หัวข้อ: น้ำ [ตอนเดียวจบ]

[Marine.blackqueen]

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

_________

-BlackQueen-
-BQ- รักต้องตาย
Just a Kiss
One Night คืนหนึ่ง...
Into the Dark
Constellation (?)
Silenced Scream
Rain..เรื่องราวมันเกิดขึ้นมาเพราะฝน
Touch

[Marine.blackqueen]

น้ำ
-BlackQueen-
.....

ผมเกลียดน้ำ



น้ำที่เอ่อล้นจากท่อระบายน้ำขึ้นมาสูงเกือบถึงหัวเท่า ผมชักจะประสาทเสียกับมัน ทำไมทุกครั้งที่ผมกลับมาบ้านที่กรุงเทพฯน้ำต้องท่วมด้วย มาแค่ปีละครั้งก็ตามมาท่วมได้ทุกครั้ง หรืออาจจะเป็นเพราะผมเองที่เลือกกลับมาในช่วงหน้าฝนแบบนี้



ผมก้าวขึ้นบันได้ไปสู่ชั้นสองที่แห้งและให้ความรู้สึกสะอาดกว่า ผมถอดรองเท้าไว้ที่บันไดขั้นสุดท้ายและกระชากถุงเท้าออกไปโยนใส่ตะกร้ารอซัก พอทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาหนังแสนสบายคุณวินัยก็รีบกระโจนขึ้นมานั่งตักทันที



ผมลูบหัวแมวสามสีที่อยู่ยาวมาตั้งแต่ผมเรียนมัธยมจนตอนนี้อายุปาเข้าไปเลขสามตอนปลายแล้ว คุณวินัยคลอเคลียผมจนพอใจแล้วก็จากไป มันเริ่มแก่มากแล้ว ผมรู้สึกได้ว่าอีกไม่นานคงถึงเวลาต้องบอกลากัน น่าใจหายแต่ก็ต้องยอมรับว่ามันเป็นเรื่องที่ต้องเกิด

...ทุกคนต้องตายในสักวัน



ผมไถจอไอแพดเล่นไปเรื่อยก่อนจะเริ่มรู้สึกถึงอะไรบางอย่างใต้ฝ่าเท้าและมันลุกลามไปตามง่ามนิ้ว ...คัน



ผมก้มลงไปดูโดยที่เผื่อใจไว้ต้อนรับมันแล้ว ผิวบริเวณที่คันกลายเป็นสีชมพูเรื่อๆ และอีกไม่นานมันจะกลายเป็นขุย ก่อนจะแตกเป็นแผ่นๆ



…ยินดีต้อนรับโรคน้ำกัดเท้า...



อย่างที่ผมบอก เวลากลับมาบ้านที่กรุงเทพฯทีไร น้ำจะท่วมเสมอ และโรคนี้ก็มันจะเรียกหาผมอยู่ร่ำไป ช่วงสมัยเป็นวัยรุ่นยี่สิบต้นๆผมเป็นโรคนี้ทุกปี มีช่วงพักหลังมานี้เริ่มห่างหายกันไปบ้าง แต่ก็ไม่นานพอให้คิดถึง มันก็กลับมาเสนอหน้าอีกแล้ว



ผมควานหายาจากตู้ยาประจำบ้าน ได้ยาทาหลอดสีแดงมาหนึ่งหลอด ผมบรรจงทายาลงไปอย่างแรงเพราะความคัน



'อย่าเกาดิวะ เดี๋ยวแม่งไม่หาย' ภาพความทรงจำบางอย่างซ้อนทับขึ้นมา เด็กผู้ชายหัวเกรียนเรียนมัธยมคนหนึ่งเคยบอกผมขณะที่เขากำลังช่วยทายาให้ผมอยู่



เมฆ เพื่อนสนิท คู่แข่ง หุ้นส่วน และคนรักของผม



เมฆที่เติบโตมาพร้อมกันเพราะแม่เป็นเพื่อนสนิทกัน เมฆที่เคยแข่งกันทุกอย่างก่อนจะกลายมาเป็นพันธมิตรเพราะหุ้นกันทำธุรกิจ เมฆที่กลายมาเป็นคนรักที่ไม่อาจหาใครมาแทนที่ได้คนนั้น เมฆผู้น่ารัก เมฆคนปากร้ายที่แสนใจดี เมฆคนบ้า เมฆ.. ที่รัก



ปกติแล้วผมเรียนและใช้ชีวิตอยู่ที่ภูเก็ตกับย่า จะขึ้นมาเยี่ยมพ่อแม่ที่กรุงเทพฯปีละครั้งเท่านั้น และทุกปี..เมฆจะมาด้วยเสมอ



'ปีนี้มึงก็เป็นอีกแล้วเหรอวะ ตัดขาทิ้งไปเลยดีไหม' ชักสีหน้าเบื่อหน่ายแต่ก็ยอมไปซื้อยามาให้ นั่นคือเมฆในปีที่พวกผมเพิ่งจบมัธยม



'ปีนี้ก็เป็นอีกแล้วเหรอวะ' บ่นจบแล้วก็เอายามาทาให้ เมฆที่โตเป็นหนุ่มมหาลัยแล้วยังขี้บ่นเหมือนเดิม แต่ก็ยังขี้ใจอ่อนเหมือนเดิมเช่นกัน



'ไปหาหมอไหม เผื่อชีวิตจะดีขึ้น' ท่ากอดอกถอดทอนใจทั้งที่ในมือถือหลอดครีมสีแดงนั่นน่าเอ็นดูสุดๆ



'เป็นบ่อยขนาดนี้ ตีนน่าจะเน่าได้แล้วนะ' สัมผัสเย็นเฉียบของครีมกับไออุ่นจากสัมผัสของเมฆยังคงฝังอยู่ตามผิวหนังแม้ว่าจะผ่านวันนั้นมาเนิ่นนานแล้ว



'ปีนี้ไม่เป็นเหรอ ดีแล้วๆ แต่ก็แอบรู้สึกแปลกๆเหมือนกันว่ะ' เมฆพูดขณะที่ค่อยๆนวดเท้าให้ผมอย่างตั้งใจ น่าตลกดีที่การที่ผมไม่เป็นฮ่องกงฟุตทำให้มันกลายเป็นเรื่องน่าคิดถึง



'นี่ ยา ทำไมปีนี้กลับมาเป็นอีกแล้ววะ' เสียงบ่นและสัมผัสของเมฆ ร่างกายและหัวใจของผมยังจำได้ดี ใบหน้าที่แสดงอารมณ์ออกมาอย่างหลากหลายนั่นก็ด้วย ผมจำได้ทุกรายละเอียด แต่บางทีผมก็ละเลยมันไป



ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่รอยยิ้มนั้นบิดเบี้ยวไป ตั้งแต่ตอนไหนที่ความรู้สึกบางอย่างผุดขึ้นมาในใจของเขา ตั้งแต่ตอนนั้นที่ผมไม่ยอมรับรู้ถึงความเปลี่ยนแปลง ผมก็ได้เสียเขาไปแล้ว..ตลอดกาล



'เมฆ.. เมฆ!!' ท่ามกลางพายุในวันนั้น ผมวิ่งไปตามชายหาดที่คลื่นซัดรุนแรง ร่ำร้องตะโกนเรียกหาคนรักผู้สาบสูญ



คืนนั้นผมตื่นขึ้นมากลางดึกและพบว่าที่ข้างกายว่างเปล่า ผมเจอจดหมายซองหนึ่งจ่าหน้าถึงผม ผมฉีกออกมาอ่านอย่างงุนงงเพราะความยังไม่ตื่นดี



เนื้อความในจดหมายทำให้ผมตาสว่าง เมื่อมันบอกกล่าวถึงเรื่องราวอันหนักอึ้งใต้ก้นบึ้งหัวใจของคนที่ผมรัก ความรู้สึกผิดบาป ความโศกเศร้าต่อการต้องสูญเสียครอบครัวไปในคราวเดียวนั้นร้าวรานเกินกว่าจะรับไหว ความอ่อนแอในจิตใจของเขาที่ไม่เคยบอกผมมาก่อนเลย



ไม่สิ จริงๆแล้วเขาบอก บอกผ่านทุกสิ่งยกเว้นคำพูด กลายเป็นผมเองที่ไม่ตระหนักถึงมันเลย



ความรู้สึกที่ถูกเพิกเฉยและไม่ได้รับความช่วยเหลือส่งผลให้เมฆเลือกเส้นทางที่ไม่ถูกต้องนัก แต่ก็เรียกว่าผิดไม่ได้



สิ่งสุดท้ายที่คนรักของผมหลงเหลือไว้ให้ก็คือรองเท้าหนึ่งคู่บนหาดทรายที่น้ำท่วมไม่ถึง กับข้อความที่สลักบนผืนทรายเพื่อบอกกับผม



'ขอโทษนะ มีชีวิตอยู่ต่อไปนานๆนะ รัก'



ผมอดคิดไม่ได้ว่าถ้าผมไปทัน ผมจะสามารถกอดเขาเอาไว้แล้วให้เหตุผลในการมีชีวิตอยู่ใหม่แก่เขาได้ไหม ผมจะสามารถกลายเป็นเหตุผลที่เขาอยากมีลมหายใจต่อไปเพื่ออยู่ด้วยกันได้ไหม แต่สุดท้ายแล้วผมก็ช้าไปอยู่ดี



ผมเข้าแจ้งความกับตำรวจ โดยที่ผลสรุปสุดท้ายออกมาก็บอกว่าเป็นการฆ่าตัวตาย เหตุเกิดจากโรคซึมเศร้าหลังจากที่เจ้าตัวสูญเสียครอบครัวที่เหลืออยู่ทั้งหมดไปกับเหตุการณ์คลื่นยักษ์ครั้งนั้น



เมฆจากไปแล้ว เกลียวคลื่นและท้องทะเลสีครามกลืนเขาหายไปในค่ำคืนที่ฝนตกหนัก พาเขาจากไปโดยไม่แม้แต่จะคืนเถ้ากระดูกกลับมาให้ผม



เหลือเพียงผมที่ต้องอยู่ ต้องมีชีวิตอยู่ต่อไป โดยหอบเอาความทรงจำดีๆและรอยยิ้มของเขาให้ยังคงเหลืออยู่บนโลกใบนี้ เพื่อให้เขายังมีชีวิตอยู่ในหัวใจดวงนี้




ผมเกลียดน้ำ

ทั้งน้ำรอการระบายของมหานครที่ทำให้เท้าผมเป็นเชื้อรา

ทั้งสายฝนที่กลบเสียงร้องไห้ของเขาและเสียงตะโกนเรียกหาของผมในคืนนั้น

ทั้งคลื่นทะเลที่ซัดมาพรากเอาทุกสิ่งไปจากเขา แล้วยังมาพรากเขาไปจากผมอีกที


ผมเกลียดน้ำ เกลียดมากพอๆกับที่คั่งแค้นใจตัวเอง




ผมอุ้มคุณวินัยขึ้นมากอดไว้ หลับตาแล้วปล่อยให้เรื่องราวในอดีตกว่าสิบปีที่แล้วหลั่งไหลออกมาพร้อมกับเสียงสะอื้น

...END...

ห่างหายกันไปนานพอสมควรนะคะ แต่รีนกลับมาแล้วเน้อออ ยังมีอีกหลายเรื่องจาก#Novelber2017รอต่อคิวจะมาลงในเล้าอีกเพียบเลยค่ะ ติชมกันได้นะคะ 

[ืniyataan]

เศร้า..

[yunnutjae]

เอ้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา 

[A_Narciso]

  โทนหม่นๆเศร้าๆจัง

[Snowermyhae]

อันนี้อ่านแล้วเหงาเหมือนอยู่คนเดียวบนโลกเลยค่ะ