หัวข้อ: <<บัลลังก์รักใต้เงาแค้น >>

[Belove]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ   ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่ 
 
 1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่ 
 
 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
 หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
 หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
 และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
 ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   
 
 เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ 
 3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ 
 4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ 
 5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว 
 6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน 
 7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
       7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
       7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
       7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
             - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ 
 8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง). 
 9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ 
 10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวปhttp://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป 
 11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
 
 บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
 นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป 
 12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด 
 13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ 
 14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ 
 15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
 (1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
 (2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง ....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
 - ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
   (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
 - ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
 - ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
 - ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
 - ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail   
 16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข  17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
  เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ admin thaiboyslove.com.......................................                                                             
 วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7 วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย 
 
 
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม






                                                   





สารบัญ

บทนำ

บทที่ 1

บทที่ 2

บทที่ 3

บทที่ 4

บทที่ 5

บทที่ 6

บทที่ 7

บทที่ 8

บทที่ 9.1

บทที่ 9.2

บทที่ 10.1

บทที่ 10.2

บทที่ 11

บทที่ 12.1

บทที่ 12.2

บทที่ 13/1

บทที่ 13/2

บทที่ 14

บทที่ 15

บทที่ 16

บทที่ 17

บทที่ 18

บทที่ 19

บทที่ 20

บทที่ 21

บทที่ 22

บทที่ 23

บทที่ 24

บทที่ 25

บทที่ 26

บทที่ 27

บทที่ 28

บทที่ 29

บทที่ 30 ตอนจบ

บทที่ 29(ฉบับแก้ไข)

บทที่ 30(ฉบับแก้ไข)






  ขอบพระคุณที่ติดตามกันจนจบนะคะ




                                                                 

[Belove]

                                                       บัลลังก์รักใต้เงาแค้น

                                                                บทนำ               


               เจ้าชายอินทัชเชิดพักตร์สูงอย่างไว้องค์ทั้งที่อังสาทั้งสองไหวสะท้าน หทัยเต้นรัวเร็วเมื่อร่างสูงที่ซ่อนกายอยู่

ในอาภรณ์สีดำย่างกรายเข้าใกล้ทุกขณะ จนกระทั่งอยู่ใกล้เพียงเอื้อมหัตถ์ถึงหากพระองค์จะไม่ถูกพันธนาการไว้ด้วย

เชือกเส้นโตจนดิ้นไม่หลุดจากต้นไม้ใหญ่ที่แผ่กิ่งปกคลุมปิดบังแผ่นฟ้าเบื้องบน


               “เจ้า จงรู้ว่าเรานั้นเป็นใคร”


               เอื้อนเอ่ยดำรัสออกไปโดยหวังว่าจะประกาศองค์ให้มันเกรงแต่สิ่งที่ได้รับกลับคืนนั่นคือดวงตาคมเย้ยหยัน

เพียงสิ่งเดียวที่โผล่พ้นผ้าคลุมใบหน้าสีดำสนิทไม่ต่างจากอาภรณ์ของมัน


               “พระอาญามิพ้นเกล้า เจ้าชายอินทัชธราธิป เจ้าชายรัชทายาทแห่งรัตนปุระนคร”


               น้ำเสียงแข็งกระด้าง ห้วนจัดดังลอดผืนผ้าให้รับรู้ว่ามันผู้นั้นรู้จักพระองค์ดีแค่ไหน เจ้าชายอินทัชเบิกเนตร

อย่างขัดเคือง


               “หากไม่อยากหัวขาดก็ปล่อยเราเสีย”


               “เห็นทีจะทำตามประสงค์มิได้”


               มันผู้นั้นก้าวเข้ามาใกล้พลางยกแขนของมันคร่อมร่างพระองค์ไว้กับต้นไม้ใหญ่ ดวงตากร้าวราวกับไฟสุมเมื่อ

ไม่ถึงอึดใจพัสตราภรณ์งดงามก็ถูกมันกระชากออกจนขาดวิ่น


               “เพราะพระองค์จะต้องตกเป็นสมบัติของข้า อัคคีแห่งหุบผากาฬ”
               





               เจ้าชายอินทัชกัดพระโอษฐ์แน่นจนแทบห้อเลือดเมื่อถูกกระทำย่ำยีเหยียบย่ำขัตติยกษัตริย์จนไม่เหลือ

ศักดิ์ศรี ทรงหอบหายใจลึกเมื่อพระวรกายสั่นสะท้านไปกับเอวแกร่งที่กระทุ้งกายมาไม่ยั้งแม้พระองค์จะยังถูกมัดพระหัตถ์

ไพล่หลังอยู่กับต้นไม้ พระปฤษฎางค์เสียดสีกับเปลือกไม้จนพระฉวีแสบร้อน


               “อ๊า เจ็บ ปล่อย”


               พระอูรุถูกดันให้อ้ากว้างเมื่อท่อนเนื้อหยาบกระด้างแทรกกายสอดลึกจนสุดลำโคน พระโสณีสั่นระริกเมื่อ

สัมผัสเสียดสีด้วยไฟร้อนแรงเผาไหม้จนหมดทางสู้ พระองค์เงยหน้าปล่อยอัสสุชลให้ไหลรินอาบพักตร์


               “ฮึก อ๊า ข้าจะฆ่าเจ้าด้วยมือของข้าอ้ายโจรป่าหยาบช้า”


               เกร็งวรกายเมื่อมันบีบรัดจนเกินกลั้นและปลดปล่อยน้ำคาวขาวขุ่นออกมาอย่างน่าละอาย ได้ยินเสียงมัน

คำรามก้องแล้วขยับเอวอย่างอหังการ์ ดวงตาคมมีวี่แววสุขสมสาแก่ใจ


               “หากพระองค์ทำได้ก็เชิญลงมือ”


               เอวแกร่งกระแทกลึกจนเจ้าชายอินทัชสะดุ้งเฮือกพลันรู้สึกถึงของเหลวอุ่นร้อนทะลักทลายไหลลงมาตามพระ

อูรุ พลันมันดึงผ้าคลุมหน้าสีดำออกเผยให้เห็นใบหน้าชัดเจน


               เจ้าชายอินทัชอ้าโอษฐ์ค้างเมื่อใบหน้าของมันไม่ได้แตกต่างอะไรจากพระพักตร์ของพระองค์แม้แต่นิดเดียว



                                               
 


                                                       


หะแรกก็ว่าจะยังไม่เปิดเรื่องใหม่
แต่อยู่ๆไอเดียก็มาเมื่อคืนตอนกำลังจะหลับ
แถมยังมีแฟนขับ อุ๊ย แฟนคลับยุอีก
ผลก็ออกมาอย่างที่เห็น 

เพิ่งได้พล็อตในหัวคร่าวๆเท่านั้น
นักเขียนเองก็ไม่รู้ว่าจะแต่งออกมาได้ดีแค่ไหน
ขอกำลังใจเป็นคำติชมในนี้บ้างนะคะ

 







 

[Kaewkaew]

เจิมเรื่องใหม่ รอตอนต่อไปนะคะ 
น่าสนใจตรงแฝด หุหุ

[ขนมโก๋]

เจิมมมม แนว twincest กรี๊ดแตก

[Dark_Noah]

เกาะขอบจบรอดู 

[sirin_chadada]

ว๊าว เปิดตัวอย่างร้อนแรงมาเชียว

[Moko1212]

twincest ----> เลอค่ามาก 

[boboman]

ติดตามฮับบบ

[jum1201]

 

[Apple_matinie]

ติดตามม

[miniminiXD]

 !!!TWINCEST!!! 

[ต่ายน้อย]

 
มาปูสารทรอครับผม

[B52]

ติดตาม

[❣☾月亮☽❣]

    คนเขียนขยันมาก. ทวงเกมซะเลยนี่แน่ะ

[Belove]

                                                บัลลังก์รักใต้เงาแค้น

                                                         บทที่ ๑
 

               ดวงตาคมปลาบเพ่งมองเหยื่องามที่กำลังรั้งกิ่งไม้เพื่อแทะเล็มยอดอ่อนอย่างเพลิดเพลิน เจ้ากวางน้อยมิได้

รู้สึกเลยว่าความตายกำลังใกล้เข้ามาทุกขณะ เมื่อร่างสูงโปร่งกำลังง้างคันศรให้ตึงแล้วปล่อยให้ลูกศรแหวกอากาศดังวืด

ไปสู่ขาหลังจนโลหิตพุ่งวาบ



                เสียงสบถดังลั่นจากเจ้าของลูกธนูเมื่อเห็นมันพลาดจุดสำคัญจนเหยื่อที่ร้องลั่นจากความเจ็บปวดวิ่งหาย

เข้าไปในพงไพรลึกกว่าเก่า มือที่กุมบังเหียนม้าสีขาวตัวใหญ่เตรียมจะสะบัดให้อาชาวิ่งไล่ตามไปหากแต่ชะงักเพราะถูก

อาชาอีกตัวมาดักหน้า



                “ขวางเราทำไมเพชรกล้า เราจะรีบตามเจ้ากวางนั่นไป ไม่เห็นหรือไรว่ามันถูกเรายิงจนบาดเจ็บ”



                “พระอาญาไม่พ้นเกล้า”



                บุรุษนามเพชรกล้าค้อมศีรษะอย่างนอบน้อมแต่ก็ยังไม่ยอมหลีกทาง



                “หม่อมฉันเห็นแล้วว่าฝีมือธนูของพระองค์ปรีชานัก แม้แต่กวางที่อยู่ไกลขนาดนั้นพระองค์ยังมิพลาด แต่

หม่อมฉันไม่เห็นด้วยที่พระองค์จะตามมันเข้าไปในป่าลึกด้วยเกรงอันตรายต่อพระองค์”



                บุรุษหนุ่มผู้สูงศักดิ์มองผู้เป็นมหาดเล็กอย่างขุ่นเคือง



                “เจ้าพูดราวกับไม่รู้จักว่าเราเป็นใครทั้งที่อยู่กับเรามาตั้งแต่เกิด ในเขตเมืองรัตนปุระนครแห่งนี้ใครจะกล้ามา

กำแหงกับเรา เจ้าชายอินทัศธราธิป”



                เพชรกล้าลอบถอนใจกับความดื้อรั้นเอาแต่พระทัยของเจ้าชายรัชทายาทที่มีพระชนมายุเพียงสิบแปดชันษา

ด้วยความที่พระองค์ถูกเลี้ยงมาราวไข่ในหินจากพระนางปะวะหล่ำผู้เป็นพระมารดาเนื่องจากมีราชโอรสอยู่เพียงพระองค์

เดียวจึงได้ตามพระทัยจนกลายเป็นเช่นนี้



                และเช่นวันนี้ที่เจ้าชายอินทัชธราธิปมีพระประสงค์จะเข้าป่าล่าสัตว์โดยอ้างกับเจ้าฟ้าอาทิตยวงศ์ศตรัศม์

พระเจ้าแผ่นดินแห่งเมืองรัตนปุระนครผู้เป็นพระราชบิดาว่าต้องการฝึกปรือพระปรีชาสามารถทางด้านการยุทธ เจ้าฟ้า

อาทิตยวงศ์ทรงเห็นพ้องด้วยและสั่งให้เขากับมหาดเล็กเพียงไม่กี่คนติดตามมายังป่าลึก



                “หม่อมฉันจะไม่ห้ามพระองค์เลยหากว่าวันนี้พระองค์จะไม่เสด็จมาลึกกว่าที่เคย”



                เพชรกล้าเป็นมหาดเล็กเพียงผู้เดียวที่กล้าขัดพระประสงค์



                “นี่ก็ใกล้จะหมดเขตการปกครองของรัตนปุระเข้าไปทุกที และหากพระองค์ย่างกรายเข้าไปมากกว่านี้หม่อม

ฉันเกรงว่าจะเกิดอันตรายจากพวกโจรป่าเลื่องชื่อที่อาศัยเขตชายแดนเป็นที่ซ่องสุม”



                “โจรป่างั้นรึ ทำไมเราไม่เคยได้ยิน”



                เจ้าชายอินทัชตรัสถามอย่างสนพระทัย



                จะเคยได้ยินได้อย่างไรเล่า ก็พระองค์สนใจแต่เรื่องสนุกสนานรื่นเริงบันเทิงใจ



                เพชรกล้าอยากจะส่ายหน้าด้วยความระอา



                “พะย่ะค่ะ พวกมันอาศัยอยู่ในหุบเขาลึกที่โอบล้อมด้วยภูเขาสูงชันเป็นปราการไม่ให้ใครลอบจู่โจมมันได้และ

เพราะมันเป็นป่าดงดิบจนมองแทบไม่เห็นแสงอาทิตย์สาดส่องจึงถูกเรียกกันว่าหุบผากาฬ หม่อมฉันได้ข่าวว่าพวกมันมี

กำลังอยู่ราวร้อยคนโดยผู้นำของมันชื่อว่าอ้ายสมิงไพร”



                ก็แค่โจรป่า



                เจ้าชายอินทัชเกือบจะสรวลออกมาอย่างนึกขำที่เห็นมหาดเล็กฝีมือดีอย่างเพชรกล้าเกิดหวาดกลัวขึ้นมา จะ

กลัวอันใดในเมื่อแต่ละคนก็ที่ติดตามก็มีอาวุธครบมือ เพชรกล้าช่างคิดมากเหลือเกิน



                อาศัยช่วงจังหวะนั้นทรงกระแทกส้นพระบาทใส่สีข้างของอาชาคู่ใจพลางสะบัดบังเหียนให้ม้าสีขาวปลอด

ทะยานไปข้างหน้าอย่างรวดเร็วจนมหาดเล็กที่มาด้วยพากันตกใจโดยเฉพาะเพชรกล้า เขารีบสั่งให้ทุกคนเร่งบังคับม้า

ติดตามเจ้าชายรัชทายาทที่ทิ้งระยะห่างเข้าไปในป่าลึก
 






                อาจเป็นเพราะเวลาล่วงเข้าบ่ายจัดและต้นไม้ในเขตนี้ช่างสูงใหญ่จนเจ้าชายอินทัชต้องเพ่งสายพระเนตรมอง

หาหยดเลือดที่กวางน้อยทิ้งรอยไว้ตามพื้นดินและเถาวัลย์ ดวงเนตรที่ล้อมกรอบด้วยขนพระเนตรเป็นแพหนาเบิกกว้าง

อย่างยินดีเมื่อเห็นกองเลือดกองใหญ่อยู่ใต้ต้นไม้ห่างไปไม่มากนัก ทรงกระโดดลงจากหลังอาชาอย่างคล่องแคล่วก่อน

จะสาวพระบาทตามรอยเลือดไปจนกระทั่งมองเห็นเหยื่อของพระองค์ล้มลงอยู่กลางดินโดยมีลูกธนูปักอยู่ตรงโคนขา



                เตรียมจะก้าวเข้าไปหาเหยื่อหากแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นร่างมนุษย์ตะคุ่มอยู่เคียงข้างเจ้ากวางน้อย เจ้าชายอิน

ทัชทรงเพ่งมองคนผู้นั้นที่ซ่อนกายอยู่ภายใต้อาภรณ์สีดำรวมถึงปกปิดใบหน้าด้วยผ้าสีเดียวกันมีเพียงดวงตาคมกล้า

เท่านั้นที่โผล่พ้นชายผ้าออกมา



                “หยุดนะ เจ้ากวางนั่นเป็นของเรา”



                ประกาศออกไปหวังจะให้คนผู้นั้นเลิกยุ่งกับกวางน้อยที่ได้รับบาดเจ็บ แต่หากคนผู้นั้นยังคงเฉยชาและใช้

ฝ่ามือลูบไล้ไปตามเนื้อตัวของลูกกวางที่สั่นสะท้านเพราะความหวาดกลัวและเจ็บปวดค่อยๆสงบลง



                “จะทำอะไร”



                เจ้าชายอินทัชพุ่งวรกายเข้าหาเมื่อเห็นมือใหญ่คว้าลูกธนูที่ปักเนื้อของลูกกวางแล้วกระชากออกอย่างรวดเร็ว

กวางน้อยร้องลั่นแล้วจึงยันกายวิ่งกระเผลกหนีหายเข้าไปในป่าทิ้งไว้แต่พระองค์กับบุรุษที่ยืนถือลูกธนูของพระองค์อยู่ใน

มือ


              “บ้าที่สุด ทำอย่างนี้ได้อย่างไร”



                สบถออกไปอย่างหงุดหงิด ดวงตาคมที่มองเห็นเพียงอย่างเดียวฉายแววขบขันพลางยื่นลูกธนูเปื้อนเลือด

คืนให้เจ้าของ



                “อยากได้ก็จะคืนให้”



                เจ้าชายอินทัชอ้าโอษฐ์ค้างกับสิ่งที่ชายแปลกหน้ากำลังทำ ทรงปัดลูกธนูร่วงพื้นแล้วตวาดลั่น



                “อ้ายคนถ่อย เจ้าบังอาจดึงลูกธนูของเราออกจากเหยื่อที่เรากำลังล่าอยู่ ช่างกำแหงนัก นี่เจ้าไม่รู้หรือไรว่า

กำลังยืนอยู่ต่อหน้าใคร”



                นัยน์ตาขบขันคู่นั้นโชนแสงกล้าทันทีเมื่อได้ยิน ร่างที่สูงกว่าเจ้าชายอินธัชเกือบฝ่ามือจ้องมองอย่างไม่นึก

เกรง



                “จะใครก็ช่าง หากแต่การกระทำช่างป่าเถื่อนที่ใช้อาวุธกับสัตว์ตัวเล็กไร้ทางต่อสู้ ต่อให้เป็นเทพบุตรจุติจาก

ฟ้าก็น่ารังเกียจ”



                “สามหาวนัก หรือว่าเจ้าอยากจะเป็นเหยื่อให้เราได้ล่าจนสนุกมือแทนเจ้ากวางนั่น”



                ชี้พระหัตถ์ใส่หน้าจนอีกฝ่ายจ้องมองกลับอย่างโอหัง และยังไม่ทันที่เจ้าชายอินทัชจะระวังพระองค์ชายใน

ชุดดำก็พุ่งตัวปราดเข้ามาใกล้จนตกพระทัย



                “ก็ลองดูสิว่าข้าจะเป็นเหยื่อให้เจ้าหรือเปล่า”



                “บังอาจนัก ตายเสียเถอะ”



                เงื้อพระหัตถ์ต่อยใส่ใบหน้าจนเจ็บแต่มันกลับยืนนิ่งและมองอย่างเย้ยหยัน เจ้าชายอินทัชลุแก่โทสะจนใช้คัน

ธนูเหวี่ยงเข้าใส่หมายจะฟาดปากให้ยับแต่บุรุษผู้นั้นคว้าคันธนูไว้ได้พลางกระชากเข้าหาตัวจนเจ้าชายอินทัชถลาตาม

แรงเข้าหา มือแกร่งคว้าบั้นพระเอวไว้กับตัวก่อนกดจูบผ่านผ้าปิดปากเข้าที่พระปรางทันที



                “เฮ้ย!”



                สะดุ้งสุดองค์และดิ้นรนสุดฤทธิ์ สะบัดฝ่าพระหัตถ์เข้าใส่ซีกหน้าดังเผียะจนหน้าหัน บุรุษชุดดำผลักร่างของ

เจ้าชายรัชทายาทให้หงายร่างลงไปกับพื้นดินโดยมีร่างของมันล้มตามลงไปทาบทับ



                “จูบทีเดียวมันยังไม่สาแก่ใจใช่ไหม ดีล่ะ”



                เจ้าชายอินทัชหลับพระเนตรแน่นเมื่อมันเหิมเกริมก้มหน้าลงมาจูบที่พระปรางอีกข้าง



                “เราจะฆ่าเจ้า”



                ทรงตะโกนทั้งที่ยังหลับตา พระโลมาลุกชันเมื่อถูกบุรุษเพศเฉกเช่นเดียวกันล่วงเกินถึงสองครั้ง แถมยังได้ยิน

มันหัวเราะเยาะเย้ยอีกต่างหาก



                ทั้งคู่ชะงักงันเมื่อได้ยินเสียงกู่ร้องและฝีเท้าม้าหลายตัวดังแว่วใกล้เข้ามา ชายในชุดดำสบถอย่างขัดใจ



                “อยากจะจัดการข้าให้เหมือนเจ้าลูกกวางน้อยก็ลองสิ ข้าชื่ออัคคี จงจดจำไว้ในหัวใจของเจ้า”



                อัคคี!



                ลืมเนตรขึ้นมาอีกครั้งร่างสูงที่โอบรั้งพระองค์ไว้ก็อันตรธานราวกับภูติผีปีศาจ เจ้าชายอินทัชผวาลุกขึ้นมา

กวาดสายตามองโดยรอบก็เห็นเพียงแต่ป่ารกกับเพชรกล้าและมหาดเล็กที่ขี่ม้าตรงเข้ามา


               “พระอาญามิพ้นเกล้า ทำไมถึงทำแบบนี้รู้ไหมว่าอันตรายมากนะพ่ะย่ะค่ะ”



                เพชรกล้าที่กระโดดลงจากหลังม้าเข้ามายืนพิจารณาวรกายเมื่อไม่เห็นร่องรอยบาดเจ็บก็ถอนหายใจโล่งอก



                “รู้แล้วน่า อย่าพูดมากเพชรกล้า กลับกันได้แล้วเราเหนื่อย”



                ยกพระหัตถ์ขึ้นถูพระปรางไปมาก่อนจะกระโดดขึ้นหลังอาชาขาวปลอดคู่พระทัยอย่างรวดเร็วแล้วกระทุ้ง

สีข้างนำขบวนออกไปจากป่ารก



                เม้มพระโอษฐ์อย่างขัดเคืองเมื่อหันกลับไปมองเบื้องหลัง



                อัคคี



                เราจะไม่ลืม



                เราจะฆ่าเจ้าด้วยมือของเรา
               



                ขบวนม้าจากไปไกลแล้ว แต่คนที่แฝงร่างอยู่บนคบไม้อย่างสบายอารมณ์ยังคงจ้องมองไม่วางตา เขายกมือ

ขึ้นแตะที่ปากตัวพร้อมกับผิวปากหวือ



                ในที่สุดเราก็ได้พบกันแล้วสินะ



                คนที่ข้ารอคอยมาตลอดสิบแปดปี



                เจ้าชายอินทัชธราธิป เจ้าชายรัชทายาทแห่งรัตนปุระนคร






TBC

 


พี่น้องค้าบ
เมนท์ติชมกันให้มั่งเด้อ
อิปร้ากลัวไม่มีคนอ่าน
ถถถถถ



พระปราง คือ แก้ม
พระโลมา คือ ขน

พวก พระหัตถ์ พระโอษฐ์ นี่ น่าจะได้กันอยู่เนอะ

[❣☾月亮☽❣]

รู้เลยว่าจะต้องแซ่บ

[ขนมโก๋]

เอาล่ะสิ

[Tonay]

ติดตามจ้า 

[sirin_chadada]

อะไรทำให้อัคคีแค้นคู่แฝดของตัวเองขนาดนี้กันนะ แล้วเรื่องลูกคนเดียวนั่นตกลงเรื่องเป็นยังไงกันแน่
รอตอนต่อไปอย่างใจจดจ่อ อิอิ

[boboman]

ทำไมตอนหอมแก้มเรารู้สึกได้ถึงความมุ้งมิ้งฟะ 5555555
รู้สึกหมั่นไส้พระเอก กรั่กๆ

[КίmY]

อ๋อยยยย ทำไมมันดูน่ารักล่ะ ฮ่าๆ 
มาต่อไวๆนะฮะรออออออ  :')

[zuu_zaa]

 

[am_am]

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด แนว twincest
รีบวิ่งตามมาอย่างไวว่อง 

[lizzii]

เป็นแฝดซะด้วย หุหุ

[twinmonkey0311]

เอาล่ะ พี่น้องท้องชนกัน หุหุหุ ติดตามตอนต่อไปนะคะ

[Maiiz Ellfiez]

หน้าเหมือนกันนี่คืออัลไล

[kun]

เป็นแฝดกันหรอ แล้วทำไมต้องแค้น
รอออออออ

[SOO2]

ว้าวววว เข้ามาเจิม
อัคคี×อินทัช
ฮุฮุฮุฮุ
รอๆๆๆๆ

[birthcasper]

ชอบแนวนี้ ติดตามมมม 

[Ryoooo]

สนุก ชอบๆ
รอติดตามนะคะ อัคคีและองค์ชาย


ปล.ราชศัพท์บางคำเก๊าไม่รู้เลยอ่าาา