หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[indy❣zaka]

มันงี่เง่าทั้งคู่เลยจริงๆ

[roseen]

  :กอด1:ดีใจด้วยที่เข้าใจกัน

[sukie_moo]

 จบแบบเข้าใจกันก็ดีแล้ว แต่ตอนนัทงี่เง่า อยากให้โจเลิกๆไปเลย หมั่นไส้

[gupalz]

ไมจบเร็วอย่างเง้

[kataiyai]

เฮ้อ ยินดีกับคู่รักคู่นี้ด้วยนะ

เข้าใจกันซักที

คนรอบข้างก็นะ หวังดีก็จริง

แต่บางทีก็ต้องหยุดพูดมั่ง

จริงๆ ก็สงสัยเพื่อนของหยกนะ

ไม่รู้ว่าเรื่องที่รู้มา เป็นความจริงแค่ไหน

เหมือนจะฟังความข้างเดียว

[greensnake]

จบแล้วเหรอเนี่ย ใจหายนิดๆไม่อยากให้จบเลย
เข้าใจกันก็ดีใจด้วยค่ะ แต่กว่าจะเข้าใจกันได้
เล่นเอาคนอ่านปวดตับ ร้องไห้ไปหลายยก
นี่แหละความรัก ถ้ารักแล้วก็ต้องเชื่อใจกัน
และพร้อมที่จะอภัย อ้อ เหตุผลด้วยสำคัญ
ครั้งนี้ถือเป็นบทเรียนครั้งสำคัญในชีวิตคู่
ขอให้รักกันไปนานๆนะจ๊ะ
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
บวกเป็ดค่ะ

[beer]

 :เฮ้อ:ใจหายใจคว่ำหมด นึกว่าจะดราม่าต่อแต่เข้าใจกันก็ดีแล้ว

ยังดีที่ตอนทสุดท้ายนัทเลือกที่จะทำตามหัวใจตัวเองมากกว่าทิฐิ

ไม่อยากให้จบเลย ยังอยากเจอโจกะนัทบ่อยๆ

[BeeRY]

สุดแสนจะแฮปปี้ ในที่สุดก็คืนดีกันจนได้ น้ำตาไหลพรากๆเป็นเพื่อนนัท 
เฮ้อ แต่ไม่แฮปปี้ตรงที่จบแล้วเนี่ยแหละ รู้สึกผูกพันกับโจนัทมากมาย ใจจริงก็ไม่อยากให้จบเลย
งั้นขอตอนพิเศษหวานมาปลอบใจหน่อยน้า พลีสสสส

[pinkky_kiku]

เย้เข้าใจกันแล้ว ขอหวานๆ ด้วยค่ะ ขาดน้ำตาล อิอิ

[drasil]

ในที่สุดก็แฮปปี้เอ็นดิ้ง ลุ้นแทบแย่แน่ะ

ยังไงถ้าว่างๆก็มาต่อตอนพิเศษบ้างนะคะ^^

[TanyaPuech]

   จบได้ดีนะ

[หวานเย็น]

ขอตอนพิเศษจากหวานเลยคะๆ

แหม อีป้า มึงเล่นงี้เลยเหรอ

มึงไม่เห็นรึไงว่า กูเป็นคนแต่งตอนจบ

ดังนั้น ตอนพิเศษ มึงควรเป็นคนแต่ง

อย่ามาแอ๊บแต่งนิยายเรื่องใหม่แล้วไม่มีเวลา ตอนก่อนจบมึงยังแต่งสั้นกว่ารอยมดเยี่ยวอีก

มึงแต่งเลย เอา NC ด้วยนะ นุ้งโก่รีเควส

[gupalz]

เชียร์ค่า รอตอนพิเศษ

[BeeRY]

รอตอนพิเศษที่มี NC แบบจัดเต็มจากป้าปุ้ย

[a_tapha]

ขอบคุณมากค่ะ  แล้วก็คืนดีกัน
 

[Still_14OC]

คู่รักงี่เง่า จริงอย่างที่โจมันว่า สามตอนสุดท้าย อ่านไปปาดน้ำตาไป

[PetitDragon]

รอตอนพิเศษๆๆ 

 อ่านตอนจบด้วยความระทึกใจ จบได้ซึ้งดีครับ 

[wan]

จุดจบของเรื่องคือ ความเข้าใจให้ความรักของกันและกัน มันไม่มีเหตุผลที่จะอธิบายให้ยืดยาดออกไป
มีแต่คำว่า หยุด อภัย แคร์ เท่านั้นแหละ ที่จะพาให้คนสองคนเดินไปด้วยกันได้ตลอดไป
+1 ให้เป็นกำลังใจ พร้อมรอตอนพิเศษ 

[poprock]

ขอตอนพิเศษสักตอนสองตอนซิค่าไม่อยากให้จบเลยน่าจะเล่าไปเรื่อยเลยค่า

[pochu52]

แค่เชื่อใจเข้าใจคนที่ตัวเองรักนั้นแหละที่สำคัญ ดีแล้วที่พี่โจกับนัทกลับมาดีกันแล้ว
แต่คนอ่านอยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้นัทไม่เชื่อใจโจขนาดบอกเลิกได้

[sam3sam]

จะมีตอนพิเศษไหมหนอ

[inspirer_bear]

โว้วววว นัทจ้า อย่าไปเชื่อคนอื่นมากนักน้า

คราวหลังถามโจก่อนจะดีกว่านะค้าบบบ

ชอบมากเลย

[bytoey]

เย้ๆๆ ดีกันแล้ว จบได้น่ารักค่ะ

ขอตอนพิเศษหน่อยนะคร้า

[kunt]

นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า "ความรักทำให้คนงี่เง่า" สินะ 

[┗◎┗◎]

SPECIAL TUM-CHOT 1

SPECIAL TUM-CHOT 2

SPECIAL TUM-CHOT 3

SPECIAL CC (CHANG - CHOT)

SPECIAL  TUM-CHOT 4

SPECIAL  TUM-CHOT 5

SPECIAL  TUM-CHOT 6

SPECIAL  TUM-CHOT 7









         ผมเป็นพวกที่นอนดึกโคตรๆอยู่แล้ว แล้วก็เป็นที่รู้กันในหมู่เพื่อนด้วยว่าผมนอนดึกแค่ไหน และอีกคนที่นอนดึกพอๆกันกับผมคือเพื่อนผู้หญิงที่ภาคผม(แต่มันก็ไม่ดึกเท่าผม)แล้วยังตื่นเช้าอีก เพราะต้องตื่นมาช่วยที่บ้านมันทำงาน

        ถ้าหากคืนไหนที่มันว่างๆหรือมีงานต้องติดต่อ ผมก็จะติดต่อหามันนี่แหละ เพราะรู้ว่าคงไม่เผลอไปปลุกมันขึ้นมา ทำให้หลายๆครั้งที่เพื่อนในภาครู้ว่าผมกับมันโทรคุยกัน เราก็เลยถูกแซวกันทั้งคู่ แต่ไม่นานเพื่อนผมก็เปิดตัวว่ามีแฟนแล้ว ไอ้คนนอนดึกแบบผมซึ่งดึกเป็นสันดานไม่มีอะไรทำก็ได้แต่นอนดูหนังจีนช่องสาม รอเวลานอนกันต่อไป




 เขาโหมฝึกวิธีจนธาตุไฟเข้าแทรก



“นอนได้แล้วตั้ม” แม่ผมตะโกนบอก สงสัยคงจะลุกมาฉี่ตอนดึกๆ


“เดี๋ยวไปนอนแม่ ใกล้จบละ” ผมบอก ได้ยินเสียงแม่บ่นยาวเหยียด แต่ก็ไม่ได้ตั้งใจฟัง เพราะตาผมจ้องทีวีอยู่


ครืด ครืด...โทรศัพย์ผมสั่นๆ เลยอดแปลกใจไม่ได้ว่าใครมันโทรมา เพราะขาประจำตอนดึกก็มีแฟนไปเรียบร้อยแล้ว


“ว่าไง” ผมปั้นเสียงนิ่งๆถาม แต่ในใจนี่รู้สึกวูบวาบ


“ตั้มนอนยังอะ” เสียงงัวเงียถามผม ผมว่ามันดูน่ารักมากเลยนะ จนผมรู้สึกอยากเห็นหน้าตอนนี้ของมัน


“ถ้านอนจะรับโทรศัพย์ได้ไง”


“ใช่ๆ รับไม่ได้หรอก” มันเออออไปกับผมซะงั้น


"ไปตามหมอหลวงมาเร็ว"


“แล้วนี่ทำไมยังไม่นอนอีก”


“นอนไม่หลับเลยอ่ะตั้ม อะไรก็ไม่รู้เต็มหัวไปหมดเลย...” มันพูดแล้วก็เงียบไปซะดื้อๆ ผมก็เงียบเพราะใจนี่จดจ่ออยู่กับหนังจีนตอนนี้แล้ว




ใครฆ่าท่านพ่อ!




“ไม่รู้เหมือนกัน ว่าใครฆ่าท่านพ่อ” ไอ้ชดดัดเสียงหล่อเลียนแบบเสียงพวกพระเอกหนังจีนกำลังภายใน ตอบให้แทนเสร็จสรรพ


“จะให้ลดเสียงทีวีก็บอกมาตรงๆ” ผมขำ


“แล้วทำไมไม่ลดเองอะ ต้องให้บอก...โด่!” มันทำเสียงเหมือนผมผิดซะเต็มประดา


“กวนตีน ไปนอนไป๊” ผมไล่


“จะดูหนังต่อล่ะสิ”


“ปล๊าว เป็นห่วง กลัวพรุ่งนี้จะไปเรียนไม่รู้เรื่อง พรุ่งนี้เรียนเช้านี่ใช่มั้ย” ผมลดเสียงทีวีลง ตั้งใจว่าคงได้คุยกับมันอีกยาว เพราะดูท่ามันคงยังไม่วางสายแน่ๆ


“ไม่ใช่ พรุ่งนี้เรียนบ่าย...นะ ถ้าจำไม่ผิด” มันบอกแบบไม่แน่ใจ


“มึงอะเรียนเช้า กูจำตารางเรียนมึงได้ทุกวิชาแหละ” ผมเริ่มหยอดๆ


“จำได้ไงอ่ะ”


“จะจีบคนภาคนั้น เลยต้องจำรายละเอียดให้ได้” ผมบอกไปก็ยิ้มกับตัวเองไป


“จีบใคร เมื่อไหร่ ทำไม” มันถามสไตล์เจ้าหนูจำไม


“ไม่บอกหรอก ไปสืบเอาสิถ้าอยากรู้” ผมเริ่มเขิน


“ขี้เกียจอะ ตั้มอย่าเพิ่งชวนคุย เกือบลืมธุระสำคัญเลย” มันว่าผมอีก...เออสรุปกูผิด


“ธุระอะไร”


“ป้าทำขนมปุยฝ้ายเยอะแยะเลย เค้าบอกว่าให้เอาไปฝากเพื่อนด้วย” มันบอก แต่ผมว่าไม่น่าใช่ประเด็น เพราะไอ้ชดเล่นโทรมาซะดึกดื่น ไอ้หนูจอมอึนแบบมันน่าจะดูดนมเข้านอนไปตั้งแต่สามทุ่มแล้ว


“ฝากขอบคุณป้าด้วย ป้าชื่ออะไรนะ...แต่แม่ชื่อมะลิใช่มั้ย” ผมแซว


“โตแล้วนะตั้ม เค้าไม่เอาชื่อพ่อแม่มาล้อกันแล้ว” มันทำเสียงดุผม ผมล่ะอดหมั่นไส้มันขึ้นมาไม่ได้จริงๆ นึกแล้วตอนนี้อยากบิดจมูกมันซักที


“พรุ่งนี้มาเอาขนมตอนเช้านะ”


“เที่ยงๆได้มั้ย พรุ่งนี้เรียนบ่าย เดี๋ยวไปเอาตอนมึงเลิกเรียนก็ได้” ผมบอกเพราะกะว่าจะตื่นสายๆ


“ไม่ได้ๆ พรุ่งนี้ม๊าปิดร้าน ต้องออกไปหาข้าวเช้ากินเอง” มันบอก ผมก็ได้แต่ร้องอ๋อ นี่แหละประเด็น คือโทรมาให้ผมเข้านอนเร็วๆจะได้ตื่นเช้าๆไปกินข้าวเป็นเพื่อนมัน ส่วนขนมปุยฝ้ายคงต้องรอลุ้นพรุ่งนี้ว่าสภาพเป็นยังไง


“งั้นเดี๋ยวไปกินข้าวเป็นเพื่อนก็ได้” ผมยิ้ม


“ไม่เป็นไรหรอก” มันขำ


“งั้นมึงไปกินคนเดียวนะ”


“อ้ะ!”


“ล้อเล่นน่า”


“งั้นไปนอนล่ะ ตั้มรีบนอนนะ พรุ่งนี้จะได้ตื่นเช้าๆ” มันบอกผม ผมได้แต่นอนเหยียดเขินบนโซฟา จะเอาผมมาม้วนเล่นแบบผู้หญิงก็ไม่ได้เพราะแม่งสั้นไม่ถึงนิ้วนึงด้วยซ้ำ


“เออน่า มึงอะนอนไปเหอะ”


“โอเค ฝันดี” มันบอก


“เออๆ ฝันดี” ผมแกล้งบอกส่งๆ แต่ในใจนี่ร้อนวูบวาบ คืนนี้จะหลับรึเปล่ายังไม่รู้เลย...


                ผมออกมากบ้านตั้งแต่เช้า มาถึงหน้ามหาลัยก็เจอไอ้ชดยืนหน้าตาง่วงๆรออยู่ ผมถามมันว่าอยากกินอะไร มันบอกข้าวมันไก่ ผมเลยพามันไปกินข้าวมันไก่แถวๆนั้น ข้อดีของไอ้ชดอย่างนึงคือถ้าถามว่าจะกินอะไร มันก็จะตอบสิ่งที่มันอยากกินจริงๆทันที แต่ถ้ามันรู้สึกเฉยๆ อะไรก็ได้ของมันก็แปลตรงตัว จะไม่มีอาการงอแงไม่อยากกินถ้าผมถามว่างั้นไปกินนี่กันมั้ย? มันก็จะเออออเดินตามหลังมาด้วย



“เอ้านี่ ขนมปุยฝ้าย” มันส่งกล่องขนมมาให้ผม


“แต่ตอนนั่งรถมามอมันหิวอะ เลยกินไปชิ้นนึง 5555” บอกเองขำเองอีก ไอ้ชดช้อย...


“กูว่าแล้วเชียว” ผมยิ้มบอก เหลือบมองปุยฝ้ายสีขาวๆกับสีชมพูแล้วอดคิดไม่ได้ ว่าถ้าเปรียบไอ้ชดเป็นขนมก็คงเป็นปุยฝ้ายมั้ง


“ตั้มชอบปุยฝ้ายมั้ย” มันถามผม ปากก็เคี้ยวข้าวมันไก่ไปด้วย


“ชอบ” ผมมองมันที่ก้มหน้าก้มตากินข้าวมันไก่แล้วบอกอย่างนึกเอ็นดูไม่ได้ ซึ่งจริงๆแล้วที่ผมบอกผมหมายถึงมันมากกว่าขนม..


                เรานั่งคุยกันเรื่องสรรเพเหระ ทั้งเรื่องเรียน เรื่องการ์ตูน เรื่องเที่ยว เพราะแพลนๆกันไว้ว่าช่วงหยุดยาวสามสี่วันนี้จะออกไปเที่ยวกันกับเพื่อนในกลุ่ม



“อ้าวไอ้ตั้ม น้องชด มาแต่เช้าเชียว” เพื่อนผมเดินมาทัก


“มึงมีเรียนเหรอ” เพื่อนอีกคนที่ยืนข้างๆกันถามผม


“เปล่า กูออกมานั่งเล่นในมอเฉยๆ” ผมบอก


“น้องชดล่ะคะ มีเรียนเช้าเหรอ หน้าตายังดูง่วงๆอยู่เลย” เพื่อนผมแซว


“มีครับ แต่พาตั้มมากินเข้าก่อนไปเรียน” ไอ้ชดได้ทีอวดใหญ่ สรุปว่าพาผมมากินข้าว เอากับมันสิ!


“ดีแล้วๆ ไม่งั้นสมองไม่ทำงาน ตั้งใจเรียนดีจัง” ไอ้แจงชมไอ้ชดใหญ่


“ใช่ๆ ต้องตั้งใจเรียนเพราะค่าเทอมแพง” มันบอก ปกติไอ้ชดนี่แม่งเข้าเรียนสายตลอด แถมยังนอนหลับอีก


“อ้าว น้องชดเรียนอินเตอร์เหรอ” ไอ้แจงกับเพื่อนอีกคนทำหน้างงๆ


“เปล่าๆ แต่ตัวนี้เรียนสองรอบแล้ว ครั้งก่อนติดเอฟมาอะพี่แจง” มันยิ้มเขินๆ ผม ไอ้แจง เพื่อนอีกคนเลยขำกันน้ำตาไหล











เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................

[SweetSacrifice]

ขอบคุณที่ยังใจดีให้โอกาสลงคู่นี้คะ

[DraCo_SLa13]

อรั๊ย  ชดน่ารักสุดๆ

[wottisit]

ขอบคุณนะครับ จบแบบนี้ก็ดีแว้ว ชีวิตจะได้มีรสชาติ

[mamacub]

ยังน่ารักเหมือนเดิมเลยชดอ่ะ เอาคู่นี้มาลงอีกบ่อยๆน่าชอบ

[┗◎┗◎]

แวะมาบวกให้ ฮี่ๆ