เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: เผลอใจ'รัก'หมดใจ I ตอนที่ 6 30% P.4 6/12/58  (อ่าน 25218 ครั้ง)

ออฟไลน์ Pawaree

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-2
    • FANPAGE
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม









******************************************************************************************


แอบมาเปิดนิยายตอนดึกๆ (อีกแล้ว)

ในที่สุดก็มาถึงคราวของคู่เพื่อนจากเรื่อง เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว จะมีใครกันบ้าง ...ผมว่าคนอ่านน่าจะเดากันถูก...รึเปล่า?

ฮ่าๆๆๆๆ ก็ไม่อยากจะบอกอะไรมาก เดี๋ยวจะไม่ตื่นเต้น

ไปๆๆๆๆ ไปอ่านกันเลยดีกว่า

อ้อ...เกือบลืมไป จะบอกว่า นิยายเรื่องนี้ยังคงคอนเซ็ปเดิม โน! ดราม่า!!!!!!




FANPAGE
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก'
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ





สารบัญ
เผลอใจ 'รัก' หมดใจ ตอน เผลอใจ...ไปสบตา








Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 06-12-2015 16:48:48 โดย Pawaree »

ออฟไลน์ Pawaree

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-2
    • FANPAGE
เผลอใจ...ไปสบตา


บทนำ





‘บางคนอาจจะเจอกัน....แล้วรู้เลยว่าใครเป็นคนที่ใช่’
   


คนเรานั่นมักจะมีความสามารถพิเศษแฝงอยู่ในตัว หรือที่คนทั่วไปอาจจะเรียกว่า ‘เซ้นท์’
เวลาที่คนเราถูกจ้องหรือถูกมอง คนเรามักจะรู้สึกได้เองโดยสัญชาตญาณ


และตอนนี้ตัวผมเองก็รู้สึกอย่างนั้น...



“เป็นอะไรดอม?” เสียงของ ‘อลัน’ พี่ชายฝาแฝดของผมเอ่ยถาม เมื่ออยู่ๆผมก็หันหลังกลับมองทางด้านหลังของตัวเอง
ผมรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกจ้อง แต่...เมื่อหันไป ก็ไม่เห็นว่าจะมีใครกำลังจ้องผมอยู่เลย มีเพียงกลุ่มนักศึกษาบางกลุ่มกำลังยืนคุยกันอยู่เท่านั้น


“เปล่า” ผมส่ายหน้าบอกปฏิเสธพี่ชายฝาแฝดของผม ก่อนที่ผมจะเดินนำอลันไป
ผมชื่อ ‘ดอมินิก’ นักศึกษาปี 1 คณะวิศวกรรมศาสตร์ มีพี่ชายชื่ออลัน เป็นนักศึกษาปี 1 คณะวิศวกรรมศาสตร์เหมือนกัน


“นี่...เราไปกินเค้กกันป่ะ อลันอยากกินชีสเค้กกับโกโก้อ่ะ” เสียงอลันชวนผมไปหาอะไรกินครับ เพราะเราเพิ่งจะเลิกเรียนคาบสุดท้ายกัน ไม่แปลกที่อลันจะหิว


“ก็ได้ แต่ซื้อไปกินที่บ้านไม่ดีกว่าเหรอ ป่านนี้มี้คงเตรียมทำกับข้าวแล้วมั้ง” ผมเอ่ยบอกเสียงเรียบ


“โหย แค่นี้เอง อลันกินเค้กแล้วไปกินข้าวที่มี้ทำต่อยังได้เลย” อลันว่าด้วยน้ำเสียงร่าเริง ซึ่งมันก็คงจะจริง เพราะอลันมันกินเก่งหนิ ไม่ว่าจะอะไรอลันก็สามารถยัดลงท้องได้หมด


“ก็แล้วแต่นะ” และสุดท้ายผมก็ยอมตามใจอลันจนได้


“ดอมนี่น่ารักที่สุด ไปกันๆ อลันจะช่วยขุนดอมเอง รู้ตัวป่ะ ว่าผอมเกินไปแล้ว” อลันว่าก่อนจะใช้สองนิ้ว ย้ำนะครับว่าสองนิ้ว นิ้วโป้งกับนิ้วชี้ของอลันหนีบข้อมือของผมขึ้นมาแล้วก็บ่นไม่หยุด ว่าผมผอมไปบ้าง ไม่ค่อยกินข้าวบ้าง ชอบนอนดึกบ้าง


ความจริงร่างกายผมไม่ค่อยจะแข็งแรงเท่าไหร่ ตั้งแต่เกิดแล้ว ผมมีภูมิต้านทานที่ค่อนข้างจะต่ำกว่าคนทั่วไป เลยทำให้ป่วยง่าย และขี้โรค สารพัดโรคตามฤดูกาลนี่ผมเป็นหมด จึงทำให้ผมมีน้ำหนักที่น้อยกว่าเกณฑ์ ถ้าเทียบกับส่วนสูงของตัวเอง


“ดอมไม่ได้กินเยอะแบบอลันนะ” ผมรีบเบรกเขาเอาไว้ ผมเป็นคนกินน้อย จนบางทีอลันก็ประชดผมว่าผมกินอย่างกับแมวดม


“โหย...ดอม ดอมกินน้อยกว่าผู้หญิงบางคนอีกมั้ง” อลันยังไม่หยุดบ่นครับ


“ไปเถอะๆ” ผมผลักหลังอลันให้เดินเพื่อเป็นการตัดบท


แต่อยู่ๆผมก็ต้องชะงักอีกครั้ง เมื่อรู้สึกว่าตัวเองกำลังถูกจ้อง


อีกแล้ว...ความรู้สึกแบบนี้อีกแล้ว


“เป็นอะไรดอม ดอมแปลกไปจริงๆนะเนี่ย” อลันหันมาถาม


“เฮ้อ...ดอมรู้สึกเหมือนมีคนจ้องน่ะ” สุดท้ายผมก็ยอมเอ่ยบอกออกไป


“หืม? ใคร ไหน..คนไหน” อลันว่าพลางมองหาไปทั่ว


“เดี๋ยว...ดอมแค่บอกว่ารู้สึก” ผมรีบเอ่ยบอกเมื่ออลันแสดงอาการซะโอเว่อร์


“แค่รู้สึกก็ไม่ได้ น้องชายอลัน อลันหวงนะเว้ยยย” อลันเริ่มโวยวายเสียงดังจนคนรอบข้างหันมามอง


“อลัน อย่าโวยวายสิ อายคนอื่นเขา” ผมเอ่ยบอก ทั้งที่ความจริงผมออกจะชินกับการโวยวายเสียงดังในที่สารธารณะก็เถอะ แต่นี่มันในมหา’ลัย ผมต้องอยู่ที่นี่ไปอีก 4 ปี เชียวนะ ไม่อยากตกเป็นประเด็นขี้ปากชาวบ้านเขา


“ไม่อาย!”


