┌▼3KINGS▲┘==ประมุข== END
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข== END  (อ่าน 61690 ครั้ง)

ออฟไลน์ CHESS.

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +228/-2
┌▼3KINGS▲┘==ประมุข== END
« เมื่อ23-09-2018 22:30:50 »

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม

6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง

16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17

เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

--------------------------------------------------


►3KINGS ตอน ประมุข◄

ความรักสามรูปแบบของพี่น้องสามคิง จักรพรรดิ ฮ่องเต้ ประมุข
ไม่ใช่นิยายแฟนตาซีนะคะ ฮาาา

'ต่อให้พื้นที่ข้างคุณอันตรายกว่านี้อีกเป็นล้านเท่าผมก็ไม่สนใจ ขอแค่ให้เราได้รักกัน...เท่านั้นก็พอแล้ว'


Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 21-05-2019 23:16:51 โดย CHESS. »

ออฟไลน์ CHESS.

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +228/-2
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #1 เมื่อ23-09-2018 22:31:52 »

คู่ที่ 2 ของสามพี่น้อง

[เกรย์ x ประมุข]



-0-

[GRAY]

เราพันผูกกัน...ด้วยชีวิตและจิตวิญญาณ




“รู้ไหมว่าคุณกำลังทำให้ผมเสียเวลา มิสเตอร์ทอม”

ใบหน้าคมคายของชายผู้ได้รับการโหวตให้เป็นหนึ่งใบบุคคลที่มีอิทธิพลที่สุดในฝรั่งเศสสามปีซ้อนประดับประดาไปด้วยรอยยิ้ม เส้นผมสีเทาซึ่งถูกเซตอย่างเป็นระเบียบเริ่มลู่ลงละใบหน้าเพราะเจ้าของรำคาญจนต้องยกมือสางอยู่หลายครั้ง และนั่นเป็นสัญญาณบ่งบอกให้ทุกคนในห้องรู้ว่าการประชุมครั้งนี้ควรจบลงได้แล้ว

“เอ่อ...หมายความว่ายังไงหรือครับท่าน” ชายร่างท้วมซึ่งกำลังนำเสนอผลงานอยู่หน้าห้องสะดุ้งจนเกือบหงายหลังเมื่อได้มองสบกับดวงตาสีฟ้าเย็นเยียบคู่นั้นเข้าอย่างจัง หากเพียงวินาทีเดียว ผู้เป็นใหญ่ที่สุดในห้องกลับเปลี่ยนสีหน้ากลับไปยิ้มแย้มเหมือนเดิมได้อย่างรวดเร็ว...แม้รอยยิ้มนั้นจะส่งไปไม่ถึงดวงตาก็ตาม

“ไม่ผ่าน กลับไปคิดมาใหม่”

ร่างสูงสง่าผุดลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง ใบหน้ายิ้มแย้มกวาดมองไปโดยรอบราวกับจะถามว่ามีใครจะขัดอะไรอีกไหม เมื่อพบว่าทุกคนต่างก้มหน้าลงต่ำ ไม่มีใครพูดอะไร เขาจึงหมุนกายเดินไปที่ประตูโดยมีเลขาคนสนิทตามออกไปพร้อมกัน

“นายครับ” จิมส่งเสียงเรียกเจ้านายของตนขณะที่กำลังเดินตามอีกฝ่ายไปที่รถ “เรื่องที่บริษัท...”

“ฉันรับปากว่าจะช่วยแม่ดูแลแค่สองอาทิตย์” ชายหนุ่มตอบด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ใบหน้าไม่มีรอยยิ้มหลอกลวงปรากฏเมื่อได้อยู่กับคนสนิทที่รู้จักกันดีมาตั้งแต่เด็ก

“ทราบแล้วครับ”

“ฉันจะบินคืนนี้ เตรียมตัวให้เรียบร้อย”

“แต่คืนนี้นายมีนัดทานข้าวกับคุณผู้หญิงนะครับ”

“เลื่อนไป” ผู้เป็นนายพูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวดราวกับไม่ต้องการให้ถามต่อ ได้ยินดังนั้นจิมจึงค้อมหัวลงต่ำ ก่อนจะเดินไปประจำตำแหน่งข้างกายของอีกฝ่ายเมื่อกำลังจะพ้นออกจากประตูบริษัท

บอดี้การ์ดในชุดสูทสีดำท่าทางทะมัดทะแมงเกินห้าคนเดินเข้าประกบรอบกายเจ้าของร่างสูงสง่าไว้อย่างพร้อมเพรียง มองดูคล้ายกับบุคคลสำคัญที่ต้องได้รับการคุ้มกันตลอดเวลา ซึ่งด้วยสถานะของ ‘เกรย์’ คำว่าบุคคลสำคัญคงไม่อาจเรียกได้ว่าเกินจริงนัก

บรรดาพนักงานที่แอบเหลือบมองความยิ่งใหญ่ของลูกชายเจ้าของบริษัทอัญมณีระดับประเทศต่างซุบซิบพูดคุยกันอย่างออกรส ส่วนใหญ่หนีไม่พ้นเรื่องอำนาจและความหล่อเหลาของเจ้านาย ที่แม้จะไม่ได้เข้ามารับตำแหน่งเต็มตัว แต่กลับได้ความเคารพนับถือจากทุกผู้ทุกฝ่าย

“ถ้าฉันได้คุณเกรย์เป็นแฟนคงเหมือนขึ้นสวรรค์เลยละแก” พนักงานคนหนึ่งของบริษัทกระซิบกระซาบกับเพื่อนสาวขณะมองตามหลังรถคันหรูที่เพิ่งออกตัวไปอย่างเพ้อฝัน

“ฝันไปเถอะ...แม่เป็นเจ้าของบริษัทอัญมณีระดับประเทศ พ่อเป็นนักการทูต แล้วแกเป็นใครคิดจะไปเป็นแฟนเขา”

“ขอฝันหน่อยไม่ได้หรือไงเล่า”

ทุกคนต่างรู้ดีว่าชายคนนั้นไม่เคยเปิดตัวคนรักเลยสักครั้ง แม้แต่คู่ควงก็ไม่มีให้เห็น เธอเคยไปงานเลี้ยงที่ได้พบกับคุณเกรย์อยู่ครั้งหนึ่ง ใบหน้าหล่อเหลาทั้งยังสุภาพอ่อนโยนของเขาทำให้ใครหลายคนตกหลุมรักได้ไม่ยาก สาวๆ ในงานต่างพยายามเข้าหา หากผ่านมานานหลายปีก็ยังไม่เห็นตัวจริงของเขาเสียที แล้วจะแปลกอะไรหากเธอจะคิดว่ายังมีหวัง

หากยังไม่ทันได้เพ้อไปมากกว่านั้น หญิงสาวอีกคนซึ่งมองเห็นท่าทีของเพื่อนกลับยกมือขึ้นฟาดไหล่บางเป็นการดับฝันแบบฉับพลัน

“ไม่ได้!” เธอขยับเข้าไปแนบชิด ก่อนกระซิบข้างหูเพื่อนสาวซึ่งกำลังลูบไหล่ตัวเองป้อยๆ “ฉันได้ยินมาว่าตัวตนที่แท้จริงของคุณเกรย์น่ากลัวมากเลยนะ แล้วที่สำคัญ...ดูเหมือนเขาจะมีคนรักอยู่แล้วด้วย”

คนรักของคุณเกรย์...ตำแหน่งที่ใครหลายคนฝันถึง ถ้าได้เป็นคนคนนั้นจะโชคดีขนาดไหนกันนะ






“จิม นายคอยเคลียร์งานอยู่ที่นี่ระหว่างที่ฉันไม่อยู่”

“ผมขออนุญาตถามได้ไหมครับว่านายจะไปไหน” ในฐานะเพื่อนและเลขาคนสนิท จิมได้รับสิทธิ์ที่ไม่มีใครเคยได้รับ โดยเขาสามารถถามคำถามเจ้านายของตัวเองได้โดยไม่โดนมองด้วยแววตาเย็นเยียบ ถึงเจ้าตัวจะไม่แน่ใจนักว่าไม่โดนมองหรือโดนจนชินแล้วก็ตาม แต่อย่างน้อยการที่เกรย์ยอมตอบคำถามก็นับเป็นเรื่องดี

“ไทย”

“ไทย?” เลขาคนเก่งถึงกับขมวดคิ้วด้วยความไม่เข้าใจ

“ลูกแกะจะแสดงละครเวทีทั้งที...ฉันจะพลาดได้ยังไง” ชั่วพริบตาใบหน้าเย็นชาพลันแปรเปลี่ยนเป็นอ่อนโยน ดวงตาคู่สวยทอดมองรูปถ่ายเก่าๆ ในมือที่ถูกเก็บรักษาไว้อย่างดีนิ่งงัน “ฉันสัญญากับคิงว่าจะไม่ยุ่งกับเด็กคนนั้นก่อนเวลา แต่ตอนนี้มันนานเกินพอแล้ว”

ขืนเขายังเล่นตัวอยู่แบบนี้ เห็นทีลูกแกะคงงอนยาวแน่ๆ

“นาย โทรศัพท์สั่นครับ” จิมเอ่ยเตือนคนที่กำลังเหม่อ เมื่อสายตาเหลือบเห็นว่าใครที่ทักเข้ามาในโทรศัพท์ของผู้เป็นนาย

ถ้าไม่เตือนแล้วนายตอบช้าจนอีกฝ่ายหายไปก่อน ถึงตอนนั้นคิ้วเข้มคู่นั้นต้องขมวดมุ่นแล้วพาลไปลงกับเรื่องอื่นแน่

เกรย์ยกโทรศัพท์ขึ้นดูก่อนจะรีบกดเข้าไปในโปรแกรมแชทที่ใครบางคนทักมา ริมฝีปากหยักยกขึ้นเล็กน้อยเป็นรอยยิ้มจริงใจอันหาได้ยาก ยามเห็นข้อความที่ปรากฎบนหน้าจอ


GP.MUK : คุณจะมาดูผมจริงๆ เหรอ

M.GRAY : ฉันสัญญาไปแล้วนี่

GP.MUK : ผมคิดว่าคุณลืมไปแล้ว...

M.GRAY : ฉันไม่เคยลืมทุกเรื่องที่เกี่ยวกับนาย

GP.MUK : ขอบคุณนะครับ *สติกเกอร์ยิ้มกว้าง*

M.GRAY : รออีกนิดนะ ลูกแกะของฉัน

GP.MUK : ครับ ผมจะรอคุณ


จิมลอบถอนหายใจเมื่อเห็นท่าทียิ้มน้อยยิ้มใหญ่ของเกรย์ เขาเป็นหนึ่งในคนสนิทที่รู้เรื่องเกี่ยวกับ ‘คนของนาย’ เป็นอย่างดี ทั้งยังเป็นคนที่ได้รับมอบหมายให้คอยส่งจดหมายให้คนคนนั้นบ่อยๆ ในช่วงแรกก่อนที่ทั้งคู่จะติดต่อกันผ่านทางโซเชียลมีเดีย บรรดาคนสนิทต่างรู้ดีว่าสถานะและความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ไม่ได้อยู่ในจุดที่เรียกว่าคนรู้จัก แต่มันเกินกว่านั้นไปไกล

เขาเคยคิดว่าที่เกรย์ยังไม่ปรากฎตัวให้คนคนนั้นเห็น เป็นเพราะห่วงว่าอันตรายจะย่างกรายไปถึงคนที่อยู่อีกประเทศ หากความจริงแล้ว เหตุผลที่นายยังไม่แตะต้อง เป็นเพราะสัญญาที่ให้ไว้กับเพื่อนสนิทอย่างคุณคิงต่างหาก ในตอนแรกเขาไม่แน่ใจนักว่าสำหรับนาย...คนคนนั้นไม่สำคัญพอจะต้องเป็นห่วงเรื่องความปลอดภัย หรือสำคัญมากจนอยากให้มาอยู่ข้างกายกันแน่

มาถึงตอนนี้ทุกอย่างชัดเจนแล้ว...

“บอกให้ทีมเอไปกับฉันทุกคน ส่วนทีมบีคอยดูแลอยู่ฝั่งนี้ อำนาจการสั่งการทุกอย่าง ถ้าไม่ใช่เรื่องสำคัญนายตัดสินใจแทนได้เลย” คำสั่งสบายๆ ไม่มีวี่แววของความเข้มงวดเหมือนทุกทีดังขึ้นจากปากของคนอารมณ์ดี จิมพยักหน้ารับคำ ก่อนกดโทรศัพท์โทรออกเพื่อสั่งงานตามที่ได้รับมอบหมาย

ถึงขนาดเอาทีมเอไปด้วย...

เห็นทีเขาคงได้ต้อนรับนายคนที่สองเร็วๆ นี้


สำหรับเกรย์...หากได้รักแล้วเขาจะไม่มีวันปล่อยมือ

สิ่งเดียวที่จะพรากเราออกจากกันได้...มีเพียงความตายเท่านั้น


————————————


[อ่านต่อด้านล่าง]








ออฟไลน์ CHESS.

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +228/-2
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #2 เมื่อ23-09-2018 22:32:25 »

-0-

[LAMB]

เราเป็นของกัน...ทั้งตัวและหัวใจ



ในช่วงเวลาที่กำลังจะมีการจัดงานกิจกรรมใหญ่ของมหา’ลัยแบบนี้ ภาพของบรรดานักศึกษาคณะศิลปกรรมศาสตร์ซึ่งกำลังซ้อมละครเวทีอยู่ใต้ตึกเป็นภาพที่เห็นได้จนชินตา อาจเป็นเพราะห้องซ้อมถูกปิดปรับปรุงชั่วคราวจากเหตุการณ์ไม่คาดฝัน เหล่านักแสดงจึงจำเป็นต้องออกมาอวดโฉมซ้อมละครกันอยู่ใต้ตึกเรียนที่มีคนเดินผ่านไปผ่านมามากมาย แม้หนึ่งในทีมจะบอกให้หาห้องเรียนซ้อมกันแทน แต่ผู้กำกับก็ยังเลือกที่จะซ้อมอยู่ใต้ตึกเหมือนเดิม และให้เหตุผลว่าเป็นการโปรโมทไปในตัว

“หมดเวลาพัก ซ้อมต่อได้แล้ว!” เสียงกึกก้องของสาวประเภทสองผู้รับหน้าที่เป็นผู้กำกับดังสนั่นจนทำเอาใต้ตึกที่มีผู้คนพลุกพล่านเงียบสงัดไปชั่วอึดใจ เหล่านักแสดงต่างพากันลุกขึ้นยืนเตรียมพร้อมอย่างกะตือรือร้น ไม่มีท่าทีสะดุ้งสะเทือน เพราะเคยชินกับเสียงแปดหลอดของเจ้าหล่อนแล้ว “โอเค ถ้าพร้อมแล้วก็มา...”

“พี่ดีดี้คะ...” หญิงสาวหน้าตาสะสวยผู้รับบทเป็นนางเอกของเรื่องยกมือขออนุญาต “คือ...คนยังมาไม่ครบเลยค่ะ”

“ขาดใคร!” ใบหน้าสะสวยของดีดี้เปลี่ยนเป็นทะมึงทึงแทบจะทันที เธอย้ำแล้วย้ำอีกว่าเวลาเป็นเรื่องสำคัญ นี่จะต้องแสดงจริงในอีกไม่กี่วันข้างหน้าแล้ว ไม่น่าเชื่อว่าจะยังมีคนสาย...

“พี่ประมุขค่ะ” หนิงพูดเสียงอ่อยแล้วพยักพเยิดไปด้านหลัง ที่ซึ่งมีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งกดโทรศัพท์ไม่สนใจโลกอยู่ พลันใบหน้าของผู้กำกับสาวแปรเปลี่ยนเป็นยิ้มแย้มไวยิ่งกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสี ยามขยับกายเดินเยื้องย่างเข้าไปหาเจ้าของชื่อที่ยังไม่รู้สึกตัว

“มุขจ๊ะ”

“อ้าว...ดีดี้” เจ้าของใบหน้าใสเงยหน้าขึ้นมองคนเรียกงงๆ ก่อนจะเบิกตาขึ้นเล็กน้อยเมื่อเห็นว่านักแสดงเข้าแถวกันเรียบร้อยแล้ว “ขอโทษด้วยนะ เราตอบแชทอยู่เลยไม่รู้เรื่องเลย”

ใบหน้าซื่อๆ ของพ่อหนุ่มเสน่ห์แรงขวัญใจสาธารณชนทั่วมหา’ลัยฉายแววสำนึกผิดขณะวางโทรศัพท์แล้วลุกขึ้นยืน เห็นแบบนั้นแล้วใครจะโกรธลงได้อีก...นอกจากดีดี้

เพียะ!

“อีมุข หยุดคุยกับผัวแล้วมาซ้อมก่อนได้ไหมยะ!”

“โอย...หลังจะหัก” ประมุขคู้ตัวลงอย่างน่าสงสาร ท่าทางเกินจริงที่เรียกร้องความสนใจจากใครต่อใครทำให้ผู้กระทำดูเป็นนางมารร้ายมากขึ้นทุกที

“หลุดตอแหลแล้วลุกมาสักที” ดีดี้ดึงโทรศัพท์ออกจากมือเพื่อนสนิท ก่อนจะลากแขนอีกฝ่ายให้ลุกตามไปเข้าแถวรวมกับคนอื่น แล้วดูสิ...ดูแต่ละคนมองมันด้วยแววตาสงสารและอยากจะเข้าไปกอดปลอบเสียเต็มประดา

ดูไม่ออกหรือไงว่ามันมารยา!

‘ประมุข’ คือบุคคลที่ได้รับการโหวตให้เป็นขวัญใจคนทั้งมหา’ลัยติดอันดับสามปีซ้อน อาจเพราะเป็นคนหน้าตาดีอยู่แล้ว เมื่อผนวกเข้ากับดวงตาเอ๋อๆ ซื่อๆ คล้ายจะตามคนไม่ค่อยทันเลยทำให้เขาดูเหมือนเด็กปีหนึ่งทั้งที่อยู่ปีสาม หลายคนจึงให้ความเอ็นดูและอยากปกป้อง จนกลายเป็น ‘เจ้าชายน้อย’ ของสาวๆ ไปแล้ว

“ถ้ากูไม่ใช่เพื่อนสนิทมึง ขากลับบ้านต้องโดนดักตบแน่ๆ” ดีดี้กระซิบกระซาบข้างหูเพื่อนระหว่างที่คนอื่นกำลังซ้อมบท

“น่าเสียดาย...ถ้ามึงโดนกูจะได้สมน้ำหน้าสักหน่อย” ประมุขหัวเราะเมื่อเห็นท่าทางเหมือนอยากจะเข้ามากัดหัวกันของเพื่อนรัก

“หุบปากไปเลย ว่าแต่...คุณคนนั้นของมึงทักมาหรือไง ถึงไม่ได้ยินแม้แต่เสียงกูตะโกนเรียก”

คนฟังอมยิ้มจนแก้มตุ่ย เหมือนจะอารมณ์ดีมากเกินจนดีดี้นึกหมั่นไส้ เธอเลยจัดการผลักหัวคนบ้าเป็นการเรียกสติหนึ่งครั้งเพื่อให้มันหันกลับมาสนใจกัน

“อือ...เขารับปากว่าจะมาดูกูแสดง”

“ไหนตอนนั้นมึงบอกว่าเขารับปากไปส่งๆ ไง”

“ก็ถ้าเขาย้ำแบบนี้...น่าจะมาแหละมั้ง” ชายหนุ่มเม้มปากเมื่อโดนถามซ้ำ จากที่มั่นใจในตอนแรกเริ่มใจฝ่อลงเล็กน้อย กลัวเหลือเกินว่าคนคนนั้นจะมาบอกกะทันหันว่าไม่ว่างอีก

แล้วแบบนี้เมื่อไหร่จะได้เจอกันเสียที...

รอมานานจนจะเรียนจบอยู่แล้วนะ

“ถามจริงเหอะมุข ถ้าเขาอยากเจอมึงจริงๆ ทำไมต้องรอนานขนาดนี้ด้วยวะ”

ในฐานะของเพื่อนสนิทที่รู้เรื่องราวทุกอย่าง ตามติดตูดกันมาตั้งแต่เรียนอยู่ประเทศอื่น จนกระทั่งกลับมาอยู่ไทยแล้วยังบังเอิญมาเจอกันอีก ดีดี้นึกเป็นห่วงเพื่อนรักแสนซื่อของเธอไม่น้อย กลัวว่ามันจะไปโดยคุณคนนั้นของมันหลอกให้ความหวัง ถึงเวลาถ้าต้องเจ็บช้ำขึ้นมา ไม่รู้เหมือนกันว่าคนสดใสอย่างมันจะเป็นยังไง

“กูเชื่อว่าเขามีเหตุผล” หากประมุขก็ยังตอบด้วยความมั่นใจ “เขาสัญญาว่าถ้าเราได้เจอกัน เขาจะเล่าทุกอย่างให้กูฟัง”

“มึงเชื่อคนที่ไม่เคยเห็นหน้ากันเลยสักครั้งเนี่ยนะ”

เจ้าของใบหน้าใสสะอาดยิ้มกว้าง แววตาทอประกายระยิบระยับไร้วี่แววของความลังเล

“เชื่อสิ”

ดีดี้ถอนหายใจยาวเหยียด อยากจะโบกหัวทุยๆ ของคนที่เอาแต่ยิ้มดูสักที หรือถ้าจะให้ดีเธออยากแหวกหัวมันออกมาดูเลยด้วยซ้ำ ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายไม่แบ่งสมองมาให้มันบ้าง

“แล้วถ้าเขาเป็นตาแก่ลงพุง ตัวอ้วน หน้าสิว แบบนี้มึงจะทำยังไง”

“ไม่มีทางหรอกน่า” ประมุขโบกมือปฏิเสธ

“มึงรู้ได้ไง”

“ใจบอก”

“ปวดหัว...” ใบหน้าสะสวยบิดเบี้ยว มือสองข้างยกขึ้นกุมขมับแทบจะทันทีที่ได้ยินคำตอบของเพื่อน “กูอยากจะบ้าตายกับมึงจริงๆ”

“เลิกชวนกูคุยแล้วไปดูซ้อมไป” ประมุขโบกมือไล่เพื่อนสาวแล้วเดินกลับไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูอีกครั้ง รอยยิ้มสดใสปรากฎบนใบหน้าแทบจะทันทีที่เห็นว่ามีข้อความในแชทเพิ่มขึ้นมา ทำเอาบรรดาคนที่กำลังแอบมองตาพร่ากับออร่าใสสะอาดนั้นกันเป็นแถบๆ



M.GRAY : ซ้อมอยู่เหรอ

GP.MUK : ใช่ครับ รอคิวอยู่

M.GRAY : วันนี้จะกินอะไร

GP.MUK : ผมมีมาม่าอยู่ที่ห้อง

M.GRAY : มาม่าอีกแล้วเหรอ

GP.MUK : ทำไงได้ ก็ผมทำกับข้าวอะไรไม่เป็นเลยนี่นา

M.GRAY : ถ้าบอกว่าไม่ให้กิน ยังจะกินอยู่ไหม

GP.MUK : เอาเป็นว่าถ้าได้เจอคุณเมื่อไหร่ผมจะเลิกกินแล้วกัน

GP.MUK : ผมไปซ้อมก่อนนะ

M.GRAY : ไว้เจอกัน

GP.MUK : บายยยยย *สติกเกอร์แกะโบกมือ*

M.GRAY : นี่

GP.MUK : ครับ

M.GRAY : กลับไปอย่าลืมบอกลามาม่านะ : )



สำหรับประมุข...หากได้รักแล้วเขาจะรักให้ถึงที่สุด

สิ่งเดียวที่จะพรากเราออกจากกันได้...มีเพียงยามคนคนนั้นไม่ต้องการเขาแล้วเท่านั้น



————————————


TALK:  นิยายเรื่องนี้เป็นคู่ที่สองจากเซตสามคิง คู่แรกเขียนจบไปแล้วเป็นคู่ของพี่ใหญ่จักรพรรดิ
(อ่านแยกได้ทุกเรื่องค่ะ)

มีความรู้สึกอยากเขียนอะไรเวอร์ๆ จนได้คุณเกรย์ออกมา นี่จะเป็นพระเอกที่มีอำนาจมากที่สุดของเราค่ะ เห็นพระเอกมีอำนาจแล้วมันกร๊าวใจเหลือเกิน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 01-10-2018 22:12:00 โดย CHESS. »

ออฟไลน์ Meen2495

  • is allergic to drama.
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 364
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-4
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #3 เมื่อ23-09-2018 23:10:42 »

สมใจที่เมียง ๆ มอง ๆ รอเลยค่ะ o13

ออฟไลน์ toomild

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-1
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #4 เมื่อ23-09-2018 23:15:37 »

ตื่นเต้นเลยค่ะ รับรู้ถึงความเว่อร์วังมาก โอ่ยย รอนะคะ :hao7:

ออฟไลน์ gemgems

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 47
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #5 เมื่อ24-09-2018 00:13:45 »

รอค่ะะะ เค้าจะได้เจอกันแล้ววว งื้อออ  :o8: :o8:

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #6 เมื่อ24-09-2018 02:43:47 »

รอหนูมุขแสดง จะเล่นเป็นตัวอะไรน่ะ   :hao4:

ออฟไลน์ Riik

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 19
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #7 เมื่อ24-09-2018 08:28:19 »

ละมุน

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #8 เมื่อ24-09-2018 13:29:50 »

รอเลยค่ะ

ออฟไลน์ Margarita

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 85
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #9 เมื่อ25-09-2018 09:16:44 »

 :pig4:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
« ตอบ #9 เมื่อ: 25-09-2018 09:16:44 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ Maleewong

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 19
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #10 เมื่อ25-09-2018 11:24:12 »

รอคู่นี้มานานละ มาซะที :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #11 เมื่อ29-09-2018 19:53:04 »

 :pig4:

ออฟไลน์ เก้าแต้ม

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1290
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-3
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #12 เมื่อ30-09-2018 00:00:22 »

ปรบมือรัวๆ ให้กับคู่ของน้องคนเล็ก :katai2-1:

ออฟไลน์ labelle

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2664
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +81/-0
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #13 เมื่อ30-09-2018 05:52:55 »

โอ๊ยยย ลุ้นมากค่ะ เห็นอาการทั้งคู่ตอนเรื่องคิงภีมแล้ว
ไม่แค่รู้จักธรรมดาแล้ว หนุนตักโชว์กันขนาดนั้น

เชื่อได้น่ารักมากค่ะประมุข
เกรย์ก็รอคอยมาตลอด

บอกลามาม่า คือเจอกันชัวร์ คืนนี้
รอลุ้นเลยจ้า

ออฟไลน์ เก้าแต้ม

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1290
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-3
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #14 เมื่อ30-09-2018 07:29:33 »

ปรบมือรัวๆ ให้กับคู่ของน้องคนเล็ก :katai2-1:

ออฟไลน์ Al2iskiren

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1775
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-3
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #15 เมื่อ30-09-2018 15:06:29 »

ว๊ายๆๆๆ คู่นี้มาแล้ว  :-[

ออฟไลน์ killua1a

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 131
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #16 เมื่อ30-09-2018 16:17:17 »

 :katai2-1: :pig4:

ออฟไลน์ Leenboy

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3066
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +105/-2
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #17 เมื่อ02-10-2018 14:30:39 »

คู่ที่สองมาแล้ววว

ออฟไลน์ ahpanpit

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 23
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-0
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #18 เมื่อ02-10-2018 18:12:55 »

หลังจากอ่านของ จักรพรรดิ จบก็มาอ่านของคู่ประมุขคนน้องต่อเลย :mew1:

ออฟไลน์ CHESS.

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +228/-2
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
«ตอบ #19 เมื่อ03-10-2018 22:17:36 »

-1-



“มึงจะชะเง้อชะแง้อีกนานไหม”

“กูยังไม่เห็นเขามาเลย...”

“อีมุข... เขาจะมาทำบ้าอะไรตั้งแต่ตีห้าหา!” สาวประเภทสองคนสวยจัดการโบกหลังเจ้าชายน้อยของคนทั้งมหา’ลัยอย่างแรงจนอีกคนร้องโอดโอย นี่ถ้ามีคนอื่นอยู่ด้วยเธอคงไม่กล้าทำขนาดนี้หรอก กลัวโดนรุมตบ แต่เพราะโดนเพื่อนสนิทตัวดีลากมามหา’ลัยแต่เช้า โดยให้เหตุผลว่ากลัวคุณคนนั้นของมันจะมาแล้วไม่เจอ ตอนนี้เลยยังไม่มีใครให้กลัวสักคน ต่อให้ฆ่ามันหมกส้วมด้วยความหัวร้อนก็คงไม่มีใครรับรู้

“ก็ต้องมารอก่อนอยู่ดีไหมวะ” ประมุขบ่นพึมพำแล้วหดหัวกลับเข้าไปในโรงละครแบบหงอยๆ แม้จะรู้อยู่แล้วว่าเวลานัดของทุกคนคือเจ็ดโมงเช้า แต่เขาก็ยังอยากมาก่อนอยู่ดี เพราะกลัวว่าถ้ามาหาแล้วไม่เจอ คนที่รอมานานจะหนีกลับไปจนคลาดกันอีก

ครั้งนี้เขาคาดหวังมาก...มากจนคิดว่าตัวเองคงทนรับความผิดหวังไม่ไหว

ประสบการณ์ที่ผ่านมาบอกให้ประมุขรู้ว่าคนคนนั้นมีงานยุ่งมาก และพร้อมจะยกเลิกทุกสิ่งที่เคยพูดไว้ในเสี้ยววินาทีสุดท้ายได้ตลอดเวลา ดังนั้นหลังจากครั้งแรกที่แอบเสียใจไปหลายวัน พอมีครั้งต่อไปเขาก็มักจะเผื่อใจไว้ล่วงหน้า จะได้ไม่ผิดหวังมากเกินไปนัก เพราะถึงจะไม่ใช่คนฉลาดอะไร แต่เขาก็ยังเข้าใจว่าชีวิตของตัวเองและคนคนนั้นแตกต่างกัน จะให้งอแงเอาแต่ใจ โกรธไร้สาระไปก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี

ทว่าครั้งนี้เขาเฝ้าถามอยู่ทุกวันว่าจะมาจริงหรือเปล่า แล้วก็ได้รับคำตอบเดิมๆ ว่าจริงอยู่ทุกครั้ง กระทั่งเมื่อวานก็ยังได้รับคำตอบเดียวกัน เพราะแบบนั้นความหวังที่เคยกดข่มไว้ในใจถึงได้ทวีคูณขึ้นมามากมายขนาดนี้

“มุข มึงฟังกูนะ” สาวสวยที่มองเห็นใบหน้าลังเลไม่มั่นใจของเพื่อนสนิทกอบกุมไหล่ทั้งสองข้างของมันให้หันมามองหน้าเธออีกครั้ง “ไม่ว่าเขาจะมาหรือไม่มา มึงก็ต้องทำให้เต็มที่ แล้วถ้าสุดท้ายต้องผิดหวัง มึงค่อยมานั่งร้องไห้งอแงปัญญาอ่อนข้างๆ กู เข้าใจหรือเปล่า”

คนฟังเงยหน้าขึ้นมองใบหน้าของเพื่อนรักที่ส่งผ่านกำลังใจมาให้แล้วก็พยักหน้าหงึกหงัก แม้จะไม่อยากผิดหวัง แต่เขาก็ไม่อาจทำให้งานเสียเพียงเพราะเรื่องส่วนตัวได้ ดีดี้และนักแสดงคนอื่นๆ ทุ่มเทกับงานนี้มาก ถ้าเขาทำพังคงไม่มีหน้าไปเจอใครอีก

“กูจะทำให้เต็มที่”

คราวนี้ประมุขไม่ได้โผล่หัวออกไปดูบริเวณทางเดินด้านนอกทุกๆ ห้านาทีเหมือนเก่า แต่เขาก้มหน้าลงกดโทรศัพท์ พร้อมกับหยิบบทที่ท่องได้จนขึ้นใจมาทบทวนอีกครั้งเพื่อกันไม่ให้มีความผิดพลาดใดๆ เกิดขึ้น

GP.MUK : ผมจะรอจนกว่าคุณจะมา

ทิ้งข้อความไว้แล้วเขาก็เริ่มซ้อมเพียงลำพังอย่างจริงจัง บทบาท ‘พระเอก’ ที่ได้รับมีความสำคัญที่สุดในเรื่อง ละครเวทีที่ดีดี้กำกับเป็นละครย้อนยุคซึ่งคิดบทขึ้นมาใหม่ทั้งหมด ไม่ได้อ้างอิงจากที่ใด หลังจากได้อาจารย์ช่วยดูและแก้ไขอยู่หลายรอบก็กลายมาเป็นหนึ่งในละครที่ได้รับการรอคอยมาที่สุด ทั้งบทประพันธ์หรือทีเซอร์ที่ปล่อยไปทางโซเชียลมีเดียล้วนได้รับการตอบรับอย่างล้นหลาม โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อได้เจ้าชายของคนทั้งมหา’ลัยมาเล่นเป็นตัวหลักแบบนี้

ขึ้นชื่อว่าศิลปกรรม... ไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง

“ใส่อารมณ์ให้มากกว่านี้!” เสียงของผู้กำกับดังก้องไปทั่วโรงละครหลังจากสมาชิกทุกคนมาถึงกันหมดแล้ว เหลือเวลาอีกไม่นานก็จะเริ่มเปิดให้ผู้คนเข้ามาจับจองที่นั่ง พวกเขามีเวลาซ้อมอีกเพียงรอบเดียวก่อนจะต้องเข้าไปเตรียมตัวด้านใน

“ดี้” ประมุขเดินเข้าไปสะกิดไหล่เพื่อนสาวแล้วพยักหน้า ส่งสัญญาณบอกให้รู้ว่าถึงเวลาต้องเข้าไปด้านในแล้ว อีกเพียงหนึ่งชั่วโมงคนจากด้านนอกก็จะเข้ามา พวกเขาต้องใช้เวลาจัดการตัวเอง ไม่อาจปรากฏตัวให้ใครเห็นในตอนนี้ได้

“โอเค... ทุกคนรีบเข้าไปเตรียมตัว!”

เมื่อผู้กำกับสาวพยักหน้า เหล่านักแสดงก็พากันกรูไปหลังเวทีอย่างรีบร้อนเพื่อทานข้าว ใส่เสื้อผ้า แล้วก็ทบทวนบทบาทของตน ประมุขเป็นคนสุดท้ายที่เดินเข้าไปด้านใน เขาตรงไปที่โต๊ะแต่งหน้า ปล่อยให้เพื่อนผู้หญิงเข้ามาจัดการทรงผมให้อย่างเคยชิน จากนั้นก็ใช้เวลาว่างไปกับการเล่นโทรศัพท์อีกครั้ง

ยังไม่ตอบเลย...

เขาถอนหายใจ กดเข้าไปดูในแชทของพี่ชายที่เพิ่งส่งข้อความมาหาแทน

HONGTAE: กูคงไปดูมึงไม่ได้นะ เคลียร์งานที่มหา’ลัยเสร็จก็คงดึก เดี๋ยวว่าจะโทรไปถามภีมเรื่องพี่จักรด้วย

GP.MUK : ไม่เป็นไร ภีมว่ายังไงมึงบอกกูด้วยก็แล้วกัน

HONGTAE: อือ ทำให้เต็มที่

GP.MUK : แน่นอน!

ประมุขขมวดคิ้วมุ่นด้วยความเป็นห่วงเมื่อพี่ชายคนรองพูดถึงพี่ชายคนโตขึ้นมา เขากับฮ่องเต้เรียนอยู่คนละที่ ต่างคนต่างเลือกทางเดินของตัวเอง นานๆ จะได้กลับบ้านไปเจอกันสักที ไม่เหมือนเมื่อหลายเดือนก่อนหน้านี้ที่ต่อให้อยู่ไกลแค่ไหนก็ต้องกลับไปนอนบ้านเพราะไม่อยากให้พี่ชายคนโตอยู่เพียงลำพัง

หากไม่นับพ่อที่ทำงานอยู่ไกล เทียวไปเทียวมาระหว่างไทยกับต่างประเทศ ครอบครัวของประมุขก็มีกันเพียงสามพี่น้องเท่านั้น เขาอยู่กับฮ่องเต้มาตั้งแต่เด็ก เพิ่งกลับมาเรียนต่อที่ไทยตอนปีหนึ่ง แล้วหลังจากกลับมาไม่นาน พี่ชายคนโตที่ถูกแม่พาตัวไปเพียงลำพังเมื่อสิบปีก่อนก็กลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง ตอนแรกประมุขไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายถึงกลับมาหาพวกเขา ทั้งที่อีกฝ่ายกลายเป็นคนใหญ่คนโตไปแล้ว แต่เมื่อได้เห็นที่สนามบินถึงได้เข้าใจ

พี่จักรประสบอุบัติเหตุจนเดินไม่ได้...

ต่อให้ไม่ต้องอธิบายอะไร สองพี่ร้องก็รู้ว่ามารดาต้องเป็นต้นเหตุที่ทำให้พี่ชายของพวกเขากลับมาที่นี่แน่นอน เพราะตั้งแต่แรกก็คิดจะพาไปใช้ประโยชน์อยู่แล้ว พอเห็นว่าพี่เป็นแบบนี้ถึงได้เขี่ยทิ้งให้พ้นทาง ประมุขยังจำได้ดีว่าเขาคือเป้าหมายที่แม่ต้องการพาตัวไป แต่เพราะพี่ช่วยปกป้องถึงต้องก้าวไปอยู่ในจุดนั้นแทน ความรู้สึกผิดที่ได้เห็นพี่จักรกลายเป็นคนเย็นชาน่ากลัวทำให้เขาและฮ่องเต้ต้องการทดแทนทุกอย่างให้ด้วยใจ

พวกเขาช่วยกันดูแลพี่จักร ช่วยกันทำกายภาพให้ทุกวัน อ้อนวอนขอให้พี่ไปรักษา แต่ก็ไม่เคยสำเร็จเลยสักครั้ง กระทั่งนึกขึ้นได้ว่าเมื่อก่อนพี่จักรชอบดอกไม้ ชอบอยู่ท่ามกลางธรรมชาติ ชอบไปเล่นกับเพื่อนสมัยเด็กที่ชื่อภีม พวกเขาจึงติดต่อทางฝั่งนั้น ขอร้องให้พี่จักรไปพักผ่อนอยู่ที่นั่นสักระยะ ซึ่งแน่นอนว่าคุณอาเจ้าของสวนดอกไม้กับลูกชายยินดีเป็นอย่างมาก

หลังจากไปส่งพี่จักรเรียบร้อยแล้ว ประมุขกับฮ่องเต้จึงกลับมาเรียนอีกครั้ง ตั้งใจว่าถ้าหยุดเมื่อไหร่ก็จะไปหา แล้วก็คอยตามข่าวสารผ่านทางภีมอยู่ตลอด โชคดีที่คนคนนั้นยินดีจะช่วยดูแลพี่ชายคนโต เขากับพี่คนรองถึงได้สบายใจขึ้นมาก

“เสร็จแล้วจ้ะมุข รีบไปเปลี่ยนชุดเถอะ” เสียงเตือนพร้อมแรงตบเบาๆ ที่บ่าของพี่ช่างแต่งหน้าทำให้ประมุขรู้สึกตัว เขาเงยหน้ามองกระจก ยิ้มให้เงาของตัวเองที่ดูดีได้เสมอต้นเสมอปลายหนึ่งครั้งแล้วลุกขึ้นยืน

“ขอบคุณมากนะครับ”

พื้นที่ด้านหลังเวทีวุ่นวายมากขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเข้าใกล้เวลาแสดงมากขึ้นทุกที เหล่านักแสดงต่างแยกกันทำสมาธิและขอให้การทำงานผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เพราะมันไม่ใช่แค่แสดงให้จบๆ แต่เป็นการแสดงที่เป็นหน้าเป็นตาของคณะและมหา’ลัย มีแขกคนสำคัญมากดูงานมากมายหลายท่าน แล้วยิ่งบอกว่ามีการแสดงเพียงรอบเดียว ใครต่อใครเลยให้ความสำคัญยิ่งเข้าไปใหญ่

“ทำให้เต็มที่นะทุกคน” ผู้กำกับสาวยิ้มให้กำลังใจทีมงานทุกคนเป็นครั้งสุดท้าย พร้อมกันกับที่เสียงปรบมือด้านนอกดังขึ้น เป็นสัญญาณบอกให้รู้ว่าการแสดงกำลังจะเริ่มขึ้นแล้ว

ประมุขหันไปมองโทรศัพท์เป็นครั้งสุดท้าย คาดหวังว่าจะได้เห็นข้อความจากใครบางคน ที่ปกติมักจะส่งกำลังใจมาให้กันเสมอ หากก็พบเพียงความว่างเปล่า

“มุข!”

ไม่มีเวลามาผิดหวังแล้ว...

“โอเค!” ประมุขสูดหายใจเข้าจนสุด เตรียมตัวเดินไปหาคนเรียกเพื่อรอขึ้นเวที แต่แล้วเสียงสั่นของโทรศัพท์ที่วางไว้บนโต๊ะกลับเรียกความสนใจได้ชะงัก เขารีบหันกลับไปหา ตากวาดมองข้อความที่เด้งขึ้นมาด้วยความคาดหวัง

M.GRAY: ทำให้เต็มที่ ฉันรอดูอยู่

เพียงเท่านั้นรอยยิ้มกว้างก็ปรากฏบนใบหน้า หัวใจที่หนักอึ้งด้วยความกังวลและหวาดกลัวพองโตจนคับอก ความตั้งใจที่มีมากอยู่แล้วราวกับจะทวีคูณยิ่งขึ้นไปอีก เขารีบกดส่งสติกเกอร์ลูกแกะยิ้มไปให้เพราะไม่มีเวลาพิมพ์ จากนั้นก็วิ่งไวๆ ไปเตรียมตัวขึ้นเวทีอย่างอารมณ์ดี

“เต็มที่นะมึง” เพื่อนสาวคนสนิทที่ยืนรออยู่ก่อนแล้วตบบ่ากันเป็นเชิงให้กำลังใจ

ประมุขยิ้มให้เพื่อน หลับตาลงเพื่อทำสมาธิ แม้จะไม่ใช่การขึ้นเวทีครั้งแรก แต่ในฐานะของนักแสดงตัวหลักในงานใหญ่แบบนี้ จะไม่ให้ตื่นเต้นเลยคงไม่ได้

แล้วคนคนนั้นยังมาดูอีก...

ดวงตาใสซื่อเปล่งประกายอย่างมีความสุข หากเพียงชั่ววินาทีที่คนบนเวทีส่งสัญญาณว่าฉากพร้อมแล้ว ใบหน้าร่าเริงก็แปรเปลี่ยนเป็นนิ่งสงบ สมบทบาทคุณชายเล็กผู้เป็นพระเอกของบทละครนี้

“เริ่ม!” ดีดี้หันไปมองเหล่านักแสดงที่ยืนรอคิว ในขณะที่ประมุขก้าวเท้าขึ้นไปด้านบน พร้อมกันกับที่ม่านสีเลือดหมูซึ่งปิดบังฉากไว้ถูกเปิดออก

โรงละครขนาดใหญ่ที่จุคนได้มากมายถูกจับจ้องพื้นที่จนทั่วไม่เว้นแม้แต่บริเวณชั้นสามซึ่งต้องยืนดู ประมุขอาศัยช่วงเวลาที่ต้องเดินพูดบทไปที่โต๊ะทำงานของฉากกวาดสายตาไปหาผู้ชม พยายามค้นหาความแตกต่างที่ซ่อนอยู่ หากความมืดที่บดบังบริเวณที่นั่งคนดูทั้งสองชั้นทำให้มองไม่เห็นอะไรเลยแม้แต่อย่างเดียว เขาดึงสมาธิกลับมาสนใจการแสดง พูดบทและใส่อารมณ์ตามที่ซ้อมมาอย่างจริงจัง

“คุณชาย...”

“ฉันบอกกี่ครั้งแล้วว่าไม่ต้องคุกเข่า”

ประมุขสวมบทบาทเป็นคุณชายเล็กได้อย่างแนบเนียน สมกับที่ได้รับคำชมมากมายจากครูหลายท่าน แม้บุคลิกส่วนตัวจะไม่มีส่วนไหนที่คล้ายคลึงกับบทบาทที่ได้รับเลยก็ตาม

ใครต่อใครต่างบอกว่าเขามีพรสวรรค์ในด้านการแสดง และการทำงานในครั้งนี้จะช่วยเปิดโอกาสให้นักแสดงทุกคน เนื่องจากมีผู้ใหญ่ในวงการหลายท่านให้ความสนใจกับโปรเจกต์ละครเวทีในครั้งนี้ หากได้อาจารย์ช่วยแนะนำอีกแรง จะเข้าวงการก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินความสามารถ แต่ว่า...

คนคนนั้นไม่อยากให้เขาเป็นนักแสดง และตัวเขาเองก็ล้มเลิกความฝันในวัยเด็กมานานมากแล้ว นี่เลือกเรียนด้านนี้ก็เพราะเห็นว่าเป็นสิ่งที่ถนัดเท่านั้น

“ซับเหงื่อให้มุขเร็ว!” เสียงออกคำสั่งของใครสักคนดังขึ้นเมื่อเขากลับเข้ามาที่หลังเวทีเพื่อเปลี่ยนชุดสำหรับฉากถัดไป ขณะนี้บนเวทีเป็นฉากเปิดตัวของนางเอกที่กินเวลานิดหน่อย ประมุขรีบเปลี่ยนไปสวมเสื้อผ้าชุดถัดไป จากนั้นก็เดินไปประจำที่ แอบมองออกไปด้านนอกผ่านช่องเล็กๆ ของเวทีเผื่อจะได้เจอคนที่ตามหา

“อยู่ตรงไหนนะ...”

“มุข เตรียมตัว”

ยังไม่ทันได้กวาดสายตาขึ้นไปมองบนที่นั่งชั้นสอง เสียงเตือนจากทางด้านข้างก็ดังขึ้นก่อน ประมุขพยักหน้า จับเสื้อผ้าให้เข้าที่เพื่อความมั่นใจ ก่อนจะก้าวเท้าขึ้นไปบนเวทีอีกรอบเมื่อถึงเวลา

นักแสดงและทีมงานทุกคนทำหน้าที่ของตัวเองได้เป็นอย่างดี ทุกคนล้วนแล้วแต่รู้จุดยืน ไม่มีใครก้าวก่ายหรือสร้างปัญหาอะไรให้ตามแก้ ทุกอย่างถูกเตรียมพร้อมเอาไว้หมดเพื่อป้องกันเหตุฉุกเฉิน และสุดท้ายก็ดำเนินไปได้ด้วยดีจนจบงาน เสียงปรบมือดังก้องโรงละคร แม้ไม่มีฉากเลิฟซีนใดๆ แต่กลับได้รับคำชื่นชมไม่ขาดสาย

ประมุขก้าวเท้าไปยืนอยู่ด้านข้างผู้กำกับคนสวยบนเวทีพร้อมนักแสดงและทีมงานทุกคน เขาฟังเพื่อนสนิทพูดขอบคุณด้วยความตื้นตัน หากสายตายังคงกวาดมองไปรอบด้านเพื่อตามหาใครบางคนที่ไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหน

หรือว่าจะหลอกกัน...

“ขอบคุณผู้ใหญ่เสร็จแล้ว จะเอาของให้ใครก็เชิญเลยจ้า” ดีดี้พูดออกไมค์ติดตลกทั้งที่มือยังยกขึ้นปาดน้ำตาไม่หยุด เรียกเสียงหัวเราะจากคนทั่วโรงละครได้เป็นอย่างดี

บรรดาผู้ชมที่ส่วนใหญ่เป็นนักศึกษาพากันลุกขึ้นยืน เอาดอกไม้ไปให้กำลังใจนักแสดงและทีมงาน ซึ่งแน่นอนว่าคนที่ได้รับเยอะกว่าใครเพื่อนก็คือคุณพระเอกที่ได้รับคำชมมากที่สุด

“แหม น้องมุขของแฟนๆ ขนกลับไม่ไหวแล้วมั้งเนี่ย” ผู้กำกับสาวที่ถือครองไมค์อยู่เพียงคนเดียวเอ่ยแซวสร้างบรรยากาศ ความเครียดที่มีจางหายไปเมื่อผลงานทุกอย่างถูกถ่ายทอดออกมาจนหมด ทั้งจากบทที่เธอสร้างขึ้นและจากนักแสดงที่ช่วยกันทำออกมาได้เป็นอย่างดี จะเครียดอีกทีก็คงเป็นตอนที่ต้องไปพูดคุยกับอาจารย์และพวกผู้ใหญ่หลังจากนี้

“ดี้ ทีมงานขนดอกไม้ไม่ไหว มึงมาช่วยหน่อย” ประมุขหันไปกวักมือเรียกเพื่อนที่ยืนกอดอกอยู่นิ่งๆ เล่นเอาคุณผู้กำกับที่ไม่ยอมรับดอกไม้สะดุ้ง พอรู้สึกตัวก็รีบหันไปถลึงตาใส่ คิดในใจเคืองๆ ว่านอกจากจะปั้นยิ้มส่งให้ใครไปทั่วจนน่าหมั่นไส้แล้วมันยังกล้ามาใช้เธออีก

“ดีจริงๆ นะมึงเนี่ย”

ประมุขยกยิ้มโดยไม่ตอบอะไร เขาหันไปให้ความสนใจกับรุ่นน้อง รุ่นพี่ แล้วก็เพื่อนๆ ที่เอาดอกไม้มาให้ พยายามดึงความสนใจไว้กับเรื่องตรงหน้า เพื่อไม่ให้เผลอแสดงความผิดหวังออกไปจนคนอื่นๆ สังเกตเห็น

ที่บอกว่าดูอยู่... โกหกงั้นเหรอ

“มุข... มาเถอะ” คนที่เฝ้ามองอาการของเพื่อนสนิทอยู่ตลอดตรงเข้าไปแตะไหล่ที่ลู่ลงเล็กน้อย ลากพาให้เดินกลับไปหลังเวทีด้วยกัน ดีดี้รู้ดีว่าเพื่อนกำลังเศร้า ผิดหวังครั้งแล้วครั้งเล่าที่ไม่ได้เจอกับคนที่อยากเจอมากที่สุด แต่เธอก็เลือกที่จะไม่พูดอะไรออกไป ได้แต่พามันไปรวมกับคนอื่นๆ ที่กำลังยืนมุงกันอยู่

“พี่ดีดี้...”

“ทุกคน หันมาฟังทางนี้หน่อย” ดีดี้ปรบมือเรียกให้นักแสดงและทีมงานล้อมวงเข้ามาหา รอกระทั่งทุกคนพร้อมกันหมดแล้วเธอก็ฉีกยิ้มกว้าง พูดด้วยใบหน้าสดใส ไม่เหลือคราบของผู้กำกับสุดโหดอีกเลย “ขอบคุณจริงๆ ที่พยายามด้วยกันมาโดยตลอด ถ้าขาดใครคนใดคนหนึ่งไปงานนี้ก็คงไม่สำเร็จ ทุกคำชมที่ได้รับ ดีดี้ขอมอบมันให้ทุกคนเลย ดังนั้น...”

“ดังนั้น...” เหล่าทีมงานต่างพากันทำตาโตอย่างคาดหวัง ในขณะที่ดีดี้หัวเราะออกมาเบาๆ พร้อมพยักหน้าหงึกหงัก

“ตอนนี้แยกย้ายกันไปดูงานกิจกรรมก่อน เจอกันตอนทุ่มตรงที่ร้านเดิม ดีดี้กับมุขเลี้ยงเอง”

“เย้!”

“เดี๋ยว...” ประมุขอ้าปากค้าง มองฝูงชนที่แยกย้ายกันไปอย่างรวดเร็วแบบเหวอๆ เขาจำไม่ได้เลยสักนิดว่าไปรับปากจะออกเงินด้วยตั้งแต่เมื่อไหร่

“กูไปหาอาจารย์ก่อนละ มึงก็ไปเดินงานให้สนุกแล้วกัน อย่าร้องไห้ตอนอยู่คนเดียวนะ” แซวเพื่อนเสร็จแล้วดีดี้ก็ไม่ปล่อยให้โดนเถียงกลับ เธอสะบัดผมเดินจากไปแบบสวยๆ ในทันที ทิ้งให้คุณพระเอกที่หอบกุหลาบช่อใหญ่ไว้ในอ้อมแขนยืนนิ่งอยู่เพียงลำพัง

ประมุขถอนหายใจ ก้าวเท้าเดินช้าๆ ผ่านบรรดาทีมงานที่กำลังเก็บของไปหาสัมภาระของตัวเอง พออยู่คนเดียวแล้วเรี่ยวแรงที่มีคล้ายจะหดหายไปจนหมด ไม่มีอารมณ์อยากไปเดินงานต่อเลยสักนิด แม้แต่โทรศัพท์ยังไม่อยากจะหยิบขึ้นมาดู

“โกหก...”

ครั้งนี้จะไม่ให้โกรธเลยคงไม่ได้...

ครืด

เขาสะพายกระเป๋า ยกโทรศัพท์ขึ้นมามองโดยไม่คาดหวัง คิดว่าอีกคนคงทักมาสารภาพว่าไม่ได้มาดู แล้วก็หาเรื่องมาทำให้หายโกรธเหมือนทุกครั้ง

แต่ข้อความภาษาอังกฤษที่เด้งขึ้นมาบนจอกลับทำให้ต้องเบิกตากว้าง...

M.GRAY: ลูกแกะของฉันเก่งที่สุด

ตั้งแต่ได้รู้จักมา ไม่ว่าจะผ่านทางจดหมายหรือทางไลน์ ไม่เคยมีเลยสักครั้งที่ประมุขร้องขอให้คนคนนั้นยอมรับโทรศัพท์ เขาไม่เคยกล้ากดคอลหา ทั้งที่อยากได้ยินเสียงใจแทบขาด หลายปีที่ผ่านมาคือความเสมอต้นเสมอปลาย และเพราะไม่ต้องการให้คนคนนั้นลำบากใจ เขาถึงไม่เคยล้ำเส้น ไม่เคยร้องขออะไรให้รำคาญเลยสักครั้ง

นี่จึงนับเป็นครั้งแรกที่สมองและเหตุผลไม่อาจต้านทานความรู้สึกและหัวใจได้

ถึงโอกาสจะน้อยยิ่งกว่าน้อย แต่ว่า...ช่วยรับทีเถอะ

[หืม…]

ประมุขมือไม้สั่น ถึงกับหยุดหายใจไปชั่วขณะเมื่อได้ยินเสียงพึมพำด้วยความประหลาดใจดังมาจากอีกฝั่ง เขาดึงโทรศัพท์ออกมามอง จ้องมองหน้าจอด้วยความตกใจยามเห็นว่ามันขึ้นตัวเลขจับเวลาอันเป็นสัญญาณที่บอกให้รู้ว่าคนที่โทรหารับสายแล้ว

“คุณ...” เขาเม้มปากแน่น พยายามควบคุมความตื่นเต้นไว้ในใจ แต่เสียงก็ยังสั่นเทาอย่างเห็นได้ชัด “คุณได้มาดูผมหรือเปล่า”

[…]

“คุณไม่ได้ผิดสัญญาใช่ไหม” ไม่มีเสียงตอบรับใดๆ ถูกส่งกลับมาแม้แต่คำเดียว ทว่าคนพูดก็ยังไม่ยอมแพ้ ในเมื่อไม่ได้วางสาย แสดงว่าอย่างน้อยก็ยังฟังอยู่ “ถ้าครั้งนี้โกหก ผมไม่ให้อภัยแล้วนะ”

[…]

“อย่างน้อยถ้าจะไม่มาก็น่าจะบอกกันแต่แรก รู้หรือเปล่าว่าผมมองหาคุณตลอดเลย” ประมุขพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบที่ไม่อาจปิดบังความผิดหวังเอาไว้ได้ “รู้ไหมว่าวันนี้ผมดูดีมากขนาดไหน ถ้าออกไปเดินข้างนอกต้องโดนมองตามเป็นแถบแน่”

[…หึหึ]

เมื่อได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ ในลำคอดังเล็ดลอดออกมา ใบหน้าของคนที่อยู่ในชุดสูทเต็มยศตามบทคุณชายก็บูดเบี้ยวเล็กน้อยด้วยความไม่พอใจ

“แล้วก็จะไม่เปลี่ยนชุดด้วย จะเดินทั่วมหา’ลัยให้คนมองให้หมดเลย” คนพูดถอนหายใจแรงๆ หนึ่งทีเมื่อไม่ได้รับคำตอบใดๆ เช่นเคย ความหงุดหงิดที่ไม่เคยกล้าแสดงออกกับใครอีกคนปะทุขึ้นมาจนควบคุมไว้ไม่ไหว เขากัดริมฝีปาก กระแทกเสียงใส่คนนิสัยไม่ดีที่ผิดสัญญาเป็นครั้งสุดท้ายแล้วกดวางสายอย่างรวดเร็ว “ผมไม่คุยกับคุณแล้ว!”

นอกจากจะไม่ยอมมาตามสัญญาแล้วยังไม่ยอมคุยด้วยอีก...

“บางทีอาจมีแค่เราที่อยากเจอ” ประมุขพึมพำกับตัวเองแล้วมองจอโทรศัพท์แบบหงอยๆ รู้ดีว่าต่อให้คนคนนั้นไม่ทักมาก่อน สุดท้ายเขาก็ต้องทักไปขอโทษอยู่ดี

เป็นแบบนี้มากี่ปีแล้วนะ...

เขาก้มลงมองสภาพตัวเอง ที่บอกว่าดูดีอะไรนั่นเหลวไหลทั้งเพ จริงๆ เสื้อแขนยาวข้างในเป็นเสื้อของเขาอยู่แล้ว ส่วนสูทตัวนอกก็ต้องถอดคืน จะเอาอะไรไปโดดเด่นให้คนมองอย่างที่พูดกัน

ประมุขเสียบหูฟังกับโทรศัพท์ จากนั้นก็เดินล้วงกระเป๋าออกไปด้านนอก ตัดขาดตัวเองออกจากโลกภายนอกโดยสิ้นเชิง จากที่นอนคิดมาหลายวันว่าจะพาคนคนนั้นไปไหนบ้าง ตอนนั้นกลับต้องเดินเปื่อยอย่างไร้จุดหมาย จะกลับหอพักก็ไม่อยากทำ เพราะขืนกลับไปคงเอาแต่นั่งคิดถึงจนต้องทักไปขอโทษก่อน ดังนั้นทางเลือกเดียวที่มีก็คือการไปเดินดูงานกิจกรรมของคณะต่างๆ ที่จัดอยู่ในตอนนี้

เพราะเป็นพวกอัธยาศัยดีมาตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง เวลาเดินไปไหนมาไหนก็มักจะโดนทักเสมอ ต่อให้อยู่ในช่วงอารมณ์ที่ไม่อยากคุยกับใคร อย่างเช่นเวลางอแงใส่คนคนนั้นอยู่ เขาก็มักจะต้องส่งยิ้มและหันไปพูดคุยกับคนที่เข้ามาทักอยู่ดี แต่เมื่อมาใส่หูฟังแบบนี้ ใครต่อใครเลยแค่ยิ้มให้ ไม่ได้เดินเข้ามาพูดคุยเหมือนปกติ คงต้องขอบคุณคนที่แนะนำ...

“นึกถึงเขาอีกจนได้” ไม่ว่าจะเรื่องอะไรก็โยงไปหาได้เสมอ ขนาดในช่วงเวลาที่บอกว่าต้องโกรธให้นานๆ ยังทำไม่ได้อย่างที่คิดเลย

ในช่วงเวลาที่มีกิจกรรมของคนทั้งมหา’ลัยแบบนี้ ไม่แปลกที่ตามทางเดินจะมีผู้คนเดินไปมาขวักไขว่ หนึ่งในข้อดีของการเดินอยู่กลางฝูงชนก็คือไม่มีใครเป็นจุดเด่นหรือจุดสนใจใดๆ ประมุขไม่ต้องฉีกยิ้มจนเมื่อยแก้ม เดินฟังเพลงไปเรื่อยๆ ทั้งที่ทำหน้าเศร้าอยู่ก็ไม่มีใครสังเกตเห็น

ทว่าผ่านไปได้ครู่หนึ่งเขากลับต้องชะงัก...

ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไหร่ที่รอบกายกลายเป็นพื้นที่ว่างเปล่าราวกับทุกคนพากันตีตัวออกห่าง ประมุขหยุดเท้าอยู่กับที่ ถอดหูฟังออกข้างหนึ่งแล้วมองซ้ายมองขวาด้วยความงุนงง สายตาที่จับจ้องมองมาเหมือนเป็นตัวประหลาดทำให้ต้องก้มลงมองตัวเองว่ามีอะไรผิดปกติไปหรือเปล่า ทว่าเมื่อได้เงยหน้ามองชัดๆ กลับพบว่าจุดสนใจของทุกคนมันไม่ได้อยู่ที่เขา...

แต่อยู่ที่ด้านหลังเขาต่างหาก

เป็นเพราะเอาแต่เหม่อ ไม่ยอมเดินตีวงออกไปด้วย ตอนนี้เลยเหมือนถูกล้อมวงไว้กับใครบางคนที่เป็นเป้าสายตาของทุกคน

“โดนเดินตามมาตั้งนานยังไม่รู้ตัว แบบนี้จะปล่อยให้อยู่คนเดียวได้ยังไง” เสียงพูดภาษาอังกฤษไม่คุ้นหูที่ดังขึ้นจากด้านหลังเรียกความสนใจได้ชะงัก เขาค่อยๆ หันกลับไปหาคนพูด แล้วก็สบเข้ากับดวงตาสีฟ้าเป็นประกายเข้าอย่างจัง

[ต่อด้านล่าง]
.
.

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.0]==[23/09/18]
« ตอบ #19 เมื่อ: 03-10-2018 22:17:36 »





ออฟไลน์ CHESS.

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 212
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +228/-2
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.1]==[03/10/18]
«ตอบ #20 เมื่อ03-10-2018 22:18:45 »



ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าตัวสูงกว่าประมุขพอสมควร ดูแล้วอายุน่าจะพอกันกับจักรพรรดิที่เป็นพี่ชายคนโต เส้นผมสีเทากับดวงตาสีฟ้าและทุกองค์ประกอบบนใบหน้าบ่งบอกชัดเจนว่าเป็นชาวต่างชาติ ทั้งยังเป็นชาวต่างชาติที่หน้าตาดีเอามากๆ ด้วย รูปร่างและการแต่งตัวทำให้เหมือนนายแบบที่หลุดออกมาจากนิตยสารไม่มีผิด ยิ่งเมื่อประกอบเข้ากับตำแหน่งการยืนที่มีชายชาวต่างชาติตัวโตในชุดสูทยืนอยู่ด้านหลังเกินห้าคน คนคนนี้ก็ยิ่งดูเหมือนบุคคลที่ไม่อาจแตะต้องยิ่งเข้าไปใหญ่

“คุณ…” ประมุขเกือบจะอ้าปากค้าง มือปล่อยสายหูฟังที่ถือไว้ตั้งแต่แรกลงโดยไม่รู้ตัว แววตาแสดงความรู้สึกหลากหลายที่ไม่อาจอธิบายได้ แม้แต่หัวใจยังเต้นแรงขึ้นจนแทบทะลุออกมาจากอก

คนแปลกหน้าที่เขามั่นใจว่าไม่เคยเจอกันมาก่อนยกยิ้มจาง หันกลับไปรับดอกกุหลาบช่อใหญ่มาจากบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่ด้านหลัง ก่อนจะก้าวเท้าเข้าหาช้าๆ จนมาหยุดยืนอยู่ตรงหน้า

“เห็นหรือเปล่าว่าฉันไม่ได้ผิดสัญญา”

“ก็คุณไม่ยอมคุยกับผม...” ถ้าออกมาหาตั้งแต่แรก เขาก็คงไม่ต้องนอยไปเองแบบนี้

“ทำไงได้ เห็นคนเอาดอกไม้ให้นายเยอะแยะเต็มไปหมด ฉันไม่รู้ว่าต้องให้ด้วยก็เลยออกไปหามา” ว่าแล้วก็ยื่นกุหลาบช่อโตที่ว่าไปให้ “รางวัลสำหรับคนเก่ง”

ประมุขไม่ได้รับดอกไม้มาถือไว้ในทันที แต่เขาเลือกจ้องมองใบหน้าของอีกคนนิ่งงัน มองราวกับต้องการสลักลึกไว้ในใจ ตอกย้ำให้รู้ว่าได้เจอกันแล้วจริงๆ ไม่ได้เป็นเพียงความฝันแบบที่คิด

เกือบสิบปีที่พูดคุยโดยไม่เห็นหน้า ได้แต่หวังว่าวันหนึ่งจะได้เจอ ในที่สุด...

“ในที่สุดก็ได้เจอกัน” เขากอดช่อดอกไม้เอาไว้แน่น อาศัยมันบดบังดวงตาสั่นไหวร้อนผ่าวของตัวเองไม่ให้ใครเห็น แต่สุดท้ายก็เปล่าประโยชน์ เมื่อคนตรงหน้ายื่นมือมาหา จ้องมองมาด้วยดวงตาแสนอ่อนโยนที่อยากเห็นมาโดยตลอด

“ไปกันเถอะ”

ไม่ต้องรอให้พูดซ้ำ ประมุขก็ยื่นมือออกไปหา กอบกุมมืออบอุ่นนั้นไว้แน่น แล้วเดินตามแรงชักจูงไปอย่างว่าง่าย ไม่คิดถามสักนิดว่าอีกฝ่ายจะพาไปไหน ไม่สนใจกระทั่งผู้คนรอบกายที่มองมาด้วยความอยากรู้อยากเห็น

ในโลกใบเล็กของเขามีคนเพียงไม่กี่คนที่มีความสำคัญมากพอจะอยู่ในนั้น หากไม่นับครอบครัวก็คงมีเพียงดีดี้ที่คอยประคับประคองไปในทิศทางที่ถูกต้อง และอีกหนึ่งที่ได้ครอบครองพื้นที่ส่วนใหญ่ในหัวใจไปเกือบหมดก็คือคนคนนี้

“คุณ…”

“เรียกว่าเกรย์” คนที่จูงมือกันอยู่หันมาพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน แต่ประโยคธรรมดาๆ ที่ได้ยินกลับทำให้ประมุขตาเป็นประกาย เขาอมยิ้มจนแก้มแทบแตก ก้มหน้าลงยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่กับตัวเองคนเดียว

เมื่อก่อนตอนที่คุยกันทางจดหมาย ชื่อที่อีกคนใช้คือ Gin. ประมุขเลยเข้าใจว่าเป็นชื่อจริงๆ มาโดยตลอด พอมาคุยกันผ่านทางไลน์ถึงได้รู้ว่าไม่ใช่ แต่เพราะกลัวไปหมดว่าถ้าถามเรื่องส่วนตัวมากเกินไปจะถูกรำคาญ เขาจึงต้องติดอยู่กับความสงสัยว่าชื่อในไลน์ที่เขียนว่า M.GRAY ใช่ชื่อที่แท้จริงหรือเปล่ามาโดยตลอด

วันนี้ได้รู้แล้ว...

“คุณ...เกรย์” ประมุขเงยหน้าเรียกด้วยความไม่มั่นใจนัก ยามถูกจูงมาหยุดอยู่หน้ารถหรูที่จอดเรียงกันอยู่สามคัน

“เกรย์เฉยๆ ก็พอ ฉันอนุญาต” คนพูดดึงช่อดอกไม้ที่เขากอดไว้ออกไปส่งให้บอดี้การ์ดข้างตัว แล้วออกแรงดันเบาๆ ให้ตรงเข้าไปนั่งในรถ

ประมุขทำตามความต้องการนั้นอย่างว่าง่าย รอกระทั่งเกรย์ขึ้นมานั่งด้านข้างแล้วถึงได้หันไปจ้องเขม็ง จ้องจนอีกฝ่ายหันมามองพร้อมรอยยิ้มขำขัน มือยกขึ้นลูบหัวกันราวกับเห็นเขาเป็นเด็กตัวเล็กๆ

“เกรย์...”

“ว่าไง”

“เกรย์...”

เกรย์หัวเราะอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะรวบตัวคนที่ทำตาแป๋วใส่ไม่หยุดเข้ามากอดไว้เต็มอ้อมแขน คนรถที่นั่งอยู่ด้านหน้าปิดกระจกกั้นหน้าหลังให้อย่างรู้งาน พื้นที่ตรงนี้จึงมีเพียงเขากับลูกแกะตัวน้อยเท่านั้น

“ในที่สุดเราก็ได้เจอกันสักที...” คนที่ควบคุมอารมณ์ได้ดีเสมอมากระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นแล้วสูดกลิ่นกายของคนที่รอมานานเข้าจนเต็มปอด รอยยิ้มอ่อนโยนจริงใจซึ่งไม่ได้เป็นเพียงหน้ากากปรากฏขึ้นเป็นครั้งแรกในรอบหลายปี

“คุณจะไม่หายไปแล้วใช่ไหม”

“ไม่แล้ว” เขาตอบด้วยน้ำเสียงมั่นคง กดจูบลงบนขมับของคนที่แอบสูดน้ำมูกเงียบๆ เป็นเชิงปลอบประโลม “เราจะไม่แยกจากกันอีก”

“ถ้าโกหกผมจะโกรธ”

“คำนี้ได้ยินบ่อยจนชินแล้ว”

“ครั้งนี้ผมพูดจริงๆ นะ” ประมุขเขย่ามือที่กำเสื้อเกรย์แรงๆ เป็นเชิงบอกให้รู้ว่าเขาพูดจริง แม้จะคิดแบบนี้มาเป็นร้อยรอบและไม่เคยทำสำเร็จสักรอบก็ตาม

เมื่อก่อนไม่เห็นหน้ากันยังโกรธได้ไม่นาน แล้วนี่มาอยู่ต่อหน้า...จะยังไงก็ไม่มีทางโกรธลงแน่

“ไม่ต้องห่วงหรอก จากนี้ไปจะไม่มีใครแยกเราออกจากกันได้อีกแล้ว” เกรย์โยกตัวไปมาพร้อมลูบผมคนที่ซุกหน้าอยู่กับอกเขาเบาๆ ดวงตาอ่อนโยนยามใช้มองใครอีกคนฉายแววเย็นเยียบเมื่อนึกถึงคำว่าแยกจาก หากก็จางหายไปอย่างรวดเร็วเพียงแค่กะพริบตา “เราจะอยู่ด้วยกันไป...ตลอดกาล”

ตลอดกาล...คือจนกว่าจะตายจากกัน


------------------------



TALK: เล่นใหญ่เหลือเกิน...

ออฟไลน์ Keane

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 247
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +192/-0
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.1]==[03/10/18]
«ตอบ #21 เมื่อ03-10-2018 22:25:07 »

 :man1:

ออฟไลน์ toomild

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 183
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +11/-1
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.1]==[03/10/18]
«ตอบ #22 เมื่อ03-10-2018 22:30:21 »

หน้าร้อนที่ไม่ใช่ฤดูเลยค่ะ เค้าเจอกันแล้วว :-[

ออฟไลน์ Al2iskiren

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1775
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +80/-3
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.1]==[03/10/18]
«ตอบ #23 เมื่อ03-10-2018 23:17:09 »

เขินนนนนน :-[

ออฟไลน์ areenart1984

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4805
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +167/-7
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.1]==[03/10/18]
«ตอบ #24 เมื่อ04-10-2018 02:34:06 »

อ้าววววว เจอคนที่อยากเจอแล้วก็โดยพาขึ้นรถไปแล้ว ลืมดีดี้กับงานเลี้ยงไปหรือป่าว เจ้าภาพหายไปคนแล้ว  :katai1:

ออฟไลน์ เก้าแต้ม

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1290
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +88/-3
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.1]==[03/10/18]
«ตอบ #25 เมื่อ04-10-2018 07:16:40 »

ประมุขเด็กน้อย  :mew1:

ออฟไลน์ Jibbubu

  • เป็ดEros
  • *
  • กระทู้: 3385
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +77/-6
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.1]==[03/10/18]
«ตอบ #26 เมื่อ04-10-2018 07:28:35 »

หวังว่าคงจะมีคนรู้ว่ามุขหายไปนะ เล่นกลับไม่บอกใครเลย

ออฟไลน์ theindiez

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 225
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +1/-1
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.1]==[03/10/18]
«ตอบ #27 เมื่อ04-10-2018 13:52:45 »

ตามมมากรี้ดคุณเกรย์ ฮรืออ เขินไปหมด 555

ออฟไลน์ ่jum

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3704
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.1]==[03/10/18]
«ตอบ #28 เมื่อ04-10-2018 21:27:14 »

 :กอด1:

ออฟไลน์ killua1a

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 131
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +2/-0
Re: ┌▼3KINGS▲┘==ประมุข==[CH.1]==[03/10/18]
«ตอบ #29 เมื่อ04-10-2018 21:49:53 »

 :pig4:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด