แชะๆๆ
ผมถ่ายรูปไอ้ไบรซ์ที่ถูกผมเอาคืนด้วยการจับมันถอดเสื้อผ้าออกแล้วพามาห้องทำงาน งานนี้มันร้องไห้แจ แต่ผมก็ไม่สนใจ
ทุกอีริยาบทท่วงท่าระหว่างที่คนสองคนกำลังมีอะไรกันนั้น ผมเซ็ตฉากไว้เรียบร้อย มีบางภาพที่ได้รูปที่พอใจกับจินตนาการที่คิดไว้ แต่บางภาพยังไม่เหมือนกับที่คิดไว้เลย ไม่เป็นไร ไว้วันหลังค่อยจับมันมาถ่ายใหม่
“เลิกร้องไห้ได้แล้วน่า มันน่ารำคาญ ทำอย่างกับกูเอามึงนั้นแหละ”ผมส่งเสื้อนอนให้มัน ไอ้ไบรซ์หันมามองผมทั้งที
“แล้วก็ไม่ต้องมามองแบบนั้นด้วย เบ๊ไม่มีสิทธิ์!”ไอ้ไบรซ์หงายหัวไปตามแรงที่มือผมจิ้มบนหน้าผากมัน มันรีบสวมเสื้อผ้าแล้วผลักผมออกห่าง หวังจะเดินออกไปแต่ผมคว้ามือมันไว้ก่อน
“ไม่ต้องมาจับเลยนะ ปล่อยเลย!”
“จะปล่อยไปได้ไง มีอีกหลายฉากเลยที่กูอยากได้ มึงมานี่เลย”ท้ายสุดทั้งคืนไอ้ไบรซ์ก็ถูกผมใช้งานทั้งคืน ถึงมันจะร้องไห้ก็ช่าง อย่างน้อยผมก็มีรูปแบล็กเมลมันทั้งปึกอยู่ดี
เสือศูนย์หกศูนย์ห้า อยู่ไหน?
ผมโพสต์บนลงไทม์ไลน์ของไอ้ไบรซ์ วันนี้เรานัดกันบ่ายสามว่าจะไปหาโลเคชั่นใหม่สำหรับถ่ายฉากถัดไป แต่ไอ้ไบรซ์ดั้นไม่รีบมามัวแต่ยืนคุยกับใครก็ไม่รู้หน้าร้านสะดวกซื้อในมอ. แล้วผมก็เห็นไอ้ไบรซ์มองมือถือแต่ไม่ตอบอะไรนั้นยิ่งทำให้ผมเริ่มโกรธ
“ไงไบรซ์”ดวงตาโตของไอ้ไบรส์บอกได้ชัดเลยว่าตกใจที่เห็นผมเดินมาทักทายมันที่ยืนคุยกับไอ้หน้าขาววอกหุ่นล่ำหน้าเซเว่น
“ไงเสือ!!”ไอ้หน้าวอกหันมามองหน้าผมอย่างสงสัยแต่ไอ้ไบรซ์ยังคงยิ้มรู้สึกผิดมาให้ ตอนนี้ผมไม่ให้อภัยมันหรอก
“ได้เวลาที่เรานัดกันแล้วนะไบรซ์ ไปกันเถอะ!”ผมไม่ปล่อยให้มันล่ำลา ลากมันออกมาต่อหน้าต่อตาไอ้หน้าวอกนั้น จะใครผมไม่สน สนแค่ตอนนี้ได้เวลาที่มันต้องอยู่กับผมคนเดียว
“เฮ้ มีสิทธิ์อะไรมาทำแบบนี้กับไบรซ์?”ไอ้หน้าวอกเดินเข้ายื้อแขนไอ้ไบรซ์ไว้ เหม ฮีโร่ซะไม่มี ผมกับไอ้ไบรซ์ต่างมองหน้ามัน ไอ้ไบรซ์หน้าเหมือนจะร้องไห้ที่ผมกับไอ้หมอนั้น ยื้อแย่งมันกัน
“งั้นลองถามไบรซ์สิ ว่าไบรซ์เลือกจะไปกับใคร?”แน่นอนไอ้ไบรซ์ต้องเลือกผม แม้สองแขนของมันจะมีผมกับไอ้หน้าวอกจับไว้คนละข้าง ผู้คนแถวนั้นเริ่มมองพวกเราสามคน
“มิกซ์ ปล่อยเราเถอะ เราไปกับเสือนะ!”
“ชัดนะมึง!!”ผมสลัดมือไอ้มิกซ์อะไรนั้นออกจากแขนไอ้ไบรซ์ออกแล้วลากมันขึ้นรถ ก็ให้มันรู้ไปว่าสำหรับตัวไอ้ไบรซ์แล้วใครมีสิทธ์กว่ากัน
“ก็ไม่มีอารมณ์ วันนี้ขี้เกียจเป็นแบบให้แล้วเลยไม่อยากไปตามนัด”ไอ้ไบรซ์เอ่ยปากบอกทันทีที่ผมออกรถ
“เรื่องของอารมณ์มึงสิ กูรู้แค่วันนี้กูต้องเสร็จฉาก R”ในการวาดรูปของผม ผมจะแบ่งหน้าแต่ละหน้าเป็นตัวเลขภาษอังกฤษนะครับ มันจำง่ายดี
“แต่กูไม่อยากแก้ผ้าโชว์มึงแล้ว กูอาย!”มันตะโกนใส่หน้าผมอีกรอบ ผมได้แสยะยิ้ม
“ทำไม กลัวกูเกิดอารมณ์เอามึงอีกหรือไง?”ผมเอื้อมไปบีบแก้มมันแล้วก็โดนมันสะบัดออก สถานะของผมกับมันตอนนี้เป็นแค่เจ้านายกับเบ๊เท่านั้นและมันต้องทำตามที่ผมบอกจนกว่าผมจะพอใจ
“หึหึ เอาน่า ไหนๆก็ได้กันมาหลายรอบแล้ว”
“สัส!”ครับ เอาแล้วแต่ไอ้ไบรซ์จะสบายใจ ผมโอเคที่ได้มันเป็นเบ๊แค่นี้พอแล้ว ก็แหม เห็นร่างสวยแก้ผ้าใครมันจะอดใจไหวล่ะครับ หึหึ
“แวะกินข้าวก่อนนะ กูหิว!”ผมหักเลี้ยวรถเข้าร้านประจำที่ฝากท้องไว้ทุกวัน ไอ้ไบรซ์ค้อนผมหนักมองไปที่กระจกรถจับที่คาดนีรภัยแน่น
“แต่กูไม่หิว มึงลงไปคนเดียวเลยไป ชิวๆ”ก็ดูมันสิครับ ยิ่งพยศผมยิ่งชอบ
“กูเป็นนาย มึงเป็นเบ๊ จบนะ!”ผมลากไอ้เบ๊ตัวดื้อเข้าร้านอย่างทุลักทุเล ไอ้ไบรซ์หน้าบอกบุญไม่รับนั่งสั่งอาหารมาเต็มโต๊ะ ก็ไหน
มันบอว่าไม่หิว แม่งล่อมาครบทุกเมนู
“หึ สั่งอย่างกับผัวมึงรวยนะ”ผมแอบแขวะมัน จะดูสิ สั่งมาขนาดนี้มันจะกินหมดยังไงไหว
“เออ ผัวกูรวย รวยมากด้วย”ผมแอบยกยิ้ม มันยอมรับแล้วสินะว่าเป็นคนของผมแล้ว ไอ้ไบรซ์ชักหน้ารำคาญผมไม่ยอมเตะต้องอะไรบนโต๊ะสักอย่าง เอาแต่ดื่มน้ำเปล่าอย่างเดียว ผมกินแค่กับข้าวสองสามอย่างแค่นั้นนอกนั้นก็สั่งเขาใส่กล่องกลับครับ คงต้องเอากลับไปบังคับให้มันกิน อยากจะสั่งมาเยอะดีนัก
“มองอะไร มองแล้วแดกกูได้หรือไง มองได้ทุกวี่ทุกวัน?”ระหว่างทางที่ผมมาส่งไอ้ไบรซ์หน้าคณะ บังเอิญมีเพื่อนกลุ่มหนึ่งมองมันเข้าเลยโดนมันต่อว่า ไอ้นี่ก็ปากนะนับวันยิ่งแย่ พูดไม่เพราะเอาเสียเลย
“แหม ถ้าได้แดก กูจะขอบพระทัยมึงมากเลยไอ้ไบรซ์”ใครคนหนึ่งลุกขึ้นมาตอบ ไอ้ตินณ์เพื่อนคณะผมเอง เรารู้จักกันและเรามีกฎด้วยว่าเราไม่แย่งของๆเพื่อน ไอ้ไบรซ์ของๆผม ห้ามใครยุ่ง
“เด็กมึงแม่งตัวน่าแดก แต่ปากแม่งน่าต่อยขึ้นทุกวันวะไอ้เสือ”ไอ้เดย์หันมายักคิ้วทักทายไอ้ไบรซ์เพื่อยั่วโมโหมันพลางเกาะคอไอ้ตินณ์
“เออ กูเป็นแบบนี้ของกู พวกมึงเสือกอะไรวะ ผัวกูมีแล้ว เลิกมองกูได้แล้วนะเพราะกูไม่เอาพวกมึง!”ไอ้ไบรซ์พูดจบก็เดินสะบัดตัวจากไป ได้ยินเสียงโห่ดังมา เดี่ยวนี้ใครๆต่างรู้แล้วว่าผมกับไอ้ไบรซ์เราคบกัน เหตุส่วนใหญ่ก็เพราะมันนี่ล่ะที่เป็นคนประกาศ แถมยังกล้าอัพสถานะของเราสองคนว่ากำลังคบกันอยู่ด้วย
กิตติสิทธ์ อรุณพรรณ (ไบรซ์) กำลังคบกับ เสือศูนย์หกศูนย์ห้า
ตอนนั้นที่เห็นครั้งแรกบอกเลยว่าผมขำกับนิสัยเด็กๆของมัน แต่มันประกาศแบบนี้ก็ดี นอกจากมันเป็นเบ๊ผมแล้วมันยังมีตำแหน่งเป็น แฟน ของผมด้วย
“ไอ้เสือทิ้งไอ้ไบรซ์เมื่อไร พวกกูจองนะเว้ย อยากแอ่มมันสักหน่อย!”ปากไอ้ตินณ์มันเสียครับ อย่าไปสนใจผมชูนิ้วกลางให้พวกมันก่อนจะขับรถไปยังตึกคณะเรียนรวม ตอนนี้ผมเองก็มีเรียน
“ไอ้เสือ ค่ำนี้มีนัดซ้อมการแสดงความสามรถนะเว้ย อย่าลืม!”ไอ้กรเข้ามากอดคอบอก ผมเลยปัดมันออก ไม่ชอบให้ใครมาอยู่ใกล้เท่าไรแต่ไอ้กรก็ยังไม่สน กอดคอผมอยู่อีก
“เออกูรู้แล้ว ไอ้นักล่าย้ำแล้ว”
เอาตามตรง แม่งรำคาญไอ้การประกวดนี่เหมือนกัน เรียกๆอยู่นั้นแหละผมอยากเอาเวลาไปทำงานตัวเองมากกว่า แต่เพราะไอ้ไบรซ์ผมเลยต้องลงประกวด และมันก็ถูกผมลากพาไปกับผมด้วยโทษฐานที่มันทำให้ผมต้องประกวด
“แล้วว่าแต่กับไอ้ไบรซ์ พวกมึงคบกันจริงหรือวะ?”นักล่าถามผมเมื่อผมกับไอ้กรมานั่งยังโต๊ะรวมของพวกเรา
“เออคบ..ทำไม หวงหรือหึงเพื่อน บอกไว้ก่อน ไอ้ไบรซ์เพื่อนมึงแต่เมียกู!”ผมยักคิ้วให้ไอ้นักล่า หึหึ ให้มันรู้ไปสิว่า มันเองที่ผิด คิดส่งเพื่อนมาห้องผมจนเพื่อนมันกลายมาเป็นเมียผมโดยปริยาย
“เออ รักกันก็ดี ไอ้ไบรซ์ก็เพื่อน มึงก็เพื่อน เห็นพวกมึงรักกันกูก็ดีใจ”ตอแหลแล้วล่ะครับไอ้นักล่า เห็นได้ชัดว่ามันกังวลเรื่องเพื่อนของมันกับผม
“รักกันก็ดีกันอยู่แล้วเนอะ ไอ้เสือเองมึงก็ควรขอบคุณไอ้นักล่าน่ะที่มันพาไบรซ์มารู้จักกับมึงนะ ปาฏิหาริย์จริงๆเลยเนอะที่เสือกับไบรซ์ได้มารู้จักกัน อยู่ห้องเดียวกันแถมยังได้คบกันอีก”
ผมฟังไอ้พริ้นซ์พูดแล้วแอบขำในใจ ไอ้ปริ้นซ์ก็โลกสวยไป ความจริงมันมีอะไรในกอไผ่ระหว่างผม ไอ้นักล่า และไอ้ไบรซ์ที่คนอื่นไม่รู้อีกต่างหาก
เสือศูนย์หกศูนย์ห้า ตั้งใจเรียนและแล้วจะไปรับ!
ผมพิมพ์ลงหน้าวอลไอ้ไบรซ์ เห็นมันกดไลค์มา ก็รู้ได้ทันทีว่ามันอ่าน
เสือศูนย์หกศูนย์ห้า ตั้งใจเรียน เสร็จแล้วจะไปรับ!
กิตติสิทธ์ อรุณพรรณ (ไบรซ์) รู้แล้วน่า มาให้ตรงเวลาด้วยนะกูขี้เกียจรอ!!
แหม ได้ทีใช้ดีใช้เอา มันหรือผมกันแน่ที่เป็นเบ๊นะ ผมหันมาสนใจเพื่อนต่อ รอไม่นานไอ้เป็ดก็มา เราเลยพากันเข้าห้องเรียน
“แล้วนี่ต้องกลับไปไหนต่อล่ะ ง่วงแล้วอยากนอน!”เห็นเบ๊ตัวดื้อหน้างอยๆลง ไม่ดื้อไม่ต่อว่าหรือชักสีหน้าแล้วแปลกๆ
“คืนนี้งดวาดรูปแล้ว ต้องไปกองฯ แล้วมึงก็ไปต้อง!”ผมหันมาดักคอเบ๊จอมดื้ออย่างเร็ว เมื่อมันตาลุกวาวดีใจที่ไม่ต้องไปเป็นแบบแต่มันต้องไปกับผมที่กองฯอย่างแน่ ผมไม่ปล่อยให้มันกลับไปนอนสบายอย่างแน่นอน
“โห ไม่ไปได้ไหม อยากนอนจริงๆ”มันอ้อน อ้อนแปลกๆแหะ คงมีแผนแน่เลย และคงเป็นแผนไม่ดีแน่นอน
“ไม่ได้!! ถ้าง่วงก็นอนที่กองฯได้ อย่าลืมว่ามึงเบ๊ กูนาย!”
“ชิ!! เบ๊ๆๆๆ ย้ำอยู่นั้นล่ะ เบ๊แล้วไง เบ๊ก็กินนายได้”ไอ้ไบรซ์เถียง เถียงจนผมขับรถมาถึงกองฯโดยที่เราเองก็ไม่ได้คุยกันดีๆแต่เราเหมือนคุยกัน
“น้องเสือคนหล่อมาแล้ว แหมๆน้องไบรซ์คนน่ารักติดแฟนเป็นตังเมเลยนะจ๊ะ”พี่แอ็ดดี้คนเดิมที่ชอบเต๊าะผมวิ่งเข้ามาทักทาย ไอ้ไบรซ์เบะปากแล้วเกาะแขนผม แสดงความเป็นเจ้าเข้าเจ้าของ
“ก็ต้องมาสิครับเจ้ สามีใครใครก็รักเนอะพี่เสือ!”ดูความเป็นเด็กของมัน ชอบจริงๆเลย ให้คนอื่นเขารำคาญ เขามั่นไส้นะ พี่แอ็ดดี้เองก็ใช่ย่อย กูรู้ทั้งรู้ว่าผมไม่สนใจใคร ก็ยังจะต่อปากต่อคำกับไอ้ไบรซ์ไม่เลิก
“แหมๆ อิจฉ้าอิจฉาน้องไบรซ์นะจ๊ะที่มีสามีหล่อ รวยขนาดนี้ แต่ถ้าเลิกเมื่อไรพี่แอ็ดดี้จองน้องเสือคนแรกน้า ขอให้เลิก ขอให้เลิกจ๊ะ!!”เหมือนอยู่กลางสมรภูมิรบ ไอ้ไบรซ์เองยิ่งกอดแขนผมแน่น
“ไม่เลิกหรอกค่ะเจ้ ลีลาเด็ดแบบพี่เสือ แซ่บจนหาใครเทียบไม่ได้ครับ ไปกันเถะสามีจ้า”ผมโดนไอ้ไบรซ์เข้ามาข้างในเพื่อเตรียมตัวกับเพื่อนๆที่เหลือ ไอ้ไบรซ์ยิ้มสะใจที่ทำให้พี่แอ็ดดี้ดิ้นพล่านๆได้ มันหน่อคิดจะเป็นศัตรูกับคนทั่วโลกหรือไง?