“เออ! อลันไม่อาย แต่ดอมอาย!” ผมว่าก่อนจะเดินหนี


“เฮ้ย! ไม่เอา ไม่เดินหนีดิ” อลันว่าก่อนจะเดินตามผม


“อลันก็อย่าโวยวายสิ ดอมไม่ได้หน้าหนาเหมือนอลันนะ” ผมหันไปบอกหน้านิ่งเสียงเรียบ ถึงผมจะนิ่งๆ ไม่ค่อยพูด แต่ผมก็ไม่ได้เฉยชาจนหน้าหนา ไม่อายกับการกระทำของฝาแฝดของผม


เพราะหน้าเหมือนกัน บางทีก็ทำให้มีคนเข้าใจผิดไปเยอะอยู่เหมือนกัน แต่ถ้าหากผมกับอลันอยู่ข้างกัน ทุกคนจะแยกออก เพราะอลันรูปร่างค่อนข้างสมส่วน และผมก็ออกจะผอมกว่าอลันมากพอสมควร


“เขาเรียกว่ากล้าแสดงออก ...ดอม เอางี้ไหม วิ่งแข่งกันไปที่รถ ใครถึงก่อนชนะ” ว่าจบ อลันก็ออกตัววิ่งโดยไม่ถามถึงสุขภาพผมสักคำ


“เฮ้อ...” ผมได้แต่ถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะเดินตามอลันไป


ตุบ!


เสียงลูกกลมๆสีส้มเด้งมาก่อนจะกระแทกโดนที่เท้าของผมเบาๆ ผมยืนมองมันสักพักก่อนก้มลงเก็บลูกบาสเก็ตบอลนั่นขึ้นมา ก่อนจะหันมองไปรอบๆ ว่าเจ้าลูกบาสนี้ มันมาจากทางไหน


“เอ่อ...ขอโทษนะครับ ลูกบาสนั่นของผมเอง” เสียงผู้ชายดังขึ้นมาจากทางข้างหลังผม พอหันไปมองก็พบว่าเป็นผู้ชายคนนึง ตัวสูงกว่าผมเล็กน้อย แต่มีกล้ามเนื้อและดูแข็งแรงราวกับคนเล่นกีฬา ใบหน้าดูหล่อเหล่าสะอาดสะอ้าน แม้ว่าจะมีเหงื่อผุดตามใบหน้าและร่างกาย แต่มันก็ไม่ทำให้ดูน่ารังเกียจเลย


เขาใส่เสื้อกล้ามสีขาวซึ่งมันบาง พอเขามีเหงื่อจึงทำให้เสื้อมันแนบตัวเขาจนเห็นกล้ามเนื้อของเขาได้อย่างชัดเจน
เรายืนอยู่ใกล้กันมากเกินกว่าที่มันควรจะเป็น ใบหน้าหล่อเหลาของเขาอยู่ใกล้ผม...มากเกินไป


...สายตาเฉี่ยวคมของเขามองลงมาที่ผม


...มันทำให้ผมหยุดหายใจไปชั่วขณะ รู้สึกเหมือนโลกหมุนจนแทบจะทรงตัวไม่อยู่ แล้วก็...ทุกๆอย่างกลับมืดลง...



อ่า...ผมเป็นลม เพราะแค่สบตากับเขาเนี่ยนะ...








*************************************************************


ทายสิ คู่แรกใครเอ่ย?????????????????????


แอบมาลงนิยายตอนดึกๆอีกแล้ว เรื่องที่แล้วก็ชอบมาย่องอัพตอนดึกๆ ที่คนมักจะนอน แต่ผมไม่หลับไม่นอนฮะ

ยังไม่ได้ตรวจคำผิด มีคำไหนผิดก็บอกๆกันมั้งเน้อ :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:



FANPAGE
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก'
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 17-07-2015 01:28:31 โดย Pawaree »

ออฟไลน์ jamesnaka

  • วิหคเหมันต์
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
 :mc4: ดีใจจัง ในที่สุดก็ได้อ่านคู่อลัน กับคู่ดอม แล้ว

รอตอนต่อไปจ้า  :pig4:

ออฟไลน์ Babelilong

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 304
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +7/-0
    • Facebook  เข้ามาขอเป็นเพือนได้เลย
อ๊ากกกกกกกกกก

คู่ของแฝดแล้ววววววววววว

 :mc4: :mc4: :mc4:

รอตอนต่อไป  :katai5: :katai5:

ออฟไลน์ RoseBullet

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1027
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +108/-2
อันนี้คำผิดเท่าที่เราเห็นจ้า
เรียกว่า ‘เซนท์’ > เซ้นส์
เราพึ่งจะเลิกเรียน > เพิ่ง
ซื้อไปกินที่บ้าง > บ้าน
ตั้งแต่เกินแล้ว > เกิด
ผมผักหลังอลัน > ผลัก
บางทีก้ทำให้ > ก็
มีเหงื่อพุดตามใบหน้า > ผุด
สายตาเฉียวคม > เฉี่ยว

คู่ดอมกับจิน อลันกับเซย์ใช่ไหมนี่
ตอนอ่านเรื่องของโปเต้กับติณณ์ เราก็สนใจสองแฝดนะ อยากรู้ความเป็นไปว่ามาคบกับแฟนได้ยังไง
นี่ได้อ่านสมใจแล้ว สู้ๆค่า รอติดตาม
 :katai2-1:

ออฟไลน์ Pawaree

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-2
    • FANPAGE
อันนี้คำผิดเท่าที่เราเห็นจ้า
เรียกว่า ‘เซนท์’ > เซ้นส์
เราพึ่งจะเลิกเรียน > เพิ่ง
ซื้อไปกินที่บ้าง > บ้าน
ตั้งแต่เกินแล้ว > เกิด
ผมผักหลังอลัน > ผลัก
บางทีก้ทำให้ > ก็
มีเหงื่อพุดตามใบหน้า > ผุด
สายตาเฉียวคม > เฉี่ยว

คู่ดอมกับจิน อลันกับเซย์ใช่ไหมนี่
ตอนอ่านเรื่องของโปเต้กับติณณ์ เราก็สนใจสองแฝดนะ อยากรู้ความเป็นไปว่ามาคบกับแฟนได้ยังไง
นี่ได้อ่านสมใจแล้ว สู้ๆค่า รอติดตาม
 :katai2-1:

แก้ไขเรียบร้อย ขอบคุณครับบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
มารออ่านเรื่องของแฝด

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
 o13:mew1:   คู่ของแฝดนี่แหละน่าเผือกสุดๆ. ชอบค่ะ

คนเขียนสู้ๆนะ

ออฟไลน์ NOPKAN

  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 172
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-1
มาตามอ่านๆๆ

ปล. ซีรี่ส์ สะกดด้วย ส์ ไม่ใช่ ย์ ค่ะ

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
ดอมน่ารักอ่ะ :mew1:

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ boonpa

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2359
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +132/-9
 :mc4: คู่แฝดมาแล้ว

ออฟไลน์ natt lUcky

  • อะโย่ อะเย่
  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 312
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-1
เรื่องของคู่แฝดมาแย้วววว

ออฟไลน์ stickyyrice

  • เป็ดHephaestus
  • *
  • กระทู้: 1509
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +40/-5
เป็นลมเลยหรอลูก

ออฟไลน์ Pawaree

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-2
    • FANPAGE
TBL-425-920

ร่วมสนุกกับกิจกรรม

รางวัล แจก! หนังสือ 1 เล่ม เรื่อง เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว

ร่วมสนุกกันได้ที่
Pawaree Fanpage

ออฟไลน์ Pawaree

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-2
    • FANPAGE
ตอนที่ 1

   





   “นี่ ถ้าน้องกูเป็นอะไรไปนะ กูเอาเรื่องพวกมึงแน่!!”


   
...เสียงใครกัน ทำไมขี้โวยวายแบบนี้วะ



   “จะอะไรนักหนา ก็บอกอยู่ ว่าน้องมึงอ่ะ เป็นลมไปเอง เพื่อนกูยังไม่ทันจะได้ทำอะไรเลยนะเว้ย!”



   ...ใครอีกล่ะเนี่ย เสียงไม่คุ้นเลย



   แล้วพวกเขาจะมาโวยวายใส่กันทำไม...หนวกหู คนจะหลับจะนอน


   ผมขมวดคิ้ว ...ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมา แต่แล้วก็ต้องหลับตาลงไปอีก เพราะความสว่างของแสงจากหลอดไฟ มันทำให้ผมแสบตาไปหมด


   “คุณ...รู้สึกตัวแล้วเหรอ” เสียงทุ้ม...ที่น่าจะเป็นของผู้ชายดังขึ้น อ่า...เหมือนผมจะเคยได้ยินเมื่อเร็วๆนี้นะ แต่ว่า...นึกไม่ออก ใครวะ??


   “ดอม! ดอมรู้สึกตัวแล้วเหรอ วู้!...Open your eyes, baby.” เสียงที่เหมือนผมแบบนี้ อลันแน่ๆ


   “.....” ผมขมวดคิ้วอย่างเกร็งหน่อยๆ ก่อนจะค่อยๆลืมตาขึ้นมาใหม่อีกครั้ง เห็นผู้ชายคนนึงที่มีใบหน้าเหมือนผมเป๊ะๆ กำลังก้มหน้าลงมาจนหน้าผากของเราจะชนกันอยู่แล้ว


   “Alan. What are you doing?” ผมวาก่อนจะใช้มือดันหน้าอลันให้ออกห่าง แล้วค่อยๆพยุงตัวเองลุกขึ้น โดยมีอลันคอยประคองตัวผมข้างนึง และก็มีอีกคนนึงที่ประคองตัวผมอีกข้างนึงเหมือนกัน



เอ๊ะ...เดี๋ยวก่อน...



ขวับ!!!



“.....” ผมรีบหันไปมองดัวยความเร็วจนคอแทบเคล็ด ว่าใครกันที่ช่วยประคองตัวผม


“...ไง” เขาเอ่ยทัก เมื่อผมเอาแต่จ้องหน้าของเขา ...จะไม่ให้จ้องได้ยังไง ก็หน้าของเขาเล่นอยู่ใกล้หน้าของผมซะขนาดนี้


“.....” ผมมองเขา ก่อนจะเบือนหน้าหนี ให้ตายสิ...ผมจำได้แล้ว ว่าที่ผมเป็นลมไป มันเป็นเพราะผมบังเอิญไปสบตาของเขา ผมไม่รู้ว่าตอนนั้นผมรู้สึกยังไง แต่พอมาเห็นเขาในระยะนี้ ผมก็กลับไม่รู้สึกอยากจะเป็นลมหรืออะไร เพียงแต่ ...อาจจะจ้องตากับเขาไม่ได้ก็เท่านั้น ...ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกัน


“Are you OK?” อลันถามผมพลางจับหน้าผมพลิกไปพลิกมา



ตอนแรกก็ไม่เป็นอะไรหรอก จะมาเป็นก็เพราะอลันนี่แหละ


“อืม” ผมตอบก่อนจะใช้มือผลักหน้าอลันให้ออกห่างไปอีกครั้ง มองดูรอบก็พบผู้ชายอีกคนนึง


“น้องมึงไม่ได้เป็นไร กูกับเพื่อนกลับได้แล้วใช่ป่ะ?” ผู้ชายคนนั้นหันไปพูดกับอลันด้วยน้ำเสียงห้วนๆ


“ยัง กูจะพาน้องกูไปตรวจที่โรงพยาบาล” อลันโวยกลับเสียงดังอย่างไม่ยอมแพ้


“อลัน อย่าโวยวายได้ไม่ ดอมไม่ได้เป็นอะไร” ผมรีบห้ามพี่ชายตัวเอง


“ได้ยังไง มันทำให้ดอมสลบนะ ไม่รู้ล่ะ ถ้าไม่ไปโรงพยาบาลกับอลัน อลันจะบอกแด๊ดกับมี้” อลันเอ่ยบอกผมด้วยน้ำเสียงเชียบขาด


“ทำไมต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ด้วย” ผมถามกลับ เพราะถ้าอลันเอาเรื่องนี้ไปบอกแด๊ดกับมี้ มันจะต้องกลายเป็นเรื่องใหญ่มากๆแน่ๆ


“ก็ไอ้บ้านี่มันทำให้ดอมสลบอ่ะ” อลันว่าก่อนจะชี้ไปยังผู้ชายที่นั่งอยู่อีกข้างนึงของผม


“เขาไม่ได้ทำอะไร ดอมเป็นลมไปเอง” ผมรีบแก้ไขความเข้าใจผิด


“ห๊ะ!” อลันทำหน้าเอ๋อจนผมยังแอบขำอยู่ในใจ


“เออ” ผมว่าก่อนจะก้าวขาลงจากเตียง เอื้อมมือไปหยิบรองเท้าผ้าใบของตัวเองที่อยู่ไม่ไกลมาใส่


“อะไร ยังไงเนี่ย” อลันร้องถามเสียงดัง เฮ้อ...ทำไมแฝดผมมันขี้โวยวายขนาดนี้เนี่ย


“สงสัยอากาศมันจะร้อนเกินไป ดอมเลยเป็นลม เขาไม่ได้ทำอะไรดอมสักหน่อย” ผมอธิบายให้อลันฟัง เพราะดูเหมือนอลันจะเข้าใจผิดไปไกล เดี๋ยวคงต้องถามว่าเพราะอะไร แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้


“...จริง?” อลันร้องถาม หน้าออกจะเหวอนิดๆ แสดงว่าไปด่าสองคนนั้นไว้เยอะแน่ๆ


“อืม” ผมว่าก่อนจะลุกขึ้นยืน โดยมีผู้ชายที่ดวงตามีอิทธิพลต่อผมเข้ามาช่วยประคอง


“.....” ผมหันไปมองหน้าเขานิดนึง ก่อนจะค่อยๆเขยิบถอยห่างออกมาจากเขา ซึ่งเขาก็ปล่อยมือจากตัวผมโดยไม่ได้ว่าอะไร
“คุณไม่ได้เป็นอะไรจริงๆนะ” เขาเอ่ยถามผม


“.....” ผมพนักหน้าเบาๆ


“จินเรียนอยู่สถาปัตยกรรม ปีหนึ่ง ถ้าอยากจะให้จินรับผิดชอบอะไร ก็บอกได้เลยนะ” เขาพูดบอกผมพร้อมกับแนะนำตัวไปด้วย ว่าเขาชื่อ ‘จิน’ โดยการพูดแทนตัวเอง ก่อนจะหันไปบอกอลันในประโยคสุดท้าย


“เออ เดี๋ยวกูจะพาน้องกูไปตรวจที่โรงพยาบาล ถ้าน้องกูสึกหรอตรงไหนแม้นิดเดียว กูเล่นงานมึงแน่” อลันว่าก่อนจะจับข้อมือผมแล้วลากผมออกมา จนผมได้รู้ว่าที่ที่ผมอยู่เมื่อกี้มันเป็นโรงพยาบาลของมหา’ลัย


“อลัน ไม่ต้องทำให้มันเป็นเรื่องใหญ่ได้ไหม ดอมแค่เป็นลม จินเขาไม่ได้ทำอะไรดอมสักหน่อย” ผมเอ่ยบอกเมื่อเราเข้ามานั่งนรถของพวกเรา รถคันนี้แด๊ดซื้อให้เมื่อรู้ว่าผมสองคนสอบติดคณะวิศวกรรมของมหา’ลัยแห่งนี้ เขาดีใจมาก บอกว่ากลัวแทบแย่ว่าพวกผมจะไม่มีที่เรียน


“รู้ ก็แค่ขู่พวกมันไปงั้นแหละ ...คาดเข็มขัดด้วย” อลันเอ่ยอย่างลอยหน้าลอยตา ก่อนจะบอกให้ผมคาดเข็มขัดนิรภัย อลันเขามีหน้าที่ขับรถครับ ส่วนผมนั่งอย่างเดียว เพราะผมขับรถยนต์ไม่เป็น รถมอเตอร์ไซด์ด้วยเหมือนกัน ที่เป็นอย่างเดียวคือจักรยาน ที่เคยปั่นไปหน้าหมู่บ้านเพื่อนซื้อของกินในเซเว่น


“แล้วก็ไม่ต้องบอกแด๊ดกับมี้หรอก ว่าดอมเป็นลม”


“ทำไม?”


“ดอมไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่ ไมงั้นดอมจะบอกแด๊ดกับมี้ว่าอลันชอบเก็บถุงยางไว้ในกระเป๋าสตางค์ แถมยังเคยทำตกในเซเว่นด้วย” ผมเอาคำขู่ระดับชาติที่มีผลต่ออลันมาขู่


“เฮ้ย! ก็บอกแล้วไงว่าเก็บไว้เฉยๆ ได้ฟรีมาตอนที่เขาแจกในวันงานเอดส์โลก ไม่ได้ใช้เองสักหน่อย” อลันรีบแก้ตัวพลางหักพวงมาลัยเลี้ยงออกจากมหา’ลัย


“แล้วไง” ผมพูดอย่างลอยหน้าลอยตาแบบที่อลันชอบทำ ความจริงแด๊ดกับมี้ก็ไม่ค่อยว่าอะไรหรอก ถ้สผมสองคนจะมีแฟน แต่ขอให้อยู่ในขอบเขตและอย่างเพิ่งมีอะไรกันจนกว่าจะหางานทำได้ เหตุผลคงเป็นเพราะแด๊ดของผมทำมี้ท้องตั้งแต่ทั้งคู่ยังเรียนอยู่มหา’ลัย ทำให้มี้ต้องดร็อปเรียน แด๊ดก็เรียนและเริ่มหางานทำ แม้ว่าฐานะทางบ้านของแด๊ดในตอนนั้น มันก็ไม่ได้ลำบากอะไรเลย ออกจะมีกินมีใช้เสียด้วยซ้ำ แต่แด๊ดบอกว่า ตอนนั้น...ในใจของมันเกิดคำว่าครอบครัวขึ้นมา เพราะงั้นแด๊ดจึงหางานทำเพื่อที่จะเอามาเลี้ยงครอบครัวของแด๊ด แต่ตอนนี้แด๊ดและมี้ยังเรียนอยู่ มันจึงลำบากมากกับการเลี้ยงลูกไปด้วย เรียนไปด้วย เพราะงั้นแด๊ดจึงพยายามเตือนพวกเราบ่อยๆ ไม่ใช้ว่าไม่ไว้ใจ แต่ความผิดพลากมันเกิดขึ้นได้เสมอ


แต่แด๊ดกับมี้ของผมก็รักกันนะครับ ไม่ได้อยู่ด้วยกับเพราะว่ามีพวกผมเกิดขึ้นมา


“ก็ได้ๆ แต่ต่อไปนี้ห้ามอยู่ห่างจากอลันนะ” อลันหันมาสั่งเสียงเข้ม


“อลันเองไม่ใช่เหรอ ที่วิ่งที่ดอม” ผมถามกลับ ซึ่งมันเป็นความจริงทั้งนั้น อลันวิ่งหนีผมไปที่รถคนเดียว อลันต่างหากที่อยู่ห่างจากผมก่อนน่ะ


“เอ่อ...เออๆ ครั้งนี้อลันผิดเอง” อลันยอมรับผิด ซึ่งมันก็ควรจะเป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว


“.....” ผมไม่ได้พูดอะไรต่อ เพียงแต่หยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นมาเช็คนู้นเช็คนี้ไปเรื่อย จนมาสะดุดกับการแจ้งเตือนอันนึงของแอปพริเคชั่นหนึ่งที่ตัวอักษรสีขาวพื้นหลังสีฟ้า



Jirawat Thanasub



มีการแจ้งเตือนว่ามีคนขอเป็นเพื่อนกับผมในเฟสบุ๊ค แต่...จิรวัฒน์ ธนา...ทรัพย์?


จิรวัฒน์ ธนาทรัพย์ ...โอเค มันน่าจะอ่านอย่างนี้ นายจิรวัฒน์นี่ใครวะ ไม่เห็นจะรู้จักเลย ขอดูรูปหน่อยก็แล้วกัน


“.....” ผมแตะนิ้วเบาๆไปที่ชื่อของเขา ก่อนที่มันจะเด้งไปยังหน้าไทม์ไลน์ของนายจิรวัฒน์ แล้วกดไปที่รูปประจำตัว


...เฮ้ย!


นี่มันคนที่เป็นเจ้าของลูกบาสที่เด้งมาโดนผมนี่นา


“.....” ผมนั่งส่องเฟสบุ๊คของเขา ดูท่าว่าเขาเองก็ออกจะดังอยู่ในโลกโซเชี่ยลไม่น้อย ดูจากยอดไลค์และคอมเม้นต์ของแต่ละโพสต์หรือรูปภาพที่เขาโพสต์ลงไป


ผมนั่งคิดอยู่นานว่าจะรับดีไหม ...จนสุดท้ายก็กดตอบรับไปจนได้ ก่อนที่ผมจะออกจากหน้าไทม์ไลน์ แล้วเลื่อนฟีดในเฟสบุ๊คไปเรื่อยๆ ดูความเคลื่อนไหว


แต่ก็ต้องมาชะงักกับสเตตัสหนึ่ง



Jirawat Thanasub



ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร ทำไมผมจะต้องมาชะงักเมื่อเห็นชื่อชื่อนี้ด้วย ผมกดปิดหน้าจอทั้งที่ยังไม่ออกจากแอปพริเคชั่นเฟสบุ๊ค ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร ทำไมร่างกายผมถึงเกิดอาการแปลก อะไรบางอย่างกำลังตีวนอยู่อยู่ในท้อง ใบหน้ารู้สึกร้อนผ่าวขึ้นมาเสียดื้อๆ ทั้งที่ผมก็ไม่ได้มีไข้อะไร


“เป็นอะไร ทำไมทำหน้าแปลกๆ” อลันว่าก่อนจะตีไฟเลี้ยว ก่อนจะเลี้ยวเข้าไปยังลานจอดรถของร้านเบเกอรี่ชื่อดัง ที่มันเป็นร้านประจำของเขา


“ดอมไม่ลงไปนะ” ผมเอ่ยบอกเมื่ออลันทำท่าจะดับเครื่อง


“อ่าว เหรอ ...แล้วจะเอาอะไรไหมล่ะ” อลันหันมาถามผม


“มาการองสองกล่อง” ผมเอ่ยบอก


“ไหนเงินล่ะ” อลันทวง เมื่อเห็นว่าผมยังคงนั่งนิ่ง ไม่มีท่าทีจะหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาหยิบเงินให้อลัน


“อลันไม่คิดจะเลี้ยงดอมเหรอ” ผมว่าก่อนจะยิ้มให้อลัน


“ไม่ต้องมายิ้มอ่อย หน้าตาไม่ดี ไม่เห็นน่ารักเลย แบร่!” อลันว่าก่อนจะปิดประตูรถแล้วเดินเข้าไปในร้าน แต่...อลันลืมอะไรไปหรือ ว่าเราเป็นฝาแฝดกัน เขาด่าผม ก็เหมือนเขาด่าตัวเองนะ











*********************************************************************************


มาครึ่งแรกมาฝากก่อน เดี๋ยวคนอ่านจะลืมไปผมเสียก่อน 555555555555555555555

มีคำผิดก็บอกกันหน่อยนะ ช่วงนี้สมองเบลอๆ


เอากิจจกรรมดีๆ มาฝาก

แจกหนังสือจ้า แจกหนังสือ เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว

เข้ามาดูกติกาได้ที่นี่ [/size] Pawaree Fanpage




FANPAGE
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก'
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ

« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-07-2015 16:03:24 โดย Pawaree »

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
ดอมน่ารักจัง    :mew1:  คล้ายหมาใหญ่สุขุมอบอุ่น อยากกอดอยากหาอะไรให้กิน

หล่อสลบมันเป็นแบบนี้เองใช่ไหมดอม  เราว่าจินทำทั้งหมดนี่เอง ทั้งจ้องแอบดูและส่งลูกบาสมา
เพื่อนจินที่มาดูดอมด้วยน่ะเซย์ใช่ป่าว
อลันนี่พูดมากตลอด 555 เหมือนหมาน้อยซนๆเลย
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 22-07-2015 14:33:13 โดย ❣☾月亮☽❣ »

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
ดอมน่ารักอ่ะ :mew1:
จินมาอย่างเนียนๆเลยนะ

ออฟไลน์ black sakura

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-8
จินนี่รีบเปิดตัวเลยนะพยายาม
เอาตัวเองเข้ามาใกล้เพื่อให้
ดอมสนใจตัวเองละสิ

ออฟไลน์ naoai

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-5
แอบตามมาจากติณกับโปเต้ อินเบาๆ

ออฟไลน์ ♥lvl♀‘O’Deal2♥

  • หานิยายถูกใจยากจัง!
  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2665
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +176/-4

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE






ออฟไลน์ Toon_TK

  • เ ด็ ก อ้ ว น
  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 741
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +33/-1
ติดตามค่าาาาาาา

ออฟไลน์ Pawaree

  • เป็ดมหาวิทยาลัย
  • *
  • กระทู้: 432
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +162/-2
    • FANPAGE
ตอนที่ 1 ครึ่งหลัง









พวกผมสองคนกลับมาถึงบ้านก็เป็นเวลา 2 ทุ่มเศษๆ และทั้งที่จะต้องเจอมี้ออกมาต้อนรับเมื่อพวกผมกลับมา แต่นี่กลับเปล่าเลย บ้านเงียบเชียบ แถมไฟก็ยังไม่เปิด ความจริงพวกผมเริ่มเอะใจตั้งแต่ต้องไขประตูบ้านเข้าบ้านมาเพราะประตูรั้วและประตูบ้านมันล็อค แม้ว่ารถทุกคันของบ้านนี้จะยังอยู่ดี ประตูก็ไม่มีรอยงัดแงะอะไร แต่มันก็ทำให้พวกผมเริ่มเอะใจขึ้นมาอีกครั้ง




แด๊ดกับมี้หายไปไหน?




“แด๊ด! มี้! ไปไหนอ่ะ อย่าเล่นซ้อนแอบนะ อลันเล่นไม่เก่ง” อลันตะโกนดังไปทั่วบ้าน แต่ยังไงก็ไร้ตอบสนอง ทุกอย่างยังคงเงียบงันอยู่เหมือนเดิม



“แด๊ด! วู้! อยู่ไหน!! แอบเล่นจ้ำจี้กับมี้ในห้องเหรอ!!” อลันว่าก่อนจะวิ่งขึ้นบันไดไปยังชั้นสองของบ้าน ส่วนตัวผมนั้นไม่บ้านจี้วิ่งตามอลันขึ้นไปหรอก โดยส่วนตัวแด๊ดกับมี้ไม่ได้เป็นคนขี้เล่นอะไร ไม่มีทางที่พวกเขาจะเล่นซ้อนแอบกัน



ผมเริ่มรู้แล้วว่าแด๊ดกับมี้ไม่อยู่บ้าน จึงเดินเข้าไปในครัว เพราะคิดว่าน่าจะมีอะไรที่พอจะบอกได้ว่าแด๊ดกับมี้ไปไหน เพราะพวกเขาไม่ได้โทรศัพท์หรือส่งข้อความมาบอกผมหรืออลันเลย



แล้วมันก็ตรงเป๊ะอย่างกับละครเมื่อมีโพสต์อิทแปะอยู่ที่ประตูตู้เย็น




‘...แด๊ดกับมี้จะไปฮันนีมูนครบรอบ 20 ปี คราวนี้ไปยาว ดูแลกันดีๆนะลูก อลันก็ห้ามแกล้งน้องนะ :’)...’




ผมยิ้มนิดๆ ปล่อยเขาไปเถอะ แด๊ดกับมี้จะออกไปหาความสุขกันสองคนแบบนี้ผมก็ไม่ว่าหรอก แต่เล่นไม่บอกล่วงหน้าก่อนมันก็ออกจะเซอร์ไพร์สไปสักหน่อย อีกอย่างผมก็จำไม่ได้หรอก ว่าวันครบรอบของแด๊ดกับมี้มันวันอะไร



“ดอม! ดอม! ทำไงดีไม่เจอแด๊ดกับมี้เลย แต่รถก็อยู่ครบนะ แด๊ดกับมี้หายไปไหนอ่ะ หรือว่า!...จะโดนลักพาตัว!!!”




แปะ




อลันวิ่งลงมาโวยวายตรงหน้าผมชะงักเมื่อผมแปะโพสต์อิทบนหน้าผากเขา



“อะไรว่ะดอม คนกำลังซีเรียส!” อลันโวยวาย แต่แทนที่จะอ่านโพสต์อิทที่ผมแปะไปที่หน้าผากของเขา เขากลับขยำมันแล้วปาทิ้งลงถังขยะที่อยู่ข้างตู้เย็น เออ...ให้มันได้อย่างนี้สิ ฉลาดจริงๆเลยพี่ผมเนี่ย



“ไปเก็บมันแล้วอ่านซะ จะได้รู้” ผมว่าก่อนจะเปิดตู้เย็นดูว่ามีพวกของสดอะไรบ้างที่พอจะมาทำอาหารเย็นให้ตัวเองและพี่ชายจอมโวยวายกิน



“อะไรอ่ะ?” อลันถาม พลางก้มลงไปเก็บโพสต์อิทที่ตัวเองขยำทิ้งซะไม่มีดีขึ้นมาตามที่ผมบอก เออ...นอกจากฉลาดน้อยแล้วยังบ้าจี้อีก



“.....” ผมไม่ได้ตอบอะไร ส่วนมือก็หยิบอาหารแช่แข็งออกมา แกะพลาสติกที่ห่อหุ้มมันอยู่ออก แล้วเอาเข้าไมโครเวฟทันที ความจริงในตู้เย็นก็พอจะมีของสดนะครับ แต่ผมขี้เกียจจะมาทำอะไรกินเอง



“ดอม ...ทำไมอ่ะ” เสียงหงอยๆของอลันดังขึ้น คิดว่าคงจะหลอยที่แด๊ดกับมี้หนีไปเที่ยวกันแค่สองคนโดยไม่บอกพวกเราล่วงหน้า



“ก็ตามนั้น”



“ทำไมมันแกะไม่ออกอ่ะ!” เสียงหงอยๆเปลี่ยนเป็นเสียงโวยวาย




เฮ้อ...ทำไมพี่ชายผมมันถึงติ๊งต๊องแบบนี้วะ




“ไม่ต้องพยายามแกะล่ะ ดอมบอกก็ได้ ...แด๊ดกับมี้ไปฮันนีมูน” ผมเอ่ยบอก



“ห๊ะ! ฮันนีมูน เย้!!!” ผิดคาดแฮะ นึกว่าอลันจะทำเสียงหงอยหน้างอเสียอีก ไหงกลับดีใจซะขนาดนั้น



“ไม่หงอย?” ผมถามอย่างไม่ค่อยเข้าใจอลันนัก



“หงอยทำไม แด๊ดกับมี้ไม่อยู่แบบนี้ก็ดี ตอนนี้เราสองคนเข้ามหา’ลัยกันแล้วใช่ป่ะ เราก็จะได้ใช้ชีวิตนักศึกษาให้คุ้มไง เที่ยว เที่ยว เที่ยววว!!!” อลันตะโกนลั่นบ้านอย่างดีอกดีใจ



“เรียนต่างหาก” ผมเคาะหันอลันเบาๆ ก่อนเดินไปหยิบสปาเก็ตตี้ที่ผมเอาเข้าไปอุ่นในไมโครเวฟออกมา แล้วเดินไปที่ห้องนั่งเล่น หยิบรีโมตขึ้นมาแล้วเปิดโทรศัพท์ดู



“โหยยย ...ดอม ชีวิตในรั้วมหา’ลัย เราต้องใช้มันให้คุ้มสิ จะเอาเรียนอย่างเดียวก็น่าเบื่อจะตาย” อลันกระโดดขึ้นโซฟามานั่งตักผมเฉยเลย ดีนะที่ผมวางสปาเก็ตตี้ไว้บนโต๊ะ



“ลงไป หนัก” ผมว่าพลางดันตัวอลันออกไปจากตักของผม



“หึๆ ...ถ้าอลันไม่อยากใช้ชีวิตให้คุ้มค่า งั้นวันนี้ก็อยู่เฝ้าบ้านไปก็แล้วกันนะ” อลันว่าก่อนจะลุกจากตักของผมแล้วยืนขึ้นเต็มความสูง



“อลันจะไปไหน”



“ความจริงวันนี้พวกไอ้กริมมันนัดอลันไปกินเหล้า อลันก็กะว่าจะมาขออนุญาตจากแด๊ด แต่นี่แด๊ดไม่อยู่ มี้ก็ไม่อยู่ เพราะงั้นอลันจะอนุญาตตัวเอง พี่อลันไปอาบน้ำก่อนนะน้องดอม” อลันว่าก่อนจะวิ่งขึ้นไปบนชั้นสองของบ้านอย่างอารมณ์ดี ผมได้แต่มองตามพร้อมกับส่ายหัวหน่อยๆให้กับความร่าเริงเกินเหตุของเขา



“......” ผมนั่งดูเรียลลิตี้โชว์พลางนั่งม้วนเส้นสปาเก็ตตี้เข้าปาก กินไปได้ครึ่งจานอลันก็ลงมา



“พี่ไปแล้วนะน้องรัก มีอะไรเป็นอะไรก็รีบโทร.บอก เข้าใจนะ” อลันลงมาพร้อมกับการแต่งตัวที่จัดเต็มมาก สำหรับการไปเที่ยวของเขา



“อืม จะไปไหนก็ไป” ผมไม่อยากจะห้ามเขาหรอก อลันเป็นคนร่าเริง ชอบเที่ยว ชอบที่จะไปเปิดหูเปิดตา ในเมื่อเขามีโอกาส ผมก็ไม่ห้ามหรอก



“เดี๋ยวซื้อขนมมาฝาก” อลันว่าก่อนจะเดินออกจากบ้านไปอย่างอารมณ์ดี



“อย่าเมามากนะ” ผมตะโกนไล่หลัง



“เออ!” เสียงอลันตะโกนกลับมา ผมยิ้มนิดๆก่อนจะหยิบโทรศัพท์ตัวเองขึ้นมาเล่น




Jirawat Thanasub




อ่า...ชื่อนี้อีกล่ะ ผมขอเรียกเขาว่าจินก็แล้วกัน เพราะเหมือนเขาจะแนะนำตัวกับผมแล้ว...มั้ง



คือ...จินเขาส่งข้อความผ่านทางเฟสบุ๊คมา ผมสองจิตสองใจอยู่นานก่อนจะกดเข้าไปดู




Jirawat Thanasub : เราชื่อจินนะ


Jirawat Thanasub : ตอนนี้อาการเป็นไงบ้าง ได้ไปหาหมอไหม?


Jirawat Thanasub : โดนพ่อแม่ว่าอะไรหรือเปล่า?




เขาส่งมาเมื่อ 30 นาทีที่แล้ว เป็นตอนที่ผมออกจากร้านเบเกอรี่พอดี และผมก็ดันไม่ได้เปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ จึงทำให้ไม่รู้ว่าเขาส่งข้อความมา



แล้ว...ผมควรจะตอบเขากลับดีไหม?



แต่...มันก็ขึ้นไปแล้วว่าผมอ่านแล้ว ถ้าไม่ตอบมันก็ยังไงๆอยู่




Dominic Pakin : ผมไม่ได้เป็นอะไรมาก




ผมตอบเขากลับไปแค่นั้น เพราะไม่รู้จะคุยอะไรกับเขา ไม่ได้รู้จักกันมากมาย แถมไม่ได้เรียนคณะเดียวกันอีก




Jirawat Thanasub : ในที่สุดก็ตอบผมสักที




แทบจะทันทีที่ผมตอบกลับเขาไป เขาก็ตอบกลับมา ผมลังเลอยู่สักพักว่าจะคุยกับเขาต่อดีหรือเปล่า แต่อะไรบางอย่างในใจ กลับเรียกร้องให้ผมตอบกลับเขาไป เรียกร้องให้นิ้วของตัวเองพิมพ์ตอบเขา



ซึ่งความรู้สึกแบบนั้น ผมเองก็ยังไม่เข้าใจเลย




Dominic Pakin : โทษที ผมปิดเสียงโทรศัพท์ไว้ เลยไม่ได้ยิน




Jirawat Thanasub : ไม่เป็นไร


Jirawat Thanasub : นายชื่ออะไรหรอ? ชื่อดอมอย่างที่พี่นายเรียกหรือเปล่า?




Dominic Pakin : ผมชื่อดอมินิก จะเรียกว่าดอมก็ได้




Jirawat Thanasub : อ่า


Jirawat Thanasub : แล้วดอมกินอะไรหรือยัง?




Dominic Pakin : กำลังกิน ...นายล่ะ?




Jirawat Thanasub : ยังเลยน่ะ


Jirawat Thanasub : จินรบกวนดอมหรือเปล่า ดอมกินข้าวก่อนก็ได้นะ




Dominic Pakin : ไม่ ...ใกล้จะหมดแล้ว




Jirawat Thanasub : อ๋อ แล้ว...คุยกับจินแบบนี้ พี่ชายดอมว่าอะไรหรือเปล่า?




Dominic Pakin : อลันไม่อยู่




Jirawat Thanasub : อ๋อ


Jirawat Thanasub : จินขอตัวไปกินข้าวก่อนนะ




Dominic Pakin : อืม




Jirawat Thanasub : คือ...ถ้าจินจะขอทักเฟสบุ๊คดอมไปอีก ดอมจะว่าอะไรจินไหม?




Dominic Pakin : ไม่




Jirawat Thanasub : อ่า ขอบคุณนะ ไว้จนจะทักไป




Dominic Pakin : อืม




Jirawat Thanasub : *ส่งสติ๊กเกอร์*




แล้วผมก็ไม่ได้ตอบอะไรกลับไป น่าแปลกที่ผมกลับคุยกับเขาได้อย่างไหลลื่น มันน่าแปลกมากๆสำหรับผมและคนที่พึ่งจะรู้จักกัน
ผมไม่รู้ว่าตัวเองกำลังคิดอะไรอยู่ ทั้งที่ตัวผมเองก็เป็นคนมีโลกส่วนตัวสูงและไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับใครแท้ๆ แต่กับคนนี้มันไม่ใช่ มันเหมือนกับมีบางอย่างระหว่างผมและเขา ซึ่งผมก็ไม่รู้ว่ามันคืออะไร



ผมรู้สึกแปลกๆตั้งแต่ที่ได้สบตากับเขาในตอนนั้น ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร



แรงดึงดูดแปลกๆแบบนั้น ...แม้แต่ตัวผมเองก็ยังไม่ค่อยเข้าใจ



มันเกิดอะไรขึ้นกับตัวผม ผมไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับใครเลย



และ...ก็ไม่รู้ว่าทำไมจินถึงได้มีท่าทีเหมือนอยากจะคุยกับผม




ตึกตัก ตึกตัก




อ่า...แค่นึกถึงหน้าเขา ผมก็รู้สึกแปลกๆแล้ว เสียงหัวใจเต้นดังจนมันก้องไปในหูไปหมด




นี่ผม...กำลังเป็นอะไรวะเนี่ย...









*******************************************************************************


มาแล้วๆๆๆๆๆ ครึ่งหลังจ้าาาาาาาาาาาา




FANPAGE
นี่แหละที่เขาเรียกว่า 'ความรัก'
เผลอใจ 'รัก' ไปซะแล้ว จบแล้ว
ซีรี่ย์ เผลอใจ ‘รัก’ หมดใจ


« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 24-07-2015 19:44:41 โดย Pawaree »

ออฟไลน์ jamesnaka

  • วิหคเหมันต์
  • เป็ดมัธยม
  • *
  • กระทู้: 152
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +12/-1
เค้าใจร้อนอ่า ให้ตอนหน้าดอมกับจินเป็นแฟนกันไปได้มิ  :hao7:

รอตอนต่อไปจ้า  :pig4:

ออฟไลน์ ❣☾月亮☽❣

  • เป็ดApollo
  • *
  • กระทู้: 6773
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +264/-6
รุกเข้าไปอีกจิน. ความฟินกำลังมา.
รอเวลาดอมเผลอสบตาจินอีกรอบ. จะสลบอีกไหมนะ
ขอบคุณคนเขียนจ้า

ออฟไลน์ black sakura

  • เป็ดDemeter
  • *
  • กระทู้: 1657
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +67/-8
ง่อววววววเริ่มรุกหนักขึ้นแล้วนะจิน
มีขอคุยต่อทีหลังอีกด้วย

ออฟไลน์ RIRIN

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 250
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +492/-2
เมื่อคืนตามมาไม่ทัน ง่วงก่อน
วันนี้ตื่นมานั่งอ่านเลย  :katai2-1:

ชอบอะ  :m3:
จินนนนน
รุกเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
เอาเลยๆๆๆๆๆๆๆ
ลุ้นจนตัวโก่งเลยอะ  :hao6:

มาต่อไวๆๆ น๊าาค๊า  o13

ออฟไลน์ SaJung13

  • เป็ดHera
  • *
  • กระทู้: 1057
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +76/-1
ตามมาจาก เผลอใจรักไปซะแล้วคะ ยังน่ลุ้นเหมือนเดิมเลยว่าจะเป็นยังไงนะ เดาต่อไม่ถูกเลยคะ

ออฟไลน์ arij-iris

  • เป็ดAres
  • *
  • กระทู้: 2904
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +30/-5
น้องดอมน่ารักใสซื่อมากอ่ะ  :mew1: :mew1:

ออฟไลน์ Xoxo kuroko

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 2
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +0/-0
 :mew3: น่ารัก ชอบนัองดอม
มาต่อเร็วๆนะ ลุ้นๆ  :-[

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
ดอมหนูน้อยแสนซื่อ

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด