ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 +++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เรื่องสั้น 3 ตอนจบ : ไอ้หน้าผี
ตอนที่หนึ่ง รักของไอ้หน้าผีตัวประหลาด
ตัวซวย
ตัวนำพาโชคร้าย
ไอ้เด็กอัปลักษณ์!!!!
.
.
.
.
“นี่นาย....เราขอเล่นด้วยคนสิ”
เด็กน้อยหน้าตาน่ารักเหมือนตุ๊กตาเซรามิคคนหนึ่ง เอ่ยกับร่างที่คุดคู้อยู่ตรงมุมห้องพร้อมกับใช้นิ้วป้อมสั้นจิ้มอีกฝ่ายเบา ๆ เขาเป็นเด็กใหม่...เพิ่งย้ายมาจากที่อื่น วันนี้เป็นวันแรกที่เขาได้เข้ามาเรียนที่นี่....
เขาเพียงแค่อยากมีเพื่อนสักคน....เพื่อให้คลายความคิดถึงเพื่อนจากโรงเรียนเก่า
“ได้สิ”
ร่างที่นั่งขดตัวเป็นก้อนกลมอยู่นานเนิ่นหันมาอย่างช้า ๆ มือขาวซีดส่งรถของเล่นคันโปรดที่ไม่เคยมีใครกล้าแตะต้องให้
“แง๊....ผีหลอก....ไปให้พ้นนะ.....แง๊”.
..
.
.
.
.
“ไอ้เด็กเหี้ย!!! มึงมันตัวซวยจริง ๆ ตั้งแต่มึงเกิดมา ชีวิตกูก็มีแต่เรื่องอัปปรีย์”แม่ด่าเขาอีกแล้ว หลังจากที่เพิ่งกลับมาจากบ่อนในละแวกนั้น แม่คงเสียไพ่มาอีกตามเคย เขาวิ่งเข้าไปเพื่อจะกอด และอวดรูปวาดที่ได้คะแนนเต็มสิบ แต่กลับถูกตวาดและผลักหัวจนล้มหน้าหงาย ก้นจ้ำเบ้า น้ำตาของเขาไม่ไหล เพราะหัวใจถูกสาปให้ด้านชาไร้ความรู้สึก....
ไม่จริงเสียหน่อย....ไม่จริงเลยแม้แต่น้อย.....ที่จริงแล้ว....เขาเศร้านะ....เศร้าทุกครั้งที่แม่ตีหรือด่า
แต่ทำไมน้ำตาไม่ไหลออกมาก็ไม่รู้สิ
อีกครั้งที่ยายวิ่งเข้ามากอด ตามด้วยน้าสาว เสียงโต้เถียงดังราวกับฟ้าผ่าไม่ก็ปืนลั่น เด็กน้อยรู้สึกเวียนหัวและอยากอาเจียน มีแต่คำโสโครกและต่ำช้าที่หลุดออกมาจากปากของแม่บังเกิดเกล้า ยายกอดเขาแน่น เอามือปิดหูเขาจากถ้อยคำเหล่านั้น ส่วนน้าก็ไล่ตะเพิดแม่ออกไป
“รักมันเข้าไป ไอ้เด็กปิศาจ ถ้ารู้ว่ามีมึงแล้วชีวิตกูจะเหี้ยแบบนี้ กูเอาไม้แขวนเสื้อกระทุ้งมึงตั้งแต่อยู่ในท้องแล้ว”
แล้วแม่ก็เดินออกไป....หายไปจากชีวิตเขาตลอดกาล
แม่ถูกรถชนตายในวันนั้น....เขามันตัวซวยจริง ๆ ด้วยสินะ
พ่อก็ทิ้งไปไม่เหลียวแล...แม่ยังมาด่วนจากไป....เหลือแต่น้าขาพิการกับยายที่แก่มาก
เขามันภาระ....เป็นตัวปัญหาอย่างที่ใคร ๆ ว่ากันจริง ๆ นั่นแหละ
.
.
.
.
.
“ไอ้หน้าผี....แบร่”
“จัดการมันเลยพวกเรา”
“จุดไฟเผาแม่งเลย”
อะไรมันแย่กว่ากันนะ.....เด็กชายหน้าผีที่ไม่เคยมีใครเรียกชื่อเล่นของเขานึก
ระหว่างถูกคนกลุ่มหนึ่งหวาดกลัว.....หรือถูกอีกกลุ่มหนึ่งรังเกียจ
อย่างน้อยพวกที่ไม่กลัวเขา และชอบมาหาเรื่องชกต่อยรังแก ยังจะทำให้ชีวิตเขามีค่าเสียยิ่งกว่าคนสองประเภทแรกเสียอีก
เขาไม่เคยร้อง...
แม้หัวใจจะเจ็บปวดแค่ไหน....
ต่อมผลิตน้ำตาเขาเสียไปแล้วหรือไงกันนะ....
แค่อยากจะร้องออกมาดัง ๆ ยังทำไม่ได้
เขาถูกชกจนล้มไม่เป็นท่า ปวดร้าวที่ชายโครง แต่ไม่เคยคิดจะร้องให้ใครช่วย....ช่างเถอะ....หากว่าไม่มีใครมาเห็น พอพวกนั่นเบื่อ....ก็คงจะหยุดไปเองนั่นแหละ
.
.
.
.
.
[ม.3]
“ไอ้หน้าผีแอบมามองมึงอีกแล้ว”
เด็กหนุ่มตัวสูงที่กำลังจะชูตบาสลงห่วงหันไปมองหน้าคนพูดราวกับจะกินเลือดกินเนื้อ เด็กหนุ่มหน้าทะเล้นอีกคนหนึ่งพะเยิดหน้าไปทางที่ “ไอ้หน้าผี” กำลังยืนอยู่
“ไอ้เหี้ยเอ๊ย.....ตามหลอกหลอนกูอีกแล้ว”
“มึงไปทำอะไรให้มันติดใจนักหนาวะไอ้ดรีม.....กูเห็นมันตามแอบมองมึงมาตั้งแต่ประถมแล้วนะเว้ย....แม่งน่ากลัวสัด ๆ”
“ไม่รู้แม่ง”
เด็กหนุ่มนามว่า “ดรีม” "นายความฝัน" เสมองไปทางอื่น ก่อนจะแยกเขี้ยวขู่เพื่อน ๆของเขา แล้วหันมาสนใจลูกบาสในมือต่อ นั่นสินะ....เขาไปทำอะไรให้คนอย่างมันติดใจหนักหนากัน ก็แค่ดีด้วยไม่กี่ครั้งก็เท่านั้น
เพราะความสงสาร
หาเป็นอื่น
แค่เพื่อนห่าง ๆ ยังไม่อยากจะเป็นเลยด้วยซ้ำ แม้ว่ามันจะมีผิวที่ขาวเหมือนไข่ปลอก และใบหน้าอีกซีกที่ดูน่ารัก แต่อีกด้านหนึ่งคือสัตว์ประหลาดที่แสนน่าเกลียดชังเป็นไหน ๆ รอยแผลที่เหมือนกับเนื้อเปื่อยเละ ถึงจะไม่มีน้ำเหลืองหรือหนอง แต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้มันดูสยองได้มากมายแล้ว หากเจอมันโดยบังเอิญในมุมมืด รอยแผลคล้ายผิวหนังที่ถูกไฟไหม้บนหน้าของมัน กับดวงตาข้างขวาที่เป็นสีขาวขุ่น ดูคล้ายพวกซอมบี้ หรือปิศาจที่รอกระชากเหยื่อในความมืดมิด
เขาเคยช่วยมันสองสามครั้ง ตอนที่มันถูกรุมรังแก
เขาเคยบอกให้มันสู้คนเสียบ้าง แล้วมันก็เชื่อฟังเขา โดยการแทงดินสอจนมิดหายเข้าไปในข้อเท้าของเด็กหัวโจกคนหนึ่ง
หลังจากนั้นมาไม่มีใครยุ่งกับมัน
คนที่เคยรังแกมัน สมัยที่มันยังเป็นเด็ก ตอนนี้ต่างก็ถอยห่างจากมันจนหมดสิ้น
ไม่มีใครอยากสุงสิงกับตัวประหลาดหรอก
.
.
.
.
.
[ม.6]
อาจเพราะสังคมสมัยนี้เปิดกว้างขึ้น มันจึงไม่แปลกอะไรที่หนุ่มป๊อบอย่างเขาจะมีทั้งผู้หญิงและผู้ชายคอยตามตื๊ออย่างออกนอกหน้าอยู่ทุก ๆ วันอย่างช่วยไม่ได้
แล้วมันก็ไม่แปลกอะไรที่ดรีมจะเลือกคบเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักสักคน
ปีนี้เขาก็ขึ้นชั้น ม.6 แล้ว เขาก็อยากจะลองมันให้ครบทุก ๆ อย่าง ก่อนจะไปเรียนต่อมหาวิทยาลัย ด้านกฎหมายที่เขาใฝ่ฝันเอาไว้
“คิม” หรือ "คิมหันต์" คือเด็กผู้ชายหน้าตาน่ารักคนนั้น ที่คอยสรรหาขนมนมเนยมาประเคนให้เขา ไม่ใช่แค่เพียงช่วงเทศกาล แต่แทบจะทุกครั้งที่เขาเล่นหรือซ้อมบาสหลังเลิกเรียน
คิมเป็นคนขี้อาย แล้วก็ขี้เขิน คิมทำให้ใครหลายคนรู้สึกอิจฉาที่ได้ใกล้ชิดเขา และสาว ๆ ต่างก็แซวว่าพวกเขาเหมาะสมกันราวกับกิ่งทองใบหยก แน่นอน เขาเองก็ถูกแฟนคลับของคิมอิจฉาเหมือนกัน
เขาชอบแกล้งให้คิมเขิน เวลาที่อีกฝ่ายนั้นหอบน้ำกับขนมมาให้ เพื่อน ๆ ของดรีมก็ช่วยกันแซวด้วย แต่ไม่มีใครแสดงท่าทีรังเกียจ หรือทำให้คิมต้องรู้สึกแย่ เขาชอบในความเสมอต้นเสมอปลายของคนตัวเล็ก คิมทำให้โลกของเขามีชีวิตชีวา
เขาก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับคิมนักหรอก แต่เป็นเพราะอีกฝ่ายน่ารักดี แถมยังแสดงออกว่ามีใจให้ขนาดนั้น เขาตกหลุมรักในความน่ารักของคิมเข้าให้แล้ว แต่ก็ไม่เคยมีความรู้สึกเกินเลยไปมากกว่านั้น
เขาไม่เคยเห็นด้านอื่นที่อาจจะไม่ดีของคิม และไม่อยากเห็น ไม่ใช่เพราะหน้ามืด แต่เพราะไม่ได้รู้สึกรักมากพอต่างหาก
เขาก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าทำไม
ถ้าให้นิยามความรักที่เขามีให้คิม หากมันไม่ใช่รักลึกซึ้ง มันก็ไม่ใช่รักอย่างที่เขารักเพื่อน ๆของเขา
“คู่นอน” ล่ะมั้ง ถ้าให้จำกัดความ เขาคงรักคิมได้แค่นี้ ก็ลีลาของคิมก็ช่างร้อนแรงน้อยเสียเมื่อไหร่ล่ะ
ตัวนิ่ม ๆ อวบ ๆ เนื้อแน่น ๆ ผิวขาวอมชมพู ช่องทางที่ตอดรัด ลิ้นเล็ก ๆ ที่ทำหน้าที่ได้อย่างช่ำชองเหลือเชื่อ
คิมคงเคยมาบ้างแหละ ช่างมันเถอะ
“ดรีมคิดอะไรอยู่”
วันหนึ่งคิมถามเขา หลังจากที่เพิ่งเสร็จกิจกันหมาด ๆ จนตัวชุ่มโชก
“เรื่อยเปื่อยน่ะ”
อยู่ ๆ ไอ้หน้าผีก็แว่บเข้ามาในหัว ดวงตาที่แสนจะเย็นชาของมันที่จับจ้องมายังเขา มันทำให้เขารู้สึกขนลุก
.
.
.
.
.
“มึงทำอะไรลงไปรู้ตัวหรือเปล่า!!!!”เรื่องที่ไม่คาดฝันก็ได้เกิดขึ้นจนได้ในวันหนึ่ง เขากับคิม เพื่อนของคิมกับแก๊งค์ของเขา นัดกันเพื่อทำรายงานกลุ่มกันที่โรงเรียนในวันหยุด อยู่ ๆ มันก็ปรากฏตัวขึ้นอย่างไม่มีใครคาดฝัน แล้วดักทำร้ายคิม ตุ๊กตาของเขา ขณะที่คิมอาสาไปซื้อขนมกับเพื่อนอีกสองคน
ไอ้หน้าผีกับคิมนอนอยู่บนพื้น มันชันตัวขึ้นมาด้วยแขนผอม ๆทั้งสองข้าง ใบหน้าไม่แสดงความรู้สึก ส่วนคิมนั้นกำลังร้องไห้ ที่แขนเป็นรอยกรีดยาว และเต็มไปด้วยเลือด เขาเห็นคัตเตอร์เปื้อนเลือดตกอยู่ข้างตัวมัน เพื่อนของคิมบอกว่ามันพยายามจะฆ่าคิม
เขาหงุดหงิด....และโกรธ
โกรธที่มันทำร้ายคิมของเขา ถึงคิมจะเป็นแค่คู่นอน แต่มันก็ไม่มีสิทธิ์ทำให้ของรักของเขาแปดเปื้อน
หงุดหงิดที่มันยังทำหน้าเฉยเมยไร้ความรู้สึก คิมพยายามห้าม ตอนที่เขากระชากตัวมันขึ้นมาเขย่าอย่างแรงจนตัวมันสั่นโงนเงน เขาชกมันไปทีหนึ่ง มันยิ้ม ก่อนจะพูดบางอย่างที่แผ่วเบาราวเสียงกระซิบ
“เพราะเกิดมาอัปลักษณ์ใช่ไหม....เราถึงได้ดูชั่วร้ายในสายตาคนอื่น.....”
“ใช่.....มึงมันชั่ว....ไม่ใช่เพราะหน้า....แต่สันดานมึงมันต่ำยิ่งกว่าสัตว์....ไอ้หน้าผี!!!!”
“เรารักดรีมนะ....ดรีมก็รู้....แล้วเราจะทำแบบนั้นทำไม....นั่นคนสำคัญของดรีมไม่ใช่เหรอ”
“ตอแหล!!!!”
มันเขาก็ชกมันอีกเปรี้ยงหนึ่ง....เขาสะอิดสะเอียนคำบอกรักของมัน มันเคยบอกเขาแล้วครั้งหนึ่ง และเขาก็ต่อยมันจนตาปูด ขู่ไม่ให้มันพูดอีก ไม่ว่าจะที่ไหน ไม่ว่าตรงนั้นจะมีแค่เขากับมัน หรือมีใครอื่นอีกหรือไม่
ไม่เคยสงสารและรู้สึกผิด เป็นเพราะเขาเคยสงสารมันนี่แหละ มันถึงได้คิดเลยเถิด
เพื่อน ๆ พยายามแยกตัวมันออกมาจากเขาที่กำลังโกรธ มันยังคงแสยะยิ้ม แต่เป็นการแค่นยิ้มอย่างสมเพช
มันคงสมเพชตัวเองที่คิดอะไรเกินตัว.....หวังอะไรลม ๆ แล้ง ๆ
รักงั้นหรือ....มันจะรักเขาได้ยังไง.....ในเมื่อเขากับมันแทบจะไม่ได้คุยกันด้วยซ้ำ
มันรู้จักคำว่ารักดีแค่ไหนกัน ตัวประหลาดที่มีแต่คนเกลียดอย่างมันน่ะ
“กูจะฟ้องอาจารย์ฝ่ายปกครอง....ฟ้องยายมึง....แล้วก็จะเอามึงออกจากโรงเรียนนี้ให้ได้...ไอ้หน้าผี!!!!”
“ดรีมพอเถอะ....คิมไม่เป็นไร....พาคิมไปทำแผลเถอะนะ”
คิมช่างแสนดี....ถึงจะเป็นแค่คู่นอน ที่เขาก็รู้สึกดีกับคิมมากว่าสวะไร้ค่าอย่างมัน
ไอ้หน้าผี!!!!!
.
.
.
.
.
มาสั้น ๆ แล้วจะมาต่อใหม่พรุ่งนี้นะจ๊ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
