หัวข้อ: พี่โหดครับ มารักกับผมไหม? (End)

[yai feel]

พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?

ตอนที่28 คนเราย้อนเวลาไม่ได้ฉันใด
ความรู้สึกที่เสียไปย่อมเอาคืนมาไม่ได้ฉันนั้น

'คำสัญญาเป็นคำที่ยิ่งใหญ่ มันสามารถทั้งสร้างบางสิ่ง
หรือไม่ก็ทำลายทุกๆสิ่ง'

อรุณเบิกฟ้า นกกาโบยบิน ออกหากินร่าเริงแจ่มใส~~~~~

เช้าวันใหม่ นาฬิกาบอกเวลาตีห้าครึ่ง นี่กูตื่นมาทำหอยอะไร? อยู่บ้านทีไรกูตื่นเช้าทุกที งงเหมือนกัน วายยยยย?

ผมเดินลงมาจากบ้าน ไม่อาบน้ำด้วย สายๆค่อยอาบครับ ถ้าให้ผมอาบตอนนี้ผมจะกลายเป็นเอลซ่าทันที เล็ทอิทโกแทบไม่ทัน

"ม๊าทำไร"
ผมถามม๊าที่ก้มๆเงยๆอยู่ตรงเตาถ่าน จริงๆเตาแก๊สก็มีนะ ก็งงอยู่ว่าทำไมต้องใช้เตาถ่าน สงสัยจะผิงไฟไปในตัว อือ อเมซิ่งขอนแก่น

"นึ่งข้าวเหนียวน่ะลูก ว่าแต่พ่อหนุ่มนั่นเขากินข้าวเหนียวเป็นไหมล่ะ แม่จะหุงข้าวเจ้าให้"

"ม๊านึ่งข้าวไปเถอะครับ เดี๋ยวผ้าไปหุงข้าวเอง"
ผมว่าแล้วเดินเข้าไปในครัว เตาแก๊สและเครื่องใช้ไฟฟ้าต่างๆจะแยกไว้ในครัวครับ ส่วนเตาถ่านจะอยู่ข้างนอก มันอยู่ร่วมกันไม่ได้จะตีกันตายเอา แต่จุดเตาถ่านนี้ก็เท่ดีนะ คลาสสิกดี

ผมหุงข้าวเจ้าแล้วมาช่วยม๊าทำกับข้าวเพื่อตักบาตร สงสารพระสงฆ์มากๆครับ เดินเท้าเปล่าอากาศก็เย็น ทางก็ขรุขระ มีแต่หิน โอ้ย ทนดูแทบไม่ได้ พี่ซุสยังไม่ตื่นครับ ผมไม่อยากปลุกด้วย ให้นอนพักให้เต็มที่เมื่อวานเราใช้พลังงานไปเยอะ ส่วนอีเฮียไม่ต้องพูดถึง รายนั้นถึงไฟไหม้บ้านก็ไม่ตื่น

"เอ้า บักหำ กลับมาแล้วบ่? ป๊าดดดด ไว้ผมยาว เป็นแม่ยิงบ่?"
ลุงแจ้คนในหมู่บ้านแกทักเมื่อเห็นผมกำลังถางหญ้าอยู่(คือมันไม่มีอะไรทำอะ เลยมานั่งถางหญ้าเฉย)

"หวัดดีครับลุง เอาควายไปเลี้ยงหรอครับ"

"เออๆ ลูกหลานกะบ่ตื่น บ่อยากกวนมันนำ"

"เดี๋ยวผมช่วย"
ว่าแล้วผมก็วิ่งแจ้นไปช่วยลุงแจ้เอาควายเข้าทุ่ง ที่นี้เขาจะเอาวัวเอาควายไปปล่อยในทุ่งหญ้าตอนเช้าแล้วไปรับกลับตอนเย็น

ผมลากจูงควายทั้ง5ตัวของลุงแจ้เข้าทุ่งไปเรียบร้อย นั่งคุยกับแกพักนึงก็กลับบ้าน หืมมมม กลิ่นดอกลีลาวดีแม่งอย่างหอมเลยครับ หน้าบ้านผมปลูกต้นไผ่เรียงรายคล้ายรั้วบ้าน แต่มีทางเข้าที่ไม่มีอะไรกั้นเลยไว้สองทาง มีต้นไม้ดอกไม้ขึ้นเต็มไปหมด ทั้งดอกเข็ม ดอกลีลาวดี และอะไรวะ เยอะมาก ผักและผลไม้ก็มี เรียกว่าไม่ต้องหาซื้อกันเลยทีเดียว เก็บแดกเอา

ทำกับข้าวเสร็จอะไรเสร็จก็เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า อากาศยังคงหนาวเหน็บ เสื้อแขนยาวก็เอาไม่อยู่

"ไง"
พ่อผมทักคำเดียวสั้นๆ

"สวัสดีครับ คุณพ่อออ ถ้าจะทักลูกแค่นี้นะ"
ผมทำหน้าน้อยอกน้อยใจ นอยด์นินอยด์นินอยด์นอยด์

"จะให้ทักว่าอะไรล่ะ สบายดีไหมหรอ ก็เห็นอยู่ว่าสบายดี"

"คร้าบบบ ผ้าสบายดี"

"เออ กูเกลียดมึง ไปชงกาแฟมาสิ วันนี้กูต้องเข้าไร่อีก เซ็งชิบหาย"

"ได้ครับพี่ครับ น้อมรับคำสั่งครับ"
ผมว่าแล้วเดินไปชงกาแฟ ส่วนม๊าคงจะไปอาบน้ำล่ะมั้ง

"ไปปลุกพี่มากินข้าวไปลูก"
ม๊าเดินออกมาด้วยชุดใหม่ที่ไฉไลกว่าเดิม ผมเดินขึ้นไปปลุกพี่ซุสก่อน เพราะอีเฮียมันตื่นยากเชี้ยๆ แต่พอผมเดินขึ้นมาก็ต้องแปลกใจจนอยากจะจุดธูปขอหวย เฮียมันตื่นแล้ว!!! แถมอาบน้ำแต่งตัวแล้วด้วย!!! โอเมก้าซาล่อน! สิ่งมหัศจรรย์อย่างที่แปดของโลก?

"มองเหี้ยไรผ้า"
ดูคำทักทายตอนเช้าของมัน แหม น่าโดนสักป๊าบ

"มองเหี้ยไง อุตส่าห์เดินขึ้นมาปลุกไปแดกข้าว มารยาทไม่มี ฟาย"

"เออๆ กูขออภัยน้องชายที่เคารพ!! งั้นเดี๋ยวกูลงไปก่อนละกัน วันนี้จะเข้าไปดูงานหน่อย อยู่บ้านกันสองต่อสอง จะทำอะไรก็เกรงใจบรรพบุรุษด้วย"

"ไอ้เฮียยยยยยยย!!!"
แล้วไอ้เฮียคนไม่สำนึกก็หัวเราะร่าเริงลงไป เมื่อกี้ยังหงุดหงิดอยู่เลย พอได้กวนตีนผมแล้วอารมณ์ดีขึ้นเป็นกอง

ผมเดินเข้าไปในห้องตัวเองเพื่อปลุกพี่ซุสบ้าง แต่ก็เหมือนกัน รายนั้นนั่งอยู่บนเตียงพร้อมไอแพดคู่ใจและเหมือนพี่ท่านจะอาบน้ำแต่งตัวแล้วด้วย ทุกคนอาบน้ำหมดแล้ว ยกเว้นกรู!  จริงๆผมอาบน้ำสามวันครั้งก็ได้ครับ เพื่อประหยัดน้ำจริงๆ (มึงขี้เกียจก็ว่ามา)

"พี่ซุส ไปกินข้าวพี่ ผมทำหมูทอดกระเทียมและก็ต้มจืดผักกาดขาวยัดไส้ไว้ให้พี่ด้วย"
พี่ซุสเงยหน้าขึ้นมาจากเมียน้อย(ไอแพด)มองหน้าผมนิ่งๆ

"อะไร?"
ผมถามออกไป แต่ก็ยังมิได้คำตอบ พี่ซุสยังจ้องหน้าผมราวกับจะใช้สายตาทิ่มทะลุเบ้าตาผมไป

"..............."
พี่ซุสไม่ตอบ แต่กวักมือเรียกผมเข้าไป ผมก็เดินเข้าไปหาอย่างงงๆ ข้อมือผมโดนฉุดเข้าไปอย่างไวว่อง หน้าผมนี่ชนเข้าที่อกพี่ซุสอย่างแรง ดั้งกูววววววว!!!!

