หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[m_pop91]

โจแมนมากกกกกกกกกก

[kenghan]

โจนายเยี่ยม สุดยอด เลยอะ แค่อย่า
เผลอเมาไปซะก่อนนะ
นัททททททททททททททททท
กลับมาสักทีเถอะ คนอ่านคิดถึง
ฉากสวีตแล้วอะ

[beery25]

 :กอด1:น่ารักง่ะโจ

[MinKKniM]

โจ นาย...ที่สุดอ่ะ 

[butterfly_bee]

โจโคตรแมน
น่ารักมากกก
ดีใจแทนนัท

[NannY]

นัทกลับมาได้แล้ววว

[BeeRY]

คุณมิกเอ๊ย น่ากลัวกับความคิดคุณจริงๆ 
พูดแบบนี้เหมือนหลงมากกว่ารักโจเลย แต่รักตัวเองก่อนดีไหมคะ
แต่พี่โจวววว ปลื้มมากมาย ทำไมแกเป็นคนดีเว่อร์แบบนี้
ดีใจแทนนัทที่มีสามีดีนะเนี่ย รู้สึกสามสี่ตอนที่ผ่านมาทำเอาปวดจิตไปด้วยตลอด ตอนนี้โอเคมาก หายห่วงเรื่องอิพี่โจ
รอแค่นัทกลับไทยมาซั่มกับโจ ก๊ากกก

ปอลอจุด คุณหวานนนน เอามาประจานทำไมน้อ พิมพ์ผิด พิมพ์ตกตั้งเยอะ

[wan]

กวนตีน แต่ก็มั่นคง ไม่วอกแว็ก  ยกให้เป็นป๋าเลย 
ว่าแต่ น้องนัท ชอบจริง ๆ เหรอเรื่องสาระแน เดี๋ยวจะไปบอกวิลลี่กับหอยให้จัดให้ 
+1 ให้คนละแต้ม ก็เล่นมาให้เห็นพร้อมกันอ่ะ
ปล. ตอนหน้าจัดเต็มอย่าให้น้อยหน้านะ ป้า

[DraCo_SLa13]

ชอบประโยคสุดท้ายจัง  รู้สึกว่า  โจโครตรักนัทเลยอ่า

[litlittledragon]

ได้ลูกก็ยังดีกว่าได้... นัทรีบๆ กลับมาเนอะ

[iforgive]

มิกนี่ด้านกว่าที่คิดเยอะว่ะ  เจอคนแบบนี้ต้องกระโดดถีบ  พร้อมเอา teen เหยียบหน้า
ไอ้ที่ถาม ๆ ๆ ๆ นี่น่ะ  จะพยายามบอกว่ากูรักมึงนะ  และพร้อมพลีกายไม่หวังอะไรมากกว่านั้น
แล้วถ้ามีโอกาส  กูจะแย่งมึงมา  ตอนนี้มึงไม่รักก็ช่าง  แมร่งงง ... เออ ลืมตัว  มันอินว่ะ

[love2y]

คิดถึงบรรยากาศที่นัทกับโจอยู่ด้วยกัน อยากให้นัทกลับมาเร็วๆ

[a_tapha]

ดีแล้วที่มิกกับไวจะได้กัน 

[drasil]

โห โจ เป็นคนดีกว่าที่คิดนะเนี่ย
เราว่าโจคงไม่หวั่นไหวกับมิกหรอก
กลัวก็แต่ความอ่อนไหวของนัทนี่แหละ
ยิ่งไกลๆกันอยู่ด้วย

[greensnake]

555+ โจมีเมียขี้เสือก ส่วนตัวเองก็ขี้เหงา คิดถึงเมียอ่ะดิ
โจ นายเท่ห์มาก สุภาพบุรุษสุดๆๆ ครองตัวครองใจไว้ให้นัทคนเดียว
ถ้านัทกลับมาคงดีใจ ไปนอก 2 เดือน มีลูก 2 คน 

[sam3sam]

โจมันประกาศจุดยืนชัดเจนขนาดนี้ให้คนอ่านสบายใจแล้ว
ตอนนี้ก็เหลือแต่แกแล้วนะนัทเอ๊ย ช่วยทำให้คนอ่านสบายใจเหมือนโจหน่อยเถอะ

[TanyaPuech]

  โจดูดีกว่าที่คิด  ดีแล้วที่ทิ้งสันดานเก่าได้

ในโลกแห่งความเป็นจริง  จะมีไหมผู้ชายที่เจ้าชู้มากๆแต่ยอมหยุดเมื่อเจอคนที่ใช่

[punchnaja]

ชอบโจอ่ะ พูดตรงดี กรี๊ดดดด

[KimGeeHu]

เมื่อไหร่นัทจากลับมาเนี่ย
แอบคิดถึงแทนโจหง่ะ คริคริ

[minmin96]

โจ...นายเป็นผู้ชายที่แมนได้ใจมาก 
นัท...นายรักสามีมาก..แต่ก้อชอบเอาแต่ใจเน๊อะ(สงสัยโจคงตามใจจนเคยตัว)
มิก...รักเขาข้างเดียว..พยายามแล้วพอเค้าปฏิเสธ..ก้อยอมเป็นแค่เพื่อนกัน..ถือว่าเป็นคนใช้ได้! 

[giftzy]

เฮ่อ  โล่ง  โจคงไม่หวั่นไหวไปกับมิกล่ะ

ตอนแรก กลัวสุด ๆ กลัวมิกจะซั่มกับโจเวลาโจเมา


 


อินจัด

ช่ายๆๆ คิดเหมือนกันเลย

[Nu~pink]

โจ นายเท่มากอ่ะ

[ArMee]

ไวกะมิก คู่อย่ามาเป็นปัญหาให้โจเลย

[jum1201]

 :m20:9]ตลกจังคู่นี้แต่คิดถึงนัทแล้วละ
เหมือนไรจะกลับมาาาาาา

[┗◎┗◎]

SPECIAL TUM-CHOT 1

SPECIAL TUM-CHOT 2

SPECIAL TUM-CHOT 3

SPECIAL CC (CHANG - CHOT)

SPECIAL  TUM-CHOT 4







   ไอ้ชดเป็นมนุษย์ที่ไม่ทนต่อสภาวะอากาศร้อน ซึ่งผมว่ามันเกิดผิดที่ไปหน่อยนะ เพราะเมืองไทยทีแค่ฤดูร้อนและร้อนมาก ผิดกับผมที่ทนต่อทุกสภาพอากาศ ดังนั้นไม่แปลกที่ว่าผมจะทนกินผัดไทแถวบ้านได้อย่างสบายใจเพราะหน้าร้านผัดไทมีป้าเอี๋ยงนั่งก่อฟืนเตรียมทอดเผือกอยู่หน้าร้าน อย่างงกันเลยครับว่าบ้านผมอยู่ที่ไหน ผมอยู่กรุงเทพนี่แหละครับ เรียกว่าเขตเมืองด้วยซ้ำ แต่วิถีชีวิตแบบนี้ยังหาได้แถวบ้านผม




ผิดกับไอ้ชด บ้านมันนี่เรียกได้ว่าโคตรชานเมือง คือเดินอีกแค่ไม่กี่ก้าวแม่งก็ติดอีกจ.แล้ว แต่อย่างที่บอกมันไม่ทนต่ออากาศร้อน และแม่มันเป็นคนที่เรียกได้ว่าขี้เหนียวสุดๆ วันหยุดเสาร์อาทิตย์ ช่วงที่ไม่มีเรียนพิเศษ ไอ้ชดก็มักจะอาศัยห้างสรรพสินค้าต่างๆเป็นที่อยู่ วันดีคืนดีนึกอยู่คนเดียวไม่ได้ก็โทรเรียกผมไม่ก็ไอ้โจ หรือเพื่อนในกลุ่มคนอื่นออกไปหา แต่อย่าคิดนะครับว่าไอ้โจหรือคนอื่นๆจะว่างออกไปหามัน เพราะไอ้พวกนี้ชอบจะขลุกอยู่กับสาวมากกว่า ผลลัพธ์ก็คือเดือดร้อนมาถึงผม ที่มีสถานะโสดพ่วงมาด้วยจนไม่อาจจะหลบหนีได้




   ผมเดินออกมาจากบ้านกะว่าจะออกมาซื้อผัดไทนี่แหละ แล้วก็เลือกเวลาช่วงที่ป้าเอี๋ยงไม่ออกมาก่อฟืนทอดเผือก แต่อย่างว่าล่ะครับ ออกมาช่วงเวลานี้คนจะเยอะเป็นพิเศษ เพราะมันช่วงเที่ยง ผมนั่งรอแล้วรออีก รอจนป้าเอี๋ยงลากเตาถ่านออกมาวางหน้าร้านผัดไท เตรียมตัวรอก่อไฟ ผมรู้สึกเสียววูบ เพราะอุส่าห์กะเวลาให้ไม่ต้องเจอควัน บอกตรงๆผมขี้เกียจอาบน้ำ แต่เหมือนจะโชคเข้าข้างผม เพราะผัดไทผมถึงมือก่อนที่ป้าเอี๋ยงจะวางถ่านบนเตา แต่ก็เหมือนแจ็คพ็อตอีกนั่นแหละ เมื่อมีสายโทรศัพท์เข้ามาพอดี



“ตั้ม มึงออกจากร้านผัดไทยัง” น้องสาวผมถาม ผมกับน้องสาวฮาร์ดคอกันเป็นนิสัย

“ยัง.. ทำไม” ผมภาวนาในใจ มึงอย่าสั่งกูซื้อผัดไทนะ

“สั่งให้กูห่อดิ ห่อไข่ให้พี่ชดด้วยห่อนึง” มันสั่ง แต่เหมือนเสียงฆ้องมาตีอยู่ข้างหูผม...แม่งมันชาวาบลงไปจากหูถึงตีน

“แล้วแม่งเพิ่งโทรมาตอนกูซื้อเสร็จ” ผมบ่น ตาก็เหลือบมองป้าเอี๋ยงไปด้วย

“เร็วๆ กูหิวแล้ว” น้องสาวผมบอกแล้วก็ตัดสายทิ้งไป...มารยาท มารยา สองอย่างที่น้องผมไม่มีและมี คงไม่ต้องบอกว่าอย่างไหน แค่ไม่กี่ประโยคจากด้านบน คงพอตัดสินได้





   ผมสั่งผัดไทให้ไอ้ชดกับน้องสาว แล้วก็เปลี่ยนใจขอจานกับช้อนกินที่ร้านซะเลย เพราะกว่าจะถึงคิวผมอีกรอบ เส้นผัดไทในห่อผมคงจับเป็นก้อนแยกกันไม่ออก จะกินก็ต้องสับๆออกมาเป็นก้อน  ผมนั่งกินไปนั่งรอผัดไทไปก็ได้แต่ลุ้นไปตลอดว่า’กูจะต้องอาบน้ำอีกรอบรึเปล่า’ และคงเป็นโชคช่วยอีกรอบมั้ง เพราะผมกินเสร็จก็เป็นจังหวะเดียวกับไอ้สองห่อนั่นเสร็จพอดี(ป้าเขาแอบกระซิบบอกว่าลัดคิวให้ผมก่อน) ผมขอบคุณ แต่ก็อดคิดในใจไม่ได้ว่าทำไมไม่ลัดให้ตั้งแต่แรกวะ 



   ผมนั่งวินเข้าบ้าน..เรียกว่าเงินก้นกระเป๋าสุดท้ายนี่มอบให้พี่วินเลย เพราะตังค์ที่เตรียมมาจะซื้อโค้ก ซื้อเลย์กิน ก็หมดเกลี้ยงไปกับไอ้พวกเวรสองตัว ผมเดินเข้าบ้านมาก็เจอไอ้ชดนั่งดูโทรทัศน์อยู่บนโซฟา โดยมีพัดลมเปิดจ่อ ส่วนน้องสาวผมหายไปในครัวตั้งแต่ผมเดินเข้ามาในบ้าน คาดว่าคงไปหยิบจานกับช้อนออกมาแน่ๆ


“ไม่ร้อนเหรอ” ผมถามไอ้ชด

“ร้อน” มันตอบแล้วหันไปรับจานกับช้อนที่น้องผมยื่นมาให้

“ร้อนก็ทนไป ไม่ให้เปิดแอร์” น้องผมขัด ไอ้ชดมองน้องสาวผมอย่างขัดใจเล็กๆ

“นิ” ไอ้ชดเรียกน้องสาวผม

“อะไร? จะเอามะนาวก็อยู่ในตู้เย็นนะไปหยิบดิ...อ้อ  นิฝากหยิบแก้วอีกใบให้พี่ตั้มด้วยนะ” เหมือนน้องผมจะรู้ทัน เลยชิงจังหวะใช้ไอชดไปก่อนเสี้ยววินาที ไอ้ชดจิ้ปากอย่างขัดใจ แต่ก็ยอมลุกไปหยิบมะนาวกับแก้วให้ผมในครัว




   หลังๆมานี่ไอ้ชดมาบ้านผมบ่อย จนจะกลายเป็นคนในครอบครัวอีกคนไปแล้ว เพราะมันมาเรียนพิเศษแถวๆบ้านผมนี่แหละ อีกอย่างประหยัดค่าข้าวของมันด้วย เพราะอาศัยกินฟรีตลอด แรกๆน้องสาวผมก็บริการมันดีนะ เพราะคงเห็นว่าเป็นเพื่อนของผม แต่หลังๆไอ้ชดมาบ่อยเกินจนโดนลดวรรณะลง เหมือนเป็นคนใช้กลายๆแล้วล่ะ


“ทำไมมึงไม่ซื้อโค้กมาด้วย ขวดที่แล้วกูซื้อมึงจำไม่ได้เหรอ” ไอ้นิมันรีบทวงเพราะน้ำอัดลมแม่ผมไม่มีทางซื้อเข้าบ้านให้ จะกินก็ต้องออกตังค์กันเอง และห้ามบ่อยด้วย

“กูเอาตังค์ไปพอดีนี่หว่า ใครจะรู้ว่าต้องมาจ่ายค่าผัดไทให้มึงเนี่ย เอาตังค์มาเลย” ได้ทีผมก็ทวงเลย มันก็เดินไปหยิบตังค์มาให้อย่างเซ็งๆ

“พี่ชด จ่ายค่าผัดไทให้ไอ้ตั้มด้วย” ไอ้นิหันไปบอกไอ้ชดที่เดินมาจากห้องครัว เหมือนคนพาล’กูจ่าย มึงต้องจ่ายด้วย’

“เหลือสี่สิบบาทอะ ลดให้หน่อยดิ เดี๋ยวไม่มีตังค์กลับบ้าน” มันบอกผมหน้านิ่ง...แม่งไอ้หน้าด้านนนนนนนนนนนน

“ตลอดดดดดดดด!!” ผมกับไอ้นิพูดออกมาพร้อมกัน

“พี่ชด นิถามจริงๆนะ แม่ให้เงินวันละเท่าไหร่อะ...มาบ้านนิทีไรเหลือสี่สิบบาททุกที เปลี่ยนเลขมั่งดิ นิหัวดีนะ นิจำได้หมดแหละ” น้องผมเริ่ม

“ลืมขอแม่มาจริงๆ นี่ตังค์ที่เหลือจากเมื่อวาน” ไอ้ชดบอก พร้อมกับควักแบงค์ยี่สิบสองใบในกระเป๋ากางเกงให้ดู

“แบงค์ยี่สิบสองใบจากสองสัปดาห์ที่แล้วที่มาบ้านกูป่าววะ” ผมแกล้งมัน เพราะครั้งก่อนที่มาบ้านผมมันก็บอกแบบนี้ พ่อผมได้ยินเข้าก็เอ็นดูมัน ประกอบกับพ่อจะออกไปแถวบางบัวทองพอดี ก็เลยอาสาไปส่งมันที่บ้าน มันเลยสบายไม่ต้องจ่ายตังค์แถมได้นั่งรถแอร์แบบที่มันชอบอีก

“สองใบจากสองสัปดาห์ที่แล้วยังอยู่ในกางเกงตัวที่ใส่มาครั้งก่อน” มันบอกแล้วค่อยๆเขี่ยถั่วงอกออก น้องผมขำจนน้ำแทบพุ่งออกจากปาก ส่วนผมก็ได้แต่นั่งขำเงียบๆ

“เพื่อนมึงนี่...เยอะเนอะ” น้องสาวผมบอก ตอนแรกนี่ชมไอ้ชดน่ารักงู้นงี้ หลังๆนี่แทบจะตบหัวไอ้ชดอีกคนแล้ว

“พี่บอกนิไปแล้วนี่ ว่าไม่เอาถั่วงอก” ไอ้ชดบ่น

“ไอ้ตั้ม กูบอกมึงแล้วนี่ว่าห่อของพี่ชดไม่เอาถั่วงอก” โยนมาให้กูอีก

“มึงยังไม่บอกไอ้นิ...แล้วมึง ...ไอ้ชด ปกติก็กินถั่วงอกได้ วันนี้เสือกเรื่องมาก” ผมโยนความผิดวนไปให้ไอ้ชด

“เมื่อเช้ากินผัดถั่วงอกแล้ว..ตอนเที่ยงไม่อยากกินแล้ว” มันบอก...เออนี่แหละไอ้ชด




   ปกติผมกินเส้นเล็ก น้องสาวผมก็เหมือนกัน เพราะงั้นเวลาจะสั่งอะไรก็ง่ายมาก สั่งแบบเดิมที่เคยๆกิน แต่วิธีนี้ใช้กับไอ้ชดไม่ได้ วันนี้กินเส้นบะหมี่ไม่ใส่ผัก อีกวันกินเส้นเล็กใส่ทุกอย่าง อีกวันกินเส้นหมี่ขาวแต่ไม่ใส่ลูกชิ้น คือพูดง่ายๆ เอาแน่เอานอนกับมันไม่ได้....


“พี่ชด เดี๋ยวนิจะออกไปสยาม จะไปด้วยปะ” น้องผมถาม หลังจากที่กินเสร็จ ครั้งนี้ไอ้ชดทำหน้าที่เก็บจาน ส่วนคนล้างดันมาตกที่ผม เพราะมันงอแงไม่ยอมล้างจาน...แม่งชีวิตมึงเกิดมาสบายไม่ต้องคิดอะไรจริงๆไอ้ชดดดดดดดดดด

“อยากไป แต่ไม่มีตังค์” มันบอกแล้วมานั่งตรงพื้น กดพัดลมให้ต่ำแล้วนั่งจ่อพัดลมถือกรรมสิทธิ์ในพัดลมแต่เพียงผู้เดียว น้องสาวผมนั่งมองหน้าผมซักพักและคงทนไม่ไหว จึงลุกไปเปิดส่ายแล้วเงยพัดลมขึ้น ไอ้ชดคงเห็นท่าว่าไอ้นิอาจจะเอาจริงจึงยอมลุกมานั่งบนโซฟา (สาเหตุที่มันนั่งพื้น เพราะมันเคยบอกว่าพื้นมันเย็นกว่าโซฟา)


“งั้นอยู่กับไอ้ตั้มสองคนนะ อย่างอแงละ” ไอ้นิสั่งเหมือนเป็นแม่อีกคน

“อ่ะ?” มันส่งเสียงมาแค่นั้นก็เงียบไป จากนั้นก็เลื้อยตัวนอนบนโซฟาตัวยาว ขาก็พาดมาบนตักผม ไม่สนใจผมซักนิดว่าผมนั่งอยู่ทั้งคน

“ดูมันดิ” ผมชี้ขาของไอ้ชดที่วางพาดอยู่บนตักผม ไอ้นิก็พยักหน้าให้ขำๆ แล้วมันก็ขึ้นไปบนบ้าน คาดว่าคงขึ้นไปแต่งตัว ตามประสาวัยรุ่นผู้หญิง ที่กว่าจะได้ออกจากบ้านก็เป็นชั่วโมงๆ

“สบายเน๊อะ มึงเนี่ย” ผมบอกแล้วจะลุกออกไปหาขนมมากินหน้าทีวี แต่มันกดขาลงบนตักผม

“อะไร?” ผมถาม

“จะวางขา” มันนอนพลิกตัวมานอนหงายบอกนิ่งๆ

“กูเมื่อย กูจะออกไปหาอะไรทำมั่ง ไม่ว่างมานั่งตัวติดกับมึงทั้งวันนะ” ผมบอกขำๆ แต่มันทำหน้างอ แล้วชักขากลับ

“อย่าเยอะ... เดี๋ยวกูไปเอาหนมมาให้” ผมบอก มันพยักหน้าแล้วพาดขามาวางบนตักผมอีกรอบ

“ไอ้ชด กูจะลุกไปเอาหนม  มึงอย่าเพิ่งกวนตีน เดี๋ยวกูตบคว่ำ” ผมง้างมือแกล้งมัน มันรีบหดขากลับแล้วหัวเราะคิกคัก

“ตั้ม” มันเรียกผม ตอนที่ผมกำลังจะลุก

“อะไรอีก?” ผมถามเริ่มอยากแกล้งมันคืนบ้างแล้ว

“ไปนอนห้องมึงนะ” มันบอกแล้วกระพริบตาปริบๆ แม่งอ่อยผมซะงั้น ไม่รู้รึไงกูเริ่มตุกติกกับมึงแล้ว...

“จะเปิดแอร์นอนล่ะสิ” ผมแกล้งถามแบบรู้ทัน

“อ้ะ!” มาอีกแล้วเสียงเดิม แต่โทนสูงกว่าเดิม แม่กูเป็นครูสอนภาษาไทย แต่ไม่เคยสอนคำนี้เลยว่าแปลว่าอะไร ผมเลยเดาไม่ถูกจริงๆว่าตอนนี้มันคิดอะไรอยู่

“เดี๋ยวรอไอ้นิออกไปก่อน จะเปิดแอร์ให้นอน” ผมบอกมัน ทำเนียนเดินมาลูบหัวมันก่อนจะเดินไปหาขนมมากิน

“อะ!” มันร้องอีกรอบทำหน้าตกใจแล้วก็ยิ้มออกมา ผมเขินไม่รู้จะทำอะไรดี เลยเดินเข้าครัวไปซะเฉยๆ

“ตั้ม!!” มันตะโกนเรียกผม

“อะไรอีกวะ” ผมตะโกนกลับไป

“อยากกินถั่วเขียวต้มน้ำตาลกับขนมเปียกปูน มีมั้ยอะะะะ” มันลากเสียงถาม...แม่งแต่ละอย่าง จนปัญญากูจริงๆ ผมไม่ตอบมันแต่เลือกที่จะหยิบทาโร่กับถั่วมันหลีหม่งเจดีย์คู่มาแทน

“มีแค่นี่แหละ” ผมวางขนมบนโต๊ะ นั่งลงที่เดิมแล้วจับขามันพาดไว้บนตักผม

“ตั้ม มึงไปนั่งตรงนู้นดิ้ กูจะยืดขา” มันบอกแล้วชี้นิ้วไปที่โซฟาเดี่ยวอีกตัว แล้วพยายามเอื้อมมือมาหยิบทาโร่บนโต๊ะ แต่เหมือนจะเอื้อมไม่ถึง ผมเลยขยับซองทาโร่ให้ใกล้มือมันขึ้นมาอีกนิด เพราะเห็นมันท่านี้แล้วฮาดี จะหยิบของบนโต๊ะ แต่ไม่ยอมลุกออกจากโซฟา

“ค่ำๆไปกินหมูกระทะกันมั้ย” มันถาม มันยกชันขาขึ้นจนผมเหลือบไปเห็นขาอ่อนขาวๆเล็กๆ เลยต้องเบี่ยงสายตาไปมองโทรทัศน์แทน

“ถามไม่ตอบ” มันทำเสียงฟึดฟัด

“นอนดีๆ” ผมจะหันไปตอบก็เห็นมันทำท่าปั่นจักรยานกลางอากาศ ยิ่งเห็นยิ่งเสียวแทน กางเกงแม่งก็สั้นแค่เข่า พาลให้น้องชายที่ไม่สั้นของกูสั่นยิกๆ

“ตอบก่อน” มันเร่ง

“มีสี่สิบบาท แดกได้แค่แคปหมูเถอะมึงน่ะ” ผมย้อน นั่งมองมันไม่ไหวจึงลุกไปรวบขามันไว้แล้วกดลงแนบกับเบาะโซฟาให้อยู่นิ่งๆ มันก็พยายามสะบัดขา แต่ไอ้ชดก็ยังเป็นไอ้ชด เพราะแม่งขี้เกียจไปซะทุกอย่าง แปบเดียวมันก็ยอมนอนนิ่งๆไปเอง

“นะ ตั้ม นะ นะ ไปกินหมูทะกัน” มันยังไม่เลิก ผมเลยพยักหน้าให้ เพราะคิดว่าไม่เกินชั่วโมง เดี๋ยวมันก็เปลี่ยนใจ อยากกินอย่างอื่นแทน












“ไม่อยากกินหมูกระทะแล้ว  ตอนนี้อยากกินเผือกทอดป้าเอี๋ยง” ไม่ถึงชั่วโมงแม่ง



 กูว่าแล้วมั้ยล่ะ!








เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................


ตั้ม ชด น่ารักกกก 

[yeyong]

สำหรับชดนอกจากน่ารักแล้ว
ยัง
น่าตื้บนิดหน่อยด้วย

[MiSS-U]

อ่านชดทีไรคิดว่าถ้ามีเพื่อนแบบนี้ชั้นจะทนไหวมั้ยน้า

ติสเกิน  แต่ตั้มเค้าก็รักของเค้าอ่ะนะ

ปล.+1และเป็ดให้แล้วนะคะ

[BeeRY]

ชดช้อยคือสิ่งมีชีวิตที่น่ารัก
น่ารักอ่ะ น่ารักมากๆๆๆๆ โดยเฉพาะเวลาร้องอะ!
นับถือพี่ตั้มที่ไม่กดตั้งแต่ตอนนี้

[drasil]

อย่างฮาอ่ะคู่นี้

[greensnake]

555 ชดเหมือนเด็กเลย เหมือนตั้มมีน้องอีกคน
ดูกี่ทีก็ยังน่ารักเหมือนเดิม