ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม



กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0



...............................................


ต้นน้ำXปักษา  คำว่ารักก็แค่เนี๊ยะ



   เฮ้อ... ผมต้นน้ำเองครับ... ไอ้เพื่อนในกลุ่มผมมันก็มีสามีภรรยากันไปเรียบร้อย เหลือแต่คนอย่างผมนี้ล่ะครับ โสดจนไม่รู้จะโสดยังไงแล้ว แฟนคนสุดท้ายก็มีตอนม.5 ผ่านมา 5 ปีก็ไม่มีใครแลครับ...  ที่จริงคนแลก็มีอยู่หรอก... แต่ส่วนใหญ่ดันเป็นรุก ซึ่งผมสาบานกับตัวเองไว้แล้วว่าถ้าผมไม่ได้เป็นคน ‘ กด ’ ล่ะก็... ไม่ต้องหวังหรอกครับ  ถึงผมจะหน้าหวานจนเหมาะแก่การเป็นฝ่ายรับก็เหอะ... แต่มันไม่ใช่ผมนี่หน่า...  ที่จริงตอนนี้ทั้งผม ไอ้เที่ยวไอ้ท่อง ไอ้เมฆาแล้วก็ไอ้เหมันต์ต่างก็เรียนจบกันแล้วล่ะครับ  แต่ละคนก็ทำงานบริษัทของบ้านตัวเอง  ยกเว้นแต่ผมที่ไม่มีบริษัทอะไรเป็นของตัวเอง...  ก็คิดว่าของเที่ยวสักปีสองปีแล้วจะกลับไปหาที่สมัครงาน  ถึงจริงๆแล้วผมไม่ต้องทำงานเลยก็อยู่ได้  เฉพาะแค่เงินปันผลจากหุ้นที่พ่อกับแม่ผมเป็นหุ้นส่วนก็หลายล้านแล้วล่ะครับ...
   “เฮ้อ...”ผมถอนหายใจ  ผมได้บอกไปรึยังว่าตอนนี้ผมกำลังมาเที่ยวที่ภูทับเบิก... กางเต้นท์เอาครับ สวยดี ผมชอบนอนดูดาวตอนกลางคืน 
   “เอ่อ... ขอโทษครับ  คือว่ามีไฟฉายรึเปล่าครับ... ผมไม่ได้เอามา”เสียงผู้ชายทุ้มๆดังอยู่นอกเต้นท์ ผมลุกไปเปิดเต้นท์ก่อนจะหยิบไฟฉายที่มีอยู่สองกระบอกให้ไป  แสงไฟที่ฉายผ่านไปชั่วขณะทำให้ผมได้เห็นใบหน้าของคนที่ขอไฟฉาย คมเข้มพอๆกับเหมันต์ แต่ตัวจะเล็กกว่าหน่อย  ยังไงก็ใหญ่กว่าผมอยู่ดี...
   “เอ่อ... ขอบคุณครับ”แล้วคนๆนั้นก็เดินออกไปครับ... แปลกประหลาด มากางเต้นท์แต่ไม่ได้เอาไฟฉายมา  ผมลุกออกไปนั่งนอกเต้นท์ดูดาวที่สว่างทั่วท้องฟ้า... ไม่มีทางเห็นในตัวเมืองแน่ๆ ไม่นานคนๆนั้นก็เดินเอาไฟฉายมาคืนแล้วเดินไปนั่งจุ่มปุกอยู่ในเต้นท์ แต่เอาแต่ตัวเข้านะครับ หัวก็โผล่ออกมาดูดาวข้างนอก... ไม่ได้พกอะไรมาเลยสินะ 
   “นี่คุณ... คุณ...”ผมส่งเสียงเรียก เขาหันมามองแล้วชี้ที่หน้าตัวเอง
   “ใช่... มานั่งกับผมก็ได้ นั่งแบบนั้นลำบากจะตาย”ผมยิ้มให้เขา ซึ่งคนๆนั้นก็ลุกจากเต้นท์มานั่งข้างผมแล้วยิ้มแทนคำขอบคุณ
   “ผมชื่อปักษาครับ”คนๆนั้นแนะนำตัว
   “ผมต้นน้ำ เรียกต้นเฉยๆก็ได้... ทำไมคุณไม่เอาผ้ามาอะไรมาปูนอกเต้นท์ล่ะ”ผมถามนายปักษาอะไรนี่ เขาหัวเราะแห้งๆ
   “คือ... ผมเพิ่งเคยมาครั้งแรกน่ะครับ  เต้นท์นี้ก็เช่าเขาเอา  เลยไม่รู้ว่าต้องเตรียมอะไรบ้าง”เขาตอบ... ทำเอาผมขำ คนที่ไม่เคยกางเต้นท์มาครั้งแรกก็มาที่ๆลำบากซะแล้ว แถมยังมาคนเดียวอีก...
   “แล้วคืนนี้จะนอนยังไงล่ะครับเนี่ย”ผมถาม...
   “ก็คงจะเอาเสื้อผ้ามาห่มแล้วก็เอากระเป๋าหนุนหัวเอาน่ะครับ...”
   “นี่อย่าบอกนะว่าคุณไม่ได้เตรียมแม้กระทั่งหมอนมาน่ะ”ผมถาม เริ่มอึ้งแล้วครับ คนอะไรจะสะเพร่าได้ขนาดนี้
   “ฮะๆ... ก็แบบนั้นแหละครับ”
   “ถ้าไม่ลำบากใจ จะนอนเต้นท์เดียวกับผมก็ได้นะครับ เต็นท์ผมก็ใหญ่พอสมควร  เดี๋ยวคุณเอาเสื้อผ้าใส่กระเป๋าทำเป็นหมอน ส่วนผ้าห่มก็ใช้กับผมก็ได้ ผืนใหญ่เหมือนกัน แต่ผมพกมาผืนเดียว”ผมบอก... ผู้ชายเหมือนกัน คิดอะไรมากล่ะครับ ที่จริงผมก็ขำเหมือนกันแหละครับ แต่พอคิดถึงตอนที่ตัวเองกางเต้นท์ใหม่ๆ ผมก็ไม่รู้อะไรเลยเหมือนกัน  แต่ผมก็ไม่ลืมพกผ้าห่มไปหรอกนะ...
   “เอ่อ... จะดีเหรอครับ คุณจะอึดอัดรึเปล่า”นายปักษาถาม... ผมก็หัวเราะสนุกๆล่ะครับ
   “ไม่หรอกครับ... บอกแล้วว่าเต้นท์ผมใหญ่  นอนได้สามสี่คนเลยล่ะครับ  ไหนๆแล้ว คืนนี้มาดื่มกันดีกว่า ถือว่าฉลองเพื่อนใหม่ไงครับ”อาจเพราะผมเข้ากับคนอื่นได้ดีมากเกินไป  ในคืนนี้กว่าผมกับนายปักษาจะเข้านอนก็ล่อไปเกือบตีสอง อากาศที่เย็นจัดทำเอาผมตัวสั่น
   “คุณต้น... หนาวเหรอครับ”เสียงของนายปักษาดังขึ้นมาด้านหลัง อากาศขนาดนี้ร้อนมั้ง
   “อืม... ไม่ค่อยชินน่ะ”ผมขดตัวให้แน่นขึ้น แล้วก็มีฝ่ามืออุ่นๆสอดเข้ามาด้านในเสื้อของผม  ผมพลิกตัวหันกลับไปหาอีกฝ่ายทันที
   “ผมเองก็หนาวน่ะครับ ไม่มีอะไรหรอก”เขายิ้มแล้วหลับตาลงทั้งๆที่มือก็ยังกอดผมเอาไว้อยู่อย่างนั้น... หนาวใช่มั๊ย... งั้นผมหนาวบ้างแล้วกัน ฝ่ามืออุ่นของผมก็สอดเข้าไปกอดอีกฝ่ายเอาไว้ แล้วหลับตาลง  ไม่รู้ทำไม ผมถูกรู้สึกว่ามันอุ่นเอามากๆเลยสักหรับคืนนี้


   เช้านี้ผมตื่นมา  คนข้างๆผมหายไปแล้ว... คงตื่นก่อนสินะ... ผมโผล่หัวออกไปนอกเต้นท์เห็นนายปักษากำลังนั่งทำอาหารอยู่... สภาพดูไมได้เลยล่ะครับ
   “มานี่เดี๋ยวผมทำให้เอง...”ผมเดินไปแย่งตะหลิวมาจากมือของปักษา  ก่อนจะเอากระทะมาผัดต่อ  มื้อเช้านี้ ผมทำผัดผักกับไข่น้ำ อาหารง่ายมากครับ...  มากางเต้นท์ไม่ได้ค้างโรงแรม แค่หุงข้าวให้สุกได้ก็ถือว่าโอเคแล้วล่ะครับ เพราะถ้าหุงไม่ดีบางทีก็แข็งหรือแฉะ ดีไม่ดีเป็นข้าวสามกษัตริย์ไปเลยก็ได้ (ข้าวสามกษัตริย์-ข้าวที่ด้านบนแฉะ ตรงกลางดิบ ด้านล่างไหม้) ซึ่งถ้าเป็นแบบนั้นก็คงไม่ต้องกินกันล่ะครับ  ผมตักข้าวให้กับนายปักษา  สุดๆเลยครับ เตรียมมาแต่เสื้อผ้าจริงๆ พกเงินมาแต่บนนี้ไม่มีที่ให้ซื้อหรอกครับ มีแต่เขากับเขา  จะมีก็สวนกะหล่ำปลีที่ปลูกเป็นแนวยาวลงไปนั่นน่ะ   
   “อือ... อร่อยจัง คุณนี่เก่งจริงๆนะครับเนี่ย”นายปักษาพูดแล้วตักไข่น้ำไปกินต่อ... เอาเหอะ... อาหารพวกนี้พื้นๆจะตาย... ไม่รู้ทำไมหมอนี่ถึงต้องชมตลอดเลย
   “แล้วนายจะไปเที่ยวไหนต่อล่ะ”ผมชวนคุย  นายปักษาเงยหน้าขึ้นมาก่อนจะส่ายหน้า
   “ไม่ล่ะครับ ผมลามาได้แค่สามวัน เดี๋ยวเย็นนี้ก็ต้องกลับแล้ว”นายปักษาบอก  ผมหันไปมองแถวเต้นท์แต่ก็ไม่เห็นมีรถคันไหนจอดอยู่นอกจากรถของผม
   “เอ่อ... แล้วคุณจะกลับยังไงครับ ผมไม่เห็นมีรถคุณเลย”
   “แฮะๆ... ก็คงอาศัยรถที่จะกลับล่ะครับ ลงไปข้างล่างแล้วโบกรถไปขึ้นรถทัวร์กลับกรุงเทพฯ”ครับ... ผมชักไม่เข้าใจชีวิตพี่แกขึ้นมาตะหงิดๆแล้วล่ะครับ ไม่เคยคิดจะเตรียมความพร้อมอะไรเลยใช่มั๊ยครับเนี่ยยย...
   “แล้วคุณบ้านอยู่แถวไหนเหรอครับ”
   “แถว... น่ะครับ”เอ๊ะ! นี้มันแถวๆบ้านไอ้ท่องนี้หว่า...
   “อืม... งั้นเอางี้มั๊ย  เดี๋ยวเราเก็บของแล้วไปเที่ยวกันก่อนกลับ เพราะวันนี้ผมก็ต้องกลับเหมือนกัน  บ้านคุณเป็นทางผ่านบ้านผมพอดี เดี๋ยวผมแวะไปส่งให้ดีกว่า  ตัดสินใจเสร็จไม่รอปฏิเสธหรอกครับ  ผมเดินเฉิบๆไปอาบน้ำแล้วกลับมายกจานที่วางทิ้งไว้ไปล้างโดยมีนายปักษาเดินตามมาต้อยๆ
   “เอ่อ... ผมขอบคุณคุณต้นน้ำมากนะครับ ช่วยผมเยอะมากเลย  ถ้าไม่ได้คุณนี้ผมคงแย่”นายปักษาบอกขณะรับจานที่ผมล้างเสร็จไปถือไว้
   “ไม่เป็นไรครับ คนกันเอง”ผมยิ้มแล้วสะบัดมือที่เปียกน้ำให้แห้งลงบ้างก่อนจะรับจานจากปักษามาช่วยถืออีกแรง  ประมาณบ่ายสอง... เราทั้งคู่ก็พร้อมที่จะกลับบ้าน  โดยผมต้องแวะเอาเต้นท์ของปักษาไปคืนก่อน  เราจึงเริ่มออกเดินทางกัน  ขับไปเรื่อยๆไม่รีบเร่ง... แวะไหว้พระบ้างเที่ยวบ้างจนเข้าเขตกรุงเทพ  สองทุ่มแล้วครับ ดึกได้ใจ.... 
   “เลี้ยวซ้ายข้างหน้านะครับ  บ้านขวามือหลังแรกสุดเลย”นายปักษาบอกผม  ผมก็เลี้ยวตามที่คนข้างๆบอก...  แล้วก็เจอสิ่งที่ประหลาดใจอีกอย่างหนึ่งสำหรับผม...  บ้านของคนๆนี้อยู่ห่างจากบ้านไอ้ท่องไปสามหลัง! มันจะใกล้กันเกินไปมั๊ยเนี่ย  ผมจอดตรงหน้าบ้านของปักษาแล้วเดินไปเปิดท้ายรถ
   “คุณขับรถมาเหนื่อยๆ เข้ามาทานน้ำก่อนมั๊ยครับ”  ผมยิ้มรับคำเชิญก่อนจะจอดรถแล้วเดินตามเจ้าของบ้านเข้าไป  ใหญ่พอสมควรครับ... แต่ถ้าเทียบกับบ้านไอ้ท่อง... ก็นะครับ  เข้าใจกันอยู่ว่าบ้านมันน่ะมหาเศรษฐี! ไม่รู้จะรวยกันไปไหน แค่เป็นเจ้าของแบรนส่งออกเสื้อผ้ายี่ห้อดังๆก็เท่านั้นเอง...
   “นี่ครับน้ำ... ผมขอบคุณอีกทีนะครับที่อุตส่าต์มาส่งผม ทั้งๆที่บ้านคุณก็อยู่ตั้งไกล”นายปักษาบอก ผมส่ายหน้าแล้วรับแก้วน้ำจากอีกฝ่ายมาดื่ม
   “ไม่หรอกครับ  ขับอีกประมาณ15นาทีก็ถึงบ้านผมแล้ว”ผมคุยกับปักษาอีกนิดหน่อย ไม่น่าเชื่อว่าคนที่เพิ่งเจอกันจะคุยกันได้ถูกคอขนาดนี้  ผมเหลือบไปเห็นภาพๆหนึ่งเป็นภาพของปักษาที่ถ่ายคู่กับผู้ชายอีกคนที่ตัวใหญ่กว่า  คงจะเป็นแฟนกันล่ะมั้ง
   “เอ่อ... แล้ววันนี้แฟนคุณไม่อยู่บ้านเหรอครับ”ผมถามแล้วก็ต้องอยากตบปากตัวเองหนักๆ  ปักษาที่ยิ้มๆอยู่ถึงกับทำหน้าเศร้าแล้วมีน้ำตาคลอออกมา...
   “เอ่อ... ขอโทษครับ ผมไม่น่าถามเลย”ผมบอกคำขอโทษแต่คงจะช้าไปสำหรับอีกฝ่ายที่น้ำตาเริ่มหมดแหมะๆ  ทำให้ผมต้องรีบเข้าไปปลอบ
   “ขอโทษครับ... แต่ผมแค่เสียใจ  ผมเพิ่งเลยกับแฟนเมื่ออาทิตย์ที่แล้วเอง”น่านไง... พูดแบบนี้ผมเลยรู้สึกผิดเข้าไปอีก 
   “เอ่อ... ไม่เป็นไรนะครับ”ผมถาม  นายปักษาส่ายหน้าแล้วขึ้นมายิ้มให้ผม
   “วันนี้คุณช่วยผมตั้งเยอะ... แถมต้องมาปลอบผมอีก  ขอโทษด้วยจริงๆนะครับแล้วก็ขอบคุณมากๆเลย”ปักษาบอก  ผมยิ้มแล้วขอตัวกลับมาก่อน  ขับรถไปพักบ้านไอ้ท่องครับ สบายอุรา... ไม่ต้องขับรถไปไหนไกลๆ  ขับเลยมาสามบ้านแค่นี้เอ๊ง!
   “แล้วไงวะ... จะค้างบ้านไอ้ท่องเนี่ยนะ... มึงรู้มั๊ยว่ากว่ากูจะมีเวลาอยู่กันมันสองต่อสองนี้นานขนาดไหน”ไอ้เที่ยวครับ โผล่มาได้ไงไม่รู้ มันบ่นๆๆโดยมีไอ้ท่องนั่งกินเลย์ไม่สนใจมันเลยสักนิด
   “เออหน่า... มึงจะทำอะไรก็ทำไปเหอะ กูไม่ฟังหรอก แค่ขอพักคืนเดียวเอง วันนี้กูเพลีย”ผมบอกก่อนจะล้มตัวลงนอนที่โซฟา   
   ~สัดเที่ยว... มีเรื่องว่ะ รับสายด่วนเชี่ยๆ~
   เสียงโทรศัพท์ที่ไอ้ท่องมันบังคับให้เที่ยวใช้โดยให้พวกผมตะโกนใส่พร้อมกัน  ฮามากครับ แล้วไอ้เที่ยวก็ต้องทนใช้จนถึงปัจจุบัน
   “เออ... ว่าไง  จริง! รอแปป เออ... ไอ้ต้นก็อยู่ รอกูก่อนแล้วกัน จะเหิมเกริมบุกกันไปล่ะ เดี๋ยวจะตายหมู่” ไอ้เที่ยวคุยซะเสียงดังเชียวครับ ผมเดินไปล้างหน้าทันที  ไม่พ้นมีเรื่องแหง  จะพักไม่ได้ใช่มั๊ยเนี่ย... แต่ผมก็ไม่ทิ้งเพื่อนครับ  แต่ถ้าเยอะเกินก็ตัวใครตัวมัน ฮาๆ
   “ท่อง... ไปซอย16 ไอ้เมฆมันบอกว่ามีเรื่องว่ะ”ผมได้ยินเสียงไอ้เที่ยวตะโกนป่าวๆ  ผมวิ่งไปที่รถผมที่ตอนนี้ไอ้ท่องนั่งในตำแหน่งคนขับไปเรียบร้อยแล้ว
   “เอาล่ะ!”มาแล้วครับ... อดีตนักแข่งรถอย่างไอ้ท่อง  ได้แตะรถไม่ได้ เหยียบมิดตีนทุกที ทำเอาผมใจหายแว๊บ...  รถกูนะมึง!
   แปปเดียวครับ... มาถึงแล้ว  โอ้โห! โคตรไม่อยากเข้าไปเลย  เละเทะกันสุดๆ  ผมมองเห็นไอ้เหมันต์ ไอ้สุดท้ายกับไอ้เมฆโดนรุมอยู่กลางวงตีนประมาณ16คู่ ก็8คนไงครับ  เรียกผมมาอีกสาม  พอฟัดพอเหวี่ยง... ผม ไอ้ท่อง ไอ้เที่ยว  ก็โผเข้าไปหาเรื่องเจ็บตัวทันที  โอ๊ย~ ใครชกหน้ากูวะเนี่ย...


   แล้วสุดท้ายเป็นไงน่ะเหรอครับ ระเห็จมานั่งหน้าสลอนกันที่โรงพยาบาลของพี่น้ำฝนแฟนไอ้เมฆไงครับ  เบ้าตาเขียวเลยของผมน่ะ... ไม่รู้ไอ้คนไหนมันทำ  เพราะสุดท้ายก็หนีกันไปหมด  ตกลงพวกผมเรียนจบกันแล้วใช่มั๊ย ทำตัวอย่างกับม.6 เหอะๆ...
   “เมฆ... เดี๋ยวพี่มีเรื่องจะคุยกับเรานะ”พี่น้ำฝนพูดขู่ไอ้เมฆครับแล้วหันมามองพวกเราที่นั่งเงียบๆกันอยู่... 
   “เอางี้... เดี๋ยวพี่ให้เพื่อนพี่ช่วยเช็คให้แล้วกัน ที่จริงแผลแค่นี้ทำแผลเลยก็ได้... แต่เช็คกันไว้หน่อยก็คงดี”และแล้วพวกผมก็โดนไล่กันไปหาหมอแต่ละคน...
   “ไอ้ฝน  กูเพิ่งกลับ ทำไมมึงต้องตามกูมาด้วยวะครับเนี่ย”เสียงของใครบางคนดังจากหน้าห้องตรวจ คงจะเป็นหมอที่เป็นเพื่อนกับพี่น้ำฝน
   “ไงครับ... มาให้ผมเช็คก่อนนะ”
   “อ๊ะ.../คุณ...”เสียงเราทั้งคู่ดังประสานกัน จะไม่ตกใจได้ไงล่ะครับ  ก็คนที่ผมเพิ่งไปส่งมาที่บ้านเมื่อกี้ ดันมาอยู่ในชุดกาวน์สีขาวแถมใส่แว่นเพิ่มด้วย ดูเป็นคนละคนกับคนที่ผมเจอที่ภูทับเบิกเลย
   “คุณปักษาเอ่อ... เป็นหมอเหรอครับ”
   “ครับ... ไม่น่าเชื่อว่าเราจะได้มาเจอกันที่นี้อีกนะครับเนี่ย”ปักษาดูแผลผมอยู่พักหนึ่งก่อนจะหันไปสั่งพยาบาลแล้วก็เดินกลับมาคุยกับผมต่อ
   “ไปทำอีท่าไหนมาครับเนี่ย ตอนมาส่งผมยังดีๆอยู่เลย”
   “ก็ไม่อีกท่าไหนหรอกครับ...  ไอ้เมฆเอ่อ... เพื่อนผมน่ะครับ โทรมาตามผมให้ไปช่วยเพราะมันโดนรุมตีนอยู่ ผมก็เลยต้องไป จังหวะพอดีเจอเพื่อนอีกสองคนก็เลยลากไปด้วยกันน่ะครับ”ผมหัวเราะแห้งๆก่อนจะปล่อยให้พยาบาลได้มาทำแผลผมต่อ
   “ไอ้เพื่อนน็อตครับ มึงอยากลองน็อตหลุดมั๊ยครับ เสร็จแล้วก็ไปดูคนอื่นสิ หมอไม่ได้มีเยอะนะเว้ย!”เสียงพี่น้ำฝนดังขึ้นมา ก่อนที่ปักษาจะหันมายิ้มให้ผม
   “ขอตัวก่อนนะครับ”เขายิ้มแล้วเดินออกไป  ฮะๆ... ว่าแต่นายปักษาเนี่ย ชื่อเล่นว่าน็อตสินะ...
   หลังจากทำแผลทำอะไรเสร็จ.. ผมก็ออกมานั่งรอพวกมันอยู่ด้านนอก...  ไม่นานพวกมันก็ทยอยกันออกมา... ส่วนไอ้เมฆ เหอะๆ โดนกักตัวไม่ให้ออกครับ ดูท่าจะโดนอมรมอีกยาว สุดท้ายโดนพี่คนแรกอุ้มกลับบ้านครับบอกมาว่าจะกักตัวไว้สักสองอาทิตย์เอาให้สำนึก เหมันต์ก็ใช่ว่าจะรอดเจอน้องคิมสุดแสบมาดักรอบ่นเลยทีเดียว คู่ที่สบายที่สุดคงจะเป็นไม่เที่ยวกับไอ้ท่อง ก็นะ... โดนพอๆกัน คงไม่มีใครกล้าบ่นใครหรอกครับ   ผมหันไปมองหน้าของปักษาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ที่เคาเตอร์... เพิ่งกลับมาจากไปเที่ยวแหม็บๆ ต้องมาทำงานซะแล้ว ผมนึกว่าต้องเข้างานตอนเช้าซะอีก ไม่คิดว่าจะเป็นเวรดึกแบบนี้...
   “เอ่อ...  คือว่า... ผมขอเบอร์คุณปักษาหน่อยได้มั๊ยครับ”ไม่รู้ความกล้าความด้านนี้มันมาจากไหน  แต่ผมแอบเห็นไอ้เที่ยวมันยิ้มแปลกๆ  ไม่รู้ไม่ชี้โว้ย...  ปักษามองผมก่อนจะล้วงโทรศัพท์แล้วหยิบโทรศัพท์ผมไปโทรเข้าเครื่องตัวเอง
   “อ่ะครับเบอร์ผม”


   จากนั้นมา... ทุกวันผมต้องโทรไปหาปักษาทุกครั้งที่ว่าง... ยิ่งคุย ผมก็ยิ่งคิดว่าเขาน่ารักมากขึ้นทุกวัน ทั้งๆที ถ้าดูตามสภาพร่างกายแล้ว... เขาออกจะแมนกว่าผม แต่ถ้าทางจิตใจ ผมว่ายังไงก็กว่าแมนกว่าอยู่ดี  อีกอย่างปักษาบอกว่าแฟนคนก่อนหน้าของเขาเป็นรุก นั่นหมายถึงตัวปักษาเองน่ะ เป็นรับ... หรือมันจะเป็นโชคดีของผมกันนะ...  ปักษาเองก็รู้ครับว่าผมไม่ยอมเป็นรับเด็ดขาด เราคุยกันถึงเรื่องแฟนคนเก่าๆด้วยซ้ำ แล้วผมก็ได้รู้ว่า ผมกับเขาชอบกับเกลียดอะไรที่คล้ายกันมาก...
   “พรุ่งนี้ผมว่าง ไปเที่ยวกันมั๊ยครับ”
   ด้วยประโยคนี้ประโยคเดียวที่ปักษาชวน  ในวันนี้ต้นน้ำเลยต้องมานั่งรอที่ร้านเอเอฟซีเพื่อรอคนที่ยังมาไม่ถึง
   “นี่... มีแฟนยังอ่ะ”ผู้ชายร่างสูงเดินเข้ามายืนคล่อมผม  เกย์อีกแล้วเหรอเนี่ย
   “ปล่อย”ผมไม่ตอบแต่บอกให้อีกฝ่ายถอยห่างจากผม
   “มีแล้วครับ... ถ้ารู้คำตอบแล้วก็ถอยห่างจากแฟนผมด้วย”เสียงคุ้นๆดังขึ้นมา ปักษาเดินเข้ามาแล้วแทรกผ่านระหว่างไอ้ผู้ชายคนนั้นมานั่งอีกฝั่งกับผม  ผู้ชายที่ยืนค้ำหัวอยู่ก็ส่งเสียงเหมือนไม่พอใจแล้วเดินกลับออกไป  ปักษาในวันนี้อยู่ในชุดที่เท่ห์พอควร... ต่างกับวันที่เดินมาขอไฟฉายผมลิบเลยล่ะครับ
   “ไปดูหนังกันมั๊ยครับ”ปักษาชวนซึ่งผมก็ไม่ได้ปฏิเสธ พวกเราเลือกดูหนังที่ใกล้เวลาฉายมากที่สุด  เป็นหนังรักครับ... แปลกมั๊ยล่ะผู้ชายสองคนเข้าไปดูหนังรักในเวลาเที่ยงๆที่ไม่ค่อยมีคน...
   เมื่อหนังเริ่มฉาย ป๊อปคอร์นที่ซื้อเตรียมไว้ก็หายไปครึ่งกล่อง เชื่อครับว่าโฆษณายาวจริงๆ 
   “อ๊ะ!”มือของเราสองคนแตะกันเมื่อพร้อมใจกันล้องไปหยิบป๊อปคอร์น  ผมกำลังจะดึงมือออกแต่กลับถูกดึงเอาไว้...
   “มันหนาว... ขอจับมือเอาไว้ได้มั๊ย”ทำไมแค่ประโยคเดียวที่คนข้างๆพูด ผมถึงรู้สึกอิ่มใจกว่าทุกประโยคที่ผมเคยได้ยินมาเลยนะ...  ผมกุมมือของอีกฝ่ายเอาไว้จนหนังเกือบจบ  หัวหนักของปักษาก็เอนมาพิงไหล่ผม
   “สงสารพระเอกจัง เมื่อไรนางเอกจะกล้าบอกรักสักทีนะ”ไม่รู้เพราะอะไรแต่ผมก้มลงไปจูบปากหนาๆของอีกฝ่ายซะแล้ว  เมื่อถอนปากออกมา  ปักษากลับไม่พูดอะไร ได้แต่หันกลับไปตั้งหน้าตั้งตาดูหนังเหมือนเดิม... โดยไม่ได้ปล่อยมือของผมออก 
   “หนังสนุกดีนะครับ”ผมกับปักษาเดินขึ้นมาแถวโซนเกม...   หลังดูหนังจบ  ปักษาเดินอยู่แถวๆแป้นบาสแล้วผมก็เกิดความคิดดีดีขึ้นมา
   “คุณปักษาครับ  มาแข่งชู๊ตบาสกันมั๊ย คนชนะสามารถสั่งอะไรกับคนแพ้ก็ได้อย่างหนึ่งห้ามปฏิเสธด้วย”ผมท้า  ซึ่งมีเหรอว่าคุณหมอจะไม่รับน่ะ  ผมสลับกับปักษาชู๊ตคนละเกม... สกอร์จบที่460แต้มสำหรับผม  ส่วนของคุณหมอน่ะเหรอ.. หึหึ... 432แต้ม งานนี้ผมชนะครับ
   “โอ๊ย! แพ้จนได้”คุณหมอหนุ่มหล่อนั่งลงกับพื้น เมื่อยแขนสิครับ ชู๊ตกันขนาดนี้...
   “ฮาๆ... เอาหน่าคุณปักษา  ถ้าคุณชนะผมได้นี่สิน่าแปลก... ผมน่ะนักบาสโรงเรียนตอนมัธยมน่ะครับ”ปักษาเงยหน้ามองผมทันที
   “ถึงว่า... ทำไมชู๊ตแม่นจัง แล้วคุณจะสั่งอะไรผมล่ะ”ผมยิ้มครับ... แล้วก้มลงไปกระซิบที่ข้างหูของอีกฝ่าย ปักษาหน้าแดงแล้วพยักหน้าตอบรับ ก่อนที่ผมจะดึงมือปักษาให้มายืนข้างๆกันแล้วก็พากันไปหาอะไรกินแก้เหนื่อย...  คำที่ผมกระซิบกับคุณหมอปักษาน่ะเหรอครับ...


   ‘ เป็นแฟนกับผมนะครับคุณหมอ... ’   

(ต่อด้านล่างครับ)

------------------------------------------------------------
ฝากซีรีย์เรื่องนี้ด้วยแล้วกันนะครับ...
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32334.new#new
[ซีรีย์เรื่องสั้น]รวมทีม... คำว่ารักก็แค่เนี๊ยะ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29380.msg1659210#msg1659210
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]เที่ยวXท่อง... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี1]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29362.0
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]คิมหันต์Xเหมันต์... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี2]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32299.0
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]คนแรกXสุดท้าย... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี3]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32318.msg1906321#msg1906321
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]เมฆาXน้ำฝน... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องปี4]
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32326.new#new
[ซีรีย์เรื่องสั้น-ตอนเดียวจบ]ต้นน้ำXปักษา... คำว่ารัก ก็แค่เนี๊ยะ [เนื้อเรื่องตอนเรียนจบแล้ว]

อันนี้ไม่ใช่ซีรีย์ครับ เป็นเรื่องแรกที่แต่ง
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=29349.0
(เรื่องสั้น)I wiil pray 

ฮา แล้วตกลงว่า ใครจะเป็นรุกเป็นรับอะเนี้ย

รอตอนพิเศษ

(่ต่อแล้วครับ)

  และในวันถัดๆมาผมกับคุณหมอปักษาที่ตอนนี้กลายเป็นแฟนผมไปเรียบร้อยแล้วก็นัดกันออกมาเที่ยวอีกครั้ง  ระหว่างที่ผมออกมาล้างมือหลังเข้าห้องน้ำ ก็มีไอ้ผู้ชายสองสามคนเดินเข้ามาล้อมผม   
   “น้อง... เป็นเกย์ใช่ป่ะ มีแฟนยังครับเนี่ย”เสียงพวกนั้นถามผม  โคตรจะเกลียดเลยครับ ผมเป็นรุกโว้ย! แค่หน้าหวานก็เท่านั้นเอง
   “มีแล้วว่ะ... แล้วถ้าพวกมึงไม่อยากเจ็บตัวก็ถอยออกมาซะด้วย”มาอีกแล้วพระเอกจริง... ปักษาเดินเข้าฉุดตัวผมออกไป
   “จริงๆเลยนะเนี่ยต้น... ถ้าพี่มาไม่ทันจะทำไง”สรรพนามน่ะเหรอครับ... เปลี่ยนเรียบร้อยหลังจากที่ปักษารู้ว่าผมอายุเท่ากับเมฆาก็แฟนของหมอน้ำฝนแหละครับ
   “พี่น็อตคร้าบบบ... ผมน่ะไม่เป็นไรอยู่แล้ว ยังไงผมก็แมนกว่าพี่แล้วกันน่ะ”
   “เออ... บนเตียงน่ะพี่ยกให้ แต่ตอนแบบเนี๊ยะ... ดูยังไงๆก็เคะชัดๆเลยรู้ตัวบ้างรึเปล่า หืม...”พี่น็อตบ่นอีกแล้วครับ
   “เหอะ... พี่ก็เหมือนกันนั่นแหละ... มองยังไงก็เมะชัดๆ ไม่ใช่ฝ่ายรับสักนิด”ผมเบ้ปากแล้วดึงเอวคนข้างๆให้เข้ามาใกล้
   “กลับกันเถอะครับพี่น็อต เดี๋ยวผมทำกับข้าวให้กิน”แล้วเราสองคนก็กลับมาที่บ้านของพี่ปักษาครับ 
   “เดี๋ยวพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ”ปักษาไปแล้ว  ผมเดินเข้าครัวไปทำกับข้าวง่ายๆมาสามอย่างหุงข้าวรอ ก่อนจะเดินขึ้นไปเรียกคนที่ยังอาบน้ำไม่เสร็จ
   “พี่น็อต กับข้าวเสร็จแล้วนะ”ผมตะโกนบอกก่อนจะเดินไปนั่งที่เตียงของปักษา  โคตรเรียบร้อยครับ สมกับที่จบหมอมาจริงๆ 
   “พี่น็อต  ผมว่า... เราไปเที่ยวกันอีกดีมั๊ย”
   “หือ... ที่ไหนเหรอ”พี่ปักษาหันมาถาม  หลังจากที่พันผ้าขนหนูรอบเอวออกมาแล้วกำลังใช้ผ้าขนหนูอีกผืนเช็ดตัว..
   “แก่งกระจาน ง่ายๆ สะดวกดีด้วย”
   “เดี๋ยวพี่ขอไปหาวันว่างๆก่อนแล้วกัน ไม่รู้ไอ้น้ำฝนจะยอมให้พี่หยุดมั๊ย”ผมเดินไปด้านหลัง คว้าผ้าขนหนูในมือพี่ปักษามาแล้วเขย่งตัวไปเช็ดผมให้... พี่น็อตหัวเราะแล้วหาเก้าอี้มานั่งแทน
   “บอกหมอน้ำฝนไปดิ ถ้าไม่ให้พี่น็อตหยุด ผมจะจับไอ้เมฆไปขังลืมเลย”พี่น็อตหัวเราะอีกแล้ว ก่อนจะเงยหน้ามาโน้มคอผมลงไปจูบ...
   “อืม...”
   “พี่น็อต... ผมรักพี่นะครับ คุณหมอปักษาของผม”ผมก้มลงกระซิบข้างๆหู ก่อนที่พี่ปักษาจะเดินไปที่เตียง...
   “ต้นน้ำครับ  ผมก็รักต้นน้ำเหมือนกันนะ”ผมเดินตามไปที่เตียงก่อนจะขึ้นคล่อมอีกฝ่าย...
   “ผมบอกแล้วไง... ว่าเรื่องบนเตียงน่ะ ยังไงผมก็แมนกว่าพี่อยู่ดี...”ผมยิ้มก่อนจะก้มลงไปประจูบจูบกับพี่น็อตที่นอนรออยู่แล้ว...

   อาจจะดูแปลกประหลาดที่คู่ของผมมันจะไม่เหมือนกับคู่อื่นๆ แต่ผมก็พอใจที่ความรักของผมเป็นแบบนี้... เวลาอยู่นอกบ้านผมอาจจะยอมพี่ปักษาให้คอยดูแลผม แต่ถ้าอยู่ในบ้านล่ะก็... ผมก็จัดหนักเหมือนกันนะครับ ^^


-------------------------------------------------
เรื่องกางเต้นท์นี่จริงๆนะครับ ผมเคยไปกางเต้นท์มาครั้งแรกที่ไปเลยคือไม่ได้เอาฟอยที่ใช้ห่อปลาไปน่ะครับ... มีปลาแต่ปิ้งไม่ได้... แล้วเต้นท์ข้างๆเขาก็ให้มาใช้  โห! รู้สึกดีมากครับ ข้าวสามกษัตริย์อันนี้เกิดขึ้นจริงนะครับ เพราะเวลาไปกางเต้นท์ไม่มีห้องขุงข้าวไฟฟ้าไป ต้องหุงด้วยหม้อปกติแล้วคนหุงไม่เป็นก็ไม่ต้องหวังกินล่ะครับ  วิธีหุงที่ดีคือข้าวเช็ดน้ำครับ ให้กะใส้น้ำแบบหม้อไฟฟ้าแหละครับ พอข้าวใกล้ๆสุก ก็เทน้ำที่เหลือออก ข้าวจะได้ไม่แฉะมากเกินไป... 

ยังไงซีรีย์เรื่องนี้ก็จบแล้ว  อาจมีตอนพิเศษมาบ้าง รอติดตามกันนะครับ^^

555 พระเอก นายเอกของเรา บทบาทในบ้านกะนอกบ้านสลับกันได้ฮามาก
แต่ก็เป็นคู่ที่ลงตัวดีนะคะ