ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป
http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
___
__________________________________________
Into the Dark
-BlackQueen-
.....
เมื่อยามค่ำคืนมาเยือน ลมหนาวยะเยือกจะพัดผ่านแนวป่าทึบที่เล่ากันว่ามันกลืนกินทุกสิ่งที่ย่างกรายเข้ามาใกล้ ลึกเข้าไปในดงขวากหนามรกชัฏ เสียงเดียวที่จะได้สดับคือเสียงแหลมสูงของลมเมื่อยามกรีดผ่านใบไม้หนาทึบชวนให้ขนลุก
ชายหนุ่มผู้แบกมัดกิ่งไม้แห้งสัญจรผ่านมา เขาผินหน้ามองตรงไปสู่ความมืดมิด ดวงตาคมคล้ายกับสามารถมองทะลุเข้าไปเห็นสิ่งที่ซ่อนเร้นอยู่หลังม่านรัตติกาล บางสิ่งที่กำลังตื่นตัว บางสิ่งที่กักเก็บตนอยู่ในความเงียบงันมาแสนนาน บางสิ่งที่กำลังกรีดร้องผ่านสายลมหนาวเหน็บ ผ่านระรอกคลื่นแห่งราตรีอันยาวนาน ผ่านผืนดินแตกระแหงสีแดงชาด ผ่านรากไม้ที่ชอนไชและกิ่งใบที่พริ้วไสว ว่ามัน...ต้องการเขา
ชายหนุ่มยังคงสัญจรผ่านทางเดิมอย่างที่เขาทำเป็นประจำ เขามันจะพบสิ่งแปลกประหลาดบางอย่างมาวางรอเขาระหว่างทางเส้นนี้เสมอ เช่นวันนี้ก็มีลูกโอ๊กตกอยู่บนทางเดินทั้งที่แถวนี้ไม่มีต้นโอ๊กสักต้นปรากฏให้เห็น เขาเก็บมันไป เช่นเดียวกับของสิ่งอื่นๆ
วันเวลาค่อยๆหมุนเวียนไปอย่างช้าๆ แต่อากาศบริเวณนี้กลับไม่เคยอบอุ่นขึ้นเลย ความหนาวเหน็บยามราตรียังคงกัดกินชายหนุ่มอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน จวบจนมีฝ่ายหนึ่งทนไม่ไหวเสียก่อน
ชายหนุ่มเดินทอดน่องผ่านมาอย่างเคย แต่วันนี้เขาไม่ได้พบกับของแปลกๆบนพื้นเช่นทุกวัน นั่นทำให้เขาประหลาดใจ แต่ยังไม่ทันได้คิดตรึกตรองหาเหตุผล แสงสว่างสีทองก็ลุกพรึบทอแสงผ่านป่าทึบออกมาให้เห็นลางๆ ชายหนุ่มตกใจ แต่ไม่ได้หวาดกลัว เขาจ้องมองอย่างใคร่รู้ และในความเงียบอันหาที่สุดมิได้นั้น เขาก็ได้ยินเสียงเรียกร้อง เว้าวอน ร้องขอให้เขาขยับกายเข้าไปหา...
ชายหนุ่มเดินตามทางเดินที่เสมือนเปิดทางไว้ให้เพียงแต่เขาเข้าหาแสงสว่างอันอบอุ่น กลิ่นหอมของไม้แห้งอบอวลไปทั่ว เป็นครั้งแรกที่ชายหนุ่มได้กลิ่นของฤดูใบไม้ผลิ หลังจากคืนนั้น ชายหนุ่มจะใช้เวลาส่วนหนึ่งไปกับความเพลิดเพลินที่ล่อลวงให้เขาเดินเข้าไปในป่าลึกขึ้น..ลึกขึ้น
เขาใช้เวลาในป่าพิศวงแห่งนี้นานขึ้นเรื่อยๆ และอย่างไม่รู้ตัว เขาได้ค้นพบบางสิ่งที่นี่ สิ่งนั้นจะคอยอยู่รอบตัวเขา เหย้าแหย่ หยอกล้อ ไม่ปล่อยให้เขาโดดเดี่ยว อาจจะเรียกได้ว่าเป็นคู่หูผู้ร่วมผจญภัยในผืนป่ากว้างใหญ่นี้ด้วยกัน หรืออาจจะเป็นเพียงแค่สายลมอุ่นในจินตนาการของเขาเองก็เป็นได้
"วันนี้คงต้องกลับแล้ว" ชายหนุ่มเอ่ยลาขณะที่สัมผัสมือกับลำต้นแข็งแกร่งของไม้ยืนต้นอายุร่วมหลายร้อยปี "เมียข้าป่วยอยู่ ต่อไปคงต้องกลับเร็วขึ้น" สายลมวูบไหวส่งให้กิ่งไม้โบกสะบัดคล้ายจะค้านติงด้วยความไม่พอใจ ชายหนุ่มหัวเราะน้อยๆแล้วละจากไป
เขายังคงแวะเวียนมายังป่าสีทองยามราตรีอยู่เสมอ แม้เวลาที่ใช้อยู่ที่นี่จะลดลงทุกที แต่เขาก็ไม่เคยห่างหายไป จนกระทั่งวันหนึ่ง วันที่ผืนป่าสีทองส่องแสงสว่างไสวที่สุด วันที่สายลมอบอุ่นที่สุด วันที่สุรเสียงของใบไม้ที่เสียดสีกลั่นกรองเป็นบทเพลงที่ไพเราะที่สุด
หากแต่วันนั้น... ชายหนุ่มกลับหายไป
เนิ่นนานหลังจากนั้น ป่าพิศวงกลับคืนสู่ความแห้งเหี่ยว หนาวเหน็บ และมีแต่กลิ่นอายของความมืดอับชื้นแผ่คลุ้ง ในขณะที่ไม้ยืนต้นที่กลางป่าใกล้จะตายลง ชายหนุ่มก็หวนกลับมาอีกครั้ง
"ไม่ได้มาเสียนานเลย" ชายหนุ่มกล่าวขณะที่แหวกผ่านดงหนามเข้ามา ผืนป่าโอดครวญ เป็นทำนองคล้ายสุขใจ แต่ก็คล้ายกับตรอมตรม ทุกก้าวที่ชายหนุ่มเหยียบย่างเหมือนกับส่งผ่านพลังชีวิตให้กับดินระแหง ทุกก้าวที่จรดเท้าลงไปเปล่งประกายแสงสีทองเช่นที่เคยเป็นเมื่อนานมาแล้ว
ชายหนุ่มหยุดยืนอยู่เบื้องหน้าต้นไม้เก่าแก่ สัมผัสอ่อนโยนที่แนบลงไปทำให้ทั้งป่าหวามไหวกิ่งใบโยกคลอน "ข้าคงไม่ได้มาที่นี่อีกแล้ว" เสียงทุ้มนั้นดูเศร้าสลด แต่ที่หดหู่ยิ่งกว่าคือหัวใจของผู้ได้สดับ และยังไม่ทันได้เอ่ยประโยคล่ำลาสุดท้ายที่อยู่ในใจ หมอกเย็นเฉียบพลันวิ่งไล่จากพื้นขึ้นสู่ท้องฟ้า ปกคลุมทั่วบริเวณให้อยู่หลังม่านทึบ
ชายหนุ่มผละถอย สัญชาตญาณกู่ก้องร้องบอกว่าอันตรายแล้ว เขาหันหลังให้กับไม้ใหญ่ร้อยปี เร่งฝีเท้าเข้าสู่ดงหนามที่กั้นกลางระหว่างสถานที่สุดอัศจรรย์แห่งนี้กับโลกภายนอกไว้ แต่เมื่อไปถึง ขวากหนามที่เคยเปิดทางให้กับเขากลับยืนหยัดเพื่อทิ่มแทงมิยอมปล่อยให้เขาผ่านไปได้ และเมื่อยิ่งฝืนรั้งดึงดัน หนามแหลมก็ยิ่งแทงผ่านผิวเนื้อเถือหนังให้เลือดหลั่งริน
ความเจ็บปวดแล่นวาบไปทั่วร่าง เช่นเดียวกับที่แล่นไปทั่วทั้งป่าเมือเลือดสดๆหยดลงบนพื้น ชายหนุ่มกรีดร้อง ผืนก็ป่าร่ำไห้ แต่หนามแหลมกลับทิ่มแทงไม่เลิกรา แทงลึกจนทะลุร่างของชายหนุ่ม พันธนาร่างนั้นให้ลอยสูงเหนือพื้นดิน ผืนป่าโชติช่วงไปด้วยแสงอบอุ่นสีทองอร่าม ปลอบประโลมร่างที่หายใจรวยริน สายลมหอบเอากลิ่นไอเลือดไปจนถึงหมู่บ้านตีนเขาราวกับคำประกาศก้อง
ชายหนุ่มจะไม่หวนคืนสู่บ้าน คำล่ำลาที่ตั้งใจจะบอกกล่าวไม่จำเป็น ความร้าวรานจากคืนวันที่ชายหนุ่มห่างหายไปบีบคั้นให้ผืนป่าไม่อาจทนทานหากต้องประสบกับมันอีกครา เช่นนั้นแล้วมันจึงเลือกที่จะฉุดรึงตรึงเขาไว้เป็นส่วนหนึ่งของมันตลอดไป...
มีเรื่องเล่าหนึ่งของนักพเนจร หากใครเฉียดกายก้าวย่างไปใกล้ป่าทมิฬบนเขายามค่ำคืน จะได้เห็นแสงสีทองอบอุ่นที่แพร่ขยายออกมาจากใจกลาง และท่ามกลางสายลมอุ่นกับเสียงบรรเลงเพลงของใบไม้หนาทึบ จะได้เห็นโครงกระดูกเต้นรำกับเงาร่างสีดำที่ทอดออกมาจากต้นไม้ใหญ่
..END..
สวัสดีค่ะ เรื่องนี้รีนเอามาจาก #Novelber2017 ที่เพิ่งจบไปนะคะ มีหลายตอนที่จะนำไปเขียนเป็นเรื่องยาว และยังมีตอนที่จะเอามาลงเป็นเรื่องสั้นแบบนี้อยู่อีกมากพอสมควร ยังไงก็ฝากติดตามกันด้วยนะคะ
หัวข้อ: Into the Dark [ตอนเดียวจบ] (อ่าน 3164 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก