หัวข้อ: [SUPER SPECIAL โจนัท P.85]190713 -ใครว่าผมอ่อนก็ได้..(ต่อไปโจคงได้กลัวเมีย)!

[BeeRY]

อ๊า! เพิ่งรู้ว่ามาต่ออีก
มันตะหงิดๆเหมือนต้องเข้ามาดูห้องนี้ แล้วก็มีอะไรจริงๆด้วย
ชดช้อยชอบพี่ช้าง อย่างนี้พี่ตั้มทรมานใจแย่ 
จะมีถึงตอนเป็นผัวเมียกันไหมคะ อยากรู้ว่าชีวิตหลังจากนั้น ชดช้อยยังมึนๆอย่างนี้หรือเปล่า
แต่เค้าอยากอ่านนะ

[mamew13 jk]

เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ ชอบมากกกกกกกกกก ชอบทุกคู่ๆเลย   รอๆ ตอนต่อไปจ๊

[┗◎┗◎]

SPECIAL TUM-CHOT 1

SPECIAL TUM-CHOT 2

SPECIAL TUM-CHOT 3

SPECIAL CC (CHANG - CHOT)

SPECIAL  TUM-CHOT 4

SPECIAL  TUM-CHOT 5

SPECIAL  TUM-CHOT 6

SPECIAL  TUM-CHOT 7

SPECIAL  TUM-CHOT 8

SPECIAL  TUM-CHOT 9

SPECIAL  TUM-CHOT 10





                  ค่อนข้างที่เป็นเช้าที่กระอักกระอ่วนพอสมควร เพราะเมื่อคืนทั้งผมและไอ้ชดต่างทำให้สิ่งที่ไม่น่าเป็นไปได้ เอาเป็นว่าถ้าผมฝันว่าเจ้าแม่อะไรซักอย่างมาบอกหวยแล้วผมถูกหวยหลายล้านยังน่าจะเกิดขึ้นได้ซะมากกว่า วันนี้ตอนเรานั่งเรือไปตามเกาะต่างๆเลยได้แต่เงียบ จะพูดกันก็ต่อเมื่อมันจำเป็นจริงๆ

“มึงเมาเรือกันเหรอวะ วันนี้ถึงดูเงียบๆ” ไอ้ถิ่น ไอ้ขี้สงสัยเริ่มถาม แต่มันเพิ่งฉลาดจับความผิดปกติก็ตอนที่กำลังจะกลับกันอยู่แล้ว

“กูร้อน หิวก็หิว เงินที่มึงยืมกุไปห้าร้อยก็ยังไม่ได้คืน” งัดเรื่องเงินขึ้นมาผมว่ามันคงเงียบได้

“เอาน่าๆ เดี๋ยวขึ้นฝั่งปุ๊บค่อยหาไรกิน” ไอ้ถิ่นพูดแค่นั้นก็เงียบไป

“เรื่องเดียวที่ทำให้มันหุบปากเงียบได้ก็เรื่องเงินนี่แหละ” ผมก้มลงไปกระซิบกันไอ้ชดอย่างลืมตัว มันหัวเราะเอิ้กอ้าก(คิดว่ามันก็คงลืมตัวไปเหมือนกัน)

“พี่ถิ่น บอกจะซื้อปลาสามรสให้ชดด้วย จำได้ป่าว” ไอ้ชดแกล้งมันบ้าง

“ใครบอกมึง มึงอย่ามั่วๆ ไอ้ชัยโน่น”

“อ้าวไอ้สัด! มึงขุดขึ้นมาทำไม กุคิดว่าลืมกันหมดแล้วซะอีก” ไอ้ชัยบอกไอ้ถิ่นอย่างเซ็งๆ แต่หันไปบอกไอ้ชดว่าเดี๋ยวมันซื้อให้...เออ อะไรของมันกันวะ

“แต่อย่าลืมเอาแผ่นธอร์ บลูเรย์มาให้กูนะเว้ย กูอยากดูใจจะขาดละ” ไอ้ชัยบอกไอ้ชด

“ไอ้เหี้ย มึงดูเป็นล้านรอบแล้วไม่ใช่เหรอวะ มึงจะให้มันเอามาให้มึงอีกทำไม” ผมถาม

“กูดูในโรงไปสองครั้ง กับดีวีดีไปห้ารอบเอง แต่กูยังไม่เคยดูบลูเรย์เลย มึงจะทำไมไอ้ตั้ม หวงเหรอ? ” มันกวนตีน
 
“เดี๋ยวตอนแวะซื้อของฝากช่วยเตือนด้วยนะว่าต้องซื้อปลาหมึกกรอบ” ผมบอกไอ้ชด ไม่สนใจไอ้สองตัวที่แกล้งแซวผม




   เราแวะฟาดอาหารทะเลซะเต็มคราบจากนั้นก็ซื้อของฝาก เรียกว่าชิมจนอิ่มก่อนจะซื้อ จากนั้นก็ขับรถตรงกลับบ้านอย่างเร็วเลย เพราะเพื่อนที่มหาลัยโทรมายิกๆให้ออกไปท่องราตรีกันต่อคืนนี้ ไอ้ถิ่นกับไอ้ชัยรีบจองที่ข้างหลังเพราะมันบอกจะนอนเอาแรง ไอ้ชดเลยต้องมานั่งเป็นตุ๊กตาหน้ารถ คอยส่งทาโร่บ้าง โค้กบ้างเข้าปากผมที่เป็นคนขับ

“คืนนี้ตั้มจะไปป่าว” มันถาม หลังๆรู้สึกว่าทาโร่จะเข้าปากมันซะเองมากกว่า

“ไม่แน่ใจว่ะ ถ้ายังมีแรงก็ไป” ผมบอกไปตามตรง

“ม้าบอกว่าซื้อห่านพะโล้กับขนมเปี๊ยะมา ม้าให้ชวนเพื่อนไปกินด้วย”

“แวะกินข้าวก่อน แล้วค่อยไปเป็นไง” ผมถาม

“ไม่ไปอะ ขี้เกียจ” มันส่ายหน้าแรงๆ บ่งบอกชัดเจนว่าไม่ว่ายังไงก็ไม่ไป

“เรื่องของมึงดิ” ผมแกล้งมัน

“อ้าวๆ....” มันพูดแค่นั้นแล้วก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ผมถามมันว่าอ้าวอะไรมันก็ส่ายหน้าไม่พูดอะไรต่อ ผมเค้นถามยังไงก็ไม่ตอบ เลยได้แต่ปล่อยๆมันไป....เพราะผมเป็นแบบนี้หรือเปล่าผมถึงไม่ได้ใจมันมาซักที หรือถึงเวลาแล้วที่ผมควรจะรุกบ้าง ก่อนที่ไอ้ช้างจะกลับมา แล้วตัดหน้าผมไป...

“งั้นเดี๋ยวคืนนี้ไปนอนที่บ้านนะ ขี้เกียจขับรถต่อแล้ว” ผมบอก

“อ้าว? แล้วพี่ถิ่นกับพี่ชัยอะ”

“ไอ้ถิ่นๆ” ผมปลุกมันเสียงดัง

“คืนนี้กุนอนบ้านไอ้ชด มึงสองคนหาทางกลับเองได้เปล่า” ผมถาม จากที่ตอนนี้มันงัวเงียกลายเป็นตื่นเต็มตาเลย

“พ่อง! ไอ้สัด สายสอง ให้กุกลับกันยังไง” มันด่าอีกยาว เอาเป็นว่าผมตัดมาแค่นี้แล้วกัน

“กุขับรถไม่ไหวแล้ว ไอ้เหี้ยเหนื่อยฉิบหาย เอางี้ไหมมึงเอารถไป เดี๋ยวตอนเช้ากุหาทางกลับเอง” พระเอกมากเลยผม

“ไม่ต้องๆ เดี๋ยวกุโทรเรียกไอ้โจมารับ” มันบอกแล้วก็ลงไปนอนต่อ



   ลงจากรถปุ๊บ พอรู้ว่าแม่ไอ้ชดเตรียมข้าวกับห่านพะโล้ไว้ ไอ้พวกนี้ก็ระริกระรี้แทบจะก้มลงไปเลียขาแม่ไอ้ชดเลยทีเดียว จากที่ตอนแรกโทรตามไอ้โจยิกๆให้รีบมารับไปกินเหล้าต่อ ก็ลืมไอ้โจไปเลย ก่อนกลับก็ได้ขนมใส่กล่องกลับไปกินอีก ส่วนจามชามก็ผมนี่แหละเป็นคนเก็บไปล้าง

“ตั้ม ไปอาบน้ำก่อนไหม” แม่ไอ้ชดบอกผมหลังจากที่มาช่วยผมเก็บจานชามไปคว่ำเสร็จ

“ครับๆ” ผมรับคำ



   บ้านไอ้ชดเป็นตึกแถวหนึ่งคูหา สามชั้น ชั้นที่เป็นที่อยู่คือชั้นสองและสาม พ่อกับแม่ไอ้ชดนอนชั้นสอง ส่วนพี่มันกับมันนอนชั้นสาม ข้างๆห้องนอนของพ่อกับแม่เป็นเหมือนห้องนั่งเล่นของครอบครัว หลังจากที่อาบน้ำอาบท่าเสร็จก็มานอนรวมกันดูทีวี

   ผมเป็นคนสุดท้ายที่อาบน้ำเสร็จ หลังจากที่ลงมาก็เห็นพ่อกับแม่ไอ้ชดเอนตัวดูทีวีอยู่บนโซฟา ส่วนไอ้ชดนอนตาแป๋วอยู่บนถุงนอนสีน้ำเงินบนพื้นที่โคตรจะสะอาด คือบ้านหลังนี้ดูเหมือนจะเล็กก็จริง แต่บอกได้เลยว่าเรื่องสะอาดน่ะเป็นที่หนึ่งเลย ผมเลยคลานไปนั่งลงข้างๆไอ้ชด


“ม้า ป๊า ผมมีอะไรจะบอก” ไอ้ชดพูดขึ้นตอนที่มีโฆษณา พ่อกับแม่มันมองหน้ากันเลิ่กลั่ก

“ผมกับตั้ม..” มันหันมายิ้มให้ผม

“ในที่สุดมันก็พูด” พ่อมันตบเข่าฉาดใหญ่แล้วหันไปกระซิบกับแม่มัน

“ลื้อจะเปิดเผยตัวเองแล้วสินะ” พ่อมันยกมือขึ้นกุมขมับ

“ชด ม้ากับป๊าลื้อรักลื้อนะ อั้วสองคนยอมรับในสิ่งที่ลื้อเป็นอยู่แล้ว” แม่มันจับมือพ่อของมันเอาไว้

“อั้วะไปนอนล่ะ...ลื้อเก็บคำพูดไว้เถอะ อย่าบอกอั้วะตรงๆเลย” พ่อมันลุกเข้าห้องนอนไปเฉยๆ ทำเอาผมงงเป็นไก่ตาแตก ตอนนั้นผมอึ้งจนพูดอะไรไม่ออก ไอ้ชดก็ดูอึ้งไปเหมือนกัน รู้ตัวอีกทีก็ตอนที่แม่ของไอ้ชดรีบวิ่งตามพ่อไอ้ชดไปแล้ว

“ชด” ผมเรียกมันเอาไว้

“จะบอกป๊ากับม้าว่าซื้อปลาอินทรีของโปรดมาฝาก ที่หารตังค์ซื้อกันไง จำได้ป่าว?” ผมพยักหน้าหงึกๆ

“เวรล่ะไง ทำไมไม่รีบอธิบายอ่ะ” ผมบอก ตอนนี้ขำไม่ค่อยออก ใจนึงก็เป็นห่วงลุงกับป้า แต่อีกใจก็รู้สึกดีอยู่ลึกๆ เพราะดูเหมือนพ่อแม่มันคิดว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน และไม่ได้รังเกียจอะไร

“เฮ้อออ” มันถอนหายใจ ผมกับมันก็ได้แต่นั่งดูทีวีกันเงียบๆต่อ ตาผมน่ะจ้องที่จอทีวี แต่ในหัวน่ะคิดว่าคงต้องอธิบายเรื่องนี้ให้พ่อกับแม่มันฟังตอนเช้า

“ไม่นอนกันอีกเหรอ” แม่ไอ้ชดเดินมานั่งลงบนโซฟาข้างๆผม

“ป๊าเป็นไงบ้างอ่ะม้า” มันดีดตัวขึ้นจากถุงนอนมาถาม

“น่าจะกินไรไม่ลงซักสองสามวัน แต่ลื้อไม่ต้องกลัวหรอกป๊าลื้อน่ะอดซักสิบวันก็ยังไม่ผอมจนถึงอันตรายหรอก” แม่มันบอกขำๆ ผมไม่รู้จะขำด้วยดีหรือสงสารดี

“ม้า เมื่อกี้ม้ากับป๊าเข้าใจผิด ชดจะบอกว่าชดกับตั้มซื้อปลาอินทรีย์มาฝาก แต่ลืมไว้ในรถอ่ะ” มันบอกนิ่งๆ

“ตั้มลงไปเอามาหน่อยดิ เดี๋ยวเหม็น” มันยังมีหน้ามาสั่งผมต่ออีก เอากับมันสิ!ช่างไม่รู้เรื่องอะไรเล้ยยย

“กุญแจอยู่ไหนอะ” ผมถาม มันรีบวิ่งขึ้นไปบนห้องไปหยิบกุญแจมาให้ ทิ้งไว้แค่ผมกับแม่มันให้นั่งจ้องตากันสองคน

“ม้าก็คิดว่าเรื่องที่ลื้อสองคนเป็นอะไรกันซะอีก เฮ้ออออออ ทำเอาตกใจหมด” แม่ไอ้ชดยังขำต่อ

“ยังไม่ได้เป็นครับป้า” ผมบอกก้ำกึ่ง

“เอ้า! เห็นไปรับไปส่งกัน ไอ้ชดบอกให้หันซ้ายลื้อก็หันซ้าย บอกให้หันขวาลื้อก็หันขวา มันจะเอาอะไรลื้อก็ประเคนมันถึงที่ยิ่งกว่าที่อั้วะให้มันอีก” แม่มันตบไหล่ผมเบาๆ

“อั้วะทำใจมาตั้งนานแล้วอาตั้มเอ้ย ตกลงมันยังไงกันแน่หา?” แม่มันถามยิ้มๆ ผมก็ไม่รู้จะตอบไงดี จะบอกตรงๆว่า ‘ไหนๆม้าก็ทำใจแล้ว งั้นผมจะไม่ให้เสียเปล่าละกัน’ มันก็ยังไงอยู่ เลยได้แต่ยิ้มไปเงียบๆ

“ลื้อชอบมันจริงๆหรือเปล่าอาตั้ม”

“อะเดี๋ยวๆ ไม่ต้องตอบๆ อั้วเดาได้” ป้ามะลิยิ้ม

“ชอบครับ!” ผมตอบเสียงหนักแน่น

“เออดี งั้นอั้วะไปนอนละ เดี๋ยวพรุ่งนี้ทอดปลาอินทรีย์ให้กิน” แม่มันบอกผม ก่อนจะทิ้งท้ายว่าไม่ต้องห่วงเรื่องลุงเพราะลุงทำใจไว้บ้างอยู่แล้ว อีกอย่างลุงเองก็ชอบผมด้วย ผมได้แต่ยิ้มปากไม่หุบ จนไอ้ชดที่เพิ่งลงมาถามว่ายิ้มอะไร



   พ่อกับแม่มึงยอมรับกุเป็นลูกเขยแล้ว เหลือก็แค่มึงนี่แหละไอ้ชดเอ้ย.....
















เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................

ไม่ต้องสงสัยว่าทำไมถึงมีแต่ตอนพิเศษตั้มชด(ฟ่ะ?)

เพราะคนแต่งเค้าแยกกันแต่งเป็นคู่ๆ แล้วแต่คนไหนจะขยัน   

[why yyy]

ตั้มเดินหน้าเต็มกำลังเลย

[NewYearzz]

  ตลกป๊าม้าอ่า

อยากอ่านตอนต่อไปแล้วอ่า   


รอตอนต่อไปครับ 

[greensnake]

เกือบละ ชดนี่มึนดีจริงๆแต่ก็น่ารักไปอีกแบบ
ใครๆก็ดูออกว่าตั้มคิดยังไงกับชด รวมทั้งม๊ากับป๊าด้วย
จะมีก็แต่เจ้าตัวนั่นแหละที่ไม่ได้รู้เรื่องอะไรกับเค้าเลย
สิ่งที่แสดงออกเวลาอยู่ด้วยกันมันยิ่งกว่าแฟนซะอีก
แต่ดูเหมือนตั้มจะเป็นอยู่ฝ่ายเดียว ชดไม่เกียว
รอให้เค้าสปาร์คกันสักที เผื่อชดจะหายมึนบ้าง
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[malula]

ไหน ๆ ก็ไหน ๆ สวมรอยเลยแล้วกัน

[O_cha]

ถ้าอย่างนั้น รบกวนคุณป้าปุ๋ยขยันบ่อยๆ หน่อยนะคร้าบบบบบ

[Cardiac]

เชียร์ตั้ม  ชดน่ารักจัง

[BeeRY]

อ๊ากกกก อาม้ามะลิ หนูรักอาม้าที่สุดเลย ดีใจแทนพี่ตั้มที่พ่อแม่ฝ่ายหญิง เอ๊ย พี่ชดเปิดทางสะดวกขนาดนี้ ลุยเต็มที่เลยนะ
กอดป้าปุ้ยหลายทีเลย ขยันมากๆนะคะ อยากอ่านจนกว่าจะได้(เป็นแฟน)กัน
แต่คู่พี่โจกับน้องนัทนี่หายเข้ากลีบเมฆเลยเหรอ คู่นั้นก็อยากอ่านมากๆเลยนะ คิดถึงๆๆๆ 

[rotedump]

  พี่นัทข้ามฝั่งน้ำปิงมาเที่ยวลำพูนบ้างน่ะ !!

[GF_pp]

          

[samsung009]

อ่านแล้วอมยิ้มได้ตลอดชอบๆ

[หวานเย็น]

 

[^^KENTA^^]

ชดน่ารักที่สุ๊ด^__^

[SweetSacrifice]

เขียนตอนจบส่งไปให้คนลงละ

ช่วงนี้คนลงติดผู้ชาย รอแปบนึงนะคะ

[┗◎┗◎]

SPECIAL TUM-CHOT 1

SPECIAL TUM-CHOT 2

SPECIAL TUM-CHOT 3

SPECIAL CC (CHANG - CHOT)

SPECIAL  TUM-CHOT 4

SPECIAL  TUM-CHOT 5

SPECIAL  TUM-CHOT 6

SPECIAL  TUM-CHOT 7

SPECIAL  TUM-CHOT 8

SPECIAL  TUM-CHOT 9

SPECIAL  TUM-CHOT 10

SPECIAL  TUM-CHOT 11





                     ผมเรียนหนักขึ้นเรื่อยๆ เวลาที่จะเจอไอ้ชดก็มีน้อยลง อาทิตย์นึงอาจจะเจอครั้งหรือสองครั้ง หรืออาจจะไม่ได้เจอกัน
เลย ผมรู้สึกคิดถึงมันมากนะ บางครั้งก็ได้แค่ส่งเมสเสจหา ทั้งๆที่อยากจะเจอแทบขาด เพราะรู้ๆอยู่ว่าไอ้ชดไม่ชอบคุยโทรศัพท์
มันแทบไม่พกติดตัวด้วยซ้ำ

กริ๊ง กริ๊ง....

แต่ครั้งนี้ดูแปลกไป เพราะเป็นไอ้ชดที่โทรหาผมก่อน นี่เป็นสายที่สองของวันนี้แล้วล่ะ สายแรกผมไม่ได้รับเพราะติด
เรียน แต่คิดไว้แล้วว่าเลิกเรียนปุ๊บจะโทรหามันปั๊บ แต่ต้องแวะคุยงานกับเพื่อนในกลุ่มก่อน เลยไม่ว่างโทร...และสงสัยจะช้าไป
กลายเป็นมันที่โทรเข้ามาหาอีกรอบ

“ฮัลโหล” ผมเลือกทักแบบกลางๆที่สุด ทั้งๆที่อยากโผล่งออกไปตรงๆว่าคิดถึงมึงใจจะขาดแล้ว

“ต้ามมมม” เสียงแบบนี้ชวนไปไหนซักที่แน่นอน

“หืม?”

“ศุกร์นี้ว่างเปล่าอ่ะ” ชัวร์! วันศุกร์แบบนี้กินเหล้าแน่นอน

“ว่างหลังหกโมงมั้ง” ผมไม่แน่ใจว่าต้องเข้าห้องไปดึงเหล็กหรือเปล่าเลยต้องตอบกลางๆไว้ก่อน ผมไม่ชอบผิดสัญญาใคร

“โจชวนไปหาไรกินอ่ะ พี่ถิ่นด้วยมั้ง...ไปนะๆ อยากไปอ่ะ” มาแบบนี้สงสัยหาคนไปส่งแน่นอน

“ยังไม่แน่ใจ ตอบไม่ได้จริงๆว่ะ...เอ่อ...” ใจผมนี่อยากเจอจะตายอยู่แล้ว แต่พอพูดธุระของมันจบแม่งก็วางสายไปเลย ไม่ปล่อยให้ผมพูดอะไรต่อ ทำให้อดจะน้อยใจไม่ได้








“ตั้ม!!” เสียงมันโบกมือหยอยๆตะโกนมาแต่ไกล

“กินข้าวยัง” มันยังตะโกนถามไม่หยุด หน้าตาดูตื่นๆพิกลๆ

“ยังเลย กินมั้ย?” ผมค่อยๆเดินไปหามัน แล้วก็ส่งมือไปช่วยมันถือหนังสือ

“กะแล้ว! จะพาไปกินข้าวนี่แหละ เมื่อกี้เจออาจารย์เกษม เห็นบอกเย็นนี้มีแลปยาวเหรอ” ไอ้ชดถามผม จริงๆแล้วอ.เกษมน่ะอาจารย์ภาควิชาผม แต่เวลามีแลปกับอาจารย์เกษมทีไร มันเป็นจังหวะที่ไอ้ชดมารอผมทุกที ไปๆมาๆมันเลยสนิทกับอาจารย์ไปด้วยเลย

“น่าจะกลุ่มอื่นมั้ง เย็นนี้ว่าง จริงๆบ่ายนี้ก็ว่างยาว” ผมมองหน้ามันที่มีไรเหงื่อเล็กๆก็อดที่จะยกนิ้วมาปาดให้ไม่ได้ มันหันมายิ้มให้ผมแปบนึง จากนั้นก็กดสายต่อหาใครซักคน คาดว่าน่าจะเป็นสมาชิกวงเหล้าเพราะมันรายงานทันทีว่าผมว่างวันนี้ มันตกลงอะไรกับเมมเบอร์แปบนึงก็หันมาพยักหน้าให้ผมเดินตามมันไป

“อยากกินไร” มันถาม

“กุเลือกทีไรไม่เคยจะได้กินซักที มึงเลือกมาเลยดีกว่าประหยัดเวลา” ผมแซวมันขำๆ

“อยากกินไรเส้นๆอะ ได้ป่ะ?”

“เคยไม่ได้ด้วยเหรอ” ผมยิ้ม รู้สึกว่าช่วงนี้ผมมันจะยาวขึ้นนิดหน่อย

“เยอะ! สดๆร้อนๆเลย สัปดาห์ก่อนจะชวนไปกินข้าวมันไก่แต่ตั้มไม่ไป”

“อยู่แลป แล้วก็เพิ่งกินไป ชิ่งก็ไม่ได้ เห้อออออ” ผมถอนหายใจไปงั้นแหละ อยากรู้ว่ามันจะทำหน้ายังไง มันเอื้อมมือมาตบแขนผมเปาะๆไม่ได้พูดอะไรปลอบ แต่แค่นี้ก็พอทำให้ใจผมพองโตแล้วล่ะ

“หิวอ่ะ” มันบ่นแล้วก็เริ่มเล่าเรื่องแพลนวันศุกร์ ซึ่งคงเปลี่ยนเป็นวันนี้แทน

“ไม่เบื่อเหรอ ออกไปกินเนี่ย” ผมถาม เพราะผมเหนื่อยพาลให้ขี้เกียจที่จะออกไปด้วย

“เบื่อนะ แต่ไม่เจอนานแล้ว หาโอกาสว่างพร้อมกันยาก”

“ก็จริง” ผมตอบเรียบๆ หวังอยากให้คำตอบนั้นเป็นคนคนเดียว แต่กลับเป็นเพื่อนเที่ยกกลุ่มซะงั้น








   กินข้าวเสร็จผมก็มานั่งรอไอ้ชดที่ห้องไอ้โจ เพราะไอ้ชดมีเรียนอีกตัว มันบอกแค่ชั่วโมงครึ่งแต่ที่จริงแล้วเรียนสามชั่วโมง มันบอกว่าจะเข้าไปเช็คชื่อแล้วก็ออกตอนเบรค ระหว่างรอผมไม่รู้จะทำอะไร ไอ้โจที่ดูจะว่างด้วยก็เลยออกไปหิ้วเบียร์กระป๋องมาสองแพ็คเล็ก ไม่นานไอ้ชัยก็ตามมาตอนที่ผมหมดกระป๋องแรกไป


“เอาแต่เช้าเลยนะ” ไอ้นัทที่มาจากไหนไม่รู้แขวะเข้าให้ มันคงตั้งใจแขวะไอ้โจคนเดียว เพราะไอ้โจเก็บไปสองกระป๋องละ แต่มันโดนพวกผมด้วยนี่สิ

“เช้าที่ไหน สี่โมงกว่าละมึงดูนาฬิกาเป็นเปล่าเนี่ย” ไอ้ชัยกัดคืน มันรู้ว่าไอ้โจไม่กล้าเลยอาสาออกรับให้ และรู้ด้วยว่าไอ้นัทไม่กล้าเถียงรุ่นพี่ต่ออยู่แล้ว

“ถ้านัดเจอห้องกูนะ...ป่านนี้ไอ้โจเกลือกกลิ้งไปละ ใครแม่งมันนัดมาเจอกันห้องไอ้โจวะ?” ไอ้ชัยยังไม่หยุด กะเอาไอ้นัทให้น็อคเลยทีเดียว

“เอาน่าๆ ห้องไหนก็เหมือนกันแหละ” ผมบอกปัดให้

“ผมไปวิ่งละพี่.. ไอ้โจพรุ่งนี้มึงมีเรียนนะ” มันไหว้ลาพวกผม แต่ไม่ลืมหันไปสั่งไอ้โจ ไอ้โจโบกมือให้มันหยอยๆไม่รู้ว่าไล่หรือบอกลา








“ไปลาดกระบัง เพื่อนกุชวนมา” ทันทีที่ไอ้นัทปิดประตูห้องไอ้เสือโจก็ระริกระรี้ทันที

“กุเรียนบ่าย ไงก็ได้” ผมบอก หันไปก็เจอไอ้ชัยก็นั่งพยักหน้าเห็นด้วย

“ไอ้หยอยไม่ว่างก็คงต้องว่าง ดูกูสิ ไม่ว่างแต่ยังโดดมาว่างได้” ไอ้โจทำตัวเป็นนาซิส และมันก็ทำจริงๆอย่างที่มันพูดคือท้ายที่สุดก็ดึงไอ้ชดมาจนได้

   ไอ้ชดออกจากห้องเรียนมาได้ตอนเกือบหกโมงเย็น มันบอกอาจารย์โหดมากไม่ยอมให้ออกได้เลย มันเลยได้เบียร์ไปแค่ครึ่งกระป๋องจากที่เหลือของผม พวกผมเลยโยนหน้าที่ขับรถให้ไอ้ชดไปเพราะมันเมาน้อยสุด มันก็ดูดีใจเล็กๆ เพราะนานๆทีมันจะได้ขับ เนื่องจากไม่เคยมีใครไว้ใจมันเลย

“สบายใจได้เลยไม่หลงแน่นอน จีพีเอสไม่ต้อง ย่านนี้กล้วยๆ!” มันบอกเรียกขวัญกำลังใจ ไอ้โจกับไอ้ชัยนั่งเบาะหลังมีเบียร์อยู่ในมือไอ้สองตัวนี้ทั้งสองข้าง เพราะพวกมันแวะซื้อเพิ่มแบบขวดอีกแพ็ค

“ชด เดี๋ยวแยกหน้าเข้าในนะ” ผมบอกเพราะไม่เห็นมันชิดซักที



   คุณว่ามันจะออกมาเป็นยังไงล่ะ เจอเจ้าถิ่นแบบไอ้ชด?



“อันไหนในอ่ะตั้ม?”

“ซ้ายๆ” ผมบอกมันให้กระจ่างขึ้น

“จำไม่ได้ ข้างไหนไหนซ้ายมือนะ? ฮ่าๆ ” มันชูมือถามผม...กูว่าแล้วไหมล่ะ ท้ายที่สุดเลี้ยวไม่ทัน ไปออกเส้นชลโน่นเลย

“ไม่เป็นไรๆ แยกหน้ายังทัน”

 ผมทิ้งตัวลงพิงเบาะหลับตาแป๊บเดียว แม่ง! ไปออกชลบุรีซะแล้ว

“งั้นไปชลเลยยยยยยยยย” ไอ้โจที่ดูจะเมาไม่น้อยบอกเสียงยาน ไม่รู้มันไปเอาเบรนด์285มาจากไหนอีกเกือบๆครึ่งกลม ผมหันไปก็เห็นมันสลับกันซดอั่กๆกับไอ้ชัยซะแล้ว

“มึงอย่ามาตลกไอ้สัด!” ผมหันไปด่ามัน แต่พวกมันสองตัวหัวเราะเอิ้กอ้าก

“นอนบ้านเพื่อนกูได้ เดี๋ยวกุโทรไปเคลียร์แป๊บ” ไอ้โจทำหน้าอารมณ์ดี หัวมันโยกไปโยกมาดูไงก็แม่งเมา(แต่เจ้าตัวบอกยังชิวๆ) ไม่รู้เหมือนกันว่ากดโทรได้ยังไง แต่ท้ายที่สุดมันก็บอกคอนเฟิร์มว่าได้ จากนั้นก็ส่งโทรศัพท์ให้ผมคุยเพื่อให้เพื่อนมันบอกทาง แล้วก็ย้ำอีกรอบว่าจะสอดกุญแจไว้ให้ใต้กระถามต้นไม้ มาถึงเมื่อไหร่ก็เอาบ้านไปใช้ได้เลย เพราะมันต้องออกไปไหนซักที่อาจจะกลับมาไม่ทัน เชิญแกงค์กินดื่มนำไปก่อนเลย

“โทรไปเคลียร์เพื่อนมึงที่ลาดกระบังด้วยโจ” ผมบอก มันพยักหน้ารับส่งๆ ผมหันไปสั่งไอ้ชดต่อ ว่าอีกเดี๋ยวผมจะขับเอง เพราะดูน่าจะต้องเปลี่ยนเจ้าถิ่นมาเป็นผมแทน

“รอบหน้าขอแก้ตัวใหม่ได้เปล่าตั้ม” มันถามผม ผมรีบส่ายหน้าเลยทันที มันเลยได้แค่นั่งเงียบๆไป แต่ไม่ถึงห้าวิไอ้ชัยผู้หวังดีก็ส่งเบียร์มาให้ไปชดแก้เหงา   กว่าจะไปถึงบ้านเพื่อนไอ้โจ ไอ้ชัยกับไอ้โจก็เข้าขั้นเมาไปแล้ว ส่วนไอ้ชดดูกรึ่มๆ ผิวสีขาวเหลืองที่ใบหน้าเริ่มเปลี่ยนสีเล็กน้อย






      ผมไขประตูบ้านเพื่อนไอ้โจเดินนำไปก่อน พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นลายมือหวัดๆบนกระดานบอร์ดเขียนไว้ว่า ‘กุเลี้ยงเบียร์ลังนึง ทดแทนที่ไม่ได้อยู่ต้อนรับ ส่วนเหล้ากุมีเหลืออยู่ครึ่งขวด มึงจะเอาไงก็แล้วแต่มึงเลย....นุ’ ไม่ต้องเดาก็บอกว่าเบียร์ลังที่ว่านั้นเย็นพร้อมพวกมันจัดการรออยู่ในตู้เย็นแล้ว พวกมันรีบวิ่งโร่ไปเปิดขวดยกดื่มกันทันที มีเผื่อแผ่มาให้ผมขวดนึง

“ตั้ม อยากกินเลย์อ่ะ” ไอ้ชดสะกิดบอกผม

“เออ เมื่อกี้ผ่านเซเว่นไม่บอกนะ”

“ก็เพิ่งอยากกินตอนนี้อ่ะ พาไปหน่อยดิ” มันบอกตาแป๋ว ไอ้ชดไม่ได้ตาหวานสองชั้นแบบกวางน้อยแบมบี้ แต่เป็นดวงตากลมสีน้ำตาลแบบที่ผมขอเรียกว่าชั้นครึ่ง(มันเป็นแบบสองชั้นหลบใน)

“อืมๆ ไปขึ้นรถ แต่ใส่เสื้อให้เรียบร้อยก่อนนะ” ผมบอก เพราะทันทีที่เข้าเขตบ้านพวกมันสามตัวก็แปลงกายเหลือแค่บ็อกเซอร์ตัวเดียวทันที เหลือไว้แค่ผมนี่แหละที่ยังไม่ได้ทำอะไร พอกำลังจะเริ่มเข้าวงก็ต้องหยุดชะงักเพราะไอ้โจเกิดอยากอ้วกขึ้นมา ผมก็ต้องแบกมันพาไปห้องน้ำ มันอ้วกจริงๆครับ ทุกที่เลยแม้กระทั่งในอ่างอาบน้ำเจ้าของบ้าน แต่ที่เดียวที่เสือกไม่อ้วกใส่คือที่ที่ควรจะอ้วกคือในชักโครก อ้วกเสร็จมันก็เดินไปเข้าวงหาเหล้ากินต่อทันที ผมเลยต้องรับหน้าที่เป็นแม่บ้านให้มันไป พอออกมาปุ๊บได้กินไปแค่สองแก้วนั่นแหละไอ้ชดก็เกิดอยากกินขนมขึ้นมา ลำบากจริงๆครับเป็นคนที่ไม่ได้เมาเนี่ย

   



   ไอ้ชดเข้าไปเปิดประตูที่คนขับ ผมจึงไล่มันไปนั่งข้างๆแทน แม่งไม่เมาก็มึน ตอนนี้เสือกกรึ่มๆอีกไม่อยากคิดเลย ทันทีที่ผมนั่งมันก็หันหน้ามาทางผม ขยับตัวนอนพิงประตู วางขามาพาดอยู่บนตักผมทันที ผมเห็นขาขาวเรียวๆนั่นก็แย่พออยู่แล้ว เจอมันขยับไปขยับมาจนเกือบเฉี่ยวจุดยุทธศาสตร์อีก ยิ่งทำให้อารมณ์เกือบพลุกพล่าน

“จะพาดขาก็อยู่ให้มันนิ่งๆ ไม่มีสมาธิ แล้วจะดีมากๆถ้านั่งแบบคนธรรมดาๆเค้านั่งกัน” ผมบอก แต่ไม่เข้าหูมันหรอก จึงต้องจับขาให้มันอยู่นิ่งๆ แล้วมันก็สงบลงได้จริงๆ

   ผมกับมันลงไปเลือกของแป็บนึง ระหว่างที่แคชเชียร์กำลังคิดราคาผมก็นึกขึ้นได้ว่าถั่วแดงมันทำให้สร่างเมาเร็วนี่หว่า ผมเหลือบเห็นโยเกิร์ตธัญพืชที่มีถั่วแดงพอดีเลยรีบเดินไปหยิบมาถ้วยนึงกะว่าจะให้ไอ้ชดกินซะตอนนี้นี่แหละ เพราะมันดูเมาน้อยที่ไหนละ เล่นลงมาจากรถ รองเท้าก็ไม่ใส่ ทั้งตัวมีแค่เสื้อห่านคู่กับบ็อกเซอร์ลายหมากรุก

“ทั้งหมดสองร้อยสิบห้าบาทคะ” แคชเชียร์บอกราคาผม ผมได้แค่คิดว่าสงสัยไอ้มือบอนนี่คว้าเอาช็อคโกแลตเฟอเรโร่ของโปรดยัดมาด้วยแน่ๆ แม่งเมาก็ยังแสบเหมือนเดิม

“ชดแกะโยเกิร์ตกินเลย เดี๋ยวจ่ายตังแปบ” ผมส่งโยเกิร์ตให้ไอ้ชด แต่คนเมาก็คือคนเมาแหละ ยิ่งเป็นไอ้ชดอีก ไม่ต้องบอกเลยว่ามันแกะท่าไหน เอาเป็นว่าหกกระจายเลอะมือมันเอง กับแผ่เป็นวงกว้างบนพื้น แคชเชียร์ดูจะทำท่าตื่นๆนิดๆแต่ก็ยังบอกว่าไม่เป็นไร เดี๋ยวหนูจัดการเอง ผมซึ่งรู้สึกผิดนิดๆ หลังจากที่ซื้อทิชชู่ให้ไอ้ชดกับคว้าเอาโยเกิตมาเพิ่มใหม่อีกสองถ้วยก็เลยให้ทิปเป็นเงินทอนกับน้องเค้าไป มันไม่เยอะหรอก แต่ถือว่าแสดงน้ำใจเล็กๆน้อยๆให้เค้า จากนั้นก็หันมาช่วยมันเช็ดมือเช็ดไม้

“เปิดฝายังไงเนี่ยมันถึงกระเด็นมาโดนผมได้ ห่ะ?” ผมถามแต่ก็ช่วยเช็ดๆออกไปให้

 “ตั้ม” มันเรียกผมซึ่งกำลังขับรถเงียบๆ ผมไม่ได้หันมามองมันหรอก แค่ยักคิ้วขึ้นเฉยๆเพราะกำลังจะเลี้ยวเข้าซอย ผมเดาว่ามันคงมองผมอยู่ มันเลยพูดขึ้นต่อ

“ทำไมชอบใจดีไปทั่วอ่ะ” มันถาม

“ไม่ได้ชอบ” ผมบอก

“ก็....ที่ทำอยู่ใจดีกับทุกคนไม่ใช่เหรอ” มันยังสงสัยไม่เลิก

“ไม่รู้สิ คิดว่าไงอ่ะ”

“ไม่รู้” มันบอกแล้วหันไปสนใจของในถุงต่อ

“ตั้มๆ”

“ตั้ม” มันเรียกอีกหน

“หืม?”

“หยิบมาผิดกล่องอะ จะเอาหมากฝรั่ง” มันชูกล่องที่หยิบผิดโบกไปโบกมาผ่านหน้าผม

“ตั้มเอาไปใช้ม่ะ?”  มันบอก ผมรีบเลี้ยวรถหลบไปจอดข้างทางเลย ไม่ได้เพราะอยากใช้ตอนนี้หรอก(ไม่สิ ถ้าใช้ได้เลยก็เอา)แต่ที่เลี้ยวเพราะตกใจมากกว่า

“จะให้ใช้กับใคร? ตลก!” ผมถามยิ้มกริ่ม มองมันที่นั่งคิ้วขมวดเป็นเกลียว ตอนนี้หน้าผมกับสายตาของผม คงไม่ต่างจากตอนที่แม่ของผมมองหมาตัวเล็กๆแน่ๆ

“ไม่รู้” มันบอกแล้วดึงมือผมไป จากนั้นก็วางกล่องที่หยิบผิดลงบนมือผม

“เดี๋ยวจะเก็บไว้ใช้กับคนแถวนี้แหละ” ผมบอกยิ้มๆคนเดียว ไม่กล้ามองหน้ามันเท่าไหร่...

“แกะโยเกิร์ตให้หน่อยดิ” มันถามแต่ส่งถ้วยโยเกิร์ตให้ผมละ คาดว่าก่อนหน้าที่ผมพูดคงไม่ได้ฟังผม แต่คงพยายามแกะถ้วยนี่อยู่แน่ๆ  ผมดึงมาแกะให้มันเสร็จก็เห็นมันสาละวนกับการนั่งผูกเส้นทาโร่ไว้ด้วยกัน มันเป็นคนที่อยู่นิ่งไม่ได้จริงๆแหะ
“อ้าปากสิ” ผมสั่ง มันก็อ้าปากรับโยเกิร์ตเข้าปากมือก็ยังไม่หยุดผูกเส้นทาโร่

“เอาแค่ถั่วแดงอย่างเดียวได้ไหม ไม่เอาอย่างอื่นอะ” มันยังมีหน้ามาสั่งผมอีก คำที่กำลังจะยกขึ้นจ่อเลยต้องเข้าปากผมแทน ผมช้อนหาถั่วแดงป้อนให้มันจนหมดถ้วย สลับกับส่งเข้าปากตัวเองไปด้วย

“ตั้ม” มันเรียกผมไว้อีกรอบตอนที่ผมกำลังจะออกรถ

“คราวนี้อะไรอีก”

“หิวอ่ะ กลับไปซื้อมาม่าคัฟกันไหม เอาฟุตลองด้วยนะ” การบอกแบบนี้แปลได้ว่ายังไงก็ต้องกลับรถไปอีกรอบ และคนที่จะลงไปซื้อน่ะผม ส่วนมันคงจะนั่งรอในรถ

“นะตั้ม หิวจริงๆอ่ะ” มาแบบนี้มีเหรอผมจะปฏิเสธลง.....







   ผมกับไอ้ชดกลับเข้ามาในบ้านด้วยความสุขใจทั้งคู่ ไอ้ชดสุขเพราะอิ่มท้อง ผมสุขเพราะได้ใช้เวลาอยู่ด้วยกัน จะหาว่าผมน้ำเน่าก็ยอมครับ แต่ผมรู้สึกแบบนั้นจริงๆ

“แม่งได้รถไปปุ๊บ หายหัวกันไปนานเลยนะ” ไอ้โจดูอารมณ์ไม่ค่อยดีเท่าไหร่

“มึงเป็นเหี้ยไรอีก” ผมถาม

“ไปๆ ต้องกลับด่วนเลย เอากุญแจรถมาเดี๋ยวกุขับเอง” มันยื่นมือมา ผมได้แต่ยืนคิด แม่งมึงขับกุคงไม่ได้กลับบ้าน คงไปสวรรค์แน่กุ

“มึงเมายังกับหมา กุขับเองๆ” ผมบอก

“มึงแม่งขับสไตล์ให้แม่นั่ง ไม่ก็ยายมึงนั่ง กว่ากุจะถึงไอ้นัทโกรธกูเป็นไฟแน่” มันเดินโยเยมาดึงกุญแจไปจากมือผม ส่วนไอ้ชัยยังนั่งมึนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไร ผมจึงต้องเป็นคนลากมันขึ้นมาและจับมันยัดใส่เบาะหลัง ไอ้ชดที่สร่างเมานิดๆก็เดินตามผมมาต้อยๆ

“ตั้ม เอาเบียร์ไหม ตอนนั่งจะได้ไม่เกร็งมาก” ไอ้ชดทำหน้าจริงจัง ผมว่าเป็นความคิดที่ดีนะ แต่อย่าดีกว่า เกิดอะไรขึ้นผมขอรับรู้แบบมีสติและผมว่าผมอาจจะพอช่วยดึงสติมันได้บ้าง

“มึงให้กุขับเหอะ” ผมบอกมันอีกทีตอนมันสตาร์ทรถ

“เหอะน่า มึงนั่งๆไป เดี๋ยวก็ถึง” มันบอกอย่างรำคาญ ไอ้โจเป็นคนใจร้อนครับ ถ้ามันตัดสินใจอะไรแล้วขวางไปก็เท่านั้น ระหว่างที่นั่งไปผมก็พิมพ์ข้อความส่งหาไอ้นัทไป ออกจะดูเหมือนหักหลังเพื่อนนิดๆ แต่คนเดียวที่น่าจะห้ามมันได้คงมีแค่ไอ้นัท และไม่ถึงสิบนาทีไอ้นัทก็โทรกลับมาทันที

“อืม กำลังรีบกลับ” มันกรอกเสียงแต่หันหน้ามามองผมอย่างเอาเรื่อง ผมยกยิ้มให้มันอย่างกวนๆ และเพียงเสี้ยวนาทีผมสามารถอ่านปากมันได้ว่า ‘ไอ้สัดตั้ม!’


“จ้า”

“จ้ะๆ”

“จอดแล้วจ้ะ” มันเลี้ยวรถจอดข้างทาง

“คร้าบบบ แล้วเจอกับคร้าบบบบบบบ” มันตัดสาย หันหน้ามามองผมตาขวาง

“ไอ้เหี้ย มึงนี่จัญไรจริงๆ ถ้ากุทะเลาะกับไอ้นัทนะ..มึงอย่าได้คิดว่าจะสมหวัง ปากสว่างนักนะมึง เตรียมใจไว้เลยกูเอาคืนมึงแน่ไอ้สัด” ไอ้โจเค้นเสียง ผมหัวเราะเบาๆแล้วลงจากรถเพื่อประจำตำแหน่งคนขับแทน

“ให้กุตายตามที่หวังเถอะ อย่ามาตายเพราะมือมึงเลย” ผมบอก

“โรคไตกับหัวใจวายตอนอายุห้าสิบเพราะกินน้ำปลาพริกเยอะอ่ะเหรอตั้ม” ไอ้ชดโผล่หัวยื่นมาข้าง ผมเลยดีดหน้าผากมันไปทีนึง เอาเรื่องจริงมาล้อดีนัก!

“ใครบอกไอ้ควาย มันอยากตายคาอกมึง” ไอ้โจเล่นผมเข้าให้แล้ว แต่โชคดีไปที่มันพูดซะเบา ผมเดาว่าไอ้ชดคงไม่ได้ยินเพราะมันเถียงกับไอ้ถิ่นไปด้วย   แต่ไงก็เถอะ ถือว่าโชคดีไม่น้อย ที่เรารอดปลอดภัยมาจากมือไอ้โจได้ เอาเป็นว่าตอนนี้อยู่ในมือผมแทน

“ไอ้เหี้ยชด มึงไรท์เพลงเหี้ยไรของมึงเนี่ย” ไอ้โจเปิดซีดีที่ไอ้ชดติดมือมาด้วย มันคงเอามาฟังแก้เบื่อในรถ เรื่องไร้สาระๆเนี่ยมันฉลาดเตรียมการนักแหละ

“Chod ’s favorite Christmas song , Chod’s favorite Songkran song, Chod ’s New year mix ….” มันอ่านไปบ่นไป ผมก็ได้แต่นั่งยิ้มๆ ขำกับลายมือหวัดๆที่เขียนบนแผ่นซีดี

“ไม่อยากฟังก็เปิดวิทยุดิ” มันบอก ถ้าเป็นคนอื่นเรียกกวนตีน แต่ไอ้ชดนี่เป็นความคิดเห็นซื่อๆ แต่ดูยังไงก็ออกจะกวนอยู่นิดๆโดยที่เจ้าตัวไม่รู้ตัวนั่นแหละ

“วิทยุแม่งหนักกว่าคอลเล็คชั่นมึงเยอะ มีแต่เพลงลูกทุ่ง” มันบ่นแต่ก็ยอมหยิบซีดีไอ้ชดมาเปิดฟัง

“’last Christmas’, ‘my business’ ลูดาคริส , ‘bump n’ grind’ อาร์ แคลลี่,....  ” ไอ้โจไล่นิ้วกดไปเรื่อย มันฟังแค่ต้นๆเพลงแล้วก็กดข้าม

“’good life’ วันรีพับลิค....มึงไรท์เหี้ยไรของมึงว่ะ? แวมฟ์ แล้วก็มาลูดาคริส แม่งแล้วอาร์แคลลี่ มึงเข้าใจอารมณ์มั้ยเนี่ยไอ้สัด” ไอ้โจหันไปถาม

“แม่งถ้ามีเลดี้ กาก้าโผล่มานี่กุให้ไอ้ตั้มจอดรถแล้วส่งมึงลงเลยนะ”   มันเลื่อนไปอีกที ซึ่งนับว่าโชคดีที่ไม่ใช่เลดี้ กาก้า แต่เป็นเทเลอร์ สวิฟมาแทน ผมสารภาพตามตรงว่าไม่เคยเปิดฟังเพลงที่มันไรท์ไว้เหมือนกัน เห็นแค่อัลบั้มแต่ไม่คิดว่าจะถึงขั้นนี้

“ไอ้ถิ่น!” ไอ้โจเลียนแบบเสียงครูฝึกรด.ซะเหมือนจนผมขนลุก

“ครั๊บผ๊ม!” ไอ้ถิ่นแม่งก็เล่นด้วย

“ทิ้งตอปิโด!” ไอ้โจส่งแผ่นซีดีให้ไอ้ถิ่น ไอ้ห่านี่ก็เล่นด้วยแม่งเปิดกระจกปุ้บก็ทิ้งทันที ไอ้ชดที่ส่งเสียงปรามไว้ก็ไม่มีผลใดๆทั้งสิ้น

“พี่ถิ่นแม่ง! สันดาน!” ไอ้ชดสบท

“มึงด่ากุขนาดนี้ ไม่ต้องเรียกกูว่าพี่แล้วไอ้ชด อีกอย่างโทษกูไม่ได้นะว้อย จ่าโจสั่งกูว่ะ ถ้ามึงมีปัญหาก็ไปถามจ่านู่น” มันผิวปากกวนๆ

“โจแม่ง! ไม่มีอรรถรสในเสียงดนตรีเลยอ่ะ... เน๊อะตั้มเน๊อะ” มันลากผมเข้าไปด้วย


   ผมยังไม่ทันตอบคำถามอะไรก็ต้องมาสะดุดหักรถเลี้ยวแทบไม่ทัน เพราะรถคันข้างๆบีบแตรบีบไล่บี้เข้ามา และยังเปิดไฟส่งสัญญาณให้พวกผมจอดอีก รถคันข้างๆเปิดกระจกออกมาก็เห็นว่าผู้หญิง เป็นคนขับ กับที่นั่งข้างๆเป็นผู้หญิงผิวดำท่าทางโกรธจัด อายุราวๆสามสิบกว่าๆ ลดกระจกลงมาด่าพวกเรา

“ทิ้งของลงมา ไม่ดูบ้างเหรอน้อง ขโมยรถพ่อแม่มาขับแล้วยังทำสันดานแบบนี้มันใช้ได้ที่ไหน!!” เจ๊แกด่า ตอนแรกผมก็ไม่ได้ยินหรอก แต่เห็นเจ้แกยังไม่หยุดด่า ผมเลยต้องลดกระจกแล้วรีบขอโทษ และรีบปิดกระจกเพราะไอ้ถิ่นที่กำลังจะกวนตีนกลับไป แต่ไอ้ถิ่นก็กวนตีนกดกระจกลงอีกรอบ

“แม่ง ต่อไปทำไรก็คิดบ้างนะ” เจ๊แกยังด่าไม่หยุด

“เพื่อนผมขอโทษแล้วจะเอาไรอีก” ไอ้ถิ่นที่ยังเมาๆตะโกนกลับ

“เสือก”

“เป็นผู้หญิงผมก็ด่านะเจ๊ ทำตัวให้น่าเคารพสมวัยหน่อย” คราวนี้เป็นไอ้โจ แม่งตะโกนซะหูผมแทบแตก

“ไอ้เด็กเปรต” เจ๊นั่นชูนิ้วกลางให้

“คำขอโทษเมื่อกี้ขอคืน คนแบบนี้ไม่สมควรได้รับ”

“จอดแล้วเคลียร์ไหม กูมีปืนนะ!” อิเจ๊นั่นข่ม จริงๆร่างไซส์นั้นไม่ต้องมีปืนผมก็กลัวแล้วครับ

“โจเงียบๆ เค้ามีปืน” ไอ้ชดเริ่มกลัวขึ้นมา

“มึงอย่าป๊อดไอ้ชด มันหลอก!”

“ปืนนะปืน กลัวไว้ก่อนไม่เห็นผิดตรงไหน” ไอ้ชดเถียง

“พอเหอะๆ เดี๋ยวกูขับหนีเอง” ผมเร่งความเร็วขึ้นมานิดนึง แต่รถผู้หญิงนั่นก็เร่งขึ้นมาอีก ผมเลยเร่งขึ้นเร็วสุดๆ ตอนนี้เลยเหมือนรถสองคันกำลังไล่บี้แข่งกันอย่างเอาตาย

“ตายเพราะปืนกับรถอันไหนหลับสบายกว่าอ่ะ” ไอ้ชดเริ่มปากหมา

“เราเริ่มทิ้งห่างละ เหมือนรถมันจะเลี้ยวไปอีกทางด้วย” ผมบอกไอ้ชด

“เกิดมาเห็นผู้หญิงโมโหไอ้โจก็เยอะนะ แต่เมื่อกี้เหมือนจะแรงที่สุดเลยตั้งแต่เคยเห็นมา” ไอ้ชดหันมาบอกผม ผมก็ได้แต่หัวเราะแห้งๆ เพราะไอ้โจเริ่มตาเขียวขึ้นมาละ

“มึงแม่ง น่าจะจอดให้รู้ๆไปเลย” มันยังไม่หยุด เกรียนไม่เลือกเพศจริงๆไอ้นี่ ผมเลยเลือกที่จะเงียบ ปล่อยให้มันฟังเพลงแผ่นที่เหลืออยู่เป็นเซ็ทชดซัมเมอร์มิกซ์ ซึ่งเปิดมาด้วยเพลงสเปซบอนด์ของเอมิเนม ตามมาด้วยเพลงเบาๆของวงซิงกูล่า โซว้อท ของฟาร์อีสมูฟเม้นท์ เฮ้ย! แล้วสุนทราภรณ์มาได้ไงวะ?...
   


















เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................

 

[NewYearzz]

 ตั้มน่ารักมากๆ ชดรักตั้มเถอะ


รอตอนต่อไปครับ

[zuu_zaa]

  จะรอตอนต่อไปนะคะ

[JingJing]

สนุกมากๆ    ตั้มชดน่ารัก

[zaferianight]

อยากอ่านNCคู่ ตั้มชดมั่งง่ะ หึหึ  น่ารักทั้งคู่เลย ชอบบบบบ

[malula]

แก๊งค์นี้เมาแล้วมั่วนี่หว่า ไหลไปเรื่อย แถมยังซิ่งไปทะเลาะกับชาวบ้านไปด้วย
พี่ตั้มกล้า ๆ หน่อย

[Apple_matinie]

 

[Gwhisky]

อยากมีแฟนแบบโจบ้างงงง

 

[Gwhisky]

เลิฟตั้มแล้ว   >_<

[PotYgirl]

ชอบคู่นี้จัง พี่ตั้มผู้แสนดี น้องชดช้อยจอมเอ๋อ
นี่ถ้าตกลงปลงใจกันได้นี่ก็สบายจริง เพราะพ่อแม่น้องชดยอมรับหุหุ
ว่าแต่เรื่องคืนนั้นน้องชดไม่รู้สึกไรบ้างเหรอ
เอ อยากอ่านในมุมเด็กเอ๋อ แหะๆ
รอนะคะ

[BeeRY]

ชดช้อยไม่ชอบถ้าเกิดตั้มจะไปใจดีกับคนอื่นใช่ป่าว น่ารักจริงๆ
ทำไมรู้สึกน้องนัทมันขโมยซีนตอนท้ายๆก็ไม่รู้ โทรตามสามีกลับบ้านใช่ป่ะ โจก็กลัวเมียเหมือนเดิมนะ
รอตอนต่อไปจ้า อยากอ่านเร็วๆจัง คุณหวานหายไปเลยเนอะ มีแต่ป้ามาต่อ รักป้า

[┗◎┗◎]

SPECIAL TUM-CHOT 1

SPECIAL TUM-CHOT 2

SPECIAL TUM-CHOT 3

SPECIAL CC (CHANG - CHOT)

SPECIAL  TUM-CHOT 4

SPECIAL  TUM-CHOT 5

SPECIAL  TUM-CHOT 6

SPECIAL  TUM-CHOT 7

SPECIAL  TUM-CHOT 8

SPECIAL  TUM-CHOT 9

SPECIAL  TUM-CHOT 10

SPECIAL  TUM-CHOT 11

THE END OF SPECIAL TUM-CHOT







แล้ววันนี้ก็มาถึง .......



   ฝ่ามือผมเปียก เข่าผมอ่อนยวบ รู้สึกได้ว่าบ่าทั้งสองข้างหนัก จนทำให้มันห่อลง ผมรู้สึกกังวล แม้ว่าภายนอกจะดูปกติดี สิ่งที่ผมเตรียมไว้ว่าจะพูดออกไปทั้งคืนมันกลับหายไปหมด สมองผมว่างเปล่า ผมพยายามที่จะสื่อสารแต่กลับไม่มีเสียงใดๆลอดออกมา มีเพียงเสียงจากรอบข้างเท่านั้นที่อื้ออึงไปหมด...ใครก็ได้แม่ง! บอกให้แม่งเงียบๆกันหน่อย!



   ผมเตรียมใจไว้อยู่แล้วล่ะว่ายังไงวันนี้มันก็ต้องมาถึง วันที่ไอ้ช้างกลับมา แต่ผมไม่คิดว่ามันจะเร็วมากขนาดนี้ ผมคิดว่ามันกลับมาเพื่อทำให้ทุกอย่างสมดุล ช่วงที่ผ่านมานี้ผมรู้สึกสุข สุขมากเกินไป สุขจนผมรู้สึกได้ว่าถ้าวันนึงมันหายไป ผมจะทำยังไง ผมจะรับมือกับสิ่งตรงหน้าได้เหรอ



   เป็นครั้งแรกที่ผมกับไอ้นัทนั่งคุยกันอย่างจริงจัง และผมพบว่าไอ้นัทเป็นที่ปรึกษาที่ไม่เลวเลยทีเดียว ผมสามารถเล่าทุกอย่างได้ อย่างรู้สึกวางใจ



“พี่น่าจะให้เวลาสำหรับตัวเองบ้างนะ ตั้งศูนย์กลางแนวคิดใหม่ แบบ...เออไงล่ะ?ให้ตัวเองเป็นที่ตั้งบ้างน่ะพี่ มันอาจจะฟังดูน่ากลัวนะพี่ พี่คอยเทคแคร์อยู่ตลอด วันนึงคนที่พี่เทคแคร์คือตัวพี่เอง แต่มันก็ดีไม่ใช่เหรอพี่” มันจ้องตาผมอย่างจริงจัง ผมได้แต่ถอนหายใจ เหลือบมองนาฬิการอเวลาที่ต้องไปส่งไอ้ชดกลับบ้าน ซึ่งตอนนี้คงมีใครซักคนรอกินข้าวอยู่ มันชวนผมไปร่วมด้วย แต่ผมยังใจแข็งไม่พอที่จะรับรู้อะไรทั้งสิ้น ผมยังปอดแหก ขอเวลาซักนิดต่อวันก็ยังดี

“พี่จะพยายาม” ผมยิ้มขอบคุณพร้อมตบไหล่มันเบาๆ

“ผมไปล่ะพี่” มันเหลือบตามองผ่านไหล่ผม เมื่อผมหันไปตามสายตาก็เห็นว่าไอ้ชดกับไอ้โจเดินมาด้วยกัน ไอ้นัทลุกไปหาไอ้โจ ส่วนไอ้ชดวิ่งโร่มาหาผมที่นั่งรอมันอยู่

“ตั้ม ไม่ไปกินเลี้ยงด้วยกันจริงดิ ม๊าชวนตั้มด้วยนะ” มันยังไม่หยุดชวนผม

“ไม่ว่างจริงๆว่ะ ก็..นี่ไงเดี๋ยวไปส่ง วันนี้เอารถแม่มา” ผมบอก

“เป็นไร อารมณ์ไม่ดีเหรอ” มันถามขึ้นเพราะผมไม่ลุกตามมันไปซักที มันจึงเดินกลับมาดึงแขนเสื้อผมเบาๆให้ลุกตาม อารมณ์ตอนนี้ผมโคตรอยากคว้ามือมันมาจับไว้ แต่ผมก็ไม่ได้ทำ...


“วันเสาร์นี้ว่างป่าว” ผมถามขึ้นมา เพราะผมตั้งใจว่าอยากมีเวลาที่ผมจะได้อยู่กับมัน และอยากให้ไอ้ชดใช้เวลาให้น้อยที่สุดกับไอ้ช้างนั่น

“ม้าบอก จะไปตจว.กับบ้านพี่ช้างอะ แต่ไม่รู้ว่าเปลี่ยนแผนเปล่า เพราะวันเสาร์ของขายดี ป๊าไม่น่ายอมให้ปิดร้าน ฮ่าๆ” มันบอก

“แม่กูบอกจะทำขนมปุยฝ้าย เลยฝากมาชวน”  ผมโกหกหน้าตาย กะว่าถ้ามันตกลงคงต้องรีบโทรไปเตี้ยมกับแม่

“จริงดิ! อยากกินอยู่พอดีเลยอะ แต่เดี๋ยวบอกอีกทีได้เปล่า ถ้าไงเก็บไว้ให้ด้วยดิต้ามมมมมม นะๆ” มันอ้อน

“เออน่า”






   ผมขับรถไปก็รู้สึกว่าความเครียดมีแต่จะเพิ่มขึ้นๆ เป็นครั้งแรกที่ผมรู้สึกไม่อยากสบตากับไอ้ชด รู้สึกรำคาญเสียงเพลงในรถ เบื่อที่ตัวเองดูไร้น้ำยา ทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง

“พี่ช้างเมสเสจมาบอกว่าไปเจอกันร้านเจิน เจินสายสองอะ ตั้มจอดแถวป้ายรถเมลล์ก็ได้ เดี๋ยวต่อรถไปเอง” มันบอก ผมรู้สึกโคตรเกลียดชื่อนี้ขึ้นมาดื้อๆ

“เดี๋ยวไปส่งถึงร้าน”

“ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวไปเอง” มันบอกอย่างเกรงใจ

“บอกจะไปส่งก็ไปส่งเองน่า” ผมหงุดหงิด

“ก็ได้...แค่เห็นว่าอารมณ์ไม่ดี ไม่อยากให้ขับรถไกลๆ” มันเสียงเบา ทำให้ผมเริ่มเย็นลง

“โทษที วันนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่” ผมบอกแล้วเปิดเพลงดังขึ้น ทำให้ทั้งผมและไอ้ชดนั่งกันเงียบๆ จริงๆแล้วเพราะผมตั้งใจเองแหละ ผมรู้สึกว่าผมไม่อยากพูดอะไรเท่าไหร่ กลัวจะเผลอพูดอะไรไม่ดีออกไป เพราะงั้นต่างคนต่างไม่คุยน่าจะดีกว่า

        มันมองหน้าผมนิ่งๆก่อนจะถอนหายใจอย่างเกร็งๆ ผมพยักหน้าให้มัน มันถึงจะเปิดประตูลงจากรถ ก่อนจะไปก็เคาะกระจกรถบอกให้ผมขับรถดีๆ ผมก็พยายามยิ้มให้มันก่อนจะขับรถออกมา ผมมองไปยังกระจกมองหลังก็เห็นว่ามันเดินกำลังเดินเข้าไปในร้าน ร้านนี้ผมรู้จักดีเลยล่ะ เพราะเป็นร้านโปรดไอ้ชดเลยก็ว่าได้ ผมกับไอ้ชดมากินหมูกรอบร้านนี้ด้วยกันนับไม่ถ้วน มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกแพ้ไปอีกอย่างเหมือนกัน เพราะไม่ใช่แค่ผมที่รู้ว่าชอบอะไร แต่ไอ้ช้างก็รู้อย่างที่ผมรู้ด้วย








“นอนได้แล้วตั้ม” แม่ลงมาบอกผม เพราะได้ยินเสียงทีวีที่ผมเปิดทิ้งไว้ แต่จริงๆแล้วผมกำลังนั่งทำโจทย์เพื่อเพ่งจุดสนใจไปที่สิ่งอื่นแทน

“ครับ” ผมขานบอก ไม่ได้เงยหน้ามามองแม่ด้วยซ้ำ

“พรุ่งนี้เอารถแม่ไปใช้ก็ได้นะ เดี๋ยวแม่ไปกับคนที่ทำงาน” แม่บอกลอยๆแล้วก็เดินขึ้นกลับไปชั้นสอง ผมว่าก็ดีเหมือนกัน ผมจะได้ตื่นสายหน่อย อีกอย่างยังไงพรุ่งนี้ก็เรียนบ่ายอยู่แล้ว



   ผมตื่นมาก็เห็นเมสเสจเกือบสิบ เป็นเมสเสจโฆษณาไปสาม ที่เหลือเหมือนจะเป็นเมสเสจกึ่งให้กำลังใจ กึ่งชวนไปกินเหล้าจากเพื่อน เมสเสจจากไอ้ชดที่บอกมาว่าเสาร์นี้ไม่ว่างแล้ว เพราะต้องไปกับที่บ้าน เพราะเมสเสจนี้แหละ ที่ทำให้ผมขยับนิ้วตอบรับทุกคำเชิญชวนจากเพื่อนทุกคน
   


‘ถ้ามันมีค่ามากเกินไป ก็ไม่สมควรได้รับมัน’ เมสเสจสั้นๆจากเบอร์แปลก มันทำให้ผมรู้สึกกระวนกระวายจนต้องรีบโทรกลับไปทันที



“ฮัลโหล” เสียงผู้ชายรับสาย

“ใครวะ?” ผมยิงคำถามที่อยากรู้มากที่สุด

“ช้าง” มันบอกไม่ยี่หระอะไร เสียงมันนิ่งจนทำให้ผมกลัวอย่างบอกไม่ถูก

“เล่นอะไรวะ?” ผมรู้สึกร้อน จนเหงื่อออก

“ไม่เคยเล่น” มันยังดูสบาย สบายจนเกินไป

“กวนมากไปแล้วว่ะ” ผมกดสายทิ้งทันทีที่พูดจบ






   ผมขับรถออกจากบ้านดิ่งไปที่หอไอ้ชดทันที ผมไม่เข้าเรียน ผมรู้ว่าเวลานี้ไอ้ชดเรียนอยู่ แม้ว่าไปที่หอมันตอนนี้ก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นหรอก แต่ผมรู้สึกอยากไป แม้จะไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันนี้มันจะกลับหอ หรือกลับบ้าน ผมไขกุญแจห้องมันลงไปนอนแผ่อยู่กลางเตียง ผมปิดมือถือไม่อยากได้ยินเสียงอะไร ใครจะว่ายังไงก็ช่างแต่เวลานี้ผมขอแค่นอนคิดเงียบๆ...คิดจนไม่รู้ว่าหลับไปตอนไหน


“ตั้ม”

“ตั้ม”

“ตั้ม” มันเริ่มเขย่าตัวผม

“หือ” ผมลืมตาขึ้นก็เห็นว่าไอ้ชดนั่งอยู่ข้างๆ

“ไอ้โจกับคนอื่นๆตามหาอยู่นะ มันบอกติดต่อไม่ได้” มันบอก แต่มือกดโทรศัพท์ยิกๆ ไม่ได้มองหน้าผมด้วยซ้ำ

“พี่ถิ่น มันอยู่ห้องผม” มันกรอกสายรายงาน

“อืมๆ เดี๋ยวบอกให้ ถ้าไงกินกันไปก่อนเลย”

“ครับๆ” ไอ้ชดกดตัดสาย


   ผมรู้ว่าเรื่องอะไร เลยบอกมันไปว่าผมยังไม่อยากไปตอนนี้ จริงๆแล้วไม่อยากไปเลยมากกว่า

“นอนดิ” ผมถูผ้าปูที่นอนและตบเล็กน้อย แสดงออกว่าเชิญชวนและขอให้สนใจ กึ่งข่มขู่เล็กน้อย มันมองมาที่ผมนิ่งๆ แต่ก็ยอมนอนลงมาข้างๆ ผมรีบกอดรัดมันไว้กับตัว

“เป็นไร” มันถามเสียงอู้อี้


   ผมไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ จากนั้นก็ค่อยๆปล่อยมันออกจากอ้อมกอดผมหลวมๆ เรานอนตะแคงจ้องตากันอยู่อย่างนั้นไม่มีใครเอ่ยอะไรออกมา ผมขยับเข้าหามันจนหน้าผากชนกัน
 
“คิดถึง” ผมบอก แล้วกดจูบลงเบาๆบนริมฝีปากมัน ผมถอยหน้ากลับมาแล้วขึ้นไปคร่อมอยู่บนตัวมัน จากนั้นก็เริ่มจูบมันอย่างรุนแรง ผมใช้มือทั้งสองข้างล็อคหน้ามันเอาไว้ ไม่ปล่อยให้ปากมันเป็นอิสระซักวินาทีเดียว เบียดชิดจนแทบจะหลอมเป็นคนๆเดียวกัน แต่ก็ต้องละออกมาเมื่อมันทุบเบาๆที่หลังส่งสัญญาณว่ากำลังขาดอากาศหายใจ

“กู...” ผมรู้สึกผิด เมื่อนึกถึงสิ่งที่อยากจะทำ

“เป็นอะไรไป” ไอ้ชดยื่นมือทั้งสองข้างมาจับหน้าผมไว้ มันยิ้มให้ ยิ่งทำให้ผมรู้สึกว่าผมมันช่างเป็นคนที่ร้ายกาจและน่าเกลียดน่ากลัว ที่เกือบจะทำลายสิ่งที่มีคุณค่าตรงหน้าผม

“กุ...กลัว” ผมทิ้งตัวลงนอนทับมัน น้ำตาผมไหลออกมาดื้อๆและยิ่งไหลมากกว่าเดิมเมื่อมือเล็กๆของไอ้ชดลูบหลังผมไว้อย่างอ่อนโยน ผมในตอนนี้เหมือนเด็กตัวเล็กๆที่กำลังหลงทาง รู้ว่าสิ่งทางที่เดินต่อไปมันผิด แต่ก็หากถอยก็จะเสียทุกอย่างไป ความคิดเห็นแก่ตัวนี้ต้องพังทะลายลงเพราะความอ่อนโยนตรงหน้า

“ตั้ม ร้องไห้ทำไม” เหมือนเสียงสวรรค์ที่ทำให้น้ำตาผมเริ่มหยุดไหล ผมซุกหน้าเข้าที่ซอกคอมันและกอดรัดมันไว้แน่นอีกครั้ง ก่อนจะปล่อยมันออกมาและพลิกตัวลงมานอนข้างๆ

“ขอโทษ” ผมบอก

“ไม่ได้ผิด ไม่ต้องขอโทษ”

“กุเกือบ...” ผมกลืนคำพูดลงคอ

“จะปล้ำมึงนะ” สุดท้ายผมก็สารภาพออกมา เมื่อมันเอื้อมมือมาจับมือผมไว้

“อืม”

“อืม แค่นั้นอะนะที่จะพูดออกมา?” ผมพลิกตัวมานอนตะแคงมองหน้ามันอย่างรู้สึกโกรธแทนมัน

“แล้วทำไมไม่ปล้ำ” มันจ้องหน้าถามผม

“หึ! มึงมัน...แม่งไม่เคยรู้เหี้ยอะไร” ผมบอกแล้วถอนหายใจอย่างเซ็งๆ

“แล้วมึงรู้ป่าวว่ามึงมันเหี้ย” มันยิ้ม

“รู้” ผมบอก รู้สึกโดนมันด่าแต่กลับไม่รู้สึกเจ็บ

“บางทีกูก็หยุดเดิน บางทีก็เดินหน้าไปเรื่อยๆ บางทีก็นั่งเฉยๆ บางครั้งก็มีคนไล่กวด บางทีก็มีคนสั่งให้เดิน บางทีก็มีคนสั่งให้หยุด บางทีกูก็ย้อนกลับไปดูว่าพลาดอะไร บางครั้งก็วิ่ง บางครั้งก็ถามหาคน บางครั้งก็อยากเดินจูงมือใครซักคน บางครั้งก็ไม่พร้อมจะเดินไปเจอกับอดีต แต่บางทีก็กลัวจะเดินไปเจออนาคต แต่สุดท้ายก็ต้องเดินต่อไป แล้วก็รู้ว่ามันมาอยู่ที่เดิม...โลกมันกลมเน๊อะตั้มเน๊อะ” มันขยับตัวมาซบผม เงยหน้าขึ้นมาจูบคางผมเบาๆ แล้วค่อยๆถอยออกมา

“กูไม่อยากเสียมึงไปเลยชด” ผมเปรยออกมาอย่างลอยๆ

“ตั้ม?”

“แต่บางทีกูก็คงรั้งไว้ไม่ได้ ทั้งที่อยากรั้ง” ผมบีบมือมันเบาๆ

“อะไรของมึงเนี้ย? กูก็อยู่ตรงนี้ อยู่กับตั้มที่อ่อนไหว ใจดี ห่วยใย แล้วก็รักกุเป็นบ้า...ถ้ากุไม่คิดเข้าข้างตัวเองไปน่ะนะ” มันดึงมือผมไปทาบกับแก้มมันที่ขึ้นเป็นสีชมพู

“ชด!” ผมก็เพิ่งรู้นะเนี่ยว่ามันร้าย ฮ่าๆ

“คนที่ไม่รู้เหี้ยอะไรเลยน่ะมันมึง” มันเอามือมาผลักหัวผมเบาๆ

“กุรักมึง” ผมบอกอย่างไม่ลังเลและเชื่อมั่นในความรู้สึก

“มึงยังไม่ต้องบอกก็ได้” ผมยิ้มบอกมัน

“อ้าว? พอจะบอกก็ไม่ให้บอก ตั้มนี่ยังไง...เออๆไม่บอกก็ได้” มันหัวเราะ เสียงหัวเราะมันตอนนี้ทำให้ผมรู้สึกชุ่มปอดอย่างบอกไม่ถูก
















เรื่องโดย     SweetSacrifice (ป้าปุ๋ย)
....................................................................

 

[why yyy]

น้ำตาไหลเลยอ่า T_T

[yeyong]

เฮ้อ! โล่งอก
อย่างน้อยก็รับรู้ความรู้สึกของกันและกันแล้ว