“ทำตัวเป็นภรรยาที่ดีจังนะมึง!”ผมแขวะคนที่กำลังมีความสุขกับการแกล้งพี่แอ็ดดี้บ้าง ไอ้ไบรซ์ปล่อยมือออกจากแขนผมอย่างรังเกียจ ทีเมื่อกี้ล่ะกอดแน่นเหลือเกิน
“เหอะ กูทำตัวเป็นเบ๊ที่ดี กันนายจากสังพะเวสีต่างหาก”ว่าจบ ร่างบางก็เดินไปหามุมเพื่อนั่งรอผม แต่ผมว่ามันหาที่นั่งเพื่อนอนเสียมากกว่าเห็นบ่นๆว่าง่วงตลอดทาง
การซ้อมจบลง ผมแอบมองไอ้ไบรซ์ตลอด มันเอาแต่หลับ หลับจริงๆ หลับลึกด้วย จนผมมาหามันมันยังไม่ตื่นอีก
“ไบรซ์กลับกัน?”ผมสะกิดเรียกจึงได้รู้ว่ามันตัวร้อน ร่างบางปรือตามองผมอย่างสะลึมสะลือ
“ปวดหัวง่ะเสือ ปวดหัว”มันตื่นมางอแงบอกพร้อมกุมหัว สงสัยที่บ่นๆตลอดทางตอนมานั้น ที่มันขอกลับมานอนเพราะเริ่มจะเป็นไข้นี่แน่
“จะเป็นไข้ ทำไมไม่บอกว่ะ?”ผมติดจะหงุดหงิด ก็เรามีกันแค่นี้ เป็นรูมเมท เป็นเบ๊ และเป็นแฟนกันแต่ทำไมเรื่องแค่นี้มันไม่ยอมบอกผมล่ะ เห็นผมใจดำหรือไง?
“ก็ไม่รู้หนิว่าจะเป็น อยากกลับหอแล้ว”อยู่ๆก็อ้อนขึ้นมาซะงั้น ผมว่ามันคงอาการหนักแล้วล่ะ พากลับหอ หายาให้มันกินจะได้พักผ่อนหน่อยดีกว่า
“งั้นก็กลับ ให้อุ้มไหม?”ผมถามมัน ไอ้ไบรซ์ยู๋ปากเหมือนคิดๆเล็กน้อยแต่ก็พยักหน้าอ้าแขนให้ผมอุ้มเรียบร้อย ผมยกยิ้มเวลามันทำตัวน่ารักๆนะ ผมโคตรชอบมันเลย
เสียงฮือฮาดังทั่วกองฯเมื่อผมอุ้มร่างบางเพื่อกลับไปยังห้องของเรา ในรถไอ้ไบรซ์นอนพิงกอดแขนผมตลอดไม่ยอมปล่อย
ผมทั้งป้อนข้าว ป้อนยา เช็ดตัวและดูแลมันตลอดคืน จนจำไม่ได้แล้วว่า ตกลงใครนาย ตกลงใครเบ๊กันแน่!!
ฮัดดดดดดดชิ้ว ฮัด ฮัดดดชิ้ว
วันรุ่งขึ้น กลับเป็นผมเองที่ติดไข้มาจากมัน ไอ้ไบรซ์เองก็ฟื้นไข้ และมันก็เป็นคนดูแลผมกลับ เราต่างดูแลกันและกัน มีกันอย่างนี้ก็ดีพอแล้ว
วันประกวดเดือนมหาบรรลัย...
