หัวข้อ: [เรื่องสั้น]สงกรานต์เมษาผ้าขาวม้ายกสยาม (จบในตอน) 16/4/2017

[sakutaka]

***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

*****************************************************************************************

สงกรานต์เมษาผ้าขาวม้ายกสยาม

บทเกริ่นนำ

สงกรานต์มาจากภาษาสันสกฤต ที่แปลว่า การเคลื่อนที่ เป็นการเคลื่อนที่ของดวงอาทิตย์ที่โคจรออกจากราศีเมษไปวนรอบทุกๆราศีก่อนจะกลับมาที่ราศีเมษอีกครั้ง
เฮ้อออ....มันช่างเหมือนกับผมเสียนี่กระไรที่เอาแต่เฝ้ารอคอยวันที่ไอ้ทิตย์ วันที่ใจของมันจะเดินทางมาหาผมซักวันหนึ่ง

[sakutaka]

 ‘เฮ้ยย ไอ้เชี่ยสี่ ไปเล่นสงกรานต์กัน’ พูดถึงไม่ทันไรก็มาเลยครับ ไอ้อาทิตย์หนึ่งตัวการที่ทำให้โลกร้อน แค่นึกถึงชื่อมันอาการร้อนๆก็เห่อขึ้นหน้าผมแล้ว มีอย่างที่ไหนมาชวนคนที่เพิ่งสารภาพรักแล้วโดนมันหักอกมาหมาดๆไปเที่ยวงานสงกรานต์ด้วย ไม่รู้มันคิดอะไรของมัน

“ไม่เอา กูร้อนไม่อยากออกจากบ้าน”ไม่อยากเห็นหน้ามึงด้วย จะให้กูไปเจอมึงตอนนี้อ่ะนะ ให้กูทำหน้ายังไงไปหาวะ ช่วยปล่อยให้กูผ่านพิธีปัจฉิมนิเทศไปเงียบๆแล้วจบได้เปล่าวะ...กูขอ

“เล่นน้ำแปบๆเดี๋ยวก็เย็นแล้วมึง ตกลงตามนี้นะ อย่าลืมเอาผ้าขาวม้ามาด้วยนะเว้ย แล้วเจอกันที่บีทีเอสสยาม กูจะรอ”

“เฮ้ยยยยย ไอ้ทิตย์ กูไม่ ” ตัดสายไปแล้ว แม่งเผด็จการชิบหาย สุดท้ายผมก็เลยจำเป็นต้องไปตามที่มันพูด

จากบ้านผมนั่งบีทีเอสมาลงสยามเสียเวลาแค่ไม่กี่นาที ทั้งที่ปกติตอนนั่งรถไปมหา’ลัยผมจะโคตรดีใจเลยที่รถไม่ติด แต่วันนี้ผมอยากให้รถบีทีเอสแม่งเกิดอะไรก็ได้ให้ระบบไฟฟ้ามันขัดข้องจนไม่ต้องไปเจอหน้ามันเลยยิ่งดี พอลงมาจากชั้นชานชาลาก็เห็นไอ้คนตัวสูงๆ หน้าตาดีมันโบกมือไหวๆมาทางนี้

“ไอ้สี ทางนี้เว้ย” เออกูรู้ ไม่ต้องเสียงดังกูก็เห็น ไอ้คนหล่อเหนือมีนทำอะไรก็เด่นอย่างมัน แค่เห็นสาวๆที่ตีกรอบรอบตัวแล้วส่งสายตามองมันก็รู้แล้วว่ามันอยู่ตรงไหน หาได้ไวยิ่งกว่ากูเกิ้ลแมพซะอีก

“เตรียมพร้อมมาดีนี่หว่า” มันไล่สายตามองผมตั้งแต่หัวจรดเท้า ชุดก็ชุดเดิมเสื้อยืดกางเกงขาสั้นเหมือนกับตอนอยู่บ้าน จะต่างก็ตรงที่ผ้าขาวม้าสีขาวทางน้ำเงินที่หยิบมามั่วๆจากกองผ้าของพ่อซึ่งเอามาผูกเอวไว้หลวมๆ กับร้องเท้าฟองน้ำหูหนีบ

“เอ้านี่ อาวุธมึง” เหมือนมันรู้ว่าผมจะไม่เอาอุปกรณ์เล่นน้ำสงกรานต์มาด้วยอย่างแน่นอนมันเลยเตรียมไว้ให้ หึ...ทีอย่างนี้เสือกรู้ใจกู ผมก็รับเอาไว้แล้วตั้งท่าว่าจะเดินไปตรงจุดที่เขาเล่นน้ำกัน แต่ก็ต้องหยุดเพราะมันรั้งผมไว้

“เดี๋ยว...รอแป้งก่อน” ปีนี้เขาให้เล่นแป้งด้วยหรอวะ กว่าจะถึงบางอ้อก็ตอนที่สาวสวยหน้าตาจิ้มลิ้มวิ่งอย่างด่วนจากบันไดทางลงบีทีเอสพุ่งตรงมาทางพวกผม พร้อมกับตะโกนเรียกชื่อไอ้ทิตย์ไปด้วย

“ทิตตตต ขอโทษที่ช้านะ นี่แป้งก็พยายามสุดๆแล้ว มีอย่างที่ไหนมาชวนกะทันหันแบบนี้” อ๋อที่แท้ก็แป้งคน ไม่ใช่แป้งดินสอพอง

อ้าว มันชวนแป้งมาด้วย....ไอ้เหี้ยยแล้วมึงชวนกูมาทำไมวะ ถ้ามึงอยากเดตกับไอ้แป้งก็ไปกันแค่สองคนดิ อย่าเอากูมาเอี่ยวด้วย เจ็บนะเว้ย

เออ..ใช่ครับแป้งคนเดียวกับที่มีข่าวกับไอ้ทิตย์ช่วงนี้ได้พักใหญ่แล้ว ก็หลังจากที่ผมสารภาพรักกับมันแล้วก็โดนมันหักอก(จะให้ผมเล่ากี่รอบกัน)นั่นแหละครับ หลังจากนั้นมันก็ไปมีข่าวกับไอ้แป้งเด็กเอกเดียวกัน ที่ดูเนิร์ดๆแต่น่ารัก พอเห็นอย่างนั้นแม่งไม่อยากเป็นก.ข.ค.เลยว่ะ ผมเลยเดินท่อมๆออกจากสถานีลงบันไดเข้าซอยไปแบบไม่สนใจดูทาง จนกระทั่งมาถึงปากตรอก

“เฮ้ยยยยยยยย!!!” เสร็จกันแม่งไม่รู้มาจากไหน แก๊งเด็กเกรียนมันดักอยู่ปากทาง เห็นหน้าผู้มาใหม่ตัวไม่เปียกน้ำทีทำหน้าอย่างกับหมาไฮยีน่าล่าเนื้อ ปืนเป็นสิบๆกระบอกระดมฉีดใส่หน้าโผ้มมมมมม อุแหวะ แค่กๆเว้ยเฮ้ยมันเข้าปาก ไอ้เด็กเวรนี่ ไม่ต้องพูดพล่ำทำเพลงแล้วครับ ผมคว้าอาวุธที่ได้มาจากไอ้ทิตย์ยิงใส่พวกมันกลับแบบทุลักทุเลเพราะตาลืมไม่ขึ้น

“ไอ้เชี่ยนี่!!เอาลูกซองกูไปกินนนน” ขยับคันชักถี่ยิงกว่าชักว่า_...เออะ...ติดเรทพอพอ....แบบว่าเอาวะกูรวยกระสุน กราดยิงแบบนี้มันก็ต้องเข้าจุดสำคัญซักที่แหละวะ

“ไอ้สี่สสสสสส กูมาช่วยแล้ว ฮ่าฮ่าฮ่า” เสียงไอ้ทิตย์ครับ มันคงวิ่งเข้ามาเอาหลังชนกับผมเพราะรู้สึกเหมือนมีอะไรมากระแทกข้างหลังเบาๆ สวมบทเป็นคู่หูหนังแอ็คชั่นผลัดกันโต้ตอบกับวายร้าย

“ไอ้ทิตย์มึง” แล้วไอ้แป้งล่ะกะจะถามไปว่างั้น แต่พอเบิกเนตรมาได้แว่บเดียวแม่งก็โดนซ้ำเข้ารอบสอง กูเจ็บตา พอเหอะ

“มึงสนข้างหน้าไปเหอะ เดี๋ยวกูจะระวังประตูหลังให้มึงเอง” อ้าวไอ้เชี่ยนี่ ประตูหลังกูดูแลของกูเองได้ ประตูหลังที่กูเคยคิดจะให้มึงอ่ะ...มุกแม่งไม่บันเทิงเอาซะเลย พอคิดจบก็เอาวะถ้าไม่หมดกระบอกมันก็ไม่เลิกกันใช่มั้ย ทางนี้ภาษีดีกว่าเฟร้ยย พึ่งมาถึงน้ำยังเต็มถัง ยังไงพวกมึงก็แพ้เห็นๆ กว่าจะกำราบมันได้ก็แทบตายครับ น้ำหายไปครึ่งกระบอก นี่ขนาดยังเดินไปไม่ถึงไหนนะเนี่ย อย่างนี้ตูจะรอดถึงปลายทางมั้ยฟระ

“หนุกชิบเป๋งเลย ฮ่าฮ่าฮ่า” ไอ้ทิตย์มันหัวเราะ ส่วนผมได้แต่ยื่นนิ่งๆเอามือปาดน้ำออกจากตาอยู่หลายต่อหลายครั้งไม่โต้ตอบมัน

“เป็นไรของมึง ไหนมาให้กูดูดิ๊” พอมันเดินเข้ามาใกล้เท่านั้นแหละมือเย็นๆของมันยกประคองแก้มดันคางให้ผมเงยหน้าขึ้น

“มึงจะทำอะไร ไม่ต้อง เดี๋ยวกูก็หายแล้ว” อยากจะเปิดตาให้เห็นชัดๆไปเลยว่ามันกำลังทำอะไร แต่มันลืมไม่ขึ้นหนิครับ

“เอาผ้าขาวม้ากูไปใช้ก่อน เมื่อกี้พอหลบไอ้พวกเกรียนมันได้บ้าง” ว่าเสร็จมันก็เอาส่วนที่พอแห้งอยู่บ้างมาซับๆที่หัวตาหางตาผมเบาๆ จนเริ่มจะลืมตาได้บ้าง

“ร้องไห้เลยหรอมึง”

 “มันแสบตาเว้ย กูไม่ได้ร้อง...มึงก็รู้ว่ากูไม่ชอบน้ำ ไม่รู้จะชวนกูมาทำไม” น้ำ...ชื่ออดีตแฟนเก่ามัน นี่ผมไม่ได้เล่นคำนะ แต่ฟังแล้วมันเจ็บจี๊ดๆในหัวใจ แล้วผมก็ว่ายน้ำไม่เป็นแล้วจะให้ไปลืมตาในน้ำยังไงไหววะ

“กูชวนเพราะรู้ว่ามึงเหงา”

“กูไม่ได้เหงา”

“มึงเหงา”

“กูไม่ได้เหงาเว้ยยย” ไอ้เชี่ยนี่ยัดเยียดความเหงาให้กู

“ไอ้สี่...หน้าอย่างนี้กูเชื่อมึงก็ควายแล้ว ไอ้เชี่ย” เออ กูเหงา... แต่มึงจะมาปลอบกูมั้ยล่ะ
ตั้งแต่โดนหักอกมา กูก็เหงาเพราะเอาแต่คิดถึงหน้ามึงกลัวมึงรังเกียจจนเลิกคบกับกู

“เออๆเลิกพูด ไปกันได้แล้ว” มันตัดบทเสร็จก็คว้าข้อมือผมลากเข้าสมรภูมิรบถัดไป อ้าวไอ้นี่แล้วแป้งล่ะมึงจะมาเดตกับเขาไม่ใช่เร้อออออออ

ระหว่างทางมือข้างซ้ายมันก็จับผมไว้ตลอดส่วนมือข้างขวามันก็เอาแต่ยิงคนนู้นคนนั้นทีไม่สนใจผมที่ร้องประท้วงให้ปล่อยมือไปตลอดทาง จนกระทั่งมาถึงด่านชายฉกรรจ์ เห็นแว่บๆว่าในมือคนนึงมันถือขันแต่น้ำในขันมันดันสีขาวแปลกๆ เฮ้ยแอบเอาแป้งมาเล่นหรอวะ เขาห้ามนะเว้ย อีกคนนึงที่คาดว่าเป็นเพื่อนมันที่อยู่ในกลุ่มเดียวกันหันมาทางพวกเราใช้ศอกสะกิดไอ้มือแป้งให้มองตรงมาทางนี้ มันทำทีอย่างกับล็อคทาร์เก็ตได้เลยเดินดุ่มๆเข้ามาหา

