คิดอีกที ไหน ๆ ก้อเล่าเรื่องวันอาทิตย์ให้ฟังเลยละกัน (14 มค ) เพราะว่าเป็นเหตการณ์ต่อเนื่องจากเมื่อคืนวันเสาร์
ผมตื่นขึ้นมาอีกทีนึง ได้ยินเสียงกริ่งหน้าบ้าน เหลือบดูนาฬิกา เฮ้ย บ่าย 2 แล้วเหรอวะ รีบวิ่งลงไปเปิดประตูให้คนทำความสะอาดบ้านที่มาทุกวันอาทิตย์ ป้าเขาถามผมใหญ่ว่าเป็นอะไรหรือเปล่าเพราะ ไม่เคยเห็นผมตื่นสายขนาดนี้ และ หน้าตาก้อไม่ค่อยสู้ดีนัก เหมือนคนอกหัก (โถ่ ป้าคับ ชาติที่แล้วเคยเป็นหมอดูเหรอคับ....) เลยบอกแกว่าไม่สบายนิดหนอ่ย หลังจากอาบน้ำเสร็จ สำรวจหน้าตาตัวเอง เฮ้อ.....เป็นอย่างที่ป้าเขาพูดนั้นแหละ โครตโทรมเลยคับ แค้นมันซิป... ทำกรูเป็นซอมบี้เลยนะมึง ออกไปหาข้าวกิน ป้าร้านข้าว(เสือก)ทักอีก เวง....... นี่มึงจะไม่ให้กรูได้ผุดได้เกิดเลยรึมึงไอ้เอ
ตอนนั้น สมองทุกส่วนกำลังประมวณผล ภาพหลายๆ เหตุการณ์ปรากฏขึ้นในหัว ผม เสียงหัวเราะจากเพื่อน ๆ ทำให้ผมต้องตัดสินใจตัดใจซักที ว่า
1 เลิกคิดถึงมัน
2.เลิกยุ่งกะมัน
3.เลิกคุยกะมัน
4 เลิกยอมมันด้วย
แต่ มาคิดอีกที นิสัยส่วนตัวของผมที่มันพอจะรู้(มากซะด้วย) คือ
1 ผมโกรธใครไม่เป็น
2 ถ้าโกรธใคร อารมณ์จะรุนแรงต้อนต้น แต่ แผ่วปลาย และจะหายในที่สุด
3 ผมชอบยอมคน (คือไม่ชอบขัดใจใครสักเท่าไหร่)
4. ผมค่อนข้างใจเย็น(กะมัน) มากกว่าใจร้อน
สี่ข้อนี้มันเคยสรุปให้ผมฟัง ว่านิสัยผมเป็นยังไง
มันคงยากที่จะทำสำเร็จ เพราะมันรู้นิสัยผมดี (ชีวิตบัดซบจิง ๆ เลยกรู)
ไม่เป็นไร ผมคงแก้สถานการณ์ ได้น่า ผมคิดว่าถ้า ตอนนี้ แค่ไม่คิดกะมันมากกว่าเพื่อนคงดีสุดแล้วละ
................................................................................................................................................
คืนนั้น มันโทรมาซะเร็วคับ 5 ทุ่มกว่า ๆ ผมลังเลใจอยู่นิดหน่อย กว่าจะรับ หรือไม่รับ แต่มือดันเร็วกว่าใจคับ "ว่าไง " ผมถามมัน มันไม่พูด " ว่าไงละ จะพูดหรือไม่พูด" กลั้นใจถามซ้ำอีกรอบ
"เออ ทำไรอยู่ " มันถามสั้น ๆ แต่เสียงน่ากัวมาก "ป่าว ไม่ได้ทำไร มึงเมาเหรอ "ผมถามมัน
"เออกูกินเบียร์กะเพื่อน ไป 6 ขวด"
"วันนี้ ไม่ได้พาเด็กไปที่ห้องเหรอ " คราวนี้เสียงเยาะเย้ยสิ้นดี
" ทำไมถามแบบนั้นละ " ผมเริ่มแปลกใจ
"อ้าว เห็นเด็กในคอลเล๊กชั่นเยอะไม่ใช่เหรอ วันนี้ได้กี่ฟันกี่คนละ"
ปรี๊ดซิคับบบ ถามอย่างนี้
"มึงพูดมาเลย เอ มึงจะหาเรื่องอะไรกูอีก" ผมเริ่มใช้โทนเสียงดังกะมัน
" มึงน่าจะรู้ตัวมึงดี มั่ว สำส่อน ชีวิตเกย์ของมึงมีไรดีกว่านี้ไหม " เอาซิคับ มันเริ่มมาอีกแล้ว
"กูไม่อยากคุยกะมึงเรื่องนี้แล้ว มึงจะเอาไง มึงบอกมา " ผมตัดบท เพราะไม่งั้นยาวแน่
" เมื่อไหร่มึงจะออกไปจาก ชีวิตกูซะที กูเบื่อ คนอื่นเข้ามาคุยกะกู แต่ไม่เคยมาวุ่นวาย กะชีวิตกูเหมือนมึง" เอาซิคับ ผมผิดโดยที่ไม่ทันตั้งตัวอีกแล้ว
"กูไปวุ่นวายกะมึงตรงไหน มึงบอกมา " โมโหสุด ๆ คับ
"ทุกเรื่องของกูต้อง มีมึงเข้าไปยุ่งทุกที กูอยากให้มึงไปจากชีวิตกู แต่มึงก้อไม่ไป " (อ้าวแล้วมึงไล่กรูตอนไหนวะ กรูถึงไม่ไป)
"ถ้ามึงอยากให้กูไปจิงๆ ไล่กรูตอนนี้เลยซิ" ผมท้าทายมัน แบบที่มันไม่ชอบ
" มึงนะด้าน ถึงไล่ไป เดี่ยวมึงก้อกลับมาอีก กูรู้ดี"
ถึงตอนนี้ผม แทบระงับอารมณ์ไม่ได้แล้วคับ โกรธมากกกก กะว่าช่าง แม่ง... ถ้าไม่มีมึง ชีวิตกรูคงดีกว่านี้ อีกสักรอ้ยเท่า
" แค่นี้นะ " นั้นคือคำพูดสุดท้าย พร้อมกับ เสียงโทรศัพท์ กระทบผาห้องผมดังสนั่น
สรุปแล้วคืนนั้น ผมทั้ง เสียความรู้สึก และ เสียโทรศัพท์ ไปอีก 1 เครื่องซิคับ (เสียดายโทรศัพท์มากกว่า)
ทั้งคืน นอนไม่หลับ ในใจอยากให้มันโทรกลับมาอีก แต่อีกใจ คิดว่าดีแล้วที่มันออกไปจากชีวิตผม
เฮ้อ....................... เพิ่งรู้ว่าตลอดเวลาผมมีหัวใจตั้ง 2 ดวง แล้วจะเชื่อดวงไหนดีเนี้ย
ผมพยายามฝืนหลับ ไป จนมาตื่นเอา 9 โมงกว่า แล้ว รู้สึกปวดหัวมาก เลยโทรไปขอลางานครึ่งวัน..............ไปไม่ไหวจิง ๆ
แต่แปลกที่ในใจ กลับไม่รู้สึกโกรธมันมากเหมือนที่คิดไว้ แต่เหมือนกำลังฝืนใจตัวเองให้โกรธมันมากๆๆๆ คงเป็นเพราะใจมันสั่งมั้งคับ ว่ามึงโดนเขาด่าอย่างนี้ ยังโง่ ไม่โกรธ ไม่เกลียดมันอีก มึงต้องโกรธ มึงต้องเกลียดดดดด........................มันซิ วะไอ้งั่ง
เอาว่าเชื่อใจมันสักครั้งก้อได้
กว่าผมจะออกจากบ้านก้อ เที่ยงครึ่งพอดี ผมใช้บริการรถไฟใต้ตินเจ้าเดิมคับ และ เป็นวันแรกในรอบเดือนที่ได้นั่ง ดีใจสุดๆ
นั่งไปสักพัก เสียงโทรศัพท์ดังครับ หยิบมาดู มันโชว์เบอร์ว่าไอ้เอโทรมาคับ สองจิตสองใจอีกแล้วคับ ว่ารับหรือไม่รับ แต่เหลือบไปเห็นป้าข้าง ๆ ขมวดคิ้วชนกัน เป็นกากบาทไปแล้ว ไม่รู้เกลียดเพลงมือถือผมหรือป่าว (เพลงจีบฉันที ของแบล็ควนิลานะคับ ตั้งไว้ให้มันโดยเฉพาะ) ผมเลยต้องรับคับ " เออ ทำไมไม่มาทำงาน " (อะไรจะลืมเร็วปานนั้นมึง เหมือนไม่มีไรเกิดขึ้นเลยนะ) มันพูด " กำลังจะไป แค่นี้ก่อนนะ แล้วผมก้อตัดสายไป นึกโกรธตัวเองอีกแล้วที่ไม่มีฟอร์มกะเขาเลย เมื่อกี่มึงปิดมือถึอซะก้อหมดเรื่อง เหลือบไปมองป้าคนเดิม (เพราะป้านั้นแหละ นี้ถ้าเสียงเรียกเป็นเพลงสุนทราภรณ์ คงฟังได้นานกว่านี้อะดิ...... )
(เรื่องตอนไปที่ทำงาน ค่อยมาเล่าพรุ่งนี้นะคับ วันนีง่วงอีกแล้ว และที่สำคัญ มันจะโทรมาหาผมแล้ว)
.
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
