หัวข้อ: Heroine (ที่นี่ไม่มีนายเอก) **แจ้งข่าว** P 114

[som]

โหดุซะคนเรา ดูท่าน่าจะต้องเอาตะกล้อใส่ปากด้วยนะนั่น เดียวไปกัดคนอื่น
รัก eiky ด้วย

[roseen]

ดุยังกะหมาลูกของเจ้านายทำไม่ดุยังงี้แม่โคตรใจดีมีเมตตาแต่ลูกน่าเอาไปเฝ้าบ้านเน๊อะนายโตโต้

[Laxxeez]

  เซ็งแทนภูมิเลย มหาลัยก็เจอพวกปัญญาอ่อนคอยหาเรื่อง ที่บ้านยังต้องมาเจอคนโตแต่ตัวอีก คบแต่เพื่อนเลว ๆ มาตลอดอ่ะดิ อย่าคิดว่าคนอื่นเค้าจะเลวเหมือนเมิงกับเพื่อนดิ ไอ้โตโต้...โตแต่ตัว  

[Little Devil]

เอาใจช่วยน้องภูมิ
นิสัยแย่จังเลย นายโตโต้
+1

[vvivy]

ภูมิเหนื่อยหน่อยแระงานนี้..เจอทั้งในบ้าน..นอกบ้านเลย

[Dee^daY]

ฉันรัก โตโต้
ใครแย่ง ..เจอดีแน่

[DexTunG]

 

[PEENAT1972]

เชิญ ฉันไม่ขอรับประทานละค่ะ

[«ƤȑǃǹĉΞḠ○ḺҒ™»]

เริ่ม มัน แล้ววววว

[knightofbabylon]

เวรกรรมอะไรของภูมิวะเนี่ย  

เพื่อนอีตาแทนทวีที่ม. ว่าแย่แล้วนะ
เจอโตโต้เข้าไป  

แต่สงสัยอิตาอีโต้นี่(เปลี่ยนชื่อให้เสร็จสรรพ)จะเป็นพระเอกแน่เลย แทนทวีอาจจะเป็นตัวเร่งปฏิกิริยา หึหึ




  ให้กำลังใจคุณeikyค่ะ ชอบคาร์แร็คเตอร์ภูมิบุญมาก

[yoyo]

เพื่อออออ?

คุณโตโต้นี่โรคจิตแท้นา  อะไรกันอยู่ๆก็ว่าน้องภูมิ

[na_near]

ภูมิเจอศึกรอบด้านแล้วสิ
แต่ละคนร้ายทั้งนั้น!!!!

[eiky]

ขอบคุณทุกคนนะคร้าบ กลัวว่าจะไม่มีคนชอบอ่านแนวนี้

สำหรับเพื่อนๆ ที่อยากอ่านเรื่องที่ผมเคยเขียน เอาลิงค์มาให้แล้วนะครับ

ให้รักนำทางใจ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=13937.0

หวานใจนายหน้าเอ๋อ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=15313.0


ลองเข้าไปดูนะคร้าบ


อิอิ

[ohm]

ชอบครับ


ตามอ่านต่อไป ^^

[p_phai]

แล้วในเรื่องนี้ จะมีคนดีๆๆบ้างไหมเนี่ย

[keerin]

ไม่คิดว่า.........

โตโต้จะมีนิสัยเยี่ยงเน้!!!!!!!!!! 
แย่กว่าแทนทวีอีกมั๊ยนั่น
ภูมิสู้ตายยยยยยยยยย
อย่ายอมแพ้นะ!! 


ปล.หนทางที่จะรักกันได้นั้น...ช่างริบหรี่หาไม่เจอเลยทีเดียว ๕๕๕๕๕๕๕๕

[PEENAT1972]

eiky วันนี้ไม่ทำงานเหรอคะ มาทำหน้าที่ต่อได้แล้วค่ะ

[eiky]

ขอโทษทุกคนนะคร้าบที่วันนี้มาช้า พอดีไปตัดผมมาหลังเลิกงาน นั่งหลับ พอตื่นมา อยากจะฆ่าช่างตัดผม แงๆๆ หั่นไปแก้มา สั้นจู๋เลยอ่า หน้าไม่รับแล้วผมสั้นๆ อ่า อาย ที่ซู๊ดดดดด





                                           ฉากเจ็ด

 พอภูมิบุญกวาดใบไม้หลังบ้านเสร็จก็ไปซักผ้าทำความสะอาดห้องของตน จนเที่ยงจึงช่วยอ้อยและจันทร์ทำกับข้าว

"วันนี้เห็นคุณโตโต้บอกจะพาแฟนมาแนะนำให้คุณท่านรู้จัก เนี่ยเตรียมอาหารหลายอย่างเลยนะภูมิ"

อ้อยเปรยขึ้น ภูมิบุญไม่ได้ใส่ใจคนพรรณนี้มีแฟนกับเขาด้วยเหรอ ภูมิบุญคิดในใจคงเป็นคนที่โชคร้ายมากที่สุดคนหนึ่ง

"เห็นบอกสวยมาก ไปเรียนที่เมกาด้วยกัน ต๊าย พี่ล่ะตื่นเต้นอยากเจอว่าที่นายหญิงคนใหม่จังเลย"

อ้อยออกอาการ แล้วจับนั่นจับนี่ไปตามเรื่อง

"เกินไปอ้อย แฟนคุณโตโต้ก็ต้องสวยเป็นเรื่องธรรมดา แต่จะได้ขึ้นแท่นเป็นนายหญิงคนใหม่ไหมนั่นต้องถามคุณท่าน ดูคุณโตโต้ซิ โตขึ้นยิ่งหล่อ สาวๆคงตอมกันตรึม"

จันทร์เองก็คล้อยตาม ส่งรับกันจนภูมิบุญขอตัวออกมาล้างผักข้างนอกครัว พอยกอาหารไปตั้งโต๊ะ ภูมิบุญก็สูดหายใจเข้าเต็มปอดเพราะคนที่ยืนรออยู่ที่โต๊ะคือโตโต้

"ทำไรกินครับพี่อ้อย หอมเชียว"

ปากพูดกับอ้อยแต่สายตามองปราดมาที่ภูมิบุญ สายตาที่เหยียดหยามและเกลียดชังยิ่งนัก

"หลายอย่างเลยค่ะคุณโต้ มีต้มโคล้งปลากรอบของโปรดของคุณโต้ด้วยนะคะ แล้วก็มีไก่ทอดห่อใบยอ ยำสามสหาย"

อ้อยเล่าเป็นฉากๆ แล้วยกของจากมือของภูมิบุญลงบนโต๊ะ

"วาน พี่อ้อยไปตามคุณแม่ด้วยนะครับ แวนจวนถึงแล้ว"

โตโต้บอกอ้อยแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นโทรหาแฟนสาว ภูมิบุญกลับออกไปอยู่ก้นครัวกินของที่ตักไปไม่หมดก่อนเพราะเริ่มหิว

"ภูมิๆ คุณท่านให้มาตามจ๊ะ"

เสียงอ้อยร้องเรียก ภูมิบุญกินข้าวอิ่มพอดีจึงลุกไปล้างไม้ล้างมือ

"ครับ มีอะไรเหรอครับพี่อ้อย"

"ก็คุณท่านอยากจะแนะนำให้รู้จักกับคุณแวนจ๊ะ สวยเปรี๊ยวมากเลยนะภูมิ เหมาะสมกันที่สุด คุณโตโต้นี่ก็ช่างเลือกเนอะ"

อ้อยทำตาหวานเยิ้ม คงภูมิใจที่เห็นแฟนสาวของโตโต้สวยบาดใจ ภูมิบุญเดินไปยังตึกใหญ่ทันที

"อ้าว ภูมิ แอบไปกินข้าวก่อนป้าล่ะสินะ มาๆ มาทำความรู้จักกับพี่เขา นี่ตาภูมิจ๊ะ เป็นลูกของจันทร์"

ภูมิบุญเดินเข้าไปใกล้แล้วยกมือขึ้นไหว้ หญิงสาวตรงหน้าสวยสะพรั่ง แต่งหน้าทาตาตามสมัยนิยม ผมก็ดัดพอเป็นลอนสวย

"สวัสดี จ๊ะ"

เธอพูดตอบแล้วพยักหน้าให้ภูมิบุญยิ้มน้อยจนเกือบจะไม่เรียกว่ายิ้ม พอเสร็จก็หันหน้าไปหาโตโต้ทันที

"Is that he a shit boy you told me? i don't think he can fight with you honey, he look like a fools."

สำเนียงอเมริกันดังออกมาน้ำเสียงปกติไม่ได้เกรงกลัวว่าใครจะฟังภาษานี้ออก ไม่ออก โตโต้หน้าเสียไปพักหนึ่งแต่ก็พยักหน้าไม่พูดอะไร

"แหม สำเนียงดีมากเลยนะจ๊ะหนู ป้าฟังไม่ทัน ว่าอะไรกันนะจ๊ะ"

คุณอภิสราเงี่ยหูฟังแต่ด้วยความที่ แวน หรือวริศรา สาวหัวสูงจบนอกมาพร้อมกับโตโต้พูดใส่สำเนียงแบบเจ้าของภาษา คุณอภิสราจึงฟังไม่ทัน

"อ้อ ไม่มีอะไรค่ะคุณป้า แวนชมน้องเขาว่าน่ารักดีนะคะน้องภูมิน่ะ"

พูดแล้วก็ยิ้มให้ แต่ภูมิบุญกลับเม้มปาก เพราะตอนที่เรียนอยู่ชั้นมัธยมห้าเคยไปเข้าแคมป์ภาษาอังกฤษอยู่หลายอาทิตย์ แม้จะพูดเร็วแต่เขาพอรู้ว่าผู้หญิงคนที่เพิ่งจะกรีดยิ้มให้ไม่ได้ชมเขาแต่ อย่างใด ภูมิบุญยิ้มยกริมฝีปากขึ้นปากเริ่มสั่น กลิ่นของความไม่เป็นมิตรแรงพอกับชายที่นั่งข้างๆสาวเจ้า

"คุณท่านครับ ภูมิขอตัวไปช่วยพี่อ้อยในครัวก่อนนะครับ"

"จะไปไหนล่ะภูมิ นั่งกินข้าวด้วยกันก่อนดิ"

โตโต้สวนขึ้นทันที น้ำเสียงเขาดูปกติ จะว่าไปแล้วเหมือนพี่ชายที่ห่วงใยน้องชาย คุณอภิสรายิ้มพอใจที่ลุกชายของตนยอมรับภูมิบุญ

"เอ่อ ผมทานแล้วครับ"

"อ้าว เหรอ งั้นอยู่แถวนี้ได้ไหมครับ เผื่อพี่อยากได้อะไร เกรงใจพี่อ้อยกับแม่จันทร์"

เสียงนิ่งสายตามองหน้าภูิมบุญ มันเป็นสายตาที่ว่างเปล่าไม่มีพิษภัยอันใด แต่ในมือเหมือนเขากำลังกำดาบที่แหลมคมพร้อมจะพุ่งออกมาใส่ตัวภูมิบุญได้ทุก เวลา

"อืม ดีเหมือนกัน ภูมิไปนั่งดูทีวีตรงโน้นก่อนก็ได้จ๊ะ"

คุณอภิสราบอกแล้วยิ้มให้ภูมิบุญ จะบอกปัดปฏิเสธไปยังไงได้ในเมื่อคนที่เขาเคารพอยู่คนเดียวในที่นี้เป็นคน สั่ง ภูมิบุญก้มหน้าเดินผ่านไป แวนกับโตโต้คุยกันกระหนุงกระหนิงเป็นภาษาอังกฤษทุกคำ จนคุณอภิสราเองเริ่มอึดอัด

"แหม คุยกันเป็นภาษาฝรั่งหมดแล้วป้าจะเข้าใจไหมจ๊ะ สงสารคนแก่หน่อย"

คุณอภิสราเหน็บ

"อุ๊ย ขอโทษค่ะคุณป้า แวนคุยเรื่อยเปื่อยกับโต้น่ะค่ะ ไม่มีอะไรนะคะ เห็นโต้บอกว่าคุณป้าให้น้องอะไรนะคะ อ้อน้องภูมิช่วยดูเรื่องการตกแต่งเหรอคะ"

แวนถามความอยากรู้อยากเห็น ฉายออกมาเด่นชัดทางแววตา

"อ้อ จ๊ะ ทำไมเหรอจ๊ะหนู"

คุณอภิสรา มองหน้าแวนอย่างไม่เข้าใจ

"อ้อ เปล่าหรอกค่ะ น้องเขาไม่ได้เรียนมาทางนี้ไม่ใช่เหรอคะ มันจะดีเหรอคะคุณป้า"

แสดงความคิดเห็นไปแล้ว คุณอภิสราถอนหายใจสายตามองปราดไปยังโตโต้

"ดีจ๊ะ ป้าบอกดีก็ต้องดี บริษัทของป้านี่จ๊ะ เนี่ยพอภูมิจบป้าก็จะให้ทำงานกับป้าเลยไม่ต้องไปหาการหางานให้ลำบาก ให้มาช่วยพ่อโต้เขา"

เสียงเข้มหนักแน่นในต้นประโยคแต่ก็ผ่อนอ่อนลงในตอนท้าย แต่สายตาไม่ยอมปล่อยจากใบหน้าบุตรชาย สายตาที่ตำหนิติเตียนอยู่โดยนัย พอทานข้าวไปได้สักพัก

"วันนี้จันทร์รสมือตกนะเนี่ย ไม่เอาดีกว่าไปกินของว่างในครัวดีกว่า ตามสบายนะจ๊ะหนู"

พูดจบแล้วลุกจากโต๊ะทันที

"เอ่อ คุณแม่ครับ ไม่ถูกปากเหรอครับ ผมเห็นกินไปสองสามคำเอง"

โตโต้ถาม แม้จะรู้อยู่แก่ใจว่าแวนไม่เป็นที่พึงตาของมารดาแล้วก็ตาม

"อืม แม่ว่าวันนี้รสชาติมันแปลกๆ ไม่ได้แล้วต้องเข้าไปว่าจันทร์หน่อยแล้ว ทำอาหารแบบนี้เสียหน้าแขกหมด ว่าแต่หนูทานได้ไหมจ๊ะ"

หันไปยิ้มให้แวน ในแววตาไม่มีอะไรแล้ว

"ได้ค่ะ อร่อยออกนะคะคุณป้า อยู่ที่โน่นจะหารสชาติไทยๆแบบนี้กินยากมาก"

"งั้นก็เชิญตามสบายเลยนะจ๊ะ ป้าแก่แล้วอาหารผิดรสไปหน่อยป้าไม่กินหรอก มันเสียดท้อง"

คุณอภิสราเดินออกจากห้องโถงไปแล้ว โตโต้วางช้อมส้อมลงจานเสียงดัง จนกระเด็นตกไปที่พื้น ภูมิบุญหันไปมองตามเสียง

"เอาอันใหม่ให้หน่อย ภูมิ"

เสียงกลับมาเป็นเหมือนเมื่อคืน ดุห้วน

"เคร้ง ว้าย"

ช่างเป็นเนื้อคู่กันเสียจริง พอฝ่ายชายทำตก ฝ่ายหญิงก็ทำบ้าง ภูมิบุญสูดลมหายใจ เอาแล้วจะทำอะไรกันอีก ภูมิบุญเดินเข้าไปเก็บแต่ยืนมองอยู่ก่อนยังไม่ก้ม เพราะกลัวจะเป็นเหมือนในละครที่เคยดูมา

"รีบเก็บสิ มึงยืนมองห่าอะไร"

ตัวตนของโตโต้เผยออกมา ฝ่ายหญิงเหมือนคุ้นเคยดียิ้มเยาะออกมาทางมุมปาก ท้าวคางกับโต๊ะเหมือนอยากจะรู้ว่าที่โตโต้เล่าให้ฟังว่าเด็กบ้านนอกคนนี้จะ มีพิษสงอะไร ภูมิบุญเดินผ่านไป ทำเป็นไม่สนใจ

"ไอ้ภูมิ กุบอกมึงไม่ได้ยินเหรอ"

เสียงตวาดแม้ไม่ดังเต้มเสียงแต่ถ้าคนไม่เคยได้ยินคงตกใจกลัวกันเป็นแถบ ภูมิบุญเดินออกไปนอกห้องโถงกลับมาพร้อมไม้ถูพื้นกับที่ตักผง เดินตรงเข้าไปหาทั้งคู่ ภูมิบุญเอาไม้ถูพื้นกวาดช้อนส้อมที่หล่นอยู่ให้ออกมาจากใต้โต๊ะ โตโต้กัดฟันอยู่

"เสียอารมณ์ว่ะ ไปเถอะแวน เหม็นหน้ามันเดี๋ยวได้เตะมันก่อนจะกินข้าวอิ่ม"

โตโต้ลุกขึ้จากเก้าอี้ทันที

"อ้าวไปไหนคะโต้ แวนยังกินไม่เสร็จเลย"

"ออกไป กินข้างนอก"

"แหม กินที่นี่ล่ะค่ะ มีคนคอยบริการดีออก"

เธอยิ้มแสยะอย่างน่ากลัว สายตาจ้องอยู่ที่ภูมิบุญ

"น้องเป็นเกย์หรือเปล่าคะ รูปร่างดูสะอาดสะอ้านไม่เหมือนวัยรุ่นผู้ชายทั่วไป"

แวนยิงคำถามแล้วยิ้มที่มุมปาก โตโต้นึกสนุกนั่งลงที่เดิมอยากรู้เหมือนกัน แต่ภูมิบุญทำเป็นหูทวนลมไม่ได้ยิน

"ว่าไงคะน้อง"

แวนยังต้องการคำตอบ เพื่อความสะใจส่วนบุคคลเท่านั้น แต่ทีท่าของภูมิบุญไม่ได้แยแสเลยแม้แต่น้อย

"นี่ฉันถามเธออยู่นะ ไม่มีมารยาท"

แวนแว๊ดเสียงขึ้น ถลึงตาใส่

"ผมจำเป็นต้องตอบ ด้วยเหรอครับ"

ภูมิบุญย้อนแล้วเอาไม้ถูพื้นถูใต้โต๊ะอย่างไม่ใส่ใจ

"ต๊าย ปากดีนะคะ เวลาถามต้องตอบสิคะ มารยาทไม่ดีแบบนี้เข้ามาอยู่ในบ้านโต้ได้ยังไงกันคะ รู้ไปถึงไหนอายไปถึงนั่น เสียชื่อนะคะโต้"

แวนทำท่ารังเกียจเบะปากใส่

"มารยาทมีครับ แต่ผมคิดว่านี่เป็นเรื่องส่วนตัว แล้วถ้าผมถามพี่คืนว่าไปเรียนต่อนี่ไปอยู่กับคุณโตโต้เหรอครับ พ่อแม่ไม่ว่าอะไรเหรอ"

"ว๊าย โต้"

แวนเหมือนโดนตบหน้า หันหน้าไปหาที่พึ่งทันที โตโต้ลุกขึ้นขยำคอเสื้อภูมิบุญจนตัวปลิว

"มึง อยากตายเหรอไอ้ภูมิ ปากดีกินไปแล้วนะ"

เสียงของโตโต้เริ่มดัง

"ขอโทษแวนเดี๋ยวนี้"

"ปล่อยผมก่อนสิ"

ภูมิบุญพูดไม่เป็นคำเพราะ โดนหิ้วคอเสื้ออยู่

"อย่าค่ะโต้เดี๋ยวมันเป็นเรื่อง ไม่ดีค่ะ"

แวนได้สติเข้าไปเตือนแฟนหนุ่ม โตโต้ปล่อยมือจากคอเสื้อภูมิบุญลง หน้าภูมิบุญแดงก่ำ พอหลุดมาได้ก็ก้มหน้าลงหายใจแรงๆเข้าปอด

"ขอโทษ เดี๋ยวนี้ ไอ้ภูมิ"

เสียงตวาดยังดังอยู่แต่มันดังออกมาจากในลำคอ เพราะกลัวว่าเสียงจะเล็ดลอดออกไปนอกบ้านเหมือนกัน

"อืมม ขอโทษเรื่องอะไรครับ ผมถามแค่นี้พี่ก็โกรธ แล้วที่พี่ถามผมล่ะ จะขอโทษผมไหม เพราะผมเองก็ไม่พอใจ"

"ต๊าย ร้ายกาจ โต้คะแวนไม่ยอมนะคะ" แฟนสาวกระตุกแขนแย้วแสยะยิ้มใส่ภูมิบุญ

"ปากเสีย มึงนั่นล่ะขอโทษ" ปรี่ทำท่าจะเข้าไปกระชากภูมิบุญอีกรอบ

"อย่านะคุณโตโต้ ทำไม เวลาว่าคนอื่นทำไมไม่คิดว่าเขาก็ไม่พอใจเป็นเหมือนกัน ผมจะเป็นอะไรมันเรื่องอะไรของคุณ ผมถือว่านี่เป็นเรื่องส่วนตัว เช่นกันเรื่องของคุณมันก็เป็นเรื่องส่วนตัวของคุณ แม้ว่าคุณจะไปเรียนต่างประเทศแต่ไปอยู่กับผู้ชาย"

ภูมิบุญยกไม้ถูพื้นขึ้นชี้หน้าโตโต้ที่ชะงัก อยู่ไม่กล้าถลาเข้าหา

"กรี๊ดดด"

เสียงของแวนแหลมดังขึ้น โตโต้เอามืออุดปากแฟนสาวตัวเองไว้ทันที ภูมิบุญเดินออกไปจากห้องโถงแล้ว ทั้งแวนและโตโต้ยืนกอดกุมกันอยู่ใบหน้าโกรธแค้นใจยิ่งนักไม่เคยมีใครลูบคม เขาได้ขนาดนี้ อีกอย่างคนที่ยืนชี้หน้าด่าว่าจี้ใจดำอยู่มันแค่เด็กปีหนึ่ง อายุสิบแปดเพิ่งผ่านรั้วมัธยมปลายมาไม่นาน

ภูมิบุญเดินกลับเข้าไปใน ครัวเห็นคุณอภิสรากำลังคุยกันอย่างออกรสกับจันทร์และอ้อย

"อ้าวภูมิ พี่เขากินเสร็จแล้วเหรอจ๊ะ"

คุณอภิสราหันมาเจอพอดีจึงร้องขึ้นถาม

"เอ่อ ครับ เห็นบอกว่าจะออกไปทานข้างนอกกัน"

ภูมิบุญก้มหน้าไม่กล้าสู้สาย ตาของคุณอภิสรา

"อืม ไปเถอะ ว่าแต่ภูมิวันนี้ไปซื้อของกับป้าไหม ตอนเย็นๆ"

คุณอภิสราชวน ภูมิบุญยืนนิ่งมองหน้ามารดาของตน จันทร์พยักหน้า

"ครับ ได้ครับ"

"ดีจ๊ะ สักสี่โมงก็ออกกัน ป้าอยากไปกินข้าวนอกบ้านเต็มที รอตาโต้กลับมา พอดีล่ะไปด้วยกัน"

"เอ่อ ผม"

"ว่าไงจ๊ะภูมิ เดี๋ยวป้าพาไปซื้อของใหม่ วันก่อนเห็นเด็กที่ทำงานบอกว่าเอ็มโพเรียมลดราคาไปดูซะหน่อย"

ภูมิบุญอยากจะปฏิเสธไปแต่ก็ไม่กล้าได้แต่ก้มหน้าแล้วขอตัวเดินเข้าห้องไป ภูมิบุญหยิบรุปยายที่เสียไปแล้วขึ้นมาดู ผ้าขาวห่อเถ้าธุลีอัฐิสีเริ่มหม่นหมอง

"ยาย จ๋า ทำไมภูมิต้องมาเจอคนแบบนี้ด้วย ยาย ภูมิคิดถึงยายเหลือเกิน"

ภูมิบุญกลืนน้ำตาที่กำลังจะปริ่มออกมาลงคอไป แล้วเชิดคอขึ้นสูดหายใจเข้าปอด

"จะ ยอมง่ายๆเหรอภูมิ คนพวกนี้เห็นเราเป็นอะไร ทำให้เขารู้ว่าคนบ้านนอกก็ไม่ได้โง่จนปัญญาอย่างที่เขาคิด"

ภูมิบุญบอกกับตัวเอง แล้วเอาหนังสือมาเปิดอ่านพยายามอ่านให้ซึมเข้าไปในสมองแต่เหมือนยิ่งอ่าน ยิ่งหงุดหงิด จึงลุกขึ้นนั่งจ้องมองบานเกร็ดมองอยู่อย่างนั้นพยายามรวบรวมสมาธิ สักพักก็กลับมาอ่านหนังสือต่อ

"ภูมิๆ ไปอาบน้ำสิลูกเดี๋ยวจะได้ออกไปกับคุณท่าน"

เสียงจันทร์เรียกอยู่ ข้างๆเตียง ภูมิบุญเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ แล้วพยักหน้าเดินเข้าห้องน้ำไปอาบน้ำ พอเสร็จก็ออกไปรอคุณท่านที่ตึกใหญ่

"เสร็จ แล้วเหรอจ๊ะภูมิ มาๆมาคุยกับป้าหน่อย"

คุณอภิสรากวักมือเรียกให้ภูมิ บุญเข้าไปหา

"เดี๋ยวรอพี่เขาแป๊บนึงนะจ๊ะ ป้าโทรตามแล้ว"

คุณอภิสราบอกแล้วยิ้มให้ภูมิบุญ

"เราไม่เป็นกันเองล่ะครับคุณท่าน คุณโตโต้คงมีธุระ"

ภูมิบุญพยายามเสนอให้เลี่ยงการไปไหนมาไหนกับโตโต้

"ไม่ได้หรอกจ๊ะ ป้าตามใจมาเยอะแล้ว เพิ่งรู้ว่าปล่อยไปอยู่ไกลตัวจะเป็นคนแบบนี้ ป้าไม่ปล่อยแล้ว ดูซิ เอาเถอะ ป้ายังไม่อยากจะพูด"

คุณอภิสราเปลี่ยนใจไม่พูดต่อ

"แต่งตัวแบบนี้ภูมิดูน่ารักนะป้าว่า ดูสิรู้จักแต่งตัวด้วย"

คุณอภิสราชมการแต่งตัวของภูมิบุญ ทั้งที่ใส่เสื้อเชิ๊ตแขนยาวสีกรมท่าเข้มพับแขนขึ้นครึ่งท่อนกับสวมกางเกง ยีนส์สีซีดๆตัวโปรด ความจริงไม่เห็นจะรู้จักแต่งตัวตรงไหนภูมิบุญค้านในใจเพราะมันเป็นการแต่ง ตัวแบบธรรมดาไม่ได้มีอะไรเป็นพิเศษ ภูมิบุญคุยอยู่กับคุณอภิสราเรื่อยเปื่อย แต่เป็นการคุยที่ออกรสชาติ ต่างฝ่ายต่างหัวเราะชอบใจในสิ่งที่อีกฝ่ายโต้ตอบ สักพักโตโต้ก็ขับรถมาจอดหน้าตึก

"มาล่ะ ป่ะภูมิ"

คุณอภิสรา ลุกขึ้นจูงมือภูมิเดินออกไป โตโต้ยังนั่งอยู่ในรถสีหน้ามองลอดกระจกเข้าไปก็บอกให้รู้ว่าไม่พอใจเป็น อย่างยิ่งที่ถูกตามตัวให้กลับบ้านก่อนเวลาที่ตัวเองต้องการ

"ไปนั่งหน้ากับพี่เขา ภูมิ"

คุณอภิสราบอกแล้วตัวเองก็เข้าไปนั่งเบาะหลัง ภูมิบุญยืนคิดอยู่ก่อนจะเปิดประตูก้าวขึ้นไปบนรถ

"แม่จะไปไหนครับ ผมอยู่กับเพื่อนนะ"

"อย่าบ่น ตั้งแต่โต้กลับมาแม่ก็อยากมีเวลาอยู่กับลูกบ้าง ทำไมเพื่อนเจอกันที่โน่นยังไม่พอใจอีกเหรอ"

คุณอภิสราก็ไม่ยอมง่ายๆ จ้องลุกชายจากเบาะหลังเขม็ง

"แล้วทำไมเราไม่ไปสองคนล่ะครับแม่ ในเมื่อแม่อยากมีเวลาอยู่กับผม"

"โต้ เราโตแล้วนะ นี่น้องนะ แม่ให้น้องเขาไปด้วย ภูมิก็เป็นคนในบ้าน ทำไม โต้ไม่อยากไปเหรอ งั้น ภูมิเราไปกันเองดีกว่า ไปเรียกลุงหมายให้ป้าหน่อยจ๊ะ"

เสียงเรียบ นิ่งแต่เด็ดขาดเสียเหลือเกิน คุณอภิสราทำท่าเปิดประตุลงจากรถแล้ว ภูมิบุญรู้สึกร้อนๆหนาวๆ เหมือนตัวเองเป็นต้นเหตุให้แม่ลุกเขามีปากเสียงกัน

"โธ่ แม่ครับ ผมไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย ผมขอโทษครับแม่"

โตโต้ทำเสียงอ่อนลงหันมาหามารดา

"งั้นก็ไปสิ อย่าพูดแบบนี้กับแม่อีก ทุกสิ่งที่แม่ทำแม่คิดแล้ว ถ้าเราไม่พอใจบอกแม่ได้แม่ไม่ว่า เพราะแม่ก็จะทำตามแบบของแม่เหมือนกัน"

ภูมิบุญก้มหน้านิ่งมือเท้าเริ่มเย็น ไม่คิดว่าคุณอภิสราจะมีอำนาจเด็ดขาดถึงเพียงนี้ แต่ก็คงไม่แปลกเพราะถ้าไม่เด็ดขาดก็คงปกครองคนในบริษัทไม่ได้หรือแม้แต่ บริวารในบ้านเองก็ตาม







 

คนพูดไม่เก่งไม่ใช่หมายความว่าเขาพูดไม่เป็น

คนไม่แสดงออกในเรื่องความรักใช่ว่าเขาไม่ได้รัก  จริงไหมครับ?



เขียนโดย eiky

[wisa]

 

[roseen]

เอามันซะมั่งน้องภูมิปากดีนักทั้งตัวผู้ตัวเมีย  ถือว่าเป็นลูกเจ้าของบ้านอย่าไปยอมมัน

[salemon]

แม่งหน้าเตะทั้งชะนี กับอีโต้มากๆ (ขอโทษค่ะที่หยาบคาย)
รับไม่ได้จริงๆ ผีเน่ากับโรงผุ ขออย่างหนึ่งไม่เอา
โรงผุเป็นพระเอกนะค่ะ ไม่เหมาะอย่างแรง
รับไม่ได้

อินเกินไปซะแหละ น่าจับมาดัดสันดานหน่อยนะค่ะ

น้องภูมิสู้ๆนะลูก อย่าไปยอมออีผีเน่า สองตัวนะ

 

[dukdikdukdik]

ภูมิสู้ ๆ เกลียดพวกนี้มันจริง ๆ เป็นเกย์แล้วทำไมฟะ  รมณ์เสียจริง ๆ ชริ ๆ

[kanda53]

คู่นี้เขาสมกันดีนะ....นรกส่งมาคู่กันแน่ ๆ ว่าม๊ะ....

คนพูดไม่เก่งไม่ใช่หมายความว่าเขาพูดไม่เป็น
คนไม่แสดงออกในเรื่องความรักใช่ว่าเขาไม่ได้รัก  จริงไหมครับ?

จริงจ๊ะ....ว่าแต่ใครล่ะ....น้องภูมิ รึน้อง eiky

  น้อง eiky
กด + ให้กำลังใจน้องภูมิ

[PEENAT1972]

พูดเก่ง รักเป็น ถ้าไม่บอกเค้าจะรู้เหรอคะ บอกเขาไปเถอะคะ ผลจะเป็นไงค่อยว่ากัน

[eiky]

ป้าคร้าบ กะพี่ กานดา ผมนี่ล่ะ อิอิ เฮ้อ ไม่ได้แอบรักใครนะ มันแวบคิดขึ้นมา อาร์ทตอนพระอาทิตย์จะตกดิน อิอิ


ติสต์แตกตอนค่ำประจำคร้าบบบ



รักน้า


 

[PEENAT1972]

สามัญสำนึก ส่วนลึก มันบอกว่าเหงา 555

[Seoul In Love]

อ่านแล้วอยากเข้าไปในเรื่อง ตบปากอีโตโต้ซักทีสองที 

หมั่นไส้มากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ แวนจ๊ะเธอแหลได้ใจเลย 

ภูมิสู้ๆ  eiky สู้ๆ 

[Laxxeez]

ชื่อ Van ซะด้วย ไม่รักนวลสงวนตัวแบบนี้ ถ้าจะผ่านคนขับมาหลายร้อยพอดูนะคับ ดูเชี่ยวกร้านโลกดีจริง พ่อแม่ท่าจะภูมิใจที่ลูกสาวชอบสะสมแต้มแลก Condom 555

[som]

จะแปลงร่างเป็นไอ้มดแดง กระโดดถีบ ไอ้คุณโตโต้
โรคจิตป่าวนี่ ขี้อิจฉาเนาะคนเรา

[akiso]

สึกนอกยังไม่หาย  สึกในยังตามเข้ามา
  เอาให้ตายกันไปข้างเลยดีไหม 
โตโต้นิ ขี้อิฉา เนอะ  แต่เอาเถอะ 
อิฉาเขาเข้าไป แกล้งเขาเข้าไป  แล้วถ้าไปชอบภูมิเข้า 
จะให้ภูมิแก้แค้นให้หนักๆ  ร้ายกับเขาจังเลยนะ  ตาโตโต้ 
อีชะนีแวน  ร้ายไปเถอะ  ระวังตาโตโต้ทิ้งจะหัวเราะให้ 
เอาเถอะนะ ภูมิคนดีผีค้ม คนใจร้ายมักแพ้ภัยตัวเอง 
มาต่ออีกเยอะๆนะคะ ชอบเรื่องนี้มากๆ เลย  และชอบ 
ที่ภูมิใช้คำพูดด่าแบบผู้ดี  แบบนี้เจ็บลึก เจ็บนาน