หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[ขนมหวาน]

สมควรที่นัทจะคิดมาก ไปหาสาวไม่บอกไร
ไปสามชั่วโมงอีก พี่โจนี่มันน่า    จริง ๆ

พี่ช้างมีซัมธิงกับพี่ชดเหรอเนี่ย
หวังว่ากิ๊กเก่า จะไม่มาก่อกวนชีวิตนัทนะ
ไม่งั้นพี่โจจะโดน 

[beer]

โล่งอกนึกว่าจะได้กินมาม่าซะแล้ว

[litlittledragon]

เซ็งโจอะ หายหัวไปเขียนแต่โน็ตไว้ ผู้หญิงเป็นใครก็ไม่บอก ใครเป็นนัทก็ต้องเครียดทั้งนั้น
แล้วยังมีหน้ามาบอกว่ามีอะไรก็ถามสิ อยู่ให้ถามไหม ปล่อยให้นอยด์แดกซะขนาดนั้น ดี
ไมเกรนไม่ขึ้นนะเนี่ย

แต่ตกลงช้างไม่ได้ชอบโจสินะ ค่อยยังชั่ว

[KimGeeHu]

อยากอ่านคู่ของพี่ช้างกับพี่ชดอ่ะ ได้โปรด
 

[CanonDNattari]

อยากตบคนแต่งชื่อป้าปุ๋ย ม่างงงงแต่งให้ฉันมีความสุขมั้งเถอะ (แอบเนียนชื่อเหมือนกัน) มีสามีแบบนี้ ม่างตัดให้เป็ดกินเถอะ

[SweetSacrifice]

อยากตบคนแต่งชื่อป้าปุ๋ย ม่างงงงแต่งให้ฉันมีความสุขมั้งเถอะ (แอบเนียนชื่อเหมือนกัน) มีสามีแบบนี้ ม่างตัดให้เป็ดกินเถอะ

ก็เห็นว่าชื่อเดียวกับแกไง

เลยต้องแต่งให้มันรันทดๆหน่อย

เดี๋ยวจะเอาให้ยิ่งกว่านี้

ฮ่าๆ

อยากอ่านคู่ของพี่ช้างกับพี่ชดอ่ะ ได้โปรด
 

ได้จ้า แต่รอแปบนะ ตอนหน้าแน่นอน
(ถ้าตอนหลักยังไม่ลง ก็คงได้อ่านคู่นี้ แต่อาจต้องรอหน่อยนะคะ)

[BeeRY]

ตอนนัทร้องแล้วจะร้องตามเลยอ่า (เว่อร์!)
ถ้ามันไม่เคลียร์ คนเรามันก็คิดไปร้อยแปดแหละ  ถ้าไม่รักก็คงไม่คิดมากแบบนี้หรอกเนอะ
กอดโอ๋ๆนัท พี่โจเค้าแพ้น้ำตานัท คราวหน้าก็เอามาใช้บ่อยๆนะ เวลาพี่โจขัดใจ
พี่ช้างเห็นนัทมีอะไรบงอย่างเหมือนพี่ชดอ๊ะป่าว เลยเอ็นดูเป็นพิเศษ สองคนนี้เค้ามีความหลังกันจริงๆ
ขอบคุณค่า รออ่านตอนต่อไปน้า(รอทุกวันอ่ะ)

[punchnaja]

ระวังเขวี้ยงงูไม่พ้นคอนะโจ ยุ่งเรื่องคนอื่นเค้ามากแล้วมาทะเลาะกับภริยา สมควรไหมเนี่ย 555

[kenghan]

ไม่มีไรก็ต้องบอกได้ดิ ต้องเคลียร์

[Smirnoff]

วอทส์ แฮปเปนด์ บีทะวีน พี่ช้าง แอนด์ ชด!!!???

[┗◎┗◎]

โอ้โหหหหห

นิยายสั่งได้!!!

อยากอ่านแบบไหนขอให้บอกกกกก

คุณขอมา เดี๋ยวคนเขียนจะจัดไป

แน่จริงขอ NC บนดาวอังคารดิ 




สงสัยอยู่อย่าง นัทเนี่ยตอนต้นเรื่องขยันอ่านหนังสือดี

แต่ตั้งแต่มีผัวไม่เคยเห็นไปเรียนเลย

แร้ดดดดดด แรดเหมือนคนแต่งจริงๆ -,-



จากใจ

 


+1 สองหน้า

[TanyaPuech]

 

นัทคิดมากก็สมควรหล่ะ

ทำไมช่วงนี้โจขยันหาเรื่องมาม่าซะจิงๆ

[J_Dargon]

พี่โจ ทำไรไม่บอกน้องเลยน่ะ

[RAKDEK_KA]

เซ็นซิ อิพี่โจ  อยากไม่เคลียร์ดีนัก 

[sam3sam]

อาการเกรงใจเมีย (เอ๊ะ หรือว่ากลัวเมีย) กำเริบหรอไอ้พี่โจ
สารภาพออกมาซะหมดเปลือกเลยนะ

[CanonDNattari]

โลโล่ นัทเรียนจบมาได้ด้วยดี (D) นะ อย่ามาว่าเขา 

ถึงป้าคนแต่ง แค่นี้มันยังไม่รันทดชิมิเคอะ จัดมาอย่าชักช้า  แต่ให้นังโจ มันรันทดนะ อย่ามาให้คนชื่อนัทรันทด คนชื่อนัทต้องลั่นล้า

[SweetSacrifice]

^
^
ตอนหลัก ตอนหน้าของหวานเย็น

แต่เขียน ชช ไว้เสร็จแล้ว

ขึ้นอยู่กับดุลยพินิจคนลงแล้วล่ะ ว่าจะลงให้ตอนไหน

ปล.มาบวบยกหน้า

[Akamei]

นึกว่างานจะเข้าสะเเล้ว ว ว
๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

[day9day]

 
 

 

[┗◎┗◎]

ตามคำเรียกร้อง.......ชช ช้างชด 
 

SPECIAL TUM-CHOT 1

SPECIAL TUM-CHOT 2

SPECIAL TUM-CHOT 3

SPECIAL CC (CHANG - CHOT)







       ไม่รู้อะไรดลใจให้ผมหันไปมองไอ้เด็กข้างบ้านที่เดินดูดนมดัชมิลล์ขวดใหญ่ แล้วก็ต้องหยุดเดินซะดื้อๆเมื่อเหล่ตาลงมามองข้างๆขวดนม



“อ้าว บูดนี่หว่า” ผมอ่านปากไอ้เด็กนั่นบ่นกับตัวเองแบบนั้น

“แลคโตบาซิลัสสูง กินได้” ผมอ่านปากมันอีกครั้ง ก็แทบดิ้นลงไปนอนขำกับพื้น ไอ้เด็กเปรต! ใครเค้าสอนมาแบบนั้นวะ

   
แล้วก็ไม่รู้อะไรอีกเหมือนกัน ที่ทำให้คนวาตัวนิ่งๆหรือที่สาวๆมักเรียกว่าขี้เก็กแบบผม เป็นฝ่ายเข้าไปทักไอ้เด็กข้างบ้านนั่นก่อน


“น้อง” ผมเรียก แต่มันไม่หัน มันยังเดินดูดนมของมันต่อ

“น้องๆ น้อง” ผมเรียกต่อ แล้วก็ก้าวยาวๆไปปาดหน้ามัน มันถึงยอมมองหน้าผม

“มีอะไรครับ? หมาบ้านผมไปอึไว้อีกแล้วเหรอ แต่ครั้งนี้ผมแน่ใจนะ ว่าผมไม่ได้ปล่อยมันออกไปอะ” จากที่หน้ามันนิ่งๆ เริ่มมีสเต็ปทางสีหน้าขึ้นมานิดนึง ย้ำว่านิดนึงจริงๆ คือตามันโตขึ้นเพราะร้อนรน แล้วก็กลับไปนิ่งๆเหมือนเดิม


“เปล่าๆ พี่เพิ่งย้ายมา เลยอยากมาทำความรู้จัก” ผมยิ้มให้ แบบที่ยิ้มให้สาวๆหลังแข่งบาสเสร็จ

“อ่อ อืม...แล้วไงต่ออะ?” มันถามนิ่งๆ ถ้าเป็นคนอื่นผมว่ามันคือโคตรกวน แต่ไอ้เด็กข้างบ้านนี่ มันดูเหมือนงงๆมากกว่า

“พี่ชื่อช้าง” ผมแนะนำตัวแล้วยื่นมือออกไปให้มันจับ เหมือนเป็นครูสอนมันไปในตัว ว่าเค้าควรวางตัวกันยังไง

“ผมชด” มันยื่นมือออกมาบ้าง ผมเลยรวบไปจับแล้วเขย่าเบาๆ

“ทำไมต้องจับมืออะ เป็นฝรั่งเหรอ” ชดถามผม

“อ้อ โทษทีติดมาน่ะ” ผมบอก

“งั้นไปนะ” มันบอกผมหน้านิ่งๆ แต่ไม่รู้ทำไมไอ้หน้านิ่งๆของมันชวนให้ผมอยากเข้ามายิ่งขึ้น

“อืม งั้นไว้เจอกันใหม่” ผมบอก

“เจออีกเหรอ? อ่า เจอก็ได้ๆ” มันบอก ผมทำหน้าขมวดคิ้ว ไอ้นี่...อะไรของมันวะ

“ทำไมทำหน้าดุจัง” ขณะที่มันกำลังจะเดินไปก็หยุดถามขึ้นมา ไอ้เด็กนี่แม่งซื่อจริงๆ สงสัยเรื่องพวกนี้ก็คิดไว้ในใจสิเว้ย

“เปล่า ไม่มีอะไรหรอก” ผมบอกยิ้มๆ

“อื้ม!” มันพยักหน้าให้แล้วเดินออกไปเฉยๆ ‘เออ บทจะไปก็ไปซะดื้อๆ’





   สามสี่วันมานี้ผมได้แต่ชะเง้อมองหาไอ้เด็กนั่น อาจจะเพราะว่ารู้สึกถูกชะตาด้วยที่สุดแล้ว เพราะพวกเด็กวัยเดียวกันกับผมหรือวัยใกล้เคียงกันผมรู้สึกไม่ค่อยชอบขี้หน้าซักเท่าไหร่


“ช้าง” แม่ผมเรียก

“ครับ”

“หมาใครไม่รู้เข้ามาในบ้าน เอาไงดีเนี่ย” แม่ผมเดินไปด้วย ลากผมไปดูไอ้หมาที่ว่านั่นด้วย

“เลี้ยงรอไว้ก่อนก็ได้มั้งครับ เดี๋ยวผมทำกระดาษแปะประกาศให้” ผมบอกแม่

“อืม แต่หมามันดูคุ้นๆกับคนเนอะ”

“นั่นสิ ดูไม่ค่อยกลัวคนเลย ไม่ดุใส่ด้วย แปลกๆนะแม่” ผมมองไอ้หมาตัวดำๆขนสั้นที่นอนจ้องผมกับแม่อยู่ก็พาลให้ผมยิ้มออกมา มันไม่ใช่หมาที่สวย พันธุ์ดี แต่มันดูเชื่องๆ ใจดีๆ ผมคิดว่าถ้าหาเจ้าของมันไม่เจอ ผมคงขอแม่เลี้ยงไว้


“ช้างเริ่มคุ้นกับที่นี่ยังลูก” แม่ถามผมขณะที่เดินกลับเข้าไปในบ้าน

“ก็ยังหรอกครับ แต่เดี๋ยวคงปรับตัวได้”

“แม่ก็รู้ว่าลูกไม่อยากย้าย แต่แม่ก็ไม่อยากให้ครอบครัวต้องแยกกัน พ่อเค้าทำที่นี่ไม่กี่ปีเดี๋ยวก็คงย้ายกลับไปรับตำแหน่งดีกว่าเดิมที่เดิม” แม่ผมอธิบาย ซึ่งเรื่องนี้ผมก็เข้าใจดีอยู่แล้วเพราะพ่อได้อธิบายให้ผมฟังแล้ว ว่าพ่อต้องย้ายมาอยู่ไทยประมาณสามปีหรืออาจจะน้อยกว่านั้น และจะได้กลับไปเลื่อนตำแหน่งที่อเมริกา


“ครับ” ผมรับคำนิ่งๆ

“งั้นผมขึ้นไป อ่านหนังสือข้างบนนะครับ” ผมบอกแม่

“จ้า” แม่ผมยิ้มรับ




   ผมเป็นพวกที่ไม่ค่อยพูดซักเท่าไหร่ แต่จริงๆแล้วผมสนิทกับแม่อยู่นะ แต่จะพูดกันเฉพาะตอนที่มีเรื่องจริงๆให้พูดมากกว่า ไม่ค่อยพูดคุยกันเรื่องทั่วไป หรือเรื่องไร้สาระซักเท่าไหร่ จะพูดง่ายๆก็คือผมจะติดเพื่อนมากกว่า เพราะเหตุผลนี้ด้วยมั้งที่ทำให้ผมรู้สึกเหงาๆขึ้นมา ตอนนี้ผมรู้สึกอยากหาเพื่อนให้ได้เร็วที่สุด อีกสองวันผมหวังว่าคงจะได้เจอเพื่อนแบบก๊วนเดียวกับเพื่อนเก่าที่อเมริกา




   ผมอ่านหนังสือการ์ตูน แล้วก็เปลี่ยนมาเล่นเกมส์ไปซักพัก แต่ก็รู้สึกเบื่อๆขึ้นมาซะดื้อ รู้สึกอยากออกไปเล่นบาส แต่ก็ไม่รู้ว่าสนามบาสแถวนี้มันอยู่ไหน และไปยังไง เพราะผมก็เพิ่งจัดการตัวเองและจัดการกับของต่างๆเสร็จเมื่อวาน ผมเลยตัดสินใจลงไปเล่นกับไอ้หมาไม่มีเจ้าของนั่น แต่เล่นไปสักพักก็ต้องมาสะดุด


“ช้างๆ”

“ครับแม่”

“เจ้าของหมาเค้ามาแล้วล่ะ” แม่บอก

“อ้าว มันกำลังเข้าหาผมเลย” ผมบอกแม่เซ็งๆ

“หมามันมีเจ้าของอยู่แล้ว ต้องทำใจล่ะนะลูก แต่อาจจะมีลุ้นนะ เพราะเค้าก็ไม่แน่ใจว่าใช่ของเค้ารึเปล่า เดี๋ยวเค้าจะเข้ามาขอดู” แม่เดินมาตบบ่าผมเบาๆ

“งั้นเดี๋ยวแม่เรียกเค้ามาเลยนะ” แม่บอกแล้วเดินไปเรียกเจ้าของหมาเข้ามาในบ้าน ส่วนผมก็นั่งเล่นกับหมาต่อ

“อ้าว!” เสียงนึงอุทานออกมา ทำให้ผมละสายตาจากไอ้หมาตัวดำๆนี่ขึ้นไปมอง แล้วก็ต้องยิ้มออกมาเมื่อเห็นหน้าตกใจของไอ้คนตรงหน้า

“ใช่ครับๆ ตัวนี้ไอ้มังคุด หมาของผมครับป้า” ไอ้เด็กตากลมๆนั่นบอกแม่ผม

“เหรอ เจอซักทีเนอะ” แม่ผมยิ้ม

“อื้ม! เจอๆหายๆ เดี๋ยวก็หายอีก แล้วก็เจออีก” มันพยักหน้ารัวๆบอกแม่ผม ทั้งผมและแม่ได้แต่ขำกับท่าทางของมัน

“เข้าไปกินขนมกับน้ำในบ้านก่อนไหมล่ะ ดูเหมือนลูกชายป้ายังอยากเล่นกับหมามีเจ้าของแหน่ะ” แม่ผมบอกแล้วหันมายิ้มๆกับผม

“ไม่เป็นไรครับ” มันตอบเสียงหนักแน่น

“อ้าว ทำไมล่ะ” เป็นผมที่ถามขึ้นมาแทนแม่

“แม่บอกว่าอย่าไปวุ่นวายกับคนอื่น เค้าอุตส่าห์ยอมเก็บหมาไว้ให้” มันหันมาตอบผมนิ่งๆ ผมกับแม่ได้แต่ขำกันไปอีกรอบ

“ทำไมจ้ะ บ้านอื่นเค้าไม่เก็บไว้ให้เหรอ” แม่ผมถามเสียงนุ่ม ดูแม่จะถูกใจไอ้เด็กนี่ด้วยแหะ

“แรกๆเค้าเก็บให้ แต่หลังๆเค้าไม่เก็บมาเลี้ยงให้แล้ว มันชอบหาย” มันหันไปตอบแม่ผม แม่ผมยิ้มขำๆกับคำตอบซื่อๆของมัน

“แล้วทำไมมันชอบหายล่ะ” ผมถามกวนๆ

“ผมลืมล่ามโซ่ แล้วก็ลืมให้อาหารด้วย มันเลยชอบออกไปหากินข้างนอก” มันบอก อ้าวเวร...สมควรอยู่หรอกนะ

“ลืมบ่อยๆ ก็เอามาให้ป้าก็ได้นะ เดี๋ยวป้าเลี้ยงให้ หมามันน่ารักดีนะ ลูกชายป้าดูจะถูกใจอยู่เลยล่ะ” แม่ผมแซว

“อ๊า.......” มันอ้าปากค้าง ตอบไม่ถูก

“แม่พี่เค้าล้อเล่น” ผมเฉลย มันถึงกลับมายิ้มได้อีกครั้ง

“อายุเท่าไหร่น่ะเรา ถึงสิบขวบยังเนี่ย” แม่ผมถาม

“สิบสองแล้วครับ” มันตอบเสียงเข้ม

“อ้าวเหรอ ห่างกับลูกชายป้าปีเดียวเอง... แต่เราดูเด็กจัง” แม่ผมเปรย ซึ่งผมก็พยักหน้าเห็นด้วย

“อ๊ะ!!” มันอุทาน

“หืม?” ผมหันไปยิ้ม

“จำได้ๆ นี่พี่ช้าง ที่ผมเจอเมื่อวันก่อนนู้น” มันหันมายิ้มตาหยีให้ผม

“เพิ่งจะจำได้เนอะ...เข้าไปกินขนมในบ้านมั้ยชด” ผมยิ้มให้แล้วก็ลองชวนอีกที

“อื้ม มาสิ ป้าเพิ่งอบคุ้กกี้เสร็จ มีมะม่วงแช่อิ่มกับน้ำกระเจี๊ยบที่ทำไว้เมื่อวันก่อนด้วย” แม่ผมเชิญชวนเต็มที่

“ครับๆ” มันพยักหน้ารัวๆแล้วเดินตามแม่ผมเข้าไปในบ้านต้อยๆ ไม่สนใจไอ้มังคุดหมาของมันกับผมเลยซักนิด เห้อ....ไอ้ชดเอ้ย






เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................


เผลอกินนมบูด แลคโตบาซิลัสสูงงงง เหมือนกันเลย 

[EunJin]

ชดน่ารักเกินไปแล้วค่ะ แอร่กกกกกกกกกกกก

[badcow]

แล้ว ตั้ม กับ ชด สบายดีมั๊ยอ่ะ

[a_tapha]

ตอนเด็กชดน่ารักเนาะพี่ช้าง 

[mamacub]

พี่ช้างอยากเป็นคนดูแลชดแล้วละซิ

[NannY]

โอ๊ยยยยยยยยยย ชดน่ารักอ้ะะะะะ ชอบบบบบบบบ

เชียร์ใครดี ระหว่้างพี่ช้างกะตั้ม อิอิ

[boylove_yj]

 



กินนมบูด แล้วยังบอกว่าแล็คโตบาซิลลัสสูงอีกอ่า ก๊ากกกกกกกกกกกๆ

[gayraygirl]

เฮ้อออ อ่านตอนนี้แล้วก็ชักสงสารพี่ช้างในอนาคต
หาคู่ให้พี่ช้างสักคนดีมั้ยอ่ะ อิอิ(เริ่มหางานให้คนเขียน)

[boylove_yj]

 



กินนมบูด แล้วยังบอกว่าแล็คโตบาซิลลัสสูงอีกอ่า ก๊ากกกกกกกกกกกๆ

[Jploiiz]

พี่ชดน่ารักๆ
แต่เจอขนมดันลืมหมาเลยนี่สิ ๕๕๕

[malula]

ชดกวนตั้งกะยังเปี๊ยกเลย