฉยทันทีแล้วค่อยๆ หันไปเผชิญหน้ากันพ่อของตัวเอง “ ครับ พ่อ ” พ่อของวุ้นเป็นคนที่ค่อนข้างเอาจริงเอาจัง เขาไม่อยากทำตัวเหลาะแหละเวลาตอบพ่อเวลาที่พ่อจริงจัง
   
“ ใครมาส่งน่ะ ” พ่อของวุ้นถามด้วยหน้าตาจริงจัง
   
“ ... ” เขาตอบไม่ได้.. คุณหนึ่งเป็นลูกค้าของเขา แต่ถ้าบอกไปว่าเป็นลูกค้าก็อาจจะโดนพ่อเอ็ดเอาได้

   “ แฟนแกใช่ไหม ”

   “ ค.. ครับ เอ้ะ !?! ” วุ้นที่นึกว่าพ่อจะบอกว่าเพื่อนใช่ไหมจึงเผลอตอบรับไปทันที แต่แฟนเนี่ยนะ !?!  พ่อของเขาคิดอะไรอยู่กันแน่ วุ้นอดทำหน้าเหวออกมาไม่ได้

   “ วุ้น.. ” พ่อเขาเบนสายตาไปทางอื่น “ ถ้าเรื่องความรักพ่อจะไม่บังคับแกแล้วกัน ชีวิตมันของแก ” พ่อของวุ้นเอามือตบไหล่วุ้นเบาๆ หลังพูดจบ

   “ พ่อนอนละ ” พ่อของวุ้นเอ่ยเบาๆ แล้วเดินกลับไปที่ห้องของตัวเองที่อยู่เยื้องกัน แต่พอถึงหน้าห้องวุ้นก็ได้ยินพ่อพูดอะไรเบาๆ

   “ เป็นไงล่ะละไม กูบอกแล้วตั้งชื่อว่าวุ้นสุดท้ายก็โดนคนกิน ”
   
หะ ?!? วุ้นที่ยังไม่หายเหวอหันไปทางประตูที่เพิ่งไปเมื่อกี้
   
โดนคุณหนึ่งกินเนี่ยนะ !?!
   
อะไรของพ่อวะเนี่ยยย


-------------

อั่ก หมดสต้อคเรียบร้อย  :z13:
   
   

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #7 เมื่อ18-04-2015 12:30:06 »

เปิดเรื่องมาน่ารักอีกแล้ว

แต่คุณ foggy time ชอบพวกเค้กหรือของหวานเป็นพิเศษหรือเปล่าคะ?  :hao3: เหมือนโทนเรื่องจะไปทางนี้ ตั้งแต่เรื่องหนุ่มเชอร์รี่ละ มันมุ้งมิ้งน่ารักดี ^^

(ขนาดพ่อวุ้นยังคาดว่าวุ้นจะโดนเขาจีบเลย แอบสงสารวุ้นนิด  :mew4: ถถถถถ+)

ออฟไลน์ Jthida

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #8 เมื่อ18-04-2015 13:00:06 »

น่ารักดีค่ะ พึ่งเข้ามาอ่าน ชอบๆ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #9 เมื่อ18-04-2015 14:22:56 »

น่ารักมากเลยค่ะ ยิ้มได้ตลอดเวลาที่อ่านเลย

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
« ตอบ #9 เมื่อ: 18-04-2015 14:22:56 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ qilarsy39

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 240
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +6/-1
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #10 เมื่อ18-04-2015 14:54:51 »

ชอบพ่อวุ้นอ่ะ   :hao7:

ออฟไลน์ Grimmy

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 16
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #11 เมื่อ18-04-2015 15:08:15 »

อ่านรวดเดียวเลย ชอบอ่าาาา  :-[ :-[

ชอบวุ้นง้าาา แลดูเป็นผู้ชายอบอุ่น ><

ออฟไลน์ lizzii

  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 6284
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +271/-2
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #12 เมื่อ18-04-2015 16:15:16 »

ตอนแรกแอบขัดใจขุ่นพ่อ แต่พอตอนล่าสุด ขอกรี๊ดให้ขุ่นพ่อดังๆ เลยค่าาาาา

ออฟไลน์ phrase

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 196
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-0
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #13 เมื่อ18-04-2015 16:27:56 »

 :L2: อุ่นๆ ละมุนละไมดีจังเลยค่ะ หวังว่าจะไม่มีดราม่านะคะ

ออฟไลน์ lnudeel

  • I wanna be a CAT!!
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1466
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-5
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #14 เมื่อ18-04-2015 18:42:48 »

คุณพ่อเป็นจริงจังที่ตลกนะคะ โอ๊ยยย นั่น ลูกยังไม่โดนกินนะ ไปแช่งงั้น เดี๋ยวก็โดนกินจริงๆหรอก  :hao7: :hao7: :hao7:

ออฟไลน์ Babelilong

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 305
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
    • Facebook  เข้ามาขอเป็นเพือนได้เลย
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #15 เมื่อ18-04-2015 18:46:42 »

รอต่อไปจ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

 :katai5: :katai5: :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ QueenPedGabGab

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 311
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-1
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #16 เมื่อ18-04-2015 18:54:39 »

ชอบอ่า มาต่ออีกนะ  :กอด1:

ออฟไลน์ TrebleBass

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 200
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +5/-0
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #17 เมื่อ18-04-2015 19:02:46 »

 :-[   อุ่นๆ เหมือนขนมเลยคะ  ค่อยๆ เป็นค่อยๆ ไป  ชอบคะ 

แอบตกใจพ่อละ 555+  คิดว่าจะดุ จะห้ามเหมือนตอนให้หางานทำ

ออฟไลน์ patta

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 27
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 6 18 เม.ษ 58
«ตอบ #18 เมื่อ18-04-2015 19:32:25 »

ชอบ สนุกมากค่ะ  o13 o13

ออฟไลน์ Foggy Time

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 900
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +232/-1
Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 7 18 เม.ษ 58
«ตอบ #19 เมื่อ18-04-2015 22:50:37 »

-- ตอนที่ 7 --

ตามสัญญาที่ได้ให้ไว้หนึ่งได้เลี้ยงขนมวุ้นจริงๆ แต่ประเด็นคือ ..

   “ เอ่อ คุณหนึ่งเลี้ยงผมที่ร้านตัวเองเหรอครับ ” วุ้นบ่นออกมาอย่างไม่จริงจังนัก มันก็อร่อยดี ฝีมือตัวเอง แต่ก็คาดหวังว่าจะได้กินร้านอื่นบ้าง

   “ ที่อร่อยที่สุด ผมก็นึกออกแค่ขนมคุณวุ้นนี่ ” หนึ่งตอบกลับเสียงเรียบขณะที่กินขนมอันใหม่ของร้าน “ อีกอย่างผมต้องไปขอยืมตัวคุณวุ้น จากคุณเต้ด้วย ”

   เป็นอย่างที่หนึ่งว่าหนึ่งได้ไปยืมตัววุ้นมานั่งกินขนมด้วยกัน หนึ่งไปคุยกับเต้เจ้าของร้านซึ่งก็ใจดีให้ยืมตัวมาจริงๆ ด้วยแต่ก็แค่ชั่วโมงเดียวเท่านั้น

   วุ้นไม่ได้ตอบอะไรนั่งจิบชานมของตัวเองต่อไป ซึ่งก็เป็นชานมที่พี่เต้ซื้อมาให้อีกแล้วจนวุ้นเริ่มจะเอียนชานมเข้าไปทุกที วุ้นไม่รู้จะคุยอะไรต่อเพราะไม่ใช่คนที่ชวนคุยเก่งจึงยกเรื่องเก่าๆ ขึ้นมาคุย “ คุณหนึ่ง ไปเจอผมวันไหนได้ยังไง ที่ผมออกมาโบกรถกลับบ้าน ”

   “ ผมจะกลับคอนโดพอดีเลย เจอคุณวุ้นครับ ” หนึ่งตอบพร้อมอมยิ้มบางๆ เมื่อนึกถึงตอนที่วุ้นเมาแต่พยายามทำตัวปกติ “ คุณวุ้นคออ่อนเหรอครับ ”
   
วุ้นนึกถึงวันนั้นก็รู้ถึงเหตุผลที่คุณหนึ่งถาม วันนั้นเขาเมาไม่ใช่เล่นเลย.. “ ก็ไม่ได้ถึงกับคออ่อนหรอกครับ แต่พี่เต้จับผมมอมเอาๆ ก็เมาสิครับ ”

   หนึ่งหัวเราะเบาๆ กับคำตอบของวุ้น “ ว่าแต่คุณวุ้นทำขนมเก่งจังนะครับ ”

   “ หะๆ ขอบคุณครับ ” วุ้นยิ้มตอบกับคำชม “ มันเป็นสิ่งที่ผมบังเอิญทำได้ดี จนผมยังตกใจเลย ”

   “ มันไม่ใช่ความบังเอิญหรอกครับ ถ้าคุณวุ้นตั้งใจทำมันก็ออกมาดีตามที่คุณทำแหละครับ ” หนึ่งบอกตามที่ตัวเองคิด ความตั้งใจตอนทำขนมวันนั้นยังติดตาเขาอยู่เลย ไม่รู้ว่าแอบเอาขนมให้เขาตอนไหนล่ะน่า

   “ นั่นสินะครับ ทำออกมาดีแล้วมีคนชอบ ผมก็ดีใจแล้ว ”

   หนึ่งทำท่าเหมือนนึกอะไรออก “ คุณวุ้นครับ วันนั้นผมไปส่งคุณวุ้นเห็นเหมือนคุณพ่อจ้องผมด้วยครับ เขาพูดอะไรไหมครับ ? ”
   วุ้นนิ่งเงียบไปสักพักเพราะคำพูดในวันนั้นตีตื้นเข้ามาในหัวอีกครั้ง แฟนแกเรอะ !  โดนคนอื่นกิน ! พ่อไม่ขัดขวางแกหรอกนะ ไอ้วุ้น  ผมจะตอบคุณหนึ่งว่าอะไรดีวะเนี่ยยยย โชคดีที่หน้าผมไม่ได้เปลี่ยนแปลงอะไรมากนัก คุณหนึ่งจึงไม่รู้ว่าผมคิดเรื่องอะไรอยู่

“ ปะ เปล่าครับ นั่นพ่อผมเอง พ่อผมท่านแค่ถามว่าใครมาส่งเฉยๆ ครับ ”

   หนึ่งพยักหน้ารับน้อยๆ แต่เห็นเสียงตะกุกตะกักของวุ้นก็ไม่ได้ปักใจเชื่อในทันที ดูเหมือนว่าพ่อของวุ้นน่าจะพูดอะไรมากกว่านี้เป็นแน่ เอาไว้วันหลังค่อยๆ แอบถามแล้วกัน “ ผมขอโทษเรื่องหัวคุณวุ้นจริงๆ นะครับ  ไม่คิดว่าจะโขกรถพอดี ”
   
“ ไม่เป็นไรครับ เลี้ยงขนมผมมื้อนี้ก็ถือว่าหายกันแล้วครับ ”

   “ เออ จริงสิ ” หนึ่งนึกเรื่องบางอย่างออกอีกครั้ง “ อาทิตย์หน้าวันเกิดพ่อผม วุ้นช่วยไปทำขนมให้ผมที่บ้านได้ไหมครับ ” เป็นเรื่องที่นับว่าสำคัญพอสมควร

   “ ผมคงต้องไปถามพี่เต้ก่อนแหละครับ ว่าจะลาได้ไหม ”
   
“ หวังว่าจะได้นะครับ ผมรอกินอยู่นะครับ ”
   
“  ครับ ” วุ้นพยักหน้าน้อยๆ
   
………………
   

   “ พี่เต้ ผมลาวันนึงได้ไหม เพื่อนผมให้ไปทำขนมให้งานวันเกิด ”
   
“ ไปเถอะ แต่อย่าลืมเก็บกลับมาแบ่งพี่ด้วยล่ะ ! ”
   
“ ... ”

   
วุ้นกำลังนั่งรอคุณหนึ่งมารับที่บ้านกลับเจอพ่อที่เดินออกมาด้วยชุดที่ดูเป็นทางการกว่าปกติพอดี
   
“ ไปไหนน่ะ ? ” พ่อวุ้นถามเสียงเครียด

   “ ไปงานวันเกิดครับ รอเพื่อนมารับอยู่ ”

   “ เออ พ่อก็ไปงานวันเกิดเหมือนกันว่ะ เห็นไอ้ภาสมันบอกว่าจะให้ลูกชายคนโตมารับ ” พ่อวุ้นตอบเสียงจริงจัง “ ชื่ออะไรหนึ่ง หนึ่ง เนี่ยแหละวะ ”

   วุ้นสะดุ้งในใจเล็กน้อย หนึ่ง ? คุณหนึ่งน่ะเหรอ ไม่ใช่มั้ง บังเอิญหรือเปล่า เป็นไปไม่ได้น่า อาจจะชื่อเต็งหนึ่งอะไรงั้นก็ได้ วุ้นคิดอย่างวิตกและหันไปทางเสียงรถที่มาเจอหน้าบ้านพอดี

   คุณหนึ่งมาพอดี

   “ เพื่อนผมมารับแล้วครับ ผมไปแล้วนะ ” วุ้นไหว้พ่อและเดินออกไปประตูรถแต่ยังไม่ทันได้ก้าวกลับมีของพ่อวุ้นจับไหล่เอาไว้

   “ เดี๋ยว ไอ้วุ้น ” พ่อวุ้นเรียกเสียงเย็น “ นี่มันรถแฟนแกนี่  พ่อจำได้ ! ” พ่อวุ้นที่ตอนแรกที่ท่าทีสุขุมพลันเปลี่ยนเป็นโวยวายทันที “ ไอ้วุ้นนี่แกไปกับแฟน ก็ไม่บอกพ่อนะ ! ”

   “ เดี๋ยวพ่อออ คุณหนึ่งไม่ใช่แฟนผมมม ” วุ้นตอบเสียงอ่อย พ่อเข้าใจผิดแล้ว !! อย่าพูดดังไปสิ คุณหนึ่งได้ยินขึ้นมาจะทำยังไงกันเล่า

   “ ไม่ชงไม่ใช่ อะไร ปกติแกยิ้มซะที่ไหน เห็นออกจากรถวันนั้นยิ้มยันถึงห้อง ! ” พ่อวุ้นเถียงกลับฉะฉาน แววตาทอประกายรู้ทัน

   “ พ่อออ ” วุ้นพยายามทักท้วง

   “ เออ ไอ้ภาสมันบอกว่าลูกมันจะขี่รถสีขาวยี่ห้อ ## มาวะ ” พ่อวุ้นมองรถก็รู้สึกอะไรบางอย่าง

   หนึ่งที่ได้รับมอบหมายให้มารับเพื่อนพ่อที่ชื่อมิตร ก็วนไปรับวุ้นก่อนเพราะเห็นเป็นหมู่บ้านเดียวกันแต่พออ่านดูดีๆ กลับพบว่านั่นมันบ้านวุ้นนั้นเอง บังเอิญจริงๆ หนึ่งคิดในใจระหว่างที่รอวุ้นกับพ่อวุ้นที่ชื่อมิตรกำลังยืนถกเถียงอะไรกันสักอย่างอยู่ ที่ไม่ขึ้นมาสักที หนึ่งจึงเลื่อนกระจกลง “ คุณมิตรใช่ไหมครับ ”

   “ อะ เออ ” พ่อวุ้นที่เห็นลูกเพื่อนเป็นคนเดียวกับที่มาส่งวุ้นวันนั้นก็ตะลึงไปสักพักและค่อยๆ หันไปหาวุ้นที่ยืนอึ้งอยู่ “ ไอ้วุ้น เอ็งนี่เลือกแฟนได้ดีจริงๆ อย่างงี้พ่อก็ไปไอ้ภาสได้บ่อยๆ เลยสิ ” พ่อวุ้นพูดกลั้วเสียงหัวเราะและขึ้นรถทันที

   แฟน ? หนึ่งเบิกตากว้าง พ่อวุ้นพูดว่าอะไรนะ หนึ่งหันไปสบตากับวุ้นเชิงว่าให้อธิบายเรื่องที่เกิดขึ้นที

   วุ้นที่เดินขึ้นมานั่งรถข้างคนขับ ส่งสายตาสื่อกลับไปเชิงว่า ไม่รู้เหมือนกัน !!

   “ เอ้ะ จะมองอะไรกันนักหนาวะ พ่อก็อยู่นะโว้ย จะแฟนก็แฟนเถอะ  ” พ่อวุ้นบ่นออกมาเมื่อเห็นรถไม่ขยับไปไหนสักที

ไม่ใช่แฟนครับบบบบบ

   ทั้งหนึ่งและวุ้นคิดประโยคเดียวกันโดยไม่ได้นัดหมาย แต่ไม่ได้พูดออกมา
   
และคิดประโยคต่อไปที่เหมือนกันอีกว่า
   
นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่วะ ? 

----
มางงๆ 55555  :katai4:

ตอบเม้นค่ะ

คุณบลูเชอร์รี่ : หวา โดนจับได้ซะแล้ว ว่าแต่งใกล้ๆ แนวเดิม 5555  พลอตนี้ได้มาจากใกล้ๆ ตัวนี่แหละค่ะ  เรื่องขนมหรือเค้ก ก็ไม่ถึงกับชอบค่ะแต่ก็กินเรื่อยๆ 55555 ถ้าจะได้กินก็พี่ชายซื้อมาฝากมากกว่า ขานั้นนี่คอขนมหวานเลย พี่กิน น้องกินด้วยค่ะ

คุณ Jthida : ขอบคุณค่ะ XD

คุณ B52 :   :man1: เรื่องนี้อ่านสบายๆ ค่ะ

คุณ qilarsy39 : แต่บทจะโหดก็น่ากลัวอยู่นะ

คุณ Grimmy : เราก็ชอบวุ้นค่ะ แต่เพราะชื่อน่ากิน  :z1:

คุณ lizzii : ตอนเมื่อกี้ว่ากรี้ดแล้วตอนนี้กรี้ดกว่า 5555

คุณ phrase : ดราม่าเรื่องนี้เกรงว่าจะหายากค่ะ เพราะไปอยู่กับอีกเรื่องหมดแล้ว 5555

คุณ lnudeel : เป็นคุณพ่อที่สามารถมองเห็นอนาคตค่ะ

คุณ Babelilong : มาแล้วค่ะ  :katai5:

คุณ QueenPedGabGab : ส่วนใหญ่จะชอบต่อตอนดึกๆ ถ้าวันดีคืนดีเจอก็ไม่แปลกค่ะ 555

คุณ TrebleBass : ชอบคำเปรียบเทียบจัง >< กะจะค่อยๆ ไปเรื่อยๆ ค่ะ ความสัมพันธ์

คุณ patta : ขอบคุณค่ะ  :L2:

--------------------
ขอบคุณทุกคอมเม้นกับคนอ่านค่ะ  :man1:

ฝากเรื่องแฟนตาซีที่ดราม่าของเรื่องนี้ไปตกกับเรื่องนี้หมดแล้ว  :z6:

Ombinous bird นกบอกลาง : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46087.0

นอนดีกว่า  :katai5:
 
   
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 19-04-2015 06:40:42 โดย Foggy Time »

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: Quite Love รักเงียบๆ ตอนที่ 7 18 เม.ษ 58
« ตอบ #19 เมื่อ: 18-04-2015 22:50:37 »





ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4061
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
ขำพ่อวุ้น นี่คือตกลงเสร็จสรรพ ยกลูกชายให้หนึ่งลูกเพื่อนแล้วเหรอคะ (ฮาาาา)

แถมพ่อวุ้นกับพ่อหนึ่งเป็นเพื่อนกันด้วย โลกกลมอะไรปานนี้นะ

 :กอด1:
***

เราไม่ได้งอแงถ้าคุณ Foggy Time แต่งแนวเดิมนะคะ เราชอบการแต่งของคุณมาก :)

คือเห็นเรื่องที่แล้วกับเรื่องนี้จะเกี่ยวร้านขนม เลยโมเมเอาเองว่าคุณน่าจะชอบขนม (ตอนนี้หน้าแหกเย็บยี่สิบเข็มได้  :z6:)

เลิฟยูว จุฟๆ  :mew1:

ออฟไลน์ Rambluesky

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 439
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +29/-3
ชอบคุณพ่อ จับคู่ให้ลูกเรียบร้อยเลย 5555  :-[

รอติดตามต่อนะครับ  :L1: :pig4:

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13216
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ภาพคุณพ่อหน้าดุหายไปเลยเมื่อเจอตอนนี้

ออฟไลน์ MeganMP

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 49
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-2
คนเขียนเขียนชื่อเรื่องผิดป่าวอ่าาาา


ถ้ารักเงียบๆ อาจจะเป็น Quiet Love รึป่าว

เพราะ Quite กับ Quiet เขียนคล้ายๆกัน

quite แปล่า แทบจะไม่ส่วน quiet แปลว่า เงียบ อิอิ

ติดตามผลงานอยู่น้าาาาา :hao7:

ออฟไลน์ Jthida

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
เห็นคุณพ่อดูเคร่งๆ แต่เรื่องรักนี่คุณพ่อฮามากค่ะ

ออฟไลน์ insomniac

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1483
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
น่ารักดีครับ
ยังงงคุณพ่อว่าเป็นลูกจ้างร้านกาแฟมันดีกว่าเป็นเจ้าของร้านเค้กเองตรงไหน ถึงจะแค่ขายที่ตลาดนัดก็เถอะ แต่ถ้าไปได้ดีอย่างนี้มันก็ต้องหาทางขยับขยายให้ใหญ่ให้มั่นคงได้สิ

ออฟไลน์ hoshinokoe

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1042
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +31/-0
รักเงียบจริงๆ   ตอนแรกๆ คุยกับผ่านการ์ดด้วย  ฮาตรงเนี้ย  อะไรจะขนาดน้านนนนนนน

ออฟไลน์ patchylove

  • เป็ดนักขาย
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1585
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +134/-4
 :laugh: ตลกคุณพ่ออ่ะ อิอิ

ออฟไลน์ Malila

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 285
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-0
55555555 แฟนกันแบบงงๆ  :laugh:

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
นั่นสิ คุณพ่อจริงจังแต่ก็ตลกนะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด