ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามโพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชมกรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0สวัสดีครับทุกท่าน ขอลองโพสนิยายรักกุ๊กกิ๊กหน่อยนะครับ สำหรับคนชอบผู้ชายในเครื่องแบบครับผม อ่านเอาสนุกนะ เพ้อฝันนิดๆ
ขอบคุณครับ
บทที่หนึ่ง
… Cause there's a wall
In your heart
That no one can get through
And it's cold and it's dark
And you don't have a clue
คลิ๊ก ....
มือเรียวผิวสะอาดสะอ้านยื่นไปกดปุ่มเปลี่ยนสถานีวิทยุอย่างช้าๆ ราวกับครุ่นคิดว่าจะฟังเพลงต่อไปอีกดีหรือไม่
..สุขุมวิทขาเข้าจากปากซอยทองหล่อมุ่งหน้าไปอโศกติดขัดค่ะ ปริมาณรถหนาแน่นมาก เดี๋ยวจะมีรายงานเพิ่มเติมจากสารวัตรทวีศักดิ์ค่ะ สารวัตรค่ะ สารวัตร .. สัญญาณไม่ค่อยดีเลยค่ะ เดี๋ยวเราลองมาฟังรายงานสภาพจราจรถนนสีลมก่อนนะค่ะ...
คลิ๊ก..
อนุภาพ ยื่มมือไปกดปุ่มเปลี่ยนสถานีอีกครั้ง
There's a wall in your heart
That no one can get through
'ยังไม่จบอีก' อนุภาพคิดอยู่ในใจ พลางกดปุ่มเปลี่ยนสถานีวิทยุไปเรื่อยๆ เหมือนกับไม่รู้ว่าจะฟังอะไรดี เสียงครางของเครื่องยนต์และเครื่องปรับอากาศดังเบาๆ ภายในรถเก๋งสปอร์ตสีแดงสองประตู เท้าที่เหยียบเบรคยกขึ้นช้าๆ เพื่อให้รถขยับตามรถคันหน้าไปอีกนิดและหยุดอีกครั้ง
อนุภาพเอนศรีษะลงกับพนักพิงถอนหายใจเบาๆ ตาเหม่อมองไปข้างจับอยู่ท้ายรถ BMW X5 ใหม่เอี่ยมสีดำสนิท ชายหนุ่มคิดในใจว่าคนขับข้างในจะรู้สึกเบื่อเหมือนเขาหรือไม่ที่กว่าจะออกจากซอยสุขุมวิท 49 ได้ต้องใช้เวลาแต่ละเช้าไม่ต่ำกว่า 20 นาที
นิ้วเคาะพวงมาลัยอย่างเหม่อลอย
ทุกเช้าเขาต้องขับรถจากคอนโดที่อยู่ในซอบสุขุมวิท 49 ไปทำงาน ระยะทางไม่ไกลนักแต่รถติดในกรุงเทพฯ ก็ทำให้การเดินทางใกล้ๆ แค่นี้เป็นเรื่องยากลำบากได้...กรุงเทพฯ...เมืองที่เขาไม่เคยคิดจะมาอยู่
เพื่อนๆหลายคนบอกเขาว่า "ชินแล้วกับรถติดในกรุงเทพฯ"
อนุภาพไม่เห็นชินเลย อยู่มาเกือบจะหกปีแล้ว ตั้งแต่เรียนจบกลับจากต่างประเทศและทำงานบริษัทโฆษณาระดับแถวหน้าของเมืองไทย งานเขายุ่งมากและต้องออกไปพบปะกับลูกค้ามากมาย ชีวิตในกรุงเทพฯ รีบเร่งแทบทุกวัน
.. If it's the last thing I do
I'll get through this wall in your heart…
‘จบซะที’
อนุภาพคิดอยู่ในใจเมื่อเอื้อมมือมากดเปลี่ยนสถานีวิทยุกลับมาที่สถานีที่บันทึกความจำไว้
เพลงนี้แทงใจเขาอย่างประหลาด
บางคนบอกเขาว่าอนุภาพสร้างกำแพงขึ้นล้อมลอบตัวเองเพราะขยาดจากความรักครั้งที่ผ่านมา
"ใครจะไม่ขยาดล่ะ รักกันมาตั้งเกือบสิบปี ยังทิ้งเราได้"
แม้เวลาผ่านมานาน เขาเองรู้และบอกตัวเองว่าไม่รู้สึกเสียใจแล้ว ทุกอย่างจบลงพร้อมกับตัวเขาเองที่เริ่มทำงานอย่างหนักตั้งแต่เรียนจบเพื่อพยายามลืมเรื่องต่างๆ ในอดีต
อนุภาพไม่ค่อยชอบชีวิตในกรุงเทพฯ เท่าใดนัก เขาฝันไว้ว่าถ้าเกิบเงินได้มากพอ เขาจะไปซื้อบ้านอยู่เชียงใหม่และทำธุรกิจของตัวเอง
...บ้านหลังเล็กๆ ชั้นเดียว ห้องนั่งเล่นกว้างๆ หน้าต่างกระจกบานสูงรอบห้องจะได้มองออกไปเห็นต้นไม้เขียวขจีข้างนอก...
อนุภาพยังจำได้ บ้านเล็กในความฝันหลังนั้นทาสีขาวสะอาดตา ขาวโพลนเหมือนหิมะ อนุภาพกับธนาภพร่างแบบขึ้นมาด้วยกัน
'ภพสร้าง...นุตกแต่ง พอสร้างบ้านของเราเสร็จ เราก็ไปรับสร้างให้คนอื่น' ชายหนุ่มนึกถึงอดีต...ธนาภพเรียนวิศวกรรมเขาเรียนสถาปัตยกรรมปีสุดท้ายตอนเริ่มออกแบบบ้านหลังนั้น...พิมพ์เขียวยังอยู่ในตู้เก็บของที่คอนโด
อนุภาพคิดเรื่อยเปื่อย
'...ธนาภพ...ภพ...เขาเป็นอย่างไรบ้างนะ? มีแฟนใหม่รึยังไม่รู้?'
แต่เขาต้องสะดุ้งสุดตัวเมื่อเสียงแตรรถคันข้างหลังดังลั่นติดต่อกัน
'แย่จังมัวแต่ตกอยู่ในภวังค์'
รถคันข้างหน้าเคลื่อนตัวห่างไปไกลพอสมควร อนุภาพถอนเท้าจากเบรคและเหยียบคันเร่งตามไป
รถไม่ขยับ!
'อะไรว่ะ' ชายหนุ่มนึกฉุนในใจ
จากนั้นก็นึกได้ว่าตัวเองเลื่อนเกียร์มาไว้ที่เกียร์ว่าง
รถคันหลังก็บีบแตรไล่อีก
อนุภาพดันเกียร์มาที่เกียร์เดินหน้าแล้วรีบเหยียบคันเร่งอย่างแรงเพื่อรีบออกรถ...รู้สึกผิดอยู่ในใจเล็กน้อยว่ารถคันหลังคงด่าแย่แล้ว
ในซอยไม่กว้างเท่าใดนัก อนุภาพรีบตามให้ทันรถคันข้างหน้า เขาเข้าโค้งค่อนข้างเร็ว แต่อารามที่รีบออกรถหนีมาจากคันหลังๆ ที่บีบแตรไล่ทำให้เขาพุ่งเข้าไปไกล้รถคันข้างหน้าเกินไป และไม่ทันสังเกตุเห็นรถโฟร์วีลด์สีดำที่เพิ่งจะเลี้ยวออกจากซอยเล็กที่อยู่ถัดจากมุมหัวโค้งที่เขาเพิ่งผ่านมา
อนุภาพเหยียบเบรคอย่างแรงเมื่อเห็นว่าตัวเองใกล้รถ BMW X5 คันเดิมมากเกินไป 'นี่ถ้าชนท้ายรถคันหรูป้ายแดง...คงเซ็งไปเลย'
แต่แค่เสี้ยววินาทีเดียวเท่านั้นที่อนุภาพจะมีเวลาคิด เสียงโครมดังขึ้นด้านท้าย แรงกระแทกจากข้างหลังทำให้รถสปอร์ตคันเล็กของเขากระโดดพุ่งไปข้างหน้า อนุภาพสะดุ้งอย่างตกใจ แรงชนจากข้างหลังไม่ใช่ค่อยๆ ทั้งตัวของเขาเหมือนถูกผลักไปข้างหน้าอย่างแรก ศรีษะโขกกับส่วนบนของพวงมาลัยเพราะที่นั่งของรถสปอร์ตคันนี้ต่ำมาก
"โอ๊ย” อนุภาพรู้เจ็บที่หัวคิ้วข้างขวา ด้วยสัญชาติญาณและสติยังพอมี เขายกเท้าเหยียบเบรก โชคดีเป็นจังหวะที่รถคันข้างหน้าได้ออกตัวไปแล้ว
อนุภาพนั่งนิ่งด้วยความรู้สึกตกใจอยู่ชั่วครู่ หลังจากรวบรวมสติได้แล้ว ความรู้สึกตกใจหายไป อารมณ์โกรธเข้าแทนที่ - โกรธรถคันที่ชนท้าย ถึงจะเป็นอุบัติเหตุเขาก็ไม่สน...ใครผิดใครถูกยังไม่รู้...ตอนนี้อารมณ์เสีย...ต้องลงไปเอาเรื่อง
ชายหนุ่มเปิดไฟฉุกเฉินแล้วดับเครื่อง เปิดประตูก้าวเท้าออกมาจากรถเพื่อสำรวจความเสียหาย
'วันนี้ต้องมีประชุมเรื่องงานโฆษณาลูกค้ารายใหม่ ต้องไปสายซะอีก ซวยจริงๆเรา'
อากาศกรุงเทพฯ ตอนแปดโมงเช้าเริ่มร้อน แสงแดดส่องมากระทบหน้า เขาหยีตาพลางมองดูความเสียหายที่เกิดขึ้น ฝากระโปงหลังยุบเกือบถึงกระจก กันชนท้ายรถทั้งแผงบู้บี้ห้อยครูดกับพื้นถนน แรงปะทะจากแลนด์โรเวอร์คันสีเทาดำหนักพอควรที่จะทำให้รถเก่งคันเล็กของเขาพังขนาดนี้
ชายหนุ่มหันไปมองคนขับ รถโฟร์วิลล์ติดฟิมล์สีเข้มมองเห็นรางๆ ว่ามีชายหนุ่มกำลังโทรศัพท์อยู่
'มิน่า...เบื่อจริงพวกโทรศัพท์ขับรถ' เขาคิดเข้าข้างตัวเองเพราะความที่กำลังอารมณ์เสีย
'รอไม่ไหวแล้ว ชนท้ายเขาแล้วยังมีหน้านั่งโทรศัพท์อยู่ได้'
ชายหนุ่มเดินตรงไปที่แลนด์โรเวอร์เคาะกระจกข้างคนขับ
ผู้ชายอายุราวสามสิบต้นๆ คนเดียวในรถยกมือขึ้นเป็นสัญญาณบอกให้เขารอสักครู่ อนุภาพไม่สน เคาะกระจกอีกครั้ง
เขาเลื่อนกระจกลง ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาคมเข้ม ผมตัดสั้นเหมือนตำรวจเลิกคิ้ว คล้ายจะบอกให้รู้ว่าเขากำลังใช้โทรศัพท์อยู่...อย่ายุ่ง
'..กวนอารมณ์..' อนุภาพคิด
…ประกันภัยหมดอายุ... ชายหนุ่มสังเกตบนหน้ากระจกแลนด์โรเวอร์
“ตามประกบเอาไว้ อย่าให้พลาดนะหมู่ มีอะไรรีบโทรหาผม...เออ...พอแค่นี้ก่อน” เขาจบการสนทนา
เขาเปิดประตูรถ ร่างสูงราว 185 เซ็นติเมตรลงมายืนข้างรถเผชิญหน้ากับชายหนุ่มที่ขมวดคิ้วหน้ามุ่ย เม้มปากสะกดอารมณ์ที่เริ่มระอุ ร่างหนาข่มอนุภาพให้ดูเป็นคนตัวเล็กทั้งที่ชายหนุ่มก็สูงใหญ่พอสมควร
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมอง ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้ามีใบหน้าคมสัน โหนกแก้มสูง นัยฺน์ตาคมกริบรับกับคิ้วหนา จมูกโด่งคมเป็นสัน ริมฝีปากคมได้รูปอย่างผู้ชาย ไรหนวดที่เพิ่งผ่านการการโกนเป็นแนวเข้ม คางบุ๋มเล็กน้อย ผิวเข้มเหมือนคนตากแดดเป็นประจำ ใหล่กว้าง หน้าอกหนา กล้ามแขนแน่นเป็นมัดเพราะออกกำลังกายสม่ำเสมอ
...รูปหล่อร้ายกาจ...อนุภาพจำคำพูดของสมบัติเพื่อนรุ่นพี่ที่ชอบชมผู้ชายรูปหล่อมาสรุปรูปลักษณ์ภายนอกทั้งหมดของผู้ชายตัวใหญ่ที่ยืนอยู่ตรงหน้า
"คุณชนท้ายรถผม!" อนุภาพเปิดฉาก
"เห็นแล้วครับ" ชายหนุ่มตอบ ท่าทางดูเหมือนไม่ทุกข์ร้อน อนุภาพนึกหมั่นใส้นัยน์ตาวาววับคู่นั้น
"คุณเบรกกระทันหันมากเลยนะ" ต่อว่ากลายๆ
"ถ้าไม่เบรก ผมก็ชนท้ายคันหน้าสิ - นี่จะรีบไปทำงานต้องมาเสียเวลา" เขาเริ่มหงุดหงิด ร้อนก็ร้อน
"แหม รถตามมาเป็นพรวน คุณขับก็เร็ว เบรกกระทันหัน ใครจะหยุดทัน"
"พูดแบบนี้ หมายความว่าคุณจะไม่รับผิดชอบ" เขาเริ่มเสียงดัง
"เปล่านี่ ยังไม่ได้พูดซะหน่อย" ชายหนุ่มเลิกคิ้วเหมือนท้าทาย
อนุภาพฉุนกับใบหน้าคมเข้มท้าทาย ทำเหมือนไม่รู้ร้อนรู้หนาว
"รถคุณมีประกันรึเปล่า"
เหงื่อเริ่มผุดขึ้น ใบหน้าขาวสะอาดของอนุภาพเริ่มแดงระเรื่อ คิ้วขมวด จ้องหน้านายตำรวจหนุ่มเขม็ง
...หมั่นใส้นัก กวนอารมณ์ตั้งแต่อยู่ในรถแล้ว .. รถเขามีประกัน แต่เขาจะบอกว่าไม่มีประกัน จะใด้ให้จ่ายเองเลย.. อนุภาพคิด
'ท่าทาง เอาเรื่องไม่เบา' ร.ต.อ. อธิคมนึกในใจ
ใบหน้าแดงระเรื่อเพราะแดดและความร้อนของชายหนุ่มตรงหน้าทำให้เขาสนใจ ที่จริงแล้ว จะเรียกว่า พึงใจ ก็ว่าได้
ดวงตาเศร้าแต่วิบวับเหมือนคนเจ้าอารมณ์ ผิวขาวสะอาด คิ้วดกเรียวคม จมูกโด่ง ริมฝีแดงระเรื่อเป็นธรรมชาติ รูปร่างสูงโปร่งราว175 เซ็นติเมตร มีกล้ามเนื้อพอควร แต่งกายเรียบง่ายแต่ดูดีเหมือนหนุ่มสมัยใหม่ อายุน่าจะราวยี่สิบปลายๆ
อะไรไม่รู้ทำให้เขาอยากรู้จัก
อธิคมคิดหาวิธี
แม้มีนิสัยเจ้าชู้นิดๆ แต่อธิคมก็ไม่ชอบไล่ตามจีบดะ
ด้วยเป็นตำรวจ และในสภาวะแบบนี้ทำให้เขาต้องค่อนข้างระมัดระวังตัว จะทำอะไรโจ่งแจ้งเกินไปก็ไม่เหมาะ
ชายหนุ่มอย่างเขาดึงดูดคนรอบข้างได้เสมอ มีคนมาชอบเขามากมายทั้งเพศตรงข้าม และเพศเดียวกัน คนตามจีบเขาก็เยอะ
แต่ชายหนุ่มที่ยืนหน้ามุ่ยอยู่ตรงหน้ามีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขารู้ว่า "ใช่"
เขาพอใจ และอยากจะลองดู
พักหลังมานี่เขาก็ยุ่งๆ ไม่ค่อยได้มีอะไรกุ๊กกิ๊กกับใครให้สดชื่นหัวใจเล่น
ที่มีมักจะเป็นหนุ่มรักสนุกที่เขาพบตามผับเวลาออกท่องราตรีกับเพื่อนคู่หู...ร้อยตำรวจเอกธงรบ...ไม่ก็จากเพื่อนแนะนำมา
ใครล่ะจะไม่ชอบร้อยตำรวจเอกหนุ่มหน้าตาหล่อเหลารูปร่างดีและฐานะเรียกได้ว่าเป็นคนรวยคนหนึ่งอย่างเขา
รถของเขามีประกันชั้นหนึ่ง เพิ่งจะต่ออายุมาหมาดๆ แต่ยังไม่ได้ผิดแผ่นป้ายหน้ากระจกรถ แต่ถ้าเขาปล่อยให้ประกันภัยจัดการ เขาก็จะไม่ต้องเกี่ยวข้องและจะไม่ได้ติดต่อกับชายหนุ่มอีก
...อืมม...ผู้กองหนุ่มคิด...ชายหนุ่มตรงหน้าถูกใจเขา ลองจีบเล่นหน่อยท่าจะดี...
**********************
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
