ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
เนื้อเรื่อง โดย คุณ พลาดไปแล้ว ( จาก เว็บ ปาล์ม พลาซ่า)สงวนลิขสิทธิ์ห้ามทำการดัดแปลง คัดลอก ทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใด
รวมทั้งนำไปเผยแพร่ต่อ โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของเรื่อง (คุณ พลาดไปแล้ว) เป็นลายลักษณ์อักษร หมายเหตุ : เจ้าของเนื้อเรื่อง อนุญาติแล้วน่ะครับ
"ทำไงดีเมาจนขาดสติเผลอไปมีอะไรกับคนที่เกลียดขี้หน้ามากๆๆๆๆๆ เขม่นกันมานานแล้ว"เมาอ่ะแล้วก็ไม่รู้อีท่าไหนจำได้รางๆล่ะว่ามีคนพากลับห้องแล้วก็เวิร์คกันสุดเหวี่ยงพอหายเมาก็เจอไอ้เพื่อนที่เกลียดมากๆๆๆๆๆมันนอนอยู่ข้างๆเปลือยทั้งคู่เลยทั้งเราทั้งมัน
พูดไรไม่ออกอ่ะรีบใส่เสื้อผ้าแล้วก็เดินหนีออกมาเลยทำไงดีอ่ะเราทะเลาะกับมันมาตั้งแต่ปีหนึ่งเกลียดขี้หน้ามันมากความเห็นไม่เคยลงรอยกันเลยเคยแกล้งมันเจ็บๆแสบๆไป
หลายทีด้วยกลัวมันจะแบล๊กเมล์จังเลย
เรียนคณะเดียวกันต้องเจอกันแทบทุกวันด้วยโอ้ย..แล้วจะมองหน้ามันยังไงเกิดมันเอาไปเล่าให้ใครฟังซวยเลยซวยแน่ๆแย่แล้ววววว...ใครก็ได้ช่วยด้วย
คือคนมันไม่พูดกันมาตั้งเกือบสองปีแล้วอ่ะขนาดมีเรื่องสำคัญยังวานเพื่อนคนอื่นไปบอกเลยความจริงน่ะไอ้โกรธมันอยู่มั้ยเรื่องที่เคยทะเลาะกันจะเป็นจะตายขยุ้มคอเสื้อมา
จะวางมวยกันกลางสนามบอลน่ะไม่โกรธ
แล้วเพียงแต่เหลือแค่ความหมั่นใส้ที่มันขี้เก๊กมั่นใจในตัวเองแบบโอเวอร์เกินเหตุแล้วก้ไม่รู้ดิไม่อยากจะเป็นฝ่านที่จะไปคุยกับมันก่อนเองอ่ะรู้สึกเสียหน้า
เรื่องคืนนั้นก็ถามเพื่อนแล้วว่ารู้ว่าเราไม่ถูกกับมันทำไมยังชวนมันมาอีกเพื่อนก็บอกว่าตอนแรกชวนมันแต่มันบอกว่าไม่มาก็เลยชวนเราพอตกหัวค่ำมันดันโทรมาถามเพื่อน
อีกรอบว่ามีใครไปมั่งพอบอกไปหมดทุกคนจู่ๆมันก็โผล่มาเอง
แล้วเรื่องที่ทำให้ทะเลาะกันเมื่อก่อนก็มาจากนิสัยส่วนตัวของทั้งสองคนอื่คือมันก็ร้ายกะล่อนเราก็ไม่ยอมคนก็เลยยากที่จะคบกันแม้แต่ในรูปแบบง่ายๆอย่างเพื่อน
เพราะฉะนั้นถ้าจะให้ซับซ้อนถึงขนาดเป็นผัวเป็นเมียก็เดาไม่ออกเหมือนกันว่าอนาคตจะขลุกขลักขนาดไหน
เฮ้ออออ...
จริงอยู่นะที่ในคณะมันไม่มีใครรู้อ่ะว่าเราเป็นเกย์แต่ไอ้นี่มันเสือกรู้อยู่คนเดียวเหอๆแล้วนิสัยมันก็ไม่เหมือนชาวบ้านชาวช่องกลัวมันจะคิดอุตริทำอะไรพิเรนๆอ่ะดิ..
ส่วนมันรู้ได้ไงเรื่องมันมีที่มาอ่ะยาวมั่ก!!พิมพ์ตอนนี้คงไม่จบไว้เรียนเสร็จกลับบ้านจะมาเล่าแล้วกัน
วันนี้พอเรียนเสร็จก็กะว่าจะลองเข้าไปเคลียร์กับมันตรงๆอ่ะอุตส่าห์ทำทีเป็นนั่งอ่านหนังสือลอกเลคเชอร์เพื่อนรอจนมันแยกกับเพื่อนเดินตามมันไปถึงหลังมหาลัย
(มันอยู่หอหลังมหาลัย)แล้วสบโอกาสกำลังจะอ้าปากเรียกมันเพื่อนมันโผล่มาซะงั้นไว้วันหลังดีกว่าเหอๆๆๆ
อ้อ ติดเรื่องที่จะเล่าไว้นี่นะเรื่องที่ว่ามันรู้ได้ไงว่าเราเป็นเกย์ทั้งที่แอ๊บออกจะสนิทเนียนจนคนเค้าไม่รู้กันทั้งคณะ
ก็ตอนนั้นเนี่ยเป็นช่วงหลังจากที่ทะเลาะกันจนเกือบชกกับมันไปได้ประมาณเกือบๆเดือนนึงน่ะก็อย่างที่บอกคือไม่พูดกันเลยหน้าก็ไม่มองเรียกว่าต่างคนต่างอยู่ชีวิตกู
มึงอย่าเสือกประมาณนั้นแล้วตอนนั้นเราก็คบกับรุ่นพี่คนนึงที่เรียนต่างมหาลัยอยู่ก็วันนั้นนัดกับพี่เค้าว่าจะไปดูหนังกันอ่ะที่เมเจอร์เวิร์ลเทรด(ตอนนั้นยังเป็นเวิร์ลเทรดอยู่น่ะ)
เราก็เรียนเสร็จก็รีบออกมาเลยนะรู้สึกน่ะว่าเหมือนมีคนตามมาคิดว่าคงเคยเป็นกันนะแบบประมาณว่าถามว่าเห็นตัวมั้ยว่าใครไม่หรอกแต่เหมือนมีจิตสังหารสะกดรอยตาม
เรามาตลอดทางเลยตั้งแต่ที่มหาลัยจนถึงเวิร์ลเทรดไม่ได้ระแวดระวังตัวอะไรเท่าไหร่
ก็ดูหนังเสร็จเรียบร้อยพี่เค้าก็พาไปส่งบ้านมันก็ดึกแล้วอ่ะเกือบเที่ยงคืน(ดูหนังรอบดึก)ก็แบบซอยบ้านมันก็เปลี่ยวไงก็มันไม่มีคนใช่มั้ยล่ะก็เลยหยวนๆยอมทำนั่นทำนี่กัน
ตรงหน้าบ้านนิดนึง(แค่กอดแค่ไรเทือกนั้นล่ะยังไม่ถึงขั้นควักอะไรออกมาดูดมาอมกัน)พอพี่เค้าขึ้นรถขับออกไปเราหันกลับไปจะไปเปิดประตูรั้วบ้านแวบนั้นล่ะ
มึงเอ้ยยยย........... :oใจหายไปเลยหายไปในอากาศเห็นหลังใครบางคนใส่ชุดนักศึกษายืนมองมาแล้วพอเห็นเรามองกลับไปมันก็วิ่งไวๆออกไปแบบใส่เกียร์หมาเลยนะ
ตอนนั้นคิดเลยคิดทันทีเอาไงดีวะกู...สุดท้ายคิดอะไรไม่ออกก็เลยวิ่งตามออกไปแบบไร้จุดหมายเข้าใจป่ะมันไม่รู้จะทำไงขอดูหน้าหน่อยละกันว่าใครมาเห็นวิ่งตามไป
แต่หายไปละตามไม่ทันเราก็หยุดหอบๆอยู่น่ะเหนื่อยมากๆแล้วตอนนั้นน่ะที่มันเข้ามาล๊อกคอข้างหลัง
ตกใจโครต :pigscare2:ตอนแรกคิดว่าเจอพวกโจรหรืออะไรแล้วเพราะซอยบ้านมันเปลี่ยวอ่ะพงหญ้าสูงๆเต็มไปหมดเลยโดนฆ่าหมกไป :pigangry2:นี่กว่าจะมีคนมาเจอศพคงกลายเป็นอาหารปลาไปแล้วครึ่งตัวแน่ๆ
"เฮ้ย นาย เราเห็นนะนายทำไรกับใครน่ะเมื่อกี้น่ะ"
ได้ยินเท่านั้นน่ะใจร่วงจากหน้าอกไปกองที่ปลายตีนเลย :sad5:ทำไมหนอแอ๊บอยู่ทุกวันนี่ก็ไม่อยากให้ใครรู้นะแล้วทำไมพอจะต้องมีใครซักคนมาล่วงรู้ต้องมาเป็นอีคนที่ไม่อยากให้รู้ที่สุดคนนี้ด้วย
หลังจากเงียบไปพักนึงมันก็ปล่อยแขนมันออกจากคออ่ะเราก็ผลักมันล้มเลยแล้วรีบเดินกึ่งวิ่งกลับเข้าบ้านเลยปล่อยมันนั่งกองอยู่บนถนนกลางซอยนั่นล่ะพูดอะไรไม่ออกไม่รู้
จะทำไงต่อดีในใจก็คิดนะคนเพิ่งจะมีเรื่องกันมามันต้องเอาเรื่องนี้ไปพูดต่อแน่ๆเลยคิดจนแบบฝันร้ายอ่ะ:sad5:ว่าโดนเพื่อนในคณะตลอดจนหญิงที่เคยไปจีบบังหน้า
จับเราขึ้นตรึงกางเขนแล้วเผาทั้งเป็นโทษฐานลวงโลก
แต่จนแล้วจนรอดอ่ะก็เหมือนมันจะลืมๆเรื่องนั้นไปไม่เคยเห็นมันพูดถึงอีกเลยจนเราวางใจแล้วความสัมพันธ์ก็ดำเนินไปตามปกติคือต่างคนต่างอยู่นานๆทีก็ทะเลาะกับมัน
ซักครั้งนึงแต่ก็ไม่เคยรุนแรงเท่ากับครั้งแรกจนถึงระยะนึงที่มันเริ่มทำตัวแปลกๆใส่
ไอ้เรื่องต่อจากนี้นี่ก็ยาวอ่ะไว้ตอนเที่ยงๆจะแอบมาพิมพ์ต่อที่เครื่องในม.แล้วกันตอนนี้ขอไปอาบน้ำแต่งตัวก่อนจะออกไปเรียนละ
ง่ะ..เลิฟซีนละเอียดยิบคงไม่ไหวอ่ะคืนนั้นเมาเอากันท่าไหนเริ่มกันยังไงยังจำไม่ได้เลยมันลางๆเลือนไปหมดแต่จะพยายามนั่งทางในระลึกมาเขียนให้แล้วกันเท่าที่จำได้นะ
เอ๊ะ..นี่มันไม่ใช่เซ็กส์สตอรี่นะ -*-
วันนี้ตอนเจอหน้ามันตอนเช้าก็ไม่มีอะไรคืบหน้าเหอๆ..เพื่อนอยู่เยอะหาโอกาสคุยไม่ได้จนตอนเย็นนี่แหละถึงลากตัวมันออกมาคุยเป็นการส่วนตัวสำเร็จ
เป็นการพูดคุยที่ลำบากมากนะไม่รู้จะเริ่มพูดยังไงก็เลยถามไปห้วนๆเลยว่าคืนนั้นนายทำอะไรเรามั่งมันบอกว่าทำหมดแหละตามแบบที่คนอื่นๆเค้าทำกัน...
(
กรูจะรู้มั้ยน่ะว่าคนอื่นๆเค้าทำกันยังไงมั่ง)ก็เลยถามไปอีกว่าตกลงจะเอายังไงแล้วก็ขอร้องแกมบังคับมันอย่าเอาเรื่องนี้ไปบอกใครเด็ดขาดมันยิ้มๆ
(แบบสยองๆหน่อย )แล้วก็บอกว่าถ้าเราไม่ทำตัวมีปัญหามากมันก็ไม่บอกใคร
อ๊ากกกก.............:serius2:พูดแบบนี้มันหมายความว่าไงเนี่ยยยยยย
ส่วนคนที่บอกว่ามันจะกลายเป็นนิยายซะงั้นน่ะ .. ยังไม่ถึงขั้นจะเรียกว่าเป็นนิยายหรอกเอาเป็นว่าไหนๆทุกคนก็รู้ถึงสถานการณ์ล่าสุดแล้วก็เลยอยากจะขยายให้รู้ถึงที่มาที่ไปและเหตุการณ์ประหลาดผิดธรรมชาติที่เกิดขึ้น
มาก่อนหน้านี้ไปด้วยเลยไง
เผื่อว่าพอทุกคนรู้เรื่องมากจนเท่าหรือเกือบเท่าที่เรารู้แล้วมันอาจจะช่วยให้ประเมินสถานการณ์ตอนนี้ได้ดียิ่งขึ้น
ก็เมื่อเช้าเล่าไปถึงตอนที่มันไม่พูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นคืนนั้นใช่มั้ยจนเราวางใจอืม..ก็ต่อจากนั้นหลังจากคืนที่เกิดเรื่องในซอยประมาณเกือบสองเดือนมันก็เริ่มออกอาการแปลกๆ
เริ่มเข้ามาตีสนิทกับเพื่อนกลุ่มเรา(รุ่นเดียวกันจะแบ่งเป็นสองกลุ่มน่ะไม่ค่อยยุ่งกันเท่าที่ควร)เมื่อก่อนนี่มาถึงมหาลัยยังโล่งใจที่ไม่เห็นมันนะเพราะกลุ่มมันจะไปนั่งกันที่อื่น
แต่เดี๋ยวนี้มาถึงก็เจอมันนั่งหน้าแหลมส่งสายตากวนตีนให้ตั้งแต่เช้าเลยจะพูดจะคุยอะไรกับเพื่อนก็ไม่ถนัดปากออกจะตะขิดตะขวงใจไปซะหมด(ก็มันนั่งฟังอ่ะ)
แล้วอยู่ๆวันนึงตอนกำลังจะกลับบ้านกำลังเดินไปที่ป้ายรถเมล์ตอนนั้นก็ดึกแล้วล่ะอยู่เตรียมงานกิจกรรมอะไรนิดหน่อยป้ายรถเมล์หน้ามหาลัยนี่ก็ไม่มีคนยืนรออยู่เลยซักคน
ก็ไม่เป็นไรวะไม่ใช่ชะนียืนรอคนเดียวคงไม่มีใครมาฉุดไปทำอะไรรอกตัวก็ไม่ใช่เล็กๆพอยืนไปได้พักนึงตัวอันตรายยิ่งกว่าโจรฆ่าข่มขืนก็โผล่ออกมาจากเงารั้วประตู
มหาลัย...
"กลับแล้วเหรอ.." มันทัก
ออกจะอึ้งนะ:oไม่คิดว่ามันจะมาเริ่มคุยด้วยก่อนก็เลยไม่รู้จะตอบอะไรก็พยักหน้าไปทีนึงแล้วก็ทำเป็นชะเง้อดูรถเมล์ว่ามารึยัง(รถเมล์กลางคืนนี่มันก็มาช้าจริงๆเลยแม่เอา..)
มันก็เดินมาขนาบข้างไอ้เราก็กระเถิบๆหนีทีละนิดๆมันก็ขยับตามมาถ้าใครมองจากบนสะพานลอยข้างๆมาเจอก็คงงงน่ะว่าอีสองตัวนี้เล่นบ้าอะไรกันดึกๆดื่นๆพักนึงมันก
็โอบไหล่ทันทีตกใจมากผลักมันออกจนตัวเองเกือบล้มไปด้วย
"เล่นบ้าไรวะ !!" :angry2:ตะโกนถามออกไปแบบลิ้นพันกันสุดชีวิตหน้าแดงเลยแหละไม่รู้ว่าโกรธหรืออายตอนนั้นคงสองอย่างปนๆกัน
ตัดสินใจไม่รอแล้วรถเมล์โบกแท๊กซี่ทันทีได้คันโกโรโกโสน่าเอาไปปลูกผักสวนครัวมากๆแต่อารมณ์นั้นไม่มีเวลาเลือกแล้วคันไหนก็ขึ้นๆไปเถอะพ้นจากไอ้เวรนี่ได้เป็นพอ
เปิดประตูรถได้กำลังจะโดดขึ้นไปมันยังอุตส่าห์ตามมาคว้าแขนอีก
"
นายรอก่อนดิ..เรามีอะไรจะบอก" ทำหน้าซีเรียสด้วยนะ..
"มีอะไรอีก.." ถามแบบไม่มองหน้าเลย
"กลับบ้านดีๆนะ.."
อ๊วกกกกกกกกกกกก~ :oak:ตายห่าละ นี่ชั้นกำลังเผชิญกับอะไรเนี่ย
สะบัดแขนมันหลุดออกมาได้ก็รีบขึ้นรถแล้วเร่งโชเฟอร์ให้ขับออกไปทันทีมองกลับไปเห็นมันโบกมือหยอยๆอยู่พอหันกลับมาโชเฟอร์แท๊กซี่มองหน้าด้วยสายตากรุ้มกริ่ม
ยิ้มๆแล้วถามด้วยเสียงออกสาวมั่กๆ..
"แฟนเหรอจ๊ะน้องงง~""เหอะๆ...เปล่าครับพี่ แค่คนรู้จัก..." :amen:ตอบไปกดโทรศัพท์เขียนsmsเลขทะเบียนแท๊กซี่กับชื่อคนขับ(ติดสติ๊กเกอร์ไว้หลังเบาะ)ส่งให้แม่โดยด่วนเผื่อกลับไม่ถึงบ้าน
พอกลับมาถึงบ้านอาบน้ำนอนก็คิดถึงไอ้คำสุดท้ายนั่นน่ะคิดไปคิดมาสุดท้ายก็สรุปให้ตัวเองไปว่ามันรู้นี่ว่าเราเป็นอะไรมันก็คงคิดจะแกล้งเราเล่นๆน่ะแหละเพราะเท่า
ที่ดูมันก็ไม่น่าจะมีจุดประสงค์อื่นๆเลย
หลังจากวันนั้นไม่ว่าจะกลับบ้านเวลาไหนก็ต้องเจอมันที่ป้ายรถเมล์แทบทุกครั้งและ
สิ่งที่ต้องโดนประจำคือพอยืนไปได้พักนึงถ้ารถมาเร็วก็ดีไปถ้ามาช้าการ
โอบไหล่ตามประสาเพื่อนสนิท!! ( มันว่างั้นน่ะว่าแต่กรูไปสนิทกะมรึงตอนไหนนี่..?
) ก็จะเกิดขึ้นทุกที
บางทีขนาดแอบหนีกลับออกมาแบบไม่ให้ใครรู้แล้วนะลงทุนฝากสมุดอะไรไว้กับเพื่อนกะว่าพรุ่งนี้ค่อยมาเอาคืนแล้วก็บอกคนอื่นๆว่าจะไปเข้าห้องน้ำจากนั้นก็ชิ่งกลับบ้าน
เลยพอไปถึงป้ายรถเมล์ยืนรอไปได้พักนึงมันก็มาละ...เดินมาละ...เออกรูเหนื่อยโกหกเพื่อนแทบเป็นแทบตายเมื่อกี้เพื่ออะไรเนี่ย...
แล้ววันนึงเราก็ทะเลาะกับแฟนน่ะแหละด้วยที่ว่าแฟนเราจู่ๆก็ดันมาไม่ไว้วางใจในตัวเราซะงั้นอยู่ๆก็มาพูดประมาณว่าแอบคบใครอยู่ใช่มั้ยที่มหาลัยอย่างงั้นอย่างงี้
ี้สารพัดที่เราไม่รู้เรื่องเลยว่าเค้าเอาอะไรมาพูดสุดท้ายก็ทะเลาะกันใหญ่โตเพราะเค้าจะให้เรายอมรับสิ่งที่เค้ากล่าวหาให้ได้แต่จะมาให้เรายอมรับอะไรกับสิ่งที่มันไม่จริง
ล่ะตอนนั้นคิดว่าเค้าก็คงจะมีคนอื่นน่ะแหละเลยจะหาเรื่องเลิกกับเราเหอๆๆ
วันต่อมาก็หน้าโทรมมามหาลัยเลยเครียดปวดหัวเรื่องแฟนนอนไม่หลับเกือบทั้งคืนพอมาเจอหน้ามันที่คณะยิ่งเครียดไปกันใหญ่เลยเดินหนีแอบไปนั่งฟุบที่โต๊ะเล็กๆ
หลังตึกจนเกือบจะหลับเสียงที่ไม่พึงประสงค์ก็ดังขึ้น
" เลิกเห้อ...""อะไรของมรึง.." เด้งตัวขึ้นจากโต๊ะหันไปถามมันอย่างสุภาพทันที
"ทะเลาะกับแฟนมานี่ทนไม่ได้ก็เลิกเห้อ..." มันรู้ได้ไงวะ...
"เสือก.." แม่ไม่ปลื้ม จบ...
"โอเค๊...โอเค๊...นี่เห็นว่านายอึดอัดใจปรึกษาใครก็ไม่ได้นะเรื่องนี้เลยมาให้คำแนะนำ..ไปละ.."
มันพูดสาแก่ใจแล้วมันก็ไป...ทิ้งเกย์คนนึงไว้กับความมึนงงและสงสัย
...ตกลงมันรู้ได้ไงฟะ..ว่าตรูทะเลาะกับแฟนมา...
อืมวันนี้เอาแค่นี้ก่อนเดี๋ยวจะนอนละพรุ่งนี้เรียนเช้าเรื่องต่อจากตรงนี้ก็คือตอนที่เลิกกับแฟนแล้วก็บังเอิญได้รู้ถึงวีรกรรมบางอย่างของมันจนเกือบจะวางมวยกันรอบสองไง
เดี๋ยวตื่นตอนเช้าจะมาเล่าก่อนไปแล้วกันนะ..
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