"พี่....อื้ออออ"
ผมจะเงยหน้าไปพูดว่า 'พี่เล่นไรวะ ดั้งกูหักหมด' แต่ไม่ทันได้พูด ปากผมก็โดนกินไปแล้ว พี่ซุสดูดปากผมแรงมาก!! ผมคิดว่ามันคงจะบวมเจ่อหมดแล้วแน่ๆ

"มอร์นิ่งคิสไง ทำหน้าเหมือนโดนกูข่มขืน"
เออ ก็อยากโดนพี่แกข่มขืนอยู่ คงเร้าใจพิลึก แต่ไม่บอกหรอก เดี๋ยวหาว่าอ่อย

"ไปกินข้าวพี่ อย่ามาอ่อยผมแบบนี้"
ผมพูดแล้วยักคิ้วทะเล้น พี่ซุสทำหน้าแบบ เฮ้อ~ ล็อกหน้าจอไอแพดแล้วโยนมันลงเตียง คนตัวสูงเดินเข้ามารั้งเอวผมเข้าไปกอด ก่อนจะก้มลงมาหอมแก้ม

บรรยากาศสีชมพูดอกไม้บานนี่มันอะไรกันวะ ก็ไม่เขินเท่าไหร่ (-///-) รู้สึกเหมือนเป็นข้าวใหม่ปลามันเนอะ

"อะไร อะไร น้องกูเดินหน้าไหม้มานี่คือ?"

"เฮีย อยากปากแตกก่อนแดกข้าวหรอ?"

"ชิส์ เดี๋ยวนี้เห็นกูเป็นแค่หมาตัวหนึ่ง ซิก"

"โถ่เฮีย ผ้ารักเฮียเหมือนเดิมแหละ มาๆ รักกันๆ"
ผมวิ่งเข้าไปกระโดดกอดเฮียสุดที่รัก มันทำเป็นสะบัดสะบิ้ง สุดท้ายก็ยืนให้ผมกอด แถมแอบหอมแก้มผมอีกต่างหาก

"หึหึ เห็นพวกมึงรักกันทำไมกูขนลุก"
พ่อผมที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่บนโต๊ะม้าหินอ่อนพูดขึ้นมา ผมยักไหล่ไม่ใส่ใจ เดินเข้าไปในครัวเพื่อหาอะไรแดะ

"วันนี้ม๊าเข้าร้าน ป๊าไปไร่ เฮียวาดไปโรงเรียน เหลือเราสองคน ไม่หนุกเลยเนอะ"

"หรอ?"
พี่ซุสแกตอบแค่นั้น พร้อมยกยิ้มน่าสะพรึงออกมา ขนอ่อนผมพากันลุกตั้งแต่ต้นคอเลยครับ รู้สึกสยองขวัญยังไงไม่รู้

"หึหึ จะทำอะไรก็สำเหนียกไว้ว่านี่มันบ้าน"
เฮียยื่นหน้ามากระซิบข้างหูผม แล้วถือจานข้าวเดินออกไป ไอ้เฮียผมว่ามันต้องโดนสักทีละ แม่งแซวกูเหลือเกิน

"เฮียแม่งปากมากเนอะ ก็แบบนี้ล่ะ จะวัยทองและ ยังไม่มีเมียเล้ยยยยย สู้ผมก็ไม่ได้ มีแฟนคนแรกก็หล่อและรวย คึคึ"

"อยากมีผัวหล่อรวยไหม?"

"แอ๊ก!!!!!"
ไม่ต้องตกใจกับเสียงของผมนะครับ ผมบีบคอตัวเองเผื่อหูเพี้ยน ได้ยินพี่ซุสพูดประโยคคล้ายกับของผม แต่เปลี่ยนคำจากแฟน เป็นหัว? ตั๋ว? ไม่ใช่!!! มันคือคำว่า 'ผัว' โว้ย!!!

"พี่ซุส พูดอะไรอีกแล้ว!!! ผ้าจะไม่ทนนนน"
ผมเอาช้อนตีมือขาวๆของพี่ซุสเป็นการลงโทษที่มาพูดจาชวนเสียตัวกับผม เดี๋ยวโดนจัดหนัก!!!!!

"อ่อน"

"พี่ซุสอยากแข็งปะล่ะ"
ยักคิ้วให้ดูน่าถีบยิ่งขึ้น ก่อนจะจ้วงข้าวแดกต่อเหมือนไม่ได้พูดจาลามกออกไป

"..........................."
พี่ซุสบ่นอะไรสักอย่างหงุงหงิงจับใจความบ่ได้ แต่ผมก็ไม่ได้ถามต่อ คือแบบ..........ถ้าแม่งเป็นประโยคคล้ายๆกับคำว่าผัวเมื่อกี้ ผมไม่ต้องมุดลงไปเขินใต้โต๊ะเลยรึ? หอกหัก!!!

"กูไปล่ะนะ เฝ้าบ้านดีๆนะเด็กๆ"
พ่อผมโผล่หน้าเข้ามาในครัว พูดเสียงดังด้วยใบหน้าที่กวนเท้าเอาเรื่อง แล้วเดินออกไป ไม่ต้องสงสัยกับคำพูดคำจาของพ่อผมหรอก พ่อผมเลี้ยงพวกผมด้วยลำแข้ง โฉดและโหดกว่าสิงโตอีก

"วาด ผ้ามาแล้วใช่ปะ"
ผมชะงักมือที่กำลังล้างจานอยู่เมื่อได้ยินเสียงใครบางคนจากหน้าบ้าน อยู่ๆก็หงุดหงิด โยนจานลงในซิ้งค์ อย่างแรงจนพี่ซุสเงยหน้ามามอง

"มึงก็รู้ว่ามันไม่อยากคุยกับมึง ก็ยังจะมาเนอะ"
ผมหันไปมองหน้าพี่ซุสแบบหงุดหงิด พี่แกก็ทำหน้าแบบ..........กูเกี่ยวไหมเนี้ย?

"ใคร?"
พี่แกถามอย่างเหลือทน ขืนทนต่อไปกูโดนอีกแน่ๆ อะไรแบบนี้

"อีพู่"
อย่าว่าผมหยาบคายเลยครับ ผมก็เรียกพี่เรียกน้องแบบนี้ทุกคน เป็นความสนิทสนมในครอบครัวสิงโตอย่างพวกผม โหดไว้ก่อน แม้กระทั่งกับผู้หญิง

"คนที่เกลียด?"

"รู้ได้ไง"

"มึงไม่เคยทำหน้าแบบนี้ใส่กู"
แหม ไอ้ขี้โม้วววว จะบอกว่าผ้าไม่เคยเกลียดพี่ซุสเลยชะม้ายยย ต๊ายยยย คิดถูกแล้วพี่เอ๋ย ผ้าจะเกลียดพี่ได้ไงล้าววววว โด่

ผมล้างจานเสร็จ ก็เดินออกมาจากห้องครัว เห็นครอบครัวที่ไม่ได้รับเชิญนั่งอยู่เต็มแคร่ แต่ผมก็ไม่ได้ใส่ใจ เดินผ่านไปเหมือนมองไม่เห็น

"ผ้า มึงมาคุยกับกูหน่อยได้ไหม?"
พู่มันลุกขึ้นมาคว้าแขนผมไว้ ผมหันไปมองหน้ามัน

"คุย? คุยอะไรวะ? จะมาบอกว่าขอโทษหรอ? แล้วไงต่อ"

"มึงใจเย็นๆดิผ้า"
ไอ้โต๊ดลุกขึ้นมาช่วยเมียมัน

"ใจเย็น? ทำยังไงวะ คำพูดที่มึงพูดไปแล้วมึงเอากลับคืนได้หรอ? เหี้ย อย่าพูดง่ายดิ"

"กูรู้สึกผิดจริงๆนะเว้ย กูขอโทษมึงจริงๆ"

"หรอ? รู้สึกผิดหรอ? ไม่ใช่ว่ามึงทะเลาะกับผัวมึงแล้วไม่มีที่ระบายหรือไง อย่าตอแหลพู่ ถ้ามึงไม่มีปัญหามึงก็ไม่คิดถึงกูหรอก"
พู่มันเงียบที่ผมพูดจบ ผมรู้จักมันดี เวลาที่มันมีความสุขมันไม่เคยนึกถึงคนทางนี้หรอก ลองมันทะเลาะกับผัวกับแม่ผัวดูสิ แม่งพูดอย่างน่าสงสารเลย แบบว่า 'ทำไมไม่มีใครอยู่ข้างกูเลย' 'กูตัวคนเดียว' โถอีห่าน มึงเคยมองเห็นหัวพวกกูปะล่ะ

"ทีตอนนั้นไอ้วาดมันติดแฟน มึงยังไม่โกรธมันเลย"
ผมถอนหายใจแล้วหัวเราะออกมา

"เพราะมันไม่เคยเอากูไปด่าให้แฟนมันฟังไง มันทะเลาะกับแฟน มันก็ไม่เคยทำให้กูเดือดร้อน นี่มึงคงจนปัญญาจริงๆแล้วใช่ไหมถึงได้ลากไอ้วาดมาเกี่ยวด้วย"
มันยืนเงียบ ลูกมันก็มองมางงๆ(ลูกมันยังเล็กอยู่เลย) สักพักโทรศัพท์ไอ้โต๊ดก็ดังขึ้น แม่มันคงโทรตาม ผมรู้ว่าพ่อแม่มันไม่ชอบพวกผมตั้งแต่แรกแล้ว เพราะอะไร? ก็พวกผมมันกุ๊ยไง พูดจาหยาบคาย โถกูล่ะเกลียด ถึงพวกกูจะกุ๊ยจริง แล้วแม่งมีสิทธิ์มาดูถูกพวกกูอ๋อ? วันที่ผม เฮียวาดแล้วก็พ่อไปรับไอ้พู่มาวันนั้น พ่อของไอ้โต๊ดพูดต่อหน้าพ่อผมด้วยซ้ำว่าไอ้พู่ทั้งต่ำทั้งกุ๊ย พูดจาเหมือนกุ๊ยข้างถนน ด่าไอ้พู่ก็เหมือนด่าพวกผมด้วย และด่าพวกผมแม่งก็ไม่ต่างอะไรจากด่าพ่อผม ถุย ผู้ดีตีนแดง ผู้ดีจริงมันจะดูถูกคนอื่นหรอว้า

"วาด ถ้าจะไปก็ฝากเอาพวกนี้ไปส่งด้วย"
ผมพูดแล้วเดินขึ้นชั้นสองของบ้าน โดยมีพี่ซุสเดินตามมาติดๆ ทำไมวันนี้แกเชื่องๆวะ มีแผนแหงๆเลย

"กูมองมึงตอนนี้รู้ไหม ว่ากูเห็นอะไร"
พี่ซุสสวมกอดผมจากข้างหลัง

"เห็นอะไรอะ"
ผมถามพลางเล่นนิ้วเรียวๆของพี่แกไปด้วย รู้สึกตัวที่กำลังสั่นอยู่เมื่อกี้ค่อยๆเบาลง ผมเกือบจะร้องไห้แล้วด้วยซ้ำ ความรู้สึกที่โดนคนที่ตัวเองรักหักหลังนี่มันแย่จริงๆ

"เห็นตัวเอง มันทำให้กูรู้ ว่ากูมันแย่แค่ไหน"
ผมเงียบ ลูบมือใหญ่ๆไปมาก่อนจะหัวเราะเบาๆ

"พี่มันโคตรของโคตรแย่อะ ผมแม่งโคตรเฟลเลยตอนคุยกับพี่แรกๆ อยากจะฆ่าตัวตายวันละหลายๆรอบ แต่แม่งแบบ ผมไม่เคยเจอใครที่เพอร์เฟ็คและน่าถีบในเวลาเดียวกันแบบพี่มาก่อน หึหึ ผมโคตรชอบพี่เลยว่ะ"

"กูขอไม่ซึ้งนะ อยากถีบมึงมากกว่า"
ผมหัวเราะลั่น ตัวงอเลยครับ พี่ซุสแม่งโคตรกวนตีน ไปอัพเวลความกวนตีนมาจากไหนวะ ให้ตายสิ

"พี่ซุส เรามาเล่นเกมส์กันดีกว่า"
พี่แกหันมามองหน้าผม แล้วยิ้มมุมปาก

"คงปัญญาอ่อนพอๆกับสมองมึงใช่ไหม?"

"หื่อออ ไรเล่า แล้ววันๆคนอย่างผมมันจะคิดอะไรได้ล่ะพี่"
พี่ซุสยักไหล่แล้วมานั่งข้างๆผม

"กูได้อะไร?"
ดูพี่มันถาม คบกับผมนี้หวังผลจังเลย รวยก็รวย ทำไมงกแท้ ไอ้ขี้งก

"อยู่กับผม พี่ยังต้องการอะไรอีกอะ ขนาดผมยังไม่ต้องการอะไรเลย"
พี่ซุสก้มลงมามองหน้าผมแล้วทำหน้าเอือมระอา

"กูก็ไม่ต้องการอะไรหรอก แต่กูไม่น้ำเน่าเท่ามึง แค่นั้นแหละ"
โอ้ยยยยย ท่ามากก็บอกมาเหอะ ทำเป็นเก๊ก เดี๋ยวถ้าผ้าไม่สนอย่างอแงนะ

"ชิ มาฟังผมดีกว่า เกมที่เรากำลังจะเล่นเนี้ย สนุกโคตรๆ"
พี่ซุสแกเงียบ รอฟังผมต่อไป เมื่อไม่เห็นแกทักติงอะไร ผมจึงพูดต่อ

"ไพ่เปลื้อง"

"อะไรนะ?"

"ก็ง่ายๆอะพี่ ถ้าใครได้แต้มเยอะกว่าคนนั้นรอด แต่คนที่ได้แต้มน้อยกว่า ให้แก้ผ้าทีละชิ้น ดีปะ?"
ผมยักคิ้วหลิ่วตา ทำหน้าเจ้าชู้ใส่พี่ซุส

"แล้วหลังจากนั้น?"

"ห๊ะ?"
ผมทำหน้าเหรอหราเพราะฟังที่พี่ซุสพูดไม่ชัด เมื่อกี้ท่านพูดว่าอะไรนะ?

"พอเปลือยหมดแล้ว จะทำอะไรต่อ?"
พี่แกยิ้มมุมปากยื่นหน้าเข้ามาใกล้ชิดผมแทบจะสิง

"เหอะ ให้เปลือยก่อนเถ๊อออออออ ค่อยมาพูดกัน บอกเลยผมแม่งเซียนไพ่ตัวจริงเลยนะ"
ได้ทีกูโม้ใหญ่เลย หึหึ แต่มันเป็นความจริงนะครับ ผมนี่เจ้าพ่อเลยล่ะ ยิ่งเรื่องป๊อกเด้งนี่ขอให้บอก จะเอากี่เด้งกันเชียว พี่ซุสไม่ได้ตอบโต้อะไร เพียงแค่ยิ้มมุมปากเป็นอันว่าตกลงที่จะเล่นเกมของผมแล้ว

ผมลุกไปหยิบตลับไพ่ในลิ้นชักมา เก็บไว้นานแล้วครับ ปลวกจะขึ้นมาแดกอยู่แล้ว

"เดี๋ยวผมแจกไพ่ห้าใบนะพี่ ให้เอาเลขของไพ่ทุกใบมาบวกกันให้หมด เอาเฉพาะตัวเลข A J Q K ไม่เกี่ยว โอเคนะ"
ผมมองหน้าพี่ซุสเพื่อดูปฏิกิริยาของเขา แต่แกก็นิ่งยิ่งกว่าอะไร ท่าทางจะไม่ขัดขืน(?)อะไร

ผมโชว์การสับไพ่อย่างชำนาญ ก่อนจะแจกไพ่ให้พี่ซุสสลับกับผม จนครบ5ใบ ผมวางไพ่ที่เหลือไว้ตรงกลางระหว่างเราสองคน แล้วหยิบไพ่ตัวเองขึ้นมาเปิดดู ใบแรกออกมาเป็น........10 หึหึ เรื่องอื่นผมอาจจะซวยตลอด แต่เรื่องนี้ ผมเซียน!!!(เรียกว่าโชคช่วยดีกว่า)

"ทำหน้าแบบนั้น เตรียมถอดแล้วใช่ไหม หึหึ ชิ้นไหนดีเอ่ย"
มีความสุขจังโว้ย ได้แหย่คนหล่อ หูย ดูหน้าพี่ซุสแม่งดิ โคตรเครียดเลยมึง

"กูกำลังคิด ว่าจะให้มึงถอดอะไรก่อนดี ระหว่างเสื้อ กับกางเกง"
พูดจบ ก็ตบด้วยรอยยิ้มมุมปากสุดแสนจะชั่วร้ายปานโลกิกำลังคิดหักหลังธอร์ ผมยักไหล่ไม่แยแสคำพูดหมิ่นประมาทนั่น เปิดไพ่ต่อไปด้วยหัวใจที่เต้นระทึก แต่นั่นทำให้หัวใจดวงน้อยๆของผมหล่นวูบไปอยู่ตาตุ่ม โอ้มายก็อด เลข3โผล่มาทำไม!!!! ได้แต่กรีดร้องโหยหวนเป็นเปรตอยู่ในใจ ผิดกับคนตรงข้าม ที่ยิ้มอย่างโดนใจป๋า

มือใหญ่โยนไพ่5ใบลงตอกหน้าผมเต็มๆ ทั้งๆที่ผมยังเปิดได้แค่สองใบเท่านั้น ชีวิตโคตรโหดร้าย ที่คุณชายแกได้แต้มทั้งหมด 33แต้ม ผมเปิดไพ่ที่เหลือแล้วอยากจะกรี๊ด ไพ่สามใบที่เหลือ อยากบอกว่าผมโชคดีที่หนึ่งในนั้นมีเลข9 แต่สองใบที่เหลือ เป็นQ และ J รวมทั้งหมด ผมได้แต้ม22 อ้ากกกกกกกกก

"ได้ไงวะ ปกติผมไม่แพ้นะ"
ผมร้องโวย พี่ซุสยิ้มกริ่ม

"ปกติมึงเล่นกับใครไม่รู้ แต่ที่มึงแพ้ เพราะมึงเล่นกับกู"
ผมหน้างอ ดึงกางเกงขาสามส่วนออกไปจากตัว พี่ซุสยิ้มกริ่มอย่างพอใจ เราเริ่มเล่นกันใหม่อีกครั้งและผมก็แพ้อีกครั้ง แม่ง!!! โคตรน่าเศร้าใจ ผมดึงเสื้อกล้ามย้วยๆออกจากตัวด้วยความรู้สึกที่แบบ.......กูไม่เหลืออะไรแล้วววว

"ถ้าผมแพ้อีก เลิกเล่น ถือว่าพี่ซุสโกง"
ผมประกาศกร้าวอย่างคนหมดทางสู้ แถวบ้านเรียกแพ้แล้วพาล หึหึ

"อ๋อ ที่แท้มึงก็ป๊อด?"
ผมปากเบะ มองหน้าพี่ซุสเขม็ง

"ใครว่าผมป๊อด? ผมแค่ไม่กล้าต่างหาก แฮ่ เลิกเล่นนะพี่ซุส ผมกลัวโป๊"
ผมสารภาพตรงๆ พี่ซุสแกมองหน้าผมแล้วยกยิ้มมุมปาก

"กูได้อะไร?"

"โห พี่ซุสสสสส"

"ในเมื่อมึงยอมแพ้ งั้นกูก็ชนะ กูได้อะไร?"
ผมเม้มปาก หรี่ตามองหน้าพี่ซุส

"จะเอาอะไร?"
ผมเชิดหน้าถาม เหอะ คบกับผมนี่รู้สึกคุ้มนะพี่ซุส ได้ไปจากผมอย่างเยอะ พี่ซุสยิ้มมุมปากชอบใจก่อนจะค่อยๆยื่นหน้ามาใกล้ๆผมจนหน้าแทบจะชิดกัน

"ติดไว้ก่อน"
โอ้โห เสียงละมุนมากพี่ซุส ไอ้ผ้าแทบลงไปกองอยู่กับพื้น ผมล่ะเกลี๊ยด เกลียดพี่ซุสก็ตรงนี้ล่ะ

จะทำอะไรแต่ละที ก็เหมือนกำลังพยายามฆ่าผมไปซะหมด กูเกลียดดดด แง่มมม (แทะแขนพี่ซุส)




Click for Episode 29

*********************************************************************************

โอยยยยยยยยยยย นี่เราอยู่มาได้ยังไงโดยที่ไม่ได้นอนมาตั้งแต่เมื่อคืน นอนก็ไม่ได้นอน กระแดะไปเดินจตุจักร ตอนนี้ก็เรื่อยๆนะคะ ไม่หวือหวา ถ้าใครสังเกตตอนที่ผ่านๆมาจะเห็นว่าพี่เทพมันเริ่มมีการเปลี่ยนแปลงบ้างแล้ว มันพูดมากขึ้นค่ะ และภายภาคหน้ามันคงแย่งอีผ้าพูดหมด5555 ถ้ามีคำผิดหรือมีข้อแนะนำอะไรก็ทิ้งไว้เลยนะก๊ะ ง่วงและเบลอมากๆ ชนิดที่ว่า ไม่ไหวแล้วจ้า
และ...............
เวลาจะพูดอะไรกับใครเนี่ยระวังคำพูดกันด้วยนะคะ แม้เขาคนนั้นจะเป็นคนที่เราสนิทมากๆก็ตาม เราอาจจะคิดว่าเขาโกรธเราแป๊บเดียวเท่านั้นเพราะเราสนิทกัน แต่ฟิวจะบอกไว้เลยนะคะ ยิ่งสนิท ยิ่งเปราะบาง อย่าพูดกับเขาเพียงเพราะอารมณ์ เพียงแค่อยากเอาชนะ หรือให้เราดูถูกต้องในสายตาคนอื่น เพราะถึงแม้วันใดวันหนึ่งที่เรากลับไปคืนดีกับเขาแล้ว ความสัมพันธ์ของเราก็อาจจะไม่เหมือนเดิมแล้วก็ได้

ปล.ช่วงนี้อากาศเริ่มเย็นแล้ว อยากไปเที่ยวเชียงใหม่จัง

ปล.2 รักนะ แคร์ด้วย

[zeroj]

พี่ซุสบอกไปเลย   จะเอาน้องผ้า   

[mild-dy]

 

[nunnuns]

จากที่หดหู่ ตอนนี้โคตรหวานเลยจ้าาาาาา ชอบตอนหลังที่ทั้งคู่เป็นแฟนกันแล้วจังเลย จากที่เราเกลี๊ยดดดเกลียดพี่ซุส ตอนนี้นางน่ารักขึ้น (ห๊ะ ใช้คำว่าน่ารักรึ!) พูดเก่งขึ้น มีพัฒนาการที่ดีตามลำดับ พูดง่ายๆคือเป็นผู้เป็นคนมากขึ้นนั่นแหละ55555

ยังคงFCน้องผ้าเหมือนเดิมเจ้าค่า ถ้าไม่นับเรื่องทำร้ายตัวเอง ทุกอย่างนางถือว่าเป็นเด็กน่ารักเลยทีเดียว ชอบมากค่ะ

ขอบคุณจ้า เป็นกำลังใจให้ค่ะ แล้วก็นอนพักผ่อนให้มากๆนะคะ

[sanri]

  แหมๆ ผ้าจ๊ะ อย่าแพ้แบ้วพาลสิลูก

[4559]

รอเลิฟซีน

[nsai.ss]

ผ้า...เปลือยแล้วก็เปลือยให้หมดดิ ไม่แน่จริงนี่หว่า โด่ววว~~~
พี่เทพ...ติดไว้งี้คิดดอกเบี้ยด้วยเลย เดี๋ยวๆ

[cchompoo]

 

[panitanun]

รอดูคนเค้าติดกันฮี่ๆ

[YounIn]

จริงๆแล้วผ้ามันเล่นเกมแอบอ่อยพี่ซุส

[ไม้เลื้อย]

พี่เทพติดไว้ก่อนหลายรอบล่ะ  จะมาเอาคืนยังไงน้อ

[why yyy]

ขอบคุณ

[yai feel]

พี่โหดครับ มารักกับผมไหม?

ตอนที่ 29 ผ้าอยากให้พี่ซุสมีความสุข ^^v

'อย่าพยายามที่จะหา โอกาสที่ยอดเยี่ยม
จงหาโอกาส และทำมันให้ยอดเยี่ยม'
- Robert Kiyosaki -

ฉันดีใจที่มีเธอ
ฉันดีใจที่เจอเธอ
เธอคือกำลังใจเดียวที่มี ไม่ว่านาทีไหน
ฉันดีใจที่เจอเธอ
แม้จะต้องพบอะไร
ฉันก็รู้และฉันเข้าใจ ในชีวิตยังมีเธออยู่ เสมอ................

ผมฮัมเพลงในลำคออย่างสบายใจ มองออกไปนอกกระจกรถก็เห็นป่าไม้ ท้องฟ้า และภูเขา ธรรมชาติล้วนๆ

เช้านี้ผมกับพี่ซุสออกเดินทางกันตั้งแต่เช้า ส่วนรถคันนี้ก็คุณวิเชษย์คนที่ทำธุรกิจร่วมกับพี่ซุสเขาส่งมารับ

"อารมณ์ดีขนาดนั้นเชียว?"
พี่ซุสพูดกับผม แต่ตายังจ้องไอแพดไม่ห่าง เออ กูสงสัยตั้งนานละ สัญญาณก็ไม่มี ถามหน่อย เล่นอะไรนักหนาวะ?

"ก็อารมณ์ดี เพราะมีเธอ"
ผมตอบพลางซบแขนคนตัวใหญ่ไปด้วย พี่เขาเหลือบตามามองผม ก่อนจะยกมือขึ้นมารัดคอผม

"งืออออออออ รัดคอผมไม!"
ผมตีมือใหญ่ดังเพี๊ยะๆ แต่อีพี่ซุสแกก็หัวเราะแม่งอย่างเดียว กูจะฆ่าพี่ซุสสสส!! โดยการรักพี่ซุสจนแกตาย ฮ่าๆ

"พี่ทำไรอะ"
ผมยังไม่หยุดก่อกวน ยังคงยื่นหน้ายื่นตาเอาหัวไปบังไอแพดของพี่แกไว้ โอ้!!

พี่ซุสเล่นเกมจับผิดภาพพพพพพ โฮลี่ซุส?

"พี่เล่นเกมแบบนี้ด้วยอ๋อ? ไหนเอามาเล่นบ้าง"
ผมยื่นมือหมายจะดึงไอแพดมินิมาครอบครอง แต่พี่ซุสดึงกลับพร้อมกับจ้องหน้าผมนิ่งๆ

"โห แค่นี้งก?"

"ใครสอนให้แย่งจากมือ"

"ห๊ะ?"

"นิสัยเสีย ทีหลังห้ามแย่งจากมืออีก"
ผมส่งยิ้มแหยๆให้พี่ซุสเมื่อรู้ตัวว่าตัวเองทำนิสัยไม่ดีใส่ แต่พี่เขายังจ้องหน้าผมไม่ลดละ

"จ้องหน้าผมทำไมอ่า ผมหล่อชะ?"

"ทำผิดแล้วต้องทำยังไง?"
พี่ซุสแม่งจะมุ้งมิ้งไปปะวะ นี่เราเป็นแฟนกันหรือเป็นแม่ลูกนิ?

"ขอโทษก๊าบบบบบบบ"
ผมยกมือไหว้พี่แกแนบอก อย่างกับหนูๆโคโยตี้ที่ได้ติ๊บจากเสี่ย พี่ซุสยิ้มมุมปาก ก่อนจะก้มลงมาจุ๊บผมเบาๆ

"เก่งมากครับ"
ฟรุ้งฟริ้งงงงงงงงง โคตรจะน่ารัก พี่ซุสง่า ><

ผมกลั้นยิ้มแล้วมุดหน้าไหม้ๆลงบนอกกว้างของเทพซุส ยังไม่พร้อมจะเผชิญหน้าตอนนี้ ไม่ไหวแล้ว ผ้าเขินนนนนนนน

"ผ้า"

"งื้อ"
ผมดิ้นขลุกขลักเมื่อนิ้วยาวๆจิ้มลงมาบนแก้มผม

"งื้อพ่อง คิดว่าน่ารักหรือไง?"
เชี้ย! ดับฝันกูมาก พี่ซุสบ้าาาา

"อะไรเล่า พี่ซุสอย่ามาด่าได้ปะ พอดีโลกสวยอะ"

"เดี๋ยวกูจะเตะให้โลกมึงดับเลย"

"ง่ะ แล้วที่จิ้มเนี้ย มีไร"

"มีอะไรอยู่นอกรถไม่รู้"
หือ? มีไร? นอกจากป่าเขา ลำเนาไพร มันจะมีอะไรอีกฟะ?

"อะไร อุลตร้าแมนปะ?"
ผมถามอย่างกวนตีน ทำเอาพี่ซุสแม่งถอนหายใจอย่างเหลืออด ก่อนที่นิ้วเรียวๆนั่นจะดีดลงมาที่หน้าผากผม โอ้ว เจ็บปวดรวดร้าว

"ดูดีๆดิ"
พี่ซุสย้ำให้ผมเงยหน้าขึ้นมอง ไอ้ผมก็ไม่อยากจะขัดใจคนหล่อ มองซะหน่อยสิ คงไม่มีซาดาโกะลอยตามมาหรอก

"ไหนพี่? ไม่เห็นมีไรเลย มีแต่ฟ้า ดิน ภูเขา ต้นไม้"

"นั่นไง รังปลวกยักษ์"

"=_=" <<<<<<ใบหน้าของผม

"มึงรู้ป่าวว่าในนั้นมีอะไร"
ยัง ยังไม่เลิกเล่น ถ้าไม่ใช่คนหล่อ กูบอกเลย เล่นมุกนี้ไม่ทันจบหรอก กูยันลงไปนอนกับพื้นนานละ

"อะๆ มีอะไร?"

"มีประตูมิติ จะพาเราไปไหนก็ได้"
ผมจ้องหน้าพี่ซุสนิ่งๆ คือแบบ มึงจะเล่นแบบนี้ใช่ไหมเทพซุส? ตอบกูมา พี่ซุสที่โหดๆ นิ่งๆ หยิ่งๆมันหายไหน?

"กูพูดจริงๆ ที่กลางหุบเขาจะมีบ่อน้ำวิเศษ มันสามารถพาเราไปอดีตหรืออนาคตก็ได้"

"แล้วจะรู้ได้ไงว่าน้ำบ่อไหน"
ผมเงยหน้าถาม พี่ซุสเหล่ตามามองผมแต่ก็ยังไม่ละมือจากไอแพด

"ก็ไม่รู้ไง"
พี่ซุสยักคิ้วตบท้ายบทสนทนา ทำเอาผมกลอกตาไปมาด้วยความเซ็ง............เทพซุส กวนตีนผ้าแล้วระวังชีวิตอยู่ไม่สุขนะครับ

ใช้เวลาไม่นานเท่าไหร่ รถคันนี้ก็เลี้ยวเข้าไปในรั้วบ้านสีขาว ก่อนจะจอดสนิท

"อยู่เงียบๆ เข้าใจไหม?"
พี่ซุสหันมาพูดกับผมขณะที่เรากำลังก้าวเข้าสู่ตัวบ้าน

"ครับผม ไม่ดื้อ ไม่ซน ไม่อ้อนพี่ซุสต่อหน้าชาวบ้านครับ"
ผมตอบแล้วยิ้มแป้น ทำเอาคนตัวใหญ่ส่ายหัวออกมาด้วยความเพลีย บ้านของคุณวิเชษย์ตกแต่งโคตรสวยเลยครับ ไม่หวือหวา ไม่ใหญ่โต แต่ก็น่าอยู่ เอาเป็นว่าบ้านเขาสวยน่ะครับ

"สวัสดีครับคุณวรชิต ผมกำลังรออยู่เลย เชิญนั่งครับ"
ผู้ชายวัย...............วัยไหนวะเนี้ย? เขาเหมือนมีอายุแล้วแต่หน้าตายังสูสีอีเฮียของผมอยู่เลยครับ เด็กกว่าพ่อผมประมาณ10-20เท่าได้ หน้าตาเขาไปทางคนจีน ฮ่องกงประมาณนั้นครับ หล่อมาก ไอ้ผ้าแทบจะวิ่งไปเขินนอกบ้าน

ผลั๊วะ!!!

"เป็นอะไร"
ฝ่ามือใหญ่กระแทกลงหัวผมเต็มๆ พร้อมกับเสียงเข้มที่ถามผมอย่างไม่พอใจ ผมเงยหน้าส่งยิ้มให้เทพซุสแล้วส่ายหัว พี่ซุสแม่งมีเรด้าจับสัญญาณความแรดของกูรึไงวะ(เขาหล่อเหมือนพระเอกมังงะอะครับ ผมเลยตื่นเต้นไปหน่อย)

"ไม่เป็นไรคร้าบ แฮะๆ"
ผมนั่งเงียบๆข้างๆพี่ซุสหลังจากที่ทำความรู้จักกับคุณวิเชษย์ไปเรียบร้อย ถึงแม้ว่าผมจะไม่รู้เรื่องธุรกิจอะไรเลยก็ตาม แต่เท่าที่ฟังจากที่เขาทั้งคู่คุยกัน เหมือนเป็นการวางแผนชั่วยังไงไม่รู้

"ป๋า ทานข้าวหรือยังครับ"
ผมหันขวับไปมองตามเสียงของผู้มาใหม่(เพราะไม่มีอะไรทำไงครับ ปฏิกิริยาเลยไวไปหน่อย)

เด็กหนุ่มหน้าตาจิ้มลิ้มตัวอวบขาวมองกลับมาที่ผมด้วยความตกตะลึง

"อ่าว ดาร์ลิ้ง ตื่นเมื่อไหร่เนี้ย"
คุณวิเชษย์เดินไปหาน้องกระต่ายอวบอย่างรื่นเริงท่ามกลางสายตาอึ้งแดกของผม

โอ้มายกู้ดเนส? นี่เขาเป็นแฟนกันใช่ไหม? ตอบผ้าที

"ป๋ามีแขกทำไมไม่บอกโปรดล่ะ โปรดจะได้ลงมาช่วย"
น้องเขาพูดกับคุณวิเชษย์ แต่ตายังคอยลอบมองมาที่ผมเรื่อยๆ

"พี่ซุส ทำไมเขามีแฟนเด็กจัง นั่นรุ่นน้องผมอีกนะ"
ผมหันไปกระซิบกับพี่ซุส เขามองหน้าผมก่อนจะแจกมะเหงกให้ด้วยความรัก

"เรื่องของเขา"
โห พี่ซุสแม่งไม่อัปเดตเลยว่ะ อยู่แบบไม่เสือก อยู่ได้ยังไง โว๊ะ

"ขอโทษนะครับที่เสียมารยาท"
คุณวิเชษย์เดินกลับมานั่งที่เดิม ผมชะเง้อมองหาน้องโปรดที่เดินเข้าไปข้างในด้วยความอยากรู้

"อยากคุยกับน้องหรอครับ?"
คุณวิเชษย์เห็นผมเงอะๆงะๆเลยเอ่ยถามในที่สุด ผมหันกลับมายิ้มแหย

"พอดีน้องเขาเรียนมหาลัยเดียวกับผมน่ะครับ บ้านน้องอยู่ที่นี้หรอ ทำไมไปเรียนไกลจัง"

"ไอ้ผ้า"

"ไม่เป็นไรครับ ถ้าเกิดเบื่อ ก็เข้าไปคุยเล่นกับน้องได้ครับ"
ป๊าดดดดดดด มาเรียกนงเรียกน้อง ทำไมแฟนกูไม่เรียกกูน้องบ้างฟระ!!!

'น้องผ้า วันนี้พี่ซุสจะจะพาไปทานข้าวนอกบ้านนะครับ'

.................

โอเค เรียกกูเหี้ยผ้าก็ได้ =_=

"พี่ซุส ผมขอไปคุยกับน้องโปรดนะ"
ผมหันไปขออนุญาตแฟนสุดหล่อ

"อย่าดื้อ"

"แต่ผมเบื่ออะ น๊า นะ ขอไปนะ"
ผมฉีกยิ้มแฉ่ง เขย่าแขนล่ำๆนั้นอย่างออดอ้อน

"ห้ามอ้อน"
พี่ซุสชี้หน้าผม ผมทำตาโต ยกมือขึ้นทั้งสองข้างก่อนจะส่ายหัว

"ไม่อ้อนครับ"
พี่ซุสมองหน้าผมก่อนจะหันกลับไปคุยกับคุณวิเชษย์ต่อ โถ่ สนใจผมบ้างสิ

"พี่ซุสสสสสสส"

"ไอ้ผ้า"

"หึหึ ให้น้องไปเถอะครับ ทำหน้าน่าสงสารใหญ่แล้ว"
พี่ซุสหันมาทำตาโตใส่ผมเมื่อคุณวิเชษย์พูดจบ สายตาของพี่ซุสพูดว่า 'กูบอกว่าห้ามอ้อน ไอ้สัตว์' ครับ ผมขอเป็นแมงทับละกัน

"ถ้าข้าวของพัง กูจะขังมึงไว้ในห้องเก็บของ2ชั่วโมง"

"รับทราบบบ!!"
ผมรับคำแล้วรีบเดินเข้าไปในห้องที่น้องโปรดเข้าไปในตอนแรก

"น้องโปรด น้องโปรดใช่ปะ?"

"พี่ผ้าใบ"
น้องโปรดที่กำลังเขี่ยข้าวในจานเล่นเงยหน้าขึ้นมาส่งยิ้มให้ผมจนตาปิด

"โห ตอนแรกพี่มองก็ยังลังเลอยู่ว่าใช่หรือเปล่า ทำไมไปเรียนไกลจังอะ"

"แหะๆ ผมอยากลองไปอยู่คนเดียวดูน่ะครับ แล้วมหาลัยนั้น รุ่นพี่ที่โรงเรียนก็ไปเรียนเยอะด้วย"

"อ๋อ แล้วน้องโปรดเรียนโรงเรียนไรอะ เผื่อพี่จะรู้จัก"
น้องโปรดมองหน้าผม ก่อนจะก้มลงมองจานข้าว

"โรงเรียนABCน่ะครับ รุ่นที่58"

"เฮ้ยยยยยยยยยย จริงดิ พี่รุ่นที่57 เคยเห็นพี่บ้างปะ ไม่อยากจะพูดว่าพี่นี่ตัวเด่นในโรงเรียน เคยเห็นไอ้เต้ปะ ที่สูงๆหล่อน้อยกว่าพี่นิดนึงอะ เออ พี่เด่นขนาดที่ว่า มันกลายเป็นผ้าเช็ดตีนไปเลย"
ได้ทีผมโม้ใหญ่ครับ ให้เด็กมันอึ้งว่ามีรุ่นพี่ที่น่าทึ่งอะไรเช่นนี้

"อ๋อ ใช่ครับ พี่ผ้าใบกับเพื่อนๆ เป็นกลุ่มที่เด่นมากจริงๆ ผมก็คอยติดตามกลุ่มพี่ตลอด"

"ว้าววว เจอfcซะด้วย ว้าวๆๆ ขอแชะรูปคู่กับfcหน่อยสิครับ"
ผมขยับตัวเข้าโอบไหล่น้องโปรดไว้ เกือบโอบไม่มิดแน่ะ แฮร่ อย่าสงสัยว่าฟอสซิลของผมมันถ่ายรูปได้หรอ? ไม่ได้อยู่แล้วล่ะน่า นี่มันไอโฟนของเทพซุสต่างหาก ดันฝากไว้กับผมเอง(เครื่องนี้สาวโทรมาเยอะด้วย) ในเมื่ออยู่กับผม ก็ต้องเป็นของผมสิ (กร๊ากกกกกกก)

"ขอไอจีหน่อย"
ผมพูดทั้งๆที่ก้มหน้าก้มตาเตรียมกดยูสเซอร์ของน้องโปรด

"Onlyplease"

ผมพยักหน้าหงึกๆ ก่อนจะกดฟอลโล่น้องโปรดเอาไว้ ผมมีไอจีหรอ? ก็หึไง นี่ไอจีพี่ซุส แฮร่!!

เอาน่า ของของพี่ซุส ก็เหมือนของของผม พี่ซุสอนุญาตทู้กกกกก อย่าง แม้กระทั่ง ไอจี ไลน์ เฟซบุ้ค ทวิตเตอร์ จูปิเตอร์ เฮลิคอปเตอร์ เอ่อ........พอเต้ออออ

"พี่ลงไปแล้วนะ แท็กให้แล้วด้วย"

"พี่ผ้าใบกลับมาเล่นโซเชียลแล้วหรอครับ"
ฮานนะ!!! รู้ด้วยว่าผมหยุดเล่นโซเชียลไปพักนึง นี่แฟนพันธุ์แท้ผ้าใบแม่นบ่

"อ๋อ นี่ไอจีพี่ซุสไง"

"พี่ซุส?"

"ใช่ แฟนพี่เอง"

"แฟน!!!"

"ใช่ ทำไมต้องตกใจขนาดนั้นอะ"

"พี่ซุส เป็นผู้ชายไม่ใช่หรอครับ"

"ใช่ เป็นผู้ชายที่หล่อโคตรๆ แถมหยิ่งเหี้ยๆเลยแหละ"

"พี่ผ้านี่ดีจังนะครับ กล้าแสดงตัวตนของตัวเองอยู่เสมอเลย"

"ไม่เห็นต้องแสดงเลย ก็นี่มันตัวตนของพี่อยู่แล้วนี่นา"

"ผมก็อยากมั่นใจแบบพี่บ้าง แต่ผมก็มักโดนล้ออยู่เสมอ"

"ตายจริง"
ผมเอามือทาบอก ทำตาโตตอแหลใส่น้องโปรด

"น้องโปรดน่ารักนะ ไม่รู้ตัวหรอ ถ้าใครจะล้อว่าเราอ้วน ก็ปล่อยมันประไร พี่ยังโดนล้อว่าเป็นตุ๊ดตั้งแต่เด็กๆ จนป่านนี้เฉยแล้ว ไม่คิดว่าคำพูดของคนที่ไม่สำคัญมันน่ารำคาญหรอน้องโปรด"

"แต่ผมเคยโดนคนที่ชอบปฏิเสธหน้าหงายน่ะสิครับ"

"ตายจริง!"
ผมเอามือทาบอกอีกรอบจนน้องโปรดหัวเราะเบาๆ

"ว่าแต่ พี่ผ้านี่เก่งมากเลยนะครับ ที่สามารถทำให้คนแบบพี่ซุสมาคบด้วย ทั้งๆที่พี่เขาทั้งดู หยิ่ง แล้วก็น่ากลัวมากขนาดนั้นแต่อันที่จริง มันก็ไม่ยากเลยใช่ไหมครับ ถ้าพี่ผ้าอยากจะคบกับใครสักคน"

"พูดแบบนี้มันก็ไม่ถูก โปรดเห็นพี่หน้าตาดีใช่ไหมถึงคิดว่าพี่จะสมหวังตลอด"

"ขอโทษครับ"

"เฮ้ยๆ ไม่ต้องขอโทษ แต่โปรดลองคิดดูนะ พี่จะดีใจหรอถ้าเขาคนนั้นคบกับพี่เพราะหน้าตา แต่พี่ไม่ดีใจเลยสักนิด"
ผมเว้นแล้วเงยหน้ามองน้องโปรด แกก็ตั้งใจฟังเป็นอย่างดี

"มันจะดีกว่าเยอะเลยถ้าเกิดพี่หน้าเหี้ย ตัวอ้วนอย่างตุ่ม แล้วมีคนมีคุกเข่าขอพี่เป็นแฟน พี่จะดีใจ และรักเขามาก เพราะเขารับพี่ได้ไม่ว่าพี่จะอยู่ในสภาพแบบไหน"

"โห พี่ผ้าโคตรเท่"

"ใช่แล้วลูกรัก เพราะความที่คนแบบมามี๊มีคนเดียวบนโลก ทำให้ลูกโปรดได้ปาป๊าที่โคตรหล่อโคตรหยิ่งอย่างเทพซุสไงจ๊ะ"
ผมพูดแล้วตบแก้มนิ่มเบาๆอย่างหยอกล้อ

"ผ้า กลับได้แล้ว"
พี่ซุสโผล่หน้าเข้ามาเรียกผมด้วยใบหน้าที่นิ่งสุดเท้า(ก็นิ่งเป็นปกติปะ จะพูดทำไม)

"นั่นไง พูดถึงก็มา เรียกปาป๊าสิครับลูกโปรด"
น้องโปรดหน้าเหวอเมื่อผมหันไปบอกให้แกเรียกพี่ซุสว่าปาป๊า

"ปา........ปาป๊า"

"เวรี่กู้ด งั้น มาม๊ากลับก่อนนะ มีอะไรก็โทรจิตมานะครับ"

"ไอ้ผ้า!!!"

"โหววว ไรอ่า ที่รักโหดจัง"
ผมแกล้งพูดแล้ววิ่งตามพี่ซุสออกไป พี่ซุสแม่งผลักตัวผมไปติดกับกำแพง ไอ้สัด นี่มันจะโหดไปแล้วนะ!

พวกเรานั่งรถคันเดิมกลับมาพร้อมกับคนขับคนเดิม เย็นนี้ที่วัดแถวบ้านผมมีงานวัดด้วยนะ ผมนี่ไม่ขอพลาดอะ จะไปปาลูกโป่ง

"ไปเที่ยวสนุกไหม"
กลับมาก็เจอเฮียวาดนั่งขุดจิ้งหรีดอยู่ มันหันมาถามผมว่า 'ไปเที่ยวสนุกไหม' อต่สายตาของมันพูดกับผมว่า 'โดนไปกี่ดอกล่ะ' อีเฮียยยยยยย!!!!(เสียงสูง)

"เฮีย เย็นนี้ไปงานวัดกัน"

"ไปดิ ไปเล่นสาวน้อยตกน้ำกัน"

"มึงจะไปนั่งในถังให้เขาปาใช่ปะ?"

"สัดผ้า!!!"
เฮียมันปาดินใส่ผม บักห่า เต็มๆหน้าผาก

"พี่ซุส เฮียแกล้ง"
หันไปฟ้องที่รักแป๊บ อิอิ><

"สมควร"
พี่ซุสพูดแล้วผลักหัวผมเบาๆก่อนจะหันไปไฮไฟว์กับเฮีย พวกมึงไปดีกันตอนไหนนิ? ยะ ยะ อย่าบอกว่า....................เฮีย กับพี่ซุส ผมกัดเล็บแล้วมองหน้าพี่ซุสสลับกับเฮีย

"โถ ไอ้น้องเลว"
จ้ากกกก อีเฮียแม่งปาจิ้งหรีดใส่กู มันดีดนะเว้ยยย!!!! เจ็บ บักห่านี่ อีกอย่างนึง ผมกลัวจิ้งหรีดด้วย อย่าหาว่าผมกระแดะเลย ถ้าไม่เคยมีปมกับสิ่งใดสิ่งหนึ่งนี่จะไม่รู้ ตอนเด็กๆผมเคยโดนจิ้งหรีดดีดตา ห่าเอ๊ย โคตรเจ็บ!!!! เจ็บจนร้องไห้ ตั้งแต่นั้นมา จิ้งหรีดก็คือศรัตรูของผม ผมเกลียดมัน!!!

ตัดมาตอนเย็นที่วัดแถวบ้านน้องผ้าใบคนไม่หล่อ

ผมสามคนเดินมาที่วัดแถวบ้านโดยเดินเรียงหน้ากระดาน แต่ทุกคนต้องเห็น ผมกับเฮียวาดเดินชิดกันโดยมองไปที่อีกคนที่เดินห่างจากพวกผมประมาณหนึ่งช่วงแขน กูก็ไม่เข้าใจว่าพี่มันจะไปเดินแบบที่ไหน พ่อล่อแต่งตัวซะเหมือนจะไปถ่ายแบบนิตยสาร หล่อโฮก หล่อจนต้องร้องขอชีวิต!!!(เบะปาก)

"กูถามจริงเหอะ มึงไม่เทรนแฟนมึงหน่อยหรอผ้า นี่เดินงานวัดนะไม่ใช่สยาม"
ผมพยักหน้าเห็นด้วยกับเฮีย เฮียพูดถูก

"กูแปลกหรอ?"
พี่ซุสหันมาถาม ผมกับเฮียพยักหน้าพร้อมกัน พี่ซุสมีอาการประหม่าทันที เขาเกาหัวกิ๊ก คือมันก็หล่อและดูดีอะนะครับ แต่พอมองไปรอบๆที่มีแต่ชาวบ้านแต่งตัวธรรมดา พี่มันเลยดูแปลกกว่าชาวบ้านชาวช่องขึ้นมาทันที เขาไม่ได้มองพี่ซุสเพราะรู้สึกขบขันหรอก แต่เขามองเพราะสนใจต่างหาก เฮียกูหมองเลยนะ

พี่ซุสยักไหล่ ก็มันทำอะไรไม่ได้แล้วนี่นา ถึงกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า พี่มันก็เด่นอยู่ดี เอ๊ะ หรือว่ามันไม่เกี่ยวกับเสื้อผ้า?

"เฮียยย ปาโป่งงงงง"
ผมหันไปเขย่าแขนเฮีย จะบอกว่าเฮียผมปาโป่งเก่งมาก แม่งแม่นชิบหาย ไม่รู้มันทำได้ไง พี่ซุสยืนทำหน้างงอีกแล้ว รู้จักไหม ปาโป่งอะ?

"ทำไงอะ?"
พี่ซุสมันเดินนำเข้าไปที่ร้านอย่างสนอดสนใจ

"พี่ก็แค่ปาลูกดอกให้โดนลูกโป่ง แค่เนี่ย"
พี่ซุสพยักหน้าเข้าใจ ผมเลยจ่ายเงินค่าลูกดอกให้พี่มันเล่นสักหน่อย และผมต้องบอกเลยว่า ฝีมือการปาลูกโป่งของพี่ซุสเข้าขั้นตรงข้ามกับคำว่าดีมาก โคตรของความห่วย=_= หกดอกแกปาไม่โดนสักดอก หวิดจะปาโดนหัวเด็กเติมลูกโป่งด้วยนะ อีเฮียมันยืนหัวเราะสะใจอยู่นั่น

"ขออีกที"
พี่ซุสหันมาหาผม หน้าอย่างเครียด ก็อย่าไปจริงจังมากดิวะ!

คราวนี้พี่ซุสทำหน้านิ่งเหมือนกำลังรวบรวมพลังอะไรบางอย่าง

ปัง......

พี่ซุสยืนตาโตแอบอมยิ้มคนเดียวเมื่อลูกโป่งลูกแรกมันแตก แม่งอึ้งอย่างกับเห็นผมมีนมสามเต้า

"แตกแล้ว"

"ห๊ะ? แตกแล้ว?"
พี่ซุสถอนหายใจทำหน้าเซ็งแล้วหันมาตบหัวผมโทษฐานจังไร

"กูหมายถึงลูกโป่ง"

"อ๋อ โอเคะ"
พี่ซุสหันกลับไปให้ความสนใจกับลูกโป่งต่อ คราวนี้ไอ้เฮียต้องมองพี่ซุสใหม่เพราะแกทำแตกไปสองลูกถ้วน แต่เจ้าของร้านนี่หน้าบานเลยนะครับ เพราะอะไร?

เพราะพี่ซุสมันเรียกลูกค้าให้ไง ทั้งๆที่พี่มันแค่ยืนเฉยๆ เพ่งพลังและปาลูกโป่งแค่นั้น แต่ก็ยังมีคนเข้ามาขอปาลูกโป่งเคียงข้างกาย ไม่ต้องกรี๊ดน้อง นี่แฟนพี่

"ถ้ามันปายากขนาดนี้ กูซื้อแม่งง่ายกว่าปะ?"
คนหล่อบ่น

"ซื้อง่ายๆก็ไม่สนุกดิ ผมอยากได้ตัวนั้น"
ผมพูดแล้วชี้ไปที่ตุ๊กตาหน้าตาประหลาดหลากหลายสี มันน่ากลัวกว่าน่ารักนะเว้ย

"แม่งยุ่งยากกูอีก!"
ถึงจะบ่นแต่เขาก็หันกลับไปปาให้ผมต่อ และในที่สุดผมก็ได้ตุ๊กตาตัวนั้นมาครอบครอง พี่ซุสไม่ได้ปาแตกทั้งหกลูกหรอก แต่เจ้าของร้านเขาสมเพชมากกว่า แม่งจะ600อยู่แล้ว พี่เทพกูแม่งก็ปาไม่เทพสักที

"ตุ๊กตากากๆที่โคตรแพง"
พี่เทพมันบ่น

"ผมว่าตุ๊กตามันไม่กากหรอก แต่พี่แหละกาก"
พี่ซุสขมวดคิ้วใส่ผม เอ้าทำไม ผมพูดจริงปะ?

"ผ้า เดี๋ยวกูไปกับไอ้กล้านะ"
เฮียมันหันมาบอกผม กล้าคือเพื่อนของเฮียสมัยเรียนมหาลัยด้วยกันน่ะครับ ผมเห็นเฮียมีเพื่อนแค่ไม่กี่คน ไม่รู้ว่ามันเลือกคบหรือไม่มีใครคบกันแน่

"ผ้า น่ารักขึ้นเยอะเลย แต่เตี้ยเหมือนเดิม"
ผมทำหน้าเบ้

"ผมเตี้ยแล้วไง เตี้ยแต่ทรงคุณค่า"

"หราาาาาาา ไอ้ไม้บ่นคิดถึงมึงอะ ไปให้มันเห็นหน้าบ้างนะจะขาดใจตายเอา"
ผมทำหน้าแหยเมื่อพูดถึงพี่ไม้ พี่ไม้เขาเหมือนเป็นโรคจิตน่ะครับ ตามตื้อผมอยู่ช่วงนึงแต่ก็โดนเฮียกันออกไปสำเร็จ

"ไม่พูดกับพี่แล้ว เฮียไปเหอะ"
ผมตัดบทเพราะกลัวพี่ซุสจะน้อยใจว่าตัวเองเป็นคนนอก พูดเรื่องอะไรไม่รู้ที่ตัวเองไม่รู้เรื่อง แต่นึกว่าพี่แกจะยืนถมึงทึงอย่างโหดเหี้ยม ปรากฏแกกำลังพยายามจะจับอะไรก็ไม่รู้

"อะไรอะ?"
ผมถามพลางยืดคอมอง พี่ซุสตะปบอะไรไม่รู้ไว้ในมือแล้วหันมาหาผม

"มึงดูนี่ดิ"
ผมก้มลงมองมือของพี่ซุสที่ประกบเข้าหากัน รอคอยให้เขาเปิดสิ่งที่อยู่ในมือออก

"ไหนอะ เปิดดิ"

"นี่ไง"
แล้วเขาก็เปิดฝ่ามือข้างขวาออก ผมยืนมองสิ่งนั้นนิ่งๆก่อนจะยิ้มออกมา คือไม่เชิงว่ายิ้มหรอก ผมพยายามกลั้นยิ้มอยู่แต่ไม่สำเร็จ ทำให้หน้าผมเหมือนคนปวดขี้แต่มีความสุขในเวลาเดียวกัน ผมรู้สึกตกหลุมรักผู้ชายตรงหน้าอีกครั้ง ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่า

"แหนะ ยิ้มใหญ่"
พี่ซุสยิ้มแล้วผลักหัวผมเบาๆ ไม่ยิ้มได้ไงวะ ก็สิ่งที่อยู่บนฝ่ามือข้างซ้ายของพี่ซุสมันคือตัวหนังสือภาษาไทยที่เขียนเอาไว้ว่า 'รัก' โอ้โห รักภาษาไทยจัง

"ไปขึ้นชิงช้าสวรรค์กันไหมพี่ซุส"

"อยากขึ้นสวรรค์ก็ไปเตียงดิ ไปชิงช้าทำไม?"
สารเลวมากๆแฟนกู=_= จะตีเขาก็กลัวเขาเจ็บ เอ๊ะ นี่ผมทะนุถนอมพี่ซุสมากไปไหมเนี้ย? ลองตีสักนิดเพื่อเป็นการสั่งสอนหน่อยสิ

เพี๊ยะ

ผั๊วะ!!!

ไอ้เชี้ย! ผมตบไปเบาๆแต่พี่ซุสแม่งตบกลับซะแรง บางทีผมควรจะสอนให้พี่ซุสอ่อนโยนบ้างนะ!

"ผมเจ็บนะ!!!"
พี่ซุสพยักหน้า

"กูก็เจ็บนะ"

"ผมเจ็บกว่า!!!"
พี่ซุสถอนหายใจ

"ขอโทษ"
โอเคะ ให้อภัย อิอิ ผมดึงแขนพี่ซุสให้เดินมาที่ชิงช้าสวรรค์ ไม่ได้ขึ้นนานแล้วหลังจากที่ดูหนังเรื่องสวนสนุกผีก็ไม่กล้าขึ้นเพราะหลอนไปเอง ฉากที่มีคนร่วงจากชิงช้าสวรรค์มันกินเข้าไปในดวงตา

"ไม่ค่อยสูงเท่าไหร่เลยเนอะ"
ผมพูดเมื่อเราขึ้นมานั่งเรียบร้อยแล้ว ตอนเด็กๆชิงช้าสวรรค์นี่น่ากลัวมากๆ แต่พอผมโตขึ้น ชิงช้าสวรรค์นี่มันดูเล็กลงไปเยอะเลย เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า พอเราโตขึ้น มุมมองของเราก็จะเปลี่ยนตามไปด้วย

"แค่นี้กูก็จะเอื้อมไม่ถึงแล้ว"
นี่หมายถึงชิงช้าสวรรค์หรืออะไรครับ? ทำไมมองผมแบบนี้ ผมจำได้ติดใจว่าพี่ซุสบอกกับผมว่าผมอยู่สูงกว่าเขามาก แต่เขาไม่เคยบอกเลยว่าอะไรทำให้เขาคิดแบบนั้น ผมมันก็แค่เด็กผู้ชายคนหนึ่ง หน้าตาค่อนข้างไปทางอะไรไม่รู้ นิสัยก็เรื่อยๆ ออกจะบ้าบอมากกว่าคนปกติ ผมอยู่สูงกว่าพี่ซุสตรงไหน? ถ้าบอกว่าตัวนี่กูเถียงขาดใจ กูเตี้ยกว่าพี่ซุสเกือบ20เซนฯ

"อย่าทำหน้าแบบนั้นสิพี่ซุส เรารักกันใช่ไหม?"
พี่ซุสหัวเราะออกมาเบาๆก่อนจะดึงมือผมเข้าไปกุม

"นี่ความรักของกู"
เขาแบมือข้างซ้ายที่มีคำว่ารักเขียนไว้

"ไหนล่ะของมึง"
ผมยิ้ม

"บางที คำว่ารักผมก็ไม่ได้เขียนที่มือ..........อาจจะเขียนไว้ที่ริมฝีปากก็ได้นะ"

"งั้น..........กูขอความรักของมึงแล้วกัน"
เขาพูดแล้วโน้มหน้าลงมาจูบผมเบาๆในขณะที่กระเช้าชิงช้าขึ้นมาอยู่บนสุดพอดี คือมันจะเป็นอะไรที่ฮามากถ้าพี่แกจะเอาความรักของผมด้วยการใช้มือหยิบไป ถ้าพี่มันทำแบบนั้น ผมสาบานว่าผมจะยื่นมือออกไปเปิดประตูกระเช้าแล้วกระโดดลงไปข้างล่างซะ

คือทำยังไงผมก็รักผู้ชายคนนี้วะ!!!

เฮ้ย!

ผมไม่ได้อ่อยนะ!!!! หึหึ




Click for Episode 30

*************************************************************************

มันผ่านมาไวมาก แป๊บเดียวจะ30ตอนละ ขอบคุณที่ติดตามมาจนถึงปัจจุบันนะคะ อิอิ อยากตั้งชื่อผู้อ่านเหมือนศิลปินเกาหลีบ้างจัง(ขำ) ตอนนี้ก็เรื่อยๆ หวานกันตามประสาคนไม่เคยมีแฟนกันทั้งคู่(ประมาณว่าข้าวใหม่ปลามัน) อีผ้านี่ก็อ่อยเหลือเกิน เดี๋ยวแม่ก็ยัดบทดราม่าให้แม่ม(อิอิเลย) ขอให้ติดตามไปแบบนี้นานๆเลยยยยย แบบเรื่อยๆไปจนแก่ 55555

[zeroj]

ขอหวานๆ   น้ำตาลเรียกพี่  ยิ่งกว่านี้เลย  คนเขียนนนนนนนนนน       


อยากเห็นพี่เทพซุส  หึงผ้า หวงผ้า   อยากเห็น  ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ           

[4559]

คู่นี้น่ารัก

[nunnuns]

นั่นสิ คิดเหมือนรีบบนจ้าาาา อยากเห็นพี่ซุสหึงน้องจังเลย เพราะพี่แกโหดไปไหน เอะอะใช้กำลังตลอดเดี๋ยวเถอะะะะ

[Blue]

 

[Youi_chin]

 

[fahhee_zeze]

คิดไปเองรึเปล่าไม่รู้แต่เหมือนพี่เทพซุสจะเป็นพวก กวนพระบาทเงียบๆสินะ ถ้าไม่สนิทคงไม่มีโมเม้นนี้ 5555555 อ่านไปฮาไป

[alt1991]

 

[mild-dy]

 

[tonytoy4]

 o13สนุกมากค่ะ ผ่านตาไปได้ยังไง

[panitanun]

เรื่อยๆไปจนเเก่น่าร้ากกกก

[san]

 

สนุกมาก 

[sirin_chadada]

ผ้าใบเป็นคนตลก อิอิ

[ไม้เลื้อย]

ชอบไอ้ผ้าใบ มันฮาแบบฮาร์ดคอ  เบื่อๆแล้วมานั่งอ่าน  มีความสุขเหมือนคุยกับเพื่อนที่มันกวนตีนมากๆ

[YounIn]

อ่อย ผ้าอ่อยชัดๆ
น้องโปรดนี่เป็นใคร? เคยเจอ?

[yai feel]

อ่อย ผ้าอ่อยชัดๆ
น้องโปรดนี่เป็นใคร? เคยเจอ?

น้องโปรดมาตอนที่26ค่ะ มาแค่แป๊บเดียว

[nsai.ss]

ผ้า...แกอ๊อยยยยยยยยยยยยยยย!!!

[why yyy]

ขอบคุณ