***นี่เป็นนิยายเขียนสด ไม่มีกรองสติใดๆ แม้แต่คำผิด (ขอโทษมา ณ ที่นี้) เขียนด้วยฟิลลิ่งเมื่อองค์แม่ลงประทับจับมงสวมหัวเท่านั้น***
***เออแกร อีกเรื่อง ฉันขอโทษ ฉันลืมว่าอิทรีสมันเป็นเดือนมหาลัยปีสาม อิฉันขอแก้ไขนิสสสสนึงนะ อิไทม์เป็นเดือนมหาลัยรุ่นปีสองนะ (สรุปเป็นรุ่นน้องเจี๊ยวเซียนปีนึง) เคร๊ ตามนี้***
ตุ๊ดอัพเกรด
Version 1.0 Complete
" แอ๊บแมนจนเคยตัว (จึงหาผัวไม่ได้) "
ช่วง
กระเทยพบประชาชี ชะนีมหาประชาชนcolorofthewind21
โหยย เจ๊พีททท เท่มาดแมนแอนด์แฮนซั่มขนาดนี้ผู้ที่ไหนจะมาตกหลุมให้เจ๊หม่ำล่ะคะ
ก็นั่นสิคะ นี่ก็ไม่รู้เพราะแมนไปรึเปล่าทำไมถึงได้ไม่มีหนุ่มใดมาเต๊าะซักที มีแต่ชะนีน้อยกลอยใจและตุ๊ดน้อยอ้อนแอ่นมาแจกขนมจีบเจ๊อยู่เรื่อย ซึ่งเจ๊ไม่โอเคอย่างแรง กระหายผ. ขอผู้ชายหรือรุกเผ็ชๆ พริกสิบเอ็ดเม็ดก็ได้ พิชชี่โหยมากกก
เอาล่ะ กลับมาที่เรื่องของเราต่อ นี่ไม่รู้จะเริ่มอธิบายสรรพคุณความสวยยังไงให้จบในหนึ่งหน้าเอสี่ ออกตัวก่อนว่าอิฉันมาไกลชนิดที่ว่าไปกลับดาวอังคารซักสามรอบได้ ไม่ได้หมายถึงศัลย่านะคะ ไม่ได้ผ่านมีดหมอใดๆ มาเลยในจุดนี้ อิฉัน self มากกับใบหน้าอันละมุนีนี้
ดวงตาคู่สวยจิกกระดุจใหม่ดา โครงหน้าเหมือนแม่อั้ม จมูกโด่งแบบแม่ชมเห็นแล้วต้องกรีดร้องขอมอบมง โอ้ะ สวยเล่อค่า ดูมีราคาแพง
ตื่นค่ะกระเทย เอาความเป็นจริงไม่มโนเนอะ อิฉันก็หน้าไม่ได้ดีอะไรมากมายสวยมงลงอะไรเบอร์นั้นหรอก แค่สูงร้อยเจ็ดสิบปลายๆ หุ่นผอมกำลังดี หน้าดี จมูกโด่ง ตาสองชั้นกลมโต ปากบาง หน้าเรียบเนียนกระจ่างใส เฉยๆ เอ๊ง นี่ไม่ได้ทำอะไรเลยนะคะ ตื่นมาก็สวยแบบนี้เลยจริงๆ ค่ะคุณ
และที่บอกว่ามาไกลนั่น อิฉันหมายถึง..
จากอีช้างเผือกบวมน้ำที่ปาเข้าไปเกือบร้อยห้าสิบโล หน้าเขรอะเต็มไปด้วยสิว บางเม็ดก็ไม่แน่ใจว่าใช่ฝีรึเปล่า =_= ซอกขาหนีบ หรือทุกซอกดำเป็นปื้น สารรูปดูไม่ได้สุดๆ ถ้าเอามาเทียบกับอิฉันในปัจจุบันพนันด้วยซิงเลยว่าไม่มีใครจำอิฉันได้แน่ค่ะ!
ยังค่ะ ยังไม่หมดแต่เพียงเท่านี้!!!
นึกสภาพอีช้างที่ว่านั่นใส่ชุดสายเดี่ยวสีชมพูกับกระโปรงยีนส์ซาร่า แต่งหน้าด้วยเครื่องสำอางระดับไฮเอนทั้งหลาย อาทิ แมค แชแนล อีฟแซงต์โลรองต์ ดิออร์สกิน เบอเบอรี่ และอื่นๆ อีกมากมายเท่าที่ดิฉันจะหามาได้ แต่ก็นั่นแหละค่ะ ก็ยังเหมือนใช้เครื่องสำอางหมดอายุอยู่ดี เครื่องสำอางแพงไม่ได้ช่วยให้แต่งออกมาแล้วอิช้างนี่ดูแพงขึ้นมาเลยซักนิด
ไม่ต้องแปลกใจไปหรอกที่เด็กๆ รุ่นเดียวกันต่างเรียกอิชั่นว่า 'เฮีย' กันหมด นั่นเพราะเส้นทางของตุ๊ดอัพเกรดอย่างดิฉันไม่ได้โรยด้วยกลีบซีลิโคนยูเอสเอ ดูดไขมันด้วยนวัตกรรมทางการแพทย์แต่อย่างใด แต่เป็นเพราะดิฉันออกกำลังกายและโยคะอย่างหนักอยู่สองปีไปพร้อมๆ กับการติวเข้มเพื่อสอบเข้าคณะวิศวะฯ ตามบัญชาแด๊ดดี้ที่เคารพ
"ถ้ามึงจะเป็นตุ๊ด มึงต้องเรียนวิศวะให้กู!!!!"กี๊สส!! ความฝันที่จะไปเป็นดาวเทียมนิเทศศาสตร์ของอิฉันเป็นอันพินาศไปหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้แย่เสมอไป ประกายความหวังที่จะหาผอวิศวะก็เข้ามาแทนที่แทบจะในทันที อ๋อออ แด๊ดดี้อยากได้เขยวิศวะฯ ก็ไม่บอกกกกก
เรื่องเปลี่ยนแปลงตัวเองมันต้องใช้ความพยายามขั้นสูงสุดเพื่อเปลี่ยนตัวเองให้เป็นคนใหม่
คิดดูนะคะ ในเมื่อฉันเปลี่ยนแปลงตัวเองขนาดนี้ มันต้องใช้ความพยายามขนาดไหน? กับอีแค่แอ๊บแมน เหอะ! เศษเล็บขบมดไปเลยค่ะ
อย่างที่บอกไปข้างต้นใน intro อิฉันอยากแถลงไขเพิ่มเติมว่า ที่บอกว่าแค่เต๊าะ ไม่ได้มั่วซั่วใช้ร่างกายเปลืองกับใคร
บอกตามตรง
อันที่จริง..
..
ลึกๆ ก็อยากจะมั่วสุดเหวี่ยงนั่นแหละ =___=''
แต่มันผิดตรงที่มันไม่มีตกถึงท้องเลยซักคนตลอดสามปีนี่เซ่!!!!! ฉันผิดตรงไหน!!! หน้าตาฉันก็ดี!! หุ่นฉันก็เลิศ!!! ก็ไม่ได้ปิดบังนะว่าเป็นเกย์ แต่ทำไม๊!! มันไม่มีใครเข้ามาเต๊าะ มายิ้มให้อิฉันสดชื่นบ้างวะ!!!!!
"เอ่อพีทๆ พี่ขอคุยอะไรด้วยหน่อยได้ปะ" อุ่ยนั่นพี่แซมสุดฮอตจากปีสี่ ดีกรีประธานกิจทั้งหมดของมหาลัย เห็นใกล้ๆ ไม่คิดว่าจะแซ่บน่ากินเบอร์นี้
"ได้ๆพี่"
"ขอไลน์ได้ปะ ตอนนี้พี่รีบ ไว้นัดคุยกันวันหลัง"
อื้อหืออออ... เพิ่งบ่นอยู่หยกๆ ลาภก็ลอยมาหาเจ๊จนได้
คนนี้ฉันรู้! ฉันดูออก! นางเป็นแน่ๆ!
อิฉันที่กำลังจะยื่นคิวอาร์โค้ดให้พี่แซมแสกน เสียงผีเปรตก็ดังลั่นมาแต่ไกล
"เฮียยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย"
โอ้ยยยยยยยยยย ทำไมมึงต้องมาตอนนี้ ในเวลาแบบนี้ด้วยวะ
"อ่า... งั้นไว้วันหลังละกัน บายพีท"
ทันทีที่อิพี่แซมเห็นไทม์นางก็เลิ่กลั่กแล้วก็ชิ่งหนีทันทีทันใด อ่าว.. พอจะได้จังหวะเข้าด้ายเข้าเข็ม ต้องมาสะดุดเพราะอิเดือนมารคอหอยไทม์ทุกที โอ้ย! เจ๊เครียด!!
"เฮียพีทเรียนเสร็จไปกินข้าวไหน"
"บ้าน"
เจ๊หงิด!!! ไม่อยากออกแรด เบื่อ!!
"ไปดูหนังกันป่ะ เลี้ยง"
"ไม่เอา"
เหอะ!!! ของฟรีล่ออิฉันไม่ได้หรอกค่ะ
"ชาบูก็ได้"
"..."
กูไม่อยากกินชาบู! กูอยากกินผู้ชายเข้าใจมั้ย!!!!
"เอ้อลืมเล็คเชอร์หน้าสิบเจ็ดแคลคาบเมื่อวาน ยืมหน่อยดิเฮีย"
"..."
"งั้นกลับไปเอาด้วยกันเลย เดี๋ยวผมไปส่ง"
"โอ้ยยยยยย มึงจะมาวอแวกูทำไมนักหนาวะฮะกูราคาญญญ"
ลำไยมากค่ะอิด*ก!!!
แหน่ะ กูด่าแหก hee ขนาดนี้แล้วยังมีหน้ามายิ้มกรุ้มกริ่มใส่อีก ค่ะ .. หล่อมากค่ะลูก แต่ความหล่อของหนูทำอะไรแม่ไม่ได้หรอก แม่มีภูมิ ระดับแม่ถ้าไม่ใช่จัสติน บีเบอร์ น้ำแม่ไม่เดินง่ายๆ หรอกค่ะ
(แหม่อิเจ๊ เมื่อกี้ยังบ่นคันคะเยออยู่หยกๆ มีเด็กมาอ้อยแล้วยังเล่นตัวอยู่อีก) ถ้าพวกหล่อนกำลังคิดแบบนี้อยู่ ขุ่นแม่จะแจ้งให้ลูกๆ ทราบ นะคะ ว่า...
' นั่นเพื่อนนะคะ 'และคอนเซ็ปท์ของขุ่นแม่คือ
คุณแม่ไม่กินเพื่อนค่ะ!!!เข้าใจตรงกันนะคะ!!?
เอาจริงไอ้ไทม์มันก็น่ากินมากนะ หล่อทั้งรูป หล่อทั้งทรง (ทรงกระบอกบ้องข้าวหลามกลางลำตัวสินะ) หล่อยันเงิน ยันบ้าน ยันรถ ยันพื้นฐานครอบครัว ยันโคตรตระกูล ฉลาด นิสัยก็ดีมาก ฮีคือเจนเทิลแมนมาเกิดอย่างแท้จริง คือไร้ที่ติ ไม่รู้ทำบุญด้วยอะไรในชาตินี้ถึงได้เกิดมาเพอร์เฟ็คแทบจะเป็นงานชิ้นโบแดงสมบัติชาติปานนี้
ถึงจะน่ากินขนาดไหนฉันก็ต้องห้ามใจค่ะ เพราะมันคือจรรยาบรรณของอิฉัน อีกอย่าง มันเป็นเพื่อนที่ดีมากนะ ดีมาก ดีจนฉันอยากเก็บรักษาไว้เชยชมนานๆ เลยต้องเก็บความกระเหี้ยนกระหือรือเอาไว้ให้ลึกที่สุด ขอย้ำอีกทีว่านางดีจริงๆ ขนาดดิฉันด่าหรือทำอะไรแย่ๆ ใส่ประดุจเจ้าหญิงน้อยผู้เอาแต่ใจฮียังไม่เคยบ่นซักคำ แถมยังฉีกยิ้มละมุนีชนิดที่เหล่าชะนีตายราบคาบให้ฉันทุกรอบแบบเนี้ยะ จากหวั่นไหวจนกลายเป็นด้านชาอย่างที่พวกหล่อนเห็นว่าฉันสตรองนี่แหละค่ะ
"เฮียรู้ยัง ไอ้เจี๊ยวกับไอ้เซียนเป็นแฟนกันละนะ"
"หือ..?"
"ก็คู่จิ้นประจำคณะไง ไอ้ที่หัวเกรียนๆ กับคนหน้าตี๋ๆ ผอมๆ สูงๆ อ่ะ"
"อ๋อ..."
อ๋อ อีผีเห็นผีกะโหลกกะลาคู่นั้น เจ้าของประโยคเด็ด
'นี่ผัวกู ฉะนั้นมึงอย่ามายุ่ง' นี่เอง ที่รู้จักกันก็เพราะพวกนี้ก็เป็นหนึ่งในแก๊งไอ้เตี้ยที่กลุ่มอิฉันผสมโรงรวมอยู่ด้วย แรกๆ นางสองคนก็เคยเป็นเป้าหมายของดิฉันนะ พวกฮีก็แอบแซ่บอยู่ แต่ไปๆ มาๆ ก็มารู้จักกันเลยไม่ได้อะไรละ ระดับความสนิทก็ไม่มากแค่เจอกันก็ทักไปตามประสา นี่ก็ลุ้นจนตัวโก่งไปสิ ในที่สุดก็ได้กันซักทีนะพวกมึง อิฉันยินดีด้วยจากก้นบึ้งเลยค่ะที่นางลงเอยกัน
เหลือกูเนี่ย.. ล้างตู้รอเนื้อคู่ทุกวัน ล้างจนแห้งยักไย่เกาะเต็มประทูทางเข้าไปหมดล่ะ
"แล้วเฮียอ่ะ ไม่อยากเป็นคู่จิ้นคู่ต่อไปกะผมมั่งเหรอ"
...
..
มันว่าไรนะ?
อิฉันขมวดคิ้วหันควับไปหามันโดยไม่ต้องเอ่ยปากทวนคำถาม
"โห่ ล้อเล่นเองเฮีย อย่าจริงจังดิ"
ว่าแล้วฮีก็โผเอาร่างแน่นไปด้วยกล้ามเนื้อของฮีโถมเข้ามากอด แหน่ะ หลอกแตะอั๋งอีกละ เพราะแบบนี้แหละอิฉันถึงได้ไม่โหยผู้มาก ไอ้ไทม์เป็นยาบรรเทาอาการคันได้ดีเลยทีเดียว นางเซอร์วิซดีนะ ...
"แฮ่กๆ พี่ไทม์คะ แจนขอลายเซ็น.."
"วันหลังนะวันนี้พี่รีบอ่ะ เฮียรีบกลับบ้านไม่ใช่เหรอ ไปดิ"
อิฉันหมายถึง แค่กับอิฉันน่ะค่ะ โฮะๆๆๆๆ ดูได้จากที่นางปฏิเสธสาวน้อยที่รีบวิ่งไล่กวดมาขอลายเซ็นอย่างไร้เยื่อใยขนาดนั้น
เฟอร์รารี่ 458 สีแดง นั่งกี่ทีมันก็ฟินดีจริงให้ตายเถอะ ฉันย้ายก้นลงจากรถเมื่อนางขับมาจอดที่หน้าบ้านเช่าของอิฉันเอง นางรู้งานรีบลงไปปิดประตูรั้วหน้าบ้านก่อนจะเดินตามเข้ามา รอบที่ล้านแล้วมั้งที่นางมาชอบมานั่งเล่นนอนเล่นบ้านเช่ารังหนูของนี่ (เป็นหลังหนูไปสิถ้าเทียบกับรถนางที่จอดอวดโฉมอยู่หน้าบ้าน)
"ชีทอยู่นู้นไปหยิบเอา"
อิฉันสั่งมันด้วยหน้านิ่งสไตล์เช่นเดิม ฮีเดินไปหยิบอย่างว่าง่ายแล้วโยนบนเตียงจากนั้นก็เดินไปเปิดหนังหยิบป๊อบคอร์นกระโจนขึ้นเตียงไปนอนดูเฉ๊ย แถมให้มันละกัน นางอุส่าขับรถมาส่ง
..
นี่เผลอหลับไปตื่นอีกทีห้าทุ่มกว่าแล้วยังเห็นนางนอนดูซีรี่ส์แดกขนมข้างๆ อยู่เลย
"เฮียคืนนี้นอนนี้นะ"
มึงมาไม้นี้อีกละ
"มีคฤหาสน์ให้กลับทำไมไม่กลับ"
"ขี้เกียจขับรถ ดึกแล้ว ง่วงด้วย"
โอ้ยย ฉันละเบื่อข้ออ้างแกจริงๆ
"เออๆ อยากนอนก็นอน"
ว่าแล้วก็พลิกตัวแล้วนอนต่อทั้งยังงั้น
..
...โดยที่ไม่รู้เลยว่าอีกคนที่นอนอยู่ข้างๆ เอาแต่นอนมองแผ่นหลังของอีกคน
...ไม่ได้สนใจจะดูหนังเลยซักนิด
--------------------------------
Next Version Up on Date : ไม่รู้ แล้วแต่อารมณ์องค์แม่มาลงค่ะ
เรื่องหลักตั้งใจเขียนขนาดนี้มั้ยฮะชิกิเอ้ยยยย 
อันนี้เป็นสตอรี่หลังจาก เซียนเจี๊ยว (รุกxรุก) ลงเอยกันไป (ตั้งแต่สมัยเมื่อชาติปางก่อนนู้น) คู่นี้ไม่ได้อยู่ในเรื่องนั้นเลยแม้แต่น้อยนิด แต่ก็เอาเถอะ ชุดมาเขียนแก้เครียด เรื่องหลักมันเครียด! คนเขียนเครียด! โอ้ย!!!
ไหนๆก็ไหนๆละ ฝากนิยายเลยแล้วกัน 
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=28233.0 << รุกxรุก
เอาไว้อ่านขำๆ นะแกร อย่าได้หาความสมเหตุสมผลในเรื่องมาก 
ไปละ เจอกันตอนหน้า บายจ่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
