••►คนนิสัยเสีย•• *ตอนพิเศษ เขามาเอง* 2 กย59
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด

สนใจโฆษณาติดต่อ laopedcenter[at]hotmail.com คลิ๊กรายละเอียดที่ตำแหน่งว่างเลยครับ

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด

ผู้เขียน หัวข้อ: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอนพิเศษ เขามาเอง* 2 กย59  (อ่าน 43949 ครั้ง)

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ


***************************************

genre: Drama
สวัสดีค่ะ  เปิดเรื่องใหม่อีกแล้ว
แต่เรื่องนี้บรรจงแต่ง  โดยได้แรงบันดาลใจมาจากหนังเรื่อง 500 days of summer
ดังนั้นการดำเนินเรื่องของเรื่องนี้จะไม่เรียงตามวันที่

ขอให้คนอ่านสนุกกับเรื่องนี้ค่ะ



ปล. กันการงง
ตัวอักษรสีน้ำเงินคือปัจจุบัน
จุดไข่ปลา..................... คือจบเหตุการณ์เวลานั้น
เนื้อเรื่องไม่ต่อกันหลังจุดนะคะ

▼สารบัญนิยายข้าพเจ้า►

•••เรื่องสั้นตอนเดียวจบ (แนวหน่วงๆ)

►แฟนดารา
-มีแฟนเป็นดาราต้องอดทน-
►หนี
-เมื่อแฟนต้องแต่งงาน-
►ของตาย
-ของตาย ใครเขาจะมองเห็น-
►It’s You
-เมื่อนายกลับมา-
►เพราะอะไรmpreg
-ทำไมผมต้องท้อง  ทำไมเขาไม่เคยฟัง-
►เหนื่อยไหม?
-เหนื่อยไหม  กับสิ่งที่เธอทำอยู่?-
►We Were Born to Die
-เรื่องราวของคู่รักคู่หนึ่ง ตั้งแต่วันแรก  จนถึงวันสุดท้าย-
► Two Pieces
-คนสองคนเปรียบกับชิ้นส่วนสองชิ้น-

•••เรื่องยาว

☺เรื่องของหนู หม่าม้า และปะป๊า☺
-หนูไม่อยากให้ป๊าม้าทะเลาะกันเลย- จบแล้ว
แฟนในปกครอง
-ความสัมพันธ์ของเรา  ควรเรียกว่าอะไร....-
-จบแล้ว-

คนนิสัยเสีย
-นทีจะทำอย่างไรเมื่อแฟนที่เคยทิ้งต้องกลายเป็นคนพิการ-
-จบแล้ว-





Share This Topic To FaceBook
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 03-09-2016 02:01:23 โดย mukmaoY »

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
Intro

"นั่งอยู่ตรงนี้แหละ เดี๋ยวแม่มา"
อ้ายพยักหน้ารับทราบคำสั่งของแม่
อมยิ้มให้ตัวเอง พลางคิดว่านี่เรายังเด็กอยู่หรือ
อืม...ก็แค่อายุยี่สิบสอง คนปกติไม่น่าจะเรียกว่าเด็กแล้ว

อ้ายผินหน้ามองผู้คนนอกกระจกร้านกาแฟเจ้าประจำ
เท่าที่อยากจำได้ ..ก็น่าจะสองปีแล้วที่คุณแม่ผู้ดี คนดังในแวดวงไฮโซพามานั่งทุกเช้า...ของทุกวัน

อ้ายรู้ว่าคุณแม่คิดอะไรอยู่
แต่อ้ายก็ไม่บอกใครหรอกนะว่าการที่อ้ายยอมมานั่งที่เดิมซ้ำๆ มันทำให้อ้ายเบื่อขนาดไหน
เอาจริงอ้ายก็มีความสุขอยู่บ้างแหละ...แค่นิดเดียวเท่านั้น
มันน้อยเสียยิ่งกว่าน้อย เกินกว่าที่คุณแม่ดรุณีคาดเดาเอาไว้เสียอีก


สองปีมานี้ อ้ายเริ่มคิดเข้าข้างตัวเองว่าตนรู้จักตัวเองดี
แต่ถ้าอ้ายลองสังเกตสิ่งรอบข้างสักหน่อย อ้ายก็จะเห็นว่าตัวเองมีนิสัยขูดเล็บกับโต๊ะ
ขูดเสียจนโต๊ะเป็นรอย แหงล่ะ ขูดจนเล็บฉีกก็ยังไม่รู้ตัว

อีกเรื่องคืออ้ายขี้เหม่อ
เหม่อจนไม่รู้จะเหม่ออย่างไร
เหม่อจนคุณแม่อ่อนอกอ่อนใจว่าลูกฉันคงกู่ไม่กลับ
แต่ถึงอย่างนั้น แม่ก็ไม่เคยว่าอะไรอ้ายเลย ไม่แม้แต่จะพาอ้ายไปพบจิตแพทย์ หรือชวนอ้ายเปิดใจสักหน่อยก็ยังดี


"มาแล้วอ้าย ...นี่ลูกไม่แตะกาแฟอีกแล้ว"
คุณหญิงดรุณีตีแขนอ้ายเบาๆเป็นเชิงไม่ใคร่ชอบใจกับสิ่งที่เขาทำ

อ้ายหัวเราะในใจ พูดกับตัวเองว่าใครจะกินลง กาแฟรสขมปี๋ขนาดนี้
คนที่กินได้ก็คงมีแต่ไอ้สวะที่มันกำลังเดินชิลอยู่เยอรมันล่ะมั้งตอนนี้

อ้ายยิ้มให้แม่ ส่ายหน้าเบาๆบอกแม่ว่าไม่หิว
แม่ไม่ได้พูดอะไรต่อ คุณหญิงวัยห้าสิบยกกาแฟของตนขึ้นดื่ม เปิดนิตยสารดารารายเดือนอันไร้สาระขึ้นอ่าน

อ้ายหันกลับไปมองข้างนอกต่อ
...อ้ายไม่ได้หวังหรอกนะว่าไอ้เวรนั่นจะเดินผ่านมา
เขาก็แค่มอง
มองไปเรื่อยๆก็เท่านั้น

...แต่ไอ้ชั่วมันก็แว่บออกมาพอดี อย่างกับวิญญาณตามหลอกหลอน
อ้ายเสหน้ากลับมาหาแม่
เมื่อคืนคงนอนดึกไป...ไม่สิ ยังไม่ได้นอนเลยต่างหาก
อ้ายไม่ได้เป็นอะไร เขาก็แค่นอนไม่หลับเท่านั้นเอง
แม้อาการนี้จะเป็นบ่อยครั้งแล้วก็ตาม


กึก
กึก
กึก

เสียงก้าวอันมั่นคง แต่มันเสนียดหูผู้ดีอย่างอ้ายเหลือเกิน
อ้ายสะบัดหัวสองสามที คิดว่าตัวเองหลับใน

"อ้าย.."
คุณแม่ผู้ดีตีโป่งจับมืออ้ายที่เล็บใกล้จะฉีกเต็มทีให้หยุด
อ้ายเปลี่ยนมากัดปาก
น้ำตาคลอเบ้า
ตัวสั่น




"อ้าย...




ทีกลับมาแล้วนะ"
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-09-2015 22:57:05 โดย mukmaoY »

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *บทนำ*
«ตอบ #2 เมื่อ16-09-2015 22:53:06 »

ตอน1

วันนี้อ้ายดีใจที่สุด!!!
ความพยายามของเด็กตัวเล็กๆคนนึงเห็นผลเข้าจนได้
อ้ายเก็บเอาผลประกาศติดมหาลัยไปบอกแม่  บอกแม่นม  บอกพี่ชาย

และไม่ลืมคนสำคัญอย่างนที คนรักที่ร่วมเคียงบ่าเคียงไหล่ ...ต้องใช้คำนี้ล่ะนะ
เพราะกว่าอ้ายจะผ่านด่านรด.แต่ละด่าน ก็ทำเอาเลือดตาแทบกระเด็น
ถ้าไม่ได้แฟนสุดรักสุดหลงอย่างนทีล่ะก็ อ้ายตายแน่ๆ ซี้แหงแก๋เลยทีเดียว

"ที~อ้ายติด¥¥ภาคอินเตอร์แล้ว!!"
อ้ายกระโดดเหย็งๆไปมา ทำเหมือนว่าทีจะเห็น แต่ทีจะไปเห็นได้อย่างไร ในเมื่อพูดกันทางโทรศัพท์

ทีรู้นะว่าอ้ายดีใจแค่ไหน แต่ทีคงดีใจมากกว่านี้ถ้าทีติดที่เดียวกับอ้าย
ทีหัวเราะหึๆในสาย แสร้งตื่นเต้นเอาใจเสียหน่อย

อ้ายจับความผิดปกติได้
อ้ายรู้จักคนชื่อนทีดี

"ทีติดที่ไหน?"

"คนละที่แหละ แต่ไม่ต้องห่วงนะ จะไปหาทุกวันเลย"
ทีพูดปลอบใจตัวเองและแฟน
อ้ายรู้ดีว่าทีเป็นคนอย่างไร พอๆกับที่นทีรู้ดีว่าชีวิตในรั้วมหาลัยเป็นอย่างไรนั่นแหละ

ทีรักอ้าย
รักมาก
รักมาตลอด
แต่ทีไม่ใช่คนยึดรักเป็นที่ตั้ง
การเรียนสำคัญกับทีมากกว่า


..............



"ทำไมล่ะลูก?"
เป็นคำถามที่อ้ายไม่ต้องการตอบ
คนตัวเล็กเลือกที่จะหมุนล้อด้วยตัวเอง

อ้ายเพิ่งเริ่มใช้เจ้าสิ่งนี้จึงยังไม่ถนัดนัก
แต่อ้ายไม่ชอบง้อใคร
อ้ายเกลียดการพึ่งพาอาศัยเป็นที่สุด
คนเราเกิดมาคนเดียว ก็ตายคนเดียว
อยู่คนเดียวไปสิ ไม่เห็นเป็นไร

อ้ายอยู่ได้
อ้ายบอกตัวเองอย่างนั้น ขณะที่จ้องหน้าอันเลืองลางของตัวเองในสระน้ำหลังบ้าน
หยดน้ำหยดลงเป็นวงกว้าง
ชั่วขณะแรก อ้ายคิดว่าฝนตก ...แต่ไม่ใช่
หยดน้ำนั้นมาจากดวงตาอันเจ็บปวดของเขาเอง

อ้ายสูดหายใจลึก ไล่ความร้อนรุ่มในอกออกไป

...ป่านนี้ไอ้เหี้_นั่นคงมีความสุขกับชีวิตใหม่
อ้อ!...อ้ายก็มีชีวิตใหม่เหมือนกัน
แต่มันไม่ได้เรียกว่าความสุขเลยสักนิด!


……………………….

“อ้าย....ทีกลับมาแล้ว”
หึ!  อ้ายแค่นหัวเราะ
มันไม่ใช่ภาพหลอนที่สมองของอ้ายสร้างมาหลอกกันเหมือนทุกวัน
แต่นี่คือความจริงที่อ้ายไม่อยากรับรู้

อ้ายจึงทำเป็นไม่ได้ยินเสีย
ง่าย...ง่ายจะตาย
แค่ก็ไม่ต้องได้ยิน  ก็แค่ไม่ต้องพูด
ใครกันน้าที่บอกว่าอ้ายไม่พูดยังจะดีกว่า
ดูซิว่าคราวนี้เขาทำตามแล้ว
มันจะยังว่าอ้ายอีกไหม

“ทีขอโทษ....”
ไอ้คนกลับกลอกจับมืออ้ายไปกุม   มันลูบไล้เล็บเน่าๆของอ้ายไปมา
อ้ายไม่ปล่อยให้มันลูบได้นานหรอก  เขาปัดมือสวยนั่นทิ้ง
มันสวยเกินไป  อ้ายอิจฉา
มืออันหยาบกร้านของอ้ายไม่มีค่าพอเทียบเท่ากับมันหรอก
มันจับอ้าย มันก็โดนเสนียด  อ้ายโดนมัน  อ้ายก็โดนเสนียดเหมือนกัน

อ้ายหมุนล้อเลื่อนออกจากร้านโดยไม่สนใจแม่และคนในอดีต
เขาถือว่าไม่รู้จักมักจี่ด้วย

อ้ายได้ยินเสียงแม่เดินตามหลังมา
คุณนายดรุณีคว้าแขนอ้ายเอาไว้
“ไม่ดีใจเหรอลูก?”

อ้ายหลับตา  สูดหายใจแล้วส่ายหน้าช้าๆ
“แม่นึกว่าหนูจะดีใจ...”
อ้ายส่ายหน้าอีก  พร้อมรับสมุดโน้ตมาจากแม่
อ้ายเขียนข้อความลงไป
*บอกให้เขากลับไป  อ้ายไม่สนใจเขาอีกแล้ว*

“ถ้าไม่สนใจ  แล้วอ้ายจะเดินหนีมาทำไมลูก”
หึๆ  อ้ายขำ
เขา ‘หมุนล้อ’ หนีมาต่างหาก
มันแทบไม่ต้องวิ่งตามด้วยซ้ำ  มันก็มาหยุดตรงหน้านี่แล้ว
แม่ดรุณีหันไปคุยกับมัน  บอกให้มันกลับไปก่อน

แต่ไอ้เศษมนุษย์กลับทำพยศ  ไม่ยอมกลับไป
ตอนนั้นไล่อย่างกับหมูกับหมา
มาตอนนี้เสือกอยากดูแล
ฮ่าๆ  น่าขำ  ถ้าอ้ายส่งเสียงได้  คนรอบข้างคงหันมามองว่าไอ้นี่บ้าแน่ๆ  ฮ่าๆๆ

“อ้าย  ทีกลับมาแล้วไง  ทีขอโทษจริงๆ”

อ้ายหันหน้าหนี  เหม็นน้ำลายคนสับปลับ
“ทีจะอธิบายทุกอย่างให้ฟัง  ฟังทีก่อนนะ”

ไม่!
อ้ายตวาดลั่นในใจ
อ้ายอดทน
อดทนที่จะลืมมาตั้งสองปี

อ้ายกำลังทำได้แล้ว
เขากำลังทำได้!!

แล้วมันกลับมาทำไม!

ให้ตาย....ก็ไม่ให้อภัยคนอย่างมัน


..........

แต่ละตอนก็สั้นหน่อยนะคะ
เหตุการณ์ปัจจุบันจะเป็นสีน้ำเงินนะ
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 16-09-2015 23:48:47 โดย mukmaoY »

ออฟไลน์ F A I R Y L O S T

  • เป็ดประถม
  • *
  • กระทู้: 1
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +3/-0
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *บทนำ*+ตอน1
«ตอบ #3 เมื่อ16-09-2015 23:10:47 »

ที ทำอะไรกับหนูอ้ายไว้!! :katai1:

ออฟไลน์ oilzii

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 611
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *บทนำ*+ตอน1
«ตอบ #4 เมื่อ17-09-2015 00:27:14 »

ชอบอ้าย o13

รู้สึกใช่!

ออฟไลน์ Freja

  • เป็ดHermes
  • *
  • กระทู้: 2394
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-4
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *บทนำ*+ตอน1
«ตอบ #5 เมื่อ17-09-2015 06:56:00 »

เริ่มปุ๊บก็หน่วงปั๊บเลย

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *บทนำ*+ตอน1
«ตอบ #6 เมื่อ17-09-2015 08:58:27 »

อ้ายทั้งพูดไม่ได้กับพิการหรือ?? ถาวรไหมคะเนี่ย?

ตามตอนต่อไป~

ออฟไลน์ naoai

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 395
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +10/-5
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *บทนำ*+ตอน1
«ตอบ #7 เมื่อ17-09-2015 09:01:31 »

ตามอ่านเรื่องนี้แทนดีกว่า  ชอบๆ  :hao6:  :hao7:

ออฟไลน์ sirin_chadada

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4110
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +114/-8
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *บทนำ*+ตอน1
«ตอบ #8 เมื่อ17-09-2015 20:12:31 »

เกิดอะไรขึ้นเมื่อสองปีก่อนกันนะ

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *บทนำ*+ตอน1
«ตอบ #9 เมื่อ18-09-2015 21:10:46 »



อ้ายเกลียดโรงพยาบาล
และเกลียดทุกลมหายใจเข้าออก

อ้ายไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้
สภาพที่ต้องมาโดนตรวจทั่วร่าง ราวกับว่าเขาเป็นผักปลา
จะจับหันซ้ายหันขวาก็ทำโดยง่าย

หมอนวดขาอ้าย แต่อ้ายไม่รู้นะว่าแรงกดมหาศาลแค่ไหน
ก็ประสาทขามันตายด้านไปแล้วน่ะสิ ถึงจะรู้สึกจี๊ดๆขึ้นมาบ้างก็เถอะ
ฮะๆ อ้ายยิ้มให้หมอ แสดงความยินดีให้กับหมอเฮ็งซวยที่รักษาเขาไม่ได้สักที

"คุณอ้ายไม่ยอมปฏิบัติตามที่หมอบอกเลยนะครับ"
ทำเป็นรู้ดี!
อ้ายยังคงยิ้มหน้าซื่อ แม้ในใจอยากจะออกจากที่นี่เต็มแก่

"อ้ายฟังหมอเขาหน่อยสิลูก"
จะต้องฟังอะไร!?
อ้ายไม่มีความจำเป็นเลยที่จะต้องเดิน
อ้ายควรเดินได้ไปเพื่ออะไร??
ข้างหน้านั่นมีใครรอรับอ้ายเหรอ....?

ไม่มี!
มันไม่มีหรอกคนที่รอเรา
อ้ายไม่ใช่คนหมดหวังร่ำไร
อ้ายก็แค่....ไม่เห็นความหมายของการมีชีวิต


"หมอยืนยันนะครับว่าถ้าคุณอ้ายตั้งใจทำกายภาพบำบัด  ภายในหนึ่งปี คุณอ้ายเดินได้แน่นอน...เอาเป็นว่าหมอจะส่งนักกายภาพคนใหม่ไปนะครับ หวังว่าคนนี้จะถูกใจคุณอ้าย"
หมอถอนหายใจก่อนตรวจเช็คเอกสารตามประสาหมอ
คุณนายดรุณีรุนอ้ายออกมาจากห้อง
เธอไม่อาจทนเห็นสายตาที่มองมายังเธอและลูกได้
ใช่ว่าคุณนายอายที่มีลูกพิการ
แต่เธอสงสารลูกตัวเองต่างหาก
อ้ายผอมอย่างกับศพตายซาก
อ้ายกินข้าวเพียงวันละมื้อ ผิวหนังแห้งกร้าน ดวงตาลึกโหล
ดูก็รู้...ว่าอ้ายร้องไห้ทุกคืน

เธอและลูกมาจากตระกูลเก่าแก่ เป็นที่รู้จักในแวดวงไฮโซ
ข่าวลือนี้ย่อมแพร่สะพัดไปต่างๆนานา
และเธอก็รับไม่ได้จริงๆถ้ามีใครมาว่าลูกของเธอเสียๆหายๆ
โดยไม่เป็นความจริงเลย


"กลับไปอยากกินอะไรดีลูก?"

อ้ายส่ายหน้าอย่างช้าๆ เหมือนภาพสโลโมชั่น

"ไปวัดไหม...?"

อ้ายพยักหน้า

"แม่จะให้ลุงชัยอยู่เป็นเพื่อนนะ แม่ต้องไปทำผมแต่งตัว ไปงานกาล่า"

อ้ายพยักหน้ารับรู้
หึ! ดีแค่นี้แหละ
นึกจะดีก็ดีให้มันสุดสิ
แก่หงำเหงือกห้าสิบเข้าไปแล้ว แม่เขาก็ยังติดหรู ติดสังคม ยังไงแม่ก็เลือกสังคมก่อนอ้ายอยู่ดี






ลุงชัยเดินตามรถเข็นอ้ายช้าๆ
นึกเวทนาคุณหนูแห่งบ้านตระกูลเกียรติ

รถเข็นหยุดหน้าประตูโบสถ์แกะสลักลายเทวดางดงามอ่อนช้อย
อ้ายมองไปยังพระประธานในโบสถ์
แม้มองจากที่ไกลๆก็ยังคงสวยงามและรู้สึกสงบ
นี่คงเป็นสถานที่เดียวที่เขาวางใจลงได้

อ้ายยกมือพนมไว้ที่หน้าอก
สวดบทบูชาพระรัตนตรัย


...................

"นะโม ตัสสะ ภะคะวะโต อะระหะโต  สัมมา สัมพุทธัสสะ....
.....ขอให้คืนนี้ลูกนอนหลับฝันดี ไร้สิ่งใดมารบกวนใจ
ขอให้ลูกลืมเขา
และขอให้พรุ่งนี้ลูกเจอแต่ความสุข
...สาธุ"

อ้ายก้มกราบสามครั้งแล้วล้มตัวลงนอน

ที่นอนหนานุ่ม อบอุ่น
ถ้าเป็นคนอื่นที่เขาหนาวกาย มันคงช่วยให้หายหนาว
แต่อ้ายหนาวใจเหลือเกิน
เขาควรทำอย่างไร

อ้ายกราบวิงวอนหลวงพ่อและสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ช่วย
คำภาวนานับหมื่นนับพันครั้งที่อ้ายเพียรพูด
อ้ายยังปรารถนาที่จะลืม

ลืม

ลืม

ลืม...

....ถึงแม้มันจะกลับมาแล้วก็ตาม...




……………………………….

“คิดว่าพี่เกดจะได้ยินเสียงอ้ายป่ะ?”
เด็กหนุ่มวัยย่างสิบห้าอย่างอ้ายพูดเบาจนแทบจะเรียกว่ากระซิบ
ร่างเล็กนอนหนุนแขนแฟนที่ตัวหนากว่า
มันคงเป็นภาพสวีทหวานธรรมดาของคู่รักทั่วไป
แต่ไม่ใช่กับพี่การะเกด พี่สาวของนทีแน่
รายนั้นเกลียดเกย์กะเทยเข้าไส้  แล้วยิ่งมาทำบัดสีข้างห้องราวกับจะแกล้งอีก
นทีหัวเราะคิกคักที่ได้แกล้งพี่ตัวเอง
“ได้ยินชัวร์  ช่างเขาเหอะ”

“ทีทำอ้ายแรง  กลั้นเสียงไม่ได้เลย”
อ้ายกระเง้ากระงอด  แม้จะไม่เข้ากับร่างแกร็นๆหัวเกรียนๆสักเท่าไหร่
แต่ทีก็มองว่าน่ารักเสมอ

นทีเอ็นดูอ้าย  เพื่อนเล่นวัยเด็กที่แปรผันเป็นคนรักเมื่ออายุสิบห้า
ทีติดอ้ายมาก   การมีอะไรกันครั้งแรก  มันทำให้ทีรู้สึกไม่อยากห่างไปไหนเลย
อ้ายก็คิดเช่นนั้น
ดังนั้นไม่ว่าเรื่องที่ทำจะผิดอย่างไร  อ้ายกับทีก็จะทำ 
ชอบหาโอกาสดีๆมาแอบมีอะไรกันในห้องนทีเป็นประจำ

“เหมือนขนจะขึ้นแล้วนะ”
นทีทำทะลึ่ง  จับเนินส่วนนั้นหยอกเล่น

“อื้อ หนวดด้วย  ทีสอนโกนหน่อย”

“วิธีโกนเหรอ....ไม่มีไรมาก ง่ายโคตร  อ้ายไปซื้อมีดโกนหนวดมาก่อนละกัน  เดี๋ยวสอนให้”

“แม่งโคตรเซ็ง”
อ้ายบ่น  มือก็ลูบบริเวณใต้จมูกตัวเองไปมา
หน้าอ้ายไม่ได้หวานอะไร  พอหนวดมาขึ้นแบบนี้เลยยิ่งดูแมนเข้าไปใหญ่
อ้ายไม่ชอบเลย
อ้ายอยากหน้าตาดี  ทีจะได้รักอ้ายนานๆ

“อยากดูทีโกนก่อนมั้ยละ”

“เอาสิๆ”
นทีลุกขึ้น รั้งคนตัวเล็กกว่าให้เดินตามไปยังห้องน้ำ
เด็กหนุ่มหยิบโฟมโกนหนวดบีบใส่มือ แล้วป้ายยังคางตัวเอง

“อยากเล่นมั่ง”
นทีส่งขวดโฟมให้แฟน
อ้ายรับไปบีบเล่นอย่างเพลินมือ 

“เยอะไปแล้ว”

“ชอบอ่ะ นิ่มดี”
นทีเผลอกลอกตาไม่พอใจเพียงชั่ววิ
ปล่อยอ้ายเล่นโฟมที่เพิ่งซื้อมาใหม่ไป

“นี่โกนแบบนี้นะ”
นทีสาธิตวิธีโกนหนวดให้ดูอย่างช้าๆ
ดีใจที่แฟนตั้งใจดูขนาดนั้น
ตาโตๆของอ้ายเวลามันแสดงความสงสัยใคร่รู้แล้วมันน่ารักน่าฟัดจริงๆ

นทีล้างหน้า  ก้มลงหอมแก้มแฟน
“หอมมั้ย?”

“นั่นใช่วิธีให้อ้ายดมกลิ่นเรอะ!  มันต้องงี้สิ”
อ้ายจับใบหน้าทีโน้มลงมาหอมแก้มทั้งสองข้าง  แต่ละข้างสูดนานหลายวินาที
ใบหน้าสดใสหลับตาพริ้มพิสูจน์กลิ่น
“หอมมาก”
อ้ายกอดเอวคนรัก  ซุกหน้ากับอกอุ่น
นทีรวบตัวอ้าย  จุ๊บเหม่งคุณหนูของบ้านตระกูลเกียรติ
แล้วรัดร่างนั้นด้วยความหมั่นเขี้ยว

“รักอ้ายนะ”

“เหมือนกันครับ”

ทั้งสองกอดกันแนบแน่น
ไม่มีความคิดนั้น
ไม่มีเลย
ความคิดที่ว่า....
....จะแยกจากกัน


CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *บทนำ*+ตอน1
« ตอบ #9 เมื่อ: 18-09-2015 21:10:46 »
ประกาศที่สำคัญ


ตั้งบอร์ดเรื่องสั้น ขึ้นมาใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดนี้ ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.msg2894432#msg2894432



รวบรวมปรับปรุงกฏของเล้าและการลงนิยาย กรุณาเข้ามาอ่านก่อนลงนิยายนะครับ
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



สิ่งที่ "นักเขียน" ควรตรวจสอบเมื่อรวมเล่มกับสำนักพิมพ์
https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=37631.0






ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน2* 18/9/58
«ตอบ #10 เมื่อ18-09-2015 21:16:12 »

 :ling1:

จริงๆหมอบอกว่าอ้ายจะหายเป็นปกติ ถ้าทำกายภาพบำบัด แต่ตัวอ้ายเองที่มองแง่ลบ ทำให้เสียเวลาในชีวิตไปเปล่าๆ

ปล่อยอดีตให้เป็นอดีตไป แล้วทำให้อนาคตเป็นของเราดีกว่าน้าาาา

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน2* 18/9/58
«ตอบ #11 เมื่อ18-09-2015 21:39:35 »

คนนิสัยเสียนี่คือใครนะ :z2:

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน2* 18/9/58
«ตอบ #12 เมื่อ19-09-2015 00:46:04 »

หนูอ้ายมองโลกแง่ลบเกินไปรึเปล่าลูก

ออฟไลน์ B52

  • เป็ดZeus
  • *
  • กระทู้: 13215
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +420/-26
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน2* 18/9/58
«ตอบ #13 เมื่อ19-09-2015 02:27:20 »

ดูมืดมนดี

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน2* 18/9/58
«ตอบ #14 เมื่อ26-09-2015 19:49:18 »



วันนี้อากาศอบอ้าว
เอาตามจริงอ้ายไม่อยากไปไหนเลยนอกจากกลับไปตากแอร์ที่บ้าน
แต่เพราะนัดกับคนรักที่นานๆทีจะว่างอย่างนทีไว้  จึงอยากเจอแฟนมากกว่า


อ้ายวนรถหาที่จอดอยู่เกือบชั่วโมง จนได้ที่ข้างๆคณะวิศวะฯ ที่นทีเรียนอยู่
เวลาสี่โมงเย็นแล้ว  ทีของอ้ายเลิกเรียนพอดี
ร่างสูงยืนรอหน้าตึกที่นัดกันไว้
อ้ายยิ้มพิมพ์ใจเข้าไปหา...
และเริ่มมีลางสังหรณ์ เมื่อนทีไม่มีรอยยิ้มเช่นอ้าย

“อ้าย...”
“ไม่ว่างใช่มั้ย?”
อ้ายตวัดน้ำเสียง
เป็นอย่างนี้ทุกที
อ้ายไม่รู้หรอกนะว่าเด็กวิศวะเขาเรียนอะไรกันถึงได้ยุ่งนักหนา
อ้ายก็พยายามเข้าใจ
และไม่อยากงี่เง่าใส่
“อย่างอแงน่ะอ้าย  มันเป็นโปรเจ็คต์กะทันหัน”
“ป...เปล่า  อ้ายไม่ได้งอแงนะ”
อ้ายปัดอากาศไปมา  ทำหน้าจะร้องไห้
เขาไม่อยากทะเลาะกับทีด้วยเรื่องเดิมๆอีก
คราวที่แล้วก็เล่นเอาอ้ายซึมไปเป็นอาทิตย์
“เดี๋ยวอ้ายรอทีดีกว่า ถ้าเลิกดึกขึ้นมาจะกลับบ้านลำบาก...ให้อ้ายรอนะ”
อ้ายกุมมือแฟนเอาไว้  ทำสายตาอ้อนขอความเห็นใจ

“อืม...ถ้ารถทีไม่เสีย  ก็ไม่อยากรบกวนอ้ายหรอก”
นทียิ้มในที่สุด
มือหนาลูบหัวคนรัก
“ทำเพื่อคนที่เรารัก ไม่เรียกว่ารบกวนหรอก”
อ้ายพูดในสิ่งที่คิด
นทียิ้มชอบใจที่อ้ายตามใจเขาทุกอย่าง
ถึงแม้การเรียนคนละมหาลัยจะทำให้เกิดระยะห่างระหว่างกัน
แต่อ้ายกลับบริหารความรักของเราได้ดีเสมอ

นทีไปทำงานที่บ้านเพื่อน ซึ่งเป็นหัวหน้ากลุ่ม
ไอ้เนมมันก็เกรงใจอ้ายอยู่หรอก เพราะรู้ว่างานนี้โต้รุ่งแน่
ก็ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมนทีเพื่อนรักถึงได้ไม่บอกแฟน


"ทำงานไปกินเหล้าไป มันจะเสร็จเหรอ"
อ้ายบ่นให้ทุกคนในห้องได้ยิน

เนมและคนอื่นๆทำเป็นหูทวนลม
ส่วนนทีหาว่าอ้ายเสียมารยาท

อ้ายไม่พูด ไม่เถียง
อ้ายอดทนได้ เพื่อความรักของตน
แม่สอนอ้ายเสมอว่าเรื่องเหล่านี้เป็นเรื่องเล็กๆ
ทุกสิ่งสามารถมองข้ามไปได้ทั้งนั้น
ยกเว้นเรื่องเดียวคือนอกใจ
ที่อ้ายไม่ควรยอมนที
เคราะห์ดีเหลือเกินที่นทีไม่ใช่คนเช่นนั้น

อ้ายนอนรอคนรักทำงานบนโซฟาตัวเขื่อง
เวลาเที่ยงคืนแล้ว กับแกล้มและเหล้าร่อยหรอ สี่หนุ่มหนึ่งสาวจึงลงมือทำงานกันจริงๆจังๆเสียที


นทีตาบอดหรือไงกันนะ....
ถึงไม่เห็นว่าเพื่อนสาวตัวเองจ้องจะกินอยู่ตลอดเวลา

อ้ายยิ้มหยัน
ต่อให้อ่อยแค่ไหน นทีก็ไม่เอาหรอก
อ้ายมั่นใจ
ครอบครัวของทั้งสองรับรู้ทุกอย่าง
ทำการหมั้นหมายกันไว้แล้วด้วยซ้ำ
ถึงแม้จะมีคนไม่ชอบใจอย่างพี่เกด
แต่ก็ใช่ว่าพี่เขาจะไม่รักน้อง

นทีรักอ้าย
อ้ายรู้เพียงเท่านี้ อ้ายก็ไม่จำเป็นต้องสู้รบปรบมือกับเพลี้ยไรให้เหนื่อยเปล่า


"อ้าย...ง่วงมั้ย?"
นทีเดินมาดูแฟน เพราะเห็นว่าอ้ายตาปรือ
อ้ายน่ะหลับง่ายจะตาย

"ง่วงมั้ย จะได้เอาผ้าห่มกับหมอนมาให้"
อ้ายส่ายหน้า บิดตัว

"จะเสร็จกี่โมงอ่ะ"

"น่าจะอีกนาน กลับก่อนก็ได้นะ ทีพักนี่จนเช้าก็ได้"

ใครจะปล่อยให้ปลาย่างอยู่กับแมวล่ะ
อ้ายลูบต้นแขนแฟนกึ่งยั่วเย้า

"อ้ายจะอยู่กับที..."
เสียงร่างเล็กบนโซฟากระเส่า ได้ยินกันเพียงสองคน
นทีห่างเหินอารมณ์อย่างนี้มาหลายวันก็จุดติดง่ายสิ
ร่างข้างบนอมยิ้มยั่วบ้าง
ก้มหน้ากดปลายจมูกลงบนแก้มแฟน

"เฮ้ยๆๆ ใจเย็นๆ"
เสียงเพื่อนแซวมา ทำให้นทีต้องผละออก
เจ้าตัวเขินหน้าแดง เดินกลับไปทำงานกับเพื่อนต่อ

อ้ายแอบเห็นสายตาของตัวอิจฉาอยู่ไกลๆ



........................



คนในชีวิตอ้ายมีอยู่สองจำพวก
คือหนึ่ง พวกที่พูดรู้เรื่อง ฟังภาษาคนออก
กับพวกที่สอง ...คือคนประเภทที่พูดเท่าไหร่ไม่เคยฟัง ..ไม่เคยแม้แต่พยายามเข้าใจ


"แม่บอกแล้วว่าไม่ต้องมา แม่ไม่อยากให้อ้ายเครียด"
อ้ายได้ยินเสียงเสียงหนึ่งสาวแก่เถียงกับหนึ่งหนุ่มมาได้สักพักแล้ว
แต่เขาหาได้สนใจ
เพราะการกินข้าว สำหรับกว่าเสียงนกเสียงกาเป็นไหนๆ

"แต่ผมต้องอธิบายให้อ้ายเข้าใจ"

"ปล่อยอ้ายไปเถอะที"
เสียงทั้งคู่ใกล้เข้ามา


*ป้าอ๋อย ขอข้าวต้มเพิ่ม*
อ้ายเขียนโน้ตใส่กระดานแม่เหล็ก อย่างที่เด็กๆเล่นกัน
อ้ายส่งยิ้มให้ป้าแม่บ้านราวกับว่าไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น
ที่ประตูครัวนั่น ไม่มีใครยืนอยู่

"อ้าย....! ฟังทีนะ"
ชายที่ได้ชื่อว่าตัวซวยคุกเข่าจับรถเข็นอ้าย

อ้ายเดินไม่ได้ พูดไม่ได้...จะเสแสร้งว่าหูหนวกอีกเรื่อง ก็คงไม่เป็นไรมั้ง

"ที...ฟังแม่นะ อ้ายกำลังมีความสุขแล้ว"
ใช่
แม่เขาพูดถูก

อ้ายตักข้าวต้มร้อนกำลังดีใส่ปาก
รสชาติของมันกลมกล่อม
หมูสับนุ่มละเอียด


"ถ้าอ้ายมีความสุขจริง แล้วแม่จะเรียกให้มาหาทันทีที่กลับไทยทำไมครับ?"

หึๆๆ แม่เรียก?
ฮ่าๆๆๆ แม่อ้ายเป็นคนตามมันมา
ถ้าแม่ไม่ขอร้อง มันจะมาหาอ้ายมั้ย

อ้ายขำเสียจนกลั้นต่อไปไม่ไหว
ข้าวในปากพุ่งเลอะเทอะ
แต่อ้ายเพียงแค่เช็ดปากตัวเองให้เกลี้ยงแล้วกินต่อ
ไม่สนใจเศษอาหารโดยรอบสักนิด

ทีเห็นแล้วอ้าปากค้าง
แน่นอนนี่ไม่ใช่ปัญหาธรรมดาๆแล้ว
แต่ทำไมคุณนายดรุณีถึงปล่อยปละละเลยขนาดนี้

"...?"
นทีส่งคำถามทางสายตาให้อดีตแม่ยายที่ยืนน้ำตาซึม

อ้ายกินข้าวจนหมดเกลี้ยง ก็ไถล้อออกจากมลพิษทางจิตใจ

อ้ายไม่รู้ว่าแม่กับไอ้นั่นคุยอะไรกันต่อ
เขาอาบน้ำใหม่
มองตัวเองในกระจก

....นี่ไม่ใช่อ้าย แต่ก็ยังคงเป็นอ้าย
อ้ายผู้ไม่สามารถลืมความเจ็บปวด
กับอ้ายผู้ที่ไม่สดใสอีกต่อไป




อ้ายกำลังนั่งบนเตียง ขณะที่แม่ไขกุญแจเข้ามา
อ้ายชักสีหน้าไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

"แม่ขอโทษลูก แต่แม่ต้องคุยกับลูกเรื่องทีให้ได้"

"นทีเขาบอกว่าต้องการแก้ตัว...แม่ไม่อยากบังคับอ้าย แต่อยากให้อ้ายคิดทบทวนดีๆมากกว่า ว่าสิ่งที่อ้ายต้องการจริงๆคืออะไร ถ้าทีเขาทำผิด ก็ให้โอกาสแก้ตัวเถอะ"

อ้ายเบือนหน้าหนี
ไม่อยากเห็นสายตาอ้อนวอนของแม่

"แม่รู้ว่าอ้ายยังรักทีอยู่ ทำไมไม่ใช้ให้มันคุ้มค่าล่ะลูก คนเราเกิดมาจะมีความรักสักกี่ครั้งกัน"

"เนี่ยเดี๋ยวพี่อัฐก็กลับแล้ว ถ้ารู้ว่าทีมา พี่เขาต้องดีใจและสนับสนุนแน่ๆ อ้ายก็รู้ขัดพี่เขาได้ที่ไหน"

นั่นสิ...
พี่ชายอ้ายรักไอ้ทีอย่างกับอะไรดี และเข้าข้างมันมาตลอด
ถึงแม้จะแสดงออกว่าตามใจอ้าย แต่มีหรือที่อ้ายจะไม่รู้ว่าลับหลังทำอะไรกัน


"แม่ให้เวลาอ้ายตัดสินใจนะ นทีเขากลับมาถาวร มีเวลาให้อ้ายได้ตลอดชีวิตเลยนะลูก"

ตลอดชีวิตงั้นเหรอ....?

คำว่าตลอดชีวิตของอ้าย
เคยมีใครบางคนอยู่ในนั้น
คนที่ตามใจอ้าย
คนที่ดูแลอ้าย
คนที่ดีที่สุด ...คนที่ตายไปแล้ว!
ตายไปพร้อมกับอุบัติเหตุของเขา!

อ้ายก้มหน้าเครียด มือเกร็ง ตัวเกร็ง
มันน่าจะศัลยกรรมหน้าใหม่
เผื่ออ้ายจะตัดสินใจได้ง่ายขึ้น
...ไม่ได้รักหรอกน่า ก็แค่ผูกพันเท่านั้น



คุณนายยังรีรอขอคำตอบจากอ้าย
อ้ายตัดสินใจหยิบโน้ตมาเขียน

*อยากได้นักกายภาพคนใหม่*


อ้ายอยากรู้จริงๆนักว่าลมปากคน มันสามารถเชื่อถือเป็นครั้งที่สองได้หรือไม่




ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน3* 26กย58
«ตอบ #15 เมื่อ26-09-2015 22:31:32 »

นทีกับพี่อัฐทำอะไรกับอ้ายไว้เหรอ มันดูไม่น่าให้อภัยเลย อ้ายถึงแค้นฝังใจขนาดนี้ :katai1:
แต่ถ้าต้องมีคนรักที่คอยแต่จะทำให้เราเจ็บปวด ก็ไม่ต้องมีก็ได้นี่นา ใครจะมาบังคับเราได้ นอกจากตัวเราเอง :hao5:
อ้ายสู้ๆนะ ร่างกายป่วยแล้วไม่อยากให้ใจป่วยตาม เข้มแข็งๆ สู้ๆ :กอด1:

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน3* 26กย58
«ตอบ #16 เมื่อ26-09-2015 23:15:05 »

 :ling1:

ยังไม่รู้อดีตที่ทีอยากจะเล่า เลยยังว่าอะไรฮิมไม่ได้  :mew2:


แต่ถ้าน้องเขาไม่อยากเจอหน้าคุณมรึงแล้ว ก็จรลีหายหัวไปจากชีวิตน้องเขาเถอะค่ะ จริงๆนะ

(ดูจากที่อ้ายเล่ามา เหมือนจะโดนทีเล่นมาหนักเหมือนกันนะ)


นั่งรออ่านอดีตต่อไป  :really2:

ออฟไลน์ ♠DekDoy♠

  • เป็ดArtemis
  • *
  • กระทู้: 4512
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +421/-8
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน3* 26กย58
«ตอบ #17 เมื่อ27-09-2015 00:19:49 »

อยากรู้ว่าพี่ชายและอดีตคนรักทำอะไรกับอ้ายไว้

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน3* 26กย58
«ตอบ #18 เมื่อ05-10-2015 22:42:07 »


"แม่คับ อ้ายเล่นกับทีนะ"
เด็กวัยห้าขวบส่งเสียงถามแม่เจื้อยแจ้ว
 "เล่นดีๆนะลูก"
คุณดรุณีตั้งใจจับคู่เด็กทั้งสองอยู่แล้ว
..เธอหมายความตามที่ว่านั่นหละ
'จับคู่' อย่างที่ทุกคนเข้าใจกัน
เพราะตอนนี้สถานะทางการเงินย่ำแย่
 ไหนจะสามีที่เพิ่งมาตายหนีไปอีก
 
 ถ้าน้องนทีติดลูกเธอเมื่อไหร่
 นั่นหมายความว่า
 ลูกชายสุดนิ่งจนผิดปกติเด็กของเพื่อนเธอ
 จะกลายเป็นคนของบ้านเธอไปโดยปริยาย
 
 แล้วแน่นอนว่าเธอจะได้เงินซัพพอร์ตในการเลี้ยงดูลูกคนอื่น...
 ไม่ใช่สิ คนอื่นน่ะดูธรรมดาไป.. มหาเศรษฐีต่างหาก
 
 
 "แปลกจังนะดรุณี ลูกชายฉันไม่เคยยอมเล่นกับเด็กคนอื่นเลย"
 ผกามาศโบกพัดไปมาดับร้อน
 แหงล่ะ หล่อนเล่นแต่งเต็มยศ แล้วยังชวนมานั่งเล่นนอกบ้านในเวลาบ่ายแจ้ง
 จะไม่ให้ร้อนได้อย่างไร
 
 "ดีแล้วมาศ เรามาคุยเรื่องที่ดินดีกว่าน่ะ"
 ดรุณีลูบใบโฉนดบนโต๊ะที่กำลังจะกลายเป็นเงินในไม่ช้า
 
 
 "จริงๆแล้วฉันอยากให้คุณภูมิมาคุยมากกว่า แต่เพราะเป็นเธอ จะดีจะเสียอย่างไรฉันก็ต้องช่วยเพื่อนอยู่แล้ว"
 มือเล็กนุ่มนิ่มของผกามาศแตะแขนให้กำลังใจเพื่อน
 
 "ฉันนึกไม่ถึงว่าต่อให้เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ เธอก็ยังไม่ลืมฉัน"
 
 "โธ่...อย่าร้องไห้สิ อังกฤษไม่ดีกับฉันเท่าเธอหรอก ยังไงเธอก็สำคัญกว่า"
 
 "แล้วเธอจะกลับมาอยู่ถาวรตอนไหน"
 
 "อีกสักพักจ้ะ"
 
 
 หลังผกามาศและลูกชายกลับไปอังกฤษได้สามเดือน
 ดรุณีถึงได้รับการติดต่อ
 และมันเป็นข่าวดีอย่างที่สุด
 เมื่อเด็กประหลาดอย่างนทีร้องจะอยู่กับอ้ายทุกวัน ย้ำ! ว่า'ทุกวัน'
 
 ผกามาศจึงต้องส่งลูกมาอยู่กับเพื่อนสาว ระหว่างที่รอให้บ้านในไทยสร้างเสร็จ
 ดรุณีใช้เงินจากการขายที่ดินหลายที่ลงไปกับธุรกิจใหม่
 และนำเงินของเพื่อนที่ส่งให้นทีมาใช้ในครอบครัวโดยที่ไม่มีใครรู้
 
 
 ................
 
 




 "สวัสดีครับ ผมพลนะครับ"
 นักกายภาพคนใหม่ที่ดูอย่างไรก็แก่กว่าอ้ายโขยกมือไหว้
 อ้ายไม่รับไหว้ เบื่อนัก หน้าเขาแก่กว่าตรงไหนวะ
หน้าตาก็ดีนะ เสียดายตาฝ้าฟางไปหน่อย

"เรียกกันแบบสนิทเถอะจ้ะ คงได้อยู่ด้วยกันอีกนาน"
คุณนายดรุณีแตะไหล่คนอ่อนกว่า สั่งให้อ้ายเรียกพี่
บางทีมันก็ประดักประเดิดเหมือนกันนะ กับความหมายของคำว่าอ้าย
ทั้งแปลว่าพี่ แล้วยังพาลไปนึกถึงปลาบู่ทองอีก
ดูไม่มีอะไรเข้ากับความเป็นอ้ายเลยสักนิด

อ้ายที่กำลังจะตาย
อย่างน้อยๆ ตอนนี้...เขาก็เหมือนไม่มีวิญญาณเข้าไปทุกที


นักกายภาพคนใหม่คงเป็นคนจำพวกหุบปากไม่ได้
พอแม่ผละไป  มันก็ส่งเสียงแจ้วอย่างกับนกกระจิบแตกรัง
"น้องอ้าย...ได้ข่าวว่าทำกายภาพตั้งเดือนแล้ว แต่ยังไม่ดีขึ้นเหรอครับ ..
พี่ว่าเคสน้องอ้ายเป็นเคสที่เบามากเลยนะ พี่เชื่อว่ายังไงก็ต้องหาย เรามาสู้ไปด้วยกันนะครับ"

สู้เหรอ...?

อ้ายถามด้วยสายตา

"ถึงจะมีคนไม่รักเรา แต่เราต้องรักตัวเองนะครับ รักคนที่รักเรา ห่วงเรา...อ้ายอยากเห็นแม่ร้องไห้เหรอครับ"

เฉยๆ...อยากร้องก็ร้องไปดิ ไม่เข้มแข็งเอง ช่วยไม่ได้

อ้ายเบื่อจะคุยด้วย
เขาไม่ใช่เด็กนะที่จะมากล่อมด้วยถ้อยคำฝันหวาน
อ้ายเลวเกินกว่าจะรู้จักคำว่ากตัญญู  นั่นไม่ใช่อ้าย...


"เอาล่ะ พี่ไม่พาเครียดดีกว่า น้องอ้ายอยากไปไหนดีครับ"

ไปไกลๆจากคุณ

"หมอบอกว่าน้องไม่มีความผิดปกติอื่นๆอีก อย่าแกล้งไม่พูดกับพี่ดีกว่าน่า"

นั่นหมอ
ยังไงหมอก็คือคนอื่นอยู่วันยังค่ำ จะรู้จักร่างกายคนไข้ได้ดีกว่าคนไข้ได้ยังไง

อ้ายรำคาญเต็มทน
มือหมุนล้อรถเข็นหนีออกจากมลพิษทางเสียง

กึก!
ไอ้เวรตะไล!! กล้าดียังไงมาหยุดรถเขา!?

"โห อย่าจ้องพี่อย่างนั้นสิ แค่อยากช่วย"

อ้ายชักไม่ชอบขี้หน้าหมอนี่แล้วสิ
มันกวนโอ๊ยแปลกๆ

หรือมันจีบอยู่...?
อย่าพยายามเสียให้ยาก
ร่างกายตายซากแบบนี้ มันคงหวังแค่สมบัตินั่นแหละ

"น้องอ้ายอยากไปไหน เดี๋ยวพี่พาไป"

*กินเหล้า*

"เอาจริงดิ แต่หัววันเนี่ยนะ?"

มีปัญหาก็ไม่ต้องยุ่ง!

อ้ายกระแทกสายตาคมอย่างเอาแต่ใจ

"โอเคๆ พี่มีที่ดีๆ ที่จะเป็นความลับของเราสองคน ทั้งๆที่จริงแล้วพี่ไม่ควรทำแบบนี้เลย
แต่พี่คิดว่าเราน่าจะสนิทกันก่อนเริ่มงาน ถูกไหมครับ?....แต่อ้ายต้องสัญญานะว่าถ้าได้กินแล้ว เราต้องทำกายภาพกัน"

อืม....อ้ายพยักหน้าตกลงแบบขอไปที

............................








นทีหัวร่อเรื่องขำของเพื่อนต่างชาติ
เรื่องลามกจกเปรตล่ะพวกมันถนัดนัก
เขาแซวมันเรื่องหญิงคนเมื่อวานซืนเป็นภาษาเยอรมัน
“เพิ่งชมอลิเซียไปหยกๆ  มึงก็ไปคว้าอีกคนและ...เฮ่ย! อ้าย!”

อ้ายยืนคอยท่าอย่างกับแม่นากรอสามี
เขารู้สึกสมเพชตัวเองเหลือเกินที่หลงผู้ชายจนต้องตามมาไกลขนาดนี้
อ้ายกำมือแน่น
นึกทวนคำพูดที่อุตส่าห์เรียบเรียงมาตลอดทาง

“อ้ายมาทำอะไร?”
คำถามห้วนๆออกมาจากปากคนรัก...คนที่อ้ายรักนักรักหนา

“มาทำอะไรเหรอ??  ก็มาเคลียร์เรื่องของเราไง!”
อ้ายยังไม่ทันท่องยุบหนอพองหนอด้วยซ้ำ ตบะเขาก็แตก
นทีบอกเพื่อนให้ขึ้นห้องไปก่อน
ร่างสูงกว่าหันมาดึงแขนอ้ายให้ออกไปนอกอาคารท่ามกลางลมหนาว
อ้ายจะได้รู้ซะบ้างว่านี่มันถิ่นใคร  อย่ามาเอาแต่ใจไม่เข้าท่า!

อ้ายกัดปากไล่ความเจ็บในใจ
ยกมือถูกต้นแขนทั้งสองข้างไปมา

“ทำไมทีพูดแบบนั้นอ่ะ...”
อ้ายหมายถึงเมื่ออาทิตย์ก่อน

อ้ายติดต่อนทีผ่านอินเตอร์เน็ตตามปกติ 
แต่..แต่ ..มันไม่ปกติตรงที่เขาสองคนทะเลาะกันรุนแรงกว่าครั้งไหนๆ
และอยู่ๆนทีก็พูดตัดความสัมพันธ์
ไม่หรอก...เรียกว่า...ห่างกันสักพัก ถึงจะถูก
อ้ายหรือจะทนได้  เลยมาหาอย่างกับคนบ้านี่ไง

“ฟังภาษาคนรู้เรื่องป่ะอ้าย?”

“ทีจะทิ้งอ้ายใช่มั้ย....อ้ายขอโทษที่พูดไม่คิด”

“ทีนี้คิดได้หรือยัง?”

“...ท..ทีเป็นอะไร...ทำไมต้องพูดเย็นชาขนาดนี้”
อ้ายขยับเข้าใกล้คนรักมากขึ้น
หนาวเหลือเกิน  หนาวทั้งกายใจ
ร่างเล็กเบียดตัวเข้าหา  โอบกอดนทีเอาไว้  ไม่อยากให้จากไปไหน  ไม่อยากได้ยินถ้อยคำบั่นทอนใจเลย

“อ้าย..วันนั้นอ้ายบอกว่าทีเปลี่ยนไป...นี่ไงทีเปลี่ยนพอยัง”
นทีดันตัวอ้ายออก
ดวงตาไร้แววสงสาร

อ้ายน้ำตาไหล
สู้อุตส่าห์มาง้อ  ไม่เห็นใจกันบ้าง
“อ้ายเข้าใจแล้ว  ทีเครียดกับเรื่องเรียน  เรื่องปรับที่อยู่ใหม่  อ้ายผิดเองที่ตอนนั้นโวยวายไป”

“อืม”

“ที...พูดอะไรหน่อยสิ  เราคบกันมาตั้งนานนะ”

“อ้ายขอโทษไอ้แก้วมันได้มั้ยล่ะ  อ้ายปรักปรำมัน  ทำให้มันร้องไห้เป็นวรรคเป็นเวร”

“อะไร? อ้ายว่าแก้วตอนไหน”

“อ้าย....อย่าคิดว่าทีไม่รู้นะ  อ้ายคิดอะไรก็รู้อยู่แก่ใจ  เลิกเสแสร้งได้ป่ะ  รำคาญว่ะ”
อ้ายสะอึก...
นี่ไม่ใช่....
ไม่ใช่
ไม่ใช่...

“ที....จะให้ทำยังไง  จะให้กราบก็ได้ ..ต.. แต่อย่าเฉยชาแบบนี้..อึ..ก...”
ร่างเล็กแทบหมดเรี่ยวแรง
ที่ฝืนยืนอยู่ได้ก็เพราะนทียังคงยืนอยู่ไม่ไปไหน
นั่นเท่ากับว่าแฟนเขารอคำแก้ตัวอยู่
อย่างน้อยมันก็ดีกว่าเดินจากไป

“กล้ากราบแก้วมั้ย”

อ้ายแทบทรุด
“จะให้กราบคนอื่นได้ยังไง  อ้ายผิดตรงไหน!”

“แก้วมันทุกข์ใจนะ  มันอยู่นี่คนเดียว มันก็เครียดจะตายอยู่แล้ว  ยังจะตามมาหึงหวงอีก”

เส้นด้ายขาดผึง
อ้ายตบหน้าคนใจร้ายไปหนึ่งที
“เพราะมันมากับทีนั่นแหละถึงได้หึง!

 ...ข..ขอโทษ”
อ้ายรู้สึกผิดทันทีที่ตบ   เขาลูบแก้มแดงปื้นของคนรักอย่างถนอม  แต่ทีสะบัดหน้าหนี

“ออกไปซะ”

“ไม่!!!”
อ้ายรู้ว่าความหมายของมันคืออะไร
ไม่!!
เขาจะไม่เลิกกับทีเด็ดขาด
ชีวิตทั้งชีวิตมีแต่นทีคนเดียว
เขาขาดทีไปไม่ได้

“เลิกยุ่งสักที”
.....อย่างกับหมูหมา
อ้ายทรุดตัวกอดเข่าทั้งสองข้าง
ร้องไห้น่าเกลียด  แต่จะให้ฝืนคงไม่ได้
อ้ายคร่ำครวญอ้อนวอน  ไม่มีทางขอโทษอีแก้ว
มันใส่ร้ายอ้ายสารพัด 

อ้ายเอ่ยประโยคหนึ่งที่สะกิดใจคนรักกัน
“ทีไม่รักอ้ายแล้วเหรอ?”
อ้ายโง่เอง ดันพูดออกมาตอนนทีโกรธ
คำตอบที่ได้รับมันจึงสาหัสสากัน
“ไม่รัก...”

น้ำตาพร่างพรูแทบจะเป็นสายเลือด
อ้ายรู้สึกว่าหัวใจตัวเองขาดสะบั้น
ทีจะพูดคำไหนเขาไม่ว่าเลย
แต่ต้องไม่ใช่คำนี้
รับไม่ได้
หน้าตาน่าเกลียดอย่างนี้  นทีเลยไม่รักใช่ไหม

อ้ายกระตุกหายใจแรง
เส้นเลือดตรงขมับบวมปูด
ลำคอเหยียดเกร็ง

แต่ก็ยัง....พยายาม
อ้ายใช้เรี่ยวแรงทั้งหมดที่มีพูดขอร้องให้นทีทบทวนเสียใหม่
นทีแค่โกรธ
ใช่
นทีรักอ้าย
อ้ายรู้เสมอมา
อ้ายจะทำทุกอย่างที่นทีสั่ง
อ้ายจะไม่ขัดใจ
อ้ายรัก...รัก  รัก  รัก รัก รัก รัก รัก รัก
รักยิ่งกว่าชีวิตตัวเอง….


“แม่งเอ๊ย!  หยุดพูดซักที! กูรำคาญ!”



« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 05-10-2015 23:25:53 โดย mukmaoY »

ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน4* 5ตค58
«ตอบ #19 เมื่อ05-10-2015 22:51:43 »

 :ling3:

นทีไล่อ้ายแล้ว แล้วที่ทะเลาะกันจริงๆสาเหตุมาจากใครกันแน่ แก้วนี่ใคร???


หมอกายภาพบำบัดคนใหม่ น่าจะทำให้อ้ายเปิดใจได้ นิดนึงก็ยังดี *3*

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน4* 5ตค58
« ตอบ #19 เมื่อ: 05-10-2015 22:51:43 »





ออฟไลน์ kyungploy

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 335
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +8/-1
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน4* 5ตค58
«ตอบ #20 เมื่อ05-10-2015 23:11:14 »

โอ้ยงง จริงๆปัญหาอยู่ที่ใคร แก้ว ทีหรือตัวอ้ายเองที่ไม่ดี?

ออฟไลน์ oilzii

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 611
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
Re: ••►คนนิสัยเสีย•• *ตอน4* 5ตค58
«ตอบ #21 เมื่อ06-10-2015 00:09:27 »

เฮ้อ อ้าย :hao5:

นี่เป็นแนวที่ชอบเลยนะ อ่านแล้วอินสุด

มาต่อเร็วๆนะคะ เค้ารอ :กอด1:

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7



อ้ายรู้ว่าแม่แอบมองเขาอยู่
แต่อ้ายจะทำเป็นไม่รู้แล้วกัน   ให้แม่แอบมีความหวัง  มันก็น่าจะดี
แม้เพียงน้อยนิด  ก็ยังดีกว่าปล่อยให้แม่เครียดจนแก่ตาย

อ้ายอ้าปากรับโจ๊กอุ่นๆ  รสชาติเหรอ...อ้ายไม่รับรู้
นกสองตัวที่กำลังหยอกกันบนคบไม้น่าสนใจกว่าข้าวเดิมๆ เป็นไหนๆ
และยังดีกว่าหน้าของคนป้อนเป็นร้อยเท่าพันเท่า!

“อีกคำนะอ้าย”
เสียงของมันจารจารึกอยู่ในความทรงจำ
ฝังแน่นยิ่งกว่ารอยสัก

อ้ายสะบัดหัวไล่ความคิดวุ่นวาย  เปิดปาดรับโจ๊กอีกช้อน
*อิ่มแล้ว*
อ้ายเขียนใส่กระดานแม่เหล็ก 
พยายามไม่มองหน้ามัน  ไม่มองมือของมันที่รับกระดานไปอ่าน
เสียงมันหัวเราะในลำคอเบาๆ
ไม่เชิงสมเพช  เป็นเพียงความเอ็นดู  แต่อ้ายกลับไม่ชอบ
อ้ายปัดชามโจ๊กทิ้ง
โจ๊กที่ยังเหลือกว่าค่อนในชามกระเซ็นเปรอะเปื้อน

มัน....หัวเราะ
อ้ายรู้  อ้ายรู้..
ตลอดเวลาทั้งอาทิตย์  มันเจอเหตุการณ์อย่างนี้ทุกเช้า
คิดจะเล่นสงครามประสาท...หมายถึงอ้ายนั่นแหละเล่นอยู่
แค่อยากรู้ว่ามันจะทนได้อีกนานแค่ไหน
กับการดูแลคนบ้าคนหนึ่ง
คนที่มันทิ้งอย่างไม่เหลือเยื่อใย!

“อ้าย!!  ทำไมทำนิสัยอย่างนี้อีกแล้ว!  ทีมันอุตส่าห์มาดูแล้เราแล้วนะ  จะเจ้าคิดเจ้าแค้นไปถึงไหน”
พี่อัฐ....พี่สุดแสนเลิศเลอของอ้าย
แต่อ้ายกลับดีไม่พอให้พี่เขาเข้าใจ
พี่อัฐห่วงมันมากกว่า  ปกป้องมันมากกว่า

อ้ายคว้าเอากระดานมาเขียน
*นี่มันนักกายภาพของอ้าย  คนใช้ของอ้าย พี่อัฐมายุ่งทำไม*

พี่อัฐอ่านแล้วโยนกระดานลงบนโต๊ะ  กระชากแขนอ้ายจนตัวลอย
มันช่วยดึงอ้ายออกมาจากแรงคนขี้โมโห
แต่ไหนแต่ไรมา...พี่อัฐของอ้ายไม่เคยเป็นอย่างนี้
แต่เพราะมัน  เพราะมันคนเดียว!
อ้ายน้ำตาไหลด้วยความน้อยใจ
อ้ายเจ็บ
เจ็บที่มันทำให้อ้ายเจ็บ

“ตาอัฐ  ไปสงบอารมณ์ก่อนไป”
แม่เข้ามาช่วยอ้ายอีกคน
เห็นมีแต่แม่นี่แหละที่เข้าใจอ้าย

“แม่ก็รู้!  อ้ายมันเป็นยังไง  นิสัยเสียแค่ไหน  แม่จะตามใจมันทำไม”

“แล้วเราล่ะไปตามตาทีกลับมาทำไม?!  น้องเรากำลังจะดีขึ้นแท้ๆ”
แม่ร้องไห้มั่ง
แม่โอบกอดอ้าย  ลูบหัวอ้าย  ปลอบอ้าย
สิ่งที่ไม่มีใครคิดจะทำ

“แม่ก็เป็นซะอย่างนี้”

“ถ้าอัฐอยู่กับน้องตั้งแต่แรก  อัฐจะเข้าใจ...”


....................................




เจ็บเจียนตาย....
อ้ายไม่มีคำนี้ในสมอง  หากแต่มันรับรู้ได้เองว่าความรู้สึกของคำว่าตายนั้นเป็นอย่างไร
มีร่างกายก็เหมือนไร้วิญญาณ
เขาเดินล่องลอยออกจากสนามบิน 
น้ำตาไม่เคยหยุดไหล  ทั้งๆที่อ้ายอยากให้มันหยุดใจแทบขาด!

“คุณครับ  โอเคไหมครับ”
พลเมืองดีไม่ได้ทำให้อ้ายซึ้งใจ
อ้ายปัดมือที่ยื่นออกมาทิ้ง

“อย่ามายุ่ง!”
เสือขู่ทั้งน้ำตา  ไหนเลยจะน่ากลัว  มันก็กลายเป็นลูกแมวนั่นแหละ

พลเมืองดีทำทีเป็นไม่สนใจอ้าย  แต่ลอบเดินตามด้วยความเป็นห่วง
อ้ายปล่อยให้มันเดินตาม
เขาไม่มีสมาธิจะมานั่งจดนั่งจำใคร
ให้มันฆ่าให้ตายเลยก็ได้
อ้ายจะได้ไม่ต้องไปโดดตึกเอง
อย่างนั้นมันสยองเกินไป  เขาอยากตายศพสวยๆ
เผื่อว่าคนอย่างมัน.....คนอย่างไอ้ที! จะกลับมาดูหน้าอ้าย  แล้วสำนึกว่ามันได้เสียสิ่งที่ดีที่สุดในชีวิตไปแล้ว!

อ้ายพาตัวเองออกมาจากสนามบินของประเทศ
เดินไปเรื่อยๆ
เดินไปเรื่อยๆ
เข้าเขตชุมชน  ท้องอ้ายร้อง  ปวดขาปวดแขนเพราะกระเป๋าอันหนักอึ้ง
รู้ไหมนที....อ้ายยังคงร้องไห้อยู่อย่างนั้น
น้ำตาแทบหลั่งเป็นสายเลือด
อ้ายปวดหัวตุบ  อยากวิ่งให้รถชน
จู่ๆอ้ายก็ทรุดตัวลงกับพื้น  เข่ากระแทกจนเจ็บหน่วง
อ้ายกุมหัว  นวดขมับตัวเอง
รู้สึกตัวร้อน  พลเมืองดีคนเดิมมาช่วยพยุงให้อ้ายไปนั่งในร้านอาหารตามสั่ง
กลิ่นฉุนทำให้อ้ายไอโขลก  ร่างเล็กดูแทบสลายไปกับอากาศร้อนระอุ
“เดี๋ยวผมเอาน้ำมาให้นะครับ”
คนดีจริงๆ
ถ้านทีได้ครึ่งหนึ่งของคนนี้  มันจะดีแค่ไหนนะ
อ้ายควรกลับไปขอโทษหรือเปล่า
ไม่สิ....ที่อ้ายไป  อ้ายขอโทษมันแล้วไม่ใช่หรือ....?
แล้วสิ่งตอบแทนคืออะไร
คือธาตุแท้สินะ
นั่นคือตัวตนที่แท้จริงคนไม่รักกันสินะ

อ้ายซบหน้าลงกับโต๊ะ
ปวดตาไปหมด  ในที่สุดมันก็หยุดไหลสักที
อ้ายทรมานเหลือเกิน
ชีวิตอ้ายพังแล้ว  อ้ายไม่เหลือใครแล้ว
ไม่ว่าจะแม่หรือพี่อัฐ  ก็ไม่สำคัญเท่านที
สองคนแรกดูแลตัวเองได้  และไม่ได้มาสนิทใจอะไรกัน
ตั้งแต่อ้ายจำความได้  อ้ายก็มีแต่นที

“คุณอยากกลับบ้านไหมครับ”

อ้ายส่ายหน้าช้าๆ  ราวกับภาพสโลว์โมชั่น
เหม่อมองหยดน้ำผุดขึ้นรอบแก้ว
นที  แปลว่า  น้ำ
น้ำมันมีพรรคพวก  ยังมีหยดอื่นให้รวมกลุ่มกัน 
ต่างกับอ้าย
ทั้งชีวิตของอ้ายอยู่ที่นทีคนเดียว
คนเดียว
คนๆเดียว
ที่ทำให้อ้ายตายทั้งเป็น.....


“คุณจะไปไหน!!”
อย่าไปสนเลยอ้าย
อย่าไปใส่ใจเลยว่าตอนตายศพจะสวยหรือไม่สวย
เขากล้าทิ้งเราแล้ว
เขาจะมาดูศพเราเหรอ
เขาใจร้ายถึงขนาดนั้น
สู้ตายไปซะยังดีกว่า
คนใจดำ
คนระยำ!

อึก!!
นี่สิ....นี่สิความเจ็บปวดที่แท้จริง
อ้ายหลับตา  ปล่อยร่างตัวเองกระแทกพื้นราวปุยนุ่น
มันช่างบางเบา  มันช่างยั่วเย้า
คนเราก็เท่านี้  เกิดมาก็ตาย
อ้ายยอมตาย  เพื่อให้คนที่อยู่มีความสุขมากขึ้น  เพื่อปลดปล่อยจากความระทมทุกข์ทั้งปวง

นที....
นที...
อ้ายขอโทษ
อ้ายขอโทษนะที่ด่วนตัดสินใจ
อ้ายทนเจ็บมามากพอแล้ว
เมื่อนทีไม่ต้องการอ้าย
อ้ายก็จะไปตามคำสัญญา....

นี่คือสิ่งสุดท้ายที่อ้ายทำให้ได้
หวังว่านทีจะถูกใจนะ

……………………..





“หนาวมั้ย”

“อื้ม  หนาวโคตร”
อ้ายตัวสั่นงันงก อย่างกับลูกนก
แต่แม่นกสุดหล่อรู้หน้าที่ดี  ก็อ้ายน่ะน่ารักขนาดนี้  แต่ดื้อเป็นที่หนึ่ง
ทำไมนทีจะไม่พกผ้าพันคอมาเผื่อแฟนละ

นทีโอบเอวอ้ายเพื่อสร้างความอบอุ่น
ตัวอ้ายหอม  ....เหมือนดอกไม้หน้าฝน
ใบหน้าของอ้ายสดใส
ริมฝีปากของอ้ายยิ้มเย้าตลอดเวลา
นทีเพ่งพิศพิจารณาหาเหตุผลว่าทำไมแฟนตัวเองถึงได้น่ารักขนาดนี้
คิดมาตั้งแต่วันที่รู้ตัวว่าอ้ายคือคนที่ใช่
คิดมาตลอด  แต่ยังไม่รู้สักทีว่ารักอ้ายเพราะเหตุใด

ดูสิ....ถูกจ้องแค่นี้ก็เขินหน้าแดง
ช่างบริสุทธิ์อะไรอย่างนี้
ผู้ชายไม่น่าใสซื่อได้เท่าอ้าย
นทีหมั่นเขี้ยวเหลือเกิน  อยากจะฟัดแก้มสักทีสองที
ติดตรงที่คนรอพระอาทิตย์ขึ้นเยอะมาก
จนไม่เข้าใจว่านี่เรียกว่าอุทยานได้หรือ
แต่ช่างมันเถอะ
นทีหลวมตัวมากับอ้ายแล้ว  นทียอมทุกอย่าง
อ้ายอุตส่าห์เกิดมาเพื่อนทีแล้ว  แล้วทำไมนทีจะไม่อยากอยู่กับอ้ายล่ะ

“พอได้และ”
เสียงอ้ายสั่นเบา
นทีหัวเราะหยอก

“รักอ้ายจัง”
เพียงเสียงแผ่วเบา  แต่ถ้อยคำกลับหนักแน่นลึกซึ้งในอก
อ้ายเอนตัวซบไหล่คนรัก
“อ้ายก็รักที”
สองมือสอดประสาน  สายตามองจ้อง
ดวงตาของนทีมีแต่อ้าย 
รักสุดหัวใจ...
“ขอให้ดวงอาทิตย์เป็นพยาน  ว่าทีจะรักอ้ายตลอดไป”

“ขอบคุณนะ  อ้ายก็จะมีแค่ทีคนเดียวจนตาย”
น้ำตาแห่งความซาบซึ้งไหลหยด
นทีใช้นิ้วโป้งปาดมันเบามือ
ทะนุถนอมยิ่งกว่าตัวเอง
นทีหันหน้าไปที่หน้าผา  ดวงอาทิตย์สีส้มสดใสกำลังเคลื่อนขึ้นอย่างช้าๆ

“ผมรักอ้าย!!!”
อ้ายตาโต   หันซ้ายแลขวา  ก็เจอสายตานับร้อยคู่จ้องมอง
ราวกับเวลาหยุดนิ่ง
อ้ายอายแทบแทรกแผ่นดินหนี
“ที!! ตะโกนทำมะ..--”
“ปัดรักเกมนะ!!”
“ฉันรักลัคกี้ที่สุด!!”
“ผมรักแวว!”
“ผมรักคนไทย!!”
“ห้ามส่งเสียงดังนะครับ!!!!!!”

อ้ายกับนทีหัวเราะให้กัน
ทุกคนยิ้มหยอกเย้าแม้เป็นคนแปลกหน้า
อา...นั่นสินะ
นี่คือความสุข  ความสุขไม่ใช่เรื่องยาก

เมื่อเราได้ปลดปล่อยทุกสิ่งออกไป   นั่นคือความสุขที่ซ่อนลึกอยู่ในใจทุกคน
 






ออฟไลน์ BlueCherries

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 4060
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +159/-17
 :katai4:

อ้ายรักคนอื่นมากไป รักเกินกว่ารักตัวเอง

พออกหักอาการเลยหนักมาก

 :ling1:


อยากให้อ้ายลืมอดีตไวๆ แล้วรักตัวเองให้มากขึ้น ม๊าอ้ายก็ปวดใจนะ เห็นลูกเป็นแบบนี้  :hao5:

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
บอกจะรักตัวเองมากขึ้นกว่าเดิม ก็ทำให้สำเร็จนะอ้าย ลุกขึ้นมาเริ่ดๆเชิดๆใส่ไอ้คนที่ทำให้เราเจ็บเจียนตายดีกว่า o17
ว่าแต่พี่อัฐทำไมดูร้ายกว่าอ้ายซะอีก :katai1:

ออฟไลน์ oilzii

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 611
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
แม่ทำให้อ้ายมีแต่นที
พอไม่มีนที อ้ายก็เคว้ง :mew4:

กอดนะอ้าย  :hao5:

ปล. พี่อัฐนี่ยังไงฮึ!

ออฟไลน์ heroza

  • เป็ดเด็กช่าง
  • *
  • กระทู้: 306
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +15/-0
 :katai1: รอต่อไปค่ะ

ออฟไลน์ mukmaoY

  • เป็ดAphrodite
  • *
  • กระทู้: 3956
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +145/-7
“ไม่ต้องห่วงหรอก อ้ายมันไม่ได้เป็นไร”
“พี่ไม่สนับสนุนให้กลับมาหรอกนะ คนเอาแต่ใจอย่างมันต้องโดนซะบ้าง”
“เอาเป็นว่าพี่จะคอยส่งข่าวให้ดีกว่า ทีเรียนไปเถอะ”
“อย่าเอาอนาคตของทีมาผูกกับคนแบบน้องชายพี่เลย”
“เพราะพี่รักมัน พี่ถึงได้ทำอย่างนี้หรอกน่า”

เพล้ง!  “ไอ้อ้าย!”
อัฐหลบแก้วที่น้องชายปามาได้เฉียดฉิว
หน้าโกรธของอัฐยังไม่น่าเกลียดเท่าของอ้าย
หน้าที่ซีดอย่างกับศพ  ผิวแห้งผอมติดกระดูกกำลังเครียดเขม็ง
สิ่งเดียวที่มีสีเห็นทีจะเป็นปากห้อเลือด
อ้ายอ้าปากพะงาบเหมือนจะพูดบางสิ่ง
อัฐจึงโยนสมุดเก่าๆข้างตัวไปให้
แต่อ้ายกลับไม่เขียน  เขาเลือกที่จะเปิดปากด่าพี่ชายโดยไร้เสียงว่า “ไอ้เหี้ย”

นั่นเป็นวันที่อ้ายบอกกับตัวเองว่าพี่ชายที่เคยดีของอ้ายเปลี่ยนไปราวเป็นคนละคน
อ้ายไม่เข้าใจว่าเขาไม่ดีตรงไหน
เขาทำแย่ขนาดถึงต้องกับรังเกียจกันเลยเหรอ
พี่อัฐไม่เคยขัดใจอ้ายเลยสักครั้ง
แต่ทำไมวันนี้กลับพรากสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตอ้ายไป

อ้ายเกลียด...
เกลียด...
เกลียด!!!

“เลิกบ้าได้แล้ว!”
อัฐพุ่งมากระชากตัวน้องลงจากรถเข็น
รั้งตัวให้อ้ายยืนขึ้น  แต่ร่างผอมอ่อนปวกเปียก
ร่างสูงจับอ้ายกระแทกผนัง  จ้องตากลมโตปูดโปนตรงหน้า

“เดินสิ! แกต้องเข้มแข็งสิโว้ย”

“ฮึก....”
มือผอมปัดป่ายไปมา  อ้ายหายใจรัวแรง
ไม่อยากให้พี่อัฐเร่งรัดแบบนี้เลย
ก็พี่ไม่ใช่เหรอที่ทำอ้ายหมดกำลังใจ

“อย่าสำออย  แม่ไม่อยู่ เดินซะ!”
ไม่....อ้ายอ้าปากเถียง
ร่างบางเกาะไหล่พี่ชายไว้
จริงๆแล้วอ้ายเจาะจงจิกเล็บคมๆกับไหล่พี่เพื่อระบายความแค้นมากกว่า
พี่เข้าข้างมัน
พี่กีดกันความรักของเรา

“อ้าย....พี่ขอพูดดีๆนะ  อย่าทำให้คนอื่นเขาลำบากใจได้มั้ย  นะอ้ายนะ...พูดสักคำก็ยังดี”
อ้ายหลบดวงตาเศร้าสร้อยของพี่ชาย

“อย่าทำร้ายตัวเองได้ป่ะวะ”
มือหนาลูบแก้มตอบของน้องชาย
อัฐรักน้อง  เขาถึงต้องทำอย่างนี้...
หากขืนปล่อยให้อ้ายไม่รู้คุณค่าตัวเอง
สักวัน....อ้ายต้องฆ่าตัวตายแน่  อัฐเชื่ออย่างนั้น...





...............................................




“กรี๊ดดดดดด   อ้าย..อ้ายลูกแม่!!  อัฐมาดูน้องเร็ว! ใครก็ได้!”
เสียงคุณนายดรุณีโวยวายลั่นบ้าน
กรีดร้องราวกับจะขาดใจเมื่อพบว่าบนเตียงลูกชายคนเล็กของเธอเต็มไปด้วยกระปุกยา
ร่างผอมแห้งนอนจมลึกไปกับเตียงสีขาวสะอาด
คุณนายตบหน้าลูกชายเบาๆเพื่อเรียกสติ  แต่กลับไร้การตอบสนอง
จวบจนลูกชายคนโตวิ่งเข้ามาอุ้มน้องไปขึ้นรถ


อัฐไม่รู้ว่าแม่คิดอะไร  ถึงได้เอาแต่พูดว่าแม่ขอโทษ  แม่ผิดไปแล้ว
เขาเพิ่งกลับจากต่างประเทศได้ไม่กี่วันก็เกิดเรื่อง...
เดาเอาเองว่าช่วงที่ไม่อยู่ อ้ายคงทะเลาะกับแม่

“อัฐ...ต่อไปนี้กลับมาหาน้องบ่อยๆนะลูก”
อัฐอยากจะเถียง
มาหาไปเพื่ออะไร
ก็น้องมันเกลียดเขาแล้ว
ไม่เอาเขาแล้ว

อัฐถอนใจ  เอนหลังมองเพดาน
“จะพยายามครับ  แม่ก็รู้ว่ากิจการเรายุ่งแค่ไหน”

คุณหญิงแตะไหล่ลูกชาย  น้ำตาไหล
“แม่เข้าใจ....แต่ตอนนี้  ไม่มีอะไรสำคัญเท่าน้องอีกแล้ว”

“แม่ก็เลิกตามใจน้องสิครับ  น้องมันได้ใจ  ถึงไม่ยอมเดินสักที  มันคงรอไอ้ทีคนเดียว”

คุณนายส่ายหัว
“ไม่ใช่นะอัฐ...น้องดีขึ้นมาก น้องเข้าวัดทุกวัน  น้องเริ่มยิ้มได้แล้วนะ”

“เหรอครับ....”  อัฐหัวเราะ  “แล้วที่มันซัดยาไปทั้งกระปุกนี่ล่ะ?”
ร่างสูงลุกขึ้นยืน  เท้าเอว  เดินไปมา 
เหนื่อยใจเหลือทน
มีปัญหาเยอะแยะเต็มไปหมด
เขาถูกกำหนดให้มาสืบสานกิจการที่ไม่ชอบ  แล้วยังมาเจอน้องชายที่กำลังกลายเป็นบ้า
ท้อเป็นเหมือนกันนะ....

“แม่ผิดเอง  แม่ไว้ใจคนอื่นมากเกินไป...”
คุณดรุณีทำทีอึกอัก  เธอละอายกับการตัดสินใจอันผิดพลาดของตัวเองจึงไม่อยากเล่าให้ลูกชายคนโตฟัง
กลัวว่าลูกชายจะต่อว่า หรือมองเธอไม่ดี

“ช่างมันเถอะแม่  ไปดูน้องเถอะ”
อัฐตัดบท  เมื่อพยาบาลเข็นเตียงผู้ป่วยออกมาพอดี

สภาพอ้ายหน้าซีดจากการโดนล้างท้องทำให้คนเป็นแม่สะอื้นไห้เสียงดัง
อัฐน้ำตาซึม  ลูบหัวน้องปลอบขวัญ
อ้ายอ่อนเพลียมาก  และหลับไปเพราะฤทธิ์ยานานแล้ว
สองแม่ลูกไม่รู้จะคุยอะไร  ปล่อยให้ความเงียบงันกัดกินจิตใจ
อัฐอยากโทษน้องที่ทำให้ครอบครัวเละเทะแบบนี้
แต่เขาทำไม่ลง

“อัฐ....แม่ว่าแม่จะไม่ทำงานแล้ว”
เสียงแหบโหยของคุณดรุณีเอ่ยขึ้น
“แม่จะมาดูน้องเหรอ”

“แม่ไม่ไว้ใจใครแล้วหละ  ต่อไปนี้แม่จะดูแลน้องเอง”

“แล้วพวกงานสังคมล่ะครับ”

“นานๆทีค่อยไปก็ได้  น้องเป็นแบบนี้แม่ไม่มีความสุขเลย  คงไปงานเพียงเพราะติดต่อหาลูกค้าเท่านั้นแหละ”

“ผมว่าก็ดี...”
อัฐไม่มีอะไรพูดต่อ
ต่างคนต่างเงียบ  นั่งมองร่างบอบบางของผู้เป็นที่รักบนเตียง



..........................................



อ้ายอุดหูไม่รับฟังคำบ่นอย่างกับคนแก่ของมัน
น่ารำคาญเป็นบ้า...
ไอ้ทีเอาแต่บ่นนู่นนี่นั่น
นี่เขาจะสวดมนต์ยังไม่มีสมาธิจะสวดเลย

“สวดไปทำไม ถ้าใจไม่สงบลง”
ดูนั่น มันบ่นอีกแล้ว
บ่นหึ่งๆ  ชาติก่อนมันคงเป็นผึ้ง
อ้ายอุดหู  นอนกลิ้งเกลือกกับหมอนหอมๆ
หมอนหอมๆจะทำให้ฝันดี  แม่บ้านจึงต้องซักหมอนทุกวัน  ไม่อย่างนั้นคุณหนูเล็กจะอาละวาดหนัก

นั่นแหละนะ..ไม่มีใครเข้าใจสักทีว่าอ้ายจะสวดมนต์ไปเพื่ออะไรในเมื่อเจ้าตัวไม่เคยสงบ

หัวทุยๆซุกหน้าลงกับหมอนนิ่ม  เตรียมตัวพักผ่อน
แต่แรงยวบข้างตัวกลับทำให้อ้ายสะดุ้งตื่น

ทำไมยังไม่ไปอีก!!
ร่างเล็กลุกผลุงถีบคนข้างๆตกเตียง
นทีร้องโอดโอย  “รุนแรงจังวะ  จะเกลียดอะไรนักหนา  เล่าให้ฟังไปหมดแล้ว”

เหอะ! ต่อให้มันเป็นเรื่องจริง  อ้ายก็รับไม่ได้อยู่ดี
คนเลว  คนปลิ้นปล้อน  นึกจะทิ้งก็ทิ้งง่ายๆ
วันนั้นใครนะที่ไล่อย่างกับหมูกับหมา
เอาพี่อัฐมาอ้าง ก็ไม่ได้ช่วยให้ภาษีดีขึ้นหรอก

“แรงเยอะชะมัด...แต่เอ๊ะ!.....เอ่อ.....”
นทีเกาหัวอยู่นานจนอ้ายเผลอลืมทำหน้าตาย
คิ้วสวยยกขึ้นด้วยความฉงน  ตกลงมันจะพูดอะไร?

“ช่างมันเถอะ”
ร่างสูงกระโดดกลับขึ้นมาบนเตียง ทำให้อ้ายต้องขยับหนี  มือผมรวบผ้าห่มขึ้นมาถึงหน้าอก

“ทำอย่างกับจะโดนปล้ำ”
อ้ายล่ะอยากตะโกนด่ามันเสียจริง
เป็นแบบนี้ก็อัดอั้น  อกจะแตกตาย

“คืนนี้ขอนอนด้วย แม่บอกมา”

นอนห้องรับแขกไปสิ  เสือกไรห้องนี้วะ

“ไม่ทำอะไรหรอก”

อ้ายขี้เกียจจะพูด
วันนี้เหนื่อยเหลือเกิน  เล่นสงครามมาเยอะแล้ว  จึงล้มตัวลงนอน

“ฝันดีนะอ้าย”
นทีปิดไฟหัวเตียง  นอนตามร่างบาง
กลิ่นสบู่อ่อนๆลอยตามแรงแอร์
นทีขยับผ้านวมให้สูงขึ้น  ด้วยกลัวว่าอีกคนจะเป็นหวัด

สถานการณ์ตอนนี้มืดแปดด้าน
เขาไม่รู้ว่าจะช่วยคนรักยังไง
ไม่รู้ว่าอ้ายกำลังคิดอะไรอยู่  ที่แน่ๆอ้ายโกรธเขามาก
นทีอยากได้โอกาส..ที่ไม่ใช่การปาข้าวของใส่กัน
โอกาสที่มาจากใจอ้ายจริงๆ

“ทีรักอ้ายนะ....ทุกครั้งที่ทีหลับตา  ...รู้มั้ย...ไม่เคยลืมเลย  รอยยิ้มตลกๆของอ้าย  หน้าตามีความสุขของอ้าย
มันกลายเป็นหน้าเศร้าๆของวันสุดท้ายที่เราเจอกัน”
นทีพูดเพ้อกับตัวเอง  เขาไม่อยากให้อ้ายได้ยินหรอก  เพราะมันน้ำเน่าเกินไป
ถ้าอ้ายได้ยิน  อ้ายก็จะคิดว่านทีปั้นเรื่องขึ้นมาอีก
“ผมรักอ้ายนะ....จำได้มั้ยวันที่เราไปภูกระดึง”
“ทีอยากพาไปอีกจัง...หายไวๆนะครับ”

นทีโอบร่างผอมแห้งเข้ามาแนบอก


....เหมือนจะมีอีกสิ่งที่ทีไม่รู้นะ...


อ้าย....ยังไม่หลับ


.......................................



เรื่องนี้แต่งสด ไม่มีสต็อค  เลยช้า   :o12: :o12:
« แก้ไขครั้งสุดท้าย: 12-11-2015 02:17:18 โดย mukmaoY »

ออฟไลน์ BeeRY

  • ❤。◕‿◕。ยิ้มเข้าไว้นะ。◕‿◕。❤
  • เป็ดHades
  • *
  • กระทู้: 9404
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +897/-8
เพราะอ่านจากมุมมองของอ้าย ทุกคนเลยดุร้ายไปหมด แต่รู้สึกคดีอาจจะพลิกก็ได้ :katai1:
คิดไปคิดมา อ้ายนี่แหละนิสัยเสียที่สุด :laugh:
ไปเผลอถีบทีแบบนั้น ความลับได้แตกกันพอดี ไม่ใช่ทีเค้าเริ่มระแคะระคายแล้วเหรออ้าย :z1:

ออฟไลน์ oilzii

  • เป็ดHestia
  • *
  • กระทู้: 611
  • ให้คะแนนชื่นชมคนนี้: +32/-0
ฮรื้ออออ :hao5: ดีใจมาต่อ

นี่เข้าข้าอ้ายนะ อ้ายอ้ายอ้ายยยย :fire:

 

สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด สนใจลงโฆษณา คลิกดูรายละเอียด


สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด
สนใจ คลิกดูรายละเอียด สนใจ คลิกดูรายละเอียด