ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมลล์ บอกเมลล์ แลก msn หรือคบหาพูดคุยกันในเล้า
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลล์ของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
▲▼ กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ ▲▼
เออกูผิด…ตอนที่ 1
“ เฮ้ออออ ขยับหน่อยดิมึงใจคอจะนอนคนเดียวเลยเหรอไงวะ ” ผมอดที่จะหงุดหงิดไม่ได้เพราะทุกครั้งที่ผมจะนอนทีไรผมมักจะเจอกับไอ้ปลาบึกน้ำลึกที่ชอบย้ายตัวเองลงมานอนที่เตียงคนอื่นเสมอๆ
“ อืมมมม ”
ผมชื่อโจ๊กครับเป็นพนักงานบริษัทเอกชนแห่งหนึ่ง หน้าที่การงานผมก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรหรอกครับก็แค่ลูกน้องตัวเล็กๆ ที่มีหน้าที่ทำงานด้านเอกสารไปวันๆ ก็แค่นั้น ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดครับแต่ก็พอจะมีญาติๆ ที่เข้ามาทำงานในกรุงเทพฯ ให้ได้พึ่งพาบ้างยามคับขัน ตอนนี้ผมเช่าห้องอยู่กับเพื่อนร่วมงานคนหนึ่งครับมันเองก็เป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนกันกับผมแต่ผมดีกว่ามันหน่อยก็ตรงที่ไม่ได้อยู่ในกรุงเทพฯ ตัวคนเดียวอย่างน้อยผมก็มีญาติแต่มันไม่มี
ผมเข้ามาทำงานอยู่ที่บริษัทนี้ได้เพราะเพื่อนแนะนำครับ เนื่องจากมันเคยทำที่นี่มาก่อนแต่เพราะมันทำงานเก่งครับเลยมีบริษัทอื่นสนใจอยากได้ตัวมันไปร่วมงานด้วย ผมถูกมันชักชวนให้เข้ามาทำงานแทนในตำแหน่งของมันแต่ถ้าจะถามว่าอยากนี้เรียกว่าเล่นเส้นเล่นสายได้ไหม...ไม่ครับ ผมต้องผ่านการสัมภาษณ์งานจากบรรดาหัวหน้างานที่เคี่ยวแสนเคี่ยวทั้งแผนกรวมๆ กันกว่า 8 คนเลยทีเดียวซึ่งถ้าไม่ผ่านผมก็ปิ๋วงานนี้อย่างไม่ต้องสงสัยเลยครับ
แต่ก็เหมือนสวรรค์ยังเข้าข้างผมอยู่บ้างเพราะอย่างน้อยผมก็ผ่านการสัมภาษณ์งานนี้มาได้ด้วยดี ผมรู้จักกับไอ้ปลาบึกเพื่อนผมก็ตอนที่เข้ามาสัมภาษณ์งานนี้แหละครับ เพราะมันเองก็โดนเรียกเข้ามาสัมภาษณ์ในตำแหน่งเดียวกันกับผมเช่นกัน แต่มันเองก็คงจะมีดวงเรื่องงานเหมือนๆ กันกับผมครับมันก็เลยได้เข้ามาทำงานในแผนกเดียวกันกับผมแถมที่สำคัญมันดันเป็นตำแหน่งเดียวกันกับผมอีกต่างหาก ( แล้วมันจะจ้างคนมาทำไมตั้ง 2 คนวะเนี้ย )
“ หวัดดีนายชื่ออะไรเราชื่อปลาบึก ”
“ ห๊าาา ” นั่นคือคำทักแรกของมันที่ทำเอาผมเกือบเสียมารยาทขำในชื่อของมัน
“ เราชื่อปลาบึก ”
“ อ้อ เราโจ๊ก ”
“ ดีจังนึกว่าจะไม่มีเพื่อนซะแล้ว ”
“ ครับ ” ผมยังคงแอบยิ้มไปกับชื่อเล่นของเพื่อนใหม่
“ ยิ้มอะไร ”
“ ชื่อนายน่ารักดี ใครตั้งให้เหรอ ”
“ แม่ ”
“ อืม มีประวัติไหม ”
“ ประวัติ ” มันทำท่าคิดก่อนที่จะเอามือล้วงเข้าไปที่ซองสีน้ำตาลที่มันถือมาด้วย
“…… ”
“ ดีนะที่เรารอบคอบถ่ายเอกสารมาเผื่อเอาไว้อีกตั้งชุด อ่ะ ” มันยื่นกระดาษ A4 ที่มีรายละเอียดเกี่ยวกับตัวมันให้ผมมาหนึ่งชุด ผมเองก็รับมาอย่างงงๆ ก่อนที่จะขำท้องคัดท้องแข็งกับสิ่งที่ตัวเองเจอ
“ ไอ้บ้าเอามาให้เราทำไม ”
“ อ้าว ก็นายถามว่าเรามีประวัติไหม ก็นี่ไงประวัติ ”
“ ประวัติที่เราถามนะอย่างเช่นเพราะอะไรแม่ถึงตั้งชื่อนี้ให้นะ ไม่ใช่จะเอาประวัติส่วนตัวนายจะบ้าเหรอไงเราจะเอาไปทำไม 555+ งงไรปะเนี้ย ”
“ อ้าววเหรอก็ไม่บอก ” นั่นเป็นครั้งแรกที่ผมเห็นผู้ชายเขิลครับ
แล้วเที่ยงนั้นผมก็ได้กินข้าวมื้อแรกกับเพื่อนใหม่ของผม...ไอ้ปลาบึก
“ โจ๊กนายเป็นคนกรุงเทพฯ เหรอเป็นคนต่างจังหวัดอ่ะ ”
“ ต่างจังหวัด ”
“ เหรอออ ดีจังเราก็เป็นคนต่างจังหวัด ” เออไม่ต้องบอกกูก็รู้แระ
“ โจ๊ก แล้วนายเป็นคนจังหวัดไหนอ่ะ ”
“ นครสวรรค์ ”
“ อืมมม เราคนขอนแก่น ”
“ โจ๊ก แล้วนายพักที่ไหนเหรอ ” ผมวางช้อนก่อนที่จะเงยหน้ามองเพื่อนใหม่ที่กำลังทำตัวเป็นเจ้าหนูจำไม ( เคยดูอิคิวซังกันไหมครับ มันจะมีหนูน้อยคนหนึ่งที่ชอบถามปัญหาแบบไม่จบไม่สิ้นกับอิคิวซัง โดยที่จะขึ้นต้นประโยคประมาณว่า จำไมต้องอย่างนั้น จำไมต้องอย่างนี้ )
“ เราเช่าห้องพักอยู่ใกล้ๆ นี่แหละ ”
“ เช่าห้องเหรอ ” มันบ่นพึมพัมกับตัวเองก่อนที่จะวางช้อนตามผม
“ นายละพักที่ไหน ”
“ โจ๊ก ”
“ อะไร ” รางสังหรณ์ว่าจะงานเข้าแล้วครับพี่น้อง
“ นายจะว่าอะไรไหมถ้าเราจะขอไปพักด้วยซักคืนนะ ”
“ ….. ” ถึงกับอิ่มกันเลยครับ
แล้วจากคืนนั้นจนถึงคืนนี้ไอ้ปลาบึกตัวดีก็อาศัยอยู่กับผมมาครบ 1 ปีแล้วครับ ถึงตอนนี้จะไล่มันอย่างไงก็คงไม่เป็นผลแล้วครับเพราะมันไม่คิดจะไปไหนแล้ว แต่ผมเองก็ไม่ได้รังเกียจอะไรหรอกครับที่จะมีมันเข้ามาอยู่ร่วมห้องด้วย จริงๆ มีมันอยู่ก็ดีไปอย่างครับเพราะข้าวของในห้องผมจะถูกมันจัดวางอย่างเป็นระเบียบ ข้าวปลาอาหารมันก็เป็นคนทำให้กินตลอด (เพราะมันชอบทำกับข้าวครับ พอชมเข้าหน่อยว่าทำอร่อยมันทำสุดใจขาดดิ้นเลยครับ) กินเสร็จจานชามก็ไม่ต้องล้างเพราะมันจะเป็นคนจัดการให้เสร็จสรรพ เรื่องเสื้อผ้าก็เช่นกันมันทั้งซักทั้งรีดทั้งแยกเก็บของให้อย่างเป็นระเบียบ เพื่อนๆ คงอยากรู้แล้วว่า...แล้วผมอ่ะทำอะไร ครับหน้าที่ผมคือ...แต๊นแตนแต้นนนน ซื้อของเข้าบ้านครับโดยจะมีมันทำหน้าที่จดของที่ต้องการให้ว่าขาดเหลืออะไร แล้วผมก็จะทำหน้าที่ขับรถไปซื้อมาให้ตามรายการที่สั่ง แต่ผมก็ไม่ได้เอาเปรียบมันนะครับก็มันอุส่าห์ทำให้ผมสบายถึงขนาดนี้แล้วผมก็เลยตอบแทนมันคืนด้วยการเป็นคนออกค่าเช่าห้อง ค่าน้ำ ค่าไฟ ค่าโทรศัพท์รวมทั้งค่าของใช้ในบ้านที่ต้องซื้อด้วยทั้งหมด อย่างน้อยผมก็ทำให้มันมีเงินส่งกลับไปให้ทางบ้านเยอะขึ้นกว่าที่มันตั้งใจไว้เล็กน้อยก็ยังดี
“ ไอ้โจ๊กมึงจะแดกอะไรวะเย็นนี้ ต้มยำไก่แซบแซ๊บบบซดร้อนๆ ไหม ” อย่าแปลกใจที่สรรพนามการเรียกเปลี่ยนไปครับ
“ แดกได้หมดแระมึงจัดมาเหอะ ”
“ บึกจัดหั้ยยยยยย ”
“ เออบอกไว้ก่อนเลยดีกว่า พรุ่งนี้กูไม่อยู่แดกข้าวเย็นกับมึงนะเพราะงั้นไม่ต้องเสือกนั่งรออีกอ่ะ ”
“ จะไปอีกแล้วเหรอ ”
“ อืมวันนี้เค้าโทรมา ” ผมหันไปมองหน้าไอ้ปลาบึกตัวดีทั้งๆ ที่เมื่อกี้มันยังอารมณ์ดีอยู่แท้ๆ แต่ตอนนี้สิ
“ เออดีไม่เปลืองรีบๆ ไปเลยมึง ”
“ โกรธเหรอ ”
“ ...... ” สัญญาณตอบรับผมขาดหายไป สงสัยมันคงจะเดินหนีผมไปอยู่หลังเข้าแล้วล่ะครับ
ไม่ต้องสงสัยในตัวเพื่อนผมนะครับว่ามันจะงอนผมไปทำซากอะไร เพราะคนที่เพื่อนๆ ต้องสงสัยนะเป็นผมครับ ผมคงยังไม่ได้บอกเพื่อนๆ ใช่ไหมครับว่าผมเป็น...เกย์ครับ แล้วที่สำคัญผมก็มีจะเรียกได้ว่าเมียไหมอันนี้ตัดสินใจลำบากครับ เอาเป็นว่าผมมีคู่นอนที่ผมสนใจและใส่ใจอยู่คนหนึ่งเรียกได้ว่าถ้าเค้าตกลงปลงใจกับผมเค้าก็คือคนรักของผมอย่างเต็มตัวครับ แต่ก็อย่างว่าเมื่อผมสนใจใส่ใจเค้าได้มันก็ต้องมีคนอื่นที่คิดเช่นเดียวกันกับผมครับ ผมรู้จักกับเค้าผ่านทางอินเตอร์เน็ตเค้าอายุน้อยกว่าผมครับและที่สำคัญน้องเค้ายังเรียนอยู่เลยครับ ผมเก็บเรื่องนี้เป็นความลับมานานแม้แต่พ่อแม่พี่น้องผมก็ไม่มีใครล่วงรู้ ผมกับน้องเค้าเราคบกันมากว่า 2 ปีแล้วครับคบกันมาก่อนที่ผมจะเข้ามาทำงานกรุงเทพฯ ซะอีก เราใช้เวลาในการคบหาดูใจผ่านทางอินเตอร์เน็ตได้ไม่นานก็มีโอกาสได้นัดแนะกันเพื่อจะขอดูตัวเป็นๆ ซึ่งกันแระกัน
ผมปิดเรื่องนี้มาตลอดครับ แต่สุดท้ายก็มาพลาดท่าเอาง่ายๆ กับไอ้เพื่อนตัวดีที่ชื่อไอ้ปลาบึกครับ
“ ฮาโหลเจ้าของเครื่องเข้าห้องน้ำอยู่ ปลาบึกรับสายคร๊าบมิทราบว่าจากไหนคร๊าบบบบ ”
".........."
“ ปลาบึกครับ ผมบอกว่าผมชื่อปลาบึกคร๊าบบบ ”
".........."
“ ก็ผมบอกแล้วไงว่าเจ้าของเครื่องเข้าห้องน้ำอยู่ นี่คุณไม่ได้ฟังผมพูดบ้างเลยเหรอไง ”
".........."
“ ใครกวนก็บอกว่าชื่อปลาบึกๆ มันไปกวนตรงไหนคร๊าบ ห่วยอีหยั่งวะ ”
".........."
“ ก่าบอกอยู่ว่า บัก โจ๊ก มัน เข่า ห้อง น้ามม ห่วยสูบักห่านี่แมะ ” แรกๆ ก็ภาษากลางดีอยู่หรอกครับหนักๆ เข้ามันพาปลายสายไปเที่ยวบ้านมันซะงั้น
".........."
" ใครโทรมาวะบึก ” ผมเดินเข้าไปรับโทรศัพท์จากมือมันมาจ่อหูตัวเองทันที
“ โจ๊กครับ ”
“ เมื่อกี้ใครรับสายผม แม่งกวนตีนผมไปเรียกมาให้ผมด่ามันเดี๋ยวนี้เลยนะ ” เสียงคุ้นเคยแหกปากโวยวายมาตามสาย
“ น้องแน๊บ” ผมต้องเอามือป้องหูโทรศัพท์ตัวเองก่อนที่จะเดินปลีกตัวเองออกไปคุยต่อที่ระเบียงด้านนอกห้อง
“ พี่อยู่กับใคร ”
“ เพื่อนครับ ”
“ แน่ใจ ”
“ โธ่ๆ น้องแน๊บครับพี่จะไปมีคนอื่นที่ไหนได้กันเล่าก็พี่ออกจะรักแน๊บจนหัวปลักหัวปำซะขนาดนี้แน๊บก็เห็น ” ผมหันกลับไปมองข้างหลังเผื่อมีใครแอบฟัง
“ ให้มันจริงนะพี่ไม่งั้นแน๊บเอาพี่ตายแน่ ”
“ แหะๆ ครับว่าแต่มีอะไรให้พี่โจ๊กสุดหล่อรับใช้ครับ ”
“ วันนี้ที่เก่าเวลาเดิมนะพี่ โอเคปะ ”
“ ครับ ”
“ อย่าให้คอยนะ ”
“ โหพี่เคยให้แน๊บต้องคอยเหรอครับ ”
“ งั้นก็ดี แค่นี้แหละเดี๋ยวแน๊บต้องเข้าห้องสมุดแล้วเดี๋ยวเจอกันนะ จุ๊ฟๆๆ ”
“ บายครับ จุ๊ฟๆ ” ผมรอจนน้องเค้ากดวางสายผมไปแล้วผมถึงกดวางตาม
“ ยิ้มหน้าบานเชียวนะมึง ” เสียงไอ้ปลาบึกลอยมากระแทกหูผมอย่างจัง
“ ก็นะ บึกวันนี้กูจะไปกินเหล้ากับเพื่อนนะมึงไม่ต้องรอกูแดกข้าวเย็นล่ะเข้าใจ๊ ”
“ แดกเหล้าเหรอแดกกามมึงเอาให้แน่ ”
“ เฮ้ยยยย ”
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