“สวัสดีปีใหม่ไทยคร้าบบบ ขอปะแป้งหน่อยนะครับคนสวย” ไหนวะ ผมหันหลังไปมอง ไม่มี ใครวะคนสวย พอหันกลับมาหลังของไอ้ทิตย์มันก็มาบังหน้าผมแล้ว
“เฮ้ย ปะโผ้มม มาปะผมนี่ ตรงนี้ อยากโดนปะ” อุว๊ะ แม่งตะโกนซะเสียงดัง แล้วนี่เล่นอะไรของมันวะงูกินหางหรอ จับมือผมสองข้างให้เกาะเอวมันจากข้างหลังไว้ไม่ปล่อย มองไม่เห็นข้างหน้า แต่พอมันหันมาอีกทีก็เล่นเอาผมฮาท้องคัดท้องแข็ง

“ฮ่าฮ่า ไอ้เชี่ยทิตย์ มึง หน้ามึง” หน้าแม่งยิ่งกว่าปะทานาคา เหมือนไปพอกโคลนขาวมา นึกถึงสมัยปีหนึ่งที่มันโดนผมแกล้งเอาเค้กวันเกิดโปะหน้ามัน ตอนนั้นมันแทบจะต้องโดดวิชาถัดไปเพราะล้างหน้ากับย้ายตึกเรียนไม่ทัน

“มึง ยิ้มแล้ว” หุบแทบไม่ทัน แม่งเล่นทักมาอย่างนั้น ไอ้สองหนุ่มฉกรรจ์เห็นว่าเรียกร้องความสนใจไม่ได้ก็ถอยทัพกลับแถมยังมีบ่นมาให้ได้ยินแว่วๆว่าแห้วแดกเสือกเอาแฟนมาด้วยอีก สรุปมันพูดถึงคนสวยที่ไหนวะกูงง

“ไอ้สัดทำอย่างกับกูไม่เคยยิ้ม” เฮ้ย กูหมายถึงกูไม่ใช่มึง ไม่ต้องมายิ้มพิสูจน์หลักฐานต่อหน้ากูก็ได้กูจะละลาย ใจกูสั่น

“ก็ช่วงนี้มึงไม่โชว์ฟันสามสิบสองซี่ให้กูเห็นเลยนี่” ไม่ว่าเปล่าเอามือสองข้างขึ้นมาหนีบแก้มแล้วง้างออกให้ผมยิงฟันใส่มันหนักขึ้นไปอีก

 “เฮ้ยปล่อยกู สาดดดด” ไม่ทันขาดคำไอ้ทิตย์มันยกปืนฉีดน้ำลายเบนเท็น(ที่มันบอกว่าขโมยมาจากหลาน)สาดกระสุนน้ำเข้าหน้าผมเต็มๆ

“ไอ้เชี่ยทิตย์!!” กูสำรัก..เอ๊ย ลักน้ำ เข้าจมูกเข้าปากหมดแล้ว

“อ้าวก็มึงบอกให้กูสาด”

“กูไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ไอ้เชี่ย มึงหยุด” แม่งฉีดต่อครับ ฉีดเข้าไป เออเอาเลยเอากูให้น่วมทั้งกายทั้งใจเลย เริ่มจะไม่ไหวแล้วว่ะ ผมถอยๆจนไปชนคนที่อยู่ข้างหลังเข้าให้

“อ๊ะ ขอโทษครับ” มันคงเห็นท่าว่าไม่ดีเลยคว้าผมดึงเข้าไปหา พอผมซบอกมันเท่านั้นแหละ แม่งรวบเอวผมล็อคไว้ทันที

“กูอยู่กับมึงแล้วสนุกว่ะ กูรู้สึกชีวิตกูมีความสุข” ผมเงยหน้ามองมันอย่างงงๆ สายตาที่มันมองมาดู...แปลกๆ พาเอาใจหวิวๆ พลอยทำให้อกข้างซ้ายมันโดนกระทุ้งแรงๆจากข้างใน ทั้งที่ต้องห้ามใจ แต่แม่งผมรักมันอ่ะ โคตรรักมันเลย ใครก็ได้มาช่วยขัดจังหวะนี้ที

“อ้าวนึกว่าใครที่แท้ก็เมษกับทิตย์ หายไปไหนมาทั้งคู่น่ะ ทิ้งแป้งเลยนะ” ในเมื่อขอสาวแป้งที่ไม่มีบทหลังจากที่ผมกับไอ้ทิตย์บุกเป็นแนวหน้าในสนามรบมาก่อนก็โผล่มาให้ มันปล่อยมือจากผมทันทีคงไม่อยากให้ผู้หญิงเข้าใจผิด แต่มันก็ยังไม่วายทำทีเป็นห่วงผม “มึงเอาผ้าขาวม้าคลุมตัวมึงไว้ด้วยนะ ตัวเปียกไปถึงไหนต่อไหนแล้ว” ว่าไปมือมันก็แกะเอาผ้าขาวม้าที่พันรอบเอวผมออก “แม่งเชี่ย เสือกสีขาว แล้วจะไปบังอะไรได้วะ” ด่าผ้าขาวม้าเสร็จมันก็เอาผ้าข้าวม้าสีแดงที่อยู่บนตัวมันมาพันผมไว้แล้วผูกเป็นโบว์ให้แบบผ้าคลุมซุปเปอร์แมน

“เรียบร้อย” อย่าดีกับกูแบบนี้ กูไม่ตลก “เฮ้ยแป้งโทษทีว่ะ ตอนแรกกะจะรอแต่ไอ้เชี่ยเมษนี่สิมันดันเสือกเดินมาก่อน” ผมลืมบอกไปว่าความจริงผมชื่อเมษ แต่ไอ้ทิตย์มันชอบเรียกผมว่าสี่ๆเพราะมันบอกว่าเรียกง่ายกว่า เมษก็หมายถึงเดือนสี่ เวลามันจะไปเข้าห้องน้ำทีผมก็จะงงว่ามันจะไปสี่ หรือเรียกให้ผมไปด้วยกันแน่

“กูเหนื่อย กูจะกลับแล้ว” ผมเดินผละออกมาโดยไม่มองหน้ามัน แทรกฝูงชนที่กำลังสนุกสนานกับการสาดน้ำ รื่นเริงกับประเพณีไทยที่หนึ่งปีจะมีครั้ง เดินไปเรื่อยๆกว่าจะออกมาได้ก็ทำเอาเหนื่อย ข้างหน้าเป็นบีทีเอสสถานีสยามอีกไม่กี่นาทีผมก็จะได้กลับบ้านไปนั่งฟังเพลงอกหักตอกย้ำความเป็นจริงแล้ว ‘วันนี้เป็นวันสงกรานต์ ไอ้ทิตย์ไอ้บ้าเบิกบานจิตใจไปเลย ตอนเช้าทำบุญ ทำบุญสวดสาป ทำบุญร่วมชาติตักบาตรเขวี้ยงขัน ใส่มันนนนน’ พอเถอะผมกำลังจะทำเพลงรำวงวันสงกรานต์วิบัติเพราะโมโหไอ้ทิตย์มัน

“อ้าว คนสวยเมื่อกี้นี้นี่” อีกและทำไมแถวนี้คนสวยมันเยอะจังว้า ผมหันไปทางเสียงเจอไอ้กลุ่มชายฉกรรจ์กลุ่มเดิมมองมาทางผม ข้างหลังก็ไม่มีใครนี่หว่า สรุปมันเรียกใครของมันว้า จนกระทั่งมันเดินมาประจันหน้ากับผมนั่นแหละ

“คนสวย” เออ....กูยอมรับก็ได้ว่ากูสวย พ่องเดะ “เมื่อกี้ยังไม่ได้ปะแป้งเลย แฟนไปไหนแล้วล่ะครับ”

“แป้งมึงยังเหลือป่ะ ถ้าเหลือเดี๋ยวกูช่วยสงเคราะห์ให้เอง” ผมมองหน้ามัน ความคิดอาจดูเด็ก แต่เอาวะตอนนี้ผมอยากจะกำจัดแป้งให้หมดถุงที่พวกมันสต็อกไว้อยู่ หนึ่งในนั้นมันเลยพูดออกมาว่า “งั้นไม่เกรงในล่ะนะ”

อ้าวเฮ้ยไม่ใช่แล้ว ที่ว่าช่วยสงเคราะห์คือจะช่วยเล่นให้ ไม่ได้ให้มึงเดินย่างสามขุมมาหากูนี่ ไม่ทันแล้วมันเอามือที่ควักแป้งดินสอพองมาเต็มกำมือแตะเข้าแก้มผมให้ แค่นั้นไม่พอยังมีลูบๆไล้ๆต่ออีก

“หยุดเลยไอ้เชี่ยนี่แต๊ะอั๋งเมียกูกกกกกก” จบประโยคไม่ทันไร ไอ้ทิตย์โผล่มาจากไหนก็ไม่รู้ มาคว้าเอาขันที่ไอ้สองหนุ่มนั่นมันผสมแป้งไว้ก่อนจะควักแล้วปาดเข้าให้ตรงหน้า เกิดช่วงชุลมุนอยู่พักใหญ่ แต่ทำไมพวกมันดูสนุกกันจังวะ ทั้งฉีดน้ำทั้งสาดขัน ต่างฝ่ายต่างหอบแฮ่กๆไปตามกัน กว่าจะจบยกนี้ได้เล่นเอางานเกือบเลิกไอ้สองคนมันขอลากลับก่อนเพราะสู้แรงไอ้เชี่ยทิตย์ไม่ไหว ส่วนผมน่ะหรอมายืนรอข้างทางกับแป้งที่วิ่งตามมาทีหลัง รอไอ้ทิตย์มันสังคายนาอีกฝ่ายจนเสร็จ

“มึงมานี่เลย มา” มันหันมาทางผมกวักมือหยอยๆ เรียก ส่วนผมก็บ้าจี้เดินไปหามันตามที่สั่ง พอเข้าประชิดตัวมันก็เอาสายยางฉีดเข้าข้างแก้มผมแล้วยกมือขึ้นถูๆลูบๆไม่หยุด

“ทำไรของมึงเนี่ย” ผมยกมือขึ้นจะปัด แต่มันกลับบอกให้อยู่นิ่งๆ “ล้างพิษดิ แม่งเสือกมาจับของกู กูยังไม่ทันได้จับของกูก่อนด้วยซ้ำไอ้พวกนี้ ถ้าไม่เห็นว่าเป็นสงกรานต์กูไล่ไปถ่ายหนักแล้ว” มันพูดอะไรของมัน เอะอะก็ของมันของมันอยู่นั่น

“โอ๊ยยยยยกูทนไม่ไหวแล้ว” ไอ้ทิตย์มันบ่น บ่นได้ไม่ทันขาดคำมันก็ก้มลงมา หอมแก้มข้างที่เปียกของผมฟอดใหญ่ อ้าวเฮ้ยยยยยย

“มึงงงงงงง” ทำอะไรกู๊!! ไม่ได้หวงตัวแต่กูอึ้ง งง เข้าใจป่ะ ยังไม่ทันได้คำตอบจากมัน มันก็หอมเข้าอีกข้าง(ข้างที่ไม่ได้โดนแป้งห่าแป้งเหวอะไรเลย) จบท้ายด้วยจุ๊บที่ริมฝีปากผมเบาๆ ใครก็ได้พาผมไปโรง’บาลที ตายอย่างสงบครับ

“อย่างนี้ก็จบปัญหาแล้วใช่มั้ยคุณอาทิตตตต” แป้งที่เห็นเหตุการณ์ทุกอย่างส่งเสียงล้อเลียนมาเบาๆ เธอไม่มีท่าทีว่าฟึดฟัดหรือโกรธเคืองที่ถูกทำให้เสียหน้าแต่อย่างใด เฮ้ยอย่างนี้มันแปลกๆนะ “บอกตั้งแต่แรกแล้วว่าให้บอกไปตรงๆ ไม่เห็นจะต้องมาปรึกษากันเลยเรื่องแบบนี้ แล้วไหนจะชวนให้เรามาเป็นก.ข.ค.อีก ดีนะว่าเมษไม่เข้าใจผิดงอนตุ๊บป่องกลับบ้านไปเสียก่อน” เอ๊ะกลิ่นชักตุตุ ไม่ใช่ว่าไอ้สองหน่อมันกลับมาอุจจาระแถวนี้เพราะไอ้ทิตย์มันไล่ให้ไปเคลลี่หรอกนะครับ แต่เรื่องที่แป้งพูดมันดูยังไงชอบกล “ถึงแม้เราจะชอบอะไรวายๆแต่เราก็ไม่ได้เชี่ยวชาญถึงขั้นให้คำปรึกษาได้หรอกนะ” โป๊ะเชะ! ผมแม่งเสือกฉลาดตีความได้อีก

“มึงงงง” ผมชี้ไปที่หน้ามันสลับกับหันไปมองหน้าแป้ง “แฮปปี้ สงกรานต์เดย์จ๊ะเมษ ยินดีด้วยกับแฟนใหม่” เธอตอบกลับผมมาแค่นั้นส่วนไอ้ทิตย์มันดึงมือผมเข้าไปสวมกอดที่เอวแบบหลวมๆทันทีก่อนทำซึ้ง

“สี่...ทิตย์ขอโทษที่เก็บไปคิด ถอยห่างจากสี่ตั้งสามเดือน แต่ทิตย์ไม่แน่ใจว่ามันใช่ ทิตย์กลัวว่ามันจะเป็นความผูกพันแบบเพื่อน แต่สุดท้ายทิตย์เองนั่นแหละที่ทนไม่ได้ ตอนนั้นทิตย์พูดแบบไม่คิดว่าสี่ล้อทิตย์เล่นทำร้ายความรู้สึกสี่ไปเยอะ ตั้งแต่วันนั้นทิตย์ก็เอาแต่คิดถึงหน้าสี่ตลอดเวลาแทบทุกวัน สี่กลับมาหาทิตย์ได้มั้ย ทิตย์อยากเป็นแฟนสี่ เป็นแฟนคนน่ารัก โอ๊ยหมั่นเขี้ยวววโว๊ยยย” มันจ้องหน้าผมอยู่นานจนทนไม่ไหว ก้มลงมาแนบริมฝีปากเข้าให้อีกครั้ง จูบมันหวานนนและนานนนนมาก นานแบบไม่สนใจสายตาชาวบ้าน ซักพักมันก็ถอนออกแล้วมาจ้องตาผมใหม่ “ทิตย์อยากมาเที่ยววันสงกรานต์กับสี่อีกทุกๆปี โดยเฉพาะวันที่สิบสี่ทิตย์อยากให้มันเป็นวันของพวกเรา” หน้าผมเห่อร้อนไปแล้วและกำลังจะระเบิดออกมา แบบว่าถ้าเป็นโกโก้ครั้นช์ได้เด็กแถวนั้นคงดีใจ

“ทิตย์...มึงขอกูแต่งงานเลยดีกว่ามั้ย” เล่นมุกซะวันที่สิบสี่มันวันครอบครัวนะมึง

“ก็ว่าจะขออยู่ ไหนไหนก็คบกันมาเกินเจ็ดปีแล้ว แล้วก็อาจจะขอวันที่สิบสามให้เป็นวันของพวกเราด้วยดีมั้ย”

“เฮ้ยไอ้เชี่ยนี่ วันที่สิบสามมันเป็นวันผู้สูงอายุ”

“ทิตย์จะขออยู่กับสี่ไปจนแก่เลยไงงงงง” วี๊ดวิ๊ววววววว

โอเคจบครับเรื่องของผมในวันสงกรานต์ ว่าแต่เรื่องของคุณเป็นยังไงอย่าลืมมาเล่าให้ฟังกันบ้างนะครับ

[จบ]
++++++++++++++++++++++++++++++++

เพิ่งลงครั้งแรก ผิดพลาดประกาศใดขออภัยมา ณ ที่นี้ด้วยค่ะมด
ยินดีรับคำติชมเพื่อการพัฒนาต่อไปค่า^^ ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงตรงนี้ค่ะ

[ืniyataan]

น่ารักจุง..............งงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง   

[taran]

 

น่ารักเชียว เด็กๆ

[golove2]

ใสๆ ดีต่อใจ

 

[pigarea]

งานสนุก แต่งดี

[MayA@TK]

 

 

[♥►MAGNOLIA◄♥]

ก็ว่าและ ปฏิเสธรัก แต่มาชวนเที่ยวสงกรานต์
อาทิตย์ ใช้เวลาคิดนานไปละ
มีการปรึกษาแป้ง สาววายซะด้วย
ที่จริงทำตามหัวใจสั่งก็จบและ
ไม่ต้องห่างกันตั้งหลายเดือน
ตอนนี้หวานกันได้แล้ว
     
 

[sakutaka]

ขอบคุณสำหรับทุกคอมเมนต์นะคะ
รักคนอ่านทุกคนเลยยยยยย

ตอนนี้กำลังมุ่งมั่นตั้งใจแต่งอีกเรื่องหนึ่งอยู่ค่ะ
เพราะทั้งหกคอมเมนต์ด้านเป็นเพราะทุกคนช่วยให้มีแรงใจผลักดัน
ขอบคุณมากๆเลยจริงๆค่า ซึ้งใจจจจจจจ