“เสือสู้ๆ สามีสู้ๆๆ เสือสู้ๆ สามีสู้ๆๆ ”วันนี้เป็นวันที่ผมมาประกวดอย่างที่ไอ้นักล่าใช้เล่ห์กลจนต้องมาประกวดงานนี้และผมก็ได้ไอ้ไบรซ์มาเป็นแฟนอย่างสมบูรณ์ ความสัมพันธ์ระหว่างเริ่มเข้าที่เข้าทาง เรายังคงเป็นเบ๊เป็นนายกันเหมือนเดิมแต่ผลักกันเป็นคนละเดือนส่วนหน้าที่แฟน เราตกลงเป็นแฟนกันจริงๆอย่างคู่รักปกติแล้ว
“จ้าๆน้องไบรซ์ ใจเย็นค่ะลูก ไม่ต้องตะโกนก็ได้ เจ้รู้แล้วค่ะว่าน้องเสือเป็นสามีน้องนะคะ!”ผมแอบขำกับพี่แอ็ดดี้ที่เป็นพิธีกรระหว่างการประกวดนี้
“เอาล่ะค่ะ สำหรับคำถามของน้องเสือมีดังนี้ค่ะ เพราะอะไรน้องเสือจึงสนใจสมัครเป็นเดือนมหาลัยค่ะ?”ผมฉีกยิ้มให้กับกรรมการทั้งหลายแล้วสบตาเข้ากับไอ้ไบรซ์ที่ยืนชูป้ายไฟใหญ่โตมาเชียร์ผม ผมใส่ชุดเสือมาประกวด มันเองเลยใส่ชุดนางเสือชีต้ามาเชียร์ผมด้วย น่ารักจริงๆ
“ครับ ก่อนอื่นผมคงต้องขออนุญาตพูดตามตรงเลยนะครับว่าผมไม่สนใจการประกวดนี้เลย แต่ที่ต้องมาเพราะภรรยาผมครับ ไบรซ์!”ผมชี้ไปยังไอ้ไบรซ์ให้คนอื่นได้รู้จัก ทุกคนต่างโห่ให้
“เพราะวันแรกที่เรารู้จักกัน มันเข้ามาจะขออยู่ห้องกับผมอย่างหน้าด้านๆ ตอนแรกผมไล่มันไปทุกทาง แต่มันก็ไม่ยอมไปจนผมใจอ่อนให้มันได้อยู่ด้วยกัน มารู้อีกทีที่มันเข้ามาก็เพื่อจะเอาลายเซ็นผมเข้ากองประกวดนี้ครับ ตอนที่รู้ผมโกรธมันมาก ใช้มันเป็นเบ๊ เบล็กเมล์มันทุกวี่ทุกวัน เราไม่เคยพูดดีดีกันสักวันแต่ผมกลับรู้สึกว่าเราคุยกัน แปลกดี”ผมยิ้มเมื่อนึกถึงอดีตของเราที่ผ่านมา ไอ้ไบรซ์ยังคงยิ้มมาให้
“แต่ไปๆมาๆ ผมกลับรักมันเข้าแล้ว และรักขึ้นทุกวัน เพราะฉะนั้นผมเลยอยากจะขอบคุณกองประกวดนี้นะครับ ที่ทำให้ผมได้เป็นสามีเสือของภรรยาไบรซ์ครับ”ทันทีที่ผมพูดจบเสียงกรี้ดกร้าดดังขึ้น ทำเอาเพื่อนๆทุกคนของผมหันมามองอย่างมั่นไส้ การประกวดจบลง ผมได้เป็นรองอันดับสี่ ก็ไม่เป็นไรครับไม่ได้หวังตำแหน่งอยู่แล้ว แค่มีไอ้ไบรซ์ก็พอ
“สามีเสือ กลับกันเถอะครับ”ไอ้ไบรซ์ฉีกยิ้มกว้างมายืนรอผมหน้าบันไดเวที
“ครับ ภรรยาไบรซ์!!”
--- The end ---
จริงๆ น่ารักนะ น้องไบรซ์ดูแสบนิดๆ แต่พี่เสือก็ยอมทุกอย่าง แอบอิจฉาคนมีคู่ ฮ่าๆๆๆ
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] เดือนมหา(บรร)ลัย อัพนัดกัน จบ 26/06/60 (อ่าน 4987 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก