[เรื่องสั้น]จดหมาย...เหตุความรัก
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: [เรื่องสั้น]จดหมาย...เหตุความรัก  (อ่าน 47303 ครั้ง)

ภัคD

  • บุคคลทั่วไป
สวัสดีค่ะ...ภัคDค่ะ

เนื่องด้วยประกาศรวมเล่มพี่เหยากับพี่ตะวันไป...เมล์ที่ส่งไปบางหลายคนจองกับอีกบางหลายคนถามไถ่ขอนิยาย...เอาว่ามาลงให้อ่านเลยแล้วกันนะคะหลังจากนั่งส่งวันบายวันไปให้บ้างแล้ว...(เพราะฉะนั้นคนที่เมล์มาเพื่อขอนิยายอย่างเดียว ขออนุญาตไม่ตอบเมลแล้วนะคะ)


ถามกันว่า...เขียนนิยายเรื่องอะไรบ้าง...

เมื่อก่อนเขียนแต่แฟนฟิคค่ะ...ส่วนใหญ่เป็น lotr...ในบอร์ดวันริ่งใช้ชื่อKrishna(คริชณะ)ค่ะ...ตอนนี้ลงแต่บอร์ดอินุค่ะ...ส่วนเด็กดีไม่เคยเข้าค่ะ ที่อื่นก็ไม่มี

เรื่องที่จะนำมาลงที่บอร์ดนี้ ขอลงแต่เรื่องสั้นก่อนแล้วกันนะคะ  เพราะเรื่องยาวเขียนจบอยู่แค่สองเรื่องที่คุณทิพนำมาลงไปแล้ว  ส่วนเรื่องที่เขียนค้างอยู่ ขอเขียนจบแล้วค่อยลงดีกว่านะคะ...เนื่องจากไม่ค่อยมีเวลา สปีดการเขียนค่อนข้างช้ามากถึงช้าที่สุด...

เรื่องเล่าของความรัก  ตอนที่ 3 (ตอนพิเศษของเรื่องตะวันฉาย)...ขอเอาไปลงต่อให้ที่กระทู้คุณทิพนะคะ เพราะมันเป็นเรื่องเดียวกัน คิดว่าไม่ควรแยก...

แล้วก็อันนี้แอบขอแปะข่าวนิด...สำหรับท่านๆที่สั่งจองหนังสือไปและยังไม่ได้โอนเงินหรือconfirmเข้ามาแต่อย่างใด...รบกวนcomfirmก่อนวันที่8นะคะ...หลังจากนั้นจะจัดพิมพ์ตามยอดที่confirmเข้ามาเท่านั้น...( ท่านที่อยู่ตปท. หรือแจ้งเข้ามาแล้วว่า ขอโอนเงินช้า และเราตอบกลับไปแล้ว ไม่ต้องเมล์มาอีกรอบนะคะ )
ปล...ขอบคุณทุกท่านที่ตามอ่าน...เมลไปหา...และคอมเม้นท์ให้...ต้องขอโทษด้วยที่ไม่เคยตอบ(เพราะมันต้องสมัครสมาชิกน่ะค่ะเลยแอบขี้เกียจนิดหน่อย)...และไม่ถนัดการพูดคุยโต้ตอบในกระทู้สักเท่าไหร่ด้วย...แปลว่าก็จะยังไม่มีการคุยโต้ตอบในกระทู้ต่อไปค่ะ...ขอบคุณค่ะ

เชิญอ่านค่ะ....
************************

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

******************************
หมายเหตุนิดก่อนอ่าน...เรื่องนี้จะว่าเกี่ยวกับเรื่องหรือจะฯหรือเปล่าก็ไม่รู้ เพระเรื่องนั้นนี่รู้สึกจะโดนจับคู่กับไปหลายคู่...เลยเขียนเล่นๆ แต่ไม่บอกว่าคู่ไหน หรืออาจจะไม่เกี่ยว...

จดหมาย  เหตุความรัก

...ผมรักคุณ...

ผมอ่านกระดาษแผ่นไม่ใหญ่นัก ที่เขียนข้อความสั้นๆไว้ว่า...ผมรักคุณ...

“ของใครวะ?”ผมได้ยินตัวเองถามน้ำเสียงลอยๆ

“อ้าว!...ทำไมไม่คิดว่าเป็นของตัวเองล่ะ?”

“...ผมรักคุณเนี่ยนะ?!...กูไม่ได้เขียน!”ผมยืนยันด้วยเสียงเลิกลอย เพราะแน่ใจว่าตัวเองไม่มีวันเขียนอะไร...เห่ย...แบบนี้แน่

“ กูหมายถึงอาจมีคนส่งให้มึง!”

“...ผมรักคุณเนี่ยนะ?!...กูว่าผู้ชายเป็นคนเขียนนะ?...”ผมถามความเห็น และมันก็หัวเราะ

“ผู้หญิงบ้านมึงสิ เรียกตัวเองว่าผม!”มันว่า

“กูโดนผู้ชายจีบเนี่ยนะ?!”

“อย่าแหล ไอ้เหี้ย! แฟนมึงก็ผู้ชายทั้งนั้น!”มันด่ากลับ ทั้งที่ความจริงผมไม่ได้แกล้งแหลอย่างที่มันว่า ถึงแฟนของผมจะผู้ชายทั้งนั้น แต่มันก็มีข้อแตกต่าง

“นั่นมันกูจีบ...”ผมบอกให้มันรู้ถึงข้อแตกต่างที่ว่า

“ต่างกันยังไงวะ?”แต่มันก็ยังถาม

“อ้าว!...กูเป็นผู้ชาย กูก็ต้องจีบผู้ชายสิวะ...เป็นผู้ชายเสือกถูกผู้ชายจีบ...ขนลุกว่ะ...”ผมเลยต้องแจงเหตุผลมันไปแบบชัดๆให้เห็นความแตกต่าง แต่มันคงยังไม่เห็นเพราะผมเห็นมันนั่งกรอกลูกกะตาทำท่าพยายามคิด ก่อนส่ายหัวแล้วก็หัวเราะ

“หัวเราะอะไร?”ผมถาม และมันก็ยังส่ายหัวว่าเปล่า...มันเลิกหัวเราะแล้วแต่เปลี่ยนมายิ้มแบบขำๆแทน

“ยิ้มอะไร?”

“เปล่า...”มันตอบทั้งที่ปากยังยิ้ม

“แล้วยิ้มอะไร?”ผมถามชักฉุนเพราะผมว่า มันกำลังหัวเราะผม

“ก็...”มันพูดแค่นั้นแล้วก็หยุดพูดแต่ไม่ยอมหยุดยิ้ม

“ก็อะไร?”

“ก็...กูนึกว่ามึงรอให้กูจีบ”มันพูดแล้วผมก็อึ้งไป...

...กูนึกว่ามึงรอให้กูจีบ...แปลว่ามันเขียนจดหมายฉบับนี้และกำลังจีบผม!?

อย่างที่บอก...ผมกำลังอึ้ง เพียงแต่ไม่ใช่อึ้งเพราะถูกมันจีบ...

“อ้าว!...ไหนว่านัดพี่บีไว้ไง?”อันนี้เป็นประโยคที่มันร้องทักผมเมื่อเกือบๆจะสองวันก่อน ตอนที่ผมเดินมานั่งแหมะกับมันที่ทำขยันนั่งอ่านหนังสือเรียนอยู่ที่ม้าหินใต้ต้นไม้หน้าตึกเรียน

“เลิกกันแล้ว”ผมตอบไป...ยอมรับล่ะว่าโกหก

“อ้าว!...ทำไมล่ะ?”มันร้องอ้าวที่สอง...ซึ่งก็เป็นไปตามที่ผมคิด

“ก็...”ผมมองหน้ามัน ทำลังเลอยู่แค่แป๊บ แล้วก็ตอบ

“เปล่า...ไม่มีอะไร ก็แค่...”แต่ก็ตอบไปอีกแป๊บ คราวนี้ไม่ได้แกล้งลังเลแต่ผมแค่กำลังคิดว่า...จะเริ่มทอดสะพานยังไงดี?...

“ก็พอดี...แว่วๆมาว่ามีไอ้บ้าคนหนึ่งมันแอบรักกูอยู่...กูเลยกะให้โอกาสมันสักหน่อย”ผมเริ่มขุดหลุมเตรียมลงเสาสร้างสะพานเพื่อจะทอด

“โห...เออว่ะ ไอ้คนนั้นมันท่าจะบ้าจริงๆด้วย!”และมันเอาเท้ากลบหลุมที่ผมอุตส่าห์ขุด

สะพานรุ่นปู่ที่ต้องขุดหลุมแล้วลงเสาดูจะเยิ่นเหย่อ...สงสัยต้องเอามันแบบง่ายๆ แค่หาไม้พาดไปก็น่าจะเร็วกว่า...ผมแค่คิด แต่ยังไม่ทันได้หาไม้มาพาดอย่างที่หมายใจ

“แล้วมึงจะอ่อยเหยื่อไอ้บ้านั่นทำไมวะ...ถึงมึงเลิกกับพี่บี มึงก็ยังมีน้องเอ”มันถามดักคอ คล้ายดักทางไม่ให้ผมหาไม้มาทำสะพาน

“คนนั้นกิ๊กโว๊ย...”ผมตอบตามจริง

“หมดแฟน...กิ๊กก็ขยับชั้นเป็นแฟนแหละวะ!”มันบอกแนะซึ่งก็สมเหตุผลดี...เพียงแต่มันยังมีอีกเหตุที่ทำให้ผลไม่เป็นอย่างที่มันแนะ

“น้องเอน่ะแค่กิ๊กนัมเบอร์ทู ขยับชั้นเป็นแฟนยังไม่ได้...น้องกานท์ตะหาก นัมเบอร์วัน...”ผมบอก ไม่ได้หลุดปากเผยความลับ เพียงแต่เปลี่ยนยุทธศาสตร์  เพราะถ้าหาไม้ทอดสะพานไม่ได้ก็น่าจะเปลี่ยนมาหลอกล่อให้มันนั่นแหละหาไม้ทำสะพานแล้วข้ามมาซะเอง...

“อ๋อ!...งั๊นเด็กที่เจอที่ผับวันนั้นก็กิ๊กเบอร์สาม...หรือว่าหนึ่งจุดสองวะ?”มันยังไล่เรียงต่อไปอีก ผมแปลแบบไม่เข้าข้างตัวเองว่า มันก็สนใจผมอยู่เหมือนกันแต่น่าจะยังหาทางข้ามมาไม่ได้...

Share This Topic To FaceBook

ภัคD

  • บุคคลทั่วไป
“กิ๊กใครเขามีกันเยอะๆวะ...กูมีแค่สองเท่านั้นแหละ”ผมบอกพร้อมแอบนึกเสียดายในใจ ก็ตลอดมาผมมีกิ๊กแค่หนึ่งกับสองเพราะคิดว่าสามน่ะมันมากเกินสำหรับการมีกิ๊ก มันพูดถึงกิ๊กเบอร์หนึ่งจุดสองแล้วผมก็เลยเพิ่งนึกได้ว่าผมขาดกิ๊กไปอีกตั้งหลายตำแหน่ง

“อย่าเสือกแหล!”มันยังด่าคล้ายจะว่าผมโกหก ผมเลยต้องรีบแจงความจริงกลัวมันจะเข้าใจผมผิด

“ไม่ได้แหลโว๊ย!...เด็กที่เจอวันนั้นแค่ตัวสำรอง...”

“เบอร์หนึ่งหรือเบอร์สอง?”มันถามรู้ใจแต่ไม่รู้จริงอีกเช่นเคย

“เบอร์สาม!...ตัวสำรองกูมีสามเบอร์”

“เด็กที่เจอที่ผับ...ไอ้อั๊มเด็กสาขา...แล้วก็ไอ้เดียวเลขาสโมล่ะสิ”มันไล่รายชื่อแบบรู้ลึก รู้จริงแต่ก็ไม่รู้ชัวร์อยู่ดี

“ถูกสองในสาม...ไอ้เดียวไม่ใช่”

“แหลอีกตามเคย...”

“ไม่ได้แหลโว๊ย...ไอ้เดียวน่ะแค่เผื่อเลือก...”

“....กิ๊ก...ตัวสำรอง แล้วยังเสือกมีเผื่อเลือกอีกนะมึง!...แต่จริงๆกูไม่น่าต้องสงสัยเลยนี่หว่า...กูเห็นยังมีไอ้เอ็ง...ไอ้...”

“ไอ้เอ็งนั้นเผื่อเรียก...”ผมรีบขัดก่อนรายชื่อจะหลุดออกจากปากมันมาอีกเป็นหางว่าว ไม่ใช่อะไรแต่กลัวชี้แจงตำแหน่งรายตัวให้มันรู้ได้ไม่ครบ

“ไอ้เด็กร้านขายของชำหน้าปากซอยบ้านมึง?”

“อ๋อ...คนนั้นเผื่อขาด”

“น้องชิค?”

“ชิคไหนวะ?”คราวนี้ผมงง จำไม่ยักได้ว่าชิคไหนแต่มันกลับจำได้

“ก็ไอ้เด็กรุ่นน้องที่มึงตามจีบมาตั้งแต่ม.ปลาย...ปิดเทอมที่แล้ว มันกลับมาเชียงใหม่ มึงยังนัดเจอกันอยู่เลยไม่ใช่หรือไง?”นอกจากจะจำชื่อได้ มันยังจำรายละเอียดได้แม่นอีกตะหาก

“อ๋อ!...นั่นแค่เผื่อฟลุ๊ค!”

“มีเยอะขนาดนี้แล้วมึงจะไปอ่อยเหยื่อไอ้บ้านั่นอีกทำไมวะ...เอามาเผื่อขาด เผื่อเกินแป๊ะมึงอีกหรือไง?!”มันพูดท่าทางจะลมขึ้น แต่ผมไม่ถือเพราะลมที่ว่าน่าจะเป็นลมหึง...แปลว่าถ้าหาไม้ทำสะพานทอดไปได้ในเวลาลมแรงๆอย่างนี้ มันน่าจะรีบกระโดดคว้าสะพานเพราะกลัวตก...เพราะลมมันแรง...

“เปล่า...อันนั้นเผื่อ...”ผมพูดและยิ้มแบบที่รู้ตัวว่าดูดี แล้วก็เว้นจังหวะนิดแบบที่รู้ว่าเดี๋ยวมันต้องถามด้วยสีหน้ารวนๆ

“เผื่ออะไร?”มันถามด้วยสีหน้าสีตาแบบที่ผมคิด...

“เผื่อกูจะมีหวังกับเค้าบ้าง...”ผมพูดยักคิ้ว ส่งยิ้มพร้อมสายตาที่คิดว่าน่าจะหวาน แต่มันทำหน้าคล้ายจะร้อง...อี๊...

“เน่าชิบหาย...”มันบ่นอุบอิบ

“อ้าว!...ไม่เน่าแล้วจะได้ใจเหรอวะ?”ผมพูดไม่สนใจคำพูดมัน เพราะถึงมันจะพูดอย่างนั้น แต่ผมก็เห็นมันก้มหน้าซ่อนรอยยิ้ม...เป็นอันว่ามันไม่ได้หาไม้ทำสะพานข้ามมา  แต่มันมั่วนั่งไล่รายชื่อบรรดากิ๊กน้อยกิ๊กเก็บของผมจนลืมระวังปล่อยให้ผมสร้างสะพานทอดไปหามันได้สำเร็จ...

“กูกะให้เวลามันสองวัน ทำใจมาขอความรักกู...”เมื่อทอดสะพานไปแล้ว ผมก็กำหนดระยะและเวลากันเหนียว เพราะสะพานที่ทอดไปจะว่าสร้างแบบปัจจุบันทันด่วนก็ไม่ผิด อายุการใช้งานคงไม่นานเดี๋ยวจะผุไปก่อนที่มันจะข้ามมา...

“สองวันเท่านั้นนะมึง!”ผมสำทับก่อนที่มันจะอ้าปากพูดอะไรอีก

แต่ไม่ว่าผมจะเผื่ออะไร สุดท้ายผมก็เผื่อเก้อ เพราะอีกสิบนาที จะครบสองวัน...ไอ้ทึ่ม...ไอ้บ้า...แถมใจปลาซิวคนนั้น ก็ดูจะไร้ปฏิกิริยา...หรือมันอาจจะโง่จนไม่รู้ว่าไอ้ที่ผมอุตส่าห์ทอดไปให้น่ะเขาเรียกว่าสะพาน?

“ยืมโทรศัพท์หน่อย!”ผมบอกมัน ที่นั่งอ่านหนังสือพิมพ์กีฬาอยู่อย่างไม่สนใจโลก...

“โทรศัพท์มึงล่ะ?”มันถาม แต่ก็ส่งโทรศัพท์ของมันมาให้ โดยไม่สนใจคำตอบ

“แบตหมด...มึงมีเบอร์พี่บีหรือเปล่าวะ?”

“บีไหน?”มันถาม แต่ก็หลังจากมันอ่านจบไปอีกย่อหน้าล่ะมั๊ง

“พี่บี...แฟนกูไง!”ผมพูด...เสียงโคตรเรื่อย...และคงจะเรื่อยเกินไป มันเลยยังนั่งอ่านหนังสือพิมพ์ต่อไปได้อีกเรื่อยๆ จนจบไปอีกย่อหน้าล่ะมั๊ง มันถึงเงยหน้าขึ้นมาถามทวน

“บีไหนนะ?”มันถามแต่ยังไม่ทันที่ผมจะตอบมันก็นึกได้เอง

“อ๋อ...พี่บี...แฟนมึงแล้วกูจะมีได้ไง?”แต่มันก็ยังถามอีก

“เบอร์แฟนมึง มึงจำไม่ได้หรือไง?”แล้วก็ยังถาม...แต่ไม่ใช่คำถามที่ผมอยากให้มันถามสักกะคำถามเดียว

“อือใช่...เขาจะไปเรียนต่อ...เขาชวนกูไปด้วย...กูเลยบอกเขาว่าอีกสองวันจะให้คำตอบซึ่งก็คือ...วันนี้!” ผมเลยตอบ และมันทำหน้างง...เพราะไอ้ประโยคที่ผมตอบ ไม่ตรงกับที่มันถามสักนิด  ซึ่งก็ช่วยไม่ได้...ก็ผมหาจังหวะบอกมันไม่ได้นี่นา...มันถามที่ผมไม่อยากตอบ แต่ผมอยากตอบในสิ่งที่มันไม่ได้ถาม ก็ต้องเอามันแบบทื่อๆ ซื่อๆ ด้านๆแบบนี้นี่แหละ!

“มึงจะไปกับเขา?”มันถามหลังจากทำหน้าหายงงแล้วเปลี่ยนมาทำหน้าตื่นๆแทน

“ก็คงงั๊น...ครบสองวันแล้ว ไอ้ทึ่มนั่นยังไม่โผล่หัวมาเลย...กูคงคิดไปเองน่ะ...มึงอ่านหนังสือของมึงไปเถอะ!”

“กูคิดว่ามึงพูดเล่น...”

“...พูดเล่นเหี้ยมึงสิ!..ของงี้ใครพูดเล่น?!”ผมบอกฉุนๆก่อนกดโทรศัพท์ดังติ๊ด...ติ๊ด พอถึงติ๊ดที่สามมันก็ส่งมาอีกคำถาม

“อ้าว!...มึงจำเบอร์เขาได้เหรอ?”

“เสือก!”ผมหันไปตอบหรือน่าจะเรียกให้ถูกคือหันไปด่า...แต่ที่ด่าไม่ใช่เพราะมันเสือก ที่ด่าไปเพราะมันดันทักผมเลยด่าแก้เขิน

ผมนั่งกดติ๊ดที่สี่ แล้วก็ติ๊ดที่ห้า  กำลังจะกดต่อติ๊ดที่หก มันก็แย่งโทรศัพท์ไปจากมือซะก่อน

“ทำไร?”ผมถาม...เอื้อมมือจะดึงโทรศัพท์คืน แต่มันเบี่ยงตัวหลบ

“กูหิวน้ำ...”

“แล้วไง?”ผมถาม...ไม่ได้รวนแต่งงจริง

“ไปซื้อให้หน่อยดิ!”มันพูด ยิ้มอย่างเอาใจแถมยื่นตีนมาสะกิด

“แล้วทำไมกูต้องไป?”ผมถามอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ผมรวนไม่ได้งง...ผมพยายามจะแย่งโทรศัพท์คืนแต่มันก็ดึงมือหลบ

“กูใช้ของกูก็ได้!”ผมเลยหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมา

“อ้าว ไหนว่าของมึงแบตหมด?”มันถามคำถามที่ไม่ควรมาอีกหน

“เสือก!”ผมเลยจนใจต้องด่ากลับแก้เขินไปอีกรอบ

“เร็ว ไปซื้อน้ำให้กูก่อน ยังเหลืออีกตั้งหลายนาทีรีบโทรทำไมวะ?”มันถามและแย่งโทรศัพท์ในมือของผมไปอีกอย่างง่ายดาย...และที่ง่ายดายก็เพราะพอผมเห็นท่าทางกระตือรือร้นของมันแล้ว ผมก็ชักจะหายโกรธขึ้นหน่อยก็เลยแกล้งปล่อยให้โทรศัพท์ในมือโดนแย่งไปอย่างง่ายๆน่ะสิ

“เอาเป๊ปซี่”มันบอกเมื่อเห็นผมยอมขยับตัวลุก

“เซเว่น? เออดีเผื่อกูแวะไปหาน้องป๋อง...เห็นว่าไปรับจ๊อบอยู่ร้านซีรอกข้างเซเว่น...”

“เฮ้ย!... เดี๋ยวกูเปลี่ยนใจ ช่วงนี้กระเพาะขึ้น เอาน้ำฝรั่งที่โรงอาหารดีกว่า!”มันดึงชายเสื้อนักศึกษาผมไว้ก่อนบอก ผมก็อยากหยอดไปอีกสองสามชื่อให้มันเต้นเล่น แต่เปลี่ยนใจเก็บปากเก็บคำไว้ดีกว่าเพราะเวลาเหลือน้อยลงไปเรื่อยๆ และผมก็อยากจะรู้ว่ามันจะทำอะไร

พอผมกลับมาพร้อมน้ำฝรั่งหนึ่งแก้ว ผมก็เจอกระดาษแผ่นเนี๊ย แผ่นที่เขียนว่า...ผมรักคุณ!...วางอยู่บนโต๊ะ แล้วผมจะแปลกใจไปทำไมว่าใครเขียน 

ดังนั้นเมื่อมันบอก...กูนึกว่ามึงรอให้กูจีบ...และผมอึ้งไปนั้น ที่อึ้งก็ไม่ใช่เพราะรู้ว่ามันจีบ เพราะอย่างที่มันว่าน่ะถูกคือผมรออยู่... แต่ที่อึ้งเพราะก่อนหน้าที่มันจะยอมรับ ผมก็ยังแอบหวังว่ามันจะไม่ใช่เจ้าของจดหมาย...ไม่ใช่ไม่อยากให้มันจีบ เพราะถ้าไม่อยากผมคงไม่เสียเวลาทอดสะพาน...

อย่างที่บอกผมจะแปลกใจทำไมว่าใครเขียนจดหมาย แต่ที่แปลกใจคือ แปลกใจตัวเองที่ผมไปรักไอ้คนที่เขียนอะไรเห่ยๆแบบนี้ได้ยังไง

...ผมรักคุณ...

สาบานได้ ถ้าผมเห็นก่อน...ผมไม่ให้โอกาสมันแน่ แต่เมื่อให้ไปแล้ว ก็เลยต้องเลยตามเลย...

บางทีการที่เราจะรักใครสักคนหนึ่ง...ความรักมันมักเกิดขึ้นอย่างค่อยเป็นและค่อยไป จนเราไม่รู้ด้วยซ้ำว่า อะไรกันแน่ที่ทำให้เรารักคนๆหนึ่ง...เหมือนที่ผมรักมัน มันที่คบและรู้จักกันเป็นเพื่อนมานานหลายปี...ตั้งแต่มันยังไว้ผมรองทรงสั้น จนวันนี้เปลี่ยนมาไว้รองทรงยาว...ตั้งแต่มันยังเตี้ยกว่าผม จนวันนี้มันสูงแซงเลยหน้าผมไปเซนต์สองเซนต์แล้ว...ตั้งแต่มันยังผอมกระร่อง จนวันนี้มันก็ยังผอมเพียงแต่ไม่กระร่องเพราะมีกล้ามแขนที่มันชอบเอามาล็อคคอผมเล่นบ่อยๆ...

แต่การที่เราจะเลิกรักใครสักคนหนึ่ง สาเหตุมันกลับชัดเจน สั้นและง่ายดาย...เหมือนที่ผมแทบจะเลิกรักมัน ก็เพราะกระดาษแผ่นนี้...ถ้อยคำบอกรักสุดแสนโรแมนติค...ถ้าเป็นสมัยปู่และย่า ตาและยายน่ะนะ...

“เห่ยกว่านี้มีอีกไหมวะ?”ผมถาม ตายังจ้องดูที่กระดาษไม่กล้าเงยหน้ามองมัน กลัวจะหมดรักมันซะก่อน

“...ผมรักคุณ...”ผมอ่านทวนอีกหน

“ทำไม?”

“เปล่า...ถึงของกูจริง กูก็ไม่รับรัก”

“ทำไม?”มันยังมีหน้าถามแบบงงๆ

“ผมรักคุณเนี่ยนะ!?...โคตรแก่!...โคตรเห่ย!...โคตรเชย! ยอมเป็นแฟนด้วย กูแห้งเหี่ยวหัวโตแน่!”

“แล้วยังไงถึงไม่แก่ ไม่เห่ย ไม่เชย เป็นแฟนด้วยแล้วมึงไม่แห้งเหี่ยวหัวโต?”มันถามหน้าซื่อ แต่ถ้าไม่เกรงใจว่ามันกำลังจะมาเป็นแฟนในอนาคตล่ะก็  ผมจะบอกว่า...มันถามหน้าเซ่อ...

“...ก็...แบบ กูรักมึงอะไรแบบเนี่ย...”ผมสูดหายใจลึกก่อนตอบไปส่งๆ

“กูรักมึงเนี่ยนะ?...จะจีบหรือว่าจะท้าตีวะ?”

“ก็มันจริงใจกว่า...”ผมให้เหตุผลไม่เต็มปาก เพราะครึ่งหนึ่งของความคิดก็แอบเห็นด้วยไปกับมัน

“จริงดิ?”มันถามย้ำ

“จริงดิ!”ส่วนผมตอบย้ำ และมันอ้าปากจะพูด

“จะเขียนอะไรก็เขียนไป ไม่ต้องเสือกอาย โรงอาหารไม่ใช่ใกล้ๆนะมึง อย่าหวังว่ากูจะเดินสองเที่ยว!”ผมขัดพร้อมร่อนกระดาษในมือไปให้มันตรงหน้า แล้วก็มองมันหยิบปากกานั่งเขียนอะไรหยิกๆลงในกระดาษ ก่อนร่อนส่งกลับมาให้ผมอย่างที่ผมร่อนส่งให้มัน...

...กูรักมึง...

ผมอ่านได้แบบนั้น...ไม่สร้างสรรค์และไม่มีอะไรมากกว่าที่ผมบอกมันเลยสักกะนิด...นี่ถ้าเกิดผมรับมันเป็นแฟนแล้วต่อไปเกิดอยากฟังมันบอกรัก ผมไม่ต้องนั่งเขียนสคริพท์ให้มันพูดเหรอนี่?...แต่คิดในแง่ดี...ผมจะได้ ได้ยินแต่สิ่งที่ตัวเองอยากฟังไง!

ผมอ่านลายมือในกระดาษสลับกับมองมัน ที่กำลังนั่งไขว่ห้าง กระดิกเท้ามองผม...ปากกาในมือก็เคาะกับโต๊ะดังป๊อกๆๆ

“กูรักมึงเนี่ยนะ?”

“อะไรอีกวะ?”มันถามคราวนี้ทำหน้ายุ่งๆแบบเริ่มรำคาญ

“ตอนพี่บีจีบกู...สองหน้ากระดาษเอสี่เลยนะมึง!”

“สองหน้ากระดาษเอสี่? นั่นมันเขียนไว้อาลัยแล้วมึง ไม่ใช่จดหมายรัก!”มันพูด...ผมก็นึกเห็นจริง เพราะตอนเห็นจดหมายรักฉบับสองหน้าเอสี่ครั้งแรก ผมก็ว่ามันคุ้นๆแต่นึกไม่ออกว่ามันเหมือนอะไร เพิ่งนึกออกก็ตอนมันบอกนี่แหละ ...และต้องยอมรับว่าไอ้จดหมายรักฉบับสองหน้าเอสี่ที่ว่าน่ะผมยังไม่จบสักหน้าเพราะพยายามอ่านมาหลายรอบก็หลับไปก่อนซะทุกรอบ

“แล้วไหนว่า ไม่เคยโดนผู้ชายจีบ?”มันถามคำถามชวนให้ผมด่าแก้เขินมาอีกจนได้ แต่คราวนี้ผมทำได้แค่อ้าปากยังไม่ทันด่า

“เออกูเสือก!”มันชิงตัดหน้าด่าตัวเอง ผมเลยได้แต่อ้าปากค้าง

“เขียนมาให้เต็มหน้า ไม่งั๊นไม่จริงใจ!”ผมเลยเปลี่ยนไปอีกเรื่อง จะว่าพาลก็ไม่ผิด แต่ก็นั่นล่ะ...สองหน้าเอสี่มันยาวไปก็จริงแต่ยังไงผมก็อยากจะอ่านอย่างน้อยสักหนึ่งหน้า ให้มันคุ้มค่ากับเวลาที่ผมเที่ยวไล่บอกสาลาเลิกทั้งกิ๊กทั้งกั๊กทั้งเก็บในช่วงสองวันที่ผ่านมา

“เรื่องมากชิบ!”มันบ่น ก่อนฉีกกระดาษแผ่นใหม่ออกมานั่งเขียนหยิกแล้วโยนให้ผม

...กูรักมึง...

มันเขียนเต็มหน้ากระดาษจริงๆด้วย ผมจะรับรักมันดีมั๊ยเนี่ย?!...

“จริงใจพอไหม?”มันถาม...ยักคิ้ว แล้วก็กระดิกเท้า...

มีแฟนมาก็หลาย แต่ มีมันคนแรกนี่แหละ ที่นั่งกระดิกตีน ขอความรักจากผม...สะพานที่ผมทอดไป ในที่สุดมันก็ข้ามมา เพียงแต่ว่า...ผมจะถีบมันให้ถอยหลังกลับไปทันไหมเนี่ย?!... แต่ก็นะ ถ้าให้พูดจริงๆ...ก็ไอ้ท่าทางแบบนี้ของมันนี่แหละ ที่ผมชอบ...และยิ่งกว่านั้น ถ้าให้พูดจริงๆเพิ่มอีกหน่อย...ผมว่าใจผมมันกำลังเต้นตึกตักว่ารักมันยิ่งกว่าเดิมก็เพราะไอ้จดหมายรักฉบับนี้ที่กำลังอ่านอยู่นี่แหละ...

จบ...จดหมาย  เหตุความรัก

ออฟไลน์ PHUCK™

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1500
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +625/-31
.
.
.



จิ้มๆๆๆๆ



กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดๆๆๆ
คุณภัคD ผมโคตรชอบคุณอะ !!!!


+1 เป็นแต้มแรกให้เลยครับ

maggy

  • บุคคลทั่วไป
คือไม่เข้าใจอะ
ไม่เข้าใจว่าแต่งได้ยังไง
เขียนออกมาได้ยังไง
ทุกข้อความทุกประโยคล้วนชวนอึ้ง
นับถือเลยอะคะ ชอบความคิดมากๆเลยค่ะ
จนบางที่อ่านเรื่องที่คุณภัคDเขียนแล้วอยากนั่งสัมมนาโต๊ะกลมกับคุณภัคD
แบบว่าอยากถามว่าตอนนั้นคิดอะไรอยู่ อารมณ์แบบไหน
อยากรู้เบื้องลึกของตัวละครมากยิ่งๆขึ้นไปอีก
คุณคือไอดอลมากๆ
มันติสต์อะค่ะ ฮะฮะ บรรยายไม่ถูก
จะขอติดตามผลงานตลอดไปเลยค่ะ

ออฟไลน์ nOn†ღ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4390
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +502/-6
เข้ามากรี๊ดดดด ต้อนรับคุณภักD ด้วยคน   :z2:

อยากบอกว่าคุณอ่ะ สุดยอดเลยค่ะ  o13

ออฟไลน์ M@nfaNG

  • ชีวิตคือการตรวจสอบ...
  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4453
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +847/-18
เอิ่มตามมาติดๆ
 ไม่กริ๊ดดดดแต่ขออนุญาติ :จุ๊บๆ:นักเขียนในดวงใจทีนึงนะคะ

เรื่องนี้น่ะ น่ารัก ช่างคิดจริงๆ แต่ก็ลึกซึ้ง ชอบบบบ แต่เค้าคู่นี้ใครน่ะ :m21:

น้ำค้าง

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักมาก ชอบจังเลย :really2:

ออฟไลน์ THIP

  • Global Moderator
  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 7674
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +986/-10
เข้ามาต้อนรับคุณ ภัคD  :pig2: :pig2: สู่เล้าเป็ด




ออฟไลน์ archi_10_001

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 778
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +28/-2
อ่านมาละรอบหนึ่ง อ่านอีกก็ขำอีก....น่ารักดีเจ้าค่ะ

ขอบคุณมากๆ

chatori

  • บุคคลทั่วไป
 :L2:

น่ารักทุกเรื่องเลย หุหุ
ฮาและน่ารักมากมาย ~

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ MoPPeT

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 258
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +22/-0
คู่นี้ก็น่ารักอีกแระ  :-[

ไม่อยากจะบอกเลย ว่าเขิลลลลตาม :o8:


ออฟไลน์ DEMON3132

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +170/-1
เข้ามา  :mc4: และ  :L2: ต้อนรับคุณภักD ด้วยคน
มาลงเรื่องใหม่อีกนะคะ แม้จะเป็นเรื่องสั้น แต่ละเรื่องก็ทำให้
เต็มอิ่มได้เลยในเรื่องของความรัก ......

ออฟไลน์ insomniac

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1482
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +111/-3
เรื่องนี้น่ารักโฮก   ไม่เศร้าด้วย
ชอบวิธีการเขียนมาก ตรงที่นิสัยใจคอของตัวละครจะค่อยๆ เผยออกมาผ่านบทสนทนา โดยไม่ต้องมีคำบรรยายเลย

ออฟไลน์ piengtavan

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 244
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +14/-0
    • UEDA_ARAMORD
เออเนอะ... กระดิกเท้าขอความรัก ตกลงจะขอความรักรึท้าต่อย?? แต่ก็คงวได้ใจไปตั้งแต่ข้อความที่หาว่าน้ำเน่าซะแล้วล่ะมั้ง~ ...

คิดเหมือนกัน จดหมายรักสองหน้ากระดาษเอสี่ ... จดหมายรักหรือจดหมายไว้อาลัย? หึหึหึ

แต่เรา ว่า สั้นๆคำเดียวได้ใจความไปร้อยแปดแบบนี้ ดีกว่าสองหน้ากระดาษเอสี่เย้อออ น้า~~ หึหึหึ

TaEnIaE_CoLi

  • บุคคลทั่วไป
อยากอ่านเรื่องแบบนี้เยอะๆ

ชอบๆๆๆๆ

เขียนมาอีกเยอะนะค๊าบบบบบ

jedi2543

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักมากๆ ค่ะ

ไม่คิดลองเขียนเรื่องนี้เป็นเรื่องยาวหรือคะ สนุกดี

patz

  • บุคคลทั่วไป
อ่านจบอย่างมีความสุข โดยที่ไม่รู้เลยว่า ตัวละครทั้ง 2 ชื่ออะไรบ้าง

แต่งได้เก่งมากๆเลยครับ  :L2:

van

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักค่ะ ...  ชอบมากมาย
ขอบคุณคนเขียนนะคะ  :L1:

ออฟไลน์ nana

  • 아주마 애기 두명 ㅋㅋ
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2759
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +138/-2
น่ารักจริงๆ :L2:

ออฟไลน์ Junrai_Hyper™

  • พูห์น้อยกลอยใจ
  • Global Moderator
  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4842
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +777/-50
จุฟ คุณภัคDครับ

ยินดีต้อนรับสู่เล้าเป็ดครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ltahset

  • บุคคลทั่วไป
 :กอด1:

ชอบมากมากกกกกกกกกกกกกกกกก

เรื่องของคุณภัคDเป็นอะไรที่แบบว่า...สุดๆ

^^
ขอบคุณค่ะ

ออฟไลน์ MIkz_hotaru

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +106/-4
ถ้าเรื่องยาวจะเป็นยังไงน้อ  :man1:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 08-05-2009 14:09:46 โดย MIkz_hotaru »

blueclystals_

  • บุคคลทั่วไป
...กูรักมึง...

อิอิ น่ารัก

ออฟไลน์ กิมตี๋หัดขับ

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1466
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-3

กูรักมึง

ทำหัวใจชั้นหวั่นไหวนะเนี่ย อิอิอิอิ

จุ้ฟๆ คุณภัคD  :L1:

ออฟไลน์ nopkar

  • เป็ด indy
  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2159
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +163/-3
น่ารักดีอ่ะ ชอบๆๆๆๆ

ขอบคุณมากๆครับ :pig4:

ออฟไลน์ aisen

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1348
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +75/-1
แหม ชอบๆๆๆ

:+vitamin+:

  • บุคคลทั่วไป
น่ารัก ชอบมากค่ะ
คุณภัคDแต่งเก่งจัง
 :L2:

delufy.monkey

  • บุคคลทั่วไป
น่าร๊าก.... เป็นที่สุด...

patiharn

  • บุคคลทั่วไป
น่ารักแบบกวนๆ อย่างว่าคนเค้ามีใจอะไรก็น่ารัก
แต่ถ้าต่อเป็นเรื่องยาวสงสัยได้ต่อยกันทั้งเรื่องแน่เจ้าคู่นี้....กวนทั้งคู่จริงๆ

ออฟไลน์ manami1155

  • ~I Still Love You~
  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1749
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +99/-1
ชอบจังค่า
คุณนายเอง(เดาเอา)เล่นบทเคะราชินีได้เยี่ยมมากค่า
ส่วนคุณพระเอกก็เหมือนจะทึ่ม แต่ก็ไม่ทึ่ม แอะยังงัย คิคิ
แต่ที่แน่ๆทั้งสองคนน่ารักมากๆเลยค่า

ชอบสำนวนการเขียนของคุณภัคDจริงๆนะค่ะเนี้ย
เดี๋ยวไปตามหาเรื่องอื่นๆอ่านก่อน
 :L2:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด