PART 1PART 2PART 3PART 4PART 5PART 6Part 7คีย์บอร์ด ไม่เคยร้อนใจเท่าครั้งนี้เลย พอวางสายจากสีน้ำไปเขาก็รีบขับรถมาหาสีน้ำให้ไวที่สุด เกิดอะไรขึ้นกับสีน้ำกันแน่ เขาไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนที่ดูจะรักสีน้ำและเป็นสุภาพบุรุษแบบเหนือดินจะวางยาสีน้ำแล้วก็...
“อย่าให้รู้นะว่าบังคับสีน้ำ จะต่อยให้หมดหล่อเลย”
คีย์บ่นพึมพำเบาๆ เขาเองก็ไม่ได้ตามสไปรท์กับโชนมาด้วยเพราะเดี๋ยวเรื่องจะไปกันใหญ่ แทนที่จะคุยกันรู้เรื่อง อาจจะต้องมานั่งห้ามสองคนนั้นทะเลาะกันมากกว่า
“ถัดจากบ้านของสีน้ำไปหลังสุดท้ายที่ติดสวนงั้นหรอ ก็หลังนี้น่ะสิ”
ตรงหน้าเป็นบ้านเดี่ยวขนาดกลาง การตกแต่งก็ดูเรียบๆ ไม่เหมือนจะเป็นบ้านของนายแบบขายดีเลยสักนิด
คีย์จอดรถไว้ที่หน้าบ้านแล้วลงไปกดออด เขาเป็นห่วงสีน้ำจริงๆ รออยู่ครู่หนึ่งร่างสูงของนายแบบหนุ่มเจ้าของบ้าน
ก็เดินออกมาจากในบ้าน
“สวัสดีครับน้องคีย์บอร์ด”
“สวัสดีครับ สีน้ำอยู่ไหนครับ”
“อยู่ข้างใน เข้ามาก่อนสิ”
“ครับ”
คีย์พยายามทำใจให้นิ่งที่สุด เขาจะไม่ปักใจว่าคนตรงหน้าเป็นคนไม่ดีจนกว่าจะได้ฟังเรื่องราวจากเพื่อนสนิท พอคีย์เข้ามาในตัวบ้าน ก็เห็นร่างเพรียวของเพื่อนนั่งถือแก้วน้ำนั่งอยู่ที่โซฟาตัวใหญ่
“สีน้ำ!”
“คีย์ มาแล้วหรอ”
“อืม”
คีย์รีบเดินไปหาเพื่อนทันที ทรุดตัวลงนั่งที่โซฟาเดี่ยวข้างๆ สีน้ำ เพราะที่นั่งข้างๆ สีน้ำนั้นโดนนายแบบหนุ่มเดินมาจับจองไปแล้ว อีกทั้งยังตวัดมือพาดไปที่โซฟาเหมือนกำลังโอบสีน้ำเอาไว้ด้วย ใบหน้าขาวจัดของสีน้ำกลายเป็นสีแดงเรื่อ แต่นั่นกลับทำให้ยิ่งดูหวานละมุนกว่าปกติ
“มีอะไรเกิดขึ้นหรอสีน้ำ”
“คือ...”
ใบหน้าเรียวของคนตัวขาวจัดก้มลงเล็กน้อยลงไปมองน้ำในแก้วที่ถือเอาไว้ เหนือดินขยับมืออีกข้างมาจับกุมมือสีน้ำเอาไว้
“พี่ก็อยากรู้เหมือนกัน สีน้ำค่อยๆ เล่าก็ได้”
คีย์แปลกใจกับคำพูดของเหนือดินมาก
“นี่ คุณไม่รู้เรื่อง?”
“อืม เมื่อคืนนี้หลังเลิกงานผมก็โทรหาสีน้ำ แล้วสีน้ำก็บอกผมว่า ช่วยด้วยๆ พอรู้คร่าวๆ ว่าอยู่ไหนก็ไปรับสีน้ำกลับมาที่นี่”
“เมื่อวานคุณไม่ได้มีนัดกับสีน้ำหรอ”
“จริงๆ น่ะมี แต่พอดีมีงานด่วนก็เลยส่งแมวเซสบอกสีน้ำไปว่ามารับไม่ได้”
“งั้นหรอ”
คีย์มองคนเล่าตรงหน้า แล้วก็เชื่อว่าคนนี้ไม่ได้โกหก แล้วมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
“สีน้ำ เมื่อวานเกิดอะไรขึ้น นายต้องเล่ามาแล้วล่ะ เอาตั้งแต่แรกเลยนะ ใครทำอะไรนาย”
เจ้าของชื่อมองหน้าเพื่อนสนิทที่ตัวเองโทรไปปรึกษา แล้วค่อยๆ เล่าเรื่องราวออกมาช้าๆ
“ก็เมื่อวานนี้ตอนกำลังจะกลับบ้านน่ะ เจอรุ่นพี่สมาร์ท”
แค่พูดชื่อของคนที่ทำร้ายเขาเมื่อวานสีน้ำก็หน้าเสียขึ้นมาทันที เขาไม่เคยคิดเลยว่ารุ่นพี่ที่ดูใจดีคนนั้นจะทำเรื่องเลวร้ายกับเขาได้
“ไอ้หมอนั่นอีกแล้วหรอ”
เหนือดินพูดขึ้นมาด้วยเสียงเรียบ
“แล้วไงต่อ”
คีย์หันไปมองหน้านายแบบหนุ่มที่มาขัดจังหวะการพูดของสีน้ำ ทำให้เหนือดินเอนหลังพิงพนักแล้วกุมมือสีน้ำเอาไว้แทน
“เขาก็มาชวนไปงานปาร์ตี้ แต่ฉันไม่ชอบเลยไม่ไป แล้วรุ่นพี่ก็เลยชวนไปหาอะไรทาน ก็ไปบ้านรุ่นพี่แทน ก็กินกันไปคุยกันไป แต่พอตอนจะกลับฉันเป็นอะไรไม่รู้ มันร้อนวูบวาบไปหมดเลย ไม่มีแรง แล้วรุ่นพี่เขาก็...”
เหนือดินที่บีบมือขาวจัดของสีน้ำเอาไว้ทำหน้าเย็นชาจนน่ากลัว แค่ได้ฟังเขาก็ทนไม่ไหวแล้ว ไอ้หมอนั่นถ้าไม่ได้ไปเอาเลือดชั่วมันออกสักทีขอไม่ชื่อเหนือดินแล้ว
“เขาทำอะไรสีน้ำหรอ”
คีย์ค่อยๆ ถาม เพราะดูจากท่าทางแล้ว ที่หมอนั่นทำคงไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ
“เขา...”
สีน้ำเหลือบไปมองเหนือดินที่นั่งอยู่ข้างๆ เหมือนจะขอกำลังใจที่จะเล่าต่อ มือหนาที่พาดอยู่บนโซฟานั้นตบที่ไหล่ของคนรักเบาๆ
“รุ่นพี่เขาพาไปนอนที่ห้องแล้วเขาก็พยายามถอดเสื้อออก จับตรงนี้ตรงนั้นไปทั่วเลย แล้วก็จูบ เขายังมาซุกคออีกด้วย”
เมื่อสีน้ำพูดจบ ทั้งห้องก็เงียบกริบ เหนือดินพยายามสะกดกลั้นความโกรธที่แล่นริ้วขึ้นมา เขาอยากจะไปซัดไอ้สารเลวนั่นเดี๋ยวนี้เลย คีย์เองก็อึ้งไป เขาไม่คิดว่าสีน้ำจะต้องมาเจออะไรที่เลวร้ายถึงขนาดนี้
“แล้วสีน้ำหนีมาได้ยังไงล่ะ”
“ฉันเอาโคมไฟที่หัวเตียงฟาดรุ่นพี่แล้วก็หนีออกมา ตอนนั้นมันน่ากลัวมากเลย ไม่รู้ว่าเขาเป็นไรหรือเปล่า”
“ให้มันตายไปเลยก็ดี คนเลวแบบนั้น มันน่านัก”
“ใจเย็นสิครับคุณเหนือดิน คุณจะทำให้สีน้ำยิ่งตกใจนะ”
“ขอโทษที ผมกำลังโมโห มันมาทำสีน้ำแบบนั้นได้ยังไง”
คราวนี้เหนือดินรั้งร่างเพรียวที่นั่งข้างๆ มากอดแน่นๆ รู้สึกได้ว่าร่างเพรียวนี้สั่นอยู่ มือหนาก็ลูบแผ่นหลังช้าๆ
“เอ่อ แล้วยังไงต่อล่ะสีน้ำ”
คีย์เห็นความสนิทชิดเชื้อที่มากขึ้นผิดหูผิดตาชั่วข้ามคืนก็เริ่มแน่ใจในบางเรื่อง แต่เขาอยากฟังจากปากของสีน้ำมากกว่า
สีน้ำที่ค่อยๆ ดันตัวออกมาจากแผ่นอกหนา หันกลับมาหาเพื่อนด้วยใบหน้าแดงเรื่อ
“พอดีตอนนั้นพี่ดินโทรมา ก็เลยขอให้มารับน่ะ”
“อืม โชคดีนะที่พี่โทรไปหาสีน้ำทันทีที่เลิกงาน”
“แล้วที่บอกว่าร้อนวูบวาบ มันเป็นยังไง?”
คำถามที่เหมือนไปจี้ความทรงจำที่ซุกซ่อนอยู่ให้เล่นซ้ำอีกครั้ง ใบหน้าขาวเลยเปลี่ยนเป็นสีแดงเข้ม ปากหนักจนพูดอะไรไม่ออก
“สีน้ำเป็นอะไร หน้าแดง? ไม่สบายหรอ”
“เปล่าๆ ไม่ได้เป็นอะไร”
สีน้ำพยายามส่งสายตาขอร้องคีย์ไม่ให้ถามต่อ แต่เหมือนคีย์จะไม่ได้ใส่ใจ ยังถามออกมาอีก
“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นหรอ สีน้ำ”
คราวนี้ใบหน้าที่เรียบเฉยของนายแบบที่นั่งข้างๆ ก็ยิ้มกริ่มจน น่าหมั่นไส้ คีย์เลยชักจะไม่อยากซักไซ้เพื่อนซะแล้ว
สีน้ำนึกไปถึงเหตุการณ์ในห้องน้ำที่เหนือดินเห็นเขาหายไปแต่งตัวนาน เลยเปิดประตูเข้ามาจนได้เห็นตัวเขานั่งกองอยู่ที่พื้นด้วยร่างเปลือยเปล่าแต่ใบหน้ากลับแดงก่ำ เลยรู้ว่าเขาพอจะจำความร้อนแรงเมื่อคืนนี้ได้ นายแบบหนุ่มก็เลยมากลายเป็นคนแต่งตัวให้เขาแทน แถมยังเรียกค่าจ้างเป็นจูบที่แทบทำให้ตัวเขาหมดแรงยืน พร้อมเสียงกระซิบเบาๆ ที่หูว่า
“ถ้าจำตรงไหนไม่ได้เดี๋ยวพี่ช่วยรื้อฟื้นให้นะสีน้ำ”
“ก็พี่ดินเขาช่วยไว้น่ะ คีย์”
“อืม ช่วยหรือบังคับ ฉันอยากรู้แค่นี้แหละ สีน้ำจำได้ไหม”
ร่างขาวจัดพยักหน้าช้าๆ แล้วตอบเพื่อนร่างเล็กเบาๆ
“ไม่ได้บังคับ”
นายแบบหนุ่มยิ่งหน้าบานเป็นกระด้งจนคีย์หมั่นไส้ถึงขั้นสูงสุด
“กลับบ้านไหม เดี๋ยวไปส่ง”
“เฮ้ย ได้ไง ไม่ได้ๆ คืนนี้สีน้ำค้างที่นี่อีกคืนสิ เผื่อมีอาการกำเริบไง”
“ผมว่าหายแล้วล่ะ เผื่อคุณโดนเรียกไปทำงานด่วนอีกใครจะดูแลสีน้ำ เดี๋ยววันนี้ผมค้างบ้านสีน้ำเป็นเพื่อนเอง”
“สีน้ำ ค้างที่นี่เถอะนะ เราเป็นแฟนกัน ให้พี่ได้ดูแลสีน้ำไง”
สีน้ำมองทั้งคู่ ฝั่งนึงก็เพื่อนสนิท อีกฝั่งก็คนที่กรอกหูเช้าเย็นว่าเป็นคนรัก แต่ตอนนี้สีน้ำอยากคุยกับคีย์มากกว่า
“พี่ดินฮะ ผมกลับบ้านกับคีย์ได้หรือเปล่า ผมคิดถึงพุดดิ้งด้วย”
พอโดนสีน้ำทำตาปรอยๆ เข้าใส่แบบนั้น เหนือดินก็พูดขัดอะไรไม่ได้เลยต้องตอบรับไปว่า
“ก็ได้”
นายแบบหนุ่มสามารถเปลี่ยนตัวเองจากหน้าบานๆ อยู่เมื่อครู่ มาทำหน้าหงอยเหมือนลูกหมาถูกทิ้งได้ในพริบตา คีย์ดูแล้วขัดใจยิ่งนัก สีน้ำแพ้ทางแน่ๆ ถ้าขืนปล่อยไว้แบบนี้ ยิ่งใจดีกับสัตว์เล็กเป็นพิเศษด้วยแล้ว
“งั้นไปกันเลยไหม ป่ะ”
“ขอโทษนะฮะ”
สีน้ำหันไปบอกคนรักที่เปลี่ยนสถานะมาเป็นคนใกล้ชิดยิ่งกว่านั้นชั่วข้ามคืนเบาๆ
“คีย์บอร์ดไปรอที่รถก็ได้ เดี๋ยวผมจะพาสีน้ำออกไปเอง”
“เข้าใจแล้ว”
คีย์เห็นใจนิดหน่อย เลยยอมที่จะออกไปรอแต่โดยดี
“ถ้าไม่สบายตรงไหน รีบโทรบอกพี่เลยนะสีน้ำ ไม่ว่าอยู่ไหน พี่ก็จะรีบมา”
“ฮะ”
“อย่าไปไหนมาไหนกับคนไม่รู้จักอีกนะ ใครมาชวนก็บอกไปเลยว่าแฟนหวง รู้ไหม”
“ผมจะบอกไปได้ไงล่ะแบบนั้น”
“ได้สิ บอกไปเลย ถ้าสีน้ำไม่อยากบอกโทรเรียกพี่ไปบอกให้ก็ได้”
“ผมจะพยายาม”
เหนือดินก้มลงไปสูดความหอมที่แก้มขาวตรงหน้าช้าๆ ให้ชื่นใจอีกที ก่อนที่คีย์จะกดแตรรถเสียงดังเร่งขึ้นมา
“เพื่อนของสีน้ำนี่โหดเอาเรื่องเลยนะ”
“ฮะ คีย์น่ะหน้าตาสวยแบบนั้น แต่แมนยิ่งกว่าใครๆ เลยนะ”
“ฉันเชื่อ ไปเดี๋ยวฉันพยุงไปส่ง อ่อ นี่ของสีน้ำ เอาใส่กระเป๋าให้หมดแล้ว”
“ขอบคุณครับ”
นายแบบหน้าหล่อค่อยๆ ประคองสีน้ำที่ยังเดินไม่ถนัดเท่าไรออกไปขึ้นรถที่จอดรออยู่หน้าบ้าน
“แล้วจะโทรไปหานะสีน้ำ”
“ครับ”
คีย์ไม่รอให้ได้ร่ำลาอะไรยืดยาว เขาก็ออกรถไปทันที เหนือดินมองส่งสีน้ำแล้วก็นึกหนทางที่จะจัดการคนที่กล้ามา
ทำร้ายคนรักของเขา
“แบบนี้ปล่อยไว้ไม่ได้ ไอ้สมาร์ท”
********************************************************************
หัวข้อ: Love Me Love My Dog ~PART 14 (End)~ 21/02/54 อัพแล้วค่ะ หน้า18 (อ่าน 228850 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก