เรื่อง :: ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ ::
เขียน ::
ผู้ซึ่งหลงรักหญิงสาวในภาพวาด ::
ข้อ 26 : ที่ใดมีรัก สักพักมีเย็บ
“พะ พี่ พัชว่า อะไร นะ…”
ไม่รู้ว่าพายมีสีหน้ายังไง แต่แรงขัดขืนจากเด็กข้างๆก็หยุดลงกะทันหัน
ฟักบีบข้อมือนั้นแน่นขึ้น
“ส่วนเรื่องนั้น” เขามองไปที่ท้องของน้ำ ฟักยิ้มเยาะ “พี่ว่าน้ำไปคุยกับไอ้หนุ่มแผนกข้างๆดีกว่านะครับ เผื่ออะไรๆมันจะได้ดีขึ้นบ้างสักที”
ขาดคำ ฟักสะบัดแขนจากเธอ น้ำมีสีหน้าตกตะลึงอย่างมากและริมฝีปากที่สั่นระริกกับร่างกายแข็งเกร็ง ช่วงจังหวะนั้นเขาจึงรีบลากพายกึ่งวิ่งไปให้ไกลที่สุด โดยไม่ต้องหันไปมอง เสียงกรีดร้องจากหญิงสาวด้านหลังก็ทำให้ฟักรู้ว่าเขาคงกลับไปในสังคมเดิมไม่ได้อีกแล้วล่ะมั้ง
ที่รถ เขาเปิดประตูเพื่อให้พายเข้าไปนั่ง แต่เด็กน้อยดันแอบขืนตัวออก เขามองพายตรงๆด้วยสีหน้าจริงจัง
“พาย ขอร้องล่ะ ตอนนี้อย่างเพิ่งดื้อ...นะครับ”
พายเม้มปากแน่น ก่อนจะเข้าไปอย่างว่าง่าย ฟักปิดประตูก่อนอ้อมตัวไปทางฝั่งคนขับ รถเคลื่อนตัวออกพร้อมกับความเงียบ ฟักแทบไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองกำลังขมวดคิ้วอยู่ เขาคงจะเครียดจริงๆนั่นแหละ กระทั่งผ่านไปสักพักเขาก็ยังไม่หันกลับไปมองพาย
น้ำจะเป็นยังไง ฟักแทบไม่สนใจแล้ว เขาเบื่อหน่ายกับการเล่นบทพ่อพระ เขาไม่ใช่คนดีหรือสุภาพบุรุษขนาดนั้น หากเธอยังสร้างความเดือดร้อนไม่เลิกเขาก็ไม่รู้ว่าตัวเองจะยั้งมือได้อีกนานแค่ไหนเหมือนกัน ผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ใสซื่อ เธอผ่านอะไรมาเยอะแยะทำไมเขาจะไม่รู้ เรื่องอะไรจะต้องไปรับผิดชอบคนอย่างเธอ ฟักหมายถึงถ้าหากในระหว่างที่เธอเข้ามาวุ่นวายกับเขาโดยไม่ได้ซ้อนระหว่างคนอื่นด้วย นั่นค่อยออกจะน่าเชื่อถืออยู่หรอก
“สอบวันไหนครับ” ฟักเป็นฝ่ายเริ่มบทสนทนา
“อีกสองอาทิตย์ครับ” พายตอบ แม้สายตายังคงมองไปที่กระจก เด็กน้อยไม่คิดจะถามสักคำเกี่ยวกับเรื่องก่อนหน้าที่เกิดขึ้น ทั้งเรื่องของน้ำและตัวเขาเอง ซึ่งนั่นฟักก็ไม่รู้ว่าจะควรขอบคุณดีหรือไม่ แต่น่าแปลกที่มันก็กลับทำให้เขารู้สึกอึดอัดไม่แพ้กันเลยทีเดียว
ตลอดเวลาที่ผ่านมาฟักสับสน
เขาพยายามหาเหตุผลต่างๆมาอ้างอิงเพื่อประกอบความเข้าใจให้ตัวเอง แต่ก็ช่างเป็นโจทย์ที่ยากเกินแก้ ตอนนี้ฟักเลยถือคติช่างแม่งไปแล้ว ในเมื่อเข้าใจยากนักก็ช่างหัวมัน
“งั้นพี่ขอโทษด้วยจริงๆที่มารบกวนเวลาอ่านหนังสือของแบบนี้ มีอะไรที่พี่พอช่วยได้หรือเปล่า บอกได้เสมอนะ”
“พี่พัชจะขับไปไหนครับ”
“ไปบ้านพี่ไง”
“ไม่ครับ จอด ผมจะลง” พายสวนขึ้นทันที ดวงตาอีกฝ่ายแข็งกร้าวเหมือนแมวน้อยขู่ฟ่อๆ
“น้องพายครับ” ฟักแสร้งยิ้มเบาๆ เขาทำเป็นไม่สนใจปฏิกิริยานั้นแล้วขับรถต่อไปเรื่อยๆ ความจริงเขาอยากเอาเด็กไปปรับความเข้าใจนิดหน่อยที่บ้าน เผื่ออะไรๆจะได้เข้าทางมากขึ้น แลดูเลวไปหน่อย แต่ฟักเชื่อว่าถ้าเคลียร์กันบนเตียงมันน่าจะง่ายกว่านะ...อืม…หรือว่าจะเคลียร์บนรถดี
“ไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก จอดเถอะ”
“แล้วพายจะไปไหน?”
“มันเรื่องของผม” พายหันหน้าหนีไปอีกทาง ฟักเริ่มรู้สึกขบขันในท่าทางขี้งอนๆของพายมากขึ้น ทั้งๆที่เมื่อก่อนเขาไม่เคยมองว่าการแสดงออกอย่างนั้นมันจะน่ารักเลย
“จะไม่ให้อภัยพี่จริงๆเหรอครับ”
“ผมไม่มีธุระอะไรที่บ้านพี่พัชครับ”
“แต่พี่มีนะ”
“นั่นมันก็เรื่องพี่ครับ แต่ผมจะกลับบ้าน”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน”
“ไม่เป็นไรครับ”
“ไม่ต้องเกรงใจ”
“ผมจะอ่านหนังสือ ผมจะสอบแล้ว ผมต้องเตรียมตัวสอบเข้ามหาลัย นั่นอนาคตผมเลยนะ แต่พี่กลับเข้าวุ่นวายหาเรื่องไร้สาระกับผมตลอด พี่ต้องการอะไร บอกผมได้มั้ยครับ? ผมจะได้เข้าใจถูก? จะได้เลิกโง่สักที!?” ฟักอึ้ง พายขึ้นเสียงราวกับว่าทนไม่ไหว ตาแดงๆส่งผลให้ฟักรู้สึกแย่ไปด้วยอีกคน
“พี่ขอโทษ”
“ผมอยากกลับบ้าน”
ฟักถอนหายใจ เขาจำใจเปลี่ยนเส้นทางเพื่อไปส่งพาย ความจริงเขาก็ตั้งใจจะไปส่งพายอยู่แล้วแต่แค่หาทางอ้อมๆเพื่อยื้อเวลาไว้เท่านั้น
ไฟในบ้านยังปิดอยู่ แสดงว่าพีทยังคงไม่กลับ เมื่อถึงที่หมาย ฟักปลดเข็มขัดนิรภัย ก่อนพายทำท่าจะลงจากรถเขาจึงรีบคว้าแขนอีกฝ่ายไว้ได้ทัน นี่คิดจะหนีเขาจริงๆใช่ไหม ไม่คิดจะคุยกันหน่อยเลยหรือไง?
“สรุปเราไม่มีทางกลับมาเหมือนเดิมได้แล้ว…ใช่มั้ยครับ?”
ฟักกลั้นใจพูดออกไป พูดออกไปแล้ว
นานๆทีจะรู้สึก หรือเรียกได้ว่าคงเป็นครั้งแรกด้วยซ้ำมั้ง อายุเข้าเลขสามตั้งเท่าไหร่ จะว่าเยอะก็ไม่แต่ก็ควรจะโตในระดับหนึ่งพอสมควรแล้ว เขาอดขำตัวเองไม่ได้ที่ต้องมาทำอะไรแบบนี้ ปกติฟักไม่เคยจีบใครจริงๆจัง ไอ้ที่ทำอยู่ก็น่าจะเรียกอย่างนั้นได้ล่ะนะ บอกตามตรงว่ามันทั้งน่าปวดหัวและเหนื่อยใจดีแท้
“แล้ว เธอล่ะ...พี่จะทิ้งเขาเหรอครับ…”
พายยิ้มขื่นๆ เธอที่ว่าคงไม่ใช่ใครนอกจากหญิงสาวที่ฟักเพิ่งทิ้งมา
“ตอนนั้นพี่ยังพูดไม่ชัดพออีกเหรอ” ฟักระบายยิ้ม
จะว่าไป เขาก็มีพร้อมแทบทุกอย่าง บ้าน รถ งาน เงิน ชีวิตเขาแทบไม่ต้องรับผิดชอบอะไรที่หนักหนาสาหัส แทบไม่มีอุปสรรค เว้นแค่เรื่องทางใจนิดๆหน่อยๆน่ะนะ แถมยังติดที่ว่าอยู่คนเดียวมานาน หรือว่ามันควรจะถึงเวลาลองดูเหมือนชาวบ้านเขาจริงๆจังบ้างเสียที
โยนบางสิ่งทิ้งเพื่อคว้าอีกสิ่งเข้ามาแทน
เขาเป็นเกย์นะ เกย์ที่แค่อยากหาคู่นอนที่ตรงใจเฉยๆ ฟักชักลังเลจากจุดประสงค์ในทีแรกอยู่เหมือนกัน จากตั้งใจจะมาปรับความเข้าใจ เขากลับเริ่มอยากดึงพายมากอดซะงั้น
“...ผม...”
เด็กน้อยหลบตา เขายังไม่ปล่อยมืออีกฝ่าย มีแต่จะกุมไว้แน่นขึ้นอีก
“งั้นพี่ขอถามหน่อยนะ” ฟักแตะปลายคางพายเบาๆเพื่อให้อีกฝ่ายลืมตามองตนเอง “ตอนนี้ พายคิดยังไงกับพี่ รู้สึกยังไง บอกได้มั้ย?”
“ผม ผมไม่รู้”
“พายชอบพี่หรือเปล่า?”
“พี่พัชมีเธออยู่แล้ว”
“ไม่ พาย ฟังนะ แค่เราสิ”
“แต่”
“พายชอบพี่มั้ย”
“...ม ไม่ครับ”
“เอาความจริง”
ฟักประคองใบหน้าพายไว้ จากการแตะต้องเล็กน้อยเริ่มรุกเร้ามากขึ้น เขาแทรกซึมเข้าไปทีละนิดจนในที่สุดพายก็แทบจะอยู่ในอ้อมแขนเขาหมดแล้วทั้งๆที่กำลังนั่งอยู่ในรถแท้ๆ เขาเอี้ยวตัวไปอีกฝั่งของเบาะ ก่อนโน้มใบหน้าเข้าหาอีกคน สัมผัสริมฝีปากเบาๆของเด็กข้างๆ
พายไม่ตอบ แต่เขาก็เซ้าซี้ไม่เลิก จากคำพูดเปลี่ยนเป็นการกระทำแทน โดยไล่จูบตามปาก แก้มและใบหน้า ฝ่ามือเลื่อนไปปรับเบะรถและรีบย้ายตัวเองทาบลงกับพายไว้ ก่อนที่ฟักจะเลื่อนมือกดล็อกประตู
“พ พี่พัช”
“พายยังไม่ตอบพี่เลย”
“ไม่เอา พ พี่พัช อย่าทำแบบนี้”
“พายก็ยังไม่ตอบพี่อยู่ดี”
เขากำข้อมือพายไว้ อีกฝ่ายอ่อนแรงเกินกว่าจะขัดขืน และร่างกายปวกเปียกก็บ่งบอกถึงสภาวะจิตใจว่าพายพ่ายแพ้เขาหมดรูป
สัมผัสระหว่างริมฝีปากคือสิ่งที่ฟักมอบให้พายอย่างไม่เปิดช่องว่าง เด็กน้อยครางแผ่วๆ เขาเลื่อนฝ่ามือสอดไปใต้ชุดขาวๆเพื่อแตะแผ่นหลังนุ่มๆเป็นการเล้าโลม
อย่างที่บอก ยังไงเรื่องอย่างว่าเขาก็มีประสบการณ์และฝีมือกว่าพายหลายขุม เมื่อถอนริมฝีปาก ดวงตาฉ่ำเยิ้มของพายส่งผลให้ฟักรู้สึกพอใจอย่างบอกไม่ถูก เขาเลื่อนจูบตามลำคอ ฝ่ามือปลดกางเกงนักเรียนลงก่อนส่งมือเข้าไปเล่นกับบางสิ่งที่เริ่มแข็งขัน เจลที่อยู่ข้างๆ เขาหยิบมาก่อนจะบีบใส่ฝ่ามือ
เกือบลืมไปว่าบนรถ แต่ดีที่ฟักเป็นพวกหน้าด้านหน้าทน และฟิล์มเขาทึบพอบวกกับที่ตรงนี้แทบไม่มีคน ไฟสลัวทำให้มองยังไงก็ไม่เห็นข้างในนี้อีกอยู่ดี
ความชั่วร้ายซีกหนึ่งกระซิบบอกฟักในใจว่าให้ปี้แม่งในรถตรงหน้าบ้านนี่แหละ
พายหน้าแดง แดงไปทั้งตัว การขัดขืนดูท่าจะเป็นเรื่องยากลำบากไปแล้วสำหรับเด็กน้อย ฟักรูปซิบกางเกงอย่างเชื่องช้า ไม่เร่งรีบ พายตาเบิกกว้างเบาๆเมื่อเห็น แต่ฟักก็รีบโถมตัวทับกายไว้ก่อนแทนที่ด้วยลิ้นที่ลากสัมผัสแล้วดูดเบาๆตรงลำคอ
“สรุป มีคำตอบหรือยัง”
เขากระซิบ เมื่อสิ่งแข็งๆของตัวเองชุ่มไปด้วยเจลที่บีบไว้เมื่อครู่ ฟักยกขาพายขึ้น ก่อนค่อยๆแทรกตัวเข้าไป เขาครางต่ำในลำคอต่างจากพายที่พยายามกัดริมฝีปากไม่ให้เสียงลอดออกมา เมื่อเนื้อแนบเนื้อและแรงบีบรัดครอบครองร่างกายเขากลืนกินจนมิด ฟักดันเข้าออกอยู่ไม่ถึงห้าวิ ก่อนจะจ้วงตัวเข้าจนสุด พายหลุดเสียงร้อง พร้อมกับน้ำตาที่ไหลออกมาจนได้ ฟักรู้สึกไม่เข้าใจ เขาขมวดคิ้วก่อนจะเริ่มขยับกายด้วยอารมณ์ปารถนา
“...พาย...ร้องทำไม”
ฟักบอกตัวเองว่านี้คงเป็นครั้งสุดท้ายที่เขาจะทำอะไรแบบนี้ ฟักก้มลงจูบซับน้ำตา แต่ร่างกายส่วนล่างก็ไม่ได้หยุดการกระทำใดๆลง มีแต่จะเพิ่มแรงขึ้นอีกเมื่อเขารู้สึกอยากมากกว่าเดิม
“...พาย…ชอบพี่มั้ย...”
พายส่ายหน้า เขารู้ว่านั่นไม่ใช่การปฏิเสธแน่ๆ
ฟักมีเหตุผลที่ทำแบบนี้
แต่อาจจะดูไม่ดีไปหน่อยในสายตาคนทั้งโลก แต่เขาว่ามันเป็นวิธีง้อที่ง่ายดีถ้าหากเราเป็นฝ่ายผิดด้วยแล้ว
เขากดตัวลงพลางจูบพายตลอดเวลา ตัวรถโยกคลอนตามแรงกระแทก ความช่ำของการเสียดสีส่งผลให้ฟักหลับตาลง ถุงยางหมด เขาลืมซื้อ หรือจริงๆอาจมีแต่เขาลืมไปแล้วว่าใช้มันครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่ อีกอย่างตอนเอาแบบไร้สิ่งกีดขว้างมันสบายกว่าตั้งเยอะ
กระทั่งฟักกระแทกตัวจนสุดและขยับเร็วขึ้นอย่างหยุดไม่ได้ พร้อมฝ่ามือที่ขยับแก่นกายให้คนใต้ร่าง เสียงที่เด็กน้อยอุตส่าห์เพียรกลั้นไว้บัดนี้ความอดทนถูกทำลาย พายครางระงมดังขึ้นเรื่อยๆเมื่อฟักเคลื่อนตัวรุนแรง กระทั่งเขาปล่อยออกมา ฟักหอบเบาๆก่อนซบลงตรงไหล่อีกฝ่าย เขาจูบพายหลายๆทีเป็นการเอาใจ
“พายชอบพี่”
ฟักยิ้มเจ้าเล่ห์ เขาพูดข้างหูเบาๆ
จะว่าหลงตัวเองก็ไม่เชิง พายชะงักจากการหอบหายใจก่อนตีเขามาทีนึง ฟักหัวเราะ
“หนัก” มือที่เล็กกว่าตัวเองพยายามดันหน้าอกเขาออก ยิ่งมองพายยิ่งหน้าแดงกว่าเก่า
ตาย
ตาย...
นี่เขาเดินมาไกลเกินไปจริงๆนั่นแหละ
“ขออีกหน่อยไม่ได้เหรอ”
ปรี๊ด!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
แต่แล้วทั้งเขาและพายต้องสะดุ้ง เมื่อเสียงแตรรถบีบดังขัดจังหวะ แน่นอนว่าตั้งแต่เกิดมาฟักไม่เคยไม่เจออุปสรรค เรียกได้ว่าเขาอาจจะมีมันเป็นญาติห่างๆด้วยซ้ำ แสงไฟหน้าที่ส่องเข้ามา ทำให้เขาจำใจถอนกายออกอย่างรวดแล้วรูดซิบหดเจ้าสิ่งที่ยังแข็งกลับเข้าหลังกางเกง ยังไม่ทันได้แต่งตัวให้พายเพราะเมื่อฟักเอนคอหันกลับไปมองก็ต้องพบกับสายตาที่ปะทะเข้ากับก้างชิ้นใหญ่
“ปล่อยน้องผมคุณพัชระ!”
พี่เมีย
TBC
[07/02/2558]
หัวข้อ: [นิยายเสื่อมตับ] ไม่มีรุกแท้ในหมู่เกย์ (อ่าน 368373 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก