เรื่อง :: ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
ข้อ 20 : หรือว่าเรื่องนี้จะมีเงี่ยนงำ
อย่างที่รู้ๆกันว่าฟักทำเด็กร้องไห้งอแงไปถึงสองรอบ
เด็กมันหนีกลับบ้านไปโดยที่เขาไม่ได้ห้ามหรือตามไปส่ง
นั่งยิ้มตาปริบๆมองประตูอยู่ห้านาทีถึงจะได้ฤกษ์ขยับตัว
จบไปหนึ่งปัญหาในเรื่องของความสัมพันธ์ แต่ยังไงซะถ้าพายติดหนี้บอลจริงๆหรือจำเป็นต้องใช้เงิน ซึ่งแน่นอนว่าเขาอยากจะช่วยในส่วนนี้
ก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำอะไรขนาดนั้น
หลังจากมาทำงานได้สักครู่ ช่วงพักเขาลองติดต่อไปหาพายดู แต่ดูเหมือนเด็กไม่พร้อมที่จะคุย ไม่เชิงไม่พร้อม ในเวลานี้ใครรับสายเข้าสิแปลกเพราะก่อนหน้านั้นเขาดันไปทำนิสัยเสียๆใส่เข้าให้จังๆ พายอาจจะกำลังนอนคับแค้นใจอยู่บนเตียงหาที่ระบายความอัดอั้น หรือจะวางแผนเอาคืนเขา ความเป็นไปได้หลายอย่างจนเขาไม่อาจคาดเดาได้หมด เพราะโอกาสที่จะเกิดดูเท่าๆกัน
เอาเข้าจริงเขาอาจจะยังมองพายไม่ออก
นิสัยใจคอแท้ๆเป็นยังไง ใครจะไปรู้
แต่หากเป็นนิสัยขั้นพื้นฐานที่พายแสดงต่อเขาโดยปกติ ถ้านั้นคือเรื่องจริงถือว่าพายน่ารักพอตัว
ยกเว้นเรื่องที่เด็กมันหลอกเขานะ
Pathchara : พี่ไม่ได้ตั้งใจจะดูถูกพายเลย พี่แค่อยากช่วยจริงๆ
ฟักพิมพ์ข้อความส่งไป ไม่รู้ว่าเด็กมันจะมาอ่านหรือไม่ แต่อีกสักพักถ้าอารมณ์อ่อนลงอาจจะคงมาเปิดอ่านก็ได้
ใช่…ใช่เขาอยากช่วย เพราะหนี้สินไม่ควรจะมีเลยในวัยแค่นี้ หรือไม่ว่าจะวัยไหนๆก็ตาม อย่างน้อยพายก็น่ารักดีอุตส่าห์ทำให้เขาใจเต้นไปตั้งหลายครั้งหลายหน ฟักจึงอยากทำให้ความรู้สึกติดค้างนั้นหายไปสักที จะได้วินวิน และเรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรมากมายสำหรับเขาเลยสักนิดเดียว
เพราะถ้าพูดถึงพีท
เดาว่าบางทีพายคงไม่กล้าปรึกษาแน่ๆ
พีท พีท พีท
จะว่าไปเหมือนกับว่าขาดการติดต่อไปดื้อๆ เขาคงจะหลบเก่งจริงๆนั่นแหละ
หรือถ้าให้คิดในแง่ร้ายกว่านั้น อาจจะเป็นพวกแก๊งค์ต้มตุ๋นอย่างในข่าวๆที่เคยอ่าน วางแผนกันเป็นทีม ส่งคนนึงเขามาหลอกเหยื่อ พอเหยื่อติดกับปุ๊บก็ค่อยให้อีกคนเข้ามาแล้วโวยวายว่าทำมิดีมิร้ายเด็กทั้งๆที่เด็กมันก็สมยอม กระนั้นตามกฎหมายเขาก็ผิดอยู่ดี ถ้าไม่อยากมีเรื่องให้มันใหญ่หรือบานปลายถึงคุกถึงตาราง อีกฝ่ายก็จะเรียกค่าเสียหายค่าทำขวัญซะสูงลิ่ว
แต่ถ้ามันไม่ใช่ล่ะ
เอาเข้าจริงเขาก็ไม่ได้วางใจพาย แน่อยู่แล้ว ความไว้ใจสร้างง่ายขนาดนั้นเลยหรือไง
Pathchara : ขอโทษครับ
พิมพ์ไปแค่นั้น ไม่ได้เป็นคนง้อเก่งหรือมีความอดทนสูงสักเท่าไหร่ อีกอย่างนี่ยังเป็นเวลางาน มันคงดูไม่ดีถ้าหากจะเอาแต่ยุ่งอยู่กับโทรศัพท์ส่วนตัว
Pathchara : แต่พี่อยากเจอพายนะ
เซ็กส์สำคัญต่อชีวิตคู่นะ อย่าดัดจริตกันไปหน่อยเลย
เลิกกันมาตั้งเท่าไหร่ต่อเท่าไหร่เหตุเพราะเขากันในเรื่องนี้ไม่ได้
รับ
ยังอยากเสมอๆตำแหน่งนี้ รอแล้วรอเล่าก็ไม่เห็นจะได้สักที มันน่าหงุดหงิดไหมล่ะยะ
ไม่อย่างนั้นเขาคงต้องพูดตรงๆในส่วนนี้ ไม่งั้นก็เหมือนเดิม ไม่บอกไม่พูดไม่กล่าวไม่แสดงออกให้รู้ รูได้ตันแน่ๆ
แต่ถ้าถามว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไง
ตอบได้คำเดียวว่าสนุก
ไม่รู้เหมือนกัน แต่ฟักไม่เคยรู้สึกสะใจขนาดนี้มาก่อน โรคจิตเสียล่ะมั้ง ฟักด่าตัวเอง ถ้าเขาเป็นพวกปากเปราะกว่านี้ เวลากลับไปเจอเพื่อนฝูงเก่าๆคงได้มีการยกประเด็นนี้มาพูดให้หายคันปากในวงแน่ๆหรือยังไม่ต้องกลับก็คงโทรไประบายปัญหาหนักอกหนักใจนี้ไปแล้ว
ฟักถอนหายใจ เขายกมือนวดขมับอยู่สักพัก จบปัญหาอย่างหนึ่งของพายในเรื่องความสัมพันธ์ตรงนี้ไปเหลือแค่ส่งเช็คไปให้เด็กมันก็พอแต่ก็ไม่วายมีปัญหาที่สองเข้ามาใหม่
น้ำ
โทรตามเข้าไม่หยุดหย่อนตั้งแต่อยู่ในห้องอยู่ในรถจนถึงตอนนี้เขาคิดว่าหล่อนก็คงยังไม่หยุดง่ายๆแน่ หล่อนส่งข้อความบอกให้เขาไปรับที่บ้าน ซึ่งฟักก็ไม่ได้ไปรับเธอตามคำขอหรอกนะ แกล้งทำเป็นไม่เห็นไม่ได้ยิน หรือเรียกได้ว่าเขาเปลี่ยนซิมส์ใหม่ใช้เลยทีเดียว
ในที่ทำงาน ฟักยังไม่เจอเธอ จะเรียกว่าหลบหน้าก็คงไม่ได้ เขาแค่เข้ามาแบบไม่โฉงฉ่างจนเกินไป แต่สักพักก็คงได้เจอแหละ เพราะยังไงน้องน้ำก็สายงานเดียวกับเขา หากไม่พบกันคงเป็นเรื่องเพ้อฝันจนอยากให้เป็นจริงซะเดี๋ยวนี้เลย
“พี่พัชคะ”
“ครับ ครับผม”
มาแล้ว หล่อนมาแล้ว เดินลิ่วๆเข้ามาพร้อมกับแฟ้มงาน ความจริงไอ้งานที่ถืออยู่น่ะเป็นแค่ผลพลอยได้หรือบังหน้า จุดประสงค์คงเข้ามาคลอเคลียกับเขาแหงๆ ฟักส่งยิ้มให้ดั่งปกติ แม้ในใจกำลังรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาตุบๆ
“ทำไมไม่รับโทรศัพท์น้ำเลย น้ำโทรไปตั้งแต่เช้าแล้ว” เธอพูดเสียงแง่งอน ดูน้อยอกน้อยใจมากกว่าจะโกรธ ซึ่งไม่ทราบแน่ชัดได้ว่าหล่อนจะไม่โกรธอย่างที่แสดงออกจริงหรือเปล่า ขอให้เป็นงั้นล่ะกัน
เธอพูดไม่ดังนัก ได้ยินกันเพียงสองต่อสอง แต่น้ำเสียงหวานๆยังคงไม่ลดดีกรีกะเอาใจเขาเต็มที่
“อ๋อ ขอโทษครับ พี่ทำโทรศัพท์หายน่ะ ตกอยู่ตรงไหนของบ้านก็ไม่รู้ เสียงก็ไม่ได้เปิดไว้”
“เหรอคะ แล้วทำไมเมื่อคืนกลับก่อนไม่บอกน้ำเลยนะ” เธอพูดแฝงจริตก้านของผู้หญิง ออกแนวยั่วเบาๆด้วยมั้งถ้าเขารู้สึกไม่ผิด
บางทีมันก็มีอาการอยากลองกับผู้หญิงบ้างไรบ้าง บวกกับเหตุการณ์ต่างๆที่ผ่านมาและกำลังดำเนินอยู่ช่างบีบคั้นส่งผลคืนนั้นเขาเผลอไปหน่อย
ของฟรี ของแปลก ไม่เอาก็เสียดายอยู่นะ แม้ปัญหาที่ตามมาอาจจะยาวเกินรถไฟสองโบกี้
อยากให้มองว่านี่ก็มนุษย์คนนึง
ไม่ใช่นางเอก จะให้ดีเวอร์เพอร์เฟคอยู่ในศีลธรรมอันดีงามนี่เพ้อเจ้อมากเลยนะ ตื่นบ้างก็ดี อย่ามัวแต่ดูอะไรน้ำเน่า
มนุษย์คาดเดาการกระทำได้ไม่แน่นอนหรอก
“พี่กลัวว่าถ้าดึกกว่านี้พี่จะไม่อยากกลับน่ะสิ” เขาแกล้งพูดยั่ว รอยยิ้มประดับใบหน้า
“แล้วทำไมไม่ค้าง น้ำไมได้ว่าสักหน่อย”
“พี่ไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน” บนสนทานเป็นไปอย่างจะว่าราบเรียบดีก็ได้ แต่น้ำเสียงแลดูอีโรติคขึ้นทุกที เธอเหมือนจะพูดเสียงดังและแสดงท่าทางให้กลายเป็นจุดสนใจมากขึ้นเรื่อยๆ ฟักสังเกตได้ว่าผู้หญิงคนอื่นในออฟฟิศเริ่มมีปฏิกิริยากับพวกเขาแล้ว
นี่อย่าบอกนะว่า ให้ตายสิ ได้กันแล้วก็ไม่จำเป็นต้องเปิดเผยให้โลกรู้ก็ได้ว่าเสียตัว
“งั้นเย็นนี้เราไปหาไรกินมั้ยคะ”
“อา…เย็นนี้เหรอครับ?” ฟักทำหน้าเสียดาย “พอดีพี่ไม่ว่างเพราะเพื่อนเก่านัดไว้ก่อนแล้ว…” อ้าง มีอะไรอ้างไปก่อน เดี๋ยวค่อยว่ากันทีหลัง
ชะนีเริ่มดูหงุดหงิด แต่ก็รีบเปลี่ยนเป็นยิ้มทันที่เมื่อถูกมอง
หรือฟักจะลองมีลูกมีเมียเป็นฝั่งเป็นฝาไปให้จบๆดีไหม วันไหนหิวก็ค่อยออกไปหิ้วเด็กผู้ชายกินที่โรงแรม เลี้ยงเด็กก็คงสนุกดีเหมือนกันไม่น่าจะยากมากเท่าไหร่
เอ่อ พูดเล่นน่ะ
“แล้วน้องน้ำมีอะไรหรือเปล่าครับ เห็นถือแฟ้มมา” เขารับถามต่อเพื่อเบี่ยงประเด็นไปเรื่องอื่น
“อ้อคะ เกือบลืมไปเลย เดี๋ยวพี่พัชตามน้ำมาหน่อยนะค่ะ พี่เอ๋เรียกแหนะ”
“มีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”
“เห็นว่าจะคุยงาน แต่พี่เขาไม่ได้บอกน้ำว่าอะไร ตามน้ำมาเลยค่ะ” เธอยิ้มอย่างไรพิษสง
ฟักพยักหน้าเล็กน้อย ก่อนจะวางปากกาที่ควงเล่นๆอยู่แล้วเดินตามหล่อนไป
พายจะเป็นยังไงบ้างตอนนี้
เขากลัวเด็กมันคิดอะไรโง่ๆอยู่จังเลย
พายอาจจะไม่ใช่ตุ๊ดในเวลานี้ แต่การที่เด็กผู้ชายคนนึงมันร้องไห้ออกมาเห็นแล้วยังไงก็แอบหวั่นๆบ้างล่ะ ถ้าพายเป็นเด็กดีจริง คงเป็นเด็กที่หายากมากแท้ ปกติเด็กสมัยนี้ขอแค่ได้เงินได้ความสะดวกสบายอะไรก็ยอมทั้งนั้น เผลอๆจะตามง้อเขาด้วยซ้ำไป
สักพักเมื่อเดินออกจากออฟฟิศ ฟักเห็นแวบๆว่าพวกผู้หญิงรีบหันกลับไปจับกลุ่มคุยกัน ซึ่งเดาได้ว่าคงไม่ใช่เรื่องใครอื่นไกลเลยนอกจากเขากับชะนีข้างกาย น้ำเองก็คงจะมีศัตรูแยะอยู่พอตัวยิ่งมายุ่งกับเขาแล้วด้วย
พวกขี้นินทา
โคตรเกลียด
ฟักออกแนวแขยงคนพวกนี้อยู่หน่อยๆ วันๆไม่ทำอะไรนอกจากเสือกเรื่องชาวบ้าน ส่งผลให้สังคมดูตกระดับลงเยอะเลย
เดินไปเดินมาทางมันคงแคบลงเมื่อน้ำเดินควงแขนเขาตามติดแจ
บริษัทไม่ได้เคร่งเรื่องชู้สาวมากนัก แต่ก็ไม่ควรทำอะไรประเจิดประเจ้อนะหล่อน
“หื้อ ไปไหนครับน้ำ”
ยังไม่ทันได้ตั้งหลักดี ลับตาคนหน่อยๆ เธอก็ดันเข้าไปทางประตูหนีไฟ เขาเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจปนตกใจที่จู่ๆเธอก็ทำในสิ่งที่เกินคาดคิด น้ำลูบอกฟักเบาๆและพยายามดันตัวมาสีเป้าเขาอย่างเอาเป็นเอาตาย
ทางหนีไฟอาจร้อนไปนิด เขาถูกดันติดกำแพงโดยมีอีกร่างแนบกายเข้ามา
“…พี่พัช…” เธอขานชื่อเขาเสียงหวิวแถมยังหวานเบาๆจนเขาอดขนลุกไม่ได้จริงๆ
“อ่า…น้ำ” ฟักส่งเสียงปราบเธอแต่ไม่ดังมากนักเพราะกลัวเสียงมันจะก้องดังไปถึงข้างนอก
ทำไมนะทำไม
ถ้าเป็นผู้ชายแซ่บๆมาดันเขาติดกำแพงแบบนี้จะอ้าขาให้ไม่บ่นเลย
ฟักรีบเปลี่ยนเป็นฝ่ายคุมเกม ดันร่างบางกว่าตนเองไปอยู่ฝั่งกำแพง เขาพยายามจะไม่แตะต้องเธออีกด้วยอะไรหลายๆอย่าง นี่มันที่งานด้วย ถึงแม้จะเป็นเวลาพักอยู่ตามทีเถอะ ทว่าชะนีก็ยังไม่หยุดหย่อนเข้ามาคลองคอคลอเคลียเขาให้ได้
“…พี่พัช พี่พัชไม่อยากเหรอ…”
เซ็กส์ ปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกโอเคอยู่ แต่อีกใจเขาก็ยังยึดมั่นในหลักการเดิมของตัวเอง
สมัยมาทำงานใหม่ๆ เคยเห็นคนเอากันตรงทางหนีไฟอยู่รอบสองรอบ แต่ก็ไม่คิดว่าจะได้รับประสบการณ์อย่างนี้บ้าง เป็นอะไรที่น่ายินดีปรีดาสุดติ่งจริงๆ
“นี่พี่พัชคงไม่ใช่พวก…ฟันแล้วทิ้งหรอกนะ…”
เธอว่าเสียงหยอกเย้า กอดคอฟักแน่นและพยายามยกหน้าอกตัวเองเบียดเสียด
เป็นจังหวะพอดีที่ข้อความเข้า เครื่องโทรศัพท์สั่นอยู่ไม่กี่วินาทีพอๆกับหน้าจอที่ดับแสงลง
และเป็นอีกครั้งที่เขาหลุดหัวเราะเบาๆ
“…แล้วพี่ดูเหมือน…เป็นคนแบบนั้นจริงๆหรือเปล่าล่ะครับ...”
TBC
[17/10/2557]
หัวข้อ: [นิยายเสื่อมตับ] ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ (อ่าน 410578 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก