หัวข้อ: Older Brother พี่ชายถึงร้ายก็จะรัก by Mirror ตอนพิเศษ แมน&โอ๊ต(20/06/15)

[ampkung]

มาลงที่นี่ด้วย ชอบเรื่องนี้มากก มาต่อเร็วๆน้า 

[Ryoooo]

กายจ๊า เมาแล้วหื่นเรอะ หรือว่าเป็นกับพี่หมอคนเดียว
อยาอ่านลีลายกับอีธารอะ มาเร็วๆน่าา

[ampmiya^^]

มาแล้วจร้า       


Older Brother .....07
 

“ตามนี้ เดี๋ยวกูจะไปกับพวกไอ้ต่อ ส่วนมึงไปคนเดียวโอเคนะ” ผมบอกอีธารเพื่อนสนิทตัวเองที่วันนี้เราจะไปทำงานบางอย่างกัน
 
อีธารต้องจ่ายหนี้แทนพี่สาวตัวเองกับพวกมาเฟีย แต่ว่านะ ใครจะยอมเสียงเงินเป็นแสนๆโดยที่ไม่ใช่เรื่องของตัวเองล่ะ เราเลยวางแผนจะเล่นงานพวกมันเพื่อเอาเงินคืน
 
“เออไอ้แมน   มึงก็ระวังตัวล่ะ  ไว้เจอกัน  เดี๋ยวกูโทรหา” อีธารบอกผม และออกไปพร้อมกับกระเป๋าเป้ใบใหญ่ซึ่งข้างในนั้นมีเงินอยู่กว่าห้าแสน
 
ผมให้คนไปสืบเรื่องของไอ้เจ้าหนี้อีธารแล้วว่าคือใครและทำอะไรบ้าง พวกมันทำงานผิดกฎหมายและยัดเงินใต้โต๊ะให้ตำรวจไม่น้อย มันเป็นพวกค้าอาวุธและมีบ่อนการพนันหลายแห่งรวมทั้งผับบาร์ในพัทยา และสถานที่ต่างๆที่มีนักท่องเทียวเยอะ เพื่อสะดวกในการทำธุระกิจมากมาย ผมบอกตามตรงว่าไม่อยากเข้าไปยุ่งกับพวกมันเลย
 
ผมออกจากสนามแข่งรถซึ่งเป็นของพี่ชายตัวเองตามหลังอีธารมา ผมทำงานที่นี่ค่อยดูแลรอบแข่งและจัดการรอบการแข่งในสนามของแต่ล่ะวัน เป็นงานเล็กน้อยแต่ก็เหนื่อยใช่ย่อย ผมก็มักจะนอนพักซะที่สนามเนี่ยแหละ มีห้องพักส่วนตัวอยู่
 
“รออยู่แถวนี้แหละ  รอไอ้ธารโทรมาก่อน” ผมบอกไอ้ต่อมันเป็นเด็กในสนามแข่ง  เราจะดักรอพวกมันกันที่นี่หลังจากที่อีธาร ส่งเงินให้มันเรียบร้อยแล้ว
 
ผมสืบได้เรื่องมาอีกว่าวันนี้พวกมันจะเอาของผิดกฎหมายไปส่งท่าเรือนอกเมือง ผมจึงให้คนของผมสืบและมาดูลู่ทางไว้หลายวันอยู่  เมื่อวานผมก็ขับรถวนมาดูด้วย เพราะรอบคอบไว้ก่อนน่าจะดีกว่า
 
“ว่าไง.....” ผมกรอกเสียงผ่านโทรศัพท์ที่อีธารเพิ่งจะโทรเข้ามา
 
“พวกมันมากันแค่สี่คนหนึ่งในนั้นคือคุณโอ๊ตน้องชายมัน     คุณโอ๊คไม่ได้มา มึงระวังตัวด้วยเพราะกูไม่รู้ว่าพวกมันเอาอะไรมาบ้าง” อีธารพูดและบอกรายละเอียดของรถที่พวกมันใช้อย่างรวดเร็วก่อนจะวางสายไป
 
“เดี๋ยวมึงโทรไปบอกไอ้ติณให้เตรียมโทรแจ้งตำรวจ เดี๋ยวกูจะลงจากรถ  ระวังตัวด้วย พวกมันมีแค่สี่คนแต่กูว่าไม่ใช่ขี้ๆ” ผมบอกกับเด็กในรถซึ่งมากับผมสามคนและอีกสามคนอยู่ในรถอีกคันที่จอดรออยู่ไม่ไกล
 
 
เราจำเป็นต้องยืมมือตำรวจด้วยอีกแรงแต่หลังจากที่ผมจัดการพวกมันให้ได้ซะก่อน  ผมให้เด็กจอดรถขวางทางไว้บนถนน พวกมันเลือกถนนสายนี้เพราะไม่มีค่อยรถผ่านไปมาเท่าไหร่ เพื่อสะดวกและหลบหลีกตำรวจได้ดี
 
ผมออกมายืนรอนอกรถ ใส่หมวกและแวนตาปิดบังใบหน้านิดหน่อย ผมว่ามันจำผมไม่ได้หรอก และไม่นานรถคันที่ว่ารูปลักษณ์ตามที่อีธารบอกก็มาถึง
 
“รถเป็นไรน้อง” คนนั่งข้างคนขับลดกระจกลงมาถามไอ้ต่อ ซึ่งผมหลบอยู่ข้างรถอีกด้านหนึ่ง
 
“เอ่อ พี่ลงมาดูให้หน่อยได้มัยคับ ยางแตกอ่ะ ผมไม่มีอุปกรณ์เลย  ผมรีบมากเลยอ่ะ นะๆ” ลูกน้องกูมีแอคติ้งด้วยครับขอบอก หึ
 
“เออๆ  แล้วมันจะจอดขวางทางทำไมวะ” แล้วพวกมันลงมาสองคน  จัดการเอาอุปกรณ์ออกมาพร้อมกับเดินไปอีกด้านของรถ ผมย่อตัวลงและใช้ความเร็ววิ่งไปหลบหลังรถพวกมัน ถ้ามีกันสี่คนก็อยู่ในรถอีกสอง
 
“เอ้ย!!!!!”  ผลัก!!!!   ผมกำลังจะเปิดประตูรถของมันด้านหลัง พร้อมกับปืนในมือแต่คนในรถกลับเปิดมันออกและมันก็ดันเห็นผมเข้า “เราโดนหลอก ขึ้นรถ!!!!” มันถีบผมจนล้มลงไปในคูข้างทางก่อนจะตะโกนบอกลูกน้องตัวเองที่ยังช่วยกันเปลี่ยนยางอยู่
 
แต่ช้าไปเด็กของผมจัดการพวกมันซะก่อน คนในรถมันเห็นดังนั้นเลยยิงเข้าใส่ผมไม่ยั้ง ผมหลบกลับไปยังรถของตัวเอง ผมเห็นร่างคนในรถของมัน ข้ามมายังที่นั่งคนขับและถอยรถกลับไปทางเดิมอย่างรวดเร็ว ผมเลยโทรให้เด็กอีกฝั่งขวางไว้ ผมขึ้นรถตัวเองและขับตามไปทันที
 
ขับตามมาได้สักพักจู่ๆพวกมันก็หักหลบรถเข้าข้างทาง ทำกูเกือบงงจนกระทั้งไอ้ติณโทรเข้ามาบอกว่าตำรวจกำลังมา ผมเลยหักหลบรถเข้าข้างทางและลงไปเช่นกันพร้อมกับเด็กของผมอีกสองคน
 
“พวกมึงระวังตัวด้วย แล้วก็ไปเจอกันอีกทีที่นัดกันไว้” ผมบอกและแยกย้ายกันตรงนั้นเลย ดีที่เรามาสำรวจเส้นทางไว้ก่อน ไม่งั้นก็ซวยเหมือนกัน
 
ปัง!!!  ปัง!!!   ผมวิ่งตามพวกมันเมื่อกี้เข้ามา  วิ่งมาได้สักระยะได้ยินเสียงปืนดังขึ้นไม่ไกลผมเลยชะงักฝีเท้าและเข้าไปเงียบๆ  ด้านหน้าเป็นโรงงานร้างๆแห่งหนึ่ง ดูเก่าเป็นสิบๆปี
 
“เอ้ย!!!   ไปไหนแล้ววะ” ผมเดินเข้าไปเงียบๆจนถึงข้างใน ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนประมาณสองสามคู่ได้  เดินวนไปวนมา   
 
“เหี้ยเจอของดีจนได้!” ผมพึมพำกับตัวเอง    ดูเหมือนจะมีอีกพวกหนึ่งที่เข้ามาเล่นงานพวกมันเช่นกัน
 
ผมเดินผ่านและลัดเลาะไปตามกองลังใหญ่ๆเข้าไปหลบในซอกมุมลึก ยังไงก็เอาตัวรอดไว้ก่อน แต่ระหว่างเดินเข้าไปมีรอยเลือดหยดลงพื้นไปเป็นทาง ผมก้มมองตามไปเรื่อยๆ
 
“อย่าขยับ  ไม่งั้นตาย!!” ผมโดนล็อกคอไว้จากทางหลัง “ทิ้งปืน!!!” ผมทิ้งปืนตามที่มันบอก จากนั้นมันดึงผมให้เดินถอยหลังตามมัน   ผมได้กลิ่นคาวเลือดตรงแขนที่ล็อคคอผมไว้ เลือดไหลมากพอสมควร
 
“................”ผมนิ่งคิดเอาตัวรอด มันเดินถอยเข้าไปในมุมมืด ผมว่าร่างกายมันสั่นๆ เพราะบาดแผลแน่นอน ดูจากแขนตัวก็น่าจะบางกว่าผมซะอีก
 
ปึก!!!
 
“อั่ก!!    โอ้ย!!!”  ผมใช้ศอกเสยปลายค้างมันตอนมันเผลอ จนร่างมันหงายหลังลงพื้น ปืนกระเด็นหลุดจากมือ ก่อนผมจะลงไปนั่งทับตัวมันใช้มือข้างหนึ่งบีบคอมันไว้
 
“ตัวแค่นี้  คิดจะชนะกูหรอ เหอะ!   คิดผิดละมึง”
 
“ปะ.....ปล่อย......อ่ะ.........แฮ่กๆ”  มันดิ้นไปมาอยู่สักพักก่อนจะนิ่งเงียบไป  ผมดึงมือกลับควานหาโทรศัพท์ขึ้นมาส่องดู  ใบหน้าเรียวสวยได้รูป กำลังเผยปากหายใจแผ่วเบา ตาใกล้ปิดลงเต็มที ผมจำได้ มันชื่อโอ๊ตน้องชายคุณโอ๊คเจ้าหนี้พี่สาวอีธารนั่นเอง
 
“เฮ้ย!!! หาให้เจอ  เจอแล้วก็ฆ่าทิ้งซะให้หมด”  เสียงดังหางออกไปไม่ใกล้นัก ทำให้ผมหยุดมองร่างตรงหน้า ไม่รู้ทำไมผมถึงไม่อยากทิ้งมันไว้ที่นี่ทั้งที่ผมหนีออกมาคนเดี๋ยวก็ยังได้
 
ผมคว้าเป้เงินของไอ้ธารที่อยู่กับร่างบางก่อนจะดึงมันขึ้นมายกแขนมันพาดบ่าผมและประคองเอวมันไว้ หลบหลีกออกมาทางหลังโรงงานร้างและตรงไปยังจุดที่นัดหมายไว้กับพวกไอ้ต่อ
 
“เฮ้ย!!!!  พี่   เอ่อ.......ทำไมไม่ทิ้งมันไว้นี่ล่ะ ผมว่า........”
 
“ไม่ต้องพูดมาก  มึงออกรถเร็วๆ” ผมพูดขัดไอ้ต่อ มันออกรถทันที ผมหันไปมองร่างบางที่ยังนอนไม่ได้สติอยู่ข้างๆ  เหอะ  ผมว่ามันไม่เหมะกับงานแบบนี้จริงๆ
 
 
 
 
(ว่า.............)
 
“ทุกอย่างโอเค  ไว้มึงค่อยเข้ามาเอาเงินก็แล้วกัน”
 
“อืม......มึงปลอดภัยนะ”
 
“เออ....แค่นี้นะ” ผมตัดสายไปหลังจากที่โทรไปบอกอีธารว่าเรื่องราวเรียบร้อยดี
 
ผมเกะซองบุหรี่   และคีบไว้กับนิ้วม้วนหนึ่งก่อนจะจุดมันขึ้นสูบ ยืนมองร่างเพรียวบางบนเตียงกว้างของผม  ผมไม่อยากบอกเรื่องนี้กับอีธาร เพราะอยากให้เรื่องของมันจบแค่นั้น
 
ถ้ามันรู้ว่าผมพาไอ้โอ๊ตกลับมาด้วย  เดี๋ยวเรื่องจะยาว ถึงตอนนี้ให้เป็นเรื่องของผมกับร่างบางตรงหน้าแล้วกัน
 
หลังจากที่กลับมาถึงผมก็สำรวจแผลมัน  เห็นว่าเป็นแค่รอยถากๆจากกระสุนเท่านั้น แต่เลือดออกเยอะไปหน่อยทำให้ร่างกายมันสู้ไม่ไหว ผมเลยพับแผลไว้ให้อย่างลวกๆ
 
ผมเอนหลังลงบนโซฟาข้างๆเตียงยังคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงกับมันดี ดูแล้วมันคงจะคุยกันยากน่าดู ไว้ตื่นมาแล้วค่อยว่ากันอีกที
 
 
 
แกร๊ก!
 
ผมคงเผลอหลับไปมารู้สึกตัวอีกทีตอนที่มีสัมผัสเย็นๆจ่ออยู่ตรงขมับด้านขาวซะแล้ว ผมนิ่งและยังคงหลับตาสนิท
 
“นับถึงสามไม่ตื่น มึงตาย” มันพูดบอกเสียงเรียบ และผมยังคงนิ่งเหมือนเดิม “หนึ่ง....................สอง.................” มันเงียบไปไม่นับต่อ ผมก็นิ่งไม่ไหวติ่งใดๆ
 
พรึ่บ!!!!  ผั่วะ!!!
 
“อ่ะ.......อ่า.......เหี้ย!!!” ผมเด้งตัวขึ้นใช้ความเร็วถีบมันลงพื้น เห็นทีพูดกันดีๆคงจะไม่รู้เรื่องซะแล้ว
 
“แค่นี้เด็กๆ ว่ะ....” ผมนั่งทับกลางตัวมัน มือข้างหนึ่งกดไหล่ส่วนอีกขึ้นบีบคอมันไว้แน่นจนใบหน้าเรียวใสขึ้นสีแดงมันกัดฟันกรอดๆ
 
“มะ........แฮ่กๆ..........มึง” ผมมองสำรวจใบหน้าเรียวใสก่อนจะละมือไปกดแผลมันจนเลือดซึมออกมา
 
“ไง คุณโอ๊ต!.......กูว่าเรามาคุยกันดีๆ ดีกว่ามัย กูอุตสาห์ช่วยมึงออกมา ไม่ปล่อยให้ตายห่าอยู่ที่นั่นดีเท่าไหร่แล้ว” ผมบอก มันมองจ้องตาผมเขม็ง
 
“ถุ้ย!!!  แฮ่กๆ      พวกมึงเล่นสกปก...อั่ก!!! ........แฮ่กๆ...............อ่ะ........ไอ้เหี้ย!!!” มันถุยน้ำลายใส่หน้ามองเต็มๆครับ  ผมกัดฟันก่อนจะต่อยท้องมันไปทีหนึ่งจนมันเจ็บจุกตัวงอ
 
“หึ  ดูเหมือนเราจะคุยกันไปรู้เรื่องนะ  กูว่าถ้าขืนปล่อยมึงไป มึงคงต้องกลับมาเล่นงานกูแน่.........กูคงต้องหาหลักประกันชีวิตัวเองสินะ ว่ามั้ย” ผมบอกก้มหน้าลงลากไล่จมูกกับข้างแก้มมันขึ้นลงเบาๆ
 
“แฮ่กๆ......มะ....มึง.....จะทำ....อะไร” มันเบิกตากว้าง ถามเสียงสั่น
 
“บอกตามตรงกูน่ะ ชอบกินเด็กแล้วก็ เด็กผู้ชายด้วย ” ผมยกยิ้มมุมปาก รวบมือมันสองข้างขึ้นเหนือหัวด้วยมือข้างเดียวสวนอีกข้างปลดเข็มขัดออกจากกางเกงตัวเอง “แต่ก็นะร่างเพรียวแบบมึงก็โออยู่” ผมบอก เอาเข็มขัดมามัดข้อมือมันไว้แน่น กันดิ้น
 
“ปะ.....ปล่อย......อย่าทำอะไรเหี้ยๆนะ....มึงไม่ได้ตายดีแน่” มันพูดบอกดิ้นสุดแรงแต่ว่ามันหรือจะสู้แรงผมได้ ปากมันดีด้วยเห็นมั้ย
 
“เหอะ.....จุๆๆๆ  อย่าดิ้นคนดีเก็บ แรงไว้ๆ” ผมปลดเข็มขัดของมันออกเอามามัดข้อเท้ามันไว้โดยไม่ได้สนใจว่าจะแน่นเกินจนเกิดรอยแดงๆหรือปล่า
 
“ไอ้เหี้ย....ปล่อยกู.........ปล่อยไอ้สัจ......อ่ะ!!!!” ผมรู้สึกรำคาญเสียงมันเลยต่อยท้องมันไปอีกทีเล่นเอาเจ็บจุกหน้าดู ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบกล้องวีดีโอ มาตั้งไว้บนโต๊ะข้างเตียงให้เหมาะและตั้งจุดโฟกัสไปบนเตียงกว้างให้เห็นกันชัดเลย
 
“มาเหอะ  รับรองกูทำให้มึงลืมเป็ดไปเลย......เออ  กูรุนแรงไปหน่อยนะ อนุญาตให้ครางได้ตามใจชอบ” ผมอุ้มร่างเพรียวขึ้นโยนลงบนเตียงกว้างก่อนจะทาบทับร่างหนาของตัวเองลงไป
 
เริ่มบดจูบมาราธอนกับร่างบางที่พยายามเม้มปากตัวเองอย่างขัดขืน จนผมต้องฝังฟันเขี้ยวลงตรงมุมปากมันแรงจนได้กลิ่นคาวเลือด ผมหมั่นเขี้ยวรุกจูบมันเนิ่นนานจนมันแทบขาดอากาศหายใจกว่าจะผลักออก มันนอนหอบหายใจถี่เร็วไร้เรียวแรง
 
ผมเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักข้างหัวเตียง หยิบมีดพกปลายแหลมออกมา “นิ่งๆคนดี เดี๋ยวผิวเป็นรอยไม่รู้ด้วยนะ” ผมบอกกรีดปลายมีดลงบนเสื้อตัวบางของมันลากลงช้าๆจากคอเสื้อลงไป
 
“มะ......มึง......อ่ะ” มันกัดฟันพูดบอก เป็นจังหวะที่ผมกรีดมีดผ่านร่องอก มันบิดตัวจึงทำให้ปลายมีดคมบาดเลือดซึมไหลออมา
 
“อ่า............กูบอกให้นิ่งไง” ผมกรีดมันจนขาดถึงชายเสื้อก่อนจะดึงออก ก้มลงไปใช้ลิ้นตวัดเลียเลือดบนบาดแผลจากคมมีด
 
“ไอ้เหี้ย..........ปะ......ปล่อยกู......ไอ้ห่า   ปล่อย!!!!!  อั่ก!!!!”
 
“คาบดีๆ  เดี๋ยวปาดปาก” ผมบีบปลาบคางมันก่อนจะหันด้านคมออกนอกใส่เข้าไปในปากบางสีสดให้มันคาบไว้  ผมลากลิ้นเลียวนใบหูเล็กให้มันเสียวเล่นจนมันต้องร้องครางต่ำในลำคอ
 
“อื่ม...........” ร่างบางบิดกายเมื่อผมก้มลงดึงกางเกงมันออกหมดเผยให้เห็นแกนกายเหมาะมือที่กำลังชูชัน  และมันก็ทำให้อารมณ์ผมเดือดพล่านไปทั่วตัว  ผมมองดวงตาที่กำลังเบิกกว้างด้วยสายตาฉ่ำปรือก่อนจะเลียริมฝีปากตัวเองอย่าหื่นกระหาย 
 
“เจ็บนะ.........บอกไว้ก่อน”ผมบอกจบ ก้มลงไปขบกัดส่วนปลายแกนกายของมันแรงๆ มันส่งเสียงครางและบิดตัวไปมาอย่างเสียวซ่านอย่างทรมาน
 
มือข้างหนึ่งของผมลูบไล่ขึ้นไปบีบเค้นยอดอกสวยทั้งบีบคลึงดึงเน้นๆ ให้มันเจ็บปนๆกับเสียวซ่านไปในที
 
“อื๊อออ...........อึ่ก” ร่างบางเริ่มกระตุกวูบไหวเพราะปลายลิ้นผมที่กำลังเลียวนแกนกายมัน  ผมรัวลิ้นถี่หยอกล้อไม่หยุดจนมันชูชันแข็งขืนเต็มที่
 
“ไม่คนดี  ใครให้มึงเสร็จก่อนกู  อดทนหน่อย อ่าส์” ผมเงยหน้าขึ้นลูบหัวมันที่หอบหายใจถี่เร็ว มองซอกคอขาวๆ ของร่างบางน่าฝากรอย  ก่อนจะก้มลงไปดูดจูบเม้มและฝังคมเขี้ยวลงทุกๆจุดที่ริมฝีปากลากผ่าน
 
“อื๊ออออ......อึ่ก.......อื๊อออ......” คนใต้ร่างผมทำให้ผมร้อนรุ่มไปทั่วทั้งตัวจากแท่นร้อนที่กำลังดุนดันกางเกงผมกลายเป็นปวดหนึบจนต้องรีบผลักมันออกไปถอนเสื้อและกางเกงเหวี่ยงไปข้างเตียง
 
“อ่าส์........เสียวฉิบ” ผมครางบอก  ดึงเข็มขัดจากข้อเท้ามันออก ดันขามันไปแนบกับอกตัวมันเอง
 
เหมือนมันจะหมดแรงดิ้นไปแล้ว ผมเอื้อมไปหยิบตัวช่วยเปิดทางตรงหัวเตียงก่อนจะปาดป้ายกับแท่นร้อนตัวเอง  ขยับรูดสองสามทีก่อนจะจอเข้ากับปากทางเข้าด้านหลังของร่างบาง
 
“อึ่ก!!!!.........อื๊ออออออ.” ร่างเพรียวครางเสียงสั่นในขณะที่ผมดันแท่นร้อนเข้าไปได้แค่ส่วนหัว มันแอ่นอกขึ้นรับความเจ็บปวด ผมค่อยๆดันแท่นร้อนเข้าไปอย่างยากลำบากเพราะไม่ได้เปิดทางให้มันกอ่น
 
“อ่าส์........ผ่อนหน่อย.......เดี๋ยวกูใส่ไม่ยั้งนะ.....ซี๊ดดดดด” ผมบอกกัดปากล่างตัวเองอย่างเสียวซ่านไม่เคยรู้สึกวูบไหวแบบนี้มาก่อน รู้สึกว่าความต้องการผมมากล้นเกินกว่าเคย
 
“อื๊อออออออออออออออ” ผมทนไม่ไหวดันแท่นร้อนจะสุดโดยไม่สนใจแล้วว่าช่องทางรักของมันจะฉีกขาดหรือไม่ จากนั้นก็ ขยับตัวไม่ยั้งแรงจนเกิดเสียง
 
สวบ............สวบ............สวบ
 
ช่องทางรักอ่อนนุ่นเสียดสีและตอดรัดแกนกายผมอย่างน่าพอใจปลุกอารมณ์และสันดานดิบในตัวได้อย่างดี  ผมบีบแผลตรงแขนมันจนเลือดซึมออกมาอีก
 
“อื๊อออออออ/อ่าส์” เพียงไม่กี่นาทีผมก็ปล่อยน้ำรักออกมาในตัวมันจนอุ่นร้อนไปทั่วช่องทางรักผมมองแกนกายของมันที่ปลอดน้ำรักออกมาเช่นกันก่อนจะใจดีขยับรูดออกให้จนหมด
 
“เราเปลี่ยนที่กันดีกว่านะ คนดี” ผมดึงมันที่นอนหอบถี่ให้ลุกขึ้นดึงมีดในปากบางออก ก้มลงบดจูบแทรกปลายลิ้นเข้าไปในโพรงปากรสหวาน อุ้มมันมายังโต๊ะทำงานและกวดของทุกอย่างลงพื้น
 
“อะ......ไอ้........เหี้ย......อุ๊บส์!!!!!!” ผมรุกจูบมันอีกครั้งก่อนจะกดหลังมันลงไปนอนราบกับโต๊ะดึงขามันมาเกี่ยวเอวผมไว้
 
“รอบนี่อนุญาตให้ครางเสียงหนาว!” ผมแทกแท่นร้อนเข้าไปในตัวมันอีกครั้งก่อนจะขยับสะโพกไม่ยั้ง ทั้งเร็วและแรงขึ้นตามอารมณ์
 
“อ๊ะๆๆๆ..........อ๊ะๆ......อึ่ก.....อ่าส์” ผมแก้มัดมือมันออก  มันยันตัวเองลุกขึ้นยันมือข้างหนึ่งไว้กับโต๊ะ แอ่นอกท่าทางเซ็กซี่ได้ใจ ส่วนอีกข้างยกขึ้นโอบรอบคอผม
 
กึ่กๆๆๆ  เสียงโต๊ะโยกตามแรงขยับถี่รัวและเร็วขึ้นๆ จนกระทั้งรอบนี้มันปล่อยน้ำรักออกมาก่อนผมทั้งที่ยังไม่ได้จับต้องแกนกายมันเลยสักนิด
 
“อ่าส์........ใครใช้ให้มึงแตกก่อนกู  หื่ม  เพี๊ย!!!!” ผมฟาดฝามือลงบนก้นนิ่มเต็มแรงจนมันสะดุ้งตาม มันเลยดึงผมเข้าหาและกัดซองคอผมเต็มแรง
 
“อ๊ะๆๆๆ.....มะ.....ไม่.......อ๊ะๆ..ไม่ไหว” มันครางร้องสุดเสียง ผมปล่อยน้ำรักออกมารอบสองก่อนจะดึงมันกลับมายังเตียงกว้าง
 
“รอบนี้ให้มึงทำเอง   อนุญาตให้ทำร้อยข่วนได้แต่รอยละรอบคิดดอกสองเท่า” ผมบอกกับร่างบางที่นั่งคร่อมทักอยู่บนตัวผม    ผมนั่งหลังพิงหัวเตียงแท่นร้อนยังเชื่อมกับช่องทางรักของมันอยู่     
 
มันซุกหน้าลงกับซอกคอผมหอบหายใจก่อนจะเงยหน้าขึ้นยกมือจะฟาดใส่หน้าผมแต่ผมจับไว้ได้ทัน เห็นมั้ยล่ะว่ามันน่ะฤทธิ์เยอะ แต่กูจะสยบมันเอง
 
“อ๊ะ!!!......อ่าส์” ผมกัดเม้มยอดอกมันและรัวลิ้นสลับกันทั้งสองข้าง สร้างร้อยรักไปทั่วหน้าอกขาวเนียน ก่อนจะขยับสะโพกกระแทกส่วนขึ้นไปแรงๆ
 
“อ๊ะ......เหี้ย!!!  อื๊อออออ” มือเล็กจับไหลผมไว้ แต่ไม่กล้าจิกข่วนลงมา ผมจับเอวคอดย้ายไปมาบนตัวผมจนเสียวไปถึงสันหลังวาบและไม่นานมันก็เริ่มขยับตัวเองตามความต้องการในตัวเองที่เกิดขึ้น
 
“อ๊ะๆๆๆๆๆ...................”มันขยับเร็วขึ้นจนผมพอใจและปลดปล่อยออกมาในทีสุด ต่างฝากต่างหอบหายใจถี่เพราะบทรักอันร้อนแรง แต่ผมคงไม่หยุดแค่นี้  เพราะรู้สึกว่าการมีเซ็กส์ครั้งนี้กับมันทำให้ผมสุขสมกว่าที่เคยเป็นมา
 
ไม่ว่าจะร่างกายเร่าร้อนเซ็กซี่ชวนหลงใหล หรือความอ่อนนุ่งที่กำลังตอดรัดแท่นร้อนผมถี่รัวจนทำให้ความต้องการในตัวปลุกขึ้นมาอย่างไม่มีที่สิ้นสุด ไม่รู้ว่าถ้าหากผมปล่อยมันไปเราจะได้เจอกันอีกหรือเปล่า แต่ตอนนี้ขอกอบโกยความสุขสมให้เต็มอิ่มก่อนแล้วกัน
 
“อย่าเพิ่งหลับ.....ยังมันส์!!! ไม่จบ” ผมจับตัวมันพลิกให้นอนหายอีกครั้งก่อนจะเริ่มขยับสะโพกเนิบๆและค่อยๆเร็วขึ้นๆตามความต้องการของตัวเอง
 
มองคราบน้ำรักและคราบเลือดบนเตียงกว้างที่เข้ากันได้ดีกับผ้าปูสีขาว  เริ่มบทรักเร่งเร็วขึ้นและวนเวียนไปแสดงบทรักกับมันทั่วทุกๆมุมห้อง ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบจนไปจบลงให้ห้องน้ำ
 
“อ๊ะๆๆๆๆ...............อ่าส์” เสียงครางสุดท้ายจบลงในตอนเช้าของวันใหม่   ผมเอนหลังลงกับอ่างอาบน้ำมีร่างบางนอนทาบทับอยู่บนตัวผม
 
ผมจัดการล้างตัวให้ร่างบางอย่างจำใจ จะปล่อยให้นอนแช่น้ำในอ่างอยู่แบบนี้ก็ยังไงๆอยู่ ก่อนจะอุ้มมานอนลงบนเตียงกว้าง มองร่างบางนอนขดตัวพลิกคว่ำเพราะเคยชินกับการนอนท่านี้
 
มองแผ่นหลังขาวเนียน ทำให้ความคิดหนึ่งผุดขึ้นในหัว ผมเดินไปเปิดลิ้นชักหยิบเอาเข็มไฟฟ้าสำหรับสักรอยออกมา  จรดปลายเข็มลงไปบนไหล่ซ้าย มันสะดุ้งครางในลำคอเบาๆคงเพราะเจ็บนิดๆ 
 
ผมก้มลงจูบรอยสักที่เพิ่งจะเสร็จ    King Man   จากนั้นผมทิ้งตัวลงนอนข้างๆมันและหลับตามมันไปในที่สุด
 
 
 
“อื่มๆ......” ผมส่งเสียงในลำคอเรียกความสนใจจากคนข้างๆ ที่กำลังเปิดประตูรถลง “คลิปพร้อมแชร์เสมอ ถ้ามึงเล่นตุกติก......และ หวังว่าจะได้เจอกันอีก  นะ!!!” ผมกระชากตัวมันให้หันกลับมาเผชิญหน้ากับผมตรงๆ
 
“ไม่มีทา.............อุ๊บ!!!!” มันพูดด้วยสีหน้าหยิ่งจองหองผมรู้สึกไม่ชอบสีหน้าและท่าทางของมัน เลยจับท้ายทอยดึงมันเข้ามาบดจูบเน้นๆและเนิ่นนาน
 
ปึก!     เพี๊ย!!!!
 
ใบหน้าผมสะบัดไปตามแรงตบจากร่างบางหลังจากที่ผลักผมออกจากตัวและรีบเปิดประตูลงไปอย่างรวดเร็ว ผมจะคว้าตัวไว้ก็ไม่ทัน แมร่ง เลือดกบปากกูเลย ผมกัดฟันมองร่างบางที่กำลังฝืนเดินไปยังโรงแรมหรูจนลับตาเข้าไปข้างใน
 
อย่าให้กูเจออีกนะ กูจะเล่นแมร่งสามวันสองคืนเลยคอยดู ชิส์!!!!!
 
<<<<TBC>>>>>>>

เฮิ้กๆ  มั่วสุดๆ ขอบอก อย่างไปอะไรมากมายกับสถานที่นะคะ

เราก็มั่วๆไปงั้นแหละ แต่งบทบู้ไม่ถูก  รีบสุดๆอ่ะ
 
มีคำผิดสะกิดบอก ลีวายส์ด้วย?? คิคิ

[GETIIZ]

โฮ้ววววววววววววววววววว คู่นี้
เลือดแทบหมดตัวววว

[B52]

คู่ร้อนคู่แร็ง ตอนนี้ลีวายไม่โผล่มาเลยอะ

[+HaNeul+]

ทำไมคู่นี้แลดูร้อนแรงงง  กรี๊ดกร๊าดดด  ><

[pare_140]

คิดถึงลีวายยยย

[Ryoooo]

หุหุหุ
อย่างงี้ต้องกินนานๆเนอะ


ลีวายหายไปไหนอ๊าาาา

[iammz]

แซ่บเลยตอนนี้ >////<
มีทั้งบทบู๊ บทรัก

[sang som]

รุนแรงมาก ชอบบบบ!! อะเฮือก

[pizza2011]

น้องลีวายน่ารักน่าหยิกที่สุดเลย คิคิ มาให้ป้าหอมที *ฟอดดด. อิจฉาตาธาร
เชียร์น้องกายกับพี่หมอนะค่ะ
คู่แมนนี่ดิบโหดใช่ได้เลย ชอบบบ

[toshika]

 

คู่นี้เด็ดมากกกกกกก

[Naenprin]

เลือดกระจายเลย

รุนแรงกันทั้งคู่เลย

[E.L.F. Thai]

รุนแรงกันมากอะ ><

[ampmiya^^]

มาแล้วจร้าเค้าขอโทดนักอ่านทุกคนนะค่ะ

ที่หายไปพอดีคนโพสติดภาระกิจต้องหามหาลัยเรียน

เลยต้องรออะไรให้มันลงตัวก่อนแต่ตอนนี้กลับมาแว้ว

ถ้าไม่ติดอะไรจะรีบลงตอนต่อไปให้น๊า     


Older Brother .....08
 
“ลีวายส์..........ลีวายส์.............อยู่ไหน” ผมกำลังเรียกหาหมาน้อยซุกซนไปทั่วห้อง ผมบอกว่าให้ไปอาบน้ำแต่มันงอแงวิ่งเข้าห้องไป
 
“................”  ผ่านมาหลายอาทิตย์เกือบสองเดือนได้ที่ลีวายส์อยู่กับผมพักหลังๆนี้เราเข้ากันได้มาขึ้นผมคุยและเล่นกับมันเป็นบางครั้งแต่ก็ไม่บ่อยนัก
 
“ถ้าไม่ออกมากูไปผับนะ   ไปล่ะ” ผมพูดบอกมองไปทั่วห้องร่างเล็กก็ยังไม่ยอมออกมา ผมหายใจเข้าลึกๆพยายามไม่ให้อารมณ์ของตัวเองขึ้น  เดี๋ยวถ้าไม่ออกมาผมจะตะคอกใส่มันอีกน่ะสิ เดี๋ยวนี้มันงอนเก่งจะบอกให้
 
“นี่แนๆๆๆ พี่ธารใจร้ายๆๆ  ลีวายส์ไม่รักแล้ว พรือ!!” ลีวายส์ออกมาจากตู้เสื้อผม ตรงเข้ามาทุบตีผมด้วยสองมือเล็กของมัน ผมยืนกอดอกมองร่างเล็กนิ่งๆ
 
“แล้วใครว่ากูรักมึง” ผมบอก ร่างเล็กหยุดชะงักมือ  น้ำตาเริ่มรื้นขึ้นขอบตาช้าๆ   งานงอกกู  “อย่าร้องเชียวนะ   จุๆๆๆ   โอเคๆๆ  ไปอาบน้ำเดี๋ยวพาไปข้างนอก” ผมบอกแต่ร่างเล็กไม่ยอมขยับไปไหน ยืนนิ่งหน้างออยู่นั่นแหละ
 
“ลีวายส์....โกรธ!!!” มันบอกหันหน้าหนีแถมยังยกมือขึ้นกอดอกด้วย   ผมยืนมองร่างเล็กอย่างชั่งใจก่อนจะเดินไปนั่งลงบนเตียงกว้าง
 
“กูก็โกรธ! เหมือนกัน” ผมแกล้งพูดบอก เอนหลังลงบนเตียงกว้าง  ร่างเล็กหันขวับมามองทันที เพราะมันรู้ดีถ้าผมโกรธผมจะไม่คุยกับมันทั้งวันเลย
 
มีครั้งหนึ่งที่ผมโกรธมัน วันนั้นลีวายส์ไปเที่ยวเล่นกับเพื่อนหลังโรงเรียนจนครูหาไม่เจอ กระทั่งผมไปรับกลับก็ยังหาไม่เจอ ผมเลยต้องเดินไปตามเอง มันกลับมาในสภาพดูไม่ได้เลยสักนิด  หน้าตาเสื้อผ้าเลอะเทอะเปื้อนดินไปหมดทั้งตัว
 
ผมเลยดัดนิสัยโดยการบอกมันว่า ‘กูโกรธ’ และไม่คุยกับมันสองวันเต็มๆ   ร่างเล็กไม่กล้าแม้แต่จะร้องไห้ออกมาและเข็ดไม่กล้าทำอีก ลีวายส์กลัวผมไม่คุยไม่สนใจมัน
 
“พี่ธาร...........พี่ธาร” ร่างเล็กปีนขึ้นบนเตียงมานั่งข้างๆตัวผม  มันนอนคว่ำลงเอาคางมาเกยแผงอกผมไว้
 
“ลีวายส์ไม่โกรธแล้วฮะ.....พี่ธารอย่าโกรธนะ นะๆๆๆ ฮะ” ร่างเล็กถูปลายคางกับแผงอกผมเบาๆคล้ายแมวน้อย  เหี้ย!!!  หมู่นี้ยิ่งขาดของอยู่ด้วย กูไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายวันแล้วนะ
 
ผมพลิกมันหนี ร่างเล็กก็ยังไม่ล่ะความพยายามมันปีนขึ้นมานั่งบนหน้าท้องแกร่งของผมเลยล่ะ ก่อนจะโยกเบาๆ เนี่ยดูดิมันยั่วกูชัดๆ  เป็นพยานด้วยนะกูจะได้ไม่ผิดถ้าขืนทำอะไรลงไป =_=
 
“พี่ธารๆๆๆๆๆ  ลีวายส์ขอโทษษษษษษษษษษษษษษษษษษษษฮะ” มันบอกเปลี่ยนจากนั่งโยกอยู่ดีๆ ก็เลื่อนมาจนถึงอกกว้าง
 
“ลีวายส์.....ลงไป” อันนี้คือกูไม่ไหวแล้วครับ กลางตัวเริ่มกระตุกตุบๆขึ้นมาแล้ว ลีวายส์มองหน้าผมแบบงอนๆก่อนจะยอมลงไป
 
“พี่ธารหายโกรธลีวายส์นะ..........” แต่มันยังไม่ยอมแพ้ ขณะที่ผมลุกขึ้นนั่งมันดันเข้ามาคร่อมทักผมและโอบรอบคอไว้ทันที เหี้ยเฮ้ย!!!
 
“อยากให้พี่ธารหายโกรธหรอ” ผมดึงร่างเล็กออก ลีวายส์พยักหน้ารับงึกงัก มองผมตาแป๋ว “งั้นจัดการหนอนให้พี่ธารหน่อยสิ” =_= บอกทีกูพูดอะไรออกไป ลีวายส์เปิกตากว้างอย่างสงสัย
 
“หนอนมันกัดพี่ธารหรอฮะ  พี่ธารเจ็บหรอฮะ” มันดูจะห่วงผมเหลือเกิ๊น ไม่ห่วงตัวเองเลยจริงๆ
 
“เอ่อ...ชิท์.............ไปๆอาบน้ำไปเดี๋ยว กูพาไปข้างนอก มาเร็ว”  ลีวายส์ทำหน้างงกับอารมณ์ของผม ก็กูจะบ้าหรือไงคิดเหี้ยอะไรจะให้เด็กตัวแค่นี้ทำให้  โธ่เว้ย!!!!! 
 
ผมลุกขึ้นยืนทึ่มหัวตัวเองแรงๆก่อนจะพาลีวายส์เดินเข้าไปในห้องน้ำ  อย่าอย่าคิดไกล ต่างคนต่างทำธุระของตัวเองเหอะ
 
“พี่ธาร เข้ามาทำไมฮะ” ร่างเล็กเอียงคอถามผมที่เดินตามหลังมันเข้ามาด้วย เรื่องบางเรื่องเด็กไม่ต้องรู้ก็ได้นะกูว่า =_=
 
“ขี้!”  ผมตอบบอก ลีวายส์ทำปากยื่น แบบงอนๆใส่  ผมเลยก้มลงไปจุ๊บปากมันอย่างหมันเขี้ยวก่อนจะเดินไปนั่งลงบนชักโครก
 
เชื่อป่ะว่ากูมาขี้  พาหนอนมาขี้โว้ย!.......และระหว่างที่กำลังขยับรูดแท่นร้อนได้ที่ เสียงเล็กที่อยู่ในอ่างอาบน้ำมันก็เรียกไม่หยุด
 
“พี่ธาร.......อย่าแอบดูลีวายส์อาบน้ำนะ........พี่ธารๆ.............พี่ธารช้าจัง..................พี่ธาร...........พี่ธารรรรรรรรร”
 
“เฮ้ย!!!!  เสร็จแล้วๆ” ผมเดินออกมาจ้องมันที่นั่งอยู่ในอ่าง มันยิ้มกว้างเมื่อเห็นผม
 
“อุ้มลีวายส์ขึ้นด้วยฮะ  ลีวายส์อาบเสร็จแล้วฮะ” ร่างเล็กอ้าแขนออกทั้งสองข้างให้ผมอุ้มมันขึ้นจากน้ำ
 
“ยุ่งจริง” ผมก้มลงไปอุ้มมันขึ้นมามันรีบเอามือโอบรอบคอผมไว้กันร่วง   ร่างเล็กเปลือยทั้งตัวครับผมเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูมาพันตัวให้และเดินออกมา  นับวันมันก็ยิ่งยั่วเก่งขึ้น โตขึ้นนี่กะจะเป็นเมียกูใช่มั้ย
 
 
“ลีวายส์คนสวยยยยยยยยยยยยยยยยยย” มาแล้วเสียงคู่ปรับลีวายส์ครับ  ไอ้กายส่งเสียงทักมันมาแต่ใกล้เมื่อเห็นผมกับลีวายส์เดินเข้ามาในร้าน
 
“พี่กายสิสวยยยยยยย ลีวายส์หล่อฮะ” ลีวายส์พูดบอก  มือมันยังคงกำชายเสื้อผมแน่นเหมือนเดิมจนถึงตอนนี้และผมก็ชินซะแล้ว
 
“โธ่   ก็ใครใช่ให้เรียกพี่อ่ะ  ป่ะไปเล่นข้างบนกัน” ไอ้กายก้มลงอุ้มร่างเล็กและเดินขึ้นไปบนห้องพักทำงาน เพราะผมต้องดูแลและสั่งงานพนักงานนิดหน่อย
 
เราจัดห้องพักด้านบนใหม่แล้วล่ะเพราะว่าจะได้ไม่แคบเวลาที่ผมพาลีวายส์มา มันจะได้มีที่กว้างวิ่งเล่น ผมน่ะไม่เท่าไหร่แต่ไอ้กายกับไอ้เซฟโน้น มันชวนกันเล่นได้จริงๆ พวกมันซื้อของเล่นมาให้ด้วยแล้วก็เยอะมากๆ ซึ่งผมไม่เคยซื้อให้เลยสักชิ้น จะซื้อให้ก็มีแต่หนังสือแล้วก็เสื้อผ้าเท่านั้น
 
ไม่นานพับก็เริ่มเปิดให้แขกเข้าคืนนี้ผมคงอยู่ดึก พักหลังๆผมไม่ค่อยมีเวลามาเท่าไหร่ ไม่อยากพาลีวายส์มาบ่อยๆเพราะมันก็ต้องไปเรียนหนังสือ
 
“ไงมึง พักนี้ดูยุ่งๆนะ” ผมทักไอ้แมนที่เดินตรงมาหาผมที่กำลังนั่งมองแขกและพนักงานในร้านอยู่
 
“เออ  นิดหน่อย  ลูกมึงล่ะ” ไอ้เหี้ยนี่  มันก็ถามหาลีวายส์นั่นแหละ
 
“เหี้ย   อยู่ข้างบนโน้น” ผมบอกกลับมันยกยิ้มมุมปากนิดๆ  ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงไม่ยอมรับลีวายส์เป็นลูกได้ คงจะด้วยอายุของผมที่ยังใช่คำว่าไม่แก่(เนอะ) หรือว่าความรู้สึกที่ว่าลีวายส์ไม่ใช่ลูกละมั่ง
 
“มึงจะเก็บไว้เป็นเมียล่ะสิ  ไอ้เหี้ย” มันพูดบอก หรี่ตามองหน้าผมอย่างจับผิด
 
“พ่องมึง   เด็กเว้ยเด็ก  เด็กฮ่ะ โอเค๋” ผมบอก มองสำรวจไปทั่วร้าน และสายตาก็ไปสะดุดเข้ากับร่างเพรียวบางตรงหน้าบาร์ที่นั่งอยู่คนเดี๋ยว
 
“หึ   หมั่นเขี้ยวอีกล่ะสิมัน ห่า” ไอ้แมนมองตามและพูดบอก ผมยักคิ้วให้เป็นอันรู้กัน ก่อนจะเดินตรงไปหาร่างเพรียวทันทีและถือวิสาสะนั่งลงข้างๆยกมือขึ้นแตะเอวบางเบาๆ
 
“มาคนเดียวหรอครับ” ผมพูดทัก เธอหันมาขมวดคิ้วมอง ก่อนจะยิ้มบางให้ และว่างมือเล็กลงบนบ่าผม
 
“ก็.....โสดนี่ ก็ต้องมาคนเดียวสิคะ” เธอยิ้มหวานมองสำรวจผมไปทั่วใบหน้า
 
“ไปหาที่เงียบนั่งกันมั้ย” ผมบอก มองเธอด้วยสาตาโลมเลียอย่างเปิดเงย เธอเอนหัวลงมาซบกับไหล่ผมเป็นอันว่าตกลง
 
ผมลูบหัวเธอเบาๆก่อนจะลุกขึ้นและประคองตัวเธอขึ้นไปข้างบน ขอยืมห้องไอ้เซฟก่อนแล้วกัน วันนี้ขี้เกียจเสียเวลาไปเปิดห้องเพราะเดี๋ยวต้องวนกลับมารับไอ้ตัวเล็กอีก
 
ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องก่อนจะว่างร่างเพรียวบางอย่างเบามือกีบเตียงกว้าง ผมค่อยๆก้มลงบดจูบกับปากอิ่มสวยเนิ่นนาน
 
‘พี่ธาร....’ ผมผงกหัวขึ้นอย่างกใจก่อนจะมองไปยังประตูห้องเมื่อได้ยินเสียงเล็กเรียกชื่อผม แต่ว่าผมคงหูฝาดไปล่ะมั่ง
 
“อื่อ.......”ร่างเพรียวบางครางในลำคอ บิดกายอย่างเร่าร้อนเมื่อผมลูบไล่ไปทั่วร่าง
 
‘พี่ธารกลับบ้านฮะ.........’ ผมชะงักนิ่งไปอีกครั้งเมื่อเสียงเล็กของลีวายส์ดังอยู่ข้างหูชัดเจนมากขึ้น ร่างเพรียวมองหน้าผมอย่างงงๆ ก่อนจะดึงผมไปบดจูบต่อ
 
“อะ......เฮ้ย!!!!” ผมรีบผลักตัวออกจากร่างเพรียวเมื่อผมเงยหน้าขึ้น และเห็นภาพลีวายส์อยู่ในหัว เธอมองผมอย่างขัดใจ “โทษที.....ผมนึกขึ้นได้ว่ามีธุระด่วน” ผมบอกก่อนจะก้มลงจูบเธอเน้นๆอีกครั้งและรีบเดินออกจากห้องมา  กูเป็นเหี้ยรัยเนี่ย ชิส์!!!
 
“พี่กายให้ลีวายส์  กินด้วยนะฮะ นะๆๆๆๆ” ผมเข้ามาในห้องพัก ลีวายส์กำลังออดอ้อนไอ้กายโดยขึ้นไปบนโซฟาโอบรอบคอมันไว้จากด้านหลัง
 
“ไม่ให้กิน  นี่ของพี่กาย แปร่ๆ” ผมมองกล่องเค้กบนโซฟา เดินเข้าไปหามัน
 
“ไป กลับบ้าน” ผมบอก ลีวายส์หน้างอทันที มันมองกล่องเค้กหน้าหงอย ผมมองหน้าไอ้กายอย่างตำหนิ แมร่งแค่นี้ก็ให้ไม่ได้
 
“อะไรเล่า มองแบบนั้น  ก็ของกูอ่ะ” ผมบอกเสียงอุบอิบ ผมหรี่ตามองอย่างส่งสัย
 
“ใครให้มา” ผมถาม มันกลอกตาไปมาและเม้มปากจนไปเส้นตรง  หึ  ไอ้นี่ขี้หวงของจะตายถ้ายิ่งเป็นของที่คนสำคัญให้มาล่ะก็นะ ผมเคยทำนาฬิกาที่แม่มันให้หายกว่ามันจะยอมคุยกับผมเป็นเดือนเลยล่ะ ผมซื้อให้มันใหม่สองเรือนมันก็ไม่ยอม
 
“ไอ้หมอ..........” มันตอบแบบส่งๆ ขอไปที เชิดหน้าใสผมนิดๆ ผมมองแก้มขาวๆของมันที่ตอนนี้เริ่มขึ้นสีแดงๆอย่างขำๆ
 
“ไอ้เหี้ยกาย.....แค่นี้ก็หวง”
 
“ก็.....กะ.......ก็เอาสิไม่เห็นอยากได้เลย” มันบอก คงอายถึงได้พูดออกมาโดยไม่คิดว่าลีวายส์จะเอาจริง
 
“งั้นลีวายส์ของฮะ  ไปฮะพี่ธาร กลับบ้านๆ  ไปกินเค้กๆๆ” ลีวายส์หยิบเอากล้องเค้กไปถือ โดยไม่รู้เรื่อง เพราะตัวเองอยากได้อยู่แล้ว ทีนี้ไอ้กายก็หน้าหงอยไปเลย
 
“เหอะ.....เสียหมาเลยมึง  กูไปล่ะ  จะกลับพร้อมกูหรือจะคอยให้ใครมารับ หื่ม”
 
“ไอ้เหี้ยธาร  ไปเลย!   ไอ้บ้า  อือๆๆ” นั่นไงมันคงแค้นใจเลยร้องแมร่ง
 
“พี่ธารกินได้เลยมั้ยฮะ” ลีวายส์ถามผมขณะอยู่บนรถ ร่างเล็กวางกล้องเค้กไว้บนตักัวเอง
 
“เดี๋ยวค่อยกินที่ห้อง  จะกินในรถได้ไง” ผมบอกเลี้ยวรถเข้าจอดเมื่อมาถึงคอนโดโดยใช้เวลาขับมาเพียงไม่กี่นาที
 
“พี่ธาร   มีมดด้วยอ่ะ” ลีวายส์ชูกล่องเค้กให้ผมดู ผมดึงมาถือไว้ในมือมองสำรวจใต้กล่อง ปรากฏว่ามีจริงๆ
 
“อืม....มา  รีบเดิน” ร่างเล็กกำชายเสื้อผมเดินตามเหมือนเคย  ไม่นานเราก็มาถึงห้องพักกูกำลังค้างจากเมื่อกี้ ต้องทำเวลา =_=;;
 
“พี่ธารๆฮะ  ลีวายส์โดนมดกัดอ่ะ   มันอยู่ในกางเกงเนี่ยๆๆๆ” ลีวายส์ทืบเท้าเร็วๆมาหาผมที่กำลังจะเดินเข้าห้องเพื่อไปเข้าห้องน้ำไปจัดการกับสิ่งที่ค้างคาตอนอยู่ในผับ
 
“ก็เอาออกสิ.....ปล่อยก่อน” ผมกัดฟันบอก  ดึงมือร่างเล็กออกแต่มันไม่ยอมปล่อย
 
“ลีวายส์เจ็บฮะ  พี่ธารเอาออกให้ที นะฮะๆ” ลีวายส์แปะปากเหมือนจะร้องไห้ เอาวะ!!!  ผมเลยจัดการนั่งยองๆตรงหน้ามันถอดกางเกงมันออกหมด เผยให้เห็นกลางกายน้อยๆของมัน
 
“ลีวายส์คัน ตรงนั้นๆ พี่ธารเอามดออกไปเลยฮะ” ร่างเล็กบอกก้มมองและชี้มาตรงหว่างขาของมัน ผมกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะลูบไล่นิ้วเรียวตามรอยแดงข้างขา
 
“ไม่มีมดเลย.....ไปเอาแป้งมาทาไป” ผมบอก พยายามระงับอารมณ์ความต้องการของตัวเองที่ฟุ้งซ่านขึ้นเรื่อยๆ
 
“ก็ลีวายส์คันนี่นา  มดมันต้องอยู่แน่ๆ” ดูๆมันยังเถียงอีก เหี้ย เอาวะมันยังเด็กอยู่คงไม่รู้หรอกว่าผมกำลังทำอะไร
 
“มึงอย่าร้องก็แล้วกันเดี๋ยวกูทำให้หายคัน!!!” ผมพูดจบ อุ้มร่างเล็กให้นอนลงบนโซฟา ก้มลงดูดเลียข้างขาเนียนนุ่มไล่ไปทั่วทั้งสองข้าง นึกโกรธตัวเองที่ทำอะไรบ้าๆแบบนี้กับเด็ก   แต่ช่วยไม่ได้มายั่วกูกำลังเสี้ยนพอดี
 
“พี่ธาร.....คึคึ...ลีวายส์จั๊กจี๊ฮะ คิคิ” ลีวายส์หัวเราะคิกคักตามประสา  เมื่อผมครอบปากลงกับกลางกายน้อยของมันและดูดดึงเบาๆ
 
ผมเอื้อมมือไปเปิดกล่องเค้กออก ป้ายครีมติดสองนิ้วเรียวยาวของผมมาจอปากร่างเล็กไว้ ลีวายส์ยิ้มกว้างดูดเลียนิ้วผมเข้าปาก  ห่านี่กูไข่ตั้งเพราะเด็กหรอเหี้ย!!!
 
ผมกัดปากตัวเองอย่างเสียวซ่านก่อนจะนั่งลงกับพื้นห้องจากที่นั่งยองๆเมื่อกี้ส่วนลีวายส์นอนอ้าซ่าดูดนิ้วผมอยู่บนโซฟา ผมลดมือข้างหนึ่งมาปลดเข็มขัดออก ดึงแท่นร้อนที่ดุนดันกางเกงมาขยับรูดเบาๆ ขณะที่ยังตวัดลิ้นร้อนกับกลางกายน้อยของลีวายอย่างหมั่นเขี้ยว
 
“หมดแล้วฮะพี่ธาร....” ร่างเล็กพูดบอก ผงกหัวขึ้นมองผมตาใสแป๋ว ผมเงยหน้าขึ้นมองมันด้วยสายตาฉ่ำปรือ
 
“อยากกินเยอะๆมั้ย” ผมถาม ลีวายส์พยักหน้ารับ งับปลายนิ้วผมเบาๆเล่นเอาเสียวสันหลังวาบ แมร่งถึงตอนนี้ผิดชอบชั่วดีก็ไม่สนแล้วกู
 
ผมลุกขึ้นไปนั่งบนโซฟาทำให้ลีวายส์เห็นแท่นร้อนผมเข้าเต็มตา ลีวายส์เปิกตากว้าง แต่ผมไม่สนใจว่ามันจะตกใจหรืออะไร ผมอุ้มลีวายส์ให้ลงไปนั่งบนพื้นห้องแทน
 
“..................” ร่างเล็กเอียงคอมองผมอย่างซื่อๆ เมื่อเห็นผมปาดครีมเค้กลงกับแท่นร้อน
 
“กินสิ.......เร็วเข้าถ้าไม่กินเดี๋ยวมันกัดมึงนะ” ผมบอกลีวายส์จึงรีบคุกเข่าลง มันมองผมนิดๆคงจะกลัว ผมเลยยกมือขึ้นเกาเบาๆตรงท้ายทอยมัน
 
ลีวายส์ก้มลงใช้ลิ้นเล็กไล่เลียไปทั่วแท่นร้อนที่กำลังแข็งขืนเต็มลำ ผมกัดริมฝีปากระบายความเสียวซ่าน มองร่างเล็กที่กำลังครอบปากลงกับส่วนหัวแท่นร้องเงอะงะ เพราะปากมันเล็กเกินไปจึงครอบได้ไม่ถึงครึ่งลำ
 
ผมเอามือข้างหนึ่งขยับรูดแกนกายไปด้วย ในขณะที่ลีวายส์ตวัดลิ้นเลียกลืนกินครีมเค้กรสหวานลงคอและไม่นานผมก็แกร็งตัวแข็งทื่อ ปลดปล่อยน้ำรักออกมากระเด็นเลอะทั้งมือผมและหน้ามันเกือบจะเข้าตา
 
ลีวายส์มองแท่นร้อนผมตื่นๆ สลับกับมองหน้าผม ผมเอื้อมมือไปดึงทิชชู่มาเช็ดคราบออก มองลีวายส์ที่แลบลิ้นเลียคราบน้ำรักข้างปากตัวเอง มันถึงกับทำหน้ายี้เมื่อรสน้ำรักเข้าปาก
 
“มานี้.....ใครเค้าทำแบบนั้นกัน” ผมบอกอุ้มร่างเล็กมานั่งบนท้องแกร่ง ลีวายส์มองผมอย่างสงสัย
 
ผมดึงร่างเล็กเข้าหาก่อนจะดูดจูบเลียน้ำรักของผมที่เลอะไปทั่วใบหน้ามันจนถึงคอ ผมจูบย้ำๆเน้นๆ ร่างเล็กนิ่งเงียบมองการกระทำของผม ถึงแม้ว่าจะออกหมดแล้วแต่ก็ยังไม่อยากผลักมันออก
 
“พะ....พี่ธาร....ลีวายส์หายใจ  ไม่ออกฮะ” อ้าว  เออนะกูก็ลืมไปเผลอกอดแน่นเกิน =_=
 
“เอ่อ.....ไปอาบน้ำไป  เดี๋ยวจะได้นอน” ผมบอก ยกลีวายส์ลงจากตัวผม และผมรีบดึงกางเกงใส่กลับ  เหี้ยจริงๆ ไอ้ธารมึงหื่นเกินไปแล้ว =_=     ลีวายส์ยืนมองผมหน้างอ มันทำปากยื่นนิดๆ
 
“ลีวายส์ค่อยอาบพรุ่งนี้ได้มั้ยฮะ” ร่างเล็กพูดบอกด้วยน้ำเสียงอ่อยๆ ตาหลุบมองพื้น เหอะ!!!
 
“ไม่ต้องเลยๆ  ไปกูไม่นอนกับเด็กสกปรก” มันถอนหายใจออกมาแรงๆก่อนจะเดินคอตกเข้าไปในห้อง
 
ผมเก็บเค้กไปไว้ในตู้เย็นก่อนจะเดินตามไปดู เฮ้อออ มันไม่ยอมอาบจริงๆด้วยลีวายส์ขึ้นมานอนบนเตียงกว้างและหลับไปแล้ว เอาเหอะวันนี้ถือว่าผมทำบ้าๆกับมัน(โดยที่มันไม่รู้เรื่อง)ยอมให้วันหนึ่ง
 
 
 
เช้า..............................
 
“พี่ธาร.....” เสียงเล็กมากระซิบเบาๆอยู่ข้างหู
 
“อื่ม...................”
 
“พี่ธาร...........พีธาร” เสียงกระซิบเพิ่มระดับดังขึ้น อย่างน่ารำคาญ
 
“อื่ม.................”
 
“พี่ธารรรรรรรรรรรรร....นี่แน่ๆๆ”
 
“อึ่ก....โอ๊ย!......อั่ก............เน้!!!!” ร่างผมเหมือนโดนก่อนหินทุ่มลงมาตรงบั่นเอว เมื่อไอ้เด็กตัวดีมันขึ้นมาแล้วก็กระโดดๆทิ้งตัวใส่แรงๆ จนผมคิดว่าเอวเกือบจะหัก
 
“ก็พี่ธารไม่ยอมตื่น  ลีวายส์อาบน้ำแต่ตัวแล้วฮะ ลีวายส์จะสายแล้ว” -*- ลีวายส์อยู่ในชุดพละสีเขียว ใส่ถุงเท้าเรียบร้อยแล้วเตรียมตัวจะไปโรงเรียน
 
“เออๆๆๆๆ  ยุ่งจริง  ฮาวววววววว เว้ย!” ร่างเล็กมองผมก่อนจะส่งยิ้มกว้างมาให้ หื่ม  คะ.....คอมัน “มานี่ดิ๊” ผมบอกดึงมาเข้ามาและเปิดคอเสื้อดู เหี้ย!!!
 
“อ่า  จริงสิฮะ เนี่ย ไม่รู้รอยอะไรฮะ ลีวายส์เห็นตอนลีวายส์แต่งตัวฮะ”
 
“เอ่อ....มดกัดมั้ง.......” ผมบอกลุกขึ้นเดินไปเข้าห้องน้ำ แมร่ง มดตัวใหญ่เนี่ยแหละกัด ห่ารากกูเผลอทำรอยบนคอมันไว้ตอนไหน
 
“หรอฮะ  คงเป็นมดที่เข้าไปในกางเกงตัวนั้นแน่ๆเลยฮะ”
 
=____=;; บอกกูทีว่ามันยังอ่อนต่อโลก ไม่รู้เรื่องงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง 
 

<<<<<TBC>>>>>>

น่าอาย น่าอาย อัย ใย ยาอะอา

บองตง ไรท์คิดได้แค่นี้จริงๆ

ไรท์ : ไอ้ธารแมร่งหื่นว่ะ

อีธาร : กูว่าคนแต่งหื่นกว่ากูอีก หาคุกให้กูอยู่ซะงั้น
 
ลีวายส์ : หื่น คือตัวอะไรฮะ -0-   

[B52]

อีพี่ธารโคตรหื่น

[GETIIZ]

มดเป็นเหตุ  โอ้ยยยยยยยยย
เขินนนนนนนนนนนนน

[ampmiya^^]

มาแว้วจร้า ช่วยกันเม้นหน่อยนะ    

ติชมได้เลยน๊าเราจะได้ไปปรับปรุง

การแต่ง      


Older Brother .....09
 
“เออ ไอ้ธารเดี๋ยวมึงไปรับลีวายส์ก่อนเหอะ ที่เหลือพวกกูทำเอง” ไอ้เซฟที่กำลังทำแบบร่างคําพิพากษาอยู่บอกกับผม วันนี้ผมเลิกเรียนช่วงบ่ายช้ากว่าปกติเพราะอาจารย์สั่งงานนิดหน่อย
 
“อื่ม...คงร้องแล้วมั่งป่านนี้กูว่า” ลีวายส์น่ะพอผมไปรับช้ามันก็ชอบร้อง บอกว่าผมจะทิ้งมัน ถึงแม้ว่าเราจะอยู่ด้วยกันมาหลายเดือนแต่สิ่งที่มันกลัวที่สุดคือ กลัวผมทิ้ง
 
ผมขับรถออกจากมอ ตรงมารับลีวายส์ที่โรงเรียน เพราะวันนี้ผมมาช้าเลยไม่ค่อยมีรถผู้ปกครองจอดเยอะเหมือนทุกวัน  ผมเลยขับรถมาจอดหน้าอาคารเรียนของลีวายส์เลย ปกติต้องเดินเข้ามาเซ็นชื่อ
 
“ลีวายส์ครับ พี่ธารมารับแล้วครับ” คุณครูประจำชั้นยิ้มรับผมก่อนจะเรียกบอกลีวายส์ที่กำลังนั่งหน้างออ่านหนังสืออะไรสักอย่างอยู่  หน้านี่แมร่งบูดสุดๆ
 
“หวัดดีฮะ!!!” ร่างเล็กยกมือไหว้ผมด้วยความเคยชิน ใบหน้าบูดเบี้ยวจนผมนึกขำ มันออกจะน่ารักมากกว่าซะอีก
 
“อะไร กูเลิกเรียนช้าเหอะ!” ผมบอกเดินตามหลังร่างเล็กออกมาจากอาคารเรียน
 
ระหว่างทางเจอผู้หญิงคนหนึ่ง เพราะทางเดินระเบียงมันแคบผมเลยต้องเบี่ยงหลบให้แต่ไม่รู้ทำไมไอ้ตัวเล็กมันทำท่าไม่สนใจจะหลับ เดินตรงไปเกือบชนเค้า
 
“ลีวายส์!  นิสัยไม่ดีนะ ทำไมไม่หลบห๊ะ  นิสัยเสียจริงๆ” ผมพูดบอก เมื่อเดินมาถึงรถหรูที่จอดอยู่ไม่ไกล
 
“ก็ลีวายส์ไม่ชอบเค้านี่ฮะ” ลีวายส์บอก มันทำหน้างอปากยื่นใส่ผม อะไรของมันอีกล่ะ เด็กนี่ผมอ่านความคิดมันไม่ออกเลยจริงๆ
 
“เค้าไปทำอะไรให้มึง.........อ่ะ ขึ้นรถดีๆ” ผมถามต่อ  เปิดประตูให้มันขึ้นรถและเอาเป้มันไปไว้หลังรถก่อนจะเดินมาขึ้นรถนั่งฝั่งคนขับและขับออกมา
 
“ก็แม่แอนนี่  จะแย่งพี่ธารนี่นา  ลีวายส์ไม่ชอบ” ลีวายส์พูดบอก ตอนนี้กูหมั่นไส้ท่าทางของมันมาก ร่างเล็กนั่งกอดอกเชิดหน้าทำปากยื่นแบบงอนๆด้วย
 
“แย่งบ้าบออะไรของมึง” ผมถามอย่างไม่เข้าใจในสิ่งที่ร่างเล็กพูดบอก
 
“ก็แม่แอนนี่ ให้แอนนี่มาถามลีวายส์ว่าพี่ธารมีคนรักหรือยังฮะ เค้าบอกจะจีบพี่ธาร” ลีวายส์บอกหันหน้าหนีไปนอกหน้าต่าง อ่อ หวงกูว่างั้น หึ คิดแล้วก็อดยิ้มไม่ได้ว่ะ
 
“แล้วบอกไปว่าไง.....หื้ม” ผมถาม ลอบมองเรียวหน้าจากด้านข้างของมัน ร่างเล็กก้มหน้าลงนิดๆ ทำปากหมุบหมิบไปมา   เหอะๆ
 
“มีแล้วฮะ” มันหันมาบอกผม แล้วรู้มั้ยมีค้อนใส่กูที่หนึ่งด้วย
 
“กูมีที่ไหนวะ......โสดเหอะ”
 
“ก็ลีวายส์ไงฮะ” ผมตกใจกับคำพูดที่ออกมาจากปากมันจนเกือบหักเลี้ยวรถลงข้างทาง เด็กเวร
 
“จะบ้าหรอ   เป็นคนรักที่ไหนเล่า  บ้าป่ะ” มันทำผมเสียสมาธิในการขับรถเลย   ตอนนี้เป็นผมล่ะที่ไม่กล้าหันไปมองหน้ามัน
 
“ก็....คนรักกันเค้ากอดเค้าจูบกันนี้นา.......พี่ธารก็กอดก็จูบลีวายส์ด้วยนี่ฮะ” เหี้ย!!! นี่มัน......มันคิดไปใกล้กว่ากูอีกนะนั่น
 
“จะ....จะบ้าหรอ  นั่นน่ะ  เค้าเรียกว่า.....เอ่อ.....การ......การแสดงความรักอีกแบบต่างหาก ตัวเองเป็นผู้ชายจะคิดอะไรแบบนี้ห๊ะ มึงเลิกคิดเลย” กว่าจะเรียบเรียงคำพูดได้ถูก เล่นเอากูเหงื่อแตกเลยว่ะ
 
“แต่.....ลีวายส์รักพี่ธารนี่ฮะ.......ถ้างั้นพี่ธารก็เป็นคนรักของลีวายส์ฮะ” โอ๊ย!!!  มันทำกูปวดทั้งหัวปวดทั้งตับไตไส้พุงเลยล่ะ ห่าราก
 
“พอๆ เลิกคุยแล้วก็ไม่ต้องกลัวว่ากูจะไปยุ่งกับเค้าเพราะกูจะเอาแม่ม้ายทำเมียเข้าใจ๋ ต้องสาวสวยเหอะ”
 
“งั้นโตขึ้น ลีวายส์จะเป็นสาวสวย” =[]=  กูไม่เสวนาพาปวดหัวกับมึงแล้วววววววววววววววว
 
 
 
 
“ไปทำการบ้านให้เรียบร้อยก่อนไป” ผมบอก วันนี้เป็นวันที่เหนื่อยโคตรอ่ะ เรียนทั้งวันตั้งแต่เช้ายันเย็น แถมยังมีงานติดมือกลับมาทำอีก
 
หึ.....พอคิดถึงเรื่องชวนปวดหัวเมื่อกี้ของลีวายส์ผมก็นึกขำขึ้นมา มันจะบ้านหรือเปล่านี่ลีวายส์คงไม่ได้คิดเลยใช่มั้ยว่ามันยังเป็นเด็กอยู่ ถึงได้มีคำพูดคำจาท่าทางหวงผมมากแบบนั้นแถมยังยัดเยียดตัวเองให้ผมอีกด้วย  นี่มันรักผมจริงหรอ เหอะ!!!
 
ผมลุกขึ้นเดินไปยังห้องนอน แต่พอเห็นลีวายส์นั่งทำการบ้านตัวเองอยู่ในห้องอีกห้องที่ผมใช้เป็นห้องทำงานและเก็บหนังสือ
 
อดมองมันไม่ได้ ร่างเล็กดูจะรีบทำและสนใจกับการบ้านอย่างจริงจังเพื่อจะทำให้เสร็จเร็วๆ มันเคยบอกว่า ถ้าเสร็จเร็วจะได้มานั่งเฝ้าพี่ธาร มันพูดแบบนั่นจริงๆนะ เหอะ
 
ผมยกยิ้มมุมปากมองร่างเล็กไปเรื่อยสักพัก ก่อนจะพาตัวเองไปอาบน้ำ จริงๆผมอยากทำห้องให้มันนะแต่ว่ามีคืนหนึ่งที่ผมไปสนามแข่งรถแล้วก็กลับดึกมาก เลยฝากมันไว้ที่ผับกับไอ้กาย ผมก็โทรมาหามันทุกๆชั่วโมงนะ 
 
คืนนั้นผมเล่นเอากลับตีสาม กลับมา แมร่ง ไอ้กายนั่งร้องเลยล่ะ มันบอกว่าลีวายส์ตื่นขึ้นมาร้องไห้หาผมตลอดทั้งคืนจนมันร้องตามแล้วก็ไม่ได้นอนเลย
 
จากวันนั้นผมเลยพามันไปด้วยตลอดถ้ากลับดึกถึงมันจะหลับแต่พอมีผมอยู่ข้างๆมันก็จะไม่ร้องงอแง ผมเลยไม่คิดจะแยกห้องให้มัน กูขี้เกียจเดินไปเดินมาห้องมันทั้งคืนไง
 
 
 
“วันนี้เราไม่ไปร้านหรอฮะ”หลังจากที่เราอาบน้ำและกินข้าวเสร็จ ผมก็เข้ามานั่งทำงาน ลีวายส์เลยถามเพราะสองสามวันที่ผ่านมาผมก็เข้าผับตลอดแต่วันนี้ไม่ไป
 
“ไม่  จะทำงานอยู่บ้าน ไปดูทีวีข้างนอนเลยไป” ลีวายส์มันทำหน้างอทันทีที่ผมออกปากไล่มันออกจากห้อง ก็มันชอบชวนคุย ผมไม่มีสมาธิอ่ะ
 
“เดี๋ยวลีวายส์นั่งเงียบๆฮะ สัญญาๆ”ร่างเล็กยกมือขึ้นปิดปากตัวเอง และเดินไปนั่งโต๊ะญี่ปุ่นของมันที่ผมซื้อให้เอาไว้ให้มันทำการบ้าน  ผมลอบมองมันนิดๆก่อนจะหันมาสนใจงานของตัวเอง
 
ตอนนี้ลีวายส์อยู่ป.5 เพราะมันเรียนก่อนอายุปีหนึ่ง ส่วนปีหน้าผมก็ปีสี่แล้ว ผมจบป.ตรีกะว่าจะไปต่อโทนอกเพราะมันคือแปลนที่ผมวางไว้ ถ้าไปก็คงต้องพามันไปด้วยจะให้มันไปเรียนเรียนไฮสคูลที่โน้นก่อน
 
ผมเรียนโทสองปีก็รอมันได้ให้มันจบเกรดเก้า(ม.3)ไว้ค่อยกลับมาเรียนมอปลายที่นี่ ระหว่างรอมันหนึ่งปีผมก็ทำงานไปพลางๆ ก็โอเค   เอ๊ะ!!! นี่กูเหมือนว่างแผนครอบครัวเลยว่ะ เฮ้อออออ ทำงานๆ
 
“พี่ธารๆ   นี่อะไรฮะ” ลีวายส์ถาม ผมก็เพิ่งเห็นว่ามันวิ่งมาเข้ามาแสดงว่าเมื่อกี้มันออกไปเล่นหน้าโซฟา คราวหลังคงต้องเอาของเล่นที่ผับกลับมาให้มันบ้างแล้ว
 
“อะไรอีกล่ะ  ไปไหนก็ไปจะทำงาน” ผมบอกไม่ได้สนใจจะมองมันเดี๋ยวต้องรีบปั่นงานก่อน
 
“พี่ธารฮะ.....อันนี้อะไรฮะ” ยังมันยังไม่เลิก กูจะเสร็จอยู่แล้วเนี่ย เอ่อ หมายถึงงานน่ะนะ
 
“ไม่รู้เว้ย  อย่าเพิ่งกวนได้มั้ยห๊ะ” ผมไม่ได้หันไปมองมันเพราะยังสนใจงานตัวเองอยู่
 
“งั้นลีวายส์กินได้มั้ยฮะ”
 
“เออๆ กินไปเหอะ จะกินอะไรก็กินไป  แล้วก็เงียบๆด้วย” จากนั้นผมก็ไม่ได้ยินเสียงมันอีก ขอบอกว่ามันน่ะ พอมีของเข้าปากก็จะเงียบแบบนี้แหละ เดี๋ยวนี้มันกินเยอะด้วยแต่ไม่อ้วนดูเหมือนจะสูงอย่างเดียว
 
 
ในที่สุดผมก็ทำงานเสร็จ อ่าสี่ทุ่มแล้ว ไม่รู้ว่าลีวายส์นอนหรือยัง แต่ปกติมันก็นอนดึกน่ะนะก็เพราะผมพามันไปทำงานบ้างดูรถแข่งบ้างมันก็เลยนอนดึกตามผม
 
ผมออกมาดูหน้าทีวีปรากฏว่าลีวายส์ยังไม่หลับนั่งดูการ์ตูนตาใสแป๋วอยู่เลย ผมเดินผ่านไปยังห้องครัวเพื่อดื่มน้ำและหยิบเอาขนมใส่จานออกมานั่งกินข้างๆมัน
 
“กินอะไร” ผมถามเมื่อสังเกตเห็นว่ามันกำลังเคี้ยวอะไรบางอยู่ในปาก
 
“หมากฝรั่งฮะ” ร่างเล็กบอกมันขยับมานั่งข้างผมมากขึ้น เคี้ยวหมากฝรั่งจนแก้มตุ่ย แต่ทำไมแก้มป่องแปลกๆวะ
 
“เอามาจากไหน” ผมถาม หันไปดูทีวีตอนนี้มันดูการ์ตูนโคนันซึ่งผมก็พอจะดูได้
 
“ลิ้นชักข้างหัวเตียงฮะ” มันหันขวับไปมองมัน ละ.....ลิ้นชักข้างหัวเตียง งั้นหรอ “เนี่ยฮะ....มันแปลกๆฮะ เคี้ยวตั้งนานมันก็ยาวขึ้นเรื่อยๆอ่ะ แต่มันมีกลิ้นด้วยนะฮะ  ที่กล่องมันเขียนว่าเพลบอยลีวายส์อ่านออกฮะ”
 
“เหี้ย!  มันใช่หมากฝรั่งที่ไหนเล่า คาย  คายออกมาเลย  เร็วๆ!!!!” ผมบีบปลายคางมันให้อ้าปากออก ก่อนจะใช้นิ้วเรียวล้วงเข้าไปดึงเอาหมากฝรั่งที่ว่าออกมาดู ห่าราก
 
“อ่ะ....ทำมัยฮะ ก็พี่ธารบอกกินได้นี่” ร่างเล็กหน้างอบอกอย่างงอนๆ
 
“ก็...........กูจะไปรู้หรือไงเล่า  มึงนี่ซนจริงๆเลย  ไปล้างปากเลยไป” ผมบอกอย่างไปสบอารมณ์เท่าไหร่ มันจะบ้ากันไปใหญ่แล้ว  เด็กเหี้ยแดกถุงยาง =_=;;  กูจะบ้าตาย
 
Tru.............  Tru………....
 
เสียงโทรศัพท์ผมดังขึ้นจากห้องนอน ผมเอาจานไปไว้ในครัวก่อนจะมาปิดทีวีและเดินเข้าห้องนอนว่าจะนอนเลยเดี๋ยวไม่ต้องออกมาปิดหลายรอบ
 
“ไม่ต้องออกไปดูเลย  นอนได้แล้ว” ผมบอกลีวายส์ที่ออกมาจากห้องน้ำ มันทำท่าจะออกไปดูทีวีอีก แต่ร่างเล็กก็ว่าง่ายพอผมบอกมันก็เดินไปนอนบนเตียงทันที
 
“คับ.....แม่!” ผมรับโทรศัพท์ เมื่อเห็นว่าเป็นแม่นั่นเองที่โทรมา ถึงจะไม่บ่อยนักแต่แม่ก็โทรมาหาผมทุกเดือน
 
(ค่ะลูก  ทำงานอยู่หรือเปล่า   แล้วสบายดีมั้ยช่วงนี้) ผมรู้ว่าแม่เป็นห่วงผมนะ ผมก็รู้สึกผิดเหมือนกันแหละที่ไม่ได้กลับไปหาเลย
 
“เปล่าคับ วันนี้หยุด   ช่วงนี้ก็ดีคับ” ผมเป็นพวกพูดน้อยกับครอบครัวน่ะยิ่งไม่ได้คุยก็นานก็ไม่รู้จะคุยอะไร
 
  (มาหาแม่นะวันหยุดนี้  โรงแรมแม่อยู่ตัวแล้วล่ะ แม่อยากให้อีธารมาดู) แม่ผมชอบทำพวกโรงแรม รีสอร์ทน่ะครับ  เลยมีหลายที่อยู่ นี่ก็น่าจะเป็นที่ใหม่ที่เพิ่งลงทุน
 
“ผมไม่รู้ว่าจะว่างหรือเปล่า ดูก่อนแล้วกันนะคับ” ผมบอก เหลือบมองไอ้เด็กข้างๆที่ยังไม่นอนเอาแต่กลิ้งไปมาอยู่นั่นแหละ จนผมรำคาญเลยจับขามันไว้
 
(แต่....แม่อยากให้มานะ  แม่จะจัดงานน่ะ แม่ไม่มีใครนอกจากอีธารนะ) แม่พูดบอกเสียงอ่อนลง ผมก็รู้ว่าพ่อคงไม่อยู่อีกตามเลย ส่วนพี่สาวคนโตอีกคนก็คงดูแลอยู่อีกที่ไม่มีเวลา
 
“ก็ได้......งั้น............”
 
“อ่ะ....ลีวายส์เจ็บฮะ  พี่ธารปล่อย” อ้าวซวยแล้วไง ผมคงจับขามันแน่นไปเลยเจ็บ
 
(อีธาร.........เสียงเด็กนี่  ลูกใครน่ะ) กูว่าแล้วว่าแม่ต้องได้ยิน หาเรื่องมาให้กูจริงๆเลย  ผมจ้องหน้าคาดโทษลีวายส์ก่อนจะก้มลงไปกัดปากมันเบาๆ
 
“เอ่อ  หลานเพื่อนน่ะคับ  งั้นไว้เจอกัน  ผมจะไป แค่นี้ก่อนนะคับ” ผมรีบวางโทรศัพท์ ส่วนลีวายส์มันคิดจะหนีผมเลยโยนโทรศัพท์และหันไปคว้าตัวมันไว้ก่อนที่มันจะโดดลงจากเตียง
 
“อ่ะ....พี่ธาร  ลีวายส์ป่าวทำรัยซะหน่อยนะฮะ” ร่างเล็กหดหัวลงไปให้อ้อมแขนผม  คงคิดว่าผมจะเอาเรื่องมันอีก
 
“เกือบซวยแล้วเมื่อกี้น่ะ  อย่างนี้ต้องทำโทษ” ผมบอก กดมันลงบนเตียงเบาๆ เพราะยังไงมันก็สู้แรงผมไม่ได้อยู่แล้ว
 
“ลีวายส์ขอโทษฮะ นะๆๆ” มันบอกทำท่าอ้อนๆ  และส่งผลให้กู......ใจสั่นอีกแล้วแต่ก็ยังอยากแกล้งต่อ
 
“หึๆๆ  แบบนี้ต้องโดน” ผมซุกหน้าลงกับซองคอขาวเนียนของร่างเล็กใช้ปลายคางถูกไถ่ไล่ไปตามซอกคอ
 
“คึคึ.....ฮ่าๆๆๆๆ พี่ธารลีวายส์จั๊กกะจี๊ฮะ    ฮ่าๆๆๆๆ ไม่เอาแล้วฮะ คึคึ” ร่างเล็กใต้ร่างผมดิ้นขลุกขลักไปมาพร้อมกับหัวเราะเสียงดัง
 
“หึๆ  เท่านี้ยังไม่พอ” ผมยกนิ้วขึ้นให้มันดูก่อนจะจิ้มไปตรงเอวมันทั้งสองข้างที่นี้แหละ เสียงมันหัวเราะดังกว่าเดิมซะอีก มือไม้ก็เริ่มปัดและผลักผมออก
 
“พี่ธาร...ฮ่าๆๆๆ อย่าทำ คึคึคิคิ ลีวายส์ยอมแล้ว คิคิฮ่าๆๆๆๆๆ” ดูแล้วก็อดยิ้มตามไม่ได้ ลีวายส์ดิ้นไปมาขณะที่ผมกำลังก้มหน้าลงไปซุกกับซอกคอมันอีกครั้ง
 
ปึ่ก!!!!!  เต็มๆ เบ้าตากูเลย หื่ม.................
 
“ลีวายส์!!!” ลีวายส์เหวี่ยงมือตบโดนเบ้าตาผม   แมร่ง มือมันหนักอ่ะ เกือบเห็นดาวเลย  ผมลุกออกจากตัวมันมานั่ง  ใช้มือนวดเบาๆ เจ็บว่ะ
 
“ลีวายส์ของโทษฮะ  ก็ลีวายส์ไม่ได้ตั้งใจอ่ะ” ร่างเล็กลุกขึ้นตามมาเกาะแขนผม ยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆอย่างอ้อนๆ ผมเลยเล่นหันหน้าหนีอย่างงอนๆ
 
“ลีวายส์ไม่ได้ตั้งใจอ่ะ นะฮๆๆ  พี่ธารอย่าโกรธนะฮะๆๆ  ลีวายส์ยอมทุกอย่างเลยฮะ นะๆๆๆ” มันเอาหน้ามาถูๆตรงแขนผมท่าทางเหมือนแมวเลย เล่นเอาผมเกือบหลุดขำ
 
“มาฮะ เดี๋ยวลีวายส์เป่าให้” ร่างเล็กเปลี่ยนมานั่งตรงหน้าผมยืนเข่าขึ้น  ปากเล็กเป่าลมจนแก้มสองข้างป่อง มือเล็กยกขึ้นจับใบหน้าผมเบาๆ จุ๊บ!!!  จุ๊บ!!!  จุ๊บ!!!
 
“........................” ผมนิ่งเงียบเลยคับ ลีวายส์เป่าให้ไม่พอยังจุ๊บลงมาซ้ำๆตรงเปลือกตาผมหลายๆที รู้มั้ยมันทำให้กู...........เหี้ย!!!! สาบานว่ากูจะไม่คิด
 
“เพี้ยง!!!!  หายแล้วฮะ...พี่ธาร....อุ๊บส์!!!” มันทำตัวเองนะ แมร่ง ยั่วกูเกิ๊น ดึงมาจูบแมร่งเลย ผมบดจูบร่างเล็กเบาๆ และนุ่มนวลเพราะกลัวปากมันแตก
 
ร่างเล็กนิ่งเงียบไปและไม่ได้ผลักผมออกแต่เปลี่ยนจากมือที่เกาะบ่าผมไว้มาเป็นโอบรอบคอผมแทน  มันจะยั่วกูเกินไปแล้ว ที่นี้มือผมก็เริ่มอยู่ไม่สุขลูบไล่ไปทั่วตัวมัน
 
ถึงแม้ว่าร่างเล็กจะตอบรับผมไม่เป็นแต่มันก็นิ่งและยอมให้ผมรุกโดยไม่ได้ทักท้วงอะไรเลย มันเป็นอะไรที่เชิญชวนกูมา   ผมถอนปากออกเป็นระยะเพื่อให้มันได้สูดอากาศหายใจ แต่ก็ยังจูบต่อก่อนจะไล่ริมฝีปากร้อนลงมาปลายคาง
 
“อ้าว....!!!” ผมผลักตัวออกนิดหนึ่งเพราะรู้สึกว่ามันทิ้งน้ำหนักลงบนตักผมมากขึ้นกว่าปกติ ปรากฏว่า ลีวายส์หลับครับ เหอะๆ ผมหัวเราะในลำคอก่อนจะอุ้มมันจัดท่าให้นอนดีๆ กูไม่ทำก็ได้ =_=
 
ลีวายส์ก็เหมือนเดิมมีหมอนข้างแต่ไม่กอดยังต้องซุกเข้าหาแผงอกผมเหมือนเคย ผมเห็นแล้วก็ดึงมันเข้ามากอดไว้เหมือนกัน นี่กูคิดถูกหรือผิดนะที่เลี้ยงมันไว้ เพราะนับวันมันยิ่งอันตรายต่อ(หัวใจ)กูเหลือเกิน ผมก้มลงจูบหน้าผากมันที่หนึ่งก่อนจะหลับตาลง
 
 
“พี่ธารๆ ลีวายส์อยากกินไอติมตรงนั้นฮะ” วันนี้ผมเลิกเรียนเร็วเพราะแค่มาส่งงานและฟังอาจารย์บ่นนิดหน่อยก็เสร็จ ผมเลยมารับมันตรงเวลา
 
“เออๆ เดี๋ยวหยุดให้  แต่ลงไปซื้อเองแล้วกัน” ผมบอกหักเลี้ยวรถเข้าข้างทาง เมื่อเห็นรถขายไอติมที่มันว่า  ก่อนจะยื่นเงินให้ร้อยหนึ่ง
 
“ไม่ๆ ลีวายส์มีตังฮะ” ร่างเล็กพูดบอกรีบเปิดประตูรถลงไป
 
“ระวังด้วย” ผมมองตามมันผ่านกระจกข้างรถ ร่างเล็กเดินไปถึงก็ต่อแถวทันที เพราะมีคนต่อแถวอยู่ก่อนแล้วสองสามคน
 
ผ่านไปห้านาที กูว่านานแล้วนะเมื่อกี้คนก็ไม่เยอะแต่ทำไมมันยังไม่มา ผมมองผ่านกระจกข้างอีกทีเห็นมันยังยืนอยู่ที่เดิมแต่ว่าหน้างอนิดๆ ส่วนคนก็เริ่มเยอะขึ้นสองสามคน
 
ผมนั่งมองไปเรื่อยๆจนกระทั้งเห็นว่าที่มันยังไม่ได้เพราะโดนแซงคิว แถมพ่อค้ายังไม่สนใจมันด้วยปล่อยให้เด็กรอนานอยู่ได้  เดี๋ยวกูจัดหน่อย  ผมลงจากรถเดินมาหามัน พอเห็นผมมันก็หน้าหงิกหน้างอกว่าเดิม
 
“นี่คุณ  ไม่เห็นหรือไงว่าเด็กคนนี้มายืนรออยู่ตั้งนานแล้ว  ปล่อยให้คนอื่นแซงเด็กอยู่ได้ไม่อายเด็กมันบ้างหรือไงห๊ะ” ผมพูดบอกใส่อารมณ์เต็มที
 
“เอ่อ ทะ...โทษทีครับผมยังไม่เห็นเลย” พ่อค้านั้นมันยังหนุ่มอยู่เลยผมว่าอ่อนกว่าผมซะอีก
 
“ถ้าไม่เห็นมึงก็ตาบอดแล้วมั้ง  เป็นพ่อค้าประสาอะไร ปล่อยให้เด็กรอจนมันจะร้องอยู่แล้วเนี่ย  พวกคุณก็เหมือนกันมีจิตสำนึกกันบ้างหรือเปล่าเอาเปรียบเด็กตัวแค่นี้ ไม่อายหมามันหรือไง สมองมีบ้างหรือเปล่า คิดได้บ้างมั้ย” ทุกคนที่อยู่ ณ ตรงนั้นเงียบกริบ กับวาจาและท่าทางของผมต่างก็พากันรีบออกไปจนหมดทำเอาพ่อค้าหน้าเสียไปเลย
 
“อึกๆ.....อือออออออ” อ้าวแล้วนี่มันจะร้องเผื่อ?  เฮ้ออออ
 
“หวังว่าคราวหลังจะไม่มีเรื่องแบบนี้อีกนะ” ผมหันไปพูดกับพ่อค้าคนนั้นด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง พ่อค้าก้มหัวให้ผมก่อนจะเข็นรถขายไอติมออกไปอย่างรวดเร็ว
 
“อึ่กๆ....ลีวายส์ยังไม่ได้กินเลยฮะ...อือๆ” เอ้า นี้มันอยากกินขนาดนั้นเลย บ้าจริง
 
“เออๆ หยุดร้องก่อน ถ้าไม่หยุดกูไม่พาไปกินนะ” ผมบอกก้มลงเกลี่ยน้ำตาใส่ๆออกจากแก้มมัน “หยุดร้องเดี๋ยวกูพาไปกินเอง” ผมอุ้มร่างเล็กเดินไปขึ้นรถและขับออกมาแวะห้างที่อยู่ใกล้ๆ
 
“เย้ๆ   ลีวายส์เอานี่  เอานี่ด้วย  เอาอันนั้นด้วย เอาหมดเลยฮะ” =_=^ อะไรมันจะขนาดนั้น  มันจิ้มๆเมนูจนพนักงานยิ้มขำๆ
 
“พอๆ เอาอย่างเดียวพอ เดี๋ยวโดน” ผมบอก สั่งกาแฟให้ตัวเองเพราะผมไม่ชอบอะไรแบบนี้
 
“ก็ได้ฮะ  งั้นเอาอันนี้ฮะ น่าอร่อย” ลีวายส์ชี้บอกพนักงานที่ยืนรออยู่  แมร่ง มันเอาชุดสามก้อนเลยถ้ากินไม่หมดน่าดู
 
“ลีวายส์!!!” จู่ๆมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งวิ่งมาทักลีวายส์อย่างดีใจผมจำได้เพื่อนมันอยู่ห้องเดียวกัน  แต่ดูเหมือนไอ้ตัวเล็กมันไม่ค่อยชอบเท่าไหร่คงเป็นเพราะผู้หญิงอีกคนที่เดินตามหลังมา
 
“เอ่อ....ขอโทษด้วยนะค่ะ” เธอยิ้มหวานให้ผม ผมก็พยักหน้ารับ “งั้นขอนั่งด้วยได้มั้ยค่ะ แอนนี่จะได้มีเพื่อน” เธอบอกออกมาอีก
 
ลีวายส์ทำหน้างอนิดๆมองผม ผมยิ้มมุมปากก่อนจะพยักหน้าตอบ ทำเอามันหน้าหงิกหน้างอทีเดี๋ยว  หญิงสาวให้เด็กที่มากับตนนั่งกับลีวายส์ ส่วนตัวเองทำท่าจะนั่งลงข้างๆผม
 
“ไม่เอา!!! ลีวายส์นั่งข้างพี่ธารฮะ” ลีวายส์พูดบอกกระโดดลงจากเก้ายี่และดันเด็กนั้นออกก่อนจะวิ่งมานั่งกับผมแถมมันยังนั่งบนตักผมด้วย เหอะๆ  ขี้หวงชะมัดเลย  เด็กกู
 
<<<<<<TBC>>>>>>

อดใจหน่อยนะ เราคิดว่าลีวายส์ตอนเด็กยังน่ารักอยู่เลยอยากแต่งอีกหน่อยอ่ะ คิคิ

ขอบคุณทุกคนที่ติดตามคร้า ชอบไม่ชอบอยากให้แต่งยังไงบอกได้เนอะ

เพราะเราก็ไม่ใช้นักเขียนมืออาชีพ 55555 เราชอบเลยแต่งคึคึ

[jub_jub]

  มาต่อบ่อยๆนะคะ รออยู่คร้า ><"

[GETIIZ]

คุณพระะะะะะ
ถุงยาง ไม่ใช่ของเคี้ยวเล่นค่ะลูก 5555555555555555
น้องเริ่มหวงธารแล้ว มีการโ๖ขึ้นไปจะเป็นสาวสวยด้วย 

[B52]

มีหงมีห่วง น่ารักมากมายเลยลีวายส์

[GintoniC]

จะหาพ่อใหม่ให้น้องแอนนี่หรือคะคุณแม่ เชิญไปหาผู้ชายคนอื่นเถอะค่ะ เด๋วเจอเจ้าของตัวจริงแล้วจะหนาว 

[KhunToOk]

   ป. 5 ยังขนาดนี้ โตขึ้นจะน่ารักขนาดไหนนะ 

พี่ธารจะทนได้ถึงเมื่อไหร่น้อ เชียร์ๆ ชอบกินเด็ก อิอิ 

[Naenprin]

นี่แค่ปอห้านะคะ ถ้าโตกว่านี้อีธารไม่ต้องคิดที่จะมองใครเลย

ลีวายจัดการแน่ๆ

ป.ล. อยากให้ลงวันที่ที่อัพด้วยค่ะ. เรื่องมากไปหรือเปล่านะเรา

[pare_140]

ชอบเรื่องนี้มากกก ในที่สุดก็มาต่อ

อยากเห็นลีวายตอนเด็กแล้วววว

[♠DekDoy♠]

ตอนเด็กยังขี้หวงขนาดนี้ โตขึ้นหนูจะหวงขนาดไหนเนี่ย 55

[toshika]

ลีวายน่ารักมาก หวงธารซะขนาดนี้ คงไปไหนไม่รอดล่ะ5555555

[ampmiya^^]

พิเศษเล็กน้อย อีธาร&ลีวายส์

ลีวายส ์: พี่ธารฮะ ลีวายส์อยากเล่นน้ำฮะ พี่ธารพาไปนะๆ

อีธาร : ไม่ว่างเห็นมั้ย ทำงานอยู่ (นั่งอ่านเอกสารแบบผ่านๆตา)

ลีวายส์ : งั้นลีวายส์ไปกะพี่กายนะฮะ

อีธาร : ปึก! (วางเอกสารบนโต๊ะ) กูพาไปเอง

ลีวายส์ : เย้ๆ \^_^/

20นาทีต่อมา...........

ลีวายส์ : ลีวายส์ว่าเรากลับกันดีกว่าฮะ -*-

อีธาร : ทำไมอีกล่ะ

ลีวายส์ : ก็พี่ธารให้ลีวายส์ขี่หลังอยู่แบบนี้อ่ะ ไม่เห็นหนุกเลย -*-

=_=^

‪#‎อีธารขี้หวงเกินไปล่ะ‬

และจะบอกว่าสั้นมากมายคร้า      

พรุ่งนี้จะมาต่อให้นะคร้าทั้ง 2  เรื่องเรย      

[B52]

=_= !! สั้น แต่น่ารัก

[♠DekDoy♠]

อีธารก็หวงน้องเหมือนกันเนาะ