หัวข้อ: อยากให้รัก ตอนที่ 6 คนบนฟ้า (ต่อจากตอนที่แล้ว)52 29/7/55

[acorntan]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้ เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณา กดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่อง ทั้งหมด

2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การ นำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่า โกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

ส่วน คนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน

ก็ไม่ต้องไปอิน มากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็น เวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่ นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

**************************************

ลองอ่าน ๆ เล่น ๆ กันนะคะ  อย่าเครียด 555+

[anajulia]

แว้กกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
แตนนนนนนนนนนนนน เอาอะไรมาให้อ่านตอนบ่ายแก่ๆเนี่ย แว้กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ปล.อย่าลืมเอากฎบอร์ดมาแปะด้วยนะคะ จุ๊บๆๆๆๆ


ลองเข้าไปดูหน้าแรกโพสแรกนิยายเรื่องไหนก็ได้นะแตน แล้วก๊อปปี้เค้ามา ลองดูๆๆ
v
v
v

[acorntan]

แตนยังงง ๆ อยู่เลยพี่นุ่น  555  กฎเอาที่ไหนมาอะคะ

แล้วมันต้องทำยังไงบ้าง...

[acorntan]

สวัสดีครับ เออ....ผมชื่อโฟมครับมีปัญหาตอนนี้นิดหน่อยคือ  ผมไม่รู้ว่าผมอยู่ที่ไหน   สาเหตุมันก็แค่ผมหลับในรถเมล์มาตื่นอีกทีก็อยู่อู่รถเสียแล้ว  ผมหันซ้ายหันขวาไม่กล้าโหวกเหวกโวยวาย  ชาวบ้านเค้าจะหาว่าบ้านนอกเอา  แถมยังหลับรถเลยป้ายจนหาทางกลับไม่ได้  ขื่นโวยวายได้ขึ้นหน้าหนึ่งไทยรัฐประจานความโง่ตัวเอง จะเสียชื่อถึงวงศ์ตระกูลเปล่า ๆ

   ตอนนี้ผมกำลังเดินต๊อกต๋อยออกมาจนถึงถนนใหญ่ครับ  ระหว่างนี้พวกคุณก็อยู่คุยกับผมก่อนก็แล้วกัน  ผมเสียมารยาทจริง ๆ ผมชื่อโฟมครับ  เรียนปี 2 คณะวิทยาเคมีฯ  แถว ๆ กรุงเทพนี้แหละครับ  หน้าตาของผมนะหรอ  อืม....ไม่รู้สิครับว่าผมจัดว่าหล่อ  หรือเรียกว่าดูดี  จะจัดว่าหล่อไอ้ที่หล่อกว่าผมมันก็ห่างกันมากอยู่  แต่ไอ้ที่ขี้เหล่มันก็ห่างจากหนังหน้าผมเหมือนกัน

   ครอบครัวของผมประกอบไปด้วย พ่อ  ที่ดำรงตำแหน่งพ่อครัวร้านพิซซ่าก็ไม่อยากจะอวดอ้างอะไรมากมาย  แต่ฝีมือพ่อผมระดับ 5 ดาวเลยนะครับ  ส่วนแม่ก็หญิงไทยธรรมดา วัน ๆ เอาแต่บ่น ๆ แล้วก็บ่นเรื่องในครอบครัว 

ผมมีพี่น้องกัน 3 คนครับ  พี่คนแรกขวัญใจพ่อแม่เค้าเลยทำงานเป็นทนายความ  คนที่สองยังไม่แต่งงานแต่กำลังท้องได้สองเดือนครับ  แล้วไอ้เรื่องที่ผมหลงทางก็เพราะพี่สาวของผมนั้นเอง  เจ๊แกอยากได้ลูกสาวเข้าไส้ติ่งเลยไปไหว้ศาลตา-ยาย ที่เรื่องชื่อด้านของลูกอะไรเทือกนี้แหละครับ  ครั้นจะให้ไปเองก็กลับเจ๊แกเป็นลมเป็นแล้งไป  ผมกับเจ๊ไปกันช่วงเช้ามีคนไปที่ศาลตา-ยายไม่น้อยเหมือนกัน  ตอนเจ๊แกของลูกผมก็แอบไหว้อธิฐานขอให้ลูกผมหล่อ ๆ แจ่ม ๆ ด้วยเหมือนกัน  ภายภาคหน้าจะได้เกาะลูกกิน

   แล้วแถวนี้มันส่วนไหนของกรุงเทพฯละครับเนี๊ยะ  ไอ้ผมก็ใหญ่เฉพาะแถบที่บ้านกับมหาลัย  นอกนั้นไม่ค่อยได้เดินทางเหมือนกัน  ผมนั่งตรงป้ายรถเมล์ที่ใกล้ที่สุด  มองดูสายรถเมล์ที่จะผ่านด้วยความโง่บวกงงเล็กน้อย  หรือว่าที่นี้มันรถถนนใหม่เลยมีป้ายรถเมล์แปลก ๆ    เอาเหอะอย่างน้อยก็ขอไปอนุสาวรีย์ก่อนแล้วกัน  ถ้าถึงที่นั้นได้ไอ้โฟมก็ไม่อดตาย

   ผมมองท้องถนนที่ไม่ค่อยมีรถผ่านเท่าไร  รอแล้วรอเล่าก็ยังไม่มีรถผ่านสักทีแถมไม่รู้อีกด้วยว่าที่นี้ที่ไหน ตู้โทรศัพท์ก็ไม่มีทำไงดีหว่า  อยู่ ๆ รถสปอร์ตสีดำก็จอดตรงหน้าผม  กระจกค่อย ๆ เลื่อนลงทำให้เห็นคนขับข้างใน

   “น้อง ๆ เท่าไร”  ผมมองไอ้ไว้ทุกข์ (เพราะผมเห็นมันใส่ชุดดำ) ว่ามันถามใคร แต่นี้มีแต่ผมคงเป็นผมละมั่ง 

   “อีกห้านาทีสามทุ่มพี่”  อะไรวะขับรถออกจะรวยดันไม่มีนาฬิกาใส่

   “ว่างหรอ”  ไม่ว่างโว้ยหาทางกลับบ้าน

   “จะกลับบ้านแล้วพี่”  ไม่ใช่ถิ่นเราอย่าได้ซ่า

   “ไปกับพี่ก่อน..เดี่ยวพี่ไปส่ง”ไอ้ไว้ทุกข์ยังคงไม่ลดละ  สมัยนี้ยังมีคนมีจิตเมตตาอีกหรอเนี๊ยะ

   “ไม่เป็นไรครับ  เดี่ยวมีคนมารับ”  ไอ้ผมก็แจกผลไม้เมืองหนาวให้หนึ่งกระบุง  เป็นไงละอร่อยเลย

   “อ่าว..ไม่บอกว่ารับคนแล้ว”  ไอ้นั้นมันทำชักสีหน้าใส่ผม แล้วก็ออกรถไป  สาธุ...ขอให้ขี้นกตกใส่กระจกรถมัน

   ผมนั่งถอนหายใจทิ้งเหมือนมันไม่มีราคาต่อสักนิดหน่อย  เพราะรอรถเกือบครึ่งชั่วโมงก็ยังไม่มีรถประจำทางโผล่หน้าให้ผมได้ขึ้นแม้แต่คันเดียว  ผมที่คิดจะเดินออกจากป้ายรถแม้แล้วอยู่ ๆ ก็มีรถคันใหญ่ ๆ มาจอดเทียบฟุตบาตร  สองขาไอ้โฟมจ้ำอ้าวให้เร็วกลัวว่าจะมีคนมาถามทาง  สองขาที่กำลังทำหน้าที่ของมันก็ต้องหยุดเหมือนโดนเหยียบเบรกเอบีเอส  แล้วผ้าเช็ดหน้าก็ถูกโปะมาที่จมูกผม  โอ้วแม่เจ้า....ผมดิ้นสุดชีวิตแล้วสติของผมก็ค่อย ๆ หลุดลอยไป  อย่าเอาผมไม่นั่งขอทานเลยนะครับ

   แสงบางอย่างกำลังแยงตาของผมอยู่  แถมบนตัวของผมก็เหมือนใครกำลังจับ ๆ ตัวผมอยู่  หรือว่าผมกำลังฝันถ้ามันเป็นฝันก็ฝันดีโคตร ๆ อะครับ  ฝันตอนนี้คงเหมือนกับเป็นเป็น 3D อย่างไงอย่างงั้น  ร่างกายของผมกำลังถูกลูบไล้ไปทั่วร่างกาย  เจ้าลูกชายของผมก็ถูกชักช้า ๆ ให้มันตื่นตัวอย่างเป็นสุข  ทำไมผมฝันดีอย่างนี้ครับ

   ฝ่ามือในฝันกำลังบีบเจ้าลูกชายของผมแน่นขณะที่อารมณ์ของผมกำลังเห็นพระอินทร์อยู่บนเมฆรำไร  ผมเอื้อมมือไปทางท่านให้ท่านดึงผมขึ้นสวรรค์ แต่ท่านกลับโบกมือลาสะอย่างนั้น    แถมผมยังได้ยินเสียหัวเราะตอนที่ผมร้องอย่างขัดใจ  ไอ้อารมณ์ที่จะไปอยู่แล้วกลับค้างๆ  คา ๆ อย่างนั้น  พอผมชักจะปลงว่าฝันคงจะแห้งแทนฝันเปียก  อยู่ ๆ น้ำเหนอะ ๆ กับอะไรอุ่น ๆ ก็ลูบไล้ร่องประตูหลังของผม  มันก็สยิวดีเหมือนกันนะครับแต่จะให้ทำจริง ๆ ผมก็ไม่นิยมหรอก  ชอบแทงมากกว่าถูกแทง

   ดูเหมือนทั้งด้านหน้าและด้านหลังของผมจะโดนรุกหนัก  เจ้าลูกชายของผมเหมือนจะโดนเขมือบเข้าไปในปาก  ยิ่งตอนน้ำอุ่น ๆ ดูด ๆ ดึง ๆ ตรงปลายผมละอยากไปที่ชอบ ๆ เร็ว ๆ  แต่ครั้นจะไปแล้วอารมณ์มันก็ดันหดเพราะไอ้รู้สึกเจ็บแปล๊บ ๆ ด้านประตูหลัง 

ความอึดอัดค่อย ๆ ออกไปจนผมยิ้มในฝัน  คราวนี้แหละผมคงจะไปสวรรค์จริง ๆ ไม่ใช่สวรรค์เบี่ยงเหมือนเมื่อกี้    ลูกชายของผมถูกปลุกเร้าอย่างรุนแรงอีกครั้ง  ไอ้ที่มันมากองอยู่กลางลำ  ก็อยากจะออกมาทักทายด้านนอกเหลือเกิน  แล้วอยู่ ๆ ประตูหลังของผมก็ถูกอะไรบางอยากลุกล้ำเข้ามา  ตอนนี้ผมกำลังลังเลอยู่ว่า  จะตื่นดีรึเปล่า  ถ้าตื่นก็อดฝันเปียก  ถ้าไม่ตื่นฝันนี้คงฝังใจผมไปอีกนาน    ขณะที่ตัดสินใจว่าจะเลิกฝัน หรือจะฝันต่อ  ไอ้ความอึดอัดก็แทรกเข้ามาเรื่อย ๆ จนผมทนไม่ไหว  เปลือกตาขอผมจึงเปิดทันที

   “ว๊าก!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! โอ๊ย...................”  นั้นคือเสียกระผมเองครับ  เสียงราวกับควายคลอดบุตรแผดร้องออกมาอย่างปวดร้าว 

   ก็จะไม่ให้ร้าวได้ไง  ลืมตาขึ้นมาก็เจอเงาตะคุ่ม ๆ กำลังคล่อมผมอยู่  พอผมจะถอยหนีมันดันแทรกตัวเข้ามาในตัวผมจนมิดเลย

   “ตื่นแล้วหรอ”  ไอ้ควาย  กูร้องเสียดังเยี่ยงนี้มึงคิดว่ากูละเมอรึไง

   “ปล่อยกูนะไอ้สัส  มึงข่มขืนกู”  ผมพยายามขยับสะโพกที่ติดหนึบกับของมันออกทีละเล็ก ทีละน้อย จะเอาออกทีเดียวได้ตายพอดี

   “อ๊า~  อย่าขยับสิถ้าไม่อยากก้นแหก”  อ่าวได้ห่า  ...กูจะหนีมึงนี้....กูผิดด้วยหรอ ผมไม่รู้ว่ามันทำหน้ายังไงเพราะห้องมันก็มืด ๆ อยู่เหมือนกัน

   “มึงออกจากตัวกูไปเลยนะ  โอ้ย!”  ผมค่อยลากตัวเองออกมาเกือบสุดลำของมันแล้ว  เหลือแต่ต้องเอาหัวของมันออกเท่านั้น แต่มันดันยกสะโพกผมแล้วดันเข้าจนสุดทำเอาผมจุกเลยทีนี้

   “ไม่ดีใจหรอที่ได้นอนกับฉัน”

   “กูจะดีใจได้ไงวะ  ถ้าโดนผู้หญิงลักหลับอย่านี้สิกูจะไม่เสียใจ”

   “ถ้าสมยอมก็ว่าอีกอย่างใช่ไหม”

   “มันคงจะเกิดขึ้นหรอก อุ๊บ!!”  มันเอาปลอกเข็มฉีดยาที่ไม่มีเข็มอยู่นะครับ ยัดเข้าปากผม  แล้วมันก็กดให้น้ำอะไรสักอย่างให้ผมกลืนมันเข้าไป

   “ไอ้บ้า...เอาอะไรให้กินวะเนี๊ยะ” ลำคอผมเริ่มแห้งผาก ตัวผมเริ่มร้อนขึ้นอย่างผิดปกติ  มือของผมที่ยันตัวเองกับเตียงอยู่  ค่อย ๆ ผ่อนตัวลงและยกมือขึ้นกอบกุมลูกชายของผมอย่างลืมตัว  มือของผมขยับช่วยมันอย่างช้า ๆ

   “อ๊ะ..อ๊า”  ไม่นานน้ำสีขาวจากกายผมก็พุงออกมา  แต่แทนที่ผมจะหมดอารมณ์กลับทำให้ผมต้องการมันมากยิ่งกว่าเดิมอีก

   “ไอ้เชี้ย..มึงวางยากู”

   “ชอบใช่ไหมละ  ก็บอกดี ๆ แล้วไม่ยอม  ก็ต้องหาวิธีให้สมยอมแล้วกัน  เอาละ”  ไอ้นั้นตวัดตัวผมให้อยู่บนตัวมัน  ทั้งๆ  ที่เราสองคนยังคงติดกันอยู่

   “อื้อ..จุก”  ผมพยายามยกสะโพกขึ้นเมื่อน้ำหนักของผมทับกับตอขนาดใหญ่  แต่มือของมันยังคงรั้งไม่ให้ผมออกจากตัวมัน  แถมยังแอบมาทักทายลูกชายผมอีก

   “ก็ขย่มเบา ๆ สิครับ  อย่าใจร้อนครั้งแรกถ้ารุนแรงเดี่ยวของจะพังง่ายนะ”

   “ไอ้หื่น  ใครจะยอมทำวะ” ไอ้ผมที่ยกสะโพกขึ้นเล็กน้อยต้องนิ้วหน้าเมื่อมันกระแทกลูกชายมันตามตูดมาติด ๆ

   “น้ำเยอะเหมือนกันนะเนี๊ยะ  แต่ตอดดีอย่างงี่ยิ่งมีอารมณ์เข้าไปใหญ่”  ไอ้หื่นมันจับสะโพกมันขึ้นเล็กน้อย แล้วมันก็กระแทกเข้ามาสองสามที  น้ำจากไหนก็ไม่รู้เริ่มหล่อลื่นอำนวยความสะดวกให้มันเข้าง่าย  ออกง่ายยิ่งขึ้น

   “อ๊ะ..อ๊า”  นั้นเสียงใคร  เสียงผมหรอ...ม๊ายยยยย

   “มีความสุขเชียวนะ”  มึงรู้ได้ไงว่ากูโดนเสียบแล้วมีความสุข

   “ไอ้บ้า..กูไม่ได้อยากทำกับมึงสะหน่อย  มึงข่มขืนกู”  มือของผมที่ยันกับหน้าอกมันจิกเนื้อแน่น  แล้วมันก็เลิกขยับสะโพกของมัน  มือที่จับลูกชายของผมกับสะโพกก็ปล่อยเป็นอิสระ  ผมที่อารมณ์ค้างๆ  ก็มองร่างมืด ๆ ด้วยความงง

   “ไม่อยากทำก็ออกไปสิ”  พอมันบอกเท่านั้นแหละครับ  ผมรีบโหย่งก้นค่อย ๆ รูดเอาไอ้ตัวใหญ่ออกจากร้างกายของผม  แต่เอ๊าะ....ทำไมมันรู้สึกแบบนี้

   “อื้อ..อ๊ะ”  พอผมคราง (โดยที่ผมเริ่มยอมรับว่านั้นเสียงผม)  ไอ้พ่อที่อยู่ในตัวผมก็ออกเสียงหัวเราะ  ผมพยายามดึงร่างกายออกจนสุด  แต่จิตใจลึก ๆ กลับสั่งให้ผมทับตอนั้นลงอีกครั้ง  ผมพยายามถอนตัวออก และฝั่งลงไปใหม่ลองอย่างนี้อยู่หลายครั้ง  จากช้าก็เริ่มจังหวะเร็วขึ้น  ร่างกายของผมชื้นไปด้วยเหงื่อแถมสะโพกที่ผมบดเบียดของเจ้าตอใหญ่ ก็ส่งเสียงเจ๊าะแจ๊ะจากน้ำที่ไหลออกมา

   “ไม่ไหวแล้ว”  ผมนี้แหละครับไม่ไหว  หัวใจเต้นแรงยิ่งกว่าตอนวิ่งหาห้องสอบเสียอีก  ผมกดสะโพกขึ้นลงอย่างแรง  ใบหน้าของผมเงยขึ้นเพื่อช่วยให้หายใจได้สะดวก  ไม่นานน้ำของผมก็พุงออกมาอีกครั้ง  ร่างของผมหมดแรงซบกับอกที่เปียกเหงื่อไม่แพ้กัน   ไม่ทันที่ผมจะหายใจเข้าออกได้สองรอบ ร่างใหญ่นั้นก็กลับขึ้นมาบนตัวผมแล้วก็กระแทกตัวเข้ามาอย่างแรก

   “ชอบไหม...แรงอีกไหม”  ไอ้หน้าด้านนั้นมันถามมาได้ผมก็เลย...

   “อ๊า!! แรงอีก...แรงอีกสิ”  หน้าด้านตอบไปอีก  ผมรู้สึกว่าผมบ้ามาก ๆ ที่บอกอย่างนั้น  เพราะไอ้หื่นนั้นยกสะโพกผมขึ้นสูงแล้วกระหน่ำย้ำมาในตัวผมอย่างหนักหน่วง

   “อะ..ฉันจะเสร็จแล้วนะ” มึงไม่ต้องมาบอก มึงรีบให้ไวเลย  ห้องเครื่องกูจะเจ๊งแล้ว
   “อืม..เร็วอีกสิ  เร็วอีก”  พอผมพูดงั้นมันก็ยกขอผมขึ้นสองข้าง  กระหน่ำซอยยิ๊ก ๆ แล้วน้ำร้อนก็พุ่งเข้าตัวผมจนอุ่นท้อง    ร่างหนักทับผมอั๊ก!    ผมรู้สึกถึงแรงเต้นของหัวใจของมันดังพอ ๆ กับของผม  เสียงในห้องมีแต่เสียงหายใจแข่งกันของเราสองคน    น้ำเหนี่ยว ๆ เริ่มค่อย ๆ เซาะออกมา

   “เสร็จแล้วก็ออกไปสิ” ผมที่บอกออกไปพร้อมกับผลักให้ไหลมันขึ้น  ไอ้หื่นค่อย ๆ ยันเตียงแล้วถอนตัวมันออกมาจากช้า ๆ   ผมรู้สึกถึงความเย็นที่พัดแถวช่างล่างเย็นหวิว ๆ น้ำอุ่น ๆ ไหวออกมาเยอะพอสมควร    ไอ้หื่นหายไปในห้องน้ำไม่น่าจะเกิน 5 นาที  มันก็กลับมาอีกครั้ง

   “เห้ย!~”  ผมร้องออกมาอย่างตกใจเพราะไอ้หื่นนั้นอุ้มผมเข้าไปในห้องน้ำ  แสงไฟในห้องน้ำทำให้ผมต้องปรับสายตาสักพัก  พอผมลืมตาขึ้นอีกครั้งก็เจอไอ้หื่นหล่อ  ที่ต้องขอเต็มหล่อเพราะมันหล่อจริง ๆ มองผมอย่างยิ้ม ๆ  เท้าของผมเหยีบพื้นห้องน้ำร่างกายของผมเหมือนเสียศูนย์เล็กน้อย  ดีที่ไอ้หื่นนั้นยังคงประคองผมอยู่

   “มานั่งนี้มา”  ไอ้หื่นนั่งของอ่างน้ำ  มันตบหน้าขาตังเองให้ผมที่ยืนอยู่ระหว่างขามันนั่งลง  ผมนั่งลงอย่างไม่มีแรงจะยืน  พอก้นน้อย ๆ สัมผัสกับขาแข็ง ๆ ก็แทบจะเหาะขึ้นบนฟ้าด้วยความเจ็บปวด  แต่แขนของไอ้หื่นมาโอบรอบเอวผมเอาไว้เสียก่อนเลยได้แต่นั่งให้น้ำหนักลงกับขามันน้อยที่สุด

   “เจ็บมากไหม  บอกแล้วว่าอย่าทำแรงไม่เชื่อ”

   “ความผิดกูรึไง”  ผมตะโกนข้างหูมันอย่างเหลืออดจริง ๆ   มันหัวเราะผมน้อย ๆ  มือที่โอบเอวผมเริ่มไม่เป็นสุข  ลูบหน้าอกผมบ้าง ไม่ก็เล่นไข่สองใบผม  จนเจ้าลูกที่มันเหนื่อย ๆ กับแข็งแรงมากอีก

   “อย่าจับได้ไหม..พอแล้ว”  ผมที่ดูเหมือนจะบ้ากามตอนนี้บิดไปบิดมาบนตัวของมัน

   “จะได้เอาน้ำออกง่าย ๆ ไง”  ผมที่ฟังมันพูด แต่สมองไม่พอจะประมวลผลคำได้   เพราะมือที่หยอกเล่นกับร่างกายผม  ทำให้ผมต้องซบกับไหล่มัน   

   ขาทั้งสองข้างของไอ้หื่นกางออกทำให้ขาของผมกางออกด้วย  ทีแรกผมตกใจกลัวตัวเองจะเอาไอ้ที่เจ็บอยู่แล้วไปทักทายกับกระเบื้องพื้นห้อง  แต่ไอ้หื่นที่โอบเอวอยู่รั้งไว้ให้    มือที่เล่นกับลูกชายของผมค่อย ๆ เลื่อยต่ำแหวกประตูหลังที่คาดการณ์ว่าคงบวมเบ่ง  สักพักน้ำอุ่นร้อนก็ไหลออกมาช้า ๆ 
   “เยอะเหมือนกันนะเนี๊ยะ ถ้าครั้งแรกก็ท้องแสดงว่าฉันมีน้ำยาสุด ๆ” ผมไม่อยากฟังไอ้หื่นมันพูด  จะสะดิ้งก็ไม่มีแรงจึงหันหน้าไปทางอื่น  ตาเจ้ากรรมดันไปเห็นภาพตัวเองอ้าขาบนตัวผู้ชาย แถมน้ำรักมันกำลังย้อยออกมาตรงกระจกในห้องน้ำอีก  ทำเอาผมสะดุ้งเลยทีเดียว

   “พะ...พอแล้ว  เมื่อย” 

[cloud9]

โอ้  เลือกพุ่งมากมาย ฮ่าๆๆๆ
มีต่ออีกชิมิคะ  จะรอนะคะ

[roseen]

 

[acorntan]

มีต่อแน่นอนคะ ว๊ะ 555+   ติดตามชมตอนต่อไปนะคะ

[Cha Ris Ma]

 
อะไรกันนี้
ตื่นมาก็เสียสาวซะแล้ว

[golove2]

อ๊ะ   


รออ่านต่อ     

[acorntan]

ผมขยับขาให้มันหุบ ๆ ติดกันเสียที  อาการหยักไหล่ของมันแล้วก็หุบขาทำให้ผมใจชื่นไม่น้อย  แต่แล้วสิ่งที่ผมคิดว่าจะได้พักผ่อนก็ผิดไป 

มันลากผมไปกินในน้ำ   เอ๊ย...ลากลงอ่างอาบน้ำที่มีฟองเต็มไปหมด   กลิ่นของมะนาวสดชื่นทำให้ผมผ่อนคลาย  แผ่นหลังจึงพิงกับไอ้หื่นด้วยอารมณ์ง่วง ๆ สุดชีวิต

   “พร้อมรึยัง”  เสียงที่ดังข้างหูผม  ทำให้ผมหันไปมองมันด้วยหน้าตาแปลก ๆ

   “อะไร...” ไอ้ผมมันคนซื่อหันไปถามมันอย่างใฝ่รู้  แล้วใบหน้าหื่นก็กดลงซอกคออีกครั้ง

   “ทำอีกนะ  ฉันมีอารมณ์อีกแล้ว”

   “ม๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!”



   ผมตื่นขึ้นด้วยความหิว  แต่สังขารไม่ให้ทั้งกายและใจจริงต้องจำทนนอนบนเตียงต่อไป  ผมกรอกตาที่พอจะขยับแล้วไม่เจ็บปวดไปรอบ ๆ ห้อง 

   เงียบ...................  เงียบมาก  ไอ้หื่นไปแล้วหลังจากมันทำผมจนฤทธิ์ยาหมดไป 3 ชั่วโมงมันก็ยังทำต่อ

   ตกลง  ผมหรือมันที่โดนยาอย่างว่า  แต่ก็เอาเถอะสติมาปัญญานิรันด์กูล  เพราะฉะนั้นลองกระดิกเท้า ..ผ่าน
   
ลองขยับแขน..........  ผ่าน

ไหนลองตะแคง...... ว๊าก  อันนี้เจ็บปวดไม่ผ่านแต่ถ้ายังอยู่กูก็เป็นเมียเก็บอย่างงี่แหง๋ม ๆ   และด้วยสัญชาตญาณดิบของชายสามศอกสองวาห้าเซนติเมตรอย่างผม  จึงเดินเหมือนอ่างเถิงเทิงหาเสื้อผ้าในตู้กับข้าว

เอ๊ย..ตู้เสื้อผ้ามาใส่กันอุจาดผีบ้านพี่เรือน  เดินทีปวดราวกับเล็บขบขึ้นสมองจนต้องค่อย ๆ วางเท้าไปเบา ๆ ข้าวของของผมหายเกลี้ยงแต่ผมก็ดันไปเห็นกระปุกใส่เหรียญกับแบงก์แปลก ๆ ด้านใจ

เอาวะ....เผื่อเอาไปแลกเงินไทยละได้เงินดี  ผมโยกลูกบิดประตูไปมาแต่มันล็อค  เซ็งเป็ด  เซ็งไก่  มากมาย  เมื่อออกทางประตูไม่ได้  ไอ้โฟมก็ทาซานลงละกัน  ผมชะโงกหน้าลงไปดูหน้าตาของห้อง

ความสูงราว ๆ ตึกสองชั้นครึ่งสูงจนไม่กล้าดี  แต่อยู่ก็ตูดแหก  กลับไปแบกข้าวสารเลี้ยงตัวเองที่บ้านดีกว่า  คิดดังนั้นผมจึงเอาวิชาละครไทยมาใช้ในชีวิตจริง

ดึงมาหมดเลยครับ เสื้อบ้าง กางเกงบ้าง  ผ้าปูที่นอน ปลอกหมอน  ไม่เว้นแม้แต่ผ้าม่าน มัด ๆ ยาวเหลือเฟือ  ผมจด ๆ จ้อง ๆ ผลงานของตัวเองว่าจะรับน้ำหนักของผมได้หรือเปล่า  ใจหนึ่งก็กล้าสะจริง ๆ แต่อีกใจถ้าตกลงไปตอนที่ระบมตูดคงเป็นภาพที่สยองขวัญหน้าดู

ผมหันซ้ายหันขวาแล้วก็ไปจ๊ะเอ๋กับบันไดเหล็กเอาไว้หนีไฟ  ใบหน้าของผมคงอารมณ์เล่นไพ่ได้ป๊อก 3 เด๊งแล้วเจ้าบอด  ไม่ก็ถูกหวยเลขทายสามตัวประมาณนั้น   

ผมค่อย ๆ ก้าวไปริมระเบียงห้อง แล้วเลื่อนบันไดนั้นลง  มันตั้ง 5 ท่อนกว่าจะถึงชั้นหนึ่ง  แถมสูงกว่าพ้นเกือบสองเมตร  แต่อะไรก็ขวางผมไม่ได้  กำลังใจเกินร้อย  กำลังกายมีน้อยก็ต้องใช้อย่างกระหยัด  อิตอนก้าวขาของบันไดเหมือนก้าวขาลงนรกชัด ๆ

ผมค่อย ๆ ลงบันไดช้า ๆ ให้กระทบตับอ่อนน้อยที่สุด ถ้าลูกช้างออกจากที่นี้ด้วยสวัสดิภาพ  จะลากตำรวจทั้งโรงพัก  ทั้งลากไอ้พี่ชายของผมมาฟ้องมันให้หมดตัวเลขคอยดู 

เท้าของผมพยายามยืดให้ใกล้พื้นมากที่สุด  แต่เอ๋...อะไรชื้น ๆ มาอยู่ตรงเท้าผมหว่า?

ผมก้มหน้าลงไปดูก็สบกับเจ้าตูบตัวบั๊กเอ้ฟเลย  กำลังนั่งลิ้นห้อยดมเท้าผมอยู่  ผมไกวเท้าไล่มัน มันก็กระโดดเล่นสะงั้น  จนแล้วจนลอด ผมเลยต้องกระโดดลงทั้งอย่างนี้

“อูย.....  พ่อลอดไปได้จะกลับมาอัดตูดมึง”  ผมครางด้วยความเจ็บทั้งตัว  แขนขาพานไม่มีแรงเลย

“พวกแกอยู่กันยังไง ให้เมียฉันหนีไปได้ฮะ!!”  เสียงเหมือนไอ้นรกนั้นดังอยู่ข้างบนทำให้ผมไม่มีเวลามาเจ็บตัวอีก  ผมคลานเข่า  หันซ้ายหันขวาหาที่หลบแล้วไอ้ตูบหน้าขนก็วิ่งไปยืนรอที่บ้านหมาของมัน

ถ้าผมมองไม่ผิดมันกำลังเชิญชวนผมเข้าบ้านด้วยความสิเน่หา  เอาวะ ....ยังดีกว่ามันโผล่หน้าต่างมาเจอเราอีกที  ผมคลานดุก ๆ เข้าไปในบ้านหมาที่ใหญ่พอที่ผมกับมันจะอยู่ได้อย่างสบาย

เมื่อผมเข้าไปข้างในบ้านเสร็จ  ไอ้ตูบหน้าขนก็เข้ามานอนขวางบังผมไว้ทำหน้านิ่งเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น  ถ้าผมลอดไปได้จะเอามันเข้าวงการบันเทิงเลยทีเดียว

‘หาให้ทั่ว  ไม่มีทางที่จะหนีไปได้ไกล...แม่งเอาทั้งคืนยังมีแรงหนีอีก รู้งี่เอายันเที่ยง’  นี้มึงคิดจะเอากูจนเดี้ยงเลยรึไง

ผมฟังทั้งบ้านเสียงดังบึงบัง  เอ....ประเทศไทยทำไมมันหนาว ๆ อย่างงี่นะ ตอนนี่ไม่ใช่หน้าหนาวนิหว่า  แต่ไอ้ตูบมันก็อุ่นดี  แล้วก็หิว  แต่ง่วงมากกว่า

ง่วง....ห๊าวววววววว  แจ๊บ ๆ  พรุ่งนี้ค่อยว่ากันอีกทีแล้วกัน



   แจ๊บ ๆ หิวชะมัด  ผมลืมตาขึ้นมาบนเตียงเดิม!  บรรยากาศเดิม !  แถมด้วยไอ้ตูบตัวเดิม! ยังคงนอนบนเตียงเดียวกับผม  ออ...บ้านไอ้ตูบ

[anajulia]

กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์
จะบอกว่าฮามากมาย

โถ............ไข้ขึ้นหลับไปไม่รู้ตัวในบ้านหมา แล้วหมาฉลาดๆน่ะ มีเร้อมันจะไม่จงรักภักดีเจ้าของ
เดี๋ยวหนูหลับเจ้าตูบมันก็ไปตามสามีหนูมารับหรอกค่ะ โฮะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

((แตน เวลาเราอัพเรื่องเพิ่ม เราสามารถแจ้งที่หัวเรื่องได้นะคะ วิธีเปลี่ยนหัวเรื่องก็คือกลับไปที่โพสแรก กดที่ modify แล้วเข้าไปแก้ตรงหัวข้อเรื่อง แล้วกดโพสที่ modify อีกที
เช่น ตอนนี้ ก็อาจจะเปลี่ยนเป็น รักเข้าตา (ตอนที่2 13/9/10) อะไรประมาณนี้ คนตามอ่านก็จะได้รู้ด้วยว่าเรามาอัพเรื่องเพิ่มแล้ว))

[acorntan]

ศิษย์น้องขอบคุณพี่นุ่นมากมาย  ขอบคุณคร้าปปปป

[Non_stop]

 

ชอบๆๆหื่นๆๆปนฮาดี

มาต่อเรื่อยๆน่ะค่ะเป็นกำลังใจให้

 

[zeazaiz]

ฮาดีอ่ะ 
ชอบๆ
มาต่ออีกน้า

[YELLOWSTAR]

 

จิ้มตูดไรเตอร์

โอ้ววว  เข้ามาก็

รุนแรงจังเลยอ่าา

ว่าแต่พระเอกของเราเค้าคือใครกัน???

คือคนที่มาถามราคาตอนแรกอะป่าว?

[PEENAT1972]

 โอ๊ยไม่ไหวจะเคลียร์ ลูกสาวชั้น ทำไมมัน ฮาได้ขนาดนั้นคะลูก 555555555

แต่สนุกชวนให้ติดตามดีนะ รอตอนต่อไป    ฉลองให้ลูกสาวชั้น

[Jimmeiiii*]

เอาอีกกกกกกกกกกกกกกกก

[ThyRist]

แอร้ยยยยยยยยยยยยยยยยยย ถูกใจจริง ๆ เรื่องนี้

..

[Bench]

 





ฮา เลือด พุ่ง

[Abracadabra]

แต่ละคน หื่นๆทั้งนั้น

[Aon]

หึๆๆๆอย่างนี้เสร็จแน่

[PandP]

หมาหักหลังแน่นอน 555

[sa~waii]

ฮ่าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา

พระเอกหื่น

ชอบมากเลยคร่าาาาาาาาาาาาาาาาาาา

[samsoon@doll]

มาต่ออีกนะคะ ฮามากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

[didi]

 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก+ เปิดฉากด้วยการถูกลักพาตัวไปปล้ำทำเมีย โดนอะจะปะเฮ้ย!อยู่ทั้งคืน สุดท้ายก็หนีไปนอนบ้านน้องหมา

โถๆๆๆ ไม่เคยเจอะเจอแบบนี้มาก่อน จะสงสารหรือขำดีล่ะเนี่ย มีแต่คนเขาหนีออกนอกบ้านไปเลย นี่หนีเข้าบ้านหมา

แหม่~ ชอบน้องหมาจริงๆ ท่าทางจะถูกใจโฟมนะนั่น เห็นโฟมกำลังลำบากเลยพาเข้าบ้านสินะ แถมยังปิดประตูกันคนเห็นให้อย่างดี

แต่ไงเด๋วก็ต้องโดนเจออยู่ดีนั่นแหละ 

ว่าแต่... คุณสามีเจ้าของน้องหมาเป็นใครกันล่ะเนี่ย~~

[cloud9]

กรี้ดดด 

สนุก!!!

ต่อด่วนค่ะ  ชอบบ ฮาาาดี

[Cha Ris Ma]

  น้องหมาต้องหลอกโฟมไม่ให้หนี
แล้วตามเจ้านายมารับตัวไปแน่เลย

[acorntan]

   แจ๊บ ๆ หิวชะมัด  ผมลืมตาขึ้นมาบนเตียงเดิม!  บรรยากาศเดิม !  แถมด้วยไอ้ตูบตัวเดิม! ยังคงนอนบนเตียงเดียวกับผม  ออ...บ้านไอ้ตูบ

   อ่าวเห้ย!  บ้านไอ้ตูบมันมีเตียงคิงไซด์ที่ไหนเล้า   ผมกระดอนลุกพรวดอย่างเร็ว
   
   “โอ๊ย!!!”  ความโง่ของผมเองครับที่ลุกมาไม่ได้ดูสังขารตัวเอง  แถมถูกหมาดูด้วยสายตาสมเพสอีกต่างหาก 

   “ตื่นแล้วหรอ  หิวไหม” 

   “หิว.......    เชี้ย!  ไม่ใช่ละกูกลับมาที่นี้ได้ไงหะ!  โอ้ย โอ้ย.....” ผมไม่ได้ร้องเพลงของเบนชลาทิดหรอกครับ

   โอ๊ยแรก.....ไอ้ตูบมันกระโจนมาเลียหน้าผม

   โอ๊ยสอง....ผมหลบมันหัวเลยไปฟ้าดเข้ากับหัวเตียง  เลยกลายเป็น โอ๊ย โอ๊ยอย่างที่เห็น

   “เจ็บไหมละนั้น  โซโลไปไกล ๆ แม่ก่อน”  ผมหายใจโล่งเป็นกองเมื่อได้ไฮโลนั้นออกจากตัวผม  แต่ใครแม่มัน

   “ปวดหัวชะมัด...   .เฮ้ย!!!!!!  ลูกเห็บตก!!”  ไอ้ผมก็ตะโกนไปสุดเสียงเมื่อมองข้างหน้าต่างเห็นอะไรขาว ๆ ตกนอกหน้าต่าง

   “ไข้ขึ้นจนเพี้ยนไปแล้วรึไงหะ...นั้นมันหิมะต่างหาก”  ไอ้มหากามมันค่อยพยุงผมให้พิงกับไหลของมัน  ไม่ใช่ผมใจง่ายนะครับ  แต่เกิดมาไม่เคยเห็นหิมะก็เลยตกใจไปหน่อย

   “มึงเอากูมาขายนอกเลยหรอวะ  นี่มันประเทศอะไรหะ  มึงโง่แล้วเอากูมาขายที่นี้กูพูดอังกฤษไม่เป็น”  เหมือนจะเป็นข้อดีของผมใช่ไหมครับที่ครูบาอาจารย์สอนแล้วไม่เข้าหัว

   “สงสัยไข้จะขึ้นจริง ๆ เดี๋ยวนะ...”  ผมที่พิงกับอกมันอยู่ มองมันไปหยิบอะไรสักอย่าง แล้วล้วงเข้าไปในเสื้อของผม

   “ไอ้เชี้ยนี่!”

   “ไม่เงียบจะปล้ำมึงเดี่ยวนี้เลย!!”  โด่..คิดว่ากูกลัวหรอ

   “.....”  ผมกลัวจริง ๆ   

   ไอ้บ้านั้นลากผมติดไปกับตัวมันครับ  มือมันข้างหนึ่งก็ยุ่งอยู่กับรักแร้ของผม  ส่วนผมก็ถูกผิงกับอกมันเหมือนเดิม  ด้านนอกมันหิมะจริง ๆ นะครับ  ผมลูบแขนตัวเองไปมาอย่างหนาว ๆ ....ไปต่างประเทศเป็นงี่นี้เอง

   “หนาวหรอ”  เสียงบนหัวผมถามแต่มือมันยังไม่ออกจากนมข้างขวาผมเลย 

   “…..”  อะอะ  ผมไม่ได้กวนตีนมันนะครับคนอ่าน  ถ้าจำไม่ได้กลับไปอ่านข้างบน  มันบอกให้ผมเงียบเอง  มันเห็นผมเงียบก็เลยลากผ้าห่มหนา ๆ มาคลุมผมสะมิดไหล  อยู่งี่ก็อุ่นดี

   เสียงเงียบในห้องกับความอบอุ่นในผ้าห่มทำให้ผมคล้ายกับจะวูบนอนอีกครั้ง  ไม่คล้ายละครับ  นอนจริง ๆ

   “ไข้ยังสูงอยู่เลย  ไปกินข้าวก่อนดีกว่าแล้วค่อยนอน”  มึงพูดไปเถอะ  ระดับกูเข้าไปถวายตัวหน้าประตูห้องพระอินทร์แล้ว  จะฟื้นคืนชีพบนโลกยากส์

   เสียงคนเดินไปเดินมารอบห้อง กับสติอันน้อยนิดของผมที่กำลังครึ่งหลับครึ่งตื่น  อยู่ ๆ แขนข้างหนึ่งของผมถูกดึงออกนอกผ้าห่ม

   กลิ่นแอลกอฮอล์คลุ้งไปทั่วห้อง  ไอ้ความรู้สึกตะหงิด ๆ  ในใจทำให้ผมลืมตาขึ้น

   “อะ.....วะเฮ้ย!”  ภาพของใครสักคนกำลังจะฝั่งเข็มเข้าไปในตัวผม  ทำให้ผมต้องกระชากแขนมากอดมันอย่างเร็ว 
   
   “มึงจะทำไรกู”  ผมมองไอ้คนที่ยืนอยู่ไม่ไกล  สลับกับหน้าไอ้หมอเถื่อน  หน๋อย ๆ  ไม่ต้องมายิ้มให้กู  กูไม่หลงมึงหรอก

   “ให้น้ำเกลือไง”

   “เสือกยุ่งอะไรกับกูนักหนาวะ  กู-อยาก-กลับ-บ้าน โว๊ย!!!”

   “บ้านผัวก็เหมือนบ้านเมีย  ยังไงบ้านหลังนี้ก็เป็นของเธอครึ่งหนึ่ง”จะว่าไปมันก็พูดถูก ไหน ๆ ผมก็โดนมันเสียบหลายที  ให้พี่ฟ้องหย่าสินสมรสครึ่งหนึ่งก็ต้องเป็นของผม  หวานทั้งชีวิต
   ไม่
   
   ไม่

   ม๊ายยยยย  ผมต้องไม่เห็นแก่เงิน  ไม่อยากนั้นเพื่อนผมต้องล้อกันตายว่าผมมีผัวแทนมีเมีย  ไอ้หื่นคุยกับหมอท่าทางแปลก ๆ นั้นสองสามคำ  แล้วมันก็เดินมาทรุดตัวนั่งข้าง ๆ ผม  ผมก็ไม่รู้ว่าผมผอมขนาดไหน  แต่ไอ้กระชากทีเดียวผมก็ลอยมานั่งบนตักของผม  แสดงว่าผมนั้นขาดสารอาหารสุด ๆ

   “เชิญเลยหมอ”  ไอ้มหากามดึงแขนผมยื่นไปตรงหน้า  ส่วนผมนะหรอดิ้นยิ่งกว่าผีเข้าอีก  ผมเห็นหมอหยิบอะไรสักอย่างหน้าตาเหมือนเพจลิ้งค์  ที่สมัยพระเจ้าเหาใช้ติดต่อกับสนมขึ้นมาทาบกับนิ้วชี้ของผม

   “ว๊ากกกกก!~” เสียโหยหวนราวกับนายแบบตกลูกดังมาจากปากของผม  ไอ้เครื่องที่ว่ามันเจาะนิ้วผมจนเลือดออก  ไม่นานไอ้หมอไร้จรรยาบรรณแพทย์ก็เลิกยุ่งกับผม หันไปดูอุปกรณ์ผมต่อ  ผมดิ้นอยู่อย่างนั้นแต่ไม่แรงเหมือนตอนแรก  เพราะอะไรนะหรอ ....หมดแรง

   “เป็นไงบ้างครับหมอ”  ไม่ใช่เสียงผมครับ  เสียงไอ้ที่จับผมอยู่  ฟังเค้าต่อเถอะ

   “ร่างกายคนไข้อ่อนแอมากนะครับ”  ก็ใช่นะสิ  ตั้งแต่ออกจากศาลตา-ยายมายังไม่ได้กินอะไรเลย  ขอโทษที่แทรกจังหวะฟังหมอต่อดีกว่าครับ

   “ช่วงนี้ต้องบำรุงร่างกายให้มาก ๆ นะครับ  แล้วผมจะจัดยาบำรุงครรภ์ให้  สิ้นเดือนผมจะดูอาการอีกที”

   ฮะ ๆ  ผมเงยหน้ามองไอ้หื่นมันหน้าซัดเลย  ไปทำใครท้องไว้ละนั้น  โง่ชิหาย...ตอนทำดันไม่ใส่ถุง  ออ...ว่าแค่หมอหมายถึงใครท้องวะ

   “หมอหมายถึงเมียผมท้องหรอครับ”  ไอ้หื่นมันรัดผมแน่นแต่หูผมอยากเสือกว่า  ไอ้หื่นมันทำใครท้องมากกว่าจะได้สมน้ำหน้ามัน

   “ครับ.... ไม่ทราบว่าภรรยาของคุณเป็นเอเชียแท้รึเปล่าครับ”  ผมเริ่มงง ๆ กับคำพูดของหมอ  ถึงผมจะเสือกแต่ผมก็วิเคราะห์นะครับ  เอเชียแท้...ก็คือคนเกิดในเอเชีย  เอเชียไม่แท้คือพวกลูกครึ่ง  ฮา....ไอ้โฟมหลักแหลมสมกับเรียนวิทย์มา

   “เตี้ย.....เตี้ย  ไอ้เตี้ย!!”  มันเรียกใครครับ  ผมไม่ยอมรับว่าเตี้ยผมก็เลยเอาเงียบเอาต่อสู้

   “ไม่พูดพ่อจะปล้ำต่อหน้าหมอนี้แหละ”  มันไม่พูดเปล่ามันเอามือมาจับไข่ผมด้วย  ไอ้..ไอ้หน้าวอก  ไอ้ปากว่ามือถึง  มึงจะเตือนก่อนสัก 5 นาทีก่อนขู่ไม่ได้รึไงวะ

   “มีอะไร”  ตอบกวนตีนสุด ๆ ถ้าผมโดนกระทืบตายลงนรก  ผมจะฟ้องยมบาลว่าผมไม่ผิด  มันมีสาเหตุให้ผมกวนตีนต่างหาก

   “หมอถามก็ตอบเค้าด้วย”

   “ถามมาสิ”  ผมหันไปหาหมอที่ยกไอ้ของที่หน้าตาคล้าย ๆ ไอแพดมา  เค้ากด ๆ จิ้ม ๆ แถมถ่ายรูปผมด้วย  แล้วก็เงยหน้าถามผม

   “อายุเท่าไหรครับ”

   “20”

   “เป็นคนที่ไหนครับ”

   “เป็นคนแม่งทุกที่แหละ”

   “พ่อเกิดประเทศอะไรครับ”

   “ไทย”

   “ส่วนแม่..”

   “ไทย”

   “บรรพบุรุษมีสายพันธ์อื่นไหมครับ”

   “ไทยแท้ ไม่มีพันธ์ทาง  วะ...ถามเหมือนประวัติหมาเลยไอ้หมอนี้”

   “โอเคครับ  ผมคงถามคุณแค่นี้”  เออดี..ถามมากกว่านี้มีต่อยโชว์แมนแน่นอน

   “ขอแสดงความยินดีกับทั้งสองคนด้วยนะครับ  ตอนนี้ภรรยาของคุณตั้งครรภ์อ่อน ๆ  คุณแม่ต้องดูแลตัวเองให้มาก ๆ นะครับเพื่อนสุขภาพของลูกคุณเอง”

[eastwind]

โอ๊ะ โอ๊ะ  เรื่องชักแปลกเข้าไปทุกทีแล้ว นี่นายเอกของเราหลุดไปอยู่ไหนกันคะนี่

สงสัยเรื่องนี้เป็นแนวแฟนตาซีแน่ๆ