******
ตอนที่ 4“วิทย์ พรุ่งนี้ กู จะไปคัดตัวบาส อะ ที่โรงเรียนมึง มึงไปเป็นเพื่อนกูได้ปล่าว” ปากผมก็พูดอะครับ มือ ก็ บีบ โลชั่นทาผิว มาทา
เอ่อ ผมก็ไม่ได้สำอางค์อะไรหรอกครับ แต่ว่าโลชั่นเนี๊ยะ แม่ผมให้ผมทามาตั้งแต่เด็กอะครับ ผมเป็นคนผิวแห้งอะ..หน้าหนาวทีลายพล้อยเลยครับน่าเกลียดน่ากลัวตัวละบาทจริงๆ แม่ผมก็เลยซื้อโลชั่นให้ทาตลอดผมเลยติด ..ถ้าไม่ทานี้เหมือนใส่เสื้อผ้าไม่ใส่กางเกงในเลยอะครับฮ่าๆๆๆๆๆๆ
“เออ ไป ก็ไป ดิ..กูว่าง พอดี...กี่โมงวะ” ไอ้วิทย์ถามผมครับแต่ตามันหน่ะดูละครอยู่ ไอเลวนี้มันติดละครครับ ผมจำไม่ได้แหละว่าเรื่องอะไร
“ 9 โมง หว่ะ อย่าลืมนะมึง แล้วนี้มึงจะไปไหนรึเปล่า”ผมเปิดตู้หาเสื้อผ้ามาใส่แหละครับวันนี้มีเดทผมก็หยิบได้ เสื้อ ยืดกะกางเกงยีนส์ตัวเก่ง ...
“ไม่ หว่ะ ..อยากพักบ้างหว่ะ ไม่ไหว เหนื่อยชิบ..” ผมก็ไม่รู้นะครับว่ามันเหนื่อยอะไรของมันนักหนา เป็นเด็กเป็นเล็ก แท้ๆๆ
“แล้วนี้มึงจะออกไปไหนอีกเนี๊ยะ แต่งซะหล่อเชียวนะมึง ..ไม่เคยอยู่ติดบ้านให้กรูเห็นหน้าเลยนะมึงหน่ะ .” มันไม่พูดเปล่าครับ มันเอาเท้าดำๆของมัน มาถีบก้น ผม เบาๆๆด้วยความรักใคร่
“แหม...อยู่ห้องวันเดียวนี้...พูดซะกรูนี้เลวไปเลยนะมึงหน่ะ..กูจะไปดูหนังเว้ย....นัดกะ..(น้องอะไรไม่รู้ครับจำไม่ได้ ชื่อน้อง เอ แล้วกัน)”.
“อ้าว แล้วน้องแก้วของมึงหล่ะ..ไปไหนแหละแม่งเปลี่ยนแฟนยังกะเปลี่ยนรองเท้าพอกูจะจำชื่อได้แม่งเปลี่ยนอีกแหละ” มันบ่นครับมันบ่น มันยิ่งหนักกว่าผมอีกครับ จะบอกให้
“เออน่าจำไม่ได้ก็ไม่ต้องจำหรอกมึงหน่ะ กูยังไม่เคยจำชื่อเด็กมึงเลย กูกลัวทักผิดฮ่าๆๆ”..
มันหัวเราะชอบใจฮะไอเลววิทย์.
“กูไปแหละ .....” ผมพูดแหละก้อไปลากเอาอีแตะคู่เก่งของผมแหละฮะ
“เออ เบาๆ หน่อยนะโว้ย มึงหน่ะพรุ่งนี้ คัดตัวนะโวย เข่าอ่อนกูไม่รู้ด้วยนะฮ่าๆๆๆๆ”มันทำหน้ากวนส้นครับ ไอเพื่อนเลว
“เรื่องของกู” อันนี้ผมกำลังอายครับ
.ไอ้วิทย์ เนี๊ยะ มันหล่อครับ คมเข้มพ่อมันเป็นคนใต้ ครับ แม่เป็นคนอีสานก็จังหวัดเดียวกับผมแหละครับ..มันเลยหล่อเข้มๆ ตัวสูงฮะ แม่ม อายุ แค่ 16 สูง ตั้ง 180 กว่า ..ผมหล่ะอิจฉามันจริงๆฮะ ไอ้ โก้ นี้พ่อ มันเป็นตำรวจฮะ ไอนี้ก็หน้าตาดีฮะ ตัวขาวๆสูงน้อยกว่าไอ้วิทย์หน่อย ไอ้โด่ง.. พ่อมันมีปั้มน้ำมัน (แต่ตอนนี้ปิดไปแล้ว).มัน หน่ะตัวเตี้ยกว่าผม.แต่หนากว่าผมเยอะฮะมันเคยเป็นตัวเกงนักฟุตบอลทีมเยาวชนประจำจังหวัดครับ แต่ว่าเข่ามันอักเสบครับ เรื้อรังต้องผ่าตัดต้องใช้เวลาพักฟื้นนานเหมือนกันครับ มันเลยขี้เกียจเล่น มันก็ไม่ได้อยากเป็นนักฟุตบอลอะไรนักหนาหรอกฮะ แค่เล่นหนุกๆแต่บังเอิญเก่งแค่นั้น ไม่ต้องไปสงสารมันนะฮะ มันมีความสุขดีฮะ ส่วนผมนะเหรอฮะ เหอๆๆ.ไม่บอกหรอกฮะ
“โอ้ วันนี้ สงสัย..พี่จะโชคดีแฮะ เจอน้อง ตาหวานด้วย ไปไหนครับ วันนี้” จี๊ดอีกแล้วครับ...
ไม่หันไปมองก็รู้ครับว่าใคร
ผมไม่พูด ครับ ตั้งหน้าตั้งตาปลดล๊อครถครับ ผมเอาโซ่ล่ามรถไว้อะครับ(ยังกะวัวกะควายเลยกรู) รถผมก็แต่งอะครับลงแม๊กลงอะไรเรียบร้อยก็กลัวหายอะ หายนี้เสียดายตายเลยแพงฮะ เหอๆ
“ไม่พูด ...หันมาคุยกันหน่อยสิครับ...” ท่องเอาไว้น้องเอ ..กูจะไปหาน้องเอ อย่าไปสนใจมัน ไอมารความสุข
“เฮ้ย นายเล่นอะไรของนายเนี๊ยะ เอากุญแจรถเรามา เฮ้ย” ครับ ไอเลว นัท มันมาดึงเอากุญแจรถผมไปครับ มันรนหาที่ครับ
“ก็น้องตาหวานมาคุยกับพี่ก่อนสิ ครับ....นี้จะไปไหนอะครับให้พี่ไปส่งก็ได้นะครับ..พี่เต็มใจ”มันไม่สำนึกครับ มันยังทำหน้ากวนส้นใส่ผมอีกอะครับ ไอนี้มันชักยังไงแล้วอะครับ..ตอนนั้นผมยังคิดแค่ว่ามันหาเรื่องผมเฉยๆครับไม่ได้คิดเป็นอื่นเลย บอกแล้วผมไร้เดียงสาอะครับ
“เฮ้ย เราบอกว่าเอากุญแจเรามา เรารีบ ไม่อยากมีเรื่อง...”เดี๋ยวฤกษ์ดีๆ เสียหมด ไอเวรนี้
ผมยัง พูดดีๆ กับมันอยู่ครับ..แบบไม่อยากมีเรื่องจริงๆๆ ครับตอนนั้น
“เดี๋ยวพี่ไป ส่ง นะ ปะ.. อั๊ก” ผมจี๊ดอีกแล้วครับ ก็เลยสนองมันซะหน่อยผมบอกแล้วครับผมไม่อยากมีเรื่อง กำหมัดยัดปากมันไปทีนึง ก่อนที่มันจะตั้งสติได้ผมก็เตะเข้าที่ซี่โคร่ง มันไปทีนึง เบาๆครับ
“อ๊อก เฮ้ย มึง ไอตาหวาน อั๊ก” พร้อมกระทืบเข้าที่ท้องมันเบาๆอีกแล้วครับ
“กู บอก กูไม่อยากมีเรื่องไง เอากุญแจกูคืนมาเลยนะมึง...แม่ง กวนตีนกูชิบ ..”
“เฮ้ยอะไรกันวะพวกมึงหน่ะ.....” พี่ป้อมครับแกเป็นตำรวจสายตรวจที่เจ้าของตึกผม เค้าให้แกมาตรวจที่ตึกผมบ่อยๆๆ... ไอนัทลุกขึ้นเดินมากอดคอผม...ตบบ่าผมด้วยอะไอเลวนี้ ...มันถือโอกาสแต๊ะอั๊งผมครับ
“ไม่มีอะไรหรอกพี่...น้องมันหยอกเล่น” ไอนัทมันแก้ตัวแทนผมครับ เช็ดเลือดที่ปากป่อยด้วยครับผมหละสะใจจริงๆ
“หยอก เล่น บ้านพ่อมึงเหรอ ถึงกับเลือดไหลเลยนะมึงอะ ไอนัท” พี่ป้อมยังไม่เลิกครับ
“ฮะฮะ ไม่มีไรหรอกพี่ น้องเค้าชื่อโม”แหนะรู้ชื่อกรูอีกกรูบอกมันตั้งแต่เมื่อไหร่หว่ะ
“อยู่ห้องติดกับผมหน่ะไม่มีไรแค่เล่นๆกัน” มันพูดแล้วเอามือมาลูบแก้มผมครับ ไอเลว กรูหย่ะแหยง
“เออ คราวหน้าคราวหลัง พวกมึงก็อย่าเล่นกันแบบนี้อีกหละกันนะเว้ย กูตกใจ แม่ง นึกว่า มีเรื่องกัน…..กูไปแหละอย่าให้กูเห็นอีกนะมึง”พี่ป้อมแก...ชี้หน้าผมกับไอนัทแบบประมาณว่ากูไม่เชื่อมึงหรอกอะไรทำนองนั้น
“ครับ พี่” ไอนัทมันพูดครับแต่ผมเงียบ ......สำหรับผมตำรวจยังน่าเกรงขามอยู่ครับ
“นาย เอากุญแจเรา คืนมา แล้ว ก็เอามือนายออกไปด้วย” ผมเริ่มอารมณ์ดีแล้วครับ ได้ต่อยปากมันไปแล้ว สะใจโคตร
มันก็ค่อยๆเอามือออกจากบ่าผมอะครับ แต่หน้าตามันนี้ ฮึ้ย ..
“เฮ้อ เรานี้ มันหมัดหนักจริงๆ เลยหว่ะ ตาหวาน...พี่แค่ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง...อะเอาคืนไป..” มันยื่นกุญแจรถให้ผมครับ ผมก็ยื่นมือไปรับ...ยังครับมันยังกวนไม่เลิก มันเอามือคว้ามือผมไม่ยอมปล่อยเลยครับคราวนี้...
“เฮ้ย..มึง..มึงจะเอาไงกะกูวะ” ผมเริ่มจี๊ดอีกแล้วครับ กำหมัดฟาดเปรี้ยงกะเข้าที่หน้ามันอีกครั้งเผื่อมันจะสำนึก คราวนี้มันหลบได้ครับ..แต่มือมันยังไม่ปล่อยมือผมอะสิครับ มันต้องการอะไรกันแน่เนี๊ยะ ผมอยากรู้
“หึ พี่บอกแล้วไงครับ เด็กๆอย่างน้องเนี๊ยะทำอะไรพี่ไม่ได้หรอกครับถ้าพี่ไม่ยอม” มันจ้องหน้าผมแปลกๆอีกแล้วครับผมเสียวสันหลังวาบเลยครับ สยองนะเนี๊ยะ
“อย่าอวดเก่งให้มันมากนักซิครับ....พี่พูดด้วยดีๆๆนะครับน้อง” ผมเริ่มใจไม่ดีแล้วครับ.มันตัวสูงกว่าผมเยอะครับและ ถึกกว่าด้วยครับ
“ปล่อยมือเรา...เราจะไปรับแฟน..เรารีบ”
“รับแฟนเหรอ ผู้หญิง หรือผู้ชายหล่ะครับ หา” มันจ้องผมน่ากลัวมากเลยอะครับตอนเนี๊ยะผมเริ่มกลัวจริงๆแล้วนะเนี๊ยะ คนแม่ม ไปไหนหมดวะ ทำไมไม่มีใครผ่านมาบ้างหว่ะ กลัวนะเว้ย
แต่ยังปากดีครับ
“เฮ้ย..มึงเสือกไรเรื่องกูเนี๊ยะ ...โอ้ย ไอเลว ปล่อยกูนะเว้ย ...” ไอนัทมันจับมือผมบิดไปไพล่ไว้ด้านหลังครับ
“เฮ้ย ปล่อยกู กูเจ็บ แม่ม เอ้ย มึงเป็นบ้าไรวะ ...” ผมเจ็บนะครับน้ำตาร่วงเลยอะดิ้นทีนี้เจ็บร้าวมาถึงหัวไหล่เลยครับ
“กูไม่ให้มึงไปไอตาหวาน ...แต่ถ้ามึงยังดื้อจะไป...งั้นกูไปด้วย” อ้าวไอนี้ยุ่งไรกะกูเนี๊ยะ
“มึงเลือกเอา มึงจะเอาไง” เว้ย มันอะไรนักหนาวะกูเกลียดมึง ไอเลว มันพูดแล้วกดแขนผมแรงกว่าเดิมอีกครับ เจ็บ นะครับ นั้นหน่ะ
“เออ ก้อได้ปล่อยกูก่อน...กูเจ็บ..มึงจะไปไหนทำอะไรก็เรื่องของมึง ไอเลว” ผมยอมแพ้มันแล้วครับตอนนี้ ...
“กูไม่ไปแม่ม มัน แหละ มึงอยากไปไหนก็เรื่องของมึง เอากุญแจรถกูคืนมา”ผมตัดสินใจหลังจากที่มันปล่อยแขนผมครับ
“พูดง่ายๆแบบนี้ตั้งแต่ทีแรก ก็ไม่ต้องเจ็บ ตัว หึหึ” มันพูดจากวนส้นอีกแล้วครับ แล้วมันก็ยื่นกุญแจให้ผม คราวนี้มันให้ผมจริงๆครับ ...ผมก้อเดินไปเอาโซ่ล๊อครถไว้เหมือนเดิมแหละครับ
“เฮ้ย ไหน เราว่าจะไม่ไปแล้วไง ตาหวาน อย่าผิดคำพูดสิวะ”มันถลามากระชากไหล่ผมเลยครับ เจ็บ อีกแล้วกรู
“กูจะล๊อครถ มึงจะให้เค้ามาขโมย รถกูไปทั้งคันเลยไหมหล่ะ ไปไกลๆกูเลยไป”มันเหลืออดครับ หมั่นไส้มัน
มันจะอะไรกับผมนักหนา ผมไม่เข้าใจว่าทำไมมันถึงไม่อยากให้ผมไป แต่ตามที่ผมคิดมันคงแกล้งผม แน่ๆชัวร์ๆ มันคงอยากให้ผมทะเลาะกับน้องเอ มันคงอยากให้ผมเจ็บใจเล่นๆๆ
ไอเลว
“อ้าว เอ้อ เหรอ” มันเกาหัวแกรกๆ เลยแหละครับ...ล๊อคเสร็จผมก็หันหน้ามาหามัน
“คราวนี้กูไปได้รึ ยัง..”
“อืม ก็ไปดิ ...แล้ว ก็พูดเพราะๆ ด้วยนะ...พูดกูมึงอะพี่ไม่ชอบ ไม่น่ารักเลย” มันทำหน้ากวนส้นยิ้มหวานให้ผมอีกแล้วครับ พี่น้องทั้งหลาย..ถ้าผมเป็นผู้หญิงคงละลายแต่ ผมเป็นผู้ชายครับเห็นแล้วอยากอ้วก...
“ฮึ้ย..ตีน หนิ” แล้วผมก็เดินหนีมัน กลับขึ้นห้องครับ..
.ผมไม่รอลิฟแหละครับขึ้นบันไดดีกว่าเผื่ออารมณ์จะดีขึ้น ไม่อยากเข้าไปอยู่ในลิฟท์กับมัน 2 คน กลัวว่าไม่มันก็ผมแหละครับที่จะเป็นศพ
มันก็ยังยิ้ม เดินผิว ปากอารมณ์ดี ตามผมมาแหละครับ....ตอนนั้น ผมอยากกระโดนเตะก้านคอมันมากเลยครับ... ผมคิดว่า ..ผมจะย้ายหอ หนีมันเลยนะครับ ขืนเป็นแบบนี้ต่อไปโรคประสาทถามหาผมแน่ๆฮะ ไม่ไหวจริงๆ ผมคงต้องคุยกับไอ 3 ตัวนั้นแล้วแหละครับ ว่าพวกมันจะเอาไง.....
‘ก๊อก ก๊อก ก๊อก’
“อ้าวเฮ้ย ลืม ไรวะ กลับมาทำไมเนี๊ยะมึง..ลืมถุงยางเหรอ กูหยิบให้ ” ไอวิทย์เปิดประตูและถามผมฮะ ปากปีจอมากเลยอะมัน
“ไม่ แล้วเว้ยวันนี้ ฤกษ์ ไม่ดีวะ หมามันกัดกูเมื่อกี้อะ..แม่ม เซ็งชิบ กูก็เลยไม่ไปแม่มเลย ” พูดเสร็จผมก็ดันไอ้วิทย์กลับเข้าห้อง ไอวิทย์ทำหน้างงๆแหละฮะ
แต่ไอเลวนัทมันหัวเราะเสียงดัง เลยครับ แค้นมันครับ แค้น สุดๆๆ มึงแล้วกูจะเอาคืนไอเลวนัท
*****
--------------------------------------------------------------------------------------------
ครบสองตอน แล้วน๊า..อุอุ (ห้ามทวง เหอ..เหอ..) BY :: Sun
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
