(3 เรื่องจบ) อสรพิษที่รัก ,เธอที่รัก ,พลังอธิษฐาน
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: (3 เรื่องจบ) อสรพิษที่รัก ,เธอที่รัก ,พลังอธิษฐาน  (อ่าน 62986 ครั้ง)

ออฟไลน์ เงาใต้น้ำ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +116/-3
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)




รวมผลงานค่ะ :
รักคืออะไร
พอเพียงรัก
อสรพิษที่รัก,เธอที่รัก,พลังอธิษฐาน
ยุคไหนวะ?
รักข้ามสายพันธุ์ (เมื่อสามีไม่ใช่คน)
เจ้าชาย&อสูร



Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-07-2014 00:44:03 โดย OIL1982 »

ออฟไลน์ เงาใต้น้ำ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +116/-3
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #1 เมื่อ16-11-2013 04:14:06 »

เรื่องนี้แต่งขึ้นเพื่อความบันเทิง
ตัวละคร  สถานที่  เหตุการณ์ที่ปรากฏ
เป็นเรื่องสมมติ  ไม่มีอยู่จริง  โปรใช้วิจารณญาณในการอ่าน


เรื่องเดิมอุบัติรัก เหตุหัวใจเขียนไปเขียนมาหลายรอบไม่สำเร็จ 
ขอแก้ไปเรื่อย ๆ ให้ลงตัวแล้วจะมาลงใหม่ค่ะ 
เอาเรื่องเก่ามาลงฆ่าเวลากระทู้นี้ไปก่อน ถ้าเรื่องใหม่จะเปลี่ยนชื่อคนแต่งค่ะ
ถ้าเคยอ่านแล้วรู้สึก Log in แปลกเพราะใช้ไอดีน้องลงจ้า



อสรพิษที่รัก

สิ่งศักดิ์สิทธิ์ใด ๆ ในสากลโลกที่ลูกนับถือ  ศาลงูเจ้ารวมถึงเหล่างูทั้งหลาย 
โปรดรับการสักการะจากลูกผู้แต่ง…ด้วยเรื่องราวเหล่านี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น 
ไม่เกี่ยวข้องกับสถานที่และบุคคลรวมถึงงูเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์ 
หากมีสิ่งใดผิดพลาดโปรดให้อภัยแก่ลูกด้วยเถิดค่ะ...สาธุ!


ตอนที่ 1



“เฮ้ย! ค่อยกินสิวะ  ของมันหายากนะโว้ย…เอ็งเล่นกินไม่สนใจคนเหนื่อยยากเสี่ยงตายแบบนี้ 
คราวต่อไปข้าจะไม่แบ่งจริง ๆ นะเอ้า…ไอ้แหลม”  เสียงต่อว่าต่อขานเพื่อนร่วมวงสุรา 
ทำให้เด็กชายภิมุขที่กำลังเดินผ่านกลุ่มคนงานต้องหยุดฟังด้วยความสงสัย

ดวงตากลมโตเหลือบแลไปที่กลางวงเหล้า  เห็นเพียงห่อผ้าสีขาวขมุกขมัววางอยู่ 
พร้อมกับที่ลุงเมฆเอี้ยวตัวหันเอาก้อนทรงรียาว  ที่ดูเหมือน ‘ไข่’ อะไรสักอย่างมาวางไว้ด้านหลัง 
เด็กชายวัยสิบสี่ขวบประมวลความคิดอย่างรวดเร็ว 
พลันนึกตกใจว่ากลุ่มคนงานก่อสร้างเหล่านี้คงพรากไข่ของตัวอะไรสักอย่างมาจากอ้อมอกแม่มันเป็นแน่!!!...

เร็วเท่าความคิด...เด็กชายลูกเจ้าของกิจการรับเหมาก่อสร้างก็วิ่งไปหยิบ ‘ไข่’ ดังกล่าว 
วิ่งออกไปทางสวนหลังบ้านโดยที่คนในวงสุราทำได้แค่เพียงร้องโวยวาย 
หากไม่สามารถลุกขึ้นวิ่งตามได้ทัน  เพราะฤทธิ์สุราที่ดื่มไปทำให้มึนงงได้ไม่น้อย

เด็กชายวิ่งผ่านสวนมะม่วงไปทางด้านหลัง  ซึ่งเป็นป่าทึบที่ได้รับการอนุรักษ์ไว้จากคนในชุมชน 
ที่มุ่งหวังจะให้ท้องถิ่นของตนยังคงมีธรรมชาติป่าเขียวขจี  อากาศดี ๆ  และวิถีชีวิตงาม ๆ

วิ่งมาได้สักพักเด็กชายภิมุขก็หยุดหอบแฮกอยู่บริเวณศาลงูเจ้า  ซึ่งชาวบ้านเชื่อกันว่ามีงูจงอางอาศัยอยู่ 
คอยดูแลรักษารักษาป่าที่นี่  รวมถึงหมู่บ้านของเขา  และสืบทอดเชื้อสายกันมาช้านานแล้ว...

เด็กชายเอาไข่ฟองเท่ากำมือออกมาจากอ้อมกอด  พยายามครุ่นคิดว่าเจ้าไข่ในมือนี่มันเป็นไข่ของอะไรกันแน่...
หากพยายามคิดเท่าไร  ก็ไม่สามารถจะบอกตัวเองได้ว่าที่ถืออยู่เป็นไข่ของสัตว์ชนิดใด

“แล้วจะส่งคืนให้แม่มันยังไงกันล่ะเนี่ย  มันไข่อะไรน้าแบบนี้...ไข่นกกระจอกมันคงไม่ใหญ่เท่านี้ 
หรือไข่เป็ดกันนะสีขาว ๆ แบบนี้  ไม่สินั่นมันกลมกว่า...ไข่เต่ารึเปล่า  ใช่ ๆ เคยดูทีวีไข่เต่าก็คล้าย ๆ แบบนี้ 
แต่มันน่าจะบางกว่า...สงสัยในทีวีกับตัวจริงมันไม่เหมือนกัน  งั้นเอาไปโยนลงน้ำดีกว่าแม่มันอาจจะรออยู่ก็ได้...
แต่ว่าในทีวีเต่ามันวางไข่บนบกนี่หว่า  โอ๊ย! แล้วเราจะทำยังไงดีล่ะ  เอาไปคืนลุงเมฆเด็กในนี้ไม่ตายไปอีกตัวหรือไงกัน” 
เด็กชายเริ่มจะคร่ำครวญขึ้นมา  เขาเพิ่งจะรู้ว่าการแยกไข่ของสัตว์ต่าง ๆ บนโลกนี้  มันช่างยากเย็นเหลือเกิน

“หนู...บ่นอะไรล่ะนั่น  ให้น้าช่วยดีมั้ยจ้ะลูก” 

หญิงสาวสวยสะคราญเดินออกมาจากบริเวณด้านหลังศาลงูเจ้า  ส่งยิ้มมาด้วยความเอ็นดู 
เธอนุ่งเสื้อคอกระเช้าสีบานเย็น  ผ้าถุงลายดอกไม้สีน้ำตาลอ่อนดูสวยหวาน 
รอยยิ้มและดวงตาเต็มเปี่ยมไปด้วยความเอื้ออารี  ทำให้เด็กชายภิมุขนึกไว้ใจโดยไม่ต้องตริตรอง

“น้าครับ  ผมขโมยไข่ฟองนี้มาจากลุงน้าในวงเหล้า  เห็นพวกเขาจะตอกกินกันหมด 
เลยนึกสงสารเจ้าตัวน้อยข้างในขึ้นมา  ช่วยมาได้ฟองเดียวนี่แหละครับ...ปัญหาคือผมไม่รู้จริง ๆ ว่าไข่อะไร 
จะคืนให้แม่มัน...ก็คืนไม่ถูก”  เด็กชายบ่นแล้วพรูลมหายใจอย่างหมดหนทาง

หญิงสาวยิ้มน่ากลัว  สายตาอาฆาตสาดส่องประกาย  หากเมื่อเด็กชายเงยหน้าขึ้นมอง 
ดวงตาคู่นั้นก็กลับส่งประกายเอื้อเอ็นดูเช่นเดิม  “น้าพอจะรู้ว่านั่นไข่อะไร  น้าจะเอาไปคืนแม่มันให้ 
ส่วนหนูกลับบ้านดีกว่า  นี่ก็จะค่ำแล้วประเดี๋ยวจะมีอันตราย...”

เด็กชายสองจิตสองใจ  หากรอยยิ้มใจดีนั้นทำให้เขาตัดสินใจส่งไข่ปริศนาให้หญิงสาว  แต่ก็ยังเอ่ยถาม 
“นี่ไข่อะไรหรือครับน้า...”

หญิงสาวประคองไข่ไว้ในมืออย่างทะนุถนอม  แล้วยิ้มอ่อนโยนตอบ 
“ไข่งูจงอางลูก  คนพวกนั้นคงบังเอิญเจอเข้าเลยขโมยไป  เป็นไข่ของงูเจ้าในศาลนี่ไงลูก”

เด็กชายตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว  นึกประหวัดไปถึงลุงน้าที่ร่ำสุราไม่รู้อนาคต 
เมื่อแถวนี้ใครก็รู้ว่าจงอางนั้นทั้งรักเดียวและหวงไข่แค่ไหน  เกรงว่าคนที่กล้ามาท้าทายอำนาจงูเจ้า 
และไม่หวาดกลัวความดุร้ายของจงอาง  อาจไม่มีโอกาสเห็นแสงอาทิตย์ส่องในวันพรุ่ง...

หญิงสาวเอื้อมมือขึ้นลูบผมเด็กชายเป็นการปลอบโยน 
“กลับบ้านเถอะลูก  อะไรจะเกิดมันก็เป็นไปตามกรรมตามเวรของคนพวกนั้น 
หากพ่อของหนูจะเลิกกิจการก่อสร้าง  สวนมะม่วงนั่นก็ไม่ทำให้ครอบครัวอดตายหรอกลูก”

เด็กชายมองหน้าหญิงสาวแล้วยิ้มโล่งใจ  เขาคิดว่าหญิงสาวคงจะรู้จักพ่อแม่ของเขาเป็นแน่ 
เพราะมีไม่กี่คนหรอกที่รู้ว่าพ่อเขาจะหันมาจริงจังกับการทำสวนมะม่วง 
เพราะรักการเกษตรมากกว่ากิจการที่มีแต่หินปูนทรายมากนัก

“งั้นผมไปก่อนนะครับน้า  น้าก็อย่าอยู่ในป่าจนดึกนะครับ…มันน่ากลัว!!!” 
ตอนหลังเด็กชายหันมาตะโกนบอกหลังจากนึกได้  หญิงสาวโบกมือด้วยรอยยิ้มอบอุ่น 
เฝ้ามองแผ่นหลังของคนตัวเล็กจนลับไปจากสายตา

ความมืดมิดครอบคลุมผืนป่ารอบ ๆ  ดวงตาสีดำสนิทของหญิงสาวกลับกลายเป็นสีแดงเพลิง 
ก่อนที่ร่างอรชรจะแปรเปลี่ยนทอดยาวไปบนพื้นดิน  สีเทาอมดำเลื่อมพรายส่องประกายในความมืด 
งูจงอางตัวใหญ่ยาวประมาณสามเมตรกว่าแผ่แม่เบี้ยดุร้ายน่าหวาดกลัว...

ไข่ฟองน้อยถูกห่อหุ้มด้วยอ้อมกอดอบอุ่นของผู้เป็นแม่ที่ขดตัวเป็นวงกลมขนาดใหญ่ 
เพียงไม่ช้านานจากเส้นทางที่เด็กชายจากไป 
งูจงอางอีกตัวซึ่งตัวเล็กกว่าเล็กน้อยก็เลื้อยเข้ามาอย่างไร้เสียงและรวดเร็วคล้ายลมโบกโบย

จงอางตัวผู้เข้าโอบล้อมตัวเมียที่ยาวกว่าคล้ายต้องการปลอบประโลม 
ทั่วบริเวณสะท้อนเสียงร่ำไห้ของหญิงสาวที่พัดผ่านสายลมแล้วจางไป 
เมื่อสูญเสีย...ความเศร้าโศกเสียใจจึงบังเกิด 
หากผู้ทำให้เกิดการพลัดพรากย่อมต้องชดใช้ด้วยห้วงชีวิตที่เหลือ!!!


++++++++++++++++++++++++++


เสียงอึกทึกบริเวณบ้านทำให้เด็กชายภิมุขต้องวิ่งไปที่ตัวบ้านด้วยความตกใจ 
ความคิดแรกของเด็กชายคือบ้านถูกไฟไหม้  หากเมื่อไปใกล้ยิ่งกว่าจึงได้รู้สาเหตุแท้จริง 
ที่ทำให้เด็กชายถึงกับเข่าอ่อนด้วยความหวาดกลัว...

“ตามุกลูก  ไปไหนมากลับค่ำขนาดนี้  ย่าเป็นห่วงแทบแย่...”  ย่าน้อมกอดหลานชายคนเล็กไว้แนบอก 
ขณะที่คนในบ้านเริ่มห้อมล้อมเข้ามาจนครบ  ด้วยความเป็นห่วงเป็นใย

“เกิดอะไรขึ้นครับคุณย่า…”  เด็กชายเอ่ยถามทั้ง ๆ ที่มั่นใจในคำตอบนั้นว่าตรงกับที่คิดไว้แน่

“พวกคนงานถูกงูเจ้าเล่นงานน่ะสิ  คงไปทำอะไรลบหลู่ศาลงูเจ้าเข้า 
สุดท้ายเลยโดนเล่นงานกันเกือบหมด  ยกเว้นก็แต่ไอ้พงหญ้าที่รอดมาได้  สงสัยมันไม่ได้ไปกับเค้าน่ะ” 
พี่ชายคนกลางที่เข้ามาโอบเขาไว้ห่าง ๆ  เอ่ยบอกอยู่ใกล้ ๆ ทั้งที่ยังตัวสั่นด้วยความหวาดกลัว

สัตยาเป็นผู้เห็นเหตุการณ์อีกคนหนึ่ง  เพราะเด็กหนุ่มออกมาตามน้องชายให้ไปกินข้าว 
หากเมื่อเดินผ่านวงสุราก็พบงูจงอางตัวใหญ่มหึมา 
จนเขานึกว่าเป็นงูหลามสีดำสนิทหากไม่เห็นแม่เบี้ยที่แผ่หันมาทางเขา...
เด็กหนุ่มยังคงจำดวงตาสีแดงสดนั้นได้ไม่ลืม

ช่วงที่กำลังหวาดกลัวนั่นเอง  จงอางที่เขามั่นใจว่าเป็นงูเจ้าก็หันกลับไปเล่นงานคนที่เหลืออยู่ให้เห็นต่อหน้าต่อตา 
หากปล่อยให้พงหญ้าช่างทาสีรุ่นน้องวิ่งมาเกาะแข้งเกาะขาเขาไว้ด้วยความตื่นกลัว 
สุดท้ายตัวเขาเองก็ตกใจจนทรุดลงไปนั่งกอดกับเด็กคนงานอย่างไม่ทันรู้ตัว

เมื่อเล่นงานจนคนอีกมุมหนึ่งแน่นิ่งไปหมดแล้ว  งูเจ้าตัวใหญ่ก็หันมาหาอีกสองคนที่นั่งกอดกันตัวสั่นสะท้าน 
สัตยาจำได้ดีเลยว่างูเจ้าเลื้อยเข้ามารวดเร็วจนเขาต้องซบหน้าลงกับแผ่นอกของพงหญ้า
ร้องไห้เสียงดังไม่แพ้คนที่กอดเขาไว้แน่น 
ก่อนที่งูเจ้าจะเลื้อยหายไปทางสวนมะม่วงด้วยความรวดเร็วปานพายุ...

แล้วทุกคนในบ้านก็วิ่งออกมา  เมื่อได้ยินเสียงกรีดร้องด้วยความตกใจของสัตยานี่แหละ

“ตายหมดเลยเหรอพี่หยก...”  ภิมุขเอ่ยถามเสียงสั่น  แล้วเล่าเรื่องที่เพิ่งเจอมา 
“ลุง ๆ น้า ๆ เขาไปขโมยไข่งูเจ้ามากินกัน  มุกเจอตอนมันเหลืออยู่ฟองเดียว 
เลยวิ่งหนีเอาเข้าไปในป่า  เจอน้าผู้หญิงสวยอาสาจะเอาไปคืนแม่มันให้  แล้วก็กลับมานี่แหละ...”

ย่าน้อมกอดหลานชายคนเล็กไว้แน่น 
คนอื่น ๆ ในบ้านหันมองหน้ากันรู้สึกได้ถึงขนตามเนื้อตัวที่ตั้งชันจากความหวาดกลัว 
เมื่อพอเดาได้ว่าหญิงสาวที่ภิมุขไปเจอมาก็คงจะเป็นงูเจ้าตัวเมียนั่นเอง 
พิสิทธิ์พ่อของพิมุขดึงปู่เพียงกับพี่นิลพี่ชายคนโตไปปรึกษาหารืออีกด้าน 
ปล่อยให้ภิมุขนั่งตัวสั่นอยู่กับย่าและสัตยาพี่ชายคนรอง

พงหญ้าเด็กคนงานที่ดูแลความเรียบร้อยของเรื่องที่เกิดขึ้นยังคงหน้าซีดด้วยความหวาดกลัว 
แต่เขาที่ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับเรื่องราวของไข่งูจงอาง 
เพียงแต่อยู่ผิดที่ผิดเวลาก็เป็นคนเดียวที่อดจะลอบยิ้มอยู่กับตัวเองบ่อย ๆ ไม่ได้ 

ใครเล่าจะคิดว่าเหตุการณ์ครั้งนี้จะทำให้เขารู้สึกว่าหลังจากตกนรกด้วยความหวาดกลัว 
ก็ได้ขึ้นสวรรค์ด้วยความสุขในเวลาไล่เลี่ยกัน...

หลังจากเกิดเหตุการณ์ตายหมู่เพราะไข่งูจงอาง 
คนในหมู่บ้านเครือตะโก้ก็ต้องร่วมมือกันจัดพิธีบวงสรวงขอขมาต่องูเจ้าผู้ดูแลศาลศักดิ์สิทธิ์ 
ป่าเขียวขจี  รวมถึงท้องถิ่นเล็ก ๆ แห่งนี้มาช้านาน 

พิธีใหญ่โตจากการร่วมแรงร่วมมือของคนในหมู่บ้าน 
ทำให้ศาลงูเจ้าที่เต็มไปด้วยบรรยากาศเย็นเยียบหลังจากเกิดเรื่อง 
กลับมาอบอุ่นได้อีกครั้ง...ทุกคนลงความเห็นว่างูเจ้าคงหายเศร้าโศกและให้อภัยต่อพวกเขาแล้วนั่นเอง

นายพิสิทธิ์สักการะขอพรศาลงูเจ้า  เมื่อตัดสินใจประกาศเลิกธุรกิจรับเหมาก่อสร้าง 
หันมาเอาจริงเอาจังกับสวนมะม่วงและจะปลูกผลไม้อย่างอื่นในอนาคต 
เพราะเชื่อมั่นในสิ่งที่ลูกชายคนเล็กได้ยินมาจากหญิงสาวปริศนาที่พบบริเวณศาลงูเจ้าศักดิ์สิทธิ์
อันเป็นที่เลื่องลือไปหลายตำบล…


++++++++++++++++++++++++++


สิบปีต่อมา...



สามปีหลังจากเกิดเรื่องภิมุขก็ออกจากหมู่บ้าน 
ไปศึกษาต่อในตัวจังหวัดที่เก้าสิบเก้ากระทั่งจบจากมหาวิทยาลัยเอกศาสตร์ 
แล้วตัดสินใจดูแลบริหารงานที่บริษัทส่งออกผลไม้ของครอบครัวซึ่งอยู่ในตัวจังหวัด 
นาน ๆ จึงจะกลับไปเยี่ยมบ้านสักครั้ง

เดี๋ยวนี้สวนมะม่วงของบ้านอัญมณี  กลายเป็นสวนผลไม้ขนาดใหญ่ของอำเภอสุขเหลือล้ำไปแล้ว 
ในสวนมีทั้งมะม่วง  มะพร้าว  ฝรั่ง  ส้ม  ส้มโอ  สับปะรด  องุ่น  และลำไย 
เพราะอากาศในจังหวัดเหมาะแก่การปลูกผลไม้ทั้งเขตร้อนและเขตหนาว 
รวมถึงมีดินที่อุดมสมบูรณ์พรั่งพร้อม 
แต่หากถึงฤดูกาลที่ต่างไปผลไม้ต่างฤดูกาลนั้นจะต้องถูกดูแลอย่างดีกว่าเดิมหลายเท่าทีเดียว

ภิมุขดูแลบริหารบริษัทฯ  ร่วมกับสัตยาพี่ชายคนรอง 
ขณะที่วิษณุพี่ชายคนโตดูแลเรื่องการเกษตรอยู่กับนายพิสิทธิ์ผู้เป็นพ่อ 
ที่บ้านในอำเภอสุขเหลือล้ำจึงมีเพียงวิษณุอยู่ประจำเพียงคนเดียว

ในตัวจังหวัดที่เก้าสิบเก้าภิมุขกับพี่ชายอยู่บ้านแยกกันคนละหลัง 
เพราะส่วนใหญ่สัตยาจะคุมงานส่งออกผลไม้  แต่ภิมุขจะดูแลเรื่องตลาดภายในประเทศ 
ดังนั้นบางครั้งช่วงเวลาที่ว่างจะต่างกัน  เพื่อไม่ให้เกิดปัญหารบกวนกัน
นายพิสิทธิ์จึงสร้างบ้านไว้ให้ลูกชายคนละหลัง  โดยสัตยาจะมีพงหญ้ามาคอยดูแล 
ส่วนภิมุขนั้นถนัดที่จะอยู่คนเดียวมากกว่า

ทุก ๆ วันของภิมุขก็จะไม่ต่างกันมากนัก  จนชายหนุ่มมักจะคิดว่าตัวเองทำงานคล้ายหุ่นยนต์ 
เช้าตื่นขึ้นมาอาบน้ำ  ออกจากบ้าน  ทำงานในสำนักงาน  ตกเย็นก็ขับรถกลับบ้าน 
อาบน้ำดูข่าวสาร  และพักผ่อนนอนหลับ 
กระทั่งรุ่งเช้าทุกอย่างก็จะวนเวียนกลับไปเป็นเหมือนเช่นทุกวัน...

วันนี้ก็เช่นกัน  ประตูบ้านปิดไล่หลังเจ้าของบ้านที่เดินเอียงซ้ายเอียงขวาไปเปิดไฟด้วยความเหน็ดเหนื่อย 
แสงไฟขาวนวลสว่างพรึบส่องให้เห็นโทนสีน้ำตาลอ่อน  เครื่องเรือนมีเพียงโต๊ะตู้ไม้สีน้ำตาล 
และชุดโซฟารับแขกสีเดียวกันที่กลางห้องกว้าง  ส่วนที่เหลือเป็นพื้นกระเบื้องสีน้ำตาลอ่อนกลมกลืนกับสีผนัง

ตัวบ้านดูโล่งสะอาดตา  หากก็เต็มไปด้วยสีน้ำตาลเข้มของเครื่องเรือน
 และสีน้ำตาลอ่อนของตัวบ้าน  ภิมุขไม่ได้ชื่นชอบสีน้ำตาล 
แค่รู้สึกว่าถูกใจกับสีนี้มากกว่าจึงได้เลือกมาด้วยตัวเอง

ชายหนุ่มทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟา  ปลดเนกไทออกโยนไว้ใกล้ ๆ 
แล้วกวาดมือสะเปะสะปะหาหนังสือพิมพ์ที่ถือติดมือเข้ามา 
แต่ก็ต้องสะดุ้งเมื่อสัมผัสได้ถึงเกล็ดลื่นที่ปลายนิ้ว 
ใบหน้าหล่อเหลาถูกใจสาว ๆ  หันไปมองจุดที่มือวางอยู่รวดเร็ว...แล้วแทบช็อก!!!

เรือนร่างสูงโปร่งกระโดดลุกขึ้นจากโซฟา 
ถอยหลังไปจนชิดผนังด้านหนึ่งของห้องกว้าง 
เมื่อเห็นงูสีดำเลื่อมระยับคล้ายมีประกายส่องสว่างนอนขดตัวอยู่บนโซฟานุ่ม 
แล้วยกตัวช่วงบนขึ้นมองมาที่เขาราวกับกำลังจับจ้อง...

“คุณ...พระ...”  ภิมุขอุทานด้วยความตกใจ 
ปกติเขาเป็นคนรักสัตว์ทุกชนิดแต่เอาเถอะยกเว้นเจ้าตัวยาวสองสามเมตรที่ดูน่ากลัว 
และอันตรายพร้อมจะฆ่าเขาได้ทุกเมื่อไว้ดีกว่า

“อย่าจองเวรจองกรรมกันเลย  นะโม...เอ้ย  สัพเพสัตตา...”  ยังท่องไปไม่ไกล 
เจ้างูสีดำเป็นประกายสวยก็ลดลำตัวลงขดเป็นวงกลมราวกับจะเบื่อหน่าย 
เผยให้เห็นลายคล้ายจันทร์เสี้ยวชัดเจนอยู่กลางพังพานด้านหลัง

“จงอาง...”  ภิมุขอุทานขึ้นมาอีกครั้ง  คราวนี้ชายหนุ่มทั้งตกใจและหวาดกลัว 
หากเมื่อเห็นเจ้างูใหญ่ยังทำไม่สนใจก็เริ่มจะหงุดหงิด  “เฮ้ย! ทำท่าแบบนั้นมาอัดกันเลยดีกว่ามั้ย 
มาทำสบายในบ้านคนอื่นเขาได้ยังไงกัน  คิดว่าตัวเองเป็นใคร...ออกไปเลย  นี่บ้านใครไม่ทราบ”

ไม่น่าเชื่อว่างูตัวใหญ่จะไม่สนใจสิ่งที่ชายหนุ่มพูดแม้แต่น้อย 
กลับเลื้อยลงจากโซฟาท่าทางคล้ายจะรำคาญตรงเข้าไปภายในบ้าน 
เมื่อถึงหน้าประตูห้องหนึ่ง  อยู่ ๆ ประตูห้องก็เปิดได้เอง  เผลออีกครั้งภิมุขก็มองไม่เห็นเจ้างูตัวเดิมอีก...

ชายหนุ่มเดินตามเข้าไปในห้องนอน  เอื้อมมือเปิดไฟแล้วมองหางูจงอางที่เห็น 
ก่อนจะผงะไปอีกครั้ง  แล้วโกรธจนเลือดขึ้นหน้า 
หากก็ได้เพียงแค่ตะโกนโหวกเหวกโวยวาย 
เมื่องูตัวเดิมนอนพาดลำตัวยาวอยู่บนผ้าปูเตียงสีน้ำตาลอ่อนลายลูกหมีโคอาล่า  แถมทำท่าคล้ายเยาะเย้ย

“ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะงูบ้า  นั่นมันเตียงผมนะ”  เจ้าของห้องยังคงพูดเพราะตามนิสัย 
ก่อนหันไปทางตู้เสื้อผ้า  แล้วหยิบตะกร้าหวายออกมาจากชั้นด้านบน 
“คุณย่าเอาไว้ให้ใส่เสื้อผ้าในห้องน้ำนะเนี่ย  โชคดีให้มาหลายใบ  เอาผ้าขนหนูนุ่ม ๆ สักสองผืนก็แล้วกัน”

เหมือนชายหนุ่มจะบ่นกับตัวเอง  แต่งูตัวใหญ่ก็เลื่อนหัวมาคอยฟังด้วยรู้ว่าชายหนุ่มกำลังคุยกับตน 
ดวงตาสีแดงเพลิงมองตามชายหนุ่มที่เดินไปทางมุมห้อง 
วางตะกร้าหวายแล้วพับผ้าขนหนูวางไว้อย่างเรียบร้อยด้วยรอยยิ้มพอใจแล้วหันมาบอก...

“ถ้าจะนอนก็มานอนตรงนี้  อยากอยู่ที่นี่ก็ได้ไม่ว่ากัน  แค่ไม่ทำร้ายผม 
และผมจะไม่หาอาหารมาให้กินเด็ดขาด  ต่างคนต่างอยู่  ถ้าสนิทกันจะเล่นด้วยกันก็ได้ 
แต่ถ้าไม่สนิทผมไม่เล่นด้วยหรอก...กลัว!  ไว้ใจได้ไม่ขยะแขยงหรอกเพราะผมเคยเลี้ยงงูหลาม 
แต่ทำมันเฉามือตายเพราะเล่นมากไปหน่อย  เสียดายซื้อมาได้แค่สามวันเอง” 
ภิมุขทอดเสียงอาลัยเพื่อนเก่าอย่างอดไม่ได้ 

หากเจ้าตัวบนเตียงกลับรีบเลื้อยผ่านเท้าเขา  ลงไปนอนขดเป็นวงกลมใหญ่บนตะกร้าหวาย 
เพียงแค่ได้ยินว่าเจ้าตัวเก่ามันตายแบบไหนแค่นั้นเอง…

“ว่าง่ายผมชอบ...”  ชายหนุ่มลดตัวนั่งลงใกล้ ๆ ตะกร้า  แล้วเอื้อมมือหมายลองลูบเกล็ดมันเลื่อม 
หากงูใหญ่กลับเลื้อยหลบด้วยความหวาดหวั่น  “อ้าว...ยังไม่ชินสินะ”

พูดจบคนพูดก็คว้าผ้าเช็ดตัวในตู้  เดินเข้าห้องน้ำไปง่าย ๆ  ปล่อยให้ดวงตาสีแดงเพลิงมองตามอย่างไม่เข้าใจนัก 
ว่าตัวเองไม่ชินหรืออีกคนชินกับสิ่งรอบตัวง่ายเกินไปกันแน่...

อาจจะเพราะโตมากับป่ากับเขา  ทำให้ภิมุขเข้ากับสิ่งแวดล้อมรอบตัวได้ง่ายกว่าคนทั่วไป 
แต่ความจริงเด็กหนุ่มค่อนข้างเป็นเด็กที่ชอบทำตัวแผลง  ผิดจากคนอื่นมาแต่ไหนแต่ไรแล้วต่างหาก

คืนนั้นภิมุขเข้านอนโดยทิ้งความหวาดกลัวไว้เบื้องหลังที่ห่างไกล  แล้วตื่นเช้าอีกวันด้วยความสดใสเกินขนาด 
ถ้าเทียบกับคนอื่นที่ต้องมีงูจงอางตัวใหญ่มหึมาอยู่ในบ้านหลังเดียวกับตนเอง

ชายหนุ่มทำกิจวัตรประจำวันของตนเองเหมือนกับทุกวันที่ผ่านไป 
ปล่อยให้งูจงอางนอนหลับลำพังด้วยความเงียบสงบ  กระทั่งเขาแต่งตัวเสร็จ...


“จงอาง...ผมจะไปทำงานแล้วนะ”  นิ้วเรียวเลื่อนไปตามเกล็ดลื่นผิวหนังนุ่มอย่างสนุก 
กระทั่งดวงตาสีแดงเพลิงเปิดขึ้นมาให้เห็นนั่นแหละ 
“ผมจะไปทำงาน  อยู่ได้ใช่มั้ย...จะกลับบ้านรึเปล่า 
ผมต้องปิดประตูบ้านนา...ออกไม่ได้อย่ามาร้องไห้หาผมนะ”

งูจงอางทำท่าทางเบื่อหน่ายก่อนหลับตาหนีภิมุขไปอีกครั้งจนชายหนุ่มโวยวาย 
“งูอะไรหยิ่งชะมัดเลยแฮะ  ไม่สนละ...ไปทำงานแล้วนะ  นี่แน่ะ...” 
ท้ายสุดนิ้วของภิมุขก็จิ้มลงไปที่เนื้อนุ่มของงูใหญ่จนจงอางตัวยาวต้องสะดุ้งตัวขึ้นมาอย่างตกใจ 
แต่คนทำก็วิ่งหนีออกจากห้องไปไกลแล้ว...


“ร้ายนัก...แต่ทำไมน่ารักแบบนี้วะ”  เสียงทุ้มลอยตามลมวนอยู่ภายในห้องซึ่งไม่มีใคร 
ยกเว้นก็เพียงแต่งูจงอางตัวยาวเกือบสามเมตรตัวเดียว










เงาใต้้น้ำ :

ขอเปลี่ยนเรื่อง  จากอุบ้ติรัก  เหตุหัวใจ  เป็นเรื่องนี้นะคะ 
เพราะว่าเรื่องนั้น  แก้หลายรอบ  เหมือนจะล่มตลอด...
ถ้าอ่านไปแล้ว  ก็ผ่านไปก่อนค่ะ  ถ้ายังไหวอาจจะมาต่อ

วันนี้ก็มาเปลี่ยนอีกรอบเป็นเรื่องเก่า ๆ แหะ ๆ ถ้ามีเวลาจะมาลงให้ค่ะ
เหนื่อยตอนตัดบรรทัด งานยุ่งจนไม่เป็นอันทำอะไร  แต่ก็กลัวกระทู้หายเลยแก้ขัดไปก่อน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-12-2013 04:33:37 โดย OIL1982 »

ออฟไลน์ เงาใต้น้ำ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +116/-3
อสรพิษที่รัก 2
«ตอบ #2 เมื่อ16-11-2013 04:16:50 »

อสรพิษที่รัก 2

“โอ้ย!  ถอยไปนะ...อย่าเข้ามาใกล้”

เสียงตะโกนและเสียงอึกทึกครึกโครมดังลั่นไปทั่วห้อง 
จนประตูถูกเปิดออกพร้อมกับการมาของภิมุข 
ที่จ้องมองพี่ชายคนรองและลูกน้องด้วยความระอา 
เมื่อไม่คิดว่าแม้แต่ในห้องทำงานที่บริษัทฯ  ศัตรูเก่าคนรักใหม่ก็ยังราวีกันไม่เลิกรา...

“พี่พง  อย่าเล่นรักที่ทำงานดิ  พนักงานคนอื่นเขาตกใจนะพี่...” 
ภิมุขเอ่ยเตือนแล้วนั่งลงที่เก้าอี้ตรงกันข้ามกับพี่ชาย

“เฮ้ย! มุกพูดแบบนี้หมายความว่าไงวะ  เล่นอะไรนะ...เดี๋ยวเหอะ  ปากไอมอมหมาข้างบ้านจริง ๆ” 
สัตยาเอ่ยต่อว่าน้องชายด้วยแก้มแดงเรื่อ  เมื่อไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะโผล่เข้ามาแบบไม่ให้ตั้งตัว 
เมื่อตัวเขายังคงนั่งอยู่บนตักของพงหญ้าบนเก้าอี้ทำงานตัวเองนั่นแหละ

“แล้วพี่หยกไม่รักเหรอนั่น  ผมคิดไปเองอีกแล้ว...เซ็งว่ะ” 
พูดจบคนเข้ามาขัดจังหวะก็เดินออกจากห้องไปอย่างรู้ตัว
เปิดโอกาสให้สัตยาหันกลับไปแหวใส่เจ้าของตักได้อีก

“จะไปไหนก็รีบไปเลยได้มั้ย  วัน ๆ ทำอะไรบ้างเนี่ยนอกจากลวนลามเจ้านาย  อู้งาน  หลีหญิง 
นินทาประธาน  เล่นไพ่กับยาม  เอ็งมีอะไรดีบ้างวะไอ้พงหญ้า  ก่อเรื่องได้ไม่เลิก 
สักวันเถอะจะปล่อยให้นอนคุกจนเข็ด”  สัตยาเอ่ยประจานคุณงามความดีของลูกน้องคนสนิท
ที่กลายมาเป็นคนรักแล้วยังคิดจะยกระดับตัวเองมาเป็นสามีเขา 
หากพงหญ้ากลับยิ้มรับราวกับภาคภูมิใจ

“อ้าว...สร้างชื่อไง  ให้เหมาะสมกับตำแหน่งคนข้างกายท่านผู้จัดการฝ่ายฯ 
ถ้าอยากให้หยุดทำเรื่องเหลวไหลก็ถอดหัวใจมาคุมผมซะสิครับเจ้านาย...” 
หนุ่มหล่อหน้าตาคมเข้ม  ตัวโตอย่างกับตึกแต่ก็เป็นที่หมายตาของสาว ๆ หลายฝ่ายในบริษัทฯ 
ส่งสายตาหวานหยาดเยิ้มจนน้ำเชื่อมยังอายให้ผู้จัดการฝ่ายส่งออก

สัตยาเริ่มหงุดหงิดเปิดลิ้นชักหยิบมีดพกแทงเข้าที่หัวไหล่พงหญ้าแบบไม่ให้อีกฝ่ายรู้ตัว 
คนบาดเจ็บร้องโอดโอยน่าสงสาร  แต่เจ้านายหันไปกดโทรศัพท์ 
“วิตราโทรเรียกรถพยาบาล  บอกน้องผมให้ด้วยว่าพงหญ้าบาดเจ็บ...เล็กน้อย”

“ถ้าเอาดีไม่ได้ล่ะก็  อย่ามาหาว่าใจร้ายนะพงหญ้า  ไม่ต้องห่วงจะฝากคุณหมอเอาไว้ให้นอนโรงพยาบาลซักสองอาทิตย์ 
อย่าหวังว่าจะได้ออกมาก่อนหน้านั้น 
แล้วถ้ายังไม่เข็ดคราวหน้าจะเอาให้หนักกว่านี้  ชนิดที่ว่าไม่ต้องเห็นหน้าฉันเป็นปีเลยดีมั้ยน้า...” 
ตอนหลังสัตยาทำท่าครุ่นคิดจริงจังจนคนฟังแทบจะร้องไห้น้ำตาเป็นสายเลือด

“ไม่ทำแล้ว...ผมไม่ทำแล้วก็ได้  แต่อยู่โรง’บาลแค่วันเดียวได้มั้ยครับหยก  นะครับ...นะ” 
ดูเหมือนแผลที่เลือดโชกจะไม่ได้รับความสนใจจากเจ้าตัว
มีแต่สัตยาที่หยิบผ้าเช็ดหน้าออกจากกระเป๋ามาพันไว้ให้

“ไม่ได้...เดี๋ยวไม่เข็ดจริง  ไม่เจอซักสองอาทิตย์เนี่ยกำลังดี 
อยากรู้นักว่าที่บอกว่ารักนักรักหนาจะรักกันจริงแค่ไหน 
นายทำตัวเองไม่ใช่หรือไง  แถมฉันต้องพลอยรับกรรมไปด้วย 
ดูสิว่าต้องนอนคนเดียวไม่มีคนคอยเฝ้า  คงคิดถึงนายแย่เลย...” 
พงหญ้ามองค้อนคนพูดทันใด  ที่ยังอุตส่าห์พูดกรอกหูให้เขาต้องคอยคิดถึงอีกฝ่ายทุกลมหายใจ
แต่สุดท้ายก็ต้องหันมาโทษตัวเองจริง ๆ

ริมฝีปากอิ่มนุ่มจูบประทับลงบนริมฝีปากอีกฝ่ายแรง ๆ 
แล้วเงยหน้ามาสบดวงตาคมด้วยรอยยิ้มหวานบาดใจ 
สัตยานั้นจัดว่าหน้าตาสวยได้เลยทีเดียว  “ทำตัวดี ๆ นะครับ...แล้วอีกสองอาทิตย์เจอกัน”

สัตยาซบหน้าอยู่กับแผ่นอกกว้างอันเคยคุ้น 
แม้ไม่ได้นึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไปแต่ก็รู้สึกโหวงในอกไม่น้อย 
“เพราะพงหญ้าคนเดียว...ถ้าคิดถึงจนร้องไห้นะ 
ออกจากโรงพยาบาลมาจะไม่คุยด้วยอีกสามวัน”

“โธ่!...หยกก็  ผมผิดไปแล้ว  ไม่ทำอีกแล้ว 
ต่อไปจะตั้งใจทำงานไม่ก่อเรื่องนะครับ...อยู่บ้านคนเดียวดี ๆ นะ 
อย่าให้รู้ว่าแอบพาคนอื่นเข้าบ้าน  ไม่อย่างนั้นออกมาแล้วจะโดดลงมาจากดาดฟ้า 
ให้หยกมองเห็นจากห้องทำงานให้ดู”  พงหญ้าง้อตามนิสัยความประหลาดของตัวเอง

“อย่า เอา ความตาย มา ล้อเล่น นะ”  ทุกคำถูกเน้นด้วยน้ำเสียงนุ่มเรียบ

สัตยาเงยหน้าขึ้นพร้อมรอยยิ้มเยาะเย้ย  สองแขนโอบกอดรอบคอคนตัวใหญ่แล้วยกตัวขึ้น 
กัดไปบนริมฝีปากหนาจนอีกคนร้องเสียงดังลั่นห้อง...กระทั่งประตูถูกเปิดอีกครั้งนั่นล่ะ

“พี่หยก...เฮ้ย!  ปล่อย...” 
ภิมุขวิ่งไปดึงพี่ชายที่กำลังแสดงความรักในแบบของตัวเองอยู่ออกมาจากคนบาดเจ็บ 
ซึ่งกว่าจะแยกออกมาได้พงหญ้าก็เลือดอาบไปเรียบร้อย

ภิมุขมองพี่ชายที่มีเลือดจากพงหญ้าติดอยู่บนริมฝีปากราวกับผีดูดเลือดด้วยความสยอง 
เขาพอรู้ว่าเวลาพี่ชายโกรธจะต้องหาที่ลงไม้ลงมือเสมอ 
ชนิดที่ไม่น่าเชื่อเลยว่าอีกฝ่ายจะเกลียดความเจ็บปวดยิ่งกว่าอะไรในโลก 
อาจจะเพราะเกลียดกลัวที่จะต้องเจอกับตัวเอง  แต่กับคนอื่นคงตรงกันข้ามกระมัง

“ผมบอกแล้วว่าอย่าอดทนกับพี่พงให้มากนัก  ถ้าโกรธก็ใส่ ๆ ไปบ้างวันละนิดวันละหน่อยสิ 
ทุบไปสักวันละครั้ง  ก็ไม่เป็นแบบนี้หรอก...มันดวงซวยของใครกันแน่วะ  นิสัยก็บ้าพอกันเลย” 
คนพูดไม่ทันสังเกตว่าอีกสองคนในห้องหันมามองตนเองเป็นตาเดียวกับคำว่า 
‘นิสัยก็บ้าพอกัน’

“ถ้าพูดถึงความบ้าสงสัยจะสู้นายไม่ได้ว่ะมุก...” 
สัตยาสะบัดแขนจากน้องชาย  แล้วเดินไปนั่งตักคนรักอีกครั้ง 
ก่อนจะเริ่มต้นเลียบาดแผลให้อีกฝ่ายด้วยท่าทีหวานซึ้งกินใจจนน้องชายอดเอือมระอาไม่ได้

“ข่าวว่าจะให้นอนโรงพยาบาล  กี่วันล่ะ...”  ภิมุขถามขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงไซเรนแว่ว ๆ

สัตยาเงยหน้าขึ้นจ้องมองคนรักแล้วก้มลงไล้เลียเลือดต่ออย่างครุ่นคิด 
หากอ้อมกอดที่รัดแน่นขึ้นนั้นทำให้เขาต้องหันไปเอ่ยตอบน้องชายเป็นการตัดสินใจขั้นเด็ดขาด  “สองวัน...”

จากสองอาทิตย์ลดฮวบลงเหลือเพียงสองวันทำให้พงหญ้ายิ้มได้ทั้งน้ำตา 
ด้วยนิสัยกล้าตายบวกกับขี้แยอย่างไม่น่าเข้ากัน  ทำให้เขาเป็นที่รักของสัตยาได้อย่างไม่ยากเย็น 
หากความรักของคนทั้งคู่ก็เปรียบเสมือนเดินอยู่บนเส้นด้ายที่ไม่รู้จะพลาดตกลงมาเมื่อไร 
แต่ที่สำคัญฝ่ายที่ตกลงมาให้เจ็บตัวได้มีแค่พงหญ้าเท่านั้น
 เพราะสัตยาเกลียดความเจ็บปวดยิ่งกว่าสิ่งใดในโลก

“มาแล้ว...”  ภิมุขหลีกทางให้บุรุษพยาบาลเข้ามาในห้อง 
ขณะที่สัตยาลุกขึ้นยืนดูบุรุษพยาบาลประคองพงหญ้าออกไป

พงหญ้าหันมามองคนรักที่ยืนนิ่ง...จนลับตา 
ภิมุขมองภาพราวกับทั้งคู่กำลังจะพรากจากกันไปไกลแสนไกล แล้วได้แต่ส่ายหน้าด้วยความหน่าย 
ยิ่งท่าทางของพี่ชายที่หมดอาลัยตายอยากทรุดนั่งลงบนเก้าอี้ 
แล้วค่อย ๆ หลับตาลงนั่นอีก...ทำไมมันช่างน้ำเน่าได้ปานนี้

“พอเหอะว่ะพี่  คิดถึงแล้วจะทำทำไมวะ เอ้ย...ครับ  มาฟังผมดีกว่า 
เพิ่งนึกขึ้นมาได้...เมื่อวานผมเจองูจงอางตัวใหญ่ยาวประมาณเกือบสามเมตรมั้งที่บ้าน 
น่ารักมาก  ผมล่ะติดใจจริง ๆ  แต่ไม่รู้วันนี้จะยังอยู่มั้ย  ผมให้นอนบนตะกร้าในห้องนอน” 
ภิมุขเล่าเรื่องลื่นไหล  แต่คนฟังที่หลับตาเคลิ้ม ๆ  ต้องเบิกตากว้างอย่างตกใจ

“จะบ้าเหรอวะมุก...งูจงอางอยู่ในบ้าน  แล้วนายยังระรื่นขนาดนี้เนี่ยนะ 
ไอ้น้องบ้าเอ๊ย...เรียกใครไปจัดการดีมั้ย”  สัตยาดีดตัวลุกขึ้นกระฉับกระเฉงขึ้นมาทันใด

“เดี๋ยวก็เป็นแบบสิบปีที่แล้วหรอก  พี่จะเสี่ยงเหรอ...แต่ผมว่าไม่ดุหรอก 
เพราะวันนี้ผมยังจับตัวคุณจงอางได้เลย”  ภิมุขเล่าด้วยความภาคภูมิใจ 
“แล้วก็รีบวิ่งออกจากบ้านเพราะกลัวนี่แหละ  ฮ่าฮ่าฮ่า”

“ไอ้บ้า...”  สัตยาได้ยินเสียงหัวเราะของน้องชายก็ด่าเข้าให้ 
“จนกว่างูนั่นจะออกจากบ้านนาย  ฉันถึงจะเข้าไปดูแลความเรียบร้อยให้...”

“ไม่เอา...วันนี้ผมจะกินสปาเก็ตตี้ผัดซอสสัตยา  ที่บ้านของผม...
เพราะอย่างนั้นพี่ต้องไปค้างกับผม  จะกลัวอะไรแค่งูตัวเดียว 
เลี้ยงจนตายมาตั้งกี่ตัวแล้ว...นาน ๆ ทีพี่พงจะไม่อยู่ 
นอนกับน้องชายที่น่ารักอย่างผมดีกว่าน่า...” 
ภิมุขเข้าไปถูไถศีรษะกับแขนพี่ชายจนอีกฝ่ายฝืนใจพยักหน้า 
เพราะกับน้องชายคนเล็กคนนี้สัตยาไม่เคยขัดใจสักครั้ง

++++++++++++++++++++++

“บ้านหรือรังฝุ่นวะเนี่ย”  สัตยาวาดนิ้วไปตามเครื่องเรือนสีน้ำตาลเข้มแล้วบ่นขึ้นมา 
“นายไม่มีไม้ปัดขนไก่เหรอ  ฝุ่นมันถึงได้หนาเป็นแผ่นโฟมแบบนี้”

สัตยาเริ่มบ่นอุบอิบไปทั่วบ้าน 
โดยมีภิมุขคอยลอบหัวเราะตามหลังกับความรักสะอาดในระดับที่สองของพี่ชาย 
ด้วยคิดว่าอีกฝ่ายยังไม่ถึงระดับหนึ่งอย่างคุณย่าน้อมที่แสนจะรักความสะอาดกว่าสิ่งใดในโลก
 แต่ก็ยังรักน้อยกว่าหลานชายสามคน...ที่สองคนรักสกปรกเหลือเกิน

“แล้วนี่มันอะไรเนี่ย  นายอย่าวางอะไรทิ้งไว้เรี่ยราดได้มั้ยมุก  เดี๋ยวก็สะดุดหรอก” 
สัตยาบ่นเสียงดัง  คว้าเอาของที่วางขวางหน้าไว้ขึ้นมาโดยไม่ทันมอง...

ก่อนจะตัวแข็งทื่อเมื่อเห็นว่าหัวงูจงอางถูกกำไว้ในมือ 
ลำตัวยาวหนักสะบัดไปมาคล้ายหายใจไม่ออก  จนชายหนุ่มต้องลดความหวาดกลัว 
ค่อย ๆ วางงูใหญ่ไว้บนพื้นบ้านแล้วเอื้อมมือลูบลำตัวให้แผ่วเบา แทนคำขอโทษ 
ก่อนจะแข็งทื่อไปอีกรอบเมื่อดวงตาสีแดงเพลิงทอดมองมาอย่างตัดพ้อและดูเหมือนจะแง่งอน

“งูอะไรวะเจ้าชู้ฉิบ...”  สัตยาเอ่ยต่อว่างู  ที่ไม่รู้เลื้อยพาดมานอนนิ่งสงบบนตักเขาตั้งแต่เมื่อไร
“แต่ดูไปแล้วเท่ห์สุด ๆ เลยนะเนี่ย”

งูใหญ่ยกตัวขึ้นแผ่แม่เบี้ย  เหมือนนึกว่าตัวเองเป็นนายแบบที่อยู่บนทางเดินของแมว 
แล้วทิ้งตัวลงพาดขาสัตยาอีกรอบกับคำพูดของภิมุขที่แว่วมาจากครัว...

“พี่ใช้ตามองรึเปล่านั่น  หรือพี่สายตาสั้นลงวะครับถึงได้มองเจ้านั่นว่าเท่ห์  ผมว่าน่ารักต่างหาก” 
ภิมุขเอ่ยพร้อมเสียงหัวเราะสนั่นลั่นครัว

“นายทำพี่งูหมดความมั่นใจว่ะมุก  หงอไปเลยอะ...” 
สัตยายกลำตัวยาวเหยียดบางส่วนและลากบางส่วนไปด้วยความยากลำบาก 
ก่อนที่เขาจะทิ้งตัวลงกับโซฟานุ่มพร้อม ๆ กับงูใหญ่ในอ้อมกอด

“ไหนว่ากลัวไง  แล้วไหงไปนั่งกอดกันซะแน่นปานนั้น 
เกิดพี่พงมาเห็นสงสัยจะหึงจนไฟไหม้บ้าน  รายนั้นยิ่งหวงพี่ยังกับงูจงอางหวงไข่” 
ภิมุขเอ่ยแซวพี่ชาย  แต่จริง ๆ อดหวั่นใจไม่ได้เพราะรู้ฤทธิ์หึงของคนที่พูดถึงในระดับลึกซึ้ง...

“คงจะสนุกน่าดูอะ  เพราะพงหญ้ากลัวงูจงอางขึ้นสมอง  อยากรู้จริงว่าจะทำยังไง” 
พี่ชายตัวดีกลับเห็นว่าน่าสนุกไปเสียนี่

“ไปทำสปาเก็ตตี้สิ  ผมเตรียมเครื่องไว้ให้แล้ว...ส่วนจงอางผมจะเล่นด้วยแทนไปก่อน  หึหึหึ” 
เสียงหัวเราะมีเลศนัยทำให้งูใหญ่ต้องผงกหัวขึ้นมอง 
แล้วเลื้อยหายวับเข้าไปในห้องนอนอย่างรวดเร็วปานสายลม

“หนีไปแล้วว่ะ...นายเล่าประวัติทำงูที่เลี้ยงตายให้พี่งูฟังเหรอวะ 
แล้วนายเผลอบอกไปหรือเปล่าว่าพวกเราเลี้ยงพี่หลามตายไปกี่ตัว 
ไม่ได้บอกใช่มั้ยว่ามากกว่าสิบตัว”  สัตยาหันไปถามกระซิบกระซาบกับน้องชาย

“ไม่ได้บอกหรอกน่า  พอดีจงอางทำท่ากลัวซะก่อนผมเลยยั้งปากไว้ทัน” 
นั่นล่ะวีรกรรมพี่น้องคู่หลุดโลก
ที่ทำเอางูใหญ่หูดีต้องสั่นสะท้านอย่างคาดไม่ถึงกับหน้าสวยหวานที่เห็น 

“เดี๋ยวผมไปอาบน้ำก่อนดีกว่า...”  ภิมุขตะโกนบอกพี่ชาย 
เขาเดินอย่างเงียบกริบมาจนถึงห้องนอน 
ก่อนงูใหญ่จะรู้ตัวว่าหมดทางหนีก็ตอนที่อีกฝ่ายคว้าคอลากเข้าห้องน้ำไปด้วยกันนั่นแหละ

++++++++++++++++++++++++++

น้ำอุ่นถูกเปิดลงอ่างมีงูใหญ่เลื้อยว่ายวนอยู่ในน้ำตื้น ๆ ด้านใน 
ขณะที่ภิมุขโยนเม็ดอาบน้ำลงอ่างพร้อมถอดเสื้อผ้าอย่างไม่รีบร้อน 
เสร็จแล้วจึงค่อย ๆ ก้าวลงอ่างที่มีฟองฟูฟ่องจนมองไม่เห็นงูใหญ่ที่เอาลงไปก่อน 
ชายหนุ่มจึงต้องระวังมากขึ้น...

ภิมุขนั่งเหยียดขาชนผิวหนังนุ่มบางส่วน  ทำให้เขารู้ว่าจงอางคงกำลังหลีกหนีเงื้อมมือเขาอยู่เป็นแน่ 
ชายหนุ่มจึงละเว้นอีกฝ่ายไว้ก่อน  หันมาสนุกสนานกับการฟอกตัวแทน 
จนลืมว่าในอ่างนั้นไม่ได้มีตนอยู่เพียงคนเดียว...

จากความเพลิดเพลินของสายน้ำและฟองสบู่  ทำให้คนที่เหน็ดเหนื่อยมาจากการทำงานทั้งวันอย่างภิมุขเผลอนอนหลับไป  ขณะที่กำลังเคลิบเคลิ้มอยู่นั่นเอง  ในสติกึ่งหลับกึ่งตื่นภิมุขก็ฝันลางเลือน...

สัมผัสลื่นเลื้อยเอื่อยขึ้นมาตามเรียวขา  หน้าท้อง  จนถึงแผ่นอก 
กระทั่งหัวงูจงอางนอนนิ่งซบอยู่กับแผ่นอกเนียนขาว ภิมุขหัวเราะด้วยความจักจี้
หากก็ยกมือลูบไล้ลำตัวยาวลื่นที่สัมผัสได้ถึงผิวหนังนุ่มของจงอางตัวใหญ่...

พลันในพริบตานั้นชายหนุ่มก็ชะงักด้วยความตกใจ 
เมื่อเห็นว่าที่ทาบทับตนเองอยู่นั้นเป็นผู้ชายคนหนึ่ง 
เรือนกายกำยำแข็งแกร่งผิวขาวเหลืองเนียนละเอียดจากสัมผัสที่ต้องกายกัน 
ใบหน้าคมหล่อเหลาราวกับมาเฟียฮ่องกงในหนังที่เคยดู 

ดวงตาสีดำเปล่งประกายสีแดงเพลิงจ้องมองมาที่เขาด้วยแววตาที่ภิมุขไม่เข้าใจ...

ริมฝีปากอิ่มสีสดเหมือนพี่ชายอ้าออกจะเอ่ยถาม 
หากก็ต้องเงียบสนิทเมื่อถูกอีกฝ่ายประกบริมฝีปากลงมาบดคลึง 
ลิ้นร้อนเฉกเช่นมนุษย์เลื่อนเข้าเกาะเกี่ยวหยอกล้อกับลิ้นของภิมุขอย่างร้อนแรง 
แล้วขยับซอนไซร้ไปทั่วคล้ายกับกำลังหาบางอย่างที่อยู่ภายใน 

ภิมุขเริ่มไร้สติยกแขนขึ้นกอดรัดแผ่นหลังแกร่งแล้วรั้งอีกฝ่ายเข้าหาตัว 
ยอมแลกลิ้นรับความอบอุ่นหวานซ่านจากคนตรงหน้าแต่โดยดี...

มือใหญ่เลื่อนเคล้นคลึงไปทั่วเรือนกายเนียนนุ่ม  น้ำฟองสบู่จางหายไปในพริบตา 
ผิวขาวนวลแดงเรื่อเผยให้เห็นในเวลาเพียงไม่นาน  ดวงตาคมจับจ้องร่างโปร่งด้วยสายตาใคร่รู้ 
ภิมุขไม่ผอมบางและสะสวยเท่าสัตยา  ชายหนุ่มมีดวงตา  จมูก  ริมฝีปากและสีผิวเหมือนพี่ชาย 
หากดูเช่นไรก็หล่อเหลามากกว่าจะสวยนัก

แล้วดวงตาสีดำสนิทก็ฉายแววสงสัยอีกครั้ง  เมื่อใบหน้าแดงเรื่อที่หอบสะท้านจ้องมองเขาอยู่ 
ดูงดงามกว่าที่เคยเห็น  จนชายหนุ่มคิดว่าหากทำให้ภิมุขตัวแดงได้มากกว่านี้ 
อีกฝ่ายจะยิ่งงดงามมากขึ้นกระมัง...

ใบหน้าคมลดลงซุกอยู่กับซอกคอขาว  ขบเม้มทิ้งรอยแดงเอาไว้ 
ก่อนจะเลื่อนไล้ลงประทับจูบบนแผ่นอกเนียนจนทั่ว 
นิ่งฟังเสียงครางเครือหอบสะท้านที่คิดว่าน่าฟังที่สุดอยู่พัก 
แล้วเลื่อนตวัดลิ้นไปบนยอดอกสีจาง  เสียงแว่วหวานที่ได้ยินซาบซ่านอยู่ในความรู้สึก

ก่อนที่ทุกสิ่งจะกลับสู่ความจริง...

ภิมุขสะดุ้งตื่นด้วยความตกใจ  เขามองไปทั่วฟองสบู่ที่ฟูฟ่อง
ก็พบว่างูใหญ่นอนนิ่งสนิทอยู่บนอกเขานั่นเอง  ชายหนุ่มปล่อยน้ำออกแล้วล้างตัวให้ตนเอง
และจงอางที่หลับสนิท  ก่อนจะทั้งยกทั้งลากลำตัวยาวเหยียดมาเช็ดตัวที่มุมห้อง 
พยายามจะหมุนเก็บลำตัวยาว ๆ นั่นให้เรียบร้อยหากก็ทำไม่ได้ 
จึงต้องจำใจพาดลำตัวยาวไว้บนเตียงตัวเอง...แล้วดึงผ้าห่มคลุมให้ตามสามัญสำนึก

ร่างโปร่งยืนเช็ดตัวอยู่หน้ากระจก 
แล้วต้องอ้าปากค้างกับร่องรอยแดงเป็นจ้ำที่ปรากฏอยู่ตรงซอกคอขาวและทั่วแผ่นอก 
นึกถึงความฝันแล้วใบหน้าก็แดงซ่าน 
ดวงตาคู่สวยเหมือนพี่ชายมองตวัดไปที่งูใหญ่ที่นอนทอดลำตัวยาวอย่างไม่เข้าใจนัก...




เงาใต้น้ำ :  ดีใจค่ะที่มีคนชอบ 555  เดี๋ยวหายไปสองสามวันจะมาต่อให้อีกค่ะ
แต่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งไว้ตั้งแต่ 6-7 ปีก่อน จบแล้วด้วยค่ะ
เอามาลงคั่นเวลาที่จะลงเรื่องใหม่  เนื่องจากเปลี่ยนเนื้อเรื่องมาหลายรอบ
และมีได้ตัวละครมา 14 คู่แล้ว (เยอะจนน่าตกใจ)
เรื่องใหม่จะมีคู่นึงที่มาแนวนี้เป็นพี่มะโรง เอาไว้ถ้าเข็นออกคงได้เห็นค่ะ
มะโรงเหมือนจะเป็นงูแค่ตอนเริ่มเรื่องนะคะ ถ้าจำไม่ผิด...

แต่ก่อนจะเขียนแบบไปเรื่อย ๆ ออกแนวการ์ตูนค่ะ เรื่องนี้เป็นผลงานที่คิดว่าดีที่สุด
เลยเอามาลงคั่นเวลา  แต่จะนำเสนออีก 2 เรื่องด้วยนะ ไม่ชอบผ่านได้ค่ะ
เรื่องนี้ผลงานชิ้นที่ 5 ของเรา เรื่องที่เอามาลงด้วยจะเป็นชิ้นที่ 3 และ 4
ส่วนผลงานเรื่องที่ 6 เราหยุดเขียนนิยายไปเกือบ 6 ปีเพิ่งกลับมา เหลือแค่ตอนจบ 5555
ตอนนี้เหมือนจะลืมวิธีการเขียนไปเหมือนกัน  เลยไม่แน่ใจว่าเรื่องใหม่จะเข็นออกรึเปล่าค่ะ

ขอบคุณที่ติดตามค่า
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-12-2013 20:08:55 โดย OIL1982 »

ออฟไลน์ pornumpai-ka

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 209
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +37/-0
Re: อุบัติรัก เหตุหัวใจ
«ตอบ #3 เมื่อ16-11-2013 05:33:47 »

 :katai5: :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ เงาใต้น้ำ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +116/-3
เธอที่รัก 1
«ตอบ #4 เมื่อ17-11-2013 01:16:53 »

...
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-12-2013 20:30:00 โดย OIL1982 »

ออฟไลน์ เงาใต้น้ำ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +116/-3
พลังอธิษฐาน ปฐมบท
«ตอบ #5 เมื่อ17-11-2013 03:11:56 »

...
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-12-2013 20:46:22 โดย OIL1982 »

ออฟไลน์ เงาใต้น้ำ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +116/-3
พลังอธิษฐาน 1
«ตอบ #6 เมื่อ17-11-2013 03:17:24 »

...
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 29-12-2013 20:47:24 โดย OIL1982 »

ออฟไลน์ เงาใต้น้ำ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +116/-3
Re: อุบัติรัก เหตุหัวใจ
«ตอบ #7 เมื่อ17-11-2013 03:38:41 »

เปลี่ยนเรื่องจ้า...ลบตอน
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 20-11-2013 22:53:37 โดย OIL1982 »

ออฟไลน์ เงาใต้น้ำ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +116/-3
Re: ความทรงจำใหม่ หัวใจดวงเดิม
«ตอบ #8 เมื่อ20-11-2013 22:54:27 »

เปลี่ยนเรื่อง  ลบตอน...เสาร์อาทิตย์จะมาเปลี่ยนวรรคตอน  บรรทัดใหม่นะคะ  อ่านยากพอสมควร

ออฟไลน์ เปลว แว๊บแว๊บ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 115
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-1
Re: ความทรงจำใหม่ หัวใจดวงเดิม
«ตอบ #9 เมื่อ20-11-2013 23:16:56 »

ชอบเรื่องแนวนี้ๆ รออยู่นะคนแต่ง

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ความทรงจำใหม่ หัวใจดวงเดิม
« ตอบ #9 เมื่อ: 20-11-2013 23:16:56 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ igaga

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 241
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +9/-2
Re: ความทรงจำใหม่ หัวใจดวงเดิม
«ตอบ #10 เมื่อ20-11-2013 23:23:52 »

เอาอีกๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอามาลงอีกน้าๆๆ

ออฟไลน์ เงาใต้น้ำ

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 171
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +116/-3
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #11 เมื่อ14-12-2013 04:36:58 »

ขออัพขึ้นเรื่องใหม่เน้อจ้า...

eXcelencia

  • บุคคลทั่วไป
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #12 เมื่อ14-12-2013 06:09:01 »

มาลงชื่อเรื่องใหม่

^___^

รอติดตามอยู่นะค่ะ

อ่านแล้วนึกถึงรูปนี้



 :hao6: :hao6: :hao6:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 14-12-2013 06:35:05 โดย eXcelencia »

ออฟไลน์ Nus@nT@R@

  • Life is Investment
  • เป็ดAthena
  • *
  • กระทู้: 5591
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +456/-11
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #13 เมื่อ14-12-2013 08:38:53 »

เอ่อ...มุกดูสบายๆเนอะ กลัวอะไรเป็นบ้างไหมเนี่ย

ออฟไลน์ Palmpalm

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 671
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +53/-4
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #14 เมื่อ14-12-2013 08:48:47 »

จงอางที่รัก อิอิ

สนุกดีค่ะ ชอบอ่ะ มาต่อไวไวน่่า

InYume

  • บุคคลทั่วไป
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #15 เมื่อ14-12-2013 09:12:14 »

สนุกอะ มาต่อไวๆนะ ♥

ออฟไลน์ ►MoNkEy-PrInCe◄

  • อินเตอร์ไลน์
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 728
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +27/-3
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #16 เมื่อ14-12-2013 09:15:10 »

เริ่มเรื่องได้น่าสนใจมาก

ติดตามเลยเรื่องนี้

ไม่ค่อยได้อ่านแนวแฟนตาซี

พระเอกเ็ป็นอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่คน

คนแต่งรีบมาต่อไวๆน๊าาาา

 :pig4:  :pig4:

ออฟไลน์ Jthida

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1549
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-3
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #17 เมื่อ14-12-2013 09:21:20 »

ถ้าสนิทกันจะเล่นด้วยกันก็ได้ 555555554 ชอบอ่ะ ชอบอ่านอะไรที่เกี่ยวกับงู

ออฟไลน์ ReiSei

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1379
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +64/-5
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #18 เมื่อ14-12-2013 09:39:31 »

โหหห น่ารักอ้ะ  :-[  ดูท่าทางแล้วคงจะสนิทกันในเร็ววัน
แปลกคนจริง ๆ  เจองูแล้วไม่ตกใจแถมชวนอยู่ด้วยกันอีกตะหาก  เราเป็นงูคงจะตกใจเองที่ภิมุขไม่ตกใจ  o22

ออฟไลน์ momo9476

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 562
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-2
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #19 เมื่อ14-12-2013 09:45:17 »

เค้าชอบเรื่องแนวงูอ่ะ ดูลึกลับสนุกดี

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
« ตอบ #19 เมื่อ: 14-12-2013 09:45:17 »





ออฟไลน์ บูมเบส

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1740
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-4
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #20 เมื่อ14-12-2013 10:54:39 »

 :mew1: :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ RenaBee

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 257
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +20/-0
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #21 เมื่อ14-12-2013 11:58:18 »

ชอบจังเลยค่ะ น่าติดตามมาก  :-[

ออฟไลน์ lalitalx

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 324
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +38/-3
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #22 เมื่อ14-12-2013 12:28:55 »

มาติดตามค่า  o13

ออฟไลน์ Lemon_Tea

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1641
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +71/-2
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #23 เมื่อ14-12-2013 12:49:27 »

งูก็แปลก คนก็แปลก
เออ เข้ากันได้อย่างไม่น่าเชื่อ
เรื่องนี้น่าติดตามดีๆ :katai2-1:

ออฟไลน์ ΩPRESTOΩ

  • เป็ดแสนดี
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 352
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +149/-1
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #24 เมื่อ14-12-2013 12:51:36 »

ดีใจที่จะได้อ่านงานเขียนคุณ "เงาใต้น้ำ" ในเล้าเป็ด
 :กอด1:

อยากบอกว่าเรารักน่านฟ้ากับภาติยะอ่ะ ^^
 :mew1:

บวกและเป็ดรอติดตาม

logic.pt

  • บุคคลทั่วไป
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #25 เมื่อ14-12-2013 13:18:53 »

น่ารักอ่ะ

ชอบ มาต่อไวๆนะค่าา  :hao7:

ออฟไลน์ blanchet

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 515
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +25/-2
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #26 เมื่อ14-12-2013 13:41:45 »

น่ารักอ่ะ ชอบบบ มาต่อไวๆนะจ้ะ

ออฟไลน์ supermyrainbow

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 138
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +4/-0
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #27 เมื่อ14-12-2013 13:48:40 »

มารอ :really2:

ออฟไลน์ saruttaya

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 926
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-6
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #28 เมื่อ14-12-2013 13:49:14 »

อ๊ากก น่ารักมาก

มาต่ออย่างไวๆๆ

ออฟไลน์ cakecoke

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 288
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +23/-1
Re: อสรพิษที่่รัก 1 : เงาใต้น้ำ
«ตอบ #29 เมื่อ14-12-2013 14:24:32 »

ชอบจังเลยค่ะ   :hao6:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด