คุณแม่รับจ้าง
-1-
-อิฐ-
“ไอ้หมอ กูอยากมีลูกว่ะ” ผมเอ่ยขึ้น ในระหว่างที่หมอว่าน เพื่อนสูตินรีแพทย์ที่เก่งที่สุดที่เคยเจอมากำลังรดน้ำต้นไม้หน้าบ้าน
“ต้องบอกเมียครับ ไม่ใช่บอกหมอ” เขาตอบกลับมาเรียบๆ ไม่ใส่ใจพลอยพาให้รู้สึกหงุดหงิด
“ถ้าบอกแล้วมีได้ง่ายๆ มันก็ดีสิ ทำไงดีวะมึง?”
“ทางการแพทย์ หมอขอแนะนำให้มึงเลิกเอากับผู้ชายแล้วมีเมียเป็นผู้หญิงก่อนครับ!” หมอหันมาบอกพลางทำหน้ากวน
“ทีเมียมึงเป็นผู้ชายทำไมท้องได้วะหมอ?” ผมถามกลับด้วยน้ำเสียงคาดคั้นเพราะตัวเขาเองก็มีแฟนเป็นผู้ชายแต่บังเอิญท้องได้นี่นา
เขาถอนใจยาวหนึ่งที แล้วหันมาบอกด้วยเสียงดังฟังชัดว่า...
“เออ ก็ได้! กูลำเอียง!”
“อะไรวะหมอ... ไม่ยุติธรรมเลย” ผมโวยวาย พลางขอร้อง “ถือว่าช่วยเพื่อนไม่ได้หรือไง นี่แม่กูเค้าหาข้ออ้างแนะนำผู้หญิงให้ไม่เว้นแต่ละวัน บอกว่าไม่ชอบ มีแฟนอยู่แล้วก็ไม่ฟัง เอาแต่บ่นว่ามีแฟนเป็นผู้ชายมีลูกไม่ได้ บอกจะรับเด็กมาเลี้ยงก็ไม่เอา นี่กูคบกับบีทมาสามปีแล้วนะ แต่พาเข้าบ้านไม่ได้แค่เพราะเรื่องที่บีทมีลูกไม่ได้แค่เนี้ยนะ? โคตรจะไร้สาระเลย...” ผมบอกเหตุผลออกไป
“ขอร้องว่ะอิฐ แค่ซูกัสคนเดียวนี่ก็เครียดจะตายอยู่แล้ว อย่ามาทำให้แก่เร็วกว่าเดิมได้ไหม?” ผมเข้าใจความหมายของเขา... ตอนนี้ซูกัสหรือเมียหมอท้องได้ราวๆ สี่เดือนแล้ว หมอค่อนข้างกังวลเพราะมีลูกแฝด ทำให้อันตรายทั้งเด็กและแม่มาก
“ก็ไม่ได้บอกว่าวันนี้พรุ่งนี้ซะหน่อย หมอเองก็บอกว่ากว่าจะท้องได้ก็ต้องฝังมดลูกเทียม รอแผลหาย แล้วก็ต้องทำอะไรอีกตั้งเยอะแยะ ไม่ใช่เหรอ?”
“เหอะ! แล้วไง? ถ้าหมอตกลงแล้วใครจะท้อง มึงเหรอ?”
“จะบ้าเหรอ? ถ้าเป็นกู...แล้วธุรกิจกูใครจะดู”
“ก็นั่นน่ะสิ ถ้าอยากมีลูกก็ไปหาคนอุ้มท้องมาก่อนแล้วกันค่อยมาคุย”
“จะช่วยจริงดิหมอ ขอบคุณนะเว้ย โคตรรักหมอเลยว่ะ ฟอด” ความดีใจทำให้กระโดดหอมแก้มขาวของหมออย่างแรง อีกฝ่ายหน้าแดงแล้วสบถด่าขึ้นมาทันควัน
“ไอ้อิฐ!! กูจะไม่ช่วยมึงก็เพราะแบบนี้แหละไอ้xxx”
++++++++++
“อืม...” ผมได้ยินเสียงครางจากลำคอของเขายามเมื่อเราจูบกัน
ริมฝีปากสองคู่กดประทับซึมซับความรู้สึกอย่างหื่นกระหายซ้ำแล้วซ้ำเล่า เขาโอบรอบคอผมไว้แน่นด้วยแขนยาวเรียวเล็กในระหว่างที่เราสองไม่ยอมผละจูบนั่นเลยสักวินาที ผมโอบอุ้มร่างผอมเพรียวที่มีความสูงต่างออกไปไม่มากนักนั่นพาย้ายที่จากหน้าประตูห้องไปยังโซฟากว้าง ต่างฝ่ายต่างช่วยกันดึงรั้งเสื้อผ้าของกันและกันออกอย่างรวดเร็วโดยปราศจากความเขินอาย
ใช่สิ ก็มันไม่ใช่ครั้งแรกหรือครั้งที่สอง และหากถามว่าครั้งที่เท่าไรก็สุดจะนับ ในเมื่อเราคบกันมานานกว่าสามปีแล้วนี่!
บทรักระหว่างผมและเขายังดำเนินต่อไปอย่างที่ควรจะเป็น ระยะเวลาสามปีไม่ได้ทำให้ผมเบื่อเขาแม้ว่ามันจะไม่มีอะไรแปลกใหม่เหมือนแต่ก่อนแล้วก็ตาม สิ่งที่ทำให้ผมยึดติดกับความรักนี้มันไม่ใช่แค่เรื่องบนเตียง แต่ผมคิดว่ามันน่าจะเป็นความคุ้นเคยและความผูกพันมากกว่า
“บีท...” ผมเรียกชื่อเขาในระหว่างที่ประสานร่างลึกลงในกายเขา ปลายนิ้วเรียวจิกลงบนบ่าเปลือยของผมอย่างจงใจ พยายามหอบหายใจสลับเสียงครางอือ ไม่พอ...ยังพยายามขยับสะโพกตอบรับทุกการเคลื่อนไหวอย่างช่ำชอง
“จะถึงแล้วบอกนะอิฐ...” ในอารมณ์หวามไหวจนสุดกลั้นและฝ่ายนั้นเป็นฝ่ายชักนำไป กลับมีเงื่อนไขบางอย่างที่ทำให้ผมชะงัก
“ทำไม?” ผมเอ่ยถามอย่างสงสัย “กลัวท้องเหรอ?”
“บ้าเหรอ? ขี้เกียจล้างต่างหากล่ะ” เขาตอบปนหัวเราะกับคำถามงี่เง่าของผม แต่ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่ใส่ใจคำขอของเขาอยู่ดี ยิ่งห้ามผมก็ยิ่งเร่งความเร็วขึ้นอีกและไม่นานจากนั้นคราบของเหลวคาวขุ่นก็ไหลบ่าลงมาจากช่องทางคับแคบนั่น
“ให้ตายสิ... ทำไมเป็นคนแบบนี้นะ!” เขาบ่นตามประสาแต่ก็แค่นั้น เขาไม่ได้โวยวายอะไรนักหนา
หลังจากร่างของเราผละออกจากกันเขาก็ตรงดิ่งเดินเข้าห้องน้ำและผมก็เดินตามเข้าไปช่วยเขาทำความสะอาดร่างกายเป็นการชดเชยความผิดแม้ว่าผมรู้ว่าเขาจะไม่โกรธแค่เรื่องเล็กๆ แค่นี้ ถ้าหากเราจะมีเรื่องผิดใจกันล่ะก็มันต้องเป็นเรื่องใหญ่มากกว่านั้น เช่น...
“ได้ข่าวว่าคุณแม่ของคุณเค้าสรรหาสตรีที่งามพร้อมมาให้เลือกอีกแล้วสินะ?” ในคำถามมีแววประชดประชันชัดเจนจนผมเผลอถอนใจออกมา
“มันก็เท่านั้นแหละ ผมไม่ใช่เด็กที่จะต้องทำตามคำสั่งของแม่ทุกอย่างแบบนั้นซะหน่อย”
“แต่ก็ไม่ได้ปีกกล้าขาแข็งมากพอที่เราจะรักกันเปิดเผยอยู่ดี...” คำพูดลอยๆ นั้นแทงใจดำผมอย่างจังจนผมไม่สามารถปฏิเสธได้เลย
“ท่านหัวโบราณเกินกว่าจะเข้าใจเรื่องพวกนี้ แต่สักวัน...”
“พอเถอะอิฐ ก็พูดแบบนี้มาตั้งหลายปีแล้ว ไม่เป็นจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงเลย” เขาตัดบทสนทนา ยื่นมือขาวหยิบผ้าขนหนูมันพันรอบเอวแล้วตั้งท่าจะเดินหนีออกจากห้องน้ำ แต่ไม่ทันที่ร่างนั้นจะเคลื่อนออกจากห้องน้ำผมก็ถามขึ้น
“บีท... มีลูกกันไหม?”
“ฮะ? ว่าไงนะ?” เขาถามกลับเสียงสูง เดินกลับมาหา ยกมือขึ้นกดสองนิ้วลงที่ขมับผมเบาๆ “จูนๆ ตื่นยัง?”
“อิฐพูดจริงๆ นะ” ผมบอกซ้ำมองเขากลับด้วยสายตาที่จริงจัง เขาจ้องมองกลับด้วยสายตาที่แสดงความสงสัย แล้วก็เอ่ยขึ้นเมื่อนึกถึงสิ่งที่ผมเคยเปรยให้เขาฟังเรื่องที่เพื่อนหมอของผมกำลังจะมีลูก...
“ถ้าจะให้ไปเป็นหนูทดลองผู้ชายท้องได้กับหมอเพื่อนอิฐน่ะ บอกเลยผมไม่เอาด้วยหรอก!!” แล้วเขาก็ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเฉียบขาดฉับพลันทันที
“ขอร้องล่ะบีท... มันเป็นทางเลือกสุดท้ายของเราแล้วนะ”
“ไม่จริง มันต้องทางเลือกอื่นที่ไม่ใช่แบบนี้ การท้องอ่ะมันเป็นงานของผู้หญิง แต่ขนาดผู้หญิงท้องก็ยังเสี่ยงจะตาย แล้วมันเรื่องอะไรที่บีทจะต้องเสี่ยงชีวิตแบบนั้น ถ้าอิฐอยากมีลูกมากนักก็ท้องเองเลยสิ”
“ถ้าอิฐท้องเองได้ก็ทำไปแล้วแหละ ถ้าไม่ใช่เพราะว่าแค่ขยับตัวผิดไปสักก้าวจะโดนหมาลอบกัดขย้ำฮุบเอาบริษัทไป” ผมมีปัญหาภายในครอบครัวนิดหน่อยเรื่องตำแหน่งงานและผลประโยชน์ต่างๆ ในตระกูล
“บีทไม่รู้ บีทไม่สนใจเหตุผลอะไรพวกนั้นหรอก ถ้าแม่อิฐเค้าไม่ยอมรับบีท จะให้คบกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ บีทก็ไม่แคร์หรอก แต่ขอร้องอย่างนึง...อย่าพูดเรื่องไร้สาระอย่างเรื่องให้อุ้มท้องอะไรนี่อีกเลยนะ”
+++++++++++
“ว่าไง? ตัดใจไปหรือยัง?” คำถามมีแววขบขันจนผมอดหงุดหงิดไม่ได้ หมอว่านคงเดาได้จากสีหน้าสินะว่าความหวังของผมพังทลายไปหมดแล้ว...
บีทก็ไม่ยอม! ท้องเองก็ไม่ได้!
“ให้ผู้หญิงคนอื่นอุ้มบุญให้แทนได้ไหม? เพราะถึงหมอจะบอกว่ามันผิดกฎหมายก็เถอะ ถ้าไม่มีใครไปแจ้งความหรือฟ้องร้อง ใครมันจะไปรู้จริงไหม?” ผมเอ่ยถามเป็นการลองเชิง
“จริง!” นั่นแหละคำตอบของหมอ...ที่ทำให้ผมคลี่ยิ้มออกกว้างทันที
“จริงเหรอ? งั้นหมอช่วยได้ไหม?”
“ไม่ได้... เพราะคำว่า“ถ้า” น่ะมันน่ากลัว ยิ่งจิตใจของ “ผู้หญิง” ยิ่งน่ากลัวกว่า” คำตอบของหมอทำให้รอยยิ้มที่ผลิบานนั่นค่อยๆ เหี่ยวลงเรื่อยๆ
“จะรู้ได้ยังไงว่าลูกที่เกิดกับหญิงอื่นในกรณีที่เป็นอุ้มบุญแท้ หมายถึงทั้งท้องและใช้ไข่ด้วย เมื่อคลอดแล้วแม่อุ้มบุญจะไม่เรียกร้องให้รับผิดชอบลูกในท้องราวกับนายไปข่มขืนหรือมีความสัมพันธ์กับเธออย่างลึกซึ้ง หรือต่อให้เป็นอุ้มบุญเทียมคืออุ้มท้องอย่างเดียวโดยใช้ไข่ของหญิงอื่นจะไม่เกิดคดีความเป็นเรื่องราวใหญ่โตอย่างกรณีน้องคาเมน แต่ประเด็นพวกนี้มันก็ไม่แย่เท่ากับว่านายจะให้คำตอบลูกที่เกิดมายังไงว่าแม่ที่แท้จริงของเขาเป็นใครมาจากไหน?” คำพูดของหมอฟังดูจริงจังมากจนผมต้องถอนใจอีกครั้ง
ปัญหาสุดท้ายผมไม่แคร์หรอก ผมแคร์แค่ปัญหาแรกต่างหาก และถ้าให้ผมหาคำตอบแบบง่ายๆ เลยว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไงก็คงเป็นการอุ้มบุญด้วยการใช้ผู้ชาย...
อย่างแรกเลย ไม่สามารถใช้วิธีอุ้มบุญแท้ได้ในผู้ชาย อย่างที่สอง อุ้มบุญเทียมที่ไข่ของหญิงอื่นมาจะทำให้เด็กที่เกิดนั้นไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับคนอุ้มท้องเลย และยิ่งไม่สามารถฟ้องร้องอะไรได้เลยในภายหลังเพราะจะมีใครเชื่อล่ะว่าผู้ชายจะท้องได้จริง เห็นไหมล่ะว่ามันเป็นคำตอบที่ดีที่สุด
ว่าแต่ใครล่ะจะยอมรับหน้าที่นั้น…
นั่นเป็นปัญหาคาใจผมมาตลอดตั้งแต่ตอนนั้นจนกระทั่งได้พบกับเขา...
++++++++++
สองทุ่มกว่าแล้ว... ผมเดินจากห้องทำงานตัวเองแล้วลงลิฟท์ลงไปชั้นล่างตามปกติ แต่ลิฟท์กลับหยุดที่ชั้น 6
อะไรกันยังมีพนักงานไม่กลับบ้านอีกเหรอเนี่ย? ผมคิดขึ้นอย่างแปลกใจแล้วก็พบว่ามีผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งในมือถือโทรศัพท์มือถือเดินเข้ามาในลิฟท์ด้วย
“ฮัลโหล... จะเอาอะไรนะ มะม่วงเหรอ? โอยสองทุ่มกว่าแล้วไม่รู้ลุงแกกลับไปหรือยัง” ผมเหล่ตาไปด้านข้าง ในองศาที่ต่ำกว่าเพราะความสูงที่ค่อนข้างห่างไปนั่นอย่างสนใจเล็กน้อย
“เอางี้ มะม่วงดองเซเว่นป่ะล่ะง่ายดี?” นี่ไม่ได้ตั้งใจแอบฟังแต่บังเอิญได้ยินเท่านั้นเอง “อะไรนะ หมอบอกคนท้องห้ามกินของดอง โวะ!” เสียงสบถของเขาทำให้ผมพยายามกลั้นยิ้ม
“พูดถึงหมอ แล้วหมอไปไหน? ไม่ให้หมอซื้อให้? .......... อ้อ... งั้นถ้าลุงแกยังอยู่จะซื้อไปฝากแล้วกัน ถ้าไม่เจอก็บอกหมอซื้อให้พรุ่งนี้เหอะ นี่เพื่อนนะไม่ใช่ผัว ใช้จริง!”
ลิฟท์เปิดออก ผมกดปุ่มเพื่อให้ประตูเปิดค้าง ผู้โดยสารลิฟท์ตัวเดียวกันหันมาค้อมหัวให้พร้อมรอยยิ้มแสดงความขอบคุณก่อนจะก้าวเดินนำออกไป ผมก้าวตามเขาเพื่อเดินออกไปที่หน้าประตูบริษัท
“เออ แต่ถ้าจะให้นั่งแท็กซี่ไปหาจริงๆ ต้องออกค่าแท็กซี่ให้นะอุตส่าห์ทำโอทีเหนื่อยแทบตายหายไปกับค่าแท็กซี่นี่แหละ แล้วตอนกลับต้องหาคนออกมาส่งด้วย” เขาต่อรองปลายสายอีก “.............. เจริญ! ถ้าจะออกมาส่งเองแล้วทำไมไม่ออกมาซื้อมะม่วงเองเลยล่ะ? บ้าป่ะวะ? ......... สม ! วันทั้งวันก็ไม่ซื้อ กินอะไรตอนดึก ยุ่งจริง!”
ผมเดินตามเขาออกมาจนพ้นประตูบริษัท แล้วก็นึกดีใจด้วยที่ด้านหน้าบริษัทดันมีรถขายผลไม้จอดขายอยู่พอดี
“เฮ้ย... โชคดีลุงแกยังไม่กลับ งั้นแค่นี้ก่อนนะซูกัส เดี๋ยวจะซื้อไปฝาก”
ซูกัสเหรอ? จะว่าไปก็พูดถึงหมอด้วย... อย่าบอกนะว่า เด็กนี่จะเป็นเพื่อนซูกัสที่ทำงานอยู่นี่…
ผมยืนนิ่งมองร่างคนตัวเล็กวิ่งไปที่รถเข็นขายผลไม้นั่นพร้อมความหวังใหม่ ความคิดบางอย่างผุดออกมาเป็นดอกเห็ด ผมลืมนึกถึงคนๆ นี้ไปได้ยังไง เพราะต่อให้หาคนอื่นมาท้องได้จริงๆ แต่คนที่จัดการยากที่สุดก็คือหมอว่าน ถ้าคนที่ท้องไม่ใช่บีท หมอคงไม่ยอมช่วยง่ายๆ หรอก ยกเว้นแต่มีคนที่สำคัญที่สุดของหมอมาช่วยเกลี้ยกล่อม...
แล้วคนๆ นั้นก็เป็นใครไปไม่ได้เลยนอกจาก ซูกัส...
++++++++++
เรื่องนี้เป็นภาคต่อนะคะ
++หมอครับ... ผมอยากมีลูก [MPREG]ที่จริงก็อ่านแยกได้ แค่ว่าจะไม่อธิบายเรื่องเทคโนโลยีเกี่ยวกับการแพทย์ที่ทำให้ผู้ชายท้องซ้ำอย่างละเอียดแล้วเท่านั้น เรื่องแรก จะอธิบายละเอียด
แนวเรื่อง จะเป็นดราม่า น้ำเน่า ละครหลังข่าวค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
