รับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มมั้ยครับ?ง่วง!!
คำเดียวเลย
ตอนนี้ในหัวมีอยู่คำเดียว
เล่นโต้รุ้งอ่านวิชาหลักการอิเล็คทรอนิกส์ไปจนเกือบสว่าง
งีบหลับไปตอนตี 4 ตื่นมาอีกทีเกือบ 6 โมงเช้า
นับ ๆ ดูแล้วใช้เวลานอนไป 2 ชั่วโมงก่อนเข้าสู่สนามสอบ 8.30
โอ้วว....ช่างเป็นการเตรียมรบที่ยอดเยี่ยมมาก
กูล่ะอยากจะมอบโล่รางวัลกล้าหาญให้ตัวเองจริง ๆ
คนที่ตาใกล้ปิดบ่นประชนตัวเองอย่างขำ ๆ
สองขาก้าวเดินโหยหาสิ่งที่จะมาช่วยเติมพลังไม่ให้น็อกเอ๊าท์ระหว่างการสอบ
เช้าขนาดนี้ร้านรวงที่ไหนในมหาลัยมันจะมาเปิด
ยกเว้นก็แต่ที่เดียวซึ่งเขามั่นใจว่า
มันยังคงยืนหยัดอยู่คอยต้อนรับผู้คนตลอด 24 ชั่วโมง
‘7-11’
ตึ่ง ตึง
เสียงประตูอัตโนมัติเลื่อนเปิด
นัยน์ตาปรือกวาดมองรอบร้านเล็ก ๆ ที่แทบไม่มีคน
อาจเพราะยังเป็นช่วงเช้าอยู่
จึงทำให้ไม่มีนักศึกษามาเดินป่วนเปี้ยน
ผิดกับตอนพักกลางวันลิบลับ
อย่าว่าแต่จะซื้อของเลย...
แค่คิดจะแหย่เท้าลงไปยังแทบไม่มีพื้นที่
เปิดตู้แช่เอื้อมมือคว้ากาแฟกระป๋องเบอร์ดี้และแบรนด์ซุปไก่สกัด
ทั้ง ๆ ที่ใจจริงอยากกระดก M 150 ซักห้าขวด
แต่สำเหนียกได้ว่า...
กูไปสอบ... ไม่ได้ไปรบกับพม่าจริง ๆ
...ตัดใจไว้ก่อน
เดี๋ยวสลบคาห้องสอบไม่ฟื้นแล้วมันจะยุ่ง
เดินง่วง ๆ มายืนต่อแถวตรงเคาเตอร์หลังผู้หญิงคนหนึ่ง
ในหูแว่วได้ยินเสียงพนักงานชายถาม
“รับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มมั้ยครับ?”
นึกขำอยู่ในใจ...
พนักงานเซเว่นนี่เหมือนหุ่นยนต์ที่ถูกโปรแกรมเซ็ตเอาไว้เนอะ
ถ้าเกิดกูบอกว่ารับ แล้วมันเสือกไม่มีขึ้นมาจะทำยังไง?
...อยากรู้เหมือนกันว่ะ
คิดเพลิน ๆ ก็มาถึงคิวของเขา
วางของที่ถือไว้เบา ๆ
มือหนึ่งคุ้ยหากระเป๋าตังค์ในเป้ที่บรรจุชีทปึกใหญ่
กระนั้นก็ยังมีถ้อยคำหนึ่งดังเข้ามาในหู
“รับขนมจีบซาลาเปาเพิ่มมั้ยครับ?”
“ไม่ครับ”
ตอบออกไป
พร้อมหัวคิ้วที่เริ่มขมวดมุ่นด้วยความเอะใจ
เฮ้ย!! กระเป๋าตังค์กูหายไปไหนวะ!?
“รับไส้กรอกเพิ่มมั้ยครับ?”
โว๊ะ...ไอ้ห่านี่ก็ถามจริง
“ไม่ครับ!”
น้ำเสียงเริ่มปนความหงุดหงิด
เร่งควานหากระเป๋าตังค์ในเป้ใบโต
เปิดซิปตรวจดูทุกช่อง แต่ก็ยังคงหาไม่เจอ
เมื่อเช้าจำได้ว่าหยิบมาพร้อมกุญแจหอนี่หว่า
แล้วแม่งมันหายไปไหนได้ยังไงวะเนี่ย
เงินกูเพิ่งกดมาจากธนาคารเมื่อวานเองนะโว้ยยย
แล้วหนึ่งเดือนต่อไปนี้กูจะอยู่ยังง๊ายยยยยย!!!
“รับขนมปังไก่ชีทเพิ่มมั้ยครับ?”
...สามรอบแล้วนะ
ไอ้เวรนี่มึงจะกวนตีนกูใช่มั้ยห่ะ!!
“ไม่!!”
“ถ้างั้น...”
แม่งงงงง!! มันจะอะไรกะกูนักหนาว่ะ!!!
กูไม่เอาอะไรเพิ่มทั้งนั้นแหละ!!!
เพราะตังค์กูหาย....กระเป๋าตังค์กูหาย
แล้วกูจะเอาเงินที่ไหนไปจ่าย!!....
ไอ้ห่าเอ้ยยย มึงเข้าใจกูมั้ยเนื่ยยยย!!!
คิดจะเงยหน้าขึ้นด่า
แต่ชั่วขณะนั้น บางสิ่งในความทรงจำ
กลับกระตุกให้สองมือตบลงไปยังกระเป๋ากางเกง
ความหงุดหงิดเปลี่ยนเป็นความลิงโลดเมื่อพบเจอสิ่งที่ตามหา
ควายเอ้ยยย.....อยู่นี่เอง...
โง่จริงกูก็หายอยู่ได้ตั้งนาน
คราวนี้แม่งมึงพูดออกมาอีกสิไอ้หุ่นยนต์อัตโนมัติ
กูจะเอาให้หมดเลย
แล้วถ้ามึงไม่มีให้กูนะ
มึงโดนนนนนนน!!
“รับผมเพิ่มมั้ยครับ?”
“รับ!! ห่ะ...อะไรนะ??”
คนง่วงงุนถึงกับตาสว่าง
ชะงักงันไปกับคำถามของอีกฝ่ายราวกับไม่แน่ใจ
เมื่อกี๊...
มันพูดว่าอะไรนะ
ใช่... ‘รับผมเพิ่ม’ รึเปล่า
“หือ...อะไรครับ?”
พนักงานในชุดเซเว่นเงยหน้าขึ้นมาสบตา
ทำตัวงง ๆ เหมือนไม่มีเหตุการณ์ใด ๆ เกิดขึ้น
จนเด็กเตรียมสอบต้องถามย้ำ
“เมื่อกี๊พูดว่าอะไรนะ?”
“เปล่านี่ครับ”
คำตอบที่มาพร้อมกับดวงตาที่จ้องมองอย่างใสซื่อ
ทำเอาคนสงสัยระแวงถึงกับหน้าเอ๋อ
อ้าว...งั้นกูคงหูฝาดไปเอง
สงสัยเบลอหนักเพราะนอนน้อยแน่ ๆ เลยวะกู
“ทั้งหมด 52 บาทครับ”
ส่งแบงค์ร้อยไปให้
รับของพร้อมเงินทอนแล้วเดินออกนอกร้านอย่างงง ๆ
แต่ในใจยังคงวนเวียนถึงคำถามประหลาด ๆ นั้น
...หรือว่าสมองจะปรับจูนคลื่นไม่ทัน
แบบนี้มันจะเข้าสอบไหวได้ไงวะ
ชักไม่แน่ใจในตัวเองแล้วเว้ย
กำลังจะเก็บเศษเงินทอนกับใบเสร็จเข้ากระเป๋า
แล้วก็ต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัย
เมื่อเห็นรอยปากกาเขียนขยุกขยิกอยู่หลังใบเสร็จสีขาว
‘ซื้อแล้ว รับผิดชอบด้วยนะครับ
08x-xxxxxxx’
...ซื้อแล้ว?
กูซื้ออะไร
แล้วไอ้เลขพวกนี้มันเบอร์โทรไม่ใช่เหรอ?
ก้มลงมองถุงใส่กาแฟกับแบรนด์ที่หวังจะมาช่วยไม่ให้หลับ
ทว่ามันกลับเป็นของไม่มีประโยชน์ซะล่ะมั้งตอนนี้
เพราะกูตื่นเต็มตาเลย
...หายง่วงแถมพ่วงด้วยอาการร้อน ๆ ที่หน้าด้วย
แม่งงง....ไอ้หุ่นยนต์อัตโนมัติพนักงานเซเว่น!!
รอก่อนมึง ไว้รอสอบเสร็จแล้วเดี๋ยวมีเคลียร์
ทำไงได้....
ก็ดันเผลอตัวซื้อมาแล้ว
จะให้ทิ้งขว้างได้ยังไง
มึงไม่ต้องห่วงหรอกกูมันงก
ของที่ซื้อมาแล้วรับรอง...
กูจะใช้คุ้มค่าทุกบาททุกสตางค์เลย
...มึงเตรียมตัวไว้ให้ดีก็แล้วกัน!!!
------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ENDเรื่องนี้มาอย่างเถื่อน *หัวเราะ*
เปลี่ยนแนวมาเป็นโหด ๆ บ้าง
สมกับที่ให้มันมีหลายรสชาติ 
คิดเห็นยังไงก็ขอฝากคำแนะนำไว้ด้วยนะคะ
ขอบคุณค่ะ
BitterSweet